Tabela

Szkodnik
Stonka ziemniaczana
Opis
Stonka ziemniaczana jest chrząszczem należącym do
rodziny stonkowatych. W Polsce mogą wystąpić dwa
pokolenia tego szkodnika.
Wylot chrząszczy rozpoczyna się wiosną , gdy temperatura
gleby przez okres kilku dni utrzymuje się na poziomie
14oC. Okres ten zbiega się z czasem kwitnienia jaśminu,
kasztanowca, czy czarnego bzu. Samice stonki po
intensywnym żerowaniu składają jaja na spodniej stronie
liści. Podczas całego sezonu wegetacyjnego jedna samica
może złożyć od 600 do 800 jaj. Wylęg larw trwa od 8 do
17 dni i zależy od temperatury. Im temperatury są wyższe
tym okres wylęgu jest krótszy. Podobnie żer larw, w
sprzyjających warunkach w temperaturze 23oC żer larw
trwa tylko 11 dni, zaś przy temperaturze niższej przedłuża
się nawet do 30 dni. Larwy przechodzą 4 stadia rozwoju
(L1-L4). Ostatnie stadium larwalne schodzi na niewielką
głębokość do gleby i tam ulega przepoczwarczeniu. Po 2-3
tygodniach pojawiają się chrząszcze pokolenia letniego. W
lata ciepłe i suche letnie pokolenie stonki może pojawić się
po 39 dniach, gdy zwykle rozwój tego pokolenia trwa 4555 dni. Sprzyjające warunki pogodowe wpływają na
pojawienie się drugiego pokolenia – pokolenia jesiennego.
Jesienią, gdy temperatura spadnie do 11-12oC stonka
przestaje żerować i schodzi do ziemi.
Próg ekonomicznej szkodliwości to 1-2 chrząszcze na
1m2 plantacji we wczesnej fazie rozwoju roślin (09-14 w
skali BBCH), zaś dla roślin w pełni rozwoju (51-70 w skali
BBCH) przyjmuje się obecność ponad 15 larw na roślinie
lub 10 złóż jaj na 10 roślinach.
W większości stosuje się środki chemiczne w celu
zniszczenia larw stonki, jednakże na plantacjach gdzie
prowadzi się uprawę ziemniaka wczesnego może okazać
się konieczne również zwalczanie chrząszczy. Stadium
rozwojowym, które jest najbardziej wrażliwe na działanie
środków chemicznych jest stadium larwy w fazie L1-L2.
Mszyce
Mszyce należą do szkodników, których występowanie
wiąże się z przenoszeniem chorób wirusowych. Do
najczęściej występujących gatunków mszyc na plantacjach
ziemniaków można zaliczyć: mszycę brzoskwiniowoziemniaczaną, mszycę kruszynowo-ziemniaczaną oraz
mszycę szakłakowo-ziemniaczaną.
Na plantacjach, na których uprawiane są ziemniaki
przeznaczone na cele konsumpcyjne lub dla przemysłu nie
ma konieczności zwalczania mszyc, gdyż szkody
spowodowane przez te szkodniki nie mają większego
znaczenia. Natomiast na plantacjach nasiennych walka z
mszycami należy do podstawowych zabiegów ochronnych,
gdyż ważne jest by uzyskać sadzeniaki wolne od chorób
wirusowych. Skuteczność zwalczania mszyc jest na tych
plantacjach w dużym stopniu uwarunkowana terminem ich
przeprowadzania. Pierwszy zabieg należy wykonać po
wschodach ziemniaków, zaś następne zabiegi należy już
przeprowadzać w oparciu o obserwacje polowe populacji
mszyc. Z reguły stosuje się trzy zabiegi w okresie
wegetacji.
Próg ekonomicznej szkodliwości – wektory chorób
wirusowych – pierwsze uskrzydlone mszyce na plantacji
nasiennej – zabieg interwencyjny;
5-10 mszyc na 100 liści – plantacje nasienne;
10-20 mszyc na 100 liści – plantacje produkcyjne;
500 mszyc na 100 liści – szkodnik bezpośredni;