Klub Czytelnika poleca

Klub Czytelnika Biblioteki Szkolnej poleca:
Kot, który czytał wspak Lilian Jackson Braun
Książka „Kot, który czytał wspak” do ostatniego rozdziału trzyma w napięciu, choć początek
nie jest zbyt ciekawy. Opowiada o życiu reportera śledczego, który przyjął posadę reportera
artystycznego. W tym samym dziale pracuje krytyk o wysokich wymaganiach. Szokuje i denerwuje
swoimi recenzjami wszystkich artystów w całym mieście. Reporter śledczy ma za zadanie
przeprowadzenie kilku wywiadów z artystami. Praca ta zmienia się w prywatne śledztwo. W mieście
grzmi od niespodziewanych zdarzeń. To zaskakujące, jak szybko może zmienić się sytuacja jednego
człowieka. Koniec książki jest bardzo interesujący. Zachęcam do jej przeczytania.
Angelika Maćkowiak z klasy II T
Jedenaście minut Paula Coelho
„Jedenaście minut” to powieść brazylijskiego pisarza Paula Coelho. Została napisana w 2003
roku i cieszy się ogromnym zainteresowaniem zarówno młodych, jak i starszych czytelników. Książka
opowiada o młodej Brazylijce Marii, która wyjeżdża do Genewy w poszukiwaniu pracy. Znajduje
zatrudnienie, ale nie odpowiada jej tryb życia, jaki prowadzi w Szwajcarii. Zamierza powrócić
do Brazylii. Podczas pracy poznaje pewnego malarza… Bardzo polecam tę książkę, ponieważ autor
wskazuje wartości ważne w życiu i pokazuje, jak łatwo popełnić błąd, który później trudno naprawić.
„Jedenaście minut” opisuje ludzkie problemy, z którymi możemy spotkać się w codzienności.
Anna Pociecha z klasy II T
Zapiski stanu poważnego Moniki Szwaji
„Zapiski stanu poważnego” - jedna z wielu świetnych książek znanej polskiej pisarki
Moniki Szwaji - to powieść obyczajowa. Jej główną bohaterką jest dziennikarka telewizyjna, autorka
programów o morzu, której życie wywróciło się do góry nogami. Wiktoria (takie jest imię postaci)
to kobieta przed trzydziestką, lubiąca przeżywać chwilowe przygody miłosne. Przed wyjazdem
na zdjęcia dowiaduje się, że jest w ciąży. Postanawia samotnie wychowywać dziecko.
Podczas kręcenia jednego z reportaży poznaje bogatego biznesmena…
Z ręką na sercu muszę przyznać, że jest to jedyna książka, ze wszystkich przeczytanych przeze
mnie, przy której płakałam. Nie były to łzy smutku, lecz radości. Polecam ją szczególnie tym, którzy
lubią szczęśliwe zakończenia. Nie można nudzić się przy jej czytaniu. Cały czas coś się dzieje.
Zwróćcie uwagę na ostrzeżenie znajdujące się na odwrocie książki. Już ono samo zachęca do jej
przeczytania. Ja się skusiłam, a jak Wy?
Aleksandra Majcher z klasy II T