„Kraju Warty” na Ziemi Pleszewskiej, Rocznik

ROCZNIK
PLESZEWSKI
2010
Pleszew 2011
ZESPÓŁ REDAKCYJNY:
Witold Hajdasz, Elżbieta Mielcarek, Arkadiusz Ptak, Adam Staszak, Ewa Szpunt
KOREKTA:
Zespół Redakcyjny
OPRACOWANIE KALENDARIUM:
Renata Kramer
PROJEKT OKŁADKI:
Iwona Wieruszewska
Zespół Redakcyjny zaprasza wszystkich zainteresowanych do przekazywania informacji
do kalendarium. Zespół zastrzega sobie prawo ostatecznego wyboru wydarzeń.
Copyright by Muzeum Regionalne w Pleszewie.
Korzystanie dla celów dydaktycznych i publicystycznych dozwolone tylko pod warunkiem
podania źródła.
WYDAWCA:
Muzeum Regionalne w Pleszewie
ul. Poznańska 34, 63-300 Pleszew
www.muzeum.pleszew.pl, e-mail: [email protected]
Nakład: 500 egz.
ISSN: 1643-8213
Adres do korespondencji:
Muzeum Regionalne w Pleszewie
ul. Poznańska 34, 63-300 Pleszew
tel. 62 742 83 59
Skład i druk: Zakład Poligraficzny SUPER PRINT s.c. ul. Kaliska 67, 63-300 Pleszew
Spis treści
I. Miasto i Gmina w liczbach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
II. Kalendarium . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
III.Artykuły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39
1. E. Małecki – „…bo nie wydali oddziału w ręce UB”
(losy Antoniego Małeckiego i jego dzieci) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
2. E. Pisarski – Profesor zw. dr hab. nauk medycznych Tadeusz Pisarski.
24.09.1927 r. – 22.03.2010 r. Honorowy Obywatel Miasta Pleszewa . . 53
3. Z.Mianowski – Eugeniusz Waliszewski 1938 – 2000 . . . . . . . . . . . . . . . 64
4. G. Gmyrek – Z prac archeologicznych na terenie
miasta lokacyjnego Pleszewa w latach 2005 – 2009 . . . . . . . . . . . . . . . . 72
5. M. Jaeger – Życie pleszewian w świetle raportów policyjnych
w l. 1918 – 1939 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77
6. M. Kaczmarek, A. Staszak – Pleszewianie
– ofiary zbrodni katyńskiej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85
7. A. Ratajczyk – Namiestnik „Kraju Warty” na Ziemi Pleszewskiej. . . 91
8. S. Szurek – Państwowy Ośrodek Maszynowy w Pleszewie . . . . . . . . . 98
9. I. Kuczyńska – Dwadzieścia lat temu wymyśliliśmy sobie gazetę . . . 107
10. M. Rutkowska – Jubileusz 20-lecia istnienia Państwowej Szkoły
Muzycznej I stopnia w Pleszewie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
11. I. Stefaniak – Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta . . . . . . . . 118
12. K. Piasecki – Centrum Kształcenia i Wychowania
Ochotniczych Hufców Pracy w Pleszewie (1994 – 2009) . . . . . . . . . . . 123
13. M. Mikołajczak – Biblioteka Parafialna Akcji Katolickiej przy
parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Pleszewie (1995 – 2010) . . . . 130
14. A.Ptak – Elekcja samorządowa na terenie miasta i gminy Pleszew
w 2010 roku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
3
IV. Z prac nad monografią Pleszewa pod red. A.Gulczyńskiego . . . . . . . . . 149
1. A. Gulczyński - Jedność i różnorodność . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
2. O. Kiec – Zarys dziejów ewangelickiej parafii w Pleszewie
1794 – 1945 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
3. B. Dölemeyer – Julius Blau – frankfurtczyk z Pleszewa . . . . . . . . . . . 175
4. H. Maćkowiak, A. Tobolska – Z badań nad strukturą
społeczeństwa i gospodarki miasta i gminy Pleszew . . . . . . . . . . . . . . 180
5. B. Janik, R. Necel – Zaufanie i kultura, czyli o dwóch
wymiarach kapitału społecznego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
6. K. Korona – Władza jako element życia lokalnego . . . . . . . . . . . . . . . 205
7. J. Bednarski, W. Dohnal, J. Schmidt – Etnolog w Pleszewie . . . . . . . 215
8. A.W. Brzezińska – Obrazki etnograficzne z Pleszewa i okolic . . . . . . 225
9. Najstarsze opisy zwyczajów w Pleszewskiem
(do druku podał A. Gulczyński) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
V. Odznaczeni i wyróżnieni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
4
Aleksandara Ratajczyk
Namiestnik „Kraju Warty”
na Ziemi Pleszewskiej
Już w dniu 5 września 1939  roku w Poczdamie Arthur Greiser przystąpił do organizowania niemieckiej, okupacyjnej administracji państwowej dla Wielkopolski. Powołał
urzędników w liczbie 103, którzy mieli objąć funkcje w przygotowanych urzędach w okręgu
Poznań. A.  Greiser w dniu 13 września 1939  roku wyjeżdża wraz z urzędnikami do Poznania z nominacją (z dnia 8 września 1939  roku) na stanowisko szefa administracji cywilnej
(Chef der Zivilverwalturg) przy zarządzie wojskowym w okręgu Poznań 1.
Po likwidacji na okupowanych ziemiach polskich (25 października 1939  roku)
zarządu wojskowego A.  Greiser otrzymał w dniu 26 października 1939  roku nominację na
namiestnika Rzeszy w okręgu Poznań (Reichsgan Posen). Nazwę tę dekretem z 29 stycznia
1940  roku zmieniono na nazwę – Reichsgan Wartheland – „Kraj Warty” 2 .
Nazwa Reichsgan Wartheland pojawiła się po raz pierwszy 21 października 1939  r.
w nominacji A.  Greisera na gauleitera NSDAP.
„Kraj Warty”, z miastem Poznaniem i Łodzią, obejmował niemal połowę obszaru
i ludności ziem wcielonych: 43 943  km2 powierzchni zamieszkałej przez 4 625 158 osób,
co stanowiło 105,4 osoby na 1  km 2 . „Kraj Warty” dzielił się na rejencje: poznańską –
1 541 953  km 2 , inowrocławską – 1 444 104  km 2 , łódzką – 1 404 402  km 2 (do lutego
1941  roku siedzibą tej rejencji był Kalisz). Dekretem z 12 października 1939  roku utworzył
Hitler z reszty okupowanych ziem polskich Generalną Gubernię 3.
Greiser za najważniejsze dla siebie zadanie uważał jak najszybszą germanizację
„Kraju Warty”. Kiedy przejmował władzę, mówił: „Najszczytniejszym zatem moim zadaniem będzie uczynienie wszystkiego, by w kilku najbliższych latach usunąć w nim wszelkie
przejawy polskości, obojętnie jakiego rodzaju” 4 .
Natomiast na spotkaniu z niemieckimi poetami „Kraju Warty” w dniu 25 października 1939  roku powiedział: „…naszym celem jest uczynienie z tej ziemi, na której się urodziliśmy, naszej kwitnącej niemieckiej ojczyzny” 5. (A.  Greiser urodził się w Środzie Wlkp.)
Za najskuteczniejsze narzędzie rozpowszechniania hitlerowskiej ideologii w społeczeństwie niemieckim A.  Greiser uważał propagandę, toteż wielokrotnie występował z publicznymi przemówieniami. Przemówienia trwały od kilkunastu minut do ponad 2 godzin.
1.
2.
3.
4.
5.
Cz.  Łuczak, Arthur Greiser, Poznań 1997, s.  36.
M.  Walczak, Wielkopolska konspiracja oświatowa, Warszawa 1975, s.  19.
Ibidem.
Cz.  Łuczak, Artur Greiser, Poznań 1997, s.  43.
Ibidem.
91
Najczęściej przemawiał na zgromadzeniach lokalnej społeczności niemieckiej w różnych miejscowościach „Kraju Warty” 6 .
Przemówienia nasycone były słowami podkreślającymi ogromne znaczenie narodu
niemieckiego w historii świata. Gauleiter w dniu 8 maja 1940  roku wizytował Jarocin.
Po południu tego samego dnia przybył do Pleszewa.
Relacje z tej wizyty przedstawione zostały w gazecie „Ostdeutscher Beobachter”
na stronie 5, zatytułowanej „Z okręgu Poznań – czwartek, 9 maj 1940”.
Artykuł nosi tytuł: „Gauleiter przemawiał w Pleszewie – wiec na zakończenie wizyty
w powiecie Jarocin”.
Jak podaje autor artykułu pobyt Gauleitera w powiecie Jarocin zakończył się 8 maja
1940  roku wystąpieniem w Pleszewie. Około godziny 15.30 po południu Greiser pojawił się
na Rynku w Pleszewie. Został powitany przez Wehrmacht i przedstawicieli partii. Przeszedł
obok prezentujących się formacji wojskowych.
W Ratuszu przywitał go starosta powiatu (Kreisleiter). W tym czasie formacje
wojskowe przemaszerowały na boisko sportowe (obecnie Ogród im. Dzieciątka Jezus) obok
Parteihaus – Domu Partii (Dom Parafialny im. ks. K.  Niesiołowskiego).
Po wizycie w Fabryce Wyrobów Papierniczych, przy dźwiękach hymnu przybył
A.  Greiser na plac manifestacji (Ogród im. Dzieciątka Jezus).
O czym mówił Greiser na wiecu? Wspominał, jak poprzedniego roku w czerwcu
brał udział w szkoleniu we Wrocławiu. O tym, że niezależnie od wydarzeń Gdańsk będzie
należał do Niemiec, że on został powołany do dalszego rozwoju i wzmocnienia partii.
Podkreślił, że na dzień dzisiejszy partia w powiecie jarocińskim należy do jednej z niewielu
najlepiej rozwiniętych.
W czasie tego przemówienia zwrócił słuchaczom uwagę, że historia dowodzi, iż naród
niemiecki działając jednomyślnie, był zawsze niepokonany, bo już Richelieu wskazywał,
że brak jedności niemieckiej powodował, że przeciwnicy tego kraju wykorzystywali to
w swoich działaniach.
Dalej mówił, że przeciwnicy narodu niemieckiego pierwszy raz są zaskoczeni
z jedności tego kraju. Bo po jedności politycznej nastąpiła jedność socjalna narodu niemieckiego. Tym samym naród niemiecki stał się silny i zdaniem führera, może zdobyć to,
czego oczekuje.
Gauleiter przypomniał zebranym, że führer wielokrotnie starał się o pokój, ale jego
propozycje zostały przez przeciwników odrzucone. Tylko dzięki ruchowi nacjonalistycznemu
naród niemiecki został właściwie wychowany i potrafi zrozumieć problemy własnego narodu
i świata. Dlatego możliwym jest, że nacjonalizm opanuje w stu procentach nowoczesną
dyplomację, podobnie jak wcześniej przed przejęciem władzy, opanował ulice za pomocą
„pięści”. Greiser wspomniał o obecnej sytuacji politycznej, a w szczególności o Anglii, która
znajduje się coraz bardziej w sytuacji bez wyjścia.
Przemówienie zakończył apelem do słuchaczy, iż poprzez „wierność i pracę” okażą
swoją wdzięczność führerowi. A intensywna praca w partii jest gwarancją „przyszłości
6. Ibidem, s.  18.
92
narodu niemieckiego”, „uczy walczyć i wierzyć”, nie zadawać więcej pytań, lecz „wstawiać
się ogółem”. Ostatnie zdanie przemówienia brzmiało: „Świat będąc w pełni niemiecki,
będzie uzdrowiony”.
Starosta Orlowski wystąpienie Greisera zakończył pozdrowieniem führera i pieśnią
narodową 7.
Artykuł ten nie zawiera podpisu osoby redagującej.
Greiser dla celów propagandowych wykorzystywał także łamy prasy, na których
ogłaszał drukiem artykuły na tematy polityczne. Najwięcej artykułów opublikował w dziennikach: „Ostdeutscher Beobachter” (Wschodnioniemiecki obserwator) i „Litzmannstädter
Zeitung” 8 . (Gazeta miasta Łodzi). Pierwszy numer „Ostdeutscher Beobachter” ukazał się
w Poznaniu w dniu 1 listopada 1939  roku, a ostatni 20 stycznia 1945  r. Był to organ prasowy okręgowej organizacji NSDAP.
W Pleszewie sprzedaż prasy niemieckiej prowadziła właścicielka sklepu z artykułami
papierniczymi – Niemka Schelsky (narożny budynek przy ul. Poznańskiej-Daszyńskiego,
obecnie sklep „Arlekin”).
Z jej sklepu gazety: „Un dere soldaten” („Nasi żołnierze”), „Die Woche” („Tydzień”)
i „Ostdeutscher Beobachter” sprzedawał Zdzisław Drążewski niemieckim żołnierzom
rezerwowego szpitala i żołnierzom z 313 pułku z Trier, stacjonującym w budynku przy
ulicy Szkolnej 5 (obecnie ZSP nr  1 w Pleszewie). Ze sprzedaży tych gazet musiał rozliczyć
się z właścicielką. Pracę tę wykonywał, ponieważ wiązała się z nakazem przymusowego
zatrudnienia dzieci i młodzieży polskiej 9.
Polaków obowiązywały zarządzenia wprowadzające przymus pracy. Ustalono wiek
produkcyjny ludności polskiej od 14 do 60  lat. Greiser ustanowił oficjalnie jednolity dla „Kraju
Warty” wiek produkcyjny: od lat 14 do 70 dla mężczyzn, a od 14 do 60  lat dla kobiet” 10.
Po raz drugi Greiser przyjechał na Ziemię Pleszewską w 1945  roku na uroczystość
oddania kolei wąskotorowej.
Kolej wąskotorowa w tym czasie podlegała Kleinbahn Direktion w Poznaniu.
W roku 1944 rozpoczęto budowę 11  km odcinka linii kolejowej z Pleszewa do
Broniszewic, która prowadziła przez Lenartowice, Pacanowice do Broniszewic.
W miejscowościach tych mieszkały także rodziny niemieckie (jeszcze przed II wojną
światową) i przesiedleńcy niemieccy. Również znajdował się tam młyn, mleczarnia i gorzelnie.
Jak opisuje Stanisław Bródka w „Dziejach Pleszewa”: „…w dniu 7 stycznia 1945  roku
odbyła się uroczystość oddania do użytku odcinka kolei wąskotorowej Pleszew-Broniszewice. Przyjechał wówczas sam Gauleiter Greiser, który w przemówieniu wmawiał zebranej
ludności niemieckiej wiarę w ostateczne zwycięstwo Rzeszy”.
7. Tłumaczenie z oryginału: M.  Bociańska, K.  Mrowicka, D.  Olejniczak, K.  Tyrakowska.
8. Cz.  Łuczak, Artur Greiser, Poznań 1997, s.  18.
9. Wywiad ze Zdzisławem Drążewskim przeprowadzony w maju 2008  r.
10. A.  Wierzejewski, Niewolnicza praca dzieci i młodzieży polskiej w tzw. Kraju Warty 1939 – 1945,
Poznań 1975, s.  62.
93
Do listopada 1944  roku władze hitlerowskie osiedliły w „Kraju Warty” 536 951
Niemców z terytorium: Estonii, Litwy, Łotwy, Wołynia, ze wschodniej Małopolski, obszarów Narwi, z Lubelszczyzny, z Besarabii, z północnej i południowej Bukowiny, z Dobrudży,
z ZSRR (znad Morza Czarnego) i z Bośni 11.
Kolejny raz A.  Greiser przyjechał na ziemię pleszewską – do Broniszewic 14 stycznia
1945  roku.
Wcześniej Amtsblatt des Landrats in Jarotschin („Dziennik urzędowy starosty
powiatu jarocińskiego”) na stronie 4 podał szczegółowy program tej wizyty:
„Oficjalny serwis informacyjny Partii. Szef Partii i Namiestnik Rzeszy w Kraju
Warty towarzysz Arthur Greiser będzie przemawiał w niedzielę, dnia 14.01.1945  roku.
O godzinie 14 w Broniszewicach z okazji otwarcia linii kolei dojazdowej Pleszew-Broniszewice. O godzinie 18 na wielkiej manifestacji w kinie w Jarocinie.
Równocześnie odbędą się wielkie manifestacje w budynku Reichsadler i w siedzibie terenowych organizacji partyjnych przy ulicy Bergstraße.
Ponadto naczelnik towarzysz Robert Schulz będzie przemawiał o godzinie 18 w Domu Niemieckim w Pleszewie. Do udziału w tych manifestacjach wzywa się wszystkich towarzyszy
działających w organizacjach partyjnych z sąsiednich miejscowości.
Jarocin, dnia 10 stycznia 1945  roku
Kierownik Powiatowego Wydziału Propagandy Z upoważnienia Dexheimer kierownik” 12 .
Wydarzenie to opisał Eugen Petrull w artykule „Powiat nad Wartą i Prosną” w nr  12
z 14 stycznia 1945  r. gazety „Ostdeutscher Beobachter”: „Gdyby przyjrzeć się mapie, rzuca się
w oczy to, że linia kolejowa z Poznania do Ostrowa przez Jarocin doprowadza bezpośrednio
do Pleszewa, około 3  km od miasta, ale niespodziewanie i pozornie bez potrzeby odbijania
na południe. Wtedy budowniczy kolei musieli skapitulować z powodu uporu właścicieli
ziemskich, którzy nie chcieli oddać swojej ziemi. Pleszewianie wiedzieli, jak sobie z tym
poradzić. Od magistrali kolejowej do swojego miasta zbudowali kolejkę wąskotorową, którą
wyposażyli w tory o normalnej szerokości, tak, że dzisiaj istnieje połączenie na trzy szyny.
Zaletą tego jest to, że wagony towarowe można dowozić w pobliże miasta. (…) W efekcie
tego Pleszew posiada trzy dworce kolejowe. Dworzec kolei szerokotorowej, który wprawdzie
nosi nazwę Pleszew, ale znajduje się w miejscowości Kowalew, położony zaraz przy nim
dworzec kolejki wąskotorowej – dołącza teraz do nich dworzec kolejowy Pleszew-Wschód” 13.
W tym samym dniu Gauleiter Greiser wygłosił na manifestacji w Jarocinie przemówienie trwające ponad dwie godziny. W manifestacji wziął udział starosta Orłowski
i Robert Schulz – powiatowy szef partii hitlerowskiej.
Jak podaje „Ostdeutscher Beobachter” (nr  13 z 16 stycznia 1945  r.) namiestnik
Rzeszy A.  Greiser opisywał: „…jak niezmordowanie i wytrwale pracuje führer, jak dniem
i nocą myśli tylko o swoim narodzie, o Niemczech i jak niektórzy z nas muszą się wstydzić,
że dzisiaj nie są gotowi do jak najlepszego wykonania każdego powierzonego im zadania.
11. Cz.  Łuczak, Dzień po dniu w okupowanej Wielkopolsce i na Ziemi Łódzkiej (Kraj Warty), Poznań 1993,
s.  310.
12. Tłum. z oryg. Katarzyna Rutkowska.
13. Tłum. z oryg. Katarzyna Rutkowska.
94
(…) Dlatego w nadchodzących latach nikt nie będzie miał chwili wytchnienia, a naszym
hasłem będzie wypełnianie obowiązków zgodnie z wielkimi zasadami naszej przeszłości.
W rok 1945 chcemy wkroczyć gotowi do obrony ojczyzny: walki za Niemcy (dla Niemiec)” 14 .
Przemówienia A.  Greisera są pełną pychy i buty. On sam pomimo tragedii osobistej
(rozstanie z pierwszą żoną, tragiczna śmierć jedynego syna w wypadku samochodowym)
nigdy nie potrafił tak zwyczajnie, po ludzku, spojrzeć na człowieka i jego problem. Nie
odpowiadał pozytywnie na prośby skierowane do niego przez niektórych mieszkańców
„Kraju Warty”. Podpisywał i wydawał zarządzenia przeciwko społeczeństwu polskiemu
w „Kraju Warty”. Z wyjątkową bezwzględnością realizował działania germanizacyjne,
eksterminacyjne i dyskryminacyjne wobec Polaków, Żydów i Romów.
Twierdził, że: „panowanie Niemców w „Kraju Warty” jest tak samo niezachwiane
jak i istnienie nieba nad ziemią” (10 czerwca 1944  r.) 15.
A.  Greiser w dniu 20 stycznia 1945  r. o godz. 18 ostatni raz spotkał się z funkcjonariuszami partii i administracji państwowej „pożegnał się z nimi zaledwie w kilku zdaniach
głosem zmienionym, drżącym, rwącym się i słabym” 16 .
Przywódca NSDAP – Gauleiter i namiestnik Rzeszy w „Kraju Warty” Reichsstatthalter Arthur Greiser w dniu 21 czerwca 1946  roku stanął przed Najwyższym Trybunałem
Narodowym w Poznaniu, który skazał go
wyrokiem z dniem 9 lipca 1946  roku „za
zbrodnie jakich się dopuścił w stosunku do
Państwa Polskiego i ludności cywilnej, na
karę śmierci” 17.
Publiczna egzekucja Greisera wykonana została na stokach poznańskiej cytadeli
w dniu 21 lipca 1946  roku o godzinie 717.
Informacja o wygłoszeniu przemówienia
przez A.  Greisera w Broniszewicach
14.
15.
16.
17.
Tłumaczenie z oryginału Katarzyna Rutkowska.
Czesław Łuczak, Arthur Greiser, Poznań 1997, s.  49.
Ibidem, s.  62.
Ibidem, s.  129.
Muzeum Regionalne Pleszew, Ostdeutscher Beobachter 9 maja 1940, 14 stycznia 1945, 16 stycznia 1945.
Muzeum Regionalne Pleszew, Amtsblatt des Landrats in Jarotschin, 10 stycznia 1945, s.  4.
95
Kolejka wąskotorowa łącząca
Pleszew z główną linią kolejową
Gauleiter na spotkaniu w Fabryce Wyrobów Papierniczych (ul. Poznańska 31).
96
A.  Greiser przemawia na manifestacji w Ogródku Jordanowskim w Pleszewie.
A.  Greiser w Pleszewie, Rynek, 8 maja 1940  r.
97