Przedmioty podstawowe

Transkrypt

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Ciechanowie
WYDZIAŁ INŻYNIERII
Kierunek: MECHANIKA I BUDOWA MASZYN
1. Nazwa przedmiotu: Repetytorium
2. Liczba godzin i punktów ECTS:
- studia stacjonarne: 30 godz., 0 ECTS
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
30
- studia niestacjonarne: 24 godz., 0 ECTS
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
24
3.
4.
5.
6.
Specjalność: INŻYNIERIA PRODUKCJI
Seminaria
(S)
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
0
0
Osoba odpowiedzialna za przedmiot: doc. dr Wacław Frydrychowicz
Osoba realizująca przedmiot: doc. dr Wacław Frydrychowicz;
Status przedmiotu w planie studiów: przedmiot podstawowy
Założenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest poszerzenie wiedzy studentów
pierwszego roku w zakresie matematyki szkolnej oraz zapoznanie ich z pewnymi
zagadnieniami, które nie są objęte podstawą programową nauczania matematyki w szkołach
ponadgimnazjalnych.
7. Forma prowadzenia zajęć: Ćwiczenia
8. Wymagania wstępne: podstawowa znajomość matematyki na poziomie licealnym.
9. Treści kształcenia:
TREŚCI Ćwiczeń:
Warsztat pracy matematyka. Pojęcia: definicja (rodzaje definicji, błędy w definiowaniu),
twierdzenie, warunek konieczny, dostateczny. Działania na zbiorach.
Funkcja (definicja, sposoby opisywania). Własności funkcji: monotoniczność, różnowartościowość,
parzystość, okresowość. Funkcje: liniowa, kwadratowa, wykładnicza, logarytmiczna.
Zapis sumy i iloczynu za pomocą liter sigma i pi. Indukcja matematyczna jako metoda
dowodzenia. Wzór dwumianowy Newtona, pewne wzory sumacyjne, nierówności, twierdzenie o
rozkładzie liczby naturalnej.
Permutacje, wariacje, kombinacje. Klasyczna i aksjomatyczna definicja prawdopodobieństwa.
Prawdopodobieństwo warunkowe i całkowite.
Funkcje trygonometryczne zmiennej rzeczywistej (miara łukowa kąta). Wzory redukcyjne, funkcje
trygonometryczne sumy i różnicy kątów, wzory na sumę sinusów i kosinusów. Tożsamości
trygonometryczne.
Wektory (współrzędne wektora, długość wektora). Dodawanie, odejmowanie wektorów, mnożenie
wektora przez skalar. Interpretacja geometryczna działań na wektorach.
Twierdzenie Talesa i odwrotne do niego. Twierdzenia charakteryzujące czworokąty wpisane w
okrąg i opisane na okręgu. Jednokładność i podobieństwo.
Twierdzenie sinusów i kosinusów.
Przekształcenia wykresów funkcji y=f(x) do wykresu funkcji y=f(x+a), y=f(x)+a, y=cf(x), y=f(cx),
y=|f(x)|, y=f(|x|). Funkcja homograficzna i jej wykres.
Pierwiastki wielomianu (krotność). Wzory Viete'a. Tw. Bezouta. Tw. o wymiernych pierwiastkach
wielomianu o współczynnikach całkowitych. Dzielenie (z resztą) wielomianów, schemat Hornera.
Równania i nierówności wielomianowe (liniowe, kwadratowe i wyższych stopni).
Funkcje wymierne. Równania i nierówności wymierne.
Równania i nierówności z wartością bezwzględną. Układy nierówności liniowych z dwiema
niewiadomymi, interpretacja geometryczna.
Równania i nierówności trygonometryczne.
Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.
Równania prostej. Warunek równoległości, prostopadłości. Równanie okręgu. Wzajemne położenie
prostej i okręgu, dwóch okręgów. Odległość punktu od prostej. Równanie prostej przechodzącej
przez 2 punkty
10. Warunki zaliczenia przedmiotu:
Kolokwium zaliczeniowe
11. Literatura:
Literatura podstawowa:
1. W. Frydrychowicz, Matematyka dla inżynierii, skrypt, 2009.
2. W. Żakowski, Podręczniki akademickie, Matematyka III
3. M. Gewert, Z. Skoczylas, Analiza matematyczna 1. Definicje, twierdzenia, wzory. Wydanie
trzynaste. GiS, Wrocław 2003.
Literatura uzupełniająca :
1. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, Część pierwsza i druga
Wydanie dwudzieste dziewiąte, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.
1. Nazwa przedmiotu: Matematyka
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
30
30
II
30
30
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
24
36
II
24
36
Seminaria
(S)
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
7
7
7
7
3. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: doc. dr Wacław Frydrychowicz
4. Osoba realizująca przedmiot: doc. dr Wacław Frydrychowicz; mgr Magdalena
Truszkowska; mgr Marta Leszczyńska
5. Status przedmiotu w planie studiów: przedmiot podstawowy
6. Założenia i cele przedmiotu: Nabycie umiejętności ścisłego formułowania myśli
i poprawnego wnioskowania oraz posługiwania sie metodami matematycznymi przy
modelowaniu procesów i zagadnień w inżynierii komunalnej, produkcji i budowy maszyn.
7. Forma prowadzenia zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne
8. Wymagania wstępne: znajomość matematyki na poziomie licealnym.
TREŚCI WYKŁADÓW:
Semestr I:
W ykład I :
Moduł I:
Wprowadzenie do zbioru liczb rzeczywistych R. Podzbiory: N, C, W, R\W. Przedziały, nierówności,
wartości bezwzględne, uporządkowanie zbioru liczb rzeczywistych. Działania na zbiorach.
Nierówność trójkąta. Rozwiązywanie nierówności.
Moduł II:
Funkcje i ich własności. Graficzne przedstawienie funkcji. Symetria funkcji. Funkcje zdefiniowane
kawałkami, skokowe, parzyste, nieparzyste, rosnące, malejące.
W ykład I I :
Przegląd funkcji wykładniczych, logarytmicznych, algebraicznych, trygonometrycznych. Liczba e.
Złożenia funkcji i ich wykresy.
W ykład I I I :
Funkcje odwrotne, logarytmiczne, logarytm naturalny, własności funkcji odwrotnych, funkcje
odwrotne do trygonometrycznych, indukcja matematyczna zupełna.
W ykład I V:
Liczby zespolone. Płaszczyzna zespolona. Algebra liczb zespolonych. Liczba zespolona sprzężona.
Moduł liczby zespolonej. Postać biegunowa liczby zespolonej. Wzór de Moivre’a. Pierwiastki z
jedności, interpretacja geometryczna. Wzór Eulera.
W ykład V: Prosta na płaszczyźnie, miara odległości w 3D, równanie sfery, wektory i ich
reprezentacje, własności wektorów, wersory kierunkowe, iloczyn skalarny wektorów,
ortogonalność wektorów.
W ykład VI :
Iloczyn wektorowy i jego własności. Długość wektora, równanie prostej w przestrzeni, równanie
płaszczyzny.
W ykład VI I :
Granica i ciągłość funkcji w punkcie. Granice lewo i prawo - stronne. Własności granic,
odpowiednie twierdzenia, granica funkcji w nieskończoności. Ciągłość funkcji w punkcie i na
przedziale.
W ykład VI I I :
Ciągłość znanych funkcji. Współczynnik nachylenia stycznej do krzywej. Definicja pochodnej
funkcji, interpretacja geometryczna. Różniczkowalność funkcji. Prawa różniczkowania. Związek
między ciągłością, a pochodną. Pochodna funkcji ax i ex.
W ykład I X:
Pochodna iloczynu i ilorazu. Pochodne funkcji trygonometrycznych, złożonych, odwrotnych do
trygonometrycznych. Metoda logarytmiczna i uwikłana różniczkowania funkcji. Liczba e. Reguła de
l’Hospitala wyrażeń nieoznaczonych.
W ykład X:
Wartość największa/najmniejsza funkcji. Extrema lokalne. Twierdzenia: Fermata, Rolle’a i
Lagrange’a o wartości średniej. Wpływ znaku f ’ i f ” na zachowanie się funkcji. Badanie przebiegu
zmienności funkcji. Test krzywizny, test drugiej pochodnej.
W ykład XI :
Trening na obliczanie pochodnej. Zastosowania rachunku różniczkowego w inżynierii i ekonomii.
UWAGA: Wykłady VI, VIII, IX i X zawierają materiał o podwójnej objętości.
Semestr II:
W ykład XI I :
Funkcje pierwotne/antypochodne. Wpływ pola kierunkowego na kształt antypochodnej. Całki
nieoznaczone. Całkowanie funkcji przez podstawienie i przez części.
W ykład XI I I :
Całkowanie funkcji trygonometrycznych - różne metody całkowania.
W ykład XI V:
Całkowanie funkcji wymiernych przez rozkład na ułamki proste. Cztery przypadki rozkładów
funkcji wymiernych. Wskazówki pomocne przy doborze metod całkowania funkcji.
W ykład XV:
Definicja całki oznaczonej. Interpretacja geometryczna całki oznaczonej. Całka w sensie
Riemanna. Własności całki oznaczonej. Fundamentalne Twierdzenie rachunku różniczkowo całkowego.
W ykład XVI :
Reguła podstawiania i symetrii dla całek oznaczonych. Pole zawarte między krzywymi. Długość
łuku krzywej i jej interpretacja geometryczna. Pole powierzchni obrotowej. Objętość bryły
obrotowej.
W ykład XVI I :
Całki niewłaściwe pierwszego i drugiego rodzaju. Zbieżność i rozbieżność całek niewłaściwych.
Twierdzenie porównawcze dla całek niewłaściwych.
W ykład XVI I I :
Transformacje Laplace’a - definicja, podstawowe własności, zastosowanie do badania analizy
sygnału, rozwiązywania równań różniczkowych opisujących układy elektryczne, automatycznego
sterowania, mechaniczne itp.
W ykład XI X:
Równania różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu, w tym: jednorodne, niejednorodne,
o stałych współczynnikach. Rozwiązanie ogólne równań różniczkowych o stałych współczynnikach.
Zagadnienia początkowe i brzegowe dla równań różniczkowych.
W ykład XX:
Macierze, działania na macierzach, dopełnienia algebraiczne, wyznaczniki, własności
wyznaczników.
W ykład XXI :
Macierze dołączone, macierze odwrotne. Układy równań liniowych i metody ich rozwiązywania.
Macierz układu, rząd macierzy, równania macierzowe.
W ykład XXI I :
Prosta na płaszczyźnie, krzywe stożkowe: okrąg, parabola, elipsa, hiperbola, krzywe drugiego
stopnia z przesunięciem.
W ykład XXI I I :
Ciągi nieskończone. Granica ciągu. Twierdzenie o zawężaniu. Ciągi monotoniczne. Szeregi
nieskończone, w tym: geometryczny, harmoniczny, naprzemienny. Kryteria zbieżności szeregów.
Kryterium całkowe zbieżności szeregów.
W ykład XXI V:
Szeregi potęgowe i ich zbieżność. Promień i przedział zbieżności szeregów potęgowych.
Różniczkowanie i całkowanie szeregów potęgowych wyraz po wyrazie. Rozwinięcie funkcji w
szereg potęgowy Tylora i Maclaurina.
W ykład XXV:
Funkcje dwóch zmiennych. Granica i ciągłość funkcji dwóch zmiennych. Pochodne cząstkowe.
Pochodne wyższych rzędów. Różniczka zupełna. Maxima i minima dla funkcji dwóch zmiennych.
Kryterium wyznacznikowe drugich pochodnych cząstkowych istnienia extremów lokalnych.
UWAGA: Wykłady XV, XVIII, XXIII i XXV zawierają materiał o podwójnej objętości.
ĆWICZENIA
Praktyczne rozwiązywanie zadań, stosownie do treści wykładów. Zadania na ćwiczenia są podane
po każdym wykładzie w skrypcie (patrz pozycja 1. w Literaturze podstawowej).
10. Warunki zaliczenia przedmiotu:
- Egzamin pisemny końcowy - 60%
- Zaliczone ćwiczenia (w tym dwa kolokwia, aktywność na ćwiczeniach, praktyczna
znajomość teorii) - 40%
- Minimum potrzebne do otrzymania oceny dostatecznej - 50%.
11. Literatura:
1. W. Frydrychowicz, Matematyka dla inżynierii, skrypt, 2009.
2. W. Żakowski, Podręczniki akademickie, Matematyka III
3. M. Gewert, Z. Skoczylas, Analiza matematyczna 1. Definicje, twierdzenia, wzory. Wydanie
trzynaste. GiS, Wrocław 2003.
4. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia, wzory. Wydanie
jedenaste, GiS, Wrocław 2004.
5. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, Część pierwsza i druga
Wydanie dwudzieste dziewiąte, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.
1. I.G. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy
2. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1,2
1. Nazwa przedmiotu: Fizyka
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
I
30
30
Ćwiczenia
laboratoryjne
(L)
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
24
24
24
3.
4.
5.
6.
Seminaria
(S)
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
7
8
Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Roman Rumianowski
Osoba realizująca przedmiot: dr inż. Roman Rumianowski, mgr Dariusz Kołakowski,
Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawowymi prawami fizyki i zjawiskami
fizycznymi. Celem nauczania przedmiotu jest umiejętność zastosowania zdobytej wiedzy w
rozwiązywaniu problemów technicznych oraz umiejętność planowania pomiaru z punktu
widzenia błędów pomiarowych
7. Forma prowadzenia zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia laboratoryjne.
8. Wymagania wstępne: zakres fizyki i matematyki ze szkoły średniej
WYKŁAD
Podstawy mechaniki klasycznej, zasady dynamiki, praca, energia kinetyczna, siły zachowawcze,
energia potencjalna.
Grawitacja, zderzenia, siła sprężystości, drgania, rezonans.
Fale sprężyste, akustyka, hałas, zastosowanie ultradźwięków w technice.
Statyka i kinematyka płynów, równanie Bernoulliego dla cieczy doskonałej i rzeczywistej.
Termodynamika fenomenologiczna, energia wewnętrzna, pierwsza zasada termodynamiki.
Ciepło właściwe, gaz doskonały i rzeczywisty.
Elementy termodynamiki statystycznej.
Właściwości stanów skupienia, przejścia fazowe, rozszerzalność cieplna, przewodność termiczna
i elektryczna.
Zjawiska transportu: przewodnictwo cieplne, dyfuzja, lepkość, przewodnictwo elektryczne.
Opracowanie wyników pomiarów, rachunek niepewności pomiarowych.
Równania Maxwella.
Fale elektromagnetyczne.
Polaryzacja, interferencja i dyfrakcja fal.
Elementy optyki falowej i geometrycznej.
Budowa atomu, elementy mechaniki kwantowej.
Kwantowa natura materii i energii.
Laser, zastosowania lasera w technice.
Elementy fizyki ciała stałego, poziomy energetyczne, model pasmowy ciał stałych, zjawisko Halla.
Budowa jądra atomowego, promieniotwórczość naturalna i sztuczna.
Elementy fizyki jądrowej.
ĆWICZENIA
Podstawy mechaniki klasycznej, zasady dynamiki, równania ruchu, praca , energia kinetyczna, siły
zachowawcze, energia potencjalna.
Zderzenia, siła sprężystości, drgania.
Termodynamika fenomenologiczna, energia wewnętrzna, pierwsza zasada termodynamiki, ciepło
właściwe, gaz doskonały i rzeczywisty.
Opracowanie wyników pomiarów, rachunek niepewności pomiarowych.
Elementy optyki falowej i geometrycznej.
Budowa atomu, elementy mechaniki kwantowej.
Właściwości stanów skupienia, przejścia fazowe, rozszerzalność cieplna, przewodność termiczna
i elektryczna.
ĆWICZENIA LABORATORYJNE
Student wykonuje 6 ćwiczeń.
Przykładowe ćwiczenia i czas realizacji:
Interferencja i dyfrakcja światła laserowego.
Wyznaczanie współczynnika sztywności na skręcanie.
Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła fizycznego.
Rezonans elektryczny.
Badanie krzywej rozładowania kondensatora.
Wyznaczanie prędkości dźwięku metodą składania drgań.
Konduktometria.
Wyznaczanie ciepła właściwego metodą ostygania.
10. Warunki zaliczenia przedmiotu: egzamin
11. Literatura:
1. Orear J. „Fizyka” tom 1,2 WNT, 2002 r.
2. Bogusz W., Grabarczyk J., Krok F. „Podstawy fizyki” Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, 2005
3. Wróblewski A.K, Zakrzewski J.A. „Wstęp do fizyki” t. 1,2 PWN
1. Kittel Ch. „Wstęp do fizyki ciała stałego” PWN , 1999
2. Mulas E., Rumianowski R. „Rachunek niepewności pomiaru w pracowni fizycznej” Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2002 r.
1. Nazwa przedmiotu: Mechanika techniczna
2. Liczba godzin i punktów ECTS :
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
15
15
II
15
15
III
30
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
I
12
12
II
12
12
III
24
Seminaria
(S)
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
4
3
2
4
3
2
3. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Paweł Kołodziejczak
4. Osoba realizująca przedmiot: dr hab. inż. Karol Krzemiński, dr inż. Paweł Kołodziejczak
mgr inż. Wiesław Śladowski, mgr inż. Wojciech Pasternak, mgr Piotr Kaczmarczyk.
6. Założenia i cele przedmiotu: Student po zakończeniu zajęć powinien znać i umieć
interpretować prawa i zjawiska tyczące ciał sztywnych i konstrukcji będących w stanie
równowagi statycznej, umieć obliczyć reakcje podporowe i oddziaływania w układach
prętowych statycznie wyznaczalnych.
7. Forma prowadzenia zajęć: wykłady, ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia laboratoryjne.
8. Wymagania wstępne: Student powinien znać funkcje trygonometryczne kąta ostrego
w trójkącie prostokątnym, znać twierdzenia dotyczące funkcji trygonometrycznych, znać
podstawy rachunku całkowego, umieć stosować jednostki układu SI.
WYKŁAD
1. Pojęcia podstawowe w mechanice punktu materialnego i ciała sztywnego.
2. Prawa Newtona i Aksjomaty statyki.
3. Statyka ciał sztywnych.
4. Płaski układ obciążeń - metody analityczne.
5. Płaski układ sił - podstawy metod wykreślnych.
6. Modelowania układów płaskich.
7. Zjawisko tarcia: ślizgowe, toczne, opasania.
8. Przestrzenny układ obciążeń.
9. Redukcja przestrzennego układu obciążeń (do punktu, do wypadkowej, do skrętnika).
10. Równowaga przestrzennego układu obciążeń.
11. Modelowanie przestrzennych układów mechanicznych.
12. Wyznaczanie reakcji w układach przestrzennych.
ĆWICZENIA AUDYTORYJNE
1. Zbieżny układ sił na płaszczyźnie - graficzne i analityczne wyznaczanie wypadkowej i
równoważącej, geometryczne i analityczne warunki równowagi płaskiego układu sił
zbieżnych.
2. Niezbieżny układ sił na płaszczyźnie - graficzne wyznaczanie wypadkowej, metoda
wieloboku sznurowego.
3. Moment statyczny siły, układu sił; para sił, moment pary sił; redukcja układów sił
niezbieżnych do siły i pary sił.
4. Więzy, rodzaje reakcji; zadania: wyznaczanie oddziaływań i reakcji w układach sił
zbieżnych.
5. Zadania: Wyznaczanie reakcji i oddziaływań w układach sił niezbieżnych.
6. Zadania: Wyznaczanie reakcji i oddziaływań w układach sił niezbieżnych z uwzględnieniem
tarcia.
7. KOLOKWIUM - UKŁADY SIŁ ZBIEŻNYCH I NIEZBIEŻNYCH.
8. Belki statycznie wyznaczalne swobodnie podparte - wyznaczanie reakcji podporowych.
9. Belki statycznie wyznaczalne wspornikowe, przegubowe - wyznaczanie reakcji
podporowych.
10. Belki statycznie wyznaczalne - wyznaczanie reakcji podporowych i oddziaływań w
przegubach.
11. Ramy statycznie wyznaczalne swobodnie podparte i wspornikowe - wyznaczanie reakcji
podporowych.
12. Ramy statycznie wyznaczalne z przegubami - wyznaczanie reakcji i oddziaływań.
13. KOLOKWIUM - WYZNACZANIE REAKCJI W BELKACH I RAMACH STSTYCZNIE
WYZNACZALNYCH.
14. Układy sił przestrzennych - warunki równowagi sił w układzie osi X, Y, Z. Wyznaczanie
reakcji i oddziaływań w prętowych układach przestrzennych.
15. Zadania: wyznaczanie reakcji i oddziaływań w układach sił przestrzennych.
1. Statyczna próba rozciągania.
2. Próby udarności, twardości i tłoczności.
3. Wyznaczenie modułu Younga metodą pomiaru krzywizny belki zginanej.
4. Wyznaczanie modułu Kirchhoffa przy skręcaniu rury ciękościennej.
5. Wyboczenie pręta ściskowego.
6. Wyznaczenie ugięcia belek i ram statycznie wyznaczalnych.
7. Wyznaczanie reakcji podporowej belek i ram jednocześnie statycznie niewyznaczalnych.
8. Zginanie ukośne profilu otwartego.
9. Doświadczalne sprawdzenie twierdzenia Maxwella
10. Wyznaczanie naprężeń w belce zginanej.
11. Literatura:
1. J. Lewiński, A. Wilczyński, D. Witenberg - Perzyk „Podstawy mechaniki” Oficyna
Wydawnicza PW Warszawa 2000 r.
2. Wacław E. Szcześniak „Zbiór zadań z mechaniki teoretycznej - Statyka” - Oficyna
3. J. Nizioł „Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki” WNT Warszawa 2002 r.
4. M. Klasztorny „Mechanika” DWE Wrocław 2000 r.
5. Z. Osiński „Mechanika Ogólna” WN PWN Warszawa 1997 r.
6. J. Misiak „Mechanika Ogólna” WNT Warszawa 1995 r.
7. J. Leyko „Mechanika Ogólna” WNT Warszawa 1997 r.
1. Nazwa przedmiotu: Wytrzymałość materiałów
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
II
15
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
15
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
II
12
12
4
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
3.
4.
5.
6.
4
Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Zbigniew Szymaniak
Osoba realizująca przedmiot: dr inż. Zbigniew Szymaniak, mgr inż. Wiesław Śladowski
Założenia i cele przedmiotu: Student po zakończeniu zajęć powinien znać i umieć
interpretować prawa i zjawiska tyczące ciał sztywnych i konstrukcji będących w stanie
równowagi statycznej, umieć obliczyć reakcje podporowe i oddziaływania w układach
prętowych statycznie wyznaczalnych.
7. Forma prowadzenia zajęć: wykłady, ćwiczenia audytoryjne
8. Wymagania wstępne: Student powinien znać funkcje trygonometryczne kąta ostrego
w trójkącie prostokątnym, znać twierdzenia dotyczące funkcji trygonometrycznych, znać
podstawy rachunku całkowego, umieć stosować jednostki układu SI.
WYKŁAD
1. Podstawy rachunku wektorowego.
2. Redukcja płaskiego układu sił
3. Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
4. Definicja naprężeń
5. Podstawowe stany obciążenia i ich charakterystyka
6. Wyznaczanie przebiegu sił wewnętrznych w konstrukcjach belkowych
ĆWICZENIA AUDYTORYJNE
1. Podstawy rachunku wektorowego
2. Redukcja płaskiego układu sił
3. Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
4. Podstawowe stany obciążenia i ich charakterystyka
5. Wyznaczanie przebiegu sił wewnętrznych w konstrukcjach belkowych
6. Kolokwium
10. Warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
11. Literatura:
1. J. Lewiński, A. Wilczyński, D. Witenberg - Perzyk „Podstawy mechaniki” Oficyna
2. Wacław E. Szcześniak „Zbiór zadań z mechaniki teoretycznej - Statyka” - Oficyna
3. J. Nizioł „Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki” WNT Warszawa 2002 r.
4. M. Klasztorny „Mechanika” DWE Wrocław 2000 r.
5. Z. Osiński „Mechanika Ogólna” WN PWN Warszawa 1997 r.
6. J. Misiak „Mechanika Ogólna” WNT Warszawa 1995 r.
7. J. Leyko „Mechanika Ogólna” WNT Warszawa 1997 r.
1. Nazwa przedmiotu: Mechanika płynów
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
II
30
III
10
5
Ćwiczenia
Ćwiczenia
Wykłady
audytoryjne
laboratoryjne
Semestr
(W)
(Ć)
(L)
III
24
10
5
Seminaria
(S)
Seminaria
(S)
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
Ćwiczenia
projektowe
(P)
Punkty
ECTS
4
2
7
3. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej Osiadacz
4. Osoba realizująca przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej Osiadacz, dr inż. Roman
Rumianowski, mgr inż. Waldemar Struzik
6. Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z mechaniką płynów tak w zakresie
teorii jak też zagadnień praktycznych związanych z ich przyszłym zawodem. Wyrobienie
umiejętności korzystania z nomogramów, tablic itp. pomocy projektanta.
7. Forma prowadzenia zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia laboratoryjne
8. Wymagania wstępne: Wiedza praktyczna z matematyki, fizyki i termodynamiki
WYKŁAD
Pojęcia płynności i ciągłości płynu. Parametry opisujące stan płynu. Podstawowe własności
fizyczne płynów. Hydrostatyka - pojęcia ciśnienia i naporu hydrostatycznego, rozkład ciśnienia
w atmosferze, równanie równowagi płynu, pływanie ciał. Napór cieczy na ściany płaskie
i zakrzywione. Podstawowe pojęcia kinetyki płynów. Równanie różniczkowe ciągłości przepływu.
Równanie Bernoulliego dla cieczy doskonałej i rzeczywistej. Przepływ laminarny i burzliwy. Opory
ruchu. Obliczanie przepływów w przewodach pod ciśnieniem. Uderzenie hydrauliczne. Reakcja
strumienia cieczy. Wypływ cieczy przez otwory i przystawki. Przelewy. Obliczanie wypływu
i przepływu gazów. Równanie Bernoulliego dla gazów w przemianie adiabatycznej. Wypływ gazu
przez otwory i dysze. Obliczanie gazociągów. Ruch cieczy w korytach i kanałach otwartych. Ruch
wód gruntowych. Dopływ wody do studni zwykłej, artezyjskiej, drenów i kanałów. Współpraca
zespołu studzien.
ĆWICZENIA
Statyka płynów: równowaga bezwzględna i względna płynu, parcie cieczy na powierzchnie ścian,
wypór hydrostatyczny i pływanie ciał.
Przewody zamknięte: przewody pojedyncze, układów przewodów, sieci (obliczanie oporów
przepływu, rozkładu ciśnień, wydatków, nadwyżki antykawitacyjnej).
Maszyny wirnikowe hydrauliczne i gazowe i ich współpraca z instalacją (szczegółowe
charakterystyki).
Uderzenie hydrauliczne w przewodach zamkniętych.
Ustalony i wolnozmienny ruch cieczy w korytach otwartych i kanałach bezciśnieniowych.
Przepływ cieczy przez przelewy i przepusty. Ustalony i nieustalony wypływ cieczy przez otwory.
Adiabatyczny wypływ gazu przez otwory i dysze. Gazociągi wysokiego średniego i niskiego
ciśnienia.
Ruch wód wgłębnych (obliczanie rowów, drenów i studni).
Opory ruchu ciał poruszających się w płynie. Wyznaczanie współczynnika oporu CD, Współczynnik
oporów liniowych przy przepływie cieczy w rurociągach, Wyznaczanie charakterystyk pomp
wirnikowych połączonych szeregowo i równolegle
11. Literatura:
1. Z. Orzechowski, J Prywer, R. Zarzycki : Zadania z mechaniki płynów w inżynierii środowiska,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001
2. M. Mitosek, M. Matlak, A. Kodura: Zbiór zadań z hydrauliki dla inżynierii i ochrony środowiska,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004
Literatura uzupełniająca:
1. R. Gryboś : Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 2001
2. C. Gołębiewski, E. Łuczywek, E. Walicki : Zbiór zadań z mechaniki płynów, PWN 1985
3. W. Stefański, K. Wyszkowski: Tablice i wykresy do obliczeń z mechaniki płynów, Wydawnictwa
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1983

Przedmioty podstawowe

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zasoby internetowe w nauczaniu Wykorzystanie ICT w dydaktyce

pobierz

Fizyka teoretyczna - Instytut Fizyki AJD, Częstochowa

Wydziały nieposiadające uprawnień do nadawania stopnia

Hodowla zwierząt towarzyszących i wolno żyjących

Ochrona przyrody - Wydział Rolnictwa i Biologii

DORADZTWO INWESTYCYJNE

Redakcja pracy naukowej - Wydział Rolnictwa i Biologii

Hodowla i użytkowanie zwierząt