Tabela
Transkrypt
Tabela
Szkodnik Stonka ziemniaczana Opis Stonka ziemniaczana jest chrząszczem należącym do rodziny stonkowatych. W Polsce mogą wystąpić dwa pokolenia tego szkodnika. Wylot chrząszczy rozpoczyna się wiosną , gdy temperatura gleby przez okres kilku dni utrzymuje się na poziomie 14oC. Okres ten zbiega się z czasem kwitnienia jaśminu, kasztanowca, czy czarnego bzu. Samice stonki po intensywnym żerowaniu składają jaja na spodniej stronie liści. Podczas całego sezonu wegetacyjnego jedna samica może złożyć od 600 do 800 jaj. Wylęg larw trwa od 8 do 17 dni i zależy od temperatury. Im temperatury są wyższe tym okres wylęgu jest krótszy. Podobnie żer larw, w sprzyjających warunkach w temperaturze 23oC żer larw trwa tylko 11 dni, zaś przy temperaturze niższej przedłuża się nawet do 30 dni. Larwy przechodzą 4 stadia rozwoju (L1-L4). Ostatnie stadium larwalne schodzi na niewielką głębokość do gleby i tam ulega przepoczwarczeniu. Po 2-3 tygodniach pojawiają się chrząszcze pokolenia letniego. W lata ciepłe i suche letnie pokolenie stonki może pojawić się po 39 dniach, gdy zwykle rozwój tego pokolenia trwa 4555 dni. Sprzyjające warunki pogodowe wpływają na pojawienie się drugiego pokolenia – pokolenia jesiennego. Jesienią, gdy temperatura spadnie do 11-12oC stonka przestaje żerować i schodzi do ziemi. Próg ekonomicznej szkodliwości to 1-2 chrząszcze na 1m2 plantacji we wczesnej fazie rozwoju roślin (09-14 w skali BBCH), zaś dla roślin w pełni rozwoju (51-70 w skali BBCH) przyjmuje się obecność ponad 15 larw na roślinie lub 10 złóż jaj na 10 roślinach. W większości stosuje się środki chemiczne w celu zniszczenia larw stonki, jednakże na plantacjach gdzie prowadzi się uprawę ziemniaka wczesnego może okazać się konieczne również zwalczanie chrząszczy. Stadium rozwojowym, które jest najbardziej wrażliwe na działanie środków chemicznych jest stadium larwy w fazie L1-L2. Mszyce Mszyce należą do szkodników, których występowanie wiąże się z przenoszeniem chorób wirusowych. Do najczęściej występujących gatunków mszyc na plantacjach ziemniaków można zaliczyć: mszycę brzoskwiniowoziemniaczaną, mszycę kruszynowo-ziemniaczaną oraz mszycę szakłakowo-ziemniaczaną. Na plantacjach, na których uprawiane są ziemniaki przeznaczone na cele konsumpcyjne lub dla przemysłu nie ma konieczności zwalczania mszyc, gdyż szkody spowodowane przez te szkodniki nie mają większego znaczenia. Natomiast na plantacjach nasiennych walka z mszycami należy do podstawowych zabiegów ochronnych, gdyż ważne jest by uzyskać sadzeniaki wolne od chorób wirusowych. Skuteczność zwalczania mszyc jest na tych plantacjach w dużym stopniu uwarunkowana terminem ich przeprowadzania. Pierwszy zabieg należy wykonać po wschodach ziemniaków, zaś następne zabiegi należy już przeprowadzać w oparciu o obserwacje polowe populacji mszyc. Z reguły stosuje się trzy zabiegi w okresie wegetacji. Próg ekonomicznej szkodliwości – wektory chorób wirusowych – pierwsze uskrzydlone mszyce na plantacji nasiennej – zabieg interwencyjny; 5-10 mszyc na 100 liści – plantacje nasienne; 10-20 mszyc na 100 liści – plantacje produkcyjne; 500 mszyc na 100 liści – szkodnik bezpośredni;