Biuletyn Parafialny -XXVI zwykla 2016

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 25.09.2016r.
XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
1. W liturgii kościoła: we wtorek - wspomnienie św. Wincentego à Paulo,
prezbitera, w środę - wspomnienie św. Wacława, męczennika, we czwartek
- Święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, w piątek wspomnienie św. Hieronima, prezbitera i doktora Kościoła, w sobotę wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, dziewicy i doktora Kościoła.
2. W sobotę rozpoczyna się miesiąc październik. Tradycyjnie jest on
miesiącem w szczególny sposób poświęconym modlitwie różańcowej. W
każdej parafii są organizowane nabożeństwa różańcowe. Gorąco zachęcam
wszystkich do włączenia się w modlitwę różańcową we wspólnocie
parafialnej i podtrzymywania tej pięknej tradycji, jaką są październikowe
nabożeństwa różańcowe. Różaniec codziennie po Mszy o godz.17.00
3. Sprzątanie od 4 do 15 X Kaperska 53 – 75.
4. Taca inwestycyjna na witraże
5. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli.
6. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
MSZE ŚWIĘTE:
Poniedziałek - 17:00
Wtorek - 8:00
Środa - 17:00
Czwartek - 8:00
Piątek - 17:00
Sobota - 17:00
Niedziela - 9:00, 11:00
NOWENNA DO MBNP:
W każdą środę po Mszy
o godz. 17.00
KORONKA DO MIŁOSIERDZIA
BOŻEGO:
W każdy piątek przed Mszą świętą
wieczorną
SPOWIEDŹ ŚWIĘTA:
15 minut przed każdą Mszą świętą
KANCELARIA
PARAFIALNA:
Po każdej Mszy św.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Annyw Chałupach
Redakcja:
Chałupy,
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
25.09.2016r.
XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
Rok VII, Numer 371
(39)
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30,
84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
„Wspomnij, synu, że za życia
otrzymałeś swoje dobra”.
(Łk 16,25)
Życie ludzkie przypomina most
wiodący z brzegu doczesności na
brzeg
wieczności.
Most
jednokierunkowy, na którym nie
można zawrócić. Ewangeliczna
przypowieść ukazuje nam dwóch
ludzi, którzy ów most pokonali: to
żebrak Łazarz i człowiek bogaty. Temu pierwszemu brakowało w życiu
wszystkiego, nawet artykułów pierwszej potrzeby. Ten drugi był tak
nieprzyzwoicie bogaty, że nie był zdolny, a może nie chciał, dostrzec przyczyny
i zależności pomiędzy swoją zamożnością a cudzą nędzą.
Wreszcie, obu widzimy już po drugiej stronie mostu, na brzegu wieczności. A
tam ich los radykalnie się odmienił. Łazarz „na łonie Abrahama” doświadcza
wiecznej szczęśliwości, której nie zaznał na ziemi, gdy cierpliwie oczekiwał na
„odpadki ze stołu bogacza” i gdy „psy przychodziły i lizały jego wrzody”.
Bogacz cierpi w piekle wśród ludzi, których można zaliczyć do dwóch kategorii.
Do pierwszej należą ci, którzy sensem swojego życia uczynili czynienie zła. Do
drugiej, w której odnajdujemy ewangelicznego bogacza, zaliczamy tych, którzy
zaniechali czynienia dobra. Wydaje się, że tych drugich może być zdecydowanie
więcej.
Każdy z nas znajduje się dziś w określonym miejscu na moście wiodącym do
wieczności. Musimy pamiętać, że jakość życia wiecznego zależy od jakości
życia ziemskiego. Życie na ziemi i decyzje, które tu podejmujemy, zostaną
zapisane po tamtej stronie na wieki. A więc, jakie życie tu, taka wieczność tam.
Święty Wincenty a Paulo, prezbiter
Wincenty urodził się w Pouy (obecnie St-Vincent-de-Paul
w południowo-zachodniej Francji) 24 kwietnia 1581 r.
jako trzecie z sześciorga dzieci, w biednej, wiejskiej
rodzinie. Jego dzieciństwo było pogodne, choć od
najmłodszych lat musiał pomagać w ciężkiej pracy w
gospodarstwie i wychowywaniu młodszego rodzeństwa.
Prawdopodobnie duże znaczenie w życiu Wincentego
odegrało zdarzenie, jakie miało miejsce 25 stycznia 1617
r. w Folleville. Wincenty głosił wówczas rekolekcje.
Wezwano go do chorego, cieszącego się opinią
porządnego i szanowanego człowieka. Na łożu śmierci
wyznał mu on, że jego życie całkowicie rozminęło się z
prawdą, że ciągle udawał kogoś innego niż był w
rzeczywistości. W liturgii tego dnia przypadała
uroczystość Nawrócenia św. Pawła. Dla Wincentego był
to wstrząs. Zrozumiał, że Bóg pozwala się dotknąć w
ubogich, w nich potwierdza swoją obecność. Odtąd
Wincenty
zaczął
gorliwie
służyć
ubogim
i
pokrzywdzonym. Złożył Bogu ślub poświęcenia się
ubogim. Głosił im Chrystusa i prawdę odnalezioną w
Ewangelii. Zgromadził wokół siebie kilku kapłanów, którzy w sposób bardzo prosty i
dostępny głosili ubogim Słowo Boże. W ten sposób w 1625 r. powstało Zgromadzenie
Księży Misjonarzy - lazarystów.
Wincenty w sposób szczególny dbał o przygotowanie młodych mężczyzn do
kapłaństwa. Organizował specjalne rekolekcje przed święceniami, powołał do życia
seminaria duchowne. Wincenty założył również stowarzyszenie Pań Miłosierdzia, które
w sposób systematyczny i instytucjonalny zajęły się biednymi, porzuconymi dziećmi,
żebrakami, kalekami. Spotkanie ze św. Ludwiką zaowocowało powstaniem
Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (1633 r.), zwanych szarytkami (od franc. charite miłosierdzie). W okresie frondy (zamieszki polityczne w Paryżu w latach 1648-1653)
Wincenty niósł pomoc rzeszom głodujących, dotkniętym nieszczęściami i
zniszczeniami wojennymi. Przez wiele lat był członkiem Rady Królewskiej - tzw. Rady
Sumienia, której podlegały wszystkie sprawy Kościoła. Zajmując tak wysokie
stanowisko pozostał cichy i skromny.
Wincenty zmarł w 1660 r. w wieku 79 lat. Jego misjonarze pracowali wtedy już w
większości krajów europejskich, dotarli też do krajów misyjnych w Afryce północnej.
W 1651 r. przybyli również do Polski. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł
Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. W 1885 r. Leon XIII uznał go za patrona wszystkich dzieł miłosierdzia w
Kościele. Jest także patronem zgromadzenia lazarystów (założonego przez Wincentego
zgromadzenia księży misjonarzy), szarytek, kleru, organizacji charytatywnych,
podrzutków, szpitali i więźniów.
INTENCJE MSZALNE 25.09 – 2.10.2016r.
9:00
XXVI
Niedziela
zwykła
25.09.2016
Poniedziałek
26.09.2016
11:00
SUMA
18:00
W intencji Ewy i Zbigniewa Drabickich w 37 rocznicę
ślubu z prośbą o zdrowie i błogosławieństwo dla dzieci i
wnuków
+ za Irenę i Walentego
Dziękczynna – za Joannę i Seweryna w 1rocznicę ślubu
17.00
W pewnej intencji
8.00
Podziękowanie Panu Bogu za odebrane łaski z prośbą o
zdrowie i błogosławieństwa
17.00
+ za Wacława , Wandę , Janinę , Stanisława i Józefa.Za
+z rodziny Szczepaniaków , dziadków Kurachów i
Szczepaniaków
17:00
+ za rodziców: Stefanię i Aleksandra
Wtorek
27.09.2016
Środa
28.09.2016
Czwartek
29.09.2016
8:00
W pewnej intencji
Piątek
30.09.2016
17.00
+ za dusze w czyśćcu
15:00
16:00
17:00
9:00
Ślubna – Kuśmierczyk - Smykla
Ślubna – Dettlaff – Kollek
+ za Małgorzatę – rocznica śmierci
+ za Piotrka – 10 rocznica
11:00
SUMA
+ za teściową Cecylię – 3 rocznica
Sobota
1.10.2016
XXVII
Niedziela
zwykła
2.10.2016
Święci Archaniołowie Michał, Rafał i Gabriel
Aniołowie są istotami ze swej natury różnymi od ludzi. Należą do stworzeń, są nam
bliscy, dlatego Kościół obchodzi ich święto. Do ostatniej reformy kalendarza
kościelnego (z 14 lutego 1969 r.) istniały trzy odrębne święta: św. Michała czczono 29
września, św. Gabriela - 24 marca, a św. Rafała - 24 października. Obecnie wszyscy
trzej archaniołowie są czczeni wspólnie.
W tradycji chrześcijańskiej Michał to pierwszy i najważniejszy
spośród aniołów, obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem.
Hebrajskie imię Mika'el znaczy "Któż jak Bóg". Według tradycji,
kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i do buntu namówił
część aniołów, Archanioł Michał miał wystąpić i z okrzykiem
"Któż jak Bóg" wypowiedzieć wojnę szatanom.
Św. Michał Archanioł jest patronem Cesarstwa Rzymskiego,
Papui Nowei Gwinei, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec,
Węgier i Małopolski; diecezji łomżyńskiej; Amsterdamu, Łańcuta,
Sanoka i Mszany Dolnej; ponadto także mierniczych, radiologów,
rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy.
Przyzywany jest także jako opiekun dobrej śmierci.
Imię "Gabriel" znaczy tyle, co "mąż Boży" albo "wojownik
Boży". W tradycji chrześcijańskiej (Łk 1, 11-20. 26-31)
przynosi Dobrą Nowinę.
Gabriel był aniołem stróżem Świętej Rodziny.
Przychodził w snach do Józefa. Miał być aniołem pocieszenia
w Ogrójcu (Łk 22, 43) oraz zwiastunem przy
zmartwychwstaniu Pana Jezusa (Mt 28, 5-6) i przy Jego
wniebowstąpieniu (Dz 1, 10). Niemal wszystkie obrządki w
Kościele uroczystość św. Gabriela mają w swojej liturgii tuż
przed lub tuż po uroczystości Zwiastowania. Tak było również
w liturgii rzymskiej do roku 1969; czczono go wówczas 24 marca, w przeddzień
uroczystości Zwiastowania. Na Zachodzie osobne święto św. Gabriela przyjęło się
dopiero w wieku X. Papież Benedykt XV w roku 1921 rozszerzył je z lokalnego na
ogólnokościelne. Pius XII 1 kwietnia 1951 r. ogłosił św. Gabriela patronem telegrafu,
telefonu, radia i telewizji. Św. Gabriel jest ponadto czczony jako patron dyplomatów,
filatelistów, posłańców i pocztowców. W 1705 roku św. Ludwik Grignion de Montfort
założył rodzinę zakonną pod nazwą Braci św. Gabriela.
Zajmują się oni głównie opieką nad głuchymi i
niewidomymi.
Hebrajskie imię Rafael oznacza "Bóg uleczył".
Św. Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności.
Pobożność ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża. Jest
czczony jako patron aptekarzy, chorych, lekarzy,
emigrantów, pielgrzymów, podróżujących, uciekinierów,
wędrowców i żeglarzy.
Królowo Różańca Świętego módl się za nami
Październik tradycyjnie jest miesiącem w szczególny sposób poświęconym modlitwie
różańcowej.
Przez cały miesiąc odprawia się nabożeństwa różańcowe, które my Polacy otaczamy
wyjątkową czcią. Rozważanie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację
w tym samym czasie.
Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia
Jezusa Chrystusa i jego matki, Maryi i pomaga nam naśladować Ich w naszym życiu
osobistym, rodzinnym i społecznym.
Jest to modlitwa, która przemienia świat, zwłaszcza gdy jest odmawiana wspólnie.
Nasze rodziny, narody i świat walczą teraz z przytłaczającymi siłami zła.
Obietnice Matki Bożej dla odmawiających Różaniec Święty dane
Błogosławionemu Alanowi de la Roche.
Znany w historii apostoł Różańca św. i założyciel Bractw Różańcowych - bł. Alan, miał
otrzymać od Matki Bożej następujące obietnice, przekazywane w tradycji Zakonu
dominikańskiego:
1. Wszyscy, którzy wiernie Mi służyć będą odmawiając Różaniec św. otrzymają pewną
szczególną łaskę.
2. Wszystkim odmawiającym pobożnie mój Różaniec przyrzekam Moją szczególniejszą
opiekę i wielkie łaski.
3. Różaniec będzie najpotężniejszą bronią przeciw piekłu, wyniszczy pożądliwości,
usunie grzechy, wytępi herezje.
4. Cnoty i święte czyny zakwitną - najobfitsze zmiłowanie uzyska dla dusz od Boga;
serca ludzkie odwróci od próżnej miłości świata, a pociągnie do miłości Boga i
podniesie je do pragnienia rzeczy wiecznych; o, ileż dusz uświęci ta modlitwa.
5. Dusza, która poleca Mi się przez Różaniec - nie zginie.
6. Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie Różaniec św., rozważając równocześnie
Tajemnice Święte nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą
śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym - wytrwa w łasce
i osiągnie życie wieczne.
7. Prawdziwi czciciele Mego Różańca nie umrą bez Sakramentów Świętych.
8. Chcę, aby odmawiający Mój Różaniec, mieli w życiu i przy śmierci światło i pełnię
łask, aby w życiu i przy śmierci uczestniczyli w zasługach Świętych.
9. Codziennie uwalniam z czyśćca dusze, które Mnie czciły modlitwą różańcową.
10. Prawdziwi synowie Mego Różańca osiągną wielką chwałę w niebie.
11. O cokolwiek przez Różaniec prosić będziesz - otrzymasz.
12. Rozszerzającym Mój Różaniec przybędę z pomocą w każdej potrzebie.
13. Uzyskałam u Syna Mojego, aby wpisani do Bractwa Mojego Różańca - mieli w
życiu i przy śmierci za braci wszystkich mieszkańców nieba.
14. Odmawiający Mój Różaniec są Moimi dziećmi, a braćmi Jezusa Chrystusa, Syna
Mojego Jednorodzonego.
15. Nabożeństwo do Mego Różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do Nieba.