Dr inż. Zbigniew Złonkiewicz (1949-2006) Urodził się 23

Dr inż. Zbigniew Złonkiewicz (1949-2006)
Urodził się 23 stycznia 1949 roku w Rudniku n/Sanem, w
rodzinie inteligenckiej. Do szkoły podstawowej uczęszczał w
Rudniku. Po zdaniu egzaminu wstępnego rozpoczął naukę w
Technikum Elektrycznym w Nisku, które ukończył w 1968r.
W tym samym roku podjął studia na Wydziale Elektrycznym
Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Lublinie, gdzie uzyskał tytuł
inżyniera elektryka. W 1976r. ukończył uzupełniające studia
magisterskie w Instytucie Przetwarzania i Użytkowania Energii
Elektrycznej Politechniki Lubelskiej.
Całą swoją działalność zawodową związał z Politechniką
Lubelską, Od 1.10.1972r. zatrudniony w Zakładzie Podstaw
Elektrotechniki na stanowisku asystenta, a po obronieniu w
1981
pracy
doktorskiej
nt.
„Wpływ
warunków
elektrochemicznego otrzymywania zestyków z powłoką
stopową srebro-pallad na ich właściwości” na stanowisku
adiunkta. Od 1.10.2006 pracował jako starszy wykładowca w
Instytucie Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii.
Prowadził różnorodne zajęcia dydaktyczne w tym: ćwiczenia audytoryjne projektowe z
instalacji elektrycznych, ćwiczenia rachunkowe z elektrotechniki teoretycznej, ćwiczenia
laboratoryjne z elektrotechniki teoretycznej, elektrotermii na studiach dziennych magisterskich,
studiach wieczorowych i zaocznych. Od 1989 r. prowadził wykłady z przedmiotu
elektrotechnologie. Był opiekunem ponad 30 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich.
Dzięki nim powstało wiele stanowisk badawczych wykorzystywanych przez studentów podczas
ćwiczeń laboratoryjnych. Brał również udział w opracowaniu 3 skryptów uczelnianych. Bardzo
angażował się w pomoc studentom, miał mnóstwo życzliwości dla nich. W latach 1974-78 był
opiekunem roku , w następnych opiekunem grupy studenckiej (1981, 1983, 1987). Jednocześnie w
latach 1972–1976 pełnił rolę opiekuna Koła Naukowego Elektryków. Starsi koledzy pamiętają Jego
entuzjazm w organizowaniu wyjazdów na tzw. zielone niedziele, gdzie ze studentami dokonywał
napraw sprzętu gospodarstwa domowego u rolników w podlubelskich wsiach. Za działalność
dydaktyczno-wychowawczą uzyskał w latach 1991r. nagrodę Rektora PL III stopnia, a 1992r i
1996r. nagrodę Rektora PL II stopnia oraz Medal Edukacji Narodowej.
Szczególnie ważne i cenne było Jego zaangażowanie we współpracę z przemysłem i w
zagadnienia naukowo badawcze. Problematyka Jego działalności naukowej obejmowała przede
wszystkim nowe elektrotechnologie stosowane w technice, a w szczególności procesy
elektrochemiczne z udziałem pola ultradźwiękowego. Prowadził badania właściwości materiałów
przewodzących, stosowanych na elementy stykowe w technice słaboprądowej oraz zajmował się
zagadnieniami związanymi z procesami elektrotermicznymi W latach 1975-80 uczestniczył w
pracach w ramach programu Rządowego PR-3. Wyniki tych badań zaowocowały opracowaniem
szeregu warstw przewodzących i izolacyjnych otrzymanych przy udziale pola ultradźwiękowego w
procesach elektrokinetycznych i metodyki badania ich właściwości.
Po doktoracie, prowadził dalsze badania naukowe w zakresie powłok na styki słaboprądowe
realizowane w ramach Centralnego Planu Badawczo Rozwojowego CPBR 8.2, który dotyczył
substytutów galwanicznych powłok złota, powłok o zmniejszonej zawartości palladu, oraz powłok
ochronnych nie zawierających złota do ultrakompresyjnego montażu drutem złotym. W grancie
KBN(0629/S3/92/02) "Pomiar rezystancji ziarniaków zbóż poddanych działaniu naprężeń
mechanicznych" badania dotyczyły właściwości elektrycznych ziaren zbóż. Od 1972 brał czynny
udział w pracach dla przemysłu cukrowniczego makroregionu lubelskiego (Cukrownie Strzyżów i
Werbkowice), badaniach prototypu separatora magnetycznego linii przemysłowej produkującej
amoniak i ferromagnetycznego filtru amoniaku wykonanych dla Zakładów Azotowych w
Puławach, opracowaniu zautomatyzowanego układu grzewczego do kiełkownika nasion dla
Inspekcji Nasiennej w Lublinie oraz badaniach eksploatacyjnych i analizie układu
elektroenergetycznego Kopalni Węgla Bogdanka.
W latach 1999-2002 i 2002-2005 pełnił funkcję prodziekana ds. nauki Wydziału
Elektrycznego. W czasie swojej pracy odbył 8 staży naukowych krótko–(1-2 tygodnie) i
długoterminowych (6 miesięcy) w kraju i za granicą: Technische Universität–Chemnitz –
trzykrotnie, Technische Hochschule Weimar, University of Wales College of Cardiff - dwukrotnie.
W swoim dorobku naukowym posiadał 91 publikacji oraz dwa patenty. Za osiągnięcia w pracy
naukowo-badawczej otrzymał, w latach 1985, 1986, 1987, 2001 nagrodę Rektora PL. W roku 1999
odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi.
Był długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (od 1967r.). Przez dwie
kadencje piastował funkcję prezesa Koła SEP w Wydziale Elektrycznym. Był członkiem
Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Oddziału Lubelskiego Polskiego Towarzystwa
Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Działalność naukowo-popularyzatorską prowadził
również poza murami uczelni, prowadząc prace w ramach Wojewódzkiego Klubu Techniki i
Racjonalizacji w Lublinie. Był przewodniczącym Komisji Kwalifikacyjnej nr 472 przy WKTiR.
Oprac. Krzysztof Nalewaj