Poczucie winy, nawrócenie i pokuta
Transkrypt
Poczucie winy, nawrócenie i pokuta
Poczucie winy, nawrócenie i pokuta Wina, grzech, pokuta nie są modnymi słowami w dzisiejszym społeczeństwie. Często mówimy o przekroczeniu przepisów drogowych, wykroczeniach podatkowych czy grzywnach pieniężnych. Płaci się i uważa sprawę za załatwioną. Czy jednak od poczucia winy możemy sami się uwolnić? Czy naprawdę wina nie ma nic wspólnego z Bogiem? Nieporozumienia w rodzinie, kłótnie i sprzeczki między małżonkami staramy się sami załagodzić, przebaczając sobie wzajemnie. Staramy się zadośćuczynić, gdy wyrządzimy szkodę. Załatwianie takich spraw po ludzku jest możliwe. Człowiek winny jest zdany na drugiego człowieka, który może go usprawiedliwić, uwolnić. To wszystko jednak nie wystarcza. Wina tkwi głębiej i nie da się jej naprawić tylko w sferze spraw ludzkich. Uwolnienie się od winy nie może być dokonane jedynie przez człowieka, musi się dokonać za sprawą Boga. Wina nie jest awarią, którą można usunąć czy plamą, którą można wywabić. Wina jest zburzeniem relacji z Bogiem, jest grzechem. Każdy z nas miał lub ma trudności związane z sakramentem pokuty. Powodem tego jest to, że nie dostrzegamy winy przed Bogiem, nie dostrzegamy grzechu. Często nie dostrzega się osobistej winy, szukając jej wśród innych. Winimy przeszłość, naturę, odziedziczone skłonności lub otoczenie i okoliczności Jezus wypowiedział do nas słowa, które słyszymy szczególnie w Środę Popielcową: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mt 1,15). Słowa te dotyczą wszystkich, gdyż przemiany wszyscy potrzebują, również sprawiedliwi. "Jeśli mówimy, że nie ma w nas grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy" (1 J 1,8). Pan Jezus mówiąc o nawróceniu nie ma na myśli zewnętrznych aktów pokuty: płaczu, smutku, postu, umartwień. Dla Jezusa istotą pokuty jest autentyczne nawrócenie, zasadnicza zmiana postępowania człowieka, odwrócenie się od zła, a zwrócenie się ku Bogu. Czytając Stary Testament możemy zauważyć, że już prorocy widzieli, że serce człowieka jest twarde i ociężałe. Do nawrócenie potrzebny jest więc dar nowego serca. Powinniśmy pamiętać, że nawrócenie nie jest naszym osiągnięciem, czy naszym dziełem. Wielu zatwardziałych grzeszników, którzy się nawrócili mogą dać świadectwo, że nawrócenie jest darem Bożym, jest łaską możliwości rozpoczęcia życia od nowa. To Bóg w swoim miłosierdziu zwraca się pierwszy ku człowiekowi, aby ten mógł zwrócić się ku Bogu. Każde nawrócenie jest zawsze odpowiedzią na uprzednie wyjście Boga do nas, gotowych się nawrócić. Sobór Watykański II mówi nam o Kościele świętym a zarazem ciągle potrzebującym oczyszczenia, podejmującym pokutę i swoje odnowienie. Jak często podkreślają święci i pisarze duchowi, sakrament pokuty jest bardzo ważnym środkiem w dążeniu do świętości. W sakramencie pokuty Bóg ofiarowuje nam pojednanie i udziela przebaczenia. Powinniśmy pamiętać, że nawrócenie jest ciągłym zadaniem każdego chrześcijanina. K.B. http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 4 March, 2017, 12:08