Emisja głosu - Instytut Języka Polskiego

Instytut Języka Polskiego UMK
Nazwa jednostki
Prowadzący
dr Iwona Kaproń-Charzyńska
1. Nazwa przedmiotu
Emisja głosu
2. Rodzaj studiów
(tryb, rok, semestr)
Studia stacjonarne pierwszego stopnia (specjalność logopedyczna) – III rok, 1
semestr.
3. Rodzaj zajęć/liczba godzin
konwersatorium, 30 godzin
4 Przedmioty wprowadzające
5 Punkty ECTS
Opis treści programowych
Cel zajęć:
Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami z zakresu emisji głosu oraz
z ćwiczeniami prowadzącymi do wykształcenia poprawnej emisji.
Treści:
1. Budowa i zasady funkcjonowania narządu głosu.
2. Choroby zawodowe narządów mowy. Higiena głosu.
3. Warunki poprawnej fonacji; ćwiczenia fonacyjne szczegółowe (żuchwy,
języka, krtani, podniebienia miękkiego) i całościowe.
4. Znaczenie oddychania dla poprawnej fonacji; ćwiczenia wdechowe i
wydechowe.
5. Rezonans. Ćwiczenia w celu uzyskania rezonansu piersiowego i
głowowego.
6. Artykulacja a dykcja.
7. Wybrane zasady poprawnej wymowy polskiej.
7. Wybrana literatura
przedmiotu
B. Dunaj, Zagadnienia poprawności językowej. 1. Wymowa samogłosek
nosowych, Język Polski LXXXIII, z. 2, 2003, s. 125-126.
B. Dunaj, Zagadnienia poprawności językowej. 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii,
oi, ói, ui, yi, Język Polski LXXXIV, z. 3, 2004, s. 206-209.
A. Markowski (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa
2002 (lub nowszy).
M. Oczkoś, Sztuka poprawnej wymowy, czyli o bełkotaniu i faflunieniu,
Warszawa 2007.
M. Rokitiańska, H. Laskowski, Zdrowy głos, Bydgoszcz 2003.
M. Śliwińska-Kowalska (red.), Głos narzędziem pracy. Poradnik dla
nauczycieli, Łódź 1999.
B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, Kraków 2003.
B. Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998.
M. Wiśniewski, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego,
Toruń 1998.
H. Zielińska, Kształcenie głosu, Lublin 2002.
8. Forma i warunki zaliczenia Warunkiem zaliczenia jest uczestnictwo w zajęciach (dopuszczalne 3 nieobecności)
i zaliczenie dwóch sprawdzianów (jeden ma charakter pisemny, drugi – praktyczny).