Stowarzyszenia a Izba Gospodarcza

PORÓWNANIE FORM ZRZESZANIA SIĘ
STOWARZYSZENIE A IZBA GOSPODARCZA
cechy
cel działania
minimalna
liczba
członków
uzyskanie
członkostwa
charakter
członków
struktura
Plusy
Minusy
STOWARZYSZENIE
dowolny – nie tylko nakierowany na interes
gospodarczy
15 (niedługo 7)
zgodnie ze statutem, ale jest dowolność
przyjmowania członków
 tylko osoby fizyczne,
 nie koniecznie przedsiębiorcy;
 osoby prawne tylko członkami
wspierającymi,
 członkami mogą być także osoby i
podmioty wspierające cele, ale same
nie działające w tej branży
 dowolna zgodnie ze statutem,
 obowiązkowe
zebranie członków,
zarząd i organ kontroli
 odbiór stowarzyszenia, jako organizacji
non profit o celach określonych w
statucie,
 możliwość członkostwa wielu
podmiotów o różnym charakterze – nie
tylko przedsiębiorców,
 możliwość uczestniczenia w
stowarzyszeniu podmiotów nie
będących przedsiębiorcami z branży
poprzez członkostwo wspierające,
 zwykle podmiot o mniejszej liczbie
członków – większy wpływ członka na
politykę stowarzyszenia i wybór władz,
 organizacja o charakterze bardziej
członkowskim,
 większa kontrola nad przyjmowaniem
nowych członków.
 stowarzyszeń może być wiele stąd
przyjęcie tej formy nie świadczy o
reprezentatywności tego podmiotu jako
przedstawicieli środowiska,
 bez podania dalszych danych nie
IZBA GOSPODARCZA
reprezentowanie interesów
gospodarczych
100 (gdy izba obejmuje więcej niż
województwo) lub 50 (gdy członkowie
z jednego województwa)
zgodnie ze statutem, ale nie można
ograniczyć przedsiębiorcom
przystąpienia do izby; rodzi to
potencjalnie ryzyko torpedowania
interesu przedsiębiorców przez
pseudo-przedsiębiorców, których
działalność będzie pozorna a których
zadaniem będzie osłabianie
reprezentacji przedsiębiorców leśnych
albo wpływ na ich stanowisko,
 osoby fizyczne i prawne,
 tylko przedsiębiorcy z danej branży
 dowolna zgodnie ze statutem,
 obowiązkowe zgromadzenie
członków i inne (nie określono jakie)
 izba gospodarcza kojarzy się z
szeroką reprezentacją
przedsiębiorców z danej branży,
 jest zwykle jedyną izbą w tej branży,
a zatem może się wydawać jej
jedynym przedstawicielem,
 fakt konieczności zrzeszania co
najmniej 100 członków (w izbie
ponadwojewódzkiej) świadczy o
reprezentatywności izby jako
podmiotu zrzeszającego bardzo
wielu członków,
 z reprezentatywności i liczby
członków wynika potencjalnie
większa siła oddziaływania na
podmioty zewnętrzne.
 organizacja postrzegana jako
reprezentująca wyłącznie interesy
gospodarcze członków,
 wąskie zakreślenie członków – tylko
przedsiębiorcy z branży,
PORÓWNANIE FORM ZRZESZANIA SIĘ
STOWARZYSZENIE A IZBA GOSPODARCZA
sposób ocenić liczby członków
stowarzyszenia jako podmiotu dużego
(przecież wystarczy 15 a niedługo 7
członków żeby je założyć)
 brak możliwości blokowania dostępu
do organizacji (możliwy przerost i
oderwanie się interesów władz od
interesów członków),
 związane z brakiem możliwości
blokowania dostępu – „przejęcie”
organizacji przez pseudoprzedsiębiorców albo podmioty
zainteresowane osłabieniem
stanowiska przedsiębiorców leśnych,
 droższa w utrzymaniu (ze względu na
utrzymywanie biura organizacji,
rozbudowaną strukturę
organizacyjną)
W mojej ocenie izba gospodarcza jest formułą bardziej dopasowaną do ochrony interesów
gospodarczych dużej grupy przedsiębiorców, będąc de facto „wyspecjalizowanym stowarzyszeniem”.
Przy wszystkich minusach związanych z oderwaniem władz od członków i ograniczeniem członkostwa
izba budzi skojarzenie z podmiotem o charakterze ogólnopolskim i powszechnym – w
przeciwieństwie do stowarzyszenia. Stowarzyszenie mogłoby bronić się na polu reprezentatywności
albo poprzez uwypuklenie takiego charakteru w nazwie (np. „Ogólnopolskie Stowarzyszenie
Przedsiębiorców Leśnych”) albo poprzez zjednoczenie sił z innymi stowarzyszeniami w związku
stowarzyszeń o nazwie wskazującej na powszechność reprezentacji. Oczywiście najlepszą „obroną”
jest powszechność wyrażająca się w liczbie członków – co należałoby podkreślać.
Jak wynika z powyższego przewaga formy izby gospodarczej przejawia się w zasadzie jedynie w
odbiorze tego podmiotu na zewnątrz, a więc w czynniku psychologicznym. W szczegółach rozwiązań
merytorycznych i korzystności dla poszczególnych członków lepiej w porównaniu zdaje się wypadać
stowarzyszenie, jako podmiot bardziej elastyczny.
Samo utworzenie izby gospodarczej należałoby oceniać pozytywnie w sytuacji, gdyby brak było
dotychczas jednolitej lub co najmniej większościowej reprezentacji interesów przedsiębiorców
leśnych. W sytuacji, gdy taka istnieje, tworzenie nowego podmiotu powoduje tylko rozbicie
dotychczasowej reprezentacji i osłabienie pozycji przedsiębiorców, którzy będą reprezentowani przez
więcej niż jedną dużą organizację. Zamiast jednoczyć spowoduje to zatem podział – chyba, że wszyscy
członkowie SPL zostaliby również członkami Izby - co nie jest wykluczone, ale stawiałoby pod znakiem
zapytania celowość istnienia takiej podwójnej reprezentacji.