Belka ciągła DLT

Transkrypt

Belka ciągła DLT

Belka ciągła DLT
Nemetschek Frilo GmbH
www.frilo.de
[email protected]
Stand: 20.03.2013
DLT
Belka ciągła DLT
Uwaga:
Niniejsza dokumentacja ograniczona jest do opisu bazującego na Eurokodach, opisy oparte
na starszych normach można znaleźć w naszym archiwum: www.frilo.de >>
Dokumentationen > >Handbücher >> Archiv.
Spis zawartości
Opcje programu
5
Podstawy obliczeń
7
Wprowadzanie danych
8
Ustawienia – Opcje programu
8
Typ belki – Wybór norm – Wybór stanu obciążenia (jedno-/dwuosiowy)
8
Wybór materiału
Belka bez wymiarowania
Płyta i belka żelbetowa
Belka stalowa
Aluminium
Belka drewniana
9
9
9
12
13
13
Wymiary
Definiowanie, przypisywanie i edycja przekrojów poprzecznych
15
16
Podpory
21
Usztywnienia
22
Przeguby
23
Podpory sprężyste
23
Otwory w belkach żelbetowych
24
Wprowadzenie obciążeń
26
Obciążenia przęsłowe
Rodzaje obciążeń
27
29
Osiadanie podpór
30
Przekroje dla wyników
30
Obciążenia powierzchniowe
30
Grupy oddziaływań
31
Grupy obciążeń
32
Dwuosiowy stan obciążenia
32
Importowanie obciążeń
33
Obliczanie i wymiarowanie
34
Wymiarowanie domyślne – interpretacja współczynników kombinacyjnych
34
Kombinacje
35
Wymiarowanie elementów żelbetowych
Wymiarowanie na zginanie według Eurokodu EN 1992
Wymiarowanie na ścinanie według Eurokodu EN 1992
36
36
39
Strona 3
Belka ciągła
Ścinanie w styku między warstwami betonu
Weryfikacja styku belki z płytą
40
40
Połączenie półek ściskanych według Eurokodu
40
Wymiarowanie stali
Wyniki wymiarowania stali
42
43
Wymiarowanie elementów drewnianych
Wymiarowanie elementów drewnianych według Eurokodu EN 1995
44
45
Obliczenia / wyniki
47
DLT-BEW - DLT Zbrojenie Belki (Opcjonalne)
48
Opcje programu dot. zbrojenia
48
Zbrojenie podłużne i poprzeczne
Obwiednia nośności
Zbrojenie poprzeczne
49
50
51
Opcje rozkładu zbrojenia
52
Wydruk
53
Profil wydruku
54
Zakres wyników w tabelach
55
Wyświetlanie wyników
55
Przekazanie obciążeń – podpory
56
Analiza skręcania przy zginaniu
56
Analiza el-pl
56
Charakterystyczne ikony w programie
57
Dalsze informacje i opisy znaleźć można w następujących dokumentach:
Podstawowe opcje
Opis podstawowych opcji programu
FCC
Frilo.Control.Center – moduł do wygodnego zarządzania projektami i
ich poszczególnymi pozycjami
FDD
Frilo.Document.Designer – Zarządzanie dokumentacją projektową
Frilo.System.Next
Instalacja, konfiguracja, połączenia sieciowe, bazy danych
Menu
Wyświetlanie i wydruk
Import i Eksport
Strona 4
Oprogramowanie do obliczeń konstrukcyjnych i wymiarowania
DLT
Opcje programu
Program umożliwia obliczanie belek jedno- i wieloprzęsłowych (maksymalnie do 12 przęseł).
Normy
- EN 1992
- EN 1993
- EN 1995
- EN 1999
Uwaga:
Zaktualizowaną listę zaimplementowanych Eurokodów oraz dostępnych załączników
krajowych znaleźć można na stronie internetowej www.frilo.com >> Eurocode.
Spośród wymienionych wyżej norm każda zawiera także załącznik krajowy.
Dostępne typy elementów
Belka bez wymiarowania (dowolnie zadana wartość modułu sprężystości E)
Płyta żelbetowa
Belka żelbetowa (dwuosiowa dostępna jako opcja)
Belka stalowa (dwuosiowa dostępna jako opcja)
 Belka aluminiowa (dwuosiowa dostępna jako opcja)
Belka drewniana (dwuosiowa dostępna jako opcja)
Moduły dodatkowe do programu DLT
Następujące opcje nie są zawarte w zakresie programu DLT, natomiast istnieje możliwość dodatkowego
ich zakupu (według aktualnego cennika):
 Stal, drewno, aluminium w stanie dwuosiowego obciążenia (DLT-HS2)
 Żelbet w stanie dwuosiowego obciążenia (DLT-SB2)
 Zbrojenie belki (DLT-BEW)
Wymiarowanie
 Program umożliwia wymiarowanie oraz analizę rozkładów naprężeń dla wybranych wcześniej
przekrojów betonowych, stalowych lub drewnianych.
 Przy wyborze belki bez wymiarowania na podstawie założonej sztywności wykonywane są obliczenia
sił wewnętrznych oraz ugięć.
 Automatyczne wyznaczanie szerokości efektywnej płyty.
 Obliczanie odkształceń w fazie II dla elementów żelbetowych (z uwzględnionymi częściowymi
współczynnikami bezpieczeństwa wg normy)
 Wyznaczanie szerokości rozwarcia rys (możliwość ograniczenia) i rozkładu naprężeń.
 Uwzględnianie wymagań ze względu na trwałość.
 Obliczanie i uwzględnianie współczynnika pełzania oraz skurczu w sprawdzaniu stanu granicznego
użytkowania.
 Optymalizacja projektowania i wymiarowania dźwigarów stalowych i drewnianych.
 Sztywność w poszczególnych polach może być stała lub zmienna.
 Możliwość definiowania przegubów.
 Istnieje opcja rozpatrywania naprężeń ścinających dla elementów drewnianych.
 Analiza ścinania w płycie lub w belce teowej.
Strona 5
Belka ciągła
 Dla belek teowych możliwa jest weryfikacja ścinania między półką a środnikiem.
Import obciążeń
Istnieje możliwość zaimportowania wcześniej wyznaczonych reakcji podporowych z innych modułów
Frilo (przycisk <F5>).
Otwory
W elementach żelbetowych istnieje możliwość zdefiniowania okrągłych lub prostokątnych otworów –
obliczenia według Zeszytu 399 DAfStb.
Reakcje podporowe
Reakcje podporowe są wyznaczane dla obciążeń charakterystycznych i/lub zwielokrotnionych przez
współczynniki w zależności od potrzeby. Dodatkowo reakcje podporowe mogą być zestawiane według
grup oddziaływań.
Współpraca z innymi modułami
 Obciążenia mogą zostać zebrane i przekazane do modułów
wspomagających wymiarowanie słupów – B5, HO1, B9 i B10.
 Sprawdzanie wyboczenia oraz analiza sprężysto-plastyczna mogą
być wykonane dzięki transferowi danych do programów BTII
(Skręcanie przy zginaniu II rzędu) lub ST7.
Ograniczenia
 Zbrojenie podwieszające nie jest rozpatrywane.
 Zakotwienie prętów podłużnych nie jest analizowane w miejscach
uskoków lub załamań.
Strona 6
DLT
Podstawy obliczeń
Obliczenia bazują na metodzie przemieszczeń.
Definiowanie geometrii
Pręty generowane są na podstawie wprowadzonych danych według następujących założeń:
- dla każdego przęsła przynajmniej dwa, dla elementów żelbetowych przynajmniej 10 prętów (z
uwagi na obliczenia odkształceń w fazie II)
- węzły generowane są we wszystkich podporach, miejscach zmiany przekrojów oraz przegubach
- fragmenty łukowe dzielone są przynajmniej na 3 elementy
Definicja obciążeń
Obciążenia mogą być definiowane dla każdego przęsła osobno lub grupowo – dla większej liczby przęseł.
Wyznaczanie obwiedni
Dla wszystkich obciążeń wyznaczane są obwiednie sił przekrojowych. Obliczenia przeprowadzane są w
następujących punktach charakterystycznych:
- w każdym przęśle w punktach rozmieszczonych co 1/10 jego długości
- w każdym punkcie zmiany przekroju poprzecznego
- po lewej i po prawej stronie załamania przekroju poprzecznego
- po lewej i po prawej stronie obciążeń skupionych (zarówno sił, jak i momentów)
- w licach podpór
- po obu stronach przegubów
- na środku wycięć
Decydujące siły przekrojowe
W każdym przekroju szukane są zarówno największe, jak i najmniejsze siły przekrojowe.
Wykonywane jest to w następujący sposób:
- Sumowane są obciążenia stałe ze wszystkich przypadków obciążeń
- Sumowane są obciążenia zmienne we wszystkich grupach obciążeń
- Wyznaczane są odpowiednie siły przekrojowe z uwzględnieniem grup alternatywnych
Uwaga:
Opisywany tutaj program służy do obliczeń i wymiarowania belek prostych lub belek
ciągłych. Jeżeli stosunek szerokości w przęśle do wysokości belki jest mniejszy niż 2, układ
powinien być rozpatrywany jako tarcza i tak też projektowany.
Strona 7
Belka ciągła
Wprowadzanie danych
Ustawienia – Opcje programu
Okno opcji programu, otwierane poprzez MenuOpcjeUstawienia Programu DLT umożliwia
wprowadzenie różnych ustawień niezbędnych do obliczeń. Opcje wybierane są w zakładkach dla
poszczególnych typów (Ogólnie, Żelbet, Stal...)
Ogólnie
Ustawienie wprowadzania obciążeń:
Po zaznaczeniu opcji „Aktywna” jeżeli wartości obciążeń z lewej i prawej strony będą równe (gle/ple i
gpr/qpr) to po zmianie jednych z nich, wartości z drugiej strony również automatycznie zostaną
zmienione.
Osie podpór skrajnych w 1/3:
Po wybraniu tej opcji w podporach skrajnych osie nie zostaną umieszczone standardowo w środku
podpory, a w 1/3 jej szerokości.
Typ belki – Wybór norm – Wybór stanu obciążenia (jedno-/dwuosiowy)
Wprowadzanie danych zaczyna się od zakładki „Typ”.
Od wyboru rodzaju elementu oraz normy, według której będą przeprowadzane obliczenia, zależą
dostępne opcje, listy wyboru oraz tabele do wprowadzania danych.
Typ belki
Do wyboru są:
- Belka bez wymiarowania,
- Płyta żelbetowa,
- Belka żelbetowa,
- Belka stalowa,
- Aluminium,
- Belka drewniana.
Stan obciążeń:
Wybierz spośród jedno- lub dwuosiowego stanu obciążenia (za wyjątkiem płyty
żelbetowej).
Uwaga:
Obliczenia wg:
W tym miejscu wybrać można pożądany zestaw norm.
Uwaga:
Strona 8
Dla dwuosiowego stanu obciążenia konieczny jest zakupiony dodatkowy
moduł DLT-HS2 lub DLT-SB2 (zobacz aktualny cennik).
Zaktualizowaną listę zaimplementowanych Eurokodów oraz dostępnych
załączników krajowych znaleźć można na stronie internetowej
www.frilo.com >> Eurocode.
DLT
Wybór materiału
Belka bez wymiarowania
Dla tego typu belki należy zdefiniować wartości modułu sprężystości E i modułu Kirchhoffa G.
Płyta i belka żelbetowa
Materiały dostępne do wyboru zależą od wybranej wcześniej normy.
Beton
Dla betonów zwykłych dostępne są klasy aż do C100/115, natomiast dla betonów lekkich do LC 60/66.
Po wybraniu betonu lekkiego należy dodatkowo podać jego ciężar 
Stal zbrojeniowa
Dostępne rodzaje stali zbrojeniowej także zależą od wybranej wcześniej normy.
Trwałość i klasy ekspozycji
Przycisk
otwiera dodatkowe okno dialogowe Trwałość. Spełnienie wymagań ze względu na trwałość
zapewniane jest przez minimalną klasę betonu, minimalną otulinę zbrojenia oraz odchyłki, a także przez
dodatkowe parametry wynikające z klasy ekspozycji, jak na przykład dopuszczalna szerokość rozwarcia
rys. Istotne jest tutaj powiązanie z Klasami ekspozycji.
Stan graniczny użytkowania – pełzanie i skurcz betonu, 
Przycisk
otworzy kolejne okno dialogowe Pełzanie i skurcz betonu. Wartości te będą niezbędne przy
obliczaniu odkształceń w fazie I i II.
Strona 9
Belka ciągła
Wyznaczanie odkształceń w fazie I i II
Program uwzględnia zbrojenie podłużne (wprowadzane w Menu „Zbrojenie“). Jeżeli żadne zbrojenie nie
zostało zadane, jego wartość zostanie obliczona i przyjęta w każdym przekroju. Brak zaznaczenia opcji
„stopniuj zbrojenie na zginanie” spowoduje przyjęcie stałego, maksymalnego zbrojenia As = max
As(max Mf) = constant.
Wyniki przedstawiane są w formie tabelki Stan graniczny użytkowania – ugięcia.
x
Lokalizacja maksymalnego ugięcia w przęśle
fEI
Ugięcie w fazie I
fEI
Ugięcie w fazie I z uwzględnieniem pełzania
fEI
Ugięcie w fazie I z uwzględnieniem pełzania i skurczu
fEII
Ugięcie w fazie II
fEII
Ugięcie w fazie II z uwzględnieniem pełzania
fEII
Ugięcie w fazie II z uwzględnieniem pełzania i skurczu
f
Ostateczna wartość ugięcia
Podczas obliczania ugięć w fazie I pod uwagę brana jest idealna, założona sztywność belki
niezarysowanej oraz istniejące zbrojenie.
Następnie, po obliczeniu ugięć w fazie I, rozpatrywana jest faza II.
Poszczególne przęsła dzielone są na 10 elementów i dla każdego z tych elementów wyznaczana jest
zastępcza sztywność w fazie II. Obliczanie ugięć przeprowadzane jest zgodnie z punktem 7.4.3. normy EN
1992-1-1, opierając się na średniej sztywności dla quasi-stałej kombinacji obciążeń.
Współczynniki :
 = 1 - 1,0  0,5  ( Mcr / M ) oraz
EI = EI_II   + (1 -  )  EI_I
Obciążenia zmienne są rozpatrywane w quasi-stałej kombinacji obciążeń z częściowym współczynnikiem
bezpieczeństwa .
Strona 10
DLT
Ustawienia obliczeń
Stopniuj zbrojenie na zginanie
Zaznaczenie tej opcji ma podwójny skutek: w obliczeniach wg EN 1992-1-1 rozkład zbrojenia opiera się
jedynie na tym stopniowaniu.
Podczas analizy naprężeń ścinających wg Eurokodu uwzględniane jest zbrojenie podłużne. Jeżeli opcja
została zaznaczona, w danym punkcie założone zostanie obliczeniowo wymagane zbrojenie podłużne. W
przeciwnym wypadku zbrojenie, jakie jest wymagane w najbardziej wytężonym przekroju zostanie
założone dla całej belki. Jeżeli zbrojenie podłużne zostało zadane poprzez Moduł rozkładu zbrojenia DLTBEW w analizowanym punkcie zostanie przyjęte zbrojenie założone.
Stopniuj zbrojenie na ścinanie
Poprzez zaznaczenie tej opcji powodujemy rozkład zbrojenia na ścinanie, tj. strzemion w odstępach ~ h.
Zmienne Kz
Opcja pozwala na uwzględnienie zmienności wartości kz w obliczeniach, w przeciwnym wypadku
założona zostaje stała wartość wynosząca 0,875.
Ogranicz kx < 0,45 / 0,50
Zaznaczenie powoduje ograniczenie wartości względnej wysokości strefy ściskanej (x/h) dla obszarów
deformacji plastycznej wg EN 1992-1-1 (Rozdział 5.5, Punkt 4)
stałe  =
Pozwala na wprowadzenie stałej wartości kąta nachylenia ściskanych krzyżulców betonowych.
Pod uwagę powinny zostać wzięte zalecenia rozdziału 6.2.3, podpunktu 2 (równanie. 6.7) normy
EN 1992-1-1.
Dotyczy podpór skrajnych
Zaznaczenie tej opcji powoduje uwzględnianie stałej wartości kąta nachylenia krzyżulców betonowych
(„stałe “) tylko dla podpór skrajnych.
Delta MS
Pozwala na redukcję wartości momentów podporowych dla płyt i belek.
Pod uwagę należy wziąć zalecenia EN 1992-1-1 5.5: redukcja możliwa jest jedynie dla belek i płyt w
typowych konstrukcjach, stopień redukcji może wynosić maksymalnie 15% / 20%.
Program umożliwia obliczenia przy dowolnie założonej redukcji, nawet gdy wymagania stawiane przez
Eurokod nie są spełnione.
Eurokod zakłada maksymalny stopień redukcji momentu sięgający co najwyżej 15% / 20% dla
elementów zbrojonych stalą o normalnej ciągliwości lub do 30% dla stali zbrojeniowej o podwyższonej
ciągliwości. Odpowiednia redystrybucja zakładana jest przez program zgodnie z rozdziałem 5.5. normy
EN 1992-1-1. Ponadto zapewnione jest, że moment przęsłowy odpowiadający zredukowanemu
momentowi podporowemu nie przekracza maksymalnego, istniejącego momentu.
Płyta typu filigran
Tylko dla płyt żelbetowych: Weryfikacja styku belki z płytą
Współczynniki częściowe
Wprowadzenie częściowych współczynników bezpieczeństwa dla materiałów zgodnie z Eurokodem.
W tym miejscu zdefiniować można częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla betonu zgodnie z
Załącznikiem Krajowym A Eurokodu.
Strona 11
Belka ciągła
Zbrojenie
Należy wprowadzić dane dotyczące otuliny betonowej, położenia zbrojenia w przekroju, minimalnych
średnic zbrojenia podłużnego dolnego i górnego (min dos/dus), minimalnej średnicy zbrojenia na
ścinanie (strzemion, min dStrz).
Wartość otuliny jest niezbędna do rozkładu zbrojenia.
Położenie zbrojenia powinno zostać podane jako odległość od krawędzi przekroju elementu do środka
ciężkości pręta zbrojeniowego.
Zadane minimalne średnice prętów będą zastosowane we wstępnym rozkładzie zbrojenia. Wartości te
powinny zostać oszacowane i podane przez użytkownika aby zapobiec nieracjonalnym rozkładom
zbrojenia w elementach.
Belka stalowa
Możliwy jest wybór rodzaju stali według oznaczeń, wartości fyk są wyświetlane po prawej stronie okna
wyboru.
Wybierając opcję „wolne“ wartość granicy plastyczności fyk można wprowadzić ręcznie.
Wymiarowanie przeprowadzane jest zgodnie z normą EN 1993.
Współczynniki dla obciążeń stałych i zmiennych
Jeżeli wybrany zostanie Załącznik Krajowy do normy EN 1993, odpowiednie częściowe współczynniki
bezpieczeństwa zostaną przyjęte według normy EN 1990.
Ugięcia
Dopuszczalne ugięcia zakładane są dla przęseł środkowych jako równe L/300, natomiast dla wsporników
jako L/150. Należy zwrócić uwagę, że zmiany sztywności przęseł mają wpływ na wartości ugięć
wsporników.
Policz wymiar l dla wspornika
Jeżeli opcja zostanie zaznaczona, założona zostanie wymagana długość l dla wspornika. Dla krótkich
wsporników warunek fK <LK/150 może powodować nieracjonalne wartości przekrojów przy
wymiarowaniu.
Podparcie pasa górnego
Podczas wymiarowania wg EN 1993-1-1 warunek nośności na wyboczenie sprawdzany jest
automatycznie dla następujących miejsc podparcia – na podporze, w środku przęsła, w punktach
rozłożonych co 1/3 długości przęsła.
Analiza (dowód w stanie)
Wymiarowanie według EN 1993-1-1:
Poszczególne przekroje są sprawdzane i przyporządkowywane do odpowiednich klas, obliczenia
przeprowadzane są w oparciu o równania 6.1 i 6.2 EN 1993-1-1.
Strona 12
DLT
Aluminium
Obliczenia przeprowadzane są jedynie według normy DIN / DIN EN 1999. Dostępne opcje są podobne jak
dla opisanego powyżej dźwigara stalowego.
Belka drewniana
Dla belek drewnianych do wyboru są typy: drewno iglaste, drewno liściaste, drewno klejone warstwowo
i fornir (LVL).
Klasy użytkowania
Według EN 1995-1- 2.3.1.3
Naprężenia ścinające
Przy obciążeniach skupionych zlokalizowanych w pobliżu podpór opcjonalnie można przeprowadzić
analizę naprężeń ścinających ze zredukowaną siłą ścinającą w odległości h od lica podpory:
Tau ze zredukowanym Q = zredukowana siła poprzeczna
Tau z całkowitym Q
= całkowita siła poprzeczna
Tau ze zred. Q (krawędź podpory)
Dla belki bez przegubów rozpatrywany jest dopuszczalny wzrost naprężeń nad podporami pośrednimi.
W analizie naprężeń ścinających według DIN EN 1995-1-1 /NA 2010-12, możliwy wzrost dopuszczalnych
naprężeń ścinających uwzględniany jest dla przekrojów znajdujących się dalej niż 150 cm od czoła belki
drewnianej (DIN EN 1995-1-1/NA: 2010-12 NDP 6.1.7(2)).
Podparcie pasa górnego
Automatyczne sprawdzenie warunku wyboczeniowego jest przeprowadzane dla następujących miejsc
usztywnienia: na podporach, w środku przęsła, w co 1/3, 1/4, 1/5 lub 1/6 rozpiętości przęsła.
Strona 13
Belka ciągła
Ugięcia
Dop w
Umożliwia wprowadzenie dopuszczalnych wartości ugięć, jeżeli mają być inne niż zakładane przez
normę.
Oblicz Eta,f wspornika
Zaznaczenie tej opcji pozwala na sprawdzenie warunku ugięć także dla wsporników, o ile to możliwe. W
przeciwnym wypadku warunki dopuszczalnych ugięć wsporników są pomijane.
z odkształceniami od ścinania/od pełzania
Zaznaczenie tej opcji pozwala na uwzględnienie ugięć od ścinania lub pełzania.
Weryfikacja drgań
Weryfikacja według EN 1995-1-1 7.3
Modalny współczynnik tłumienia Ksi:
według „bauen mit Holz“ 11/2001 S.29
„Deckenschwingungen“ autorstwa Mohra istnieje kilka
możliwości zakładania modalnego współczynnika
tłumienia
0,01
dla stropów drewnianych z prostym ułożeniem
0,02
dla stropów drewnianych mocowanych przy
użyciu kleju, z dodatkowymi listwami
kierunkowymi
0,03
dla stropów drewnianych mocowanych
mechanicznie, z dodatkowymi listwami
kierunkowymi
Wprowadzenie wartości Ksi=0 spowoduje, że
weryfikacja drgań nie będzie przeprowadzana.
Oprócz współczynników Ksi i a1 wszystkie pozostałe
parametry, w tym obciążenia powierzchniowe, są
opcjonalne.
Obciążenia powierzchniowe są uwzględniane oprócz
zdefiniowanych obciążeń standardowych.
Strona 14
DLT
Wymiary
Zakładka umożliwia podanie długości i wymiarów przekrojów poprzecznych poszczególnych przęseł.
Dostępne kolumny zależą od wybranego wcześniej typu belki.
Rys: Tabela do wprowadzenie wymiarów belki żelbetowej.
Przęsło
Numeracja kolejnych przęseł. Przęsła są numerowane kolejno przez program, natomiast
wsporniki oznaczane są skrótami „wsp. le” dla wspornika lewego i „wsp. pr” dla wspornika
prawego. Podczas Usuwania lub dodawania wiersza tabeli nastąpi automatyczna
renumeracja przęseł.
L[m]
Wprowadzenie długości przęsła lub wspornika w metrach [m]
x[m]
Służy do określenia punktów zmiany przekroju poprzecznego na długości przęsła.
Wprowadź punkt lub punkty x w przypadku Zmian/załamań przekrojów poprzecznych.
Dla stałego przekroju poprzecznego w przęśle należy zostawić wartość x = L (wartość
domyślna).
Punkt odniesienia dla wartości x: x jest zazwyczaj odległością od lewej podpory, jedynie w
przypadku lewego wspornika jest to odległość od najbliższej (skrajnej lewej) podpory.
NrPrz
Numer przekroju poprzecznego. Po wybraniu wartości „0” z rozwijanej listy otwiera się
okno umożliwiające zdefiniowanie nowego przekroju.
Wybór przekroju poprzecznego: Umożliwia przypisanie wcześniej zdefiniowanego
przekroju do poszczególnych przęseł.
Przycisk <F5>: Otwiera okno pozwalające na edycję zdefiniowanych przekrojów bądź też
definicję nowych.
Elementy żelbetowe: Po naciśnięciu przycisku <F5> istnieje możliwość sprecyzowania
stopnia prefabrykacji – np. wymiarów nadbetonu do wykonania. Zobacz rozdział
Weryfikacja styku belki z płytą.
QTyp, bpo, hpo, b0, h0, bpu, hpu  zobacz Przekroje poprzeczne dla belek żelbetowych
Przesunięcie obciążeń VK
Obciążenia VK – zobacz rozdział Obciążenia wielu przęseł – zawsze odnoszą się do przęseł belek. Dla
belki bez wspornika wartość wprowadzona w kolumnie VK dotyczy lewej podpory. Jeżeli lewy wspornik
zostanie wprowadzony później, obciążenie zostanie rozłożone zakładając jako punkt odniesienia nowy
początek belki.
Jeżeli powyższa opcja jest zaznaczona, powoduje to, że obciążenia na belce rozłożone są zawsze w
odniesieniu do punktu pierwszej podpory.
To samo dotyczy analogicznie ugięć dla lewego wspornika.
Strona 15
Belka ciągła
Definiowanie, przypisywanie i edycja przekrojów poprzecznych
Kolumna „NrPrz” (Numer Przęsła) pozwala na wprowadzanie przekrojów, ich przypisywanie do
poszczególnych przęseł oraz edytowanie. System automatycznie przypisuje kolejny numer nowo
zdefiniowanemu przekrojowi. Przy wprowadzaniu kolejnych przęseł lub powierzchni dla każdego z nich
możliwe jest wybranie odpowiedniego numeru przekroju poprzecznego.
Dla jednego przęsła istnieje także możliwość przypisania kilku przekrojów poprzecznych poprzez
zdefiniowanie punktów nieciągłości x  zobacz „Przekroje poprzeczne – kilka przekrojów w jednym
przęśle“.
Dla przęseł ze stałym przekrojem poprzecznym w kolumnie x należy zostawić wartość domyślną x = L.
Definiowanie przekrojów poprzecznych
Aby zdefiniować nowy przekrój poprzeczny w kolumnie oznaczonej „nrPrz” należy wpisać wartość „0” i
wcisnąć <enter>, bądź wcisnąć klawisz <F5> kiedy kursor znajduje się w tej kolumnie.
Otworzy się okno dialogowe wyboru przekrojów poprzecznych, natomiast na przykład dla płyt
żelbetowych będzie możliwe zdefiniowanie szerokości b0 oraz wysokości h0.
Jeżeli wybranym typem belki jest belka żelbetowa, wyświetlone zostanie odpowiednio dostosowane
okno – zobacz rozdział Przekroje poprzeczne dla belek żelbetowych.
Nr.
Kolejny numer przekroju poprzecznego, nadawany automatycznie przez program.
Przekrój
spowoduje wyświetlenie okna
Wciśnięcie przycisku <F5> lub kliknięcie
„Wybór/edycja przekroju poprzecznego“. Umożliwia ono wybór przekroju
poprzecznego z predefiniowanej listy gotowych przekrojów bądź zadanie własnego
przekroju poprzez określenie geometrii oraz parametrów takich jak na przykład I, A, W.
Wprowadzenie Informacja pomocnicza, wyświetla czy przekrój jest zadany za pomocą STDAT
(przekrojów dostępnych w F+L), za pomocą podania wymiarów czy też parametrów –
wartości I, A, W.
Iy, A
Informacja pomocnicza
Przekroje złożone
Przekroje mogą być złożone z kilku profili L-, U-kształtnych lub dwuteowych. Liczbę
elementów, które wchodzą w skład przekroju złożonego, definiuje się w kolumnie
„przekroje złożone”.
Sztywności poszczególnych profili są dodawane w obliczeniach, nie uwzględnia się
natomiast wpływu spawania kilku profili. Generalnie, dwa profile są traktowane
podobnie jak dwa pręty znajdujące się obok siebie – każdy z nich przenosi odpowiednią
część obciążenia. Jeżeli zdefiniowane są przekroje niesymetryczne, dodatkowo zakłada
się Iyz = 0.
Strona 16
DLT
obrócony
Zadany profil może być ułożony standardowo, bądź też obrócony o kąt 90°.
opcja odznaczona
= ułożenie standardowe, oś w osi z
opcja zaznaczona
= obrót o 90°
Uwaga:
wzmocniony
Niesymetryczne przekroje poprzeczne (na przykład przekroje kątowe) nie
są wprowadzane zgodnie z ich głównymi osiami bezwładności, ale osie
układu odniesienia są równoległe do ramion kątownika.
Elementy drewniane o prostokątnych przekrojach poprzecznych mogą być
wzmocnione profilami stalowymi  zobacz rozdział
„Przekroje poprzeczne belek drewnianych – wzmacnianie profilami stalowymi“.
Przypisywanie istniejących przekrojów poprzecznych
Przypisywanie przekrojów poprzecznych do poszczególnych przęseł odbywa się przez rozwinięcie listy z
numerami przekrojów za pomocą przycisku strzałki i wybór odpowiedniego numeru przekroju.
Edycja przekroju poprzecznego
Aby edytować którykolwiek z wprowadzonych przekrojów poprzecznych należy wcisnąć przycisk <F5>
podczas gdy kursor znajduje się w kolumnie „NrPrz” (wyjątek: gdy wybranym typem elementu jest płyta
żelbetowa, w tym przypadku dane geometryczne – szerokość i wysokość – wprowadza się bezpośrednio
w kolumnach tabeli.)
Wciśnięcie przycisku <F5> pozwoli na otworzenie okna Edycja przekroju poprzecznego, w którym będzie
można wprowadzać zmiany dotyczące kolejnych przekrojów, a następnie zatwierdzać je przyciskiem „OK”.
Przekroje poprzeczne dla belek żelbetowych
W kolumnie oznaczonej „TypPrz” istnieje możliwość wyboru typu przekroju poprzecznego (prostokątny,
płyta górą itd.) lub wybór przekroju specjalnego, po zaznaczeniu którego otwiera się kolejne okno.
Dla każdego przekroju poprzecznego określić należy odpowiednie wartości (bpgóra, hpgóra, b0, h0, bpdół,
hpdół) – zobacz też: rysunek poniżej.
Rys.: Kształty przekrojów do wyboru.
Wciśnięcie klawisza <F5> w kolumnie „NrPrz” powoduje otworzenie się okna, w którym zdefiniować
można także rodzaj połączenia belki z płytą (żadne, gładkie, szorstkie…).
Strona 17
Belka ciągła
Przekroje poprzeczne belek drewnianych – wzmacnianie profilami stalowymi
Belki drewniane o prostokątnym przekroju poprzecznym mogą być wzmacniane profilami stalowymi.
Aby wybrać tą możliwość, należy zaznaczyć opcję „wzmocnienie” w ostatniej kolumnie tabeli.
Automatycznie utworzony zostanie kolejny wiersz, w którym możliwy będzie wybór lub zdefiniowanie
stalowego profilu do wzmocnienia belki.
Podczas obliczeń sił przekrojowych, sztywności obu profili są dodawane, natomiast profil stalowy jest
przyjmowany jako St37.
W przypadku uwzględniania dwuosiowego stanu obciążeń, końcowa sztywność względem osi z jest
wyznaczana według wzoru:
EIeff =
EI + A i ⋅ e 2
Profile stalowe mogą być dołączane z jednej lub z obu stron, natomiast wpływ profili wzmacniających
dołączonych tylko z jednej strony belki (skręcanie) nie jest uwzględniany.
Podczas analizy naprężeń siły przekrojowe są rozkładane proporcjonalnie do sztywności. Dla profili
stalowych przeprowadzane jest także sprawdzenie połączenia.
Naprężenia w profilach stalowych, które mogą występować z powodu możliwości skurczu drewna, nie są
brane pod uwagę przez program.
Podczas graficznego wyświetlania wyników pokazany jest moment całkowity, bez rozkładu na
poszczególne składowe przekroju.
W literaturze fachowej wzmacnianie profilami stalowymi jest przeprowadzane jedynie dla belek
wolnopodpartych, mimo że realizuje się je często także w przypadku belek ciągłych. Dlatego też, jeżeli w
programie zadane zostanie wzmocnienie któregoś z środkowych przęseł belki wieloprzęsłowej, należy
liczyć się z następującym ograniczeniem - na początku i na końcu przęsła zostanie zdefiniowany niewielki
obszar bez wzmocnienia, chyba że przekrój stalowy jest połączony z belką poza osiami podpór.
Strona 18
DLT
Przekroje poprzeczne – kilka przekrojów w jednym przęśle
Jeżeli przekrój poprzeczny zmienia się na długości przęsła, poszczególne przekroje powinny zostać
zadane w tabeli korzystając z parametru x opisującego odległość od najbliższej lewej podpory.
x
Odległość punktu zmiany przekroju od najbliższej lewej podpory [m].
Lewy wspornik:
Jako punkt odniesienia dla wartości x lewego wspornika przyjmuje się także oś
pierwszej, lewej podpory
 zobacz przykład poniżej.
Po wpisaniu wartości x < L automatycznie pojawi się kolejny wiersz pozwalający na zadanie
nowego przekroju. Wprowadzanie danych dla danego przęsła zakończy się gdy w kolumnie x
zostanie wpisana wartość x = L.
Zmiany przekrojów poprzecznych należy wprowadzać kolejno od lewej do prawej strony.
Dla skokowych zmian przekrojów poprzecznych należy zadać osobne przekroje po lewej i po
prawej stronie punktu zmiany  por. rysunek powyżej.
NrPrz Numer przekroju. Dla pierwszego przekroju w pierwszym przęśle automatycznie zostaje
przypisane oznaczenie „1”.
Strona 19
Belka ciągła
Okno „wybierz/zmień przekrój”
Okno pozwalające na wybór odpowiedniego przekroju poprzecznego lub jego edycję można otworzyć
przez kliknięcie przycisku <F5> podczas gdy kursor umieszczony jest w kolumnie „Przekrój”.
Rys: Okno wyboru przekroju poprzecznego belki drewnianej (ze wzmocnieniem).
W zależności od określonego wcześniej typu belki, podczas definiowania przekroju poprzecznego do
wyboru mamy możliwości:
- Dane profili Frilo
- Wymiary
- Parametry – I, A, W
- Aplikacje dla przekrojów poprzecznych FRILO Q1, Q2, Q3
Strona 20
DLT
Podpory
Nr
Numer porządkowy kolejnej podpory
Rodzaj
Dla elementów żelbetowych lub drewnianych rodzaj podparcia można określić
wybierając z listy odpowiedni numer.
Żelbet:
1
Punktowa
2
Mur
3
Betonowa bezpośrednia (z minimalnym momentem podporowym)
4
Betonowa pośrednia
5
Betonowa bezpośrednia (bez minimalnego momentu podporowego)
Drewno:
1
bezpośrednie
2
pośrednie
Szerokość
W tej kolumnie należy podać szerokość podpór w [cm].
Grubość
Głębokość podparcia w [cm] - (tylko dla drewna)
x
W kolumnie oznaczonej jako „x” podaje się podaje się położenie podpory względem
lewego końca belki. Poprzez edycję tej wartości można zmienić rozpiętość przęsła.
Wprowadzone obciążenia zostają automatycznie przekonwertowane na obciążenia
związane z belką i zostają w swoim pierwotnym położeniu.
Poprzez wprowadzenie dodatkowej podpory istnieje możliwość wygenerowania np.
belki trójprzęsłowej zamiast dwu.
Jeżeli wszystkie podpory są identyczne można zaoszczędzić czas na wprowadzanie danych poprzez
zaznaczenie opcji „Wszystkie podp. identyczne”.
Strona 21
Belka ciągła
Usztywnienia
Definiowanie rzeczywistych usztywnień odbywa się poprzez
wprowadzenie następujących danych:
Podpora:
Numer Podpory
Rodzaj:
Rodzaj podparcia słupa:
Kier:
przegubowe:
należy wprowadzić „0“
sztywne:
należy wprowadzić „1“
Kierunek ograniczenia przemieszczeń:
dół
„1“
góra
„2“
(wzdłuż osi y)
dla analizy dwuosiowego stanu obciążenia
przód
„3“
tył
„4“
(wzdłuż osi z)
h:
wysokość słupa [m]
b:
wymiar słupa w kierunku prostopadłym do osi belki [cm]
d:
wymiar słupa w kierunku równoległym do osi belki [cm]
Jeżeli w jednym punkcie znajduje się zarówno słup poniżej, jak i powyżej belki, słupy te powinny zostać
wprowadzane jeden po drugim w kolejnych wierszach tabeli, z tym samym numerem podpory.
Sztywności na skręcanie są sumowane.
c3 =
c2 =
3◊E ◊I
h
3 ◊ E ◊ Igóra
hgóra
+
4 ◊ E ◊ Idół
hdół
Usztywnienia podpór końcowych
Dla podpór końcowych istnieje możliwość
wprowadzenia procentowych wartości
usztywnień. Program traktuje je jako sztywności na skręcanie. W tym przypadku niemożliwe jest
zdefiniowanie rzeczywistych usztywnień w miejscach podpór końcowych.
Procentowe wartości usztywnień są rozwiązaniem szacunkowym. Dokładne odwzorowanie warunków
brzegowych wymaga wprowadzenia rzeczywistych sztywności skrętnych!
Strona 22
DLT
Przeguby
Lokalizację przegubów definiuje się przez wprowadzenie w tabeli numeru przęsła, w którym ma się
znaleźć przegub, oraz odległości przegubu od najbliższej lewej podpory („x1”).
Podpory sprężyste
Podparcia sprężyste można definiować poprzez przykładanie obciążenia jednostkowego do elementu w
miejscu podparcia.
Wartość współczynnika sprężystości wynika z równania: C=obciążenie jednostkowe/odkształcenie
Einheitslast
C=
Verformung
Dla pojedynczych elementów: C = E ◊
A
h
Strona 23
Belka ciągła
Otwory w belkach żelbetowych
Dla belek żelbetowych istnieje możliwość definiowania otworów o kształcie prostokątnym lub okrągłym.
PK
Punkt odniesienia niezbędny do zlokalizowania otworu (por. rysunek powyżej)
1:
oś skrajnej, lewej podpory
2:
lewa krawędź belki.
Odniesienie
Punkt odniesienia w otworze (por. rysunek powyżej)
1:
oś otworu
2:
lewa krawędź otworu
Przęsło
Jeżeli zdefiniowana belka jest wieloprzęsłowa, należy określić numer przęsła, w którym
zlokalizowany jest otwór.
Rodzaj
1:
Otwór prostokątny (wymiary: Odst, dk, h, L)
2:
Otwór okrągły (wymiary: Odst, dk, D)
Odst
Odległość otworu od osi lewej podpory bądź od krawędzi belki, w zależności od tego, co
zostało zdefiniowane w kolumnie PK, podana w [m]
dk
odległość między dolną krawędzią belki, a dolną krawędzią lub skrajnym punktem otworu
h/D
wysokość lub średnica otworu, w zależności od jego kształtu
L
Długość otworu (dla kształtów prostokątnych). Długość otworu nie powinna przekraczać
wartości 1/3 rozpiętości przęsła.
Jeżeli w obszarze otworu występują obciążenia skupione, nośność przekroju w tym miejscu powinna
zostać dodatkowo sprawdzona.
Weryfikacja i obliczenia przeprowadzane są zgodnie z Zeszytem 399 DAfStb zarówno dla otworów
prostokątnych, jak i dla okrągłych.
Sprawdzenie przeprowadzane jest z uwzględnieniem kombinacji dla maksymalnego i minimalnego
momentu oraz dla maksymalnej i minimalnej siły poprzecznej w środku otworu. Siła poprzeczna
rozkładana jest na półkę górną i dolną zgodnie ze stosunkiem ich sztywności. Stąd wynikają poniższe
warunki graniczne:
Co najmniej 70% dodatnich wartości momentów oraz co najwyżej 90% wartości siły poprzecznej jest
przypisywane półce górnej, natomiast jeżeli grubość półki dolnej jest mniejsza niż 8 cm, całkowita
wartość siły poprzecznej przypisywana jest do półki górnej, natomiast półka dolna pełni wówczas jedynie
rolę cięgna.
Analogiczne, odwrócone, warunki dotyczą ujemnych wartości momentów.
Z powodu wpływu siły poprzecznej analiza zginania z rozciąganiem lub zginania ze ściskaniem powinna
zostać przeprowadzona dla półek belki. Zakładana odległość osi zbrojenia od krawędzi elementu to d1
dla półki dolnej i d2 dla półki górnej.
Ponadto zbrojenie na ścinanie wymagane jest po obu stronach otworu.
Strona 24
DLT
Jeżeli wymiary otworu L oraz h są mniejsze niż d0 / 10, powyższa analiza nie jest przeprowadzana.
Zgodnie z metodą zawartą w Zeszycie 399 DAfStb otwory, których krawędź znajduje się w odległości <
d0 lub mniejszej niż 0,1 * rozpiętość przęsła, nie mogą być obliczane.
Strona 25
Belka ciągła
Wprowadzenie obciążeń
Tabele pozwalające na zdefiniowanie różnego typu obciążeń są dostępne po kliknięciu w odpowiednie
zakładki (tj. Obciążenia przęsłowe, obciążenia na całej długości itd.)
Uwagi
W tej zakładce umieścić można komentarz, który zostanie wyświetlony na wydruku
raportu razem z zestawieniem obciążeń.
Ciężar własny
Możliwy jest wybór spośród trzech opcji:
brak
bez uwzględniania ciężaru własnego
całkowity
uwzględniany jest całkowity ciężar własny belki oraz płyty na szerokości współpracującej
uwzględnij tylko środnik
obliczany jest jedynie ciężar własny środnika
W programie założone zostało, że obciążenia przyłożone są do górnej
krawędzi belki. Dodatkowa analiza powinna zostać przeprowadzana dla
innych punktów przyłożenia obciążeń.
Dodatnie wartości obciążeń oznaczają zgodność ich zwrotów z pokazanym
poniżej rysunkiem przekroju poprzecznego:
W przypadku dwuosiowego stanu obciążenia dla każdego obciążenia można podać kąt, który pozwala
sprecyzować kierunek działania obciążenia. Rozkład obciążenia na kierunki y i z odbywa się
automatycznie.
Dla kąta :
 = 0° obciążenie w kierunku z (pionowe)
 = 90° obciążenie w kierunku y (poziome)
Strona 26
DLT
Obciążenia przęsłowe
Obciążenia ciągłe zadawać można dla poszczególnych przęseł, wyróżnia się tutaj 6 typów obciążenia
(1..6). Dla obciążeń wielu przęseł dostępnych jest 10 typów obciążenia (1..6 i 11..16).
Obciążenia podzielone są na wartości g i q.
Rys.: Tabela wprowadzania obciążeń dla wielu przęseł.
Rodzaj
Rodzaj obciążenia. Obciążenia zadawane są poprzez wprowadzenie ich rodzaju oraz
odpowiednich wartości g i q zobacz rozdział Rodzaje obciążeń.
PK
Punkt odniesienia. Kolumna wyświetlana jest jedynie podczas definiowania obciążeń dla
wielu przęseł. Jako punkt odniesienia dla wprowadzanych obciążeń przyjmować można
lewą, skrajną krawędź belki lub oś pierwszej podpory. Jeżeli belka posiada wspornik,
wartość PK=0 odnosi się do lewej, skrajnej krawędzi, natomiast jeżeli nie ma wspornika z
lewej strony, wartość PK=0 oznacza, że początek układu odniesienia znajduje się w osi
podpory.
Wskazówka: Warto wprowadzić przykładowe wartości aby na konkretnych danych
zobaczyć działanie tej opcji w oknie graficznym.
Gle
Wartość obciążenia g1 z lewej strony [kN , kN/m]
Qle
Wartość obciążenia q z lewej strony [kN , kN/m]
Odległość
Dla obciążeń przęsłowych:
Odległość (a) od lewej podpory [m].
Dla obciążeń zadawanych na lewym wsporniku, wartość a określa odległość od lewego
końca wspornika.
Dla obciążeń wielu przęseł:
Odległość (a) do skrajnej krawędzi belki + PK [m]
 zobacz rozdział Rodzaje obciążeń
Gpr
Wartość obciążenia g2 z prawej strony [kN , kN/m]
Qpr
Wartość obciążenia q z prawej strony [kN , kN/m] ]
Dług
Długość obciążenia (b) [m]  zobacz rozdział Rodzaje obciążeń.
Dług2
Długość obciążenia (c) [m]  zobacz rozdział Rodzaje obciążeń.
Współ.
Współczynnik dla danego obciążenia
Kąt
Kąt przyłożenia obciążenia (kolumna dostępna tylko w przypadku
dwuosiowego stanu obciążenia)
Wprowadzanie: 0° = pionowe, 90° = poziome.
Strona 27
Belka ciągła
z pozycji
W tym miejscu możliwe jest wprowadzenie krótkiego (max. 6 znaków) opisu obciążenia
Importowanie obciążeń ). Tekst zostanie umieszczony także na wydruku.
KU-Grp
Grupa oddziaływań.
Możliwość wyboru grupy oddziaływań z listy (Powierzchnie mieszkalne, biurowe...)
Możliwość definiowania nowych grup oddziaływań dostępna jest w
MenuOpracujGrupy oddziaływań.
 zobacz rozdział Grupy oddziaływań
 zobacz też rozdział
Wymiarowanie domyślne – interpretacja współczynników kombinacyjnych
W zależności od wybranych grup obciążenia, dla obciążeń zmiennych przypisywane są
odpowiednie wartości współczynników Ψ, jeżeli kilka różnych grup oddziaływania zostało
wykorzystanych.
Raz-Grp
Alt-Grp
Grupy równoczesności.
W tej kolumnie można zdefiniować obciążenia, które występują równocześnie w jednej
grupie (wartości > 0)
0
Brak równoczesności, obciążenia występują osobno
1,2,...
Obciążenia przypisane do jednego przypadku obciążeń, na przykład 1,
występują równocześnie. Jest to przydatne na przykład dla obciążeń dodatnich
lub ujemnych, które działają jednocześnie.
Grupy alternatywne.
Obciążenia należące do jednej grupy alternatywnej wykluczają się i nie mogą oddziaływać
równocześnie, na przykład działanie wiatru z dwóch różnych kierunków.
Zobacz też Grupy obciążeń
Wskazówka: Powyższe możliwości wyboru grup oddziaływań, grup jednoczesności czy grup
alternatywnych dotyczą jedynie obciążeń zmiennych (Q). Obciążenia stałe (G) występują
zawsze.
Strona 28
DLT
Rodzaje obciążeń
Poniższe rysunki ilustrują sposób zadawania obciążeń przęsłowych i obciążeń na wielu przęsłach.
Obciążenie wielu przęseł
Obciążenia wielu przęseł mogą być zdefiniowane za pomocą 10 różnych rodzajów obciążenia (1..6 i
11..16), podzielonych na oddziaływania stałe i zmienne. Punktem odniesienia jest zawsze lewy, skrajny
koniec belki.
Jeżeli rodzaj obciążenia < 10, obciążenia zmienne definiowane są na danym przęśle.
Rodzaje obciążeń o numerach 11, 14, 15, 16 nie uwzględniają rozkładu wartości obciążenia zmiennego q
na poszczególne przęsła, ale pozwalają na potraktowanie belki jako całości. Przykładowo, typ 11 pozwala
zadać obciążenie śniegiem na całej długości belki.
Strona 29
Belka ciągła
Osiadanie podpór
Dla każdej podpory można zadać osiadanie w [cm].
Jeżeli dostępna jest opcja „dwuosiowy stan obciążenia”, osiadanie można zadawać osobno w dwóch
kierunkach, y oraz z. W programie podstawowym dostępne jest jedynie osiadanie na kierunku z.
Optymalizacja przekrojów stalowych i drewnianych nie jest możliwa dla przypadku obciążenia
osiadaniem podpór.
Podpora:
Numer Podpory
fz:
Osiadanie w kierunku z [cm]
fy:
Osiadanie w kierunku y [cm] (dostępne tylko dla dwuosiowego stanu obciążenia)
KU:
Możliwość przypisania obciążenia do konkretnej grupy obciążeń.
Przekroje dla wyników
Program przeprowadza obliczenia dla wszystkich zadanych punktów. W tym miejscu można zadać
przekroje, w których powinny zostać wykonane obliczenia.
Przekroje definiuje się poprzez wprowadzanie numeru przęsła oraz odległości „x1” od najbliższej, lewej
podpory w [m].
Dla lewego wspornika wartość „x1” oznacza odległość od skrajnej lewej podpory.
Oprócz możliwości zadawania ciągłego obciążenia liniowego dla belki istnieje także opcja zdefiniowania
obciążenia powierzchniowego.
Strona 30
DLT
Grupy oddziaływań
Okno definicji grup oddziaływań można otworzyć poprzez MenuOpracujGrupy Oddziaływań lub
klikając przycisk <F5> z kursorem umieszczonym w tabeli obciążeń.
Nowa
Otwiera okno pozwalające na
zdefiniowanie nowej grupy
oddziaływań.
Opracuj
Umożliwia edycję wcześniej
stworzonej grupy oddziaływań.
Kasuj
Usuwanie wybranych grup
oddziaływań.
Nie można usuwać istniejących, domyślnych grup oddziaływań ani grup
oddziaływań, które zostały utworzone wcześniej i zatwierdzone przyciskiem „OK”
zamykającym okno definicji grup oddziaływań.
Psi0 bis Psi2
współczynniki kombinacyjne
Rodz
Wybór typu oddziaływania – zmienne lub wyjątkowe
Gamma
Częściowy współczynnik bezpieczeństwa przypisywany do poszczególnych
obciążeń:
GammaG dla obciążeń stałych,
GammaQ dla obciążeń zmiennych,
GammaP dla sprężania.
Rodzaj materiału jest uwzględniany w obliczeniach poprzez częściowy materiałowy
współczynnik bezpieczeństwa (GammaM).
Dla obliczeń stanu granicznego użytkowania przyjmowana jest wartość Gamma =
1,0.
Strona 31
Belka ciągła
Grupy obciążeń
Do grup obciążeń przypisywane są jedynie obciążenia zmienne, natomiast obciążenia stałe są brane pod
uwagę zawsze.
Poszczególne obciążenia z jednej lub kilku różnych grup można określać jako działające równocześnie
bądź wykluczające się (alternatywne). Metoda ta nawiązuje do standardowych kombinacji przypadków
obciążeniowych.
Przykład: grupy oddziaływań i grupy obciążeń w jednym elemencie
Obciążenia 1 i 2 należą do 1 grupy oddziaływań, natomiast obciążenia oznaczone numerami 3 i 4 do
kolejnej grupy oddziaływań, oznaczonej numerem 2.
Załóżmy, że obciążenia 1 i 2 są obciążeniami od wiatru
działającego z jednego kierunku, które zawsze występują
równocześnie. Obciążenia 3 i 4 są obciążeniami od wiatru
działającego na innym kierunku.
Biorąc pod uwagę fakt, że wiatr może działać w tym
samym czasie tylko na jednym kierunku, obie grupy
jednoczesności (1 i 2) zostały przypisane do jednej grupy
alternatywnej.
W rezultacie tylko jedna z dwóch grup równoczesności (lub żadna z nich) jest brana pod uwagę podczas
wymiarowania, w zależności od tego czy obciążenia te są decydujące podczas obliczeń.
Dwuosiowy stan obciążenia
Moduł dodatkowy dla belek stalowych i drewnianych: DLT-HS2 lub żelbetowych: DLT-SB2.
Moduły te nie są zawarte w podstawowym pakiecie programu DLT i muszą zostać zakupione osobno.
Dla poszczególnych obciążeń umożliwiają zadanie kąta jego przyłożenia.
Kąt przyłożenia obciążenia :
 = 0° obciążenie w kierunku z (pionowe)
 = 90° obciążenie w kierunku y (poziome)
Dla wszystkich pozostałych kątów przyłożenia obciążenie jest automatycznie rozkładane na składową
pionową i poziomą, qy oraz qz.
Osiadanie podpór może zostać wprowadzone osobno dla obu kierunków.
Schemat statyczny jest taki sam w kierunku obu osi, to znaczy że ilość podpór i ich lokalizacja musi się
zgadzać dla obu kierunków. Jeżeli jest taka konieczność w przypadku braku podpory można zdefiniować
w danym kierunku niewielkie podparcie sprężyste.
Przeguby pracują w taki sam sposób zarówno względem osi y, jak i osi z.
Podparcia sprężyste oraz usztywnienia, także na końcach belki, mogą być definiowane osobno dla
każdego z kierunków.
Minimalne wartości wyników dla zaznaczonych obszarów zawierają maksymalne lub minimalny moment
My razem z odpowiednimi wartościami Mz, Vz i Vy. My i Vz odpowiadają pionowemu kierunkowi
oddziaływań, natomiast Mz i Vy kierunkowi poziomemu.
Maksymalne momenty przęsłowe mogą różnić się nieco od rzeczywistych wartości maksymalnych
ponieważ nie są one wyznaczane bezpośrednio, w rzeczywistości siły poprzeczne są wyznaczane w ntych punktach, tak samo jak zmiany przekroju poprzecznego czy obciążenia.
Strona 32
DLT
Belki stalowe
Dla wszystkich wybranych przekrojów prezentowane są naprężenia oraz wartości współczynnika Eta ().
Dla każdego przęsła wyświetlić można ugięcia w każdym z kierunków oraz ich wypadkową. Współczynnik
 odnosi się do całkowitego ugięcia końcowego.
Belki drewniane
Dla każdego wybranego przekroju obliczane są naprężenia od zginania oraz od ścinania, które następnie
są umieszczane i drukowane w osobnych tabelach. Pokazany jest również stopień wykorzystania .
Redukcja obciążeń skupionych w pobliżu podpór nie jest rozważana w przypadku dwuosiowego stanu
obciążenia.
Dla belek charakteryzujących się stałym przekrojem poprzecznym korzystać można z tego samego okna
wymiarowania co dla jednoosiowego stanu obciążenia, natomiast w przypadku wieloczęściowych,
złożonych przekrojów poprzecznych wartości sztywności mogą być sumowane.
Belki żelbetowe
Wymiarowanie belek żelbetowych w dwuosiowym stanie obciążenia przeprowadzane jest analogicznie
do I rzędowej analizy żelbetowych słupów – bez uwzględniania mimośrodu niezamierzonego ea.
Redukcja momentów nad podporami ciągłymi nie jest przeprowadzana, natomiast zbrojenie podłużne w
tym przypadku zostaje skoncentrowane w narożach. Sprawdzenie minimalnych momentów nad
podporami ciągłymi oraz minimalnych momentów przęsłowych również nie jest wykonywane.
Importowanie obciążeń
Importowanie obciążeń z innych elementów
Ważne! Możliwość importu dotyczy jedynie sił, nie momentów.
W tabeli obciążeń dla dwóch rodzajów obciążenia (Rodzaj 1 – obciążenie równomiernie rozłożone oraz
rodzaj 2 – obciążenie skupione) istnieje możliwość importu wartości. Gdy kursor umieszczony jest w
odpowiedniej kolumnie (na przykład w kolumnie Gle), należy wcisnąć klawisz <F5>. Jeżeli obliczenia
zostały wcześniej przeprowadzone i ich wyniki są dostępne, otworzy się okno z dostępnymi obliczonymi
elementami.
Jeżeli dla danego elementu obliczenia były przeprowadzane względem obu osi, można zdecydować czy
reakcje podporowe mają pochodzić z kierunku z, czy z kierunku y.
Po wyborze elementu, z którego chcemy przekazać obciążenia, pojawia się okno z listą dostępnych
obciążeń.
Jeżeli wybrany został wiersz zawierający „G” i „Pmax”, te wartości zostaną przeniesione do tabeli
wprowadzania obciążeń. Dla obciążeń skupionych dodatkowo trzeba określić ich położenie, poprzez
kolumnę „Odst.”.
Jeżeli obciążenie oznaczone jako „Pmin” jest ujemne, natomiast jego wartość jest większa niż „G”, to
obciążenie również powinno zostać uwzględnione później, po analizie unoszenia podpór.
Strona 33
Belka ciągła
Obliczanie i wymiarowanie
Wymiarowanie domyślne – interpretacja współczynników
kombinacyjnych
Wprowadzanie (drzewo główne) Wytyczne wymiarowania
Według objaśnień Prof. Grünberga do norm obciążeniowych, istnieją różne sposoby określania relacji
obciążeń użytkowych i zmiennych, w zależności od rodzaju oddziaływania. Wybór jednego z trzech
podejść możliwy jest w oknie „Wytyczne wymiarowania”, w ramce „Zależności oddziaływań”.
Wszystkie obciążenia użytkowe i zmienne są
niezależne
Opcja ta odnosi się do tradycyjnego podejścia, że
wszystkie obciążenia zmienne mogą być swobodnie
zestawiane w kombinacjach z innymi obciążeniami,
dopóki obciążenie wiodące i odpowiednie
współczynniki  są zachowane.
Obciążenia użytkowe i zmienne są zależne
Wybór tej opcji oznacza, że wszystkie obciążenia
zmienne są traktowane jako jedna grupa, analogicznie
wszystkie obciążenia użytkowe. To znaczy, że wartości
obciążeń każdej kategorii można superponować (bez
współczynników kombinacyjnych), przypisując
największy współczynnik  dla odpowiedniej kategorii.
Wszystkie obciążenia użytkowe i zmienne są zależne
Wszystkie obciążenia użytkowe i zmienne działają jako
jedna grupa obciążeń. To znaczy, że wszystkie
obciążenia są dodawane (bez współczynników
kombinacyjnych) i dla całej grupy przypisywany jest
jeden, odpowiednio największy, współczynnik  kiedy
zestawia się je w kombinacjach z innymi obciążeniami.
Wytyczne wymiarowania dla oddziaływań kategorii H
Tutaj można zdefiniować czy kategoria H powinna być uwzględniana równocześnie z innymi
obciążeniami zmiennymi.
Alternatywnie, można zapewnić, że oddziaływania z kategorii H będą (lub nie będą) równoczesne z
obciążeniem śniegiem i/lub wiatrem.
Opcja ta ma następujące podstawy:
Norma EN 1991-1-1 (poprawka z 1 września 2009), punkt 3.3.2 sugeruje, że obciążenia użytkowe na
dachach nie musi być rozpatrywane z jednocześnie działającym śniegiem albo wiatrem.
Współczynniki kombinacyjne dla obciążenia śniegiem
Zgodnie z wytycznymi MLTB 09/2008, 5.1/1 obciążenia śniegiem powinny być przemnożone przez
współczynnik kombinacyjny Ψ2 = 0,5, jak jest to określone w równaniu (12) normy DIN 4149
(zastępującej normę DIN 1055-100). W tym miejscu programu użytkownik ma możliwość wyboru
wartości współczynnika kombinacyjnego dla śniegu.
Strona 34
DLT
Współczynnik szerokości współpracującej bm
Zgodnie z normą DIN 4149 [2005-04] 8.3.6.2 (3) szerokość współpracująca płyty powinna zostać
ograniczona w zależności od istniejących podpór (słupów) oraz grubości płyty. Współczynnik bm pozwala
na ograniczenie szerokości współpracującej płyty do wartości równej sumie szerokości belki oraz
grubości płyty przemnożonej przez współczynnik bm.
Strefa trzęsienia ziemi według normy DIN 4149 [2005-04]
Strefa trzęsienia ziemi zostanie dla informacji zawarta w raporcie z obliczeń.
Klasa plastyczności według normy DIN 4149 [2005-04]
Klasa plastyczności jest używana do sprawdzenia niezawodności stali zbrojeniowej.
Kombinacje
Przypadek obciążenia g definiowany jest dla obciążeń stałych, natomiast przypadki obciążenia q dla
obciążeń zmiennych. Obciążenia, które należą do jednej grupy równoczesności są przypisywane do
jednego przypadku obciążenia.
Spośród wygenerowanych przypadków, wartości obciążeń są zawarte w kombinacjach jako jednokrotne
lub przemnożone przez współczynnik . Przy większej liczbie oddziaływań niezależnych, oddziaływanie
wiodące jest określane dla każdej siły przekrojowej.
Kombinacje tworzone są zgodnie z podstawowymi regułami normy EN 1990. Jeżeli zadane zostało
jakiekolwiek obciążenie wyjątkowe, używane są zasady kombinacji dla obciążeń wyjątkowych. W
przypadku, kiedy określono kilka obciążeń wyjątkowych, tylko jedno z nich, decydujące, jest brane pod
uwagę przy wymiarowaniu. Wyjątek: kilka obciążeń wyjątkowych zostało przypisanych do jednej grupy
równoczesności.
Zgodnie z normą DIN EN 1991/NA, wartości charakterystycznych obciążeń śniegiem mogą zostać
zwiększone poprzez współczynnik dla sytuacji wyjątkowej, na przykład jeżeli budynek zlokalizowany jest
w północnych Niemczech. Możliwość tą zapewnia opcja „współczynnik obciążenia śniegiem jako
wyjątkowym”.
Strona 35
Belka ciągła
Wymiarowanie elementów żelbetowych
Wymiarowanie na zginanie według Eurokodu EN 1992
Weryfikacja nośności
Siły przekrojowe do wymiarowania elementu na zginanie są wyznaczanie zgodnie z normą DIN EN 19921, Rozdział 5. Kombinacje bazują na wytycznych Eurokodu EN 1990, natomiast samo wymiarowanie
przeprowadzane jest w oparciu o Eurokod EN 1992-1-1, Rozdział 6.
Zbrojenie dolne w przęsłach obliczane jest na maksymalny moment przęsłowy. Jeżeli moment w przęśle
jest ujemny, obliczane jest także niezbędne zbrojenie górne.
Wymiarowanie przeprowadzane jest również w miejscach zmiany przekroju poprzecznego oraz we
wcześniej zadanych punktach. W obliczeniach brany pod uwagę jest tutaj moment o wartościach
dodatnich. Jeżeli nie ma momentów dodatnich, uwzględniane są maksymalne wartości momentów
ujemnych.
Jeżeli w przekroju występuje również moment ujemny, obliczane jest także zbrojenie górne.
Momenty ujemne nie są sprawdzane osobno,
ponieważ górne zbrojenie powinno być
zaprojektowane z uwzględnieniem obwiedni sił
poprzecznych. Wymiarowanie na ujemny moment
przęsłowy w przypadku przedstawionym na rysunku
obok nie jest racjonalne.
Zginanie dwuosiowe
Wymiarowanie belek żelbetowych lub stalowych,
drewnianych czy aluminiowych zginanych
dwuosiowo jest możliwe dzięki dodatkowym
modułom.
Wymiarowanie na zginanie dwuosiowe przeprowadzane może być dla belek o przekroju prostokątnym,
wówczas zbrojenie podłużne jest skoncentrowane w narożach, albo dla elementów o przekroju teowym.
Dla belek teowych, siły przekrojowe są obliczane z uwzględnieniem wartości sztywności i wymiarowanie
jest przeprowadzane jak dla przekroju prostokątnego, który składa się z belki i odpowiedniej części płyty
umieszczonej bezpośrednio nad lub pod belką.
Dla zginania dwuosiowego nie uwzględnia się zasad dotyczących minimalnych momentów przęsłowych,
minimalnych momentów nad podporami ciągłymi ani redukcji wartości momentów nad takimi
podporami.
Dwuosiowe ścinanie
W przypadku dwuosiowego ścinania weryfikację przeprowadza się osobno dla każdego z kierunków.
Zalecane jest zwiększenie większego z wyników dotyczącego strzemion przez współczynnik 1,4 i
przyjęcie takiego zbrojenia na ścinanie.
W oknie programu wyświetlane są wartości bez uwzględniania współczynnika 1,4.
Strona 36
DLT
Redystrybucja według Rozdziału 5.5 Eurokodu EN 1992-1-1
Według normy EN 1992-1-1 redystrybucja momentów w stopniu do 30% jest możliwa dla elementów
żelbetowych z betonów o klasach <= C50/60 zbrojonych stalą o wysokiej ciągliwości, natomiast w
zakresie do 20% dla betonów wyższej jakości lub betonów lekkich. Co więcej, norma wymaga
zapewnienia, że moment przęsłowy odpowiadający momentowi zredukowanemu nad podporami nie
przekracza maksymalnych wartości momentów przęsłowych lub granicznej nośności, jeżeli przyjęte
zostało wyższe zbrojenie.
Jeżeli zastosowane będzie zbrojenie ze stali zwykłej, stopień redystrybucji może maksymalnie sięgać
20%, natomiast w przypadku stali o podwyższonej ciągliwości ta granica wynosi 30%.
Dodatkowo, dopuszczalny stopień redystrybucji ograniczony jest względną wysokością strefy ściskanej
xd/d już po redystrybucji.
Redystrybucja według Rozdziału 5.6.3. EC2 – Zdolność do obrotu
Uproszczoną analizę redystrybucji plastycznej można przeprowadzać pod warunkiem zastosowania
betonu zwykłego oraz stali o wysokiej ciągliwości.
Podczas redystrybucji pod uwagę brane są jedynie słupy wewnętrzne, natomiast zewnętrzne nie są
uwzględniane nawet jeżeli moment w słupie spowodowany jest utwierdzeniem, a nie wspornikiem.
Wartościami początkowymi są:
- momenty podporowe
- odpowiadające momenty przęsłowe po obu stronach podpory uwzględniające współczynniki
kombinacyjne
- maksymalne momenty przęsłowe po obu stronach podpory
- rzeczywiste momenty przęsłowe po obu stronach podpory
- istniejące zbrojenie po lewej i prawej stronie podpory
- wartości nośności na zginanie uwzględniające istniejące zbrojenie As
Momenty nad podporami mogą być redukowane do określonego stopnia Delta M, którym
standardowo jest 30%.
Zakładane są następujące warunki:
- istniejące zbrojenie dolne jest wystarczające ze względu na odpowiadający moment przęsłowy.
Jeżeli nie zdefiniowano zbrojenia, ograniczeniem jest maksymalny moment przęsłowy.
- spełniony jest warunek obrotu plastycznego zgodnie z EN 1992-1-1 11.5.1
- spełnione są warunki na wysokość strefy ściskanej zgodnie z EN 1992-1-1 5.5
Rzeczywisty obrót jest obliczany z uwzględnieniem krzywizn w przylegających przęsłach.
Procedura weryfikacji jest iteracyjna – zbrojenie nad podporą jest zwiększane dotąd, aż warunek
zostanie spełniony.
Jeżeli istniejące zbrojenie przęsłowe powoduje wzrost momentu przęsłowego (zbrojenie przyjęte jest
większe niż wyznaczone z warunków statyki), należy dostosować wartości sił poprzecznych. Siła
poprzeczna działająca na analizowany słup nie podlega redukcji, natomiast siły poprzeczne działające na
słupy przyległe mogą być w razie potrzeby zwiększane.
Strona 37
Belka ciągła
Sprawdzenie Stanu Granicznego Użytkowania
1.
Ograniczenie szerokości rozwarcia rys według normy EN 1992-1-1, rozdział 7.3
Wymagania określające szerokość rozwarcia rys określane są przez wymagania klasy konstrukcji
wynikającej z klasy ekspozycji (według EN 1992-1-1 7.1N). Weryfikacja elementów żelbetowych
przeprowadzana jest dla quasi-stałej kombinacji obciążeń, zgodnie z rozdziałem 7.3. normy EN
1992-1-1.
Jeżeli zbrojenie zostało wcześniej przyjęte, obliczenia przeprowadzane są z uwzględnieniem zadanej
wartości, jeśli nie – do obliczeń brana jest wartość pola przekroju zbrojenia z wymagań statyki.
2.
Weryfikacja odkształceń
Oprócz weryfikacji odkształceń w fazie I (z charakterystycznymi wartościami obciążeń oraz pola
przekroju betonu brutto), mogą być przeprowadzane obliczenia odkształceń w fazie I i II zgodnie z
normą EN 1992-1-1. W tym przypadku do obliczeń brane są quasi-stałe wartości obciążeń oraz
przyjęte zbrojenie. Dlatego też odkształcenia obliczane w ten sposób w fazie I są znacznie mniejsze
niż w pierwszej, wspomnianej metodzie. Wpływ pełzania i skurczu jest brany pod uwagę poprzez
odpowiednie współczynniki, definiowane w zakładce „Materiał”, a otrzymywane wartości ugięć
przedstawiane są osobno.
Następnie w sposób iteracyjny obliczane są odkształcenia w fazie II. W tym celu każde przęsło
dzielone jest dodatkowo na 10 części, w tej procedurze skurcz i pełzanie ponownie są brane pod
uwagę podczas obliczeń.
Weryfikacja zakotwienia nad podporami skrajnymi
Weryfikacja zakotwienia nad podporami skrajnymi:
z Ved,VK
w przekroju lica podpory
z Ved,x
w przekroju decydującym ze względu na ścinanie
i F 1:
obciążenia skupione przyłożone w pobliżu podpory w obszarze PK (skrajny punkt
podpory) < a < x gdzie
F1 = F1 · a1/z1 + F2 · a2/z1 + F3 ....
według Zeszytu 430 DAfStB
1. Domyślnie (bez zaznaczenia jakiejkolwiek z opcji):
Fsd = max { Ved,VK , Ved,x · CotTheta / 2 + F1 }
Weryfikacja zakotwienia nad podporą skrajną może być przeprowadzona z uwzględnieniem 100%
siły ścinającej w licu podpory, 50% siły ścinającej lub 50% siły i 0,5· cotTheta. Możliwość wyboru
spośród tych opcji dostępna jest w Menu Opcje Ustawienia Programu DLT Żelbet:
2. z opcją 50%
Fsd = max { Ved,VK / 2 , Ved,x · CotTheta / 2 + F1 }
3. z opcją 50% i 0,5 · cotTheta
Fsd = max { Ved,VK / 2 , Ved,VK · CotTheta / 2 }
Strona 38
DLT
Wymiarowanie na ścinanie według Eurokodu EN 1992
Sprawdzenie nośności na ścinanie przeprowadzane jest według rozdziału 6.2 Eurokodu EN 1992-1-1.
Maksymalna przenoszona siła ścinająca wyznaczana jest zgodnie z punktem 6.2.1.
Sprawdzanie nośności na ścinanie przeprowadzane jest o oparciu o model kratownicowy ze ściskanymi
krzyżulcami betonowymi i stalowymi strzemionami. Najmniejsze wymagania dla zbrojenia na ścinanie
uzyskuje się dla najmniejszych kątów nachylenia krzyżulców. Zależy on od różnych czynników, w tym:
stosunku naprężeń w przekroju do siły powodującej zarysowanie, naprężeń podłużnych w przekroju.
Mniejszy kąt nachylenia krzyżulców kratownicy zwiększa siłę w krzyżulcach ściskanych, która jest
ograniczana przez klasę betonu oraz minimalną szerokość przekroju poprzecznego. Co więcej, siła w
krzyżulcach rozciąganych także się zwiększa, powodując wzrost rozstawów.
Przy wprowadzaniu parametrów materiałowych dostępna jest możliwość wyboru, czy kąt nachylenia
krzyżulców będzie stały, czy zmienny podczas obliczania nośności.
Przy stałym kącie nachylenia krzyżulców, jego wartość można założyć dowolnie, w granicach
podawanych przez normę EN 1992-1-1 6.2.3 (6.7N).
Przy bezpośrednim podparciu weryfikacja przeprowadzana jest w odległości d od lica podpory, zgodnie z
EN 1992-1-1 6.2.
W przypadku podpór bezpośrednich oddziaływania obciążeń skupionych, które zlokalizowane są w
odległości a  2,5  d od lica podpory, są redukowane według punktu 6.2.2.(6) EN 1992-1-1.
W przypadkach kiedy wartość graniczna VRd,max jest przekroczona w przekroju lica podpory, wyświetlana
jest odpowiednia informacja.
Podczas wymiarowania obliczona wartość wymaganego zbrojenia podłużnego jest przyjmowana jako
zbrojenie istniejące. Jeżeli wcześniej w zakładce „Materiały” nie zostanie zaznaczona opcja
Stopniuj zbrojenie na zginanie, wartość zbrojenia podłużnego na całej długości jest równa
maksymalnemu zbrojeniu przęsłowemu.
Jeżeli użytkownik założył wcześniej zbrojenie podłużne za pomocą modułów zbrojeniowych programu
Frilo, do obliczeń przyjęte zostanie rzeczywiste istniejące zbrojenie.
W miejscach załamań siła poprzeczna jest zmniejszana lub zwiększana zgodnie z punktem 6.2.1 normy
EN 1992-1-1.
Redystrybucja sił poprzecznych ze względu na obliczenia plastyczne jest brana pod uwagę jeżeli ma
niekorzystny wpływ
Użytkownik może zdecydować, czy ramię sił wewnętrznych ma być obliczane ze zmienną wartością
określoną podczas wymiarowania na zginanie lub ze stałą wartością z = 0,9 d. Ponadto, aplikacja
uwzględnia graniczną wartość z  d – 2 cnom, gdzie cnom zależy od zadanej otuliny betonowej (dla belek
dodawane jest 6mm ze względu na strzemiona)
Nachylenie krzyżulców kratownicy powinno być ograniczone.
Strona 39
Belka ciągła
Ścinanie w styku między warstwami betonu
Analiza przeprowadzana jest zgodnie z punktem 6.2.5 Eurokodu EN 1992-1-1.
W programie DLT automatycznie uwzględniane są możliwości styku między belką a płytą: „gładkie” i
„szorstkie”, jeżeli w menu Materiał wybrana zostanie opcja „płyta żelbetowa”. Jeżeli w menu „definicja
styku żebra z płytą” wybrane zostaną opcje „bardzo gładki” lub „zazębiony”, nie będą one brane pod
uwagę podczas sprawdzania. Bardziej dokładna weryfikacja jest możliwa na przykład w module B2 do
wymiarowania żelbetu.
Weryfikacja przeprowadzana jest na krawędziach podpór.
Weryfikacja styku belki z płytą
Jeżeli z zakładce Wymiary został założony rodzaj przekroju z płytą, istnieje możliwość otwarcia
dodatkowego okna poprzez wciśnięcie klawisza <F5> podczas gdy kursor znajduje się w kolumnie
„NrPrz”. Wyświetlona zostanie belka teowa ze schematycznym pokazaniem elementów
prefabrykowanych. Podczas sprawdzania styku zgodnie z normą EN 1992-1-1 szerokość styku obliczana
jest w następujący sposób:
Bw = b0 – a le – a pr.
Dla belek teowych z półką tylko z jednej strony wprowadzenie
polega na zadaniu wartości a le lub a pr i przyjęciu odpowiednio
drugiej z nich jako równej ‘0’.
Podczas wyznaczania maksymalnych rozstawów strzemion pod
uwagę brana jest długość podparcia elementów
prefabrykowanych.
Aby odwzorować zbrojenie w belce, założona jest grubość
elementu równa 4 cm.
Na dole belki teowej długość podparcia zakładana jest jako
równa ‘0’.
Połączenie półek ściskanych według
Eurokodu
Weryfikacja ścinania między półką a środnikiem
Płyty belek teowych poddawane ściskaniu muszą być połączone ze środnikiem w sposób przenoszący
ścinanie. Takie połączenie zapewniane jest dzięki nośności ściskanych krzyżulców betonowych oraz
nośności rozciąganych krzyżulców stalowych.
Krzyżulce pokazane są na poniższym rysunku. Podczas weryfikacji sprawdzane są nośności betonu oraz
zbrojenia poprzecznego.
Zgodnie z normą EN 1992-1-1 dowód polega na sprawdzeniu, że maksymalna siła poprzeczna VEd nie
przekracza wytrzymałości VRd,max ani VRd,sy.
Strona 40
DLT
VEd £ VRd,max
VEd £ VRd,sy
VEd = DFd
Program zakłada siłę VE d jako równą VR d , s y . Po przekształceniu równań i przeprowadzeniu obliczeń
otrzymujemy wymagane pole zbrojenia.
ΔFd oznacza zmianę siły podłużnej w półce na długości av, natomiast długość av opisuje długość na której
podłużna siła ścinająca zakładana jest jako stała. Długość ta nie powinna być większa niż połowa
odległości między punktem zerowania się momentu zginającego a punktem, w którym moment
zginający jest maksymalny. Aplikacja oblicza punkt zerowania się momentu na podstawie linii
granicznych momentu zginającego z odpowiednich kombinacji obciążeń.
Jeżeli mamy do czynienia z obciążeniem skupionym w tym obszarze, omawiana długość powinna zostać
ograniczona także ze względu na skoki wartości siły poprzecznej, co nie zostało uwzględnione w
oprogramowaniu.
Program DLT wyznacza zmianę siły podłużnej ΔFd dla wszystkich przypadków, kiedy wymagane są siły w
półce ściskanej równe ΔFcd – jedynie półki ściskane są analizowane przez program.
DFcd =
MEd Fca
◊
z Fcd
MEd
moment do wymiarowania
z
ramię sił wewnętrznych
Fca
siła ściskająca w betonie w półce
Fcd
całkowita siła ściskająca w betonie
Gdy położenie osi obojętnej znajduje się w półce - x ≤ hf
DFcd =
MEd A sa MEd ba
◊
=
◊
z As
z b
Ścinanie i zginanie poprzeczne
Opis podejścia w przypadku równoczesnego występowania ścinania oraz zginania poprzecznego
znajduje się w EN 1992 1-1, 6.2.5 (5).
Strona 41
Belka ciągła
Wymiarowanie stali
W zakładce „Wymiarowanie” (drzewo główne) wyświetlana jest lista jedno lub wieloprzęsłowych belek
wraz z kolumną ETA (), pokazującą stopień wykorzystania nośności profili w wybranych przekrojach.
Wymagania:
-
Belki wieloprzęsłowe muszą mieć stały przekrój poprzeczny
-
profile powinny zostać wybrane spośród dostępnych w bazie FRILO (Lista ARBED nie jest w tym
przypadku dostępna.)
-
Brak podpór sprężystych
-
Jeżeli użytkownik określi zakres w opcji „dla Eta w zakresie od ... do”, sprawdzona zostanie nośność
na wyboczenie skrętne. Jeżeli wybrana zostanie opcja „wyświetl wszystkie (bez wyboczenia)”,
wymiarowanie zostanie przeprowadzone z pominięciem analizy wyboczenia, aby skrócić czas
obliczeń.
Dla  > 1 wyświetlane jest ostrzeżenie w formie trzech wykrzykników (!!!)
Ponadto, wyświetlane są następujące wartości:
max. f
maksymalne ugięcie dla wybranego profilu
L/f
stosunek długości do maksymalnego ugięcia
jeżeli stosunek L/f przekroczy maksymalną dopuszczalną wartość, zostanie wyświetlony odpowiedni
komunikat.
Strona 42
DLT
Wyniki wymiarowania stali
Dla każdego przęsła belki stalowej obliczany jest maksymalny moment, odpowiadająca siła osiowa,
poprzeczna oraz naprężenia, a także maksymalna wartość stopnia wykorzystania nośności Eta () oraz
wartość I.
Wszystkie wartości określane są w istotnych punktach na długości belki:
Całkowite obciążenie momentem i siłami poprzecznymi definiowane jest dla przekrojów złożonych z
kilku elementów. Wartości te dzielone są odpowiednio na poszczególne profile w celu wyznaczenia
naprężeń.
W celu ograniczenia ugięć wsporników przęsła wewnętrzne w razie potrzeby powinny zostać
wzmocnione. W programie może to być uwzględnione jedynie gdy przekrój poprzeczny jest stały. W
przeciwnym wypadku, w celu ograniczenia ugięć wsporników wzmocnienia przęseł i/lub wsporników
powinny zostać zadane.
Podczas analizy obciążenia dwuosiowego ugięcia obliczane są osobno w obu kierunkach (y/z).
Jeżeli wymiary przekrojów poprzecznych są znane (na przykład wybrane z profili FRILO), w każdym
przekroju weryfikowane są naprężenia na krawędziach, największe naprężenia ścinające oraz naprężenia
ekwiwalentne. Pakiet FRILO zawiera dane większości najbardziej popularnych profili walcowanych.
Rys: Przegląd profili dostępnych we Frilo wraz z zaznaczonymi punktami weryfikacji naprężeń
Podczas korzystania z profili dostępnych w naszej bazie dostępne są wszystkie dane niezbędne do
dokładnej analizy naprężeń.
Strona 43
Belka ciągła
Wymiarowanie elementów drewnianych
Podobnie jak w przypadku wymiarowania elementów stalowych, tutaj również użytkownik dysponuje
możliwością zmiany przekroju w zależności od wymagań nośności.
Wymagania::
- Belki wieloprzęsłowe muszą mieć stały przekrój poprzeczny.
- Brak podpór sprężystych.
- Brak przypadku obciążenia „Osiadanie podpór“
W oknie optymalizacji przekrojów poprzecznych dla wybranego kształtu pokazywany jest stopień
wykorzystania nośności Eta (osobno dla B,  oraz ugięcia f).
Optymalizacja przekroju porzecznego
Aby uzyskać wymagane właściwości należy dostosować wymiary w następujący sposób:
1.
W opcjach wstępnych należy wybrać, która wartość będzie wykorzystywana – b, d czy stosunek
wymiarów b/d.
2.
Złożone przekroje poprzeczne mogą być zdefiniowane w zakładce „Przekroje”. Przełączanie
pomiędzy wartościami 1 i 3 może odbywać się także za pomocą klawiszy strzałek <>.
3.
W zależności od wprowadzonych ustawień, wymagane ze względu na nośność rozmiary
przekrojów wyświetlone zostaną pod nagłówkiem „Wymagane”
4.
Ostatecznie pod uwagę brane są wartości określone poniżej nagłówka „Zadane“. Ich zmniejszanie
lub zwiększanie jest możliwe również przy pomocy strzałek - < >. Odpowiednie wartości stopnia
wykorzystania nośności Eta obliczane są równocześnie.
Wyniki wymiarowania elementów drewnianych
Dla belek drewnianych maksymalne wartości momentów zginających oraz naprężeń normalnych
określane są na górze oraz na dole każdego przęsła.
Te same wartości wyznaczane są również w miejscach zmian przekrojów poprzecznych.
Dla poszczególnych podpór wyznaczane są maksymalne wartości momentów w miejscach podparcia
oraz naprężenia osiowe.
Ponadto wyznaczane są następujące wielkości:
-
siła poprzeczna po obu stronach podpory wraz z odpowiadającymi naprężeniami ścinającymi
-
maksymalne ugięcie
-
dla przęseł o stałym momencie bezwładności określane są zadana wartość I oraz wymagana
wartość I w związku z ograniczeniami ugięć
W celu ograniczenia ugięć wsporników przęsła wewnętrzne w razie potrzeby powinny zostać
wzmocnione. W programie może to być uwzględnione jedynie gdy przekrój poprzeczny jest stały.
Jeżeli uprzednio zdefiniowano szerokość podpory, naprężenia w miejscach podparcia wyznaczane są
zgodnie z normą EN 1995 i wyświetlane wraz z odpowiednim komentarzem.
Jeżeli element jest obciążony dwuosiowo wyświetlane są zarówno ugięcia w obu kierunkach, jak i ugięcie
całkowite oraz dopuszczalne.
Profile wzmocnione są odpowiednio zaznaczone na wydrukach.
Strona 44
DLT
Wymiarowanie elementów drewnianych według Eurokodu EN 1995
Ogólne
Podczas wymiarowania według Eurokodu EN 1995 analizowane są kombinacje stałe, zmienne,
wyjątkowe, quasi-stałe i charakterystyczne. Dla belek wieloprzęsłowych częściowe współczynniki
bezpieczeństwa dla oddziaływań stałych różnią się w zależności od przęsła.
W stanie granicznym nośności zgodnie z EN 1990 sprawdzane są następujące sytuacje:
 Oddziaływania stałe i zmienne zgodnie z punktem 6.4.3.2
 Oddziaływania wyjątkowe zgodnie z punktem 6.4.3.3
 Oddziaływania spowodowane trzęsieniami ziemi zgodnie z punktem 6.4.3.4
W stanie granicznym użytkowania zgodnie z punktem 6.5.3. sprawdzane są następujące kombinacje:
 kombinacja charakterystyczna
 kombinacja quasi-stała
Wpływ wilgoci uwzględniany jest poprzez klasę użytkowania. Okres użytkowania określa współczynnik
modyfikacyjny kmod według EN 1995-1-1, Tabela 3.1.
klasa 1
budynki zamknięte i ogrzewane, wilgotność względna powietrza < 65%,
przeciętna wilgotność drewna < 12%
klasa 2
budynki otwarte, zadaszone, wilgotność względna powietrza < 85%, przeciętna
wilgotność drewna < 20%
klasa 3
budynki odsłonięte na wpływy środowiska, wilgotność względna powietrza >
85%, przeciętna wilgotność drewna >20%
Dla kombinacji oddziaływań o różnym czasie trwania jako decydujący przyjmuje się najkrótszy z tych
czasów.
Weryfikacja stanu granicznego nośności
Zginanie według EN 1995-1-1, punkt 6.1.6
Sprawdzenie opiera się na równaniach 6.11 oraz 6.12.
Dla przekrojów prostokątnych z drewna litego lub klejonego warstwowo kred = 0,7, w innych
przypadkach kred = 1,0.
Według równań 3.1 i 3.2 Eurokodu 5 charakterystyczna wytrzymałość belek drewnianych może zostać
zwiększona jeżeli h ≤ 150mm (dla drewna litego) lub h ≤ 600mm (dla drewna klejonego).
Ścinanie według EN 1995-1-1, punkt 6.1.7
Weryfikacja ścinanie jednoosiowego przeprowadzana jest według równania 6.13, natomiast ścinania
dwuosiowego według równania NA.54 DIN EN 1995-1-1.
Zgodnie z normą EN 1995 wartości wytrzymałości dla drewna i materiałów drewnopochodnych
zaczerpnięte są z innych norm (EN 338 dla drewna litego, EN 1994 dla drewna klejonego). Wartości
wytrzymałości podane w tabelach odnoszą się do stanu bez pęknięć. Przy takim założeniu EN 1995-1-1
proponuje rozpatrywanie szerokości efektywnej dla weryfikacji naprężeń ścinających zgodnie z
równaniem 6.13a, co w programie odzwierciedlone jest przez zwiększony stopień wykorzystania
Strona 45
Belka ciągła
nośności na ścinanie. Współczynnik uwzględniający możliwość powstania pęknięć przy ścinaniu kcr zależy
od wybranego Załącznika Krajowego, a jego wartość może wpływać na wartości nośności na ścinanie.
Jeżeli na element analizowany w dwuosiowym stanie obciążenia działa obciążenie osiowe na jednym
kierunku, stopień wykorzystania nośności według obliczeń dla jednej lub obu osi może się znacząco
różnić z powodu podnoszenia do drugiej potęgi.
W programie wartości obliczeniowej wytrzymałości na ścinanie są zwiększane o 30% w obszarach, w
których minimalna odległość od krawędzi belki wynosi przynajmniej 1,50 m zgodnie z DIN EN 1995-1-1
NDP 6.1.7 (2). Dotyczy to jedynie drewna iglastego.
Obciążenia skupione w pobliżu podpór mogą być pomijalne zgodnie z EN 1995-1-1 punkt 6.1.7 (3).
Docisk według EN 1995-1-1 punkt 6.1.5
Sprawdzenie nośności na docisk opiera się na równaniach 6.3 i 6.4.
Sprawdzenie zostaje przeprowadzone i uwzględnione w wydruku wyników jeżeli wcześniej zostały
zdefiniowane poszczególne podpory – w menuWprowadzenie systemuPodpory.
Program zwiększa szerokość efektywnego pola powierzchni docisku o dwukrotność 30 mm dla podpór
środkowych lub o 30 mm dla podpór skrajnych zgodnie z punktem 6.1.5 (1). Dla podpór o szerokości l ≤
400mm współczynnik uwzględniający rozkład obciążenia, możliwość powstania pęknięć oraz stopień
odkształcenia przy ściskaniu kc90 nie jest uwzględniany w obliczeniach.
Istnieje możliwość edycji współczynnika kc90 poprzez wciśnięcie klawisza <F5> gdy kursor znajduje się w
kolumnie „kc90”.
Weryfikacja przy pomocy elementów wydzielonych
Wyboczenie skrętne elementów zginanych według EN 1995-1-1, punkt 6.3.3
W menuWprowadzenie systemuMateriał Podparcie pasa górnego użytkownik może określić
rozstaw elementów zapobiegających skręcaniu belki. Wybrany rozstaw przyjmowany jest jako długość
efektywna lE f f elementu wydzielonego.
Program DLT nie oferuje możliwości zadawania obciążeń normalną siłą osiową ani uwzględniania takich
obciążeń w weryfikacjach nośności.
Analiza bazuje na równaniach od 6.30 do 6.35.
Sprawdzenie stanu granicznego użytkowania
Analiza drgań zgodnie z EN 1995-1-1, rozdział 7.3
Zgodnie z rozdziałem „7.3.3 Stropy w budynkach mieszkalnych“ analiza drgań przeprowadzana jest w
następujący sposób:
 Wyznaczenie masy, sztywności oraz częstotliwości drgań własnych
 Obliczenie i sprawdzenie ugięć spowodowanych obciążeniami skupionymi zgodnie z równaniem
7.3
 Wyznaczenie odpowiedzi prędkości na impuls jednostkowy według równania 7.4 oraz zgodnie z
„Mohr - bauen mit holz“ [11/2001 S.29]
 Ograniczenie przyspieszenia drgań według „Mohr - bauen mit holz“ [11/2001 S.29]
Odkształcenia według EN 1995-1-1, rozdział 2.2.3
Strona 46
DLT
Uśrednianie współczynnika kdef nie jest dopuszczalne, rozpatrywany jest on dla każdego z istniejących
oddziaływań. Odkształcenia wyznaczane są przy pomocy średnich wartości sztywności Emean i Gmean.
Wynikowe wartości odkształceń:
wg,inst
odkształcenie charakterystyczne od obciążeń stałych
wg,fin
odkształcenie od obciążeń stałych z uwzględnieniem pełzania
wq,inst
odkształcenie od obciążeń zmiennych - kombinacja rzadka
wq,fin
odkształcenie od obciążeń zmiennych z uwzględnieniem pełzania
Weryfikacja zgodnie z EN 1995-1-1, rozdział 7.2
Po osobnych obliczeniach poszczególnych odkształceń od obciążeń stałych oraz zmiennych uzyskane
wartości dla kombinacji quasi-stałych bądź charakterystycznych są porównywane z wartościami
granicznymi winst oraz wfin, za każdym razem także z uwzględnieniem wpływu pełzania.
Zalecenia dotyczące granicznych wartości ugięć w sytuacji początkowej i trwałej są podane w Tabeli 7.2.
Użytkownik ma możliwość edycji dopuszczalnych ugięć poprzez przycisk „dop. w”. Dla wsporników
wartości te są podwajane.
Obliczenia / wyniki
Dla każdego przęsła wyznaczane jest miejsce występowania maksymalnego momentu (x0), jego wartość
(Mf), a także odpowiadające momenty zginające oraz siły poprzeczne w punktach x=0 (Mli, Vli) oraz
x=L (Mre, Vre).
Maksymalne momenty przęsłowe są momentami dodatnimi. Jeżeli momenty przęsłowe są ujemne,
należy wybrać opcję wyświetlania „najmniejsze siły przekrojowe” lub zmienić kierunek działania
obciążeń.
Dla momentów nad podporami wyznaczane są wartości momentów po lewej (Mli) i po prawej stronie
podpory (Mre), odpowiadające siły poprzeczne (Vli, Vre) , a także maksymalne i minimalne siły
poprzeczne.
Dla przypadków obciążenia uwzględniających obciążenie całkowite oraz ciężar własny pokazywane są
jedynie momenty nad podporami oraz odpowiadające im siły poprzeczne.
Obwiednia momentów pokazuje maksymalne i minimalne wartości momentów w punktach
rozmieszczonych co 1/10 długości przęsła.
W tabeli reakcji umieszczone są zarówno maksymalne i minimalne wartości reakcji pochodzące od
obciążeń stałych lub zmiennych, a także od wszystkich obciążeń.
Dla każdego przęsła wyznaczane są maksymalne i minimalne wartości ugięć.
Jeżeli to konieczne, wyznaczane są także wartości momentów w końcach elementów podpierających.
Strona 47
Belka ciągła
DLT-BEW - DLT Zbrojenie Belki (Opcjonalne)
DLT-BEW dostępne jest jako dodatkowy moduł – zobacz Cennik.
Rozkład zbrojenia generowany jest poprzez menu „Wymiarowanie zbrojenia”.
Wymiarowanie zbrojenia
Wywoływanie okna „Zbrojenie podłużne i poprzeczne” możliwe jest poprzez:
Dwukrotne kliknięcie Menu „Wymiarowanie zbrojenia” na drzewie głównym
lub wybranieOpracujWymiarowanie zbrojenia.
Wywoływanie okna rozkładu zbrojenia
Opracuj Zbrojenie...
lub
Podwójne kliknięcie opcji „Zbrojenie” w menu głównym
lub
kliknięcie na ikonę
w pasku narzędzi
 Zobacz rozdział: Rozkład zbrojenia
Opcje programu dot. zbrojenia
Rozkład zbrojenia dla belek ciągłych może być przeprowadzany interaktywnie na ekranie, bazując na
obwiedniach nośności dla zginania oraz ścinania.
Dla płyt obwiednia nośności możliwa jest jedynie dla tradycyjnych prętów zbrojeniowych, zbrojenie z
siatek nie jest jeszcze dostępne.
Ograniczenia
Zbrojenie podwieszające nie jest rozpatrywane.
Zakotwienie prętów podłużnych nie jest analizowane w miejscach załamań czy uskoków.
Strona 48
DLT
Zbrojenie podłużne i poprzeczne
Menu
Drukuj
Umożliwia wydruk aktualnie wyświetlanych wykresów dla zbrojenia podłużnego,
poprzecznego lub obu równocześnie.
Zbrojenie
W tym menu możliwe jest utworzenie nowego zbrojenia dla całej belki, przęsła lub
zbrojenia na ścinanie.
Zoom
Opcja „Zoom okno” umożliwia przybliżenie zaznaczonego okna, „Zoom poprzedni”
pozwala wyświetlić uprzednio pokazywany obraz, natomiast „Zoom wszystko”
przywraca domyślny widok pokazujący całą belkę.
Strona 49
Belka ciągła
Obwiednia nośności
Obwiednia nośności wyświetlana jest z rozsunięciem v = 1,0 h. Wymagane zbrojenie pokazane jest
zarówno w przęsłach, jak i nad podporami.
Dobór zbrojenia przeprowadzany jest kolejno dla wszystkich przęseł i podpór. Dla każdego przekroju
razem z numerem przęsła lub podpory przedstawiane są wartości pola powierzchni zbrojenia
„wymagane As” oraz „istniejące As”.
W tabeli możliwe jest definiowanie liczby i średnicy prętów zbrojeniowych dla poszczególnych
przekrojów. Przyciski „Powrót” i „Dalej” pozwalają na przełączanie się pomiędzy kolejnymi przęsłami lub
podporami.
Dla każdego przęsła lub podpory zdefiniować można do 5 pozycji, natomiast pierwsza w tabeli zawsze
interpretowana jest jako zbrojenie konstrukcyjne – zawsze powinny tu być wprowadzone dwa pręty!
Po każdym wprowadzeniu cienką linią na wykresie przedstawiany jest stopień pokrycia wymaganego
zbrojenia As.
n
Liczba prętów

Średnica
Konieczne jest zdefiniowanie 2 prętów konstrukcyjnych po lewej i po prawej stronie podpór skrajnych.
Opcje
Poniższe opcje mogą uprościć wprowadzanie danych w wielu przypadkach:
Pierwsza pozycja jest ciągła
Zbrojenie zadane w pierwszym wierszu tabeli jest ciągłe i jednakowe
dla wszystkich przęseł
Zbrojenie podporowe lewe = prawe
Po zaznaczeniu tej opcji i wprowadzeniu na przykład zbrojenia słupa z
lewej strony, automatycznie takie samo zbrojenie zostanie przypisane
z drugiej strony podpory.
Oblicz na nowo linię Z
Strona 50
Umożliwia ponowne przeliczenie obwiedni nośności
DLT
Zbrojenie poprzeczne
Zbrojenie poprzeczne zadawane jest w trzech przekrojach dla każdego przęsła (podpora z lewej strony,
przęsło, podpora z prawej strony).
Przyciski „Powrót” oraz „Dalej” pozwalają na wygodne przełączanie się między tabelami danych dla
poszczególnych przęseł.
Strzemiona dwucięte lub czterocięte bądź prefabrykowane siatki są dostępne wśród typów zbrojenia.
Aby zdefiniować zbrojenie poprzeczne konieczne jest wprowadzenie wartości średnicy ds , rozstawu e,
a także rodzaju strzemion dla każdego obszaru.
Rodzaj strzemion
W tej kolumnie z rozwijanej listy (po kliknięciu przycisku
strzemion spośród dostępnych typów.
) istnieje możliwość wyboru kształtu
Rodzaj strzemion można określić także przy pomocy przycisków z narysowanym kształtem
umieszczonych poniżej tabeli bądź poprzez bezpośrednie wprowadzenie numeru kształtu.
Przebieg zbrojenia poprzecznego w przęśle/belce
Poprzez kliknięcie jednego z dwóch przycisków po prawej stronie tabeli możliwe jest przypisanie
zbrojenia poprzecznego z danego wiersza tabeli do całego przęsła lub całej belki (wszystkie wartości są
kopiowane do odpowiednich pól w pozostałych wierszach tabeli).
Graficzny wybór elementów
Istnieje także możliwość kliknięcia na wybrane przęsło w oknie graficznym aby wyświetlić odpowiednią
tabelę wprowadzania danych.
Wyświetlanie zbrojenia As
Program wyświetla zarówno wymagane, jak i istniejące zbrojenie As.
Strona 51
Belka ciągła
Opcje rozkładu zbrojenia
-
Dostęp do menu zapewniony jest przez prawy przycisk myszy. Kliknięcie na oknie wyświetlania
graficznego wyświetla menu kontekstowe (por. rys po prawej stronie).
-
Dwukrotne kliknięcie na pręt zbrojeniowy powoduje wyświetlenie okna właściwości prętów
zbrojeniowych, pozwalającego na wprowadzenie parametrów dla poszczególnych prętów.
-
Podwójne kliknięcie na pojedyncze strzemię wyświetla okno opracowania strzemion.
Właściwości prętów zbrojeniowych
Okno umożliwia edycję średnicy prętów oraz ich długości, a także wybór rozmieszczenia haków – osobno
dla lewej oraz prawej strony. Podczas edycji długości pręta należy zaznaczyć, który punkt pręta powinien
zostać stały – środek pręta, jego lewy lub prawy koniec. Jeżeli „zatrzymany” ma być np. lewy koniec
pręta, zmiana długości spowoduje wydłużenie/skrócenie pręta z prawej strony.
Możliwe jest także przesunięcie pręta. W tym celu należy podać wartość (w [cm]) ujemną, aby przesunąć
pręt w lewo, w przeciwnym razie pręt zostanie przesunięty w prawo.
Geometria strzemion
W tym oknie możliwa jest edycja geometrii poszczególnych strzemion.
Menu kontekstowe
Strona 52
Zoom
Opcja umożliwia powiększenie lub zmniejszenie skali wyświetlanego
rysunku zbrojenia
Połącz pręty
Opcja pozwala na połączenie dwóch leżących obok siebie prętów, jako
średnica pręta wynikowego przypisywana jest średnica grubszego z
prętów. Aby połączyć dwa pręty należy kliknąć kolejno na oba z nich.
Wskazówka: Powiększ okno za pomocą funkcji Zoom aby ułatwić
wybieranie.
Pręty jak...
Funkcja pozwala na ujednolicanie właściwości dwóch wybranych prętów
poprzez jedno kliknięcie myszą. Należy najpierw wybrać pręt, którego
właściwości chcemy przypisać drugiemu prętowi, a w następnej
kolejności pręt, którego właściwości mają zostać zmienione. Aby
sprawdzić rezultat tej operacji warto na koniec dwukrotnym kliknięciem
otworzyć okno właściwości pręta edytowanego.
Przekrój - nowy
Opcja tworzy dodatkowy przekrój.
Usuń przekrój
Kliknij na rysunek przekroju aby go usunąć.
Lista stali
Umieszcza na wydruku zestawienie stali zawierające numer pozycji (Poz),
liczbę prętów (ne), ich średnicę (D), długość (dług.) oraz ciężar (G[kg]).
Możliwy jest także wydruk tego zestawienia poprzez opcję „Drukuj listę
stali” dostępną pod prawym przyciskiem myszy.
Drukuj listę stali
Pozwala wydrukować zestawienie stali generowane poprzez „Lista stali”.
Przenumeruj listę stali
Umożliwia renumerację poszczególnych prętów w zestawieniu.
Eksport
Eksportuje zbrojenie do pliku DXF lub WMF.
Drukuj
Drukuje zawartość okna graficznego.
Drukuj bez nagłówka
Drukuje zawartość okna graficznego bez domyślnego nagłówka.
DLT
Wydruk
Wyświetla dane dotyczące układu, rezultatów obliczeń i wyników graficznych na ekranie lub wysyła je do
urządzenia drukującego.
Aby wyświetlić opcje menu wyników należy kliknąć na odpowiednią zakładkę drzewa głównego.
Profil wyników
Możliwy jest wybór przez zaznaczenie poszczególnych tabeli lub wyników, które chcemy wydrukować.
Profil wydruku pozwala na dostosowanie zakresu rezultatów do potrzeb użytkownika.
Wydruk – Word
Opcja uruchamia edytor tekstowy MS Word jeżeli jest on zainstalowany na danym komputerze i
importuje poszczególne dane oraz obrazy do pliku RTF. Wygląd rezultatów może być następnie
dostosowywany poprzez funkcje edycji programu Word.
Wydruk – Ekran
Dwukrotne kliknięcie na podpunkt „Ekran” pozwoli na sprawdzenie zestawienia wyników przed
wydrukiem – uruchomi okno tekstowe zawierające wybrane wcześniej dane. Aby wyświetlić wyniki
graficzne takie jak momenty, siły poprzeczne, odkształcenia, zbrojenie na zginanie czy ścinanie należy
posłużyć się odpowiednimi ikonami Paska narzędzi.
Wydruk – Drukarka
Dwukrotne kliknięcie na Drukarka uruchamia okno wysyłania wyników do urządzenia drukującego.
Wskazówka: Podgląd strony dostępny jest w MenuPlikPodgląd strony.
Strona 53
Belka ciągła
Profil wydruku
Sekcja „Profil wydruku” (drzewo główne) pozwala określić zakres wydruku
wyników.
Należy zaznaczyć elementy, które mają zostać zawarte w wydruku.
Wskazówka: Możliwe jest zapisanie aktualnie tworzonego profilu wydruków
poprzez wybranie opcji „Zapisz profil wydruku” dostępnej po
kliknięciu prawym przyciskiem myszy na element „Profil wydruku” na
drzewie głównym.
Wydruk krótki
Opcja umożliwia wydruk jedynie naprężeń, sił
przekrojowych oraz reakcji podporowych w
skróconej formie. Rezultaty wymiarowania są
umieszczane w formie tabelarycznej.
Uwaga: Krótki wydruk nie zawsze jest możliwy.
Warunki, które trzeba spełnić, to: jednoosiowy stan
naprężeń, maksymalnie 2 przęsła o stałym przekroju
poprzecznym, brak wsporników, brak wzmocnień,
maksymalnie 10 obciążeń należących do typów 1, 2,
5 lub 11.
Belka jednoprzęsłowa
Opcja „Belka jednoprzęsłowa” umożliwia wydruk
belki jednoprzęsłowej w skompresowanej formie na
jednej stronie formatu A4, zawierającego zarówno
rozkład zbrojenia, jak i kształty prętów
zbrojeniowych. Zaproponowane zbrojenie bazuje
na wcześniej zdefiniowanej minimalnej średnicy
prętów (w zakładce „Materiały”). Zmiana
minimalnej średnicy będzie uwzględniona tylko w przypadku, gdy
zbrojenie zostanie na nowo wygenerowane.
Zobacz rozdział: Opcje rozkładu zbrojenia.
Wydruk tabelaryczny
Siły przekrojowe
Maksymalne lub opcjonalnie minimalne momenty i siły poprzeczne.
Obc. całkowite i stałe
Momenty podporowe wraz z odpowiadającymi siłami poprzecznymi i
reakcjami.
Obwiednia momentów
Maksymalne i minimalne wartości momentów w punktach rozłożonych
co 1/10 długości przęsła w [kNm].
Ugięcia
Sprężyste maksymalne i minimalne ugięcia każdego przęsła w [cm] wraz z
punktem odniesienia x względem lewej podpory (dla wsporników –
najbliższej podpory) w [m].
Ugięcia w fazie II
Rezultaty obliczeń ugięć w fazie II  zobacz też Wybór materiału)
Zbrojenie istniejące
Wyświetla zadane rzeczywiste zbrojenie
Naprężenia ścinające
Dla płyt możliwe jest wyświetlenie naprężeń ścinających, nawet jeżeli
zbrojenie na ścinanie nie jest wymagane.
Zbrojenie ze względu na siły poprzeczne
Dla płyt – wyświetla zbrojenie poprzeczne.
Grafika
Schemat
Strona 54
Graficzne wyświetlenie schematu wraz z wymiarami i obciążeniami.
DLT
Momenty
Graficzne wyświetlenie wykresu momentów wraz z wartościami
maksymalnymi [kNm].
V - wykres
Graficzne wyświetlenie wykresu sił poprzecznych wraz z wartościami
maksymalnymi [kN].
Ugięcia
Wykres ugięć belki.
Wykres As
Wykres wymaganego pola przekroju zbrojenia podłużnego [cm ].
Wykres Tau
Wykres wymaganego pola przekroju zbrojenia poprzecznego.
2
dla dwuosiowego stanu obciążenia:
Siły przekrojowe
max My i max Mz wraz z odpowiadającymi siłami przekrojowymi
max/min My
max/min My, odpowiadające (Mz, Vz, Vy) [kNm, kN]
max/min Mz
max/min Mz, odpowiadające (My, Vz, Vy) [kNm, kN]
max/min Vz
max/min Qz, odpowiadające (My, Mz, Vy) [kNm, kN]
max/min Vy
max/min Qy, odpowiadające (My, Mz, Vz) [kNm, kN]
Obciążenia całkowite i stałe
My, Mz, Vy, Vz
Ugięcia
fz, fy, fRes, w [cm], stopień wykorzystania nośności
Punkty charakterystyczne
Maksymalne wartości w miejscach zmian przekrojów poprzecznych lub
skoków sił poprzecznych
Zakres wyników w tabelach
Dane
Schemat, obciążenia, komentarze (tekstowy opis schematu oraz obciążeń).
Wyniki statyki
Siły przekrojowe, reakcje podporowe, tabele momentów dla podpór
skrajnych (jeżeli możliwe), wszystkie z tych danych zaznaczone w profilu
wydruku.
Wyniki wymiarowania
Dla elementów żelbetowych – zbrojenie przęsłowe, podporowe i
poprzeczne.
Dla elementów stalowych: naprężenia i ugięcia.
Dla elementów drewnianych: naprężenia, ugięcia i docisk.
Wyświetlanie wyników
Dla momentów przęsłowych wyświetlana jest lokalizacja maksymalnego momentu dla każdego przęsła
oraz odpowiadających momentów i sił poprzecznych w punktach x=0 oraz x=L.
Maksymalne momenty przęsłowe są dodatnie.
Dla momentów podporowych wyświetlane są wartości momentów po lewej i po prawej stronie
podpory oraz odpowiadające siły poprzeczne oraz maksymalne i minimalne wartości reakcji
podporowych.
Dla przypadków obciążenia z obciążeniem całkowitym i stałym wyznaczane są momenty podporowe
wraz z odpowiadającymi siłami poprzecznymi oraz reakcjami podporowymi.
Obwiednia momentów pokazuje wartości maksymalne i minimalne momentów w punktach rozłożonych
co 1/10 długości przęsła
Dla belek podpartych słupami dwugałęziowymi drukowana jest tabela zawierająca
maksymalne/minimalne momenty w przekrojach wraz z odpowiadającą siłą podłużną N.
Strona 55
Belka ciągła
Jeżeli połączenia są zarówno na górze, jak i na dole, całkowita siła podporowa dla obu gałęzi słupów
wyświetlana jest jako siła normalna. Jeżeli jest to wymagane, może być ona rozdzielona przez
użytkownika podczas analizowania stanów granicznych.
Dla reakcji podporowych wynikowa tabela zawiera listę sił, które następnie będą przeniesione na
podporę.
Dla każdego przęsła wyznaczane są maksymalne oraz minimalne ugięcia.
Przekazanie obciążeń – podpory
Obliczone reakcje podporowe oraz momenty w punktach podparcia mogą być przeniesione
bezpośrednio do modułów programu: Słup Żelbetowy – B5, Słup drewniany – HO1, Krótki wspornik – B9
lub Belka podcięta – B10 w celu przeprowadzenia dalszej analizy. W otwieranym oknie dialogowym
wybrać należy numer analizowanej podpory oraz odpowiedni moduł programu FRILO. Przycisk „Zapisz
pozycję/edytuj” otwiera wskazany program wraz z odpowiednimi danymi dotyczącymi wymiarów
podpory oraz przenoszonych obciążeń.
Analiza skręcania przy zginaniu
Analiza skręcania przy zginaniu przeprowadzana jest bezpośrednio dla dwuteowych przekrojów
poprzecznych. W celu przeprowadzenia analizy odpowiednie przęsła są wycinane i następnie program
BTII sprawdza następujące kombinacje obciążeń: max Mf, min Ma i min Mb. Półka górna jest zakładana
jako podparta w połowie lub w punktach rozłożonych w co 1/3 długości przęsła, w zależności od tego, co
zostało zdefiniowane wcześniej w zakładce „Materiały”. Analiza przeprowadzana jest jedynie dla belek
analizowanych w jednoosiowym stanie obciążenia.
Dla belek w dwuosiowym stanie obciążenia lub belek o innym kształcie przekroju poprzecznego bądź o
bardziej skomplikowanych schematach podparcia istnieje możliwość przeniesienia schematu oraz
danych dotyczących obciążenia poprzez to menu do programu BTII.
Analiza el-pl
Dla dźwigarów stalowych przeprowadzana jest ogólna analiza naprężeń zgodna z normą EN 1993-1-1.
Istnieje możliwość skorzystania dodatkowo z opcji wymiarowania dostępnych dzięki programowi ST7. W
tym przypadku wszystkie przekroje i decydujące siły przekrojowe są przenoszone do programu Analiza
nośności przekroju – ST7, który pozwala przeprowadzić różnego rodzaju weryfikacje – zobacz
Dokumentacja programu ST7.
Strona 56
DLT
Charakterystyczne ikony w programie
W zależności od programu poza standardowymi ikonami dostępne są także dodatkowe ikony oraz paski
narzędzi charakterystyczne dla danego programu.
W programie DLT oprócz ikon standardowych znajdują się poniższe ikony:
Widok schematu: wyświetla wprowadzony układ w oknie graficznym na ekranie.
Wykres momentów [kNm].
Wykres sił poprzecznych [kN] (nowa norma).
Równoczesne wyświetlenie wykresów momentów oraz sił poprzecznych (nowa norma).
Siła ścinająca w płaszczyźnie pionowej według normy z uwzględnieniem częściowych
współczynników bezpieczeństwa.
Moment w płaszczyźnie poziomej.
Siła ścinająca w płaszczyźnie poziomej według normy z uwzględnieniem częściowych
współczynników bezpieczeństwa.
Odkształcenia.
Wykres wymaganego zbrojenia As dla belek żelbetowych. Obwiednia zbrojenia wyświetlana
jest z rozsunięciem v = 1,0h. Wymagane zbrojenie pokazywane jest w przęśle oraz w
podporach. 1/3 maksymalnego zbrojenia przęsłowego rozmieszczana jest nad podporami
skrajnymi, natomiast 1/4 nad podporami wewnętrznymi.
Tau, siła ścinająca.
Model 3D (OpenGL) oferuje renderowany, trójwymiarowy obraz belki (model przestrzenny),
odpowiedni do celów weryfikacyjnych. Pozwala on między innymi na łatwe sprawdzenie
lokalizacji przekrojów.
Jednoprzęsłowa belka żelbetowa, wydruk wraz ze zbrojeniem
Otwory
Rozkład zbrojenia
Strona 57

Belka ciągła DLT

Transkrypt

Podobne dokumenty

Katalog programu AxisVM 12

PODSTAWOWE PODSTAWOWE ZASADY KONSTRUKCJI ASADY

SCN - Scheiben mit finiten Elementen

Stanowisko do badań zmęczeniowych minipróbki w warunkach

l) Zbrojenie