niedziela jezusa chrystusa króla wszechświata _b__3

NIEDZIELA JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA,
Dn 7,13-14; Ps 93; Ap 1,5-8; J 18,33b-37
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego są czytane wyjątkowe teksty biblijne,
by uczcić Jezusa Chrystusa, Pana wszechświata. Z uwagą i cierpliwością pochylmy
się więc nad BoŜym Słowem i w jego świetle pomyślmy nad BoŜym królestwem i
naszą przynaleŜnością do tego królestwa. Inne rozpadają się, a to królestwo trwa…
Fragment Księgi Daniela zawiera prorocką wizję, która medytowana razem z
psalmem responsoryjnym, skłania do rozmyślań o Mesjaszu wyczekiwanym przez
naród wybrany. Ów Mesjasz to, zgodnie z tradycją Ŝydowską i chrześcijańską,
„jakby Syn Człowieczy”, któremu jest przekazywana władza nad wszystkimi
narodami (7, 13n). Autor, ukazując przyjście „jakby Syna Człowieczego” z
obłokami niebieskimi, chciał wskazać, Ŝe Mesjasz i jego królestwo będą dziełem
Boga, czymś zasadniczo róŜnym od królestw i władców symbolizowanych przez
cztery bestie, które nie przyszły od strony nieba, ale wyłoniły się z wielkiego morza,
wyobraŜającego moce zła, przeciwne Bogu. Wspaniała wizja odebrania władzy
czterem bestiom i przekazania jej „jakby Synowi Człowieczemu” budowała w
sercach czytelników Księgi Daniela nadzieję, Ŝe Bóg przyjdzie im z pomocą i
zbuduje królestwo dobra, jednocząc w nim ludzi wszystkich narodów i języków.
Mesjasz przyszedł. W Jezusie Chrystusie wypełniły się wszelkie obietnice.
Ale okazuje się, Ŝe w królestwie Chrystusa nie są w cenie wartości, do których
przywykliśmy: panowania, zwycięstwa, podporządkowania sobie drugiego
człowieka, przemocy. W zestawieniu z ziemskim królestwem jakoś dziwnie
wygląda BoŜe królestwo i dziwny jest ten BoŜy Król. Stąd zamiast opisu uroczystej
koronacji na Króla, Ewangelia ukazuje nam Jezusa z Piłatem, czyli spotkanie
WŁADZY ZIEMSKIEJ I WŁADZY BOSKIEJ. Fragment ten stanowi główną część
Janowej męki Pańskiej, najbardziej królewskiej, bo skoncentrowanej na prawdzie o
Chrystusie Królu. Sama scena przewodu sądowego rozegrała się w pretorium, a
więc w rezydencji jerozolimskiej rzymskiego wielkorządcy, który na stałe
rezydował w Cezarei nadmorskiej. Pytanie Piłata, czy Jezus jest królem,
zarejestrowali wszyscy czterej ewangeliści, ale tylko św. Jan opowiada o
przesłuchaniu Jezusa przez Piłata i odpowiedziach Jezusa na ten temat.
Po pierwszej konfrontacji Piłata z śydami nastąpiło przesłuchanie Jezusa.
Było to pierwsze spotkanie Jezusa, króla Ŝydowskiego, z Piłatem, który bez
zbędnych słów, od razu przeszedł do sedna sprawy: „Czy Ty jesteś Królem
Ŝydowskim?”. Prokurator rzymski zadał to pytanie z pewnością z punktu widzenia
władzy, choć ma ono swoje źródło w oskarŜeniu wytoczonym przez śydów przeciw
Jezusowi. Dla Piłata liczył się jedynie interes polityczny. OskarŜony bezpośrednio
nie odpowiedział na pytanie Piłata, lecz odpowiedział pytaniem na pytanie: „Czy to
mówisz od siebie, czy teŜ inni powiedzieli ci o Mnie?”. Mówiąc inaczej, czy dla
ciebie, urzędnika rzymskiego, „Król Ŝydowski” oznacza to samo, co dla śydów? W
kontekście tej sceny tytuł „Król Ŝydowski” moŜe w gruncie rzeczy posiadać róŜne
znaczenie, zaleŜnie od osoby, która mówi. Jezus chciał wiedzieć czy Piłata
1
interesowało to, Kto przed nim stał. Czy był tylko zwykłym prawnikiem, który
załatwiał sprawę, czy interesował go człowiek. Niestety, w Piłacie górę wzięła
pycha wielkorządcy Cezara, okupanta Judei, oraz osobista niechęć do śydów wraz z
ich oficjalnymi przedstawicielami. Piłat wprost poczuł się uraŜony kontrpytaniem,
jakie zadał mu Jezus. Namiestnik odpowiedział: „Czy ja jestem śydem?”. Po prostu
nie chciał brać tej sprawy w swoje ręce: „Naród twój i arcykapłani wydali mi
Ciebie: coś uczynił?”. W tych słowach wyczuwa się klimat niecierpliwości. Piłat
wymagał, aby o sprawie mówić jasno, lecz odpowiedź Jezusa była spokojna i
zarazem tajemnicza: „Królestwo moje nie jest z tego świata, gdyby królestwo moje
było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany śydom. Teraz zaś
królestwo moje nie jest stąd”. Teraz tylko jedna rzecz interesowała Piłata: „A więc
jesteś królem?”. Na co Jezus odpowiedział (dosłownie, według greckiego
oryginału): „Ty sam mówisz, Ŝe jestem królem”. Słowa te naleŜy rozumieć
następująco: „Rzeczywiście jestem królem, ale nie w takim sensie, jak ty, Piłacie, to
rozumiesz”. Jezus zaakceptował tytuł, lecz podał jednocześnie jego sens. A zatem
nie powiedział: „Tak, jestem królem”, poniewaŜ w ten sposób potwierdziłby
rozumowanie Piłata. Zatem, Chrystus nie jest królem na wzór tyranów ziemskich, a
Jego Kościół nie ma nic wspólnego z doczesną władzą: „Królestwo moje nie jest z
tego świata”. W gruncie rzeczy oznacza to, Ŝe godność królewska Chrystusa nie
opiera się na władzy tego świata i absolutnie nie czerpie z niej inspiracji. Jezus
sprawuje władzę na świecie, która realizowana jest w inny sposób niŜ władza
ziemska i która czerpie swoją inspirację z innego źródła. W jaki sposób ma się to
dokonać? Jezus wyjaśnił to Piłatowi w drugiej części swojej odpowiedzi, gdy
powiedział: „Na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie”. Św. Jan
słowo „prawda” rozumie w sensie biblijnym. „Prawda” to odsłonięcie planu
BoŜego. Misja Jezusa polegała na przyniesieniu światu pełni objawienia: pozwolił
się poznać jako Syn BoŜy. Jeśli więc Jezus jest prawdą, jeśli Jego ustne objawienie
jest odsłonięciem tajemnicy, to ludzie powinni przyjąć to świadectwo, tę prawdę.
Człowiek powinien pozwolić się prowadzić i kształtować światłu prawdy, słowu
BoŜemu. To właśnie oznacza „być z prawdy”, to jest to, co Jezus powiedział
Piłatowi: „KaŜdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”. Królowanie opiera się na
prawdzie, którą Chrystus objawił ludziom. Jedynym sposobem na to, aby wejść do
tego królestwa, jest otworzyć się na prawdę i pozwolić się jej formować. Na tyle
Chrystus sprawuje władzę nad swoimi, na ile oni pozwolą Mu kształtować się na
dzieci BoŜe.
„Czy Ty jesteś Królem Ŝydowskim?” - pytanie postawione przez Piłata od 20
wieków nieustannie stawiane jest Jezusowi. Jego proces nie został zakończony.
Ciągnie się poprzez historię. Rozgrywa się w sumieniu kaŜdego z nas. „Czy Ty
jesteś królem?” W jaki sposób królujesz? Jakie prawo masz BoŜe nad naszą
wolnością? Odpowiedź Jezusa jest jasna, bez dwuznaczności. Trzeba tylko umieć i
chcieć usłyszeć prawdziwą odpowiedź oraz Ŝyciem zaświadczyć, Ŝe Jezus Chrystus
jest „Królem i Panem naszych serc”.
2
Dzisiaj Jezus stawia kaŜdemu z nas to pytanie, które postawił Piłatowi: „Tyś
powiedział, Ŝe jestem Królem? Czy to mówisz od siebie, czy teŜ inni powiedzieli ci
o Mnie?” Czy nie odsuwamy tego pytania jak Piłat? Czy Jezus jest centrum naszego
Ŝycia? Czy Królestwo BoŜe jest naszą pierwszą troską? Czy moje konkretne Ŝycie
przyczynia się do królowania Boga w świecie?
KaŜdy człowiek, który stawia Jezusowi pytanie Piłata, otrzymuje tę samą
odpowiedź: „Jestem Królem, ale królestwo moje nie jest z tego świata. Ja na to
przyszedłem na świat - aby wydać świadectwo prawdzie”. Chrystus jest Królem
prawdy. Posłani jesteśmy, aby odsłaniać kłamstwo, jakkolwiek się nazywa.
„KaŜdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu” - Jezus załoŜył królestwo
prawdy. Trwają w nim tylko ci, którzy są przyjaciółmi prawdy. Przez chrzest
staliśmy się obywatelami królestwa Chrystusowego. Stąd naszym obowiązkiem jest
być coraz bardziej człowiekiem i przyjacielem prawdy. Prawda domaga się ofiary...
Królestwo Jezusa rodzi się z wolnego wyboru Jego słowa, z dobrowolnego
przylgnięcia do Jego Osoby. „KaŜdy, kto jest z prawdy słucha Mojego głosu”.
Prawda to Jezus. „Ja jestem Prawdą, Drogą i śyciem” (J 14,6). Prawda BoŜa to
równieŜ prawda o człowieku. To oczywiste, Ŝe w Ŝyciu się wahamy, Ŝe często nie
widzimy jasno, gdzie jest prawda. Ale zapytajmy się czy jesteśmy dość uczciwi w
szukaniu prawdy? A moŜe zadawalamy się sceptycznym wątpieniem Piłata: „CóŜ to
jest prawda?”, mając na myśli usprawiedliwienie się: „Prawda nie istnieje, więc
czynię co chcę”.
Fragment z Apokalipsy św. Jana, zachęca nas do kontemplacyjnego
spojrzenia w kierunku czasów ostatecznych. Koniec historii i świata będzie z
pewnością momentem weryfikacji i sądu. Jednak przede wszystkim będzie czasem
chwały, chwalebnego powrotu Zbawiciela. Jesteśmy zaproszeni, by pogrąŜyć się
przede wszystkim w kontemplacji wizerunku Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata,
któremu przypisane są trzy tytuły, przywołujące mękę („świadek wierny”),
zmartwychwstanie („pierworodny umarłych”), intronizację („władca królów
ziemi”): są to trzy kluczowe momenty tajemnicy zbawienia. Chrystus jest tym
Królem, „który nas miłuje”, który „przez swą krew uwolnił nas od naszych
grzechów”, „uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swego”. „Ten,
który nas miłuje” nigdy nie przestanie nas kochać: Jego miłość okazana w
przeszłości, w Jego odkupieńczej ofierze, uczyniła z wierzących uzdrowiony lud i
królestwo kapłanów. Jego miłość rozciąga się w teraźniejszości, w zdarzeniach
naszych czasów. Czy naprawdę wierzymy w tę odwieczną i Ŝywą miłość? Czy
naprawdę Jezus Chrystus jest dla nas jedynym Panem i Królem?
3