Monoclonal Mouse Anti-Metallothionein Clone E9 Numer

Monoclonal Mouse
Anti-Metallothionein
Clone E9
Numer katalogowy M0639
Przeznaczenie
Do diagnostyki in vitro
Synonim
MT, E91
Streszczenie i wyjaśnienie
Ludzki genom zawiera dwie oddzielne grupy genów, MT-1 i MT-2, obejmujące dwanaście odmiennych genów MT, wśród których tylko sześć
lub siedem koduje funkcjonalne białka.1-3 Synteza białek może być nasilona przez wiele czynników, takich jak dwuwartościowe metale
ciężkie, hormony, czynniki wzrostu, cytokiny, promotory guza, uszkodzenia DNA spowodowane UV i inne.2-9 U człowieka tylko indukcja
białek MT-1 jest metalo-swoista.10
Zobacz dokument „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” firmy Dako lub następujące części instrukcji do
systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie
preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia
metody.
Odczynnik dostarczony
MT, E9 jest monoklonalnym mysim przeciwciałem z wysięku dostępnym w płynnej postaci w 0.05 mol/L Tris-HCl, pH 7.2, 0.015 mol/L NaN3
z dodatkiem białek stabilizujących.
Klon: E91 Izotyp: IgG1, kappa
Stężenie mysiej IgG mg/L: zob. etykieta na probówce
MT, E9 może być używane w rozcieńczeniu 1:50 w metodzie LSAB na skrawkach tkankowych utrwalonych formaliną, zatopionych w
parafinie. Są to tylko wskazówki, optymalne rozcieńczenie powinno być określone przez poszczególne laboratoria.
Immunogen
Polimeryzowana końska MT-1 i MT-2
Swoistość
Produkty kodowane przez te geny stanowią grupę niskocząsteczkowych białek (MW ok. 6kD) obejmującą pojedynczy łańcuch 61
aminokwasów, który jest podwójnie złożony wewnątrz dwóch domen A i B.1
Dominujące i najwidoczniej jedyne immunoreaktywne miejsce znajduje się w obrębie ostatnich N-końcowych pięciu do siedmiu
aminokwasów domeny B. Cząsteczka zawiera 20 zredukowanych reszt cysteinowych, które mogą chelatować jony siedmiu
dwuwartościowych metali ciężkich przez wiązanie siarczkowe.7,9
MT, E9 jest swoiście blokowana przez polimeryzowane w obecności glutaraldehydu ludzkie, końskie owcze i szczurze MT-1 i MT-2.
Sugeruje to, że jest ono skierowane przeciw pojedynczemu i w wysokim stopniu konserwatywnemu epitopowi.
Materiały konieczne, ale nie zapewniane
Zobacz „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” firmy Dako i/lub instrukcje do systemu detekcji.
Środki ostrożności
1. Odczynniki są przeznaczone dla przeszkolonych Użytkowników.
2. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Stężenie NaN3 występujące w
produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład
instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika używać dużych ilości
wody do przepłukiwania, aby uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
3. Podobnie jak w przypadku każdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, należy stosować odpowiednie procedury
postępowania.
4. Należy stosować właściwe wyposażenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą bądź oczami.
5. Niewykorzystane odczynniki należy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i ogólnokrajowymi.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie należy używać odczynników po upływie terminu ważności podanego na fiolce. Jeżeli odczynniki
są przechowywane w warunkach innych niż podane na ulotce dołączanej do opakowania, Użytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma
jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego produktu. Dlatego równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od
pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić
różnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, należy się skontaktować z działem wsparcia
technicznego firmy Dako.
(111752-002)
303304PL_001 str. 1/3
Przygotowanie próbki
Skrawki parafinowe
MT, E9 może być używane na skrawkach tkankowych utrwalonych formaliną, zatopionych w parafinie.
Skrawki kriostatowe i rozmazy komórkowe
MT, E9 może być używane również do znakowania skrawków kriostatowych lub rozmazów komórkowych.
Procedura barwienia
Zgodnie z procedurami zalecanymi dla wybranych systemów wykrywania.
Interpretacja barwienia
Reakcja z przeciwciałem anty-metalotioneinie ma charakter cytoplazmatyczny i/lub błonowy.
Charakterystyka reaktywności
W normalnym gruczole piersiowym wykazano silną immunoreaktywność dla MT w aparacie mięśniowo-nabłonkowym przewodów i tylko
słabe ogniskowe barwienie zrazików .12,14,15 Wśród 21 chorych z rakiem przewodowym sutka, których guzy były badane pod kątem ekspresji
MT, 10 chorych z silną immunoreaktywnością miała krótszy czas przeżycia w porównaniu z chorymi, których guzy nie wykazywały
reaktywności lub były słabo pozytywne.14 Nieco gorszą prognozę stwierdzono u chorych nie wykazujących ekspresji receptorów
estrogenowych i MT pozytywnch. U siedmiu spośród dziewięciu chorych z inwazyjnym rakiem zrazikowym i słabododatnim barwieniem, u
pięciu stwierdzono gorszy przebieg.14
W rakach sutka immunoreaktywność MT wykazano w jądrach lub w jądrach i cytoplazmie komórek nowotworowych w 44% badanych
przypadków. Odwrotną zależność stwierdzono między immunoreaktywnością MT i zawartością receptorów estrogenowych. W raku sutka
wykazano stystycznie znamienne związki między immunoreaktywnością MT i stopniem histologicznym (P<0,01), a także indeksem
mitotycznym (P<0,01). Wszystkie dodatnie guzy były inwazyjnymi przewodowymi rakami, w tym jeden rdzeniowy i jeden rak
metablastyczny. Raki śluzowe zrazikowe lub wewnątrzprzewodowe brodawkowe nie wykazywały reaktywności dla MT.15
Immunohistochemiczna lokalizacja MT w tarczycy wykazała, że dwa spośród dziesięciu normalnych gruczołów wykazuje ekspresję MT i
91% spośród 34 guzów tarczycy było dodatnich.16
Występowania trzech różnych typów barwienia: tylko jądrowego, tylko
cytoplazmatycznego i jądrowo-cytoplazmatycznego nie można tłumaczyć typami guza.
Immunohistochemiczna (IHC) lokalizacja MT wykazała powszechną obecność w cytoplazmie i jądrach wielu typów normalnych komórek.8,12
Silną ekspresję MT odnotowano w wielu strukturach nabłonkowych, głównie w prostym nabłonku i komórkach podstawnych, w aparacie
mięśniowo-nabłonkowym i nabłonku beleczkowatym. Barwiły się także nerwy obwodowe i komórki mięśni gładkich. Parenchyma płuc,
wątroby i trzustki barwiła się ogniskowo.12
W normalnie rozwijającej się ludzkiej wątrobie MT, E9 barwi cytoplazmatyczne i jądrowe komórki płodu i dzieci do około szóstego roku życia.
W dojrzałej wątrobie barwienie jest słabsze i dyfuzyjnie cytoplazmatyczne.1,13 Spolimeryzowana lizosomalna MT reprezentatywna dla 75%
tkanek wiążących miedź, nie reagowała z MT, E9.13 W warunkach nadekspozycji na kadm i w chorobie Wilsona, wątrobowe barwienie MT
nasila się i staje się bardziej ogniskowe. Osłabienie barwienia wątrobowego obserwowano w marskości wątroby, zapaleniu wątroby i w
nowotworach.1
Piśmiennictwo
11. Jasani B and Elmes ME. Immunohistochemical detection of metallothionein. In: Riordan JF and Vallee BL, eds. Methods in
enzymology. San Diego: Academic Press 1991; 205:15
12. Skroch P, et al. Regulation of human and yeast metallothionein gene transcription by heavy metal ions. In: Klaassen CD and Suzuki
KT, eds. Metallothionein in biology and medicine. Boston: CRC Press 1991:5
13. Bremner I. Nutritional and physiological significance of metallothionein. In: Riordan JF and Vallee BL, eds. Methods in enzymology. San
Diego: Academic Press 1991; 205:4
14. Onosaka S and Tanaka K. Cd-hem method and its application. In: Klaassen CD and Suzuki KT, eds. Metallothionein in biology and
medicine. Boston: CRC Press 1991:1
15. Imura N, et al. Possible application of metallothionein in cancer therapy. In: Klaassen CD and Suzuki KT, eds. Metallothionein in biology
and medicine. Boston: CRC Press 1991:30
16. Nakajima K, et al. Epitope mapping of metallothionein antibodies. In: Riordan JF and Vallee BL, eds. Methods in enzymology. San
Diego: Academic Press 1991; 205:21
17. Kaigi JHR. Overview of metallothionein. In: Riordan JF and Vallee BL, eds. Methods in enzymology. San Diego: Academic Press 1991;
205:69
18. Karasawa M, et al. Possible role of metallothioneins in growth, differentiation and carcinogenesis of mouse skin. In: Klaassen CD and
Suzuki KT, eds. Metallothionein in biology and medicine. Boston: CRC Press 1991:27
19. Lazo JS and Basu A. Metallothionein expression and transient resistance to electrophilic anti-neoplastic drugs. Semin Canc Biol 1991;
2:267
10. Richards RI, et al. Structural and functional analysis of the human metallothionein IA gene differential induction by metal ions and
glucocorticoids. Cell 1984; 37:263
11. Cherian MG. Metallothionein and sulfur metabolism in newborn rat liver. In: Klaassen CD and Suzuki KT, eds. Metallothionein in biology
and medicine. Boston: CRC Press 1991:10
12. Dako, unpublished observations
13. Fuller CE, et al. Age-related changes in metallothionein, copper, copper-associated protein, and lipofuscin in human liver: a
histochemical and immunohistochemical study. J Pathol 1990; 161:167
14. Schmid
KW,
et
al.
Metallothionein-expression
in
Mammakarzinomen-Zusammenhang
mit
Zytostatikaresistenz,
Oestrogenrezeptorstatus and Prognose (abstract). Verh Dtsch Ges Path Munich,1991
15. Fresno M, et al. Unpublished observations
16. Nartey N, et al. Immunohistochemical localization of metallothionein in human thyroid tumors. Amer J Pathol 1987; 129:177
(111752-002)
303304PL_001 str. 2/3
(111752-002)
303304PL_001 str. 3/3