Program studiów 2012 - Akademia Morska w Szczecinie

Transkrypt

Akademia Morska w Szczecinie
Program studiów
2012
Kierunek - nawigacja
specjalność: transport morski
studia inżynierskie
WYDZIAŁ NAWIGACYJNY
KIERUNEK – NAWIGACJA
SPECJALNOŚĆ  TRANSPORT MORSKI (2012)
Redakcja
Wydziałowa Komisja ds. Programów nauczania na kierunku nawigacja
w składzie:
Dziekan Wydziału Nawigacyjnego
dr inż. kpt. ż.w. Jerzy Hajduk, prof. nadzw. AM (przewodniczący)
mgr inż. kpt. ż.w. Barbara Kwiecińska – prodziekan
mgr inż. kpt. ż.w., kpt. ż.ś. Jacek Frydecki – prodziekan
dr inż. kpt. ż.w. Andrzej Bąk – Koordynator dziekana ds. kierunku kształcenia nawigacja
Opracowanie planu studiów oraz treści kształcenia
dr inż. st. of. Jarosław Artyszuk; dr inż. kpt. ż.w. Andrzej Bąk; dr Piotr Borkowski; dr inż. Tomasz Cepowski; mgr inż.
Jarosław Chomski; mgr inż. Paweł Chorab; dr Janusz Chrzanowski; prof. dr hab. inż. Krzysztof Chwesiuk; mgr inż. kpt. ż.w.
Remigiusz Dzikowski; dr inż. kpt. ż.w. Zbigniew Ferlas; dr hab. inż. Wiesław Galor, prof. nadzw. AM; mgr inż.
Marek Górzeński; dr hab. inż. st. of. Lucjan Gucma prof. nadzw. AM; dr inż. st. of. Maciej Gucma, prof. dr hab. inż. kpt.
ż.w. Stanisław Gucma; mgr inż. st. of. Jadwiga Grzeszak; dr inż. kpt. ż.w. Jerzy Hajduk, prof. nadzw. AM; drinż. st. of.
Stefan Jankowski; dr hab. inż. Zofia Jóźwiak, prof. nadzw. AM; dr inż. st.of. Wiesław Juszkiewicz; mgr inż. kpt. ż.w.
Wojciech Kozioł; dr inż. Ryszard Krupiński; drinż. Jan Krupowies; mgr inż. kpt. ż.w. Barbara Kwiecińska; dr inż. kpt. ż.w.
Piotr Lewandowski; mgr Artur Lipecki; dr inż. Piotr Majzner; mgr kpt. ż.w. Tomasz Mierzejewski; dr inż. st. of. mech.
Jarosław Myśków; dr inż. kpt. ż.w. Marek Narękiewicz; dr hab. Jan Nikołajew, prof. nadzw. AM; prof. dr hab. inż.
Evgeny Ochin; dr hab. inż. Wojciech Piszczek, prof. nadzw. AM; mgr inż. kpt. ż.w. Tomasz Pluta; kmdr por. mgr inż.
Konrad Stafiej; prof. dr hab. inż. Andrzej Stateczny; dr inż. Andrzej Stefanowski; mgr inż. kpt. ż.w. January Szafraniak; mgr
inż. kpt. ż.w. Tomasz Szewczuk; dr inż. Zbigniew Szozda; dr inż. kpt. ż.w. Wojciech Ślączka, prof. nadzw. AM; dr inż. II of.
mech. Piotr Treichel; prof. dr hab. kpt. ż.w. Aleksander Walczak; mgr inż. kpt. ż.w. Mirosław Wielgosz; prof. dr hab. inż.
Bernard Wiśniewski.
Opracowanie i skład komputerowy
mgr inż. Sylwia Musiał
mgr Justyna Bienkiewicz
Program studiów zatwierdzony na posiedzeniu Rady Wydziału Nawigacyjnego
20 czerwca 2012 r.
Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013
2
SPIS TREŚCI
Informacje o planie studiów i programie nauczania ................................................................................................................5
Sylwetka absolwenta ...............................................................................................................................................................5
Wprowadzone zmiany .............................................................................................................................................................7
PLAN STUDIÓW .........................................................................................................................................................................9
Wykaz praktyk zawodowych, kursów podstawowych i specjalistycznych ........................................................................... 11
SZCZEGÓŁOWY
PROGRAM NAUCZANIA ................................................................................................................................... 13
1.
Język angielski ............................................................................................................................................................. 15
2.
Język hiszpański .......................................................................................................................................................... 24
2.
Język niemiecki ............................................................................................................................................................. 27
3.
Wychowanie fizyczne .................................................................................................................................................. 30
4.
Elementy ekonomii ...................................................................................................................................................... 42
5.
Elementy socjologii morskiej ....................................................................................................................................... 44
6.
Psychologia zachowań ludzkich .................................................................................................................................. 47
7.
Ergonomia.................................................................................................................................................................... 50
8.
Bezpieczeństwo i higiena pracy na statku .................................................................................................................... 55
9.
Ochrona własności intelektualnej ................................................................................................................................ 60
10.
Technologie informacyjne ........................................................................................................................................... 63
11.
Matematyka ................................................................................................................................................................. 69
12.
Fizyka .......................................................................................................................................................................... 82
13.
Chemia ......................................................................................................................................................................... 88
14.
Informatyka.................................................................................................................................................................. 91
15.
Automatyka.................................................................................................................................................................. 96
16.
Elektrotechnika i elektronika ..................................................................................................................................... 100
17.
Konstrukcja maszyn i grafika inżynierska ................................................................................................................. 108
18.
Nawigacja ..................................................................................................................................................................111
19.
Meteorologia i oceanografia ...................................................................................................................................... 136
20.
Urządzenia nawigacyjne ............................................................................................................................................ 143
21.
Systemy informacji przestrzennej .............................................................................................................................. 157
22.
Systemy transportowe ................................................................................................................................................ 160
23.
Eksploatacja techniczna środków transportu.............................................................................................................. 163
24.
Manewrowanie statkiem ............................................................................................................................................ 166
25.
Ratownictwo morskie ................................................................................................................................................ 172
26.
Łączność morska........................................................................................................................................................ 177
27.
Bezpieczeństwo nawigacji ......................................................................................................................................... 183
28.
Budowa i stateczność statku ...................................................................................................................................... 195
29.
Siłownie okrętowe ..................................................................................................................................................... 215
3
30.
Przewozy morskie ...................................................................................................................................................... 218
31.
Zarządzanie statkiem ................................................................................................................................................. 227
32.
Bezpieczeństwo statku ............................................................................................................................................... 233
33.
Prawo morskie ........................................................................................................................................................... 236
34.
Ochrona środowiska morskiego ................................................................................................................................. 241
35.
Infrastruktura portowa ............................................................................................................................................... 245
36.
Ochrona transportu morskiego ................................................................................................................................... 248
37.
Seminarium dyplomowe ............................................................................................................................................ 251
38.
Przeglądy, konserwacja i remonty statków ................................................................................................................ 256
39.
Eksploatacja masowców ............................................................................................................................................ 262
40.
Eksploatacja zbiornikowców i gazowców ................................................................................................................. 267
41.
Żegluga liniowa ......................................................................................................................................................... 276
42.
Inspekcje morskie ...................................................................................................................................................... 284
43.
Pilotowanie statków morskich ................................................................................................................................... 288
44.
Praktyki programowe według harmonogramu ........................................................................................................... 291
45.
Praca dyplomowa ....................................................................................................................................................... 297
4
KIERUNEK NAWIGACJA
SPECJALNOŚĆ: TRANSPORT MORSKI
STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA - INŻYNIERSKIE
INFORMACJE O PLANIE STUDIÓW I PROGRAMIE NAUCZANIA
Celem 8 semestralnych studiów inżynierskich jest wykształcenie wysoko kwalifikowanych kadr morskich przygotowanych do współczesnych i przyszłościowych wymagań floty transportowej. Zakres programu nauczania jest zgodny z Międzynarodową konwencją o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht,
STCW 78 z jej późniejszymi zmianami.
Plan studiów obejmuje 6 semestrów zajęć dydaktycznych oraz 2 semestry praktyki morskiej. Program nauczania zawiera 43przedmioty realizowane w wymiarze 2893 godzin, z czego na przedmioty kształcenia ogólnego przypada 553 godziny, na przedmioty podstawowe 435 godzin, na przedmioty kierunkowe 1639 godzin i na przedmioty specjalistyczne 267
godzin.
Egzaminowi bądź zaliczeniu podlegają wszystkie przedmioty objęte planem studiów. Studenci mają obowiązek przygotowania sprawozdania z programowej praktyki morskiej, pracy dyplomowej inżynierskiej i zdania egzaminu dyplomowego. Absolwenci otrzymują tytuł zawodowy inżyniera.
Po spełnieniu wymagań określonych rozporządzeniem ministra właściwego ds. gospodarki morskiej w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy absolwenci specjalności Transport Morski uzyskują kwalifikacje uprawniające do pełnienia na statku funkcji oficerskich na poziomie operacyjnym (oficer wachtowy) i zarządzania (starszy oficer
i kapitan).
SYLWETKA ABSOLWENTA
Absolwenci Wydziału Nawigacyjnego specjalności Transport Morski są dobrze przygotowani teoretycznie i praktycznie do pracy w charakterze oficerów pokładowych na statkach morskich, w jednostkach organizacyjnych związanych z administracją morską, bezpieczeństwem żeglugi, służbach armatorskich oraz szeroko rozumianym sektorze gospodarki morskiej.
Charakteryzuje ich:

dobre przygotowanie zawodowe,

nowoczesna wiedza techniczna,

dobra znajomość języka angielskiego,

umiejętność samokształcenia,

umiejętność wdrażania postępu technicznego,

duża sprawność fizyczna i manualna,

odporność na stresy,

umiejętność pracy zespołowej,

wysokie poczucie obowiązku i odpowiedzialności.
5
WPROWADZONE ZMIANY
Data
Charakter zmiany
7
Zakres
PLAN STUDIÓW - KIERUNEK NAWIGACJA
specjalność: TM - Transport morski
Zatwierdzono na posiedzeniu RW
w dniu 20.06.2012 r.
STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA
STACJONARNE
Rozkład zajęć programowych
44
45
Praktyki programowe wg harmonogramu
Praca dyplomowa
Ogółem
Liczba godzin w tygodniu
Razem w tygodniu A+C+L
Liczba egzaminów w semestrze
Obowiązuje od roku akademickiego 2012/ 2013
Semestr III
Semestr IV
Semestr V
15 tygodni
15 tygodni
15 tygodni
15 tygodni
Semestr VI
Semestr VII
Semestr VIII
12 tygodni
A
C
L
ECTS
553
117
70
366
20
219
0
0
219
10
60
0
0
60
2
87
0
0
87
0
15
15
0
0
1
15
15
0
0
1
15
15
0
0
1
15
15
0
0
1
85
15
70
0
1
12
12
0
0
1
30
30
0
0
2
435
150
120
165
44
135
45
90
0
21
1
2
75
30
15
30
8
1
1
30
15
0
15
3
60
0
0
60
3
30
15
0
15
2
60
30
0
30
4
1
1
45
15
15
15
3
1639
807
292
540
86
393
147
57
189
17
90
60
15
15
3
195
90
15
90
11
30
15
0
15
2
15
15
0
0
1
15
15
0
0
1
69
30
15
24
4
60
30
15
15
4
105
45
0
60
4
72
30
15
27
4
210
90
60
60
11
A
C
L
ECTS
3
2
A
C
1
1
L
ECTS
3
2
A
1
1
5
1
1
1
1
1
1
1
2
1
5
1
1
3
1
1
3
2
2
2
1
1
2
1
2
1
3
2
2
2
1
2
3
4
1
2
1
2
2
1
1
2
1
1
2
1
1
2
2
1
1
2
2
7
1
1
2
1
1
1
2
1
2
1
1
1
1
2
2
30
0
4
30
15
15
0
2
60
60
0
0
3
2
30
15
15
0
2
1
15
15
0
0
1
1
30
15
15
0
1
15
15
30
3
12
0
24
2
75
15
36
24
4
51
12
15
24
3
30
15
15
0
2
15
15
0
0
1
1
2
2
1
ECTS
2
1
ECTS
ECTS
A
C
L
ECTS
2
1
5
2
1
1
1
2
1
4
2
3
3
1
3
1
1
2
2
1
1,6
2
1
4
2
2
1
1
2
30
36
L
1
2
60
60
2
C
2
1
1
1
3
1
1
2
2
1
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
4
1
3
2
2
1
1
2
1
1
2
1
1
1
1
1
1
7
1
7
1
2
1
3
15
2
A
1
5
10
ECTS
1
7
30
102
L
1
1
0
81
C
1
1
10
15
2
A
1
75
0
3
1
1
15
84
ECTS
1
30
25
L
1
105
267
C
1
2
0,6
0,4
3
1
3
2
3
1
1
Praktyka morska
Przedmioty ogólne
1 Język angielski
2 Język hiszpański (niemiecki)
3 Wychowanie fizyczne
4 Elementy ekonomii
5 Elementy socjologii morskiej
6 Psychologia zachowań ludzkich
7 Ergonomia
8 Bezpieczeństwo i higiena pracy na statku
9 Ochrona własności intelektualnej
10 Technologie informacyjne
B Przedmioty podstawowe
11 Matematyka
12 Fizyka
13 Chemia
14 Informatyka
15 Automatyka
16 Elektrotechnika i elektronika
17 Konstrukcja maszyn i grafika inżynierska
C Przedmioty kierunkowe
18 Nawigacja
19 Meteorologia i oceanografia
20 Urządzenia nawigacyjne
21 Systemy informacji przestrzennej
22 Systemy transportowe
23 Ekploatacja techniczna środków transportu
24 Manewrowanie statkiem
25 Ratownictwo morskie
26 Łączność morska
27 Bezpieczeństwo nawigacji
28 Budowa i stateczność statku
29 Siłownie okrętowe
30 Przewozy morskie
31 Zarządzanie statkiem
32 Bezpieczeństwo statku
33 Prawo morskie
34 Ochrona środowiska morskiego
35 Infrastruktura portowa
36 Ochrona transportu morskiego
37 Seminarium dyplomowe
D Przedmioty specjalistyczne
38 Przeglądy, konserwacja i remonty statku
39 Eksploatacja masowców
40 Eksploatacja zbiornikowców i gazowców
41 Żegluga liniowa
42 Inspekcje morskie
43 Pilotowanie statków morskich
A
Semestr II
15 tygodni
Praktyka morska
Lp.
Liczba godzin
Przedmiot
Semestr I
2
2
1
1
1
1
2
2
1
1
1
1
1
1
3
1
1
1
1
1
2
2
2
3
2
2
2
1
60
30
30
30
30
15
2893
1158
563
1173
15
240
30
13
2893
5
13
30
15
31
3
4
14
30
17
33
3
6
12
30
15
35
3
9
9
30
14
33
3
6
16
30
4
36
3
4
26
2
18
Program 2012
Kierunek nawigacja, specjalność TRANSPORT MORSKI
WYKAZ KURSÓW, SZKOLEŃ SPECJALISTYCZNYCH I PRAKTYK PROGRAMOWYCH
Rok i semestr studiów
III rok
IV rok
Kursy i szkolenia specjalistyczne
Zakres kształcenia spełnia wymagania konwencji STCW 78 z późniejszymi
zmianami. Programy podlegają okresowym modyfikacjom dostosowującym je
do zmian stosownych przepisów oraz do szybkiego rozwoju technologii.
I rok
I
II rok
II
w
III
IV
w
V
VI
w
Uwagi
Personal Survival Techniques
Indywidualne techniki ratunkowe
Basic Fire Fighting
Przeciwpożarowy - podstawowy
Elementary First Aid
Pierwszej pomocy medycznej
Personal Safety and Social Responsibilities
Bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej
liczba dni
w
3
VII VIII
liczba dni
3
Ujęte w programie
nauczania
liczba dni
1
Ujęte w programie
nauczania
liczba dni
2
Ujęte w programie
nauczania
Radar Navigation, Radar Plotting and use of ARPA - operational level
Nawigacji radarowej i nakresów radarowych oraz wykorzystania ARPA - poziom
operacyjny
GMDSS- GOC
Operatora globalnego morskiego systemu łączności bezpieczeństwa
HAZMAT
Ładunki niebezpieczne
ECDIS
ECDIS- mapy elektroniczne
liczba dni
Ujęte w programie
nauczania
5
Ujęte w programie
nauczania
10
liczba dni
Ujęte w programie
nauczania
2
liczba dni
Ujęte w programie
nauczania
5
liczba dni
Praktyki programowe
Praktyka morska przygotowawcza (Nawigator XXI)
Praktyka marynarska (promy, holowniki, inne jednostki)
Praktyka manewrowo-nawigacyjna (Nawigator XXI)
Indywidualna praktyka morska (morskie statki handlowe)
liczba tyg.
liczba tyg.
2
3
liczba tyg.
1
3
liczba m-cy
12*
Uwagi:
** praktyka indywidualna morska w wymiarze minimum 6 miesięcy w żegludze międzynarodowej, w dziale pokładowym na statkach o pojemności brutto 500 i powyżej lub
w uzasadnionych przypadkach, po uzyskaniu zgody Dziekana, praktyka lądowa w sektorze gospodarki morskiej w wymiarze minimum 6 miesięcy.
Szczegółowe terminy realizacji praktyk zawodowych morskich i specjalistycznych dla poszczególnych grup studenckich podawane są w „Harmonogramie realizacji praktyk” opracowanym
dla danego roku akademickiego. Z przyczyn organizacyjnych możliwa jest zmiana terminu realizacji praktyki.
Ujęte w programie
nauczania
SZCZEGÓŁOWY
PROGRAM NAUCZANIA
karty przedmiotów
STUDIA STACJONARNE
PIERWSZEGO STOPNIA - INŻYNIERSKIE
13
SPECJALNOŚĆ − TRANSPORT MORSKI (2012)
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
JĘZYK ANGIELSKI – moduł 1
A
C
L
3
3
3
2
2
2
N/TM2012/11/01/JA1
Liczba godzin w semestrze
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
I. Cele kształcenia
Celem kształcenia jest nauczanie języków obcych, zgodnie z zasadami zapewniania i doskonalenia znajomości języków obcych, tj. nabywania przez studentów kompetencji językowych i międzykulturowych zgodnych ze standardami Europejskiego
Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy -ESOKJ. W zakresie języka zawodowego, zgodnie z wymaganiami
konwencji STCW umożliwienie osiągnięcia biegłości w posługiwaniu się nautycznym rejestrem języka angielskiego, w stopniu niezbędnym do wykonywania przyszłej pracy zawodowej w charakterze oficera wachtowego.
II. Wymagania wstępne
Znajomość języka obcego na poziomie szkoły średniej wymagany przez ESOPKJRE.
III/1. Efekty kształcenia i szczegółowe treści kształcenia
Efekty kształcenia, jakie student osiągnie po ukończeniu przedmiotu opisane są w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw,
ukazane są dla całego przedmiotu i nie obejmują podziału na semestry nauki.
Efekty kształcenia
EK1 Wykazuje znajomość języka angielskiego w zakresie słownictwa specjalistycznego w rejestrze nautycznym i technicznym.
EK2 Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez konwencję STCW.
EK3 Potrafi porozumiewać się na poziomie pomocniczym/operacyjnym w języku angielskim
w środowisku zawodowym.
EK4 Potrafi kierować podległym mu zespołem ludzkim używając do tego języka fachowego.
EK5
EK6
Wykazuje zaangażowanie w stałe podnoszenie kompetencji językowych.
Potrafi korzystać z literatury fachowej.
EK7
Potrafi dokonywać wpisów do dzienników okrętowych, zdawać raporty techniczne oraz
sporządzać sprawozdania – wszystko w języku angielskim
Rozumie różnice kulturowe niezbędne do prawidłowej współpracy ludzi pochodzących
z różnych środowisk, ras i religii
Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa pracy również w środowisku załóg multikulturowych.
EK8
EK9
Kierunkowe
K_W21; K_U02
K_W26; K_U07
K_W31; K_U03;
K_U08; K_K09
K_W12; K_W20;
K_K04; K_U05
K_U06; K_K01
K_W13; K_W14;
K_U01; K_U27
K_U05; K_U28
K_U08; K_K03
K_W19; K_U22;
K_K06
Metody i kryteria oceny
Wykazuje znajomość języka angielskiego w zakresie słownictwa specjalistycznego w rejestrze
EK1, EK2, EK3,
nautycznym i technicznym.
EK4, EK5, EK6,
EK7, EK8, EK9
Metody oceny
Zadania pisemne. Wejściówki. Sprawdzian (min.2). Zadania w e-learning. Odpowiedzi ustne. Kolokwium (min.1).
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak odpowiedzi lub
Zakres słownictwa faZadowalający poziom Bardzo dobry poziom
bardzo ograniczona
chowego w mowie i piznajomości słownicznajomości słownicZnajomość słowśmie na poziomie ogratwa pozwalający na
twa wykraczający ponictwa fachowego znajomość słownictwa uniemożliwiająca niczonym do konieczbezpieczne porozuza normy prograw mowie i w piwykonanie zadania.
nego minimum.
miewanie się.
mowe.
śmie.
15
Kryterium 2
Znajomość struktur gramatycznych
w mowie i piśmie.
Brak odpowiedzi lub
bardzo ograniczona
znajomość struktur
językowych uniemożliwiająca wykonanie zadania.
Ograniczona znajomość
struktur językowych,
liczne błędyjęzykowe
zakłócające komunikację i płynność wypowiedzi, błędy w wymowie i intonacji.
Dobra znajomość
błędy językowe nieznacznie zakłócające
komunikację, nieznaczne zakłócenia
w płynnościwypowiedzi, poprawna
wymowa i intonacja.
Kryterium 3
Przekazywanie
dokładnych informacji zawodowych w mowie i
piśmie.
Chaotyczna konstrukcja wypowiedzi,bardzo uboga treść, niekomunikatywność,
mylenie i zniekształcanie podstawowych
informacji.
Niepełne odpowiedzi na
niektóre pytania, odpowiedzi częściowo odbiegające od treści zadanego pytania, część
informacji nie ujęta w
odpowiedzi lub dwuznaczna w znaczeniu.
Praktyczne posługiwanie się wiadomościami wg podanych
wzorów w formie pisemnej i w aspekcie
mowy. Przekazanie
wszystkich danych
zgodnie z wymaganiami.
Kryterium 4
Rozumienie tekstu
mówionego (wraz
z zniekształceniami) i pisemnego.
Niezrozumienie tekstu mówionego w minimalnym stopniu pozwalającym określić
sens/ znaczenie wypowiedzi.
Rozumienie w ograniczonym zakresie tekstu
mówionego, z pomocą
nauczyciela oddaje sens
komunikatu (wypowiedzi).
Odpowiedzi pełne
nieznacznie odbiegające od treści zadanego pytania. Umiejętność przekazania
informacji dalej.
Bardzo dobre rozumienie tekstu, właściwe rozróżnianie
i interpretowanie zniekształceń i zakłóceń.
Kryterium 5
Umiejętność prezentacji siebie lub
problemu w mowie i piśmie.
Nie potrafi przedstawić problemu i dokonać autoprezentacji
ani w mowie, ani w
piśmie.
Niekompletna, jednostronna prezentacja ustna lub pisemna zadanego materiału, odtwórcza prezentacja.
Poprawna konstrukcja
prezentacji, bogata w
treść. Umiejętność
kontynuowania mimo
przerywania pytaniami.
Kryterium 6
Umiejętność pozyskiwania informacji i wykorzystania zasobów
literatury fachowej.
Nie potrafi korzystać
z literatury fachowej,
pozyskać określonej
informacji.
Niezbędna pomoc przy
korzystaniu z materiałów i naprowadzanie.
Bardzo słabe zorientowanie się jak korzystać
z danego materiału.
Kryterium 7
Zaangażowanie
studenta w podnoszenie kompetencji językowych.
Nie wykazuje postępów w podnoszeniu
umiejętności językowych.
Postęp w umiejętnościach językowych bardzo mały i wymuszony
przez nauczyciela.
Potknięcia w interpretacji materiału
spowodowane brakami w stosowaniu
odpowiednich struktur
gramatycznych. Możliwość występowania
dwuznaczności.
Rozwijanie zawodowych umiejętności językowych z pominięciem języka ogólnego.
Doskonała konstrukcja prezentacji/ autoprezentacji ciekawa,
znacząca treść. Łatwość wysławiania
się. Koncentracja na
treści a nie na języku.
Swobodnie korzysta
zasobów anglojęzycznych; dokonuje prawidłowej interpretacji.
Test Marlins’a od
4 modułu.
Pisemny = 85%
Szczegółowe treści kształcenia
SEMESTR I
JĘZYK ANGIELSKI
Poziom Junior Officer.
LABORATORYJNE
Umiejętności językowe i stosowanie
struktur językowych
wykracza poza normy
programowe; nieliczne błędy językowe
nie zakłócające komunikacji, wypowiedź
płynna, poprawna
wymowa i intonacja.
Umiejętność interpretowania i opiniowania posiadanej informacji, a także formułowania problemów i planu działania. Bardzo dobra
komunikacja w zakresie zagadnień zawodowych.
Indywidualna praca
nad podniesieniem
znajomości języka,
wykraczająca poza
wymagania programowe.
Ustny poziom Intermediate.
45 GODZ.
nr tabeli i zagadnienia
w Rozporządzeniu MI
1. Gramatyka - czasy: Simple Present, Present Continuous, Simple Past, Past Continuous, Simple Future, countables vs.uncountables; comparison of adjectives and adverbs.
2. Język morski – Standardowe zwroty proceduralne w łączności na morzu, spelling, sygnały wzywania pomocy w niebezpieczeństwie/pilności/bezpieczeństwa. Zwroty po16
2.3.3.3,5,6,7,12, 2.2.6.4
rozumiewania się na statku: standardowe komendy na ster, do maszyny, komendy manewrowe i cumownicze.
Budowa statku, alarm „człowiek za burtą”, porozumiewanie się w trakcie SAR, pilotaż, wyrażenia w VTS, zawijanie do portu; nazwy miar długości, objętości, wagi; czas:
określenie godziny, dni tygodnia, miesiąca, lat, pory roku,; czas wolny na pokładzie.
1.1.4.a,b
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze I
Godziny zajęć z bezpośrednim udziałem nauczyciela: wykłady
Godziny zajęć z bezpośrednim udziałem nauczyciela, o charakterze praktycznym:
ćwiczenia, laboratoria, symulatory, zajęcia projektowe
Godziny zajęć z bezpośrednim udziałem nauczyciela: udział w konsultacjach, zaliczeniach / egzaminach poza godz. zajęć dydaktycznych
Własna praca studenta, w tym: przygotowanie do ćwiczeń, laboratoriów, symulatorów, w tym
wykonanie sprawozdań, zadań
Własna praca studenta: realizacja zadań projektowych
Własna praca studenta: przygotowanie do zaliczenia, egzaminu
Łączny nakład pracy
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli:
Nakład pracy związany z zajęciami o charakterze praktycznym:
Godziny
ECTS
45
5
45
5
100
50
2
1
90
1
Zaliczenie przedmiotu
Wszystkie rodzaje zajęć z danego przedmiotu, odbywane w jednym semestrze, podlegają łącznemu zaliczeniu. Ocena
z przedmiotu wynika z oceny poszczególnych zajęć, i oceny ewentualnego egzaminu i jest obliczana zgodnie z podanymi
zasadami (średnia ważona): A/(E) 40%, C 30% L 30%; A/ (E) 40%, L 60%; A/(E) 40%, C 20%, L 20%, P 20%.
Ocena niedostateczna z zaliczenia którejkolwiek formy przedmiotu w semestrze powoduje niezaliczenie przedmiotu.
Zaliczenie przedmiotu w semestrze powoduje przyznanie studentowi liczby punktów ECTS przypisanej temu przedmiotowi.
17
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/12/01/JA2
A
C
L
3
3
3
2
2
2
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
Efekty kształcenia, kryteria i metody oceny zdefiniowane zostały w odniesieniu do całego przedmiotu i umieszczone są
w module 1.
SEMESTR II
JĘZYK ANGIELSKI
LABORATORYJNE
45 GODZ.
1.
2.
Gramatyka - must, can, have to, ought to, to be to, shall, czasy: Present Perfect, Past
Perfect,
Język morski – Załoga statku, dział pokładowy. Zwroty porozumiewania się na statku: wachta nawigacyjna, portowa, przekazanie obowiązków. Informowanie o pozycji,
ruchu i zanurzeniu statku. Pilotaż – wezwanie/ przyjmowanie/ zdawanie pilota – Standardowe Zwroty Porozumiewania się z VTS, Ship’s reporting system.
Podróż i środki transportu, urządzenia i sprzęt nawigacyjny, bezpieczeństwo na statku
– zwalczanie pożaru na statku; opisy zdarzeń, wypadki na morzu; części ciała
i choroby; łączność SAR, współpraca z helikopterem.
2.3.3.1,5,11,13, .2.6.6
1.1.4.c,e
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze II
Godziny
ECTS
45
5
45
10
105
50
2
1
100
1
18
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/23/01/JA3
A
C
L
3
3
3
2
2
2
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
w module 1.
SEMESTR III
JĘZYK ANGIELSKI
LABORATORYJNE
45 GODZ.
1.
2.
Gramatyka - strona bierna, okresy warunkowe, czasowniki ułomne
Język morski – Budowa statku; urządzenia i systemy pokładowe (windy cumownicze, kotwiczne, trapy, dźwigi, żurawiki, systemy: balastowy, zęzowy, paliwowy, pożarowy itp.) Typy statków. Kotwiczenie, podchodzenie do i odchodzenie od nabrzeża.Symbole i skróty stosowane na mapach brytyjskich; stałe i pływające oznakowanie nawigacyjne.Środki transportu; bezpieczeństwo na statku, typy ładunków,
operacje ładunkowe, trymowanie; zasady bezpieczeństwa pracy; zapobieganie pożarom i zanieczyszczeniu środowiska; firmy armatorskie i żeglugowe.
2.3.3.1,3,5,6,8,13, 2.2.6.1,4
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze III
Godziny
ECTS
45
5
45
5
100
50
2
1
90
1
19
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/24/01/JA4
A
C
L
3
3
3
2
2
2
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
w module 1.
SEMESTR IV
JĘZYK ANGIELSKI
LABORATORYJNE
30 GODZ.
1.
2.
Gramatyka - okresy warunkowe, powtórka czasów, przedimki, Phrasal verbs
Język morski – Pomoce i urządzenia nawigacyjne. Ostrzeżenia nawigacyjne, odczytywanie prognoz pogody, warunki hydrometeorologiczne.
Bezpieczeństwo załogi i pasażerów (w tym medyczne) IMO Standardowe Zwroty
Porozumiewania się na Morzu, ładunki i operacje przeładunkowe, łączność VTS,
Utopia – powtórka SMCP; techniki ratownicze i jednostki ratunkowe; AIS; znaki lądowe i morskie.
2.3.3.2,4,7,9,11,12,13,
14, 2.2.6.1,2,5,6
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze IV
Godziny
ECTS
30
5
30
5
70
35
2
1
60
1
20
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/35/01/JA5
A
C
L
3
3
3
2
2
2
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
w module 1.
SEMESTR V
JĘZYK ANGIELSKI
LABORATORYJNE
30 GODZ.
1.
2.
Gramatyka – zasady pisania fachowych dokumentów i zasady czytania ze zrozumieniem.
Język morski – Publikacje nautyczne: Notices to Mariners, Sailing Directions, Tidal Publications, List of Radio Signals, List of Lights, Ocean Passages for the World,
The Mariners Handbook; Ship’s Routeing i inne.
Ćwiczenia na rozumienie i utrzymywanie łączności radiowej na wszystkie poprzednie tematy zawodowe, całe „Standardowe Zwroty Porozumiewania się na Morzu
IMO”. Oryginalne programy meteorologiczne, ostrzeżenia nawigacyjne.
2.3.3.3,4,6,7,11,12,13
2.2.6.1,4,6
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze V
Godziny zajęć z bezpośrednim udziałem nauczyciela: udział w konsultacjach, zaliczeniach /
egzaminach poza godz. zajęć dydaktycznych
Godziny
ECTS
30
5
30
5
70
35
1
1
60
21
1.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/48/01/JA6
A
C
L
3
3
3
2
2
2
A
C
L
45
45
45
30
30
24
ECTS
2
2
2
2
1
1
w module 1.
SEMESTR VIII
JĘZYK ANGIELSKI
1.
LABORATORYJNE
Język morski – Konosament, umowa czarterowa, protest morski, nota gotowości,
manifest ładunkowy, zamówienia, roszczenia; korespondencja biznesowa.
2.3.3.14, 2.2.6.2,3,5
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze VIII
24 GODZ.
Godziny
ECTS
24
5
48
5
82
29
1
72
1
IV. Praktyka programowa
Program praktyk w zakresie realizowanego szkolenia zawarty jest w „Książce praktyk morskich dla praktykantów pokładowych”. Zakończenie i zaliczenie praktyki programowej następuje w okresie nie dłuższym niż 2 lata od daty złożenia egzaminu dyplomowego.
V. Literatura podstawowa
1. English for Seafarers – Marlins, część I i II.
2. Gunia M., Mastalerz K., SMCP via Verb Forms.
22
3. Jędraszczak H., Roenig J., Communicative Exercises in IMO Standard Maritime Vocabulary.
4. Katarzyńska B. Ship’s Corespondence.
5. Peter van Kluijven, An English Course for Students at Maritime Colleges and for On-Board Training – IMLP.
6. Plucińska E., Świątkiewicz H., Nautical Publications in Practical Navigation.
7. Standardowe Zwroty Porozumiewania się na Morzu.
8. Świątkiewicz H., Tamilin Z., Selected English Grammar Problems in Exercises.
9. Ślufarska E., Tamilin Z. ,Navigating with English Grammar.
10. MARENG – program komputerowy.
11. Seagull &Videotell – zawodowe programy video i komputerowe.
VI. Literatura uzupełniająca
1. Admiralty List of Lights and Fog Signals.
2. Admiralty List of Radio Signals.
3. CD and DVD materiały dotyczące bezpieczeństwa żeglugi, pomocy medycznej, akcji p.poż., VTS itd..
4. Sailing Directions.
5. Weekly and Annual Notices to Mariners.
6. Oryginalne materiały –VHF, weather forcasts, navigational warnings etc.
7. Babicz J., Dictionary of Marine Technology.
8. Babicz J., Shipbuilding Dictionary.
9. Blakey T. N., English For Maritime Studies.
10. Katarzynska B., Notes on Ships, Ports And Cargo.
11. Kemp P., Oxford Companion to Sea & Ships.
12. Plucinska E., Tanker’s Voyage.
VII. Prowadzący przedmiot
Koordynator przedmiotu
mgr Elżbieta Plucińska
[email protected]
SNJO
mgr Marek Biegański
m.biegań[email protected]
SNJO
mgr Barbara Dynowska
[email protected]
SNJO
mgr Halina Gajewska
[email protected]
SNJO
mgr Magdalena Gunia
[email protected]
SNJO
mgr Janusz Kłosiński
[email protected]
SNJO
mgr Rafał Litwin
[email protected]
SNJO
mgr Ewa Ślufarska-Miączyńska
[email protected]
SNJO
mgr Jacek Roenig
[email protected]
SNJO
mgr Zbigniew Tamilin
[email protected]
SNJO
mgr Małgorzata Zgrych
[email protected]
SNJO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
23
2.
Przedmiot:
N/TM2012/48/02/JH
Semestr
Liczba tygodni
w semestrze
VIII
12
JĘZYK HISZPAŃSKI
A
C
L
5
A
C
L
60
ECTS
2
Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności, rozumienie i formułowaniewypowiedzi pisemnych i ustnych w rejestrze ogólnym i fachowym języka hiszpańskiegooraz stosowania wyrażeń językowych zaleconych przez ESOPKJRE.
Znajomość języka obcego po szkole średniej na poziomie wymaganym przez ESOPKJRE.
III. Efekty kształcenia i szczegółowe treści kształcenia
Efekty kształcenia, jakie student osiągnie po ukończeniu przedmiotu opisane są w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw.
Efekty kształcenia
EK1 Wykazuje znajomość języka w zakresie słownictwa specjalistycznego i ogólnego umożliwiającą porozumiewanie się w życiu zawodowym.
EK2
EK3
Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez ESOPKJRE.
Potrafi porozumieć się w języku hiszpańskim w środowisku zawodowym.
EK4
EK5
Potrafi zdawać raporty techniczne ustnie i pisemnie oraz sporządzać sprawozdania w języku hiszpańskim.
Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa pracy w środowisku pracy.
EK6
EK7
Potrafi samodzielnie korzystać z literatury fachowej.
Wykazuje zaangażowanie w stałe podnoszenie swoich kompetencji językowych.
Kierunkowe
K_W21; K_W26;
K_W30; K_W34;
K_U08
K_U07
K_W19; K_U02;
K_K04
K_U05
K_W32; K_ U22;
K_K06; K_K09
K_U06
K_K01
Podane poniżej metody i kryteria oceny odnoszą się do wszystkich zdefiniowanych dla przedmiotu
EK1, EK2, EK3,
efektów kształcenia.
EK4, EK5, EK6,
EK7
Metody oceny
Zadania pisemne, wejściówki, sprawdziany (min.2), zadania w e-learning, odpowiedzi ustne, kolokwium, ocena aktywności studenta w trakcie prowadzonych zajęć.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak odpowiedzi lub
Zakres słownictwa fa- Zadowalający poziom Bardzo dobry poziom
bardzo ograniczona
chowego w mowie i
znajomości słownicznajomości słownictwa
Znajomość słowpiśmie na poziomie
twa pozwalający na
wykraczający poza
nictwa fachowego znajomość słownictwa uniemożliwiająca ograniczonym do kobezpieczne porozunormy programowe.
w mowie i w piwykonanie zadania.
niecznego minimum.
miewanie się.
śmie.
Kryterium 2
Znajomość struktur gramatycznych
w mowie i piśmie.
Brak odpowiedzi lub
bardzo ograniczona
znajomość struktur
językowych uniemożliwiająca wykonanie zadania.
Ograniczona znajomość struktur językowych, liczne błędy
językowe zakłócające
komunikację i płynność wypowiedzi,
błędy w wymowie i
intonacji.
24
Dobra znajomość
w płynnościwypowiedzi, poprawna
wymowa i intonacja.
Umiejętności językowe
i stosowanie struktur
językowych wykracza
poza normy programowe; nieliczne błędy
językowe niezakłócające komunikacji, wypowiedź płynna, poprawna wymowa i intonacja.
Kryterium 3
Przekazywanie
dokładnych informacji zawodowych w mowie i
piśmie.
Chaotyczna konstrukcja wypowiedzi,
bardzo uboga treść,
niekomunikatywność,
mylenie i zniekształcanie podstawowych
informacji.
Niepełne odpowiedzi
na niektóre pytania,
odpowiedzi częściowo odbiegające
od treści zadanego pytania, część informacji
nie ujęta w odpowiedzi lub dwuznaczna w
znaczeniu.
mowy. Przekazanie
wszystkich danych
Umiejętność interpretowania i opiniowania
posiadanej informacji,
a także formułowania
problemów i planu
działania. Bardzo dobra
komunikacja w zakresie
zagadnień zawodowych.
Kryterium 4
Rozumienie tekstu
mówionego (wraz
z zniekształceniami) i pisemnego.
Niezrozumienie tekstu mówionego w minimalnym stopniu pozwalającym określić
sens/ znaczenie wypowiedzi.
Rozumienie w ograniczonym zakresie
tekstu mówionego, z
pomocą nauczyciela
oddaje sens komunikatu (wypowiedzi).
Odpowiedzi pełne
informacji dalej.
Bardzo dobre rozumienie tekstu, właściwe
rozróżnianie i interpretowanie zniekształceń i
zakłóceń.
Kryterium 5
Nie potrafi przedstawić problemu i dokonać autoprezentacji
ani w mowie, ani
w piśmie.
Niekompletna, jednostronna prezentacja
ustna lub pisemna zadanego materiału, odtwórcza prezentacja.
kontynuowania mimo
Kryterium 6
pozyskać określonej
informacji.
Niezbędna pomoc
przy korzystaniu z
materiałów i naprowadzanie. Bardzo słabe zorientowanie się
jak korzystać z danego materiału.
Kryterium 7
Zaangażowanie
Nie wykazuje postępów w podnoszeniu
umiejętności językowych.
Postęp w umiejętnościach językowych
bardzo mały i wymuszony przez nauczyciela.
dwuznaczności.
Doskonała konstrukcja
prezentacji/ autoprezentacji ciekawa, znacząca treść. Łatwość
wysławiania się. Koncentracja na treści a nie
na języku.
Swobodnie korzysta
SEMESTR VIII
JĘZYK HISZPAŃSKI
Indywidualna praca nad
podniesieniem znajomości języka, wykraczająca poza wymagania programowe.
LABORATORYJNE
60 GODZ.
1. Gramatyka –Wstęp fonetyczny. Rodzaj męski i żeński rzeczowników i przymiotników. Czas teraźniejszy czasowników:
ser, llamarse, trabajar, vivir. Pytajniki: dónde, qué, cómo.. Przymiotniki wskazujące, dzierżawcze. Liczba mnoga rzeczowników i przymiotników. Czas teraźniejszy czasowników regularnych. Liczebniki (0 – 9). Rodzajniki określone.
Czas teraźniejszy czasowników: estar, tener, poner. Zwroty przyimkowe. Liczebniki główne i porządkowe. Rodzajniki
nieokreślone. Hay/está(n).Czas teraźniejszy czasowników: ir, venir, seguir, dar, cerrar.. Tryb rozkazujący regularny
i nieregularny. Czasownik gustar. Czas teraźniejszy czasowników:querer, poder, hacer. Czas teraźniejszy czasowników:
salir, volver, empezar, jugar. Czasowniki zwrotne. Przymiotniki dot. koloru. Czas teraźniejszy czasowników: saber, preferir. Zaimki osobowe dopełnienia bliższego: lo, la, los, las. Czasowniki z zaimkiem osobowym: gustar, parecer, quedarbien/mal..Tener + que + bezokolicznik. Estar + imiesłów czynny. Miesiące roku. Ir + a + bezokolicznik. Miejsce
zaimków osobowych dopełnienia.
2. Język ogólny -Zawody. Narodowości. Dom: pokoje, meble, przedmioty. Miasto. Obiekty publiczne i środki transportu.Jedzenie, zainteresowania.Przymiotniki dot. wyglądu fizycznego i charakteru. Rodzina. Ubranie, materiały. Ilości,
wymiary. Zakupy Czas wolny, miejsca. Markery czasu. Formuły do rozmów telefonicznych.
25
Godziny
ECTS
60
5
60
5
130
65
2
1
6
1
1. NuevoVen 1 (książka ucznia i ćwiczenia). Wyd. EDELSA, Hiszpania.
1. Uso de la gramática española elemental, Francisca Castro, Edelsa, Hiszpania.
2. Dual, pretextos para hablar, M. Ángeles Palomino, Edelsa, Hiszpania.
3. Gramática básica del estudiante de español, Rosario Alonso Raya, Difusión, Hiszpania.
VI. Prowadzący przedmiot
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia
[email protected]
26
SNJO
2.
Przedmiot:
N/TM2012/48/02/JN
Semestr
Liczba tygodni
w semestrze
VIII
12
JĘZYK NIEMIECKI
A
C
L
5
A
C
L
60
ECTS
2
Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności, rozumienie i formułowanie wypowiedzi pisemnych i ustnych w rejestrze ogólnym i fachowym języka niemieckiegooraz stosowania wyrażeń językowych zaleconych przez ESOPKJRE.
Znajomość języka obcego po szkole średniej na poziomie wymaganym przez ESOPKJRE.
Efekty kształcenia
EK1 Wykazuje znajomość języka w zakresie słownictwa specjalistycznego i ogólnego umożliwiającą porozumiewanie się w życiu zawodowym.
EK2
EK3
Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez ESOPKJRE.
Potrafi porozumieć się w języku niemieckim w środowisku zawodowym.
EK4
EK5
Potrafi zdawać raporty techniczne ustnie i pisemnie oraz sporządzać sprawozdania w języku niemieckim.
Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa pracy w środowisku pracy.
EK6
EK7
Potrafi samodzielnie korzystać z literatury fachowej.
Wykazuje zaangażowanie w stałe podnoszenie swoich kompetencji językowych.
Kierunkowe
K_W21; K_W26;
K_W30; K_W34;
K_U08
K_U07
K_W19; K_U02;
K_K04
K_U05
K_W32; K_ U22;
K_K06; K_K09
K_U06
K_K01
Podane poniżej metody i kryteria oceny odnoszą się do wszystkich zdefiniowanych dla przedmiotu
EK1, EK2, EK3,
efektów kształcenia.
EK4, EK5, EK6,
EK7
Metody oceny
Zadania pisemne, wejściówki, sprawdziany (min.2), zadania w e-learning, odpowiedzi ustne, kolokwium, ocena aktywności studenta w trakcie prowadzonych zajęć.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak odpowiedzi lub
Zakres słownictwa fa- Zadowalający poziom Bardzo dobry poziom
bardzo ograniczona
chowego w mowie i
znajomości słownicznajomości słownicZnajomość słowpiśmie na poziomie
twa pozwalający na
twa wykraczający ponictwa fachowego znajomość słownictwa
uniemożliwiająca wyograniczonym do kobezpieczne porozuza normy prograw mowie i w pikonanie zadania.
niecznego minimum.
miewanie się.
mowe.
śmie.
Kryterium 2
Znajomość struktur gramatycznych w mowie i
piśmie.
Brak odpowiedzi lub
bardzo ograniczona
znajomość struktur językowych uniemożliwiająca wykonanie zadania.
Ograniczona znajomość struktur językowych, liczne błędy
językowe zakłócające
komunikację i płynność wypowiedzi,
błędy w wymowie i
intonacji.
27
Dobra znajomość
w płynności wypowiedzi, poprawna
wymowa i intonacja.
Umiejętności językowe i stosowanie
struktur językowych
wykracza poza normy
programowe; nieliczne błędy językowe
niezakłócające komunikacji, wypowiedź
płynna, poprawna
wymowa i intonacja.
Kryterium 3
Przekazywanie
dokładnych informacji zawodowych w mowie
i piśmie.
Chaotyczna konstrukcja
wypowiedzi,bardzo
uboga treść, niekomunikatywność, mylenie i
zniekształcanie podstawowych informacji.
Niepełne odpowiedzi
na niektóre pytania,
odpowiedzi częściowo odbiegające
od treściwa danego
pytania, część informacji nie ujęta w odpowiedzi lub dwuznaczna w znaczeniu.
mowy. Przekazanie
wszystkich danych
Umiejętność interpretowania i opiniowania posiadanej informacji, a także
formułowania problemów i planu działania. Bardzo dobra
komunikacja w zakresie zagadnień zawodowych.
Kryterium 4
Rozumienie tekstu mówionego
(wraz z zniekształceniami) i
pisemnego.
Niezrozumienie tekstu
mówionego w minimalnym stopniu pozwalającym określić sens/ znaczenie wypowiedzi.
Rozumienie w ograniczonym zakresie
tekstu mówionego,
z pomocą nauczyciela
oddaje sens komunikatu (wypowiedzi).
Odpowiedzi pełne
informacji dalej.
Bardzo dobre rozumienie tekstu, właściwe rozróżnianie
i interpretowanie
zniekształceń i zakłóceń.
Kryterium 5
Nie potrafi przedstawić
problemu i dokonać autoprezentacji ani w
mowie, ani w piśmie;.
Niekompletna, jednostronna prezentacja
ustna lub pisemna zadanego materiału, odtwórcza prezentacja.
kontynuowania mimo
Kryterium 6
Nie potrafi korzystać z
literatury fachowej, pozyskać określonej informacji.
Niezbędna pomoc
przy korzystaniu z
materiałów i naprowadzanie. Bardzo słabe zorientowanie się
jak korzystać z danego materiału.
Kryterium 7
Zaangażowanie
Nie wykazuje postępów
w podnoszeniu umiejętności językowych.
Postęp w umiejętnościach językowych
bardzo mały i wymuszony przez nauczyciela.
dwuznaczności.
Doskonała konstrukcja prezentacji/ autoprezentacji ciekawa,
znacząca treść. Łatwość wysławiania
się. Koncentracja na
treści a nie na języku.
Swobodnie korzysta z
literatury fachowej,
SEMESTR VIII
JĘZYK NIEMIECKI
Indywidualna praca
nad podniesieniem
znajomości języka,
wykraczająca poza
wymagania programowe.
LABORATORYJNE
60 GODZ.
1. Gramatyka –czas Präsens(czasowniki ze zmianą w temacie; czasowniki złożone); zdania twierdzące i pytające; szyk
wyrazów w zdaniu; liczebniki, liczebniki porządkowe; zaimki dzierżawcze oraz osobowe; Nominativ: rodzajniki określone i nieokreślone czas: Präteritum; czasowniki modalne; tryb rozkazujący; Akkusativ: rodzajniki określone
i nieokreślone, zaimki dzierżawcze oraz osobowe, czas Perfekt; Dativ; rodzajniki określone i nieokreślone, zaimki dzierżawcze oraz osobowe; zdania podrzędnie złożone
2. Język ogólny -dane osobiste, rodzina, praca; życie codzienne; opis miejsc; opisywanie byłych działań, umiejętności, obowiązki, potrzeby; sprawozdanie; obsługa komputera i innych urządzeń biurowych, tłumaczenie prostych artykułów fachowych, streszczanie nabytej wiedzy; opisy; formy umów handlowych; negocjacje; życiorys i list motywacyjny; szukanie pracy; rozmowa kwalifikacyjna; podstawowe pojęcia z zakresu tematycznego kierunku studiów.
28
Godziny
60
5
ECTS
60
5
130
65
2
1
6
1
1. Podręcznik wiodący, Unternehmen Deutsch - Grundkurs, Becker, Braunert, Schlenker – Wydawnictwo Lektor KLett.
2. Zeszyt ćwiczeń j.w.
3. Nietrzebka M., Ostalak S., Podręcznik gramatyczny, Alles klar-Grammatik, WSiP.
4. Słownik polsko-niemiecki oraz niemiecko-polski, 120 000 słów, Langenscheidt.
5. Słownik obrazkowy niemiecko-polski Duden, WSiP.
6. Gramatyka niemiecka z ćwiczeniami dla początkujących, S. Bęza, Wydawnictwo szkolne PWN.
1. Słownik naukowo-techniczny niemiecko-polski, polsko-niemiecki.
2. Langenscheidt Taschenwörterbuch Deutsch.
3. Podręcznik – Unternehmen Deutsch - Grundkurs.
4. Wybrane artykuły z magazynów branżowych.
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr Magda Kosińska
29
[email protected]
SNJO
[email protected]
SNJO
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/11/03/WF1
WYCHOWANIE FIZYCZNE – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Wyposażenie w wiedzę o zagrożeniach związanych z pracą i rekreacją nad wodą,umiejętności radzenia sobie w sytuacjach
zagrożenia i niesienia pomocy oraz na temat higieny umysłu w kontekście zrównoważonej proporcji wysiłku psychicznego
i fizycznego .Wyposażenie w wiedzę i umiejętności z zakresu organizacji i uczestnictwa w różnorodnych formach aktywności ukierunkowanej na rozwój i utrzymanie sprawności fizycznej. Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas treningu
z wykorzystaniem sprzętu sportowego i realizacja różnych form wysiłku fizycznego, indywidualnego oraz zespołowego.
Kształtowanie nawyku aktywnego wykorzystania czasu wolnego i postaw prozdrowotnych.
Brak przeciwwskazań lekarskich do ćwiczeń na basenie i danego typu aktywności fizycznej.
i ukazane są z podziałem na semestry nauki.
Efekty kształcenia – semestr I
Potrafi pływać stylem grzbietowym. Potrafi przepłynąć dłuższe odcinki bez zatrzymania.
EK1
Rozumie zasady bezpiecznego przebywania nad wodą i potrafi je zastosować podczas
organizacji oraz realizacji działań mających kształtować sprawność fizyczną i podnosić
poziom umiejętności pływackich. Przyjmuje postawę odpowiedzialności za siebie i
współćwiczących podczas wypoczynku nad wodą , prawidłowo reaguje w sytuacji zagrożenia.
Kierunkowe
K_W32; K_U03;
K_K01
Potrafi pływać stylem grzbietowym. Potrafi przepłynąć dłuższe odcinki bez zatrzymania. Rozumie
EK1
zasady bezpiecznego przebywania nad wodą i potrafi je zastosować podczas organizacji oraz realizacji działań mających kształtować sprawność fizyczną i podnosić poziom umiejętności pływackich.
Przyjmuje postawę odpowiedzialności za siebie i współćwiczących podczas wypoczynku nad wodą ,
prawidłowo reaguje w sytuacji zagrożenia.
Metody oceny
Sprawdzian praktyczny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Brak umiejętności nie
Wykonuje zadania ru- Wykonuje zadania ru- Wykonuje zadania
potrafi płynąć na plechowe z dużymi odchowe z nielicznymi
ruchowe zgodnie ze
Technika pływastępstwami od wzorodstępstwami od
wzorcem i średnią
nia stylem grzbie- cach.
ca.
wzorca.
efektywnością ruchu.
towym.
Kryterium 2
Nie przepływa miniPrzepływa 50% okrePrzepływa 75% okrePrzepływa 100%
malnie określonego dyślonego dystansu.
ślonego dystansu.
określonego dystansu.
Umiejętność
stansu.
przepłynięcia dystansu w czasie
15minut.
Kryterium3
Organizacja i
bezpieczeństwo
podczas ćwiczeń
w wodzie.
Nie stosuje podstawowych zasad bezpieczeństwa -stwarza zagrożenie dla siebie lub
współćwiczących.
Stosuje zasady bezpieczeństwa podczas
ćwiczeń w wodziesamo asekuracja.
30
ćwiczeń w wodzierozpoznaje zagrożenia.
ćwiczeń w wodzie
rozpoznaje i reaguje
na zagrożenia.
SEMESTR I
WYCHOWANIE FIZYCZNE
LABORATORYJNE
15 GODZ.
PŁYWANIE
1. Zapoznanie z regulaminem basenu i zasadami bezpieczeństwa na zajęciach, higieną zajęć w wodzie, wymaganym podstawowym wyposażeniem osobistym, warunkami zaliczenia
2. Ćwiczenia oswajające w wodzie, diagnoza wstępna umiejętności pływackich
3. Nauka leżenia w pozycji na plecach; Pływanie z pomocą deski
4. Nauka i doskonalenie naprzemianstronnej pracy nóg
5. Nauka pracy rąk w stylu grzbietowym
6. Nauka skoków do wody w różnych pozycjach: na nogi, kuczny
7. Pływanie stylem grzbietowym 10 x 50 m.
8. Technika pływania na plecach stosowana w ratownictwie morskim
9. Kształtowanie wytrzymałości i poprawa techniki w pływaniu na plecach
10. Podstawowe ćwiczenia z zanurzenia pod wodę (w miejscu)
11. Skok do wody w ubraniu roboczym – symulacja wypadku
12. Ćwiczenia grupowe w wodzie – piłka wodna - gra właściwa
13. Ocena techniki pływania na plecach
14. Sprawdzian wytrzymałości w pływaniu
15. Kontrola efektów kształcenia i ocena końcowa
Godziny
ECTS
15
1
16
16
15
31
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/12/03/WF2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Efekty kształcenia – semestr II
EK1 Potrafi pływać kraulem. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania Rozumie
i potrafi zastosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w działaniach związanych z wodą – płetwonurkowanie , elementarne techniki ratownicze.
Kierunkowe
K_W32; K_U17;
K_K01; K_K04;
K_K06
Potrafi pływać kraulem. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania Rozumie i potrafi zaEK1
stosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w działaniach
związanych z wodą – płetwonurkowanie , elementarne techniki ratownicze.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Brak umiejętności nie Wykonuje zadania ruWykonuje zadania ru- Wykonuje zadania
potrafi płynąć krauchowe z dużymi odstęp- chowe z nielicznymi
ruchowe zgodnie ze
Technika pływalem.
stwami od wzorca.
odstępstwami od
wzorcem i średnią
nia kraulem.
wzorca.
Kryterium 2
Nie przepływa miniPrzepływa 50% okrePrzepływa 75% okrePrzepływa 100%
malnie określonego
ślonego dystansu.
ślonego dystansu.
określonego dyUmiejętność
dystansu.
stansu.
przepłynięcia dystansu w czasie
30 minut.
Kryterium 3
Umiejętność
wstrzymania oddechu pod wodą
na czas.
Nie potrafi zanurzyć
twarzy na minimalnie
określony czas.
Wstrzymuje oddech z
zanurzoną twarzą z
efektywnością 50% limitu czasu.
SEMESTR II
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Zanurza się pod wodę
z efektywnością 75%
limitu czasu.
LABORATORYJNE
Zanurza się pod wodę
z efektywnością
100% limitu czasu.
15 GODZ.
PŁYWANIE
1. Zapoznanie z programem zajęć, sprzętem dodatkowym używanym na zajęciach, warunkami zaliczenia. Diagnoza wstępna umiejętności pływackich - piłka wodna – gra właściwa
2. Ćwiczenia oddechowe pływackie (wydech do wody), Powtórzenie poznanych umiejętności w 1 semestrze
3. Nauka naprzemianstronnej pracy nóg w pozycji na piersiach z oddechem na boku
4. Nauka naprzemianstronnej pracy rąk kraulem
5. Nauka skoków ratowniczych do wody – wykroczny, rozkroczny
6. Pływanie kraulem dystans 10 x 50 m.
7. Nauka kraula ratowniczego; doskonalenie pływania różnymi technikami; wślizg do wody na głowę
8. Kształtowanie wytrzymałości i poprawa techniki w pływaniu na piersiach i na plecach
9. Nauka pływania w płetwach po powierzchni
10. Podstawowe ćw. z zanurzania się i pływania pod wodą. Zatrzymanie oddechu przy drabince
11. Pływanie w ubraniu roboczym w różnych pozycjach – auto ratownictwo
12. Ćwiczenia grupowe w wodzie – poznanie innych form aktywności
13. Ocena techniki pływania kraulem
14. Sprawdzian wytrzymałości w wodzie
32
Godziny
ECTS
15
1
16
16
15
33
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/23/03/WF3
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Efekty kształcenia – semestr III
EK1 Potrafi pływać stylem klasycznym. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania
Rozumie i potrafi zastosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w działaniach związanych ze środowiskiem wodnym – pływanie dystansowe pod wodą.
Kierunkowe
K_W32; K_U06;
K_K01; K_K04
Potrafi pływać stylem klasycznym. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania Rozumie i
EK1
potrafi zastosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w
działaniach związanych ze środowiskiem wodnym – pływanie dystansowe pod wodą.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Brak umiejętności nie
Wykonuje zadania
Wykonuje zadania ruWykonuje zadania
potrafi płynąć stylem
ruchowe z dużymi
chowe z nielicznymi
ruchowe zgodnie ze
Technika pływaklasycznym.
odstępstwami od
odstępstwami od
wzorcem i średnią
nia stylem klawzorca.
wzorca.
sycznym.
Kryterium 2
Nie przepływa miniPrzepływa 50% okre- Przepływa 75% okrePrzepływa 100%
ślonego dystansu.
określonego dyUmiejętność prze- malnie określonego dy- ślonego dystansu.
stansu.
stansu.
płynięcia dystansu w czasie 30
minut.
Kryterium 3
Umiejętność pływania dystansowego pod wodą .
Nie potrafi przepłynąć
minimalnie określonego dystansu .
Przepływa z efektywnością 50% limitu
czasu.
SEMESTR III
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Przepływa z efektywnością 75% limitu czasu.
LABORATORYJNE
Przepływa z efektywnością 100% limitu czasu.
15 GODZ.
PŁYWANIE
1. Zapoznanie z programem zajęć, warunkami zaliczenia. Diagnoza wstępna sprawności w wodzie na podstawie umiejętności pływania kraulem i stylem grzbietowym
2. Zabawy pływackie - sztafety w formie rywalizacji
3. Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na plecach
4. Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na piersiach
5. Nauka pracy rąk w stylu klasycznym
6. Pływanie stylem klasycznym dystansu 10 x 50 m.
7. Nauka skoku na głowę i doskonalenie skoków na nogi
8. Doskonalenie pływania różnymi technikami z użyciem płetw i łap pływackich
9. Styl „klasyczny” ratowniczy
10. Nauka zasad pływania pod wodą
11. Ćwiczenia z auto ratownictwa
12. Ćwiczenia grupowe w wodzie – inne formy aktywności fizycznej
13. Ocena techniki pływania stylem klasycznym
14. Sprawdzian wytrzymałości w wodzie- piłka wodna - gra
34
Godziny
ECTS
15
1
16
16
15
35
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/24/03/WF4
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Efekty kształcenia – semestr IV
EK1 Potrafi holować partnera. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania Rozumie i
potrafi zastosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w działaniach związanych ze środowiskiem wodnym – pływanie dystansowe
pod wodą.
Kierunkowe
K_W32 K_U03;
K_U06; K_U17;
K_K01; K_K04
Potrafi holować partnera. Potrafi przepłynąć dłuższy odcinek bez zatrzymania Rozumie i potrafi zaEK1
stosować techniki i metody w kształtowaniu sprawności fizycznej charakterystycznej w działaniach
związanych ze środowiskiem wodnym – pływanie dystansowe pod wodą.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Nie potrafi holować
Holuje 50% określoHoluje 75% określoHoluje 100% określona minimalnie okrenego dystansu
nego dystansu
nego dystansu
Holowanie dyślonym dystansie.
stansowe partnera.
Kryterium 2
Nie przepływa miniPrzepływa 50% okrePrzepływa 75% okrePrzepływa 100% określonego dystansu.
ślonego dystansu.
ślonego dystansu.
Umiejętność prze- malnie określonego
dystansu.
płynięcia dystansu w czasie 30
minut.
Kryterium 3
Umiejętność pływania dystansowego pod wodą .
Nie potrafi przepłynąć
minimalnie określonego dystansu.
Przepływa 50% określonego dystansu.
SEMESTR IV
WYCHOWANIE FIZYCZNE
LABORATORYJNE
15 GODZ.
PŁYWANIE
1. Zapoznanie z programem zajęć, sprzętem dodatkowym używanym na zajęciach, warunkami zaliczenia – piłka wodna –
gra właściwa
2. Ćwiczenia pływackie w wodzie – pływanie w ubraniu na boku
3. Doskonalenie poznanych technik pływania – styl zmienny
4. Nauka holowania w pozycji na plecach
5. Nauka holowania partnera w pozycji na boku
6. Doskonalenie skoków do wody (na nogi, na głowę)
7. Doskonalenie pływania różnymi technikami z użyciem płetw i łap pływackich
8. Poznanie sprzętu stosowanego w ratownictwie wodnym-kapok ,”węgorz”,
9. Kształtowanie wytrzymałości i poprawa techniki w poznanych stylach
10. Ćwiczenia z ratownictwa wodnego - pływanie pod wodą
11. Ćwiczenia z pływania w utrudnionych warunkach- sztuczna fala
12. Ćwiczenia z pływania pod wodą w utrudnionych warunkach- bez widoczności
13. Ćwiczenia grupowe w wodzie – inne formy aktywności
14. Sprawdzian wytrzymałości w wodzie
15. Diagnoza i ocena końcowa
36
Godziny
ECTS
15
1
16
16
15
37
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/35/03/WF5
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Efekty kształcenia – semestr V
EK1 Stosuje właściwe technik i metody w celu kształtowania sprawności fizycznej i prawidłowej postawy ciała. Rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa podczas ćwiczeń w salach treningowych. Realizuje zadania ruchowe o charakterze sportowym oraz umie dobrać i korzystać ze standardowego wyposażenia siłowni kulturystycznej oraz studio fitness. Przyjmuje postawę gotowości do współpracy i odpowiedzialności za członków zespołu - asekuracja.
Kierunkowe
K_W32; K_U03;
K_U06; K_K01;
K_K04; K_K06
Stosuje właściwe technik i metody w celu kształtowania sprawności fizycznej i prawidłowej poEK1
stawy ciała. Rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa podczas ćwiczeń w salach treningowych.
Realizuje zadania ruchowe o charakterze sportowym oraz umie dobrać i korzystać ze standardowego wyposażenia siłowni kulturystycznej oraz studio fitness. Przyjmuje postawę gotowości do współpracy i odpowiedzialności za członków zespołu - asekuracja.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Brak umiejętności
Wykonuje zadania ruWykonuje zadania
Wykonuje zadania
w realizacji podstawo- chowe z dużymi odstęp- ruchowe z nieliczruchowe zgodnie ze
Zgodność wykonywych zadań ruchostwami od wzorca.
nymi odstępstwami
wzorcem i wysoką
wania zadania ruwych.
od wzorca.
efektywnością ruchowego ze wzorchu.
cem charakterystycznym dla ćwiczeń w siłowni
kulturystycznej
oraz studio fitness.
Kryterium 2
Wykonanie zadania
Wykonanie zadania
Wykonanie zadania
Wykonanie zadania
z efektywnością
Efektywność wyko- z efektywnością poniżej 50% określonej
określonej liczby pookreślonej liczby po100% określonej
nania zadania ruliczby powtórzeń.
wtórzeń.
wtórzeń.
liczby powtórzeń.
chowego.
SEMESTR V
WYCHOWANIE FIZYCZNE
LABORATORYJNE
15 GODZ.
SIŁOWNIA
1. Zapoznanie z regulaminem siłowni i zasadami bezpieczeństwa na zajęciach, higieną zajęć , właściwym korzystaniem
z urządzeń oraz sprzętu na siłowni, warunkami zaliczenia
2. Energetyka wysiłku, Pomiar i ocena siły mięśniowej-sprawdzian.
3. Ćwiczenia izolowane jako ćwiczenia angażujące pojedyncze grupy mięśni.
4. Ćwiczenia segmentowe jako ćwiczenia angażujące kilka dużych grup mięśniowych.
5. Ćwiczenia globalne jako ćwiczenia angażujące kompleksowo mięśnie całego ciała.
6. Wiosłowanie na ergometrze Concept II. Nauka techniki wiosłowania.
7. Metody rozwoju wytrzymałości: ciągła, przemienna, powtórzeniowa, interwałowa.
8. Wybrane metody rozwoju siły: body building system, ciężko atletyczna, progresywna.
9. Podstawowe metody kształtowania wytrzymałości siłowej: stacyjna, obwodowa, strumieniowa
10. Ocena reakcji na obciążenia treningowe
11. Trening kulturystyczny i jego oddziaływanie na rozwój umiejętności ćwiczących. Atlas ćwiczeń
38
12. Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności. Doskonalenie techniki wiosłowania na ergometrze. Rozkład sił na dystansie-sprawdzian.
13. Praktyczne wykorzystanie znaczenia siły mięśniowej w życiu człowieka.
14. Układanie własnego programu treningowego na zwiększenie poszczególnych cech układu mięśniowego.
15. Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności-wyciskanie w leżeniu. Indywidualna poprawa sprawdzianów
Godziny
ECTS
15
1
16
16
15
39
3.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
N/TM2012/48/03/WF6
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
15
1
15
12
1
12
Efekty kształcenia – semestr VIII
EK1 Stosuje właściwe techniki i metody w celu kształtowania sprawności fizycznej na hali
sportowej. Rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa podczas ćwiczeń grupowych oraz
zna podstawowe przepisy wybranych gier zespołowych. Skutecznie stosuje techniki i metody w celu kształtowania sprawności fizycznej na hali sportowej w wybranych grach zespołowych oraz potrafi zastosować ją podczas testów sportowych. Odpowiedzialnie pełni
funkcje w drużynie podczas gry oraz indywidualnie w roli sędziego.
Kierunkowe
K_W32; K_U03;
K_U06; K_K01;
K_K04; K_K06
Stosuje właściwe techniki i metody w celu kształtowania sprawności fizycznej na hali sportowej.
EK1
Rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa podczas ćwiczeń grupowych oraz zna podstawowe przepisy wybranych gier zespołowych. Skutecznie stosuje techniki i metody w celu kształtowania
sprawności fizycznej na hali sportowej w wybranych grach zespołowych oraz potrafi zastosować ją
podczas testów sportowych. Odpowiedzialnie pełni funkcje w drużynie podczas gry oraz indywidualnie w roli sędziego.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Brak umiejętności
Wykonuje zadania ru- Wykonuje zadania ru- Wykonuje zadania ruw realizacji podstachowe z dużymi odchowe z nielicznymi
chowe zgodnie ze
Efektywność i
wowych zadań rucho- stępstwami od wzorodstępstwami od
wzorcem i wysoką
zgodność wykowych.
ca.
wzorca.
nywania zadania
ruchowego ze
wzorcem charakterystycznym dla
technik w wybranych grach zespołowych.
Kryterium 2
Wykonanie zadania z
Wykonanie zadania
Wykonanie zadania
Wykonanie zadania ze
skutecznością poniżej ze skutecznością 50% ze skutecznością 75% skutecznością 100%
Skuteczność wy50% określonej liczby określonej liczby pookreślonej liczby pookreślonej liczby pokonania testu
powtórzeń/trafień.
wtórzeń/trafień.
wtórzeń/trafień.
wtórzeń/trafień.
siatkarskiego i
koszykarskiego.
SEMESTR VIII
WYCHOWANIE FIZYCZNE
LABORATORYJNE
15 GODZ.
GRY ZESPOŁOWE / REKREACYJNE
1. Zapoznanie z programem zajęć, regulaminem sali gier, wymogami oraz omówienie bezpieczeństwa zajęć. Znaczenie rozgrzewki w zajęciach sportowych.
2. Piłka koszykowa- nauka i doskonalenie kozłowania piłki oraz podań i chwytów.
3. Piłka koszykowa- nauka i doskonalenie rzutów piłką do kosza z miejsca, biegu i wyskoku.
4. Piłka koszykowa- test sprawdzający umiejętności techniki indywidualnej
5. Piłka siatkowa- nauka i doskonalenie odbić piłki sposobem oburącz górnym i dolnym.
6. Piłka siatkowa- nauka i doskonalenie zagrywki- małe gry 2x2, 3x3
7. Piłka siatkowa- nauka i doskonalenie ataku, ustawienie na boisku.
40
8. Piłka siatkowa- test sprawdzający umiejętność techniki indywidualnej.
9. Badminton- zapoznanie z przepisami gry, nauka podstawowych umiejętności techniki indywidualnej.
10. Badminton -doskonalenie podstawowych umiejętności techniki indywidualnej, gry singlowe i deblowe.
11. Unihokej -nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej.
12. Tenis stołowy -nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej, gry singlowe i deblowe.
Godziny
ECTS
12
1
13
13
12
Nie dotyczy.
1. Nawara H., Badminton.
2. Abramuk D. i zespół , Unihoc.
3. Bilski W., Tenis stołowy.
4. Huciński T., Koszykówka.
5. Zatyracz Z., Piasecki L., Piłka siatkowa.
6. dr Orzech J., Monografia treningu siły mięśniowej.
7. Laughlin T., Pływanie dla każdego.
VI . Literatura uzupełniająca
1. Salski D., Vademecum ratownika wodnego.
2. Sieniek Cz., Sporty całego życia.
3. Kruszewski M., Metody treningu i podstawy żywienia w sportach siłowych …
mgr Artur Lipecki
mgr Jakub Chuta
mgr Alojzy Gołąb
mgr Artur Jankowiak
mgr Wojciech Jaśkiewicz
mgr Norbert Marchewka
mgr Robert Terczyński
dr Marian Zajączkowski
mgr Tadeusz Skrzypkowski
[email protected]
[email protected]
SWFiS
SWFiS
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
m.zają[email protected]
[email protected]
SWFiS
SWFiS
SWFiS
SWFiS
SWFiS
SWFiS
SWFiS
41
4.
Przedmiot:
Semestr
I
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/11/04/EE
ELEMENTY EKONOMII
A
C
L
1
A
C
L
15
ECTS
1
Przygotować przyszłego absolwenta do pracy przy stosowaniu zasad charakterystycznych dla gospodarki rynkowej. Zapoznać z zasadami tworzenia, ewidencji i podziału dochodu narodowego oraz problematyką wzrostu gospodarczego. Wyjaśnić
podstawowe kategorie mechanizmu rynkowego. Określić rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania.
Zakres szkoły średniej.
EK1 Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania.
EK2
EK3
EK4
Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego.
Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz problematykę wzrostu gospodarczego.
Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania.
Kierunkowe
K_W01; K_W29;
K_W31
K_W33; K_W34
K_W34; K_W35
K_U13; K_U14
Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania.
EK1
Metody oceny
Sprawdzian wiadomości, esej, opracowanie , udział w dyskusji na zajęciach.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak wiedzy we
Zna i rozumie istotę
Rozumie istotę, poOkreśla wszystkie praZakres wiedzy i
wskazanym zakresie.
gospodarowania.
trafi omówić cele gowidłowości gospodajej rozumienie.
spodarowania.
rowania.
Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawoUkierunkowany właCharakteryzuje eleOkreśla wzajemne zaZakres wiedzy i
wych działań mechaściwie określa elementy i działanie meleżności między elejej rozumienie.
nizmu rynkowego.
menty mechanizmu
chanizmu rynkowego, mentami mechanizmu
rynkowego.
odnosi je do problerynkowego, w aspekcie
mów wzrostu gosporównowagi rynkowej;
darczego.
analizuje problemy
wzrostu gospodarczego.
Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz problematykę wzrostu gospoEK3
darczego.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna w podstawoRozumie zasady twoCharakteryzuje zaWykazuje pogłębioną
Zakres wiedzy i
wym zakresie i nie
rzenia dochodu narosady tworzenia i powiedzę o zasadach twojej rozumienie.
rozumie pojęcia dodowego.
działu dochodu narorzenia i podziału dochodu narodowego.
dowego.
chodu narodowego;
określa mierniki dochodu narodowego.
Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna w podstawoUkierunkowany poCharakteryzuje
Określa zasady racjoZakres wiedzy i
wym zakresie procesu prawnie określa poudział poszczególnalnego gospodarowajej rozumienie.
gospodarowania i jeszczególne podmioty
nych podmiotów w
nia i odnosi je do podgo elementów.
w procesie gospodaprocesie gospodaromiotów gospodarczych.
rowania.
wania.
42
SEMESTR I
ELEMENTY EKONOMII
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Istota, cele i prawidłowości gospodarowania, gospodarka jako system ekonomiczny, charakterystyka podstawowych systemów ekonomicznych, gospodarowanie w warunkach zagrożeń ekologicznych.
2. Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego, budżet państwa i polityka fiskalna, wzrost gospodarczy.
3. Rola państwa w gospodarce rynkowej, opcje i dylematy transformacji polskiego systemu gospodarczego.
4. Gospodarka rynkowa; segmenty rynku, podstawowe kategorie i uczestnicy rynku, teoria wyboru konsumenta, mechanizm rynkowy.
5. Funkcjonowanie przedsiębiorstw w gospodarce rynkowej; formy przedsiębiorstw, efektywność działania przedsiębiorstwa, strategie rozwoju przedsiębiorstwa.
6. Funkcjonowanie rynku pieniężno-kapitałowego; pieniądz – ewolucja pieniądza i jego funkcji, podstawowe operacje na
rynku pieniężnym, funkcje, zadania i cele banków, rynek papierów wartościowych, funkcjonowanie giełdy.
7. Rynek pracy; podaż i popyt na pracę; bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy, rodzaje, przyczyny i skutki
bezrobocia, bezrobocie a inflacja.
8. Gospodarka światowa, globalizacja gospodarki światowej, międzynarodowa współpraca ekonomiczna i integracja gospodarcza. Główne problemy społeczno-ekonomiczne współczesnego świata.
Godziny
15
ECTS
3
5
23
18
1
1
IV. Literatura podstawowa
1. Samuelson P. K., Nordhaus W.D., Ekonomia, PWN, Warszawa 2003.
2. Kwiatkowski E., Milewski R., Podstawy ekonomii, PWN Warszawa 2008.
3. Marciniak S., Makro i mikroekonomia - Podstawowe problemy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.
V. Literatura uzupełniająca
1. Beksiak J.,Ekonomia, Warszawa 2000.
2. Nasiłowski M., Podstawy mikro i makro ekonomii, KeyText, Warszawa 2006
dr inż. kpt. ż.w. Piotr Lewandowski
prof. zw.dr hab. Hubert Bronk
kmdr. por. mgr inż. Marek Szelest
[email protected]
ZNEiS(WIET)
[email protected]
[email protected]
ZNEiS(WIET)
ZRiOŹ
43
5.
Przedmiot:
Semestr
III
N/TM2012/23/05/ESM
ELEMENTY SOCJOLOGII MORSKIEJ
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z wybranymi zagadnieniami socjologii morskiej, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii morskiego, międzynarodowego środowiska pracy. A także, wzmacnianie kształtowania systemu wartości humanistycznych, wdrożenie do obserwacji i analizy procesów socjologicznych i psychologicznych, wskazanie potrzeby rozwijania kompetencji społecznych celem lepszego funkcjonowania w środowisku pracy.
Rozumie podstawowe problemy badawcze socjologii morskiej, definiuje podstawowe
EK1
pojęcia.
Określa specyfikę środowiska pracy i życia na morzu. Identyfikuje i charakteryzuje reEK2
lacje załogi statku jako grupy społecznej, wskazuje uwarunkowania jednostki.
Identyfikuje ryzyka związane ze środowiskiem pracy i życia na morzu.
EK3
Kierunkowe
K_W30; K_W33
K_W29; K_W30;
K_W31
K_W32; K_U22;
K_K05; K_K06
Rozumie podstawowe problemy badawcze socjologii morskiej, definiuje podstawowe pojęcia.
EK1
Metody oceny
Esej, sprawdzian kontrolny, udział w dyskusji na zajęciach.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie identyfikuje pod- Wymienia podstaRozróżnia, definiuje
Ma pogłębioną wieZakres wiedzy i jej
stawowych zagadwowe problemy bai wyjaśnia podstadzę, właściwie rozuzrozumienie
nień socjologii.
dawcze socjologii.
wowe problemy bamie i analizuje podUkierunkowany defi- dawcze socjologii
stawowe zagadnienia
niuje podstawowe
morskiej, rozumie ich z zakresu socjologii
pojęcia.
znaczenie.
morskiej.
Określa specyfikę środowiska pracy i życia na morzu. Identyfikuje i charakteryzuje relacje zaEK2
łogi statku jako grupy społecznej, wskazuje uwarunkowania jednostki.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak podstawowej
Ukierunkowany
Poprawnie określa
Właściwie charakteZakres wiedzy i jej
wiedzy w omawiaokreśla specyfikę
specyfikę środowiska ryzuje specyfikę śrozrozumienie
nym zakresie.
środowiska pracy i
pracy i życia na modowiska pracy i życia
życia na morzu.
rzu, rozumie wzana morzu, rozumie i
jemne relacje i uwaokreśla wzajemne rerunkowania w grupie, lacje i uwarunkojaką jest załoga statwania w grupie, jaką
ku.
jest załoga statku.
Identyfikuje ryzyka związane ze środowiskiem pracy i życia na morzu.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie identyfikuje, nie
Ukierunkowany
Poprawnie charakteWłaściwie określa
Zakres wiedzy i jej
stara się zrozumieć
określa podstawowe
ryzuje ryzyka zwiąryzyka związane ze
zrozumienie
podstawowych prozagrożenia związane
zane ze środowiśrodowiskiem pracy i
blemów, jakie niesie
ze środowiskiem pra- skiem pracy i życia
życia na morzu, roze sobą środowisko
cy i życia na morzu.
na morzu.
zumie oddziaływanie
pracy i życia na moczynników psychorzu.
społecznych i ich
udział w zagrożeniach.
44
SEMESTR III
ELEMENTY SOCJOLOGII MORSKIEJ
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Socjologia jako dyscyplina naukowa. Różnorodność celów badawczych w socjologii. Charakterystyka metod badawczych w socjologii: eksperyment, badania ankietowe i sondaże, obserwacja, badania historyczne.
2. Przyrodnicze, ekonomiczne i kulturowe podstawy życia społecznego. Nierówności społeczne. Nierówności w dostępie do
zasobów ekonomicznych. Wpływ środowiska społecznego na jednostkę.
3. Rasa, narodowość, naród. Dyskryminacja i uprzedzenia etniczne. Charakterystyka podstawowych systemów symboli
w społeczeństwie: językowe, systemy wartości, systemy przekonań, systemy norm i zasoby wiedzy. Zróżnicowania kulturowe, uprzedzenia kulturowe. Komunikacja międzykulturowa w pracy na morzu.
4. Typy i rodzaje więzi społecznych. Więzi społeczne na statku. Załoga statku jako mała zintegrowana grupa społeczna.
5. Środowisko pracy i życia na statku. Specyfika zawodu marynarza i rybaka morskiego. Warunki pracy na morzu. Statek
jako instytucja zamknięta.
6. Wpływ pracy w środowisku morskim na osobowość człowieka. Czas wolny marynarzy i rybaków.
7. Przygotowanie zawodowe do pracy na morzu. Adaptacja zawodowa marynarzy i rybaków. Motywacje i potrzeby marynarza na statku a stres i przystosowanie zawodowe.
8. Psychospołeczne czynniki wypadków przy pracy marynarzy i rybaków.
9. Specyfika zawodów marynarzy i rybaków oraz ich społeczne konsekwencje w obszarze życia na lądzie, w tym życia rodzinnego. Problematyka rodzin marynarzy i rybaków, funkcje wychowawcze rodziny.
10. Globalizacja i jej uwarunkowania międzynarodowe. Społeczny wymiar globalizacji w gospodarce morskiej.
11. Socjologiczne aspekty kierowania i dowodzenia statkiem morskim.
Godziny
15
ECTS
2
2
4
23
17
2
1
1
Nie dotyczy.
1. Janiszewski L., Socjologia morska. 2005.
2. Bryniewicz W,. Geneza i dzieje socjologii morskiej. Wydawnictwo naukowe USz. 2004.
3. Szacka B., Wprowadzenie do socjologii. Oficyna Naukowa, Warszawa 2003.
1. Bryniewicz W.,Osamotnienie marynarzy jako wyznacznik stresu w pracy na statku morskim. Roczniki socjologii morskiej, PWN 2000.
2. Szczepański J.,Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa: PWN 1986.
3. Sosnowski A.,Socjologia morska, Wrocław 1984.
4. Elliot A., Człowiek istota społeczna. PWN, Warszawa 2006.
5. Szopski M.,Komunikacja międzykulturowa. 2010.
45
[email protected]
46
ZNEiS(WIET)
6.
Przedmiot:
N/TM2012/12/06/PZL
PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ LUDZKICH
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
Semestr
II
Celem kształcenia jest przedstawienie podstaw z zakresu psychologii, socjologii i ergonomii. Wdrożenie umiejętności obserwowania i analizowania rożnych procesów społecznych i psychologicznych. Zrozumienie potrzeby lepszego funkcjonowania w środowisku społecznym, by nie narażać się na zbędne problemy.
Przygotowanie przyszłego absolwenta do pracy w której zastosowanie mają główne psychologiczne koncepcje człowieka
(psychoanaliza, behawioryzm, psychologia humanistyczna).
Zna podstawowe pojęcia z psychologii procesów poznawczych, uczenia się i pamięci,
EK1
rozumie ich znaczenie w rozwoju osobowym człowieka.
Rozumie naturę emocji, ich mechanizm oddziaływania i regulacji oraz znaczenie w buEK2
dowaniu właściwych relacji międzyludzkich.
Charakteryzuje podstawowe procesy społeczne: przystosowania, współpracy, współzaEK3
wodnictwa i konfliktu.
Określa zachowanie człowieka w sytuacjach zagrożenia. Rozumie potrzebę kontrolowaEK4
nia zachowań własnych, przeciwdziałania stresowi.
Potrafi ocenić własne umiejętności asertywnego zachowania się i reagowania na aserEK5
tywność innych osób.
Zna podstawowe pojęcia z psychologii procesów poznawczych, uczenia się
EK1
znaczenie w rozwoju osobowym człowieka.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
Kryterium 1
Nie zna w podstawoIdentyfikuje podstaDefiniuje procesy powym zakresie omawiawowe procesy poznawcze, uczenia się i
nych zagadnień.
znawcze, ukierunkopamięci. Rozumie ich
wany omawia ich
znaczenie w rozwoju
znaczenie w rozwoju
osobowym człowieka.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kierunkowe
K_W32
K_K06
K_W31
K_W32; K_W31
K_U02; K_U22
i pamięci, rozumie ich
4,5 - 5
Ma pogłębioną wiedzę
o procesach poznawczych, ocenia ich znaczenie w rozwoju
Rozumie naturę emocji, ich mechanizm oddziaływania i regulacji oraz znaczenie w budowaniu właściwych relacji międzyludzkich.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna w podstawoUkierunkowany,
Właściwie definiuje
wym zakresie omawiaw podstawowym zaemocje, rozumie ich
o naturze emocji, menych zagadnień.
kresie definiuje emomechanizm oddziałychanizmie ich odcje, wyjaśnia mechawania i regulacji.
działywania i regulanizm oddziaływania.
cji. Charakteryzuje
działania kontrolne.
EK3
Charakteryzuje podstawowe procesy społeczne: przystosowania, współpracy, współzawodnictwa i
konfliktu.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
2
3
3,5 - 4
Nie zna w podstawoUkierunkowany chaWłaściwie charaktewym zakresie omawiarakteryzuje podstaryzuje podstawowe
nych zagadnień.
wowe procesy spoprocesy społeczne,
47
4,5 - 5
o procesach społecznych, interpretuje źró-
łeczne.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
ocenia wpływ grupy
na zachowanie człowieka.
Określa zachowanie człowieka w sytuacjach zagrożenia. Rozumie potrzebę kontrolowania zachowań
własnych, przeciwdziałania stresowi.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie identyfikuje proOkreśla zachowanie
Określa zachowanie
blemu, nie rozumie zaczłowieka w sytuczłowieka w sytuo zachowaniu człogadnień.
acjach zagrożenia, ra- acjach zagrożenia, ra- wieka w sytuacjach
dzi sobie ze stresem.
dzi sobie ze stresem i
zagrożenia.Właściwie
negatywnymi emoocenia i kontroluje
cjami. Potrafi ocenić
własne zachowania w
własne zachowania w
sytuacjach zagrożenia.
sytuacji zagrożenia.
Rozumie potrzebę
przeciwdziałania stresowi związanemu z
pracą na różnych stanowiskach, w tym kierowniczych.
Potrafi ocenić własne umiejętności asertywnego zachowania się i reagowania na asertywność innych
osób.
Egzamin ustny, egzamin pisemny.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna w podstawoUkierunkowany oceRozumie potrzebę za- Doskonale ocenia sywym zakresie omawiania potrzebę zachochowań asertywnych,
tuację i potrzebę asernych zagadnień, nie bie- wań asertywnych.
umie ocenić własne
tywnego zachowania,
rze udziału w dyskusji.
umiejętności. Ukiewłaściwie reaguje na
runkowany właściwie zachowania asertywne
reaguje na asertywinnych osób w przeność innych osób w
prowadzanych ćwiprzeprowadzanych
czeniach.
ćwiczeniach.
SEMESTR II
PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ LUDZKICH
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
dła i przyczyny błędów oraz granice
przystosowania.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Przedmiot i metody psychologii.
Proces poznawczy – percepcja.
Psychologiczne aspekty procesu motywacyjnego.
Psychologia procesu decyzyjnego.
Emocje.
Osobowość – rozwój.
Stres.
Adaptacja.
Niezawodność człowieka.
Czynniki ergonomiczne w projektowaniu procesu pracy.
Usprawnienia pracy: mechanizacja, automatyzacja, robotyzacja.
Praca umysłowa.
Organizacja pracy własnej.
Higiena psychiczna.
Porozumiewanie się ludzi.
Asertywność.
48
Godziny
15
2
ECTS
10
27
17
1
1
1. Argyle M., Psychologia stosunków międzyludzkich, PWN, Warszawa 1991.
2. Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Astrum, Wrocław 2004.
3. Myers D., Psychologia społeczna, Zysk i S-ka, Warszawa 2003.
4. Sternberg R., Wprowadzenie do psychologii, WSiP, Warszawa 1999.
5. Szacka B., Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa 2003.
6. Wykowska M., Ergonomia, http:/ergonomia.imir.agh.edu.pl, (strona www).
7. Zimbardo P., Psychologia i życie, GWP, Gdańsk 2002.
1. Charaktery – miesięcznik.
2. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, GWP, Gdańsk 2007.
3. Doliński D., Techniki wpływu społecznego, Wyd. Nauk. Scholar, Warszawa 2006.
4. Elliot A., Człowiek istota społeczna, PWN, Warszawa 2006.
5. Griffin E., Podstawy komunikacji społecznej, GWP, Gdańsk 2003.
6. Korodecka D., Bezpieczeństwo pracy i ergonomia, CIOP, Warszawa 1999.
7. Kowal E., Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii, PWN, Warszawa-Poznań 2002.
8. Personel, Zastosowania ergonomii – czasopisma.
9. Ratajczak Z., Niezawodność człowieka w pracy, PWN, Warszawa 1988.
10. Terelak J., Psychologia pracy i bezrobocia, Warszawa 1993.
11. Tyszka T., Psychologiczne pułapki oceniania i podejmowania decyzji, GWP, Gdańsk 2000.
dr Sylwester Kowalski
[email protected]
ZNEiS(WIET)
[email protected]
ZNEiS(WIET)
49
7.
Przedmiot:
Semestr
II
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/12/07/E
ERGONOMIA
A
C
L
1
A
C
L
15
ECTS
1
Celem kształcenia jest przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu ergonomii pracy, w układzie "człowiek - maszyna - środowisko" (c-m-s), uświadomienie zagrożeń i ryzyka, jakie pojawiają się każdego dnia w miejscu pracy, wskazanie standardów optymalnej budowy stanowiska pracy. Zwiększenie poziomu świadomości w kontekście odpowiedzialności za stan
swojego zdrowia, w tym kształtowania prawidłowej postawy ciała, zmniejszania występowania dolegliwości bólowych
i zmęczenia w trakcie wykonywanych czynności zawodowych, które powodują poprawę samopoczucia i komfortu pracy.
Zakres szkoły średniej, bezpieczeństwo i higiena pracy na statku.
EK1 Zna podstawowe pojęcia z zakresu ergonomii oraz przykłady zastosowań w środowisku
pracy. Rozumie, co to jest interdyscyplinarny charakter ergonomii. Zna kierunki działania
ergonomii.
EK2 Charakteryzuje analitycznie czynniki fizyczne i chemiczne środowiska pracy oraz potrafi
objaśnić ich wpływ na człowieka oraz określić ich najwyższe dopuszczalne natężenia i
stężenia.
EK3 Potrafi stosować czynniki ergonomiczne w celu poprawienia jakości stanowiska pracy.
Definiuje wypadki przy pracy oraz choroby zawodowe. Zna zasady i instytucje ochrony
pracy.
EK4 Opisuje i charakteryzuje układ "człowiek - maszyna - środowisko" (c-m-s). Zna ergonomiczne metody badawcze stosowane w projektowaniu i ocenie stanowisk pracy oraz metody badania wydatku energetycznego w procesie pracy.
EK5 Definiuje i weryfikuje wszystkie potencjalne niebezpieczeństwa związane ze stanowiskiem pracy i wykonywaną pracą. Rozróżnia obciążenia dynamiczne, statyczne, monotypowe i hipokinetyczne człowieka.
EK6 Zna czynniki kształtujące mikroklimat środowiska pracy.
EK7 Potrafi zaprojektować optymalną strukturę przestrzenną stanowiska pracy przy monitorze
komputerowym.
EK8 Zna stosowane metody regeneracji sił psychofizycznych w pracy.
EK9 Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informacyjnych, zawartych w normach, katalogach, Internecie. Rozumie potrzebę kształcenia
ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikającą z tempa zmian w układach „człowiek –
maszyna –środowisko” w ujęciu ergonomicznym.
Kierunkowe
K_W19; K_W31;
K_U22
K_W19
K_W31
K_W31
K_W19; K_U22;
K_K05
K_W19
K_U26
K_W32
K_U01; K_K01
Zna podstawowe pojęcia z zakresu ergonomii oraz przykłady zastosowań w środowisku pracy. RoEK1
zumie co to jest interdyscyplinarny charakter ergonomii. Zna kierunki działania ergonomii.
Metody oceny
Sprawdzian kontrolny, test, udział w dyskusji na zajęciach.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna i nie rozumie
Rozumie podstawowe Potrafi scharakteryAnalizuje układ" człoZakres wiedzy i
podstawowych pojęć
pojęcia z zakresu erzować układ "człowiek - maszyna - śrojej rozumienie.
z zakresu ergonomii.
gonomii oraz przywiek - maszyna środowisko" (c-m-s) w
kłady zastosowań w
dowisko" (c-m-s).
kontekście zastosowaśrodowisku pracy.
Rozumie co to jest in- nia ergonomii.
terdyscyplinarny charakter ergonomii.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Charakteryzuje analitycznie czynniki fizyczne i chemiczne środowiska pracy oraz potrafi objaśnić
ich wpływ na człowieka oraz określić ich najwyższe dopuszczalne natężenia i stężenia.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
50
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność identyfikacji problemu w URA.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK7
Metody oceny
Nie potrafi wymienić
czynników środowiska pracy.
Potrafi wymieniczynniki środowiska pracy, ale nie potrafi objaśnić ich wpływu na
organizm człowieka
oraz podać ich NDN i
NDS.
Potrafi scharakteryzować czynniki środowiska pracy (oświetlenie,
barwy, hałas drgania,
pyły, promieniowanie),
podać ich wpływ na organizm człowieka oraz
potrafi podać ich NDN i
NDS.
Definiuje wypadki przy pracy oraz choroby zawodowe. Zna zasady i instytucje ochrony pracy. Potrafi zaproponować czynniki ergonomiczne w celu poprawienia jakości stanowiska pracy.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi zdefinioPotrafi zdefiniować
Potrafi zdefiniować
wać wypadków przy
wypadki przy pracy
wypadki przy pracy
wypadki przy pracy
pracy ani chorób zaoraz choroby zawooraz choroby zawooraz choroby zawowodowych.
dowe.
dowe oraz zasady
dowe oraz zasady
ochrony pracy.
ochrony pracy. Potrafi
zaproponować czynniki
ergonomiczne w celu
poprawienia jakości
stanowiska pracy.
Opisuje i charakteryzuje układ "człowiek - maszyna - środowisko" (c-m-s). Zna ergonomiczne metody badawcze stosowane w projektowaniu i ocenie stanowisk pracy oraz metody badania wydatku
energetycznego w procesie pracy.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie wie co to jest
Opisuje i charakteryDefiniuje wypadki
Zna ergonomiczne meukład "człowiek - ma- zuje układ "człowiek - przy pracy oraz chotody badawcze stoszyna - środowisko"
maszyna - środowiroby zawodowe. Zna
sowane w projektowa(c-m-s).
sko" (c-m-s).
zasady i instytucje
niu i ocenie stanowisk
ochrony pracy.
pracy oraz metody badania wydatku energetycznego w procesie
pracy.
Definiuje i weryfikuje wszystkie potencjalne niebezpieczeństwa związane ze stanowiskiem pracy
i wykonywaną pracą. Rozróżnia obciążenia dynamiczne, statyczne, monotypowe i hipokinetyczne
człowieka.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna potencjalnych Zna potencjalne nieZna, definiuje i weryZna, definiuje i weryniebezpieczeństw
bezpieczeństwa zwiąfikuje wszystkie pofikuje wszystkie potenzwiązanych ze stanozane ze stanowiskiem
tencjalne niebezpiecjalne niebezpieczeńwiskiem pracy i wypracy i wykonywaną
czeństwa związane ze stwa związane ze stakonywaną pracą.
pracą.
stanowiskiem pracy
nowiskiem pracy i wyi wykonywaną pracą.
konywaną pracą. Rozróżnia obciążenia dynamiczne, statyczne,
monotypowe i hipokinetyczne człowieka.
Zna czynniki kształtujące mikroklimat środowiska pracy.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna czynników
Zna czynniki kształDefiniuje pojęcia
Zna, definiuje i potrafi
kształtujących mikrotujące mikroklimat
temperatury powiewpływać na poprawę
klimat środowiska
środowiska pracy.
trza, wilgotności, rulub ograniczenie negapracy.
chu powietrza, protywnego wpływu na ormieniowania cieplganizm człowieka wanego, ciśnienia atmos- runków mikroklimaferycznego.
tycznych środowiska
pracy.
Potrafi zaprojektować optymalną strukturę przestrzenną stanowiska pracy przy monitorze komputerowym.
51
Potrafi scharakteryzować czynniki środowiska pracy i podać
ich wpływ na organizm człowieka, ale
nie potrafi podać ich
NDN i NDS.
Kryteria/ Ocena
Kryteriu1
2
Nie zna potencjalnych
niebezpieczeństw
związanych z pracą
przy monitorach
komputerowych.
EK8
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
Zna stosowane metody regeneracji sił psychofizycznych w pracy.
2
3
3,5 - 4
Nie zna stosowanych
Zna stosowane meZna stosowane memetod regeneracji sił
tody regeneracji sił
tody regeneracji sił
psychofizycznych w
psychofizycznych w
psychofizycznych w
pracy.
pracy.
pracy, zna maksymalny czas pracy oraz
minimalny czas wypoczynku.
EK9
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność wykorzystania informacji źródłowych.
Kryterium 2
Efektywne korzystanie z zajęć,
umiejętność samokształcenia i
rozumienie potrzeby rozwoju
zawodowego.
3
Zna potencjalne niebezpieczeństwa związane z pracą wykonywaną przy monitorach komputerowych.
3,5 - 4
Zna potencjalne niebezpieczeństwa związane z pracą wykonywaną przy monitorach komputerowych
oraz potrafi zaprojektować optymalną
strukturę przestrzenną
stanowiska pracy przy
monitorze komputerowym.
4,5 - 5
Zna potencjalne niebezpieczeństwa związane z pracą wykonywaną przy monitorach
komputerowych, potrafi
zaprojektować optymalną strukturę przestrzenną stanowiska
pracy przy monitorze
komputerowym oraz
zna przeciwwskazania
dla pracy przy monitorach komputerowych.
4,5 - 5
Zna stosowane metody
regeneracji sił psychofizycznych w pracy, zna
maksymalny czas pracy
oraz minimalny czas
wypoczynku. Potrafi
określać parametry oraz
kształtować optymalne
warunki środowiska
pracy.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informacyjnych,
zawartych w normach, katalogach, Internecie. Rozumie potrzebę kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikającą z tempa zmian w układach człowiek - maszyna-środowisko.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie rozumie podstaW podstawowym zaW znacznym stopniu
Swobodnie, porusza się
wowych pojęć z zakresie korzysta z terkorzysta z terminolow zakresie zagadnień
kresu ergonomii.
minologii z zakresu
gii z zakresu ergonozwiązanych z ergonoergonomii.
mii.
mią.
Nie wykazuje właściwej aktywności na
zajęciach, umiejętności samodzielnego
przyswajania i pogłębiania wiedzy.
Wykazuje niezbędną,
do efektywnego uczenia się aktywność.
SEMESTR II
ERGONOMIA
Wykazuje zaangażowanie w procesie
uczenia się. Identyfikuje i rozwiązuje
problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela.
Pracuje samodzielnie,
wykazuje chęć pogłębiania wiedzy. Rozwija
swą inicjatywę, krytyczne myślenie i potrzebę doskonalenia
zawodowego.
AUDYTORYJNE
PODSTAWOWE ZAGADNIENIA ERGONOMII
1. Definicje ergonomii.
2. Interdyscyplinarny charakter ergonomii.
3. Zastosowanie ergonomii w środowisku człowieka.
3.1.
Społeczne i ekonomiczne aspekty ergonomii.
3.2.
Ergonomia a zadowolenie z pracy.
3.3.
Ergonomia osób w starszym wieku.
3.4.
Ergonomia wyrobów masowego użytku.
4. Kierunki działania ergonomii.
4.1.
Ergonomia korekcyjna.
4.2.
Ergonomia koncepcyjna.
4.3.
Atestacja prototypów maszyn i urządzeń.
5. Układ człowiek- praca.
6. Fizyczne warunki pracy, wpływ środowiska pracy na człowieka.
52
15 GODZ.
7. Grupy czynników środowiska pracy, fizyczne i chemiczne.
7.1.
Mikroklimat.
7.2.
Oświetlenie.
7.3.
Barwy hałas .
7.4.
Drgania.
7.5.
Pyły.
7.6.
Promieniowanie.
8. Obciążenie pracą. Praca statyczna i dynamiczna.
9. Fizjologia organizmu człowieka a praca fizyczna.
9.1.
Wpływ postawy ciała na samopoczucie.
9.2.
Zasady biomechaniki kręgosłupa. Mechanizmy powstawania dolegliwości mięśniowo-szkieletowych. Unikanie
przeciążeń.
9.3.
Regeneracja sił psychofizycznych w pracy.
10. Czynniki ergonomiczne w kształtowaniu środowiska pracy.
10.1. Przestrzeń pracy. Antropometria, modele człowieka.
10.2. Projektowanie i rozmieszczanie stanowisk.
11. Stanowisko komputerowe.
11.1
Skutki obsługi komputera dla organizmu człowieka.
11.2
Parametry warunków pracy. Monitor jako źródło promieniowania.
11.3
Wysokość krzesła, biurka i kąt widzenia monitora.
11.4
Przeciwwskazania do pracy na stanowiskach komputerowych.
12. System nerwowy człowieka a praca umysłowa.
13. Wypoczynek w godzinach i po godzinach pracy.
14. Badania ergonomiczne.
14.1 Ergonomiczna ocena projektów i prototypów maszyn i urządzeń technicznych.
14.2 Metody i techniki stosowane w badaniach ergonomicznych.
14.3 Badanie obciążenia psychicznego i fizycznego.
14.4 Badanie fizycznego środowiska pracy.
15. Ochrona pracy.
15.1 Choroby zawodowe.
15.2 Wypadki przy pracy.
15.3
Zarządzanie bezpieczeństwem pracy.
Godziny
15
0
ECTS
1+1
1
6
24
17
1
1
1
Nie dotyczy.
53
1. Bezpieczeństwo i higiena pracy / Jan Szlązak, Nikodem Szlązak. - Kraków: Uczelniane Wydaw. Naukowo-Dydaktyczne AGH [Akademia Górniczo-Hutnicza], 2005. ISBN 83-7464-000-6.
2. Bugajska J., i in., , Ergonomia - Warszawa : CIOP (Centralny Instytut Ochrony Pracy), 2001.
3. Bugajska J., Komputerowe stanowisko pracy : aspekty zdrowotne i ergonomiczne , Warszawa: Centralny Instytut
Ochrony Pracy, 1997.
4. Koradecka D., Nauka o pracy - bezpieczeństwo, higiena, ergonomia, CIOP, Warszawa 2002,
5. Kowal E., Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii , Warszawa-Poznań : Wydaw. Naukowe PWN, 2002.
6. Tytyk E., Projektowanie ergonomiczne”, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa-Poznań 2001.
7. Wróblewska M., Ergonomia- skrypt dla studentów, Politechnika Opolska, Opole 2004
1. Karczewski J. T., System zarządzania bezpieczeństwem pracy, Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, Gdańsk 2000.
2. Lewandowski J., Zarządzanie bezpieczeństwem pracy w przedsiębiorstwie, Politechnika Łódzka, Łódź 2000.
Koordynator przedmiotu:
dr hab. inż. Zofia Jóźwiak, prof. nadzw. AM
[email protected]
54
ZTTZiOŚ (WIET)
8.
Przedmiot:
Semestr
I
N/TM2012/11/08/BHPS
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY NA STATKU
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
1
70
15
5
1
15
Celem kształcenia jest uzyskanie wiedzy z zakresu podstawowych zasad BHP na statku oraz wpływu wszelkich czynników
zewnętrznych stwarzających zagrożenie podczas wykonywania pracy na statku. Uświadomienie zagrożeń i niebezpieczeństw
jakie niesie ze sobą praca na statku morskim.
Fizyka, chemia, biologia i podstawowe szkolenie BHP.
Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad BHP, aktów prawnych, wymogów bezpieEK1
czeństwa i zagrożeń wypadkowych – przyczyn i sposobów unikania wypadków na
statku.
Kierunkowe
K_W19; K_W31;
K_W32
Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad BHP, aktów prawnych, wymogów bezpieczeństwa
EK1
i zagrożeń wypadkowych – przyczyn i sposobów unikania wypadków na statku.
Metody oceny
Projekt, prezentacja.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Student ma wiedzę
Student ma wiedzę
Student ma wiedzę j.w.
zasad BHP wymogów z problematyki wyj.w. oraz potrafi
oraz zna zagadnienia
bezpieczeństwa i zakładu i potrafi doprzewidzieć i zinterz zakresu problematyki
grożeń wypadkowych strzec związki przypretować wykonywawykładu, potrafi przew pracy na statku.
czynowo – skutkowe
nie czynności na statwidzieć sytuacje stwapodczas wykonywaku i wynikające z tego rzające zagrożenia
nia pracy na statku.
zagrożenia.
uwzględniając zmęczenie i stosunki międzyludzkie panujące na
statku i aktywnie
uczestniczy w zajęciach.
Szczegółowetreści kształcenia
SEMESTR I
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Ustawodawstwo pracy w Polsce i na świecie.
Zakres działania i uprawnienia służby bhp i inspekcji pracy.
Obowiązki i uprawnienia pracowników w świetle kodeksu pracy.
Umowy o pracę.
Instytucje powołane do rozstrzygania sporów wynikających ze stosunku pracy.
Konwencja ILO w kontekście zatrudniania marynarzy.
Kontakty z armatorami zagranicznymi.
ITF – działalność w zakresie obrony praw marynarzy.
Zasady bhp na statkach – akty prawne i zarządzenia armatorów.
Wymagania bezpieczeństwa w czasie pracy na statku.
Opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia.
Rozkłady alarmowe oraz plan postępowania w sytuacjach zagrożenia.
Zachowanie się w sytuacjach zagrożenia.
Zmęczenie członka załogi a bezpieczeństwo statku.
Wyposażenie w sprzęt ochrony osobistej.
Zagrożenia wypadkowe na statkach – przyczyny, miejsca, eliminowanie.
55
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.2.10
1.2.10
1.2.10
1.2.10
Wypadki przy pracy i choroby zawodowe – procedura postępowania.
Działalność zapobiegawcza w transporcie morskim.
Pracoholizm i mobbing w pracy, wypalenie zawodowe.
Opieka medyczna.
20.1. Sygnały medyczne MKS.
20.2. MFAG.
21. Zmęczenie i sen członka załogi a bezpieczeństwo statku.
21.1. Czuwanie i zmęczenie.
21.2. Zegar biologiczny.
21.3. Jakość, zaburzenia, zakłócenia snu.
21.4. Dysrytmia dobowa.
22. Stosunki międzyludzkie.
22.1. Zarządzanie załogą.
22.2. Organizacja pracy załogi w aspekcie zmęczenia.
22.3. Szkolenia, ćwiczenia umiejętności wiedzy.
22.4. Nastawienie załogi.
22.5. Budowanie autorytetu.
22.6. Samotność na statku i przeciwdziałanie.
17.
18.
19.
20.
SEMESTR I
2.2.13.8
ĆWICZENIOWE
70 GODZ.
ZAJĘCIA REALIZOWANE W OSRM (OŚRODEK SZKOLENIOWY RATOWNICTWA MORSKIEGO)
OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA – STOPIEŃ PODSTAWOWY
1. Wprowadzenie.
1.1. Wymagania Konwencji STCW.
1.2. Ogólne obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
1.3. Zasady bezpieczeństwa podczas zajęć.
2. Teoria pożaru.
2.1. Warunki powstania pożaru (trójkąt pożarowy) i reakcje chemiczne.
2.2. Źródła zapłonu: chemiczne, fizyczne, biologiczne.
2.3. Właściwości materiałów palnych: palność, temperatura zapalenia, temperatura palenia, szybkość palenia, wartość opałowa, granice zapalności, inertowanie, temperatura zapłonu, temperatura samozapłonu, elektryczność
statyczna, reakcyjność.
2.4. Zagrożenie pożarowe i rozprzestrzenianie pożaru: promieniowanie, konwekcja i przewodzenie.
2.5. Klasyfikacja pożarów i odpowiadające im środki gaśnicze.
2.6. Przyczyny pożarów na statkach: palenie papierosów, przegrzanie łożysk, kuchnie, samozapalenia, instalacje
i sprzęt elektryczny, prace gorące, reakcyjność, elektryczność statyczna.
3. Zapobieganie pożarom na statkach.
3.1. Zasady zapobiegania pożarom.
3.2. Bezpieczne użytkowanie statku.
3.3. Konstrukcyjne zabezpieczenie przeciwpożarowe.
4. Wykrywanie pożarów.
4.1. Systemy wykrywania ognia i dymu.
4.2. Automatyczne alarmy pożarowe.
5. Budowa, użytkowanie i rozmieszczenie sprzętu pożarniczego.
5.1. Gaśnice i koce gaśnicze.
5.2. Agregaty gaśnicze: pianowe i proszkowe.
5.3. Sprzęt do wytwarzania piany.
5.4. Sprzęt i armatura wodna.
5.5. Aparaty oddechowe, ucieczkowe.
5.6. Wyposażenie strażackie, sprzęt ratowniczy i reanimacyjny.
6. Budowa i użytkowanie stałych instalacji gaśniczych.
6.1. Instalacje ogólne.
6.2. Instalacje tłumiące: CO2, pianowe.
6.3. Instalacje inhibicyjne: proszkowe i inne.
6.4. Instalacje chłodzące: wodno-hydrantowa tryskaczowa, zraszaczowa, kurtyny wodnej.
6.5. Awaryjne pompy pożarowe.
6.6. Wysokociśnieniowe systemy mgły wodnej.
7. Organizacja walki z pożarem na statku.
7.1. Alarmy pożarowe.
7.2. Rozkłady alarmowe.
7.3. Zadania indywidualne.
7.4. Plan ochrony przeciwpożarowej.
7.5. Środki łączności.
7.6. Procedury walki z pożarem.
56
7.7. Procedury bezpieczeństwa.
7.8. Ćwiczenia pożarowe, dozór pożarowy.
8. Techniki walki z pożarem.
8.1. Metody gaszenia.
8.2. Postępowanie po zauważeniu pożaru.
8.3. Natarcie i osłona przy użyciu stałych instalacji gaśniczych, zagrożenia podczas walki z pożarem
i zasady bezpieczeństwa.
9. Środki gaśnicze.
9.1. Woda.
9.2. CO2.
9.3. Halon.
9.4. Piana gaśnicza (środki pianotwórcze).
9.5. Proszek, zamienniki halonów.
10. Ćwiczenia poligonowe.
10.1. Gaszenie małych pożarów ciał stałych, cieczy i gazów, przy użyciu gaśnic: proszkowych, pianowych, CO2
i wodnych.
10.2. Gaszenie dużych pożarów przy użyciu różnych strumieni wody i piany.
10.3. Przejście przez przestrzeń wypełnioną pianą lekką.
10.4. Użycie sprzętu ratowniczego i gaśniczego oraz utrzymywanie łączności w komorze dymowej w czasie ćwiczeń
przy użyciu aparatów oddechowych.
10.5. Akcja ratowniczo-gaśnicza w warunkach rozległego pożaru w maszynowni lub pomieszczeniu mieszkalnym
przy użyciu aparatów oddechowych, środków łączności oraz sprzętu i instalacji gaśniczych.
Elementarne zasady udzielania pierwszej pomocy medycznej
1. Zasady ogólne.
2. Anatomia i fizjologia organizmu.
3. Pozycja (ułożenie) poszkodowanego.
4. Postępowanie w przypadku utraty przytomności.
5. Reanimacja.
6. Postępowanie w przypadku krwawienia.
7. Opanowanie szoków.
8. Postępowanie w przypadku zwęglenia, oparzenia, porażenia prądem.
9. Ratowanie i transportowanie poszkodowanego.
Bezpieczeństwo własne i odopowiedzialność wspólna
1. Wprowadzenie, materiały źródłowe, omówienie dokumentów, przepisy międzynarodowe.
1.1. Konwencja STCW.
1.2. Konwencja SOLAS, w szczególności rozdz. IX (ISM).
1.3. Konwencje MOP.
1.4. Kodeks IMDG, Konwencja MARPOL.
2. Wzajemne zależności pomiędzy członkami załogi.
2.1. Typy ludzkich charakterów.
2.2. Jak rozpoznać osobowość.
2.3. Różnice religijne a tolerancja, pielęgnowanie dobrych stosunków międzyludzkich na statku.
3. Znajomość statkowych planów alarmowych.
4. Rozlewy na morzu jako efekt.
4.1. Kolizji.
4.2. Wejścia na mieliznę.
4.3. Zatonięcia.
4.4. Transferu ładunku.
5. Podstawowe wiadomości na temat ochrony środowiska morskiego.
5.1. Procedury ładunkowe (pobieranie paliwa), Konwencja MARPOL.
6. Rodzaje zagrożeń na statku.
6.1. Kolizja.
6.2. Pożar.
6.3. Mielizna.
6.4. Uszkodzenie kadłuba.
6.5. Ładunek niebezpieczny.
6.6. Pasażerowie „na gapę”.
6.7. Piraci, inne.
7. Sygnały alarmowe i znajomość obowiązków przyporządkowanych rozkładem alarmowym.
8. Prawidłowe posługiwanie się osobistym sprzętem ratunkowym.
9. Bezpieczeństwo i środki bezpieczeństwa.
9.1. Warunki pracy na statku.
9.2. Potencjalne zagrożenie, używane środki ochrony zdrowia.
57
10. Język angielski, zrozumienie poleceń w różnych relacjach na statku.
10.1. Relacje służbowe.
10.2. Polecenia wydawane w sytuacjach zagrożenia.
10.3. Umiejętność wyjaśnienia sposobu użycia osobistych środków ratunkowych, zależności pomiędzy załogą
a pasażerami w różnych sytuacjach.
11. Odpowiedzialność socjalna.
11.1. Warunki zatrudnienia.
11.2. Prawa członka załogi, obowiązki członka załogi.
12. Zagrożenia.
12.1. Alkohol, narkotyki.
INDYWIDUALNE TECHNIKI RATUNKOWE
1. Wprowadzenie.
2.
3.
4.
5.
6.
1.1. Rodzaje zagrożeń życia na morzu.
1.2. Sygnały wzywania pomocy na morzu (według MPDM).
1.3. Organizacja ratownictwa życia na morzu w Rzeczypospolitej Polskiej i na świecie.
Wyposażenie ratunkowe statków.
2.1. Indywidualne i zbiorowe środki ratunkowe:
2.2. Pasy ratunkowe - konstrukcja, wyposażenie, zasady użycia.
2.3. Koła ratunkowe - konstrukcja, rozmieszczenie na statku, zasady użycia.
2.4. Kombinezony ratunkowe i środki ochrony cieplnej, konstrukcja, zasady użycia.
2.5. ŁR - otwarte, zakryte, specjalne - wyposażone w system gazoszczelny i zraszania, wodowane w systemie zrzutowym, ratownicze - konstrukcja i wyposażenie, żurawiki łodziowe, konstrukcja i zasady działania.
2.6. PTR - konstrukcja, wyposażenie, rozmieszczenie zamocowanie.
2.7. Sposoby wodowania tratw ratunkowych, wodowanie przy pomocy pochylni i żurawików, zwalniaki hydrostatyczne.
2.8. Ześlizgi ewakuacyjne, konstrukcja, zasady działania.
Techniki ratowania rozbitków z powierzchni morza (w tym ze zbiorowych środków ratunkowych).
3.1. Zasady przeżycia, zachowanie się w oczekiwaniu na pomoc.
3.2. Alarm „człowiek za burtą” - omówienie organizacji manewrów, manewry statku i łodzi ratowniczej.
3.3. Ratowanie przez inny statek - wykorzystanie sprzętu statkowego, elementy IAMSAR.
3.4. Ratowanie przez łódź ratowniczą.
3.5. Typowe błędy popełniane w trakcie ewakuacji i ratowania ludzi na morzu - w oparciu
o orzecznictwo izb morskich.
Radiowe środki wzywania pomocy.
4.1. Częstotliwości i sygnały wzywania pomocy przez radiostację (w tym radiotelefon UKF).
4.2. Formułowanie i nadawanie komunikatów o niebezpieczeństwie w języku polskim i angielskim.
4.3. Obsługa radiotelefonu UKF.
4.4. Radiopławy - konstrukcja, zasady działania, sposób użycia.
4.5. Transponder radarowy - konstrukcja, zasady działania, sposób użycia.
Techniki ewakuacji ludzi ze statku.
5.1. Zasady ogólne: zarządzenie alarmu, podział funkcji w trakcie alarmu, wyposażenie osobiste, drogi dojścia do
zbiorowych środków ratunkowych, opuszczenie statku w czasie pożaru lub wycieku oleju na powierzchnie morza.
5.2. Ewakuacja ŁR - opuszczenie łodzi na wodę.
5.3. Ewakuacja PTR - wodowanie tratwy, wejście do tratwy, pobyt w tratwie.
5.4. Ewakuacja załogi na łódź ratowniczą innego statku.
Ewakuacja załogi statku przez śmigłowiec.
6.1. Przygotowanie statku do ewakuacji załogi: naprowadzenie śmigłowca, sposoby komunikacji, zasady bezpieczeństwa w trakcie akcji ewakuacyjnej.
6.2. Rodzaje urządzeń ratowniczych stosowanych w akcjach ewakuacyjnych (demonstracja eksploatacji urządzeń ratowniczych).
6.3. Organizacja i przebieg akcji ewakuacyjnej.
6.4. Ratowanie rozbitków znajdujących się w zbiorowych środkach ratunkowych i na powierzchni morza.
58
Godziny
15
70
2+4
4
ECTS
6
6
107
91
1
0,5
80
0,5
1. Dokumentacja statku w zakresie jego bezpieczeństwa.
2. Ejsmont W., Fizjologia pracy i ergonomia, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 1990.
3. Łączyński B., Łączyński H., Bezpieczna praca załóg pokładowych na statkach handlowych, Akademia Morska w Gdyni,
Gdynia 2003.
4. Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu – SOLAS 1974.
5. Międzynarodowa Konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia
wacht 1978 z późniejszymi zmianami – STCW 1978.
6. Procedury bezpieczeństwa stosowane na statkach.
7. Ustawy i rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa statku.
8. Wybrane rezolucje i inne dokumenty Międzynarodowej Organizacji Morskiej IMO.
1. Bechowska-Gebhardt A., Stalewski T., Mobbing – patologia zarządzania personelem, Centrum Doradztwa i Informacji
Difin sp. z o.o., Warszawa 2004.
2. IMO – “Officer in charge of a navigational watch on a fishing vessel” – 2008 edition, Model course 7.06.
3. IMO – “Skipper on a fishing vessel” – 2008 edition, Model course 7.05.
4. Kłosiński J., Szulc M., Szkolenie i pełnienie wacht, Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Szczecin 2000.
5. Kodeks Pracy (stan prawny na dzień 01.01.2012r.).
6. Kodeks ILO 2006.
mgr inż. Marek Górzeński
[email protected]
59
ZRM
9.
Przedmiot:
Semestr
VIII
N/TM2012/48/09/OWI
OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
12
1
12
1
Celem kształcenia jest zapoznanie studenta z zagadnieniami związanymi z ochroną własności intelektualnej, problematyką
prawa autorskiego i jego interpretacją oraz prawem własności przemysłowej. Dodatkowo student pozna niektóre aspekty dynamicznie zmieniającego się prawa własności intelektualnej w nowych środkach przekazu i wymiany informacji w tym
w Internecie.
Nie występują.
EK1 Potrafi zdefiniować przedmiot własności intelektualnej, prawa autorskiego i własności
przemysłowej.
EK2 Zna uwarunkowania polskie i międzynarodowe funkcjonowania własności intelektualnej.
EK3 Zna, rozumie i właściwie interpretuje treść przepisów prawa autorskiego.
EK4 Zna, rozumie i właściwie interpretuje treść przepisów prawa własności przemysłowej.
EK5 Zna i rozumie funkcjonowanie prawa własności intelektualnej w Internecie.
Kierunkowe
K_W35
K_W27; K_W35
K_W29; K_W35
K_W33
K_W33; K_W35
Potrafi zdefiniować przedmiot własności intelektualnej, prawa autorskiego i własności przemysłoEK1
wej.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie definiuje.
Definiuje częściowo i
Definiuje większość
Definiuje wszystkie poniepełnie w większopojęć z zakresu. Dejęcia dodając niekiedy
ści się myląc.
finiuje wszystkie powłasne spostrzeżenia i
jęcia powtarzając me- wnioski. Definiuje
chanicznie definicje.
wszystkie pojęcia. Próbuje tworzyć własne definicje, jest krytyczny do
definicji istniejących
które rozwija ubogaca.
Zna uwarunkowania polskie i międzynarodowe funkcjonowania własności intelektualnej.
EK2
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna i nie opisuje.
Zna częściowo i nieZna uwarunkowania
Zna dobrze zagadnienie.
pełnie, często popełprawa własności inPłynnie wymienia uwania błędy.
telektualnej, w więkrunkowania funkcjonoszości nie popełnia
wania systemów włabłędów. Posiada słabo sności intelektualnej.
uporządkowaną wieZna bardzo dobrze zadzę. Zna dobrze zagadnienie. Formułuje
gadnienie. Posiada
własne spostrzeżenia i
dobrze uporządkoposiada wiedzę przewaną wiedzę w tym
wyższającą wykładaną.
zakresie.
Zna, rozumie i właściwie interpretuje treść przepisów prawa autorskiego.
EK3
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna treści prawa
Zna częściowo treść
Zna bardzo dobrze treść
autorskiego.
prawa autorskiego
prawa autorskiego
prawa autorskiego i poi nie potrafi jej interi potrafi je w pewnym trafi w je bardzo dobrze
pretować.
stopniu je interpretointerpretować. Potrafi
wać. Zna dobrze treść porównywać różne in60
prawa autorskiego i
potrafi je dobrze interpretować.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
terpretacje. Zna doskonale treść prawa autorskiego i potrafi w je interpretować. Wyciąga
własne wnioski i przedstawia interesujące przykłady nie objęte wykładem.
Zna, rozumie i właściwie interpretuje treść przepisów prawa własności przemysłowej.
Egzamin pisemny.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna treści prawa
Zna bardzo dobrze treść
własności przemyprawa własności
prawa własności
prawa własności przesłowej.
przemysłowej i nie
przemysłowej i pomysłowej i potrafi w je
potrafi jej interpretotrafi je w pewnym
bardzo dobrze interprewać.
stopniu je interpretotować. Potrafi porówwać.Zna dobrze treść
nywać różne interpretaprawa własności
cje. Zna doskonale treść
przemysłowej i poprawa własności przetrafi je dobrze intermysłowej i potrafi w je
pretować.
interpretować. Wyciąga
własne wnioski i przedstawia interesujące przykłady nie objęte wykładem.
Zna i rozumie funkcjonowanie prawa własności intelektualnej w Internecie.
Egzamin pisemny.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna i nie opisuje.
Zna częściowo i nieZna uwarunkowania
Zna dobrze zagadnienie.
pełnie, często popełprawne własności inPłynnie wymienia uwania błędy.
telektualnej w Interrunkowania funkcjononecie, w większości
wania systemów włanie popełnia błędów.
sności intelektualnej w
Wiedza jest słabo
Internecie. Zna bardzo
uporządkowana i niedobrze zagadnienie.
pełna. Zna dobrze zaFormułuje własne spogadnienie. Posiada
strzeżenia i posiada wiedobrze uporządkodzę przewyższającą wywaną wiedzę w tym
kładaną.
zakresie.
SEMESTR VIII
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
AUDYTORYJNE
12 GODZ.
Przedmiot prawa autorskiego.
Podmioty prawa autorskiego.
Treść prawa autorskiego.
Czas trwania praw autorskich.
Przejście praw autorskich.
Ochrona praw majątkowych.
Ochrona praw niemajątkowych.
Szczególny status utworów audiowizualnych.
Programy komputerowe jako przedmiot prawa autorskiego.
Prawa pokrewne.
61
Godziny
12
2
ECTS
30+30+1+1
30+7
2
16
14
1
1
Nie dotyczy.
1. Barta J., Czajkowska- Dąbrowska M., Ćwiąkalski Z., Markiewicz R., Traple E., Prawo autorskie i prawa pokrewne,
Kraków 2005.
2. Golat R., Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2006.
1. Matlak A., Prawo autorskie w społeczeństwie informacyjnym, Kraków 2004.
2. Leksykon własności przemysłowej i intelektualnej, red. Szewc A., Warszawa 2003.
3. Porzecka B., Prawo autorskie i prasowe, Warszawa 2005.
dr hab. inż. st. of. Lucjan Gucma, prof. nadzw. AM
[email protected]
62
ZMiPM
10.
Przedmiot:
Semestr
I
II
N/TM2012/11/10/TI1
TECHNOLOGIE INFORMACYJNE– moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
15
1
Celem kształcenia jest poszerzenie wiadomości i umiejętności w zakresie wykorzystania metod i narzędzi technologii
informacyjnych w różnych dziedzinach działalności człowieka, w szczególności w gospodarce morskiej.
Posiada podstawową wiedzę z zakresu technologii informacyjnych.
EK1
Kierunkowe
K_W06
EK2
Posiada świadomość rozwoju technologii informacyjnych i ich wpływu na człowieka i
gospodarkę.
K_W35
EK3
Posiada podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu budowy komputerów, sieci komputerowych i oprogramowania.
K_W06; K_W23
Posiada podstawową wiedzę z zakresu technologii informacyjnych.
EK1
Metody oceny
Zaliczenie pisemne lub zaliczenie ustne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie posiada podstawoPosiada podstawową
Posiada szeroką
Posiada szeroką wiedzę
wej wiedzy z zakresu
wiedzę na temat teorii wiedzę na temat teorii na temat teorii informateorii informacji, nie
informacji, ich pozyinformacji, ich pozycji, ich pozyskiwania i
potrafi udzielić poskiwania i przetwaskiwania i przetwaprzetwarzania rozumie
prawnych odpowiedzi
rzania.
rzania.
zasady rządzące przenawet z pomocą egzapływem informacji.
minatora
Kryterium 2
Nie posiada podstaPosiada podstawową
Orientuje się w aspePotrafi samodzielnie
wowej wiedzy pozwawiedzę na temat zasktach stosowania
wskazać przykłady
lającej wskazać przytosowania technotechnologii informazastosowania techkłady zastosowania
logii informacyjnej,
cyjnej, bez większych nologii informacyjnej w
technologii informapotrafi przytoczyć
problemów wskazuje
różnych aspektach
cyjnej w otaczającym
najprostsze przykłady. przykłady z otoczenia. działalności człowieka.
świecie.
Posiada świadomość rozwoju technologii informacyjnych i ich wpływu na człowieka
EK2
i gospodarkę.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Posiada szeroką
wowej wiedzy z zakresu wiedzę na temat teorii wiedzę na temat teorii na temat teorii infoteorii informacji, nie
informacji, ich pozyinformacji, ich pozyrmacji, ich pozyskiwapotrafi udzielić popraskiwania i przetwaskiwania i przetwania i przetwarzania,
wnych odpowiedzi
rzania.
rzania.
rozumie zasady rządząnawet z pomocą egzace przepływem informinatora.
macji.
Kryterium 2
Nie posiada podPosiada podstawową
Orientuje się w aspePotrafi samodzielnie
stawowej wiedzy powiedzę na temat zaktach stosowania
wskazać przykłady
zwalającej wskazać
stosowania technotechnologii informazastosowania technoprzykłady zastosowania logii informacyjnej,
cyjnej, bez większych logii informacyjnej w
technologii informapotrafi przytoczyć
problemów wskazuje
różnych aspektach dziacyjnej w otaczającym
najprostsze przykłady. przykłady z otoczenia. łalności człowieka.
63
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kryterium 2
Kryterium 3
świecie.
Posiada podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu budowy komputerów, sieci komputerowych
i oprogramowania.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Posiada szeroką
wowej wiedzy o komwiedzę z zakresu buwiedzę z zakresu
z zakresu architektury,
puterach, nie potrafi
dowy i zasad działaarchitektury, budowy
budowy i zasad działapoprawnie wymienić
nia komputerów osoi zasad działania kom- nia komputerów, potrafi
podstawowych elemibistych typu PC.
puterów ogólnie, nie
wykazać wady i zalety
ntów komputera, nawet
tylko osobistych typu
różnych rozwiązań.
po uzyskaniu pomocy.
PC.
Nie posiada podstawoPosiada podstawową
Posiada szeroką
wej wiedzy na temat
wiedzę na temat sieci
wiedzę na temat sieci
na temat sieci kompusieci komputerowych,
komputerowych, pokomputerowych, ich
terowych, ich topologii,
nie potrafi poprawnie
trafi wymienić podtopologii i zasad
zasad działania i protowymienić podstawostawowe topologie i
działania.
kołów, potrafi wykazać
wych topologii ani
zna ogóle zasady
wady i zalety różnych
nazw urządzeń sieciodziałania.
rozwiązań.
wych.
Posiada podstawową
wowej wiedzy na temat
wiedzę na temat
wiedzę na temat opro- na temat oprogramorodzajów oprogramorodzajów oprogragramowania i syswania i systemów inforwania i systemów infor- mowania i systemów
temów informatymatycznych, rozumie
matycznych, nie potrafi
informatycznych.
cznych.
potrzebę tworzenia różwymienić podstawonych rodzajów oprograwych pojęć związanych
mowania.
z oprogramo-waniem.
SEMESTR I
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Źródła informacji - ilość informacji, kodowanie, kompresja, dekompresja, archiwizacja informacji.
Środki i standardy przekazywania informacji. Formaty danych.
Standardy transmisji danych. Stosowane rozwiązania w zakresie transmisji danych. Metody transmisji dźwięku. Metody
transmisji obrazu.
Przedmiot i metody informatyki. Podstawowe pojęcia.
Społeczeństwo informacyjne: społeczeństwo wiedzy, świat cyfrowy, dokumenty cyfrowe, systemy obiegu dokumentów.
Środki techniczne. Klasyfikacja środków technicznych. Reprezentacja danych w systemach komputerowych. Klasyfikacja sprzętu komputerowego.
Sprzęt komputerowy.
Sieci komputerowe. Internet. Usługi sieciowe.
Oprogramowanie systemowe.
Oprogramowanie użytkowe.
Programowanie – fazy programowania.
Systemy informatyczne. Struktura procesu tworzenia systemu informatycznego.
Zastosowania informatyki w gospodarce morskiej.
Wybrane zagadnienia prawne: prawa autorskie, bezpieczeństwo danych.
Tendencje rozwojowe w informatyce.
64
Godziny
15
ECTS
1
15
16
16
1
1
65
10.
Przedmiot:
Semestr
I
II
N/TM2012/12/10/TI2
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
15
1
Posiada podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu programowania.
EK1
EK2
Posiada podstawową wiedzę dotyczącą stosowanych rozwiązań oraz tendencji
rozwojowych w informatyce oraz jej wpływu na człowieka i gospodarkę.
Kierunkowe
K_W06
K_W06; K_W35
Posiada podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu programowania.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
2
3
wowej wiedzy o prowiedzę o rozwiągramowaniu, nie potrafi zaniach używanych
wymienić nazw podstapodczas programowowych operacji wyko- wania, potrafi opisać
nywanych podczas pisa- podstawowe operacje
nia programu, nawet po
wykonywane podczas
uzyskaniu pomocy.
pisania programu.
Kryterium 2
Nie posiada podstawowej wiedzy o zasadach programowania z
wykorzystaniem języka
Visual Basic for Application, nie potrafi wymienić podstawowych
struktur i operacji używanych podczas pisania
programu, nawet po
uzyskaniu pomocy.
EK2
Posiada podstawową wiedzę dotyczącą stosowanych rozwiązań oraz tendencji rozwojowych w
informatyce oraz jej wpływu na człowieka i gospodarkę.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
2
Nie posiada podstawowej wiedzy z zakresu
metod stosowanych w
informatyce, nie potrafi
udzielić poprawnych
odpowiedzi nawet z
pomocą egzaminatora.
3
Posiada podstawową
wiedzę na temat
metod stosowanych w
informatyce, rozumie
pojęcie sztucznej
inteligencji.
3,5 - 4
Posiada podstawową
wiedzę na temat
metod stosowanych
w informatyce,
potrafi wymienić
podstawowe metody
sztucznej inteligencji.
4,5 - 5
Posiada wiedzę na
temat metod stosowanych w informatyce,
w tym metod sztucznej
inteligencji.
Kryterium 2
Nie posiada podstawowej wiedzy o tendencjach rozwojowych w
informatyce.
Potrafi wymienić
podstawowe tendencje rozwojowe w
informatyce.
Posiada podstawową
wiedzę o pojedynczych tendencjach
rozwojowych w
informatyce.
Posiada podstawową
wiedzę o najważniejszych tendencjach
rozwojowych w
informatyce.
Kryterium 3
Nie posiada podstawowej wiedzy pozwala-
Posiada podstawową
wiedzę na temat
Orientuje się w aspektach stosowania
Potrafi samodzielnie
wskazać przykłady
Posiada podstawową
wiedzę o zasadach
programowania z wykorzystaniem języka
Visual Basic for
Application, potrafi
wymienić podstawowe struktur i operacje używane podczas pisania programu.
66
3,5 - 4
Posiada podstawową
wiedzę na temat
tworzenia programów, struktur i
rozwiązań używanych podczas programowania.
4,5 - 5
Posiada podstawową
wiedzę na temat tworzenia programów,
struktur i rozwiązań
używanych podczas
programowania, potrafi
przeprowadzić analizę
algorytmu w celu jego
oprogramowania.
Posiada podstawową
wiedzę na temat
tworzenia programów, struktur i
rozwiązań używanych podczas programowania w języku
Visual Basic for
Application .
Posiada wiedzę na
temat tworzenia
programów, struktur i
rozwiązań używanych
podczas programowania w języku Visual
Basic for Application,
potrafi przeprowadzić
analizę algorytmu w
celu jego oprogramowania.
jącej wskazać przykłady
zastosowania informatyki w otaczającym
świecie.
zastosowania informatyki, potrafi
przytoczyć najprostsze przykłady.
SEMESTR II
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA
informatyki, bez większych problemów
wskazuje przykłady z
otoczenia.
zastosowania informatyki w różnych
aspektach działalności
człowieka.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Algorytmy. Projektowanie i analiza algorytmów. Schemat blokowy.
Struktura programu (VBA, Delphi, C, Java, VB), edycja, kompilacja, uruchomienie programu. Śledzenie programu. Instrukcje wejścia/wyjścia. Typy danych, struktury danych, zmienne, instrukcja podstawienia. Wyrażenia arytmetyczne i
logiczne.
3. Instrukcje warunkowe i wyboru, instrukcje iteracyjne, zmienne indeksowe.
4. Procedury i funkcje. Funkcje i algorytmy rekurencyjne. Pliki. Operacje na plikach.
5. Elementarne przykłady algorytmów.
6. Wybrane zagadnienia prawne.
7. Bezpieczeństwo danych.
8. Zastosowania informatyki w gospodarce morskiej.
9. Wybrane zagadnienia sztucznej inteligencji.
10. Tendencje rozwojowe w informatyce.
1.
2.
15+1
Godziny
15
ECTS
1
15
16
16
1
1
Nie dotyczy.
1. Brookshear G. J., Informatyka w ogólnym zarysie, WNT, Warszawa 2003.
2. Niedzielska E., Wstęp do Informatyki. PWE, Warszawa 1994.
3. Stefanowicz B., Informatyka w ogólnym zarysie. AOW PLJ, 1998.
4. Aho A., Hopcroft J. E., Ullman J., Projektowanie i analiza algorytmów, Helion 2003.
5. Dunsmore B, Skandier T., Technologie telekomunikacyjne, MIKOM 2003.
6. Harel D. : Rzecz o istocie informatyki. Algorytmika. WNT, Warszawa 2000.
7. Niezgoda M, Haber L. H., Społeczeństwo informacyjne, aspekty funkcjonalne i dysfunkcjonalne, 2007.
8. Sikorski W., Podstawy technik informatycznych, PWN 2006.
9. Sommerville I., Inżynieria oprogramowania, WNT, Warszawa 2003.
67
1. Metzger P. Anatomia PC. Helion, Gliwice 2006.
2. Harel D. Rzecz o istocie informatyki – Algorytmika. WNT, Warszawa 2000.
3. Tanenbaum A. S., Sieci komputerowe, Helion, Gliwice 2004.
4. Davidson J, Peters J., Voice over IP, MIKOM 2005.
5. Dijkstra E. W., Umiejętność programowania, WNT, Warszawa 1978.
6. Furmanek S., Zdrojewski K., Akademia sieci Cisco. HP IT. Technologia Informacyjna. Cz. 1, Cz.2, MIKOM 2005.
7. Roshan P., Leary, Bezprzewodowe sieci LAN 802.11, PWN 2006.
8. Wojtachnik R., Elektroniczna wymiana dokumentów, MIKOM 2004.
dr inż. Paweł Banaś
[email protected]
68
ZITM
11.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
N/TM2012/11/11/M1
MATEMATYKA– moduł 1
A
C
L
1
2
1
2
1
2
A
C
L
15
30
15
30
15
30
ECTS
7
7
7
Celem kształcenia jest zapoznanie studenta z różnymi metodami matematycznymi wykorzystywanymi w nawigacji oraz wykształcenie umiejętności posługiwania się tymi metodami, co pozwoli zrozumieć zajęcia z przedmiotów podstawowych
i zawodowych.
Opanowanie przez studentów wiedzy z zakresu programu nauczania matematyki dla szkół średnich – profil podstawowy.
EK1 Posługuje się aparatem rachunku różniczkowego jednej i wielu zmiennych.
EK2 Zna reguły całkowania i umie je zastosować oraz potrafi wykorzystać całkę oznaczoną
w geometrii.
Posługuje się aparatem rachunku różniczkowego jednej i wielu zmiennych.
EK1
Metody oceny
Egzamin pisemny, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
Kryterium 1
Nie potrafi obliczyć
Potrafi obliczyć graJak na ocenę 3 plus:
Obliczanie granic
żadnej granicy ciągu,
nicę ciągu w postaci
oblicza niezbyt trudne
ciągów liczbofunkcji.
ilorazu wielomianów
granice ciągów i funkwych i funkcji.
oraz oblicza granice
cji w punkcie, w plus,
funkcji elementarnych minus nieskończonow punkcie i w plus,
ści prowadzących do
minus nieskończonosymboli nieoznaczości, wyznacza asympnych, bada ciągłość
toty funkcji wymierfunkcji opisanych jednych.
nym równaniem, wyznacza asymptoty
funkcji niewymiernych. Jak na ocenę 3,5
plus: oblicza granice
ciągów i funkcji o
różnym stopniu trudności, wykorzystuje
twierdzenie o trzech
ciągach do obliczania
granic ciągów, bada
ciągłość funkcji sklejanych.
Kryterium 2
Nie potrafi wyznaczać Wyznacza pochodne i
Jak na ocenę 3 plus:
Obliczanie popochodnych funkcji.
różniczki funkcji elewyznacza pochodne
chodnych funkcji.
mentarnych, sumy
i różniczki funkcji złofunkcji, różnicy funkżonych z dwóch funkcji, iloczynu stałej i
cji, podaje interpretafunkcji, iloczyn dwóch cję geometryczną pofunkcji elementarnych, chodnej funkcji, stoilorazu dwóch funkcji
suje różniczkę funkcji
elementarnych.
w obliczeniach przybliżonych, na podstawie definicji wyznacza
69
Kierunkowe
K_W01
K_W01
4,5 - 5
Jak na ocenę 4 plus na
podstawie definicji
wykazuje, że dana
liczba jest granicą
ciągu, granicą funkcji.
Jak na ocenę 4,5 plus:
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów wykorzystując ciągi liczbowe ich granice,
funkcje i ich granice.
bada różniczkowalność funkcji o różnym
stopniu trudności,
stosuje twierdzenie o
pochodnej funkcji
odwrotnej. Jak na
ocenę 4,5 plus: stosuje
specjalistyczny język
matematyczny przy
opisywaniu rozwiązań
Kryterium 3
Stosowanie pochodnych funkcji.
Nie potrafi stosować
pochodnych funkcji.
Bada monotoniczność
funkcji elementarnych,
wyznacza ekstrema
tych funkcji, bada wypukłość, wklęsłość
funkcji elementarnych,
wyznacza ich punkty
przegięcia, stosuje regułę de l’Hospitala do
wyliczenia granic ilorazu funkcji elementarnych.
Kryterium 4
Wyznaczanie pochodnych cząstkowych funkcji.
Nie potrafi wyznaczać
pochodnych cząstkowych funkcji.
Wyznacza pochodne
cząstkowe pierwszego
i drugiego rzędu prostych funkcji dwóch
zmiennych.
Kryterium 5
Stosowanie pochodnych cząstkowych funkcji.
Nie potrafi zastosować
pochodnych cząstkowych funkcji.
Wyznacza ekstrema
prostych funkcji
dwóch zmiennych.
70
pochodną funkcji wymiernej. Jak na ocenę
3,5 plus: wyznacza
pochodne i różniczki
funkcji wielokrotnie
złożonych, bada różniczkowalność niezbyt
skomplikowanych
funkcji, na podstawie
definicji wyznacza pochodną funkcji trygonometrycznej, logarytmicznej, niewymiernej.
bada monotoniczność
funkcji złożonych
z dwóch funkcji, wyznacza ekstrema tych
funkcji, bada wypukłość i wklęsłość tych
funkcji, wyznacza ich
punkty przegięcia, stosuje regułę de
l’Hospitala do wyliczenia granic ilorazu ,
iloczynu, różnicy takich funkcji, wyznacza
asymptoty różnych
funkcji. Jak na ocenę
3,5 plus: bada monotoniczność, wypukłość, wklęsłość różnych funkcji, wyznacza ich ekstrema oraz
punkty przegięcia,
stosuje regułę de
l’Hospitala do wyznaczania granic różnych
funkcji, zapisuje wzór
Taylora i Maclaurina
dla wielomianu, funkcji wymiernej, wykładniczej, trygonometrycznej.
wyznacza pochodne
cząstkowe pierwszego,
drugiego i trzeciego
rzędu prostych funkcji
trzech zmiennych,
wyznacza różniczki
zupełne funkcji dwóch
zmiennych.
oblicza przybliżoną
wartość wyrażenia.
wyznacza najmniejszą
i największą wartość
prostej funkcji dwóch
zmiennych w obszarze
domkniętym.
zadań, problemów
wykorzystując pojęcie
pochodnej funkcji.
bada przebieg zmienności różnych funkcji
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów prowadzących do badania
monotoniczności, wypukłości, wklęsłości
funkcji, wyznaczania
ich ekstremów, punktów przegięcia.
wyznacza różniczki
zupełne funkcji trzech
zmiennych. Jak na
ocenę 4,5 plus: wyznacza pochodne kierunkowe funkcji
dwóch zmiennych.
wyznacza ekstrema
różnych funkcji
dwóch zmiennych.
Jak na ocenę 4,5:
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Obliczanie całek.
Kryterium 2
Wyznaczanie
wielkości geometrycznych.
Kryterium 3
Obliczanie całek
wielokrotnych i
krzywoliniowych.
z wykorzystaniem pochodnych cząstkowych funkcji dwóch
zmiennych.
Zna reguły całkowania i umie je zastosować oraz potrafi wykorzystać całkę oznaczoną w geometrii.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Oblicza całki z wieloStosuje całkowanie
całki z wielomianu.
mianów.
przez podstawianie lub dobrać metodę całkoprzez części we wskawania i ją zastosować.
zanych całkach. StoPotrafi samodzielnie
suje całkowanie przez
dobrać metodę całkopodstawianie i przez
wania i ją zastosować.
części we wskazanych
całkach.
Nie potrafi narysować
Rysuje obszar we
Wyznacza wskazaną
Wyznacza wskazaną
obszaru, którego doty- współrzędnych kartewielkość geomewielkość geomeczy zadanie lub nie
zjańskich, którego potryczną we współrzęd- tryczną we współpotrafi wyznaczyć pole trzeba obliczyć i
nych kartezjańskich.
rzędnych biegunola tego obszaru.
wyznacza to pole.
Wyznacza wskazaną
wych. Wyznacza
wielkość geomewielkości geometryczną w opisie patryczne w dowolnych
rametrycznym.
współrzędnych.
Umie obliczać jeden,
Umie obliczać dwa,
żadnej całki.
wskazany, typ całek.
wskazane, typy całek
rozróżnić typy całek
Umie obliczać trzy,
i większość z nich obwskazane, typy całek.
liczyć. Potrafi samodzielnie rozróżnić
typy całek i je obliczyć.
SEMESTR I
MATEMATYKA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości uzupełniające dotyczące granic ciągów
i granic funkcji, funkcje cyklometryczne, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, monotoniczność, ekstrema, wypukłość, wklęsłość, punkty przegięcia, asymptoty, reguły de L’ Hospitala, badania przebiegu zmienności funkcji.
2. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej: całka nieoznaczona, podstawowe metody i twierdzenia całkowania, całka
oznaczona Riemanna, definicja całki oznaczonej, własności, twierdzenie Newtona – Leibniza, całki niewłaściwe, zastosowanie całki oznaczonej w geometrii.
3. Rachunek różniczkowy i całkowy funkcji wielu zmiennych:definicja funkcji dwóch zmiennych, granica, ciągłość, pochodne cząstkowe i różniczka zupełna, pochodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji wielu zmiennych, definicja i własności całki podwójnej i całki potrójnej, zamiana całek wielokrotnych na
całki iterowane, całki krzywoliniowe niekierowane i skierowane, twierdzenie Greena.
SEMESTR I
ĆWICZENIOWE
MATEMATYKA
30 GODZ.
Ćwiczenia obejmują zagadnienia z zakresu tematyki audytoryjnej.
71
Godziny
15
30
ECTS
15
15
60
60
30
150
30
7
60
2,5
120
4,5
72
11.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
N/TM2012/12/11/M2
MATEMATYKA – moduł 2
A
C
L
1
2
1
2
1
2
A
C
L
15
30
15
30
15
30
ECTS
7
7
7
Ma podstawową wiedzę w zakresie algebry liniowej.
EK1
Ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii analitycznej.
EK2
Ma podstawową wiedzę z teorii szeregów i ich zastosowań.
EK3
Kierunkowe
K_U01
K_U01
K_W01
Ma podstawową wiedzę w zakresie algebry liniowej.
EK1
Metody oceny
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
Kryterium 1
Nie potrafi wykonać
Dodaje, odejmuje ma- Jak na ocenę 3 plus:
Wykonywanie
żadnych działań w
cierze, mnoży macierz Wyznacza iloczyn madziałań w zbiorze
zbiorze macierzy.
przez skalar, wyznacierzy niekoniecznie
macierzy.
cza macierz transpokwadratowych, znajnowaną macierzy,
duje macierz odwrotną
mnoży macierze kwado danej macierzy,
dratowe, oblicza wyoblicza wyznacznik
znacznik macierzy
macierzy kwadratowej
stopnia 1, 2 i stopnia 3 stopnia n z definicji
stosując wzór Sarrusa. (rozwinięcie Laplace’a). Jak na ocenę
3,5 plus: Wykonuje
ciągi działań na macierzach, rozwiązuje
równania macierzowe,
oblicza rząd macierzy
wykorzystując pojęcie
minora.
Kryterium 2
Nie potrafi rozwiązyStosuje metodę macie- Jak na ocenę 3 plus:
Rozwiązywanie
wać układów równań
rzową i metodę Crastosuje metodę macieukładów równań
liniowych.
mera do rozwiązania
rzową i metodę Craliniowych.
układu równań o
mera do rozwiązywatrzech niewiadomych i nia układów równań
trzech równaniach.
o n niewiadomych i n
równaniach. Jak na
ocenę 3,5 plus: na podstawie twierdzenia
Kroneckera-Capelliego
ustala liczbę rozwiązań
układu równań
Liniowych.
Kryterium 3
Wykonywanie
działań w zbiorze
liczb zespolonych.
żadnego działania w
zbiorze liczb zespolonych.
Podaje postać kartezjańską, trygonometryczną liczby zespolonej i jej interpretację
geometryczną, podaje
liczbę sprzężoną do
danej liczby zespolonej, dodaje, odejmuje,
mnoży, dzieli liczby
zespolone w postaci
kartezjańskiej, mnoży
73
podaje postać wykładniczą liczby zespolonej, Wyznacza n-tą
potęgę liczby zespolonej i wynik pozostawia
(o ile to możliwe)
w postaci kartezjańskiej, wyznacza pierwiastki z liczby zespolonej na podstawie
4,5 - 5
Oblicza wyznacznik
macierzy stopnia n
przy pomocy twierdzeń i własności wyznacznika, oblicza
rząd macierzy doprowadzając macierz do
postaci zredukowanej.
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu rozwiązań
zadań, problemów.
Podaje rozwiązania
układu równań liniowych o n niewiadomych i m równaniach
zadań, problemów
prowadzących do
układów równań liniowych.
interpretuje geometrycznie podane zbiory liczb zespolonych.
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów,
w których pojawiają
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wykonywanie
działań na wektorach w przestrzeni
R3.
Kryterium 2
Zapisuje równanie
płaszczyzny.
i dzieli liczby zespodefinicji i twierdzenia
lone w postaci trygooraz wynik pozostawia
nometrycznej, stosuje
(o ile to możliwe) w
wzór de Moivre’a do
postaci kartezjańskiej.
zapisania n-tej potęgi
liczby zespolonej, sto- rozwiązuje proste rówsuje wzór na kąty
nania w zbiorze liczb
pierwiastek liczby zezespolonych.
spolonej.
Ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii analitycznej.
2
3
3,5 - 4
Wyznacza współJak na ocenę 3 plus:
żadnych działań na
rzędne wektora, obliwyznacza miarę kąta
wektorach.
cza długość wektora,
między wektorami,
dodaje, odejmuje wek- sprawdza warunek
tory, mnoży wektor
prostopadłości, rówprzez skalar, wynoległości i komplakonuje mnożenie skanarności wektorów
larne i wektorowe
wektorów, liczy ilooblicza pole równoleczyn mieszany wekto- głoboku zbudowanego
rów.
na dwóch wektorach,
oblicza pole trójkąta
o podanych wierzchołkach na podstawie iloczynu wektorowego,
oblicza objętość równoległościanu rozpiętego na trzech wektorach, oblicza objętość
czworościanu zbudowanego na trzech wektorach.
Nie potrafi zapisać
Zapisuje równanie
równania płaszczyzny.
płaszczyzny mając
znajduje równanie
podany punkt nalepłaszczyzny mając dażący do płaszczyzny
ne dwa wektory rówi wektor normalny
noległe do tej płaszpłaszczyzny, oblicza
czyzny, ale nie równoodległość punktu od
ległe względem siebie,
płaszczyzny, potrafi
potrafi napisać równawyznaczyć współnie płaszczyzny mając
rzędne wektora nordane trzy punkty nalemalnego płaszczyzny
żące do tej płaszna podstawie określeczyzny, bada czy dane
nia współrzędnych
dwie płaszczyzny są
wektora i podać rówrównoległe, prostopananie płaszczyzny,
dłe, wyznacza kąt mięznajduje punkt przedzy tymi płaszczycięcia płaszczyzn.
znami, oblicza odległość między płaszczyznami. Jak na ocenę 3,5 plus: znajduje
równanie płaszczyzny
przechodzącej przez
dany punkt i równoległej do innej płaszczyzny, znajduje równanie
płaszczyzny przechodzącej przez dany
punkt i prostopadłej do
danych dwóch płaszczyzn nierównoległych, podaje równa74
się liczby zespolone.
4,5 - 5
rozwiązuje różne zadania wykorzystaniem wektorów, zna
pojęcie liniowej zależności i niezależności wektorów. Jak na
ocenę 4,5 plus: stosuje specjalistyczny
język matematyczny
przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów wykorzystaniem rachunku wektorowego.
znajduje równania
płaszczyzn dwusiecznych kątów między
danymi płaszczyznami, znajduje równanie płaszczyzny
daną oś układu współrzędnych i tworzącej
dany kąt z pewną daną płaszczyzną, znajduje punkt symetryczny danego punktu względem danej
płaszczyzny.Jak na
ocenę 4,5 plus: stosuje specjalistyczny język matematyczny
przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów.
Kryterium 3
Zapisuje równanie
prostej w przestrzeni R3.
Nie potrafi zapisać
równania prostej.
Zapisuje równanie parametryczne i kanoniczne prostej mając
podany punkt należący do prostej i wektor równoległy do tej
prostej, potrafi podać
równanie paramtryczne i kanoniczne
tej prostej mając dane
dwa punkty należące
do szukanej prostej.
Kryterium 4
Rozwiązuje zadania dotyczące prostej i płaszczyzny.
Nie potrafi rozwiązać
żadnego zadania dotyczącego prostej i
płaszczyzny.
Znajduje punkt przecięcia prostej podanej
w postaci parametrycznej i płaszczyzny.
75
nie odcinkowe płaszczyzny, znajduje równanie płaszczyzny
równoległej do danej
płaszczyzny i oddalonej od niej o podaną
odległość.
znajduje równanie prostej mając dany punkt
należący do tej prostej
i równanie pewnej prostej równoległej lub
prostopadłej do szukanej prostej, znajduje
kąt między prostymi
zadanymi w postaci
parametrycznej lub kanonicznej, znajduje
wzajemne położenie
par prostych zadanych
w postaci parametrycznej lub kanonicznej, znajduje odległość
punktu od prostej zadanej w postaci parametrycznej lub kanonicznej, znajduje odległość między prostymi
równoległymi zadanymi w postaci parametrycznej lub kanonicznej. Jak na ocenę
3,5 plus: przedstawia
prostą daną w postaci
krawędziowej w postaci parametrycznej,
znajduje kąt między
prostymi zadanymi w
postaci krawędziowej,
znajduje wzajemne położenie par prostych
zadanych w postaci
krawędziowej, znajduje odległość punktu
od prostej zadanej w
znajduje odległość
między prostymi równoległymi zadanymi w
znajduje odległość
między prostymi skośnymi.
oblicza kąt jaki tworzy
prosta podana w postaci parametrycznej
lub kanonicznej
z płaszczyzną, znajduje
równanie płaszczyzny
proste podane w postaci parametrycznej
lub kanonicznej. Jak na
znajduje równania
dwusiecznych kątów
między prostymi zadanymi różnymi równaniami, znajduje
równanie prostej
dany punkt i przecinającej dwie proste,
znajduje punkt symetryczny do danego
punktu względem danej prostej. Jak na
ocenę 4,5 plus: stosuje specjalistyczny
język matematyczny
przy opisywaniu rozwiązań zadań, problemów.
znajduje rzut prostej
na płaszczyznę, znajduje rzut punktu na
płaszczyznę, znajduje
rzut punktu na prostą
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Badanie zbieżności szeregów.
Kryterium 2
Rozwijanie funkcji w szereg Taylora.
ocenę 3,5 plus: oblicza
kąt jaki tworzy prosta
podana w postaci krawędziowej z płaszczyzną, znajduje równanie
płaszczyzny przechodzącej przez dwie proste zadane w postaci
krawędziowej, znajduje równanie płaszczyzny przechodzącej
przez dany punkt i prostopadłej do prostej
zadanej w postaci krawędziowej.
Ma podstawową wiedzę z teorii szeregów i ich zastosowań.
2
3
3,5 - 4
Nie potrafi zbadać
Sprawdza warunek
zbieżności szeregów.
konieczny zbieżności
bada zbieżność szereszeregu, znajduje sugów liczbowych o wymy wybranych szerazach nieujemnych o
regów, bada zbieżność średnim stopniu trudprostych szeregów
ności za pomocą kryteliczbowych o wyrarium d’Alemberta,
zach nieujemnych za
Cauch’ego, całkowego
pomocą kryterium
prowadzącego do całd’Alemberta, Caukowania bezpośredchy’ego i całkowego.
niego, przez podstawienie, przez części
bada zbieżność szeregów liczbowych o wyrazach nieujemnych o
różnym stopniu trudności za pomocą kryterium d’Alemberta,
Cauch’ego, całkowego
prowadzącego do całkowania bezpośredniego, przez podstawienie, przez części,
bada zbieżność szeregów o wyrazach dowolnych za pomocą
kryterium Leibniza,
wyznacza promień i
przedział zbieżności
wybranych szeregów
potęgowych.
Nie potrafi rozwijać
Rozwija funkcje wyJak na ocenę 3 plus:
funkcji w szereg Taymierne w szereg Tay- rozwija w szereg Taylora.
lora i szereg Maclora i Maclaurina wylaurina.
brane funkcje niewymierne, trygonometryczne, wykładnicze
i logarytmiczne, oblicza przybliżone wartości liczb niewymiernych korzystając
z otrzymanych rozwinięć. Jak na ocenę 3,5
plus: rozwija w szereg
Taylora i Maclaurina
funkcje cyklome76
zadań, problemów.
4,5 - 5
bada zbieżność niezbyt skomplikowanych szeregów o wyrazach nieujemnych
za pomocą kryterium
porównawczego. Jak
na ocenę 4,5 plus: bada zbieżność jednostajną wybranych szeregów funkcyjnych.
oblicza przybliżone
wartości całek oznaczonych korzystając
z rozwinięć w szeregi
potęgowe i odpowiednich twierdzeń
mówiących o całkowaniu wyraz po wyrazie, różniczkowaniu
wyraz po wyrazie
stosuje specjalistyczny język matematyczny przy opi-
sywaniu rozwiązań
zadań, problemów
z wykorzystaniem
szeregów potęgowych.
tryczne.
SEMESTR II
MATEMATYKA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Macierze i wyznaczniki: definicja i rodzaje macierzy, algebra macierzy, definicja i własności wyznacznika, rząd macierzy, macierz odwrotna.
2. Układy równań liniowych: wzory Cramera, metoda macierzowa, twierdzenia Kroneckera-Capellego.
3. Zbiór liczb zespolonych: definicja liczby zespolonej, postać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, działania
na liczbach zespolonych.
4. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania płaszczyzny i prostej, powierzchnie
stopnia drugiego.
5. Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria zbieżności szeregów o wyrazach dodatnich, szeregi
przemienne, szeregi warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funkcyjne, zbieżność i jednostajna zbieżność ciągu i szeregu funkcyjne, szeregi potęgowe, szereg Taylora.
SEMESTR II
ĆWICZENIOWE
MATEMATYKA
30 GODZ.
Godziny
15
30
ECTS
15
60
30
150
60
7
2,5
120
4,5
77
11.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
N/TM2012/23/11/M3
MATEMATYKA – moduł 3
A
C
L
1
2
1
2
1
2
A
C
L
15
30
15
30
15
30
ECTS
7
7
7
Rozróżnia podstawowe typy równań różniczkowych i potrafi je rozwiązywać.
EK1
Zna podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa i potrafi je zastosować w anaEK2
lizie zmiennych losowych.
Wyznacza przedziały ufności dla różnych parametrów oraz formułuje i weryfikuje hiEK3
potezy statystyczne.
Kierunkowe
K_W01
K_U11
K_U11
Rozróżnia podstawowe typy równań różniczkowych i potrafi je rozwiązywać.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi rozdzielić
Potrafi rozdzielić
Potrafi rozdzielić
Rozwiązuje równania
Rozwiązywanie
zmiennych.
zmienne.
zmienne i obliczyć
i wynik zostawia w
równań różniczkocałkę dla jednej
postaci uwikłanej.
wych o zmiennych
zmiennej. Potrafi
rozdzielonych.
rozdzielić zmienne i
i wynik przedstawia
obliczyć całki dla obu w postaci nieuwikłazmiennych.
nej.
Kryterium 2
Nie potrafi przekształ- Potrafi przekształcić
Potrafi przekształcić
Rozwiązywanie
cić równania do porównanie do postaci
równanie do postaci
i wynik zostawia w
równań różniczkostaci jednorodnej lub
jednorodnej i zastojednorodnej zastosopostaci uwikłanej.
wych jednorodnych. nie potrafi zastosować sować podstawienie.
wać podstawienie i
podstawienia.
obliczyć całkę dla
i wynik przedstawia
jednej zmiennej. Pow postaci nieuwikłatrafi przekształcić
nej.
równanie do postaci
jednorodnej zastosować podstawienie i
obliczyć całki dla obu
zmiennych.
Kryterium 3
Umie rozwiązywać
Umie rozwiązywać
Rozwiązywanie
żadnego ze wskazajeden, wskazany, typ
dwa, wskazane, typy
rozróżnić typy rówrównań różnych tynych równań.
równań.
równań. Umie roznań i je rozwiązać,
pów.
wiązywać trzy, wska- wyniki zostawiając w
zane, typy równań.
postaci uwikłanej.
rozróżnić typy równań i je rozwiązać,
wyniki przedstawiając w postaci nieuwikłanej.
Zna podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa i potrafi je zastosować w analizie
EK2
zmiennych losowych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi wypisać
Wypisuje wszystkie
Wyznaczanie przewszystkich zdarzeń
zdarzenia elemenwyznacza zdarzenia
wyznacza sumę i ilostrzeni wyników.
elementarnych.
tarne.
elementarne sprzyjaczyn zdarzeń. Jak na
jące jednemu zdarzeocenę 4,5 plus: wyniu. Jak na ocenę 3
znacza różnicę zdaplus: wyznacza zdarzeń.
rzenia elementarne
78
Kryterium 2
Obliczanie prawdopodobieństw.
prawdopodobieństwa
żadną metodą.
Kryterium 3
Język matematyczny.
Czynności wykonywane są nie po kolei,
chaotycznie, nie widać ciągu przyczynowo-skutkowego w
rozwiązywanym zadaniu.
Kryterium 4
Wyznaczanie parametrów zmiennych
losowych skokowych.
Nie potrafi wyznaczyć, na podstawie
rozkładu prawdopodobieństwa, żadnego parametru.
Wyznacza, na podstawie rozkładu prawdopodobieństwa, jeden
parametr.
Kryterium 5
Wyznaczanie parametrów zmiennych
losowych ciągłych.
Nie potrafi wyznaczyć, na podstawie
funkcji gęstości prawdopodobieństwa, żadnego parametru.
Wyznacza, na podstawie funkcji gęstości
prawdopodobieństwa,
jeden parametr.
Kryterium 6
Rozpoznawanie
charakterystycznych
rozkładów zmiennych losowych.
prawdopodobieństwa
dla żadnego wskazanego rozkładu.
Oblicza prawdopodobieństwa dla jednego
wskazanego rozkładu.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wyznaczanie przedziałów ufności.
Kryterium 2
Weryfikacja hipotez
statystycznych.
Kryterium 3
Język matema-
Potrafi obliczyć
prawdopodobieństwo
zliczając elementy w
przestrzeni wyników
lub stosując drzewo
zdarzeń, oblicza
prawdopodobieństwa
w schemacie Bernoulliego.
Minimalny opis wykonywanych czynności lub jego brak, ale
czynności wykonywane są po kolei tworząc logiczną całość.
sprzyjające wszystkim zdarzeniom.
stosuje wzór na liczbę kombinacji, permutacji i wariacji.
stosuje prawdopodobieństwo warunkowe
.
Język matematyczny
z zastrzeżeniami, wyjaśniona część wykonywanych czynności. Język matematyczny z zastrzeżeniami, wyjaśniona
większość wykonywanych czynności.
Wyznacza, na podstawie rozkładu prawdopodobieństwa, dwa
parametry. Wyznacza, na podstawie
rozkładu prawdopodobieństwa, wszystkie parametry.
Wyznacza, na podstawie funkcji gęstości
dwa parametry. Wyznacza, na podstawie
funkcji gęstości
wszystkie parametry.
Oblicza prawdopodobieństwa dla dwóch
wskazanych rozkładów. Oblicza prawdopodobieństwa dla
trzech wskazanych
rozkładów.
stosuje własności
prawdopodobieństwa.
stosuje prawdopodobieństwo geometryczne.
Język matematyczny
bez zastrzeżeń, wyjaśniona większość wykonywanych czynności. Język matematyczny bez zastrzeżeń, wyjaśnione
wszystkie wykonywane czynności.
Wyznacza rozkład
prawdopodobieństwa
zmiennej losowej i jej
parametry. Jak na
ocenę 4,5 plus: potrafi na podstawie parametrów wyznaczyć
rozkład zmiennej losowej.
wyznacza dystrybuantę. Jak na ocenę 4,5
plus: określa warunki, dla których
dana funkcja jest
funkcją gęstości.
Oblicza prawdopodobieństwa dla czterech
wskazanych rozkładów. Jak na ocenę
4,5 plus: na podstawie treści zadania
rozpoznaje dany rozkład i stosuje odpowiednie wzory.
Wyznacza przedziały ufności dla różnych parametrów oraz formułuje i weryfikuje hipotezy statystyczne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi wyznaczyć Oblicza parametry
Wyznacza wszystkie
Wyznacza odpoparametrów z próby,
z próby, niezbędne
elementy składowe
wiedni przedział ufniezbędnych do wydo wyznaczenia
wskazanego przeności. Wybiera odznaczenia wskazanego wskazanego przedziału ufności. Wypowiednią metodę i
przedziału ufności.
działu ufności.
znacza wskazany
ocenia uzyskane
przedział ufności.
dzięki niej wyniki.
Nie potrafi wyznaczyć Wyznacza statystykę
Wyznacza statystykę
Formułuje samodzielstatystyki testowej na
testową na podstawie testową na podstawie nie hipotezę i ją wepodstawie wskazanej
wskazanej próby.
wskazanej próby oraz ryfikuje. Potrafi sforpróby.
wartość krytyczną
mułować hipotezę,
Weryfikuje wskazaną zweryfikować ją i
hipotezę.
zinterpretować uzyskane wyniki.
Czynności wykonyMinimalny opis wyJęzyk matematyczny
Język matematyczny
wane są nie po kolei,
konywanych czynno- z zastrzeżeniami, wy- bez zastrzeżeń, wyja79
tyczny.
chaotycznie, nie widać ciągu przyczynowo-skutkowego w
rozwiązywanym zadaniu.
ści lub jego brak, ale
czynności wykonywane są po kolei tworząc logiczną całość.
SEMESTR III
MATEMATYKA
jaśniona część wykonywanych czynności. Język matematyczny z zastrzeżeniami, wyjaśniona
większość wykonywanych czynności.
śniona większość wykonywanych czynności. Język matematyczny bez zastrzeżeń, wyjaśnione
wszystkie wykonywane czynności.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Równania różniczkowe zwyczajne; wybrane typy równań różniczkowych pierwszego rzędu (np. równania o zmiennych
rozdzielonych, równania jednorodne, równania liniowe), równania różniczkowe drugiego rzędu, przypadki szczególne,
równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych współczynnikach.
2. Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe, definicja i własności prawdopodobieństwa,
prawdopodobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Bernoulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesu, zmienne losowe, rozkłady prawdopodobieństwa zmiennych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwuwymiarowe, zmienne losowe skorelowane niezależność zmiennych losowych.
3. Podstawy statystyki matematycznej; podstawowe pojęcia i twierdzenia, wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce matematycznej, estymatory, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, testy statystyczne.
i ich podstawowe własności, przedziały ufności, hipotezy statystyczne, weryfikacja hipotez statystycznych, podstawowe
testy statystyczne.
SEMESTR III
ĆWICZENIOWE
MATEMATYKA
30 GODZ.
Godziny
15
30
ECTS
15
60
30
150
60
7
2,5
120
4,5
VI. Praktyka programowa
Nie dotyczy.
1. Kasyk L., Rachunek prawdopodobieństwa i elementy statystyki, Materiały do zajęć audytoryjnych
2. Kasyk L., Rachunek prawdopodobieństwa i elementy statystyki, Materiały do ćwiczeń
3. Kasyk L., Krupiński R., Poradnik matematyczny, Skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2004.
80
4.
5.
6.
7.
Krupiński R., Zalewski Z., Podstawy statystyki matematycznej, Skrypt dla studentów WSM w Szczecinie, 1988
Krupiński R., Zalewski Z., Rachunek prawdopodobieństwa, Skrypt dla studentów WSM w Szczecinie.
Winnicki K., Landowski M., Matematyka, Skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2005.
Zbiór zadań z matematyki, Skrypt pod redakcją R. Krupińskiego, Dział Wydawnictw AM w Szczecinie, 2004.
1. Janowski W., Matematyka, PWN Warszawa.
2. Krupiński R., Repetytorium z matematyki, Skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2004.
3. Lassak M,. Matematyka dla studiów technicznych, Supremum 2002.
4. Romanowski Ś., Wrona W., Matematyka wyższa dla studiów technicznych, PWN Warszawa.
5. Trajdos T., Matematyka, WNT Warszawa.
6. Plucińska A., Pluciński E., Zadania z probabilistyki, Warszawa 1990.
7. Sobczyk M., Statystyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004.
dr Lech Kasyk
[email protected]
81
ZITM
12.
Przedmiot:
Semestr
I
II
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/11/12/F1
FIZYKA– moduł 1
A
C
L
1
1
1
1
1
A
C
L
15
15
15
15
15
ECTS
5
3
Kształcenie studentów w zakresie podstaw fizyki jako nauki o badaniach własności otaczającego nas świata i zachodzących
w nim zjawisk oraz kojarzenie na tej podstawie wzajemnej zależności między przyczynami i skutkami procesów zachodzących w świecie materialnym.
Program fizyki obejmujący zakres wiedzy nabytej w szkole średniej.
Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne z wykorzystaniem poznanego aparatu
EK1
matematycznego, odczytywać sens fizyczny z ich definicji; ustalić zależności od innych
wielkości fizycznych. Zna i rozumie podstawowe prawa fizyki.
Posiada umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyEK2
ników pomiarów na wykresach zależności wielkości fizycznych. Potrafi zestawić układ
pomiarowy do przeprowadzenia badań właściwości fizycznych przy rozwiązywaniu
prostszych zagadnień technicznych. Potrafi swobodnie posługiwać się wybranymi urządzeniami kontrolno-pomiarowymi , pracować indywidualnie i zespołowo.
Potrafi wykonać niezbędne obliczenia w celu wyznaczenia wielkości fizycznej z wykoEK3
rzystaniem obowiązujących definicji i praw. Potrafi przeprowadzić działania na jednostkach.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów inforEK4
macyjnych, w tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w otaczającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność
kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości podstawowych praw fizyki.
Kierunkowe
K_W02; K_U11
K_W02;K_U02;
K_U11
K_W02; K_U11
K_U01; K_U05;
K_K01
Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne z wykorzystaniem poznanego aparatu matematyczEK1
nego, odczytywać sens fizyczny z ich definicji; ustalić zależności od innych wielkości fizycznych.
Zna i rozumie podstawowe prawa fizyki.
Metody oceny
Egzamin pisemny, egzamin ustny, zadanie domowe, zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów,
sprawozdanie/ raport, projekt, prezentacja, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Zna podstawowe prawa Demonstruje dobre
Ma znacznie rozszeZakres wiedzy i
podstawowych praw
i jednostki, wykazuje
zrozumienie zagadnień rzoną, usystematyzojej zrozumienie
fizyki, nie zna podjednak pewne problei umiejętność wykowaną wiedzę, demonstawowych jednostek. my z rozumieniem i
rzystania aparatu mastruje wykorzystanie
prawidłową interpretatematycznego.
zalecanej literatury.
cją.
Posiada umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyników poEK2
miarów na wykresach zależności wielkości fizycznych. Potrafi zestawić układ pomiarowy do przeprowadzenia badań właściwości fizycznych przy rozwiązywaniu prostszych zagadnień technicznych. Potrafi swobodnie posługiwać się wybranymi urządzeniami kontrolno-pomiarowymi , pracować indywidualnie i zespołowo.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5-5
Kryterium 1
Nie potrafi omówić
Zna podstawowe zjaZna podstawowe zjaMa szczegółową
Zakres wiedzy i
i rozróżnić prostych
wiska , potrafi je omówiska , potrafi je
usystematyzowaną
jej zrozumienie;
zjawisk z fizyki klawić i interpretować, na- omówić i prawidłowo
wiedzę , demonstruje
sycznej.
tomiast ma problemy z interpretować, z wywykorzystanie zale82
zapisem matematycznym.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
poprawność obliczeń;
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
rozumienie potrzeby ciągłego
pogłębiania wiedzy.
Kryterium 2
Umiejętność wykorzystania informacji źródłowych
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
canej literatury.
Potrafi wykonać niezbędne obliczenia w celu wyznaczenia wielkości fizycznej z wykorzystaniem
obowiązujących definicji i praw. Potrafi przeprowadzić działania na jednostkach.
2
3
3,5 - 4
4,5 -5
Nie zna podstawoZna podstawowe rówPotrafi przeanalizować Potrafi znaleźć rozwych praw, ani równania i potrafi je przeproblem wybierając
wiązania alternanań opisujących zjakształcać.
odpowiednie równatywne wskazać zalety
wiska fizyczne.
nia, przekształcać je,
i wady różnych meoraz wykonać działatod.
nia na jednostkach.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informacyjnych, w
tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w
otaczającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości
podstawowych praw fizyki.
2
3
3,5 - 4
4,5 -5
Nie wykazuje właWykazuje niezbędną,
Wykazuje zaangażoPracuje samodzielnie,
ściwej aktywności na
do efektywnego uczewanie w procesie
wykazuje chęć pogłęzajęciach, umiejętnonia się, aktywność.
uczenia się. Identyfibiania wiedzy. Rozści samodzielnego
kuje i rozwiązuje prowija swą inicjatywę,
przyswajania i poblem przy nieznacznej
krytyczne myślenie i
głębiania wiedzy
pomocy nauczyciela.
potrzebę doskonalenia zawodowego.
Nie potrafi wyszukać
podstawowych informacji odnośnie analizowanych zagadnień
fizycznych.
W podstawowym zakresie korzysta z międzynarodowych wydawnictw oraz Internetu.
SEMESTR I
FIZYKA
1.
korzystaniem aparatu
matematycznego.
Samodzielnie wykorzystuje międzynarodowe wydawnictwa i
inne zasoby informacyjne w tym elektroniczne wersje przekazu
danych.
AUDYTORYJNE
Swobodnie , w pogłębionym zakresie
wykorzystuje międzynarodowe wydawnictwa i inne zasoby informacyjne .
15 GODZ.
Układ inercjalny, kinematyka punktu materialnego, zasady dynamiki Newtona, równania ruchu Newtona, ruch w jednorodnym polu grawitacyjnym, jednostki siły.
Prawo powszechnego ciążenia.
Dynamika układu punktów materialnych, równania ruchu Newtona, środek masy, twierdzenie o ruchu środka masy.
Zasada zachowania pędu.
Moment siły i moment pędu, zasada zachowania momentu pędu dla układu punktów materialnych, siły centralne.
Prawa Keplera.
Energia kinetyczna i potencjalna, praca mechaniczna, siły konserwatywne, zasada zachowania energii mechanicznej.
Dynamika ciała sztywnego, prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe, moment pędu bryły w ruchu obrotowym, moment
bezwładności, twierdzenie Steinera, energia kinetyczna ruchu obrotowego, teoria żyroskopu, zasady dynamiki Newtona
w odniesieniu do bryły sztywnej.
Drganie harmoniczne proste, definicja geometryczna, matematyczna i fizyczna, pojęcie siły sprężystej, całkowita energia w ruchu drgającym, składanie drgań równoległych i prostopadłych.
Ruch drgający tłumiony.
Drgania wymuszone, rezonans mechaniczny.
Ruch falowy, fala mechaniczna podłużna i poprzeczna, fala harmoniczna płaska, równanie falowe, parametry opisujące
fale, zasada Huygensa i zasada superpozycji, źródła koherentne i zjawisko interferencji fal, interferencja na dwóch
szczelinach, fala stojąca.
Podstawy akustyki.
83
SEMESTR I
ĆWICZENIOWE
FIZYKA
15 GODZ.
Ćwiczenia rachunkowe obejmują zagadnienia z zakresu tematyki realizowanej na zajęciach audytoryjnych.
SEMESTR I
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
FIZYKA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła rewersyjnego.
Wyznaczanie ciepła topnienia i parowania.
Badania drgań własnych struny metodą rezonansu.
Wyznaczanie modułu sztywności przy pomocy wahadła torsyjnego.
Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu.
Wyznaczanie stosunku cp/cV.
Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia.
Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu.
Pomiar lepkości dynamicznej oraz zależność lepkości od temperatury.
Godziny
15
30
ECTS
15
60
30
150
60
5
2
90
3
84
12.
Przedmiot:
Semestr
I
II
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/12/12/F2
FIZYKA– moduł 2
A
C
L
1
1
1
1
1
A
C
L
15
15
15
15
15
ECTS
5
3
Zna i rozumie podstawowe prawa fizyki współczesnej. Potrafi opisać i wyjaśnić podstaEK1
wowe zjawiska fizyczne z tego zakresu w oparciu o poznane prawa i zasady. Posiada
umiejętność przedstawiania graficznych zależności wielkości fizycznych od różnych parametrów, oraz ich interpretacji.
Posiada umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyEK2
ników pomiarów graficznie. Potrafi zestawić układ pomiarowy do przeprowadzenia badań właściwości fizycznych przy rozwiązywaniu prostszych zagadnień technicznych.
Potrafi swobodnie posługiwać się wybranymi urządzeniami kontrolno-pomiarowymi ,
pracować indywidualnie i zespołowo.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informaEK3
cyjnych, w tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w otaczającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i
stosowanej technologii wymaga znajomości podstawowych praw fizyki.
Kierunkowe
K_W01; K_W04
K_U04
K_W01; K_W09;
K_W10; K_K04;
K_K05; K_U01;
K_U02; K_U04
K_W01; K_W04;
K_U01; K_K01
Zna i rozumie podstawowe prawa fizyki współczesnej. Potrafi opisać i wyjaśnić podstawowe zjawiEK1
ska fizyczne z tego zakresu w oparciu o poznane prawa i zasady. Posiada umiejętność przedstawiania graficznych zależności wielkości fizycznych od różnych parametrów, oraz ich interpretacji.
Metody oceny
Sprawozdanie/ raport,sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Zna podstawowe praDemonstruje dobre zro- Ma znacznie rozszeZakres wiedzy i
podstawowych praw
wa i jednostki, wyzumienie zagadnień i
rzoną, usystematyjej zrozumienie.
fizyki, nie zna podkazuje jednak pewne
umiejętność wykorzyzowaną wiedzę, destawowych jednostek. problemy z rozumiestania aparatu matemamonstruje wykorzyniem i prawidłową intycznego.
stanie zalecanej liteterpretacją.
ratury.
Posiada umiejętność pomiaru podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyników poEK2
miarów graficznie. Potrafi zestawić układ pomiarowy do przeprowadzenia badań właściwości fizycznych przy rozwiązywaniu prostszych zagadnień technicznych. Potrafi swobodnie posługiwać
się wybranymi urządzeniami kontrolno-pomiarowymi , pracować indywidualnie i zespołowo.
Metody oceny
Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5-5
Kryterium 1
Zna podstawowe zjaZna podstawowe zjawi- Ma szczegółową
Zakres wiedzy i
i rozróżnić prostych
wiska , potrafi je omóska , potrafi je omówić i usystematyzowaną
jej zrozumienie.
zjawisk z fizyki klawić i interpretować,
prawidłowo interpretowiedzę, demonstruje
sycznej.
natomiast ma problewać, z wykorzystaniem
wykorzystanie zalemy z zapisem matema- aparatu matematyczcanej literatury.
tycznym.
nego.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność pomiaru podstawowych wielkości
fizycznych.
tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w
otaczającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości
podstawowych praw fizyki.
Zaliczenie ćwiczeń/laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
2
3
3,5 - 4
4,5 -5
Potrafi dokonać poPotrafi samodzielnie
podstawowych pomiaru podstawowych
dokonać pomiaru poddokonać pomiaru
miarów z wykorzywielkości fizycznych,
stawowych wielkości
różnych wielkości
staniem odpowiednich przy niewielkiej pofizycznych, a także zefizycznych, a także
mierników.
mocy prowadzącego
stawić prosty układ
zestawić układ po85
Kryterium 2
Znajomość rachunku błędu.
Nie rozumie przyczyn
powodujących powstanie błędu pomiarowego ani wyznaczyć go przy pomocy
metod analitycznych.
zajęcia.
Zna przyczyny powodujące powstanie błędu
pomiarowego oraz
proste metody rachunku błędu.
SEMESTR II
FIZYKA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
miarowy.
Ocenia możliwości
wykorzystania metod w różnych przypadkach Podaje
przykłady.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Ciecz doskonała, ciecz rzeczywista, lepkość cieczy, hydrostatyka, dynamika cieczy, równanie Bernoulli’ego, jednostki
ciśnienia.
Kinetyczno-molekularna teoria gazów, gaz doskonały i rzeczywisty, podstawowe związki między parametrami makroi mikroskopowymi, prawo Bunsena, rozkład prędkości Maxwella.
I zasada termodynamiki, energia wewnętrzna, praca, ciepło, mechaniczny równoważnik ciepła, ciepło właściwe gazów
doskonałych, przemiana adiabatyczna.
II zasada termodynamiki, procesy odwracalne i nieodwracalne, ilustracja II zasady termodynamiki w oparciu o cykl Carnota.
Elektryczność i magnetyzm, elektrostatyka, ładunki elektryczne, prawo Coulomba, natężenie pola elektrycznego, materia w polu elektrycznym, wektor indukcji elektrycznej, strumień indukcji i prawo Gaussa dla ładunków elektrycznych,
napięcie i potencjał elektryczny, prąd elektryczny, siła elektromotoryczna, prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, pole magnetyczne, prawo Lorentza i reguła Ampera, definicja indukcji magnetycznej i natężenia pola magnetycznego, uogólnione prawo Ampera, magnetostatyka, SEM indukcji i uogólnione prawo Faradaya, fale elektromagnetyczne.
Szczególna teoria względności, układ inercjalny, zasada względności, transformacja Galileusza, doświadczenie Michelsona – Morleya, postulat o stałości prędkości światła, transformacja Lorentza, dylatacja czasu i kontrakcja długości, doświadczenia potwierdzające teorię względności, paradoksy i zagadki.
Wybrane zagadnienia fizyki kwantowej i jądrowej, hipoteza Plancka, promieniowanie termiczne ciał.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
pomiarowy.
Dodatkowo wymienia
ograniczenia metod, zakłada dozwolony błąd
lub przybliżenie obliczeń, ilustruje je graficznie.
FIZYKA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od temperatury.
Pomiar rezystancji metodą mostkową.
Badanie ruchu ramki galwanometru.
Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu przy pomocy interferometru Qinckego.
Wyznaczanie częstości generatora metodą obserwacji krzywych Lissajous i dudnień.
Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu.
Wyznaczanie podstawowych parametrów ferromagnetyka.
Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał stałych metodą elektryczną.
Pomiar siły elektromotorycznej ogniwa.
86
Godziny
15
15
ECTS
10
15
10
6
40
3
1,5
40
1,5
Nie dotyczy.
1. Bobrowski Cz., Fizyka - krótki kurs, WNT 2004.
2. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza, WSM Szczecin, Szczecin 2003.
3. Jezierski K., Kołodka B., Sierański K., Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla studentów
I roku Wyższych Uczelni, Część I i II, Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000.
4. Kirkiewicz J., Chrzanowski J., Bieg B., Pikuła R., Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I, WSM Szczecin, Szczecin
2001.
1. Dryński T., Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, wyd. VII, PWN, Warszawa 1977.
2. Halliday D., Resnick R., Walker J., Podstawy fizyki. Zbiór zadań, PWN 2005.
3. Massalski J., Massalska M., Fizyka dla inżynierów. Cz. I, WNT 2005.
dr Janusz Chrzanowski
[email protected]
87
KF (WM)
13.
Przedmiot:
Semestr
Liczba tygodni
w semestrze
15
II
N/TM2012/12/13/CH
CHEMIA
A
C
L
1
1
A
C
L
15
15
ECTS
3
Celem kształcenia jest przekazanie studentom wiedzy w zakresie podstawowych praw i procesów chemicznych i fizykochemicznych.. Przygotowanie do podbudowy teoretycznej do przedmiotów zawodowych, takich jak: przewozy morskie oraz
ochrona środowiska morskiego oraz wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności z zakresu chemii ogólnej przydatne do
formułowania i rozwiązywania problemów związanych z eksploatacją systemów i urządzeń na jednostkach pływających.
Stosuje wiedzę z zakresu wybranych zagadnień chemii ogólnej, nieorganicznej i orgaEK1
nicznej oraz chemii środowiska do bezpiecznego stosowania substancji chemicznych w
celu zapobiegania zagrożeniom oraz ochrony życia, zdrowia i środowiska.
EK2
Potrafi przeprowadzać doświadczenie chemiczne, interpretować uzyskane wyniki i
formułować wnioski oraz opracowywać raporty z przeprowadzonych badań.
EK3
Potrafi rozumować w kategoriach przyczynowo-skutkowych oraz pracować samodzielnie i w
zespole.
Kierunkowe
K_W01; K_W03;
K_W07; K_W19;
K_W22; K_W25;
K_W34; K_K02
K_U01; K_U02;
K_U06; K_U09;
K_U10
K_K02; K_K03;
K_K05
Stosuje wiedzę z zakresu wybranych zagadnień chemii ogólnej, nieorganicznej i organicznej oraz
EK1
chemii środowiska do bezpiecznego stosowania substancji chemicznych w celu zapobiegania zagrożeniom oraz ochrony życia, zdrowia i środowiska.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Stosuje podstawową
Stosuje wiedzę cheStosuje wiedzę cheStosowanie wiewiedzy objętej prowiedzę chemiczną do
miczną do samodzielmiczną do rozwiądzy chemicznej
gramem przedmiotu
rozwiązywania typonego rozwiązywania
zywania problemów i
do rozwiązywania do rozwiązywania zawych zadań prostych.
typowych zadań złożozadań w nietypowych
zadań prostych i
dań prostych.
nych.
sytuacjach.
złożonych w typowych i nowych
sytuacjach.
Ek2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność prowadzenia badań,
analizy wyników
i opracowywania
raportów.
EK3
Potrafi przeprowadzać doświadczenie chemiczne, interpretować uzyskane wyniki i formułować
wnioski oraz opracowywać ać raport z przeprowadzonych badań.
Sprawozdanie/ raport, zadania do samodzielnego rozwiązania.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi bezpieczPotrafi przy pomocy
Potrafi planować i
nie posługiwać się
nauczyciela bezbezpiecznie wykonać
bezpiecznie przeproprostym sprzętem lapiecznie wykonać do- doświadczenia i oprawadzać eksperymenty
boratoryjnym i odświadczenia i opracować wyniki oraz spo- chemiczne, formułuje
czynnikami chemiczcować wyniki oraz
rządzić raport techwnioski i posiada
nymi. Nie wykazuje
sporządzić raport z
niczny.
umiejętność uogólaktywności poznawwykonania ćwiczenia.
niania \abstrahowania.
czej i chęci do pracy.
Potrafi rozumować w kategoriach przyczynowo-skutkowych oraz pracować samodzielnie i w zespole.
88
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kompetencje
obejmujące logiczne myślenie
oraz pracę samodzielną i w zespole.
Aktywność na zajęciach, zadania do samodzielnego opracowania.
2
3
3,5 - 4
Nie potrafi pracować
Rozwiązuje zadania z
Rozumuje w kategosamodzielnie, dezorpomocą nauczyciela,
riach przyczynowoganizuje pracę zebiernie uczestniczy w
skutkowych wykorzyspołu.
pracach zespołu.
stując wiedzę zdobytą
w ramach przedmiotu,
aktywnie uczestniczy w
pracach zespołu.
SEMESTR II
CHEMIA
4,5 - 5
Rozumuje w kategoriach przyczynowoskutkowych wykorzystując wiedzę interdyscyplinarną, przewodzi pracy w zespole.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Klasyfikacja i charakterystyka oraz bezpieczne postępowanie z substancjami chemicznymi niebezpiecznymi, piktogramy
i symbole ostrzegawcze, symbole niebezpieczeństwa i bezpiecznego postępowania, karty charakterystyki.
2. Ogólna charakterystyka wybranych grup związków nieorganicznych i organicznych, nazwy systematyczne, wzory sumaryczne, strukturalne, grupowe, kreskowe, związki jonowe i cząsteczkowe.
3. Budowa atomu: cząstki elementarne materii, liczby kwantowe, struktura elektronowa oraz struktura powłok elektronowych wybranych pierwiastków układu okresowego, ogólna charakterystyka pierwiastków bloków elektronowych s, p, d,
f.
4. Budowa cząsteczki: skala elektroujemności, wiązania chemiczne, hybrydyzacja orbitali atomowych i struktury przestrzenne wybranych cząsteczek związków chemicznych, polarność cząsteczek.
5. Układ okresowy pierwiastków w zastosowaniu do przewidywania reaktywności i właściwości substancji chemicznych:
periodyczność fizycznych właściwości pierwiastków – promienie atomowe i jonowe, energie jonizacji, kierunki zmian
elektrododatniości, elektroujemności i powinowactwa elektronowego, ogólna charakterystyka wybranych grup pierwiastków na tle układu okresowego.
6. Roztwory rzeczywiste i układy koloidalne, molowe ciepło rozpuszczania, roztwory elektrolitów, dysocjacja kwasów, zasad i soli, stopień i stała dysocjacji, teorie kwasów i zasad, iloczyn jonowy wody, skala pH i indykatory, bufory, iloczyn
rozpuszczalności, reakcje jonów soli z wodą.
7. Klasyfikacja reakcji chemicznych, reakcje zobojętniania i hydrolizy, reakcje strącania, reakcje utleniania i redukcji, stała
równowagi, reguła przekory i wpływ czynników zewnętrznych na stan równowagi chemicznej.
8. Kataliza i katalizatory: podział katalizatorów, energia aktywacji, kataliza homogeniczna i heterogeniczna, mechanizm
działania katalizatorów, reakcje łańcuchowe i fotochemiczne.
9. Elementy elektrochemii: potencjał elektrody metalowej, potencjał normalny, szereg napięciowy metali i jego znaczenie
w okrętownictwie, ogniwa elektrochemiczne, korozja elektrochemiczna oraz ochrona przed korozją kadłuba statku.
SEMESTR II
CHEMIA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1. BHP w postępowaniu z substancjami chemicznymi. Otrzymywanie roztworów rzeczywistych i koloidowych, rodzaje stężeń, molowe ciepło rozpuszczania, iloczyn rozpuszczalności wybranych soli.
2. Badanie właściwości wybranych pierwiastków, istotnych dla transportu morskiego.
3. Badanie procesu dysocjacji elektrolitycznej, stopień i stała dysocjacji, wpływ temperatury i rozcieńczenia, efekt działania
wspólnego jonu.
4. Badanie pH roztworów wodnych kwasów, zasad i soli oraz roztworów buforowych, indykatory (wskaźniki), odczyny
chemiczne wodnych roztworów soli w aspekcie działania korozyjnego.
5. Wykonywanie reakcji zobojętniania i sporządzanie roztworów neutralizacyjnych do unieszkodliwiania wycieków niebezpiecznych chemikaliów.
6. Badanie reakcji chemicznych i wpływu czynników zewnętrznych na równowagę chemiczną, reguła przekory.
7. Wykonywanie i bilansowanie reakcji oksydacyjno-redukcyjnych w roztworach.
8. Badanie procesu korozji elektrochemicznej i ochrony przed korozją stosowanej w okrętownictwie, szereg elektrochemiczny metali.
89
Godziny
15
15
4
15
ECTS
10
59
34
3
1,5
34
1,5
Nie dotyczy.
1. JonesL., AtkinsP., Chemia Ogólna, WN, PWN Warszawa 2004, czytelnia internetowa ibuk.pl.
2. SzaniawskaD., ĆwirkoK., Chemia dla kierunku kształcenia Nawigacja, Materiały dydaktyczne, niepubl., Szczecin
2011 r.
3. StundisH., TrześniowskiW., ŻmijewskaS., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej, WSM, Szczecin 1995
4. Instrukcje stanowiskowe do ćwiczeń laboratoryjnych.
1. Lautenschlager K.H., Schroter W.,. WanningerA, Nowoczesne Kompendium Chemii, WN PWN Warszawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.
2. VanLoonG.W., DuffyS.J., Chemia Środowiska, WN, PWN Warszawa 2008, czytelnia internetowa ibuk.pl.
dr hab. inż. Daniela Szaniawska
mgr inż. Konrad Ćwirko
mgr inż. Marta Bobrowska
[email protected]
ZChiIŚ (WM)
[email protected]
[email protected]
ZChiIŚ (WM)
ZChiIŚ (WM)
90
14.
Przedmiot:
Semestr
I
II
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/11/14/I1
INFORMATYKA– moduł 1
A
C
L
2
2
A
C
L
30
30
ECTS
2
1
Celem kształcenia jest poszerzenie praktycznych umiejętności w zakresie wykorzystania narzędzi informatycznych,
a w szczególności oprogramowania w różnych dziedzinach działalności człowieka z szczególnym uwzględnieniem zadań
zawodowych związanych z gospodarką morską.
Umiejętność wyszukiwania informacji w Internecie, jej integracji i interpretacji.
EK1
Umiejętność efektywnego wykorzystywania podstawowych programów użytkowych
EK2
(umiejętność opracowywania dokumentów zgodnie z zasadami edycji tekstu, umiejętność wstawiania podstawowych i zaawansowanych elementów składowych dokumentu).
Umiejętność efektywnego wykorzystywania arkusza kalkulacyjnego (umiejętność wyEK3
konywania obliczeń przy użyciu arkusza kalkulacyjnego oraz graficznej prezentacji danych liczbowych).
Umiejętność efektywnego wykorzystywania systemu obsługi relacyjnych baz danych
EK4
(umiejętność tworzenia relacyjnej bazy danych, umiejętność formułowania zapytań do
bazy danych, umiejętność tworzenia formularzy i raportów).
Kierunkowe
K_U01
K_U09
K_U09
K_U09
Umiejętność wyszukiwania informacji w Internecie, jej integracji i interpretacji.
EK1
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Mimo wskazówek proWyszukiwanie inforWyszukiwanie inforWyszukiwanie inWyszukiwanie in- wadzącego wyszukiwamacji, jej integracja i
macji, jej integracja i
formacji, jej integraformacji.
nie informacji, jej inteinterpretacja umożliinterpretacja umożlicja i interpretacja
gracja i interpretacja nie wia rozwiązanie powia syntezę postawio- umożliwia syntezę
umożliwia rozwiązanie
stawionego problemu, nego problemu, możi ocenę postawionego
postawionego promożliwe wskazówki
liwe wskazówki proproblemu, możliwe
blemu.
prowadzącego.
wadzącego.
wskazówki prowadzącego.
Umiejętność efektywnego wykorzystywania podstawowych programów użytkowych (umiejętność
EK2
opracowywania dokumentów zgodnie z zasadami edycji tekstu, umiejętność wstawiania podstawowych i zaawansowanych elementów składowych dokumentu, umiejętność przygotowywania prezentacji multimedialnych).
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, projekt, prezentacja lub sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Znaczne błędy w doTworzenie dokumenTworzenie dokumenWprawne tworzenie
kumentach ze wzorcotów ze wzorcowymi
tów wraz z elemendokumentów wraz
wymi elementami skłaelementami składotami składowymi, któ- z elementami składodowymi.
wymi, możliwe drobre odbiegają od przywymi, które odbiene błędy.
kładów wzorcowych,
gają od przykładów
możliwe drobne błęwzorcowych.
dy.
Umiejętność efektywnego wykorzystywania arkusza kalkulacyjnego (umiejętność wykonywania obEK3
liczeń przy użyciu arkusza kalkulacyjnego oraz graficznej prezentacji danych liczbowych).
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
91
Kryterium 1
Obliczenia.
Kryterium 2
Prezentacja danych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Tworzenie bazy
danych.
Kryterium 2
Zapytania.
Kryterium 3
Formularze i raporty.
Znaczne błędy w wykonywaniu obliczeń analogicznych ze wzorcowymi.
Wykonywanie obliczeń analogicznych ze
wzorcowymi, możliwe drobne błędy.
Wykonywanie obliWprawne wykonyczeń, które odbiegają
wanie obliczeń, które
od przykładów wzorodbiegają od przycowych, możliwe
kładów wzorcowych.
drobne błędy.
Znaczne błędy w graGraficzna prezentacja
Graficzna prezentacja
Wprawna graficzna
ficznej prezentacji dadanych analogicznych danych, które odbieprezentacja danych,
nych analogicznych ze
ze wzorcowymi, moż- gają od przykładów
które odbiegają od
wzorcowymi.
liwe drobne błędy.
wzorcowych, możliwe przykładów wzorcodrobne błędy.
wych.
Umiejętność efektywnego wykorzystywania systemu obsługi relacyjnych baz danych (umiejętność
tworzenia relacyjnej bazy danych, umiejętność formułowania zapytań do bazy danych, umiejętność
tworzenia formularzy i raportów).
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Znaczne błędy w twoTworzenie baz daTworzenie baz daWprawne tworzenie
rzeniu baz danych ananych analogicznych
nych, które odbiegają
baz danych, które
logicznych ze wzorcoze wzorcowymi, moż- od przykładów wzorodbiegają od przywymi.
cowych, możliwe
drobne błędy.
Znaczne błędy w forFormułowanie zapyFormułowanie zapyWprawne formułomułowaniu zapytań
tań analogicznych ze
tań, które odbiegają od wanie zapytań, które
analogicznych ze wzorwzorcowymi, możprzykładów wzorcoodbiegają od przycowymi.
wych, możliwe drobne kładów wzorcowych.
błędy.
Znaczne błędy w twoTworzenie formularzy Tworzenie formularzy Wprawne tworzenie
rzeniu formularzy i rai raportów analogiczi raportów, które odformularzy i raporportów analogicznych
nych ze wzorcowymi, biegają od przykładów tów, które odbiegają
ze wzorcowymi.
możliwe drobne błęwzorcowych, możliwe od przykładów wzordy.
drobne błędy.
cowych.
SEMESTR I
INFORMATYKA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
LABORATORYJNE
Budowa zestawu komputerowego klasy PC.
System operacyjny MS Windows.
Obsługa wybranych programów narzędziowych.
Edytor tekstu MS Word.
Sieci komputerowe – LAN.
Sieci komputerowe – Internet, WWW, FTP, poczta elektroniczna wyszukiwanie informacji.
Arkusz kalkulacyjny MS Excel.
Bazy danych – MS Access.
2.3.12a.
2.3.12b.
2.3.12c.
2.3.12d, 2.2.16b.
2.3.12g.
2.2.16a.
2.3.12e, 2.2.16c.
2.3.12f, 2.2.16d.
92
30 GODZ.
Godziny
ECTS
30
1
15
10
5
61
2
31
1
55
1
93
14.
Przedmiot:
Semestr
I
II
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/12/14/I2
INFORMATYKA– moduł 2
A
C
L
2
2
A
C
L
30
30
ECTS
2
1
EK1 Umiejętność efektywnego wykorzystywania podstawowych programów użytkowych
(umiejętność przygotowywania prezentacji multimedialnych).
EK2 Umiejętność algorytmizacji i implementacji przy użyciu komputera prostych problemów
obliczeniowych.
Kierunkowe
K_U09
K_U12
Umiejętność efektywnego wykorzystywania podstawowych programów użytkowych (umiejętność
EK1
przygotowywania prezentacji multimedialnych).
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Znaczne błędy w preTworzenie prezentacji Tworzenie prezentacji
Wprawne tworzenie
zentacjach ze wzorcoze wzorcowymi elewraz z elementami
prezentacji wraz z
wymi elementami skłamentami składowymi, składowymi, które od- elementami składodowymi.
możliwe drobne błębiegają od przykładów wymi, które odbiedy.
wzorcowych, możliwe gają od przykładów
drobne błędy.
wzorcowych.
Umiejętność algorytmizacji i implementacji przy użyciu komputera prostych problemów obliczeEK2
niowych.
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, projekt, prezentacja, sprawdziany i prace kontrolne
w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Znaczne błędy w algoAlgorytmizacja anaAlgorytmizacja proWprawna algorytmiAlgorytmizacja.
rytmizacji analogiczlogicznych ze wzorblemów obliczeniozacja problemów obnych ze wzorcowymi
cowymi problemów
wych, które odbiegają
liczeniowych, które
problemów obliczenioobliczeniowych, moż- od przykładów wzorodbiegają od przywych.
cowych, możliwe
drobne błędy.
Kryterium 2
Znaczne błędy w imImplementacja analoImplementacja proWprawna impleImplementacja.
plementacji analogiczgicznych ze wzorcoblemów obliczeniomentacja problemów
nych ze wzorcowymi
wymi problemów obwych, które odbiegają
obliczeniowych, któproblemów obliczenioliczeniowych, możod przykładów wzorre odbiegają od przywych.
cowych, możliwe
drobne błędy.
SEMESTR II
INFORMATYKA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
LABORATORYJNE
Grafika prezentacyjna – MS PowerPoint.
Algorytmy.
Instrukcja warunkowa IF z warunkami złożonymi, zastosowanie operatorów logicznych, instrukcje zagnieżdżone.
Pętla FOR.
Pętla DO/LOOP.
Zmienne indeksowe.
Pętle - ćwiczenia, procedury i funkcje, deklaracja, zastosowanie.
Pętle - ćwiczenia, zmienne złożone (wektor), współpraca z arkuszem.
Pętle zagnieżdżone, zmienne złożone (tablice).
94
30 GODZ.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16f.
2.2.16e.
10. Operacje na plikach danych.
11. Projekt - zadanie problemowe.
Godziny
ECTS
30
1
15
5
51
31
1
0,5
45
0,5
Nie dotyczy.
1. Elmasri R., Navathe S., Wprowadzenie do systemów baz danych, Helion, Gliwice 2005.
2. Forte S., Access 2000. Księga eksperta, Helion, Gliwice 2001.
3. Hindle T., Sztuka prezentacji, Wiedza i Życie, Warszawa 2000.
4. Walkenbach J., Biblia: Excel 2000,Helion, Gliwice 1999.
5. Walkenbach J., Microsoft Excel 2000 Visual Basic Programowanie, READ ME, 2000.
6. Weverka P., Reid D. A., Word 2000 - Kompendium wiedzy, PLJ, 1999.
1. Frenki D., PowerPoint 2000. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2001.
2. Graff J., Access 2000PL. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2000.
3. Kowalczyk G., Excel 2000 PL. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2000.
4. Kowalczyk G., Word 2000 PL. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2001.
5. Snarska A., Makropolecenia w Excelu. Ćwiczenia z ... Mikom, Warszawa 2003.
6. Treichel W., Ćwiczenia z Visual Basic, Mikom, 2001.
dr Piotr Borkowski
[email protected]
95
ZITM
15.
Przedmiot:
Semestr
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/35/15/A
AUTOMATYKA
A
C
L
1
1
A
C
L
15
15
ECTS
2
Celem kształcenia jest nauczenie przyszłego absolwenta podstawowej wiedzy z zakresu budowy oraz funkcjonowania ciągłych, cyfrowych i komputerowych układów regulacji automatycznej i sterowania, algorytmów regulacyjnych i metod strojenia regulatorów, kryteriów i metod oceny poprawnego działania układu regulacji oraz wykorzystania nowoczesnego oprogramowania do analizy układów regulacji automatycznej (URA).
Podstawowe wiadomości z fizyki, umiejętność rozwiązywania prostych równań różniczkowych.
Opisuje i charakteryzuje układ regulacji (np. kursu statku) i sterowania (np. śrubą naEK1
stawną). Rozumie co to są charakterystyki statyczne i dynamiczne oraz na czym polega
opis URA i jego elementów w postaci transmitancji operatorowej. Zna podstawowe pojęcia techniki cyfrowej w automatyce oraz przykłady zastosowań na statku.
Charakteryzuje analitycznie podstawowe elementy liniowe automatyki i potrafi objaśnić
EK2
zmiany własności tych elementów przy zmianach ich parametrów.
Potrafi przeprowadzić symulację w programie komputerowym poszczególnych elemenEK3
tów automatyki, regulatorów ciągłych i układów regulacji. Rozumie i potrafi objaśnić algorytmy regulatorów ciągłych.
Potrafi wymienić oraz objaśnić kryteria jakości regulacji i weryfikować układy regulacji
EK4
pod ich kątem.
Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regulacji i rozwiązuje analitycznie proste zagadEK5
nienia stabilności.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów inforEK6
macyjnych, zawartych w dokumentacjach technicznych, instrukcjach obsługi, katalogach, Internecie. Rozumie potrzebę kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym
wynikającą z tempa zmian w układach automatyzacji nawigacji i sterowania kursem
i pozycją statku.
Kierunkowe
K_W01; K_W06;
K_W08; K_U11;
K_K01
K_W01; K_W05;
K_U11; K_U12
K_W06; K_U09;
K_U10; K_U12
K_W01; K_W06;
K_U10; K_U11
K_W01;, K_W06;
K_U11
K_W35; K_U01;,
K_U06; K_K01
Opisuje i charakteryzuje układ regulacji (np. kursu statku) i sterowania (np. śrubą nastawną). RozuEK1
mie co to są charakterystyki statyczne i dynamiczne oraz na czym polega opis URA i jego elementów w postaci transmitancji operatorowej. Zna podstawowe pojęcia techniki cyfrowej w automatyce
oraz przykłady zastosowań na statku.
Metody oceny
Zaliczenie ustne, sprawdziany.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Rozumie zasadę dziaZna strukturę układu
Analizuje funkcjoZakres wiedzy i
zasady działania ukła- łania układu regulacji i
regulacji automatycznej nowanie liniowych
jej zrozumienie.
du regulacji i sterosterowania.
(URA), jej komponenty i nieliniowych, ciąwania .
oraz rozumie działanie
głych i cyfrowych
liniowego i nielinioukładów regulacji
wego (URA) i sterowaautomatycznej i stenia.
rowania.
Charakteryzuje analitycznie podstawowe elementy liniowe automatyki i potrafi objaśnić zmiany
EK2
własności tych elementów przy zmianach ich parametrów.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne, ustne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Umie rozwiązać prosty Potrafi samodzielnie
Potrafi rozwiązać
Zakres wiedzy i
żadnego prostego zaproblem dla URA (sterozwiązać nieskomplisamodzielnie trudny
jej zrozumienie.
gadnienia dla URA.
rowania) z pomocą sukowane problem dla
problem dla URA
gestii nauczyciela.
URA lub sterowania
lub sterowania i
96
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność
identyfikacji problemu w URA.
Kryterium 2
Umiejętność
identyfikacji problemu w URA.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kryterium 2
zawodowego.
przeanalizować
otrzymane wyniki..
Potrafi przeprowadzić symulację w programie komputerowym poszczególnych elementów automatyki, regulatorów ciągłych i układów regulacji. Rozumie i potrafi objaśnić algorytmy regulatorów
ciągłych.
Zaliczenie ustne na stanowisku komputerowym.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi obsługiUmie zamodelować
Umie zamodelować
wać symulacyjnego
niektóre elementy
prawie wszystkie elezamodelować każdy
programu komputeURA (sterowania)
menty URA (sterowaelement URA oraz
rowego.
z pomocą sugestii nania) i prosty URA bez
dowolnie złożony
uczyciela.
sugestii nauczyciela.
URA (sterowania),
a także przeanalizować otrzymane rezultaty.
Potrafi wymienić oraz objaśnić kryteria jakości regulacji i weryfikować układy regulacji pod ich kątem.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie wie co to są kryWie co to są kryteria
Wie co to są kryteria
Potrafi wybrać kryteria jakości regulacji. jakości regulacji i pojakości regulacji, zna
terium jakości regutrafi podać przykłaróżne oraz częściowo
lacji do realizacji
dowe.
potrafi je scharakterypostawionego zazować.
dania dla URA.
Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regulacji i rozwiązuje analitycznie proste zagadnienia stabilności.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna pojęcia staZna pojęcie stabilności
Zna pojęcie stabilności
Potrafi zinterpretobilności URA.
URA, wśród podanych
URA, potrafi naszkicować skutki niestabilodpowiedzi skokować odpowiedzi skoności dla rzeczywiwych, potrafi wskazać
kowe stabilnych i niestego URA.
odpowiedzi układów
stabilnych URA.
stabilnych i niestabilnych.
Nie umie rozwiązać
Potrafi sprawdzić staPotrafi samodzielnie
żadnego łatwego zabilność URA pod kierozwiązać względnie
rozwiązać trudne zadania stabilności
runkiem nauczyciela.
trudne zadanie ze stadanie ze stabilności
URA.
bilności URA.
URA.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informacyjnych,
zawartych w dokumentacjach technicznych, instrukcjach obsługi, katalogach, Internecie. Rozumie
potrzebę kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikającą z tempa zmian w układach
automatyzacji nawigacji i sterowania kursem i pozycją statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie rozumie podstaW podstawowym zaW znacznym stopniu
Swobodnie, pracuje
wowych informacji
kresie korzysta z polkorzysta z polsko- i anz dokumentacją
w dokumentacji techskojęzycznej dokuglojęzycznej dokumentechniczną.
nicznej automatyki.
mentacji technicznej
tacji technicznej autoautomatyki.
matyki.
Nie wykazuje właściwej aktywności na
zajęciach, umiejętności samodzielnego
przyswajania i pogłębiania wiedzy.
do efektywnego uczenia się aktywność.
97
Wykazuje zaangażowanie w procesie uczenia
się. Identyfikuje i rozwiązuje problem przy
nieznacznej pomocy nauczyciela.
Pracuje samodzielnie, wykazuje chęć
pogłębiania wiedzy.
Rozwija swą inicjatywę, krytyczne myślenie i potrzebę doskonalenia zawodowego.
SEMESTR V
AUTOMATYKA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podstawowe pojęcia z zakresu automatyki. Struktura i zasada działania oraz schemat
blokowy układu automatycznej regulacji kąta kursu statku.
Przetwarzanie sygnałów w automatyce. Transmitancja operatorowa i widmowa oraz
charakterystyki czasowe elementów i układów.
Charakterystyki i własności podstawowych elementów liniowych.
Regulatory analogowe ciągłe - charakterystki, własności, dobór nastaw.
Wymagania stawiane układom regulacji (stabilność i jakość regulacji).
Podstawowe pojęcia techniki cyfrowej w automatyce.
Okrętowe komputerowe układy i systemy automatyki.
SEMESTR V
AUTOMATYKA
3.2.2.e
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Analiza pracy systemów zdalnego sterowania zespołem napędowym statku ze śrubą
stałą i nastawną z mostka.
Badanie własności regulatorów analogowych i cyfrowych.
Analiza ciągłego układu regulacji nadążnej/stałowartościowej.
Synteza logicznych układów kombinacyjnych.
Synteza logicznych układów sekwencyjnych.
Modelowanie układu regulacji kąta kursu statku w MATLAB-ie.
Inteligentne urządzenia automatyki.
3.1.9.g
2.3.11.1.j,k.
2.3.11.1.j,k.
3.2.2.e
Godziny
15
15
ECTS
1
1
5
15
5
5
60
35
2
1
35
1
Nie dotyczy.
1. Bohdanowicz J., Kostecki M., Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich, Wyd. Morskie, Gdańsk 1980.
2. Brzózka J., Ćwiczenia z automatyki w MATLAB-ie i Simulinku, EDU MIKOM, Warszawa 1997.
98
3. Brzózka J., Regulatory i układy automatyki, MIKOM, Warszawa 2004.
4. Mazurek J. i inni, Podstawy automatyki, Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002.
5. Urbaniak A., Podstawy automatyki, Wyd. PP, Poznań 2001.
1. Brzózka J., Regulatory cyfrowe w automatyce, MIKOM, Warszawa 2002.
2. Kaczorek T., Podstawy teorii sterowania, WNT, Warszawa 2005.
3. Szcześniak J., Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą,skrypt wydany przez Fundację Rozwoju
Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2002.
4. Szcześniak J., Zdalne sterowanie zespołem napędowym na statkach ze śrubą nastawną,skrypt wydany przez Fundację
Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2002.
dr inż. Jerzy Brzózka
dr inż. Lech Dorobczyński
dr inż. Jarosław Duda
dr inż. Leszek Kaszycki
dr inż. Marek Matyszczak
dr inż. Andrzej Stefanowski
dr inż. Jerzy Szcześniak
[email protected]
ZAO (WM)
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZAO (WM)
ZAO (WM)
ZAO (WM)
ZAO (WM)
ZAO (WM)
ZAO (WM)
99
16.
Przedmiot:
Semestr
I
II
N/TM2012/11/16/EE1
ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA– moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
2
Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi prawami występującymi w elektrotechnice i elektronice. Poznanie budowy i zasad bezpiecznej eksploatacji podstawowych urządzeń elektrycznych i elektronicznych występujących
w technice morskiej. Celem jest także stworzenie podstawy dla przedmiotów zawodowych prowadzonych na wyższych latach studiów.
Znajomość podstawowych praw dotyczących elektryczności i magnetyzmu omawianych w ramach fizyki w szkole średniej,
umiejętność posługiwania się podstawowym aparatem matematycznym.
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie pojęć, praw z zakresu elektrotechniki.
EK2 Posiada umiejętność wykorzystania podstawowych praw elektrotechniki do analizy rachunkowej podstawowych elementów i obwodów elektrycznych.
EK3 Ma podstawową wiedzę teoretyczną w zakresie struktury, przetwarzania, transmisji
i pomiarów wielkości elektrycznych.
EK4 Posiada umiejętności pomiarów i analizy wielkości elektrycznych.
EK5 Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych
obwodów i urządzeń elektrycznych.
EK6 Posiada umiejętność analizy działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i urządzeń elektrycznych.
Kierunkowe
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
Ma podstawową wiedzę w zakresie pojęć, praw z zakresu elektrotechniki.
EK1
Metody oceny
Egzamin pisemny, egzamin ustny, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak lub niewystarOpanowana podstaZna i potrafi scharakteZna i potrafi przeanaWiedza w zakreczająca podstawowa
wowa wiedza w zaryzować/omówić podlizować pojęcia i desie pojęć elektrowiedza w zakresie po- kresie pojęć i definicji stawowe pojęcia i defifinicje oraz wskazać
techniki.
jęć i definicji związwiązanych z temanicje. Zna i potrafi scha- możliwości ich wykozanych z tematem.
tem.
rakteryzować/omówić
rzystania w technice
podstawowe i rozszemorskiej. Biegle zna i
rzone pojęcia, definicje. potrafi przeanalizować oraz wskazać
możliwości wykorzystania w technice
morskiej.
Kryterium 2
Brak lub niewystarOpanowana podstaZna i potrafi scharakteZna i potrafi przeanaWiedzę w zakreczająca podstawowa
wowa wiedza w zaryzować/omówić podlizować prawa oraz
sie praw elektrowiedza w zakresie
kresie praw związastawowe prawa. Zna i
wskazać możliwości
techniki.
praw związanych z te- nych z tematem.
potrafi scharakteryzoich wykorzystania w
matem.
wać/omówić podstatechnice morskiej.
wowe i rozszerzone
Biegle zna i potrafi
prawa.
przeanalizować oraz
wykorzystania w
technice morskiej.
Posiada umiejętność wykorzystania podstawowych praw elektrotechniki do analizy rachunkowej
EK2
podstawowych elementów i obwodów elektrycznych.
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, sprawozdanie/ raport.
100
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność wykorzystania podstawowych praw
elektrotechniki i
do analizy rchunkowej podstawowych elementów i
obwodów elektrycznych.
2
Brak lub niewystarczająca podstawowa
wiedza w zakresie
wykorzystania pojęć,
definicji i praw związanych z tematem.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Podstawowa wiedza teoretyczna w
zakresie pomiarów i analizy
wielkości elektrycznych.
Posiada umiejętności pomiarów i analizy wielkości elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarOpanowana podstaZna i potrafi scharakteZna i potrafi przeanaczająca podstawowa
wowa wiedza w zaryzować/omówić podlizować pojęcia z zawiedza w zakresie
kresie pomiarów
stawowe pojęcia z zakresu struktury, popomiarów i analizy
i analizy wielkości
kresu zakresie pomiamiarów i analizy
wielkości elektryczelektrycznych.
rów i analizy wielkości
elektrycznych. Zna
nych występujących
i potrafi scharakteryzow technice morskiej.
wać i omówić podstaBiegle zna i potrafi
wowe i rozszerzone poprzeanalizować pojęjęcia z zakresu pocia z zakresupomiamiarów i analizy wielrów i analizy wielkokości elektrycznych wy- ści elektrycznych występujących w technice
stępujących w technimorskiej.
ce morskiej.
Posiada umiejętność analizy działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i urządzeń elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarOpanowane podstaOpanowane podstaOpanowane w stopczające podstawowe
wowe umiejętności
wowe umiejętności
niu bardzo dobrym
umiejętności w zakre- w zakresie pomiarów
w zakresie pomiarów i
podstawowe umiejętsie pomiarów i anai analizy wielkości
analizy wielkości elekności w zakresie polizy wielkości elekelektrycznych.
trycznych. Opanowane
miarów i analizy
trycznych.
w stopniu dobrym podwielkości elektryczstawowe umiejętności w nych występujących
zakresie pomiarów i
w technice morskiej.
analizy wielkości elekBiegle zna i potrafi
trycznych występująprzeanalizować pojęcych w technice morcia z zakresu pomiaskiej.
rów i analizy wielkości elektrycznych występujących w technice morskiej.
Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych obwodów
i urządzeń elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarOpanowana podstaZna i potrafi scharakteZna i potrafi przeanaczająca podstawowa
wowa wiedza w zaryzować/omówić podlizować pojęcia z zawiedza w zakresie zakresie zasad działania, stawowe i rozszerzone
kresu zasad działania,
sad działania, budobudowy, eksploatacji
pojęcia z zakresu zasad
budowy, eksploatacji
wy, eksploatacji podpodstawowych obwo- działania, budowy, ekspodstawowych obwostawowych obwodów
dów i urządzeń.
ploatacji podstawowych dów i urządzeń. Biei urządzeń.
obwodów i urządzeń.
gle zna i potrafi przeanalizować pojęcia
z zakresu zasad działania, budowy, eksploatacji podstawo-
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętności pomiarów i analizy
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych obwodów i urządzeń
elektrycznych.
3
Opanowana podstawowa wiedza w zakresie wykorzystania
pojęć, definicji i praw
związanych z tematem.
101
3,5 - 4
Zna i potrafi wykorzystać podstawowe pojęcia, definicje i prawa do
analizy podstawowych
obwodów. Zna i potrafi
wykorzystać podstawowe i pochodne pojęcia, definicje i prawa do
analizy podstawowych
obwodów w technice
morskiej.
4,5 - 5
Zna i potrafi wykorzystać podstawowe i
pochodne pojęcia, definicje i prawa oraz
wzajemne zależności
między nimi w technice morskiej. Biegle
zna i potrafi przeanalizować oraz wskazać
morskiej.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność analizy działania,
pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i
urządzeń elektrycznych.
wych obwodów i
urządzeń występujących
w technice morskiej.
Posiada umiejętność analizy działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i urządzeń elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarOpanowane podstaOpanowane podstaOpanowane w stopczające podstawowe
wowe umiejętności
wowe umiejętności w
niu bardzo dobrym
umiejętności w zakre- w zakresie analizy
zakresie analizy działaanalizy działania,
sie analizy działania,
działania i pomiaru
nia, pomiaru paramepomiaru parametrów
pomiaru parametrów
parametrów podstatrów oraz wyznaczania
oraz wyznaczania
oraz wyznaczania
wowych obwodów i
charakterystyk podstacharakterystyk podcharakterystyk.
urządzeń.
wowych obwodów i
stawowych obwodów
urządzeń. Opanowane
i urządzeń. Biegle
w stopniu dobrym podopanowane umiejętstawowe umiejętności w ności w zakresie anazakresie analizy działalizy działania, ponia, pomiaru paramemiaru parametrów
trów oraz wyznaczania
oraz wyznaczania
charakterystyk podstacharakterystyk podwowych obwodów i
stawowych obwodów
urządzeń.
i urządzeń występujących w technice morskiej.
SEMESTR I
ELEKTROTECHNIKA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Wiadomości ogólne: napięcie, natężenie, SEM żródła napięcia; obwody prądu stałegoprawa Ohma i Kirchhoffa; energia i moc w obwodach pradu stałego.
2. Rodzaje, zasada działania i eksploatacja akumulatorów okrętowych.
3. Obwody prądu przemiennego-pojęcia podstawowe, obwody RLC, reaktancja,
impedancja, moc czynna, bierna i pozorna, wartość skuteczna i średnia prądu
przemiennego, zjawisko indukcji elektromagnetycznej i samoindukcji.
4. Obwody trójfazowe: sieci lądowe i okrętowe, ich parametry, sposoby łączenia oraz
moc odbiorników trójfazowych.
5. Pomiary wielkości elektrycznych: oznaczenia i zasada działania podstawo-wych
przyrządów pomiarowych; pomiary parametrów elektrycznych elementów RLC
w obwodach elektrycznych.
6. Maszyny elektryczne prądu stałego: konstrukcja, zasada działania, rodzaje
i podstawowe charakterystyki maszyn prądu stałego.
7. Maszyny elektryczne prądu przemiennego: maszyny asynchroniczne, budowa i zasada
działania oraz jej praca silnikowa; maszyny synchroniczne, budowa i zasada działania
oraz jej praca generatorowa.
8. Transformatory: budowa i zasada działania oraz stany pracy trafo.
9. Elektrotechnika okrętowa.
9.1. Wytwarzanie i dystrybucja energii elektrycznej na statku.
9.2. Zasilanie awaryjne, uruchamianie agregatu awaryjnego.
10. Ochrona przeciwporażeniowa: zagrożenie porażeniowe i środki ochrony
przeciwporażeniowej w sieciach: a) z uziemionym punktem zerowym; b)
izolowawanym punktem zerowym.
1.
SEMESTR I
ELEKTROTECHNIKA
2.2.9.8.a.
2.2.9.8.b.
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
Szkolenie BHP elektryczne, regulamin laboratorium
Pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego.
102
2.2.9.8.b.
3.
4.
5.
6.
7.
Pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu zmiennego.
Badanie silnika prądu stałego.
Badanie silników asynchronicznych: klatkowych i pierścieniowych.
Badanie generatorów synchronicznych oraz ich zabezpieczeń.
Ochrona przeciwporażeniowa.
2.2.9.8.a.
Godziny
15
15
ECTS
1+1+1
15
6
54
33
2
1
30
1
103
16.
Przedmiot:
Semestr
I
II
N/TM2012/12/16/EE2
ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
2
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie pojęć, praw z zakresu elektrotechniki i elektroniki.
EK2 Posiada umiejętność wykorzystania podstawowych praw elektrotechniki i elektroniki do
analizy rachunkowej podstawowych elementów i obwodów elektronicznych.
EK3 Ma podstawową wiedzę teoretyczną w zakresie struktury, przetwarzania, transmisji
i pomiarów sygnałów elektrycznych.
EK4 Posiada umiejętności pomiarów, analizy i przetwarzania sygnałów elektrycznych.
EK5 Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych
obwodów i urządzeń elektronicznych.
EK6 Posiada umiejętność analizy działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i urządzeń elektronicznych.
Kierunkowe
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
K_W01; K_W05
K_U10; K_U12
Ma podstawową wiedzę w zakresie pojęć, praw z zakresu elektrotechniki i elektroniki.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak lub niewystarczaOpanowana podstaZna i potrafi scharakZna i potrafi przeanaWiedza w zakrejąca podstawowa wiewowa wiedza w zateryzować/omówić
lizować pojęcia i desie pojęć elektrodza w zakresie pojęć i
kresie pojęć i definicji podstawowe pojęcia i
finicje oraz wskazać
techniki i elektro- definicji związanych z
związanych z temadefinicje. Zna i potrafi możliwości ich wykoniki.
tematem.
tem.
scharakteryzorzystania w technice
wać/omówić podstamorskiej. Biegle zna i
wowe i rozszerzone
potrafi przeanalizopojęcia, definicje.
wać oraz wskazać
morskiej.
Kryterium 2
Brak lub niewystarczaOpanowana podstaZna i potrafi scharakZna i potrafi przeanaWiedzę w zakrejąca podstawowa wiewowa wiedza w zateryzować/omówić
lizować prawa oraz
sie praw elektrodza w zakresie praw
kresie praw związapodstawowe prawa.
techniki i elektro- związanych z tematem.
nych z tematem.
Zna i potrafi scharakich wykorzystania w
niki.
teryzować/omówić
technice morskiej.
podstawowe i rozszeBiegle zna i potrafi
rzone prawa.
przeanalizować oraz
wykorzystania w
technice morskiej.
Posiada umiejętność wykorzystania podstawowych praw elektrotechniki i elektroniki do analizy raEK2
chunkowej podstawowych elementów i obwodów elektronicznych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak lub niewystarczaOpanowana podstaZna i potrafi wykoZna i potrafi wykoUmiejętność wyjąca podstawowa wiewowa wiedza w zarzystać podstawowe
rzystać podstawowe i
korzystania poddza w zakresie wykokresie wykorzystania
pojęcia, definicje i
pochodne pojęcia, destawowych praw
rzystania pojęć, defipojęć, definicji i praw prawa do analizy pod- finicje i prawa oraz
elektrotechniki i
nicji i praw związanych
związanych z temastawowych obwodów. wzajemne zależności
elektroniki do
z tematem.
tem.
Zna i potrafi wykomiędzy nimi w techanalizy rachunrzystać podstawowe i
nice morskiej. Biegle
kowej podstawopochodne pojęcia, de- zna i potrafi przeanawych elementów i
finicje i prawa do ana- lizować oraz wskazać
obwodów eleklizy podstawowych
możliwości wykorzytronicznych.
obwodów w technice
stania w technice
morskiej.
morskiej.
104
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Podstawowa wiedza teoretyczna w
zakresie struktury, przetwarzania, transmisji i
pomiarów sygnałów elektrycznych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętności pomiarów, analizy i
przetwarzania sygnałów elektrycznych.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych obwodów i urządzeń
elektronicznych.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność ana-
Ma podstawową wiedzę teoretyczną w zakresie struktury, przetwarzania, transmisji i pomiarów sygnałów elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarczaOpanowana podstaZna i potrafi scharakZna i potrafi przeanająca podstawowa wiewowa wiedza w zateryzować/omówić
lizować pojęcia z zadza w zakresie strukkresie struktury, prze- podstawowe pojęcia z kresu struktury, przetury, przetwarzania,
twarzania, transmisji i zakresu struktury,
twarzania, transmisji i
transmisji i pomiarów
pomiarów sygnałów.
przetwarzania, transpomiarów sygnałów
sygnałów.
misji i pomiarów sywystępujących w
gnałów. Zna i potrafi
technice morskiej.
scharakteryzoBiegle zna i potrafi
wać/omówić podstaprzeanalizować pojęwowe i rozszerzone
cia z zakresustruktupojęcia z zakresury, przetwarzania,
struktury, przetwarza- transmisji i pomiarów
nia, transmisji i posygnałów występująmiarów sygnałów wy- cych w technice morstępujących w techskiej.
nice morskiej.
Posiada umiejętności pomiarów, analizy i przetwarzania sygnałów elektrycznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarczaOpanowane podstaOpanowane podstaOpanowane w stopjące podstawowe umiewowe umiejętności
wowe umiejętności
niu bardzo dobrym
jętności w zakresie pow zakresie pomiarów
w zakresie pomiarów, podstawowe umiejętmiarów, analizy i przei analizy sygnałów.
analizy i przetwarzaności w zakresie potwarzania sygnałów.
nia sygnałów. Opamiarów, analizyi
nowane w stopniu do- przetwarzania podbrym podstawowe
stawowych sygnałów
umiejętności w zakre- występujących w
sie pomiarów, analizy technice morskiej.
i przetwarzania syBiegle zna i potrafi
gnałów występująprzeanalizować pojęcych w technice morcia z zakresupomiaskiej.
rów, analizy i przetwarzania złożonych
sygnałów występujących w technice morskiej.
Ma podstawową wiedzę w zakresie zasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych obwodów
i urządzeń elektronicznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarczaOpanowana podstaZna i potrafi scharakZna i potrafi przeanająca podstawowa wiewowa wiedza w zateryzować/omówić
lizować pojęcia z zadza w zakresie zasad
kresie zasad działania, podstawowe i rozszekresu zasad działania,
działania, budowy, eksbudowy, eksploatacji
rzone pojęcia z zakre- budowy, eksploatacji
ploatacji podstawowych podstawowych obwo- su zasad działania,
podstawowych obwoobwodów i urządzeń.
dów i urządzeń.
budowy, eksploatacji
dów i urządzeń. Biepodstawowych obwo- gle zna i potrafi przedów i urządzeń.
analizować pojęcia z
zakresuzasad działania, budowy, eksploatacji podstawowych
obwodów i urządzeń
występujących w
technice morskiej.
Posiada umiejętność analizy działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i urządzeń elektronicznych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Brak lub niewystarczaOpanowane podstaOpanowane podstaOpanowane w stopjące podstawowe umiewowe umiejętności
wowe umiejętności
niu bardzo dobrym
105
lizy działania,
pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych obwodów i
urządzeń elektronicznych.
jętności w zakresie analizy działania, pomiaru
parametrów oraz wyznaczania charakterystyk.
w zakresie analizy
działania i pomiaru
parametrów podstawowych obwodów i
urządzeń.
SEMESTR II
ELEKTRONIKA
w zakresie analizy
działania, pomiaru parametrów oraz wyznaczania charakterystyk podstawowych
obwodów i urządzeń.
Opanowane w stopniu
dobrym podstawowe
umiejętności w zakresie analizy działania,
pomiaru parametrów
oraz wyznaczania
charakterystyk podstawowych obwodów
i urządzeń.
analizy działania,
pomiaru parametrów
oraz wyznaczania
i urządzeń. Biegle
opanowane umiejętności w zakresie analizy działania, pomiaru parametrów
oraz wyznaczania
i urządzeń występujących w technice morskiej.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Sygnały elektryczne.
Elementy RLC.
Elementy półprzewodnikowe.
Analiza widmowa sygnałów.
Propagacja fal radiowych.
Modulacja amplitudy.
Modulacja częstotliwości i fazy.
Demodulacja.
Wzmacniacze.
Ujemne sprzężenie zwrotne.
Generatory.
Podstawy techniki impulsowej i cyfrowej.
Zasilacze.
SEMESTR II
2.3.11.1.a.
2.3.11.1.b,f.
2.3.11.1.l.
2.3.11.1.m.
2.3.11.1.m.
2.3.11.1.c.
2.3.11.1.d.
2.3.11.1.h.
2.3.11.1.j,k.
2.3.11.1.g.
ELEKTRONIKA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Wybrane przyrządy laboratoryjne (generatory, oscyloskopy, mierniki analogowe i cyfrowe).
2. Badanie obwodów rezonansowych RLC.
3. Badanie elementów półprzewodnikowych.
4. Pomiary oscyloskopowe.
5. Badanie zasilacza stabilizowanego.
6. Badanie symulacyjne modulacji amplitudy, częstotliwości i fazy.
7. Badanie generatorów.
8. Badanie wzmacniaczy szerokopasmowych i wąskopasmowych.
9. Badanie wzmacniacza operacyjnego.
10. Badanie symulacyjne filtrów.
11. Pomiar przesunięcia fazowego.
12. Badanie układów logicznych.
1.
2.3.11.1.a.
2.3.11.1.b,f.
2.3.11.1.g.
2.3.11.1.m.
2.3.11.1.h.
2.3.11.1.c.
2.3.11.1.c.
2.3.11.1.j,k.
106
Godziny
15
15
1+1+1
ECTS
15
6
54
33
2
1
30
1
Nie dotyczy.
1. Białek R., Gnat K., Elektrotechnika dla studentów Wydziału Nawigacyjnego, skrypt WSM Szczecin, 2000.
2. Gnat K., Tarnapowicz D., Żełudziewicz R., Laboratorium elektrotechniki dla studentów Wydziału Nawigacyjnego, skrypt
WSM Szczecin, 2000.
3. Rusek M., Pasierbiński J., Elementy i układy elektroniczne w pytaniach i odpowiedziach, WNT 1997.
4. Chabłowski J., Skulimowski W., Elektronika w pytaniach i odpowiedziach, WNT 1982.
1. Gil A., Podstawy elektroniki i energoelektroniki, WSM Gdynia 1998.
2. Jabłoński W., Elektrotechnika z automatyką, WSiP Warszawa 1996.
3. Koziej E., Sochoń B., Elektrotechnika i elektronika, Warszawa 1986.
4. Przeździecki F., Elektrotechnika i elektronika, Warszawa, PWN 1985.
5. Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków, Praca zbiorowa, WNT 2006.
6. Jaczewski J., Opolski A., Stolz J., Podstawy elektroniki i energoelektroniki, WNT 1981.
7. Pilawski M., Podstawy elektrotechniki, WSiP 1982.
8. Rusek A., Podstawy elektroniki, WSiP 1989.
9. Stacewicz T., Kotlicki A., Elektronika w laboratorium naukowym, PWN 1994.
10. Tietze U., Schenk Ch., Układy półprzewodnikowe, WNT 1987.
dr inż. Piotr Majzner
dr hab. inż. Jarosław Hrynkiewicz
dr inż. Maciej Kozak
dr inż. Marcin Mąka
mgr inż. Ryszard Żełudziewicz
[email protected]
ZKTM
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZEiEO (WM)
ZEiEO (WM)
ZITM
ZEiEO (WM)
107
17.
Przedmiot:
Semestr
I
N/TM2012/11/17/KMGI
KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKA
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
1
15
15
15
3
Celem kształcenia jest przekazanie studentom podstawowej wiedzy z zakresu konstrukcji maszyn i zapisu konstrukcji, oraz
nabycie umiejętności niezbędnych do przedstawienia konstrukcji w formie szkicu i w formie elektronicznej wykorzystując
technikę CAD, umiejętności przeprowadzenia podstawowych obliczeń wytrzymałości osi, wałów, połączeń nitowych oraz
łożysk.
Zakres szkoły średniej oraz elementy matematyki, fizyki, informatyki.
EK1 Potrafi przeprowadzić podstawowe obliczenia wytrzymałości osi, wałów, połączeń nitowych oraz łożysk.
EK2 Potrafi opracować rysunek techniczny elementu części maszyn.
Kierunkowe
K_W04; K_W05;
K_W06
K_U04; K_U09;
K_U12; K_U13
Potrafi przeprowadzić podstawowe obliczenia wytrzymałości osi, wałów, połączeń nitowych oraz
EK1
łożysk.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi przeprowaPotrafi sprawdzić waPotrafi wyznaczyć
Potrafi zaprojektodzić podstawowych obrunki wytrzymałoodkształcenia prętów
wać element części
liczeń.
ściowe osi, wałów, po- w oparciu o znane si- maszyn w oparciu
łączeń nitowych oraz
ły zewnętrzne. Poo kryteria oraz ograłożysk.
trafi wyznaczyć siły
niczenia projektowe.
zewnętrzne w oparciu
o odkształcenie prętów.
Potrafi opracować rysunek techniczny elementu części maszyn.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Potrafi zwymiarować
Potrafi opracować
Potrafi opracować
podstawowego rysunku
element częścimaszyn,
szkic techniczny
rysunek techniczny
technicznego.
potrafi wykonać rzuty,
elementu części mawykorzystując techwidoki pomocnicze,
szyn.
nikę CAD.
szczegóły, przekroje,
kłady i wyrwania elementów części maszyn.
SEMESTR I
KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
AUDYTORYJNE
Zasady rzutowania prostokątnego.
Przekroje i przenikanie brył, aksonometria.
Uproszczenia rysunkowe.
Zapis układu wymiarów.
Połączenia rozłączne i nierozłączne.
Charakterystyczne cechy rysunków wykonawczych i złożeniowych.
Zastosowanie programów grupy CAD do tworzenia i edycji rysunków konstrukcyjnych.
Pojęcie maszyny, podział maszyn według przeznaczenia.
Zasady działania i rodzaju energii.
Zasady konstrukcji.
108
15 GODZ.
11. Osie i wały, łożyskowanie, sprzęgła i hamulce, przekładnie.
12. Wytrzymałość materiałów.
13. Wytrzymałość zmęczeniowa elementów maszyn.
SEMESTR I
1.
2.
3.
4.
5.
6.
ĆWICZENIOWE
KONSTRUKCJA MASZYN
15 GODZ.
Maszyny proste – analiza i obliczenia.
Obliczanie wytrzymałości połączeń nitowych.
Obliczanie wytrzymałości osi i wałów.
Obliczanie łożysk.
Obliczanie wymiarów kół walcowych.
Normalizacja i zasady doboru sprzęgieł.
SEMESTR I
GRAFIKA INŻYNIERSKA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1. Praktyczne wykonywanie rzutów, widoków pomocniczych, szczegółów, przekrojów i kładów, wyrwań elementów części
maszyn.
2. Wymiarowanie części maszyn.
3. Przedstawienie konstrukcji w formie szkicu.
4. Wykorzystanie programu z grupy CAD do zapisu konstrukcji.
4.1. Interfejs programu.
4.2. Operacje dyskowe.
4.3. Tworzenie i edycja obiektów.
4.4. Wymiarowanie obiektów.
4.5. Przygotowanie rysunku do wydruku.
5. Analiza dokumentacji technicznej urządzeń mechanicznych.
Godziny
15
30
ECTS
6
30
15
3
99
51
3
1,5
66
1,5
Nie dotyczy.
1. Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, OWPW Warszawa 2004.
2. Grzybowski L., Geometria wykreślna, Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Szczecin 2002.
3. Metelkin J., Setman A., Zdrojewski P., MegaCAD, Wydawnictwo Helion.
4. Osiński Z., Podstawy konstrukcji maszyn, PWN, Warszawa 1999.
109
1. Andrzejowski Z., Pawłowski W., Przewłocki S., Geometria wykreślna: konstrukcje podstawowe z przykładami zastosowań, Politechnika Łódzka, Łódź 1997.
2. Bajkowski J., Podstawy zapisu konstrukcji, OWPW, Warszawa 2005.
3. Bieliński A., Geometria wykreślna, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.
4. Błach A., Inżynierska geometria wykreślna: podstawy i zastosowania, Wydaw. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002.
5. Buksiński T., Szpecht A., Rysunek techniczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1999.
6. Dietrich M. (red.), Podstawy konstrukcji maszyn. Tomy 1 – 3, WNT, Warszawa, 1999.
7. Dobrzański T., Rysunek techniczny, WNT Warszawa 1998.
8. Geometria wykreślna w zadaniach, praca zbiorowa pod red. Stefana Przewłockiego; zespół autorski Zdzisław Andrzejowski [et al.], Politechnika Łódzka, Łódź 1999.
9. Januszewski B., Geometria wykreślna: teoretyczne podstawy rysunku technicznego, Oficyna Wydaw. Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999.
10. Kaczyński R., Nowakowski J.A., Sajewicz E., Grafika inżynierska Cz. 1, Geometria wykreślna - ćwiczenia projektowe,
Politechnika Białostocka, Białystok 2001.
11. Karcz Z., Geometria wykreślna, Politechnika Lubelska, Lublin 1999.
12. Koczyk H., Geometria wykreślna: metoda Monge'a i aksonometria. Cz. 2. Rozwiązania zadań, Wydaw. Naukowe PWN,
Warszawa 1998.
13. Mierzejewski W., Geometria wykreślna, Politechnika Warszawska, Warszawa 1994.
14. Paprocki K., Rysunek techniczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1999.
dr inż. Tomasz Cepowski
[email protected]
110
ZBiSS
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/11/18/N1
NAWIGACJA – moduł 1
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
Celem kształcenia jest nauczenie metod określania i kontrolowania pozycji statku, prowadzenia bezpiecznej nawigacji
w żegludze oceanicznej, przybrzeżnej i w akwenach ograniczonych, zasad planowania i realizacji podróży morskiej oraz
wdrożenie prawidłowych procedur pełnienia wachty nawigacyjnej i współpracy w zespole obsady mostka nawigacyjnego.
EK1 Posiada uporządkowaną wiedzę w zakresie podstaw nawigacji.
EK2 Ma doświadczenie związane z wykorzystaniem przyborów nawigacyjnych i map do rozwiązywania zadań praktycznych nawigatora, zdobyte poprzez uczenie się w laboratorium.
EK3 Pozyskuje informacje, integruje je, dokonuje interpretacji i przeliczeń .
EK4 Zaangażowanie w samokształcenie.
Kierunkowe
K_W11; K_W24
K_U11; K_U15
K_U18
K_U01; K_U06;
K_K01
Posiada uporządkowaną wiedzę w zakresie podstaw nawigacji.
EK1
Metody oceny
Egzamin pisemny, ustny; sprawdziany w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie określa, nie rozróżOkreśla i rozróżnia
Prawidłowo określa i Szczegółowo określa,
Wiedza w zakrenia i nie opisuje popodstawowe zagadnierozróżnia podstarozróżnia i opisuje ze
sie podstaw naprawnie podstawowych
nia nawigacyjne w
wowe zagadnienia
zrozumieniem podwigacji.
zagadnień nawigacyjsposób poprawny.
nawigacyjne. Destawowe zagadnienia
nych.
monstruje ich zrozunawigacyjne.
mienie.
Ma doświadczenie związane z wykorzystaniem przyborów nawigacyjnych i map do rozwiązywania
EK2
zadań praktycznych nawigatora, zdobyte poprzez uczenie się w laboratorium.
Metody oceny
Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze; wejściówki.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5-5
Kryterium 1
Nie wykazuje umiejętTechnika pracy na ma- Technika pracy na
Technika pracy na
Praktyczna umieności w pracy na mapie. pie poprawna, pozwamapie dobra, pomapie doskonała, pojętność pracy na
Nanoszone i odczytylająca uzyskać wyniki
zwalająca uzyskać
zwalająca uzyskać
mapie w zakresie
wane wartości obarmieszczące się w grazadawalające wyniki. precyzyjne wyniki.
odczytu i nanoczone są znacznymi
nicach błędu.
Staranne kreślenia i
szenia na mapę
błędami.
odczyty.
podstawowych
parametrów nawigacyjnych.
Pozyskuje informacje, integruje je, dokonuje interpretacji i przeliczeń.
EK3
Metody oceny
Egzamin ustny, zadania domowe, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 -5
Kryterium 1
Nie potrafi pozyskiwać, Pozyskuje i integruje
Właściwie pozyskuje W rozszerzonym zaPozyskiwanie, in- integrować i interprepodstawową informai integruje podstakresie pozyskuje, integrowanie i intować podstawowej incję nawigacyjną w
wową informację
tegruje i interpretuje
terpretowanie informacji nawigacyjnej.
podstawowym zakrenawigacyjną dokopodstawową infor111
formacji nawigacyjnej.
Kryterium 2
Poprawność prowadzenia obliczeń w zakresie
podstaw nawigacji.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Efektywne korzystanie z zajęć, zaangażowanie w
powierzone zadania.
Kryterium 2
Umiejętność korzystania
z materiałów i
wyszukiwania informacji, przygotowywanie prac
projektowych/domowych.
Obliczenia nawigacyjne w podstawowym
zakresie prowadzone są
błędnie.
sie.
nując poprawnej interpretacji.
Prowadzi obliczenia
nawigacyjne w podstawowym zakresie.
Dokonuje obliczeń
nawigacyjnych w
rozszerzonym zakresie. Stosuje opisy
słowne i rozwiązania
graficzne.
Zaangażowanie w samokształcenie.
Zadanie domowe, prezentacja, ocena prac, obserwacja w trakcie zajęć.
2
3
3,5 - 4
Nie wykazuje wystarWykazuje niezbędną,
Wykazuje zaangażoczającej aktywności na
do efektywnego uczewanie się w procesie
zajęciach.
nia się, aktywność.
uczenia się. Identyfikuje i rozwiązuje
problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela.
Nie korzysta z materiaW ograniczonym zaDobiera odpowiednie
łów, a prace projektokresie korzysta z domateriały źródłowe.
we/domowe obarczone
stępnych materiałów.
Prace projektowe
są znacznymi błędami.
Prace projekprzygotowuje w wytowe/domowe przymaganym zakresie.
gotowuje na podstawowym poziomie.
SEMESTR I
NAWIGACJA
mację nawigacyjną
Wyciąga wnioski i
formułuje opinie.
Kompleksowo rozwiązuje problem nawigacyjny. Analizuje
złożone przypadki.
4,5 -5
Pracuje samodzielnie, wykazuje chęć
poszerzania wiedzy.
Rozwija swą inicjatywę i krytyczne myślenie.
Wyszukuje informacje w rozszerzonym
zakresie stosując opisy i rysunki. Doskonale przygotowuje
prace projektowe/domowe.
AUDYTORYJNE
30 GODZ.
PODSTAWY NAWIGACJI (22 GODZ.)
1. Kształt i wymiary Ziemi, układy odniesienia i współrzędnych, horyzont i widnokrąg.
1.1. Podstawowe linie i płaszczyzny na powierzchni Ziemi.
1.2. Geodezyjne układy odniesienia współrzędnych – lokalne i geocentryczne.
1.3. Układy współrzędnych na elipsoidzie i kuli.
1.4. Współrzędne geograficzne. Różnice szerokości i długości geograficznej.
1.5. Morskie jednostki miar, odniesienie do układu SI.
1.6. Zboczenie nawigacyjne. Żegluga po południku i równoleżniku.
2. Określanie odległości.
2.1. Oddziaływanie prądu i wiatru na statek. Pojęcia: kąt drogi nad dnem KDd, kąt
drogi po wodzie KDw, kurs rzeczywisty KR, dryf, znos.
2.2. Określanie przebytej drogi, pomiar prędkości po wodzie i nad dnem.
3. Określanie kierunku, kurs, namiar i kąt kursowy.
3.1. Systemy wyrażania kierunków: pełny, połówkowy, ćwiartkowy i rumbowy.
4. Magnetyzm Ziemi i statku, deklinacja, dewiacja.
4.1. Kursy i namiary kompasowe, magnetyczne i żyrokompasowe, poprawka żyrokompasu.
5. Zamiana kierunków kompasowych i żyrokompasowych na rzeczywiste.
6. Określanie: deklinacji, całkowitej poprawki kompasu magnetycznego i poprawki żyrokompasu.
7. Korzystanie ze spisu świateł.
7.1. Charakterystyki świateł nawigacyjnych.
7.2. Widnokrąg, horyzont, odległość do widnokręgu, zasięgi widoczności świateł
nawigacyjnych i obiektów.
DEWIACJA (8 GODZ.)
1. Kompas magnetyczny.
2.
2.3.1.2.a.
2.3.1.2.c.
2.3.1.2.b.
2.3.1.5.a.
2.3.1.5.d.
2.3.1.5.e.
2.3.1.2.g.
2.3.1.5.b.
Dewiacja kompasu magnetycznego.
112
Własności magnetyczne stali okrętowej, rodzaje magnetyzmu statkowego, typy
stali miękkiej w kadłubie statku.
2.2
Składowe P, Q i R natężenia pola magnetyzmu statkowego.
2.3
Dewiacja półokrężna, ćwierćokrężna i stała.
2.4
Wzór Archibalda Smitha, współczynniki dewiacji statku nieprzechylonego:
A,B, C, D i E.
2.5. Dewiacja przechyłowa.
Metody określania dewiacji kompasu, krzywa dewiacji, tabela dewiacji.
Kompensacja dewiacji kompasu.
Usytuowanie kompasu na statku, wymagania dla kompasu.
2.1
3.
4.
5.
SEMESTR I
NAWIGACJA
2.2.3.2.a., 2.2.3.2.b.
2.2.3.2.c.
2.2.3.2.d.
2.2.3.2.e.
2.2.3.2.f.
2.2.3.2.g.
2.2.3.2.h.
LABORATORYJNE
PODSTAWY NAWIGACJI (22 GODZ.)
1. Rozwiązywanie zadań nawigacyjnych na papierowej mapie nawigacyjnej.
1.1. Obliczanie różnic szerokości i długości geograficznej.
1.2. Wstępne prace na mapach nawigacyjnych - posługiwanie się trójkątami nawigacyjnymi, cyrklem, liniami równoległymi, nanoszenie i odczytywanie współrzędnych punktów na mapie nawigacyjnej, określanie odległości i prędkości,
kreślenie i odczytywanie kierunków.
1.3. Zamiana jednostek miar stosowanych w nawigacji.
2. Żegluga po równoleżniku i południku, zboczenie nawigacyjne i jego zamiana na różnicę długości geograficznej.
3. Określanie kierunku: kurs, namiar i kąt kursowy.
3.1. Zamiana kierunków kompasowych i żyrokompasowych na rzeczywiste.
3.2. Określanie: deklinacji, całkowitej poprawki kompasu magnetycznego i poprawki żyrokompasu.
DEWIACJAKOMPASU MAGNETYCZNEGO (8 GODZ.)
1. Kompas magnetyczny.
2. Dewiacja półokrężna, ćwierćokrężna i stała.
3. Metody określania dewiacji kompasu, krzywa dewiacji, tabela dewiacji.
4. Kompensacja dewiacji kompasu.
30 GODZ.
2.3.1.2.k.
2.3.1.2.j.
2.3.1.2.b.
2.3.1.5.d.
2.3.1.5.e.
2.3.1.5.b.
2.2.3.2.c.
2.2.3.2.f.
2.2.3.2.g.
Własna praca studenta, w tym: przygotowanie do ćwiczeń, laboratoriów, symulatorów, w tym wykonanie sprawozdań, zadań
30+30+1+1+2
30+8
Godziny
30
30
ECTS
1+1+2
8
6
78
64
2
1,5
38
0,5
113
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/12/18/N2
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie standardówkartografii morskiej oraz posiada wiedzę
szczegółową o morskim oznakowaniu nawigacyjnym.
EK2 Posiada doświadczenie zdobyte na ćwiczeniach w symulatorach, niezbędne do rozwiązywania praktycznych zadań oficera wachtowego.
EK3 Pozyskuje informacje z map i publikacji nautycznych, integruje je, dokonuje interpretacji
w celu zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
Kierunkowe
K_W11;K_W13;
K_W14; K_W27
K_U12; K_U15;
K_U26
K_U01; K_U18;
K_U27
Ma podstawową wiedzę w zakresie standardówkartografii morskiej oraz posiada wiedzę szczegóEK1
łową o morskim oznakowaniu nawigacyjnym.
Metody oceny
Zadanie domowe, prezentacja, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, wejściówki.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna kryteriów, cech Wymienia kryteria i
Wymienia poprawnie Pełna i szczegółowa
Wiedza w zakrei zastosowania morcechy morskich odwzo- kryteria, cechy i zaznajomość kartografii
sie kartografii
skich odwzorowań karrowań kartograficznych stosowanie morskich
morskiej i aktualizamorskiej
tograficznych. Nie wyoraz posiada wiedzę w
odwzorowań kartocji standardowych
kazuje wiedzy o zasapodstawowym zakresie graficznych oraz
map nawigacyjnych.
dach aktualizacji stano zasadach aktualizacji
prawidłowo określa
dardowych map nawistandardowych map
zasady aktualizacji
gacyjnych.
nawigacyjnych.
standardowych map
nawigacyjnych.
Kryterium 2
Nie potrafi nazwać, roz- Opisuje poprawnie ceOpisuje i nazywa
Precyzyjnie opisuje,
Wiedza w zakreróżnić i opisać morchy morskiego oznaznaki morskiego
nazywa i rozróżnia
sie morskiego
skiego oznakowania
kowania nawigacyjoznakowania nawiznaki morskiego
oznakowania nanawigacyjnego.
nego.
gacyjnego w sposób
oznakowania nawiwigacyjnego
zadawalający.
gacyjnego.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność klasyfikacji i identyfikacji charakterystyk świateł
Kryterium 2
Umiejętność klasyfikacji i identyfikacji oznakowania morskiego
IALA.
EK 3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Posiada doświadczenie zdobyte na ćwiczeniach w symulatorach, niezbędne do rozwiązywania praktycznych zadań oficera wachtowego.
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów, symulatorów.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie wykazuje biegłości
Klasyfikacja i identyKlasyfikacja i identy- Pełna i szczegółowa
w klasyfikacji i identyfikacja charakterystyk
fikacja charakteryklasyfikacja i identyfikacji charakterystyk
świateł jest obarczona
styk świateł jest prafikacja charakteryświateł.
drobnymi błędami.
widłowa.
styk świateł.
w klasyfikacji i identyfikacji oznakowania
morskiego IALA
Klasyfikacja i identy- Pełna i szczegółowa
fikacja oznakowania
klasyfikacja i identysystemu IALA jest
fikacja. Właściwa
prawidłowa, lecz poocena bezpieczeńzbawiona oceny bezstwa żeglugi.
pieczeństwa żeglugi.
Pozyskuje informacje z map i publikacji nautycznych, integruje je, dokonuje interpretacji w celu
zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
Sprawozdanie, raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Klasyfikacja i identyfikacja oznakowania
systemu IALA jest
obarczona drobnymi
błędami.
114
Kryterium 1
Umiejętność pozyskiwania, integrowania i interpretowania informacji kartograficznej z map nawigacyjnych.
Kryterium 2
Umiejętność pozyskiwania, integrowania i interpretowania informacji z publikacji nautycznych.
Nie potrafi właściwie
pozyskiwać, integrować
i interpretować podstawowej informacji kartograficznej zawartej na
mapach nawigacyjnych.
Potrafi pozyskiwać i
interpretować informację kartograficzną
z map nawigacyjnych
w zakresie wymaganym dla bezpieczeństwa żeglugi.
Potrafi poprawnie
pozyskiwać integrować i interpretować
informację kartograficzną z map nawigacyjnych .
Potrafi biegle pozyskiwać, integrować i
interpretować informację kartograficzną
z map nawigacyjnych.
Nie potrafi pozyskiwać,
integrować i interpretować podstawowej informacji z publikacji
nautycznych.
Potrafi pozyskiwać
podstawową informację z publikacji nautycznych. Wykazuje
minimalne wymagane
umiejętności wykorzystania jej.
Potrafi pozyskiwać,
integrować i wykorzystać w sposób zadawalający uzyskaną
informację z publikacji nautycznych.
Potrafi biegle pozyskiwać, integrować i
interpretować informacje z publikacji
nautycznych. Pełna
umiejętność wykorzystania i zastosowania uzyskanej informacji.
SEMESTR II
NAWIGACJA
AUDYTORYJNE
KARTOGRAFIA NAWIGACYJNA
1. Morskie mapy papierowe i elektroniczne
1.1. Opracowanie, redagowanie i wydawanie map nawigacyjnych w wersji papierowej i cyfrowej.
1.2. Morskie mapy tematyczne i pomocnicze.
1.3. Podstawowe wiadomości o mapach: numeracja map, tytuł, legenda, skala, datowanie map, zero mapy, poziomy odniesienia wysokości.
1.4. Korzystanie z map nawigacyjnych: oznakowanie nawigacyjne,system oznakowania nawigacyjnego IALA. Zasady korzystania z Admiralty Notices to Mariners, Cumulatives List of Admiralty Notices to Mariners, Annual Summary of
Admiralty Notices to MarinersorazWiadomościŻeglarskich BHMW. Zasady korekty map. Ostrzeżenia nawigacyjne.
2. Odwzorowania kartograficzne i ich klasyfikacja.
2.1. Odwzorowania walcowe (Merkatora, Gaussa-Krügera).
2.2. Odwzorowania azymutalne: normalne, ukośne, poprzeczne oraz gnomoniczne
i stereograficzne.
2.3. Odwzorowania stożkowe.
3. Powiększona szerokość.
SEMESTR II
NAWIGACJA
2.3.1.2.d.
2.3.1.2.g.
2.2.1.5
LABORATORYJNE
KARTOGRAFIA NAWIGACYJNA
1. Korzystanie z map, spisu świateł i innych wydawnictw, oznakowanie nawigacyjne,
poprawianie map.
1.1. Identyfikacja charakterystyk świateł nawigacyjnych - ćwiczenia na symulatorze.
1.2. Identyfikacja oznakowania w systemie IALA - ćwiczenia na symulatorze.
1.3. Spis świateł i sygnałów mgłowych.
1.4. Obliczanie: odległości do widnokręgu, zasięgów widoczności obiektów i świateł nawigacyjnych.
1.5. Uaktualnianie treści map polskich i brytyjskich na podstawie Wiadomości Żeglarskich i AdmiraltyNotices to Mariners.
1.6. Korzystanie z locji, Catalogue of AdmiraltyCharts and Publicationsi Katalogu
map i publikacji BHMW.
2. Korzystanie z map pilotowych RouteingCharts.
3. Rozwiązywanie zadań nawigacyjnych na papierowej mapie nawigacyjnej.
3.1. Znaki i skróty stosowane na mapach polskich i brytyjskich.
115
15 GODZ.
30 GODZ.
2.3.1.2.g.
2.2.1.2
2.3.1.2.k.
Czytanie treści map brytyjskich i polskich.
Identyfikacja świateł i oznakowania nawigacyjnego na mapie morskiej.
Odczyt i nanoszenie sektorów, świateł kierunkowych, nabieżników.
Posługiwanie się mapami innych państw.
Prace na mapach nawigacyjnych- nanoszenie i odczytywanie współrzędnych
punktów, określanie odległości, kreślenie i odczytywanie kierunków.
4. Konstrukcja siatki kartograficznej w odwzorowaniu Merkatora – metody graficzne i
analityczne. Powiększona szerokość.
4.1
Zastosowanie arkuszy zliczeniowychPlottings.
3.2.
3.3.
3.4.
3.5.
3.6.
2.2.1.5
15+30+1+1
30+6
Godziny
15
30
ECTS
1+1
6
2
55
47
1
0,5
36
0,5
116
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/23/18/N3
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
EK1 Rozumie zastosowanie w nawigacji i astronawigacji zagadnień trygonometrii płaskiej i
sferycznej, rozumie definicje.
EK2 Opanował wykorzystanie najczęściej stosowanych metod trygonometrii sferycznej do rozwiązywania problemów nawigacyjnych. Posiada umiejętność rozumienia problemów i wyodrębniania w nich istoty zagadnienia.
EK3 Identyfikuje problem nawigacyjny w żegludze po ortodromie, loksodromie lub żegludze
mieszanej, wybiera właściwą metodę rozwiązania i ocenia jej przydatność w różnych sytuacjach nawigacyjnych.
EK4 Prowadzi obliczenia z zakresu żeglugi ortodromicznej, loksodromicznej mieszanej, potrafi
korzystać z narzędzi obliczeniowych, w tym aplikacji komputerowych.
EK5 Demonstruje szczegółową wiedzę dotyczącą prowadzenia żeglugi oceanicznej, na wodach
przybrzeżnych i w akwenach ograniczonych. Rozróżnia stosowane metody i techniki
bezpiecznego prowadzenia statku, identyfikuje problemy nawigacyjne, zna algorytmy
rozwiązań.
EK6 Demonstruje szczegółową wiedzę dotyczącą wyznaczania pozycji statku wraz z oceną jej
dokładności.
EK7 Prowadzi zliczenie drogi statku dla założonych warunków hydrometeorologicznych oraz
posługując się metodami i technikami nawigacji terrestrycznej wyznacza pozycję zliczoną,
estymowaną, prawdopodobną i obserwowaną statku.
EK8 Posiada umiejętność wydobywania informacji jakościowych z danych ilościowych. Proste
i złożone problemy w kompleksowych zadaniach nawigacyjnych rozwiązuje za pomocą
właściwych algorytmów oraz analizuje je w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi.
EK9 Ma umiejętność samodzielnego uczenia się i pracy.
Kierunkowe
K_W01
K_U11; K_U12
K_W11; K_W15
K_U11; K_U12
K_W11; K_W13;
K_W15
K_W15; K_W26
K_U12; K_U15
K_U01; K_U15;
K_U18
K_U06; K_U13;
K_K01
Rozumie zastosowanie w nawigacji i astronawigacji zagadnień trygonometrii płaskiej i sferycznej,
EK1
rozumie definicje.
Metody oceny
Egzamin ustny, egzamin pisemny, praca kontrolna, sprawdzian.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawowych
Zna podstawowe
Zna podstawowe
Ma ponadstandardoZakres wiedzy i
twierdzeń i nie potrafi
twierdzenia i rozumie
twierdzenia, rozumie
wą wiedzę z zakresu
jej rozumienie
wskazać zastosowań
zastosowanie trygozastosowania trygozastosowań trygonotrygonometrii płaskiej i
nometrii sferycznej i
nometrii w obliczemetrii sferycznej w
sferycznej w obliczepłaskiej w obliczeniach nawigacyjnych
rozwiązywaniu zadań
niach nawigacyjnych.
niach nawigacyjnych.
Identyfikuje szczenawigacyjnych.
gólne przypadki rozwiązywania trójkątów
sferycznych.
Opanował wykorzystanie najczęściej stosowanych metod trygonometrii sferycznej do rozwiązywaEK2
nia problemów nawigacyjnych. Posiada umiejętność rozumienia problemów i wyodrębniania w nich
istoty zagadnienia.
Metody oceny
Sprawdzian w semestrze, porto folio zadań nawigacyjnych.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Mimo wskazówek naRozumie problem
Demonstruje dużą
Wybór metody
uczyciela nie potrafi
nawigacyjny i potrafi
rozwiązywać trójkąty
umiejętność rozwią-
117
rozwiązania i poprawność obliczeń.
rozwiązać trójkąta sferycznego.
Kryterium 2
Poprawność obliczeń.
Prowadzone obliczenia
Obliczenia poprawne, Obliczenia bardzo dosą obarczone znacznymi
z zachowaniem wykładne, wzorcowo
błędami, w tym merytomaganej dokładności
opracowane, z korycznymi, wskazująobliczeń.
mentarzami.
cymi na niezrozumienie
zagadnienia.
Identyfikuje problem nawigacyjny w żegludze po ortodromie, loksodromie lub żegludze mieszanej,
wybiera właściwą metodę rozwiązania i ocenia jej przydatność w różnych sytuacjach nawigacyjnych.
Egzamin ustny, egzamin pisemny, praca kontrolna, sprawdzian
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna problemów żeW podstawowym zaDemonstruje dobre
Ma znacznie rozszeglugi po loksodromie,
kresie prezentuje zna- zrozumienie zagadrzoną i usystematyzoortodromie oraz żeglugi jomość problemu żenień, wskazuje wławaną wiedzę, uzasadmieszanej.
glugi po loksodromie, ściwą metodę rozwią- nia stosowanie poortodromie i żeglugi
zania dla danego
szczególnych metod ,
mieszanej.
przypadku.
analizuje ograniczenia.
Prowadzi obliczenia z zakresu żeglugi ortodromicznej, loksodromicznej i mieszanej, potrafi korzystać z narzędzi obliczeniowych, w tym aplikacji komputerowych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie rozróżnia metod,
Rozróżnia metody
Wybiera właściwą
Doskonale wyjaśnia
nie rozumie ich ogranirozwiązywania prometodę, ilustruje ją
reguły stosowania
czeń. Nie identyfikuje
blemu i wymienia ich
graficznie. Identyfimetod. Ocenia możlibłędu nawigacyjnego.
ograniczenia w zasto- kuje popełniany błąd
wość ich wykorzystasowaniu.
lub zakładane przynia w różnych przybliżenie obliczeń.
padkach nawigacyjnych. Podaje przykłady, ilustruje graficznie.
Prowadzone obliczenia
Prowadzi obliczenia
Obliczenia poprawne, Obliczenia bardzo dosą obarczone znacznymi nawigacyjne w podz zachowaniem wykładne, wzorcowo
błędami, w tym meryto- stawowym zakresie,
maganej dokładności
opracowane, z korycznymi, wskazująkorzystając z algoobliczeń.Stosuje opisy mentarzami.
cymi na niezrozumienie rytmu.
słowne i rozwiązania
zagadnień.
graficzne.
Demonstruje szczegółową wiedzę dotyczącą prowadzenia żeglugi oceanicznej, na wodach przybrzeżnych i w akwenach ograniczonych. Rozróżnia stosowane metody i techniki bezpiecznego
prowadzenia statku, identyfikuje problemy nawigacyjne, zna algorytmy rozwiązań.
Egzamin pisemny, egzamin ustny, praca kontrolna, sprawdzian.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
W aspekcie bezpieczeń- Ukierunkowany, właRozumie problemy
Dobrze identyfikuje
stwa statku nie identyściwie charakteryzuje
żeglugi oceanicznej,
problemy żeglugi,
fikuje problemów żepodstawowe prona wodach przybrzeż- właściwie wybiera
glugi oceanicznej, na
blemy żeglugi ocenych i w akwenach
metody i techniki, stowodach przybrzeżnych i anicznej, na wodach
ograniczonych.Stosuje poprawne algow akwenach ograniczoprzybrzeżnych i w
suje właściwe algorytmy bezpiecznego
nych. Nie rozumie zaakwenach ograniczorytmy i metody rozprowadzenia statku.
sad utrzymywania beznych.Potrafi omówić
wiązań w żegludze
Przewiduje działania
piecznego KDd statku
problemy żeglugi na
na wietrze i prądzie.
uwzględniając wpływ
na ww. akwenach w
wietrze i prądzie, zna
Potrafi ocenić bezpie- zmiennych warunków
różnych warunkach hyalgorytmy do ich
czeństwo planowahydrometeorologiczdrometeorologicznych.
rozwiązania.
nego KDd i prędkości nych. Dobrze rozumie
statku nad dnem.
wyznaczanie, zliczanie, estymację bezpiecznego KDd i
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej rozumienie.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wybór metody
rozwiązania zadania nawigacyjnego.
Kryterium 2
Poprawność obliczeń żeglugi po
loksodromie i ortodromie.
EK5
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej rozumienie.
odpowiednio zastosować wzory: sinusów, cosinusów, semiversusów i analogii
Nepera. Rozwiązuje
zadanie przy pomocy
kalkulatora.
Prowadzone obliczenia są generalnie poprawne, nieliczne
błędy rachunkowe.
118
sferyczne, w tym
szczególne ich przypadki.Rozwiązania
ilustruje rysunkami.
zywania zadań, potrafi przeprowadzić
ich analizę i wskazać
alternatywne metody
obliczeń.
EK6
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK7
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Praktyczna umiejętność pracy na
mapie, w zakresie
wyznaczania pozycji zliczonej i
obserwowanej.
EK8
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Poprawność
identyfikacji zadań nawigacyjnych.
EK9
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
chęć do wykonywania powierzonych zadań (postawa studenta).
Kryterium 2
Umiejętność korzystania z materiałów i wyszukiwania informacji, przygotowywanie prac domowych
prędkości statku nad
dnem.
Demonstruje szczegółową wiedzę dotyczącą wyznaczania pozycji statku wraz z oceną jej dokładności.
Egzamin pisemny, egzamin ustny, praca kontrolna, sprawdzian.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Charakteryzuje w
Podaje rozszerzoną
Ma szczegółową i
metod określania pozypodstawowym zakrecharakterystykę meusystematyzowaną
cji statku.
sie metody określania
tod i sposobów okrewiedzę dot. metod
pozycji statku.
ślania pozycji statku z określania pozycji
oszacowaniem jej dostatku wraz z pokładności.
prawną oceną jej dokładności.
Prowadzi zliczenie drogi statku dla założonych warunków hydrometeorologicznych oraz posługując
się metodami i technikami nawigacji terrestrycznej wyznacza pozycję zliczoną, estymowaną, prawdopodobną i obserwowaną statku.
Zaliczenie laboratoriów, ocena pracy studenta na zajęciach, sprawdziany.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Technika pracy na
Technika pracy na
Technika pracy na
w pacy na mapie; niemapie poprawna, pomapie dobra, pozwamapie doskonała, powłaściwe wykreślanie
zwalająca uzyskać
lająca uzyskać wyniki zwalająca uzyskać
kierunków, linii pozywyniki mieszczące się mieszczące się w gra- precyzyjne wyniki.
cyjnych, błędne odczyw granicach błędu.
nicach błędu. StaKreślenie i oznaczetywanie lub nanoszenie
ranne kreślenie, prania przejrzyste zmiwspółrzędnych, błędy
widłowe stosowanie
nimalizowane do kopomiaru odległości.
oznaczeń.
niecznych wartości.
Posiada umiejętność wydobywania informacji jakościowych z danych ilościowych. Proste i złożone
problemy w kompleksowych zadaniach nawigacyjnych rozwiązuje za pomocą właściwych algorytmów oraz analizuje je w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi.
Zaliczenie laboratoriów, ocena pracy studenta na zajęciach, sprawdziany.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie identyfikuje proPotrafi przeprowadzić Dokonuje obliczeń
Kompleksowo rozblemu nawigacyjnego w obliczenia nawiganawigacyjnych, w
wiązuje problem napodstawowym zakresie. cyjne w podstaworozszerzonym zakrewigacyjny. Analizuje
wym zakresie, według sie. Potrafi szczegózłożone przypadki.
algorytmu. Dokonuje
łowo omówić istotne
Wskazuje alternaogólnej analizy bezzagadnienia w zakretywne rozwiązania,
pieczeństwa żeglugi.
sie bezpieczeństwa
by zapewnić bezpieżeglugi..
czeństwo żeglugi.
Ma umiejętność samodzielnego uczenia się i pracy.
Zadania domowe, sprawozdania, raport, ocena pracy studenta na zajęciach.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
czającej aktywności na
do efektywnego uczewanie w procesie
wykazuje chęć pogłęzajęciach.
uczenia się. Identyfibiania tematu, rozwija
kuje i rozwiązuje pro- swą inicjatywę i kryblem przy nieznacznej tyczne myślenie.
pomocy nauczyciela.
Nie korzysta z materiałów i nie przygotowuje
zadań domowych w minimalnym zakresie.
W ograniczonym zakresie korzysta
z dostępnych materiałów. Przygotowuje
prace domowe na
podstawowym poziomie.
119
Potrafi wybrać odpowiednią publikację,
stosuje podstawowe
opisy i rysunki. Przygotowuje prace domowe na rozszerzonym zakresie.
Wyszukuje niezbędne
informacje oraz stosuje pełne opisy i rysunki. Doskonale
przygotowuje zlecone
prace.
SEMESTR III
NAWIGACJA
1.
AUDYTORYJNE
PODSTAWY TRYGONOMETRII SFERYCZNEJ (8 GODZ.)
PODSTAWOWE TWIERDZENIA, PODSTAWOWE PRZYPADKI ROZWIĄZYWANIA TRÓJKĄTÓW
30 GODZ.
2.3.10
SFERYCZNYCH
1.1.
1.2.
1.3.
1.4.
Trójkąt sferyczny.
Wzory: sinusów, cosinusów i semiversusów.
Analogie Nepera.
Trójkąt sferyczny prostokątny.
2.3.1.2.f, 2.2.1.7
2.
ŻEGLUGA PO LOKSODROMIE I ORTODROMIE, NAWIGACJA ZLICZENIOWA(8 GODZ.)
2.1. Żegluga po loksodromie. Trójkąt loksodromiczny, drogowy i Merkatora.
2.2. Zliczenie matematyczne proste i złożone.
2.3. Problemy żeglugi po loksodromie.
2.4. Elementy ortodromy.
2.5. Przebieg ortodromy i loksodromy na mapie Merkatora i gnomonicznej.
2.6. Wykorzystanie mapy gnomonicznej do określania elementów ortodromy.
2.7. Żegluga mieszana.
3.
LINIA POZYCYJNA I POZYCJA (8 GODZ.)
3.1. Nawigacja zliczeniowa. Zliczenie graficzne drogi statku.
3.2. Pozycja zliczona i estymowana statku.
3.3. Uwzględnianie oddziaływania wiatru i prądu podczas żeglugi. Problemy żeglugi na wietrze i prądzie.
3.4. Parametry nawigacyjne i ich linie pozycyjne.
3.5. Zasady doboru obiektów i technika wykonywania pomiarów z wykorzystaniem klasycznych i technicznych środków wyposażenia nawigacyjnego.
3.6. Pozycja obserwowana statku. Wyznaczanie pozycji obserwowanej statku z
jednego lub kilku obiektów.
3.7. Zastosowanie linii pozycyjnych do określania granic niebezpieczeństw nawigacyjnych.
3.8. Całkowity znos.
3.9. Nawigacyjne przygotowanie przejścia morzem.
4. DOKŁADNOŚCI LINII POZYCYJNYCH I POZYCJI STATKU (6 GODZ.)
4.1. Pomiary nawigacyjne i ich dokładność.
4.2. Błędy i ocena dokładności linii pozycyjnych.
4.3. Metody oceny dokładności pozycji statku.
4.4. Analiza dokładności pozycji statku określonej różnymi metodami nawigacyjnymi.
4.5. Normy i standardy oceny dokładności pozycji statku według IMO.
4.6. Błędy metod i odwzorowań w nawigacji morskiej.
SEMESTR III
1.
2.
1.
2.2.1.6
ĆWICZENIOWE
NAWIGACJA
NAWIGACJA
LABORATORYJNE
ŻEGLUGA PO LOKSODROMIE I ORTODROMIE, NAWIGACJA ZLICZENIOWA, UŻYCIE KALKULATORA, TABLIC I MAP GNOMONICZNYCH DO OKREŚLANIA ELEMENTÓW ORTODROMY
120
15 GODZ.
2.3.10
PODSTAWY TRYGONOMETRII SFERYCZNEJ
Obliczenia praktyczne w zakresie stosowanym w nawigacji i astronawigacji
z wykorzystaniem tablic nawigacyjnych i kalkulatora.
1.1. Trójkąt sferyczny.
1.2. Wzory: sinusów, cosinusów i semiversusów.
1.3. Analogie Nepera.
1.4. Trójkąt sferyczny prostokątny.
Rozwiązywanie I i II problemu żeglugi po loksodromie.
SEMESTR III
2.3.1.2.e.
45 GODZ.
2.3.1.2.j, 2.2.1.7
(14GODZ.)
1.1. Rozwiązywanie problemów żeglugi po loksodromie.
1.2. Zliczenie matematyczne proste i złożone.
1.3. Obliczanie elementów ortodromy wzorami i tablicami.
1.4. Wykreślanie ortodromy na mapie Merkatora.
1.5. Wykorzystanie mapy gnomonicznej do określania elementów ortodromy.
1.6. Żegluga mieszana.
1.7. Automatyzacja obliczeń loksodromy i ortodromy.
2.
ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ NAWIGACYJNYCH NA PAPIEROWEJ MAPIE NAWIGACYJNEJ
(26GODZ.)
2.1. Wykreślanie pozycji zliczonej statku z uwzględnieniem oddziaływania wiatru
i prądu.
2.2. Wyznaczanie momentów wystąpienia trawersu i odległości minimalnej.
2.3. Kreślenie linii pozycyjnych.
2.4. Wyznaczanie pozycji obserwowanych statku z jednego lub kilku obiektów.
2.5. Rozwiązywanie kompleksowych zadań nawigacyjnych na mapach.
2.6. Wykorzystanie linii pozycyjnych dla określania niebezpieczeństw nawigacyjnych.
3.
DOKŁADNOŚCI LINII POZYCYJNYCH I POZYCJI STATKU (5 GODZ.)
3.1. Określenie błędów pomiarów nawigacyjnych na różnym poziomie ufności.
3.2. Określanie dokładności pozycji przy wykorzystaniu metody błędu kołowego na
95 % poziomie ufności dla różnych ilości linii pozycyjnych i metod nawigacyjnych.
2.3.1.2.k.
2.2.1.6
30+60+1+1+2
60+20
Godziny
30
60
ECTS
1+1+2
20
6
120
94
4
2,5
80
1,5
121
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/24/18/N4
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
EK1 Ma wiedzę w zakresie matematyki, fizyki, astronomii i nawigacji niezbędną do formułowania i rozwiązywania typowych prostych zadań związanych z obliczeniem elementów
alp i jej wykreśleniem.
EK2 Potrafi uzyskiwać informacje z wydawnictw i pomocy nawigacyjnych oraz innych źródeł
informacji, integrować je dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie.
EK3 Potrafi dokonać analizy i wybrać właściwą metodę rozwiązania postawionego problemu w
zakresie stosowanych metod astronawigacyjnych.
Kierunkowe
K_W01; K_W13
K_U01; K_U12
K_U11; K_U15
Ma wiedzę w zakresie matematyki, fizyki, astronomii i nawigacji niezbędną do formułowania i
EK1
rozwiązywania typowych prostych zadań związanych z obliczeniem elementów alp i jej wykreśleniem.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie posiada umiejętPosiada umiejętność
Posiada umiejętność
Potrafi zanalizować
Znajomość astroność identyfikacji c.n,
identyfikacji c.n , obliwyboru właściwej
otrzymane wyniki i
nomicznych meobliczania elementów
czania elementów alp
metody i sposobu ob- zastosować je w
tod określania po- alp dla poszczególnych
dla poszczególnych
liczenia elementów
praktyce nawigacyjzycji.
metod oraz ich wykremetod oraz ich wykrealp oraz pozycji obnej.
ślenie.
ślenie.
serwowanej.
Potrafi uzyskiwać informacje z wydawnictw i pomocy nawigacyjnych oraz innych źródeł informaEK2
cji, integrować je dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie.
Metody oceny
Zadania domowe, zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi wykorzystać Potrafi wykorzystać
Potrafi zanalizować i Potrafi zbudować alZastosowanie
MRA do podstawowych MRA do podstawopraktycznie zastosogorytm obliczania
morskiego roczobliczeń astronawigawych obliczeń astrować otrzymane wywspółrzędnych PO
nika astronocyjnych .
nawigacyjnych oraz
niki.
oraz zastosować odmicznego do wyzna metody skrócone
powiednie narzędzie
konania obliczeń.
do obliczeń elementów
informatyczne.
alp.
Potrafi dokonać analizy i wybrać właściwą metodę rozwiązania postawionego problemu w zakresie
EK3
stosowanych metod astronawigacyjnych.
Metody oceny
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie, raport.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi zastosować
Potrafi zastosować wła- Potrafi zanalizować i Potrafi zanalizować
Znajomość prakwłaściwy przyrząd oraz
ściwy przyrząd oraz
praktycznie zastosootrzymane wyniki i
tyczna obliczeń
wydawnictwa nawigawydawnictwa nawigawać otrzymane wyzastosować je w poastronomicznych.
cyjne do obliczeń astro- cyjne do obliczeń
niki.
łączeniu z innymi
nawigacyjnych
astronawigacyjnych.
dostępnymi metodami nawigacyjnymi
w celu uzyskania PO.
122
SEMESTR IV
NAWIGACJA
AUDYTORYJNE
Wiadomości ogólne o układzie słonecznym. Sfera niebieska – pojęcia podstawowe.
Układy współrzędnych astronomicznych: horyzontalny (poziomy), równikowy I i II
(godzinny i ekwinokcjalny). Rzut zenitalny i biegunowy. Rzut azymutalno - perspektywiczny.
3. Trójkąt sferyczny-paralaktyczny i jego graficzne i analityczne rozwiązywanie. Ruch
ciał niebieskich w funkcji czasu i miejsca obserwacji.
4. Nauka o czasie: czas gwiazdowy, równanie czasu gwiazdowego, czas słoneczny prawdziwy i średni. Zależność czasu od długości geograficznej. Równanie czasu słonecznego. Czas uniwersalny i strefowy. Strefy czasowe i linia zmiany daty.
5. Chronometr i statkowa służba czasu.
6. Budowa i wykorzystanie „Morskiego Rocznika Astronomicznego”.
7. Budowa i teoria sekstantu. Pomiar wysokości ciał niebieskich (technika pomiaru ocena i
eliminacja błędów). Poprawianie zmierzonych sekstantem wysokości ciał niebieskich.
8. Rzut ciała niebieskiego na powierzchnię kuli ziemskiej. Pojęcie astronomicznego okręgu pozycyjnego (AOP) i astronomicznej linii pozycyjnej (alp). Metoda bezpośredniego
wykreślania astronomicznego okręgu pozycyjnego.
9. Metody określania alp: wysokościowa, długościowa i szerokościowa.
10. Budowa i wykorzystanie tablic astronawigacyjnych – HD 605.
11. Identyfikacja ciał niebieskich (gwiazd i planet). Wykorzystanie tablic i identyfikatorów.
Przygotowanie porannej i wieczornej obserwacji astronomicznej.
12. Pozycja z jednoczesnych i niejednoczesnych obserwacji ciał niebieskich oraz jej dokładność.
1.
2.
2.3.1.1a,b.
2.3.1.1a,b.
2.2.2.1, 2.3.1.1a,b.
2.2.2.7, 2.3.1.1.d.
2.2.2.3, 2.3.1.1.e.
2.2.2.5, 2.3.1.1.c.
2.2.2.8, 2.3.1.1.f.
2.2.2.8, 2.3.1.1.f.
2.2.2.8, 2.3.1.1.f.
2.2.2.2.
2.2.2.8, 2.3.1.1.f.
2.3.1.1.f, 2.2.2.4
2.2.2.6
13. Dobowy cykl obserwacji astronomicznych.
14. Astronomiczne metody obliczania całkowitej poprawki kompasu magnetycznego i pż
żyrokompasu.
15. Algorytmizacja obliczeń astronawigacyjnych.
SEMESTR IV
30 GODZ.
2.2.2.3, 2.3.1.1.e.
2.2.2.8, 2.3.1.1e,f.
ĆWICZENIOWE
NAWIGACJA
30 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Analityczne i graficzne rozwiązywanie trójkątów sferycznych paralaktycznych: rzut
La Hiera i zastosowanie kalkulatora nawigacyjnego.
Równanie czasu gwiazdowego i jego wykorzystanie Systemy liczenia czasu słonecznego.
MRA: obliczanie miejscowych kątów godzinnych i deklinacji ciał niebieskich w
funkcji czasu i miejsca obserwacji, obliczanie momentów wystąpienia określonych
zjawisk astronomicznych w funkcji czasów uniwersalnego i strefowego oraz miejsca
obserwacji, poprawianie zmierzonych sekstantem wysokości ciał niebieskich.
Obliczanie i wykreślanie elementów alp metodą wysokościową (arkusz zliczeniowy).
Identyfikacja ciał niebieskich (gwiazd i planet) sposobem: analitycznym, graficznym
oraz tablicowym.
Obliczanie i wykreślanie alp metodą szerokościową: B z górnej i dolnej kulminacji
oraz z pomiaru wysokości gwiazdy Polarnej (arkusz zliczeniowy).
Obliczanie i wykreślanie alp metodą przypołudnikową i długościową (arkusz zliczeniowy).
Pozycja obserwowana z jednoczesnych i niejednoczesnych obserwacji ciał niebieskich - sprowadzanie do wspólnego zenitu.
Dobowy cykl obserwacji.
SEMESTR IV
1.
NAWIGACJA
2.2.2.3,4, 2.3.1.1.f.
2.2.2.7, 2.3.1.1.d
2.2.2.3-4,6, 2.3.1.1e,f.
2.2.2.4-5,8, 2.3.1.1e,f.
2.2.2.2, 2.3.1.1.e.
2.2.2.4-5,6, 2.3.1.1-e,f.
2.2.2.4-5,6, 2.3.1.1.e,f.
2.2.2.2-3,4,5,6,
2.3.1.1.e,f,g,h.
2.2.2.2-3,4,5,6,
2.3.1.1.e,f,g,h.
LABORATORYJNE
2.2.2.3,4.
Rzut zenitalny. Systemy liczenia azymutów. Rzut biegunowy. Zależność kąta godzinnego od długości geograficznej.
2.3.1.1.f.
123
15 GODZ.
6.
7.
Zależności geometryczne i trygonometryczne w pozornym ruchu dobowym ciał niebieskich. Planetarium.
Tablice ABC (składniki ABC do transformacji współrzędnych) – i ich wykorzystanie.
Sekstant: pomiar wysokości ciał niebieskich oraz obliczanie błędów sekstantu.
TN-89: poprawianie zmierzonych sekstantem wysokości ciał niebieskich – poprawka
szczegółowa.
Tablice HD/HO i ich wykorzystanie.
Identyfikacja ciał niebieskich: wykorzystanie identyfikatorów.
8.
Algorytmizacja obliczeń astronawigacyjnych
2.
3.
4.
5.
2.2.2.3,4, 2.3.1.1f,g.
2.2.2.5, 2.3.1.1.e.
2.2.2.2.
2.2.2.2-3,4,5,6,
2.3.1.1.e,f,g,h.
30+45+1+1
45+15
Godziny
30
45
ECTS
1+1
15
5
97
77
4
2,5
60
1,5
124
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/35/18/N5
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
Omawia i wyjaśnia przyczyny powstawania pływów i prądów pływowych. Rozumie odEK1
działywanie tych zjawisk na statek i środowisko morskie, ukazując je w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi.
Rozróżnia, identyfikuje i charakteryzuje rodzaje pływów i prądów pływowych. Ocenia
EK2
wpływ warunków hydrometeorologicznych na przebieg zjawiska.
Wykorzystuje umiejętności syntezy do identyfikacji, wyboru metody i rozwiązywania
EK3
prostych i złożonych problemów nawigacyjnych związanych z pływami i prądami pływowymi.
Pozyskuje informacje źródłowe, określa przepowiednię pływów i prądów pływowych.
EK4
Rozumie założony poziom dokładności i ograniczenia związane ze stosowaną metodą obliczeń, interpretuje uzyskane wyniki.
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania zasobów informaEK5
cyjnych, w tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie pływów i prądów pływowych. Rozumie potrzebę kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikającą
z tempa zmian w standardzie i technologii przekazu informacji nawigacyjnej.
Zna wymagania formalne planowania podróży. Zna źródła informacji niezbędne do
EK6
opracowania planu przejścia nawigacyjnego, zarówno nawigacyjne jak i meteorologiczne.
Zna proces planowania i monitorowania przejścia statku. Zna procedury wachtowe i awaEK7
ryjne oraz potrafi modyfikować plan podróży w zależności od okoliczności.
Potrafi pozyskiwać potrzebne informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, inEK8
tegrować je, dokonywać interpretacji oraz wyciągać wnioski i ostatecznie opracowywać
plan podróży.
Potrafi stosować programy komputerowe uwzględniające warunki pogodowe dla potrzeb
EK9
planowania podróży.
EK10 Potrafi dokonać nawigacyjnego opracowania podróży: dokonać wyboru drogi, przygotowanie map i wydawnictw nawigacyjnych na przejście morzem, zapoznać się z przeszkodami nawigacyjnymi naturalnymi i sztucznymi, zebrać informacje o pogodzie na trasie
przejścia, zapoznać z ogólnymi wymaganiami prowadzenia nawigacji na różnych akwenach pływania.
Kierunkowe
K_W01; K_W02
K_W11; K_W12;
K_W30
K_W13; K_U02
K_ U01; K_U11;
K_U18
K_U06; K_K01
K_W02; K_W11;
K_W13; K_W14;
K_W26
K_W12; K_W13;
K_W15
K_U01; K_U04
K_U09; K_U10;
K_U27
K_U04; K_U19;
K_K02
Omawia i wyjaśnia przyczyny powstawania pływów i prądów pływowych. Rozumie oddziaływanie
EK1
tych zjawisk na statek i środowisko morskie, ukazując je w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi.
Metody oceny
Zaliczenie semestru, sprawdziany kontrolne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Rozumie przyczyny
Demonstruje dobre
Ma znacznie rozszeZakres wiedzy i
przyczyn występowapowstawania pływów
zrozumienie zagadrzoną, usystematyzojej zrozumienie.
nia zjawiska pływów i i prądów pływowych,
nień, odnosząc je do
waną wiedzę, demonprądów pływowych.
wykazuje nieznaczne
oceny bezpieczeństwa struje wykorzystanie
błędy w zrozumieniu
nawigacji.
zalecanej literatury.
zagadnień.
Rozróżnia, identyfikuje i charakteryzuje rodzaje pływów i prądów pływowych. Ocenia wpływ waEK2
runków hydrometeorologicznych na przebieg zjawiska.
Metody oceny
Zaliczenie semestru, sprawdziany kontrolne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
125
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność identyfikacji problemu nawigacyjnego.
Kryterium 2
Wybór metody
rozwiązania problemu nawigacyjnego.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kryterium 2
Poprawność obliczeń przepowiedni pływów i
prądów pływowych.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
zawodowego
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
i rozróżnić rodzajów
pływów i prądów
pływowych.
Podaje rozszerzoną
Ma szczegółową usyscharakterystykę, rotematyzowaną wiedzę ,
zumie wpływ warundemonstruje wykorzyków hydro-meteorostanie zalecanej literalogicznych na rzeczy- tury.
wisty wymiar zjawiska.
Wykorzystuje umiejętności syntetyczne do identyfikacji, wyboru metody i rozwiązywania prostych i
złożonych problemów nawigacyjnych związanych z pływami i prądami pływowymi.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie identyfikuje proIdentyfikuje problem
Ukierunkowany , wła- Samodzielnie identyblemu nawigacyjnawigacyjny w zakre- ściwie ocenia jego
fikuje problem nawiganego, nie identyfikuje
sie pływów i prądów
znaczenie dla bezpiecyjny ukazując go w
zagrożenia bezpiepływowych.
czeństwa nawigacji.
aspekcie bezpieczeńczeństwa statku.
stwa nawigacji.
Nie rozróżnia metod,
Rozróżnia metody
Dodatkowo wymienia Ocenia możliwości wynie rozumie ich ogra- rozwiązywania proograniczenia metod ,
korzystania metod w
niczeń.
blemu, wyjaśnia zazakłada dozwolony
różnych przypadkach
sady stosowania ,zna
błąd lub przybliżenie
nawigacyjnych. Podaje
algorytmy obliczeń.
obliczeń, ilustruje je
przykłady.
graficznie.
Pozyskuje informacje źródłowe, określa przepowiednię pływów i prądów pływowych. Rozumie założony poziom dokładności i ograniczenia związane ze stosowaną metodą obliczeń, interpretuje
uzyskane wyniki.
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zadania domowe.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie potrafi wyszukać
W podstawowym zaW znacznym stopniu
Swobodnie , w pogłępodstawowych inforkresie korzysta z mię- samodzielnie wykobionym zakresie wykomacji odnośnie płydzynarodowych wyrzystuje międzynarorzystuje międzynarowów i prądów płydawnictw i innych za- dowe wydawnictwa i
dowe wydawnictwa i
wowych.
sobów informacyjinne zasoby informainne zasoby informanych.
cyjne w tym elektrocyjne .
niczne wersje przekazu danych.
Nie potrafi przeproProwadzi obliczenia
Samodzielnie dokoDoskonale, komplekwadzić poprawnych
nawigacyjne w podnuje obliczeń, stosuje
sowo dokonuje obliobliczeń, stwarzając
stawowym zakresie,
opisy słowne i rozczeń, analizuje złożone
zagrożenie bezpiekorzystając z algowiązania graficzne.
przypadki.
czeństwa statku.
rytmu.
Interpretuje uzyskane
wyniki.
tym międzynarodowych źródeł informacji w zakresie pływów i prądów pływowych. Rozumie potrzebę kształcenia ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikającą z tempa zmian w standardzie i
technologii przekazu informacji nawigacyjnej.
Zadania domowe, zaliczenie ćwiczeń i laboratoriów; ocena pracy i zaangażowania studenta.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie wykazuje właWykazuje niezbędną,
ściwej aktywności na
do efektywnego uczewanie w procesie
wykazuje chęć pogłęzajęciach, umiejętnonia się, aktywność.
uczenia się. Identyfibiania wiedzy. Rozwija
ści samodzielnego
kuje i rozwiązuje pro- swą inicjatywę, kryprzyswajania i pogłęblem przy nieznacznej tyczne myślenie i pobiania wiedzy.
pomocy nauczyciela.
trzebę doskonalenia
zawodowego.
Charakteryzuje w
podstawowym zakresie pływy i prądy
pływowe, rozróżnia
rodzaje.
Zna wymagania formalne planowania podróży. Zna źródła informacji niezbędne do opracowania
planu przejścia nawigacyjnego, zarówno nawigacyjne jak i meteorologiczne.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Rozróżnia jedynie po- Opracowuje prakWykorzystuje źródła
Wykorzystuje wszystjedyncze elementy
tycznie plan podróży
informacji niezbędkie dostępne, wymaplanu podroży.
na zadanej trasie.
nych do opracowania
gane przepisami źródła
planu podróży. Oprainformacji niezbędne do
cowuje praktycznie
opracowania planu po126
plan podróży na zadanej trasie.
EK7
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK8
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wykorzystanie
źródeł informacji.
EK9
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność wykorzystania programów komputerowych.
EK10
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
dróży. Opracowuje
praktycznie plan podróży na zadanej trasie.
Zna proces planowania i monitorowania przejścia statku. Zna procedury wachtowe i awaryjne oraz
potrafi modyfikować plan podróży w zależności od okoliczności.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie potrafi prawiStosuje podstawowe
Potrafi prowadzić mo- Zna i stosuje wszystkie
dłowo przygotować i
źródła informacji do
nitoring i rejestrację
metody monitorowania
monitorować planu
monitorowania i rejepodróży zgodnie ze
trasy. Postępuje zgodpodróży na zadanej
stracji podróży. Akstandardami międzynie z procedurami
trasie.
tualizuje publikacje
narodowymi. Potrafi
wachtowymi. Potrafi
nawigacyjne.
aktualizować publika- prowadzić Dziennik
cje nawigacyjne.
Okrętowy, zarządzać
publikacjami nawigacyjnymi, modyfikować
plan podróży i tworzyć
trasy alternatywne
Potrafi pozyskiwać potrzebne informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integrować je,
dokonywać interpretacji oraz wyciągać wnioski i ostatecznie opracowywać plan podróży.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Ogranicza się do miStosuje i wypełnia
Stosuje techniki inWykorzystuje informanimalnej ilości daformularze z różnych
formatyczne do placje z przedmiotów ponych.
źródeł.
nowania podróży.
krewnych do planowania podróży (takich jak:
informatyka, automatyka). Czerpie informacje ze źródeł obcojęzycznych.
Potrafi stosować programy komputerowe uwzględniające warunki pogodowe dla potrzeb planowania podróży.
Sprawozdanie, raport.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Zna ogólne zasady
Zna podstawowe proPotrafi zastosować różz programów metekorzystania z progragramy meteorolonorodne programy meorologicznej optymamów wsparcia przy
giczne do planowania
teorologiczne do plalizacji drogi statku.
meteorologicznym
i optymalizacji drogi
nowania i optymalizacji
prowadzeniu statku.
statku. Zna zasady
drogi statku. Zna zawspółpracy z ośrodsady współpracy z ośkami prowadzenia
rodkami prowadzenia
statków.
statków.
Potrafi dokonać nawigacyjnego opracowania podróży: dokonać wyboru drogi, przygotowanie map i
wydawnictw nawigacyjnych na przejście morzem, zapoznać się z przeszkodami nawigacyjnymi naturalnymi i sztucznymi, zebrać informacje o pogodzie na trasie przejścia, zapoznać z ogólnymi wymaganiami prowadzenia nawigacji na różnych akwenach pływania.
Zadanie domowe, sprawozdanie raport, zaliczenie laboratoriów.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Wykonuje tylko podOpracowuje plan poOpracowuje plan poOpracowuje plan postawowe kreślenia i
dróży w żegludze
dróży w żegludze
dróży w żegludze przyobliczenia związane z przybrzeżnej i na woprzybrzeżnej i na wobrzeżnej i na wodach
planowaniem podach ograniczonych
dach ograniczonych
ograniczonych oraz na
dróży.
oraz na akwenach
oraz na akwenach
akwenach oceanicznych
oceanicznych z uwzoceanicznych z uwzz uwzględnieniem: wyględnieniem: wyboru
ględnieniem: wyboru
boru map i wydawmap i wydawnictw,
map i wydawnictw,
nictw, obliczeń i kreobliczeń i kreśleń naobliczeń i kreśleń naśleń nawigacyjnych,
wigacyjnych.
wigacyjnych oraz inoraz wszystkich inforformacji dotyczących
macji dotyczących ruruchu statków, pilota- chu statków, pilotażu i
żu i ochrony środowi- ochrony środowiska,
ska.
łącznie z planem awaryjnym.
127
SEMESTR V
NAWIGACJA
AUDYTORYJNE
30 GODZ.
PŁYWY I PRĄDY PŁYWOWE (12 GODZ.)
1. Podstawowe definicje związane z pływami. Krzywa pływów i jej elementy. Zero mapy (rejon pływowy i bezpływowe). Głębokości na mapie morskiej a aktualna głębokość akwenu.
2. Geneza pływów. Zarys statycznej teorii pływów. Siły pływotwórcze. Elipsa pływów.
Ruch wirowy Ziemi. Ruch Księżyca i Słońca a zjawisko pływów (zmiana deklinacji,
zmiana faz, zmiana odległości). Podział i charakterystyka pływów; syzygijne, kwadraturowe, pośrednie oraz półdobowe, dobowe, mieszane. Dobowe wykresy pływów.
3. Dynamika pływów. Długość i prędkość rozchodzenia się fali pływowej. Wpływ konfiguracji dna morskiego i wybrzeża na zjawisko pływów. Zmiana głębokości. Interferencja fal. Fala stojąca wykształcona w wyniku oddziaływania sił pływotwórczych. Zjawisko rezonansu. Powstawanie układów amfidromicznych. Efekty płytkowodzia. Fala pływowa na rzekach. Wpływ warunków hydrometeorologicznych na
zjawisko pływów.Fala stojąca.
4. Uproszczona metoda analizy harmonicznej pływów. Składowe harmoniczne, argumenty astronomiczne, stałe harmoniczne.
5. Wydawnictwa zawierające informacje o pływach; tablice pływów, mapy nawigacyjne.
Mapy pływów – metody obliczeniowe, dokładność przepowiedni.
6. Prądy pływowe podział i charakterystyka. Prądy wirowe i zwrotne. Prądy
o charakterze półdobowym, dobowym i mieszanym. Wykresy prądów pływowych.
Wpływ konfiguracji dna morskiego i wybrzeża na zjawisko prądów pływowych.
7. Wydawnictwa zawierające informacje o prądach pływowych: tablice, atlasy, mapy
prądów pływowych, mapy nawigacyjne – zasady korzystania.
8. Dokładność przepowiedni pływów i prądów pływowych.
PLANOWANIE PODRÓŻY (12 GODZ.)
1. Wymagania formalne planowania podróży.
1.1. Zalecenia zawarte w rozdziale V Konwencji SOLAS prawidło 34, zgodnie z
Aneksem 25 rezolucji IMO A. 893 (21) dotyczącym gromadzenia wszystkich
niezbędnych informacji zamierzonej podróży lub przejścia, szczegółowego zaplanowania drogi morskiej statku od „nabrzeża do nabrzeża” oraz procesu realizacji planu i jego monitorowanie.
1.2. Zalecenia zawarte w Konwencji STCW dotyczące oficerów i załogi, wyposażenia statku, systemu ISM, jak również te, dotyczące planowania podróży i obowiązków oficera wachtowego.
2. Źródła informacji niezbędne do opracowania planu przejścia nawigacyjnego.
2.1. Mapy.
2.2. Wydawnictwa.
2.3. Wiadomości żeglarskie.
2.4. Radiowe ostrzeżenia nawigacyjne.
2.5. Dane dotyczące statku.
3. Treść i korekta morskich wydawnictw nautycznych takich jak: locji, spisów sygnałów
radiowych, Ocean Passages for the World, DistanceTables, IMO Ship’sRouteing, Mariner’sHandbook, Guide to Port Entry.
4. Proces planowania i monitorowania przejścia statku.
4.1. Obowiązki oficera wachtowego na różnych etapach realizacji podróży z
uwzględnieniem aspektu ochrony środowiska.
4.2. Procedury wachtowe i awaryjne.
4.3. Wymagania dotyczące metod i częstotliwości określania pozycji na różnych
etapach podróży.
5. Planowanie podróży oceanicznej i na akwenach otwartych.
5.1. Wybór trasy uwzględniając rodzaj żeglugi.
5.2. Poszukiwanie i ratownictwo.
6. Planowanie podróży w obszarach ograniczonych.
6.1. Organizacja pracy zespołowej na mostku.
6.2nd Sposoby kontroli pozycji na wodach przybrzeżnych i pilotowych (limiting danger lines / no-go areas, transits / ranges, leading lines, parallel indexing, blind
pilotage techniques).
128
2.3.1.2.h.
2.3.1.2.h.
2.3.1.2.h.
2.3.1.2.h.
2.2.1.8
2.3.1.8
2.3.1.8
2.2.1.3
2.2.1.2
2.3.1.2.g.
2.2.1.3
2.2.1.3
2.2.1.3
7.
8.
6.3. Kontrola pozycji wg współrzędnych brzegowych i torowych.
Modyfikacja planu podróży w trakcie jego realizacji. Plan awaryjny.
Systemy meldunkowe.
Dzienniki okrętowe.
2.2.1.3
2.2.1.4
9.
WARUNKI HYDROMETEOROLOGICZNE OGRANICZAJĄCE WYBÓR DROGI STATKU
(6 GODZ.)
1. Mapy RouteingCharts wybór trasy i opis spodziewanej pogody.
2. Trasy pogodowe.
3. Żegluga statku w lodach - planowanie podróży statku w obszarach występowania lodu
pochodzenia morskiegoi lądowego- interpretacja map.
4. Oblodzenie statku - prognozowanie możliwości oblodzenia statku na podstawie nomogramów.
5. Korzystanie z ośrodków lądowych pogodowego prowadzenia statków.
SEMESTR V
NAWIGACJA
2.2.1.1., 2.3.1.2.i.
2.2.1.2.
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.2.4.
LABORATORYJNE
45 GODZ.
PŁYWY I PRĄDY PŁYWOWE (22 GODZ.)
1. Wykorzystanie publikacji ATT oraz map nawigacyjnych. Akweny pływowe i bezpływowe, zero mapy, określenie wysokości pływu, poziomy pływowe. Krzywa pływów
i jej elementy; woda wysoka, woda niska, skok pływu, średni skok dnia, wysokość
pływu w dowolnym momencie, wzniesienie pływu, czas trwania pływu, okres pływu.
Prognoza pływów.
2. ATT – porty zasadnicze. Czas prognozy (strefowy, letni). Czas trwania opadania i
wznoszenia pływów, skoki. Średni skok dnia. Głębokość akwenu przy wodzie wysokiej i niskiej. Kotwiczenie. Obliczanie wysokości pływu w czasie pomiędzy wodą wysoką i wodą niską. Aktualna głębokość akwenu, redukcja sondy. Określenie czasu wystąpienia wymaganej wysokości pływu (okno pływu). Podejście do portu, przejście
nad płycizną, próba samodzielnego zejścia z mielizny. Korygowanie wzniesienia świateł, wysokości podanych na mapie, pionowego prześwitu pod mostem itd.
3. Obliczanie prognozy pływów dla portów dołączonych. Zadania pływowe.
4. Uproszczona metoda harmoniczna prognozowania pływów – graficzna i z wykorzystaniem kalkulatora. Automatyzacja obliczeń pływowych. Programy pływowe na PC
(wersja BA – DB 550 i DB 560).
5. Obliczanie wysokości pływu na morzu otwartym, mapy co-tidal,co-range.
6. Określanie parametrów prądów pływowych: kierunku i prędkości prądu, czasu trwania, bezruchu prądu. Informacje o prądach pływowych na mapach nawigacyjnych.
Wykorzystanie atlasów, tablic, diagramów, locji.
7. Wykorzystanie Internetu w zakresie informacji o pływach i prądach pływowych (służby hydrograficzne), zastosowanie programów wersji PC do określania prognozy pływów i prądów pływowych.
PLANOWANIE PODRÓŻY (23 GODZ.)
1. Wykorzystanie źródeł informacji niezbędnych do opracowania planu podróży.
1.1. Mapy drogowe, trasowe, locje, spis świateł i sygnałów mgłowych, spis sygnałów radiowych, tablic pływów i atlasów prądów pływowych.
1.2. Ocean Passages for the World, IMO Ship’s Routeing, Mariner’s Handbook,
Guide to Port Entry.
1.3. Wiadomości żeglarskieNotices to Mariners.
1.4. Radiowe ostrzeżenia nawigacyjne.
1.5. Dane dotyczące statku.
2. Planowanie podróży morskiej na akwenach oceanicznych na przykładzie przejścia
Oceanu Atlantyckiego między wskazanymi pozycjami.
2.1. Wybór map i wydawnictw.
2.2. Wybór trasy z uwzględnieniem rodzaju żeglugi, wskazań eksploatacyjnych.
2.3. Sumaryczna odległość i czas przejścia dla założonej prędkości.
2.4. Możliwość odbioru informacji pogodowych, ostrzeżeń nawigacyjnych.
2.5. Systemy meldunkowe.
3. Praktyczne opracowanie planu przejścia np.Kanału Angielskiego z wykorzystaniem
mapy Mariner’sRouteing Guide, jak również niezbędnych map i wydawnictw nawigacyjnych.
129
2.3.1.2.h.
2.3.1.2.h.
2.2.1.8
2.3.1.2.h.
2.3.1.8
2.3.1.8
2.3.1.8
2.2.1.3, 2.2.1.2
2.2.1.3
2.2.1.3
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Planowanie podróży w żegludze przybrzeżnej i na wodach ograniczonych.
4.1. Wybór map i wydawnictw.
4.2. Wybór trasy z uwzględnieniem zapasu wody pod stępką, możliwości określania pozycji statku, wskazania niebezpiecznych namiarów, systemów regulacji
ruchu, itd.
4.3. Odległości między punktami zwrotu i czasy ich osiągnięcia dla założonej prędkości.
4.4. Określenie prognozy pływu i prądu pływowego dla określonego akwenu.
4.5. Planowanie redukcji prędkości.
4.6. Określanie punktów zgłoszeniowych: dotyczących ruchu statków, pilotażu,
ochrony środowiska, ( VTS, MARPOL).
4.7. Wskazanie pozycji zmiany mapy.
Samodzielne opracowanie planu podróży od „nabrzeża do nabrzeża” z wyszczególnieniem wszystkich map i pomocy nawigacyjnych. Wykreślenie kursów na mapie papierowej z zaznaczeniem wszystkich niezbędnych informacji, łącznie z planem awaryjnym.
Aktualizacja map i wydawnictw nawigacyjnych.
Prowadzenie dokumentacji wachtowej.
Automatyzacja obliczeń nawigacyjnych.
Programy komputerowe uwzględniające warunki pogodowe dla potrzeb planowania
podróży statków. Wybór trasy z uwzględnieniem warunków hydrometeorologicznych.
2.2.1.3
2.3.1.2.k.
2.3.1.2.g.
2.3.1.2.i.
2.2.1.9
2.3.2.4.
30+45+1+1
45+15
Godziny
30
45
ECTS
1+1
15
6
98
77
3
1,5
60
1,5
130
18.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
15
15
15
12
N/TM2012/48/18/N6
A
C
L
2
2
1
2
2
1
3
2
2
1
2
3
1
1
2
A
C
L
30
30
15
30
30
15
45
30
30
15
30
45
12
12
24
ECTS
2
1
4
4
3
3
EK1 Zna aspekty prawne dotyczące systemów ECDIS, źródła danych i typy systemów map
elektronicznych oraz konfigurację i funkcje systemów ECDIS. Ma uporządkowaną wiedzę
z nawigacji, umożliwiającą rozwiązywanie zadań kompleksowych
EK2 Ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych z ECDIS
EK3
EK4
EK5
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych systemu ECDIS oraz innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie
Potrafi dokonać analizy informacji dostarczanych przez system ECDIS
Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się - podnoszenia kompetencji zawodowych i
osobistych poprzez poznanie interakcji pomiędzy elementami składowymi nawigacji
Kierunkowe
K_W06; K_W11;
K_W13; K_W15;
K_W23
K_W26; K_W27;
K_W28
K_U01; K_U18
K_U12; K_U15
K_U06; K_K01;
K_K03
Zna aspekty prawne dotyczące systemów ECDIS, źródła danych i typy systemów map elektroniczEK1
nych oraz konfigurację i funkcje systemów ECDIS. Ma uporządkowaną wiedzę z nawigacji, umożliwiającą rozwiązywanie zadań kompleksowych.
Metody oceny
Egzamin pisemny, egzamin ustny, zaliczenie ćwiczeń i symulatorów.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi interpreZna podstawowe aspek- Zna aspekty prawne,
Zna aspekty prawne,
tować danych systy prawne i standardy
standardy systemu
standardy systemu
temu ECDIS lub rozsystemu ECDIS. InterECDIS. Interpretuje
ECDIS. Zna konfiwiązywać zadań
pretuje dane z urządzeń
dane z urządzeń i czuj- gurację i funkcje
kompleksowych
i czujników współpraników współpracująsystemu ECDIS.
z nawigacji.
cujących z ECDIS.
cych z ECDIS. ChaCharakteryzuje podCharakteryzuje niektóre rakteryzuje podstastawowe typy systypy systemów map
wowe typy systemów
temów map elektroelektronicznych, alarmap elektronicznych.
nicznych. Zna załomy, ostrzeżenia i dane
interpretuje alarmy,
żenia bazy danych,
prezentowane przez
ostrzeżenia i dane preinterpretuje alarmy,
ECDIS. Rozwiązuje
zentowane przez
ostrzeżenia i dane
poprawnie zadania łąECDIS. Rozwiązuje
prezentowane przez
czące różne zagadnienia poprawnie zadania łąECDIS. Rozwiązuje
z nawigacji połączone
czące różne zagadnieprecyzyjnie zadania
z pracą na mapie papienia z nawigacji połąłączące różne zagadrowej.
czone z pracą na mapie nienia z nawigacji
papierowej.
połączone z pracą na
mapie papierowej.
Ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych z ECDIS.
EK2
Metody oceny
Egzamin pisemny, zaliczenie symulatorów, wejściówki.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi interpreOdczytuje dane ECDIS
Dokonuje aktualizacji
Dokonuje aktualizaRozumienie stantować danych sysi prowadzi kontrolę powybranych danych, re- cji danych, rejestradardów i norm
temu ECDIS.
prawnego funkcjonojestracji i kontroli pocji i kontroli potechnicznych.
wania w zakresie podprawnego funkcjoprawnego funkcjostawowych parametrów. nowania ECDIS. Ronowania ECDIS.
zumie rolę urządzeń
Rozumie rolę urząback-up’u.
dzeń back-up’u.
131
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Rozumienie standardów i norm
technicznych.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych systemu ECDIS oraz innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie.
Zaliczenie symulatorów, projekt, prezentacja.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi interpreZna i rozróżnia podstaZna i rozróżnia podZna i rozróżnia dane
tować danych syswowe dane dotyczące
stawowe dane dotydotyczące planowatemu ECDIS.
planowania, monitoroczące planowania, mo- nia, monitorowania,
wania, rejestracji ponitorowania, rejestracji rejestracji podróży,
dróży przy pomocy sys- podróży, kontroli pokontroli poprawnego
temu ECDIS.
prawnego funkcjonofunkcjonowania syswania systemu, pretemu, prezentowania
zentowania dodatkododatkowych inforwych informacji i akmacji i aktualizacji
tualizacji systemu
systemu ECDIS.
ECDIS.
Potrafi dokonać analizy informacji dostarczanych przez system ECDIS.
Zaliczenie symulatorów, projekt, prezentacja.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi interpreZna i rozróżnia podstaZna i rozróżnia podZna i rozróżnia dane
tować danych syswowe dane dotyczące
stawowe dane dotydotyczące planowatemu ECDIS.
planowania, monitoroczące planowania, mo- nia, monitorowania i
wania i rejestracji ponitorowania i rejestrarejestracji podróży
dróży przy użyciu syscji podróży przy użyprzy użyciu systemu
temu ECDIS.
ciu systemu ECDIS.
ECDIS.
Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się - podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych
poprzez poznanie interakcji pomiędzy elementami składowymi nawigacji.
Zaliczenie symulatorów, projekt, prezentacja, ocena pracy i zaangażowania studenta.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie wykazuje zainteStosuje podstawowe
Łączy informacje
W sposób biegły łąresowania przedmioźródła informacji podotrzymywane z sysczy informacje
tem.
czas interpretacji infortemu ECDIS z innymi
otrzymywane z sysmacji otrzymywanych z dziedzinami nawigacji
temu ECDIS z insystemu ECDIS.
i wykorzystuje to podnymi dziedzinami
czas zajęć.
nawigacji i wykorzystuje to podczas
zajęć.
SEMESTR VIII
NAWIGACJA
1.
AUDYTORYJNE
ECDIS
1.1.
Aspekty prawne i standaryzacja systemów ECDIS.
1.2.
Charakterystyka podstawowych typów systemów map elektronicznych
(ECDIS, RCDS i ECS).
1.3.
Baza danych tworzona dla potrzeb ECDIS (WEND, ośrodki RECC).
1.4.
Urządzenia i czujniki współpracujące z ECDIS.
1.5.
Alarmy, ostrzeżenia oraz błędna interpretacja prezentowanych danych.
SEMESTR VIII
1. ECDIS
1.1.
1.2.
1.3.
1.4.
1.5.
2.2.3.1.c.
ĆWICZENIOWE
NAWIGACJA
12 GODZ.
12 GODZ.
Prezentacja danych ECDIS (ENC/SENC oraz RNC/SRNC). Podstawowe funkcje nawigacyjne ECDIS.
Zobrazowanie oraz funkcje prezentacji dodatkowych informacji nawigacyjnych.
Planowanie, monitorowanie i rejestracja podróży w systemach ECDIS.
Aktualizacja danych, rejestracja danych nawigacyjnych, kontrola poprawnego funkcjonowania ECDIS, funkcje
back-up.
Serwis ARCS, AVCS, TADS.
132
SEMESTR VIII
NAWIGACJA
LABORATORYJNE
1. ECDIS ORAZ KOMPLEKSOWE ZADANIA NAWIGACYJNE NA MAPIE NAWIGACYJNEJ
1.1. Prezentacja danych ECDIS.
1.2. Prezentacja danych SENC.
1.3. Informacje locyjne o planowanej i realizowanej trasie. Zobrazowanie oraz funkcje prezentacji dodatkowych informacji nawigacyjnych.
1.4. Urządzenia i czujniki współpracujące z ECDIS.Użycie radaru i ARPA.
1.5. Planowanie podróży z wykorzystaniem ECDIS.
1.6. Kontrola drogi statku po zaplanowanej trasie.
1.7. Dokumentacja podróży.
1.8. Wykorzystanie map rastrowych w monitorowaniu i planowaniu tras.
1.9. Aktualizacja danych, rejestracja danych nawigacyjnych, kontrola poprawnego
funkcjonowania ECDIS.
1.10. Nawigacja pilotowa z wykorzystaniem ECDIS.
2. Kompleksowe zadania nawigacyjne.
24 GODZ.
2.2.3.1.c
2.3.1.4.h
2.3.1.2.k
12+36+1+1+2
36+12
Godziny
12
36
ECTS
1+1+2
12
6
70
52
3
1,5
48
1,5
Program praktyk w zakresie realizowanego kształcenia zawarty jest w „Książce praktyk morskich dla praktykantów pokładowych”. Zakończenie i zaliczenie praktyki programowej następuje w okresie nie dłuższym niż 2 lata od daty złożenia egzaminu dyplomowego.
1. Admiralty Manual of Navigation, Vol., HMSO, London, 1987.
2. Admiralty Manual of Tides, NP. 120,A.T. Doodson and H.D. Warburg. London 1941. Rep. 1980.
3. Bowditch N. "American Practical Navigation " Edition 2002.
4. BRIDGE PROCEDURES GUIDE, 4TH. ED., International Chamber of Shipping 2007.
5. Czapczyk M.,ŻurkowiczS.,Plan podróży statku, Akademia Morska w Gdyni, 2009.
6. Giertowski J., Meissner T., Podstawy nawigacji morskiej, Wydawnictwo Morskie Gdańsk, 1969.
7. Gorazdowski S., Morskie pomoce nawigacyjne, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1968.
8. Grzeszak J., Bąk A., Dzikowski R., Grodzicki P., Pleskacz K., Wielgosz M., Przewodnik operatora systemu ECDIS.
NAVI - SAILOR 3000 ECDIS-i, WNAM Szczecin, 2009.
9. Gucma S., Podstawy teorii linii pozycyjnych i dokładności w nawigacji morskiej, WSM Szczecin 1995.
10. Gucma S.,JagniszczakI.,Nawigacja dla kapitanów,Fundacja Promocji POiGM, Gdańsk 2006.
11. House D.J., Navigation for Masters, Witcher Co. Ltd., London, 1998.
133
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
IHO S - 52, Appendix 2. Coulour and Symbol Specification for ECDIS, 3nd Edition. IHO 2004.
IMO -MSC.232(82) Adoption of the revised performance standards for ECDIS, 5 December 2006.
IMO Resolution A.817/19. Perfomance Standards for Electronic Chart Display System (ECDIS), London 1998.
IMO. Międzynarodowa Konwencja o Bezpieczeństwie Życia na Morzu, Polski Rejestr Statków, Gdańsk 2006 .
Jurdziński M., Podstawy nawigacji morskiej, Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2003.
Jurdziński M., Morskie kompasy magnetyczne, Wydawnictwo Morskie Gdańsk, 1984.
Jurdziński M., Szczepanek Z., Astronawigacja,Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978.
Klekowski St., Trygonometria nautyczna, WSM, Szczecin 1995.
Konwencja SOLAS – rozdział V – paragraf 34, ANEX 24, Rezolucja IMO A.893(21) „GUIDELINES FOR VOYAGE
PLANNING”.
Ledóchowski A., Astronawigacja, Gdynia WSM 1979.
Lisicki A., Pływy na morzach i oceanach, Wyd. Gdańskie Towarzystwo Naukowe 1996.
Łusznikow E.M., Ferlas Z., Bezpieczeństwo Żeglugi, Wyższa Szkoła Morska, Szczecin 1999.
Morgaś W., Posiła J., Nawigacja i locja, WSMW, Gdynia 1981.
Nicholls's Concise Guide Vol. 1,2, Brown, Son Ferguson Ltd., Glasgow, 1984, 1987.
Skóra K., Wiśniewski B., Pływy i prądy pływowe, Wyd. Akademia Morska w Szczecinie, 2006.
Stiepanow N., Trygonometria sferyczna, PWN, Warszawa 1960.
Symbols and Abbreviations used on Admiralty Charts. Chart 5011, Hydrographic Office, current edition.
Switft A.J., Bridge Team Management a Practical Guide, The Nautical Institute London 2004.
Tablice Nawigacyjne TN-89,Gdynia 1989.
Urbański J., Kopacz Z., Posiła J., Nawigacja morska, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979.
Walczak A., Wereszczyński J., Wybrane zagadnienia z kartografii morskiej, WSM Szczecin 1979.
Weintrit A., Aktualizacja map i wydawnictw nawigacyjnych, Wydawnictwo WSM, Gdynia 2004.
Wisła S., Kartografia morska Wykład I - V, Fundacja Rozwoju WSM, Szczecin 1997.
Wisła S., Podstawy matematyczne morskich map nawigacyjnych, Szczecin 1985.
Wiśniewski B., Optymalizacja drogi morskiej statku, Wydawnictwo AM Szczecin, 1986.
Wiśniewski B., Problemy wyboru drogi morskiej statku, Wydawnictwo Morski , Gdańsk 1991.
Wolski A., Pozycja terrestryczna statku, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 2001.
Wolski A., Żegluga po ortodromie i loksodromie, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 2000.
Wróbel F., Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami, Trademar, Gdynia 2006.
Wróbel F., Vademecum nawigatora, Trademar, Gdynia 2006.
1. Australian Tides Manual – Special Publication No 9. AustralianHydrographic Office.
2. Biernacki F., Podstawy teorii odwzorowań kartograficznych, PWN 1973.
3. Canadian Tidal Manual – Proudman oceanographic Laboratory (Natural Environment Research Council).
4. Cotter C. H., Elements of Navigation and Nautical Astronomy, Hardcover July 1992.
5. Gajderowicz I., Kartografia matematyczna dla geodetów, podręcznik, Wydawnictwo ART., Olsztyn 1991.
6. Easy tides- on -line tidal prediction from UKHO.
7. Gucma S., Nawigacja pilotażowa, Gdańsk 2004.
8. How to Keep Your Admiralty Charts Up-To-Date, NP. 294. 2005.
9. IHO S – 52, Appendix 3. Glossary of ECDIS-related Terms, 3nd Edition. IHO1997.
10. Jurdziński M., Planowanie nawigacji w obszarach ograniczonych, Wyd. WSM Gdynia 1999.
11. Jurdziński M., Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej, WSM Gdynia 2001.
12. Karpowicz M., Rudnicki Z., Zadania z astronomii ogólnej, 1960.
13. NOAA , Our restless tides.
14. Różycki J., Kartografia matematyczna, PWN, Warszawa 1970.
15. Simpson A., Navigation Guide Vol.1, 2, 1991.
16. Stewart Bob. - Introduction to Physical Oceanography – revised 2009.
17. Szaflarski J., Zarys kartografii, PPWK, Warszawa 1965.
18. Tides online- NOAA, National Ocean Service, Center of Operational Oceanographic Products and Services.
19. Total tides- British Admiralty.
20. UCAR- University Corporation for Atmospheric Research; COMET Program MetEd- Introduction to ocean tide.
21. Urbański J., Czapczyk M., Podstawy kartografii i geodezji nawigacyjnej, WSM Gdynia 1988.
22. Weintrit A., Elektroniczna mapa nawigacyjna- przewodnik do ćwiczeń, WSM Gdynia 1999.
23. Weintrit A., Zestaw pytań testowych z nawigacji morskiej, Fundacja WSM Gdynia, Gdynia 2005.
24. Weintrit A., Dziula P., Morgaś W., Obsługa i wykorzystanie systemu ECDIS - przewodnik do ćwiczeń na symulatorze,
AM Gdynia 2004.
25. Wilgat T., Geografia astronomicznaPZWS, Warszawa 1972.
mgr inż. kpt. ż.w. Remigiusz Dzikowski
[email protected]
134
ZNM
dr inż. kpt.ż.w. Andrzej Bąk
dr inż. kpt.ż.w. Zbigniew Ferlas
mgr inż. st.of.pokł. Jadwiga Grzeszak
mgr inż. kpt. ż.w. Piotr Głogowski
mgr inż. st.of.pokł. Marzena Górtowska
mgr inż. kpt. ż.w. Jacek Frydecki
mgr inż. kpt. ż.w. Barbara Kwiecińska
prof. kpt.ż.w. Ewgenij Łusznikow
mgr inż. kpt. ż.w. Krzysztof Pleskacz
mgr inż. Konrad Stafiej
mgr inż. kpt. ż.w. Mirosław Wielgosz
dr hab. kpt.ż.w. Adam Wolski, prof. nadzw. AM
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
135
ZNM
ZRiOŻ
ZNM
ZNM
ZRiOŻ
ZNM
ZNM
ZNM
ZNM
ZRiOŻ
ZRiOŻ
ZNM
19.
Przedmiot:
Semestr
II
III
N/TM2012/12/19/MO1
METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
1
15
2
1
30
15
2
Celem kształcenia jest przekazanie podstawowej wiedzy o atmosferze i oceanie, przebiegających w niej procesach, nauczenie rozpoznawania i interpretowania zjawisk i procesów meteorologicznych i hydrologicznych oraz analizowania informacji
meteorologicznych i diagnozowania sytuacji pogodowych w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi.
EK1 Ma uporządkowaną wiedzę ogólną obejmującą funkcjonowania atmosfery i oceanu oraz
współdziałanie obu tych ośrodków.
EK2 Ma podstawową wiedzę w zakresie użytkowania sprzętu pomiarowego stosowanego
w obserwacjach meteorologicznych na morzu (psychrometry, aneroidy, anemometry,
etc.) i umie się nim posługiwać.
EK3 Zna podstawowe zasady wykonywania obserwacji meteorologicznych i hydrologicznych
oraz organizację sieci meteorologicznych i systemy nadawania prognoz pogody.
EK4 Potrafi posługiwać się skalami obserwacyjnymi (Beauforta, Stanów Morza, widzialności, zwartości lodów, zachmurzenia, etc.) a także nomogramami, tablicami psychrometrycznymi i międzynarodową terminologią meteorologiczną.
EK5 Ma świadomość wpływu atmosfery i oceanu na bezpieczeństwo żeglugi i środowisko.
EK6 Zna ogólną cyrkulację atmosfery, budowę układów niżowych i wyżowych.
Kierunkowe
K_W01; K_W02
K_W02; K_W24
K_U27
K_W02; K_W26
K_W34; K_K05
K_W02
Ma uporządkowaną wiedzę ogólną obejmującą funkcjonowanie atmosfery i oceanu oraz współdziałaEK1
nie obu tych ośrodków.
Metody oceny
Egzamin pisemny, egzamin ustny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Student nie zna buStudent zna budowę
Student zna budowę
Zna zjawiska zachodowy oraz podstawoatmosfery i oceanu.
atmosfery i oceanu oraz dzące w atmosferze
wych praw funkcjopotrafi wymienić zai oceanie oraz ich
nowania atmosfery
chodzące w tych ośrod- wpływ na bezpieczeńi oceanu.
kach zjawiska. Student
stwo statku. Potrafi
potrafi opisać więkprognozować i unikać
szość zjawisk zachoniebezpiecznych zjadzących w atmosferze
wisk oraz zna ich
i oceanie.
wpływ na bezp. statku.
Ma podstawową wiedzę w zakresie użytkowania sprzętu pomiarowego stosowanego w obserwacjach
EK2
meteorologicznych na morzu (psychrometry, aneroidy, anemometry, etc.)I umie się nim posługiwać.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Student nie zna przyStudent potrafi schaStudent zna przyrządy
Potrafi obsługiwać
rządów pomiarowych
rakteryzować podstapomiarowe i zasady
podstawowe przyrządy
stosowanych w obwowe przyrządy popomiarów. Student pometeorologiczne i koserwacjach meteoromiarowe.
trafi obsługiwać podrzystać z dołączonych
logicznych.
stawowe przyrządy me- do nich instrukcji. Zna
teorologiczne.
ograniczenia przyrządów pomiarowych, budowę i zasadę działania. Kompleksowo je
obsługuje.
Zna podstawowe zasady wykonywania obserwacji meteorologicznych i hydrologicznych oraz organiEK3
136
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
zację sieci meteorologicznych i systemy nadawania prognoz pogody.
2
3
3,5 - 4
Nie zna podstawoStudent potrafi objaPotrafi scharakteryzowych zasad wykonyśnić sieć obserwacji i
wać systemy nadawania
wania obserwacji me- zasady ich wykonypogody. Wybiera stacje
teorologicznych i hywania.
nadające informację oddrologicznych.
powiednie dla obszaru
żeglugi.
4,5 - 5
Ocenia przydatność
odbieranych o informacji na statku. Tworzy
kompletny harmonogram odbioru inf. pogodowych na statku na
podróż, zna zasady
przekazu i systemy nadawania prognoz.
Potrafi posługiwać się skalami obserwacyjnymi (Beauforta, Stanów Morza, widzialności, zwartości
lodów, zachmurzenia, etc.) A także nomogramami, tablicami psychrometrycznymi
i międzynarodową terminologią meteorologiczną.
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna pods. skal ob- Zna pods. skale, obWie gdzie można znaKorzysta i stosuserwacyjnych.
serwacyjne i nomoleźćpods. skale obserje międzynarodową
gramy.
wacyjne, nomogramy,
terminologię meteorotablice. Stosuje w ogra- logiczną i zna jej znaniczonym zakresie poczenie. Potrafi przypomoce meteorologiczne.
rządkować każdą skalę
do zjawiska jakie opisuje i pewnie się nimi
posługuje.
Ma świadomość wpływu atmosfery i oceanu na bezpieczeństwo żeglugi i środowisko.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie łączy zjawisk hyPotrafi wskazać
Łączy zjawiska ekstreStosuje wzory i oblicza
drometeorologicznych wpływ ekstremalnych malne z pogodą.Zna nie ekstremalne stany poz wpływem na statek.
zjawisk na bezp. żew pełni genezę zjawisk
godowe (wezbranie
glugi i środowisko.
i próbuje je przewidysztormowe, tsunami,
wać.
sejsza).Przewiduje
wpływ pogody na statek i środowisko. Formułuje wnioski i zna
zasady ochrony statku
przed nimi.
Zna ogólną cyrkulację atmosfery, budowę układów niżowych i wyżowych.
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, egzamin pisemny
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna ogólnej cyrZna ogólną cyrkulację Zna ogólną cyrkulację
Zna ogólną cyrkulację
kulacji atmosfery ani
atmosfery oraz buatmosfery, Definiuje
atmosfery, Definiuje
budowy układów badowę układów wyżomasy powietrza, wiatry
masy powietrza, wiatry
rycznych.
wych i niżowych.
stałe i lokalne. Zna bu- stałe i lokalne. Zna budowę układów wyżodowę układów wyżowych i niżowych.
wych i niżowych. Potrafi określić i przewidywać zmienność pogody w strefach frontów atmosferycznych.
SEMESTR II
METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA
1.
2.
3.
4.
5.
AUDYTORYJNE
30 GODZ.
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
Budowa atmosfery.
Stany równowagi atmosfery.
Niże i wyże baryczne. Frontogeneza i frontoliza.
Ogólna cyrkulacja atmosfery.
Wiatry na kuli ziemskiej, wiatry lokalne.
137
Mgły i zamglenia.
Służba pogody dla żeglugi. Odbiór i interpretacja informacji pogodowej na statku.
Statkowe urządzenia meteorologiczne. Zasady prowadzenia pomiarów i obserwacji
meteorologicznych.
9. Wszechocean i jego podział, charakterystyka dna morskiego, osady.
10. Właściwości fizyko-chemiczne wód morskich.
6.
7.
8.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
ĆWICZENIOWE
Sieć obserwacji meteorologicznych i źródła informacji pogodowych.
Zasady prowadzenia obserwacji meteorologicznych.
Elementy pogody obserwowane i mierzone.
Ciśnienie atmosferyczne.
Temperatura powietrza.
Wilgotność powietrza. Pomiary psychrometryczne.
Wiatr. Wyznaczanie parametrów wiatru rzeczywistego.
Skala Beauforta, skala stanu morza.
Widzialność.
Rodzaje chmur.
Zjawiska pogodowe. Pogoda bieżąca.
Model stacji synoptycznej.
Oznaczenia stosowane na mapach pogody.
Przewidywanie zmienności warunków pogodowych na frontach atmosferycznych.
15 GODZ.
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
2.3.1.6
30+30+1+1
30+7
Godziny
30
15
ECTS
4
4
4
57
49
1
0,5
19
0,5
138
19.
Przedmiot:
Semestr
II
III
N/TM2012/23/19/MO2
METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
1
15
2
1
30
15
2
EK1 Posiada wiedzę dotyczącą cyklonów tropikalnych, zna zasady omijania stref sztormowych cyklonów oraz zasady sztormowania w nich.
EK2 Potrafi interpretować informację lodową dla celów żeglugi.
EK3 Potrafi interpretować informację dotyczącą falowania.
EK4 Posiada wiedze dotycząca krótkookresowych wahań poziomu morza. Potrafi obliczać ich
parametry.
EK5 Posiada wiedzę dotyczącą prądów morskich i ich wpływu na statek.
EK6 Potrafi interpretować tekstową i graficzną informację pogodową oraz sporządzać depesze pogodowe.
Kierunkowe
K_U19; K_K05
K_U19; K_U27
K_U19; K_U27
K_U19; K_U11
K_U19; K_U27
K_W06; K_W02
Posiada wiedzę dotyczącą cyklonów tropikalnych, zna zasady omijania stref sztormowych cyklonów
EK1
oraz zasady sztormowania w nich.
Metody oceny
Zaliczenie laboratorium, egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie zna budowy, obsza- Ma podstawową wieMa podstawową wieMa wiedzę dotyczącą
rów występowania, zadzę dotyczącą zachodzę dotyczącą zachozachowania cyklochowania cyklonów
wania cyklonów. Zna wania cyklonów. Ponów. Dokonuje włatropikalnych. Nie pozasady nawigacji na
trafi właściwie dokościwego wyboru trasy
trafi wyznaczać tras
obszarach występonać wyboru trasy na
na obszarze występoomijających cyklon. Nie wania cyklonów troobszarze występowawania cyklonów. Inzna zasad sztormowania pikalnych.
nia cyklonów. Zna za- terpretuje sytuację
w cyklonie.
sady sztormowania w
przewidując możliwe
polu sztormowym cyzachowanie cyklonu.
klonu.
Zna zasady sztormowania w polu sztormowym cyklonu.
Potrafi interpretować informację lodową dla celów żeglugi.
EK2
Metody oceny
Kryteria/Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie zna klasyfikacji
Zna podstawowy poZna podział zjawisk
Zna klasyfikację zjazjawisk lodowych. Nie
dział zjawisk lodolodowych. Właściwie
wisk lodowych. Prapotrafi posługiwać się
wych. Dokonuje
korzysta z map i biuwidłowo interpretuje
informacją lodową.
ogólnej analizy map i
letynów lodowych.
mapy i biuletyny lobiuletynów lodowych. Potrafi posługiwać się dowe. Posługuje się
Zna zasady przewinomogramami prenomogramami i wzodywania i zapobiegadykcji oblodzenia.
rami predykcji oblonia oblodzeniu na
Zna zasady przeciwdzenia statku. Zna zastatku.
działania oblodzeniu
sady przeciwdziałania
statku.
oblodzeniu statku w
różnych sytuacjach.
Potrafi interpretować informację dotyczącą falowania.
EK3
Metody oceny
Kryteria/Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie zna charakterystyki
Zna charakterystyki
Zna charakterystyki
Zna charakterystyki
falowania, teorii jego
falowania i ogólne za- falowania i założenia
falowania. Objaśnia
rozwoju i zanikania.
łożenia teorii tłuteorii tłumaczących
teorie tłumaczące jeNie potrafi obliczać
maczących jego rozjego rozwój i falowago rozwój i falowawielkości fal, prognowój i falowanie. Obli- nie. Oblicza wielkości nie. Oblicza wielkości
zować rozwoju falowacza podstawowe wiel- związane z falowazwiązane z falowania.
kości związane z faniem. Potrafi prognoniem. Potrafi prognolowaniem.
zować rozwój falowa- zować rozwój falo139
nia.
EK4
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
EK6
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
wania. Korzysta z
nomogramów prognozujących rozwój
falowania.
Posiada wiedze dotycząca krótkookresowych wahań poziomu morza. Potrafi obliczać ich parametry.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie potrafi opisać krótOgólnie charakteryOpisuje istotę i chaOpisuje istotę i chakookresowych wahań
zuje krótkookresowe
rakter krótkookresorakter krótkookresopoziomu morza ani obwahania poziomu mo- wych wahań poziomu
wych wahań poziomu
liczać ich parametrów.
rza. Oblicza podstamorza. Potrafi oblimorza. Potrafi obliwowe ich parametry.
czyć parametry tych
czyć parametry tych
wahań. Zna kryteria
wahań. Zna kryteria
otwartego oceanu i
otwartego oceanu i
płytkowodzia.
płytkowodzia. Interpretuje wpływ zjawiska krótkookresowego wahania poziomu morza na statek.
Posiada wiedzę dotyczącą prądów morskich i ich wpływu na statek.
Zaliczenie laboratorium, egzamin pisemny
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie posiada wiedzy doPosiada podstawową
Zna klasyfikację, cha- Zna klasyfikację, chatyczącej prądów morwiedzę dotyczącą
rakterystykę i miejsca
rakterystykę i miejsca
skich.
prądów morskich.
występowania prądów występowania prąmorskich. Potrafi obli- dów morskich. Potrafi
czać parametry prąobliczać parametry
dów.
prądów. Zna kryteria
płytkowodzia dla prądów i wpływ płytkowodzia na kierunek i
prędkość prądu.
Potrafi interpretować tekstową i graficzną informację pogodową oraz sporządzać depesze pogodowe.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie potrafi dokonać inW stopniu ograniczo- Właściwie interpretuje Właściwie interpreterpretacji informacji
nym interpretuje tektekstowe informacje
tuje tekstowe inforpogodowej. Nie potrafi
stowe i graficzne inpogodowe oraz mapy
macje pogodowe oraz
sporządzić depeszy poformacje pogodowe.
pogody. Sporządza
mapy pogody. Włagodowej.
Zna zasady sporządepeszę pogodową.
ściwie dobiera źródła
dzania depeszy pogoinformacji pogododowej.
wej. Potrafi przygotować program odbioru informacji dla wybranej trasy statku.Sporządza depeszę
pogodową.
SEMESTR III
1.
2.
3.
4.
5.
6.
AUDYTORYJNE
Meteorologia synoptyczna szerokości tropikalnych; MSZ, pasaty, monsuny.
Cyklony tropikalne. Budowa i obszary powstawania, warunki pogodowe.
Stadia rozwoju cyklonu tropikalnego, klasyfikacja prognostyczna.
Zjawiska lodowe na morzach.
Służba lodowa, przekazywanie informacji o zjawiskach lodowych.
Falowanie, charakterystyka. Falowanie wiatrowe. Teorie powstawania, rozwoju i zaniku.
140
30 GODZ.
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
7.
8.
9.
10.
11.
Wpływ falowania na ruch statku.
Prognozowanie pól falowania.
Prądy morskie. Klasyfikacja, występowanie, charakterystyka.
Wahania poziomu morza – długookresowe, sezonowe, krótkookresowe.
Wezbrania i obniżenia sztormowe, sejsze, tsunami.
SEMESTR III
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Cyklon tropikalny jako niebezpieczeństwo nawigacyjne. Omijanie pola sztormowego.
Sztormowanie w cyklonie tropikalnym.
Sporządzanie depesz meteorologicznych.
Interpretacja map i biuletynów zlodzenia.
Oblodzenie statków. Przewidywanie oblodzenia statku. Prognozowanie możliwości
oblodzenia statku na podstawie nomogramów.
Bałtycki Klucz Lodowy - BKL.
Obliczanie parametrów prądu wiatrowego (kierunek, prędkość).
Analiza i interpretacja tekstowych informacji pogodowych (falowanie, widzialność,
zjawiska).
9. Analiza i interpretacja map pogody (mapy analizy dolnej, ciśnienia, falowania)
10. Wypełnianie dziennika pokładowego i dziennika obserwacji hydrometeorologicznych.
11. Wydawnictwa i pomoce hydrometeorologiczne.
12. Hydrometeorologiczne programy doradcze.
8.
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
2.3.1.6, 2.2.4
30+30+1+1
30+7
Godziny
30
15
ECTS
4
4
4
57
49
2
1,5
19
0,5
1. Admiralty List of Radio Signals, 2005.
141
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Holec M., Tymański P., Podstawy meteorologii i nawigacji meteorologicznej, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1985.
Holec M., Wiśniewski B., Zarys oceanografii cz. I, Statyka morza, Wyd. WSM w Gdyni, Gdynia 1983.
Trzeciak S., Meteorologia morska z oceanografią, Wyd. PWN, Warszawa 2006.
Wiśniewski B., Holec M., Zarys oceanografii cz. II, Dynamika morza, Wyd. WSM w Gdyni, Gdynia 1983.
Wiśniewski B., Grzelak Z., Mapy faksymilowe w nawigacji morskiej, Wyd. Morskie, Gdańsk 1981.
Wiśniewski B., Falowanie wiatrowe, Wyd. US, Szczecin 2001.
1. Defaut A., Physical Oceanography, Pergamon Rev, 1961.
2. Łomniewski K., Oceanografia fizyczna, PWN, Warszawa 1969.
3. Skóra K., Wiśniewski B., Pływy i prądy pływowe, Wyd. AM, Szczecin 2006.
4. Wiśniewski B., Problemy wyboru drogi morskiej statku, Wyd. Morskie, Gdańsk 1990.
5. Zakrzewski W., Zjawiska lodowe na morzach, Wyd. Morskie, Gdańsk 1982.
prof. dr hab. inż. of. wacht. Bernard Wiśniewski
dr Piotr Medyna
mgr inż. of. wacht. Szymon Siódmak
[email protected]
ZMiO
[email protected]
[email protected]
ZMiO
ZMiO
142
20.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
N/TM2012/11/20/UN1
URZĄDZENIA NAWIGACYJNE – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
1
30
15
15
2
15
1
2
15
30
2
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
3
15
1
1
15
15
2
Celem kształcenia jest nauczenie zasady działania, eksploatacji i efektywnego wykorzystania urządzeń i systemów radarowych i nawigacyjnych zamontowanych na statku ze zwróceniem uwagi na ich ograniczenia, dokładności oraz specyfikę zobrazowania informacji nawigacyjnej.
Zakres szkoły średniej, elementy nawigacji, podstaw elektroniki, fizyki, matematyki automatyki i bezpieczeństwa nawigacji.
Ma wiedzę w zakresie budowy, zasady działania oraz możliwości wykorzystania, obEK1
sługi i konfiguracji urządzeń nawigacyjnych.
Posiada umiejętności w zakresie wykorzystania, obsługi i konfiguracji urządzeń nawiEK2
gacyjnych.
Ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych
EK3
z wykorzystaniem odbiorników systemów nawigacyjnych.
Ma wiedzę w zakresie
EK1
nawigacyjnych.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
Kryterium 1
Nie zna budowy nie
Budowa żyroskorozumie zjawisk fipów i żyrokompa- zyki ciała sztywnego.
sów.
Kryterium 2
Posiada wiedzę w
zakresie budowy
logów,.
Kryterium 3
Posiada wiedzę w
zakresie standardów, dokładności
i ograniczeń logów.
Kryterium 4
Posiada wiedzę w
zakresie standardów, dokładności
i ograniczeń
echosond.
Kryterium 5
Posiada wiedzę w
zakresie budowy
logów, umie kon-
Kierunkowe
K_W05; K_W06;
K_W13; K_W24
K_U01; K_U12;
K_U18; K_U26
K_W28
budowy, zasady działania, wykorzystania, obsługi i konfiguracji urządzeń
3
Zna budowę schematycznie, rozumie podstawowe zjawiska fizyki ciała sztywnego.
3,5 - 4
Zna budowę techniczną, rozumie podstawowe zjawiska fizyki ciała sztywnego.
Posiada wiedzę w zakresie podstawowym,
umie uruchomić log ale
nie kalibruje go.
Posiada wiedzę w zakresie standardów, i dokładności systemów
nawigacyjnych.
umie uruchomić log i
skalibrować go.
Posiada wiedzę w zakresie ograniczeń systemów nawigacyjnych.
Nie posiada wiedzy w
zakresie standardów,
dokładności i ograniczeń echosond.
Posiada wiedzę w zakresie standardów, i dokładności echosond.
Posiada wiedzę w zakresie ograniczeń
echosond.
Posiada wiedzę w zakresie standardów,
dokładności i ograniczeń echosond.
Nie posiada wiedzy i
nie umie.
umie uruchomić echosondę ale nie kalibruje
umie uruchomić echosondę i skalibrować
Posiada wiedzę w zakresie rozszerzonym,
umie uruchomić
echosondę i skali-
nie umie.
dokładności i ograniczeń systemów nawigacyjnych.
143
4,5 - 5
Zna budowę techniczną, rozumie rysunki techniczne, rozumie zaawansowane
zjawiska fizyki ciała
sztywnego.
skalibrować go.
Posiada wiedzę w zakresie standardów,
figurować echosondę.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wykorzystanie
żyrokompasów.
Kryterium 2
Obsługa i konfiguracja autopilotów.
Kryterium 3
Posiada umiejętności w zakresie
obsługi i kalibracji logów.
Kryterium 4
Posiada wiedzę w
zakresie budowy
logów, umie konfigurować echosondę.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Posiada wiedzę w
zakresie norm
technicznych.
Kryterium 2
Posiada wiedzę w
zakresie standardów.
jej.
Posiada umiejętności w zakresie wykorzystania, obsługi i konfiguracji urządzeń nawigacyjnych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Potrafi korzystać
Potrafi korzystać
Potrafi w pełni wykoz żyrokompasów.
z żyrokompasów w
z żyrokompasów w
rzystać możliwości
stopniu podstawowym.
stopniu zaawansoważyrokompasów nawinym.
gacyjnych.
Nie potrafi obsługiPotrafi obsługiwać i
Potrafi obsługiwać i
Potrafi w pełnym zawać i konfigurować
konfigurować odbiorkonfigurować odbiorkresie obsługiwać i
odbiorników systeniki systemów nawiganiki systemów nawikonfigurować odmów nawigacyjnych.
cyjnych w stopniu podgacyjnych w stopniu
biorniki systemów
stawowym.
zaawansowanym.
nawigacyjnych.
Nie posiada umiejętUmie uruchomić log ale Umie uruchomić log i
Posiada wiedzę w zaności
nie kalibruje go.
skalibrować go.
kresie rozszerzonym,
skalibrować go.
nie umie.
umie uruchomić echosondę ale nie kalibruje
jej.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
umie uruchomić echosondę i skalibrować
jej.
umie uruchomić
echosondę i skalibrować jej.
Ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych z wykorzystaniem
odbiorników systemów nawigacyjnych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie posiada wiedzy w Posiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w zazakresie EK3
kresie norm IEC i PN.
kresie norm IEC i PN
kresie norm IEC i
oraz interpretuje je.
PN, interpretuje oraz
łączy z normami EN.
Nie posiada wiedzy w Posiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w zazakresie EK3
kresie standardów morkresie standardów
kresie standardów
skich IMO.
morskich IMO i łączy
morskich IMO i łączy
je z dokumentacją.
je z dokumentacją w
języku angielskim.
SEMESTR I
PODSTAWOWE SYSTEMY NAWIGACYJNE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
brować jej.
jej.
AUDYTORYJNE
30 GODZ.
Zjawiska fizyczne wykorzystywane do wyznaczania kierunku w kompasach.
Budowa i zasada działania żyrokompasów.
Budowa , zasada działania i obsługa autopilotów.
Pomiar prędkości statku - budowa i zasada działania logów.
Pomiar głębokości - budowa i zasada działania echosond.
Wykrywanie obiektów podwodnych w płaszczyźnie poziomej - budowa i zasada działania sonaru oraz echosondy wielowiązkowej.
Cyfrowe oraz analogowe metody rejestracji danych z urządzeń nawigacyjnych – budowa i zasada działania VDR (Voyage Data Recorder).
Urządzenia nawigacji inercyjnej, zasady działania, główne zastosowania.
Systemy i urządzenia dynamicznego pozycjonowania.
Wymagania stawiane przez instytucje klasyfikacyjne odnośnie urządzeń nawigacyjnych.
Parametry fali elektromagnetycznej w zastosowaniu nawigacyjnym.
Wzorce i skale czasu w systemach radionawigacyjnych.
Linia pozycyjna w radionawigacji i podział systemów radionawigacyjnych.
Układy odniesienia pozycji.
SEMESTR I
1. Budowa żyrokompasu i kuli żyrokompasowej.
2. Kalibracja wskazań żyrokompasu.
144
LABORATORYJNE
15 GODZ.
3.
4.
5.
6.
7.
Charakterystyki i zasady regulacji autopilotów.
Ocena dokładności sterowania za pomocą autopilota.
Budowa i zasady eksploatacji logów – korekta wskazań.
Budowa i zasady obsługi echosond nawigacyjnych.
Interpretacja wskazań echosondy nawigacyjnej.
SEMESTR I
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
1. Podstawy statystyki w analizie danych (średnie statystyczne: arytmetyczna, geometryczna, ważona) mediana, dominanta.
2. Zasady pomiaru głębokości i odległości; błędy i ograniczenia.
3. Budowę, zasadę działania i dokładności: żyroskopów MEMS, żyroskopów optycznych; zastosowania żyroskopów optycznych i MEMS w systemach nawigacyjnych.
4. Metody regulacji systemów kontroli kursu (autopilotów).
5. Podstawowe metody wymiany informacji pomiędzy urządzeniami nawigacyjnymi – protokół NMEA.
6. Analityczna i geometryczna postać linii pozycyjnych, analityczne i graficzne wyznaczanie pozycji.
7. Modele błędu, średni błąd kwadratowy, równoległobok błędu, koło błędu, elipsa błędu.
Godziny
30
30
ECTS
2
15
5
5
87
62
2
1
45
1
145
20.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
N/TM2012/12/20/UN2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
1
30
15
15
2
2
30
15
2
1
15
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
3
15
1
1
15
15
2
EK1 Ma wiedzę oraz umiejętności w zakresie wykorzystania, obsługi i konfiguracji odbiorników systemów nawigacyjnych do planowania oraz realizacji podróży morskiej. Zna
ograniczenia i dokładności systemów nawigacyjnych.
EK2 Ma wiedzę w zakresie: właściwości i propagacji fal elektromagnetycznych, parametrów
fal radiowych, wzorców i skali czasu, układów odniesienia oraz zjawisk wpływających
na ruch satelity w Ziemskim polu grawitacyjnym. Zna budowę i zasadę działania poszczególnych systemów nawigacyjnych.
EK3
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integrować je,
dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie dotyczące efektywnego wykorzystania systemów nawigacyjnych w praktyce.
Kierunkowe
K_W15;K_U12;
K_U18; K_U26
K_W06; K_W13;
K_W24
K_U01
Ma podstawową wiedzę oraz umiejętności w zakresie wykorzystania, obsługi i konfiguracji odbiorEK1
ników systemów nawigacyjnych do planowania oraz realizacji podróży morskiej. Zna ograniczenia
i dokładności systemów nawigacyjnych.
Metody oceny
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie laboratoriów.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Potrafi korzystać z odPotrafi korzystać
Potrafi w pełni wyWykorzystanie od- z odbiorników systebiorników systemów
z odbiorników syskorzystać możliwości
biorników systemów nawigacyjnych.
nawigacyjnych w stoptemów nawigacyjodbiorników systemów nawigacyjniu podstawowym.
nych w stopniu zamów nawigacyjnych.
nych.
awansowanym.
Kryterium 2
Obsługa i konfiguracja odbiorników
systemów nawigacyjnych.
Nie potrafi obsługiwać
i konfigurować odbiorników systemów nawigacyjnych.
konfigurować odbiorniki systemów nawigacyjnych w stopniu podstawowym.
konfigurować odbiorniki systemów
nawigacyjnych w
stopniu zaawansowanym.
Potrafi w pełnym zakresie obsługiwać i
konfigurować odbiorniki systemów
nawigacyjnych.
Kryterium 3
Posiada wiedzę w
zakresie standardów, dokładności i
ograniczeń systemów nawigacyjnych.
EK2
Posiada wiedzę w zakresie standardów, i
dokładności systemów
nawigacyjnych.
Posiada wiedzę w
zakresie ograniczeń
systemów nawigacyjnych.
Posiada wiedzę w
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium1
Posiada wiedzę w
zakresie: właściwości i propagacji
Ma wiedzę w zakresie: właściwości i propagacji fal elektromagnetycznych, parametrów fal radiowych, wzorców i skali czasu, układów odniesienia oraz zjawisk wpływających na ruch satelity w
Ziemskim polu grawitacyjnym. Zna budowę i zasadę działania poszczególnych systemów nawigacyjnych.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Posiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w
Posiada wiedzę w
zakresie EK3.
kresie właściwości i
zakresie właściwości
zakresie właściwości
propagacji fal radioi propagacji fal rai propagacji fal rawych.
diowych. Zna wzorce diowych. Zna wzorce
146
fal elektromagnetycznych, parametrów fal radiowych, wzorców i
skal czasu, układów odniesienia.
Kryterium 2
Posiada wiedzę w
zakresie zjawisk
wpływających na
sztuczne satelity.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wykorzystanie
publikacji, dokumentacji dotyczących systemów
nawigacyjnych.
i skale czasu.
Posiada wiedzę w
zakresie praw rządzących ruchem w
polu grawitacyjnym
oraz elementów orbit
satelity.
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie dotyczące efektywnego wykorzystania systemów nawigacyjnych w praktyce.
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie laboratoriów
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi pozyskać i
Swobodnie korzysta
zinterpretować podstazinterpretować inforzinterpretować inz pozyskanych puwowych informacji do- macje zawarte w informacje zawarte w
blikacji i dokumentatyczących wymagań i
strukcjach obsługi
instrukcjach obsługi
cji również w języku
wykorzystania urząurządzeń systemów
urządzeń systemów
angielskim właściwie
dzeń systemów nawinawigacyjnych w celu
nawigacyjnych w ce- ją interpretując dla
gacyjnych.
prawidłowej ich ekslu prawidłowej ich
zapewnienia bezploatacji.
eksploatacji oraz dopiecznej eksploatacji
konać ich porównaurządzeń systemów
nia z wymaganiami
nawigacyjnych.
technicznymi opracowanymi dla tych
urządzeń, również w
języku angielskim.
zakresie EK4.
Posiada wiedzę w zakresie praw rządzących
ruchem w polu grawitacyjnym.
SEMESTR II
SATELITARNE SYSTEMY RADIONAWIGACYJNE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
6.
7.
8.
9.
Posiada wiedzę w
zakresie elementów
orbity satelity.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Ruch sztucznego satelity w ziemskim polu grawitacyjnym.
System satelitarny GPS – budowa, zasada działania, dokładność.
System satelitarny GLONASS – budowa, zasada działania, dokładność.
System satelitarny Galileo – budowa, zasada działania, dokładność.
Wersje różnicowe GNSS (DGNSS) – metody, zasady działania, dokładności.
Pilotażowe systemy radionawigacyjne bliskiego zasięgu – budowa, zasady działania, dokładności.
System hiperboliczny Loran-C – budowa, zasada działania, zasięg, dokładność, poprawki.
Europejski system nawigacyjny Eurofix – budowa, zasada działania, zasięg, dokładność.
Radionamierzanie.
Systemy nawigacji zintegrowanej, wykorzystanie monitorów wielofunkcyjnych.
System automatycznej identyfikacji (AIS).
Wydawnictwa radionawigacyjne polskie i angielskie – ALRS.
Eksploatacja odbiorników systemów radionawigacyjnych.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
i skale czasu oraz
układy odniesienia.
SATELITARNE SYSTEMY RADIONAWIGACYJNE
LABORATORYJNE
30 GODZ.
Wydawnictwa radionawigacyjne polskie i angielskie – ALRS.
Procedura uruchomienia i regulacji podstawowej odbiorników systemów radionawigacyjnych.
Prezentacja informacji w odbiornikach systemów radionawigacyjnych.
Kontrola poprawności pracy odbiorników systemów radionawigacyjnych.
Metody poprawienia dokładności parametrów wektora stanu statku wyznaczanych przez odbiorniki systemów radionawigacyjnych.
Programowanie parametrów trasy i prowadzenie nawigacji.
w odbiornikach systemów radionawigacyjnych.
Programowanie parametrów pracy i prowadzenie nawigacji przy pomocy zintegrowanego zestawu nadawczo-odbiorczego DGNSS/AIS.
Ocena dokładności wskazań odbiorników systemu hiperbolicznego Loran-C.
Ocena dokładności wskazań odbiorników systemów satelitarnych GNSS.
147
10. Ocena dokładności wskazań pozycji i kursu rzeczywistego kompasu GPS.
11. Radionamierzanie w paśmie UKF.
Godziny
15
30
ECTS
2
5
2
5
59
47
2
1,5
35
0,5
148
20.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
N/TM2012/23/20/UN1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
1
30
15
15
2
15
1
2
15
30
2
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
3
15
1
1
15
15
2
EK1 Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z reprezentowaną
dyscypliną inżynierską w zakresie radiolokacji.
EK2 Potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania i ocenić– w zakresie wynikającym
z reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej – istniejące rozwiązania techniczne radarów,
interpretować obraz radarowy i procesy regulacji.
Kierunkowe
K_W05; K_W17;
K_W26
K_U18; K_U19;
K_U26
Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z reprezentowaną dyscyEK1
pliną inżynierską w zakresie radiolokacji.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie posiada wiedzy w Posiada wiedzę w zaPosiada wiedzę w zaPosiada pełną wiedzę
Ma uporządkozakresie radiolokacji.
kresie radiolokacji na
kresie radiolokacji na
w zakresie radiolokawaną, podbudopoziomie podstawopoziomie zaawansocji.
waną teoretycznie
wym.
wanym.
wiedzę ogólną
związaną z reprezentowaną dyscypliną inżynierską
w zakresie radiolokacji.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi dokonać
analizy sposobu
funkcjonowania i
ocenić– w zakresie wynikającym
z reprezentowanej
dyscypliny inżynierskiej – istniejące rozwiązania
techniczne radarów, interpretować obraz radarowy i procesy
regulacji.
Potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania i ocenić– w zakresie wynikającym
z reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej – istniejące rozwiązania techniczne radarów, interpretować obraz radarowy i procesy regulacji.
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów , sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi obsługiPotrafi obsługiwać
wać urządzeń radarourządzenia radarowe.
urządzenia radarowe
urządzenia radarowe,
wych.
oraz zna jego możlizna jego możliwości i
wości i ograniczenia.
ograniczenia oraz potrafi właściwie zinterpretować obraz radarowy.
149
SEMESTR III
RADIOLOKACJA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
WYKORZYSTANIE URZĄDZEŃ RADAROWYCH – SZKOLENIE NA POZIOMIE OPERACYJNYM
1. Wymagania techniczno-eksploatacyjne IMO dotyczące urządzeń radarowych.
2. Podstawowe zjawiska i problemy radiolokacji.
3. Budowa i eksploatacja morskiego radaru nawigacyjnego.
4. Interpretacja zobrazowania radarowego.
5. Błędy i dokładność pomiarów radarowych.
6. Diagnostyka sprawności radaru i wstępna lokalizacja uszkodzeń.
7. Obróbka cyfrowa ech i jej wpływ na zobrazowanie radarowe.
8. Urządzenia współpracujące z radarem nawigacyjnym.
SEMESTR III
LABORATORYJNE
RADIOLOKACJA
15 GODZ.
WYKORZYSTANIE URZĄDZEŃ RADAROWYCH – SZKOLENIE NA POZIOMIE OPERACYJNYM
1. Wpływ elementów regulacyjnych na obraz radarowy.
2. Zorientowania i zobrazowania.
3. Parametry techniczno-eksploatacyjne radaru.
4. Zniekształcenia i zakłócenia obrazu radarowego.
5. Identyfikacja ech.
6. Pomiary radarowe.
7. Diagnostyka technicznej sprawności radaru.
Godziny
15
15
ECTS
2
5
5
2
44
32
2
1
22
1
150
20.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
N/TM2012/24/20/UN4
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
1
30
15
15
2
15
1
2
15
30
2
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
3
15
1
1
15
15
2
EK1 Ma wiedzę w zakresie standardów, norm technicznych, ograniczeń oraz zasad wykorzystania systemów radarowych.
EK2
EK3
Potrafi w sposób efektywny wykorzystywać systemy radarowe do pozyskiwania i analizy
informacji dot. sytuacji kolizyjnej i nawigacji radarowej oraz podejmuje właściwe i skuteczne decyzje.
Posiada umiejętność pracy zespołowej oraz kierować zespołem wchodzącym w skład
wachty nawigacyjnej precyzyjnie wyznaczając zadania oraz nadzorując prawidłowość ich
wykonania.
Kierunkowe
K_W13; K_W15;
K_W16: K_W17;
K_W23:K_W24
K_U01; K_U12;
K_U18; K_U24;
K_U28
K_W12; K_K03;
K_K04
Ma wiedzę w zakresie standardów, norm technicznych, ograniczeń oraz zasad wykorzystania systeEK 1
mów radarowych.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstaw stanZna standardy i zasady Zna standardy i zaZna standardy i zaZnajomość zadardów i zasad wykowykorzystania systesady wykorzystania
sady wykorzystania
gadnień związarzystania systemów ramów radarowych na
systemów radarosystemów radaronych z wykorzydarowych w praktyce.
poziomie podstawowych oraz potrafi
wych oraz potrafi
staniem systemów
wym.
właściwie interprewłaściwie interpreradarowych.
tować ich wskazania
tować ich wskazania
w odniesieniu do inw odniesieniu do innych systemów.
nych systemów z
uwzględnieniem ich
ograniczeń.
Potrafi w sposób efektywny wykorzystywać systemy radarowe do pozyskiwania i analizy informacji
EK2
dot. Sytuacji kolizyjnej i nawigacji radarowej oraz podejmuje właściwe i skuteczne decyzje.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi sporządzić
Potrafi sporządzić naPotrafi sprawdzić
Potrafi właściwie
Poprawność spoprawidłowego nakresu
kres i meldunek radawpływ planowanego
stosować metodę narządzenia nakresu radarowego z wymarowy w wyznaczonym
manewru na ruch inkresową w złożonych
radarowego.
ganą dokładnością w
czasie oraz zaplanować nych jednostek oraz
sytuacjach kolizyjwyznaczonym czasie.
prawidłowy manewr
zaplanować manewr
nych.
zapobiegawczy, wyko- powrotny.
nać zaplanowany manewr i sprawdzić jego
skuteczność.
Kryterium 2
Potrafi zidentyfikować
Potrafi właściwie inPotrafi właściwie
Właściwa interinterpretować informaobiekty niebezpieczne
terpretować informaocenić wpływ dopretacja informacji przedstawionej na
oraz właściwie określić cję przedstawioną na
kładności sporządzecji.
nakresie.
wielkość planowanego
nakresie w aspekcie
nia nakresu na bezmanewru zapobiestosowania przepipieczeństwo podejgawczego.
sów MPDM
mowanych decyzji.
Kryterium 3
Potrafi zidentyfikować
Potrafi dokonać właPotrafi dokonać opPoprawność dozidentyfikować obiekobiekty na ekranie raściwego wyboru
tymalnego wyboru
konania pomiatów na ekranie radaru.
daru oraz dokonać poobiektów pomiaroobiektów pomiarorów radarowych.
miarów namiaru i odwych pod kątem dowych kompleksowo
ległości.
kładności określonej
analizując złożone
151
Kryterium4
Poprawność wyznaczenia pozycji
na mapie.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Praca zespołowa
na mostku.
pozycji radarowej.
przypadki.
Dokonuje obliczeń
Kompleksowo roznawigacyjnych, w
wiązuje problem narozszerzonym zakrewigacyjny analizuje
sie właściwie interzłożone przypadki.
pretując sytuację nawigacyjną.
Posiada umiejętność pracy zespołowej oraz kierować zespołem wchodzącym w skład wachty nawigacyjnej precyzyjnie wyznaczając zadania oraz nadzorując prawidłowość ich wykonania.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Potrafi właściwie wyPotrafi samodzielnie
podzielić zadań związa- konywać powierzone
wykonywać powiewykonywać powienych z prowadzeniem
mu zadania jedynie
rzone mu zadania
rzone mu zadania,
wachty nawigacyjnej i
pod nadzorem.
oraz dokonać władokonać właściwego
egzekwować ich realiściwego ich podziału
ich podziału w przyzację lub właściwie wyw przypadku dowopadku dowodzenia
konać powierzonych
dzenia wachtą nawiwachtą nawigacyjną
zadań.
gacyjną.
oraz właściwie kontrolować ich realizację.
Nie identyfikuje problemu nawigacyjnego w
podstawowym zakresie
Potrafi wyznaczyć pozycję statku z wymaganą dokładnością.
SEMESTR IV
NAWIGACJA I NAKRESY RADAROWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
15 GODZ.
Nakres radarowy w ruchu względnym i rzeczywistym.
Meldunek radarowy.
Planowanie i kontrola skuteczności manewrów antykolizyjnych na nakresie radarowym.
Czynniki wpływające na dokładność zakresów.
Wykorzystanie urządzeń radarowych do określania i kontroli pozycji statku.
Pomoce nakresowe EPA i ATA – zasada działania i możliwości wykorzystania.
Wykorzystanie urządzeń radarowych z zastosowaniem przepisów MPDM w celu zapobiegania kolizji i sytuacji nadmiernego zbliżenia.
SEMESTR IV
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
AUDYTORYJNE
NAWIGACJA I NAKRESY RADAROWE
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Sporządzanie nakresu radarowego w ruchu względnym i rzeczywistym.
Konstrukcja trójkąta prędkości.
Określenie odległości największego zbliżenia i czasu jej wystąpienia.
Określenie kursu, prędkości i aspektu statku.
Meldunek radarowy.
Złudność ruchu względnego.
Planowanie manewru antykolizyjnego.
Kontrola skuteczności manewrów antykolizyjnych.
Wykorzystanie urządzeń radarowych do określania pozycji radarowej.
Technika linii równoległych.
Korzystanie z urządzeń radarowych z uwzględnieniem prawideł MPDM.
152
Godziny
15
15
ECTS
5
30
15
80
35
3
1
60
2
153
20.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
V
N/TM2012/35/20//UN5
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
1
30
15
15
2
15
1
2
15
30
2
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
3
15
1
1
15
15
2
EK1 Ma wiedzę z zakresu wymagań technicznych, zasad wykorzystania i ograniczeń systemów z automatycznym śledzeniem ech.
EK2
EK3
Potrafi w sposób efektywny wykorzystywać systemy radarowe z automatycznym śledzeniem ech do pozyskiwania i analizy informacji o sytuacji kolizyjnej oraz podejmuje właściwe i skuteczne decyzje antykolizyjne i nawigacyjne.
Posiada umiejętność dowodzenia wachtą nawigacyjną, precyzyjnie wyznaczając zadania
członkom wachty oraz nadzorując prawidłowość ich wykonania.
Kierunkowe
K_W13; K_W15;
K_W16: K_W17;
K_W23:K_W24
K_U01; K_U12;
K_U18; K_U24;
K_U28
K_W12; K_K03;
K_K04
Ma wiedzę z zakresu wymagań technicznych, zasad wykorzystania i ograniczeń systemów z autoEK1
matycznym śledzeniem ech.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawoZna wymagania techZna wymagania techZna wymagania techZnajomość zawych wymagań techniczne oraz podstaniczne, ograniczenia
niczne, ograniczenia
gadnień związanicznych oraz zasad
wowe funkcje systeoraz podstawowe i dooraz podstawowe i
nych z wykorzywykorzystania systemów z automatyczdatkowe funkcje systedodatkowe funkcje
staniem systemów mów z automatycznym śledzeniem ech.
mów z automatycznym
systemów z automaradarowych z aunym śledzeniem ech
śledzeniem ech wraz
tycznym śledzeniem
tomatycznym śle- na mostku.
zasadami ich wykorzyech wraz zasadami
dzeniem ech.
stania.
ich wykorzystania, a
także zasady współpracy tych urządzeń
w systemie mostka
zintegrowanego
Potrafi w sposób efektywny wykorzystywać systemy radarowe z automatycznym śledzeniem ech do
EK2
pozyskiwania i analizy informacji o sytuacji kolizyjnej oraz podejmuje właściwe
i skuteczne decyzje antykolizyjne i nawigacyjne.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi prawiPotrafi uzyskać inPotrafi uzyskać inforPotrafi uzyskać inWykorzystanie
dłowo uzyskać i zinformację o sytuacji
mację o sytuacji koliformację o sytuacji
urządzeń z autoterpretować informakolizyjnej panującej
zyjnej panującej wokół
kolizyjnej panującej
matycznym ślecji o sytuacji kolizyjwokół statku włastatku własnego, wławokół statku władzeniem ech do
nej panującej wokół
snego, właściwie ją
ściwie ją zinterpretować snego, właściwie ją
unikania kolizji.
statku własnego.
zinterpretować i wyi wykorzystać do zapla- zinterpretować i wykorzystać do zaplanowania akcji zapobiekorzystać do zaplanowania akcji zapogawczej z właściwym
nowania akcji zapobiegawczej.
uwzględnieniem błędów biegawczej z właścii ograniczeń urządzeń z
wym uwzględnieniem
automatycznym śledzebłędów i ograniczeń
niem echa.
urządzeń z automatycznym śledzeniem
echa z uwzględnieniem przepisów regulujących zachowanie statków w sytuacjach kolizyjnych.
154
Kryterium 2
Wykorzystanie
urządzeń z automatycznym śledzeniem ech do
prowadzenia bezpiecznej nawigacji.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Dowodzenie
wachtą nawigacyjną
Nie potrafi włączyć i
prawidłowo wykorzystać podstawowych
funkcji systemów z
automatycznym śledzeniem echa.
Potrafi uruchomić i
wykorzystać podstawowe funkcje systemów z automatycznym śledzeniem echa
w podstawowym zakresie.
Potrafi uruchomić i
wykorzystać podstawowe i dodatkowe
funkcje systemów z
automatycznym śledzeniem echa w zakresie wraz z prawidłową interpretacją
ograniczeń oraz możliwością współpracy
w ramach systemu
mostka zintegrowanego.
Posiada umiejętność dowodzenia wachtą nawigacyjną, precyzyjnie wyznaczając zadania członkom
wachty oraz nadzorując prawidłowość ich wykonania.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Potrafi dokonać poPotrafi dokonać poPotrafi dokonać popodzielić zadań nawi- działu zadań nawigadziału zadań nawigadziału zadań nawigagacyjnych pomiędzy
cyjnych pomiędzy
cyjnych pomiędzy
cyjnych pomiędzy
członków wachty.
członków wachty.
członków wachty i proczłonków wachty
wadzić właściwego
oraz prowadzić włanadzoru nad ich wykościwy nadzór nad ich
naniem.
wykonaniem oraz
ocenić przydatność
członków wachty.
SEMESTR V
ARPA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Potrafi uruchomić i wykorzystać podstawowe
funkcje systemów z automatycznym śledzeniem echa wraz z prawidłową interpretacją
ograniczeń systemów.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Wymagania IMO dotyczące ARPA.
Zasada działania, podstawowe funkcje, obsługa ARPA.
Uzyskiwanie i interpretacja informacji wyjściowej ARPA.
Układ śledzenia – zasada działania, możliwości i ograniczenia, opóźnienia czasowe otrzymywanej informacji.
Testowanie, błędy i ograniczenia urządzeń ARPA.
Ryzyko obdarzenia wskazań ARPA zbyt dużym zaufaniem.
Stabilizacja obrazu radarowego względem dna z wykorzystaniem funkcji ARPA.
Współpraca ECDIS-AIS-ARPA.
Wykorzystanie urządzeń radarowych z zastosowaniem przepisów MPDM w celu zapobiegania kolizji i sytuacji nadmiernego zbliżenia.
SEMESTR V
ARPA
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1. Zapoznanie się z mostkiem nawigacyjnym i obsługą urządzeń nawigacyjnych symulatora.
2. Włączanie i obsługa ARPA.
3. Sposoby prezentacji danych wyjściowych.
4. Akwizycja ech ręczna i automatyczna.
5. Funkcja manewru próbnego.
6. Błędy ARPA, ich źródła i zasady identyfikacji.
7. Błędy w interpretacji informacji o echach śledzonych.
8. Stabilizacja obrazu radarowego względem dna z wykorzystaniem funkcji ARPA.
9. Testy operacyjne ARPA, zasady lokalizacji uszkodzeń.
10. Korzystanie z urządzeń radarowych z uwzględnieniem prawideł MPDM.
155
Godziny
15
15
4
ECTS
5
45
34
2
1
21
1
6
1. Ackroyd N., Lorimer R., Global navigation - a GPS user’s guide, Lloyd’s of London Press LTD, London 1990.
2. Bole A. G., Radar and ARPA Manual, Butterworth-Heinmann Elsevier, Great Britain 2007.
3. Duda D., Ratowanie życia ludzkiego na morzu, WSM Gdynia, Gdynia 1988.
4. Felski A., Pomiar prędkości okrętu, AMW Gdynia 1998.
5. Gucma M., Montewka J., Podstawy morskiej nawigacji inercyjnej, AM w Szczecinie 2006.
6. Gucma M., Montewka J., Zieziula A., Urządzenia nawigacji technicznej, Fundacja Rozwoju AM w Szczecinie 2005.
7. Januszewski J., Systemy satelitarne GPS, Galileo i inne, PWN, Warszawa 2006.
8. Januszewski J., Szymoński M., Systemy hiperboliczne w nawigacji morskiej, Wyd. Morskie, Gdańsk 1982.
9. Juszkiewicz W., ARPA radar z automatycznym śledzeniem echa, WSM Szczecin, 1995.
10. Kabaciński J., Trojanowski J., Wykorzystanie radaru w warunkach ograniczonej widoczności, WSM, Szczecin 1995.
11. Krajczyński E., Kompasy żyroskopowe, Wyd. Morskie Gdańsk 1987.
12. Krajczyński E., Urządzenia hydroakustyczne w nawigacji, Wyd. Morskie 1980.
13. Łucznik M., Witkowski J., Morskie radary nawigacyjne, WM, Gdańsk 1983.
14. Puchalski J., Poradnik ratownika morskiego, TRADEMAR, Gdynia 2001.
15. Specht, C., System GPS, Biblioteka Nawigacji nr 1, Bernardinum, Pelplin 2007.
16. Wawruch R., ARPA zasada działania i wykorzystania, WSM, Gdynia 1998.
17. Wyszkowski S., Autopiloty okrętowe, Wyd. Morskie Gdańsk 1982.
1. Kon W., Wykorzystanie radaru do zapobiegania zderzeniom, WM Gdańsk, 1983.
2. Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratowania (IAMSAR), TRADEMAR, Gdynia 2001.
3. Poinc W., Duda D., Ratownictwo morskie, Wyd. Morskie, Gdańsk 1978.
4. Puścian J., Podstawy ratownictwa na morzu, ODERRARUM, Szczecin 1993.
dr inż. Stefan Jankowski
dr inż. Maciej Gucma
dr inż. Wiesław Juszkiewicz
mgr inż. Diana Kotkowska
mgr inż. Krzysztof Marcjan
dr hab. inż. Wojciech Piszczek prof. nadzw. AM
kpt. ż. w. Tomasz Pluta.
mgr inż. Agnieszka Puszcz
[email protected]
ZUN
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
CIRM
ZBN
ZBN
ZBN
ZUN
ZBN
ZBN
156
21.
Przedmiot:
Semestr
III
N/TM2012/23/21/SIP
SYSTEMY INFORMACJI PRZESTRZENNEJ
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
Celem kształcenia jest nauczenie zasad działania, eksploatacji i efektywnego wykorzystania systemów informacji geograficznej. Znajomość systemów GIS umożliwia zarządzanie, tworzenie oraz analizowanie danych geograficznych.
Zakres szkoły średniej, podstawy nawigacji, matematyka, informatyka.
EK1 Zna zasady i metody korzystania z systemów GIS stosowanych w nawigacji.
EK2 Zna podstawowe modele danych przestrzennych.
EK3 Zna proces tworzenia systemów geoinformatycznych, w tym m.in. sposoby pozyskiwania danych przestrzennych oraz oprogramowanie stosowane w systemach informacji
przestrzennej.
EK4
EK5
Potrafi przeprowadzać proste analizy przestrzenne z wykorzystaniem oprogramowania
ArcGis.
Potrafi opracować numeryczną mapę nawigacyjną na podstawie dostarczonych danych.
Kierunkowe
K_W06; K_W27
K_W01; K_W24
K_W23
K_U09; K_U12
K_U09; K_U27
Zna zasady i metody korzystania z systemów GIS stosowanych w nawigacji.
EK1
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zasad i metod
Zna podstawy funkRozumie istotę funk4 + potrafi wskazać
korzystania z syscjonowania systemów cjonowania systemów systemy GIS wykorzytemów GIS stosoGIS .
GIS.3,5 + Zna obszary stywane w nawigacji.
wanych w nawigacji.
zastosowań, GIS w
4,5 + zna zasady i menawigacji.
tody korzystania z
systemów GIS stosowanych w nawigacji.
Zna podstawowe modele danych przestrzennych.
EK2
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawoRozumie istotę opra3 + Zna podstawy teo- 4 + potrafi zidentyfiwych modeli danych
cowania modeli daretyczne budowania
kować obszary zastoprzestrzennych.
nych przestrzennych.
poszczególnych mosować różnych modeli
deli. Potrafi wskazać
danych przestrzennych.
różnice pomiędzy
4,5 + ma szeroką wiemodelami przestrzendzę z zakresu narzędzi
nymi.
matematycznych stosowanych do budowy
modeli danych przestrzennych.
Zna proces tworzenia systemów geoinformatycznych, w tym m.in. Sposoby pozyskiwania danych
EK3
przestrzennych oraz oprogramowanie stosowane w systemach informacji przestrzennej.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna procesu twoPotrafi wymienić
3 + rozumie ciąg lo4 + Zna oprogramowarzenia systemów geoi krótko scharakterygiczny w procesie
nie stosowane w sysinformatycznych.
zować etapy tworzetworzenia systemów
temach informacji
nia systemów geoingeoinfromatycznych.
przestrzennej.4,5 +
formatycznych.
3,5 + Zna sposoby poZna podstawowe me157
zyskiwania danych
przestrzennych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi przeprowadzać proste analizy przestrzenne z wykorzystaniem oprogramowania arcgis.
Sprawozdanie/ raport, projekt, prezentacja.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi przeproPotrafi wskazać w Ar- 3 + Rozumie istotę
4 + potrafi przeprowawadzać prostych anacGIS narzędzia do redziałania poszczególdzić analizy z wykoliz przestrzennych z
alizacji podstawonych narzędzi analiz.
rzystywaniem ustawień
wykorzystaniem opro- wych analiz.
domyślnych. Potrafi
3,5 + potrafi przygogramowania ArcGis.
świadomie przygototować dane przewać dane i przeprowastrzenne dla potrzeb
dzić proste analizy
analiz.
przestrzenne w ArcGIS.
Potrafi opracować numeryczną mapę nawigacyjną na podstawie dostarczonych danych.
Sprawozdanie/ raport, projekt, prezentacja.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi przygotoPotrafi nadawać da3 + Potrafi wyświetlić 4 + potrafi nadać dawać koncepcji prac
nym właściwy układ
dane w zadanym odnym odpowiednią
nad opracowaniem
odniesienia dla powzorowaniu kartogra- symbolizację. Potrafi
numerycznej mapy
trzeb opracowania
ficznym.3,5 + Potrafi
poprawnie opracować
nawigacyjnej.
numerycznej mapy
przeprowadzić prostą
numeryczną mapę nanawigacyjnej.
konwersję danych do
wigacyjną na podstaformatu wymaganego
wie dostarczonych daprzez program Arcnych.
Gis.
SEMESTR III
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Istota systemów informacji przestrzennej. Podstawowe pojęcia, standardy i bazy danych GIS.
Zasady i przykłady zastosowania GIS w nawigacji.
Projektowanie systemów geoinformatycznych.
Modele danych GIS: rastrowe i wektorowe. Warstwy, obiekty, atrybuty.
Sposoby pozyskiwania i selekcji informacji. Digitalizacja i ocena jakościowa danych.
Analizy przestrzenne. Generalizacja i wizualizacja. Regulacje prawne i normy techniczne.
Oprogramowanie stosowane w GIS – kategorie programów GIS, rodzaje systemów GIS, rodzaje programów wspomagających GIS, cechy charakterystyczne pakietów GIS, przyszłość oprogramowania GIS, przegląd pakietów oprogramowania GIS.
SEMESTR III
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
tody przetwarzania danych przestrzennych.
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Zapoznanie się z podstawowymi narzędziami programu ArcGIS – krótki kurs początkowy.
Tworzenie map numerycznych.
Dołączanie danych tabelarycznych do mapy.
Adresy i inne sposoby określania położenia na mapie.
Prezentacja danych przy użyciu symboli graficznych.
Opisywanie map przy użyciu tekstu i grafik.
Prezentacja danych za pomocą wykresów.
Wybór odwzorowania. Komponowanie mapy.
158
Godziny
15
15
2+2
2+2
ECTS
4
2+2
46
34
24
2
Nie dotyczy.
1. Bielecka E., Systemy informacji geograficznej. Teoria i zastosowania, Wydawnictwo PJWSTK, Warszawa 2006.
2. Burrough P., McDonnell A., Principles of Geographical Information Systems, Oxford University Press, New York 2004.
3. Davis D., GIS dla każdego, Wydawnictwo MICON, Warszawa 2004.
4. Eckes K., Modele i analizy w systemach informacji przestrzennej, Wydawnictwa AGH, Kraków 2006.
5. El-Sheimy N., Valeo C., Habib A., Digital Terrain Modelling. Acquisition, manipulation, and applications, Artech
House, Boston 2005.
6. Gaździcki J., Leksykon Geomatyczny, Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej, Warszawa 2003.
7. Kraak M., Ormeling F., Kartografia, wizualizacja danych przestrzennych, PWN, 1998.
8. Kwiecień J., Systemy informacji geograficznej. Podstawy, Wydawnictwo ATR w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2004.
9. Li Z., Zhu Q., Gold Ch., Digital Terrain Modeling. Principles and methodology, CRC PRESS, Boca Raton 2005.
10. Litwin L., Myrda G., Systemy Informacji Geograficznej. Zarządzanie danymi przestrzennymi w GIS, SIP, SIT, LIS.
Wydawnictwo HELION, 2005.
11. Longley P., Goodchil M., Maguire D., Hind. D., GIS teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2006.
12. Magnuszewski A., GIS w geografii fizycznej, PWN, 1999.
13. Makowski A. (red.), System informacji topograficznej kraju. Teoretyczne i metodyczne opracowanie koncepcyjne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.
14. Stateczny A. (red.), Metody nawigacji porównawczej, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk 2004.
15. Stateczny A., Nawigacja porównawcza, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk 2001.
1. Główny Geodeta Kraju – Instrukcje techniczne.
2. Materiały konferencyjne w tym konferencji PTIP.
3. Normy ISO z serii 19100.
4. Podręczniki elektroniczne do wybranego oprogramowania GIS.
5. Portale geoinformacyjne.
6. Strony internetowe producentów oprogramowania GIS.
dr inż. Piotr Wołejsza
[email protected]
159
KG
22.
Przedmiot:
Semestr
Liczba tygodni
w semestrze
15
II
N/TM2012/12/22/ST
SYSTEMY TRANSPORTOWE
A
C
L
1
A
C
L
15
ECTS
1
Cele kształcenia jest: nauczenie organizowania przewozu ładunków i pasażerów, dokonywania doboru środków transportowych do przewidzianych zadań transportowych, metod zarządzania infrastrukturą i środkami transportu oraz operowania systemami meldunkowymi i systemami zarządzania ruchem.
Brak wymagań wstępnych.
EK1 Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społeczno – ekonomicznych, prawnych
i organizacyjnych uwarunkowań mających wpływ na funkcjonowanie systemów transportowych.
EK2 Potrafi dokonać analizy funkcjonowania systemów transportowych i ocenić istniejące rozwiązania techniczne poszczególnych podsystemów transportowych.
EK3 Ma umiejętność pozyskiwania informacji z literatury , baz danych i innych źródeł. Właściwie interpretuje pozyskane informacje.
Kierunkowe
K_W22; K_W29;
K_W34
K_U02; K_U13
K_U01; K_U26
Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społeczno – ekonomicznych, prawnych
EK1
i organizacyjnych uwarunkowań mających wpływ na funkcjonowanie systemów transportowych.
Metody oceny
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi identyfikoPotrafi scharakteryzoPotrafi obsługiwać
Jest w stanie zarząPoprawność pować elementów systewać istotę systemów
systemy meldunkowe dzać infrastrukturą
sługiwania się
mów transportowych.
transportowych.
i zarządzania ruchem i środkami transsystematami melw nawigacji.
portu.
dunkowymi i zarządzania ruchem.
Kryterium 2
Nie potrafi interpretoPotrafi zaprezentować
Potrafi właściwie do- Precyzyjnie analizuje
Zrozumienie zawać zasad tworzenia
system transportowy i
bierać podstawowe
główne modele rozsad wyboru włapodsystemów transporjego właściwości.
struktury kombinowoju systemu transściwych elementowych.
wanych systemów
portowego .
tów systemu
transportowych.
transportowego.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Poprawność rozpoznawania właściwego doboru
środków transportu.
Kryterium 2
Znajomość kryteriów analizy funkcjonowania systemu transportowego.
Potrafi dokonać analizy funkcjonowania systemów transportowych i ocenić
techniczne poszczególnych podsystemów transportowych.
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
Nie jest w stanie dokoPosiada umiejętność
Potrafi ocenić stopień
nać doboru środka
precyzyjnego doboru
bezpieczeństwa w
transportu do przewiśrodków transportu do
funkcjonowaniu podzianych zadań.
przewidzianych zadań.
szczególnych systemów transportowych.
istniejące rozwiązania
Nie rozróżnia kryteriów
klasyfikacji systemów
transportowych.
Potrafi zastosować
metody oceny i optymalizacji systemów
transportowych.
Potrafi identyfikować
klasy systemu transportowego.
160
doboru technologicznego elementów systemu transportowego.
4,5 - 5
Posiada kompetencje
do organizowania i
koordynowania
przewozów ładunków i osób .
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
chęć do aktywnego udziału w
zajęciach.
Kryterium 2
Umiejętność korzystania z literatury i wyszukiwania informacji,
właściwej ich interpretacji.
Ma umiejętność pozyskiwania informacji z literatury , baz danych i innych źródeł. Właściwie interpretuje pozyskane informacje.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Wykazuje zadowaWykazuje optymalną
czającej aktywności na
do efektywnego uczelająca aktywność na
aktywność na zajęzajęciach.
zajęciach. Identyficiach. Wykazuje chęć
kuje i rozwiązuje
pogłębiania tematu,
problem przy nierozwija swą inicjaznacznej pomocy
tywę i konstruktywne
wykładowcy.
podejście do rozwiązywania problemów.
Nie korzysta z literatury W ograniczonym zaPotrafi pozyskiwać
Doskonale wykorzyi nie potrafi pozyskiwać kresie korzysta z doinformacje z różnych stuje dostępne źródła
informacji poza zajęstępnej literatury i maźródeł. Poprawnie
informacji. Wyciąga
ciami.
teriałów. Nie zawsze
formułuje opinie.
celne wnioski oraz
wyciąga właściwe
optymalnie formuwnioski.
łuje opinie .
SEMESTR II
SYSTEMY TRANSPORTOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Rodzaje i ocena systemów transportowych.
Organizacja i technologia przewozu ładunków i osób.
Procedury i dokumenty.
Zarządzanie infrastrukturą.
Zarządzanie środkami transportu.
Określenie norm i ocena bezpieczeństwa w systemach transportowych.
Służba eksploatacyjna i dyspozytorska w systemach transportowych.
Systemy meldunkowe i zarządzania ruchem w nawigacji.
Godziny
15
ECTS
2
4
21
17
1
Nie dotyczy.
161
1. Brodecki Z., Infrastruktura, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2004.
2. Chuchla Z., Zarządzanie morskim statkiem transportowym oraz jego eksploatacja, Akademia Morska w Gdyni, 2005.
3. Downar W., System transportowy, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2006.
4. Rydzkowski W., Wojewódzka-Król K., Transport, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
1. Flejterski S. i inni, Współczesna ekonomika usług, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
2. Neider J., Transport w handlu międzynarodowym, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2006.
3. Piskozub A., Gałęzie transportu w zintegrowanym systemie transportowym, WKiŁ, Warszawa 1997.
[email protected]
162
ZRiOŻ
23.
Przedmiot:
N/TM2012/23/23/ETŚT
EKSPLOATACJA TECHNICZNA ŚRODKÓW TRANSPORTU
Semestr
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
III
15
1
15
1
Celem kształcenia jest zapoznanie studentówz podstawami teorii eksploatacji środków transportu oraz złożonych z nich systemów, w tym formułowania, identyfikowania, analizowania i rozwiązywania problemów w aspekcie jakościowym i ilościowym.
Przedmiot korzysta z wiedzy opanowanej w ramach przedmiotów: matematyka (w tym statystyka), fizyka, elementy ekonomii, systemy transportowe, przewozy morskie.
EK1 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych oraz
zna i poprawnie interpretuje terminologię eksploatacyjną .
EK2 Potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – integrować wiedzę
z różnych dziedzin i dyscyplin oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne.
Kierunkowe
K_W23
K_U12
Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych oraz zna i poEK1
prawnie interpretuje terminologię eksploatacyjną.
Metody oceny
Zaliczenie w postaci testu.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium1
Ma fragmentaryczną
Posiada podstawowe
Posiada niepełną
Posiada usystematyMa wiedzę z prowiedzę lub nie ma wiewiadomości z wykłausystematyzowaną
zowaną wiedzę teoreblematyki wydzy z wykładanego
danego zakresu.
wiedzę teoretyczną i
tyczną i faktograkładu.
przedmiotu.
faktograficzną. Poficzną z elementami
siada usystematyzowiedzy z innych źrówaną wiedzę teoredeł polskich. Posiada
tyczną i faktograusystematyzowaną
ficzną.
wiedzę teoretyczną i
faktograficzną pogłębioną o treści z lektury i innych źródeł
w języku polskim i
angielskim.
Kryterium 2
Nie zna podstawowych
Zna terminologię z zaZna terminologię z
Zna terminologię z
Zna adekwatną
pojęć i określeń z zakresu problematyki
zakresu problematyki zakresu problematyki
terminologię z
kresu problematyki wy- wykładu, ale interwykładu, ale interwykładu, potrafi pozakresu wykładakładu.
pretuje ją mało profepretuje ją posługując prawnie zdefiniować
nych treści.
sjonalnie posługując
się tylko opanowai interpretować znasię tylko podanymi
nymi pamięciowo de- czenia większości
przykładami praktyczfinicjami. Zna termikluczowych pojęć na
nymi.
nologię z zakresu
własnych przykłaproblematyki wydach. Zna terminolokładu, potrafi pogię z zakresu proprawnie zdefiniować
blematyki wykładu,
i interpretować znapotrafi poprawnie
czenia większości
zdefiniować znaczekluczowych pojęć.
nia wszystkich pojęć
w języku podając nie
cytowane na wykładzie przykłady.
Potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – integrować wiedzę z różnych
EK2
dziedzin i dyscyplin oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne.
163
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium1
Umie wykonać
analizę pozyskanych informacji,
w postaci graficznej.
Zaliczenie w postaci testu.
2
Nie umie przedstawić i
analizować podstawowych informacji przedstawionych w postaci
wykresów.
3
Umie przedstawić i
analizować tylko podstawowe informacje
przedstawione w postaci wykresów.
3,5 - 4
Umie przedstawić i
analizować informacje graficzne w zakresie objętym problematyką wykładów
uwzględniając miary
ujęte na osiach. Umie
przedstawić i analizować informacje
graficzne w zakresie
objętym problematyką wykładów dobierając trafnie miary na osiach.
Kryterium 2
Umie wykonać
syntezę pozyskanych informacji,
w postaci graficznej.
Nie umie przekształcić
podstawowych informacji z postaci algebraicznej do postaci
wykresów.
Umie przekształcić
tylko podstawowe postaci informacji algebraicznej do postaci
wykresów.
Umie przekształcić
postaci informacji algebraicznej do postaci wykresów w
zakresie objętym
problematyką wykładów uwzględniając
miary ujęte na osiach.
Umie dokonać syntezy miar i przekształcić z postaci informacji algebraicznej do postaci wykresów w zakresie
objętym problematyką wykładów
dobierając trafnie
miary ujęte na osiach.
SEMESTR III
EKSPLOATACJA TECHNICZNA ŚRODKÓW TRANSPORTU
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
4,5 - 5
Umie przedstawić i
analizować informacje graficzne w zakresie objętym problematyką wykładów
na osiach i różne jednostki miar. Umie
przedstawić i analizować informacje
przedstawione w postaci wykresów w
pełnym opisie i opierając na własnych
przykładach.
Umie dokonać syntezy miar i przekształcić z postaci informacji algebraicznej do postaci wykresów w zakresie
objętym problematyką wykładów
ujęte na osiach i różne jednostki tych
miar. Umie dokonać
syntezy miar i przekształcić z postaci informacji algebraicznej do postaci wykresów w zakresie
objętym problematyką wykładów w
pełnym opisie i opierając na własnych
przykładach.
AUDYTORYJNE
15
GODZ.
Przedmiot, zakres i cel nauczania eksploatacji technicznej środków transportu.
Podejście systemowe w eksploatacji.
Modele prakseologiczne eksploatacji środków transportu.
Aspekty techniczne eksploatacji środków transportu.
Problemy ekonomiczne eksploatacji środków transportu.
Procesy i systemy użytkowania, ich identyfikacja i charakterystyki ilościowe.
Optymalizacja użytkowania w systemach transportowych.
Czynniki i procesy wymuszające zmiany stanu technicznego urządzeń – rodzaje uszkodzeń.
Niezawodność eksploatacyjna środków transportu.
Podstawy diagnostyki środków transportu.
Procesy i systemy obsługiwania, ich identyfikacja i charakterystyki ilościowe.
Optymalizacja obsługiwania w systemach transportowych.
Kierowanie eksploatacją środków transportu.
Modelowanie i optymalizacja procesów i systemów eksploatacji.
164
Godziny
15
ECTS
1
7
3
26
16
1
1
Nie dotyczy.
1. Dembińska-Cyran I., Gubała M., Podstawy zarządzania transportem w przykładach, ILM Poznań 2003.
2. Rydzykowski W., Wojewódzka-Król K., praca zbiorowa, Transport, PWN Warszawa 2007.
3. Uzdowski M., Abramek K., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa, Warszawa 2003.
1. Cygan Z., praca zespołowa, Sterowanie eksploatacją systemów technicznych, PAN Warszawa 1990.
2. Cygan Z., Sienkiewicz P., Wojtczak J., Metodologia badań eksploatacji systemów technicznych, Warszawa 1994.
3. Hebda M., Mazur T., Pelc H., Teoria eksploatacji pojazdów, Warszawa 1978.
4. Marciniak J., Obliczenia elementów systemu eksploatacji kolejowych pojazdów szynowych, Radom 1995.
5. Mazur T., Małek A., Zarządzanie eksploatacją systemów technicznych, WNT Warszawa 1979.
6. Piszczek W., Głowacki B., Metody badań modelowych systemu eksploatacji pojazdów, Warszawa 1979.
Ziemba S., praca zbiorowa, Sterowanie i zarządzanie eksploatacją systemów technicznych, PWN Warszawa 1985.
dr hab. inż. Wojciech Piszczek prof. nadzw. AM
[email protected]
165
ZUN
24.
Przedmiot:
Semestr
III
V
N/TM2012/23/24/MS1
MANEWROWANIE STATKIEM – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
2
15
24
2
Celem kształcenia jest podstawowe przygotowanie teoretyczne i praktyczne do analizy i oceny możliwości manewrowych
jednostek pływających oraz przygotowanie do planowania i realizacji typowych operacji manewrowych statku z udziałem
człowieka.
Zakres szkoły średniej oraz elementy fizyki, matematyki, nawigacji, budowy i stateczności statku, meteorologii i oceanografii, ratownictwa morskiego.
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki ruchu jednostek pływających,
w szczególności ich ruchów manewrowych, obejmującą znajomość i rozumienie: a) źródeł
i wielkości sił zewnętrznych, b) możliwości i ograniczeń w sterowaniu ruchem jednostki.
EK2 Potrafi przeprowadzić obliczenia statyczne i dynamiczne ruchów manewrowych jednostek
pływających w typowych sytuacjach eksploatacyjnych.
Kierunkowe
K_W01; K_W08
K_W08; K_U01;
K_U11; K_U15
Ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki ruchu jednostek pływających, w szczególności ich
EK1
ruchów manewrowych, obejmującą znajomość i rozumienie: a) źródeł i wielkości sił zewnętrznych,
b) możliwości i ograniczeń w sterowaniu ruchem jednostki.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne - test metodą krótkich odpowiedzi lub wyboru.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak orientacji co do
Opis jakościowy zjaOpis ilościowy zjaWnioskowanie - wyzjawisk fizycznych wy- wisk fizycznych zwiąwisk fizycznych
jaśnianie i przewidystępujących w manewzanych z manewrowazwiązanych z mawanie na podstawie
rowaniu statkiem.
niem statku.
newrowaniem statku. właściwych wykresów i wzorów elementarnych zachowań manewrowych
statku.
Potrafi przeprowadzić obliczenia statyczne i dynamiczne ruchów manewrowych jednostek pływająEK2
cych w typowych sytuacjach eksploatacyjnych.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne - rozwiązanie zadań rachunkowych.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Braki znajomości i
Zna i umie poprawnie
Umie powiązać i
Dodatkowo umie
elementarnych umiejęt- korzystać z gotowych
przekształcić (analiocenić (przedyskunościach korzystania z
wzorów, wykresów,
zować, syntetyzotować, porównać,
gotowych metod matemetod celem liczbować) znane zależnoskrytykować) osiąmatycznych.
wego określenia wielści matematyczne ce- gnięte wyniki i przykości (parametrów)
lem rozwiązania podatność samych mezwiązanych z ruchem
stawionego problemu tod, także oszacować
statku w sytuacjach
w zakresie manewmożliwą zmianę wyelementarnych (podarowania statku.
ników przy zmianie
nych wprost).
danych wejściowych
i parametrów modelu
(analiza wrażliwości,
analiza skutków, analiza niepewności).
166
SEMESTR III
TEORIA MANEWROWANIA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Podział ruchów statku, kinematyka ruchów manewrowych statku (kąt dryfu, chwilowy 2.2.8.20
środek obrotu, przestrzeń manewrowa).
Równania dynamiki ruchu statku, rola symulacji ruchu, metody przybliżone określania
2.3.5.2, 2.2.8.3
parametrów cyrkulacji i hamowania.
2.2.8.1, 2.3.5.3, 2.3.5.8
Siły i moment kadłuba, opór statku.
2.2.8.1
Siły i moment śruby okrętowej (napór, moment, boczne działanie śruby), rodzaje śrub.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Równanie prędkości i podział prędkości. Sterowanie silnikiem głównym, moc napędu.
Hamowanie swobodne i aktywne, przyspieszanie.
Siły i moment steru, rodzaje sterów. Nietypowe urządzenia napędowo-sterowe.
Podstawowe prawa kinematyki cyrkulacji (wpływ prędkości początkowej, stanu załadowania). Teoria manewrów silnych. Hamowanie etapowe.
Efekty płytkowodzia – aspekty kinematyczne i dynamiczne. Osiadanie statku w ruchu,
zapas wody pod stępką.
Efekt brzegowy – aspekty kinematyczne i dynamiczne.
Oddziaływania statek-statek (mijanie, wyprzedzanie, statek zacumowany).
Oddziaływanie fal okrętowych na brzeg.
Siły i moment wiatru.
Siły i moment fali (pierwszego i drugiego rzędu). Ruchy statku podczas falowania morza.
Oddziaływania prądu.
Inne efekty dynamiczne: stery strumieniowe, odbojnice.
Próby manewrowe, standardy manewrowe i informacyjne, stateczność kursowa i zwrotność.
SEMESTR III
2.3.5.2, 2.3.5.9, 2.2.8.3
2.2.8.1
2.2.8.1, 2.3.5.3
2.2.8.5, 2.2.8.20, 2.3.5.5
2.2.8.5
2.3.5.7
2.3.5.3
2.3.5.3
2.3.5.3
2.2.8.2, 2.3.5.1
ĆWICZENIOWE
TEORIA MANEWROWANIA
15 GODZ.
Zadania/przykłady obliczeniowe
1. Określanie oporów ruchu statku i naporu śruby.
2. Rozwiązywanie równania prędkości ustalonej statku.
3. Rozwiązywanie równania hamowania swobodnego i aktywnego.
4. Rozwiązywanie równań różniczkowych ruchów manewrowych statku – symulacja wybranych manewrów, wyznaczanie przestrzeni manewrowej.
5. Określanie osiadania.
6. Określanie wyposażenia kotwiczno-cumowniczego. Wyznaczanie obciążeń wskutek
działania wiatru, prądu, falowania. Zapewnienie bezpiecznego postoju na kotwicy i/lub
cumach.
2.2.8.3
2.2.8.3
2.2.8.3
2.2.8.3, 2.2.8.20
2.2.8.20
2.2.8.20
167
Godziny
15
15
ECTS
8
8
4
50
38
2
1
23
1
168
24.
Przedmiot:
Semestr
III
V
N/TM2012/35/24/MS2
MANEWROWANIE STATKIEM – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
2
15
24
2
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie praktycznych metod/procedur realizacji typowych zadań manewrowych (manewrów) w sposób bezpieczny i efektywny (sztuka manewrowa).
EK2
Potrafi zaplanować, przygotować i wykonać (na symulatorze) typowe rodzaje manewrów
statku w różnych warunkach eksploatacyjnych (nawigacyjnych i hydrometeorologicznych).
Kierunkowe
K_W07; K_W08;
K_W11; K_W12;
K_W21
K_U01; K_U12;
K_U15; K_U19;
K_U23; K_U26;
K_K03; K_K04
Ma podstawową wiedzę w zakresie praktycznych metod/procedur realizacji typowych zadań maEK1
newrowych (manewrów) w sposób bezpieczny i efektywny (sztuka manewrowa).
Metody oceny
Zaliczenie pisemne - test metodą krótkich odpowiedzi lub wyboru.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak orientacji odnoOpis jakościowy podZnajomość (z elePrezentacja metośnie technik manewrostawowych elementów
mentarnym rozumiedyczna (systemowa,
wych w praktyce nawitypowych operacji ma- niem) wytycznych
z pełnym rozumiegacyjnej.
newrowych.
manewrowych weniem kryteriów bezdług zasad sztuki
pieczeństwa i efekmanewrowej dla
tywności) planu typowych operacji matypowych operacji
newrowych w zależmanewrowych.
ności od przyjętych
założeń/warunków.
Potrafi zaplanować, przygotować i wykonać (na symulatorze) typowe rodzaje manewrów statku w
EK2
różnych warunkach eksploatacyjnych (nawigacyjnych i hydrometeorologicznych).
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń symulatorowych - demonstracja na symulatorze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Naraża statkowe urząPotrafi w bezpieczny i
Umie przygotować
Dodatkowo umiejętdzenia napędowo-steefektywny sposób koplan i w pełni przenie korzysta z wiedzy
rujące na niebezpierzystać z urządzeń naprowadzić (w warun- (nt. zjawisk i proceczeństwo uszkodzenia,
pędowo-sterujących
kach symulacyjnych) dur) celem optymalniepotrzebnie wprowastatku celem osiągnięzadaną operację manego rozwiązywania
dza dodatkowe zagroże- cia zamierzonego efek- newrową z zachowawynikłych problenia nawigacyjne, brak
tu, potrafi wydawać,
niem kryteriów bezmów manewrowych.
umiejętności komunika- kontrolować i egpieczeństwa, dopuszcyjnych w sytuacjach
zekwować polecenia
czając pewne narumanewrowych.
manewrowe w języku
szenie kryteriów
zawodowym (szczeefektywności.
gólnie w morskim języku angielskim).
SEMESTR V
PRAKTYKA MANEWROWANIA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
Wprowadzenie do praktyki manewrowania. Ocena stanu ruchu jednostki.
Podstawowe zasady manewrowania (żeglugi) w różnych warunkach ograniczenia
2.2.8.4
akwenu. Wpływ wiatru i prądu. Zwrot ze stałą prędkością kątową.
2.2.8.6.
Podejmowanie i zdawanie pilota. Żegluga w obszarach TSS i VTS.
2.2.8.7, 2.3.5.4
Manewry w warunkach „człowiek za burtą”.
169
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Manewry kotwiczenia. Siła kotwicy, wytrzymałość wyposażenia kotwicznego. Wykorzystanie kotwicy do poprawy sterowności statku.
Samodzielne cumowanie statkiem jednośrubowym. Wykorzystanie cum do poprawy
sterowności.
Cumowanie dużych statków.
Cumowanie statkiem dwuśrubowym.
Holowanie portowe, współpraca z holownikami. Efektywność holowników.
Dokowanie. Cumowanie w śluzie.
Postój statku na cumach.
Manewrowanie w sztormie.
Opuszczanie i podnoszenie środków ratunkowych w warunkach falowania morza.
Holowanie morskie. Dryf statku przy awarii napędu.
Manewrowanie w lodach.
SEMESTR V
PRAKTYKA MANEWROWANIA (SYMULATOR)
2.2.8.12, 2.2.8.13
2.2.8.20, 2.3.5.6
2.2.8.12, 2.3.5.6
2.2.8.12, 2.3.5.6
2.2.8.12, 2.3.5.6
2.2.8.19, 2.2.8.20
2.2.8.14
2.2.8.20
2.2.8.15
2.2.8.16, 2.2.8.7
2.2.8.19, 2.2.8.20
2.28.17
LABORATORYJNE
24 GODZ.
PRAKTYCZNE WYKONYWANIE MANEWRÓW NA SYMULATORACH MANEWROWYCH (WIZYJNYM/
PC)
1. Charakterystyki i próby manewrowe, standardy IMO.
2. Manewry „człowiek za burtą”.
3. Podejmowanie pilota, systemy TSS i VTS.
4. Kotwiczenie w celu postoju.
5. Żegluga kanałem płytkowodnym (chwilowy środek obrotu, manewry silne, efekt brzegowy i płytkowodzia).
6. Mijanie i wyprzedzanie w kanale.
7. Podstawy samodzielnego cumowania i odcumowania statku jednośrubowego.
8. Cumowanie/odcumowanie dużych statków. Wykorzystanie holowników.
9. Sztormowanie.
10. Akcje ratownicze na otwartym morzu.
2.2.8.2
2.2.8.7, 2.2.8.11
2.2.8.6, 2.2.8.18
2.2.8.13
2.2.8.8, 2.2.8.9, 2.2.8.10
2.2.8.5
2.2.8.12
2.2.8.12
2.2.8.15
2.2.8.16
Godziny
15
24
ECTS
6
8
8
57
45
2
1
32
1
170
1. Brix J. (red.), Manoeuvring Technical Manual, Seehafen Verlag, Hamburg 1993.
2. Clark I.C., Ship Dynamics for Mariners, The Nautical Institute, London 2005.
3. Dudziak J., Teoria okrętu, Wyd. Morskie, Gdańsk 1988.
4. IMO: Standards for Ship Manoeuvrability. Res. IMO MSC.137(76), MSC 76/23/Add.1 - Annex 6, London 2002.
5. Lewis E.V. (red.), Principles of Naval Architecture(vol. III - Motions in Waves and Controllability), SNAME, Jersey
City 1989.
6. Nowicki A., Manewrowanie statkiem w warunkach specjalnych, Oderraum, Szczecin 1992.
7. Nowicki A., Wiedza o manewrowaniu statkami morskimi (Podstawy teorii i praktyki), Trademar, Gdynia 1999.
8. Welnicki W., Sterowność okrętu, PWN, Warszawa 1966.
1. Artyszuk J., Laboratorium manewrowania statkiem - przewodnik metodyczny, Opracowanie niepublikowane, ZIRM,
AM, Szczecin 2005.
2. Chachulski K., Podstawy napędu okrętowego, Wyd. Morskie, Gdańsk 1988.
3. Hensen H., Manoeuvring Single Screw Vessels Fitted with Controllable Pitch Propellers in Confined Waters, The Nautical Institute, London 1994.
4. Hensen H., Tug Use in Port (A Practical Guide), The Nautical Institute, London 1997.
5. McDowell C.A., Anchoring Large Vessels - a New Approach, The Nautical Institute, London 2000.
6. OCIMF: Anchoring Systems and Procedures for Large Tankers. Witherby & Co., London 1982.
dr inż. st. of. Jarosław Artyszuk
mgr inż. kpt. żw. Tadeusz Dziedzic
mgr inż. kpt. żw. Jakub Kornacki
[email protected]
ZIRM
[email protected]
[email protected]
ZIRM
ZIRM
171
25.
Przedmiot:
Semestr
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/35/25/RM
RATOWNICTWO MORSKIE
A
C
L
1
1
2
A
C
L
15
15
30
ECTS
4
Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawami prawnymi dotyczącymi ratowania życia i mienia na morzu, organizacją służby poszukiwania i ratownictwa morskiego w Polsce i na świecie, wyposażeniem ratunkowym statku i umiejętnościami jego użycia, a także postępowania w sytuacjach zagrożenia życia na morzu. Celem jest także wykształcenie umiejętności prowadzenia obliczeń ratowniczych oraz posługiwania się poradnikiem IAMSAR podczas symulowania akcji poszukiwawczo-ratowniczych.
Zakres szkoły średniej oraz elementy manewrowania statkiem, budowy i stateczności statku, łączności morskiej.
i zaliczony kurs indywidualnych technik ratunkowych.
EK1 Prezentuje obszerną wiedzę dotyczącą zasad prawnych oraz organizacyjnych mających zastosowanie w akcjach poszukiwawczo-ratowniczych.
EK2 Ma praktyczną umiejętności planowania i nadzorowania akcji poszukiwawczo-ratowniczych, zdobyte na symulatorach ECDIS oraz PISCES i/lub zajęciach terenowych (ćwiczenia na statku m/s Nawigator XXI).
EK3 Posiada zdolności pracy zespołowej w sytuacjach awaryjnych, ma świadomość odpowiedzialności podejmowanych akcji.
Kierunkowe
K_W11; K_W19;
K_W20
K_U16; K_U17
K_K02; K_K03;
K_K05
Prezentuje obszerną wiedzę dotyczącą zasad prawnych oraz organizacyjnych mających zastosowaEK1
nie w akcjach poszukiwawczo-ratowniczych.
Metody oceny
Egzamin pisemny, sprawozdanie/ raport, projekt, prezentacja, demonstracja.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
W niewystarczający
W ograniczonym zaW dobrym stopniu
Wyczerpująco omaZnajomość przesposób wykazuje się
kresie prezentuje znaprezentuje znajomość wia temat organizacji
pisów oraz zasad
znajomością zasad
jomość przepisów.
przepisów oraz zasad akcji ratowniczych,
prowadzenia akcji prawnych i organizaWykazuje znajomość
prowadzenia akcji ra- szczegółowo uwzposzukiwawczocyjnych.
podstawowych zasady
towniczych.
ględniając obowiązuratowniczych.
prowadzenia akcji rające przepisy.
towniczych.
Kryterium 2
Nie identyfikuje proPrzeprowadza obliczeDokonuje obliczeń
Kompleksowo rozblemu ratowniczego w
nia ratownicze w podratowniczych w rozwiązuje problem raPrawidłowość
szerzonym zakresie.
towniczy. Analizuje
wykonywania ob- podstawowym zakresie. stawowym zakresie,
według algorytmu.
Stosuje opisy słowne
złożone przypadki.
liczeń ratownii rozwiązania graczych statku na
ficzne.
mieliźnie.
Kryterium 3
Operuje językiem zaOperuje minimalnym
W zadowalającym
Bardzo dobrze wykowodowym w niewyzasobem słownictwa
stopniu stosuje słowrzystuje nazewnictwo
Operowanie włastarczającym zakresie.
zawodowego podczas
nictwo zawodowe
zawodowe, charakteściwą nomenklaomawiania określopodczas formułowaryzuje się spójnością
turą, spójność
nego zagadnienia.
nia wypowiedzi.
wypowiedzi.
wypowiedzi.
Ma praktyczną umiejętności planowania i nadzorowania akcji poszukiwawczo-ratowniczych, zdoEK2
byte na symulatorach ECDIS oraz PISCES i/lub zajęciach terenowych (ćwiczenia na statku m/s Nawigator XXI).
Metody oceny
Egzamin/odpowiedź ustna, zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, projekt, prezentacja,
demonstracja.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie wykazuje się umieW minimalnym zakrePotrafi w rozszerzoDoskonale demonUmiejętności zajętnością stosowania
sie demonstruje umienym zakresie zadestruje umiejętności
stosowania adeprocedur ratowniczych
jętności wykorzystania monstrować umiejętstosowania procedur
172
kwatnych procedur ratowniczych
do przeprowadzania ćwiczeń symulujących akcję
ratowniczą.
w stopniu pozwalającym na realizację ćwiczenia
procedur ratowniczych.
ność posługiwania się
procedurami ratowniczymi.
ratowniczych.
Kryterium 2
Efektywnie korzystanie z zajęć,
chęć do wykonywania powierzonych zadań (postawa studenta).
EK3
Nie wykazuje wystarczającej aktywności na
zajęciach
do efektywnego uczenia się, aktywność.
Wykazuje zadowalająca aktywność na
zajęciach.
Wykazuje optymalną
aktywność na zajęciach. Wykazuje chęć
pogłębiania tematu,
rozwija swą inicjatywę.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zdolności organizacji współpracy
w sytuacjach zagrażających życiu, mieniu lub
środowisku morskiemu.
Kryterium 2
Prezentowanie
zasad etyki zawodowej.
Posiada zdolności pracy zespołowej w sytuacjach awaryjnych, ma świadomość odpowiedzialności
podejmowanych akcji.
Egzamin/odpowiedź ustna, zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie wykazuje minimalW ograniczony sposób
W dobrym stopniu
Potrafi efektywnie
nych umiejętności
wykorzystuje swoje
funkcjonuje w zewykorzystać swoje
współpracy w grupie w
kompetencje do orgaspole i jego dążeniu
kompetencje i potensytuacjach awaryjnych.
nizacji pracy w grupie
do określonego celu.
cjał pozostałych
w sytuacjach awaryjczłonków zespołu do
nych.
osiągnięcia określonego celu. Tworzy
optymalną atmosferę
współpracy.
Nie wykazuje dostaPrezentuje dostateczny Wykazuje zadowaJest całkowicie światecznego poziomu
poziom profesjonalilający stopień etyki
domy odpowiedzialświadomości zawodozmu i świadomości
zawodowej.
ności za życie ludzwej.
zawodowej.
kie, mienie i środowisko morskie, prezentuje profesjonale
podejście do tematu.
SEMESTR V
RATOWNICTWO MORSKIE
AUDYTORYJNE
Zagadnienia wstępne.
1.1. Podstawy prawne poszukiwania, ratowania życia i ratownictwa na morzu.
1.2. Organizacja Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa w Polsce i na świecie.
2. Wyposażenie ratunkowe statku – Konwencja SOLAS i Międzynarodowy kodeks
środków ratunkowych LSA.
2.1. Wyposażenie łodzi i tratw ratunkowych oraz łodzi ratowniczych.
2.2. Systemy wodowania łodzi, tratw ratunkowych i szybkich łodzi ratowniczych.
3. Postępowanie w sytuacjach zagrożenia życia, opieka nad pasażerami.
3.1. Systemy i sposoby alarmowania o niebezpieczeństwie na morzu.
3.2. Plan postępowania w sytuacjach zagrożenia załogi i pasażerów, rozkłady alarmowe alarmy i procedury bezpieczeństwa.
3.3. Opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia.
3.4. Metody ewakuacji ludzi z zagrożonych statków towarowych.
3.5. Metody ewakuacji ludzi z zagrożonych statków pasażerskich i promów.
3.6. Zachowanie się rozbitków na statkowych środkach ratunkowych.
3.7. Zasady przetrwania człowieka w morzu.
3.8. Manewry i zwroty statku wykonywane w celu podjęcia człowieka za burtą.
4. Prowadzenie akcji poszukiwawczo ratowniczych na morzu.
4.1. Międzynarodowa konwencja o poszukiwaniu i ratownictwie morskim SAR .
4.2. Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratowania IAMSAR.
4.3. Organizacja, koordynacja i łączność podczas akcji SAR.
1.
173
30 GODZ.
2.3.2.6
2.3.2.6
2.3.2.7
2.2.5.11
4.4.
4.5.
4.6.
4.7.
5.
6.
7.
8.
9.
Wykorzystanie lotnictwa, floty i stacji brzegowych w akcjach SAR.
Plany współdziałania statku pasażerskiego ze służbą SAR wg wymagań IMO.
Zasady ewakuacji ludzi ze statku przez statki ratownicze.
Zasady ewakuacji ludzi ze statku przez helikopter. Śmigłowce w ratownictwie
morskim.
4.8. Manewry i współdziałanie statków oraz lotnictwa w akcji SAR.
4.9. Wyposażenia i wykorzystanie BSRM w akcjach ewakuacji i SAR.
Postępowanie w innych sytuacjach zagrożenia dla statku i załogi.
5.1. Postępowanie bezpośrednio przed i po zderzeniu.
5.2. Postępowanie w wypadku nieuchronności wejścia na mieliznę i po wejściu.
5.3. Postępowanie w przypadku pożaru na statku lub eksplozji.
5.4. Damage Control Plan.
5.5. Postępowanie w przypadku ataku terrorystycznego lub napadu zbrojnego.
5.6. Postępowanie w sytuacjach zagrożenia w porcie i na redach.
5.7. Sterowanie awaryjne.
5.8. Asysta w niebezpieczeństwie.
Organizacja ochrony przeciwpożarowej na statku.
6.1. Plan ochrony przeciwpożarowej.
6.2. Instalacje pożarowe na statku w świetle wymagań konwencji SOLAS.
6.3. Sprzęt pożarniczy.
6.4. Taktyka walki z pożarami na statku.
6.5. Profilaktyka przeciwpożarowa na statku.
Zasady wykorzystania wyposażenia statkowego w walce o niezatapialność statku.
7.1. Kalkulacje pływalności statku po kolizji z obiektami pływającymi.
7.2. Ocena nacisku na grunt i punktu podparcia po wejściu statku na mieliznę.
7.3. Ocena możliwości samodzielnego zejścia statku z mielizny.
7.4. Środki ostrożności przy osadzaniu statku na mieliźnie.
7.5. System wykrywania wdzierającej się wody i jej wypompowywania wg SOLAS).
7.6. Zejście z mielizny z asystą lub bez.
Ratownictwo mienia na morzu.
8.1. Międzynarodowa konwencja SALVAGE.
8.2. Kwalifikacja, rodzaje i zakres usług ratowniczych.
8.3. Wyposażenie i metody specjalistyczne stosowane przez ratowników.
8.4. Umowa o ratownictwie i jej realizacja. Ocena, koszty i wynagrodzenie za ratownictwo.
8.5. Udział załogi statku w akcji ratowniczej, rola i odpowiedzialność kapitana.
8.6. Holowanie ratownicze. Przygotowanie statków i załogi do operacji holowania.
8.7. Urządzenia do awaryjnego holowania zbiornikowców i techniki realizacji operacji ratowniczej.
8.8. Ratownictwo statków uwięzionych w lodach i oblodzonych.
Służba poszukiwania i ratownictwa w Polsce i na świecie.
9.1. MSPiR oraz Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy.
9.2. Globalne systemy SAR – AMVER, Cospas-Sarsat, GMDSS, LRiT.
SEMESTR V
2.3.2.8, 2.2.5.6-7,8,9
2.3.2.8.d
2.2.5.5-6
2.2.5.10, 2.3.2.8.g
2.3.2.5- 10, 2.2.5.12
ĆWICZENIOWE
RATOWNICTWO MORSKIE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Wykorzystanie standardowej dokumentacji statku w obliczeniach ratowniczych.
Obliczenia hydrauliczne związane niezatapialnością.
Obliczenia hydrauliczne związane ze szczelnością kadłuba.
Obliczenia nacisku na grunt i punktu podparcia statku na mieliźnie.
Sprawdzenie stateczności statku na mieliźnie.
Obliczenia siły koniecznej do ściągnięcia statku z mielizny.
Krajowa i światowe organizacje armatorów ratowników morskich.
Współpraca międzynarodowa służb ratowniczych.
Arbitraż morski w Polsce i na świecie , działania prewencyjne.
Zmęczenie członka załogi a bezpieczeństwo żeglugi.
Organizacja Brzegowych Stacji Ratownictwa Morskiego w Polsce i na świecie.
174
SEMESTR V
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
RATOWNICTWO MORSKIE
LABORATORYJNE
Zastosowanie programów komputerowych do rozpoznawania i zwalczania rozlewów
olejowych (zajęcia na symulatorze „Pisces”).
Organizacja akcji poszukiwawczo-ratowniczej - IAMSAR.
Organizacja akcji poszukiwawczo-ratowniczej: IAMSAR - ćwiczenia na symulatorze.
Postępowanie w sytuacjach zagrożenia, opieka nad pasażerami (ćwiczenia na statku
m/s Nawigator XXI lub symulatorze):
4.1. Plan postępowania w sytuacjach zagrożenia, rozkłady alarmowe, obowiązki
członków załogi.
Damage Control Plan & Booklet.
Plan ochrony przeciwpożarowej i plan rozmieszczenia środków ratunkowych.
System wspomagania decyzji kapitana na statku pasażerskim.
2.2.5.13, 2.3.2.9,
2.3.2.7
15 GODZ.
Godziny
30
30
ECTS
3+3
10
8
84
66
4
2,5
40
1,5
1. IAMSAR - Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratownictwa. Tom III – Środki mobilne, Wyd.
Tredmar, Gdynia 2005.
2. Kodeks Morski, 2001r. Wyd. Morskie Gdynia.
3. LSA - Międzynarodowy Kodeks Środków Ratunkowych, Wyd. PRS, Gdynia 2004.
4. Puchalski J., Poradnik Ratownika Morskiego, Wyd. Tredmar, Gdynia 2004.
5. SOLAS – Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, Wyd. PRS, Gdynia 2006.
6. Grzywaczewski Z.,Załęcki S., Walka z pożarami na statkach, Wyd. Morskie, Gdynia 1967.
7. Międzynarodowa konwencja o poszukiwaniu i
ratownictwie morskim, Hamburg 1979 r., Dziennik Ustaw
z 1988 r. nr 27 poz. 184 (www.sejm.gov.pl).
8. Międzynarodowa konwencja o ratownictwie morskim, Londyn 1989 r., Dziennik Ustaw z 2006 r. nr 207 poz. 1523
(www.sejm.gov.pl).
175
1. Bachur J., Duda D., Ściąganie statku z mielizny, Wyd. WSM Gdynia 1974.
2. Duda D., Poinc W., Ratownictwo morskie. Tom I, Wyd. Morskie, Gdynia 1975.
3. Na ratunek. Magazyn służb ratujących życie. Miesięcznik od 2007.
4. Poinc W., Ratownictwo morskie Tom II, Wyd. Morskie, Gdynia 1968.
5. Puścian J., Podstawy ratownictwa na morzu, Wyd. Oderraum, Szczecin 1993.
6. Sawicki J.K. (redaktor), Polskie Ratownictwo Okrętowe 1951-2001, Zarys działalności, Wyd. Morskie, Gdynia 2002.
7. IAMSAR Manual - International Aeronautical and Maritime Search and Rescue Manual, Vol.I,II,III, Wyd. IMO / ICAO
London/Montreal 2008.
8. Salmonowicz W., Łączność w niebezpieczeństwie GMDSS, Wyd. Dział Wydawnictw Akademii Morskiej, Szczecin 2005.
dr inż. kpt. ż.w Zbigniew Ferlas
mgr st. of. pokł. Marzena Górtowska
kmdr. por. mgr inż. Konrad Stafiej
kmdr . por. mgr inż. Marek Szelest
mgr inż. kpt. ż.w. Miroslaw Wielgosz
[email protected]
ZRiOŻ
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZRiOŻ
ZRiOZ
ZRiOŻ
ZRiOŻ
176
26.
N/TM2012/24/26/ŁM1
Przedmiot:
Semestr
IV
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA – moduł 1
A
C
L
2
2
1
2
A
C
L
30
30
15
30
ECTS
2
2
Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy teoretycznej i praktycznej zgodnie z wymaganiami Regulaminu Radiokomunikacyjnego, Konwencji i Kodu STCW oraz Konwencji SOLAS; wykształcenie umiejętności wykorzystywania i obsługi urządzeń rzeczywistych i symulatorów systemu GMDSS.
Zakres szkoły średniej oraz elementyelektroniki, informatyki, nawigacji technicznej, ratownictwa morskiego i bezpieczeństwa nawigacji oraz statku.
Zna organizację systemu GMDSS.
EK1
Zna elementy składowe łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa.
EK2
Posiada umiejętność obsługi urządzeń radiowych i korzystania z publikacji.
EK3
Kierunkowe
K_W18; K_W26
K_U16;
K_U01
Znajomość podstaw prawnych organizacji łączności morskiej. Znajomość zadań i obowiązków
EK1
służby radiowej. Znajomość wymagań funkcjonalnych, wyposażenia i obszarów systemu GMDSS.
Wiedza o dokumentach radiowych. Wiedza umiejętność posługiwania się publikacjami radiowymi. Znajomość podziału pasma częstotliwości radiowych. Znajomość zasad propagacji fal radiowych. Znajomość oznaczeń emisji fal radiowych.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawoZna źródła wiedzy o
Zna ogólne funkcje
Zna szczegółowo
wych wymagań funkwymaganiach funksystemu GMDSS.
wymagania funkcjoWymagania funkcjonalnych systemu
cjach systemu
nalne systemu
cjonalne systemu
GMDSS.
GMDSS.
GMDSS.
GMDSS.
Kryterium 2
Dokumenty radiowe.
Nie zna wymaganych
dokumentów radiowych.
Zna rodzaje dokumentów radiowych i
ich przeznaczenie.
Zna ogólną zawartość dokumentów
radiowych.
Zna szczegółowo
wymagane dokumenty radiowe.
Kryterium 3
Publikacje radiowe.
Nie zna wymaganych
publikacji radiowych.
Zna rodzaje i przeznaczenie publikacji radiowych.
Zna szczegółowo
wymagane publikacje
radiowe.
Kryterium 4
Obowiązki służby
radiowej
Kryterium 5
Fale radiowe i emisje.
Nie zna podstawowych obowiązków
służby radiowej.
Nie zna podstawowych zasad użycia fal
radiowych i emisji.
Zna podstawowe obowiązki służby radiowej.
Zna podstawowe zasady propagacji fal radiowych i stosowane
emisje.
Zna ogólną zawartość publikacji radiowych i potrafi się
nimi posługiwać.
Zna ogólne obowiązki służby radiowej.
EK2
Znajomość obowiązków służby radiowej dotyczącej łączności w niebezpieczeństwie. Znajomość
częstotliwości do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa, prowadzenie nasłuchu, procedury wzywania pomocy, alarmowania za inny statek, potwierdzenie odbioru alarmu, korespondencja w niebezpieczeństwie, zakończenie łączności w niebezpieczeństwie, zapobieganie
i odwoływanie alarmów fałszywych, testowanie urządzeń. Znajomość procedur łączności bezpieczeństwa. Umiejętność posługiwania Międzynarodowym Kodem Sygnałowym. Znajomość odbioru i nadawania alfabetem Mores’a.
177
Zna ogólne zasady
propagacji fal radiowych i klasyfikację
emisji.
Zna szczegółowo obowiązki służby radiowej.
Zna szczegółowo zagadnienia dotyczące
wykorzystania fal radiowych i emisji.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Częstotliwości do
łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa.
Egzamin pisemny.
2
Nie zna częstotliwości
do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa, klasyfikację emisji.
Kryterium 2
Służba radiowa w
niebezpieczeństwie.
Kryterium 3
Służba radiowa dla
zapewnienia bezpieczeństwa.
3
Zna podstawowe częstotliwości do łączności w niebezpieczeństwie.
3,5 – 4
Zna podstawowe częstotliwości i zasady
ich wykorzystywania.
służby radiowej w
niebezpieczeństwie.
Zna zasady nasłuchu
radiowego oraz sposoby alarmowania.
Zna procedury łączności w niebezpieczeństwie.
służby radiowej dla
zapewnienia bezpieczeństwa.
Nie zna podstawowych zasad zapobiegania fałszywym
alarmom ani ich odwoływania.
Nie potrafi nadawać/nadawać alfabetem Morse’a.
Zna sposoby odbioru
komunikatów dotyczących bezpieczeństwa.
Zna procedury łączności dla zapewnienia bezpieczeństwa.
Zna zasady odwoływania fałszywych alarmów, nie zna zasad zapobiegania.
Zna ogólne zasady
zapobiegania i procedury odwoływania
fałszywych alarmów.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Obsługa urządzeń
radiowych.
Potrafi nadawać/odbierać alfabetem
Morse’a z 3% marginesem błędów dla liter i bezbłędnie cyfry.
Umiejętność obsługi urządzeń radiowych GMDSS stacjonarnych i przenośnych. Umiejętność posługiwania się publikacjami.
Egzamin pisemny, zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, sprawozdanie/ raport.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi obsługiZna podstawowe zaZna ogólne zasady
Zna szczegółowo zawać urządzeń radiosady obsługi urządzeń
obsługi urządzeń rasady obsługi urząwych.
radiowych
diowych
dzeń radiowych.
Kryterium 2
Dokumenty radiowe.
Nie zna wymaganych
dokumentów radiowych.
Zna rodzaje dokumentów radiowych i
ich przeznaczenie.
Zna ogólną zawartość dokumentów
radiowych.
Zna szczegółowo
wymagane dokumenty radiowe.
Kryterium 3
Publikacje radiowe.
Nie zna wymaganych
publikacji radiowych.
Zna rodzaje i przeznaczenie publikacji radiowych.
Zna ogólną zawartość publikacji radiowych i potrafi się
nimi posługiwać.
Zna szczegółowo
wymagane publikacje
radiowe.
Kryterium 4
Fałszywe alarmy.
Kryterium 5
Alfabet Morse’a.
EK3
Potrafi nadawać/odbierać alfabetem Morse’a z 7% marginesem
błędów dla liter i 3%
błędów dla cyfr.
SEMESTR IV
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA
AUDYTORYJNE
4,5 – 5
Zna szczegółowo
częstotliwości do
łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa wszystkich podsystemów
GMDSS i zasady ich
wykorzystania.
Zna szczegółowo obowiązki służby radiowej dotyczącej
łączności w niebezpieczeństwie.
Zna szczegółowo obowiązki służby radiowej dla zapewnienia bezpieczeństwa.
Zna szczegółowo zasady zapobiegania
fałszywym alarmom i
procedury odwoływania.
Potrafi bezbłędnie
nadawać/odbierać alfabetem Morse’a
zgodnie z wymaganiami MKS.
30 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Podstawy prawne organizacji łączności morskiej.
Zadania i obowiązki służby radiowej. Przepisy BHP.
MKS, sygnalizacja flagami, użycie sygnałów.
Wymagania funkcjonalne systemu GMDSS.
Podział wód morskich na obszary GMDSS.
Stosowane częstotliwości.
Propagacja fal radiowych.
Dokumenty i publikacje.
2.3.4.2
178
Emisje, oznaczenia, wymagana szerokość pasma.
Zasady prowadzenia nasłuchu radiowego.
Alarmowanie.
Potwierdzanie odbioru alarmu.
Korespondencja w niebezpieczeństwie.
Odbiór i nadawanie alfabetem Morse’a.
Systemy lokalizacji i naprowadzania.
Łączność bezpieczeństwa – medyczna, morskie informacje bezpieczeństwa, systemy meldunkowe.
17. Zasilanie urządzeń radiowych.
18. Testowanie urządzeń radiowych.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
SEMESTR IV
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA
2.3.4.1.
2.3.4.3.
LABORATORYJNE
30 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Posługiwanie się wydawnictwami i publikacjami dla celów radiokomunikacji.
MKS - sygnalizacja flagami, użycie sygnałów literowych.
Odbiór i nadawanie alfabetem Morse’a.
Łączność radiotelefoniczna w paśmie VHF.
Łączność radiotelefoniczna w paśmie MF i HF.
Łączność w systemie Inmarsat.
Łączność radioteleksowa.
2.3.4.2
2.3.4.1
Godziny
30
30
ECTS
5
5
8
78
35
2
1
35
1
179
26.
N/TM2012/35/26/ŁM2
Przedmiot:
Semestr
IV
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA – moduł 2
A
C
L
2
2
1
2
A
C
L
30
30
15
30
ECTS
2
2
Znajomość zasad prowadzenia łączności.
EK1
Znajomość podsystemów i wyposażenie radiowe statku w systemie GMDSS.
EK2
Wiedza o inspekcjach radiostacji i kompetencjach personelu radiowego.
EK3
Kierunkowe
K_W18
K_W26
K_W18
Znajomość zasad prowadzenia łączności.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna podstawoZna podstawowe proce- Potrafi zastosować
Zna szczegółowo
wych zasad używania
dury łączności w nieprocedury łączności w procedury łączności
Łączność w niełączności w niebezbezpieczeństwie.
niebezpieczeństwie na w niebezpieczeństwie
bezpieczeństwie.
pieczeństwie.
urządzeniach.
na wszystkich urządzeniach laboratorium GMDSS.
Kryterium 2
Nie zna podstawoZna podstawowe proce- Potrafi zastosować
Zna szczegółowo
dury łączności bezpieprocedury łączności
Łączność bezpieprocedury łączności
łączności bezpieczeństwa.
bezpieczeństwa na
czeństwa.
bezpieczeństwa na
czeństwa.
urządzeniach.
wszystkich urządzeniach laboratorium
GMDSS.
Kryterium 3
Nie zna podstawoZna procedury łącznoPotrafi zastosować
Zna szczegółowo
ści ogólnej.
procedury łączności
procedury łączności
Łączność ogólna.
łączności ogólnej.
ogólnej na urządzeogólnej.
niach rzeczywistych.
Znajomość podsystemów i wyposażenie radiowe statku w systemie GMDSS.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zasad pracy
Zna podstawy działania
Zna ogólne zasady ob- Zna szczegółowo orurządzeń systemu
systemu DSC.
sługi urządzeń sysganizację systemu
System DSC.
DSC.
temu DSC.
DSC i potrafi obsługiwać urządzenia.
Kryterium 2
Nie zna zasad pracy
Zna ogólne zasady ob- Zna szczegółowo orurządzeń systemu Insystemu Inmarsat.
System Inmarsat.
marsat.
temu Inmarsat
Inmarsat i potrafi
obsługiwać urządzenia.
Kryterium3
Nie zna zasad pracy
Zna ogólne zasady ob- Zna szczegółowo orurządzeń systemu
systemu MSI.
Systemy morMSI.
temu MSI t .
MSI i potrafi obsłuskich informacji
giwać urządzenia.
bezpieczeństwa
(MSI).
Kryterium 4
Nie zna zasad budowy Zna podstawowe zasady Zna ogólne zasady
Zna szczegółowo zaanten.
budowy anten.
budowy anten i ich pa- sady budowy anten i
Systemy anterametry.
parametry.
nowe.
Wiedza o inspekcjach radiostacji i kompetencjach personelu radiowego.
EK3
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna celów i zadań Zna podstawowe cele
Zna wymagania inZna szczegółowo ceInspekcje radioinspekcji radiowej.
inspekcji radiowej.
spekcji radiowej.
le i zadania inspekcji
stacji
radiowej.
180
Kryterium 2
Personel radiowy.
Nie obowiązków i zadań personelu radiowego na statku.
Zna podstawowe zadania personelu radiowego.
SEMESTR V
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA
Zna ogólne obowiązki
i zadania personelu
radiowego.
Zna szczegółowo obowiązki i zadania
personelu radiowego.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Łączność w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa.
Łączność ogólna.
Wyposażenie radiowe statku w systemie GMDSS.
System cyfrowego selektywnego wywołania.
System satelitarne.
Systemy radiopław awaryjnych, transpondery radarowe.
Zabezpieczenie przed fałszywymi alarmami.
Systemy transmisji morskich informacji bezpieczeństwa.
Systemy antenowe.
Personel radiowy.
Prowadzenie Dziennika Radiowego.
Inspekcje w radiostacji statkowej.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
SEMESTR V
ŁĄCZNOŚĆ MORSKA
LABORATORYJNE
30 GODZ.
Łączność w niebezpieczeństwie w paśmie VHF, MF i HF.
Łączność pilna w paśmie VHF, MF i HF.
Łączność dla zapewnienia bezpieczeństwa w paśmie VHF, MF i HF.
Procedury i zasady łączności w systemie INMARSAT.
Łączność medyczna – wykorzystanie MKS.
Odbiór informacji pogodowych z wykorzystaniem radiofaksymili.
Procedury w łączności rutynowej z wykorzystaniem wszystkich urządzeń łączności
radiowej.
8. Wykorzystanie systemu Cyfrowego Selektywnego Wywołania w paśmie VHF.
9. Wykorzystanie systemu Cyfrowego Selektywnego Wywołania w paśmie MF/HF.
10. Systemy transmisji morskich informacji bezpieczeństwa- MSI, odbiór z wykorzystaniem systemu NAVTEX, SafetyNET, za pośrednictwem radioteleksu w paśmie
HF.
11. Obsługa urządzeń przeznaczonych do środków ratunkowych.
12. Diagnostyka podstawowych uszkodzeń urządzeń radiowych.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
2.3.7.1
2.3.7.2
181
Godziny
15
30
ECTS
6
6
4
61
51
2
1
36
1
1. IAMSAR Manual. International Aeronautical and Maritime Search and Rescue Manual, vol. III. Mobile Facilities,
IMO/ICAO.
2. International Code of Signals, International Maritime Organization.
3. International Convention Safety of Life at Sea, International Maritime Organization.
4. International STCW Convention, International Maritime Organization.
5. Manual for use by the Maritime Mobile and Maritime Mobile-Satellite Services, International Telecommunication Union.
6. Standard Maritime Vocabulary, International Maritime Organization.
1. Bem D.J., Teisseyre O., Okrętowe urządzenia antenowe, Wydawnictwo Morskie Gdańsk,1976.
2. Biniek J., Łączność morska – sygnalizacja (zagadnienia wybrane), Wyd. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1993.
3. Standardowe zwroty porozumiewania się na morzu, Wyd. Dział Wydawnictw Wyższej Szkoły Morskiej, Szczecin 1997.
dr inż. Andrzej Lisaj
mgr inż. Ryszard Bober
mgr inż. Jarosław Chomski
dr inż. Piotr Majzner
mgr inż. kpt. ż.w. Wiesław Salmonowicz
[email protected]
ZKTM
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZKTM
ZKTM
ZKTM
ZKTM
182
27.
Przedmiot:
Semestr
II
III
IV
VIII
N/TM2012/12/27/BN1
BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
1
15
15
1
15
1
15
1
12
1
12
1
Celem kształcenia jest nauczenie przepisów MPDM, ich stosowania w różnych sytuacjach, procedur wachtowych, współpracy na mostku i wykorzystanie dostępnych środków w celu zapewnienia bezpiecznego ruchu statku.
Zakres szkoły średniej oraz elementy nawigacji, urządzeń nawigacyjnych, manewrowania statkiem, bezpieczeństwa statku,
oraz inżynierii ruchu morskiego.
Efekty kształcenia, jakie student osiągnie po ukończeniu przedmiotu opisane są w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw
EK1 Ma szczegółową wiedzę w zakresie obowiązywania i stosowania MPZZM, odpowiedzialności za ich przestrzeganie oraz zasad odstępstw od ich przestrzegania.
EK2 Ma szczegółową wiedzę w zakresie konsekwencji nieprzestrzegania przepisów prawa drogi morskiej.
EK3 Ma szczegółową wiedzę w zakresie roli i znaczenia przepisów miejscowych.
EK4
EK5
EK6
Ma szczegółową wiedzę w zakresie świateł, znaków i sygnałów dźwiękowych wymaganych przez MPZZM.
Potrafi rozpoznawać statek na podstawie świateł lub znaków dziennych i sygnałów mgłowych.
Ma wiedzę w zakresie sygnałów wzywania pomocy oraz zasad postępowania po ich odebraniu.
Kierunkowe
K_W16
K_K02
K_W16
K_W16
K_U03
K_W16; K_W19
Ma szczegółową wiedzę w zakresie stosowania MPZZM, odpowiedzialności za ich przestrzeganie
EK1
oraz zasad odstępstw od ich przestrzegania.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Ma podstawową wieMa ogólną wiedzę w
Ma szczegółową
wiedzy w zakresie obdzę w zakresie obozakresie obowiązywiedzę w zakresie
Wiedza w zakreowiązywania i stowiązywania MPZZM
wania MPZZM oraz
obowiązywania
sie obowiązywasowania MPZZM, odoraz zna podstawowe
zna większośćzasad
MPZZM oraz zna
nia i stosowania
powiedzialności za ich
zasady dotyczące ich
dotyczących ich stoszczegółowozasady
MPZZM, odpoprzestrzeganie oraz zastosowania, odpowiesowania, odpowiedotyczące ich stosowiedzialności za
dzialności za przedzialności za przewania, odpowiedzialich przestrzeganie sad odstępstw od ich
przestrzegania
strzeganie i odstępstw
strzeganie i odności za ich przeoraz zasad odod ich przestrzegania.
stępstw od ich przestrzeganie i odstępstw od ich
strzegania.
stępstw od ich przeprzestrzegania.
strzegania.
Ma szczegółową wiedzę w zakresie konsekwencji nieprzestrzegania przepisów prawa drogi morEK2
skiej.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Zna podstawowe konZna większość konZna wszystkie konwiedzy w zakresiekonsekwencje nieprzesekwencji nieprzesekwencje nieprzeWiedza w zakresekwencji nieprzestrze- strzegania przepisów
strzegania przepisów
strzegania przepisów
sie konsekwencji
gania przepisów prawa
prawa drogi morskiej.
prawa drogi morprawa drogi mornieprzestrzegania
183
przepisów prawa
drogi morskiej.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie roli i znaczenia
przepisów miejscowych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie świateł, znaków i sygnałów
dźwiękowych
wymaganych
przez MPZZM.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność rozpoznania statku na
podstawie świateł
lub znaków dziennych i sygnałów
mgłowych.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie sygnałów wzywania pomocy
oraz zasad postępowania po ich
odebraniu.
drogi morskiej.
skiej, rozumie ich
wpływ na bezpieczeństwo życia ludzkiego i środowiska.
Ma szczegółową wiedzę w zakresie roli i znaczenia przepisów miejscowych.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
Nie ma elementarnej
wiedzy w zakresie roli i dzę w zakresie ustanazakresie ustanawiaznaczenia przepisów
wiania, znaczenia i ob- nia, znaczenia i obomiejscowych.
owiązywania przewiązywania przepipisów miejscowych,
sów miejscowych,
zna podstawowe zazna większość zasad
sady ich stosowania
ich stosowania oraz
oraz podstawowe źrówiększość źródeł indła informacji o nich.
formacji o nich.
skiej, rozumie ich
wpływ na bezpieczeństwo życia ludzkiego i środowiska.
4,5 - 5
Ma szczegółową
wiedzę w zakresie
ustanawiania, znaczenia i obowiązywania przepisów
miejscowych, zna
szczegółowo zasady
ich stosowania oraz
wszystkie źródła informacji o nich.
Ma szczegółową wiedzę w zakresie świateł, znaków i sygnałów dźwiękowych wymaganych przez
MPZZM.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie ma elementarnej
Ma szczegółową
wiedzy w zakresie
dzę w zakresie świateł, zakresie świateł, zna- wiedzę w zakresie
świateł, znaków i syznaków i sygnałów
ków i sygnałów
świateł, znaków i sygnałów dźwiękowych
dźwiękowych wymadźwiękowych wyma- gnałów dźwiękowych
wymaganych przez
ganych przez MPZZM. ganych przez
wymaganych przez
MPZZM.
MPZZM.
MPZZM.
Potrafi rozpoznawać statek na podstawie świateł lub znaków dziennych i sygnałów mgłowych.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi rozpoznać
Potrafi podać podstaPotrafi podać więkPotrafi podać wszysstatku na podstawie jewowe informacje o
szość informacji o
tkie informacje o
go świateł, znaków
statku jakie można
statku jakie można
statku jakie można
dziennych lub sygnauzyskać na podstawie
uzyskać na podstawie uzyskać na podstawie
łów mgłowych.
jego świateł, znaków
dziennych lub sygnadziennych lub sydziennych lub syłów mgłowych.
gnałów mgłowych.
gnałów mgłowych.
Ma wiedzę w zakresie sygnałów wzywania pomocy oraz zasad postępowania po ich odebraniu.
Zaliczenie pisemne
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie ma elementarnej
Zna podstawowe syZna większość syZna wszystkie sywiedzy w zakresie sygnały wzywania pognałów wzywania
gnały wzywania pognałów wzywania pomocy i podstawowe
pomocy i większość
mocy i wszystkie zamocy oraz zasad postęzasady postępowania
zasad postępowania
sady postępowania
powania po ich odebra- po ich odebraniu.
po ich odebraniu.
po ich odebraniu.
niu.
SEMESTR II
BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI
AUDYTORYJNE
1. Pojęcie, cel i znaczenie Międzynarodowego Prawa Drogi Morskiej (MPDM).
1.1. Wiadomości ogólne. Rys historyczny. Współczesne przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu.
1.2. Definicje i określenia wg Prawidła 3.
2. Postanowienia ogólne, odpowiedzialność.
2.1. Odpowiedzialność za zaniedbanie przestrzegania MPDM.
2.2. Zwykła praktyka morska, uwzględnienie okoliczności i możliwości manewrowych statków.
2.3. Odstępstwa od prawideł.
2.4. Przepisy miejscowe, znaczenie, znajomość i konieczność przestrzegania, źródła informacji.
184
15 GODZ.
3. Światła i znaki.
3.1. Zakres zastosowania, sektory pionowe i poziome, barwa, zasięg widzialności, rozmieszczenie pionowe i poziome.
3.2. Statki o napędzie mechanicznym w drodze.
3.3. Holowanie i pchanie.
3.4. Statki żaglowe i wiosłowe w drodze.
3.5. Statki zajęte połowem w drodze i na kotwicy, dodatkowe światła statków łowiących blisko siebie.
3.6. Statki o ograniczonej zdolności manewrowej i statki nie odpowiadające za swoje ruchy.
3.7. Statki ograniczone zanurzeniem.
3.8. Statki pilotowe.
3.9. Statki zakotwiczone i na mieliźnie.
4. Sygnały dźwiękowe i świetlne.
4.1.
Wyposażenie w środki do sygnalizacji.
4.2.
Sygnały statków widzących się wzajemnie: sygnały manewrowe, sygnały zwrócenia uwagi, sygnały ostrzegawcze.
4.3.
Sygnały statków w ograniczonej widzialności.
4.4.
Znaczenie sygnałów i sposób ich nadawania.
5.
Sygnały wzywania pomocy.
5.1.
Podział, znaczenie, postępowanie po odebraniu sygnału.
Godziny
15
15
ECTS
2+2
15
10
59
34
1
0,5
30
0,5
185
27.
Przedmiot:
Semestr
II
III
IV
VIII
N/TM2012/23/27/BN2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
1
15
15
1
15
1
15
1
12
1
12
1
EK1 Ma szczegółową wiedzę w zakresie stosowania przepisów prawa drogi morskiej w celu
unikania zderzeń statków.
EK2 Ma podstawową wiedzę w zakresie wykorzystania i ograniczeń urządzeń technicznych na
mostku statku oraz zdolności manewrowych statku do celów unikania zderzeń statków.
EK3 Potrafi ocenić sytuację na podstawie widocznych świateł lub znaków dziennych statków,
słyszanych sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia uwagi oraz sygnałów
mgłowych.
EK4 Potrafi stosować przepisy prawa drogi morskiej w celu unikania zderzeń statków.
EK5 Potrafi wykorzystać informacje uzyskiwane z dostępnych urządzeń technicznych oraz danych manewrowych statku do celów unikania zderzeń.
Kierunkowe
K_W16
K_W08; K_W17
K_U03
K_U24
K_U24
Ma szczegółową wiedzę w zakresie stosowania przepisów prawa drogi morskiej w celu unikania
EK1
zderzeń statków.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Ma podstawową wiedzę Ma ogólną wiedzę w
Ma szczegółową wiewiedzy w zakresie
w zakresie stosowania
zakresie stosowania
dzę w zakresie stosoWiedza w zakrestosowania przepisów przepisów prawa drogi
przepisów prawa dro- wania przepisów prasie stosowania
prawa drogi morskiej
morskiej w celu unikagi morskiej w celu
wa drogi morskiej w
przepisów prawa
w celu unikania zdenia zderzeń statków,
unikania zderzeń stat- celu unikania zderzeń
drogi morskiej w
zna podstawowe zasady ków, zna większość
statków, zna wszystcelu unikania zde- rzeń statków.
dotyczące unikania zde- zasad dotyczących
kie zasady dotyczące
rzeń statków.
rzeń statków.
unikania zderzeń stat- unikania zderzeń statków.
ków.
Ma wiedzę w zakresie wykorzystania i ograniczeń urządzeń technicznych na mostku statku oraz
EK2
zdolności manewrowych statku do celów unikania zderzeń statków.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Zna podstawowe zasady Zna ogólne zasady i
Zna szczegółowe zawiedzy w zakresie
i sposoby wykorzystasposoby wykorzystasady i sposoby wykoWiedza w zakrenia urządzeń technicznia urządzeń techrzystania urządzeń
sie wykorzystania wykorzystania i ogranych na mostku do cenicznych na mostku
technicznych na
i ograniczeń urzą- niczeń urządzeń technicznych na mostku
lów unikania zderzeń,
do celów unikania
mostku do celów unidzeń techniczstatku oraz zdolności
ma świadomość wpłyzderzeń, zna w stopkania zderzeń, zna
nych na mostku
manewrowych statku
wu zdolności manewro- niu podstawowym
ogólnie wpływ zdolstatku oraz zdoldo celów unikania
wych statku na przebieg wpływ zdolności maności manewrowych
ności manewrozderzeń statków.
manewru antynewrowych statku na
statku na przebieg
wych statku do
kolizyjnego.
przebieg manewru an- manewru antykolizyjcelów unikania
tykolizyjnego.
nego.
zderzeń statków.
Potrafi ocenić sytuację na podstawie widocznych świateł lub znaków dziennych statków, słyszaEK3
nych sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia uwagi oraz sygnałów mgłowych.
Metody oceny
Zaliczenie laboratoriów.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi ocenić sySłabo potrafi ocenić syPotrafi poprawnie, z
tuacji na podstawie
tuację na podstawie winiewielkimi uchybieocenić sytuację na
Umiejętność ocewidocznych świateł
docznych świateł lub
niami ocenić sytuację
podstawie widoczny sytuacji na
lub znaków dziennych znaków dziennych statna podstawie widocznych świateł lub znapodstawie wi186
docznych świateł
lub znaków
dziennych statków, słyszanych
sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia uwagi oraz
sygnałów mgłowych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Stosowanie przepisów prawa drogi morskiej w celu unikania zderzeń statków.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wykorzystanie
informacji uzyskiwanych z dostępnych urządzeń
technicznych oraz
danych manewrowych statku do
celów unikania
zderzeń.
statków, słyszanych
sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia
uwagi oraz sygnałów
mgłowych.
ków, słyszanych sygnałów manewrowych,
ostrzegawczych i zwrócenia uwagi oraz sygnałów mgłowych.
nych świateł lub znaków dziennych statków, słyszanych sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia
mgłowych.
ków dziennych statków, słyszanych sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia
mgłowych.
Potrafi stosować przepisy prawa drogi morskiej w celu unikania zderzeń statków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Słabo potrafi stosować
Potrafi poprawnie, z
przepisów prawa droprzepisy prawa drogi
niewielkimi uchybiestosować przepisy
gi morskiej w celu
morskiej w celu unikaniami stosować przeprawa drogi morskiej
unikania zderzeń statnia zderzeń statków.
pisy prawa drogi
w celu unikania zdeków.
morskiej w celu unirzeń statków, potrafi
kania zderzeń statuwzględnić wszystkie
ków.
możliwości i ograniczenia ich stosowania.
Potrafi wykorzystać informacje uzyskiwane z dostępnych urządzeń technicznych oraz danych manewrowych statku do celów unikania zderzeń.
Zaliczenie laboratoriów
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi wykorzySłabo potrafi wykorzyPotrafi poprawnie, z
Potrafi bezbłędniewystać informacji uzystać informacje uzyskiniewielkimi uchybiekorzystać informacje
skiwanych z dostępwane z dostępnych
niamiwykorzystać in- uzyskiwane z dostępnych urządzeń techurządzeń technicznych
formacje uzyskiwane
nych urządzeń technicznych oraz danych
oraz danych manewroz dostępnych urząnicznych oraz danych
manewrowych statku
wych statku do celów
dzeń technicznych
manewrowych statku
do celów unikania
unikania zderzeń.
oraz danych manewdo celów unikania
zderzeń.
rowych statku do cezderzeń.
lów unikania zderzeń.
SEMESTR III
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Obserwacja.
1.1.
Cel obserwacji, zakres, rodzaje i sposoby prowadzenia obserwacji w różnych warunkach widzialności.
2. Szybkość bezpieczna.
2.1.
Pojęcie szybkości bezpiecznej i czynniki warunkujące jej wartość.
3. Ryzyko zderzenia, działanie w celu uniknięcia zderzenia.
3.1.
Ocena istnienia ryzyka zderzenia w różnych warunkach widzialności.
3.2.
Charakterystyka działania podjętego w celu uniknięcia zderzenia, sprawdzenie skuteczności tego działania, znaczenie pojęcia „nie przeszkadzać”.
4. Wąskie przejścia i systemy rozgraniczenia ruchu.
4.1.
Pojęcie i elementy składowe systemu rozgraniczenia ruchu, reguły zachowania się, stosowanie prawideł wymijania.
5. Statki widzące się wzajemnie.
5.1.
Warunki stosowania prawideł wymijania statków widzących się wzajemnie.
5.2.
Zasada ograniczonego zaufania, działanie skoordynowane, ocena zdolności manewrowych.
5.3.
Rodzaje spotkań statków, stosowanie odpowiednich prawideł wymijania w zależności od rodzaju spotkania,
ustalenie pierwszeństwa drogi.
6. Postępowanie statku ustępującego i mającego pierwszeństwo drogi.
7. Ograniczona widzialność.
7.1.
Zasady zachowania się statków.
7.2.
Postępowanie w zależności od położenia echa wykrytego statku za pomocą radaru lub po usłyszeniu sygnału
mgłowego, sytuacja nadmiernego zbliżenia.
7.3.
Manewrowanie kursem i szybkością.
187
SEMESTR III
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1. Światła i znaki.
1.1.
Zakres zastosowania, sektory pionowe i poziome, barwa, zasięg widzialności, rozmieszczenie pionowe i poziome.
1.2.
Statki o napędzie mechanicznym w drodze.
1.3.
Holowanie i pchanie.
1.4.
Statki żaglowe i wiosłowe w drodze.
1.5.
Statki zajęte połowem w drodze i na kotwicy, dodatkowe światła statków łowiących blisko siebie.
1.6.
Statki o ograniczonej zdolności manewrowej i statki nie odpowiadające za swoje ruchy.
1.7.
Statki ograniczone zanurzeniem.
1.8.
Statki pilotowe.
1.9.
Statki zakotwiczone i na mieliźnie.
1.10. Światła pozycyjne. Ćwiczenia na symulatorze świateł, rozpoznawanie statków na podstawie widzianych świateł
– rodzaj statku, wykonywana czynność, wielkość, kąt widzenia.
1.11. Rozpoznawanie statków na podstawie znaków dziennych.
2. Sygnały dźwiękowe i świetlne.
2.1.
Wyposażenie w środki do sygnalizacji.
2.2.
Sygnały statków widzących się wzajemnie: sygnały manewrowe, sygnały zwrócenia uwagi, sygnały ostrzegawcze.
2.3.
Sygnały statków w ograniczonej widzialności.
3. Sygnały wzywania pomocy.
3.1.
Podział, znaczenie, postępowanie po odebraniu sygnału.
4. Właściwa obserwacja. Szybkość bezpieczna. Ryzyko zderzenia.
Działanie w celu uniknięcia zderzenia.
4.1.
Cel obserwacji, sposób prowadzenia , organizacja.
4.2.
Szybkość bezpieczna w różnych warunkach, ustalanie wartości liczbowej w zależności od okoliczności.
4.3.
Sposoby ustalania ryzyka zderzenia w zależności od warunków.
4.4.
Manewry zapobiegające zderzeniu w zależności od stopnia zagrożenia i rodzaju spotkań statków, działanie zdecydowane i wykonane wystarczająco wcześnie.
5. Wąskie przejścia i systemy rozgraniczenia ruchu.
5.1.
Zasady poruszania się, przecinania, włączania się do ruchu, pierwszeństwa drogi, ustępowanie.
6. Spotkania statków widzących się wzajemnie.
6.1.
Rodzaje spotkań, postępowanie, ustalanie pierwszeństwa drogi, ustępowanie.
7. Postępowanie statku mającego pierwszeństwo drogi.
7.1.
Obowiązek trzymania parametrów ruchu, obowiązki w poszczególnych etapach, obowiązek podjęcia działania
antykolizyjnego.
8. Ograniczona widzialność.
8.1.
Postępowanie po wykryciu za pomocą radaru obecności innego statku oraz po usłyszeniu sygnału mgłowego,
rozróżnianie sygnałów, nakresy radarowe.
Godziny
15
15
ECTS
2+2
15
10
59
34
1
0,5
30
0,5
188
27.
Przedmiot:
Semestr
II
III
IV
VIII
N/TM2012/24/27/BN3
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
1
15
15
1
15
1
15
1
12
1
12
1
EK1 Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad organizacji wacht we wszelkich warunkach.
EK2 Ma szczegółową wiedzę w zakresie obowiązków oficera podczas obejmowania/zdawania/pełnienia wachty.
EK3 Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych.
EK4 Ma świadomość odpowiedzialności za powierzone obowiązki; rozumie wagę właściwego
wykonywania procedur awaryjnych dotyczących bezpieczeństwa nawigacji.
EK5 Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad kierowania zasobami ludzkimi na mostku.
EK6 Potrafi prawidłowo przyjąć, zdać i pełnić wachtę nawigacyjną i portową.
Kierunkowe
K_W31; K_W32
K_W12
K_W19
K_K05
K_W31; K_K04
K_U22
Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad organizacji wacht we wszelkich warunkach.
EK1
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Zna podstawowe zaZna większość zasad
Zna wszystkie zasady
wiedzy w zakresie zasady dotyczące orgadotyczących organiza- dotyczące organizacji
Wiedza w zakresad organizacji wacht.
nizacji wacht.
cji wacht.
wacht.
sie zasad organizacji wacht we
wszelkich warunkach.
Ma szczegółową wiedzę w zakresie obowiązków oficera podczas obejmowania/zdawania/pełnienia
EK2
wachty.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
wiedzy w zakresie obsady i obowiązki ofii obowiązków oficera
i obowiązki oficera
Wiedza w zakreowiązków oficera podcera podczas obejpodczas obejmowapodczas obejmowasie obowiązków
czas obejmowamowania/zdawania/pełnienia/zdawania/pełnieoficera podczas
nia/zdawania/pełnienia
nia/zdawania/pełnieni nia wachty.
nia wachty.
obejmowaa wachty.
nia/zdawania/pełn wachty.
ienia wachty
Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych.
EK3
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
wiedzy w zakresie zasady postępowania w
postępowania w sytupostępowania w sytuWiedza w zakresad postępowania w sysytuacjach awaryjacjach awaryjnych.
acjach awaryjnych.
sie zasad postętuacjach awaryjnych.
nych.
powania w sytuacjach awaryjnych
Ma świadomość odpowiedzialności za powierzone obowiązki; rozumie wagę właściwego wykonyEK4
wania procedur awaryjnych dotyczących bezpieczeństwa nawigacji.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie rozumie konieczno- Ma niewielką świaRozumie konieczność Rozumie konieczność
ści przestrzegania władomość konieczności
przestrzegania właprzestrzegania właŚwiadomość kościwych procedur wach- przestrzegania właściwych procedur
ściwych procedur
nieczności przetowych.
ściwych procedur
wachtowych, zdaje
wachtowych, zdaje
strzegania wławachtowych i awasobie sprawę z więksobie sprawę z wszyściwych procedur
189
wachtowych i
awaryjnych oraz
konsekwencji zaniedbania ich stosowania
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Wiedza w zakresie zasad kierowania zasobami
ludzkimi na mostku
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność przyjęcia/zdania/pełnien
ia wachty nawigacyjnej i portowej.
ryjnych oraz konsekwencji zaniedbania
ich stosowania.
szości konsekwencji
wynikających z ich
niestosowania.
stkich konsekwencji
wynikających z ich
niestosowania.
Ma szczegółową wiedzę w zakresie zasad kierowania zasobami ludzkimi na mostku.
Zaliczenie pisemne
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie ma elementarnej
wiedzy w zakresie zasady dotyczące kiedotyczących kierowa- dotyczące kierowania
sad kierowania zasorowania zasobami
nia zasobami ludzzasobami ludzkimi na
bami ludzkimi na mostludzkimi na mostku.
kimi na mostku.
mostku.
ku.
Potrafi prawidłowo przyjąć i zdać wachtę nawigacyjną i portową.
Zaliczenie pisemne.
2
3
3,5 - 4
Nie potrafi prawidłowo
Potrafi z uchybiePotrafi poprawnie
zdać/przejąć/prowadzić
niami
zdać/przejąć/prowawachty nawigacyjnej i
zdać/przejąć/prowadzić wachtę nawigaportowej
dzić wachtę nawigacyjną i portową w tycyjną i portową w typowej sytuacji.
powej sytuacji.
SEMESTR IV
4,5 - 5
Potrafi bezbłędnie zastosować procedury
zdawania/przekazania/prowadzenia
wachty nawigacyjnej i
portowej w każdej sytuacji.
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
PROCEDURY WACHTOWE I ZARZĄDZANIE NA MOSTKU:
1. Zasady efektywnego komunikowania się na mostku.
2. Organizacja wachty; przydział zadań i określenie hierarchii dostępnych zasobów .
3. Wykorzystanie informacji z urządzeń nawigacyjnych w celu prowadzenia bezpiecznej wachty.
4. Rozpoznanie aktualnej i przewidywanej sytuacji statku na zadanej trasie oraz wpływu środowiska zewnętrznego.
5. Ocena sytuacji i zagrożeń, ocena efektywności podjętych działań.
6. Znajomość zasad organizacji wachty w ograniczonej widzialności.
7. Wykorzystanie technik „ślepego”pilotażu.
8. Procedury zgłaszania w systemach meldunkowych i współpraca z VTS.
9. Sytuacje awaryjne w czasie wachty: procedury .
10. Przejawianie właściwej stanowczości i asertywności.
11. Umiejętności pracy zespołowej i kierowania zespołem (cechy przywódcze).
12. Pełnienie wachty, procedury, kierowanie wachtą nawigacyjną, podział czynności (Bridge Resources Management).
13. Rejestracja ruchu statków – zapisy w D.O. i innych dokumentach.
14. Postępowanie, dokumentacja, zabezpieczenie dowodów po wypadku.
190
Godziny
ECTS
15
2
10
5
32
17
1
0,5
25
0,5
191
27.
Przedmiot:
Semestr
II
III
IV
VIII
N/TM2012/48/27/BN4
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
1
1
15
15
1
15
1
15
1
12
1
12
1
EK1 Potrafi prawidłowo unikać zderzeń we wszelkich warunkach widzialności i na wszystkich
rodzajach akwenów.
EK2 Potrafi dowodzić podległymi mu członkami wachty nawigacyjnej, potrafi dokonać prawidłowego podziału czynności wśród członków wachty nawigacyjnej.
EK3 Posiada umiejętność skutecznego komunikowania się w sprawach związanych z pełnieniem
bezpiecznej wachty nawigacyjnej.
EK4 Potrafi właściwie wykorzystać dostępne urządzenia techniczne w trakcie pełnienia wachty
nawigacyjnej.
EK5 Potrafi pracować w zespole jakim są członkowie wachty nawigacyjnej.
Kierunkowe
K_U24
K_U22; K_K04
K_U08
K_U18
K_U22; K_K03
Potrafi prawidłowo unikać zderzeń we wszelkich warunkach widzialności i na wszystkich rodzajach
EK1
akwenów.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi podejmoPotrafi podejmować
Potrafi podejmować
Potrafi podejmować
wać prawidłowego
zgodne z przepisami
zgodne z przepisami
zgodne z przepisami
Umiejętność unidziałania w celu unidziałanie w celu unikadziałanie w celu unidziałanie w celu unikania zderzeń we
nia zderzeń w najprostkania zderzeń w więk- kania zderzeń we
wszelkich warun- kania zderzeń.
szych sytuacjach.
szości sytuacji.
wszystkich sytukach widzialności
acjach.
i na wszystkich
rodzajach akwenów, stosując
prawidłowo
MPZZM.
Potrafi dowodzić podległymi mu członkami wachty nawigacyjnej, potrafi dokonać prawidłowego
EK2
podziału czynności wśród członków wachty nawigacyjnej.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi dowodzić
Potrafi z trudnością doPotrafi dowodzić z
Potrafi efektywnie
wachtą nawigacyjną.
wodzić wachtą nawiganiewielkimi uchybiedowodzić wachtą
Umiejętność docyjną, potrafi przydzieniamiwachtą nawiganawigacyjną, potrafi
wodzenia podlelić zadania członkom
cyjną, potrafi przyprzydzielić zadania
głymi mu członwachty nawigacyjnej.
dzielić zadania członczłonkom wachty
kami wachty nakom wachty nawiganawigacyjnej oraz
wigacyjnej, dokocyjnej.
egzekwować ich wynania prawidłokonanie.
wego podziału
czynności wśród
członków wachty
nawigacyjnej.
Posiada umiejętność skutecznego komunikowania się w sprawach związanych z pełnieniem bezEK3
piecznej wachty nawigacyjnej.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi komuniPotrafi z trudnością
Potrafi z niewielkimi
kować się w zakresie
komunikować się w
uchybieniami komukomunikować się w
Umiejętność skuniezbędnym do prosprawach dotyczących
nikować się w sprasprawach dotyczątecznego kowadzenia bezpiecznej
pełnienia bezpiecznej
wach dotyczących
cych pełnienia bezmunikowania się
192
w sprawach związanych z pełnieniem bezpiecznej
wachty nawigacyjnej.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność wykorzystania dostępnych urządzeń techniczne
w trakcie pełnienia wachty nawigacyjnej.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność pracy w zespole jakim są członkowie wachty
nawigacyjnej.
pełnienia bezpiecznej
wacht.
Potrafi właściwie wykorzystać dostępne urządzenia techniczne w trakcie pełnienia wachty nawigacyjnej.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Potrafi w podstawowy
Potrafi w podstawowy Potrafi w zaawansowykorzystać dostępsposób wykorzystać do- sposób wykorzystać
wany sposóbwykonych urządzeń techstępne urządzenia techdostępne urządzenia
rzystać dostępne
niczne w trakcie pełniczne w trakcie pełnie- techniczne w trakcie
urządzenia technienia wachty nawinia wachty nawigacyjpełnienia wachty naniczne w trakcie pełgacyjnej.
nej.
wigacyjnej, zna nienienia wachty nawiktóre ich dodatkowe
gacyjnej, zna ich
możliwości.
wszystkie możliwości.
Potrafi pracować w zespole jakim są członkowie wachty nawigacyjnej.
Zaliczenie laboratoriów
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi pracować
Potrafi w zadowalający
Potrafi w prawidłowy
w zespole.
sposób współpracować
sposób współpracowspółpracować w zew zespole w typowych
wać w zespole w tyspole w każdej sytusytuacjach.
powych sytuacjach.
acji.
SEMESTR VIII
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
piecznej wachty.
LABORATORYJNE
12 GODZ.
Ryzyko zderzenia i działanie w celu uniknięcia zderzenia, ustalanie szybkości bezpiecznej, właściwa obserwacja.
Pełna ocena sytuacji wokół statku, stwierdzenie istnienia ryzyka zderzenia, podjęcie właściwego działania i sprawdzenia jego skuteczności.
Zachowanie się statków widzących się wzajemnie. Żegluga przy dobrej widzialności, mijanie się statków w różnych
sytuacjach spotkaniowych.
Wyprzedzanie się statków. Ustalanie momentu rozpoczęcia wyprzedzania i jego zakończenia, wzajemne obowiązki
statków.
Systemy rozgraniczania ruchu. Zachowanie statków korzystających z systemów rozgraniczenia ruchu – podejmowanie
manewrów antykolizyjnych.
Postępowanie statku mającego pierwszeństwo drogi. Spotkanie ze statkiem mającym obowiązek ustąpienia z drogi i nie
podejmującym manewrów antykolizyjnych.
Ograniczona widzialność. Zasady postępowania i manewrowania statkiem w warunkach ograniczonej widzialności na
akwenie otwartym, umiejętność interpretacji obrazu radarowego.
Zasady postępowania i manewrowania statkiem w warunkach ograniczonej widzialności na akwenie ograniczonym.
Pełnienie wachty, procedury, kierowanie wachtą nawigacyjną, podział czynności (Bridge Team Management).
193
Godziny
ECTS
12
2
12
26
1
14
0,5
24
0,5
1. Jurdziński M., Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej, Gdynia 1995.
2. Rymarz W., Międzynarodowe prawo drogi morskiej, WM 1985.
3. Rymarz W., Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu, WM 1983.
4. Rymarz W., Podręcznik międzynarodowego prawa drogi morskiej, Wydawnictwo TRADEMAR 1995, 1996.
5. Walczak A., Poradnik postępowania na mostku. Zeszyty nautyczne nr 3, WSM Szczecin 1993.
1. Kodeks morski - ustawa z dn.1.12.1961 (Dz. U. z 1998 r Nr 10, poz. 36).
wacht 1978 z późniejszymi zmianami – STCW 1978.
3. Łusznikow E., Ferlas Z., Bezpieczeństwo żeglugi, WSM Szczecin.
4. Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu. Tekst jednolity, WSM 1993.
mgr inż. kpt.ż.w. Tomasz Pluta
mgr inż. Jolanta Sitarz
mgr inż. Krzysztof Marcjan
[email protected]
ZBN
j,[email protected]
[email protected]
ZBN
ZBN
194
28.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
N/TM2012/11/28/BSS1
BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
2
15
1
1
15
15
2
15
2
2
1
30
30
15
3
15
1
2
1
15
30
15
4
Celem kształcenia jest nauczenie podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego i jego wyposażenia pokładowego, prowadzenia przeglądów, remontów i konserwacji oraz wykonywania obliczeń wytrzymałościowo-statecznościowych ze zrozumieniem zachodzących procesów fizycznych oraz znajomością i umiejętnością interpretacji odpowiednich przepisów, a także
umiejętnością użytkowania kalkulatora załadunku.
Zakres szkoły średniej oraz zawodowe słownictwo w języku angielskim, elementy matematyki, fizyki, informatyki oraz konstrukcji maszyn i grafiki inżynierskiej.
EK1 Zna cechy rozplanowania przestrzennego i parametry eksploatacyjne różnych typów
statków; typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku.
EK2 Zna zasady klasyfikacji statków i inspekcji instytucji klasyfikacyjnych.
EK3 Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. Rozumie źródła obciążeń działających na konstrukcję statku. Zna i rozumie metody obliczenia sił tnących i
momentów zginających kadłub.
EK4
EK5
Umie posługiwać się dokumentacją konstrukcyjną statku.
Umie obliczyć pole powierzchni metodą przybliżoną, np. metodą trapezów.
Kierunkowe
K_W07; K_W25
K_W26; K_U28
K_W07; K_W09;
K_W25; K_U20;
K_U21
K_U28
K_U11
Zna cechy rozplanowania przestrzennego i parametry eksploatacyjne różnych typów statków; tyEK1
powe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku.
Metody oceny
zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów; egzamin pisemny, egzamin/odpowiedź ustna, sprawdziany i prace
kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie demonstruje znaSłabo zna parametry
Zna parametry eksBiegle zna parametry
Zna typów statjomości typów stateksploatacyjne statków. ploatacyjne statków.
eksploatacyjne statków.
ków.
Potrafi wymienić tylko
Potrafi wymienić inków. Potrafi wyczerpodstawowe indywidudywidualne cechy
pująco wymienić inalne cechy rozplanowa- rozplanowania przedywidualne cechy
nia przestrzennego stat- strzennego statków o
rozplanowania przeków o różnym przezna- różnym przeznaczestrzennego statków o
czeniu i ma trudności z
niu i częściowo je
różnym przeznaczeich uzasadnieniem.
uzasadnić.
niu i je uzasadnić.
Kryterium 2
Nie demonstruje znaPotrafi opisać konstruk- Potrafi opisać konPotrafi opisać i uzajomości konstrukcji
cję tylko podstawowych strukcję typowych
sadnić konstrukcję
Zna elementy
typowych elementów
elementów kadłuba i
elementów kadłuba i
typowych elementów
konstrukcji statkadłuba i nadbudówki. nadbudówki, a także
nadbudówki, a także
kadłuba i nadbudówku.
niektóre rozwiązania
typowe rozwiązania
ki, a także typowe
węzłów konstrukcyjwęzłów konstrukcyjrozwiązania węzłów
nych. Ma trudności z
nych. Potrafi nazwać
konstrukcyjnych. Powłaściwym nazewnicnajważniejsze eletrafi właściwie natwem elementów konmenty konstrukcyjne
zwać różne elementy
strukcyjnych statku.
statku.
konstrukcyjne statku,
także w j. angielskim.
Zna zasady klasyfikacji statków i inspekcji instytucji klasyfikacyjnych.
EK2
195
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zna zasady klasyfikacji statków.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Rozumie obciążenia działające na
konstrukcję statku.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umie posługiwać
się dokumentacją
konstrukcyjną
statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie demonstruje znaMa nieusystematyzoRozumie potrzebę
Ma usystematyzojomości zasad i powaną wiedzę na temat
klasyfikacji statków i
waną wiedzę na temat
trzeby klasyfikacji
klasyfikacji statków i
utrzymania ich w odklasyfikacji statków i
statków.
utrzymania ich w odpowiednim stanie
utrzymania ich w odpowiednim stanie techtechnicznym. Zna za- powiednim stanie
nicznym. Zna pobieżnie kres działalności intechnicznym. Zna zazakres działalności instytucji klasyfikacyjkres działalności instytucji klasyfikacyjnych. Potrafi wymiestytucji klasyfikacyjnych. Potrafi wymienić
nić przykłady przepinych. Potrafi wymieprzykłady przepisów
sów klasyfikacyjnić przepisy klasyfiklasyfikacyjnych. Jest
nych. Jest dobrze
kacyjne. Rozumie zasłabo przygotowany do
przygotowany do
kres ich stosowania.
pracy w zespole w trak- pracy w zespole w
Jest bardzo dobrze
cie inspekcji.
trakcie inspekcji.
przygotowany do pracy w zespole w trakcie inspekcji.
Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. Rozumie źródła obciążeń działających na konstrukcję statku. Zna i rozumie metody obliczenia sił tnących i momentów zginających
kadłub.
2
3
3,5 - 4
4,5 – 5
Nie rozumie obciążeń
Pobieżnie rozumie praRozumie prawa fiDogłębnie rozumie
działających na konwa fizyczne dotyczące
zyczne dotyczące obprawa fizyczne dotystrukcję statku i nie
obciążenia i wytrzymaciążenia i wytrzymaczące obciążenia i
potrafi omówić sił
łości konstrukcji. Z tru- łości konstrukcji.
wytrzymałości kontnących i momentów
dem tłumaczy meTłumaczy mechanizm strukcji. Logicznie i
gnących działających
chanizm powstawania
powstawania sił tnąrzeczowo tłumaczy
na statek.
sił tnących oraz mocych oraz momentów
mechanizm powstamentów zginających i
zginających i skręcawania sił tnących oraz
skręcających kadłub
jących kadłub statku.
momentów zginająstatku. Częściowo
Potrafi wskazać zwią- cych i skręcających
wskazuje związki przyzki przyczynowokadłub statku. Potrafi
czynowo-skutkowe
skutkowe między sta- wskazać związki
między stanem załadonem załadowania
przyczynowo-skutwania statku a momenstatku a momentami
kowe między stanem
tami zginającymi. Pozginającymi. Potrafi
załadowania statku a
trafi wytłumaczyć różwytłumaczyć różnicę
momentami zginająnicę między wytrzymiędzy wytrzymałocymi i skręcającymi.
małością ogólną a lością ogólną a lokalną. Potrafi wytłumaczyć
kalną. Z trudem interPotrafi interpretować
różnicę między wypretuje Informację o
Informację o wtrzytrzymałością ogólną a
wytrzymałości ogólnej
małości ogólnej dla
lokalną. Wyczerpudla Kapitana.
Kapitana.
jąco interpretuje Informację o wytrzymałości ogólnej dla
Kapitana.
Umie posługiwać się dokumentacją konstrukcyjną statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 – 5
Nie posiada umiejętNa podstawie dokuNa podstawie dokuNa podstawie dokuności posługiwania się mentacji konstrukcyjnej mentacji konstrukcyj- mentacji konstrukcyjdokumentacją konstatku umie ocenić typ i nej statku umie ocenej statku bezbłędnie
strukcyjną statku.
przeznaczenie statku. W nić typ i przeznaczeumie ocenić typ i
zasadzie wskazuje na
nie statku. Wskazuje
przeznaczenie statku.
rysunku elementy konna rysunku podstaBezbłędnie wskazuje
strukcji statku jednakże
wowe elementy konna rysunku różne
ma trudności z ich wystrukcji statku wraz z
elementy konstrukcji
miarowaniem. Potrafi
ich wymiarowaniem.
statku wraz z ich
czytać rysunki konPotrafi czytać i interwymiarowaniem. Po196
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umie obliczyć
pole powierzchni
metodą trapezów
strukcyjne statku. Ma
pretować rysunki
trafi biegle czytać i
trudności z ich interkonstrukcyjne statku.
interpretować rysunki
pretacją.
konstrukcyjne statku.
Umie obliczyć pole powierzchni metodą przybliżoną, np. metodą trapezów.
2
3
3,5 - 4
4,5 – 5
Nie umie zastosować
Stosuje metodę trapeStosuje metodę trape- Bezbłędnie stosuje
metody trapezów do
zów do obliczenia pola
zów do obliczenia po- metodę trapezów do
obliczenia pola popod krzywą, lecz nie
la pod krzywą, roobliczenia pola pod
wierzchni pod dorozumie podstaw teozumie podstawy teokrzywą, dobrze rowolną krzywą.
retycznych. Popełnia
retyczne. Koryguje
zumie podstawy teobłędy i nie zauważa ich. popełnione błędy.
retyczne i jej ograniczenia. Potrafi wymienić i zastosować
inne metody całkowania przybliżonego.
SEMESTR I
BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU
AUDYTORYJNE
1.
2.
3.
Instytucje klasyfikacyjne, klasa statku, wymagania klasyfikacyjne.
Wymiary główne, podstawowe charakterystyki i parametry eksploatacyjne statku.
Konstrukcja kadłuba, wybrane węzły konstrukcyjne.
3.1. Układy wiązań kadłuba.
3.2. Pas poszycia i jego usztywnienie jako podstawowy węzeł konstrukcyjny.
3.3. Zład poprzeczny statku, zład wzdłużny statku.
3.4. Nazewnictwo poszczególnych elementów konstrukcyjnych.
3.5. Konstrukcja dna podwójnego, burt, pokładów.
4. Rozmieszczenie i konstrukcja grodzi.
5. Podział statków, indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego w zależ-ności od
przeznaczenia statku: masowiec, zbiornikowiec, kontenerowiec, drobnicowiec, statek
ro-ro.
6. Konstrukcja skrajnika dziobowego i rufowego.
7. Urządzenia sterowe i śruba napędowa.
8. Linie ładunkowe, znak wolnej burty, skale zanurzenia, odczytywanie zanurzeń.
9. Inspekcje wymagane przez Konwencję LL.
10. Wytrzymałość kadłuba, siły tnące, momenty gnące, momenty skręcające, ugięcie kadłuba, wytrzymałość lokalna.
11. Wytrzymałość kadłuba na wzburzonym morzu.
SEMESTR I
30 GODZ.
2.3.8 1.a.
2.3.8 1.b.
2.3.8 1.c.
2.3.8.1.b, 2.2.12.3
2.3.8.1.b
2.3.8.1.e
2.3.8.1.g
2.3.8.1.h
2.2.12.7
2.3.8.1.d, 2.2.12.24
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Przepisy klasyfikacyjne.
Wymiary główne, podstawowe charakterystyki i parametry eksploatacyjne statku.
Rysunek linii teoretycznych kadłuba. Zastosowanie metod całkowania przybliżonego
do obliczania pola powierzchni wodnicy.
Plany ogólne masowca, zbiornikowca, kontenerowca i statku ro-ro.
Konstrukcja kadłuba, wybrane węzły konstrukcyjne, konstrukcja pokładów, burt, dna
podwójnego, grodzi, skrajnika dziobowego i rufowego, złady poprzeczne i zład
wzdłużny.
Plan zbiorników, skalowanie zbiorników.
197
2.3.8.1.f
2.3.8.1.b
2.2.12.7
2.3.8.1.b
2.3.8.1.c, 2.3.8.1.e
2.2.12.3
2.3.8.1.b, 2.3.8.1.f
Godziny
30
15
ECTS
30+30+1+1
30+7
2
8
6
61
47
2
1,5
14
0,5
198
28.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
N/TM2012/12/28/BSS2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
2
15
1
1
15
15
2
15
2
2
1
30
30
15
3
15
1
2
1
15
30
15
4
EK1 Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace spawalnicze
przeprowadzane na statku.
EK2
EK3
EK4
EK5
Zna budowę i zasady obsługi urządzeń pokładowych, systemów statkowych i wyposażenia kadłuba, w tym drzwi wodoszczelnych.
Zna zasady przygotowania statku do dokowania oraz proces dokowania statku.
Zna proces korozji elementów konstrukcyjnych statku. Zna zasady konserwacji, przeglądów i remontów wykonywanych na statku.
Umie obliczyć siły tnące oraz momenty zginające kadłub statku oraz wykorzystać kalkulator załadunku do nadzoru nad wytrzymałością ogólną statku.
Kierunkowe
K_W07; K_W09;
K_W25;K_W26;
K_U28
K_W07; K_W09;
K_W25; K_U20
K_W07; K_W09;
K_W25; K_W26;
K_U28
K_W07; K_W09;
K_W25; K_U02
K_W07; K_W09;
K_W25; K_U20;
K_U21
Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace spawalnicze przeprowaEK1
dzane na statku.
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów/ symulatorów, egzamin pisemny, egzamin/odpowiedź ustna,
sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Z trudem wymienia
Wymienia podstaBiegle wymienia
Zna właściwości
zadowalająco materiapodstawowe materiały wowe materiały użypodstawowe matemateriałów użyłów używanych do buużywane do budowy
wane do budowy
riały używane do buwanych do budodowy statków, ani ich
statków i podaje tylko
statków i podaje ich
dowy statków i powy statków.
właściwości.
niektóre ich właściwo- właściwości. Ma
daje ich właściwości
ści.
trudności z określeoraz typowe zastosoniem ich zastosowawania.
nia.
Kryterium 2
Nie potrafi opisać prac
Z trudem opisuje praOpisuje prace spaBiegle opisuje prace
Zna prace spaspawalniczych prowace spawalnicze prowalnicze prowadzone spawalnicze prowawalnicze przedzonych na statkach.
wadzone na statkach.
na statkach. Zna medzone na statkach.
prowadzane na
Nie zna metod spawatody spawania. WyZna metody spawastatku.
nia.
mienia ich właściwonia. Wymienia ich
ści i ograniczenia.
właściwości i ograniczenia. Zna urządzenia używane do spawania oraz niektóre
przepisy bezpieczeństwa.
Zna budowę i zasady obsługi urządzeń pokładowych, systemów statkowych i wyposażenia kadłuba,
EK2
w tym drzwi wodoszczelnych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie posiada znajomości Z trudem wymienia
Wymienia typowe
Wyczerpująco potrafi
urządzeń pokładowych, typowe urządzenia
urządzenia pokławymienić typowe
Zna urządzenia
systemów statkowych i
pokładowe, systemy
dowe, systemy staturządzenia pokłapokładowe, syswyposażenia kadłuba.
statkowe i wyposażekowe i wyposażenie
dowe, systemy stattemy statkowe i
199
wyposażenie kadłuba.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zna procedury
przygotowania
statku do dokowania.
Kryterium 2
Zna procedury
dokowania statku.
EK4
Metody oceny
Kryterium 1
Zna proces korozji elementów
konstrukcyjnych
statku.
Kryterium 2
Zna zasady konserwacji, przeglądów i remontów
wykonywanych
na statku.
EK5
nie kadłuba. Mając
kadłuba. Rozumie i
kowe i wyposażenie
trudności ze zrozupotrafi wytłumaczyć
kadłuba. Rozumie i
mieniem potrafi wyich zastosowanie, zapotrafi wyczerpująco
tłumaczyć ich zastosady działania oraz
wytłumaczyć ich zasowanie, zasady dziapotrzebę utrzymania
stosowanie, zasady
łania oraz potrzebę
ich w należytym stadziałania oraz poutrzymania ich w nanie technicznym.
trzebę utrzymania ich
leżytym stanie techw należytym stanie
nicznym.
technicznym.
Zna zasady przygotowania statku do dokowania oraz proces dokowania statku.
2
Kryteria/ Ocena
2
Kryteria/ Ocena
Nie zna procedur przyPotrafi pobieżnie wyWyjaśnia proces
Wyczerpująco wyjagotowania statku do
jaśnić proces przygoprzygotowania statku
śnia proces przygodokowania.
towywania statku do
do dokowania. Rotowania statku do dodokowania.
zumie potrzebę
kowania. Rozumie
współpracy kierowpotrzebę współpracy
nictwa statku ze
kierownictwa statku
stocznią.
ze stocznią. Podaje
przykłady zapisów
instrukcji dokowania.
Nie rozumie celu i poPotrafi wyjaśnić w jaPotrafi wyjaśnić w
Biegle orientuje się w
trzeby dokowania statkim celu dokuje się
jakim celu dokuje się
celach dokowania.
ku.
statki. Z trudem wystatki. Wymienia roPotrafi przytoczyć
mienia rodzaje doków. dzaje doków. Wyjawymagania wynikaZ trudem wymienia
śnia zagrożenia wyjące z przepisów.
zagrożenia wynikające nikające z dokowania. Wymienia rodzaje
z dokowania.
doków i wyjaśnia
różnice. W pełni rozumie zagrożenia
wynikające z dokowania. Orientuje się
w odpowiednich procedurach.
Zna proces korozji elementów konstrukcyjnych statku. Zna zasady konserwacji, przeglądów i remontów wykonywanych na statku.
Nie potrafi wyjaśnić
Wyjaśnia ogólnie zjaPrawidłowo wyjaśnia Prawidłowo wyjaśnia
zjawiska korozji ani
wisko korozji. Z truzjawisko korozji. Pozjawisko korozji. Posposobów zapobiegadem wymienia czyndaje przykłady. Wydaje przykłady. Wynia.
niki wpływające na
czerpująco wymienia
czerpująco wymienia
korozję i sposoby zaczynniki wpływające
czynniki wpływające
pobiegania.
na korozję i sposoby
na korozję i sposoby
zapobiegania.
zapobiegania. Orientuje się w szczegółach
poszczególnych metod.
Nie zna zasad konserSłabo orientuje się w
Orientuje się w zasaBiegle orientuje się w
wacji, przeglądów i rezasadach konserwacji, dach konserwacji,
zasadach konserwamontów wykonywaprzeglądów i remonprzeglądów i remoncji, przeglądów i renych na statku.
tów wykonywanych
tów wykonywanych
montów wykonywana statku. Z trudem
na statku. Potrafi ponych na statku. Wypodaje rodzaje przedać przykłady przeczerpująco potrafi
glądów. Nie potrafi
glądów i stosownych
podać przykłady
podać przykładów
przepisów. Zna rolę
przeglądów i stosowprzepisów. Pobieżnie
instytucji klasyfikanych przepisów. Zna
zna rolę instytucji kla- cyjnych, PSC itp.
rolę instytucji klasysyfikacyjnych, PSC
fikacyjnych, PSC itp.
itp.
Rozumie obowiązki
kierownictwa statku.
Umie obliczyć siły tnące oraz momenty zginające kadłub statku oraz wykorzystać kalkulator zała-
200
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umie obliczyć siły tnące i momenty zginające
kadłub.
Kryterium 2
Umie wykorzystać kalkulator załadunku.
dunku do nadzoru nad wytrzymałością ogólną statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie opanował umiejętZ trudem wykonuje
Wykonuje „ręczne”
Bezbłędnie wykonuje
ności obliczania sił tną- „ręczne” obliczenia
obliczenia momentów „ręczne” obliczenia
cych i momentów zgimomentów zginajązginających ponton
momentów zginająnających kadłub.
cych ponton prostopa- prostopadłościenny.
cych ponton prostodłościenny. Nie zaPotrafi zauważyć i
padłościenny. Trafnie
uważa popełnionych
skorygować ewentupotrafi dobrać metodę
błędów. Tłumaczy
alne błędy. Potrafi
obliczeń. Tłumaczy
etapy obliczeń. Potrafi dobrać metodę oblilogicznie etapy obliomówić wpływ tylko
czeń. Tłumaczy etapy czeń. Potrafi merytoniektórych czynników
obliczeń. Potrafi
rycznie omówić
na wynik obliczeń.
omówić wpływ różwpływ różnych czynnych czynników na
ników na wynik obliwynik obliczeń.
czeń.
Nie opanował wykorzy- Pobieżnie rozumie
Rozumie znaczenie
Dogłębnie rozumie
stania kalkulatora załaznaczenie nadzoru nad nadzoru nad wytrzyznaczenie nadzoru
dunku.
wytrzymałością statku. małością statku. Ponad wytrzymałością
Potrafi wymienić tylko trafi wymienić typy
statku. Potrafi wyjeden typ kalkulatora
kalkulatorów załamienić typy kalkulazaładunku. Umie wydunku. Umie wytłutorów załadunku. Metłumaczyć algorytm
maczyć algorytm
rytorycznie umie wydziałania kalkulatora
działania kalkulatora
tłumaczyć algorytm
załadunku. Ma trudzaładunku. Interpredziałania kalkulatora
ności z interpretacją
tuje wyniki obliczeń.
załadunku. Poprawnie
wyników obliczeń.
Zna proces certyfikainterpretuje wyniki
Pobieżnie zna proces
cji kalkulatorów zała- obliczeń. Bardzo docertyfikacji kalkulatodunku.
brze zna proces certyrów załadunku.
fikacji kalkulatorów
załadunku.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
AUDYTORYJNE
Materiały stosowane przy budowie statku.
1.1. Rodzaje stali.
1.2. Zasady użycia stali, aluminium i żeliwa.
1.3. Wpływ rodzaju stali na ciężar i wytrzymałość konstrukcji.
1.4. Zasady nadzoru towarzystw klasyfikacyjnych.
Prace spawalnicze.
2.1.
Przygotowanie stali do spawania.
2.2.
Rodzaje spawów.
2.3.
Wadliwe spawy.
2.4.
Nadzór towarzystw klasyfikacyjnych.
2.5.
Gazowe cięcie metalu.
Drzwi wodoszczelne i strugoszczelne.
Dokowanie statku.
Wyposażenie kadłuba.
5.1. Zamknięcia ładowni i międzypokładów.
5.2. Wyposażenie cumownicze: polery, kluzy, przewłoki zwykłe i rolkowe, wciągarki.
5.3. Urządzenia kotwiczne, komora łańcucha kotwicznego.
5.4. Zabezpieczanie kotwic, stopowanie lin.
5.5. Masztówki, maszty, bomy i dźwigi pokładowe.
5.6. Systemy: balastowy, zęzowy, odpowietrzające, sondażowe.
Korozja kadłuba, metody zapobiegawcze.
Przygotowanie statku do dokowania.
Konserwacja statku, planowanie remontów i przeglądów.
201
15 GODZ.
2.2.12.1
2.2.12.2
2.2.12.4
2.2.12.6
2.3.8.1.f
2.3.8.1.i, 2.2.12.5
1.1.6.1
1.1.6.2
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
LABORATORYJNE
Obliczanie przebiegu sił tnących i momentów gnących dla pontonu prostopadłościennego.
Obliczanie krzywej wyporu za pomocą skali Bonjeana.
Dokumentacja i oprogramowanie komputerowe do kontroli wytrzymałości ogólnej i lokalnej statku.
Wpływ rozmieszczenia ciężarów na przebiegi sił tnących i momentów
gnących - symulacja komputerowa.
Wyposażenie kotwiczno cumownicze.
Analiza systemu balastowego statku.
15 GODZ.
2.3.8.1.d, 2.2.12.24
2.3.8.1.d, 2.2.12.24
2.3.8.1.d, 2.2.12.24
2.3.8.1.d, 2.2.12.24
2.3.8.1.f
2.3.8.1.f
30+30+1+1
30+7
Godziny
15
15
ECTS
5
10
10
55
35
2
1,5
20
0,5
202
28.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
N/TM2012/23/28/BSS3
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
2
15
1
1
15
15
2
15
2
2
1
30
30
15
3
15
1
2
1
15
30
15
4
EK1 Wie jakie wielkości fizyczne wykorzystywane są do oceny stateczności statku w eksploatacji. Rozumie ich podstawy teoretyczne. Zna i rozumie metody wykorzystywane do
oceny stateczności statku w stanie nieuszkodzonym i położenia równowagi statku. Rozumie ograniczenia tych metod.
EK2 Zna i rozumie zawartość dokumentacji stateczności statku w stanie nieuszkodzonym.
Zna kryteria oceny stateczności i przepisy międzynarodowe normujące stateczność statku w stanie nieuszkodzonym. Rozumie ograniczenia ich stosowalności w kontekście
bezpieczeństwa statku.
EK3 Rozumie wpływ stanu załadowania i operacji ładunkowych na położenie równowagi
i stateczność statku.
EK4 Wie jakie urządzenia wykorzystuje się do oceny stateczności statków. Rozumie działania
matematyczne, jakie wykonywane są przez programy komputerowe wykorzystywane
w tych urządzeniach. Wie, jakie są zasady certyfikacji tych urządzeń.
EK5 Stosuje metody obliczeniowe do oceny stateczności i wyznaczenia położenia równowagi
statku. Umie wykonać „ręczne” obliczenia.
EK6 Potrafi opracować arkusz kalkulacyjny do obliczeń stateczności statku. Wykorzystuje
kalkulator załadunku do wykonania obliczeń statecznościowych. Stosuje dokumentację
statecznościową do oceny stateczności statku.
Kierunkowe
K_W09; K_W10;
K_W26
K_W09; K_W10;
K_W26
K_W09; K_W10;
K_W26
K_W09; K_W10;
K_W26
K_U20; K_U21;
K_U28.
K_U20; K_U21;
K_U28
Wie jakie wielkości fizyczne wykorzystywane są do oceny stateczności statku w eksploatacji. RoEK1
zumie ich podstawy teoretyczne. Zna i rozumie metody wykorzystywane do oceny stateczności statku w stanie nieuszkodzonym i położenia równowagi statku. Rozumie ograniczenia tych metod.
Metody oceny
Egzamin pisemny, egzamin/odpowiedź ustna, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna wielkości słuWymienia wielkości
Wymienia wielkości
Wyczerpująco wyZna wielkości fiżących do oceny stasłużące do oceny stasłużące do oceny sta- mienia wielkości słuzyczne służące do teczności statku.
teczności statku popełteczności statku.
żące do oceny staoceny statecznoniając drobne błędy. Z
Tłumaczy ich podteczności statku. Lości statku.
trudem tłumaczy ich
stawy teoretyczne i
gicznie tłumaczy ich
podstawy teoretyczne i
interpretacje. Dopodstawy teoretyczne
interpretacje. Dostrzestrzega związki mięi interpretacje. Doga związki między nidzy nimi. Zna spostrzega związki mięmi. Zna sposoby ich
soby ich obliczania.
dzy nimi. Zna spoobliczania. Jest świaJest świadom ogranisoby ich obliczania.
dom większości ograczeń ich stosowalnoJest świadom ograniniczeń ich stosowalności.
czeń ich stosowalności.
ści. Posługuje się nazewnictwem angielskim.
Kryterium 2
Nie zna metod oceny
Poprawnie wymienia
Poprawnie wymienia
Poprawnie wymienia
stateczności statków.
metody służące do
Zna metody oceoceny stateczności. Ma oceny stateczności.
oceny stateczności.
ny stateczności
trudności z wyjaśnieTłumaczy ich podLogicznie i wszechstatku nieuszniem ich podstaw teostawy teoretyczne. W stronnie tłumaczy ich
kodzonego.
retycznych. Częściowo zasadzie rozumie
podstawy teoretyczrozumie ograniczenia
ograniczenia prakne. Rozumie ogranipraktyczne tych metod
tyczne tych metod
czenia praktyczne
oraz związek między
oraz związek między
tych metod oraz
203
uzyskaną dokładnością
a sposobem pozyskania
danych.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zna i rozumie
zawartość dokumentacji stateczności statku w
stanie nieuszkodzonym.
Kryterium 2
Zna przepisy
międzynarodowe
normujące stateczność statku w
stanie nieuszkodzonym.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Rozumie wpływ
stanu załadowania
na stateczność
statku i położenie
równowagi.
Kryterium 2
Rozumie wpływ
przyjmowania,
zdejmowania i
przesuwania ładunku na położe-
związek między uzyskaną dokładnością a
sposobem pozyskania
danych.
Zna i rozumie zawartość elementów dokumentacji stateczności statku w stanie nieuszkodzonym.
Zna kryteria oceny stateczności i przepisy międzynarodowe normujące stateczność statku w stanie
nieuszkodzonym. Rozumie ograniczenia ich stosowalności w kontekście bezpieczeństwa statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Z trudem wymienia
Wymienia elementy
Biegle wymienia
elementów dokumentaelementy dokumentacji dokumentacji staelementy dokumencji statecznościowej.
statecznościowej. Nie
tecznościowej. Potacji statecznościow pełni rozumie do
trafi wytłumaczyć jak wej. Potrafi wytłuczego one służą.
one powstają. Rozumaczyć jak one pomie ich zastosowanie wstają. Bezbłędnie
na statku.
tłumaczy do jakich
zadań na statku stosuje się poszczególne
elementy. Rozumie
odpowiedzialność
administracji i instytucji klasyfikacyjnej.
Nie zna przepisów odPobieżnie zna przepisy Dobrze zna przepisy
Biegle zna przepisy
noszących się do staodnoszące się do staodnoszące się do staodnoszące się do stateczności statku w stateczności statku. Wyteczności statku.
teczności statku. Ponie nieuszkodzonym.
mienia najważniejsze
Wymienia wszystkie
trafi nazwać odpokryteria oceny stateczkryteria oceny stawiednie konwencje i
ności. Nie w pełni roteczności, jednakże z
kodeksy. Wymienia
zumie relację między
trudem tłumaczy ich
wszystkie kryteria
spełnieniem kryteriów
interpretację fioceny stateczności.
a bezpieczeństwem
zyczną. Rozumie rePotrafi wytłumaczyć
statku.
lację między spełnieich interpretację finiem kryteriów a
zyczną. Rozumie rebezpieczeństwem
lację między spełniestatku.
niem kryteriów a
bezpieczeństwem
statku.
Rozumie wpływ stanu załadowania i operacji ładunkowych na położenie równowagi i stateczność
statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie rozumie wpływu
Dostrzega związki
Potrafi wskazać
Potrafi wskazać
stanu załadowania na
przyczynowo-skutzwiązki przyczyzwiązki przyczystateczność statku i pokowe między stanem
nowo-skutkowe mięnowo-skutkowe mięłożenie równowagi.
załadowania statku a
dzy stanem załadodzy stanem załadojego położeniem rówwania statku a jego
wania statku a jego
nowagi i statecznością
położeniem równopołożeniem równoale nie potrafi ich rzewagi i statecznością.
wagi i statecznością.
czowo zinterpretować.
Rozumie odpowiedRozumie odpowiedRozumie odpowiednie
nie prawa fizyczne,
nie prawa fizyczne i
prawa fizyczne ale nie
lecz ma trudności z
potrafi je jasno i prepotrafi ich jasno i preich wyjaśnieniem.
cyzyjnie przedstawić.
cyzyjnie przedstawić.
Dokonuje oszacowaPotrafi bezbłędnie
nia jakościowego bez dokonać oszacowania
wykonywania oblijakościowego bez
czeń. Potrafi dostrzec wykonywania oblii skorygować ewenczeń.
tualne błędy.
Nie rozumie wpływu
Dostrzega związki
Potrafi wskazać
Potrafi wskazać
operacji ładunkowych
przyczynowo-skutzwiązki przyczyzwiązki przyczyna położenie równokowe między operanowo-skutkowe mięnowo-skutkowe mięwagi i stateczność statcjami ładunkowymi na
dzy operacjami ładzy operacjami łaku.
statku a jego położedunkowymi na statku dunkowymi na statku
niem równowagi i staa jego położeniem
a jego położeniem
204
uzyskaną dokładnością a sposobem pozyskania danych.
nie równowagi i
stateczność statku, z uwzględnieniem ciężaru właściwego wody zaburtowej.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ ocena
Kryterium 1
Znajomość urządzeń służących do
oceny stateczności statku.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umie wykonać
obliczenia statecznościowe, w
tym ocenić ilościowo wpływ
stanu załadowania
i operacji ładunkowych na stateczność statku i
położenie równowagi.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi opracować
arkusz kalkulacyjny do obliczeń
stateczności statku.
Kryterium 2
Umie wykorzystać urządzenia
służące do oceny
tecznością ale nie potrafi ich rzeczowo zinterpretować. Rozumie
odpowiednie prawa fizyczne ale nie potrafi
ich jasno i precyzyjnie
przedstawić.
równowagi i stateczrównowagi i statecznością. Rozumie odnością. Rozumie odpowiednie prawa fipowiednie prawa fizyczne. Dokonuje
zyczne i potrafi je jaoszacowania jakosno i precyzyjnie
ściowego bez wykoprzedstawić. Potrafi
nywania obliczeń.
bezbłędnie dokonać
Potrafi dostrzec i
oszacowania jakoskorygować ewentuściowego bez wykoalne błędy.
nywania obliczeń.
Wie jakie urządzenia wykorzystuje się do oceny stateczności statków. Rozumie działania matematyczne, jakie wykonywane są przez programy komputerowe wykorzystywane w tych urządzeniach.
Wie, jakie są zasady certyfikacji tych urządzeń.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna urządzeń służą- Wymienia urządzenia
Wymienia urządzenia Wymienia urządzenia
cych do oceny stateczsłużące do oceny stasłużące do oceny sta- służące do oceny staności statku.
teczności. Niedokładteczności. Rozumie
teczności. Rozumie
nie rozumie ich zasadę
ich zasadę działania
ich zasadę działania,
działania oraz ogranioraz ograniczenia.
podstawy teoretyczczenia.
Zna zasady cerne, działania matematyfikacji tych urzątyczne oraz ogranidzeń.
czenia. Zna zasady
certyfikacji tych
urządzeń.
Stosuje metody obliczeniowe do oceny stateczności i wyznaczenia położenia równowagi statku.
Umie wykonać „ręczne” obliczenia.
Zaliczenie ćwiczeń składających się z zadań rachunkowych, prace kontrolne w semestrze
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Z trudem wykonuje ob- Wykonuje obliczenia Bezbłędnie wykonuje
obliczeń statecznościoliczenia statecznostatecznościowe koobliczenia statecznowych.
ściowe, powoli dokorzystając z dokuściowe, sprawnie konuje odczytów z domentacji statku. Dorzystając z dokumenkumentacji statku. Nie
strzega ewentualne
tacji statku. Umie
dostrzega popełnianych błędy i potrafi je sko- trafnie dobrać metodę
błędów. Umie dobrać
rygować. Umie doobliczeń i tok postęmetodę obliczeń i tok
brać metodę obliczeń powania. Potrafi inpostępowania. Potrafi
i tok postępowania.
terpretować wyniki
interpretować wyniki
Potrafi interpretować
obliczeń. Widzi
obliczeń.
wyniki obliczeń.
związek między wynikami obliczeń a
przepisami bezpieczeństwa.
Potrafi opracować arkusz kalkulacyjny do obliczeń stateczności statku. Wykorzystuje kalkulator załadunku do wykonania obliczeń statecznościowych. Stosuje dokumentację statecznościową do oceny
Zaliczenie laboratorium kalkulatora załadunku
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi opracować
W zasadzie potrafi
Potrafi opracować
Bezbłędnie opracoarkusza kalkulacyjnego
opracować arkusz kalarkusz kalkulacyjny
wuje arkusz kalkulado obliczeń stateczności kulacyjny do obliczeń
do obliczeń stateczcyjny. Potrafi interstatku.
stateczności, jednakże
ności, samodzielnie
polować odczyty z
popełnia błędy, których dostrzega błędy i je
dokumentacji. Wynie dostrzega.
poprawia. Potrafi inniki obliczeń umieszterpolować odczyty z cza na wykresach.
dokumentacji.
Wykazuje inwencję
w rozwiązywaniu poszczególnych zagadnień.
Nie demonstruje umieZ trudem modeluje
Posługuje się kalkuBiegle posługuje się
jętności pracy z kalkustan załadowania statku latorem załadunku.
kalkulatorem załalatorem załadunku.
w kalkulatorze załaJest w pełni świadom dunku. Prawidłowo i
dunku. Intuicyjnie wydostępnych opcji. Ma szybko wykonuje ob205
Kryterium 3
Stosuje dokumentację statecznościową do oceny stateczności
statku.
Nie demonstruje umiejętności korzystania z
dokumentacji statecznościowej.
korzystuje dostępne
opcje, jednakże nie rozumie ich wszystkich.
trudności z interpretacją wyników obliczeń. Nie widzi potrzeby rozwoju funkcjonalności.
Słabo rozpoznaje elementy dokumentacji
statecznościowej. Korzysta z nich popełniając błędy.
Poprawnie rozpoznaje dokumenty statecznościowe. Prawidłowo dokonuje ich
wyboru, stosownie
do wykonywanego
zadania.
SEMESTR III
AUDYTORYJNE
Równowaga statku pływającego swobodnie.
1.1. Wyporność i pływalność.
1.2. Środek ciężkości i środek wyporu.
1.3. Zastosowanie prawa Archimedesa i prawa Newtona.
2. Równowaga statku pod działaniem zewnętrznego momentu przechylającego
o charakterze statycznym.
2.1. Linia działania siły wyporu i siły ciężkości.
2.2. Ramię stateczności kształtu i ramię stateczności ciężaru.
2.3. Ramię prostujące.
3. Krzywa ramion prostujących.
3.1. Pantokareny jako wykres opisujący przebieg linii działania siły wyporu.
3.2. Metodyka obliczania – tabela używana do obliczeń.
3.3. Typowy przebieg.
3.4. Interpretacja fizyczna.
4. Obliczanie masy i współrzędnych środka masy (ciężkości) statku.
4.1. Pojęcie momentu statycznego masy w układzie współrzędnych.
4.2. Tabela używana do obliczenia współrzędnych masy statku.
5. Zmiana wyporu i współrzędnych środka ciężkości statku.
5.1. Przyjęcie, zdjęcie lub przesunięcie ładunku.
5.2. Poprawka na swobodne powierzchnie cieczy.
5.3. Wpływ ładunków podwieszonych.
5.4. Wpływ oblodzenia.
6. Początkowa wysokość metacentryczna.
6.1. Pojęcie metacentrum.
6.2. Interpretacja fizyczna i geometryczna.
6.3. Procedura obliczeń.
7. Zjawisko przechylania statku momentem zewnętrznym o charakterze dynamicznym.
7.1. Pojęcie pracy ramienia prostującego – ramię stateczności dynamicznej.
7.2. Interpretacja fizyczna i geometryczna.
7.3. Metoda obliczania krzywej ramion stateczności dynamicznej.
8. Kryteria stateczności statku nieuszkodzonego. Krzywa dopuszczalnych wzniesień
środka ciężkości statku.
9. Kodeks stateczności statku.
10. Stateczność przy przewozie ziarna.
11. Obliczanie kąta przechyłu.
11.1. Metody obliczeń kąta przechyłu i zmiany kąta przechyłu.
11.2. Praca bomem ciężkim.
11.3. Przechył spowodowany ujemną początkową wysokością metacentryczną.
12. Próba przechyłów.
1.
206
liczenia. Potrafi je interpretować. Ocenia
prawidłowo skutki
operacji ładunkowych. Wykazuje inwencję w rozszerzaniu funkcjonalności.
Biegle posługuje się
dokumentacją statecznościową. Sprawnie i bezbłędnie korzysta z niej. Nie stanowi trudności to, że
dokumentacja wykonana jest w
j.angielskim.
2.3.8.2. a.
2.2.12.10, 2.3.8.2. e.
2.2.12.10
2.2.12.14
2.3.8.2. b.
2.2.12.9
2.2.12.20
2.3.8.2. c.
2.3.8.2.g.
2.2.12.13
2.3.8.2 d.
2.2.12.19
2.3.8.2 h.
2.2.12.26, 2.3.8.2.n.
2.2.12.15
2.2.12.16
2.2.12.17
2.3.8.2. f.
2.2.12.21
30 GODZ.
13. Obliczanie przegłębienia statku oraz zanurzeń dziobu i rufy.
13.1. Pojęcie jednostkowego momentu przegłębiającego.
13.2. Wykorzystanie arkusza krzywych hydrostatycznych.
13.3. Wykorzystanie arkusza Firsowa.
14. Zmiana zanurzenia średniego i przegłębienia po: przyjęciu, zdjęciu lub przesunięciu ładunku.
14.1. Metodyka obliczeń.
14.2. Wykorzystanie dokumentacji statku.
14.3. Załadunek „końcówki”.
15. Wpływ gęstości wody zaburtowej na położenie równowagi i stateczność statku.
16. Metody kontroli stateczności w eksploatacji statku, obliczanie wysokości metecentrycznej na podstawie okresu kołysań.
17. Urządzenia wykorzystywane do kontroli stateczności.
18. Informacja o stateczności dla kapitana i jej wykorzystanie.
SEMESTR III
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
2.
3.
2.2.12.17
2.2.12.8, 2.3.8.2.l
2.2.12.22, 2.3.8.2. r.
2.2.12.25
2.2.12.11
ĆWICZENIOWE
30 GODZ.
2.3.8.2 p, 2.3.8.2 q.
Obliczanie współrzędnych środka ciężkości oraz wyporności statku.
Obliczanie zmiany współrzędnych środka ciężkości statku w wyniku operacji na 2.3.8.2. c.
masach: przyjęcie, odjęcie, przesunięcie.
2.2.12.9, 2.3.8.2. g.
Obliczanie poprawki na swobodne powierzchnie cieczy.
Obliczanie wyporności oraz współrzędnych środka ciężkości statku w różnych sta- 2.3.8.2 c, 2.3.8.2 .g.
nach załadowania.
2.3.8.2 p, 2.3.8.2 .q.
2.2.12.13, 2.2.12.14.
Obliczanie początkowej wysokości metacentrycznej i ramion prostujących.
2.3.8.2. e.
2.2.12.23, 2.3.8.2 .h.
Obliczanie pól pod krzywą Reeda; kryteria statecznościowe.
2.2.12.19, 2.3.8.2. h.
Kryterium pogodowe wg IMO (Rez. A.749).
2.2.12.26, 2.3.8.2. n.
Obliczanie stateczności przy przewozie ziarna.
2.3.8.2 .e, 2.3.8.2 h.
Ocena stateczności statku w określonym stanie załadowania.
2.3.8.2 .j.
2.2.12.16, 2.2.12.17
Obliczanie przechyłu statku i jego korekta.
2.3.8.2 .f.
2.2.12.17.
Operacje bomem ciężkim.
2.2.12.16, 2.3.8.2. k.
Stateczność wzdłużna, obliczanie przegłębienia statku.
2.2.12.17
Zmiana przegłębienia i zanurzeń podczas operacji ładunkowych i balastowych.
2.2.12.18
Obliczanie zanurzenia dziobu i rufy w planowanym stanie załadowania.
Wpływ gęstości wody zaburtowej na zanurzenie statku.
2.3.8.2.l
Metody kontroli stateczności w eksploatacji statku, określenie wysokości metacen- 2.2.12.22, 2.3.8.2.r.
trycznej na podstawie okresu kołysań.
SEMESTR III
1.
2.2.12.15
2.2.12.16
2.3.8.2. k.
LABORATORYJNE
15 GODZ.
2.3.8.2 p, 2.3.8.2 q.
Opracowanie arkusza kalkulacyjnego do obliczania.
1.1. Współrzędnych środka ciężkości i wyporności.
1.2. Poprzecznej początkowej wysokości metacentrycznej.
1.3. Ramion prostujących.
1.4. Pola powierzchni pod krzywą ramion prostujących.
1.5. Zanurzenia i przegłębienia.
1.6. Kąta przechyłu statku.
Wykorzystanie programu statecznościowego do:
2.2.12.25
2.1. Analizy wpływu rozmieszczenia ciężarów na położenie środka ciężkości i stan
równowagi statku.
2.2. Analizy wpływu zmiany gęstości wody zaburtowej na stan równowagi statku.
2.3. Oceny stateczności statku w określonym stanie załadowania.
2.4. Oceny stateczności statku przy przewozie ziarna.
Zapoznanie się i praktyczne wykorzystanie następującej dokumentacji statecznościowej.
3.1. Informacja o stateczności dla kapitana.
3.2. Skalowanie zbiorników i ładowni.
3.3. Arkusz krzywych hydrostatycznych, pantokareny.
207
3.4.
3.5.
Skala ładunkowa.
Wykres dopuszczalnych wzniesień środka ciężkości.
30+30+1+1
30+7
Godziny
30
45
ECTS
2
8
6
91
77
3
2,5
14
0,5
208
28.
Przedmiot:
Semestr
I
II
III
IV
N/TM2012/24/28/BiSS4
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
2
1
30
15
2
15
1
1
15
15
2
15
2
2
1
30
30
15
3
15
1
2
1
15
30
15
4
EK1 Umie obliczyć wypór statku na podstawie pomiaru zanurzeń. Rozumie istotę przyjmowanych poprawek.
EK2
Rozumie wpływ środowiska morskiego (wiatr, falowanie itp.) na właściwości morskie
statku i jego bezpieczeństwo statecznościowe.
EK3
Zna zagadnienia związane ze statecznością statku podpartego. Umie obliczyć charakterystyki statecznościowe statku podpartego.
EK4
Zna wpływ zatopienia przedziału wodoszczelnego na bezpieczeństwo statecznościowe.
Zna zasady podziału grodziowego i stateczności awaryjnej oraz postępowania po częściowej utracie pływalności.
Zna najważniejsze przepisy i rekomendacje IMO dotyczące stateczności statku (w tym stateczności awaryjnej): SOLAS cz. II-1, LL, 2008 IS Code, Res. 1228 i inne. Umie interpretować te przepisy, a także Informację o stateczności dla kapitana oraz inne dokumenty
i instrukcje związane ze statecznością, znajdujące się na statku.
Korzysta z kalkulatora załadunku do rozwiązywania typowych zadań eksploatacyjnych
związanych ze statecznością statku.
EK5
EK6
Kierunkowe
K_W09; K_W10;
K_W26;K_U20;
K_U21, K_U28
K_W09; K_W10;
K_W26; K_U20;
K_U21; K_U28
K_W09; K_W10;
K_W26; K_U20;
K_U21; K_U28
K_W09; K_W10;
K_W26; K_U20;
K_U21; K_U28
K_W09; K_W10;
K_W26; K_U20;
K_U21; K_U28
K_W09; K_W10;
K_W26; K_U20;
K_U21; K_U28
Umie obliczyć wypór statku na podstawie pomiaru zanurzeń. Rozumie istotę przyjmowanych poEK1
prawek.
Metody oceny
Zaliczenie ćwiczeń, laboratoriów; egzamin pisemny, egzamin/odpowiedź ustna, sprawdziany i prace
Kryteria/ ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Potrafi obliczyć wypór
Potrafi obliczyć wyBezbłędnie potrafi obUmie obliczyć
wyporu statku na pod- statku na podstawie
pór statku na podstaliczyć wypór statku
wypór statku na
stawie pomiaru zanupomiaru zanurzeń. Nie
wie pomiaru zanuna podstawie pomiaru
podstawie porzeń.
rozumie istoty stosowa- rzeń. Słabo rozumie
zanurzeń. Rozumie i
miaru zanurzeń.
nych poprawek.
podstawy teoretyczne
tłumaczy podstawy
i znaczenie stosowateoretyczne i znaczenych poprawek. Ponie stosowanych popełnia błędy rachunprawek.
kowe.
Rozumie wpływ środowiska morskiego (wiatr, falowanie itp.) Na właściwości morskie statku i jego
EK2
bezpieczeństwo statecznościowe.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma wiedzy na teUmie opisać właściwoUmie opisać właściUmie wyczerpująco
mat właściwości mor- ści morskie statku.
wości morskie statku.
opisać właściwości
Rozumie wpływ
skich statku.
Wymienia niektóre
Wymienia niektóre
morskie statku. Wyśrodowiska morzjawiska szczególnie
zjawiska zagrażające
mienia zjawiska
skiego na właścizagrażające bezpiebezpieczeństwu staszczególnie zagrażawości morskie
czeństwu statecznotecznościowemu lecz
jące bezpieczeństwu
statku i jego bezściowemu lecz nie poma trudności z wyjastatecznościowemu
pieczeństwo.
trafi wyjaśnić podstaw
śnieniem podstaw teo- wyjaśniając podstawy
209
Kryterium 2
Stosuje uproszczoną metodę obliczenia czystej
utraty stateczności na fali nadążającej.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ ocena
Kryterium 1
Zna zagadnienia
związane ze statecznością statku
podpartego.
Kryterium 2
Umie obliczyć
charakterystyki
statecznościowe
statku podpartego.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ ocena
Kryterium 1
Zna wpływ zatopienia przedziału
wodoszczelnego
na bezpieczeństwo statecznościowe.
zmiany ramion prostujących na fali nadążającej.
teoretycznych. Potrafi
wymienić sposoby unikania sytuacji zagrażających stateczności na
wzburzonym morzu.
Ma trudności z wytłumaczeniem związków między parametrami statku i falowania
a intensywnością kołysania.
Potrafi obliczyć zmianę
ramion prostujących na
fali nadążającej, lecz
słabo tłumaczy podstawy teoretyczne. Popełnia błędy rachunkowe i ich nie dostrzega.
retycznych. Potrafi
wymienić sposoby
unikania sytuacji zagrażających stateczności na wzburzonym
morzu. Tłumaczy
związki między parametrami statku i falowania a intensywnością kołysania.
teoretyczne. Potrafi
wymienić sposoby
unikania sytuacji zagrażających stateczności na wzburzonym
morzu. Trafnie tłumaczy związki między
parametrami statku i
falowania a intensywnością kołysania.
Potrafi obliczyć
Bezbłędnie oblicza
zmianę ramion prozmianę ramion prostujących na fali nastujących na fali nadążającej. Logicznie
dążającej. Logicznie
tłumaczy podstawy
tłumaczy podstawy
teoretyczne. Popełnia
teoretyczne.
błędy rachunkowe, ale
dostrzega je i potrafi
skorygować.
Zna zagadnienia związane ze statecznością statku podpartego. Umie obliczyć charakterystyki statecznościowe statku podpartego.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna zagadnień
Tłumaczy zjawiska fiTłumaczy zjawiska
Poprawnie tłumaczy
stateczności statku
zyczne wpływające na
fizyczne wpływające
zjawiska fizyczne
podpartego.
stateczność statku podna stateczność statku
wpływające na stapartego. Wymienia zapodpartego. Wymieteczność statku podgrożenia dla statecznonia zagrożenia dla stapartego. Trafnie wyści statku wynikające z
teczności statku wymienia zagrożenia dla
jego podparcia biorąc
nikające z jego podstateczności statku
pod uwagę wpływ śroparcia biorąc pod
wynikające z jego
dowiska morskiego.
uwagę wpływ środopodparcia biorąc pod
wiska morskiego.
uwagę wpływ środowiska morskiego. Poprawnie wnioskuje co
do możliwości ściągnięcia statku z mielizny.
Wykonuje obliczenia
Wykonuje obliczenia
Bezbłędnie wykonuje
statecznościowe dla
statecznościowe dla
obliczenia statecznostatku podpartego lecz
statku podpartego. Po- ściowe dla statku
nie dostrzega popełniatrafi dostrzec i skopodpartego.
nych błędów.
rygować ewentualne
błędy.
Zna wpływ zatopienia przedziału wodoszczelnego na bezpieczeństwo statecznościowe. Zna zasady
podziału grodziowego i stateczności awaryjnej oraz postępowania po częściowej utracie pływalności.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna zagadnień
Potrafi uzasadnić
Potrafi uzasadnić
Rozumie i potrafi
stateczności awaryjwpływ zatopienia przewpływ zatopienia
trafnie uzasadnić
nej.
działu wodoszczelnego
przedziału wodoszwpływ zatopienia
na pływalność i staczelnego na pływalprzedziału wodoszteczność statku, z truność i stateczność
czelnego na pływaldem tłumaczy metostatku i tłumaczy meność i stateczność
dykę obliczeń. Zna kry- todykę obliczeń. Zna
statku i poprawnie
teria stateczności awakryteria stateczności
tłumaczy metodykę
ryjnej. Potrafi wskazać
awaryjnej. Potrafi
obliczeń. Zna kryteria
odpowiednie przepisy.
wskazać odpowiednie stateczności awaryjPotrafi interpretować
przepisy i współczyn- nej. Potrafi wskazać
Informację o niezataniki podziału groodpowiednie prze210
pialności dla kapitana.
Wykonuje obliczenia
metodą stałego wyporu,
lecz nie dostrzega
ewentualnych błędów
rachunkowych.
Kryterium 2
Zna zasady postępowania po częściowej utracie
pływalności statku.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ ocena
Kryterium 1
Zna przepisy i zalecenia IMO w
zakresie stateczności statków.
Kryterium 2
Zna zakres i zastosowanie informacji o stateczności dla kapitana i innych instrukcji związanych ze statecznością.
EK6
Metody oceny
Kryteria/ ocena
Kryterium 1
Korzysta z kalkulatora załadunku do rozwiązywania typowych zadań eksploatacyjnych
pisy. Rozumie i trafnie tłumaczy znaczenie współczynników
podziału godzinowego. Potrafi interpretować Informację
o niezatapialności dla
kapitana. Bezbłędnie
wykonuje obliczenia
metodą stałego wyporu.
Nie zna zasad postęZna tylko podstawowe
Zna zasady postępoZna zasady postępopowania po częściozasady postępowania po wania po częściowej
wania po częściowej
wej utracie pływalnoczęściowej utracie płyutracie pływalności
utracie pływalności
ści statku.
walności statku.
statku. Potrafi odnieść statku. Potrafi odnieść
się do procedur ISM.
się do procedur ISM.
Jest dobrze przygotowany do pracy w zespole i do współpracy
z lądowym ośrodkiem
wsparcia.
Zna najważniejsze przepisy i rekomendacje IMO dotyczące stateczności statku (w tym stateczności
awaryjnej): SOLAS cz. II-1, LL, 2008 IS Code, Res. 1228 i inne. Umie interpretować te przepisy, a
także Informację o stateczności dla kapitana oraz inne dokumenty i instrukcje związane ze statecznością, znajdujące się na statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna przepisów i
Orientuje się w przepiDobrze orientuje się
Doskonale orientuje
zaleceń dotyczących
sach i zaleceniach doty- w przepisach i zalece- się w przepisach i zastateczności statku.
czących stateczności
niach dotyczących
leceniach dotyczących
statku. Ma trudności z
ich interpretacją.
Poprawnie je interPoprawnie je interpretuje.
pretuje, także w wersji angielskojęzycznej.
Nie potrafi wyjaśnić
Orientuje się w przeDobrze orientuje się
Bardzo dobrze orienzawartości i roli inznaczeniu, zawartości i
w przeznaczeniu, zatuje się w przeznaformacji i instrukcji
zastosowaniu Informawartości i zastosowaczeniu, zawartości i
dotyczących stateczcji o stateczności dla
niu Informacji o stazastosowaniu Inforności.
kapitana. Podaje przyteczności dla kapimacji o stateczności
kłady ograniczeń ekstana. Podaje przydla kapitana. Podaje
ploatacyjnych. Potrafi
kłady ograniczeń eks- wiele przykładów
wymienić przykłady in- ploatacyjnych. Rozuograniczeń eksploatastrukcji związanych ze
mie proces tworzenia
cyjnych. Rozumie
statecznością
informacji i instrukcji
proces i potrzebę twozwiązanych ze starzenia informacji i intecznością.
strukcji związanych
ze statecznością. Rozumie rolę administracji i instytucji klasyfikacyjnej.
Korzysta z kalkulatora załadunku do rozwiązywania typowych zadań eksploatacyjnych związanych
ze statecznością statku.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie demonstruje
Potrafi wykorzystać
Biegle korzysta z kalumiejętności korzykalkulator załadunku
kalkulator załadunku
kulatora załadunku.
stania z kalkulatora
tylko w zakresie jego
w pełni jego funkcjoPrzejawia inicjatywę
załadunku.
podstawowych funkcji.
nalności.
w określaniu dodatMa trudności ze sprawkowych funkcjonalnym poruszaniem się w
ności. Orientuje się w
interfejsie użytkownika.
ograniczeniach eks211
dziowego. Potrafi interpretować Informację o niezatapialności
dla kapitana. Wykonuje obliczenia metodą stałego wyporu.
Potrafi spostrzec i
skorygować ewentualne błędy.
związanych ze
statecznością
statku.
ploatacyjnych.
SEMESTR IV
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
2.2.12.33, 2.3.8.2.o.
1. Obliczanie wyporności statku na podstawie pomiaru zanurzeń.
2. Ruch statku na fali, zjawiska towarzyszące kołysaniom, krótkoterminowa prognoza ko- 2.2.12.28, 2.2.12.29
łysań, sposoby zapobiegania nadmiernym kołysaniom.
3. Stateczność statku na fali nadążającej. Rezonans kołysań bocznych i rezonans parame- 2.2.12.30
tryczny.
4. Stateczność statku podpartego, ocena możliwości samodzielnego zejścia statku z mieli- 2.2.12.27
zny.
5. Niezatapialność statku, klasa niezatapialności, stopień zatapialności, linia graniczna, po- 2.2.12.34
kład grodziowy, współczynnik podziału grodziowego, standardowe rozmiary uszkodzeń,
wymagania Konwencji SOLAS, LL oraz przepisów PRS.
6. Metody określania stanu równowagi statku w stanie uszkodzonym, metoda przyjętego
ciężaru, metoda stałej wyporności.
7. Kryteria stateczności statku z zatopionym przedziałem wodoszczelnym, informacja o
2.2.12.37
niezatapialności dla kapitana, plan zabezpieczenia pływalności.
2.3.8.2. m.
8. Postępowanie w przypadku częściowej utraty pływalności.
9. Równowaga, stateczność i wytrzymałość statku w czasie wymiany wód balastowych.
10. Eksploatacyjna próba przechyłów.
SEMESTR IV
1.
2.
3.
4.
5.
6.
2.
3.
4.
ĆWICZENIOWE
Planowanie stanu załadowania statku z uwzględnieniem.
1.1. Współczynnika sztauerskiego ładunku.
1.2. Kryteriów stateczności.
1.3. Wytycznych w informacji o stateczności.
1.4. Długości podróży.
1.5. Ograniczeń zanurzeniowych oraz gęstości wody w porcie.
1.6. Wyjścia i w porcie docelowym.
Obliczanie wyporności statku na podstawie pomiaru zanurzeń.
Ocena możliwości zejścia statku z mielizny.
Obliczanie parametrów statku po zalaniu przedziału wodoszczelnego metodą stałej wyporności.
4.1. Zastosowanie twierdzenia Steinera do obliczeń momentów bezwładności powierzchni.
4.2. Obliczanie stateczności początkowej i przechyłu statku.
4.3. Obliczanie przegłębienia i zanurzeń statku.
Kryteria stateczności statku z zatopionym przedziałem wodoszczelnym, informacja o
niezatapialności dla kapitana statku, plan zabezpieczenia pływalności.
Stateczność statku na fali nadążającej.
SEMESTR IV
1.
30 GODZ.
2.2.12.31
2.2.12.33, 2.3.8.2.o.
2.2.12.27
2.2.12.36
2.2.12.35
2.2.12.37
2.2.12.30
LABORATORYJNE
15 GODZ.
Wykorzystanie urządzeń i programów komputerowych do planowania, oceny i optyma- 2.2.12.25
lizacji stanu załadowania.
Wpływ stanu załadowania i prędkości statku oraz stanu morza i kąta kursowego na ko- 2.2.12.25
łysania statku oraz jego stateczność – analiza z wykorzystaniem programu komputerowego.
Wykorzystanie kalkulatora załadunku do obliczania wyporności statku na podstawie po- 2.2.12.25
miaru zanurzeń.
Wykorzystanie oprogramowania komputerowego do oceny możliwości samodzielnego 2.2.12.25
212
5.
6.
zejścia statku z mielizny.
Zapoznanie się z planem zarządzania wodami balastowymi. Opracowanie sekwencji
wymiany wód balastowych przy wykorzystaniu kalkulatora załadunku.
Wykorzystanie oprogramowania komputerowego do symulacji eksploatacyjnej próby
przechyłów.
Godziny
15
45
ECTS
6
30
12
128
66
4
2,5
42
1,5
1.
Bogucki D., Czarnecki S., Geometria kształtu kadłuba, Biblioteka okrętownictwa, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk
1983 r.
2.
Dudziak J., Teoria okrętu, Fundacja Promocji POiGM, Gdańsk 2008 r.
3.
International Maritime Organization, International Code on Intact Stability, 2008, Resolution MSC. 267(85), London
2009 r.
4.
Kabaciński J., Stateczność i niezatapialność statku – zbiór zadań, Szczecin: Dział Wydawnictw WSM, Szczecin
1999 r.
5.
Kabaciński J., Stateczność i niezatapialność statku, Dział Wydawnictw WSM, Szczecin 1999 r.
6.
Kodeks Stateczności w stanie nieuszkodzonym dla wszystkich typów statków objętych dokumentami IMO,tekst ujednolicony języku polskim i angielskim, wydanie PRS 2003 r.
7.
Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, Tekst jednolity 2006 wydanie PRS.
8.
Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, poprawki 2005, 2006, 2007, wydanie
PRS 2009 r.
9.
Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966 poprawiona zgodnie z protokołem 1988- tekst jednolity, wydanie PRS, 2006 r.
10. Międzynarodowa konwencja o pomierzaniu pojemności statków(TONNAGE) z 1969 r. wydanie PRS, 1982 r.
11. Orszulok W., Wytrzymałość kadłuba statku w eksploatacji, Biblioteka nautyki, Wydawnictwo Morskie Gdańsk, 1983r.
12. Piskorz-Nałęcki J. W., Niezatapialność statków, Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, 1979r.
13. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich, część I, II, III, IV, Polski Rejestr Statków,Gdańsk 2009 r.
14. Szozda Z., Stateczność statku morskiego, Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004 r.
15. Wewiórski S., Wituszyński K., Konstrukcja stalowego kadłuba okrętowego, Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo
Morskie, Gdańsk, 1977r.
16. Więckiewicz W., Zarys budowy statków morskich, Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, 2001 r.
213
17.
18.
19.
Więckiewicz W., Budowa kadłubów statków morskich, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia2008 r.
Więckiewicz W., Podstawy pływalności i stateczności statków handlowych, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia2006 r.
Więckiewicz W., Instalacje kadłubowe statków morskich, Zeszyt tematyczny nr 6, Akademia Morska w Gdyni, Gdynia
2001r.
1.
Babicz K., Babicz Dictionary of Marine Technology, BTJA.pl KatarzynaBabicz, Gdańsk 2009.
2.
Barrass B., Derrett D. R., Ship Stability for Masters and Mates, sixth edition 2006, Elselvier Ltd.
3.
Cudny K., Puchaczewski N., Stopy metali na kadłuby okrętowe i obiekty oceanotechniczne, Politechnika Gdańska,
Gdańsk 1996.
4.
Eyres D. J., Ship Construction, fifth edition 2001, Elselvier Ltd.
5.
Pawłowski M., Subdivision and damage stability of ships, FundacjaPromocjiPOiGM, Gdańsk 2004.
6.
Poradnik okrętownictwa, Tom II –Teoria okrętu, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1960.
7.
Rhodes M. A., Ship Stability for Mates / Masters, GlasgowCollege of Nautical Studies, Seamanship International Ltd.,
2003.
dr inż. Zbigniew Szozda
prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz
dr hab. inż. Tomasz Cepowski
dr inż. st.of.pokł. Paweł Chorab
dr inż. Dorota Łozowicka
mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak
mgr inż. Karolina Staszewska
[email protected]
ZBISS
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZBISS
ZBISS
ZBISS
ZBISS
ZBISS
ZBISS
214
29.
Przedmiot:
Semestr
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/35/29/SO
SIŁOWNIE OKRĘTOWE
A
C
L
1
0,6
0,4
A
C
L
15
10
5
ECTS
3
Celem kształcenia jest zapoznanie z podstawowymi urządzeniami zainstalowanymi w siłowni okrętowej, zasadami ich eksploatacji oraz systemami statkowymi.
Zakres szkoły średniej oraz elementy fizyki, matematyki, rysunku technicznego, elektrotechniki i elektroniki, automatyki
okrętowej, manewrowania i ochrony środowiska.
EK1 Opisuje i charakteryzuje podstawowe instalacje siłowni okrętowej. Zna podstawowe pojęcia dotyczące siłowni, rodzaje podstawowych układów napędowych.
EK2 Potrafi opisać zachowanie się statku i systemu napędowego przy manewrze z „całej naprzód” na „całą wstecz” dla danego rodzaju układu napędowego.
EK3 Charakteryzuje podstawowe sposoby wytwarzania energii elektrycznej. Zna obsługę
i potrafi uruchomić samodzielnie agregat awaryjny, zna jego przeznaczenie oraz położenie
na statku.
Kierunkowe
K_W04; K_W07
K_U10; K_U22
K_U15; K_U12
Opisuje i charakteryzuje podstawowe instalacje siłowni okrętowej. Zna podstawowe pojęcia dotyEK1
czące siłowni, rodzaje podstawowych układów napędowych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Rozumie zasadę dziaZna strukturę instala- Potrafi samodzielnie
Zakres wiedzy i
zasady działania podłania poszczególnych
cji siłowni, potrafi
identyfikować rodzaj
jej zrozumienie.
stawowych instalacji si- instalacji siłowni okręprawidłowo identyfii przeznaczenie połowni okrętowej.
towej.
kować poszczególne
szczególnych instalaelementy instalacji i
cji siłowni okrętowej
znać ich przeznaczezna zasadę działania i
nie.
budowę poszczególnych elementów instalacji siłowni.
Potrafi opisać zachowanie się statku i systemu napędowego przy manewrze z „całej naprzód” na
EK2
„całą wstecz” dla danego rodzaju układu napędowego.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Potrafi wykonać praPotrafi wykonać
Potrafi przeanalizoZakres umiejętno- prawidłowo manewrów
widłowo manewry
prawidłowo i ze zrować zaistniałą sytuści i wykonywaawaryjnych na symulaawaryjne na symulatozumieniem manewry
ację awaryjną i podnie manewrów
torze siłowni okrętowej
rze siłowni okrętowej
awaryjne na symulająć właściwe działaawaryjnych.
cała naprzód-cała
cała naprzód-cała
torze siłowni okrętonie w zakresie mawstecz.
wstecz.
wej cała naprzód-cała newrów, wykonać
wstecz.
prawidłowo i ze zrozumieniem manewry
awaryjne na symulatorze siłowni okrętowej cała naprzódcała wstecz.
Charakteryzuje podstawowe sposoby wytwarzania energii elektrycznej. Zna obsługę i potrafi uruEK3
chomić samodzielnie agregat awaryjny, zna jego przeznaczenie oraz położenie na statku.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi zidentyfiUmie z pomocą sugeUmie uruchomić
Zakres umiejętno- kować i uruchomić
stii nauczyciela uruagregat awaryjny bez zidentyfikować poło215
ści identyfikacji,
uruchamiania i
obsługi podczas
pracy agregatu
awaryjnego .
agregatu awaryjnego.
chomić agregat awaryjny.
sugestii nauczyciela.
SEMESTR V
SIŁOWNIE OKRĘTOWE
żenie i uruchomić
prawidłowo agregat
awaryjny oraz potrafi
ze zrozumieniem załączyć odbiory elektryczne na awaryjnej
tablicy rozdzielczej.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
Miejsce i funkcja siłowni okrętowej na statku. Rozwiązania siłowni.
Urządzenia główne i pomocnicze w siłowni.
Rodzaje układów napędowych.
Silnik spalinowy, budowa i zasada działania.
Turbina parowa, budowa i zasada działania.
NapędyDiesel-Electric, Gas-Electric. Silniki dwupaliwowe.
Charakterystyka oporowa kadłuba. Składowe oporów: opór tarcia, kształtu, falowy,
opór powietrza, opór dodatkowy.
Pędniki okrętowe, rodzaje.
Śruba, wał śrubowy, przekładnie, współpraca elementów układu ruchowego
Stery strumieniowe.
Sterowanie silnika głównego- SG z mostka, telegraf maszynowy, zabezpieczenia SG,
procedury uruchomienia i zatrzymania silnika napędowego.
Awaryjne sterowanie silnikiem głównym, manewrowanie statkiem w stanach awaryjnych.
Budowa i zasady działania maszyny sterowej, sterów strumieniowych.
Wytwarzanie i dystrybucja energii elektrycznej na statku.
Układy napędowe z prądnicą wałową. Agregaty prądotwórcze, zasilanie awaryjne.
Urządzenia i mechanizmy pomocnicze (pompy, sprężarki, urządzenia do produkcji wody słodkiej).
Mechanizmy pokładowe, budowa i zasada działania.
System balastowy, budowa i zasada działania.
System wody słodkiej i sanitarnej, budowa i zasada działania.
System zęzowy, budowa i zasada działania.
Książki zapisów olejowych.
System paliwowy, budowa systemu, typy paliw żeglugowych, metody oczyszczania
paliw, plan bunkrowania.
Urządzenia do ochrony środowiska (separator wód zaolejonych, spalarka odpadów,
oczyszczalnia ścieków, instalacje do redukcji SOx i NOx w spalinach).
Chłodnia i klimatyzacja - zasady eksploatacji.
SEMESTR V
1.
2.
3.
4.
5.
2.2.9.7.
2.2.9.1
2.2.9.6.
2.2.9.1 d
2.2.9.2.
2.2.9.3.
2.2.9.4. a.
2.2.9.4 .b.
2.2.9.4 .c.
2.2.9.5.
2.2.9.4.d.
ĆWICZENIOWE
SIŁOWNIE OKRĘTOWE
Procedura przygotowania silnika głównego do ruchu – wymagania, ograniczenia.
Pole pracy silnika spalinowego, zapotrzebowanie mocy.
Program termicznego obciążenia silnika, obroty krytyczne.
Manewrowanie silnikiem, a zjawisko pompażu turbosprężarki.
Zasady eksploatacji pomp i systemów pompowych.
SEMESTR V
2.2.9.1.
2.2.9.1 a.
2.2.9.1 b.
SIŁOWNIE OKRĘTOWE
10 GODZ.
2.2.9.1.
2.2.9.4
LABORATORYJNE
5 GODZ.
1.
2.
Wpływ warunków żeglugi na zapotrzebowanie mocy przez śrubę.
Wpływ warunków eksploatacji na emisję szkodliwych związków w spalinach oraz zużycie paliwa.
216
3.
4.
5.
Ekologiczne i ekonomiczne aspekty eksploatacji jednostek pływających.
Awaryjne hamowanie silnikiem (manewr CN-CW).
Obsługa pomp i systemów pompowych.
2.2.9.4
Godziny
15
15
ECTS
4
4
4
42
34
3
2
19
1
1. Balcerski A., Siłownie okrętowe, Gdańsk 1990.
2. Michalski R., Siłownie okrętowe – Obliczenia wstępne oraz ogólne zasady doboru mechanizmów i urządzeń pomocniczych instalacji siłowni motorowych, Politechnika Szczecińska Instytut Okrętowy 1987.
3. Urbański P., Instalacje spalinowych siłowni okrętowych, Politechnika Gdańska, 1984.
1. Kowalski A., Krzyżanowski J., Okrętowe siłownie parowe, Wyższa Szkoła Morska Gdynia 1991.
2. Wiewióra A., Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków, Fundacja Rozwoju WSM, Szczecin, 2003.
dr inż. st.of. mech. Jarosław Myśków
mgr inż. st.of. mech. Przemysław Kowalak
[email protected]
ZSO (WM)
[email protected]
ZSO (WM)
217
30.
Przedmiot:
Semestr
III
IV
V
N/TM2012/23/30/PM1
PRZEWOZY MORSKIE – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
2
1
30
15
3
15
2
1
30
15
3
Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy na temat zasad, przepisów i procedur związanych z technologią przewozu różnych
ładunków na statkach i zastosowaniem wszystkich systemów niezbędnych do operacji ładunkowych wraz z uwzględnieniem
planowania operacji ładunkowych statku i obliczenia ilości ładunku znajdującego się na burcie.
Zakres szkoły średniej oraz elementy związane z budową i statecznością statku, informatyką i ochroną środowiska.
EK1 Ma wiedzę w zakresie właściwości i charakterystyki różnych ładunków przewożonych statkami.
Kierunkowe
K_W01; K_W03
Ma wiedzę w zakresie właściwości i charakterystyki różnych ładunków przewożonych statkami.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak wiedzy na temat
Ma ogólną wiedzę na
Ma ogólną wiedzę na Ma wiedzę na temat
ładunków przewożotemat grupy ładunków
grup ładunków przeposzczególnych łanych statkami.
przewożonych statwożonych statkami
dunków przewożokami.
oraz ich podstawowe
nych statkami oraz
właściwości. Ma
ich właściwości. Ma
wiedzę na temat powiedzę w zakresie
szczególnych ładunwłaściwości i chaków przewożonych
rakterystyki różnych
statkami.
ładunków przewożonych statkami.
SEMESTR III
ŁADUNKOZNAWSTWO
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Istota i zakres ładunkoznawstwa.
Klasyfikacja ładunków ze względu na różne kryteria.
Charakterystyka właściwości ładunków istotnych w transporcie morskim.
Jednostki ładunkowe w transporcie morskim.
Ładunki masowe suche. Kodeks IMBSC.
Ładunki niebezpieczne.
Kodeks IMDG:
6.1. Budowa i zasady korzystania.
6.2. Podział ładunków niebezpiecznych na klasy.
6.3. Opakowania i oznakowanie ładunków niebezpiecznych poszczególnych klas.
6.4. Zasady separacji, środki ostrożności przy przeładunku i przewozie, EmS,
MFAG.
Ochrona ładunków masowych i drobnicowych w transporcie morskim z uwzględnieniem
ich właściwości. Środki ostrożności przy fumigacji ładowni.
Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku.
Opieka nad ładunkiem, przygotowanie ładowni, separacja ładunkowa, zasady wen218
2.3.6.4
2.3.6.7
2.2.10.5, 2.2.10.3.h.
2.2.10.3.c.
1.1.5.a.
tylacji ładowni. BHP w ładowni.
10. Czynniki wpływające na zmianę jakości ładunków w procesie transportowym.
11. Szkody ładunkowe.
12. Materiały sztauerskie i separacyjne, sprzęt do mocowania ładunków, podstawowe
zasady mocowania.
2.3.6.14
1.1.5.b.
Godziny
15
ECTS
2
10
27
17
1
1
219
30.
Przedmiot:
Semestr
III
IV
V
N/TM2012/24/30/PM2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
2
1
30
15
3
15
2
1
30
15
3
EK1 Ma wiedzę na temat standardów i wymagań dotyczących budowy i wyposażenia różnych typów statków.
EK2 Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące eksploatacji
różnych typów statków w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz systemy
zarządzania bezpieczeństwem.
EK3 Potrafi nadzorować i planować operacje ładunkowe oraz balastowe a także adoptować
istniejące plany do zaistniałych nowych okoliczność lub wymagań eksploatacyjnych.
Kierunkowe
K_W07; K_W09
K_U01; K_U21
K_U11; K_U20
Ma wiedzę na temat standardów i wymagań dotyczących budowy i wyposażenia różnych typów
EK1
statków.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
ogólnych wymagań
ogólnych standardów
dotyczących budowy
dotyczących budowy
dotyczących budowy i
i wymagań dotycząstatków.
różnych typów statwyposażenia różnych
cych budowy i wypoków.
typów statków.Ma wiesażenia różnych tydzę na temat ogólnych
pów statków. Ma
standardów i wymagań
wiedzę na temat ogóldotyczących budowy i
nych standardów i
wyposażenia różnych
wymagań dotyczątypów statków.
cych budowy i wyposażenia różnych typów statków.
Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące eksploatacji różnych typów
EK2
statków w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz systemy zarządzania bezpieczeństwem.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi pozyskiPotrafi pozyskiwać
Potrafi pozyskiwać
Potrafi pozyskiwać oraz
wać informacji nieoraz wykorzystywać
oraz wykorzystywać
wykorzystywać niezbędnych do eksploogólne informacje do- ogólne informacje do- zbędne informacje doatacji różnych typów
tyczące eksploatacji
statków
różnych typów statróżnych typów statróżnych typów statków
ków w oparciu przeków w oparciu przew oparciu o przepisy
pisy międzynarodowe pisy międzynarodowe międzynarodowe, inoraz instrukcje. Postrukcje oraz systemy
trafi pozyskiwać oraz
zarządzania bezpieczeńwykorzystywać ogólstwem. Potrafi pozyne informacje dotyskiwać oraz wykorzyczące eksploatacji
stywać wszystkie inróżnych typów statformacje dotyczące eksków w oparciu przeploatacji różnych typów
pisy międzynarostatków w oparciu o
dowe, instrukcje oraz
przepisy międzynarosystemy zarządzania
dowe, instrukcje oraz
bezpieczeństwem.
systemy zarządzania
bezpieczeństwem
Potrafi nadzorować i planować operacje ładunkowe oraz balastowe a także adoptować istniejące plaEK3
220
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
ny do zaistniałych nowych okoliczność lub wymagań eksploatacyjnych.
2
3
3,5 - 4
Nie potrafi nadzorować
Potrafi nadzorować
Potrafi nadzorować
i planować operacji łatylko operacje balaoperacje balastowe i
dunkowych i balastostowe.
ładunkowe podczas
wych.
głównej części tych
operacji (bulk load/discharge).Potrafi
nadzorować operacje
balastowe i ładunkowe na dowolnym etapie tych operacji (początek, główna część,
końcówka operacji).
SEMESTR IV
PRZEWOZY MORSKIE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
AUDYTORYJNE
Eksploatacja masowców, planowanie załadunku (Kodeks IMBSC).
Technologia przewozu wybranych ładunków masowych: węgiel, rudy, koncentraty
rud, stal, siarka.
Przewóz ziarna luzem.
Eksploatacja drobnicowców. Plan ładunkowy drobnicowca.
Przewóz i mocowanie sztuk ciężkich.
Zasady przewozu i mocowania ładunków pokładowych (w tym drewna).
Mocowanie ładunku na statku.
Eksploatacja chłodniowców. Ładunki chłodzone.
Opieka nad ładunkiem.
9.1. Przygotowanie ładowni do operacji przeładunkowych i kontrola po ich
zakończeniu.
9.2. Separacja ładunkowa.
9.3. Zasady wentylacji ładowni, mikroklimat ładowni.
Przewóz ładunków niebezpiecznych.
10.1. Ładunki niebezpieczne w opakowaniach.
10.2. Ładunki masowe suche.
Statkowe urządzenia i osprzęt przeładunkowy.
11.1. Rodzaje i przeznaczenie.
11.2. Obsługa, instrukcje, BHP przy przeładunkach.
SEMESTR IV
4,5 - 5
Potrafi nadzorować
i planować operacje
ładunkowe oraz balastowe a na dowolnym
etapie tych operacji.
Potrafi nadzorować i
planować operacje ładunkowe oraz balastowe a także adoptować istniejące plany
do zaistniałych nowych okoliczność lub
wymagań eksploatacyjnych.
PRZEWOZY MORSKIE
30 GODZ.
2.3.6.4.b.
2.3.6.4
2.3.6.5, 2.2.10.5.d.
2.2.10.8
2.2.10.3.b.
2.3.6.2
2.3.6.1
2.3.6.6.d.
2.3.6.6
2.2.10.3.d.
2.2.10.5.b.c.
2.3.6.8
LABORATORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Wykorzystanie przepisów międzynarodowych, kodeksów i poradników dotyczących przewozu ładunków niebezpiecznych.
Wpływ ładunku i operacji przeładunkowych na zanurzenie, przegłębienie i stateczność statku.
Obliczanie masy ładunku na podstawie odczytu zanurzenia statku – draft survey.
Sporządzanie planu ładunkowego masowca. Planowanie kolejności załadunku.
Planowanie załadunku ziarna luzem. Wykorzystanie formularzy obliczeniowych.
Sporządzanie planu ładunkowego drobnicowca.
Planowanie załadunku drewna.
Rozwiązanie końcówki załadunku.
Statkowe urządzenia i osprzęt przeładunkowy. Obsługa, instrukcje, BHP przy przeładunkach.
221
2.3.6.7
2.3.6.12
2.3.6.12
2.3.6.13, 2.2.10.2
2.3.6.13
2.2.10.8
2.3.6.3.a.
2.3.6.13
2.3.6.8
Godziny
30
15
ECTS
1+1+2
30
4
6
89
49
3
1,5
55
1,5
222
30.
Przedmiot:
Semestr
III
IV
V
N/TM2012/35/30/PM3
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
15
2
1
30
15
3
15
2
1
30
15
3
EK1 Ma wiedzę na temat podstawowej eksploatacji różnych typów statków oraz wykorzystania
i obsługi wszystkich urządzeń i systemów związanych z eksploatacją tych statków.
EK2 Potrafi prowadzić komunikację dotyczącą operacji eksploatacyjnych na różnych typach
statków w morzu i podczas postoju statku w porcie.
EK3 Potrafi obsługiwać i dokonywać analizy działania systemów, urządzeń i procesów wykorzystywanych w eksploatacji różnych typów statków.
EK4 Posiada kompetencje komunikacyjne do pracy w międzynarodowym środowisku i jest
w stanie współpracować z innymi członkami załogi w zakresie eksploatacji różnych typów
statków.
Kierunkowe
K_W19 ; K_W26
K_U05 ; K_U08
K_U20 ; K_U21
K_K02 ; K_K03
Ma wiedzę na temat podstawowej eksploatacji różnych typów statków oraz wykorzystania
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak Wiedzy na temat
Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
eksploatacji różnych ty- podstawowej eksplopodstawowej eksplopodstawowej eksplopów statków.
atacji różnych typów
statków.
statków oraz systestatków oraz wykomów związanych z
rzystania i obsługi
eksploatacją tych
głównych urządzeń
statków. Ma wiedzę
i systemów związana temat podstawonych z eksploatacją
wej eksploatacji różtych statków. Ma
nych typów statków
wiedzę na temat podoraz wykorzystania
stawowej eksploatasystemów związacji różnych typów
nych z eksploatacją
statków oraz wykotych statków.
rzystania i obsługi
wszystkich urządzeń
i systemów związanych z eksploatacją
tych statków.
Potrafi prowadzić komunikację dotyczącą operacji eksploatacyjnych na różnych typach statków w
EK2
morzu i podczas postoju statku w porcie.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi prowadzić
Potrafi prowadzić koPotrafi prowadzić
Potrafi prowadzić
komunikacji podczas
munikację dotyczącą
komunikację dotykomunikację dotyoperacji eksploatacyjpodstawowych operacji czącą podstawowych
czącą operacji eksnych na różnych typach
eksploatacyjnych na
operacji na różnych
ploatacyjnych na
statków.
różnych typach stattypach statków w
różnych typach statków w morzu.
morzu i w porcie. Po- ków w morzu. Potrafi
trafi prowadzić koprowadzić komunimunikację dotyczącą
kację dotyczącą
wszystkich operacji
wszystkich operacji
eksploatacyjnych na
eksploatacyjnych na
różnych typach statróżnych typach statków w morzu.
ków w morzu i podczas postoju statku
223
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
w porcie.
Potrafi obsługiwać i dokonywać analizy działania systemów, urządzeń i procesów wykorzystywanych w eksploatacji różnych typów statków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi obsługiwać i Potrafi obsługiwać
dokonywać analizy
podstawowe systemy
wszystkie systemy
wszystkie systemy,
działania systemów
wykorzystywane w
wykorzystywane w
urządzenia i procesy
statkowych.
eksploatacji różnych
eksploatacji różnych
wykorzystywane w
typów statków.
typów statków. Poeksploatacji różnych
trafi obsługiwać pod- typów statków. Postawowe systemy i
trafi obsługiwać i dourządzenia wykorzykonywać analizy
stywane w eksploata- działania systemów,
cji różnych typów
urządzeń i procesów
statków.
wykorzystywanych
w eksploatacji różnych typów statków.
Posiada kompetencje komunikacyjne do pracy w międzynarodowym środowisku i jest w stanie
współpracować z innymi członkami załogi w zakresie eksploatacji różnych typów statków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie posiada kompetenPosiada minimalne
Posiada minimalne
Posiada kompetencje
cji komunikacyjnych w
kompetencje komunikompetencje komukomunikacyjne wyzakresie minimalnym
kacyjne wymagane do
nikacyjne wymagane
magane do pracy w
wymaganym do pracy
pracy w zakresie eksdo pracy w zakresie
międzynarodowym
zawodowej.
ploatacji różnych tyeksploatacji różnych
środowisku w zakrepów statków.
typów statków oraz
sie eksploatacji różwspółpracy z innymi
nych typów statków
członkami załogi.
oraz współpracy z
Posiada kompetencje
innymi członkami zakomunikacyjne wyłogi. Posiada kommagane do pracy w
petencje komunikamiędzynarodowym
cyjne do pracy w
środowisku w zakremiędzynarodowym
sie różnych typów
środowisku i jest w
statków.
stanie współpracować z innymi członkami załogi w zakresie eksploatacji różnych typów statków.
SEMESTR V
PRZEWOZY MORSKIE
AUDYTORYJNE
30 GODZ.
1.
Kontenery.
1.1. Rodzaje.
1.2. Planowanie przeładunku.
1.3. Mocowanie.
2. Kontenerowy system transportowy. Plan ładunkowy kontenerowca.
3. Statek ro-ro, system poziomego ładowania, plan ładunkowy statku ro-ro.
4. Przewóz ładunków płynnych. Mycie zbiorników. Przepisy o ochronie środowiska.
5. Atmosfera w zbiornikach ładunkowych w różnych fazach eksploatacji statku.
System gazu obojętnego.
6. Eksploatacja zbiornikowców. Zawartość i zastosowanie ISGOTT.
7. Eksploatacja chemikaliowców.
8. Eksploatacja gazowców. Operacje przeładunkowe.
9. Rozliczenie przyjętego ładunku płynnego. Raport ulażowy.
10. Dokumentacja ładunkowa, elementy Konwencji FAL.
11. Środki ostrożności przy wchodzeniu do pomieszczeń zamkniętych lub zanieczysz224
2.3.6.3
2.2.10.6
2.2.10.7
2.3.6.10
2.2.10.4
2.2.10.4
2.2.10.4
2.2.10.4
2.2.10.4
2.3.6.9
2.3.6.11
czonych.
12. Wymagania dotyczące urządzeń i sprzętu przeładunkowego oraz ich obsługi,
utrzymania i kontroli.
13. Wymagania dotyczące utrzymania i kontroli pokryw lukowych.
14. Zastosowanie przepisów międzynarodowych, kodeksów i poradników dotyczących
bezpieczeństwa statku i ładunku.
15. Inspekcje i raportowanie defektów i uszkodzeń przestrzeni ładunkowych, włazów,
zejściówek do ładowni, pokryw ładowni i zbiorników ładunkowych.
16. Cele i zadania „Programu rozszerzonych przeglądów”.
SEMESTR V
1.
2.
3.
4.
5.
PRZEWOZY MORSKIE
2.2.10.3.e,f.
2.2.10.3.g.
2.2.10.1
2.3.6.14
LABORATORYJNE
Planowanie załadunku kontenerów z uwzględnieniem rotacji portów.
Sporządzanie planu ładunkowego kontenerowca.
Sporządzanie planu ładunkowego statku ro-ro.
Obliczanie ilości ładunków płynnych. Raport ulażowy.
Sporządzanie planu ładunkowego zbiornikowca.
15 GODZ.
2.2.10.6
2.2.10.2,6
2.2.10.7
2.3.6.12
2.3.6.13, 2.2.10.2
30+15+1+1+2
15+10+6
Godziny
30
15
ECTS
6+1+1+2
10
10
6
75
55
3
2
31
1
1. Code of Practice for the Safe Loading and Unloading of Bulk Carriers, BLU Code.
2. Code of Safe Practice for Cargo Stowage and Securing, CSS.
3. Code of Safe Practice for Ship Carrying Timber Deck Cargoes.
4. International Maritime Solid Bulk Cargoes Code – IMSBC Code
5. International Maritime Dangerous Goods Code, IMDG Code.
6. International Code for the Construction and Equipment of Ship Carrying Dangerous Chemicals in Bulk, IBC.
7. International Code for the Construction and Equipment of Ship Carrying Liquefied Gases in Bulk, IGC.
8. International Code For The Safe Carriage of Grain in Bulk, International Grain Code.
9. International Convention for Safe Containers, CSC.
225
10. International Convention on Load Lines, LL.
11. International Safety Guide for Oil Tankers and Terminals, ISGOTT.
12. Praca zbiorowa pod redakcją R. Leśmian-Kordas, Metody oceny jakości i bezpieczeństwa ładunków w transporcie morskim, Akademia Morska, Szczecin 2006.
1. Grzybowski L., Łączyński B., Puchalski J., Kontenery w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 1997 r.
2. Judziński M., Podstawy bezpiecznej eksploatacji masowców, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej, Gdynia 2001 r.
3. Jurdziński M., Kabaciński J., Określanie masy ładunku na podstawie zanurzenia statku, Wydawnictwo Uczelniane
WSM, Gdynia 1999 r.
4. Kabaciński J., Stateczność i niezatapialność statku, Wyższa Szkoła Morska, Szczecin 1999 r.
5. Kabaciński J., Stateczność i niezatapialność statku” – zbiór zadań, Wyższa Szkoła Morska, Szczecin 1999 r.
6. Ładunki okrętowe - poradnik encyklopedyczny, Polskie Towarzystwo Towaroznawcze - Oddział Morski, Sopot 1994 r.
7. Łączyński B., Przewozy Morskie cz.1, Akademia Morska, Gdynia 2007 r.
8. Milewski Sz., Słownik morski angielsko – polski, i polsko - angielski, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1981 r.
9. Pilawski T., Przewóz towarów statkami morskimi, Wydawnictwo Uczelniane WSM, Gdynia 1984 r.
10. Popek M., Towary niebezpieczne w transporcie morskim, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2006 r.
11. Puchalski J., Drewno, celuloza, papier w transporcie morskim, Trademar , Gdynia 1999 r.
12. Puchała K., Puchalski J., Śliwiński A., Statki poziomego ładowani, Trademar, Gdynia 2004 r.
13. Starosta A., Plan ładunkowy statku handlowego, Akademia Morska, Gdynia 2006 r.
14. Studziński A., Eksploatacja chłodniowców, Trademar, Gdynia 2005 r.
15. Szozda Z., Stateczność statku morskiego, Akademia Morska, Szczecin 2004 r.
16. Wiąckiewicz W., Zanurzenia statku w czasie eksploatacji, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2004 r.
17. Wiąckiewicz W., Podstawy pływalności i stateczności statków handlowych, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia
2006 r.
18. Wiewióra A., Wesołek Z., Puchalski J., Ropa naftowa w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 2007 r.
19. Wiśnicki B., Vademecum konteneryzacji, Wydawnictwo LINK, Szczecin 2006 r.
20. Włodarski J., Bezpieczeństwo operacji ładunkowych na zbiornikowcach, Wydawnictwa Fundacji Rozwoju Akademii
Morskiej, Gdynia 2001 r.
mgr inż. kpt.ż.w. Tomasz Szewczuk
dr inż. of. wacht. Paweł Chorab
mgr inż. st. of. Paweł Górtowski
mgr inż. st. of. Monika Hapanionek
mgr inż. st. of. Karol Igielski
mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak
[email protected]
CTP-LNG
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
ZBiES
CTP-LNG
CTP-LNG
CTP-LNG
ZBiES
226
31.
Przedmiot:
Semestr
IV
V
N/TM2012/24/31/ZS1
ZARZĄDZANIE STATKIEM – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
2
Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy na temat parametrów eksploatacyjnych statków, dokumentacji statku, form eksploatacji statków, problemów organizacji przewozów i dokumentowania przewozów oraz problemów współpracy statek –
port, port – armator, statek – usługowcy; wskazania na obowiązujące przepisy, procedury i dobrą praktykę morską w tym zakresie.
Zakres szkoły średniej oraz elementy zawodowego języka angielskiego, budowy i stateczności statku, przewozów morskich,
bezpieczeństwa statku, psychologii zachowań ludzkich, prawa morskiego oraz podstaw organizacji i zarządzania.
EK1 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie form eksploatacji handlowej statku i problemów
organizacji przewozów.
EK2 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie dokumentacji statku w różnych typach żeglugi oraz
ich prawnych aspektów w przewozie ładunków.
EK3 Potrafi interpretować klauzule dokumentów ładunkowych oraz oceniać ich przydatność do
najbardziej efektywnej i właściwej eksploatacji handlowej statków.
EK4 Potrafi wykorzystać wiedzę do formułowania i zastosowywać do rozwiązywania praktycznych problemów związanych z przewozem ładunków.
EK5 Posiada kompetencje międzynarodowe do prowadzenia dokumentacji i komunikacji
w zakresie zarządzania statkiem i współpracy statek-port, port-armator, statek-usługodawcy oraz kierowania załogą.
Kierunkowe
K_W29
K_W03; K_W29
K_U13; K_W33
K_U01; K_U08,
K_W07; K_W31
Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie form eksploatacji handlowej statku i problemów organizacji
EK1
przewozów.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie posiada wiedzy na
Zna formy eksploatacji Zna formy eksploata- Zna formy eksploataZakres wiedzy i
temat form eksploatacji statku.
cji statku i organizacji statku, organizajej zrozumienie.
handlowej oraz organicję przewozów.
cję przewozów oraz
zacji przewozów.
problemy wynikające
z przewozu ładunków.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zakres wiedzy i
jej zrozumienie
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność wykorzystania informacji źródło-
Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie dokumentacji statku w różnych typach żeglugi oraz ich
prawnych aspektów w przewozie ładunków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna dokumentacji
Zna podstawowe doZna wszystkie dokuZna wszystkie dostatku związanej z
kumenty wspólne w
menty w różnych tykumenty w różnych
przewozem ładunków.
różnych typach żepach żeglugi.
typach żeglugi oraz
glugi.
ich aspekty prawne.
Potrafi interpretować klauzule dokumentów ładunkowych oraz oceniać ich przydatność do najbardziej efektywnej i właściwej eksploatacji handlowej statków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi interpretoPotrafi interpretować
wać klauzul dokumenpodstawowe klauzule
wszystkie klauzule
wszystkie klauzule
tów ładunkowych.
dokumentów statkodokumentów statkodokumentów statkowych.
wych.
wych oraz ocenić ich
227
wych.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
przydatność dla efektywnej i właściwej
eksploatacji handlowej statku.
Potrafi wykorzystać wiedzę do formułowania i zastosowywać do rozwiązywania praktycznych problemów związanych z przewozem ładunków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi wykorzystać Potrafi wykorzystać
wiedzy do formułowawiedzę do rozwiązywiedzę do formułowiedzę do formułonia i rozwiązywania
wania problemów
wania problemów
wania i zastosowypraktycznych problepraktycznych związapraktycznych zwiąwać do rozwiązywamów związanych z
nych z przewozem łazanych z przewozem
nia praktycznych
przewozem ładunków.
dunków.
ładunków.
problemów związanych z przewozem
ładunków.
Posiada kompetencje międzynarodowe do prowadzenia dokumentacji i komunikacji w zakresie zarządzania statkiem i współpracy statek-port, port-armator, statek-usługodawcy oraz kierowania załogą.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie posiada kompetenPosiada kompetencje
Posiada kompetencje
Posiada kompetencje
cji międzynarodowych
międzynarodowe do
międzynarodowe do
międzynarodowe do
do prowadzenia dokuprowadzenia dokuprowadzenia dokuprowadzenia dokumentacji i komunikacji
mentacji w zakresie za- mentacji i komunika- mentacji i komunikaw zakresie zarządzania
rządzania statkiem.
cji w zakresie zarzącji w zakresie zarząstatkiem.
dzania statkiem.
dzania statkiem i
współpracy statekport, port-armator,
statek-usługodawcy
oraz kierowania załogą.
SEMESTR IV
ZARZĄDZANIE STATKIEM
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podstawowe parametry techniczno - eksploatacyjne statków i ich cechy indywidualne.
Podstawowe i pochodne formy eksploatacji statku.
Organizacja i dokumentacja przewozów w żegludze liniowej.
3.1. Umowa bukingowa.
3.2. Lista ładunkowa.
3.3. Kwit kontrolny.
3.4. Kwit sternika.
3.5. Konosament.
3.6. Morski list przewozowy.
3.7. Manifest ładunkowy.
Interpretacja ważniejszych klauzul konosamentu liniowego i morskiego listu przewozowego.
Organizacja przewozów czarterowych, rodzaje czarterów.
Dokumentacja przewozów czarterowych.
6.1. Umowa czarterowa.
6.2. Notisy, Nota gotowości.
6.3. Zestawienie faktów.
6.4. Taśma czasu.
6.5. Laydays, Laytime.
6.6. Rozliczenie czasu dozwolonego.
Eksploatacja statku w czarterze na czas.
228
2.2.15.2
2.2.15.3
SEMESTR IV
ĆWICZENIOWE
15 GODZ
1.
2.
3.
4.
Planowanie podróży i praktyczne zastosowania poszczególnych parametrów techniczno-eksploatacyjnych.
Analiza treści i znaczenia oraz zasady posługiwania się dokumentami charakterystycznymi dla podstawowych i pochodnych form eksploatacji statku.
Interpretacja ważniejszych klauzul konosamentu liniowego i morskiego listu przewozowego.
Laydays, czas dozwolony i jego rozliczanie.
30+30+1+1
30+7
Godziny
15
15
ECTS
2
4
3
39
32
2
1
19
229
31.
Przedmiot:
Semestr
IV
V
N/TM2012/35/31/ZS2
ZARZĄDZANIE STATKIEM – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
15
1
1
15
15
2
EK1 Posiada wiedzę o dokumentach, certyfikatach, książkach, dziennikach i innych okrętowych. Zna i poprawnie interpretuje ich zawartość. Zna zasady przeprowadzania inspekcji
morskich i przygotowania do nich statku pod względem dokumentacji.
EK2 Zna zasady organizacji załogi statku morskiego, rozumie zasady dowodzenia i kierowanie
podległymi pracownikami.
EK3 Współpracuje z armatorem, agentem, czarterującym w zakresie budżetu statku. Stosuje
komputer w obliczeniach ekonomicznych. Poprawnie interpretuje i stosuje w praktyce zasady ekonomii żeglugi w zakresie kosztów, cen i wpływów frachtowych. Planuje elementy
budżetu statku.
Kierunkowe
K_W31; K_U30
K_W30; K_K03;
K_K04
K_W29; K_U13;
K_U14
Posiada wiedzę o dokumentach, certyfikatach, książkach, dziennikach i innych okrętowych. Zna i
EK1
poprawnie interpretuje ich zawartość. Zna zasady przeprowadzania inspekcji morskich i przygotowania do nich statku pod względem dokumentacji.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie potrafi zidentyfiPotrafi zinterpretować
Potrafi zinterpretoBiegle posługuje się
kować podstawowych
zawartość przedstawać zawartość przed- certyfikatami statkocertyfikatów statkowionych mu certyfistawionych mu certy- wymi, interpretuje
wych. Nie zna podstaw
katów. Rozróżnia rofikatów i wykorzyich zawartość. Wykoprawnych inspekcji
dzaje inspekcji morstać zawarte tam inrzystuje informacje
statków i zasad ich
skich
formacje w przygotam zawarte do przyprzeprowadzania
towaniu statku do ingotowania do inspekspekcji. Zna kompecji. Prawidłowo intencje poszczególterpretuje wymogi
nych inspekcji.
prawa międzynarodowego i państwa
bandery statku.
Zna zasady organizacji załogi statku morskiego, rozumie zasady dowodzenia i kierowanie podleEK2
głymi pracownikami.
Metody oceny
Kryteria/Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie zna podstaw orgaZna podstawy organiZna organizację i zaBiegle opanował zanizacji i zarządzania za- zacji i kierowania zasady kierowania zasady organizacji i
łogą statku.
łogą statku.
łoga statku. Wyróżkierowania załogą
nia cechy dobrego
statku. Zna i potrafi
dowódcy i zna zazastosować zasady
sady ich wykorzystadobrego dowodzenia.
nia.
Opanował elementy
psychologii i socjologii.
Współpracuje z armatorem, agentem, czarterującym w zakresie budżetu statku. Stosuje komputer w
EK3
obliczeniach ekonomicznych. Poprawnie interpretuje i stosuje w praktyce zasady ekonomii żeglugi
w zakresie kosztów, cen i wpływów frachtowych. Planuje elementy budżetu statku.
Metody oceny
Kryteria/Ocena
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Kryterium 1
Nie zna zasad przygoZna pojęcie budżetu
Zna zasady współBiegle operuje pojętowania i realizacji bustatku nie rozumiejąc
pracy w zakresie
ciami z zakresu przydżetu statku. Myli poję- zasad jego przygotoprzygotowania i regotowania i realizacji
cia cen, kosztów,
wania i realizacji.
alizacji budżetu statbudżetu statku. Powpływów frachtowych.
Ogólnie orientuje się w ku. Poprawnie intertrafi określić koszty,
pojęciach ekonomiczpretuje pojęcia cen,
wpływy frachtowe.
230
nych w żegludze.
SEMESTR V
kosztów, wpływów
frachtowych. Buduje
blokowy schemat budżetu statku.
AUDYTORYJNE
Dokumenty i certyfikaty morskiego statku transportowego wynikające z międzynarodowych przepisów.
2. Dzienniki i Książki ze szczególnym uwzględnieniem Dziennika Okrętowego.
3. Konwencja FAL 65. Procedury i dokumenty związane z odprawą statku na wejściu,
wyjściu i w tranzycie.
4. Inspekcje morskie.
5. Współpraca statku w porcie.
6. Organizacja załogi statku, kierowanie załogą statku, warunki zatrudnienia, ocenianie
pracowników.
7. Kierowanie ludźmi na statku morskim w sytuacjach kryzysowych.
8. Współpraca z armatorem, agentem i czarterującym w zakresie realizacji budżetu statku.
9. Wykorzystanie komputera do obliczeń ekonomicznych na statku.
10. Koszty w żegludze morskiej, klasyfikacja kosztów.
11. Ceny w żegludze morskiej: wahania cen w żegludze morskiej.
12. Rynek frachtowy: wpływy frachtowe.
1.
SEMESTR V
Przygotowuje wybrane elementy budżetu statku.
15 GODZ.
2.2.15.1
ĆWICZENIOWE
DOKUMENTY STATKU
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
Analiza treści i znaczenia oraz zasady posługiwania się dokumentami charakterystycznymi dla podstawowych i pochodnych form eksploatacji statku.
Dokumenty i certyfikaty morskiego statku transportowego wynikające z Konwencji
SOLAS 74/78, Load Lines 66, MARPOL 73/78, Tonnage 69, CLC 69, ILO 147,
WHO, Kodów: IMSBC, IMDG, BCH, GC i in.
2.1. Legitymacyjne.
2.2. Klasyfikacyjne.
2.3. Bezpieczeństwa.
2.4. Sanitarne.
2.5. Załogowe.
2.6. Ładunkowe.
2.7. Pasażerskie.
Planowanie budżetu statku, zamówienia w poszczególnych działach, rozliczenia kosztów, prowadzenie kasy na statku.
Instrukcje na podróż w żegludze liniowej, czarterowej i specjalistycznej.
2.2.15.1
30+30+1+1
231
Godziny
15
15
ECTS
2
4
10
46
32
2
1
19
1
30+7
1. Chuchla Z. (red.), Morski statek transportowy. Zarządzanie i elementy eksploatacji.Wyd. AM Gdynia, Gdynia 2009 r.
2. Chuchla Z. (red.), Zarządzanie morskim statkiem transportowym oraz jego eksploatacja, Wyd. AM Gdynia, Gdynia 2005
r.
3. Gorton L., IhreR., Sandevarn A., Shipboking and Chartering practice, Wyd. LLP London, Honkong 1999 r.
4. Kodeks morski – aktualne wydanie.
5. Kujawa J., (red.), Organizacja i technika transportu morskiego, Wyd. UG, Gdańsk 2004 r.
6. Łopuski J., (red.), Prawo Morskie, Wyd. Oficyna Branta, Toruń tom I – 1996, tom II – 1998 (część I), tom II – 2000
(część II).
7. Maclachlan M., The Shipmaster’s business companion, wyd. The Nautical Institut 1998 r.
8. Wiliams H., Chartering Documents, Wyd. CLP London, Honkong 1999 r.
1. Adamie M., Kożusznik B., Zarządzanie zasobami ludzkimi, Aktor-Kerator-Inspirator, Wyd. AKADE, Katowice 2000 r.
2. Czermiński A., Czerska M., Nogalski B., Rytka R., Organizacja i zarządzanie, Wyd. UG, Gdańsk 1998 r.
5. Milewski Sz., Słownik morski angielsko – polski, i polsko - angielski”, Wydawnictwo morskie, Gdańsk 1981 r.
6. Plopa M., Stres w izolacji morskiej. Psychologiczne uwarunkowania. Wyd. U. G., Gdańsk 1996 r.
7. Puchalski J., Drewno, celuloza, papier w transporcie morskim, Trademar ,Gdynia 1999 r.
9. Stoner J. A. F., Frejman R.E., Gilbert D., Kierowanie, PWN, Warszawa 1998 r.
10. Studziński A., Eksploatacja chłodniowców, Trademar, Gdynia 2005 r.
11. Trelak J. F., Stres psychologiczny, Wyd. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1995 r.
12. Wiewióra A., Wesołek Z., Puchalski J., Ropa naftowa w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 2007 r.
mgr inż. kpt. ż.w. Mirosław Wielgosz
[email protected]
232
ZRiOŻ
32.
Przedmiot:
Semestr
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/35/32/BS
BEZPIECZEŃSTWO STATKU
A
C
L
1
1
A
C
L
15
15
ECTS
2
Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy z zakresu przepisów międzynarodowych i krajowych, w których ujęta została
problematyka bezpieczeństwa statku w różnych warunkach eksploatacji oraz wykształcenie umiejętności ich stosowania w
przypadkach zagrożenia.
Zakres szkoły średniej oraz elementy prawa morskiego i ratownictwa morskiego.
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie procedur awaryjnych, rozkładów alarmowych, procedur postępowania dowództwa statku w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi, statku i ładunku; Zna w podstawowym zakresie akty prawne - konwencje, rezolucje, kodeksy i podstawowe wymagania z nich wynikające, kodeks zarządzania bezpieczeństwem (ISM)
w odniesieniu do statku i armatora, zakres i zasady postępowania statku w czasie kontroli
państwa portu (PSC).
EK2 Potrafi poprawnie interpretować zapisy zawarte w konwencjach, rezolucjach i kodeksach,
efektywnie zarządzać bezpieczeństwem statku stosując instrukcje Kodeksu ISM w tym
stosować procedury awaryjne; podejmować w każdych warunkach efektywne działania
w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi, statku i ładunku; efektywnie przygotować statek do kontroli państwa portu (PSC).
Kierunkowe
K_W19; K_W32
K_U22; K_U26
Ma podstawową wiedzę w zakresie procedur awaryjnych, rozkładów alarmowych, procedur postęEK1
powania dowództwa statku w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi, statku i ładunku; Zna w podstawowym zakresie akty prawne - konwencje, rezolucje, kodeksy i podstawowe wymagania z nich
wynikające, kodeks zarządzania bezpieczeństwem (ISM)
w odniesieniu do statku
i armatora, zakres i zasady postępowania statku w czasie kontroli państwa portu (PSC).
Metody oceny
Test, zaliczenie ustne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma elementarnej
Ma podstawową wieZna obowiązujące
Ma pełną wiedzę w
Wiedza w zakrewiedzy w zakresie obdzę w zakresie oboprocedury awaryjne,
zakresie obowiązująsie procedur awa- owiązujących procedur
wiązujących procedur
rozkłady alarmowe
cych procedur awaryjnych, rozkłaawaryjnych, rozkładów
awaryjnych, rozkładów oraz procedury poryjnych, rozkładów
dów alarmowych
alarmowych oraz proalarmowych oraz prostępowania zapewalarmowych oraz
oraz procedur po- cedur postępowania zacedur postępowania
niającego bezpieprocedur postępowastępowania zapewniającego bezpiezapewniającego bezczeństwo statku oraz
nia zapewniającego
pewniających
czeństwo statku.
pieczeństwo statku.
odpowiadające akty
bezpieczeństwo statbezpieczeństwo
prawne.
ku oraz odpowialudzi, statku i ładające akty prawne.
dunku
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność poprawnego interpretowania i stosowania obowią-
Potrafi poprawnie interpretować zapisy zawarte w konwencjach, rezolucjach i kodeksach, efektywnie zarządzać bezpieczeństwem statku stosując instrukcje Kodeksu ISM w tym stosować procedury
awaryjne; podejmować w każdych warunkach efektywne działania w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi, statku i ładunku; efektywnie przygotować statek do kontroli państwa portu (PSC).
Zaliczenie ustne.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi interpretoPotrafi w podstawoPotrafi interpretować
Potrafi w pełni interwać i stosować obowią- wym stopniu interprei stosować obowiąpretować i stosować
zujące przepisy w zatować i stosować obozujące przepisy w
obowiązujące przekresie bezpieczeństwa
wiązujące przepisy w
zakresie bezpieczeńpisy w zakresie bezstatku.
zakresie bezpieczeństwa statku w tym
pieczeństwa statku w
233
zujących przepisów w zakresie
bezpieczeństwa
statku
stwa statku.
podejmować efektywne działania zapewniające bezpieczeństwo ludzi, statku i ładunku.
SEMESTR V
tym podejmować
efektywne działania
zapewniające bezpieczeństwo ludzi, statku i ładunku.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Pojęcie bezpieczeństwa statku, klasyfikacja bezpieczeństwa na morzu.
Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO).
2.1. Struktura.
2.2. Uchwalanie dokumentów.
Wpływ czynnika ludzkiego na bezpieczeństwo statku.
3.1. Szkolenie marynarzy (Konwencja STCW).
3.2. Wymagania krajowe w zakresie szkolenia marynarzy.
3.3. Czynnik zmęczenia a bezpieczeństwo statku.
3.4. Obsada statku i wachty.
Konwencja SOLAS.
4.1. Wprowadzanie poprawek.
4.2. Protokół 1988 (harmonizacja przeglądów i certyfikatów).
4.3. Konstrukcja i zasady korzystania.
Przepisy krajowe w zakresie bezpieczeństwa żeglugi.
Międzynarodowy Kodeks zarządzania bezpieczeństwem statku (ISM Code).
Środki specjalne dla podniesienia bezpieczeństwa na morzu.
Międzynarodowy Kodeks ochrony statków i portów (ISPS Code).
Dodatkowe środki bezpieczeństwa dla masowców.
Wymagania zawarte w rozdziale III Konwencji SOLAS dotyczące sprzętu ratunkowego
oraz Kodeksu LSA.
Bezpieczeństwo żeglugi. Wymagania zawarte w V rozdziale Konwencji SOLAS.
Ochrona życia ludzkiego.
12.2. Ratowanie osób ze statku w niebezpieczeństwie i z wraku.
12.3. „Człowiek za burtą”.
Postępowanie w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa statku (pożar, eksplozja, zalanie
przedziału wodoszczelnego), opuszczenie statku.
Plan postępowania w sytuacjach zagrożenia, obowiązki alarmowe członków załogi.
Prawidło 29 rozdziału III Konwencji SOLAS „System wspomagania decyzyjnego kapitana statku pasażerskiego”.
Szkolenia na statku: metody szkolenia, alarmy ćwiczebne.
SEMESTR V
2.2.13.7.
2.2.13.9.
2.2.13.7.
2.2.13.1.
2.2.13.2.
2.2.13.3.
2.2.13.4.
2.2.13.5.
2.2.13.6.
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
1.
2.
3.
4.
Kontrola portowa statku (PSC). Przygotowanie statku do inspekcji.
Dokumenty bezpieczeństwa statku morskiego. Przykłady dokumentów.
Dokumentacja Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem (ISM Code).
3.1. Wymagania.
3.2. Dokumentacja na statku.
3.3. Procedury i listy kontrolne.
3.4. Funkcjonowanie systemu.
Zasady postępowania w razie zaistnienia wypadku.
4.1.
Procedury awaryjne.
4.2.
Rozkłady alarmowe i instrukcje postępowania w przypadku zagrożenia.
4.3.
Przeprowadzanie alarmów, dokumentacja.
234
2.2.13.7
2.2.13.3
2.2.13.5
2.2.13.6
Godziny
15
15
ECTS
2
10
10
52
32
2
1
27
1
1. SOLAS – Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974. PRS, Gdańsk 2006 rr.
wacht 1978 z późniejszymi zmianami – STCW 1978 r.
3. Wybrane rezolucje i inne dokumenty Międzynarodowej Organizacji Morskiej IMO.
4. Ustawy i rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa statku.
5. Procedury bezpieczeństwa stosowane na statkach.
6. Dokumentacja statku w zakresie jego bezpieczeństwa.
Strony internetowe:
1. http://www.cargolaw.com/
2. http://www.imo.org
3. http://ec.europa.eu/
4. http://www.lr.org/
5. www.emsa.europa.eu/
6. http://www.prs.pl
7. http://www.equasis.org
dr inż. kpt. ż.w. Jerzy Hajduk, prof. nadzw. AM
[email protected]
235
ZIRM
33.
Przedmiot:
Semestr
III
IV
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/23/33/PM1
PRAWO MORSKIE – moduł 1
A
C
L
2
2
A
C
L
30
30
ECTS
1
2
Celem kształcenia jest przedstawienie wiedzy z zakresu prawa morskiego potrzebnej do bezpiecznej i efektywnej eksploatacyjnych statku; wskazanie na międzynarodowe konwencje, regulacje i zalecenia dotyczące bezpośrednio wykonywanych
przez statek i jego załogę obowiązków i ich zakres odpowiedzialności; zapoznanie z przepisami prawnymi związanymi
z bezpieczeństwem statku, załogi, pasażerów i ładunku, ochroną zdrowia załogi; określenie wymagań dotyczących działań
prewencyjnych w zakresie ochrony środowiska. Przedstawienie podstawowych pojęć dotyczących ubezpieczeń morskich.
Efekty kształcenia, jakie student osiągnie po ukończeniu przedmiotu opisane są w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw
Potrafi scharakteryzować stosunki związane z morską działalnością człowieka. Zna źródła
EK1
prawa morskiego . Potrafi opisać proces kształtowania się i tworzenia prawa morskiego
oraz zakres regulacji. Potrafi nazwać międzynarodowe organizacje zajmujące się sprawami
morskimi. Wyjaśnić ich zadania i kompetencje.
Zna i potrafi opisać międzynarodowy porządek morski. Zna status prawny obszarów morEK2
skich.
Zna zagadnienia związane z uprawianiem żeglugi morskiej. Potrafi wyjaśnić i opisać istotę
EK3
przynależności państwowej statku, klasyfikacji, bezpieczeństwa morskiego, prawa pracy
oraz ochrony środowiska morskiego.
Potrafi opisać żeglugę morską jako działalność transportową. Zna prawa rzeczowe na statEK4
ku, umowy przewozu ładunku oraz korzystania z cudzego statku. Zna i potrafi scharakteryzować usługi pomocnicze w żegludze morskiej.
Kierunkowe
K_W26; K_W29
K_W33
K_W30
K_W29; K_W30;
K_W31; K_W33;
K_W29;
Potrafi scharakteryzować stosunki związane z morską działalnością człowieka. Zna źródła prawa morEK1
skiego . Potrafi opisać proces kształtowania się i tworzenia prawa morskiego oraz zakres regulacji.
Potrafi nazwać międzynarodowe organizacje zajmujące się sprawami morskimi. Wyjaśnić ich zadania
i kompetencje.
Metody oceny
Sprawdzian wiedzy, prace kontrolne, esej.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zagadnień
Zna zagadnienia zwiąZna zagadnienia
Potrafi wyjaśnić i anazwiązanych z morską
zane z morską działalzwiązane z morską
lizować zagadnienia
działalnością członością człowieka w
działalnością człozwiązane z morską
wieka.
stopniu minimalnym
wieka w stopniu wydziałalnością człowystarczającym.
starczającym. Zna i
wieka. Potrafi wyjaśnić,
potrafi wyjaśnić zaanalizować i klasyfigadnienia związane
kować zagadnienia
z z morską działalnozwiązane z morską
ścią człowieka.
działalnością człowieka.
Zna i potrafi opisać międzynarodowy porządek morski. Zna status prawny obszarów morskich.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zagadnień
wieka.
stopniu minimalnym
potrafi wyjaśnić zaanalizować i klasyfi236
gadnienia związane
z z morską działalnością człowieka.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
kować zagadnienia
związane z morską
Zna zagadnienia związane z uprawianiem żeglugi morskiej. Potrafi wyjaśnić i opisać istotę przynależności państwowej statku, klasyfikacji, bezpieczeństwa morskiego, prawa pracy oraz ochrony środowiska morskiego.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna zagadnień
wieka.
stopniu minimalnym
kować zagadnienia
ścią człowieka.
Potrafi opisać żeglugę morską jako działalność transportową. Zna prawa rzeczowe na statku, umowy
przewozu ładunku oraz korzystania z cudzego statku. Zna i potrafi scharakteryzować usługi pomocnicze w żegludze morskiej.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna zagadnień
wieka.
stopniu minimalnym
kować zagadnienia
ścią człowieka.
SEMESTR III
PRAWO MORSKIE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
AUDYTORYJNE
Pojęcie, przedmiot, systematyka prawa morskiego.
Źródła prawa morskiego: krajowego i międzynarodowego.
Międzynarodowe organizacje morskie.
Status prawny obszarów morskich.
Przynależność państwowa statku.
Rejestr okrętowy.
Administracja morska.
Izby morskie.
Morskie prawo pracy.
10. Wypadki morskie.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Prawa rzeczowe na statku.
Przewóz ładunku morzem.
Przewóz pasażerów drogą morską.
Czarter na czas.
Usługi agencyjne. Usługi maklerskie. Usługi holownicze. Usługi pilotowe.
Ratownictwo morskie.
237
30 GODZ.
2.3.9.1
2.3.9.1-3,15
2.3.9.2-3, 5
2.2.14.10-11, 2.3.9.3, 5
2.2.14.8,11, 2.3.9.2-3,5
2.2.14.11, 2.3.9.2,5
2.2.14.11, 2.3.9.2,5
2.2.14.11, 2.3.9.2,5
2.2.14.4,11, 2.3.9.3-5
2.2.14.1,5,11,18,19, 2.3.9.23,5
2.3.9.2,5
2.2.14.1-3,7,9,19, 2.3.9.3,5
2.3.9.3,5
2.2.14.9, 2.3.9.5
2.3.9.5, 2.2.14.11
2.2.14.6, 2.3.9.5
Godziny
30
ECTS
1+1
15
47
32
1
1
238
33.
Przedmiot:
Semestr
III
IV
Liczba tygodni
w semestrze
15
15
N/TM2012/24/33/PM2
PRAWO MORSKIE – moduł 2
A
C
L
2
2
A
C
L
30
30
ECTS
1
2
EK1 Zna i potrafi opisać rolę ubezpieczenia morskiego w stosunkach związanych z żeglugą
morską.
Kierunkowe
K_W29
Zna i potrafi opisać rolę ubezpieczenia morskiego w stosunkach związanych z żeglugą morską.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zagadnień
Potrafi wyjaśnić i
Zakres wiedzy i
związanych z morską
analizować zagadniejej rozumienie.
działalnością członia związane z morwieka.
stopniu minimalnym
wieka w stopniu wyską działalnością
wystarczającym.
człowieka. Potrafi
potrafi wyjaśnić zawyjaśnić, analizować
gadnienia związane
i klasyfikować zaz z morską działalnogadnienia związane
ścią człowieka.
z morską działalnością człowieka.
SEMESTR IV
PRAWO MORSKIE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
AUDYTORYJNE
24 GODZ.
2.2.14.12, 2.3.9.5
2.2.14.17, 2.3.9.5
2.2.14.14, 2.3.9.5
2.2.14.9, 2.3.9.5
2.2.14.16, 2.3.9.5
2.2.14.15, 2.3.9.5
2.2.14.13, 2.3.9.5
Przedmiot i zakres ubezpieczeń morskich.
Instytucje pomocnicze na rynku ubezpieczeń morskich.
Ryzyko morskie i rodzaje ubezpieczeń morskich.
Awaria wspólna.
Umowa ubezpieczenia w kodeksie morskim.
Polisa morska i jej rodzaje.
Prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia.
239
Godziny
30
ECTS
1+1
20
52
32
2
2
1. Łopuski J., Prawo morskie, t. I, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1996.
2. Łopuski J., Prawo morskie, t. II/1, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1998.
3. Łopuski J., Prawo morskie, t. II/2, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2000.
1. Brodecki Z., Prawo ubezpieczeń morskich, Wydawnictwo Prawnicze LEX, Sopot 1999.
2. Hebel A., Poradnik Ubezpieczeń Morskich, Wydawnictwo Foka, Szczecin 1995.
3. Łukaszuk L., Międzynarodowe prawo morza, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 1997.
4. Młynarczyk J., Prawo morskie, Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2002.
dr inż. kpt.ż.w. Piotr Lewandowski
[email protected]
240
ZNEiS (WIET)
34.
N/TM2012/24/34/OŚM
OCHRONA ŚRODOWISKA MORSKIEGO
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
2
Przedmiot:
Semestr
IV
Celem kształcenia jest nauczenie zasad ochrony środowiska morskiego, obsługi statkowych urządzeń do ochrony środowiska
i prowadzenie wymaganej dokumentacji.
Chemia, biologia, fizyka.
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie koncepcji, zasad i teorii a także historycznego rozwoju ochrony środowiska morskiego. Rozumie i potrafi wytłumaczyć wpływu eksploatacji statku na zanieczyszczenie środowiska.
EK2 Posiada umiejętność samokształcenia, pracy w zespole oraz jest odpowiedzialny za
zrównoważony rozwój, za bezpieczeństwo pracy własnej i innych. Posiada zdolność
przeprowadzenia analizy problemów związanych z zanieczyszczeniami pochodzącymi
ze statku mającymi wpływ na środowisko.
EK3 Ma świadomość odpowiedzialności, ważności problemu zanieczyszczenia środowiska
i potrafi spojrzeć globalnie i perspektywicznie oraz charakteryzuje się kreatywnością.
Kierunkowe
K_W02
K_U02; K_U05;
K_U06
K_K02; K_K05
Ma podstawową wiedzę w zakresie koncepcji, zasad i teorii a także historycznego rozwoju ochrony
EK1
środowiska morskiego. Rozumie i potrafi wytłumaczyć wpływu eksploatacji statku na zanieczyszczenie środowiska.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zagadnień
Student potrafi wyStudent potrafi wyStudent potrafi wyzwiązanych z ochroną
mienić źródła zaniemienić j.w i omówić
mienić j.w. oraz
środowiska morskiego.
czyszczenia środowiw/w konwencje i spo- omówić problem gloska morskiego najsoby likwidowania
balnego ociepleniaważniejsze konwenwszelkich zanieczysz- przyczyny i skutki,
cje, sposoby likwidoczeń, zna przykłady
zna aspekt prawny w
wania rozlewów oleodnawialnych źródeł
świetle aktualnych
jowych.
energii.
przepisów, wypełnia
dokumentacje w zakresie ochrony środowiska morskiego.
Potrafi pracować
zgodnie z zasadami
optymalizacji zużycia
energii.
Posiada umiejętność samokształcenia, pracy w zespole oraz jest odpowiedzialny za zrównoważony
EK2
rozwój, za bezpieczeństwo pracy własnej i innych. Posiada zdolność przeprowadzenia analizy problemów związanych z zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statku mającymi wpływ na środowisko.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie wykazuje umiejętStudent potrafi analiStudent posiada umie- Student posiada
ności samokształcenia,
zować źródła zaniejętność j.w. i potrafi
umiejętność j.w. oraz
nie analizuje probleczyszczenia środowiweryfikować zanieumie korzystać z domów środowiska morska morskiegow czaczyszczenia śr. mor.
kumentacji statku i
skiego.
sie normalnej eksploNa które ma wpływ i
stosować wymagane
atacji statku i potrafi
może im przeciwdzia- certyfikaty, potrafi
im przeciwdziałać,
łać lub też je zmniejzaprezentować okrępotrafi posłużyć się
szyć.
towe systemy oczyszczające oraz zapobie241
właściwą konwencją.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
gające zanieczyszczeniu.
Ma świadomość odpowiedzialności, ważności problemu zanieczyszczenia środowiska i potrafi spojrzeć globalnie i perspektywicznie oraz charakteryzuje się kreatywnością.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie rozumie problemów Studenta charakteryStudent posiada umie- Student posiada
zanieczyszczenia śrozuje dbałość o otajętność j.w., potrafi
umiejętność j.w., chadowiska morskiego.
czające środowisko,
wykorzystać spostrze- rakteryzuje go akposiada świadomość
żenia do poprawy
tywna postawa podjego zmian i degradaochrony środowiska
czas pracy na morzu
cji.
stosując się do odpomająca wpływ na
wiednich konwencji.
zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska morskiego. Posiada świadomość
odpowiedzialności i
potrafi współpracować z wszystkimi zespołami.
SEMESTR IV
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Abiotyczne i biotyczne elementy biosfery oceanicznej.
Rodzaje i źródła zanieczyszczeń morskich wg GESAMP.
Międzynarodowe przepisy o ochronie środowiska – konwencje: Sztokholm, Rio de
Janeiro, Kobe. Międzynarodowa współpraca w tym zakresie.
Wybrane konwencje i porozumienia, ratyfikowane przez Polskę, mające znaczenie
dla biosfery oceanu.
Konwencja Genewska w sprawie zanieczyszczeń transgranicznych.
Konwencja Wiedeńska o ochronie warstwy ozonowej wraz z poprawkami: Montreal, Londyn, Kopenhaga, Pekin.
Przepisy prawne i konwencje dotyczące zanieczyszczenia morza – Intervention,
CLC, LDC, normy IMO.
Rola i bieżące prace Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego IMO dotyczące
ochrony morza w skali międzynarodowej.
Konwencja MARPOL (optymalizacja zużycia energii – załącznik VI) konwencja o
ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, nowa Konwencja Helsińska.
Międzynarodowa Konwencja o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami. Londyn 2004.
Międzynarodowa Konwencja Bezpiecznego i Ekologicznego Recyklingu Statków.
Londyn 2009.
Ramowa konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu z protokołem z Kyoto.
Unijne przepisy dotyczące ochrony środowiska.
Polskie przepisy dotyczące ochrony środowiska.
Znaczenie aktywnego działania na rzecz ochrony środowiska morskiego.
SEMESTR IV
1.
2.
3.
4.
5.
6.
AUDYTORYJNE
242
2.3.7.1
2.2.11.1, 2.2.11.3
2.2.11.3
2.2.11.3
2.3.7.4,2.3.7.5,
2.2.11.3.b,c,d.
2.2.11.1, 2.2.11.2
2.2.11.3.a, 2.3.7.2-3,6
2.2.11.3
2.2.11.3
2.2.11.3
ĆWICZENIOWE
Portowe przepisy dotyczące ochrony środowiska.
Bezpośrednie zagrożenie środowiska morskiego poprzez działalność człowieka na
morzu (transport morski, górnictwo morskie, rybołówstwo, rekreacja).
Środki i sposoby zwalczania zanieczyszczeń pochodzących ze statku.
Okrętowe urządzenia i systemy oczyszczające oraz zapobiegające zanieczyszczaniu.
Dokumentacja statku w zakresie ochrony środowiska morskiego, wymagane certyfikaty.
Zagrożenie dla środowiska utraconymi narzędziami połowowymi.
15 GODZ.
2.3.7.3
2.2.11.1
2.2.11.2
2.2.11.4
15 GODZ.
7.
8.
9.
10.
Wpływ połowów na degradację siedlisk.
Kolizje sprzętowe i ich wpływ na środowisko.
Optymalizacja zużycia energii a ochrona środowiska (akwen, atmosfera).
Odnawialne źródła energii.
Godziny
15
ECTS
15
2+2
15
6
55
34
2
1
30
1
1. Graczyk T., Piskorski Ł., Siemianowski R., Ochrona środowiska morskiego przed zanieczyszczeniami
z obiektów oceanotechnicznych, Politechnika Szczecińska, Szczecin 2001.
2. HELCOM – Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego sporządzona
w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r.. Dziennik Ustaw z dnia 14 kwietnia 2000 r. Nr 28 poz. 346, Warszawa 2000.
3. Korzeniewski K., Ochrona środowiska morskiego, Uniwersytet Gdański, Gdańsk, 1998.
4. Lewandowski P., Prawna ochrona wód morskich i śródlądowych przed zanieczyszczeniami, Uniwersytet Gdański, 1996.
5. Międzynarodowa Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL 73/78). PRS, Gdańsk 1997.
6. Wiewióra A., Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków, Fundacja Rozwoju WSM, Szczecin 2003.
1. IMO – “Officer in charge of a navigational watch on a fishing vessel” – 2008 edition, Model course 7.06.
2. IMO – “Skipper on a fishing vessel” – 2008 edition, Model course 7.05.
3. Kurnatowska A., Ekologia. Jej związki z różnymi dziedzinami wiedzy, PWN, Warszawa – Łódź 1997.
4. Lewandowski W., Proekologiczne odnawialne źródła energii, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2007.
5. Nestorowicz M.A., Odpowiedzialność cywilna za zanieczyszczenie morza ze statków, Wydawnictwo „Adam Marszałek”,
Toruń 2002.
6. Stefanowicz T., Wstęp do ekologii i podstaw ochrony środowiska, Politechnika Poznańska, Poznań 1996.
7. Wawrzyniak W., Zanieczyszczenia mórz i oceanów, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin
2004.
243
mgr inż. Marek Górzeński
[email protected]
244
ZRM
35.
Przedmiot:
Semestr
III
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/23/35/IP
INFRASTRUKTURA PORTOWA
A
C
L
1
A
C
L
15
ECTS
1
Celem jest zapoznanie studentów z budową portów w aspekcie akwenów portowych oraz budowli hydrotechnicznych, a także przedstawienie warunków bezpiecznego manewrowania statku na akwenach portowych i oddziaływanie statku na elementy infrastruktury portowej.
Wiadomości z zakresu szkoły średniej ,podstawy nawigacji i manewrowania statku.
Ma podstawową wiedzę o budowie portów w aspekcie elementów składowych infraEK1
struktury portowej.
Ma podstawową wiedzę o warunkach bezpiecznego manewrowania statku po akweEK2
nach portowych i zjawiskach związanych z ruchem statku po akwenach portowych.
Ma podstawową wiedzę dotyczącą kryteriów oceny bezpieczeństwa manewrowania
EK3
statków za pomocą ryzyka nawigacyjnego.
Ma wiedzę o morskich budowlach hydrotechnicznych w aspekcie ich budowy, staEK4
teczności oraz wyposażenia.
Zna wyposażenie morskich budowli w zakresie oddziaływania manewrujących statEK5
ków.
Kierunkowe
K_W01
K_W11
K_W11
K_W04
K_W08
Ma podstawową wiedzę o budowie portów w aspekcie elementów składowych infrastruktury porEK1
towej.
Metody oceny
Zaliczenie pisemne, zaliczenie ustne.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna budowy porPosiada podstawowe
Zna zasadnicze elePosiada usystematyPosiada wiedzę o tów i infrastruktury
wiadomości w zakrementy infrastruktury
zowaną wiedzę o porbudowie portów i portowej.
sie wykładanego teportowej i ich zadatach i ich elementach
elementów inframatu.
nia.
składowych.
struktury portowej.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Posiada wiedzę o
warunkach bezpieczeństwa manewrowania statku i zjawiskach z
tym związanych.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Posiada wiedzę
Ma podstawową wiedzę o warunkach bezpiecznego manewrowania statku
i zjawiskach związanych z ruchem statku po akwenach portowych.
2
3
3,5 - 4
Nie zna warunków
Posiada podstawowe
Zna warunki i zjawibezpiecznego manewwiadomości o waska związane z rurowania statku.
runkach i zjawiskach
chem statku po akwezwiązanych z ruchem nach portowych.
statku.
po akwenach portowych
4,5 - 5
Posiada podstawową
wiedzę do opisu warunków i zjawisk
związanych z manewrowaniem statku.
Ma podstawową wiedzę dotyczącą oceny bezpieczeństwa manewrowania statków za pomocą ryzyka nawigacyjnego
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi zdefiniować Posiada elementarną
Zna kryteria oceny
Posiada usystematykryteriów oceny bezwiedze o ocenie bezbezpieczeństwa mazowaną wiedze doty245
dotyczącą kryteriów oceny bezpieczeństwa manewrowania statku po akwenach
portowych.
pieczeństwa
manewrowania statku.
EK4
Ma wiedzę o morskich budowlach hydrotechnicznych w aspekcie ich budowy, stateczności oraz
wyposażenia.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna budowy morPosiada podstawowe
Posiada wiedzę o
Posiada usystematyskich budowli , warun- wiadomości w zakreprzeznaczeniu klasyzowaną wiedzę zwiąków ich stateczności i
sie roli, zadań klasyfikację budowli i ich
zaną z klasyfikacją
ich wyposażenia.
fikacji budowli morwyposażenie.
własnościami i podskich.
stawowym wyposażeniem morskich budowli hydrotechnicznych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Posiada wiedzę o
budowie, stateczności i wyposażenia morskich budowli hydrotechnicznych.
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Zna wyposażenie
budowli morskich w aspekcie
manewrujących
statków.
pieczeństwa manewrowania statku.
newrowania statku po
akwenach portowych.
czącą oceny bezpieczeństwa ruchu statku.
Zna wyposażenie morskich budowli w zakresie oddziaływania manewrujących statków.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Posiada podstawową
Zna elementy wypoPotrafi kompleksowo
wykładanym temacie.
wiedzę dotyczącą
sażenia i ich związek
przedstawić elementy
elementów wyposaz manewrującym
wyposażenia i ich zażenia budowli.
statkiem.
leżność od manewrujących statków.
SEMESTR III
INFRASTRUKTURA PORTOWA
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
1. Porty i akweny portowe.
1.1. Rodzaje portów.
1.2. Głębokość akwenów portowych, zapas wody pod stępką (rezerwa statyczna i dynamiczna).
1.3. Elementy dróg wodnych i ich parametry (redy, kotwicowiska, tory podejściowe i kanały portowe, wejście do portu, obrotnice, mijanki, baseny portowe).
2. Statek charakterystyczny.
2.1. Parametry.
2.2. Zjawiska związane z ruchem statku po akwenach portowych (płytkowodzie, efekt brzegowo-kanałowy, fala okrętowa, prądy wsteczne i strumienie zaśrubowe).
3. Budowle hydrotechniczne.
3.1. Klasyfikacja budowli (falochrony, nabrzeża, pomosty).
3.2. Dopuszczalna głębokość przy nabrzeżu.
3.3. Umocnienia brzegów i dna, pogłębianie i refulowanie.
4. Stateczność budowli hydrotechnicznej.
4.1. Parcie i odpór gruntu.
4.2. Oddziaływanie statku, falowania, prądu, obciążenie od urządzeń przeładunkowych i składowania ładunków.
5. Wyznaczanie obszarów manewrowania.
5.1. Kryteria oceny bezpieczeństwa manewrowania statków.
5.2. Ryzyko nawigacyjne.
5.3. Metody wyznaczania obszarów manewrowania.
6. Wpływ statku na nabrzeże.
6.1. Parcie i ciągnienie statku.
6.2. Energia dobijania i cumowania.
6.3. Oddziaływanie strumienia zaśrubowego.
246
7. Stałe wyposażenie nabrzeży.
7.1. Urządzenia cumownicze.
7.2. Systemy odbojowe.
7.3. Urządzenia ratunkowe.
8. Morskie budowle hydrotechniczne
8.1. Platformy wiertniczo – wydobywcze.
8.2. Budowle podwodne (tunele, rurociągi, kable).
8.3. Prawdopodobieństwo kolizji statku z budowlą hydrotechniczną.
8.4. Zabezpieczenie budowli przed uderzeniem statku.
30+30+1+1
30+7
Godziny
15
ECTS
6
8
4
33
21
1
0,5
8
0,5
Nie dotyczy.
1. Galor W., Bezpieczeństwo żeglugi na akwenach ograniczonych budowlami hydrotechnicznymi, Wyd. Fundacja Rozwoju WSM Szczecin, 2002 r.
2. Gucma S., Inżynieria ruchu morskiego, Wyd. Okrętownictwo i Żegluga, Gdańsk 2001 r.
3. Hueckel S., Budowle morskie. Tom I – IV, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1972 r.
4. Mazurkiewicz B., Morskie budowle hydrotechniczne – wykłady, Pomoce dydaktyczne, WSM Szczecin, 1998 r.
1. Galor W., Przewodnik metodyczny do ćwiczeń z infrastruktury portowej (nie publikowany).
2. Gucma S., Jagniszczak I., Nawigacja dla kapitanów, Wyd. FOKA, Szczecin 1997 r.
3. Mazurkiewicz B., Morskie budowle hydrotechniczne – ćwiczenia, Pomoce dydaktyczne. WSM Szczecin, 1998 r.
4. Mazurkiewicz B., Morskie budowle hydrotechniczne. Zalecenia do projektowania i wykonywania Z1-Z45, Wyd. Acelor,
Gdańsk 2006 r.
5. Poradnik hydrotechnika, pod redakcją S. Massela, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1992 r.
dr hab. inż. Wiesław Galor, prof. nadzw. AM
Pozostałe osoby prowadzące przedmiot
[email protected]
247
ZUN
36.
Przedmiot:
Semestr
II
N/TM2012/12/36/OTM
OCHRONA TRANSPORTU MORSKIEGO
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
1
15
15
1
Celem kształcenia jest przedstawienie wiedzy o współczesnych zagrożeniach dla żeglugi, zasadach i sposobach przeciwdziałania im oraz przedsięwzięciach zwiększających ochronę żeglugi realizowanych przez struktury militarne i niemilitarne.
Brak wymagań wstępnych..
EK1 Ma podstawową wiedzę o prawnych i ekonomicznych uwarunkowaniach funkcjonowania gospodarki morskiej i handlu zagranicznego.
EK2 Ma uporządkowana wiedzę w zakresie bezpieczeństwa życia i pracy na morzu, zna
szczegółowo procedury postępowania w sytuacjach zagrożenia dla załogi, pasażerów,
statku i ładunku oraz wie jak unikać tych zagrożeń.
EK3 Potrafi Korzystać z literatury fachowej, ucząc się samodzielnie potrafi pozyskiwać informacje z polskich i angielskojęzycznych zasobów Internetu oraz specjalistycznych baz danych,. Jest w stanie integrować, oceniać, dokonywać prawidłowej interpretacji pozyskanej
informacji, a na jej podstawie wyprowadzać wnioski i formułować opinie.
EK4 Ma świadomość konsekwencji prawnych, ekonomicznych i środowiskowych podejmowanych decyzji związanych z eksploatacją statku i transportem morskim, rozumie wagę
globalnych problemów środowiska morskiego oraz potrzebę rozwijania świadomości w
zakresie ochrony środowiska.
Kierunkowe
K_W29
K_W19
K_U01
K_K02
Ma podstawową wiedzę o prawnych i ekonomicznych uwarunkowaniach funkcjonowania gospoEK1
darki morskiej i handlu zagranicznego.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Student nie potrafi
Student jest w stanie
Student jest w stanie po Student jest w stanie
Wiedza o elewymienić podstawowymienić podstazrealizowaniu poprzedpo zrealizowaniu pomentarnych
wych pojęć wynikawowe akty prawne
nich scharakteryzować
przednich dokonać
składnikach i zających z prawnych
oraz podstawowe popodstawowe zagrożenia analizy zagrożeń,
gadnieniach zwią- uwarunkowań gospojęcia, omówić ich
dla gospodarki morskiej możliwych środków
zanych z funkcjo- darki morskiej.
znaczenie.
oraz możliwości wyniprzeciwdziałania.
nowaniem gospokające z aktów prawPłynnie porusza się w
darki morskiej i
nych.
omawianym temacie.
handlu zagranicznego.
Ma uporządkowana wiedzę w zakresie bezpieczeństwa życia i pracy na morzu, zna szczegółowo
EK2
procedury postępowania w sytuacjach zagrożenia dla załogi, pasażerów, statku i ładunku oraz wie
jak unikać tych zagrożeń.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Student nie jest w sta- Student jest w stanie
Student jest w stanie po Student po zrealizoWiedza związana
nie wymienić podstawymienić podstazrealizowaniu poprzedwaniu poprzednich
z bezpieczną żewowych instytucji,
wowe instytucje, oso- nich wymienić z niejest w stanie w sposób
glugą i znajomoosób funkcyjnych,
by funkcyjne , procewielką pomocą bardziej ogólny wykonać podścią procedur w
procedur odpowiedury odpowiedzialne
dokładny zakres zadań i stawowe analizy i
sytuacji zagrożedzialnych za bezpieza bezpieczeństwo
procedur. Poprawnie
plany wynikające z
nia.
czeństwo żeglugi. Nie żeglugi oraz ogólnie
wykonane prace oddane
dokumentów norwykonuje nakazanych przedstawić zakres
w terminie cechuje dumujących bezpieczeńprac.
ich zadań. Poprawnie
ża samodzielność.
stwo żeglugi. Prace
wykonane prace odwykonane cechuje
248
duża samodzielność i
szerokie spojrzenie na
problem.
Potrafi korzystać z literatury fachowej, ucząc się samodzielnie potrafi pozyskiwać informacje z polskich i angielskojęzycznych zasobów Internetu oraz specjalistycznych baz danych,. Jest w stanie integrować, oceniać, dokonywać prawidłowej interpretacji pozyskanej informacji, a na jej podstawie
wyprowadzać wnioski i formułować opinie.
Referat, prezentacja.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Student nie potrafi ko- Student właściwie ko- Student właściwie koStudent realizuje wyrzystać z właściwych
rzysta ze wskazanych
rzysta z wszelkich domagania poprzednie
źródeł informacji, nie
obowiązkowych źróstępnych źródeł. Pooraz dąży do dokładpotrafi dokonywać
deł, jednak nie potrafi prawnie wykonane pra- nego zbadania prowyboru informacji.
samodzielnie wyszuce cechuje samoblemu. Wyciąga
Nie wykonuje nakaza- kiwać innych źródeł.
dzielność .
wnioski wynikające w
nych prac.
Poprawnie wykonane
uzyskanej wiedzy.
prace oddaje w termiPrace wykonane są
nie.
pracami wyczerpującymi i dokładnymi.
Ma świadomość konsekwencji prawnych, ekonomicznych i środowiskowych podejmowanych decyzji związanych z eksploatacją statku i transportem morskim, rozumie wagę globalnych problemów
środowiska morskiego oraz potrzebę rozwijania świadomości w zakresie ochrony środowiska.
Sprawdzian pisemny, test, referat.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zdaje sobie spraMa świadomość konMa świadomość konse- Student po zrealizowy, nie posiada świasekwencji zagrożeń
kwencji zagrożeń wywaniu poprzednich
domości zagrożenia
wynikających z nienikających z niewławymagań dostrzega i
wynikającego z niewłaściwej eksploatacji ściwej eksploatacji stat- rozumie globalne
właściwej eksploatacji statku.
ku. Zdaje sobie sprawę
problemy środowiska
statku.
z prawnych, ekonoi jego ochrony.
micznych i społecznych
konsekwencji niewłaściwych decyzji.
daje w terminie.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność
uczenia się i pozyskiwania danych z zasobów
Internetu.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ocena
Kryterium 1
Świadomość konieczności podejmowania prawidłowych decyzji związanych z
bezpieczną eksploatacją statku.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
15 GODZ.
Wprowadzenie w problematykę ochrony żeglugi.
Pojęcie kryzysu, jego cechy, przebieg.
Regulacje prawne stanów nadzwyczajnych. Rola instytucji i urzędów w sytuacjach kryzysowych.
Obrona Cywilna statku i obiektu portowego.
Wybrane problemy prawa konfliktów morskich.
Wojskowe przewozy morskie. Obowiązki państwa gospodarza HNS.
Sojuszniczy system kontroli żeglugi morskiej NCAGS.
Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statku i Obiektu Portowego. Postanowienia ogólne, definicje, zastosowanie.
Ochrona statku. Zadania osób funkcyjnych.
Organizacja i wypełnianie obowiązków w zakresie ochrony statku.
Ocena stanu ochrony statku.
Ochrona obiektu portowego.
Ocena stanu ochrony obiektu portowego.
SEMESTR II
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
AUDYTORYJNE
ĆWICZENIOWE
Analiza aktualnych zagrożeń dla żeglugi.
Bierna ochrona statku.
Metodologia oceny stanu ochrony statku.
Przygotowanie planu ochrony statku dla wybranych jednostek.
Przejście statku przez rejon objęty regionalną kontrolą żeglugi morskiej przez siły morskie NATO.
Metodologia oceny stanu ochrony obiektu portowego.
Przygotowanie planu ochrony obiektu portowego.
Zachowanie załogi w sytuacjach kryzysowych.
249
15 GODZ.
Godziny
15
15
ECTS
2
8
4
44
32
1
0,5
23
0,5
1. Walczak A., Piractwo i terroryzm morski, AM Szczecin 2004 r.
2. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu SOLAS 74.
3. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statku i Obiektu Portowego (ISPS CODE). PRS S.A., Gdańsk 2005 r.
4. Operacje połączone. Zarząd Doktryn i Szkolenia SZ RP, Warszawa 2002 r.
5. Zieliński M., Aspekty morskie działań połączonych. PM 2003/2.
6. Misztal K., Szwankowski S., Organizacja i eksploatacja portów morskich, Gdańsk 2001 r.
7. Ilnicki M., Makowski A., Prawo wojny morskiej. Wybrane zagadnienia, AMW Gdynia 1984 r.
1. Perspektywy i rozwój systemów ratownictwa, bezpieczeństwa i obronności w XXI wieku, Gdynia 2005 r.
2. Walczak A. Ochrona statku przed napadami pirackimi i rabunkowymi, Poradnik kapitana.
3. Zeszyty Nautyczne nr 4 WSM Szczecin 1994 r.
4. Ferlas Z. Łuszkikow E. Bezpieczeństwo żeglugi, WSM Szczecin 1999 r.
5. Terroryzm – miesięcznik.
6. Materiały III Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Zarządzanie kryzysowe”. Bezpieczeństwo i ochrona statków
i portów morskich, AM Szczecin 2005 r.
7. Materiały IV Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Zarządzanie kryzysowe”. Człowiek i technika
w systemach bezpieczeństwa i ochrony, AM Szczecin 2006 r.
kmdr. por. mgr inż. Dariusz Stachowiak
Pozostałe osoby prowadzące przedmiot
[email protected]
[email protected]
250
ZRiOŻ
ZRiOŻ
37.
Przedmiot:
Semestr
V
VIII
N/TM2012/35/37/SD1
SEMINARIUM DYPLOMOWE – moduł 1
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
12
1
10
Poznanie zasad pisania inżynierskiej pracy dyplomowej w oparciu o wiedzę z przedmiotów zawodowych, znajomość procedury jej pisania oraz stosowania metod badań naukowych.
EK1 Zna i rozumie procedury i metody badań naukowych.
EK2
Umie formułować problemy i hipotezy badawcze. Potrafi opracować plan badawczy odpowiedni do problemu.
EK3
EK4
Potrafi samodzielnie opracować koncepcję dyplomowej pracy inżynierskiej.
Szanuje poglądy innych uczestników seminarium, jest zdyscyplinowany i odpowiedzialny w wyrażaniu swego stanowiska; przestrzega prawo autorskie.
Kierunkowe
K_W01; K_W24;
K_W35
K_U01; K_U02;
K_U06; K_U11;
K_U12; K_K01;
K_K03
K_U05; K_U09;
K_W03; K_U03;
K_U04; K_K01
Zna i rozumie procedury i metody badań naukowych.
EK1
Metody oceny
Sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, udział w dyskusji na seminarium
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna metod badań
Ma fragmentaryczną
Posiada usystematyPosiada usystematyZnajomość i rozu- naukowych.
wiedzę na temat metod zowaną wiedzę teozowaną wiedzę teoremienie metod babadawczych.
retyczną
tyczną, pogłębioną o
dań naukowych.
z metodologii badań
treści z literatury kranaukowych.
jowej i zagranicznej.
Kryterium 2
Nie zna kryteriów do- Zna kryteria doboru
Zna kryteria doboru
Zna kryteria doboru
Określenie kryteboru metod badawmetod badawczych w
metod badawczych w metod badawczych
riów doboru meczych.
ograniczonym zakresie zakresie badań rzerzeczywistych i motod badawczych.
badań empirycznych.
czywistych i modedelowych, w rozszelowych.
rzonym ujęciu systemowym.
Kryterium 3
Nie zna podstawoZna terminologię
Zna terminologię
Zna terminologię
Znajomość termiwych pojęć i określeń z zakresu procedur i
z zakresu procedur i
nologii naukowej. z zakresu procedur i
metod naukowych; nie
metod naukowych;
metod naukowych; pometod badawczych.
potrafi zdefiniować
potrafi zdefiniować
trafi zdefiniować znaznaczenia kluczowych
większość kluczoczenia wszystkich popojęć.
wych pojęć w języku
jęć w języku polskim
polskim.
oraz zna ich zakres
znaczeniowy w języku
angielskim.
Umie formułować problemy i hipotezy badawcze. Potrafi opracować plan badawczy odpowiedni do
EK2
problemu.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie umie korzystać ze Potrafi samodzielnie
Umie korzystać z wyUmiejętność poźródeł pozyskiwania
lub w zespole korzylub w zespole korzyspecjalizowanych, akzyskiwania ininformacji z zakresu
stać z elementarnych
stać z polskich źródeł
tualnych źródeł inforformacji i wiedzy
procedur i metod ba(obligatoryjnych) źróinformacji z zakresu
macji z zakresu proz zakresu procedawczych.
deł informacji
procedur i metod bacedur i metod badaw251
dur i metod badawczych.
metod badawczych.
dawczych.
Kryterium 2
Umiejętność: dokonywania analizy i syntezy pozyskanych informacji oraz formułowania krytycznych sądów i
logicznych, rzeczowych wniosków.
Kryterium 3
Umiejętność opisywania źródła
pozyskiwanych
informacji (przypisy).
Nie umie analizować i
syntezować pozyskanych informacji ani
formułować krytycznych opinii oraz wyciągać logicznych
wniosków.
Umie analizować i syntezować pozyskane informacje, ale nie umie
formułować rzeczowych wniosków.
Umie analizować i
syntezować informacje z procedur i metod
badawczych z różnych polskich źródeł
oraz formułować
rzeczowe wnioski.
Nie umie opisywać
źródeł pozyskiwanych
informacji.
Umie opisywać źródła
prezentowanych tabel i
rysunków lecz nie
umie podać przypisów
prezentowanych treści.
Umie opisywać źródła wszystkich stosowanych form pozyskiwanych informacji.
Kryterium 4
Umiejętność stosowania procedur
i metod naukowych do rozwiązywania problemów badawczych.
Nie umie stosować
procedur i metod naukowych do rozwiązywania problemów
badawczych.
Umie stosować tylko
kilka poznanych procedur i metod do rozwiązywania problemów badawczych.
Umie trafnie dobrać i
zastosować poznane
procedur y i metody
do rozwiązywania
problemów badawczych.
Kryterium 5
Umiejętność
uczenia się w procesie pracy badawczej.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Umiejętność
opracowania koncepcji i planu pracy dyplomowej.
Nie ma umiejętności
samodzielnego uczenia się.
Podejmuje samokształcenie pod kierunkiem
prowadzącego zajęcia.
samokształcenia w
wybranym obszarze.
Kryterium 2
Umiejętność prezentacji koncepcji
i planu pracy dyplomowej.
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi samodzielnie opracować koncepcję dyplomowej pracy inżynierskiej.
2
3
3,5 - 4
Nie umie samodzielOpracowuje koncepcję Umie samodzielnie
nie opracować koni plan swojej pracy dyopracować z zachocepcji i planu swojej
plomowej wg podawaniem logicznych
pracy dyplomowej.
nego algorytmu.
kroków i układu hierarchnicznego postępowania koncepcję i
plan swojej pracy dyplomowej.
czych w języku polskim oraz językach obcych.
Umie analizować i
syntezować informacje
dotyczące procedur i
metod badawczych z
polskich i obcych źródeł oraz formułować
krytyczne sądy i rzeczowe wnioski.
Umie opisywać źródła
wszystkich stosowanych form pozyskiwanych informacji zarówno w języku polskim jak i językach obcych.
Umie trafnie dobrać
procedur y i metody
naukowe, uargumentować ich zastosowanie oraz zaproponować
innowacyjne rozwiązania problemów badawczych.
samokształcenia w szerokim zakresie.
4,5 - 5
Umie samodzielnie
opracować z zachowaniem właściwej procedury i metod badawczych koncepcje i plan
pracy dyplomowej
z nowatorskimi rozwiązaniami podjętych
problemów naukowych.
Nie umie przedstawić
Umie fragmentarycznie Umie syntetycznie
Umie sporządzić i zakoncepcji i planu pra- zaprezentować swoją
zaprezentować swoją
prezentować syntecy dyplomowej z zakoncepcję i plan pracy
koncepcję i plan pratycznie swoją koncepstosowaniem władyplomowej z właścicy dyplomowej stosu- cję i plan pracy dyplościwej terminnologii
wym użyciem termino- jąc właściwą polską
mowej stosując włanaukowej i zawodologii zawodowej i naterminologię zawościwą (w języku polwej ani słownie ani w
ukowej.
dową i naukową.
skim i angielskim)
piśmie.
terminologię zawodową i naukową w logicznym porządku i
z rzeczową argumentacją.
Szanuje poglądy innych uczestników seminarium, jest zdyscyplinowany i odpowiedzialny
w wyrażaniu swego stanowiska; przestrzega prawo autorskie.
Ocena uczestnictwa i postawy studenta na zajęciach.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Przeszkadza w czasie
Przestrzega porządku i
Przestrzega porządku
Odpowiedzialnie trak-
252
Postawa, dyscyplina, punktualność.
seminarium, nie przestrzega dyscypliny zajęć, nie jest punktualny.
Kryterium 2
Uczestnictwo w
dyskusji, umiejętność wyrażania
opinii.
Nie bierze udziału w
dyskusji. Nie stawia
pytań, nie wyraża
swojej opinii.
Kryterium 3
Odniesienie do
cudzej własności
intelektualnej.
Kryterium 4
Współpraca w zespole.
Dopuszcza sie plagiatowania i ściągania.
Nie podejmuje pracy
w zespole.
dyscypliny na seminarium, sporadycznie
spóźnia się na zajęcia,
z opóźnieniem wykonuje zadania.
Sporadycznie zabiera
głos w dyskusji. Zachęcony stawia pytanie, powstrzymuje sie
przed publicznym wyrażaniem swego stanowiska.
Okazjonalnie podszywa się pod cudze
sukcesy i przypisuje
sobie sukcesy zespołu.
Sporadycznie podejmuje pracę w grupie,
wyłącznie jako jej
członek.
SEMESTR V
SEMINARIUM DYPLOMOWE
i dyscypliny na seminarium, sporadycznie
spóźnia się na zajęcia,
punktualnie wykonuje
zadania.
Aktywny podczas
dyskusji. Stawia pytania, zachęcony wyraża swoje opinie .
Słucha wypowiedzi
innych uczestników
dyskusji z szacunkiem i uwagą.
Szanuje efekty pracy
innych, nie przypisuje
sobie sukcesów innych osób.
Często uczestniczy w
pracach zespołu, okazjonalnie pełni rolę
lidera.
tuje obowiązki studenta, sumiennie i
punktualnie wykonuje
wymagane prace.
Bardzo aktywny podczas dyskusji; inspirator rozwiązań problemów. Stawia pytania,
wyraża swoją opinię,
uwzględnia zdanie innych osób.
Sumiennie i dokładnie
podaje źródła informacji i podkreśla wkład
własnej pracy.
Często jest inicjatorem
i organizatorem pracy
zespołowej; z pełną
odpowiedzialnością
prezentuje wyniki pracy zespołu.
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH I ZASADY PISANIA PRACY INŻYNIERSKIEJ
1. Podstawowe pojęcia metodologii badań naukowych: metodologia, metoda, metodyka, nauka, badania naukowe, wiedza.
2. Metody badań naukowych: eksperyment, obserwacja, metoda konstrukcyjna, metoda statystyczna, metoda studyjna.
3. Planowanie badań.
4. Gromadzenie materiału badawczego.
5. Etyczne standardy badań naukowych, ochrona własności intelektualnej.
6. Przetwarzanie materiałów: analiza i synteza, indukcja i dedukcja. Syntezowanie materiałów: wyjaśnianie, wnioskowanie,
dowodzenie.
7. Metodologia opracowania i prezentowania wyników wiedzy w zakresie tematyki badań.
8. Procedury pisania pracy dyplomowej.
9. Koncepcja pracy dyplomowej. Dyskusja nad referowanymi koncepcjami prac dyplomowych, studenci oceniają pod nadzorem prowadzącego wystąpienia innych prelegentów.
Godziny
ECTS
15
5
5
25
20
1
0,5
5
0,5
253
37.
Przedmiot:
Semestr
V
VIII
N/TM2012/48/37/SD2
SEMINARIUM DYPLOMOWE – moduł 2
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
12
1
10
EK1 Potrafi, zgodnie z otrzymanymi zaleceniami, samodzielnie napisać pracę inżynierską.
Kierunkowe
K_U01; K_U10;
K_U11; K_U12;
K_U26; K_K01;
K_K08; K_K09
Potrafi, zgodnie z otrzymanymi zaleceniami, samodzielnie napisać pracę inżynierską.
EK1
Metody oceny
Ocena sumująca dyplomanta.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma wiedzy teoreMa rozproszoną wieMa usystematyzoMa usystematyzoOcena sumująca
tycznej ani umiejętnodzę teoretyczną z mewaną wiedzę teorewaną i wykraczającą
wiedzy metodości praktycznych do
todologii nauki.Umie
tyczną, zna kryteria
poza programowe
logicznej, umieprzygotowania inżyanalizować i syntetydoboru metod w zatreści tematów semijętności poznawnierskiej pracy dyplozować zebrane inforkresie badań rzeczynaryjnych. Docieczych i praktyczmowej. Nie zna podmacje a nie umie forwistych i modelokliwy, umie analizonych oraz postaw. stawowych pojęć i defi- mułować rzeczowych
wych. Umie opracować i syntetyzować
nicji naukowych oraz
wniosków. Posiada
wać i sprecyzować
informacje ze źródeł
procedury badawczej.
ograniczony zasób
swoją koncepcję i
krajowych i zagraNie umie formułować
słownictwa speplan pracy dyplomonicznych oraz forcelów badawczych,
cjalistycznego (zawowej z właściwym
mułować krytyczne
przedstawić koncepcji i
dowego, naukowego).
użyciem terminologii sądy i opinie; przedplanu pracy dyplomoNiepewny w prezentonaukowej i zawodostawiać rzeczowe
wej. Nie umie korzystać waniu swoich opinii.
wej. Angażuje się,
wnioski; umie trafnie
z literatury i stosować
Posiada trudności w
jest aktywny w dysdobierać procedury i
specjalistyczną termisamodzielnym oprakusjach, zachęcony
metody, argumentonologię zawodową i na- cowaniu koncepcji i
prezentuje swoje opi- wać ich zastosowanie
ukową. Uchyla się od
planu pracy dyplomonie.Systematycznie
oraz proponować inodpowiedzialności za
wej. Dość punktualnie
wykonuje obowiąznowacyjne rozwiązawłasną pracę i zachowa- wykonuje zadania.
kowe zadania.
nia zadań; potrafi innie.
teresująco prezentować swoje koncepcje
i plan badań, z zastosowaniem specjalistycznego słownictwa.
SEMESTR VIII
SEMINARIUM DYPLOMOWE
LABORATORYJNE
INŻYNIERSKA PRACA DYPLOMOWA - INDYWIDUALNA PRACA PROMOTORA Z DYPLOMANTEM
1.
Koncepcja pracy dyplomowej.
2.
Znajomość literatury dotyczącej tematu pracy.
3.
Przyjęcie metody i procedury badawczej.
4.
Sformułowanie problemów i hipotez (głównych i szczegółowych).
5.
Plan pracy, prezentowanie treści merytorycznych z prowadzonych badań.
6.
Analiza i opracowanie wyników badań.
7.
Wyprowadzenie wniosków.
8.
Schemat pracy dyplomowej w zakresie wymagań formalnych i edytorskich.
9.
Aktualizacja i poszerzanie programowej wiedzy studenta w zakresie tematyki pracy dyplomowej.
254
10 GODZ.
Godziny
ECTS
10
5
*
15
15
*
* Bilans nakładu pracy studenta związany z przygotowaniem pracy dyplomowej oraz przyznanie liczby punktów ECTS
przedstawione zostały w karcie przedmiotu: Praca dyplomowa.
IV. Literatura podstawowa
1. Campel Cz., Jak pisać i publikować pracę naukową, Politechnika Poznańska, Poznań 1984.
2. Krajewski M., Praca dyplomowa z elementami edytorstwa, WSHE, Włocławek 1998.
3. Pytkowski W., Organizacja badań i ocena prac naukowych, PWN, Warszawa 1985.
4. Rawa T., Metodyka wykonywania inżynierskich i magisterskich prac dyplomowych, Wyd. Art. Olsztyn 1999.
5. Walczak A., Seminarium i praca dyplomowa z nawigacji, Wyd. WSM, Szczecin 1974.
6. Walczak A., Zarys metodologii badań naukowych w nawigacji morskiej, Wyd. Zapol, Szczecin 2005.
V. Literatura uzupełniająca
1. Kamiński S., Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk, Towarzystwo Naukowe KUL Lublin, 1992.
2. Pabis S., Metodologia i metody nauk empirycznych, PWN, Warszawa 1985.
3. Pieter J., Ogólna metodologia pracy naukowej, Ossolineum, Wrocław 1967.
7. Wójcicki R., Wykłady z metodologii nauk PWN, Warszawa 1982.
8. Walczak A., Rola seminarium dyplomowego w uczelniach morskich, Wyd. AM, Szczecin 2007.
prof. dr hab. kpt. ż.w.Aleksander Walczak
[email protected]
255
ZNM
38.
Przedmiot:
N/TM2012/24/38/PKRS1
PRZEGLĄDY, KONSERWACJA I REMONTY STATKÓW – moduł 1
Semestr
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
2
15
15
1
1
15
IV
V
15
2
30
1
Celem kształcenia jest uświadomienie zagrożeń jakie niesie ze sobą nieprawidłowa eksploatacja techniczna statku morskiego. Zwiększenie poziomu świadomości w kontekście odpowiedzialności za stan techniczny statku i jego urządzeń.
Zakres szkoły średniej, fizyka, chemia, wiedza okrętowa, budowa i stateczność statku, bezpieczeństwo i higiena pracy na
statku.
Zna i wykorzystuje procedury zawarte w Systemie Zarządzania Bezpieczeństwem - ISM
EK1
Code.
Zna problemy eksploatacji technicznej statku oraz potrafi ocenić stan techniczny systeEK2
mów statkowych.
Potrafi zarządzać statkiem w aspekcie remontu stoczniowego i bieżącej konserwacji.
EK3
Kierunkowe
K_W07; K_W26
K_W07; K_W23
K_U25
K_W07;K_U13
Zna i wykorzystuje procedury zawarte w Systemie Zarządzania Bezpieczeństwem - ISM Code.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna założeń SysZna założenia Systemu
Zna szczegółowe zaZna szczegółowe zatemu Zarządzania BezZarządzania Bezpiesady stosowania Sys- sady stosowania Syspieczeństwem.
czeństwem.
temu Zarządzania
temu Zarządzania
Bezpieczeństwem
Bezpieczeństwem
oraz rozumie system
zna procedury i inprocedur i instrukcji.
strukcje oraz potrafi
je wykorzystać. Dodatkowo potrafi
stworzyć własne procedury i instrukcje.
Zna problemy eksploatacji technicznej statku oraz potrafi ocenić stan techniczny systemów statkoEK2
wych.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zasad technicz- Zna zasady technicznej Zna problemy eksUmie przeprowadzić
nej eksploatacji stateksploatacji statku we
ploatacyjne statku
ocenę stanu techków.
wszystkich warunkach. oraz zasady oceny
nicznego urządzeń
technicznej. Zna
statkowych i przeszczegółowe proprowadzić analizę
blemy eksploatacyjne wyników.
statku, zasady oceny
technicznej oraz zna
metody zapobiegania
problemom.
Potrafi zarządzać statkiem w aspekcie remontu stoczniowego i bieżącej konserwacji.
EK3
Metody oceny
Sprawozdanie, zaliczenie ćwiczeń.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna zasad obowiąZna zasady dotyczące
Potrafi zaplanować
Potrafi zaplanować,
zujących podczas reremontów i konserwaremont stoczniowy
nadzorować i oszamontu stoczniowego i
cji na statku.
oraz prace konsercować koszty rebieżącej konserwacji na
wacyjne i naprawcze
montu stoczniowego
256
statku.
na statku. Potrafi zaplanować, nadzorować remont stoczniowy oraz prace
konserwacyjne i naprawcze na statku.
SEMESTR IV
PRZEGLĄDY, KONSERWACJA I REMONTY STATKU
1.
2.
3.
4.
5.
6.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Eksploatacja statku, utrzymanie sprawności technicznej statku, dozór techniczny, remonty, program rozszerzonych
przeglądów. Regulacje prawne.
Międzynarodowe Zrzeszenie Towarzystw Klasyfikacyjnych International Association of ClassificationSocieties (IACS)
- aktualna polityka i zadania.
Stan techniczny statku w świetle wyboru bandery i klasyfikatora statku.
Typy statków w aspekcie ich eksploatacji technicznej. Zatrudnienie statku a lokalizacja, dostępność stoczni remontowych.
Proces korozji w konstrukcjach morskich. Czynniki wpływające na korozję, wpływ środowiska morskiego na proces korozji.
Mechanizm korozji i jej typy. Korozja okrętowych metali i tworzyw niemetalowych.
Uszkodzenia korozyjne poszczególnych elementów statku, kadłuba, urządzeń i instalacji.
Zabezpieczenie antykorozyjne statku. Zastosowanie powłok ochronnych malarskich, powłok metalowych i ochrony
katodowej przed korozją. Technologia nakładania powłok malarskich.
Ochrona przed porastaniem i uszkodzeniami biologicznymi.
Zmęczenie i zużycie konstrukcji statku.
Ugięcie, wyboczenie kadłuba.
Pękanie konstrukcji statku.
Przykłady uszkodzeń konstrukcji kadłuba masowców, zbiornikowców. Nowe standardy konstrukcyjne dla statków,
w szczególności dla masowców i tankowców (IMO GBS- Goal-basedstandards).
Uszkodzenia konstrukcji kadłuba i wyposażenia innych typów statków np. kontenerowców, ro-ro.
Zastosowanie Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem – ISM w zakresie eksploatacji technicznej statku.
Planowanie utrzymania sprawności technicznej statku. Przeglądy kadłuba statku i wyposażenia- zadania
i typy przeglądów. Wskazania eksploatacyjne i remonty. Działania prewencyjne przed utratą sprawności technicznej.
Dokumentacja naprawcza i remontowa.
SEMESTR IV
1.
2.
oraz prace konserwacyjne i naprawcze na
statku. Potrafi przeprowadzić analizę
wykonanych prac.
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
Działania służb technicznych armatora. Monitorowanie stanu technicznego statków i ich gotowości eksploatacyjnej.
Zadania załogi statku w zakresie utrzymania sprawności technicznej statku i jego urządzeń. Skład osobowy załogi, jej
liczebność w aspekcie prac konserwacyjnych i remontowych na statku.
Zabezpieczenie prac remontowych, procedury. Sprawowanie nadzoru.
Operacje za/wyładunkowe w porcie, ich wpływ na stan techniczny statku.
Prowadzenie statku w morzu.
Wykrywanie uszkodzeń.
Opracowanie specyfikacji remontowej statku.
Elementy konstrukcji i wyposażenia statku w aspekcie jakościowej eksploatacji i dozoru technicznego - działania prewencyjne. Inspekcje, przeglądy techniczne (określenie kondycji technicznej), monitorowanie uszkodzeń, naprawy, konserwacja, remonty.
8.1.
Konstrukcja stalowa kadłuba i nadbudówki.
8.2.
Przestrzenie ładunkowe i pokrywy ładowni.
8.3.
Urządzenia przeładunkowe z osprzętem.
8.4.
Silnik główny i urządzenia pomocnicze.
8.5.
Zbiorniki balastowe, paliwowe, wody pitnej.
8.6.
Systemy rurociągów i zawory.
8.7.
System pompowania zenz i balastów. Separatory.
8.8.
Urządzenia kotwiczne i cumownicze.
8.9.
Urządzenie sterowe.
8.10. Wyposażenie bezpieczeństwa i ochrony środowiska.
8.11. System p. pożarowy: wykrywanie dymu, ognia i temperatury.
8.12. System gospodarki odpadami i ściekami.
8.13. System łączności zewnętrznej i wewnętrznej statku.
8.14. Urządzenia nawigacyjne.
Dokowanie statku, przygotowanie statku do dokowania. Postój statku w doku.
257
15+15+1+1
15
Godziny
15
15
ECTS
1+1
15
4
51
32
2
1
30
1
258
38.
Przedmiot:
N/TM2012/35/38/PKRS2
PRZEGLĄDY, KONSERWACJA I REMONTY STATKÓW – moduł 2
Semestr
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
IV
15
1
1
15
15
2
V
15
2
30
1
EK1 Potrafi wykonywać prace takielarskie na statku
EK2 Potrafi administrować eksploatacją statku z wykorzystaniem odpowiednich programów.
Potrafi wykonywać prace takielarskie na statku.
EK1
Metody oceny
Zaliczenie warsztatów, sprawdziany praktyczne.
Kryteria/ Ocena
2
3
Kryterium 1
Nie potrafi wykonyPotrafi wykonywać
wać prac takielarpodstawowe prace taskich.
kielarskie związane z
węzłami. Rozróżnia rodzaje lin stosowanych
na statkach.
EK2
Metody oceny
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
Kierunkowe
K_U22
K_U26 ; K_U28;
K_U30
3,5 – 4
Potrafi wykonywać
prace takielarskie
związane z węzłami i
splotami. Rozróżnia
rodzaje lin stosowanych na statkach.
4,5 – 5
Potrafi wykonywać
prace takielarskie
związane z węzłami i
splotami. Potrafi
uzbrajać liny statkowe
oraz właściwie je
oznaczać. Rozróżnia
rodzaje lin stosowanych na statkach.
Potrafi administrować eksploatacją statku z wykorzystaniem odpowiednich programów.
Sprawozdanie, zaliczenie, test.
2
3
3,5 – 4
4,5 – 5
Nie potrafi adminiPotrafi używać prograPotrafi używać proPotrafi używać prostrować eksploatacją
mów do zarządzania
gramów do zarządzagramów do zarządzastatku.
eksploatacją statku.
nia eksploatacją statnia eksploatacją statku. Potrafi generować ku. Potrafi generować
raporty okresowe z
raporty okresowe z
przeglądów.
przeglądów oraz planować i adaptować
harmonogram obsługi
i konserwacji urządzeń statkowych.
SEMESTR V
LABORATORYJNE
30 GODZ.
WARSZTATY TECHNICZNE
MATERIAŁOZNAWSTWO WŁÓKIENNICZE I PRACE TAKIELARSKIE (15 GODZ.)
1. Klasyfikacja i charakterystyki lin.
1.1. Liny włókiennicze – konstrukcja, klasyfikacja, właściwości eksploatacyjne.
1.2. Liny stalowe – konstrukcja, klasyfikacja, właściwości eksploatacyjne.
1.3. Liny kombinowane – konstrukcja, klasyfikacja, właściwości eksploatacyjne.
2. Opaski, marki na linach stalowych i włókienniczych.
3. Węzły na linach włókienniczych.
3.1. Zwykły, ósemkowy, półsztyk, płaski, refowy, prosty, prosty zabezpieczony, flagowy, flagowy podwójny, wantowy, zaciskowy, belkowy, palowy, rybacki, ławkowy, ratowniczy, ratowniczy podwójny, ratowniczy bez końca,
rzutkowy, łącznikowy, skrótowy, holowniczy, topowy, masztowy, pętlowy, stelingowy, hakowy zwijany, hakowy wiązany, hakowy pojedynczy, hakowy podwójny, wieszakowy.
4. Sploty na linach włókiennych.
4.1. Splot powrotny, splot krótki, splot długi, splot ucho, splot ucho z kauszą.
5. Sploty na linach stalowych.
5.1. Splot ucho, splot ucho z kauszą, splot krótki, splot długi.
6. Elementy uzbrojenia lin okrętowych.
259
7.
6.1. Kausze, haki, szakle, krętliki, zaciski.
6.2. Bloki i talie.
Łańcuchy i ściągacze.
PRZEGLĄDY, KONSERWACJA I REMONTY STATKU(15 GODZ.)
1.
Przeprowadzanie inspekcji statków - kształcenie w oparciu o aplikację szkoleniową DNV Survey Simulator.
2.
Zastosowanie aplikacji do administrowania eksploatacją techniczną statku, w tym utrzymaniem sprawności technicznej
statku, inspekcji, napraw i remontów, zarządzaniem środkami materiałowymi, serwisami.
2.1. SpecTec - AMOS Maintenance & Procurement (M&P, )AMOSD – Administration of Maintenance Operations and
Spare.
2.2. CODie- ISMANIntegrated Safety & Maintenance System.
30+1+1
30
Godziny
ECTS
30
1+1
4
4
40
32
1
0,5
30
0,5
1. Biuro Projektów Budownictwa Morskiego: Węzły lin okrętowych, Wydawnictwo Normalizacyjne, Warszawa, 1966 r.
2. Cicholska M., Czechowski M., Materiałoznawstwo okrętowe, Wyższa Szkoła Morska w Gdyni 1999 r.
3. Dobrzański L, Nowosielski R., Badanie metali. Cz. I., Wyd. Polit. Śląskiej, Gliwice 1986 r.
4. Domański A., Birn J., Korozja okrętów i jej zapobieganie, Wydawnictwo morskie, Gdańsk 1970 r.
5. Doerffer J., Technologia remontu kadłubów okrętowych, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1966 r.
6. Gawdzińska K., Nogalska D., Szweycer M., Technologia materiałów, Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej
w Szczecinie, 2002 r.
7. Owen P., Węzły, Wydawnictwo „Panda”, Warszawa 1997 r.
8. Prowans S., Materiałoznawstwo, PWN, Warszawa – Poznań 1980 r.
9. Salecki J., Piechal A., Liny węzły sploty, Wydawnictwo „Junga”, Warszawa 1995 r.
10. Zdzienicki S., Organizacja remontów statków morskich, Wydawnictwo Morskie 1968 r.
VI. Literaturauzupełniająca
1. International Association of Classification Societies.
2. IACS - Guidelines for Surveys, Assessment and Repair of Hull Structure – Bulk Carriers, Container ships,
3. IACS – Confined spaces safe practice.
4. IACS – A guide to managing maintenance in accordance with the requirements of the ISM Code.
260
5. IACS – Care and survey of hatch covers of dry cargo ships – guide.
6. American Bureau of Shipping ABS - Ship inspection and maintenance management software.
7. Guidelines on the Enhanced Programme of Inspections during Surveys of Bulk Carrier and Oil Tankers, Edition 2008IMO Code: IA265E.
8. The Hong Kong International Convention for the Safe and Environmentally Sound Recycling of Ships, 2009 r.
mgr inż. st. of. pokł. Karol Igielski
mgr inż. st. of. pokł. PawełGórtowski
mgr inż. st. of. pokł. Monika Hapanionek
[email protected]
CTP LNG
[email protected]
[email protected]
CTP LNG
IIRM
261
39.
Przedmiot:
Semestr
VIII
N/TM2012/48/39/EM
EKSPLOATACJA MASOWCÓW
Liczba tygodni
w semestrze
A
C
L
12
1
2
A
C
L
12
24
ECTS
2
Celem kształcenia jest nauczenie zasad, przepisów i procedur związanych z przewozem różnych ładunków masowych oraz
poznanie charakterystycznych cech konstrukcyjnych budowy i wyposażenia masowców.
Zakres szkoły średniej oraz elementy związane z budową i statecznością statku, informatyką i ochroną środowiska, przewozy
morskie.
EK1 Ma wiedzę w zakresie typów masowców i ich charakterystycznej konstrukcji.
EK2
EK3
EK4
EK5
EK6
EK7
EK8
Ma wiedzę na temat bezpiecznej eksploatacji masowców oraz właściwości fizykochemicznych ładunków masowych.
Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące bezpiecznej
eksploatacji masowców w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz systemy
zarządzania bezpieczeństwem.
Potrafi obsługiwać i dokonywać analizy działania wszystkich systemów, urządzeń i procesów wykorzystywanych w eksploatacji masowców.
Potrafi nadzorować i planować operacje ładunkowe oraz balastowe a także adoptować
istniejące plany do zaistniałych nowych okoliczność lub wymagań eksploatacyjnych.
Potrafi stosować zasady i procedury awaryjne postępowania w sytuacjach zagrożenia na
masowcach oraz identyfikować problemy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa masowców.
Ma świadomość odpowiedzialności za decyzje podejmowane podczas pełnienia wachty
ładunkowej oraz ich ewentualny wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska morskiego .
Posiada kompetencje komunikacyjne do pracy w międzynarodowym środowisku i jest w
stanie współpracować z innymi członkami załogi w całym zakresie eksploatacji zbiornikowców i obowiązków wynikających ze środowiska pracy zawodowej.
Ma wiedzę w zakresie typów masowców i ich charakterystycznej konstrukcji.
EK1
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
Kryterium 1
Zna typy masowców i
Zna typy masowców
typów masowców i ich
posiada ogólną wiedzę i posiada ogólną wiecharakterystycznej kon- o ich zastosowaniu.
dzę o ich zastosowastrukcji.
niu oraz potrafi wymienić ich charakterystyczne cechy konstrukcyjne oraz wynikające z nich ograniczenia.
EK2
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Kierunkowe
K_W04; K_W05;
K_W07; K_W08
K_W09; K_W23
K_U01; K_U20;
K_U21
K_U20; K_U21;
K_U28
K_U20; K_U21;
K_U30
K_U22; K_U30
K_K02; K_K05;
K_K07
K_K03; K_K06;
K_K07
4,5 - 5
Zna typy masowców
i posiada ogólną wiedzę o ich zastosowaniu oraz potrafi wymienić ich charakterystyczne cechy konstrukcyjne oraz wynikające z nich ograniczenia wraz z podaniem ich źródeł. Dodatkowo podaje trendy rozwojowe w eksploatacji masowców.
Ma wiedzę na temat bezpiecznej eksploatacji masowców oraz właściwości fizykochemicznych ładunków masowych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Ma podstawową wieMa podstawową wieMa szczegółową wie262
dzę na temat bezdzę na temat bezpiecznej eksploatacji
piecznej eksploatacji
masowców oraz podmasowców oraz
stawową wiedzę na
szczegółową wiedzę
temat ładunków mana temat ładunków
sowych oraz ich włamasowych oraz ich
ściwości fizykochewłaściwości fizykomicznych.
chemicznych.
Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące bezpiecznej eksploatacji
masowców w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz systemy zarządzania bezpieczeństwem.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi pozyskiwać
Potrafi pozyskiwać
Potrafi pozyskiwać
Potrafi pozyskiwać
informacji niezbędnie
oraz wykorzystywać
oraz wykorzystywać
oraz wykorzystywać
do bezpiecznej eksploogólne informacje do- ogólne informacje do- wszystkie informacje
atacji masowców.
tyczące bezpiecznej
tyczące bezpiecznej
dotyczące bezpiecznej
eksploatacji masoweksploatacji masoweksploatacji masowców w oparciu przeców w oparciu przeców w oparciu o przepisy międzynarodowe. pisy międzynaropisy międzynarododowe, instrukcje oraz
we, instrukcje oraz
bezpieczeństwem.
bezpieczeństwem.
Potrafi obsługiwać i dokonywać analizy działania wszystkich systemów, urządzeń i procesów wykorzystywanych w eksploatacji masowców.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
dokonywać analizy
podstawowe systemy i wszystkie systemy
i dokonywać analizy
urządzenia wykorzyi urządzenia wykorzy- działania wszystkich
statkowych.
stywane w eksploatastywane w eksploatasystemów, urządzeń
cji masowców.
cji masowców różi procesów wykorzynych typów.
stywanych w eksploatacji masowców.
Potrafi nadzorować i planować operacje ładunkowe oraz balastowe a także adoptować istniejące
plany do zaistniałych nowych okoliczność lub wymagań eksploatacyjnych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi nadzorować
Potrafi nadzorować
Potrafi nadzorować
Potrafi nadzorować
i planować operacji łatylko operacje balaoperacje balastowe
i planować operacje
dunkowych i balastostowe.
i ładunkowe podczas
ładunkowe oraz balawych.
głównej części tych
stowe a na dowolnym
operacji (bulketapie tych operacji.
load/discharge). PoPotrafi nadzorować
trafi nadzorować ope- i planować operacje
racje balastowe i łaładunkowe oraz baladunkowe na dowolstowe a także adopnym etapie tych opetować istniejące plany
racji (początek, głów- do zaistniałych nona część, końcówka
wych okoliczność lub
operacji).
wymagań eksploatacyjnych.
Potrafi stosować zasady i procedury awaryjne postępowania w sytuacjach zagrożenia na masowcach
oraz identyfikować problemy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa masowców.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Potrafi stosować podPotrafi stosować pod- Potrafi stosować zazasad i procedur postęstawowe zasady bezstawowe zasady bezsady i procedury awapowania w sytuacjach
piecznego postępowa- piecznego postęporyjne bezpiecznego
zagrożenia na masownia w sytuacjach zawania w sytuacjach
postępowania w sytucach.
grożenia na masowzagrożenia na maacjach zagrożenia na
cach.
sowcach różnego tymasowcach różnego
pu. Potrafi stosować
typu. Potrafi stosować
bezpiecznej eksploatacji masowców.
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
dzę na temat bezpiecznej eksploatacji
masowców.
263
podstawowe zasady
i procedury awaryjne
bezpiecznego postępowania w sytuacjach
zagrożenia na masowcach.
EK7
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK8
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
zasady i procedury
postępowania w sytuacjach zagrożenia na
zbiornikowcach oraz
identyfikować problemy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa masowców.
Ma świadomość odpowiedzialności za decyzje podejmowane podczas pełnienia wachty ładunkowej
oraz ich ewentualny wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska morskiego .
Sprawozdanie/ raport.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie posiada świadomoPosiada małą świaPosiada mała świaPosiada znaczną
ści odpowiedzialności
domość odpowiedomość odpowieświadomość odpoza bezpieczeństwo zadzialności za podejdzialności za podejwiedzialności za połogi, statku i ładunku.
mowane decyzje podmowane decyzje oraz
dejmowane decyzje
czas wachty ładunkoich ewentualny
oraz ich ewentualny
wej.
wpływ na bezpiewpływ na bezpieczeństwo załogi.Poczeństwo załogi i
siada małą świadostatku i środowiska
mość odpowiedzialmorskiego.Ma pełną
ności za podejmoświadomość odpowane decyzje oraz ich wiedzialności za deewentualny wpływ na cyzje podejmowane
bezpieczeństwo zapodczas pełnienia
łogi i statku.
wachty ładunkowej
oraz ich ewentualny
wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska
morskiego .
współpracować z innymi członkami załogi w całym zakresie eksploatacji zbiornikowców i obowiązków wynikających ze środowiska pracy zawodowej.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Posiada minimalne
Posiada kompetencje
kompetencje komunikompetencje komuni- komunikacyjne wyzakresie minimalnym
kacyjne wymagane do kacyjne wymagane do magane do pracy w
wymaganym do pracy
pracy w zakresie ekspracy w zakresie eksmiędzynarodowym
zawodowej.
ploatacji zbiornikowploatacji zbiornikowśrodowisku w zakreców.
ców oraz współpracy
sie eksploatacji zbiorz innymi członkami
nikowców oraz
załogi. Posiada komwspółpracy z innymi
petencje komunikaczłonkami załogi. Pocyjne wymagane do
siada kompetencje
pracy w międzynarokomunikacyjne do
dowym środowisku w pracy w międzynarozakresie eksploatacji
dowym środowisku
zbiornikowców.
i jest w stanie współpracować z innymi
członkami załogi w
całym zakresie eksploatacji zbiornikowców i obowiązków
wynikających ze środowiska pracy zawodowej.
264
SEMESTR VIII
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
12 GODZ.
Charakterystyka głównych typów masowców (mini masowce, handymax,panamax, capsize, samo rozładowcze, BIBO).
Główne cechy konstrukcyjne masowców – układ wiązań, kadłuba.
Systemy i instalacje statkowe masowca (systemy i urządzenia przeładunkowe, instalacja balastowa, system wentylacji
ładowni, system wykrywania wody w ładowniach i przedziałach dziobowych oraz system zdalnego jej wypompowywania, systemy zamykania ładowni itd.).
Dokumentacja statecznościowo – eksploatacyjna masowców.
BC Code.
BLU Code.
Instrukcja ładowania – Loading Manual.
Przygotowanie masowca do przyjęcia ładunku.
8.1. Techniczne i ekologiczne problemy mycia ładowni masowca.
8.2. Wymogi czarterującego (instrukcja na podróż, ogólna instrukcja czarterującego dla statków w jego czarterze).
8.3. Specjalne wymogi niektórych ładunków masowych i półmasowych (np. białkowanie/wapnowanie ładowni).
8.4. Współpraca z ekspertami odbierającymi czystość ładowni.
Wentylacja ładowni w czasie podróży morskiej.
Ładunki masowe i zasady ich przewozu.
Masowiec jako statek wysokiego ryzyka dla Inspekcji Państwa Portu (PSC), inspekcje rozszerzone.
Ładunki pokładowe na masowcach (tarcica, kopalniaki, logi), stateczność z ładunkiem pokładowym w morzu
i w porcie.
Masowiec jako statek do przewozu ładunków drobnicowych i sztuk ciężkich. Mocowanie ładunku w ładowni masowca.
Ballast Management Plan. Stateczność i wytrzymałość masowca w trakcie wymiany wód balastowych. Sposoby wymiany balastów (wypompowywanie /pompowanie lub stały przelew). Problemy przygotowania, napełniania
i opróżniania ładowni balastowej. Ładunki ciężkie, żegluga z pustą lub pustymi ładowniami.
Zagrożenia dla załóg masowców, wejście do ładowni po fumigacji lub szkodliwych chemikaliach.
Rozszerzone przeglądy masowców (Enhancedsurveys IMO Res. A.744(18)), udział załogi w programie rozszerzonych
przeglądów masowca. DokumentacjaEnhanced Survey Programme.
SEMESTR VIII
1.
2.
3.
4.
AUDYTORYJNE
LABORATORYJNE
24 GODZ.
Planowanie operacji ładunkowych i rozmieszczenia ładunku.
Planowanie rozmieszczenia ładunku w poszczególnych ładowniach.
Planowanie operacji balastowych.
Operacja balastowe w portach jako kluczowy element eksploatacji masowca. Systemy balastowe
masowców.Dodatkowe ładownie zalewane w porcie (w celu zmniejszenia wolnej burty).
Plan ładunkowy masowca. Współpraca z załadowcą, wyładowcą.
Wybór optymalnej sekwencji załadunku/ wyładunku.
Wytrzymałosc masowców (na wodzie spokojnej, na fali, w odniesieniu do wybranej metody ładowania).
Przebieg operacji ładunkowych, kontrola zanurzeń, trymu, przechyłu i wysokości wolnej burty.
Nadzorowanie operacji przeładunkowych.
Lista kontrolna – bezpieczeństwo operacji przeładunkowych.
Operacje ładunkowe i przewóz ładunków masowych – ziarna, węgla, rudy, innych produktów i półproduktów
przemysłowych, ładunków półmasowych (semi-bulk).
Przewóz ładunków masowych niebezpiecznych.
Wymiana wód balastowych w morzu, dokumentacja wymiany balastu, Ballast Management Plan.
Umowy przewozowe i dokumentacja przewozu ładunków masowych.
Nota gotowości, kalkulacja DWT i ilości ładunku do noty gotowości, martwy fracht i obliczenia do protestu martwego
frachtu jako charakterystyczne dla przewozów masowych.
Problemy bezpieczeństwa masowców (konstrukcyjne, warunki pogodowe, zagrożenia ze strony ładunku).
265
Godziny
12
24
2+4
8
10
ECTS
60
42
2
1
32
1
V. Literaturapodstawowa
1. Code of Practice for the Safe Loading and Unloading of Bulk Carriers, BLU Code.
2. Code of Safe Practice for Solid Bulk Cargoes, BC Code.
3. Kodeksbezpiecznegozaładunkuirozładunkumasowców - Code of Practice for the Safe Loading and Unloading of Bulk
Carriers (Res.A.862(20)). Wytyczneprzeprowadzaniainspekcjimasowcówprzezzałogistatkówipersonelterminalu - Guidance to Ship''s Crews and Terminal Personnel for Bulk Carrier Inspections (Res.A.866(20)), wydanie PRS, Gdańsk 1999.
4. International Code For The Safe Carriage of Grain in Bulk, International Grain Code lubMiędzynarodowykodeksbezpiecznegoprzewozuziarnaluzem (International Grain Code), Wyd. PRS, Gdańsk 2002.
6. Międzynarodowa konwencja o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami, 2004 (Konwencja
BWM), Wyd. PRS, Gdańsk 2006.
1. Isbester J, Bulk Carrier Practice: A Practical Guide, The Nautical Institute 2010 r.
2. Judziński M., Podstawy bezpiecznej eksploatacji masowców, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej, Gdynia 2001 r.
3. Jurdziński M., Kabaciński J., Określanie masy ładunku na podstawie zanurzenia statku, Wydawnictwo Uczelniane
WSM, Gdynia 1999.
7. Łączyński B., Przewozy Morskie cz.1, Akademia Morska, Gdynia 2007 r.
8. Milewski Sz., Słownik morski angielsko – polski, i polsko - angielski, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1981 r.
9. Pilawski T., Przewóz towarów statkami morskimi, Wydawnictwo Uczelniane WSM, Gdynia 1984 r.
13. Wiąckiewicz W., Zanurzenia statku w czasie eksploatacji, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2004 r.
2006 r.
mgrinż. st. of. pokł. Karol Igielski
Pozostałe osoby prowadzace zajęcia
[email protected]
266
CTP LNG
40.
Przedmiot:
N/TM2012/24/40/EZG1
EKSPLOATACJA ZBIORNIKOWCÓW I GAZOWCÓW – moduł 1
Semestr
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
IV
15
1
15
1
VIII
12
3
2
36
24
3
Celem kształcenia jest uzyskanie wiedzy na temat bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców i gazowców w zakresie technologii przewozu i przeładunku (załadunków, wyładunków) niebezpiecznych ładunków płynnych oraz opieki nad ładunkiem, rodzajami i zastosowaniem wszystkich systemów niezbędnych do bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców oraz nabycie podstawowych umiejętności praktycznych niezbędnych do samodzielnego pełnienia wachty ładunkowej.
Zakres wiedzy omawiany w przedmiotach chemia, przewozy morskie, budowa i stateczność statku, bezpieczeństwo i higiena
pracy na statku.
EK1 Ma wiedzę w zakresie właściwości fizykochemicznych płynnych ładunków niebezpiecznych.
EK2 Ma wiedzę w zakresie transportu płynnych ładunków niebezpiecznych oraz zagrożeń
z tym związanych.
EK3 Ma wiedzę na temat zagrożeń wynikających z awarii zbiornikowców oraz wie jak postępować podczas rozlewów olejowych.
Kierunkowe
K_W03
K_W03; K_W34
K_W19; K_W20;
K_W26
Ma wiedzę w zakresie właściwości fizykochemicznych płynnych ładunków niebezpiecznych.
EK1
Metody oceny
Kolokwium.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak elementarnej
Ma podstawową wieMa wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
wiedzy na temat
dzę na temat płynnych płynnych ładunków
płynnych ładunków
ładunków niebezniebezpiecznych oraz
niebezpiecznych oraz
niebezpiecznych.
piecznych (ropa i prona temat właściwości
na temat właściwości
dukty ropopochodne).
fizykochemicznych rofizykochemicznych
py i produktów roporopy i produktów ropochodnych, zna spopopochodnych, zna
soby ich pozyskiwania. sposoby ich pozyskiwania oraz zna zagrożenia związane
z tymi ładunkami.
Ma wiedzę w zakresie transportu płynnych ładunków niebezpiecznych w oraz zagrożeń z tym zwiąEK2
zanych.
Metody oceny
Kolokwium.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak elementarnej
Ma podstawową wieMa wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
wiedzy na temat
dzę na temat transtransportu płynnych ła- transportu płynnych
transportu płynnych
portu płynnych ładun- dunków niebezpieczładunków niebezładunków niebezków niebezpiecznych.
nych oraz zna grupy
piecznych oraz zna
piecznych.
statków do przewozu
grupy statków do
tych ładunków.
przewozu tych ładunków. Zna podstawowe
zagrożenia związane z
transportem płynnych
ładunków niebezpiecznych.
Ma wiedzę na temat rozlewów olejowych i procesów zachodzących w środowisku morskim.
EK3
Metody oceny
Kolokwium.
267
Kryteria/Ocena
Kryterium 1
2
Brak elementarnej
wiedzy na temat rozlewów olejowych.
3
Posiada podstawową
wiedzę na temat rozlewów olejowych.
SEMESTR IV
EKSPLOATACJA ZBIORNIKOWCÓW I GAZOWCÓW
3,5 - 4
Posiada wiedzę na temat rozlewów olejowych zna podstawowe
metody zwalczania rozlewów olejowych.
4,5 - 5
Posiada wiedzę na
temat rozlewów olejowych zna metody
zwalczania rozlewów
olejowych.Posiada
wiedzę na temat
sprzętu i urządzeń do
zwalczania rozlewów
olejowych.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
PRZEWOZY ŁADUNKÓW PŁYNNYCH
1. Charakterystyka i klasyfikacja ropy naftowej oraz jej produktów.
1.1. Skład chemiczny i rodzaje ropy naftowej.
1.2. Właściwości fizykochemiczne ropy istotne dla transportu morskiego: barwa, gęstość, lepkość, temperatura zapłonu,
samozapłon, granice palności (wybuchowości), toksyczność.
1.3. Główne produkty ropopochodne i ich właściwości fizykochemiczne istotne dla transportu morskiego.
2. Zagrożenia w transporcie morskim ropy naftowej i produktów ropopochodnych.
2.1. Zagrożenia dla zdrowia i życia załogi oraz dla statku: zagrożenia wybuchowe i pożarowe, zagrożenia elektrycznością statyczną.
2.2. Zagrożenia ekologiczne.
2.3. Zagrożenia ze strony piractwa morskiego na głównych szlakach przewozowych w aspekcie przewożonego ładunku niebezpiecznego.
3. Awarie zbiornikowców i wypadki nawigacyjne.
3.1. Wycieki awaryjne ropopochodnych.
3.2. Rozlewy olejowe i ich charakterystyka: rozprzestrzenianie się plamy olejowej na powierzchni wody, parowanie
i emulgowanie oleju, oksydacja i fotooksydacja oleju, wietrzenie warstwy oleju, biodegradacja oleju, zakłócenia
ekosystemu morskiego powstałe w wyniku rozlewów olejowych.
4. Najważniejsze katastrofy ekologiczne – przyczyny, rozmiar i skutki dla ekosystemu morskiego.
5. Taktyka ograniczania i zwalczania rozlewów olejowych.
5.1. Urządzenia do ograniczania rozlewów olejowych: zapory pływające, zapory pływająco-zatapialne, zapory zatapialne.
5.2. Urządzenia do mechanicznego zbierania oleju: zbieracze adhezyjne, odśrodkowe i wirowe, zbieracze sorpcyjne.
5.3. Wyposażenie pomocnicze urządzeń zbierających.
6. Transport morski gazów skroplonych.
6.1. Właściwości fizykochemiczne gazów skroplonych istotne dla transportu morskiego.
6.2. Właściwości fizyczne gazów skroplonych: prawa dotyczące gazu doskonałego i gazów rzeczywistych, termodynamiczne podstawy skraplania gazów, przemiany gazów rzeczywistych, wykres Molliera i jego zastosowanie,
prężność pary nasyconej czystej cieczy i mieszanin ciekłych, wybrane parametry fizyczne gazów skroplonych.
6.3. Właściwości chemiczne gazów skroplonych: ogólna charakterystyka chemiczna, procesy polimeryzacji i tworzenia hydratów, wzajemna reaktywność gazów skroplonych.
7. Zagrożenia w transporcie morskim gazów skroplonych.
7.1. Właściwości niebezpieczne gazów skroplonych – palność i wybuchowość, szkodliwość i toksyczność.
7.2. Efekt BLEVE (Boiling Liquid ExpandingVapourExplosion – „wybuchrozszerzających się parwrzącejcieczy”)
i jego skutki.
268
Godziny
15
15
ECTS
2+2
15
6
55
1
34
0,5
30
0,5
269
40.
Przedmiot:
N/TM2012/48/40/EZG2
EKSPLOATACJA ZBIORNIKOWCÓW I GAZOWCÓW – moduł 2
Semestr
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
IV
15
1
15
1
VIII
12
3
2
36
24
3
EK1 Ma wiedzę na temat standardów i wymagań dotyczących budowy i wyposażenia zbiornikowców i gazowców oraz ochrony środowiska.
EK2 Ma wiedzę na temat bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców i gazowców oraz wykorzystania i obsługi wszystkich urządzeń i systemów związanych z eksploatacją tych statków.
EK3 Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców i gazowców w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje
oraz systemy zarządzania bezpieczeństwem.
EK4 Potrafi zaplanować i nadzorować operacje ładunkowe na statkach do przewozu ropy
i płynnego gazu.
EK5 Potrafi rozliczyć ładunek na statkach do przewozu ropy i płynnego gazu.
Kierunkowe
K_W22; K_W26
K_W03
K_U01; K_U27
K_U20; K_U21
K_U21; K_U28
Ma wiedzę na temat standardów i wymagań dotyczących budowy i wyposażenia zbiornikowców
EK1
i gazowców oraz ochrony środowiska.
Metody oceny
Kolokwium.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak podstawowej
Posiada podstawową
Posiada wiedzę na tePosiada wiedzę na tewiedzy na temat statwiedzę na temat stanmat standardów i wymat standardów i wyków do przewozu
dardów i wymagań domagań dotyczących
magań dotyczących
tyczących budowy
budowy i wyposażebudowy i wyposażeniebezpiecznych.
zbiornikowców i gania zbiornikowców i
nia zbiornikowców i
zowców.
gazowców. Zna podgazowców. Zna podstawowe systemy na
stawowe systemy na
statkach związane z
statkach związane z
bezpieczną eksploata- bezpieczną eksploatacją.
cją. Ma wiedzę na
temat wymagań dotyczących ochrony środowiska na statkach
typu zbiornikowiec i
gazowiec.
Ma wiedzę na temat bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców i gazowców oraz wykorzystania
EK2
Metody oceny
Kolokwium.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Brak podstawowej
Ma podstawową wiedzę Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
wiedzy na temat bezna temat bezpiecznej
bezpiecznej eksplobezpiecznej eksploatpiecznej eksploatacji
eksploatacji zbiorniatacji zbiornikowców
acji zbiornikowców i
zbiornikowców i gakowców i gazowców.
i gazowców oraz zagazowców oraz zastozowców.
stosowania urządzeń i sowania i wykorzysystemów związanych stania oraz obsługi
z bezpieczną eksplowszystkich urządzeń
atacją tych statków w
i systemów na wszystypowych etapach
tkich etapach ekseksploatacji.
ploatacji statku.
Potrafi pozyskiwać oraz wykorzystywać wszystkie informacje dotyczące bezpiecznej eksploatacji
EK3
zbiornikowców i gazowców w oparciu o przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz systemy zarządzania bezpieczeństwem.
Metody oceny
Kolokwium.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
270
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
Potrafi pozyskiwać
oraz wykorzystywać
niezbędne informacje
dotyczące bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców w oparciu
o przepisy międzynarodowe, instrukcje
oraz systemy zarządzania bezpieczeństwem.
Potrafi zaplanować i nadzorować operacje ładunkowe na statkach do przewozu ropy i płynnego gazu.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi sporządzić Potrafi sporządzić planu Potrafi sporządzić
Potrafi sporządzić
planu załadunku statzaładunku statku typu
planu załadunku statplanu załadunku statku typu zbiornikozbiornikowiec, gazoku typu zbiornikoku typu zbiornikowiec, gazowiec.
wiec z uwzględnieniem
wiec, gazowiec z
wiec, gazowiec z
operacji balastowych.
uwzględnieniem opeuwzględnieniem operacji balastowych.
racji balastowych.
Prowadzi nadzór ope- Prowadzi nadzór operacji załadunkowych i racji załadunkowych i
balastowych.
balastowych. Potrafi
zaadoptować istniejące plany ładunkowe
do zaistniałych nowych okoliczności
lub wymagań eksploatacyjnych.
Potrafi rozliczyć ładunek na statkach do przewozu ropy i płynnego gazu.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie zna systemu poMa podstawowa wiedzę Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
miaru ładunków
na temat systemów posystemów pomiaru ła- systemów pomiaru łapłynnych.
miaru ładunków płyndunków płynnych na
dunków płynnych na
nych na statkach do
statkach do przewozu
statkach do przewozu
przewozu ropy i gazu
ropy i gazu płynnego.
ropy i gazu płynnego.
płynnego.
Potrafi wykonać podPotrafi rozliczyć łastawowe obliczenia.
dunek i zna dokumenty związane z
rozliczeniem.
Nie potrafi pozyskiwać informacji niezbędnie do bezpiecznej eksploatacji zbiornikowców.
Potrafi pozyskiwać oraz
wykorzystywać ogólne
informacje dotyczące
bezpiecznej eksploatacji
zbiornikowców w oparciu przepisy międzynarodowe.
SEMESTR VIII
Potrafi pozyskiwać
oraz wykorzystywać
ogólne informacje dotyczące bezpiecznej
eksploatacji zbiornikowców w oparciu
przepisy międzynarodowe, instrukcje oraz
bezpieczeństwem.
ĆWICZENIOWE
36 GODZ.
ZAGADNIENIA WSTĘPNE DOTYCZĄCE ZBIORNIKOWCÓW DO PRZEWOZU ROPY I JEJ PRODUKTÓW ORAZGAZÓW SKROPLONYCH LUZEM
1. Charakterystyka zbiornikowców do przewozu: ropy i jej produktów, gazów skroplonych luzem.
2. Międzynarodowe przepisy dotyczące zbiornikowców i przewozu ładunków ciekłych morzem.
2.1. Konwencje SOLAS i MARPOL i inne regulacje dotyczące przewozu ładunków ropopochodnych, chemicznych,
gazowych.
2.2. ISGOTT (International Safety Guide for Oil Tankers and Terminals.
2.3. IBC Code(International Code for the Construction and Equipment of Ships carrying Dangerous Chemicals in
Bulk).
2.4. IGC Code (International Code for the Construction and Equipment of Ships Carrying Liquefied Gases in Bulk);
SIGTTO- LNG Shipping Knowledge.
2.5. Certyfikacja i przeglądy, organizacjestandaryzacyjne – OCIMF (Oil Companies International Marine Forum),
SIGTTO (Society of International Gas Tanker and Terminal Operators), CDI (Chemical Distribution Institute).
PRZEWÓZ ŁADUNKÓW PŁYNNYCH [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 9]
1. Podstawowe właściwości ropy i jej produktów oraz niebezpieczeństwa związane z ich przewozem [STCWCode, Sekcja
A-V/1 paragraf 11.
1.1. Klasyfikacja ładunków płynnych przewożonych zbiornikowcami.
271
Podstawowe jednostki miar dla określania właściwości ładunków płynnych.
Niebezpieczeństwa towarzyszące przewozom ładunków płynnych na zbiornikowcach (wpływ przewożonego ładunku na zdrowie, życie ludzkie i środowisko naturalne).
1.4. Podstawowe definicje dotyczące bezpieczeństwa w eksploatacji zbiornikowców.
Bezpieczeństwo w trakcie eksploatacji zbiornikowców [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 12/13].
2.1. Ogólne zasady bezpieczeństwa na zbiornikowcach.
2.2. Atmosfera w zbiornikach ładunkowych w rożnych fazach eksploatacji statku.
2.3. Urządzenia do kontroli atmosfery zbiorników: stałe i przenośne.
2.4. Zagrożenia związane elektrycznością statyczną.
Konstrukcja systemów ładunkowych zbiornikowca [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10].
3.1. Wymagania międzynarodowe odnośnie konstrukcji zbiornikowców i ich systemów w aspekcie bezpieczeństwa
konstrukcji oraz ochrony środowiska.
3.2. Podstawowe typy systemów ładunkowych.
3.3. Zbiorniki ładunkowe.
3.4. Rurociągi ładunkowe.
3.5. System grzania ładunku.
3.6. Bezpieczeństwo systemów ładunkowych na różnych etapach eksploatacji.
3.7. System balastowy – zależności pomiędzy systemem balastowym a ładunkowym.
System Gazu Obojętnego – [SGO] ang. IGS. [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10/14].
4.1. Wymagania międzynarodowe dotyczące SGO.
4.2. Typy Systemów Gazu Obojętnego.
4.3. Zapoznanie z podstawowymi elementami systemu.
4.4. Instalacja pokładowa rurociągów SGO i jej wykorzystanie na różnych etapach eksploatacji zbiornikowca.
4.5. Przygotowanie SGO do uruchomienia.
4.6. Metody wentylacji i utrzymania bezpiecznej atmosfery w zbiornikach.
System mycia zbiorników ropą naftową – ang. COW System [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10/12].
5.1. Wymagania międzynarodowe dotyczące systemu COW.
5.2. Podstawowe elementy stałego systemu COW i ich działanie.
5.3. Instalacja pokładowa rurociągów systemu COW oraz jej wykorzystanie w trakcie eksploatacji zbiornikowca.
5.4. Zapoznanie z przenośnym systemem mycia zbiorników.
5.5. Wykorzystanie systemu COW do mycia zbiorników wodą.
5.6. Metody mycia zbiorników.
5.7. Przygotowanie systemu do mycia i czynności po zakończeniu mycia zbiorników.
Zapobieganie zanieczyszczeniom w trakcie eksploatacji zbiornikowca [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 9/14].
6.1. Wymagania dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniom olejowym według MARPOL Załącznik- I.
6.2. Wymagania dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniom powietrza w trakcie eksploatacji zbiornikowca MARPOL Załącznik-VI.
6.3. Książka zapisów olejowych – część pokładowa.
6.4. Wymagania dotyczące planów postępowania w wypadku rozlewu olejowego.
6.5. Procedury awaryjne w przypadku rozlewu olejowego w morzu i porcie.
Fazy eksploatacji zbiornikowca do przewozu ładunków płynnych [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10/12].
7.1. Sposoby załadunku i wyładunku zbiornikowca.
7.2. Bezpieczeństwo operacji za/wyładunkowych.
7.3. Resztkowanie zbiorników ładunkowych.
7.4. Operacje balastowe.
7.5. Współpraca i procedury bezpieczeństwa podczas operacji za/wyładunkowych - statek-terminal.
7.6. Współpraca i procedury bezpieczeństwa podczas operacji za/wyładunkowych - statek-statek.
7.7. Dbałość o ładunek przewożony drogą morską.
1.2.
1.3.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
PRZEWÓZ GAZÓW SKROPLONYCH
1. Wprowadzenie do przewozów gazów skroplonych.
1.1. Zapoznanie z typami gazowców: LEG, LPG, LNG.
1.2. Ogólna budowa gazowców i rodzaje zbiorników.
2. Podstawowe właściwości gazów skroplonych oraz niebezpieczeństwa związane z ich przewozem.
2.1. Klasyfikacja gazów przewożonych w stanie skroplonym.
2.2. Niebezpieczeństwa towarzyszące przewozom gazów skroplonych.
2.3. Podstawowe definicje dotyczące eksploatacji gazowców.
3. Bezpieczeństwo eksploatacji gazowców.
3.1. Ogólne zasady bezpieczeństwa na gazowcach.
3.2. Atmosfera w zbiornikach ładunkowych w rożnych fazach eksploatacji gazowca.
3.3. Urządzenia do kontroli atmosfery zbiorników: stałe i przenośne.
3.4. Instalacje Przeciwpożarowe.
4. Systemy eksploatacyjne i zabezpieczające gazowców.
4.1. Wymagania międzynarodowe odnośnie konstrukcji gazowców i ich systemów w aspekcie bezpieczeństwa - IGC
Code, SOLAS.
4.2. Rurociągi ładunkowe i zawory.
272
5.
6.
4.3. Pompy (Cargo pumps and Spray pumps) i systemy wyładunku.
4.4. Systemy podgrzewania ładunku.
4.5. Systemy skraplania ładunku.
4.6. Systemy bezpieczeństwa na gazowcach: ESD (EmergencyShutdown System).
System Gazu Obojętnego – [SGO] ang. IGS. i Generatory Azotu [GA] - (NG).
5.1. Wymagania międzynarodowe dotyczące SGO i GA.
5.2. System Gazu Obojętnego i Generatory Azotu, podstawowe elementy systemów.
5.3. Instalacja pokładowa rurociągów SGO/GA i jej wykorzystanie na różnych etapach eksploatacji gazowca.
5.4. Metody wentylacji i utrzymania bezpiecznej atmosfery w zbiornikach.
Fazy eksploatacji gazowca – ogólny cykl operacji ładunkowych.
6.1. Fazy eksploatacji gazowca.
6.2. Przygotowanie zbiorników gazowca do załadunku i załadunek.
6.3. Kontrola ciśnienia w zbiornikach w trakcie eksploatacji gazowca.
6.4. Generowanie par ładunku i ich odprowadzanie.
6.5. Przygotowanie gazowca do wyładunku i wyładunek.
6.6. Przygotowanie gazowca do zmiany ładunku.
6.7. Bezpieczeństwo operacji za/wyładunkowych.
6.8. Współpraca i procedury bezpieczeństwa podczas operacji za/wyładunkowych - statek-terminal.
6.9. Współpraca i procedury bezpieczeństwa podczas operacji za/wyładunkowych - statek-statek.
SEMESTR VIII
LABORATORYJNE
24 GODZ.
ZBIORNIKOWCE DO PRZEWOZU ROPY I JEJ PRODUKTÓW
1. Planowanie załadunku/wyładunku zbiornikowca[STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10/12.
1.1. Czynniki istotne podczas planowania ilości ładunku do załadowania.
1.2. Obliczanie ilości ładunku możliwej do załadowania z uwzględnieniem różnych ograniczeń.
1.3. Planowanie ilości ładunku jednorodnego.
1.4. Planowanie ilości załadunku więcej niż jednego gatunku.
1.5. Planowanie ilości załadunku grzanego.
1.6. Planowanie ilości ładunków w przypadku mieszania dwóch różnych ładunków w zbiornikach.
2. Rozliczanie przyjętego ładunku płynnego na zbiornikowcu. [STCW Code, Sekcja A-V/1 paragraf 10/12].
2.1. Systemy pomiaru ładunku w zbiornikach.
2.2. Definicja pojęć wykorzystywanych w rozliczeniach ładunkowych.
2.3. Znaczenie VCF (Volume Correction Factor) and VEF
(Vessel Experience Factor) w rozliczeniachładunkówpłynnych.
2.4. Zastosowanie Tablic ASTM w rozliczeniach ładunku.
2.5. Metody obliczeń ilość ładunku ropy naftowej.
2.6. Metody obliczeń ilość ładunku produktów ropy naftowej.
2.7. Metoda obliczeń ilości ładunku w przypadku mieszania ładunków zbiornikach.
2.8. Metody obliczania resztek ładunkowych po zakończonym wyładunku i przed rozpoczęciem załadunku.
3. Procedury awaryjne.
3.1. Struktura i planowanie.
3.2. Sytuacje awaryjne.
3.3. Pierwsza pomoc .
ZBIORNIKOWCE DO PRZEWOZU GAZÓW SKROPLONYCH
1. Planowanie załadunku/wyładunku gazowca.
1.1. Czynniki istotne podczas planowania ilości ładunku do załadowania.
1.2. Obliczanie ilości ładunku możliwej do załadowania.
1.3. Przygotowanie planu załadunkowego gazowca.
2. Rozliczanie przyjętego ładunku na gazowcu.
2.1. Systemy pomiaru ładunku w zbiornikach.
2.2. Definicja pojęć wykorzystywanych w rozliczeniach ładunkowych.
2.3. Metody obliczeń ilość ładunku dla poszczególnych gazowców i gazów skroplonych.
2.4. Dokumenty związane z rozliczeniem ładunku.
3. Procedury awaryjne.
3.1. Struktura i planowanie.
3.2. Sytuacje awaryjne.
3.3. Pierwsza pomoc .
4. Symulator LNG.
4.1. Podstawy obsługi symulatora.
4.2. Systemy bezpieczeństwa na LNG i ich praktyczne ustawienie – cumowanie statku (ShipShore Compatibility).
4.3. Przygotowanie statku do wyładunku na terminalu w Świnoujściu – checklists.
4.4. Chłodzenie linii przesyłowych, custody transfer.
273
Uzgodnienie wielkości i kolejności wyładunku z lądem.
Azotowanie, inertowanie, obsługa kompresorów, obsługa różnych zaworów, użycie innych systemów LNG.
Początek transferu ramp-up, balastowanie, ramp down.
Użycie kompresorów HV, LV.
Zakończenie transferu, stropowanie, azotowanie.
Operacje awaryjne, uszkodzenie pompy, uszkodzenie kompresora, uszkodzenie zaworów uszkodzenie urządzeń
pomiarowych.
4.11. ESD i jego obsługa, poziomy ESD 1 i 2.
4.12. Sytuacje awaryjne, pożar, wybuch, rozszczelnienie zbiornika.
4.5.
4.6.
4.7.
4.8.
4.9.
4.10.
Godziny
ECTS
36 + 24
2+2
15
6
85
64
3
1,5
75
1,5
1. Eksploatacja zbiornikowców. Wiewióra i inni.
2. Zeszyty naukowe dotyczące eksploatacji zbiornikowców wydane przez WSM Szczecin autor Wiewióra
3. SOLAS Consolidated Edition 2009. IMO London 2009 r.
4. MARPOL Consolidated Edition 2006. IMO London 2006 r.
5. ISGOTT – International Safety Guide for Oil Tankers and Terminals, Fifth Edition 2006, ICS-International Chamber of
Shipping, OCIMF-Oil Companies Marine Forum and IAPH-International Association of Ports and Harbors.
6. Safety in Oil Tankers, Reprinted in 1992, ICS.
7. Crude Oil Washing Systems 2000 Edition. IMO London 2000 r.
8. Effective Crude Oil Washing, INERTANKO.
9. Inert Gas System, 1990 Edition,IMO, London 1990 r.
10. Ship to Ship Transfer Guide – Petroleum. 4th Edition 2005. ICS, OCIMF. Published by Witherbys Publishing.
11. Tanker Handbook for deck Officers by Captain C. Baptist 7th Edition. Reprinted 1993. Glosgow, Brown, Son & Ferguson, Ltd.
12. ASTM Petroleum Tables.
13. An Information Paper on Pumproom Safety. OCIMF 1995 r.
14. Guidance Manual for Tanker Structure. Tanker Structure Co-operative Forum. Witherbys& Co. Ltd. London 2008 r.
15. A Guide to Crude Oil Washing and Cargo Heating Criteria. INTERTANKO, May 2004 r.
16. A Guide to the Vetting Process 8th Edition. INTERTANKO 2009 r.
17. ICS Tanker Safety Guide (LIQUEFIED GAS). 2nd Edition 1995. ICS 1995 r.
274
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
LNG Operational Practice. First Edition 2006. Witherbys Publishing 2006 r.
Ship to Ship Transfer (Liquefied Gas). Second Edition 1995. ICS 1995 r.
Liquefied Gas Handling Principles On Ships and In Terminals. 3rd Edition 2000, SIGTTO-2000.
Safety of Transport of Liquefied Gas on Tankers. A Guide for Marine Officers Edited by J.K Włodarski. Gdynia 1994 r.
ESD Arrangements and Linked Ship/Shore Systems for Liquefied Gas Carriers. 1st Edition 2009 SIGTTO 2009 r.
Crew Safety Standards and Training for Large LNG Carriers. 1st Edition. SIGTTO. Witherbys Publishing.
Liquefied Petroleum Gas Tankers Practice by Captain T.W.V. Woolcott. 2nd Edition 1997 r.
Safety in Liquefied Gas Tanker. ICS 1980 r.
Ship/Shore Interface Safe Working Practice For LPG and Liquefied Chemical Gas Cargoes. SIGTTO 1st Edition 1997 r.
Witherbys Publishing.
27. IMDG Code - International Dangerous Goods Code, 2008 Edition, IMO London.
28. IMDG Code Supplement - 2008 Edition.
1. Recommendations for Equipment Employed in the Bow Mooring of Conventional Tankers at Single Point Mooring 4 th
Edition 2007. OCIMF 2007 r.
2. Manual of Petroleum measurement Standards, Chapter 17 – Marine Measurement, Section9-Vessel Experience Factor
(VEF), 1st Edition Jun 2005, American Petroleum Institute 2005 r.
3. Kunert J., Sztauowanie ładunków okrętowych, Wyd. Morskie, Gdynia 1963 r.
4. Ładunki okrętowe. Poradnik encyklopedyczny, PTT Oddział Morski, Sopot 1994 r.
5. Sharnow R., Ładunkoznawstwo okrętowe, WSM Gdynia, 2000 r.
6. Leśmian-Kordas R., Pilawski T., Abramowska E., Ćwiczenia z towaroznawstwa ładunków okrętowych, Szczecin 1988 r.
VIII. Prowadzący przedmiot
275
41.
N/TM2012/48/41/ŻL1
Przedmiot:
Semestr
IV
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
12
ŻEGLUGA LINIOWA – moduł1
A
C
L
1
1
2
A
C
L
15
12
24
ECTS
1
2
Celem kształcenia jest rozszerzenie wiadomości z zakresy przewozów morskich i wskazanie na specyfikę transportu ładunku
i pasażerów w żegludze liniowej oraz omówienie zaostrzonych regulacji prawnych dotyczących budowy i wyposażenia jednostek oraz kwalifikacji zatrudnionych załóg.
Zakres wiedzy z przedmiotów budowa i stateczność statku, przewozy morskie, ochrona środowiska, ratownictwo morskie.
EK1 Ma wiedzę w zakresie transportu ładunków niebezpiecznych oraz zagrożeń związanych z
przewozem tych ładunków.
Ma wiedzę w zakresie transportu ładunków niebezpiecznych oraz zagrożeń
EK1
zem tych ładunków.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
Kryterium 1
Brak elementarnej
Zna klasy ładunków
Zna klasy i podklasy ławiedzy na temat łaniebezpiecznych i podunków niebezpieczdunków niebezpieczsiada ogólną wiedzę
nych według kodeksu
nych.
na temat kodeksu
IMDG oraz zna kodeks.
IMDG.
Zna zagrożenia związane z przewozem ładunków niebezpiecznych.
SEMESTR IV
ŻEGLUGA LINIOWA
Kierunkowe
K_W19; K_W22;
K_W31
związanych z przewo-
4,5 - 5
Zna klasy i podklasy
ładunków niebempiecznych według
kodeksu IMDG, zna i
potrafi posługiwać się
kodeksem IMDG.
Zna zagrożenia związane z przewozem ładunków niebezpiecznych oraz zna sposoby sztauowania i
rozmieszczania ładunków niebezpiecznych.
ĆWICZENIOWE
15 GODZ.
PRZEWOZY ŁADUNKÓW NIEBEZPIECZNYCH – HAZMAT
1. Zasady klasyfikacji ładunków niebezpiecznych, poprawna nazwa techniczna i właściwa nazwa przewozowa, klasy zasadniczego i dodatkowego niebezpieczeństwa, zasady zaliczania ładunków niebezpiecznych do polutantówi poważnych
polutantów wód morskich, Nr ONZ, grupa opakowania ładunków niebezpiecznych, nalepki niebezpieczeństwa, ogólne
zasady sztauowania ładunków niebezpiecznych.
WŁAŚCIWOŚCI ŁADUNKÓW NIEBEZPIECZNYCH
2. Ładunki klasy 1-3.
2.1. Ładunki wybuchowe – klasa 1: substancje i artykuły, podział na podklasy ładunków wybuchowych, grupy
kompatybilności, wykorzystanie podklas i grup kompatybilności dla sztauowania ładunków wybuchowych.
2.2. Formy sztauowania: zwyczajna, magazyn typu A i C, specjalna, ładunki niebezpieczne wyłączone z równoczesnego przewozu z niektórymi ładunkami niebezpiecznymi, przewóz ładunków wybuchowych na statkach pasażerskich, przewóz ładunków wybuchowych w kontenerach i w pojazdach.
2.3. Gazy – klasa 2: podział na podklasy: palne, niepalne, trujące.
2.4. Formy transportu: sprężone, rozpuszczone, skroplone, skroplone silnie oziębione, dodatkowe właściwości niebezpieczne: żrące, utleniające, opakowania gazów, naturalny kierunek rozpraszania gazów w powietrzu, kate276
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
gorie sztauowania gazów na statkach: A, B, C, D i E, zakresy tworzenia mieszanin zapalnych, stopień napełnienia zbiorników zawierających gazy skroplone, sztauowanie opakowań z gazami w tym polutantami.
2.5. Ciecze łatwopalne – klasa 3: temperatura zapłonu, zakres tworzenia mieszanin zapalnych, grupy opakowań, opakowania cieczy łatwopalnych, kategorie sztauowania, stopień napełnienia opakowań zawierających ciecze łatwopalne.
Ładunki klasy 4.
3.1. Ciała stałe łatwopalne – klasa 4.1: ciała stałe łatwopalne mogą ulec zapaleniu przez zewnętrzne źródło ognia lub
tarcie, substancje samoczynnie reagujące i ich podział według typu, stanu skupienia i wymagania kontroli temperatury w czasie transportu, odczulone substancje wybuchowe, opakowania, grupy opakowań, kategorie sztauowania.
3.2. Ładunki samozapalne – klasa 4.2: substancje piroforyczne i samo-zagrzewające, temperatura samozapłonu, opakowania towarów samozapalnych, grupy opakowań, kategorie sztauowania towarów samozapalnych na statkach,
ogólne zasady sztauowania towarów samozapalnych na statkach.
3.3. Ładunki wydzielające w zetknięciu z wodą gazy łatwopalne – klasa 4.3: właściwości, opakowania, grupy opakowań, stopień napełnienia opakowań, kategorie sztauowania na statkach, ogólne zasady sztauowania.
Ładunki klasy 5.
4.1. Ładunki utleniające – klasa 5.1: stan skupienia i palność utleniaczy, grupy opakowań, kategorie sztauowania,
ogólne zasady sztauowania.
4.1. Nadtlenki organiczne – klasa 5.2: stan skupienia, właściwości, podział nadtlenków na typy, według stanu skupienia i według wymagania przewozu w kontrolowanej temperaturze, odczulanie nadtlenków organicznych, rozcieńczalniki: woda, obojętne ciała stałe, rozcieńczalniki typu A i B, grupy opakowań, kategorie sztauowania,
Ładunki klasy 6.
5.1. Ładunki toksyczne – klasa 6.1: właściwości, drogi wchłaniania substancji toksycznych, wykorzystanie dawki
dl50 jako kryterium do zaliczenia do klasy 6.1 i jako kryterium podziału na grupy opakowań, grupy opakowań,
5.2. Materiały zakaźne – klasa 6.2: właściwości, opakowania i zasady ich badania, przygotowanie do transportu
i transport materiałów zakaźnych.
Ładunki klasy 7 - ładunki promieniotwórcze: właściwości, rodzaje promieniowania, skażenia związane i niezwiązane,
definicja ładunku promieniotwórczego, aktywność właściwa, aktywność A1 i A2, moc dawki promieniowania, indeks
transportowy, kategorie przesyłek promieniotwórczych: I, II i III, opakowania przemysłowe typu I, II, III, handlowe typu A i typu B/U i B/M.
Ładunki klasy 8 - ładunki żrące: właściwości, opakowania ładunków żrących, grupy opakowań, kategorie sztauowania,
Inne ładunki niebezpieczne – klasa 9: właściwości, grupy opakowań, ogólne zasady sztauowania.
Klasa MHB - materiały niebezpieczne przewożone jako ładunki masowe: właściwości, zasady korzystania z Kodeksu
BC, właściwości ładunków zaliczonych do Dodatku A, B i C, ładunki wymagające leżakowania.
Godziny
ECTS
15
2
5
10
32
17
1
0,5
20
0,5
277
41.
N/TM2012/48/41/ŻL2
Przedmiot:
Semestr
IV
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
15
12
ŻEGLUGA LINIOWA– moduł2
A
C
L
1
1
2
A
C
L
15
12
24
ECTS
1
2
EK1 Ma wiedzę w zakresie klasyfikacji, charakterystycznych cech konstrukcyjnych i problemów eksploatacji statków reprezentujących flotę żeglugi liniowej.
EK2 Ma wiedzę na temat problematyki kontroli stateczności na statkach typu ro-ro, kontenerowcach, chłodniowcach.
EK3 Ma wiedzę na temat przepisów bezpieczeństwa IMO (SOLAS, STCW i inne) dotyczące
budowy i wyposażenia jednostek oraz kwalifikacji zatrudnionych załóg.
EK4 Potrafi przygotować sztauplan dla kontenerowca zatrudnionego w relacji kilku portów
za/wyładunkowych.
EK5 Potrafi przeprowadzić kontrolę stateczności promu ro-ro, obliczać czas ewakuacji metodą uproszczoną IMO, korzystać z planu ewakuacji statku pasażerskiego.
EK6 Potrafi przygotować i posługiwać się planem ładunkowym kontenerowca, nadzorować
operacje przeładunkowe i balastowe, sprawować opiekę nad różnymi typami kontenerów
w czasie podróży.
EK7 Ma świadomość odpowiedzialności za decyzje podejmowane podczas pełnienia wachty
ładunkowej oraz ich ewentualny wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska morskiego .
EK8 Posiada kompetencje komunikacyjne do pracy w międzynarodowym środowisku i jest
w stanie współpracować z innymi członkami załogi w całym zakresie eksploatacji zbiornikowców i obowiązków wynikających ze środowiska pracy zawodowej.
Kierunkowe
K_W07; K_W09
K_W09; K_W10
K_W26; K_W27
K_U21
K_U17; K_U20
K_U02; K_U19;
K_U20
K_K02
K_K03; K_K04
Ma wiedzę w zakresie klasyfikacji, charakterystycznych cech konstrukcyjnych i problemów eksploEK1
atacji statków reprezentujących flotę żeglugi liniowej.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Zna typy statków reZna typy statków reZna typy statków retypów statków repreprezentujących flotę
prezentujących flotę
prezentujących flotę
zentujących flotę żeżeglugi liniowej.
żeglugi liniowej i po- żeglugi liniowej i poglugi liniowej.
siada ogólną wiedzę
siada ogólną wiedzę
o ich zastosowaniu
o ich zastosowaniu
oraz potrafi wymieoraz potrafi wymienić ich charakterynić ich charakterystyczne cechy konstyczne cechy konstrukcyjne.
strukcyjne oraz wynikające z nich ograniczenia wraz z podaniem ich źródeł.
Dodatkowo podaje
trendy rozwojowe w
eksploatacji statków
żeglugi liniowej.
Ma wiedzę na temat problematyki kontroli stateczności na statkach typu ro-ro, kontenerowcach,
EK2
chłodniowcach.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie ma wiedzy na temat Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
Ma wiedzę na temat
oceny wpływu operacji
oceny stateczność statoceny stateczność
oceny stateczność
ładunkowych na staku.
statków różnych tystatków różnych tyteczność i wytrzymapów oraz ich problepów oraz ich problełość statku.
matyki eksploatacyjmatyki eksploatacyjnej.
nej. Podaje źródła
przepisów z rozróż278
EK3
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK5
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK6
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
nieniem na przepisy
międzynarodowe
i lokalne.
Ma wiedzę na temat przepisów bezpieczeństwa IMO (SOLAS, STCW i inne) dotyczące budowy i
wyposażenia jednostek oraz kwalifikacji zatrudnionych załóg.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Ma podstawową wieMa szczegółową
Ma szczegółową
przepisów bezpieczeńdzę na temat przepisów wiedzę na temat
wiedzę na temat
stwa.
bezpieczeństwa.
przepisów bezpieprzepisów bezpieczeństwa jednego tyczeństwa jednego typu statku żeglugi lipu statku żeglugi liniowej i podstawową
niowej i podstawową
na temat pozostałych
na temat pozostałych
typów. Rozróżnia
typów. Rozróżnia
źródła przepisów.
źródła przepisów
oraz potrafi wykorzystać od-powiednie
publi-kacje.Ma
szczegół-łową wiedzę na temat przepisów bezpieczeństwa
wszystkich statków
żeglugi liniowej.
Rozróżnia źródła
przepisów oraz potrafi wykorzystać odpowiednie publikacje.
Potrafi przygotować sztauplan dla kontenerowca zatrudnionego w relacji kilku portów
za/wyładunkowych.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi przygotować Potrafi przygotować
Potrafi przygotować
Potrafi przygotować
sztauplanu.
podstawowy sztauplan
podstawowy sztausztauplan uwzględbez rotacji portów.
plan z pełnym opiniający rotację posem bez rotacji pormiędzy wieloma portów.Potrafi przygotami z pełnym opitować sztauplan
sem.
uwzględniający rotację pomiędzy dwoma
portami.
Potrafi przeprowadzić kontrolę stateczności promu ro-ro, obliczać czas ewakuacji metodą uproszczoną IMO, korzystać z planu ewakuacji statku pasażerskiego.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi ocenić
Potrafi ocenić stateczPotrafi ocenić staPotrafi ocenić stawpływu operacji ładunność statku.
teczność statku oraz
kowych na stateczność i
dostosować operacje
wytrzymałość statku.
ładunkowe w celu
ładunkowe w celu
poprawy statecznopoprawy stateczności
ści.Potrafi ocenić sta- oraz obliczać czas
ewakuacji pasażerów
wykorzystując plan
ładunkowe w celu
ewakuacji. Podaje
poprawy stateczności źródła przepisów.
oraz obliczać czas
ewakuacji pasażerów.
Potrafi przygotować i posługiwać się planem ładunkowym kontenerowca, nadzorować operacje
przeładunkowe i balastowe, sprawować opiekę nad różnymi typami kontenerów w czasie podróży.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
dokonywać analizy
podstawowe systemy i
wszystkie systemy
i dokonywać analizy
279
statkowych.
EK7
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
EK8
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
urządzenia wykorzystywane w eksploatacji
statków żeglugi liniowej.
działania wszystkich
systemów, urządzeń
i procesów wykorzystywanych w eksploatacji statków żeglugi
liniowej. Rozumie
i wykorzystuje plan
ładunkowy statku.
Ma świadomość odpowiedzialności za decyzje podejmowane podczas pełnienia wachty ładunkowej
oraz ich ewentualny wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska morskiego .
Sprawozdanie/ raport.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie posiada świadomoPosiada małą świadoPosiada małą świaPosiada znaczną
ści odpowiedzialności
mość odpowiedzialnodomość odpowieświadomość odpoza bezpieczeństwo zaści za podejmowane
dzialności za podejwiedzialności za połogi, statku
decyzje podczas wach- mowane decyzje oraz dejmowane decyzje
i ładunku.
ty ładunkowej.
ich ewentualny
oraz ich ewentualny
wpływ na bezpiewpływ na bezpieczeństwo załogi i
czeństwo załogi i
statku.
statku i środowiska
morskiego.Ma pełną
świadomość odpowiedzialności za decyzje podejmowane
podczas pełnienia
wachty ładunkowej
oraz ich ewentualny
wpływ na bezpieczeństwo statku, załogi oraz środowiska
morskiego .
współpracować z innymi członkami załogi w całym zakresie eksploatacji zbiornikowców
i obowiązków wynikających ze środowiska pracy zawodowej.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Posiada minimalne
Posiada kompetencje
kompetencje komunikompetencje komukomunikacyjne do
zakresie minimalnym
kacyjne wymagane do
nikacyjne wymagane
pracy w międzynarowymaganym do pracy
pracy w zakresie eksdo pracy w zakresie
dowym środowisku
zawodowej.
ploatacji zbiornikoweksploatacji zbiornii jest w stanie współców.
kowców oraz współpracować z innymi
pracy z innymi człon- członkami załogi w
kami załogi. Posiada
całym zakresie ekskompetencje komuploatacji zbiornikownikacyjne wymagane
ców i obowiązków
do pracy w międzywynikających ze śronarodowym środowi- dowiska pracy zawosku w zakresie eksdowej.
ploatacji zbiornikowców .
SEMESTR VIII
ŻEGLUGA LINIOWA
i urządzenia wykorzystywane w eksploatacji statków żeglugi liniowej. Rozumie i wykorzystuje
plan ładunkowy statku.
AUDYTORYJNE
12 GODZ.
Specyfika żeglugi liniowej i obsługujących je statków na wybranych przykładach: kontenerowców, drobnicowców, dowozowców (feeders), chłodniowców, statków poziomego ładowania ro-ro (con-ro, ro-lo-ro-pax), w tym ro-ro specjalistycznych
– samochodowców. Przykładowe zagadnienia.
STATKI POZIOMEGO ŁADOWANIA TYPU RO-RO.
1. Tendencje rozwojowe zapotrzebowania na przewóz ładunków transportu samochodowego - autostrady morskie „from
road to sea”.
280
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Specyfika konstrukcji i wyposażenia promów w zależności od przeznaczenia: pasażerskich, pasażersko-towarowych,
kombinowanych.
Urządzenia dostępu: furty, rampy zewnętrzne, rampy wewnętrzne, windy i podnośniki.
Pokłady ładunkowe (stałe, ruchome). Systemy hydraulicznego podnoszenia pokładów.
Furty rufowe lub dziobowe – prowadzenie operacji ładunkowych.
Zapewnienie bezpieczeństwa obsługi promu poprzez rozdzielenie ruchu pasażerskiego od operacji ładunkowych . Furty
boczne dla ruchu pasażerskiego. Połączenie z terminalem.
Równoważenie szybko przemieszczających się ciężarów podczas za/ wyładunku jednostki.
Rozbudowany system zbiorników balastowych, zbiorniki stabilizacji kołysań, system anty-przechyłowy szybkiego wyrównywania przechyłów, wydajność pomp balastowych .
Mocowanie ładunku, osprzęt, dodatkowe zabezpieczenia w przypadku złych warunków pogodowych.
Zagrożenia wdarcia się wody zaburtowej przez furty dziobowe i utraty stateczności. Analiza zaistniałych wypadków.
Wymagania IMO dotyczące elektronicznych systemów monitorujących stan zamknięcia furty dziobowej (sygnalizacja,
kamery).
Inne zagrożenia utraty stateczności. Rozkład ładunku powyżej linii wodnej. Małe zanurzenie i duża powierzchnia burt i
nadbudówek podatnych na działanie wiatru.
Zwiększenie wymagań bezpieczeństwa i zapewnienia stateczności w świetle potencjalnego zagrożenia przemieszczenia
ładunków podczas sztormowej pogody i wystąpienia znacznych przechyłów.
Niebezpieczeństwo pożaru oraz jego szybkie rozprzestrzenianie się w niewygrodzonej ładowni pokładu ładunkowego.
Dodatkowe urządzenia p. pożarowe. Automatyczne systemy tryskaczowe, system kurtyn wodnych dzielący ładownię
na mniejsze sekcje. Zatrudnienie oficerów pożarowych.
Systemy wentylacji i odwodnienia pokładów na statkach poziomego załadunku.
Uszkodzenia ładunku w trakcie operacji ładunkowych w porcie i podczas przewozu. Uszkodzenia sztormowe. Prowadzenie kontroli. Raporty uszkodzeń, zabezpieczenie dokumentacji. Roszczenia (claims).
Zaostrzone przepisy bezpieczeństwa IMO (SOLAS, STCW i inne) dotyczące budowy i wyposażenia jednostek oraz
kwalifikacji zatrudnionych załóg.
KONTENEROWCE
1. Rozwój floty kontenerowej w aspekcie światowego kryzysu ekonomicznego.
2. Przykładowe wielkości kontenerowców średniego i dalekiego zasięgu. Parametry techniczne największych kontenerowców świata (operatorzy - Mearsk, MSC, COSCO).
3. Serwisy liniowe kontenerowców. Porty bazowe. Terminale kontenerowe.
4. Porty dowozowo-odwozowe i obsługująca je flota statków typu Fedder ships.
5. Wybrane elementy konstrukcji i wyposażenia kontenerowca.
6. Kadłub i ładownie. Pokrywy ładowni. Prowadnice.
7. Urządzenia przeładunkowe. Dźwigi i suwnice.
8. Systemy balastowe i zenzowe. System wyrównywania przechyłów.
9. Wentylatory i systemy chłodzenia kontenerów.
10. Systemy mocowania kontenerów – osprzęt do mocowania i zasady jego stosowania.
11. Ładunki oversized i overweightna kontenerowcach. Sposób ich załadunku i zabezpieczenia.
12. Pojęciestocking weights.
13. Problem „nadmiernego zapasu stateczności”, przekroczenia granicznych wartości sił tnących i momentów gnących przy
częściowym stanie załadowania kontenerowca.
14. Uszkodzenia statku i jego wyposażenia w trakcie operacji ładunkowych w porcie. Prowadzenie kontroli. Raporty uszkodzeń, zabezpieczenie dokumentacji. Roszczenia (claims).
15. Uszkodzenia sztormowe.
CHŁODNIOWCE
1. Światowa flota chłodniowców. Generalny podział na typy chłodniowców.
2. Podział chłodniowców w aspekcie przewożonego ładunku, technologii przeładunkowej, zastosowanej technologii chłodzenia. Podstawowa charakterystyka.
3. Wybrane elementy konstrukcji i wyposażenia chłodniowca. Ładownie, międzypokłady, przestrzenie ładunkowe - paletyzacja ładunków wymiary eksploatacyjne.
4. Pokrywy lukowe, furty burtowe do poziomego ładowania. System hydrauliczny.
5. Ładownie chłodzone z gretingami i bez. Systemy i sposoby chłodzenia.
6. Instalacja chłodnicza, czynnik chłodniczy.
7. Kontenery chłodzone.
8. Podróż morska – transport owoców w atmosferze kontrolowanej (CA- ControlledAtmospheres)
9. Podróż morska – transport owoców w atmosferze modyfikowanej (MA- ModifiedAtmospheres).
10. Niebezpieczeństwo utraty życia w przestrzeniach ładunkowych i przyległych z zastosowaną technologią atmosfery modyfikowanej. Procedury bezpieczeństwa, listy kontrolne. Dozór.
11. Problem nieszczelności ładowni przy transporcie ładunków w atmosferze kontrolowanej i modyfikowanej.
12. Procedura bezpieczeństwa „enclosedspaces”.
13. Wentylacja ładowni, system wymiany powietrza. Monitorowanie temperatury i gazów w przedziałach ładunkowych.
14. Urządzenia i sprzęt przeładunkowy.
15. Materiały sztauerskie i sprzęt do mocowania ładunku.
281
16. Ryzyko uszkodzenia ładunku chłodzonego w podróży morskiej.
ROZWÓJ ŻEGLUGI PASAŻERSKIEJ
1. Promy pasażerskie – krótkiego zasięgu przewożące wyłącznie pasażerów.
2. Nowa klasa promów, „promy szybkie” napędzane turbiną wodną - HSC (High SpeedCraft).
3. Zastosowanie poduszkowców (hovercraft) w żegludze wahadłowej.
4. Regulacje prawne dotyczące konstrukcji i bezpieczeństwa jednostek szybkich: SOLAS ( rozdział X), High SpeedCraft
Codes1994 & 2000.
5. Wycieczkowce operujące w strefie przybrzeżnej i na wodach śródlądowych.
6. Statki pasażerskie liniowe(liniowiec transatlantycki - RMS Queen Mary 2) i duże wycieczkowce. Wymagane cechy
konstrukcyjne i manewrowe statków pasażerskich i wycieczkowców.
7. Przewóz pasażerów. Zaostrzone przepisy bezpieczeństwa IMO (SOLAS, STCW i inne) dotyczące budowy
i wyposażenia jednostek oraz kwalifikacji zatrudnionych załóg.
8. Instalacje alarmowe i systemy powiadamiania na statkach pasażerskich i wycieczkowych.
9. Dodatkowe wyposażenie przeciwpożarowe (m in. automatyczne instalacje gaszące pożar).
10. Środki ratunkowe i morskie systemy ewakuacji.
11. System wspomagania decyzji kapitana na statkach pasażerskich i promach.
12. Podwyższone wymagania dotyczące stanu liczbowego i przeszkolenia załóg.
13. Alarmy ćwiczebne na statkach pasażerskich i wycieczkowych.
14. Wspólne ćwiczenia statków pasażerskich i promów z jednostkami służby SAR i jednostkami ochrony.
SEMESTR VIII
ŻEGLUGA LINIOWA
LABORATORYJNE
24 GODZ.
Specyfika żeglugi liniowej i obsługujących je statków na wybranych przykładach: kontenerowców, drobnicowców, dowozowców (feeders), chłodniowców, statków poziomego ładowania ro-ro (con-ro, ro-lo-ro-pax), w tym ro-ro specjalistycznych – samochodowców. Przykładowe zagadnienia.
KONTENEROWCE
1. Dokumentacja ładunkowa kontenerowca. Preplaning.
2. Budowa i typy kontenerów w aspekcie przygotowania sztauplanu.
3. Kontenery z ładunkami niebezpiecznymi zasady planowania rozmieszczenia, inne separacje ładunkowe. Przygotowanie
sztauplanu.
4. Przygotowanie
kolejnych sekwencji sztauplanów dla kontenerowca zatrudnionego w relacji kilku portów
za/wyładunkowych.
5. Systemy mocowania i osprzęt do mocowania kontenerów, zasady jego stosowania, przykładowe instrukcje.
6. Wybrane problemy związane z bezpieczną eksploatacją statków do przewozu kontenerów.
7. Zastosowanie aplikacji komputerowych np. SHIPMASTER, LOADMASTER Loadingprogramm for containers do
przygotowania sztauplanu, operacji balastowych, kontroli stateczności.
CHŁODNICOWCE
1. Dokumentacja ładunkowa chłodnicowca.
2. Zapoznanie się z przewodnikiem przewozu ładunków chłodzonych obowiązującym w danej kompani.
3. Procedury przygotowania ładowni do załadunku.
4. Przygotowanie sztauplanu, instrukcja ładunkowa i temperaturowa. Preplaning.
5. Kontrola sztauplanu w zakresie prawidłowej separacji asortymentów ładunkowych.
6. Kontrola załadunku, temperatury ładunku, systemu mocowań przed podróżą morską. Dokumentacja.
7. Zapisy parametrów w okresie redukcji temperatur. Pomiar stężenia tlenu i dwutlenku węgla w przestrzeniach ładunkowych.
8. Zastosowanie aplikacji komputerowych np. CONSULTAS Loadingprogramm do przygotowania sztauplanu, operacji
balastowych i kontroli stateczności.
FLOTA PASAŻERSKA, FLOTA PROMOWA
1. Metody kontroli stateczności na promach ro-ro.
2. Analiza rozkładów alarmowych na statkach pasażerskich.
3. Metody obliczania czasu ewakuacji.
4. Analiza planu ewakuacji statku pasażerskiego.
282
Godziny
12
24
2+2
12
ECTS
6
58
40
2
1
36
1
7. Studziński A., Eksploatacja chłodniowców, Trademar w Gdyni, 2005 r.
9. Wiśnicki B., Vademecum konteneryzacji, Wydawnictwo LINK, Szczecin 2006 r.
10. Code of Safe Practice for Cargo Stowage and Securing, CSS.
11. International Maritime Dangerous Goods Code, IMDG Code.
12. International Convention for Safe Containers, CSC.
2006 r.
3. ROYAL INSTITUTION OF NAVAL ARCHITECS (RINA) – Design and operation of passenger ships. London 2007 r.
mgrinż. st. of. pokł. Karol Igielski
[email protected]
283
CTP LNG
42.
Przedmiot:
Semestr
V
Liczba tygodni
w semestrze
15
N/TM2012/35/42/IM
INSPEKCJE MORSKIE
A
C
L
1
1
A
C
L
15
15
ECTS
2
Celem kształcenia jest nauczenie przepisów prawnych regulujących inspekcje statków morskich, systemów i zasad postępowania podczas przygotowywania statku do inspekcji.
Zakres szkoły średniej, podstawy zawodowego języka angielskiego.
EK1 Ma podstawową wiedzę w zakresie przepisów międzynarodowych i krajowych oraz zakresu kompetencji poszczególnych inspekcji.
EK2 Potrafi interpretować zapisy przepisów międzynarodowych i krajowych, wyciąga wnioski
i formułuje opinie dotyczące spełniania wymogów przepisów w żegludze.
EK3 Ma świadomość i zrozumienie wagi pracy swojej i inspektorów dla bezpieczeństwa ludzi
i ochrony środowiska.
Kierunkowe
K_W29; K_W31
K_U01
K_K02
Ma podstawową wiedzę w zakresie przepisów międzynarodowych i krajowych oraz zakresu komEK1
petencji poszczególnych inspekcji.
Metody oceny
Egzamin pisemny.
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie rozumie wagi przeInterpretuje akty prawa Interpretuje samoSamodzielnie analiInterpretacja
pisów, myli akty prawmorskiego na minmaldzielnie akty prawa
zuje akty prawa morprzepisów mięne, nie rozróżnia komnym poziomie, rozróżmorskiego i swobodskiego i interpretuje
dzynarodowych i
petencji inspekcji i ich
nia inspekcje i ich
nie się nimi posłuich zawartość, posłukrajowych.
skutków.
kompetencje.
guje. Zdobywa inguje się j. angielskim.
formacje o kompetencjach inspekcji i
ich skutkach.
Potrafi interpretować zapisy przepisów międzynarodowych i krajowych, wyciąga wnioski
EK2
i formułuje opinie dotyczące spełniania wymogów przepisów w żegludze.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie potrafi określić źró- Potrafi korzystać ze
Samodzielnie wyAnalizuje oryginalne
Analiza i interdeł informacji, wyciąga
wskazanych źródeł inbiera źródła informateksty aktów prawpretacja aktów
błędne wnioski i forformacji, analizuje zacji, analizuje ich zanych w j. ang., forprawnych.
mułuje błędne opinie.
wartość ich tłumaczewartość, wyciąga po- mułuje opinie dotynia.
prawne wnioski.
czące spełniania
wymogów.
Kryterium 2
Nie rozróżnia inspekcji
Rozróżnia poszczeAnalizuje zakres
Określa zakres przyPrzygotowanie do i ich kompetencji. Nie
gólne inspekcje, anakompetencji inspekgotowania statku do
współpracy
analizuje ich skutków.
lizuje ich pozytywne i
cji i stopień przygoinspekcji z przywoz inspekcjami.
negatywne skutki.
towania do nich.
łaniem podstaw
prawnych w j. ang.
Ma świadomość i zrozumienie wagi pracy swojej i inspektorów dla bezpieczeństwa ludzi i ochrony
EK3
środowiska.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie docenia wagi inRozumie wagę inspekDocenia wpływ inPozytywnie ocenia
spekcji, bagatelizuje
cji morskich we współ- spekcji na ochronę
działalność poszczebezpieczeństwo ludzi i
czesnym świecie, dożycia ludzkiego i
gólnych inspekcji,
ochronę środowiska.
cenia ich wagę.
środowiska.
nakierowany jest na
utrzymywanie najwyższych standar284
dów zapewnienia
bezpieczeństwa życia. Zwraca szczególną uwagę na
ochronę środowiska.
SEMESTR V
INSPEKCJE MORSKIE
AUDYTORYJNE
Podstawy prawne inspekcji statków morskich.
1.1. Przepisy międzynarodowe, zakres stosowania konwencji, kodeksów, rezolucji.
1.2. Przepisy państwa bandery statku.
1.3. Instytucje uznane przez administrację.
2. Inspekcja państwa bandery statku.
2.1. Inspekcje statków konwencyjnych.
2.2. Inspekcje statków niekonwencyjnych.
2.3. Rodzaje inspekcji: wstępna, okresowa, doraźna.
2.4. Inspekcje poawaryjne, unieważnienie dokumentów.
2.5. Inspekcje producentów wyposażenia – nadzór rynku.
2.6. Nadzór nad stacjami atestacji wyposażenia ratunkowego i przeciwpożarowego.
3. Inspekcja państwa portu (PSC).
3.1. Porozumienie Paryskie i inne porozumienia regionalne.
3.2. System inspekcji, wybór statków do inspekcji, Target Factor.
3.3. Dokumentacja inspekcji PSC.
3.4. Zatrzymanie i zwolnienie statku, zakaz wejścia do portów porozumienia (banning).
3.5. Rodzaje inspekcji, kampanie, statki wysokiego ryzyka.
3.6. Nieuzasadnione wymogi, obrona statku przed nieuzasadnionym wymogiem.
3.7. Dodatkowe inspekcje wymagane przepisami UE (statki Ro-Ro, HSC).
4. Nadzór klasyfikacyjny.
4.1. Instytucje klasyfikacyjne, IACS.
4.2. Przepisy klasyfikatorów, cykl klasyfikacyjny, symbol klasy, świadectwo klasy.
4.3. Inspekcje i przeglądy klasyfikatora.
4.4. Utrata klasy, zezwolenie na podróż jednorazową.
5.
Audyt ISM.
5.1.
Podstawy prawne.
5.2.
Rodzaje i przebieg audytów.
5.3.
Dokumentacja audytu.
5.4.
Niezgodność duża, niezgodność, spostrzeżenie, usterka techniczna.
5.5.
Działania korygujące.
5.6.
Wystawianie dokumentów i certyfikatów.
5.7.
Utrata ważności dokumentów i jej skutki.
6.
Audyt ISPS.
6.1. Podstawy prawne.
6.2. Rodzaje i przebieg audytów.
6.3. Dokumentacja audytu.
6.4. Wystawianie dokumentów i certyfikatów.
6.5. Utrata ważności dokumentów i jej skutki.
7.
Inspekcje typu “Vetting”.
7.1. Instytucje i organizacje przeprowadzające „vettingi”.
7.2. Cel inspekcji „vetting”.
7.3. Przebieg inspekcji.
8.
Inspekcje przed wejściem i po zakończeniu czarteru („on hire”, „off hire”).
9.
Inspekcje armatorskie.
9.1. Nadzór techniczny armatora.
9.2. Inspekcje armatorskie w czarterach „bareboat”.
10. Inne inspekcje i kontrole statków.
10.1. Sanitarne.
10.2. Bezpieczeństwa.
10.3. Kapitanatu portu.
10.4. Związków zawodowych.
10.5. Straży Przybrzeżnej.
10.6. Nadzoru Rybołówstwa.
10.7. Ochrony Środowiska.
1.
285
15 GODZ.
10.8. Służb celnych.
SEMESTR V
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
ĆWICZENIOWE
INSPEKCJE MORSKIE
15 GODZ.
Procedury i listy kontrolne inspektorów państwa bandery.
Przygotowanie statku do inspekcji państwa bandery.
Procedury i listy kontrolne inspektorów państwa portu.
Przygotowanie statku do inspekcji państwa portu.
Przygotowanie statku do wewnętrznego i zewnętrznego audytu ISM.
5.1. Księga zarządzania bezpieczeństwem.
5.2. Listy kontrolne SZB.
5.3. Działania korygujące.
Przygotowanie statku do wewnętrznego i zewnętrznego audytu ISPS
6.1. Dokumentacja ISPS Deklaracja ochrony, lista ostatnich 10 portów, zmiana poziomu ochrony.
6.1. Zapisy w dziennikach (alarmy, przeglądy i konserwacja sprzętu, zapisy szkoleń, procedura przeszu
kania statku).
Przygotowanie statku do przeglądu klasyfikatora. Symbol klasy.
Godziny
15
15
ECTS
3
7
5
45
33
2
1
22
1
1. Chuchla A. – Zarządzanie morskim statkiem transportowym oraz jego eksploatacja, Wyd. AM Gdynia, 2006 r.
2. Ustawa o obszarach morskich RP i administracji morskiej (Dz.U. z 1991r. Nr 32, poz. 131),www.sejm.gov.pl/internetowy system aktów prawnych.
3. Ustawa o bezpieczeństwie morskim (Dz.U.2006 nr 99 poz. 693), www.sejm.gov.pl/internetowy system aktów prawnych.
4. Dyrektywa 2009/16/WE (www.eurolex.pl, www.eur-lex.europa.eu).
5. Dyrektywa 1995/18/WE (www.eurolex.pl, www.eur-lex.europa.eu).
6. SOLAS – Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, Wyd. PRS Gdynia 2006 r.
7. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974 SOLAS - poprawki 2005, 2006 i 2007, wydanie
PRS, 2009 r.
8. Międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu (Kodeks ISM),
oraz Wytyczne wdrażania Kodeksu ISM, wydanie PRS, 2005 r.
286
9. Międzynarodowy kodeks ochrony statku i obiektu portowego (kodeks ISPS) - International Ship and Port Facility Security
Code (ISPS Code).
1. Dyrektywa 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. – MED.
2. ŁopuskiJ., Prawo morskie, Branta 2000 r.
3. MłynarczykJ., Prawo morskie, wydanie III, Arche 2002 r.
mgr inż. kpt.ż.w. Mirosław Wielgosz
[email protected]
287
ZRiOŻ
43.
Przedmiot:
Semestr
IV
N/TM2012/24/43/PSM
PILOTOWANIE STATKÓW MORSKICH
Liczba tygodni
ECTS
w semestrze
A
C
L
A
C
L
15
1
15
1
Celem kształcenia jest nauczenie pilotowania statków morskich z uwzględnieniem warunków i etapów żeglugi oraz kryteriów bezpieczeństwa manewrowania statkiem na akwenach ograniczonych.
Fizyka, matematyka, nawigacja, urządzenia nawigacyjne, elektronika, automatyka.
EK1 Definiuje układy współrzędnych i objaśnia zasady działania systemów określania pozycji
w aspekcie ich dokładności wykorzystywane w nawigacji pilotażowej, dobiera metody sterowania ruchem statku i odpowiednia manewry.
EK2 Definiuje nawigacyjne kryteria bezpieczeństwa i proponuje systemy sterowania ruchem an
akwenach ograniczonych wraz z umiejętnością zdefiniowania i wybrania odpowiedniego
manewru stosowanego w pilotażu.
EK3 Potrafi poprawnie zdefiniować układy współrzędnych i dobrać odpowiednie metody
i systemy określania pozycji w aspekcie dokładności pozycji i bezpieczeństwa prowadzenia nawigacji pilotażowej.
EK4 Potrafi ocenić położenie wodnicy pływania statku w stosunku do niebezpieczeństw nawigacyjnych i przeprowadzi analizę właściwych kryteriów bezpieczeństwa nawigacji w zakresie sterowania ruchem statku i wykonania bezpiecznego manewru.
Kierunkowe
K_W08; K_W13;
K_W15
K_W11; K_W17;
K_W27
K_U08; K_U11;
K_U18
K_U18; K_U19;
K_U23; K_U24;
K_K02
Definiuje układy współrzędnych i objaśnia zasady działania systemów określania pozycji
EK1
w aspekcie ich dokładności wykorzystywane w nawigacji pilotażowej, dobiera metody sterowania
ruchem statku i odpowiednia manewry.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie umie opisać zasad
Umie zdefiniować.
Umie zdefiniować
Umie zdefiniować,
i objaśnić zasady
objaśnić zasady dziaokreślania pozycji.
działania części sysłania wszystkich systemów. Umie zdefitemów wraz ich paniować i objaśnić zarametrami dokładsady działania
ności w funkcji różwszystkich systenych typów dróg
mów.
wodnych na akwenach ograniczonych.
Definiuje nawigacyjne kryteria bezpieczeństwa i proponuje systemy sterowania ruchem an akweEK2
nach ograniczonych wraz z umiejętnością zdefiniowania i wybrania odpowiedniego manewru stosowanego w pilotażu.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Kryterium 1
Nie zna kryteriów bezDefiniuje niektóre kry- Definiuje wszystkie
Definiuje wszystkie
pieczeństwa.
teria.
kryteria i zna syskryteria i zna systemy sterownia rutemy sterownia ruchem.
chem, zna manewry
stosowane w nawigacji pilotażowej, umie
wybrać manewr odpowiedni.
Potrafi poprawnie zdefiniować układy współrzędnych i dobrać odpowiednie metody i systemy okreEK3
ślania pozycji w aspekcie dokładności pozycji i bezpieczeństwa prowadzenia nawigacji pilotażowej.
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
288
Kryterium 1
EK4
Metody oceny
Kryteria/ Ocena
Kryterium 1
układy współrzędnych i metody i systemy określania pozycji, potrafi ocenić
dokładność i obliczyć
figurę błędu, potrafi
ocenić wskaźniki
bezpieczeństwa nawigacji.
Potrafi ocenić położenie wodnicy pływania statku w stosunku do niebezpieczeństw nawigacyjnych i
przeprowadzi analizę właściwych kryteriów bezpieczeństwa nawigacji w zakresie sterowania ruchem statku i wykonania bezpiecznego manewru.
2
3
3,5 - 4
4,5 - 5
Nie potrafi ocenić poło- Potrafi kalkulować
Potrafi kalkulować
Potrafi kalkulować
żenia wodnicy wzglęwspółrzędne położenie współrzędne położewspółrzędne położedem niebezpieczeństw
c wodnicy pływania.
nie wodnicy pływanie wodnicy pływanawigacyjnych.
nia statku wraz z kal- nia statku wraz z kalkulacją odległością
kulacją odległością
do przeszkody nawido przeszkody nawigacyjnej, potrafi zingacyjnej, potrafi zinterpretować niektóre
terpretować wszystkryteria bezpieczeńkie kryteria bezpiestwa nawigacji.
czeństwa nawigacji
wraz z dobraniem
najbezpieczniejszego
systemu sterowania
ruchem statku lub
manewru.
Nie potrafi poprawnie
zdefiniować właściwego układu współrzędnych.
układy współrzędnych.
SEMESTR IV
PILOTOWANIE STATKÓW MORSKICH
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
układy współrzędnych i metody i systemy określania pozycji.
AUDYTORYJNE
15 GODZ.
Regulacje prawne krajowe i międzynarodowe dotyczące pilotażu morskiego.
Zasady współpracy pilota z obsadą mostka.
Nawigacja pilotażowa - podstawowe pojęcia i definicje.
Określenie pozycji statku (punktu obserwacji) na akwenach ograniczonych i ocena jej dokładności.
Określenie położenia wodnicy statku na akwenach ograniczonych.
Sterowanie ruchem statku w nawigacji pilotażowej.
6.1. Ogólna klasyfikacja manewrów stosowanych w pilotażu.
6.2. Fazy manewrów, ich parametry i zastosowania.
Bezpieczeństwo nawigacji na akwenach ograniczonych.
7.1. Nawigacyjne kryteria bezpieczeństwa wykonywanych manewrów na akwenach ograniczonych.
7.2. Ocena bezpieczeństwa manewrów w pilotażu.
289
Godziny
15
ECTS
2
10
27
17
1
1
1. Gucma S., Nawigacja pilotażowa, Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, Gdańsk 2004 r.
1. Gucma S., Jagniszczak I., Nawigacja dla kapitanów, Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej,
Gdańsk 2006 r.
2. Gucma S., Inżynieria ruchu morskiego, Okrętownictwo i Żegluga sp. z o.o., Gdańsk 2001 r.
dr inż. kpt. ż.w. Wojciech Ślączka, prof. nadzw. AM
[email protected]
290
CTP LNG
44.
Przedmiot:
N/TM2012/44/PP
PRAKTYKI PROGRAMOWE WEDŁUG HARMONOGRAMU
Rok
Rodzaj praktyki
Czas trwania
I
II
II
III
III/IV
Praktyka morska przygotowawcza (kandydatka )
Praktyka marynarska
Praktyka manewrowo - nawigacyjna*
Praktyka marynarska*
Indywidualna praktyka morska**
2 tygodnie
3 tygodnie
3 tygodnie
1 tydzień
12 miesięcy
ECTS
30
30
* lub praktyka indywidualna morska w wymiarze minimum 3 miesięcy w żegludze międzynarodowej, w dziale pokładowym
na statkach o pojemności brutto 500 i powyżej (zgodnie z założeniami programowymi dla indywidualnej praktyki morskiej)
** praktyka indywidualna morska w wymiarze minimum 6 miesięcy w żegludze międzynarodowej, w dziale pokładowym na
statkach o pojemności brutto 500 i powyżej lub w uzasadnionych przypadkach, po uzyskaniu zgody Dziekana, praktyka lądowa w sektorze gospodarki morskiej, w wymiarze minimum 6 miesięcy
Uwaga:
Szczegółowe terminy realizacji praktyk zawodowych morskich i specjalistycznych dla poszczególnych grup studenckich podawane są w „Harmonogramie realizacji praktyk” opracowanym dla danego roku akademickiego. Z przyczyn organizacyjnych możliwa jest zmiana terminu realizacji praktyki.
ROK
I
PRAKTYKA MORSKA PRZYGOTOWAWCZA
KANDYDATKA
2 TYGODNIE
MIEJSCE PRAKTYKI: Statek szkolno-badawczym/s NAWIGATOR XXI
ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE I ORGANIZACYJNE
Celem praktyki jest sprawdzenie przydatności studentów do pracy na morzu, zapoznanie z życiem i pracą na statku, nauczenie podstawowych umiejętności marynarskich oraz ogólne zaznajomienie z wybranymi zagadnieniami wiedzy zawodowej,
traktowane jako przygotowanie do zajęć teoretycznych realizowanych w toku studiów. Program praktyki jest realizowany
przez instruktaże, demonstracje, ćwiczenia praktyczne, pełnienie wacht i służb oraz pracę na rzecz statku.
SYSTEM KONTROLI I ZALICZANIA PRAKTYK
1. Zajęcia realizowane są przez oficera wachtowego pod nadzorem starszego oficera.
2. Kontrola przebiegu praktyki dokonywana jest przez oficera nadzorującego/ kapitana i odnotowana jest w „Książce praktyk morskich”.
3. Opiekun / kierownik praktyk dokonuje okresowej kontroli przebiegu praktyki.
4. Praktyka zaliczana jest na statku przez starszego oficera/ kapitana statku poprzez ocenę nabytych umiejętności w trakcie
praktyki.
5. Zaliczenie praktyki stanowi jeden z warunków kontynuacji studiów.
ZAJĘCIA PROGRAMOWE - 70 godzin
1. Organizacja pracy na statku
2. Ratownictwo
3. Ochrona przeciwpożarowa
4. Marynarskie wachty morskie i służby portowe
5. Bezpieczeństwo i higiena pracy
6. Wiedza okrętowa
7. Nautyka
8. MPDM
9. Język angielski
-
2
8
10
16
8
8
8
2
8
godziny
godzin
godzin
godzin
godzin
godzin
godzin
godziny
godzin
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM PRAKTYKI
1. Organizacja pracy na statku (system zarządzania bezpieczeństwem).
Regulamin statku szkolnego, podstawowe przepisy bhp, rozkład dnia na statku. Instruktaże alarmowe: zasady zachowania się i obowiązki członków załogi w czasie alarmów. Organizacja pracy i służb na statku, zasady, zależności, polecenia
służbowe. Zwyczaje i ceremoniał morski.
2. Bezpieczeństwo i higiena pracy.
Ogólne zasady bezpieczeństwa na statkach morskich. Zasady bezpiecznej obsługi urządzeń cumowniczych, kotwicznychi sterowych. Bezpieczeństwo przy pracach pokładowych, sprzęt i odzież ochronna. Wymogi sanitarne i zdrowotne.
3. Ratownictwo.
Budowa i wyposażenie łodzi ratowniczej. Opuszczanie, podnoszenie i manewry łodzią ratowniczą. Budowa i wyposażenie tratw pneumatycznych. Wodowanie tratwy, zajmowanie miejsc w tratwie, odwracanie tratwy, wciąganie rozbitka do tra291
twy. Manewry łodzią motorową. Przybijanie i odbijanie łodzią od statku w różnych sytuacjach. Napełnianie tratwy pneumatycznej, wchodzenie do tratwy, zasady zachowania się na tratwie.
Skok do wody w kamizelce ratunkowej. Praktyczne ćwiczenia alarmu „człowiek za burtą”. Używanie sygnałów wzywania pomocy. Użycie kombinezonu ratunkowego. Środki sygnalizacji pirotechnicznej.
4. Ochrona przeciwpożarowa.
Zagrożenie pożarowe i zapobieganie pożarom na statku. Sprzęt pożarowy i jego obsługa. Instalacje gaśnicze, wykrywcze
i sygnalizacyjne. Taktyka walki z pożarami. Próbne alarmy przeciwpożarowe; szkolenie i ćwiczenia praktyczne w obsłudze
i konserwacji sprzętu przeciwpożarowego. Aparat oddechowy – budowa, testowanie, użycie.
5. Marynarskie wachty morskie i służby portowe.
Służba trapowa, czuwanie nad bezpieczeństwem statku – obchody prewencyjne. Wachta morska: sterowanie i obserwacja. Wachta kotwiczna. Służba w maszynie i dziale hotelowym.
6. Wiedza okrętowa.
Budowa i konstrukcja statku: główne elementy konstrukcyjne statku, grodzie, zbiorniki. Stopnie swobody statku postępowe i obrotowe. Ruchy statku o charakterze oscylacyjnym. Wymiarowanie statku: długość, szerokość, zanurzenie statku,
znak wolnej burty, znaki zanurzenia, odczytywanie zanurzenia. Ogólne zapoznanie się z siłownią, systemami rurociągów
i zespołem prądotwórczym. Manewry: przygotowanie stanowisk manewrowych na dziobie i rufie. Posługiwanie się rzutkami,
stoperami i odbijaczami. Ćwiczenia w obsłudze lin i urządzeń cumowniczych. Obsługa sztormtrapu. Urządzenia kotwiczne
i zasady ich bezpiecznej obsługi. Zasady sterowania: urządzenie sterowe statku, utrzymywanie statku na kursie, komendy na
ster, sterowanie w nabieżniku i sterowanie awaryjne. Konserwacja statku: przygotowanie powierzchni do konserwacji. Użycie narzędzi do usuwania rdzy, technika malowania. Nabycie umiejętności pracy narzędziami do konserwacji statku. Roboty
linowe: zapoznanie z budową lin włókiennych i stalowych. Podstawowe węzły i sploty lin włókiennych. Zasady gospodarki
śmieciami na statkach, pojęcie obszaru specjalnego, warunki usuwania śmieci poza obszarami specjalnymi i w obszarach
specjalnych. Rozpoznawanie typów i przeznaczenie statków spotykanych na morzu i w porcie.
7. Nautyka.
Zapoznanie się z mostkiem nawigacyjnym i urządzeniami nawigacyjnymi statku: kompas magnetyczny, żyrokompas
i repetytory, autopilot, radar, echosonda, log, kursograf, odbiorniki systemów nawigacyjnych, ECDIS i AIS, sekstant, chronometr. Ogólne zapoznanie się z systemami łączności. Mapy i wydawnictwa – przechowywanie, katalogowanie, użycie.
Ćwiczenia w posługiwaniu się namiernikiem optycznym, sekstantem, sondą ręczną. Ćwiczenia w pomiarze prędkości i kierunku wiatru. Określanie prędkości metodą logu burtowego. Praktyczne zapoznanie się z oznakowaniem nawigacyjnym stałym (latarnie, nabieżniki, stawy) i pływającym oraz podstawowymi charakterystykami świateł. Ćwiczenia w identyfikacji
świateł, znaków dziennych. Zapoznanie się z podstawowymi konstelacjami gwiezdnymi.
8. MPDM.
Podstawowe światła i znaki statków. Sygnały wzywania pomocy. Sygnały manewrowe i sygnały nadawane podczas
ograniczonej widzialności. Analiza podstawowych sytuacji przy spotkaniu statków – pojęcie pierwszeństwa drogi.
9. Język angielski.
Komendy na ster, komendy manewrowe, nazwy części statku, nazwy lin i urządzeń cumowniczych.
Załoga statku, codzienne czynności. Urządzenia i sprzęt ratunkowy na statku, sprzęt awaryjny i przeciwpożarowy. Alarmy:
opuszczania statku, przeciwpożarowy, alarmy innych zagrożeń. Nazwy podstawowych narzędzi i osprzętu stosowanego
w pracach pokładowych i manewrach.
ROK
II
PRAKTYKA MARYNARSKA
3 TYGODNIE
MIEJSCE PRAKTYKI: Promy
Praktyka ma na celu ugruntowanie wiadomości poznanych podczas studiów przez bezpośrednie wykorzystanie wiedzy teoretycznej w praktyce. Ogólne, praktyczne zapoznanie się z elementami wiedzy zawodowej przewidzianej do realizacji na
wyższych latach studiów. Doskonalenie umiejętności marynarskich, zapoznanie się z pracą w dziale pokładowym. Właściwe
kształtowanie cech osobowych przyszłego oficera.
Wymienione cele realizowane są podczas wacht morskich i służb portowych oraz pracy świadczonej przez studentów na
rzecz statku.
2. Kontrola przebiegu praktyki dokonywana jest przez oficera nadzorującego/ kapitana i odnotowana jest w „Książce
praktyk morskich”.
3. Kontrola przebiegu praktyki przez kapitana i oficera nadzorującego praktykę na statku odnotowana w „Książce praktyk
morskich”.
4. Praktyka zaliczana jest przez kierownika praktyk w oparciu o zapisy dokonane w Książce praktyk morskich.
292
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM PRAKTYKI
PRAKTYKA POKŁADOWA
1. Marynarskie wachty morskie i służby portowe.
Kontrola ruchu osobowego, obsługa trapu, czuwanie nad bezpieczeństwem statku. Przeprowadzanie kontroli prewencyjnych i kontroli pomieszczeń oraz pokładów. Nadzorowanie załadunku, zaopatrzenia i prowiantu według zaleceń oficera służbowego. Wachty morskie – służba na sterze i oku. Wachty na dziobie (obserwacyjna i kotwiczna) w czasie ograniczonej widzialności. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu pilota.
2. Manewry portowe.
Organizacja pracy na stanowiskach manewrowych przy różnych wariantach cumowania/odcumowania. Doskonalenie
umiejętności posługiwania się rzutkami, stoperami, odbijaczami. Mocowanie lin na polerach i bębnach wind, luzowanie. Obsługa lin. Przygotowanie i składanie trapów. Obsługa, kontrola i konserwacja wind, kabestanów, rol i innych urządzeń cumowniczych. Odbezpieczanie i zabezpieczanie kotwic, luzowanie i wybieranie łańcucha kotwicznego, obsługa hamulców
łańcucha kotwicznego. Opanowanie komend i poleceń manewrowych w języku polskim i angielskim.
3. Szkolenie szalupowe i ratownicze.
Alarmy ćwiczebne, dalsze doskonalenie wykonywania czynności alarmowych. Obsługa żurawików;
opuszczanie i podnoszenie łodzi podczas postojów statku na kotwicy i w dryfie. Obsługa i konserwacja wyposażenia ratunkowego. Metody ratowania za pomocą śmigłowca. Posługiwanie się kombinezonem ratunkowym. Zasady zachowania się
rozbitka w wodzie oraz zasady ewakuacji osób ze statku i zapobieganie panice.
4. Ochrona przeciwpożarowa.
Dalsze doskonalenie umiejętności obsługi sprzętu przeciwpożarowego. Próbne alarmy przeciwpożarowe. Prewencja
przeciwpożarowa na statkach w czasie ich eksploatacji i remontów. Obowiązki ratownika.
5. Obsługa urządzeń ładunkowych i zasady pracy w ładowni.
Kontrola pracy lin i bloków. Budowa, przeznaczenie, oznakowanie, przechowywanie i konserwacja osprzętu ładunkowego. Techniki i metody mocowania pojazdów.
6. Prace konserwacyjne.
Dalsze doskonalenie umiejętności posługiwania się narzędziami ręcznymi i mechanicznymi do konserwacji powierzchni
metalowych i drewnianych. Obsługa sprzętu pomocniczego (stołki bosmańskie, stelingi, tratwy). Konserwacja narzędzi pracy
i sprzętu pomocniczego. Podział wyrobów malarskich ze względu na kolejność malowania; schemat malowania statku, technika malowania. Użycie narzędzi ręcznych i natryskowych. Obsługa, konserwacja i przechowywanie narzędzi malarskich.
Konserwacja części drewnianych. Wykonywanie wszystkich prac konserwacyjnych (elementy zewnętrzne statku, pomieszczenia wewnętrzne, sprzęt ratunkowy, przeciwpożarowy i awaryjny) związanych z eksploatacją statku.
7. Prace linowe.
Wykonywanie węzłów i splotów na linach włókiennych i z tworzyw sztucznych. Sploty na linach stalowych. Wykonywanie
elementów osprzętu ładunkowego i takielunku statkowego. Konserwacja, przechowywanie, certyfikaty, DOR i oznaki zużycia lin stalowych, syntetycznych i włókiennych.
PRAKTYKA NAUTYCZNO-EKSPLOATACYJNA
1. Nawigacja.
Mapy: odczytywanie współrzędnych i odległości, kreślenie kierunków, posługiwanie się trójkątami. Dokładne zapoznanie z kompasem magnetycznym, namierzanie, odczytywanie kursów i kątów kursowych. Zamiana kierunków we wszystkich
systemach. Żyrokompas: ustalenie poprawek, zgrywanie repetytorów. Namierzanie. Uaktualnianie deklinacji. Sporządzanie
tabeli i krzywej dewiacji. Kontrola cp, prowadzenie dziennika cp. Pomiar prędkości. Uruchamianie i obsługa logu. Prowadzenie nawigacji terrestrycznej; zliczanie drogi, określanie pozycji terrestrycznych, ocena dryfu, wprowadzenie poprawki na
wiatr. Pomiar głębokości. Oznakowanie nawigacyjne: identyfikacja znaków nawigacyjnych stałych i pływających oraz punktów charakterystycznych wybrzeży w dzień, identyfikacja świateł i znaków nawigacyjnych w nocy: tory wodne, ich oznakowanie, żegluga na torach wodnych, nabieżniki, sygnały mgłowe znaków nawigacyjnych. Posługiwanie się spisem świateł
i sygnałów mgłowych. Ćwiczenia w ocenie odległości. Ustalanie odległości do widnokręgu, obliczanie zasięgów. Czytanie
treści map polskich i brytyjskich. Katalogowanie, poprawianie i przechowywanie map. Wstępne nawigacyjne przygotowanie
podróży, wybór map i wydawnictw na podstawie katalogu. Zapoznanie z treścią dziennika okrętowego i zasadami jego wypełniania. Prowadzenie obserwacji pogody i dokonywanie zapisów zgodnie z instrukcją dziennika. Porównanie danych
ECDIS z mapą oraz z informacją dostępną w urządzeniach nawigacyjnych.
2. Konstrukcja statku.
Podstawowe wymiary i wielkości charakteryzujące statek (objętość podwodzia, wyporność, wypór, nośność, moc maszyn, ciężar statku pustego). Znak wolnej burty. Znaki zanurzenia. Obliczanie zanurzenia średniego. Pomiar gęstości wody.
Konstrukcja kadłuba. Zład poprzeczny i wzdłużny – nazewnictwo poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Konstrukcja
dna podwójnego, grodzi wodoszczelnych, pokładów, burt, nadburcia, dziobu, rufy i nadbudówek. Podział przestrzenny kadłuba. Indywidualne cechy rozplanowania przestrzennego i wyposażenia pokładowego różnych typów statków. System zęzowy i balastowy statku. Wykonywanie odręcznych rysunków konstrukcyjnych statku. Dokumentacja statku.
293
3. MPDM.
Światła pozycyjne i charakterystyczne statków, znaki dzienne statków. Sygnały dźwiękowe (manewrowe, ostrzegawcze
i mgłowe): rozróżnianie sygnałów i okoliczności ich nadawania. Rozpoznawanie statków na podstawie świateł i znaków
dziennych. Ryzyko zderzenia, metody ustalania ryzyka zderzenia w warunkach dobrej widzialności. Obserwacje: rodzaje
i sposoby jej prowadzenia. Stosowanie prawideł wymijania statków widzących się wzajemnie. Żegluga w wąskich przejściach i systemach rozgraniczenia ruchu.
4. Elektrotechnika okrętowa.
Prądnice i regulatory napięcia: obsługa eksploatacyjna, zabezpieczenia. Urządzenia pomocnicze siłowni: pompy zasilające, kompresory, wentylatory, winda kotwiczna; jazda na poszczególnych stopniach, pomiary prądu. Kabestany: układ sterowania, sprawdzenie stanu izolacji. Układ napędowy steru. Urządzenia sygnalizacji i łączności: telegraf maszynowy,
wskaźnik położenia steru, wykrywacz dymu, telefony. Oświetlenie awaryjne. Tablica ładowania akumulatorów. Rozruch
agregatu awaryjnego.
5. Łączność morska.
Korespondencja radiotelefoniczna: łączność w niebezpieczeństwie, sygnał alarmowy, wezwanie w niebezpieczeństwie,
odbiór zawiadomienia o niebezpieczeństwie. Łączność portowa i przybrzeżna. Łączność w relacji statek – statek.
6. Urządzenia nawigacyjne.
Budowa i zasady działania autopilota, logu, żyrokompasu, radaru, echosondy, odbiorników systemów nawigacyjnych
i AIS. Wstępna eksploatacja wymienionych urządzeń.
7. Język angielski.
Posługiwanie się mapami i wydawnictwami brytyjskimi, morskim słownikiem frazeologicznym, czytanie
i tłumaczenie prognoz pogody oraz ostrzeżeń nawigacyjnych. Komendy na ster i telegraf, komendy manewrowe i kotwiczne.
Proste rozmowy z pilotem.
8. Bezpieczeństwo pracy.
Bezpieczna organizacja prac na pokładzie. Prace w warunkach sztormowych i na wysokości, prace pokładowe. Organizacja pierwszej pomocy i zasady jej udzielania.
ROK
II
3 TYGODNIE
PRAKTYKA MANEWROWO-NAWIGACYJNA
MIEJSCE PRAKTYKI : praktyka morska statek szkolno - badawczy „NAWIGATOR XXI”- 3 tygodnie
Praktyka ma na celu:
1. Ugruntowanie wiadomości poznanych w trakcie studiów przez bezpośrednie wykorzystanie wiedzy teoretycznej
w praktyce.
2. Ogólne, praktyczne zapoznanie się z elementami wiedzy zawodowej przewidzianej do realizacji na wyższych latach studiów.
3. Doskonalenie umiejętności marynarskich.
4. Właściwe kształtowanie cech osobowych przyszłego oficera, wpajanie zasad dobrej praktyki morskiej.
morskich”
3. Okresowa kontrola przebiegu praktyki przez opiekuna/kierownika praktyk.
4. Praktyka zaliczana jest na statku przez starszego oficera /kapitana statku poprzez ocenę nabytych umiejętności w trakcie
praktyki.
ZAJĘCIA PROGRAMOWE - 98 godzin
1. Nawigacja
2. Manewrowanie
3. Siłownie i elektrownie okrętowe
4. Zarządzanie statkiem
5. Praktyka pokładowa
–
–
–
–
–
30
30
4
4
30
godzin
godzin
godziny
godziny
godzin
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM MORSKIEJ PRAKTYKI MANEWROWO- NAWIGACYJNEJ
1. Nawigacja.
Praktyczne zapoznanie się z nowoczesnym wyposażeniem nawigacyjnym, jego możliwościami technicznymi i eksploatacyjnymi, w tym z nawigacyjnym systemem informacyjnym ECDIS i RCDS; systemem rejestracji danych nawigacyjnych
i eksploatacyjnych; pracą odbiorników systemu GPS , DGPS i AIS w rzeczywistych warunkach żeglugi; rejestracją danych
hydrometeorologicznych z automatycznej stacji pomiarowej; systemem autopilota pracującego z żyrokompasem i kompasem
magnetycznym oraz z procesem automatycznego utrzymywania statku na założonym kursie w zmiennych warunkach.
294
2.
Nawigacja radarowa.
Uzyskanie optymalnego obrazu radarowego; interpretacja obrazu radarowego, identyfikacja ech, określenie ryzyka zderzenia; zasady wykorzystania radaru w żegludze przybrzeżnej i pilotażowej; technika linii równoległych; interpretacja informacji uzyskiwanej z ARPA.
3.
Prowadzenie wachty nawigacyjnej na mostku zintegrowanym.
Procedury obowiązujące oficera wachtowego. Pełnienie i przekazywanie wacht. Wezwanie kapitana na mostek.
Obowiązki oficera wachtowego w czasie żeglugi z pilotem. Prowadzenie wpisów do dziennika okrętowego.
Oznakowanie nawigacyjne: identyfikacja znaków nawigacyjnych stałych i pływających oraz punktów charakterystycznych wybrzeży w dzień, identyfikacja świateł i znaków nawigacyjnych w nocy: tory wodne, ich oznakowanie, żegluga na
torach wodnych, nabieżniki, sygnały mgłowe znaków nawigacyjnych.
4.
Prowadzenie nawigacji terrestrycznej.
Zliczanie drogi, określanie pozycji terrestrycznych, ocena dryfu, wprowadzenie poprawki na wiatr.
5.
Wydawnictwa nawigacyjne.
Posługiwanie się wydawnictwami nawigacyjnymi. Katalogowanie, poprawianie i przechowywanie map. Wstępne nawigacyjne przygotowanie podróży, wybór map i wydawnictw na podstawie katalogu.
6.
Kontrola cp kompasu magnetycznego, prowadzenie dziennika cp.
Praktyczne zastosowanie programów standardowych (bazy danych, arkusze kalkulacyjne) do rejestracji i przetwarzania
informacji w zagadnieniach nautycznych i eksploatacyjnych.
Interpretacja i wykorzystanie bieżącej informacji pogodowej w prowadzeniu statku.
Zapoznanie się z systemem VTS oraz obowiązującym systemem regulacji ruchu na torze wodnym Szczecin – Świnoujście.
7.
Manewrowanie.
Praktyczne zapoznanie się z cechami manewrowymi statku, w tym z efektem pracy śruby nastawnej lewoskrętnej; działaniem steru strumieniowego; akwenem manewrowym statku wpływem czynników hydrometeorologicznych na sterowność
statku.
Porównanie manewrów realizowanych w trakcie alarmu człowiek za burtą tj. Pętli Williamsona, Pętli Scharnowai manewru Zwrot o 270˚ .
Obserwacja pracy statku na fali, kołysanie proste i wymuszone.
Praktyczne ćwiczenia w rzucaniu i podnoszeniu kotwicy.
Praca na stanowiskach manewrowych podczas cumowania i odcumowania statku.
Siłownie i elektrownie okrętowe.
Praktyczne zapoznanie się z okrętowymi urządzeniami elektroenergetycznymi. Praca statkowych systemów sygnalizacyjnych i alarmowych. Zapoznanie się z wybranymi maszynami i urządzeniami wyposażenia siłowni.
8.
9.
Zarządzanie statkiem i ochrona środowiska morskiego.
Zapoznanie się z systemem zarządzania bezpieczeństwem statku – dokumentacja i praktyka statkowa.
Metody zapobiegania zanieczyszczeniom morza – praktyczna realizacja postanowień konwencji MARPOL.
10. Praktyka pokładowa.
Wachty i służby marynarskie w porcie i na morzu. Szkolenie szalupowe i ratownicze. Ochrona przeciw-pożarowa. Obsługa i konserwacja urządzeń pokładowych. Prace bosmańskie.
W trakcie realizacji praktyki manewrowo - nawigacyjnej zaleca się, stosownie do sytuacji eksploatacyjnej statku, wykorzystanie elementów programu praktyki marynarskiej.
ROK
III/IV
INDYWIDUALNA PRAKTYKA MORSKA
12 MIESIĘCY
MIEJSCE PRAKTYKI: w dziale pokładowym na statkach handlowych o pojemności brutto 500 i powyżej, zatrudnionych
w żegludze międzynarodowej lub praktyka lądowa w sektorze gospodarki morskiej, w wymiarze minimum 6 miesięcy.
Praktyka ma na celu ugruntowanie wiadomości poznanych w trakcie studiów przez bezpośrednie wykorzystanie wiedzy teoretycznej w praktyce. Praktyczne zapoznanie się z elementami wiedzy zawodowej niezbędnej w pracy oficera wachtowego.
Doskonalenie umiejętności marynarskich. Właściwe kształtowanie cech osobowych przyszłego oficera. Wpajanie dobrej
praktyki morskiej. Nauka podstawowej wiedzy pokładowej, obsługi urządzeń, zasad BHP, eksploatacji statku oraz organizacji życia i pracy na statku. Nabycie umiejętności określonych w „Książce praktyk morskich”.
morskich”.
3. Kontrola sprawozdania z praktyki przez Komisję ds. oceny sprawozdań z praktyk.
295
4.
5.
Praktyka zaliczana jest przez kierownika praktyk w oparciu o zapisy dokonane w „Książce praktyk morskich” i uzyskane oceny ze sprawozdania z praktyk.
Zaliczenie praktyki stanowi jeden z warunków kontynuacji studiów.
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM INDYWIDUALNEJ PRAKTYKI MORSKIEJ
„Książka praktyk morskich dla praktykantów pokładowych” obejmuje swym zakresem kompetencje, jakie powinien nabyć
praktykant, szczegółowo wskazuje na poszczególne cele i zadania praktyki. Ma charakter dokumentu niezbędnego do zdobycia uprawnień oficera wachtowego.
Niezależnie od zadań określonych w książce praktyk studenci opracowują pisemne sprawozdanie z praktyk, którego zakres
i szczegółowe wytyczne określa powołana przez dziekana Komisja ds. oceny sprawozdań.
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM INDYWIDUALNEJ PRAKTYKI LĄDOWEJ
Przygotowany za porozumieniem stron program indywidualnej praktyki lądowej w wybranej jednostce sektora gospodarki
morskiej, jest zatwierdzany przez dziekana.
Warunkiem niezbędnym do zaliczenia praktyki jest uzyskanie przez praktykanta pozytywnej oceny wystawionej przez osobę
nadzorującą przebieg praktyki w wybranej jednostce.
Bilans nakładu pracy studenta w semestrze
296
Godziny
ECTS
1200
1200
60
1200
60
45.
Przedmiot:
Semestr
VIII
Liczba tygodni
w semestrze
12
N/TM2012/48/45/PD
PRACA DYPLOMOWA
A
C
L
A
C
L
15
EK1 Ma podstawową wiedzę z dziedzin nauk technicznych, ekonomicznych i prawnych niezbędną do poznania podstawowych uwarunkowań funkcjonowania nowoczesnej nawigacji.
EK2
EK3
EK4
EK5
EK6
EK7
ECTS
Potrafi pozyskiwać niezbędną do pisania pracy informację ze wszelkich dostępnych źródeł,
zarówno w języku polskim jak i angielskim, integrować wiedzę z różnych dziedzin, dokonywać jej analizy, wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać własne opinie.
Ma podstawową wiedzę z zakresu ochrony własności intelektualnej oraz prawa patentowego.
Ma umiejętność samokształcenia się oraz podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych,
mając świadomość konieczności kształcenia ustawicznego wynikającego z rozwoju technologii i stosowanych standardów.
Potrafi formułować i testować hipotezy związane z typowymi problemami inżynierskimi,
włączając w to konieczność przeprowadzenia niezbędnych symulacji, badań i ekspertyz.
Potrafi właściwie opracować i zaprezentować dokumentację związaną z realizacją tematu
pracy dyplomowej.
Ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej i wynikającej z tego konieczności właściwej, jasnej i zrozumiałej prezentacji technicznych aspektów rozwoju społeczeństwa.
Kierunkowe
K_W01; K_W04;
K_W05; K_W06;
K_W07; K_W11
K_U01; K_U03;
K_U08; K_U12
K_K03; K_K06;
K_W35
K_U01; K_U06;
K_U08; K_K01
K_U10; K_U11;
K_U12
K_U04
K_K05
PRACA DYPLOMOWA INŻYNIERSKA
1.
Obowiązkowym elementem programu studiów kierunku i specjalności jest wykonanie pracy dyplomowej inżynierskiej
lub projektu inżynierskiego.
2.
Dopuszcza się realizację pracy dyplomowej przez więcej niż jednego studenta na zasadach określonych przez dziekana
z podaniem udziału w pracy każdego ze studentów.
3.
Praca dyplomowa oraz projekt inżynierski stanowi dzieło, które jest przedmiotem prawa autorskiego i podlega ochronie
prawnej.
4.
Akademii przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli Akademia nie opublikowała
pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że
praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.
5.
Przy oddawaniu pracy inżynierskiej student składa w formie pisemnej oświadczenie, że praca (a w przypadku pracy
grupowej – jej część) została sporządzona samodzielnie, tj. poza niezbędnymi konsultacjami nie korzystano z pomocy
osób trzecich, a w szczególności nie zlecano opracowania pracy lub jej części innym osobom, jak również wszystkie
wykorzystane podczas pisania pracy źródła literaturowe zostały podane do wiadomości.
6.
Praca dyplomowa może być napisana w innym języku niż język polski zgodnie z zapisem określonym w regulaminie
studiów.
PROMOTOR, TEMAT I OCENA PRACY DYPLOMOWEJ INŻYNIERSKIEJ
1. Pracę dyplomową inżynierską student przygotowuje pod kierunkiem upoważnionego nauczyciela akademickiego, który
posiada co najmniej tytuł zawodowy magistra.
2. Pracę dyplomową student może przygotować pod kierunkiem osoby spoza Akademii, będącej specjalistą
z dziedziny, która jest przedmiotem pracy i posiadającej co najmniej stopień naukowy doktora.
3. Student może wykonać pracę dyplomową poza Akademią w ramach wymiany międzyuczelnianej. W takim przypadku
promotorem pracy dyplomowej może być osoba wyznaczona przez właściwy organ uczelni partnerskiej za zgodą dziekana.
4. W trakcie przygotowywania pracy dyplomowej student odbywa obowiązkowe konsultacje z promotorem na zasadzie
indywidualnie przeprowadzanych seminariów w liczbie nie mniejszej niż 10 godzin dydaktycznych.
5. Osoby uprawnione do prowadzenia prac dyplomowych zgłaszają proponowane tematy prac do dyrektora instytutu lub
kierownika katedry. Rada instytutu lub katedry dokonuje weryfikacji zgłoszonych tematów i ich zatwierdzenia w ramach limitu ustalanego corocznie przez dziekana.
6. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w Akademii poza wydziałem, na którym studiuje student, mogą zgłaszać tematy
prac dyplomowych dziekanowi w ramach obowiązującego programu nauczania. Dziekan przekazuje akceptowane przez
siebie tematy do właściwej rady instytutu lub katedry albo nie wyraża na nie zgody.
297
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Studentowi przysługuje prawo wyboru tematu pracy dyplomowej i promotora pracy dyplomowej. Jeżeli student nie może uzyskać zgody żadnego nauczyciela akademickiego na przygotowanie pracy pod jego kierunkiem, promotora wyznacza dziekan. Temat pracy dyplomowej uważa się za ustalony z chwilą uzyskania przez studenta pisemnej zgody
promotora.
Temat pracy dyplomowej powinien być ustalony nie później niż na rok przed ukończeniem studiów.
Na zmianę promotora i tematu pracy dyplomowej na inny zatwierdzony temat zgodę wyraża Dziekan. Na zgłoszenie nowego tematu lub korektę zatwierdzonego zgodę wyraża Dziekan po uzyskaniu opinii rady instytutu lub katedry.
W przypadku dłuższej nieobecności promotora pracy dyplomowej, która może wpłynąć na opóźnienie terminu wykonania i złożenia pracy, student może wystąpić o wyznaczenie promotora zastępczego, którego wyznacza dziekan po zasięgnięciu opinii dyrektora instytutu lub kierownika katedry, w których realizowana jest praca.
Zmiana promotora, dokonana w okresie ostatnich 6 miesięcy przed terminem planowanego złożenia pracy dyplomowej,
może stanowić podstawę do przedłużenia terminu złożenia pracy na zasadach określonych w regulaminie studiów.
Oceny pracy dyplomowej dokonuje promotor oraz jeden recenzent wyznaczony przez dziekana. W przypadku rozbieżności ocen dziekan może zasięgnąć opinii drugiego recenzenta i na jej podstawie podjąć decyzję o dopuszczeniu studenta do egzaminu inżynierskiego.
Przy ocenie prac inżynierskich stosuje się skalę ocen podaną w regulaminie studiów.
Recenzentem pracy inżynierskiej może być nauczyciel akademicki lub specjalista spoza Akademii, posiadający co najmniej tytuł zawodowy magistra.
W przypadku gdy student otrzymuje stypendium fundowane, zawarł umowę przedwstępną z zakładem pracy lub jest
studiującym pracownikiem, przy ustalaniu tematu pracy dyplomowej można uwzględnić ewentualne potrzeby danego
zakładu pracy.
FORMA I TERMIN SKŁADANIA PRACY
1.
Student składa pracę dyplomową w dwóch egzemplarzach w formie pisemnej (wydruk dwustronny, w formacie A4,
twarda oprawa) oraz w dwóch egzemplarzach na opisanych nośnikach elektronicznych.
2.
Załącznikiem do pracy dyplomowej może być program komputerowy, model, projekt, urządzenie itp.
3.
Student studiów pierwszego stopnia obowiązany jest złożyć pracę inżynierską, w terminie określonym w organizacji
roku akademickiego.
4.
Dziekan, na wniosek promotora pracy dyplomowej lub na wniosek studenta, może przesunąć termin złożenia pracy inżynierskiej w przypadku:
1) długotrwałej choroby studenta, potwierdzonej zaświadczeniem właściwej komisji lekarskiej;
2)
ważnych i odpowiednio udokumentowanych okoliczności losowych;
3)
innych istotnych okoliczności.
5. Nie złożenie pracy dyplomowej w wyznaczonym terminie jest podstawą do skreślenia studenta z listy studentów. Decyzję w tej sprawie podejmuje dziekan.
NIE ZALICZENIE PRACY DYPLOMOWEJ
1.
Student, którego praca dyplomowa uzyskała ocenę niedostateczną, może ubiegać się o przyznanie dodatkowych trzech
miesięcy na jej poprawienie. Decyzję w tej sprawie podejmuje dziekan po zasięgnięciu opinii recenzenta.
2.
Brak zgody dziekana, o której mowa w pkt. 1, lub ponowna negatywna ocena pracy dyplomowej może powodować
skreślenie z listy studentów.
PUNKTY ECTS
Student otrzymuje 15 punktów ECTS za przygotowanie pracy dyplomowej i przygotowanie do egzaminu dyplomowego.
EGZAMIN DYPLOMOWY INŻYNIERSKI
WARUNKI DOPUSZCZENIA DO EGZAMINU INŻYNIERSKIEGO I TERMIN EGZAMINU
1.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu inżynierskiego jest:
1) uzyskanie wszystkich zaliczeń przewidzianych w planie studiów i w programie nauczania;
2) uzyskanie pozytywnych opinii promotora pracy inżynierskiej i jej recenzenta, potwierdzających
spełnienie wymagań merytorycznych i formalnych stawianych pracom inżynierskim;
3) uiszczenie wszystkich opłat związanych z tokiem studiów.
2.
Termin egzaminu inżynierskiego wyznacza dziekan.
3.
Dziekan może ustalić indywidualny termin egzaminu inżynierskiego dla studenta, który złożył pracę dyplomową przed
upływem obowiązującego terminu.
ZŁOŻENIE EGZAMINU INŻYNIERSKIEGO
1.
Egzamin inżynierski jest egzaminem ustnym, w trakcie którego komisja egzaminacyjna pod przewodnictwem dziekana
lub osoby przez niego powołanej, sprawdza stopień przygotowania studenta do wykonywania zawodu w specjalności
stanowiącej przedmiot studiów.
2.
W skład komisji powołanej przez dziekana wchodzą: przewodniczący i co najmniej dwaj nauczyciele akademiccy reprezentujący podstawowe przedmioty zawodowe danego kierunku. Jeżeli praca dyplomowa wykonana jest dla potrzeb
określonego zakładu pracy, w skład komisji może wejść również jego przedstawiciel.
3.
Dziekan może zarządzić udział w komisji lub obecność na egzaminie promotora i recenzenta.
298
4.
5.
6.
7.
W składzie komisji egzaminu inżynierskiego dla kierunków lub specjalności objętych certyfikatem uznania za zgodność z wymaganiami Konwencji STCW co najmniej jedna osoba musi posiadać najwyższy dyplom morski w odpowiednim dziale.
Komisja może zwolnić studenta z obowiązku odpowiedzi na pytania dotyczące pracy dyplomowej, jeżeli jego praca,
zarówno przez promotora, jak i recenzenta, została oceniona na ocenę co najmniej dobrą.
Przy ocenie wyników egzaminu stosuje się skalę ocen określoną w regulaminie studiów.
Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z egzaminu jest brak ocen niedostatecznych z poszczególnych tematów referowanych przez studenta i stanowiących przedmiot egzaminu.
POWTÓRNY EGZAMIN INŻYNIERSKI
1.
W przypadku nie zdania przez studenta egzaminu inżynierskiego lub nieusprawiedliwionego nie przystąpienia do tego
egzaminu w ustalonym terminie dziekan wyznacza powtórny termin, który jestterminem ostatecznym. Powtórny egzamin inżynierski musi odbyć się w ciągu 3 miesięcy od daty pierwszego terminu, ale nie wcześniej niż po upływie miesiąca.
2.
W przypadku nie zdania egzaminu inżynierskiego w drugim terminie dziekan podejmuje decyzję o zezwoleniu na powtórzenie ostatniego roku lub semestru studiów albo decyzję o skreśleniu z listy studentów.
3.
Student powtarzający semestr z powodu nie zdania egzaminu inżynierskiego nie musi ponownie pisać pracy dyplomowej inżynierskiej.
UKOŃCZENIE STUDIÓW
Ukończenie studiów I stopnia następuje po złożeniu egzaminu dyplomowego inżynierskiego.
299
Godziny
ECTS
300
300
15
300
15

Program studiów 2012 - Akademia Morska w Szczecinie

Transkrypt

Podobne dokumenty

II rok Elektronika i Telekomunikacja

Armator (nazwa i siedziba, nr telefonu)

Strony 36-37 - Grupamak.pl

Pobierz PDF Oferty

Wydruk PDF

Pobierz PDF Oferty

zlecenie na wydanie świadectwa kontroli statku sscec/sscc