nr 71 - Kalwaria Wielewska

Wiele
2 października
2011 r.
Nr 39 (71)
Gazetka Parafialna
Parafia p.w. św. Mikołaja w Wielu
Najświętsza Maryja Panna Różańcowa
7 października
Dzisiejsze wspomnienie zostało ustanowione na pamiątkę
zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad wojskami tureckimi, odniesionego pod Lepanto (nad Zatoką Koryncką) 7 października
1571 r. Sułtan turecki Selim II pragnął podbić całą Europę
i zaprowadzić w niej wiarę muzułmańską. Ówczesny papież św. Pius V, dominikanin, gorący czciciel Matki Bożej - usłyszawszy o zbliżającej się wojnie, ze łzami w oczach zaczął
zanosić żarliwe modlitwy do Maryi, powierzając jej swą troskę
podczas odmawiania różańca. Nagle doznał wizji: zdawało mu
się, że znalazł się na miejscu bitwy pod Lepanto. Zobaczył
ogromne floty, przygotowujące się do starcia. Nad nimi ujrzał
Maryję, która patrzyła na niego spokojnym wzrokiem. Nieoczekiwana zmiana wiatru
uniemożliwiła manewry muzułmanom, a sprzyjała flocie chrześcijańskiej. Udało się powstrzymać inwazję Turków na Europę.
Zwycięstwo było ogromne. Po zaledwie czterech godzinach walki zatopiono sześćdziesiąt galer wroga, zdobyto połowę okrętów tureckich, uwolniono dwanaście tysięcy
chrześcijańskich galerników; śmierć poniosło 27 tys. Turków, kolejne 5 tys. dostało się do
niewoli. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień
7 października świętem Matki Bożej Różańcowej i zezwolił na jego obchodzenie w tych
kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe. Klemens XI, w podzięce za kolejne
zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Belgradem w 1716 r., rozszerzył to święto na
cały Kościół. W roku 1883 Leon XIII wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo Różańca świętego - módl się za nami", a w dwa lata później zalecił, by w kościołach
odmawiano różaniec przez cały październik.
www.brewiarz.katolik.pl
Słowo Życia na XXVII Niedzielę w ciągu roku „A”
Gdy zaczynają umierać nasze przyjaźnie, robimy wszystko, by je uratować. Zdarza
się, że wszystko stawiamy na jedną kartę, byleby nie utracić człowieka, którego tak bardzo kochamy i potrzebujemy. Bóg czyni tak samo. Przypowieść o niegodziwych dzierżawcach winnicy opowiada o Bogu, który podejmuje walkę o przyjaźń z człowiekiem.
Winnica jest w Biblii tradycyjnym obrazem więzi Boga z Jego umiłowanym ludem. Jed-
nakże Izrael zrywa przyjaźń ze swoim Bogiem, nie chce odpowiedzieć miłością na miłość. Dla Boga jest to — jeśli tak wolno powiedzieć — prawdziwą katastrofą, i czyni On
wszystko, by te zerwane więzi na nowo zawiązać. Nieustannie przypomina o sobie poprzez proroków. Ci jednak wracają z pustymi rękami, wyszydzeni, bici, kamienowani.
Bóg zatem stawia wszystko na jedną kartę: na swojego jedynego Syna. Czy my, chrześcijanie — lud Nowego Przymierza — jesteśmy lepsi niż Izraelici? Z pewnością nie jesteśmy lepsi; tak oni, jak i my stoimy przed tym samym Sędzią. Na czym wobec tego polega
różnica między nami? Nie byłoby żadnej różnicy, gdyby nie przyszedł Chrystus, ów
Dziedzic, Syn, który został zabity, a jednak żyje.
Królestwo Boże, które głosił Jezus, jest podobnie jak Stare Przymierze darem Boga
dla człowieka. My, chrześcijanie, jesteśmy za ten dar odpowiedzialni. Jesteśmy dzierżawcami życia. Nasze życie ma wydać dobre owoce. Nic w nim nie jest obojętne i nic z
niego nie zaginie; wszystko, co czynimy lub czego nie czynimy, może zadecydować o
naszym wiecznym życiu. Jeśli nie żyjemy w przyjaźni z Bogiem, jeśli nie czynimy Jego
woli, nasze życie staje się bezowocne. Tym zaś, którzy nie oddadzą plonu we właściwym
czasie, królestwo Boże zostanie zabrane. Jezus mówi to bardzo wyraźnie — i to nie tylko
do arcykapłanów i faryzeuszy! Lud Nowego Przymierza będzie sądzony z tego samego:
Bóg zapyta nas o owoce, plon naszego życia. Zobaczmy, jak bardzo Bóg nas umiłował,
jak do nas przylgnął, jak bardzo Mu na nas zależy! Miłość zobowiązuje. Na miłość Boga
mamy odpowiedzieć miłością — choć i tak zawsze będziemy Jego dłużnikami. Św. Ireneusz powiedział: „Człowieku, jesteś dziełem Boga. Oddaj Mu serce, a On uczyni cię tak
pięknym, że bezgranicznie się w tobie zakocha”.
Ks. Adam Kalbarczyk
Ogłoszenia duszpasterskie
1. Dziś pierwsza niedziela października. W kościołach i we wspólnotach rodzinnych
rozpoczęliśmy nabożeństwa różańcowe. Przez wstawiennictwo Bożej Rodzicielki, biorąc
do rąk różaniec, prośmy Jej Syna o miłosierdzie dla nas i całego świata. Zachęcam do
udziału w codziennej Mszy Świętej i w codziennie odprawianym w naszym kościele
o godz. 1700 październikowym nabożeństwie. A tych, którym trudniej dotrzeć do kościoła,
proszę o odmawianie różańca w domach. Sługa Boży Jan Paweł II w liście apostolskim
„Rosarium Virginis Mariae” z 2002 roku napisał: „Za pośrednictwem różańca wierzący
czerpie obfitość łaski, otrzymując ją niejako wprost z rąk Matki Odkupiciela” (nr 1).
2. Pamiętajmy i przypominajmy innym, że za odmówienie jednej części różańca, czyli
pięciu tajemnic w sposób ciągły, można uzyskać odpust zupełny. Korzystajmy z tych
duchowych dobrodziejstw, jakimi może nas Kościół obdarzyć. W niedziele i środy odmawiamy tajemnice chwalebne, w poniedziałki i soboty tajemnice radosne, we wtorki i piątki
– bolesne, w czwartki – tajemnice światła.
3. W tym duchu przeżyjemy też liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, które przypada w piątek, 7 października.
4. Dzisiaj w Kościele rozpoczynamy kolejny Tydzień Miłosierdzia. Pamiętajmy, że miłosierdzie ma być stałym elementem naszej chrześcijańskiej postawy wobec drugiego
człowieka, zewnętrznym wyrazem naszej wiary. Przynagleni darem Bożej miłosiernej
miłości, każdego dnia powinniśmy oddawać życie braciom, powinniśmy stawać się
świadkami miłosierdzia w dzisiejszym świecie.
5. W tym tygodniu pierwszy czwartek i pierwszy piątek miesiąca. Pamiętajmy, że z daru
Bożego miłosierdzia możemy korzystać zwłaszcza przez ręce kapłanów. Dlatego
w czwartek prosimy o liczne i święte powołania do kapłaństwa, o wytrwanie dla tych,
którzy zostali już powołani do pracy w Winnicy Pańskiej. A w pierwszy piątek miesiąca
wprost doświadczajmy Miłosiernej Miłości, płynącej z przebitego Jezusowego Serca,
odnawiając naszą komunię z Bogiem i braćmi. Okazja do spowiedzi świętej pierwszopiątkowej w naszym kościele w czwartek od godziny 1300 – 1700 i w piątek od godziny 1500 – 1700.
Odtąd w każdy czwartek tygodnia będzie okazja do spowiedzi świętej od godziny: 1300-1700, zaś w okresie letnim od 1 lipca do 31 sierpnia: od godziny 1400 – 1800.
W każdą zaś środę – począwszy od najbliższej środy - Msza święta z kazaniem
maryjnym. Będzie można również składać do specjalnej skarbony prośby i podziękowania do Matki Bożej. Postarajmy się wspólnie ożywić naszą religijność – jak na
to szczególne miejsce: Sanktuarium Kalwaryjskie Matki Bożej Pocieszenia przystało. A zatem w każdy czwartek rozpoczynamy dyżur kapłanów w konfesjonale. Zachęcamy do korzystania z daru Chrystusowego Miłosierdzia.
Chorych odwiedzimy w piątek: Ks. Proboszcz od godziny 830, Ks. Wikariusz od 1000.
6. Kolekta w przyszłą niedzielę tzw. „specjalna” na cele inwestycyjne naszej parafii, na
remont naszej świątyni.
W tym tygodniu patronują nam:
we wtorek, 4 października, św. Franciszek z Asyżu (1182-1226), ojciec wielkiej
rodziny franciszkańskiej, stygmatyk, którego duchowość wywiera olbrzymi wpływ na
życie wierzących i Kościoła po dzień dzisiejszy (wspomnienie obowiązkowe);
w środę, 5 października, św. Faustyna Kowalska (1905-1938), dziewica, siostra ze
Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia; Ojciec Święty Jan Paweł II zwykł ją
nazywać „iskrą Bożego Miłosierdzia”, która wyszła z Polski (wspomnienie obowiązkowe);.
Drogich Parafian i Gości serdecznie zapraszamy do udziału w Liturgii:
w tygodniu: o godz. 7:20 i 17:00
w sobotę o godzinie 18:30 we Wdzydzach Tucholskich
w niedziele: o godz. 8:00, 10:00, 11:30, 16:00 w Wielu
ks. proboszcz Jan Flisikowski
ks. wikariusz Piotr Lubecki
Boże męki parafii
Wiele
Na Zaborach do przełomu XIX i XX w. przewagę miało budownictwo drewniane. Niewiele
pozostało w terenie śladów po tego typu zabudowie. Szerzej możemy dojrzeć ją we
wdzydzkim skansenie w postaci XIX-wiecznych zabudowań np. z Borska, Górek, XVIII–
wiecznego drewnianego kościołka ze Swornegaci. A z używanych na co dzień należałoby
wymienić XVII-wieczny kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Leśnie, czy będący
kopią dawnego wielewskiego kościoła, pochodzący z początków naszego wieku, kościół
Matki Bożej Różańcowej w Karsinie.
Drewno nie jest materiałem zbyt trwałym. Upadające domy odbudowywano z materiałów
trwalszych, krzyże często też, tylko niektóre powstawały z tego samego tworzywa. Są to
jednak następcy tych dawnych, jakby spadkobiercy ich tradycji. Nie zachowały się na terenie
dzisiejszych parafii: wielewskiej, karsińskiej, i osowskiej kapliczki drewniane z dawnych
czasów z wyjątkiem zniszczonego św. Jana Nepomucena z Przytarnii. Kapliczek jest wiele,
ale murowanych, najczęściej z cegły i pochodzących z pierwszej połowy naszego wieku. Być
może niektóre, znajdujące się w nich figurki świętych, mogłyby powiedzieć nam coś więcej
o ich przeszłości i pochodzeniu.
Przytarnia – kapliczka Matki Bożej – prawdopodobnie z 1927 r.
Stoi przy wjeździe do wioski na skrzyżowaniu z drogą do Jonin.
Figura Matki Bożej umieszczona jest na wysokim cokole,
pomurowanym z ciosanych kamieni. Nad figura znajduje się
drewniany, pokryty blachą, daszek wsparty na czterech
drewnianych kolumnach. Na daszku drewniany krzyż. Na
cokole u stóp figury cztery słupki, na nich rozciągnięty ozdobny
łańcuch. Z prawej strony kapliczki na słupie znajduje się bardzo
zniszczona dębowa figurka św. Jana Nepomucena, licząca
około 200 lat. Całość otoczona metalowym, kutym płotem na
wysokim fundamencie.
Św. Jan został postawiony z wdzięczności za ocalenie
wioski od zarazy (cholery). Trudno dokładniej określić jego wiek.
Cokół kapliczki pierwotnie wykonany był z czerwonej cegły. W czasie ostatniej wojny
figura Matki Bożej była zdjęta i ukrywana w stodole u Narlochów. Niemcy przymierzali się do
jej zburzenia. Ponieważ cegła cokołu była zmurszała, w 1947 r. Radomski z Przydołu
pobudował nowy z kamienia. Wtedy to został dobudowany przez cieślę Lorka nieistniejący
wcześniej daszek.
Koło kapliczki odmawiane są nabożeństwa majowe. Tam także uczestnicy pogrzebów
z Przytarni, Rowu, Jonin modlą się za zmarłego, odbywa się jego pożegnanie.
Przytarnia – pomnik Pana Jezusa
Stoi w ogrodzie Burchatów.
Aleksander Łosiński „Boże męki parafii Wiele, Karsin i Osowo” Karsin 1997
Parafia Rzymskokatolicka św. Mikołaja
Sanktuarium Kalwaryjskie
83-441 Wiele ul. Derdowskiego 1
www.kalwariawielewska.pl
e-mail: [email protected]
Opracowanie, skład i druk: MRK