Zarządzenie Nr 2/2001 Dyrektora Instytutu Ochrony Środowiska z

ZARZĄDZENIE NR 2/2001
Dyrektora IOŚ
w sprawie wprowadzenia nowego systemu ekonomicznego IOŚ
z dnia 02 stycznia 2001r
Na podstawie § 19 p.1 regulaminu organizacyjnego IOŚ , zarządzam, co następuje:
§1
1. Z dniem 01.01.2001 wprowadza się w IOŚ nowy system ekonomiczny oparty na
zasadzie samodzielności finansowej na szczeblu Zakładu.
2. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o Zakładzie, rozumie się przez to takie komórki
organizacyjne jak: Zakład, Laboratorium, Zespół, Pracownia.
§2
System ekonomiczny IOŚ opiera się na następujących zasadach:
Zasada I . Kierownik Zakładu przejmuje odpowiedzialność i kontrolę nad:
-
przychodami Zakładu,
-
kosztami Zakładu
-
wynikiem finansowym Zakładu.
Zasada II. Parametrami systemu są:
-
godzina z narzutami na ZUS i fundusz świadczeń socjalnych IOŚ
-
godzina w rozliczeniach z NFOŚ i GW
-
cena 1 m2
-
cena jednego impulsu xero A-4
-
wartość punktu
-
pensum (nieprzechodnie)
-
fundusz premii specjalnej wzrastający w porównaniu z rokiem poprzednim o
określony %, z czego w dyspozycji Kierowników Zakładów pozostaje roczny
fundusz premii równy 12 krotności funduszu premii przyznanej w Zakładzie za
miesiąc grudzień roku poprzedniego. Pozostałą częścią funduszu premii
specjalnej dysponuje Dyrektor IOŚ.
Wartość
w/w
parametrów
określana
jest
przed
zakończeniem
kalendarzowego( do 15 grudnia ) w odrębnym Komunikacie Dyrektora IOŚ.
roku
Zasada III. Do kalkulacji kosztorysowych opartych na nośniku kosztów –
pracochłonności przyjmuje się ich minimalne wartości:
a. jedna godzina z narzutem kosztów ogólnych
b. jeden etat z narzutem kosztów ogólnych
c. godzina w rozliczeniach z kontrahentami rynkowymi gwarantująca, oprócz
pokrycia kosztów ogólnych, minimalny zysk
d. średnia, negocjacyjna wartość godziny w rozliczeniach z kontrahentami
rynkowymi, gwarantująca oprócz pokrycia kosztów ogólnych, przeciętny
zysk .
Zasada IV. Podstawowym kryterium oceny Zakładu jest jego wynik finansowy,
ustalany każdorazowo na koniec roku sprawozdawczego jako:
WF = BO + P – N - M2 – Am – Kp + D
gdzie:
WF
BO
P
N
M2
Am
Kp
– wynik finansowy,
– bilans otwarcia,
– przychód,
– narzut kosztów ogólnych,
– koszty utrzymania powierzchni,
– amortyzacja,
– pozostałe, faktycznie poniesione indywidualne koszty zakładowe (poza M2 i Am)
plus
rzeczywiste koszty realizacji tematów,
D – dofinansowanie działalności Zakładu ze środków własnych IOŚ czyli przychodów
okresu bieżącego.
Objaśnienia:
BO – Bilans otwarcia Zakładu jest wielkością ex ante, znaną na początku każdego roku
sprawozdawczego.
Przejściowo w roku 2001 bilans otwarcia ustalony zostanie indywidualnie z
Kierownikami Zakładów, wg następującej zasady:
-
dla Zakładów deficytowych w roku 2000, przyjęty zostanie na rok 2001 bilans
otwarcia równy zero;
-
dla Zakładów dochodowych w roku 2000, uznane zostanie dodatnie saldo na poczet
roku 2001.
P – Źródłem przychodów Zakładu mogą być:
-
zlecenia zewnętrzne,
-
zlecenia Dyrektora IOŚ w ramach dotacji Komitetu Badań Naukowych (KBN)
-
zlecenia innych Zakładów IOŚ (tzw. zlecenia wewnętrzne w ramach kooperacji)
-
zlecenia realizowane ze środków własnych IOŚ.
N – Narzut na koszty ogólne w odniesieniu do każdego tematu jest negocjowany
indywidualnie z Dyrektorem IOŚ w momencie zatwierdzenia kalkulacji kosztów na karcie
zgłoszenia tematu.
Przyjmuje się, iż w odniesieniu do tematów KBN i aprobat technicznych obowiązują stałe
narzuty:
-
KBN – 30%
-
AT – 33,3%
W przypadku pozostałych zleceń, zróżnicowanie narzutów zależy od stopnia i pewności
pokrycia tzw. Kosztów Utrzymania Zakładu (KUZ )– tj. pracochłonności plus
Indywidualne Koszty Zakładowe (IKZ) w skali roku i tak:
-
dla kontraktów przed pokryciem KUZ, przeciętny narzut wynosi 25%, w przedziale
od 20% do 30%;
-
dla kontraktów realizowanych w warunkach pewności pokrycia KUZ, przeciętny
narzut wynosi 15%, w przedziale od 10% do 20%,przy czym w dolnej granicy narzutu
10-15 % nie preliminuje się w kosztach kontraktu kwot na pracochłonność i IKZ.
M2 – Koszt utrzymania powierzchni wyliczony jest jako iloczyn zajmowanej powierzchni
w m2 i ceny 1 m2. Tak wyliczona wartość wchodzi na zakończenie roku do rachunku
wyniku finansowego. Oznacza to, iż może się ona różnić in plus lub in minus od
rzeczywiście poniesionych kosztów na utrzymanie powierzchni.
Am – Amortyzacja środków trwałych pozostających w dyspozycji Zakładu stanowi koszt
realizacji zadań w tej części, w której konieczne jest użycie środków trwałych.
Uwaga: Koszty wykorzystania środków trwałych do realizacji zadań czyli amortyzacja,
nie mogą być kształtowane uznaniowo. Są one zdeterminowane ustawowo. Oznacza to, iż
w momencie decyzji o przyjęciu na stan Zakładu danego środka trwałego, na trwale
zdeterminowane są koszty Zakładu w części dotyczącej amortyzacji tego środka.
Generalną zasadą jest pozostawienie w dyspozycji Zakładu funduszu amortyzacji,
naliczonej od środków trwałych zakupionych w ramach środków zabezpieczonych w
tematach danego Zakładu.
Kp – Pozostałe koszty Zakładu, będące wielkością ex post, czyli ustaloną na koniec
okresu sprawozdawczego na podstawie rzeczywistych wartości zapisanych w bilansie.
Obejmują one:
-
koszty realizacji tematów (tj. koszty osobowe wg stawek rzeczywistych, bfp, usługi
obce, materiały, podróże służbowe, xero)
indywidualne koszty zakładowe, oprócz m2 i amortyzacji.
D - Dofinansowanie działalności Zakładu ze środków własnych IOŚ, w zależności od
specyficznych warunków pracy danego Zakładu. W tym współfinansowanie części
kosztów amortyzacji i finansowanie perspektywicznych projektów nie dających
przychodu w krótkim czasie.
WF – Dodatni wynik finansowy za dany rok, ustalony według powyższej zasady,
pozostaje do dyspozycji kierownika Zakładu w roku następnym. Zakres dysponowania
wynikiem finansowym ograniczony jest przepisami prawa i Statutem IOŚ.
Ujemny wynik finansowy wymaga podjęcia przez Kierownika Zakładu działań
dostosowujących koszty utrzymania Zakładu do spodziewanych przychodów. Generalną
zasadą w takim przypadku jest elastyczne dostosowywanie struktury kosztów do
aktualnych
możliwości
pokrycia
kosztów
utrzymania
Zakładu
(KUZ),
czyli
pracochłonności i indywidualnych kosztów zakładowych.
Zasada V. Likwiduje się zwyczaj generowania kosztów w Zakładzie bez uprzedniego
wskazania lub uzgodnienia źródeł ich finansowania.
Żródłami finansowania kosztów są:
e. temat zewnętrzny,
f. zlecenie wewnętrzne,
g. projekt finansowany ze środków własnych IOŚ,
h. kredyt „pod zastaw” konkretnego tematu,
i. kredyt „pod zastaw” zdefiniowanej działalności.
Zasada VI. Generalną zasadą jest udzielanie kredytu „pod zastaw” przyszłego
konkretnego
tematu, i ściśle zdefiniowanej działalności.
Temat „w kredycie” musi:
-
zawierać tytuł wraz z założeniami
-
wskazywać potencjalnego zleceniodawcę,
-
określać planowany termin realizacji,
-
zawierać ocenę ryzyka nie uzyskania zlecenia
-
termin i sposób rozliczenia kredytu.
Wysokość kredytu, stopień ryzyka oraz termin i sposób jego rozliczenia zainteresowany
kierownik Zakładu każdorazowo uzgadnia z Dyrekcją IOŚ, po czym otwiera kartę zgłoszenia
tematu kredytowanego (KR) w dziale ekonomicznym. Do wysokości uzgodnionego kredytu
mogą być gromadzone koszty na poczet przyszłych przychodów z zarejestrowanego
kontraktu.
Zasada VII. W uzasadnionych okolicznościach udzielany jest kredyt pod „zastaw”
ściśle zdefiniowanej działalności statutowej. W tym celu należy uzyskać zgodę
kierownictwa IOŚ na otwarcie kredytu „pod” rodzaj działalności oraz otworzyć
kartę zgłoszenia tematu kredytowanego (KR) na rodzaj działalności w
dziale ekonomicznym. Wysokość kredytu, termin i sposób jego rozliczenia jest
każdorazowo uzgadniany z kierownictwem IOŚ.
Zasada VIII. Kredyt na temat z NFOŚ i GW może być udzielony po zaakceptowaniu
go do realizacji przez MŚ lub NFOŚ i GW.
Zasada IX. Rozróżnienie kredytu „pod zastaw” konkretnego tematu lub rodzaju
działalności, skutkuje różną procedurą w obszarze finansowo – księgowym.
W pierwszym przypadku zostaje nadany numer konkretnego kontraktu, a dopiero
później (po podpisaniu umowy) uzupełnia się go o źródło finansowania.
Koszty od razu gromadzone są na konkretnym koncie tematu.
W drugim przypadku otwiera się „linię kredytu” na ogólnym koncie, na którym
gromadzone są koszty do momentu decyzji o otwarciu konkretnego tematu.
Decyzję otwarcia tematu podejmuje kierownik tematu, po czym rejestruje KZT wraz
z kalkulacją w dziale ekonomicznym oraz wskazuje Głównej Księgowej, które
z wcześniej zebranych kosztów na ogólnym koncie należy przenieść na konto
konkretnego, otwartego tematu.
§3
Parametry sytemu ekonomicznego ogłaszane będą w formie komunikatów Dyrektora
IOŚ w terminie do 15 grudnia roku poprzedzającego ich stosowanie.
§4
Zarządzenie wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2001r.
DYREKTOR IOŚ
Doc.dr hab. Barbara Gworek