Mój uczeń zdaje maturę na poziomie rozszerzonym

Wi´cej czy inaczej? Mój uczeƒ zdaje matur´ na poziomie rozszerzonym
Więcej czy inaczej? Mój uczeń zdaje maturę
na poziomie rozszerzonym (część I)
Ewa Nowel
Spis treści
1.
2.
3.
4.
5.
Wstęp
Było, minęło
Uczeń zdolny – kto zacz?
Zalety i „zalety” zdolnego gimnazjalisty
Strategia „inaczej” – ćwiczenia z komentarzem
5.1. Jak to jest zrobione?
5.2. Więcej języka
6. Zakończenie
1. Wstęp
Artykuł jest owocem przemyśleń nauczyciela, który, pracując w szkole, przeżył trzy
reformy, trzy razy uczył się przebudowanej polonistyki, a więc własne wyobrażenie
o zawodzie negocjował również z programem tzw. nowej matury. Tekst rozpoczyna
wątek wspominkowy, ale refleksja z pierwszego rozdziału, która dotyczy konkretnych
zjawisk i wydarzeń, nie jest skierowana tylko do młodych polonistów, ale również do
studentów. Do pracy zawodowej przygotowują ich często nauczyciele akademiccy
słabo zorientowani w założeniach reformy programowej. Do tego jest wśród nich spora
grupa przeciwników standaryzacji, diagnostyki edukacyjnej, oceniania kryterialnego,
testowej formy egzaminów zewnętrznych. „Klasycy” wciąż proponują studentom lekturę
„hitów” dydaktycznych sprzed trzydziestu lat, nierzadko wyłącznie swojego autorstwa.
Tymczasem wielu nie zna arkuszy egzaminacyjnych, nie wie, jak poprawia się test i wypracowanie maturalne, jak należy interpretować statystyki z raportów CKE i wreszcie
– jak pracować z uczniem, który zdaje maturę na poziomie rozszerzonym.
Dedykując artykuł młodszej generacji polonistów, chcę podkreślić, że godzenie własnych
wyobrażeń o zawodzie dotyczy każdego nauczyciela i nie może być aktem jednorazowej
„fuzji horyzontów”, ponieważ w warunkach tzw. zmiany ciągłej trzeba ponawiać proces
1