Zestaw 1 - Wydział Chemii UJ
Transkrypt
Zestaw 1 - Wydział Chemii UJ
Zadania z fizyki dla I roku chemii medycznej Zestaw 1 1. Osada wioślarska zamierza sprawdzić, jak dokładnie utrzymuje stałe tempo swojej łodzi. W tym celu sternik osady mierzy stoperem czas mijania kolejnych boi toru wioślarskiego. Odległość między bojami jest stała i wynosi 250 m. Sternik uzyskał następujące wyniki pomiaru czasu (n – numer boi, t – czas): n=1 przy t=0 s (włączenie stopera); n=2 dla t=41 s; n=3 dla t=82 s; n=4 dla t=123 s. a) narysować wykres funkcji x(t), gdzie x jest odległością od pierwszej boi; b) obliczyć prędkość łodzi między kolejnymi bojami i dla całego odcinka pomiarowego; c) jaki jest związek między nachyleniem wykresu a szybkością łodzi? 2. Ciało spadające swobodnie przebywa w czasie t drogę s=(1/2)gt2. a) Obliczyć średnią prędkość ciała między chwilą to a t1>to (t1 = to + Δt). b) Jaką wartość przyjmie wyrażenie na prędkość średnią dla Δt zbliżającego się do zera? Ta wartość to prędkość chwilowa v(to). 3. Rozważmy parabolę będącą wykresem funkcji y=ax2 (a>0) oraz dwa punkty tej paraboli: M(xo,yo) oraz M1(xo+Δx, yo+Δy). a) Obliczyć współczynnik kierunkowy (tangens kąta nachylenia) siecznej MM1. b) Określić wartość otrzymanego wyrażenia na współczynnik kierunkowy dla dowolnie małego przyrostu argumentu Δx≈0, a tym samym znaleźć współczynnik kierunkowy stycznej do paraboli w punkcie xo. 4. Ilorazem różnicowym funkcji y=f (x) nazywamy wyrażenie: Δy f (x + Δx)− f ( x) = Δx Δx Jest to miara średniej szybkości zmian funkcji w przedziale (x, x + Δx). Jeśli uda nam się określić wartość tego wyrażenia dla wartości przyrostu argumentu dowolnie bliskiej zeru (Δx≈0), to tym samym znajdziemy „chwilową” szybkość zmian funkcji w danym punkcie. Taką (chwilową) szybkość zmian funkcji nazywamy pochodną funkcji w tym punkcie i oznaczamy dodając do symbolu funkcji znak prim: f '(x). Dla następujących funkcji proszę utworzyć ich ilorazy różnicowe w dowolnym punkcie należącym do dziedziny i spróbować określić wartości tych ilorazów dla Δx≈0: a) y=c (dowolna stała) b) y=kx (k jest stałą) c) y=x3 d) y=√x Uwaga: Jeżeli każdemu punktowi x należącemu do dziedziny funkcji y=f(x) przypiszemy wartość jej pochodnej w tym punkcie, otrzymamy nową funkcję nazywaną funkcją pochodną, lub w skrócie pochodną funkcji f, którą oznaczamy y=f’(x). 5. Pochodna funkcji ma naturalną interpretację geometryczną (por. zadanie 3): jest ona równa współczynnikowi kierunkowemu (tangensowi kąta nachylenia) stycznej do wykresu funkcji w danym punkcie. Proszę narysować – jeden pod drugim w tej samej skali – wykresy funkcji sinus i cosinus argumentu w mierze łukowej (radianach). a) Określić jakościowo związek współczynnika kierunkowego stycznej do wykresu sinusa i wartości funkcji cosinus dla tego samego kąta – w szczególności dla punktów, w których funkcja sinus osiąga lokalne maksimum lub minimum. b) Powtórzyć ten eksperyment dla stycznej do wykresu cosinusa. Jak jej współczynnik kierunkowy wiąże się z wartością sinusa? 6. W praktyce pochodne obliczamy korzystając z licznych reguł rachunkowych. a) [cf(x)]’=cf’(x), gdzie c jest stałą b) [f(x)+g(x)]’=f’(x)+g’(x) – pochodna sumy funkcji c) [f(x)·g(x)]=f’(x)·g(x)+f(x)·g’(x) – pochodna iloczynu d) [f(x(t))]’=f’(x(t)) ·x’(t) – pochodna funkcji złożonej. Proszę zastosować powyżse reguły do funkcji liniowych i przekonać się, że są dla nich spełnione. Korzystając z tych reguł i wyników zadań 2-4 obliczyć pochodną funkcji y = √ 5x oraz funkcji y = ax 2 +bx +c .