sanathana sarathi - Stowarzyszenie Sathya Sai

Transkrypt

Sanathana Sarathi 12/2010
SANATHANA SARATHI
Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości poprzez
SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ
(PRAWDĘ*PRAWOŚĆ*POKÓJ*MIŁOŚĆ*NIEKRZYWDZENIE)
Grudzień 2010
Jeśli nie ma jedności i zgody między żoną a mężem, wówczas bezużyteczne
jest podejmowanie praktyk duchowych, takich jak intonowanie boskiego imienia
czy medytowanie. Kiedy żona podąża za mężem, a mąż podąża za żoną,
w rodzinie panuje wielkie szczęście. Usilnie dąż do tego, aby osiągnąć w swej
rodzinie taką właśnie jedność i zgodę. Wówczas całe twoje życie będzie
szczęśliwe, spokojne i wolne od wszelkich trosk.
Baba
Tłumaczenie z ang.: Grzegorz Leończuk
Redakcja: Bogusław Posmyk, Jola Carko
©Organizacja Sathya Sai w Polsce
1
SPIS TREŚCI
* Celem edukacji jest charakter
Dyskurs Bhagawana wygłoszony podczas 29 Konwokacji Uniwersytetu Sathya
Sai
* Obchody urodzin Bhagawana
85 lat boskiej miłości – sprawozdanie
Studenci powinni uczyć się samopoświęcenia i osiągnąć samorealizację
29. Konwokacja Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai– sprawozdanie
* Prezydent podkreśla potrzebę większych praw dla kobiet
Sprawozdanie z uroczystości Dnia Kobiet w Prasanthi Nilayam
* Kardiolog wszystkich kardiologów
Blask boskiej chwały
* Uroczystości w Prasanthi Nilajam
* Doświadczanie boskiej łaski
Ćinna Katha
2
CELEM EDUKACJI JEST CHARAKTER
CZYSTE SERCE JEST ŚWIĄTYNIĄ BOGA
Przemówienie Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszone 22 listopada 2010 r.
w Prasanthi Nilajam z okazji 29. Konwokacji Uniwersytetu Sathya Sai
Studenci, ucieleśnienia miłości!
Wszyscy pragniecie, aby Swami powiedział chociaż kilka słów. Myślicie: "Jakże
byłoby miło, gdyby Swami przemawiał przez kilka minut"! Ja jednak w ogóle nie chcę
wypowiadać się na temat współczesnej edukacji.
Ta ziemia Bharatu zrodziła wiele szlachetnych niewiast, takich jak
Sawitri, która przywróciła życie swemu zmarłemu mężowi;
Czandramati, która ugasiła szalejący ogień siłą prawdy;
Sita, która udowodniła swoją niewinność wychodząc nietknięta z gorejącego ognia;
czy Damajanti, która potęgą swojej cnoty spopieliła pełnego żądzy myśliwego.
Początkowo Czandramati ogarnął strach z powodu gwałtownego pożaru lasu. Razem
ze swym mężem i synem została otoczona przez szalejące płomienie. Nikt nie wie, jak to
się stało, że wszyscy nagle znaleźli się w środku szalejącego żywiołu. Lecz tak naprawdę
była to boska gra. W końcu, kiedy Czandramati wykorzystała swą moc prawdy i
czystości, ogień zgasł w mgnieniu oka. Gdy Czandramati modliła się, nadeszła potężna
ulewa. Po jednej stronie szalał ogień, a po drugiej narastał rzęsisty deszcz. Ostatecznie
ogień został całkowicie ugaszony.
Również Sawitri posiadała wielką moc płynącą z pokuty i czystości. Była w stanie
nawet zatrzymać boga śmierci Jamę, aby nie zabierał życia jej mężowi. Kłóciła się z Jamą
i powiedziała mu: "Życie żony zależy od jej męża, a życie męża - od jego żony. Jedno nie
może żyć bez drugiego. A więc, jeśli chcesz zabrać życie memu mężowi, weź również
moje. W przeciwnym razie oszczędź go. Nie jesteśmy od siebie oddzieleni. Moim
podstawowym obowiązkiem jest chronić życie mojego męża". W końcu Jama wskrzesił
męża Sawitri. Czy istnieje inny kraj lub miejsce na tym świecie, gdzie można znaleźć taką
niewiastę jak Sawitri, która była w stanie przywrócić życie swojemu zmarłemu mężowi?
Taka boska moc jest obecna w każdej ludzkiej istocie. Człowiek powinien wydobyć
ze swojego wnętrza tę moc i wykorzystać ją, nie tylko dla siebie, ale również dla innych
ludzi.
W tamtych czasach żona uważała swojego męża za samo jej życie - i vice versa.
Niestety, dzisiaj jest już inaczej. Tę świętą ziemię Bharatu opływa siedem mórz. W tym
kraju wiele niewiast, takich jak Dajamanti czy Sawitri wykonywało intensywną pokutę.
One wszystkie to kobiety o wielkiej czystości. Jednak obecnie nie znajdziemy tak
cnotliwych kobiet.
Patiwrata (cnotliwa żona) to niewiasta, która uważa swego pati (męża) za samo
swoje życie i całkowicie polega na nim. Patiwrata nie odpowiada niegrzecznie mężowi.
Nie ma w niej nawet najmniejszej niedoskonałości. Ona nie ma żadnych egoistycznych
pragnień. Wszystko, co robi, jest dla dobra męża. Ona nawet nie spojrzałaby na
mężczyznę innego niż jej małżonek. Tylko taka kobieta może być nazwana prawdziwą
patiwratą. Jednak nowoczesne panie nie podążają za swymi mężami. Nie słuchają tego,
3
co mówią ich mężowie. Kiedy żona będzie podążać za mężem, a mąż za żoną i oboje
będą żyć w harmonii, w całym kraju zapanuje pokój i dobrobyt. To właśnie z powodu
różnic pomiędzy małżonkami i braku jedności w rodzinach kraj popada w niekończące się
kłopoty. Oboje, tak mąż jak i żona, powinni zrozumieć siebie nawzajem i dostosować się
do siebie.
Patiwrata, która ściśle przestrzega poleceń męża, już nic więcej nie musi robić. Jeśli
ugotuje posiłek mężowi w słonej wodzie z oceanu, woda stanie się słodka. Kiedy żona
będzie przestrzegać poleceń męża, a mąż będzie spełniał pragnienia żony, wtedy rodzina
będzie miała bezpieczną i pewną przyszłość. Jeśli nie będą tak postępować - rodzinę
spotka wielkie cierpienie. Bywa, że zachowanie małżonków jest poprawne, dopóki
przebywają razem w swoim domu. Jednak kiedy tylko wychodzą na zewnątrz, pozwalają
sobie na wszelkie zło. Jeśli nie ma jedności i harmonii między mężem a żoną,
podejmowanie duchowych praktyk, takich jak dżapa (śpiewna recytacja) czy dhjana
(medytacja), jest bezużyteczne.
Gdy żona podąża za mężem, a mąż za żoną, wówczas w rodzinie panuje wielkie
szczęście. Starajcie się osiągnąć w waszych rodzinach taką jedność i harmonię. Wtedy
całe wasze życie stanie się szczęśliwe i pełne pokoju, bez żadnych zmartwień. Wszystkie
wasze zmartwienia są wykreowane przez was samych. Nie zesłał ich Bóg. Bóg nie
przebywa w jakimś odległym miejscu. On żyje wewnątrz człowieka. Powinniście
niezachwianie wierzyć w tę prawdę. Wtedy szczęścia będą doświadczać nie tylko
jednostki, ale i całe społeczeństwo. Czyste serce jest świątynią Boga. Zatem rozwijajcie
miłość w swoich sercach. Wtedy osiągniecie w życiu wszystko.
Pokój i szczęście w rodzinie zapanuje wtedy, gdy mąż i żona będą podzielać te same
poglądy. Patiwrata ma taką samą opinię o kimś lub o czymś, co jej mąż. Kobieta, która
żyje z taką niezachwianą wiarą w swego małżonka, może osiągnąć w życiu wszystko.
Kiedy jednak małżonkowie podążają różnymi drogami, rodzina nie zazna pokoju ani
szczęścia. Nie powinniście pozwalać swemu umysłowi chwiać się to w jedną, to w drugą
stronę. Powinniście całkowicie skoncentrować go na Bogu. Kontemplacja Boga jest
podstawą do osiągnięcia jedności i harmonii w rodzinie. Kiedy żona będzie modlić się do
Boga, mąż stanie się dobrym człowiekiem.
Cnotliwe kobiety dawnych czasów, takie jak Sita czy Damajanti były całym umysłem
oddane swoim mężom. Sita przez dziesięć miesięcy była uwięziona na Lance. Przez ten
czas ani razu nie spojrzała na twarz mężczyzny. Siedząc pod drzewem w lesie Aśoka,
rozmyślała tylko o Ramie. W ogóle nie opuszczała tamtego miejsca. Ponieważ była
niewiastą tak wielkiej cnoty, mogła udowodnić swoją czystość, poddając się agni parikszy
(próbie ognia).
Bóg jest tylko jeden, nie ma dwóch. On jest mieszkańcem waszych serc. Jeśli
będziecie nieustannie rozmyślać o Nim, również staniecie się Bogiem. Kogokolwiek
spotkacie, uważajcie go za ucieleśnienie boskości. To jest zasada boskości. Z drugiej
strony, jeśli będziecie podążać za kaprysami umysłu i wędrować, gdzie popadnie, to tu,
to tam - jak mielibyście stać się Bogiem? Czy musisz idąc do szkoły rozglądać się na
wszystkie strony i pozwalać sobie na bezcelowe pogawędki? Skoncentruj umysł na celu,
do którego zmierzasz. Pracuj bez nawiązywania niepotrzebnych znajomości. Troszcz się o
swoją rodzinę - nie ma w tym nic złego. Nikt ci nie każe porzucać codziennych
obowiązków. Żyj w świecie i wypełniaj swoje obowiązki. Ale zawsze miej boskie uczucia.
4
Ludzie wyruszają na pielgrzymki do takich miejsc jak Badrinath, Amarnath,
Kedarnath, Bhadraczalam czy Tirupati w poszukiwaniu Boga. Myślą, że mogą w takich
miejscach Go odnaleźć. Ach, głupi człowieku! Bóg nie znajduje się gdzieś indziej.
Faktycznie ty sam jesteś Bogiem. Bóg jest obecny we wszystkim. Bóg jest tylko jeden i
jest obecny wszędzie, gdziekolwiek byś go nie szukał. On jest w tobie, przy tobie, nad
tobą, pod tobą. Bóg jest poza narodzinami i śmiercią i zamieszkuje w każdej istocie w
postaci atmy. Jest obecny we wszystkich ludzkich istotach od dzieci po osoby starsze.
Ten sam Bóg jest w mrówce, komarze i we wszystkich ptakach, czworonogach i innych
zwierzętach. Zatem nie wędruj tu i tam w poszukiwaniu Boga i nie zadręczaj się.
Gdziekolwiek spojrzycie - tam jest Bóg. Kogokolwiek zobaczcie - jest w nim Bóg.
Bóg nie posiada osobnej formy. Wszystkie formy są Jego kształtem. To dlatego Wedy
głoszą: Sahasra śirsza purusza sahasraksza sahasra pad - Kosmiczna Istota ma tysiące
głów, oczu i rąk.
Kiedy siadacie do medytacji, wasz umysł wędruje tu i tam. Nie powinniście pozwalać
umysłowi poruszać się. Utrzymujcie go zawsze nieporuszonym. Kiedy wyjdziecie na
morski brzeg, usłyszycie, że fale wytwarzają dźwięk Om! Gdy skupicie się na tym
dźwięku, zapomnicie o wszystkim.
Ponieważ wszyscy jesteście młodzi, chciałbym podkreślić jedną rzecz: nie
stwarzajcie przeciwieństw ani różnic między sobą. Spory powodują wiele kłopotów.
Obecnie niektórzy ludzie pobierają się nie raz ani dwa, nie trzy, ale nawet cztery razy. To
nie jest dobry zwyczaj. Utrzymujcie w umyśle tylko jeden cel. Nawet jeśli ktoś wywołuje
w was gniew, nie walczcie z nim. Zrozumcie, że walcząc z innymi, faktycznie krzywdzicie
samych siebie. Panujcie nad swoimi myślami. To jest cecha prawdziwie wykształconej
osoby. Nazywa się to Educare. Powinniście razem z edukacją przyswajać sobie Educare.
Kiedy zdobędziecie Educare, będziecie mogli mieć wszystko - zdrowie, szczęście, pokój i
dobrobyt. Zależy mi, abyście właśnie to zrozumieli. Wszystko stanie się dla was dobre,
kiedy oczyścicie swoje serca. Przynajmniej od dzisiaj wejdźcie na właściwą drogę. Jeśli
ktoś będzie próbował sprowadzić was na złą ścieżkę, nie zwracajcie na niego uwagi.
Nawet jeśli ktoś taki przyjdzie i będzie próbował nawiązać rozmowę, nawet nie patrzcie
mu w twarz. Po prostu zignorujcie go i oddalcie się.
Uczniowie i studenci powinni żyć w jedności pod każdym względem. Jednak obecnie
jedność kompletnie zanikła. Z drugiej strony - narasta wrogość. Kiedy jeden uczeń w
klasie uzyskuje dobre oceny, inni zaczynają być zazdrośni. To nie powinno mieć miejsca,
ponieważ z zazdrości wyrasta nienawiść. Dalsze podziały nastąpią, kiedy polityka zacznie
wkraczać do szkół i na uczelnie. Dlatego wszyscy uczniowie i studenci powinni żyć w
duchu jedności i solidarności.
Powinniście osiągnąć jedność. Wśród dzisiejszej młodzieży nie ma jedności. Przede
wszystkim młodzi powinni służyć sobie nawzajem pomocą. Zwieńczeniem edukacji jest
charakter. Jeśli twój charakter jest dobry, będziesz mógł osiągnąć w życiu wszystko.
Możesz sobie myśleć, że zdobyłeś złote medale, wysokie stopnie naukowe, zyskałeś
sławę i dobre imię. Jednak jeśli brakuje ci charakteru, te stopnie naukowe są tylko
świstkiem papieru. Dla ciebie najbardziej istotne jest, byś chronił swój charakter. Tylko
taka osoba jest prawdziwie wykształcona.
Kiedy Rawana unosił Sitę na Lankę, Sita upuściła zawiniątko ze wszystkimi swoimi
klejnotami, a te spadły na górę. Gdy Sugriwa pokazał je poszukującym Sitę Ramie i
Lakszmanie, Rama zwrócił się do brata, by przyjrzał się klejnotom i stwierdził, czy
5
należały do Sity. Wtedy Lakszmana odpowiedział: "Bracie, nigdy nie spojrzałem na twarz
Sity i dlatego nie wiem, czy ta biżuteria należy do niej, czy nie. Potrafię rozpoznać
jedynie obrączki na stopy, bo widziałem je, kiedy codziennie składałem pokłon do jej
stóp".
Sita, Rama i Lakszmana mieszkali razem w lesie przez blisko czternaście lat. Jednak
Lakszmana ani razu nie spojrzał na twarz Sity. Jakże czystego serca człowiekiem był
Lakszmana! Kiedy musiał rozmawiać z Sitą, czynił to z pochyloną głową. Ponieważ był tak
szlachetnym człowiekiem, mógł cieszyć się bogactwem, jakim była bliskość Ramy. Gdy
Lakszmana padł nieprzytomny na polu bitwy, Rama stwierdził: "Myślę, że mógłbym
znaleźć taką żonę jak Sita, ale nie znajdę takiego brata jak Lakszmana. Mogę znieść
rozłąkę z Sitą, ale nie z Lakszmaną". Tak silna była więź miłości pomiędzy Ramą i
Lakszmaną.
Studenci również powinni rozwijać takie poczucie jedności, uważając wszystkich za
braci i siostry. Wszyscy są ludzkimi istotami. Wszyscy są dziećmi Boga. Zatem
powinniście żyć w jedności i nie pozwalać sobie na najmniejsze różnice. Takie jest dzisiaj
moje przesłanie dla was.
tłum. Jacek Rzeźnikowski
PEŁNE RADOŚCI I CHWAŁY OBCHODY URODZIN BHAGAWANA
Olbrzymi tłum wielbicieli ze wszystkich stron świata wypełnił Prasanthi Nilajam, aby
złożyć hołd Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie z okazji 85 rocznicy Jego urodzin i wziąć
udział w 9-dniowych uroczystościach, trwających od 15 do 23 listopada 2010 r. Na obchody
złożyło się wiele programów. Wzięły w nich udział znane osobistości, m.in. prezydent Indii
Pratibha Dewisingh Patil, premier Indii dr Manmohan Singh, minister spraw zagranicznych
Śri S.M. Kriszna, minister przemysłu ciężkiego Śri Vilasrao Deshmukh, minister energetyki
Śri Sushilkumar Linde, minister ds. stali, Śri Virabhadra Singh, gubernator Pendżabu Sivraj
Pati, gubernator stanu Andhra Pradesh, Śri E.S.L. Narasimhan, premier Andhra Pradesh, K.
Rosaiah, premier stanu Karnataka B.S. Yeddyurappa, prezes Grupy Przemysłowej Tata - Śri
Ratan Tata, prezes TVS Motor Company dr Venu Śrinivasan, pani minister turystyki,
informacji i więzi ze społeczeństwem w rządzie stanu Andhra Pradesh dr J. Gita Reddy,
wicepremier stanu Tamil Nadu Śri M.K. Stalin, były premier stanu Maharasztra Śri Ashok
Chavan oraz wiele innych wybitnych osobistości.
Podczas obchodów miały miejsce występy kulturalne i muzyczne. Oprócz studentów
Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai i Wyższej Szkoły Muzycznej Śri Sathya Sai,
wystąpiło wielu sławnych muzyków i piosenkarzy. Byli wśród nich Ustad Amjad Ali Khan i
jego synowie Ajan Ali Khan i Amman Ali Khan, Hariharan, Suresh Wadkar, Ankar
Mahadevan, Sikkim Gurucharan, Abhishek Raghuran i pandit Ronu Majumdar.
Podczas tych uroczystości Bhagawan zainaugurował wiele nowych projektów. Wśród
nich wyróżniał się program Widja Wahini Śri Sathya Sai. To przedsięwzięcie wyjątkowe,
mające na celu zapewnienie milionom dzieci wykształcenia opartego na wartościach ludzkich.
Będzie się to odbywało za pośrednictwem elektronicznych środków powszechnego przekazu,
we współpracy z firmą Tata.
W ramach obchodów urodzin Bhagawana, Światowa Fundacja Śri Sathya Sai
przygotowała IX Światową Konferencję Śri Sathya Sai, która odbyła się w Sali Purnaćandry,
zaś Organizacja Śri Sathya Sai z Indii urządziła wystawę w Międzynarodowym Ośrodku
6
Sportu Śri Sathya Sai, poświęconą zintegrowanemu programowi wiejskiemu Śri Sathya Sai.
Pod wielkim namiotem pokazano ekspozycję ukazującą działania służebne za granicą.
Prashanthi Nilayam i jej otoczenie wyglądało odświętnie, przystrojone wspaniałymi
ozdobami, wśród których były barwne chorągwie, olbrzymie tablice ze zdjęciami i
przesłaniami Bhagawana oraz piękne bramy powitalne ustawione na ulicach - nie tylko w
Prasanthi Nilajam, ale na całej drodze ze stacji kolejowej do aśramu. Dworzec był również
prześlicznie ozdobiony zdjęciami i przesłaniami Bhagawana. Poza tym organizacje służebne
Śri Sathya Sai z różnych części Indii wzniosły w aśramie repliki słynnych budowli
religijnych. Pośród nich znalazła się Świątynia Lotosu religii Bahai i Dżama Masjid (meczet)
z Delhi, świątynia Śri Ranganatha Swamiego z Tiruchirapalli w stanie Tamilnadu, świątynia
Śri Trajambakeśwary z Nashik (posiadająca 1 z 12 lingamów światła) w stanie Maharasztra,
świątynia Somnatha (poświęcona Śiwie) z Veraval w Gudżaracie, świątynia Śri Gowindy w
Imphal (Manipur) oraz świątynia Mahakaleśwary z Udżdżain w Madhja Pradesh.
Chorągiewki, girlandy, tablice, tkaniny i wzory roślinne upiększyły Jadżur Mandir, siedzibę
Bhagawana oraz Sai Kulwant Hall, będącą miejscem uroczystości. Obchody urodzinowe w
dniu 23 listopada odbywały się jednak na stadionie Hill View, także cudownie przystrojonym.
Urzekająco oświetlone świątynie, biura i budynki, w tym hala Sai Kulwant oraz Jadżur
Mandir wspaniale prezentowały się nocą. W Sai Kulwant Hall ustawiono dwa olbrzymie
ekrany LED, ułatwiające wielbicielom śledzenie wydarzeń.
Starannie przygotowano pomieszczenia i posiłki dla setek tysięcy wielbicieli
przybywających do Prashanthi Nilajam na uroczystości. Od 15 do 24 listopada rozdawano
wszystkim wielbicielom bezpłatne jedzenie, obejmujące śniadanie, obiad, podwieczorek i
kolację.
ŚWIĘTO RYDWANU, RATHOTSAWAM
Święto Rydwanu, obchodzone corocznie 18 listopada, rozpoczyna uroczystości
obchodów urodzin Bhagawana. 19 listopada wypada Dzień Kobiet, Konwokacja
Uniwersytetu Sai odbywa się 22 listopada, a 23 listopada - uroczystości urodzinowe. W tym
roku obchody również się rozpoczęły 18 listopada i były świętowane z wielkim oddaniem i
entuzjazmem. Najpierw kapłan oddał w świątyni cześć posągom Ramy, Lakszmany, Sity i
Hanumana, jak również posągowi Pana Kriszny. Posągi postawiono na pięknie ozdobionych
lektykach i niesiono we wspaniałej procesji, prowadzonej przez grupy śpiewające Wedy i
badżany, która wyruszyła z Sai Kulwant Hall o godzinie 10.15. Po przekroczeniu Bramy
Gopuram, umieszczono posąg Kriszny na pięknie ozdobionym rydwanie, podczas gdy posągi
Ramy, Lakszmany, Sity i Hanumana były niesione przez ochotników. Pochód z wolna udał
się w stronę Pedda Wenkapa Radżu Kaljana Mandapam (Stary Mandir) w wiosce Puttaparthi.
W pochodzie wzięli udział muzycy grający na trąbkach, tancerze ludowi, studenci śpiewający
Wedy i badżany. Mieszkańcy wioski przyszli tłumnie, aby obejrzeć pochód. Wielbiciele
rozbijali przed posągami kokosy i ofiarowali im z wielkim oddaniem arati. Po przybyciu do
Kaljana Mandapam, umieszczono tam rydwan z posągiem Pana Kriszny i złożono mu ofiarę z
płonącej kamfory. Lektyka wioząca posągi Ramy, Lakszmany, Sity i Hanumana wyruszyła w
drogę powrotną do Sai Kulwant Hall o godz. 11.00, w pochodzie prowadzonym przez te same
grupy muzyków i studentów śpiewających Wedy i badżany. Wraz z powrotem posągów do
sali badżanowej, zakończyło się święto rydwanu.
PROGRAM KULTURALNY I MUZYCZNY
Obchody urodzin Bhagawana uświetniła istna plejada wirtuozów, którzy złożyli Panu
muzyczny hołd. Pierwszy występ dał mistrz gry na sarodzie Ustad Amjad Ali Khan oraz jego
7
dwaj synowie, Ayan Ali Khan i Aman Ali Khan. Zagrali wieczorem 15 listopada 2010 roku.
Rozpoczęli o godz. 19:15, po darszanie Bhagawana w Sai Kulwant Hall. Pierwszy utwór
zagrał solo Ustad Ali Khan. Jak powiedział, napisał go na tę świętą okazję. Potem wykonał
dwa utwory z synami. Dźwięki płynące z sarodu wyczarowały cały ocean rytmów i feerię
melodii. Upajały słuchaczy przez 30 minut. Po zakończeniu występu Bhagawan
pobłogosławił Ustada Amjada Ali Khana, jego dwóch synów i towarzyszących im muzyków
oraz podarował im szale.
Potem miał miejsce koncert w wykonaniu Śri Abhisheka Raghurama, obiecującego
młodego muzyka z Chennai, który zaśpiewał głębokim, donośnym głosem dwie kompozycje
klasyczne. Urzekał publiczność przez prawie pół godziny. Doprawdy, ten koncert na żywo
był ucztą muzyki karnatyjskiej. Po koncercie Bhagawan pobłogosławił Śri Raghurama i
towarzyszących mu artystów oraz dał im na pamiątkę ubrania. Stworzył też złoty naszyjnik
dla Śri Raghurama i osobiście zawiesił mu go szyi. Po rozdaniu pobłogosławionego przez
Bhagawana prasadamu, uroczystość dobiegła końca. O 20.20 ofiarowano Bhagawanowi arati.
17 listopada 2010 r. pokłonili się przed Bhagawanem dwaj znani muzycy. Zaczęło się
od gry na flecie w wykonaniu pandita Ronu Majumdara – jego klasyczna kompozycja
popłynęła o dziewiętnastej trzydzieści pięć. Potem był słynny badżan Miry „Otrzymałam
skarb imienia Ramy”, a na końcu ulubiony badżan Mahatmy Gandhiego: „Ten jest
prawdziwym wyznawcą Wisznu, kto rozumie cierpienia innych istot”. Był to piękny i
wciągający występ muzyczny, który czarował słuchaczy przez blisko pół godziny. Na koniec
Bhagawan pobłogosławił artystę i dał mu szal, ubrania oraz pamiątki. Podobne podarki
ofiarował towarzyszącym mu muzykom.
Drugim wydarzeniem muzycznym był występ Śri Sikkila Gurucharana, rozpoczęty
wspaniale kirtanem Tjagaradży. Potem były pieśni w języku tamilskim. Znakomitym
zakończeniem tego koncertu był ostatni utwór, poświęcony boskiej chwale Bhagawana, który
pobłogosławił artystę i towarzyszących mu muzyków. Dał im mu szale, ubrania i pamiątki.
Po rozdaniu prasadamu uroczystość dobiegła końca. O 20:30 ofiarowano Bhagawanowi arati.
SAI AWATAR – PRZEDSTAWIENIE
W ramach obchodów 85 urodzin Bhagawana uczniowie szkoły podstawowej Śri
Sathya Sai z Prashanthi Nilajam dali znakomite przedstawienie pod nazwą „Sai Awatar” wieczorem 18 listopada 2010 roku. Uczniowie towarzyszyli Bhagawanowi we wspaniałej
pochodzie do Sai Kulwant Hall. Bhagawan przybył tam o osiemnastej czterdzieści. Pochód
otwierała grupa chłopców ze szkoły podstawowej, za którą postępowali uczniowie tańczący
bhangra i śpiewający Wedy. Gdy Bhagawan pojawił się w sali, uczniowie stojący po obu
stronach bramy w fantazyjnych ubiorach zgotowali Mu pełne czci powitanie. Bhagawanowi
towarzyszyło w drodze na podwyższenie dwóch uczniów, trzymających w dłoniach barwne
parasole oraz grupa tancerzy. Przedstawienie rozpoczęło się w chwili, gdy Bhagawan spoczął
na podwyższeniu. Było poświęcone naukom Bhagawana o jedności wszystkich religii.
Prezentowało słowa proroków i świętych głównych wyznań świata. Aby wyjaśnić, że
najłatwiejszą drogą do o zbawienia jest droga bakti (oddania Bogu), przytoczono opowieść o
Upamanju i rozmowę Uddhawy z pasterkami. Przedstawienie to, ozdobione pięknymi
pieśniami, znakomitymi tańcami uczniów i nowatorskimi pokazami wideo, obejmującym
istotne sceny i zdarzenia, odniosło wielki sukces. Dobra choreografia, znakomite ubiory i
charakteryzacja dodały mu piękna. Całość, rozpoczęta o godz. 19:00, dobiegła końca o 19:50
wraz ze słodką pieśnią o chwale Bhagawana. Po zakończeniu przedstawienia Bhagawan
pobłogosławił uczniów, dając im sposobność zrobienia sobie z Nim zdjęć. Następnie
8
podarował im ubrania. Uroczystość zakończyło arati, ofiarowane Bhagawanowi o 20:10, po
rozdaniu błogosławionego prasadamu.
IX ŚWIATOWA KONFERENCJA ŚRI SATHYA SAI
IX Światowa Konferencja Organizacji Śri Sathya Sai obradowała w Prashanthi
Nilayam w sali Purnaczandry od 20 do 21 listopada 2010 r., w ramach obchodów 85 urodzin
Bhagawana. Myślą przewodnią konferencji było: „Idealne ludzkie życie w duchu Sai –
idealna organizacja duchowa Sai”. Międzynarodowa Organizacja Sathya Sai, mająca
przedstawicieli w 126 krajach, podzielona jest na 9 stref. W naradzie wzięło udział około 450
przedstawicieli z 78 krajów.
Obrady otworzyło przemówienie powitalne dr Michaela G. Goldsteina,
przewodniczącego Światowej Fundacji Śri Sathya Sai oraz Rady Prashanthi. Dr Goldstein
podkreślił, że celem ludzkiego życia jest samorealizacja. Przywoławszy przykład Mahatmy
Gandhiego, dr Goldstein wyjaśnił zgromadzeniu, w jaki sposób Gandhi natchnął miliony
ludzi do działania na rzecz wspólnego dobra. Swoją inspirującą przemowę zakończył
przesłaniem Bhagawana Baby: „Bądź, czyń i mów”. Kolejnym prelegentem był prof. David
Gries, przewodniczący I strefy Organizacji Śri Sathya Sai i szef strony internetowej
Międzynarodowej Organizacji Śri Sathya Sai. Wysunął myśl, aby uczestnicy narady skupili
swoją uwagę na cechach Organizacji, na zasadach i wskazówkach dla członków oraz na
sposobach informowania społeczeństwa o istnieniu Organizacji Sai. Jako ostatni w tej sesji
zabrał głos dr Narendranath Reddy, dyrektor Światowej Fundacji Śri Sathya Sai oraz
przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Medycznego Śri Sathya Sai.
Mówca pięknie rozwinął akronim „www” jako „work, worship i wisdom” (praca, wielbienie
Boga i mądrość) i stwierdził, że wytycza on trzy główne drogi prowadzące do samorealizacji.
Dr Reddy zakończył tę inspirującą mowę zachętą, aby każdy pełnił bezinteresowną służbę
pamiętając, że źródłem, drogą i celem człowieka jest boska miłość, a także, że służbę tę
wykonuje Bóg dla Boga. Następnie rozmawiano w kółkach studyjnych o takich sprawach, jak
oczekiwania wobec doskonałej organizacji duchowej Sai, o tym, co możemy dzięki niej
zyskać i jak możemy ją wzbogacać, o wyjątkowości Organizacji Sai, o cechach idealnej
organizacji duchowej Sai oraz o obowiązujących w niej zasadach.
Drugi dzień narady otworzyły wystąpienia dwóch mówców. Pierwszym był Leonardo
Gutter, członek Rady Prashanthi, który podkreślił, że w Organizacji powinna panować
jedność i na jej członkach spoczywa dwojaka odpowiedzialność - wzmożenie osobistej
praktyki duchowej i szerzenie przesłania o czystej miłości Bhagawana Baby. Drugi mówca,
dr William Harvey, członek Rady Prashanthi, skupił się na prawdzie, że umysł jest kluczem
do zniewolenia i wyzwolenia. Zauważył, że powinniśmy opanować umysł i kierować nim.
Przywołał także podstawowe zasady życia sformułowane przez Babę: „Bądź zawsze uważny,
zadowolony i radosny. Nigdy nie zapominaj o Bogu”. Po tych przemówieniach odbyły się
kółka studyjne. Moderatorzy kółek przedstawili pomysły i wskazówki delegatów. Wszystkie
kółka doszły jednomyślnie do wniosku, że stosowanie nauk Śri Sathya Sai owocuje
szczęściem i dobrobytem społeczeństwa. Podkreślono, że prezydent Indonezji uznał
społeczny wkład szkół Śri Sathya Sai. Polecił wszystkim szkołom przygotować się do szkoleń
i wprowadzić system oświatowy Sathya Sai, czyli kształcenie w wartościach ludzkich. W
swoich uwagach końcowych dr Michael Goldstein stwierdził, że Organizacja Sai została po to
powołana, aby uświadomić ludziom, że dzięki przemianie duchowej mogą poznać swoją
wrodzoną boskość. Aby osiągnąć ten cel, powinniśmy świecić przykładem i zapalać w
sercach ludzi lampy miłości.
9
WYSTAWA POŚWIĘCONA DZIAŁANIOM SŁUŻEBNYM
Z okazji obchodów 85 urodzin Bhagawana, od 15 do 24 listopada w
Międzynarodowego Ośrodku Sportu w Prashanthi Nilayam odbywała się wystawa
poświęcona bezinteresownym działaniom służebnym Organizacji Śri Sathya Sai w różnych
stanach Indii, wykonywanych w ramach zintegrowanego programu wiejskiego Śri Sathya
Sai, a także działaniom służebnym Organizacji Sai za granicą. Bhagawan obejrzał wystawę
16 listopada. Każdy stan Indii miał własny pawilon, w którym przedstawiał swoje działania
służebne, takie jak opieka zdrowotna, oświata, sadzenie drzew, wspieranie wiosek,
rozdawanie żywności, niesienie pomocy dla ofiar katastrof, itd. Oddzielny pawilon miała
grupa technologiczna, która zaprezentowała m.in. rolnictwo organiczne, oszczędne
mieszkania, sposoby oczyszczania wody, zastosowanie energii słonecznej i z biogazu.
Pawilon zagraniczny pokazywał obozy medyczne, niesienie pomocy podczas katastrof,
projekty wodne i inicjatywy zdrowotne. Wystawie towarzyszyły codziennie występy
muzyczne i kulturalne, ukazujące dziedzictwo Indii. Wystawa, stanowiąca wielką atrakcję dla
wielbicieli, była licznie odwiedzana. Dawała dużo do myślenia. Ukazywała pracę
wykonywaną przez Organizację Sai.
OBCHODY URODZIN BHAGAWANA
85. rocznicę urodzin Bhagawana uczczono uroczystością na stadionie Hill View, który
na tę wspaniałą okoliczność wspaniale ozdobiono. Łopotały flagi różnych krajów świata.
Ściany na całym stadionie przystrojono wielkimi zdjęciami Bhagawana i cytatami z Jego
głównych przesłań. W zachodniej części stadionu wzniesiono bramę powitalną, cudownie
ozdobioną. Widniało na niej hasło: „85 lat Miłości”, wskazujące znaczenie tego wydarzenia.
Scena Shanti Vedika wyglądała czarująco ozdobiona pięknymi rzeźbami i wielobarwnymi,
bogatymi wzorami roślinnymi.
Organizatorzy poczynili drobiazgowe przygotowania do rozlokowania olbrzymich
tłumów wielbicieli i 23 listopada o drugiej w nocy otworzyli wejście na stadion. Był on
wypełniony po brzegi już o piątej rano. Aby umożliwić wielbicielom dogodne oglądanie
wydarzeń, zainstalowano trzy wielkie ekrany LED. Oprócz dziesiątków tysięcy wielbicieli, na
uroczystości przybyła duża grupa znanych osobistości. Byli wśród nich: minister spraw
zagranicznych Indii S.M. Kriszna, gubernator stanu Andhra Pradesh E.S.L. Narasimhan,
gubernator Pendżabu i Chandigarh Sivraj Patil, zastępca premiera stanu Tamilnadu M.K.
Stalin, minister energii Indii Sushilkumar Linde, minister przemysłu stalowego Virabhadra
Singh, minister przemysłu ciężkiego Vilasrao Deshmukh, pani minister turystyki, informacji i
wizerunku publicznego w rządzie Andhra Pradesh dr J. Gita Reddy, przewodniczący Grupy
Przemysłowej Tata - Ratan Tata, przewodniczący TVS Motor Company dr Wenu Śrinivasan i
wielu innych.
Bhagawan przybywa w złotym rydwanie
Obchody urodzinowe rozpoczęły się o ósmej rano godzinnym śpiewem wedyjskich
hymnów. Później było wspaniałe wystąpienie Anila Kumara i uczniów, którzy poezją i prozą
opisywali chwałę i przesłanie awatara kalijugi Śri Sathya Sai Baby. Następnie śpiewano
badżany, w których uczestniczyło z wielkim oddaniem ogromne zgromadzenie wielbicieli,
wypełniając cały stadion świętymi wibracjami.
Bhagawan, ubrany w białą szatę, wjechał na stadion na złotym rydwanie o 11:25.
Towarzyszył Mu barwny pochód złożony z wielkiej liczby muzyków, uczniów śpiewających
Wedy oraz studentów wyższych uczelni. Kiedy Bhagawan pojawił się na stadionie, artyści
10
zaśpiewali pieśń powitalną: „Swagatam, śubh swagatam, śubh swagatam Bhagawan”. Był
wśród nich Shankar Mahadevan, Hariharan, Suresh Vadkar, Sumiit Tappu. Bhagawan przybył
na scenę - Santhi Vedikę o jedenastej czterdzieści pięć. Kiedy spoczął na pięknym tronie,
śpiewacy wykonali wspólnie dwie pieśni opisujące boską chwałę Bhagawana i znaczenie
obchodów Jego 85 urodzin. Występ wokalny dobiegł końca wraz ze słynną pieśnią:
„Mahaprana Diipam Śiwam Śiwam”, wykonaną przez Śri Śankara Mahadevana. Po
zakończeniu programu muzycznego, nad stadionem poszybował helikopter, sypiąc obficie
płatkami róż, ku zachwytowi całego zgromadzenia.
Przemówienia
Po występie muzycznym mówcy złożyli Bhagawanowi płomienny hołd. Sławili Jego
zadziwiające przedsięwzięcia humanitarne, przynoszące ulgę w cierpieniu, oraz programy
duchowe służące moralnemu, etycznemu i duchowemu wzrostowi ludzkości. Mówców
przedstawił W. Śrinivasan, przewodniczący Indyjskiej Organizacji Sewy. Jako pierwszy
złożył hołd Bhagawanowi minister spraw zagranicznych Indii S.M. Kriszna. Wysławiał pracę
Bhagawana, podjętą w celu doprowadzenia wody do Chennai oraz do niektórych
plemiennych i wiejskich okręgów stanu Andhra Pradesh. Nawiązując do duchowych
wysiłków Bhagawana, wybitny mówca zauważył, że Bhagawan zainspirował miliony ludzi na
świecie dążeniem do zbawienia. Kolejnym mówcą był pan E.S.L. Narasimhan, gubernator
Andhra Pradesh. Odnosząc się do Bhagawana jak do matki i ojca całej ludzkości, złożył
pokłon Bhagawanowi i poprosił Go o błogosławieństwo.
Zapoczątkowanie nowego przedsięwzięcia
Następnie S.W. Giri, były prorektor Instytutu Wyższego Nauczania Śri Sathya Sai
omówił najnowszy projekt, nazwany „Śri Sathya Sai Widja Wahini” i poprosił Bhagawana o
jego uroczyste otwarcie. Omawiając go, pan Giri zauważył, że 80 % indyjskich uczniów,
mieszkających głównie na terenach wiejskich, ma mniejszy dostęp do oświaty.
Przedsięwzięcie ma na celu zapewnienie im nauki opartej na educare. W tym celu
wykorzysta się najnowocześniejsze technologie. Wezmą w nim udział najlepsi nauczyciele i
biuro doradcze firmy Tata. Po tym wystąpieniu, dr Ratan Tata, przewodniczący Grupy
Przemysłowej Tata, przekazał Bhagawanowi przygotowane oprogramowanie, a Bhagawan
wprowadził projekt w życie naciśnięciem guzika.
Tego dnia pan W. Śrinivasan ogłosił uruchomienie dwóch kolejnych przedsięwzięć:
Sainetu, zawierającego w jednym scalonym systemie wszelkie wiadomości o Organizacji Sai
w Indiach oraz archiwów cyfrowych opisujących działania służebne Organizacji Śri Sathya
Sai. Ogłoszono również, że mieszkańcy wsi będą mieli zapewnioną bezpłatną żywność, a
także opiekę zdrowotną, dzięki mobilnemu szpitalowi Śri Sathya Sai.
Przemówienia Obdarowanych
Następnie wystąpiły osoby korzystające z humanitarnej pomocy Bhagawana.
Burmistrz Chennai, dr Subramaniam, wyraził Bhagawanowi wdzięczność za doprowadzenie
wody do Chennai i za przedsięwzięcia społeczne podjęte przez Organizację Sai w Tamilnadu,
w ramach zintegrowanego programu wiejskiego Śri Sathya Sai. Pan Suryanarajana Reddy z
okręgu Wschodniej Godawari mówił o doprowadzeniu przez Bhagawana wody pitnej na
obszary zamieszkałe przez plemiona, o budowie zbiorników i wodociągów. Lakshman Bhai z
Radżkot w stanie Gudżarat opisał, w jaki sposób Bhagawan pomógł ludziom z Gudżaratu po
potężnym trzęsieniu ziemi w 2001 r., śląc im zboże, leki, ubrania i rzeczy codziennego
11
użytku. R.M.P. Rajendran ze wsi w Tamilnadu opisał, jak ochotnicy Sai spieszyli z ogromną
pomocą do ludzi zaatakowanych przez tsunami, które 26 grudnia 2004 r. spustoszyło rozległe
obszary nadmorskie. Kolejny mówca, Ravindranath Sahu z Odishy, opowiedział o
Organizacji Sai z Odishy, niosącej pomoc ludziom dotkniętym niszczycielską powodzią w
2008 r. Wyraził głęboką wdzięczność Bhagawanowi za zbudowanie 700 domów dla osób,
które straciły dach nad głową. Jako następny przemawiał Ijaz Achmed, taksówkarz z
Bangalore. Oznajmił, że w Superspecjalistycznym Szpitalu Śri Sathya Sai w Bangalore
ocalono mu życie, wykonując bezpłatną operację serca. Ostatni z mówców, Rangappa z
okręgu Anantapur opowiedział o tym, jak mobilny szpital Śri Sathya Sai zdiagnozował u
niego chorobę serca i wysłał go do Superspecjalistycznego Szpitala Śri Sathya Sai w
Prashanthigram, gdzie go całkowicie wyleczono.
Uroczystość poranną zakończyło arati ofiarowane Bhagawanowi o 13:10.
Prema Prawaham
Wieczorem stadion Sathya Sai został pięknie oświetlony i przedstawiał wspaniały
widok. Brama powitalna, wzniesiona na zachodnim krańcu, była skąpana w kojącej,
różnobarwnej poświacie. Posągi bogów na wzgórzu, jak również stojący na szczycie olbrzymi
posąg Hanumana, rozjaśniały całe otoczenie. Promienie laserowe rzucały w przestrzeń
zielone snopy. Jasno oświetlone budynki Instytutu Zarządzania i Muzeum Sanathana
Samskruti, stojące w pobliżu, tworzyły urzekające tło. Błyskawica na bogato zdobionej,
złocistej fasadzie Shanti Vediki wprawiała w zachwyt.
Bhagawan przybył na stadion o dziewiętnastej czterdzieści, odziany w jasnożółtą
szatę. Program rozpoczął się w chwili, gdy Bhagawan spoczął na tronie. Program nosił
nazwę: „Prema Prawaham” – „Strumień miłości”. Wykonali go uczniowie Bhagawana –
niektórzy już pracujący, inni jeszcze uczący się. Składało się na niego siedem pieśni, którym
towarzyszyły obrazy wyświetlane na trzech olbrzymich ekranach. Występ był efektowny i
ciekawy. Pierwsza pieśń opisywała Bhagawana jako Źródło Boskiej Miłości, druga jako
Weda Puruszę i Ucieleśnienie Wed, trzecia podkreślała Jego rolę jako Nauczyciela Świata.
Czwarta, piąta i szósta pieśń wychwalała Go jako Ocean Współczucia, Wspomożyciela
Dotkniętych Nieszczęściem i Ucieleśnienie Boskiej Chwały. Ostatnia: „Tu Pjar Ka Sagar
Hai” opisywała Bhagawana jako Ocean Miłości. Stanowiła właściwy akord końcowy
programu przesyconego uwielbieniem i oddaniem, słusznie opisanego przez uczniów jako
program miłości, dla miłości, z miłością. Na zakończenie Bhagawan pobłogosławił
studentów, którzy wzięli w nim udział. Potem był wspaniały pokaz sztucznych ogni, które
rozjaśniły całe niebo barwnymi iskrami światła. Całość dobiegła końca o 18.50 wraz z
ofiarowaniem Bhagawanowi arati. W ten sposób zakończyły się bogate i wspaniałe obchody
85 rocznicy urodzin Bhagawana. Z pewnością wielbiciele przez całe życie będą
przechowywali to wspomnienie w sercach.
12
29 Konwokacja Uniwersytetu Śri Sathya Sai
STUDENCI POWINNI UCZYĆ SIĘ SAMO-POŚWIĘCENIA I OSIĄGNĄĆ
SAMOREALIZACJĘ
Wychwalając kompleksowy system oświaty Instytutu Wyższego Nauczania
(Uniwersytetu) Śri Sathya Sai, premier Indii, dr Manmohan Singh, główny gość 29.
Konwokacji, zwrócił uwagę na okoliczność, że: „Ten uniwersytet jest stosunkowo młody,
cieszy się jednak dobrą sławą. Jest wyjątkowy, ponieważ wytycza nową drogę i nadaje głębszy
wymiar poszukiwaniu wiedzy. Parafrazując słowa Baby, nie jest to miejsce służące jedynie
zdobywaniu stopni naukowych. Jego głównym celem jest pomaganie studentom w dążeniu do
samopoznania i zdobycia wiary w siebie, wiodących ich do samo-poświęcenia i
samorealizacji”.
XXIX Zgromadzenie Instytutu Wyższego Nauczania Śri Sathya Sai (uważanego za
Uniwersytet) obradowało 22 listopada 2010 r. w Prasanthi Nilayam, w ozdobionej ze
smakiem i wspaniale jaśniejącej hali Sai Kulwant. Uroczysty pochód akademicki, na czele
którego kroczyła orkiestra dęta Instytutu przybył około godziny 1100. W pochodzie
uczestniczyli: czcigodny rektor Instytutu Bhagawan Śri Sathya Sai Baba, premier Indii dr
Manmohan Singh, prorektor, prof. J. Shashidhara Prasad, trzech dawnych prorektorów,
członkowie zarządu, trustu i rady akademickiej Instytutu. Ponadto wzięli w nim udział:
gubernator Andhra Pradesh pan E.S.L. Narasimhan i premier Andhra Pradesh pan K.
Rosaiah, gubernator Pendżabu i zarządca Chandigarh Sivradż Patil, premier stanu Karnataka
B.S. Yeddyurappa, minister stali Virabhadra Singh, zastępca premiera Tamilnadu M.K. Stalin
oraz przewodniczący Grupy Przemysłowej Tata, Ratan Tata.
Sekretarz uczelni powitał głównego gościa dr Manmohana Singha, nakładając mu na
szyję girlandę kwiatów. Zgromadzenie otworzyły święte pieśni wedyjskie w wykonaniu
studentów Instytutu. Następnie czcigodny Rektor, na prośbę prorektora, ogłosił Zgromadzenie
za otwarte i nacisnął guzik, odsłaniając tablicę „XXIX Zgromadzenie Instytutu Wyższego
Nauczania Śri Sathya Sai”.
Wystąpienie prorektora
Prorektor prof. Shashidhar Prasad rozpoczął przemówienie od gorącego i serdecznego
powitania głównego gościa dr Manmohana Singha, nazywając go jednym z najwspanialszych
współczesnych uczonych i znawców gospodarki. Przywołując część przemówienia
Bhagawana Śri Sathya Sai Baby, zastępca rektora powtórzył, że celem Instytutu jest
zapewnienie studentom wykształcenia poszerzającego inteligencję, rozwijającego charakter,
oczyszczającego popędy i uczucia, wzmacniającego ducha. Stwierdził, że eksperyment zdał
próbę czasu. Absolwenci Instytutu uważani są przez pracodawców za ludzi kryształowo
uczciwych, troszczących się o społeczeństwo i środowisko, posiadających cechy
przywódcze, postępujących zgodnie z etyką pracy i zarządzania czasem, cierpliwych i
wytrwałych.
Opowiadając o programie Instytutu, prorektor oznajmił, że placówka podejmuje
ważne badania i działania społecznie oraz że zamierza rozwinąć w większym stopniu
zaplecze badawcze. Na zakończenie poprosił Bhagawana o pobłogosławienie pracowników i
studentów Instytutu, aby wypełniali swoje zadania, nawet te najmniejsze, w boskiej misji
odkupienia świata.
13
Medale dla najlepszych absolwentów
Po mowie wstępnej prorektora, pan G.S. Shrirangarajan, przewodniczący komisji
egzaminacyjnej Instytutu, przedstawił Czcigodnemu Rektorowi najlepszych absolwentów.
Następnie prorektor zarządził zwyczajowe ślubowanie. Ogłoszono nazwiska zdobywców
złotych medali za znakomite osiągnięcia akademickie. Absolwenci wchodzili po kolei. Każdy
otrzymał złoty medal z rąk czcigodnego Rektora. Ogólnie nagrodę otrzymało 23 studentów.
Czcigodny Rektor nadał również siedmiu uczonym tytuły doktorów.
Konwokacyjne przemówienie premiera
Główny gość, dr Manmohan Singh, pozdrowił Bhagawana z okazji 85 rocznicy Jego
urodzin, zbiegających się z konferencją Zgromadzenia i przydających jej szczególnego
znaczenia. Nawiązując do swego przyjazdu do Prasanthi Nilayam w 1995 roku w charakterze
głównego gościa konwokacji, wybitny mówca zauważył, że zmiany jakie zaszły tu w ciągu 15
lat są niebywałe, a Prasanthi Nilayam stało się międzynarodowym ośrodkiem miejskim, w
którym ludzie ze wszystkich części świata, należący do różnych ras i kultur, przebywają
razem w harmonii, odzwierciedlając główną ideę Indii – jedności w różnorodności. Dodał, że
właśnie to wyróżnia nasz wspaniały naród.
Odnosząc się do systemu oświatowego, realizowanego przez Instytut pod kierunkiem
Bhagawana, dr Manmohan Singh spostrzegł: „Instytut świadomie dąży do połączenia
obowiązującego systemu kształcenia z kompleksowym rozwojem charakterów”. Z uznaniem
mówił o wysiłku Instytutu, dążącego do opracowania własnego programu nauki i pracy oraz
połączenia go z dokonaniami wynikającymi z poczucia obowiązku i odpowiedzialności
społecznej. Wezwał wszystkich do stosowania w codziennym życiu takich wartości jak
prawda, prawość, pokój, miłość i niekrzywdzenie, jak tego uczy Bhagawan.
Nawiązując do prowadzonej przez Bhagawana pracy humanitarnej, mającej na celu
doprowadzenie wody pitnej do setek wiosek oraz zapewnienie tysiącom osób oświaty i
bezpłatnej opieki zdrowotnej, a także do innych przedsięwzięć na rzecz ludzkości, premier
stwierdził: „To chwalebne zaangażowanie i stanowczość w dążeniu do zmniejszenia cierpień
ludzi biednych i potrzebujących, przenika duch dawania, niestety, zbyt rzadko spotykany.
Takie dobrodziejstwo i bezinteresowna dobroczynność powinny stać się przykładem dla
wielu naszych rodaków, którzy posiadają środki, a jednak są do tego niezdolni.”
Przed zakończeniem swojego wystąpienia premier pochwalił studentów, wskazując, że
mieli wielkie szczęście spędzając te lata swego życia w Instytucie, który umożliwił im
rozwinięcie w pełni ich potencjału, osiągnięcie akademickiej doskonałości i przyswojenie
sobie pozaczasowych wartości. Poradził im, jak ważne jest, aby pamiętali o tych wokół nich,
którzy nie mieli przywileju być studentami Instytutu i aby pomagali w każdy możliwy sposób
tym, którzy mieli mniej szczęścia i nie dostąpili takiego przywileju.
Przemówienie czcigodnego Rektora
W swym błogosławiącym przemówieniu czcigodny Rektor Instytutu podkreślił
potrzebę jedności w rodzinie, która jest podstawą postępu społecznego. Nawiązując do
wierności prawdzie, cnotliwości i prawości charakteru u wielkich kobiet Indii, Bhagawan
zalecił współczesnym mężczyznom i kobietom, żeby rozwijali szlachetność charakteru i
utrzymywali jedność i harmonię w rodzinie i społeczeństwie. Bhagawan doradził studentom
rozwijanie ducha jedności i dobrego charakteru. (Pełna treść dyskursu Bhagawana jest na
niniejszego pisma). Uroczystość dobiegła końca wraz z arati do Bhagawana o godzinie
trzynastej dwadzieścia.
14
Twamewa Śaranam Mama – przedstawienie teatralne
Z okazji 29 Zgromadzenia Uniwersytetu oraz obchodów 89 rocznicy urodzin
Bhagawana Śri Sathya Sai Baby, studenci wystawili przedstawienie pod nazwą „Twamewa
Śaranam Mama” (Ty jesteś moim jedynym schronieniem), 21 listopada 2010 roku.
Imponującym początkiem tej sztuki był piękny taniec grupy studentów, wykonany
przed wspaniałą świątynią Witalli, ustawioną na scenie. Kolejne sceny przedstawienia
znakomicie naświetlały nauki Bhagawana, mówiące o tym, że Bóg ochrania tych, co trzymają
się w swym życiu prawdy i prawości i przyjmują schronienie w Nim, całkowicie się
podporządkowując. Prawda ta została przedstawiona na przykładzie zwykłego krawca,
którego uczciwość w wykonywaniu swej pracy oraz niezachwiane oddanie Panu Witthali
sprawiły, że zasłużył na łaskę Pana, który przejawił się przed nim i przyszedł mu na ratunek
w krytycznym momencie jego życia. Sceny z Sakkubai i cesarzem Aleksandrem Wielkim
zwiększyły wydźwięk tej prawdy. Zręczne wykorzystanie tej prostej opowieści sprawiło, że
przedstawienie było bardzo wciągające i przykuwało przez cały czas uwagę widzów.
Wspaniała reżyseria, znakomita gra studentów, świetne dekoracje, doskonała choreografia,
dobra charakteryzacja i ubiory sprawiły, że było to wybitne przedstawienie. Po jego
zakończeniu Bhagawan pobłogosławił aktorów i ustawił się z nimi do wspólnych zdjęć. Po
krótkim sesji bhadźanowej i rozdaniu prasadamu program zakończył się arati do Bhagawana
o godzinie 19:20.
Prawdziwy przedmiot nauki
Celem wszelkiej nauki powinno być rozwijanie zalet i szlachetnych nawyków,
podnoszenie poziomu wartości oraz szacunku dla samego siebie. Mówicie: „oni studiują”
albo „on studiuje”. Co naprawdę jest tą nauką? Całe lata nauki nie dają ani cienia
wyobrażenia o tej ‘istocie’, która oddaje się nauce! Sama nauki nie zapewnia dobrego
charakteru i cnót; wykształcona osoba jest bardziej podatna na pokusy i bardziej zagrożona
złymi nawykami i nastawieniem. O uczonych można powiedzieć co najwyżej, że są skuteczni
w sztuce argumentowania, cynicznej dyskusji oraz krytycyzmu. Prawdziwym przedmiotem
nauki jest dla człowieka studiowanie tego, co służy zakończeniu cyklu narodzin i śmierci.
- Baba
Obchody Dnia Kobiet w Prasanthi Nilajam
PREZYDENT INDII PODKREŚLA POTRZEBĘ ZWIĘKSZENIA PRAW KOBIET
Kładąc nacisk na potrzebę poprawy sytuacji kobiet dla postępu kraju, pani prezydent Indii,
Pratibha Dewisingh Patil powiedziała: „Należy nadal podejmować wysiłki dla poprawy
sytuacji kobiet poprzez oświatę, wzrost świadomości oraz możliwości”. Kobiety wybrane do
organów przedstawicielskich w wioskach i miastach powinny popierać zagadnienia związane
z prawami kobiet, dla poprawy standardów życia, poza otwieraniem nowych mozliwości
zatrudnienia i pracy na wsi” – powiedziała pani prezydent podczas swego wystąpienia z
okazji obchodów 85 urodzin Bhagawana i Dnia Kobiet w Prasanthi Nilajam, 19 listopada
2010 roku.
15
Miejscem uroczystości Dnia Kobiet była hala Sai Kulwant, którą wspaniale
upiększono świeżymi i wyjątkowymi ozdobami roślinnymi. Bhagawan przybył we
wspaniałym pochodzie, otwieranym przez zespół Nadaswaram, grupę dziewcząt
śpiewających Wedy oraz zespoły ze Szkoły Podstawowej Śri Sathya Sai i studentek
Uniwersytetu Sai w Anantapur. Uroczystość rozpoczęła się odśpiewaniem hymnu
narodowego, wkrótce po tym, jak Pratibha Dewisingh Patil przybyła na podwyższenie w hali
Sai Kulwant, po 12 w południe. Obecni byli również: gubernator stanuAndhra Pradesh, Śri
E.S.L. Narasimhan, gubernator Pendżabu i zarządca Ćandigarh, Śri Siwradź Patil, pani
minister turystyki, informacji i public relations stanu Andhra Pradesh, dr Gita Reddy.
Przemówienia z okazji Dnia Kobiet
W mowie powitalnej pani Ćethana Radźu, zarządzajaca Śri Sathya Sai Sai Iśwaramma
Women’s Welfare Trust [instytucja działająca na rzecz pomyślności kobiet) , zauważyła, że
kobiety mogą osiągnąć wyżyny, jeśli potrafią wykorzystać istniejące możliwości, czego
przykładem jest prezydent Pratibha Dewisingh Patil. Następnie przedstawiła wizję
Bhagawana na temat lepszej przyszłości kobietmi dodała, że Śri Sathya Sai Easwaramma
Women’s Welfare Trust prowadzi w około 100 wioskach przedsięwzięcia na rzecz
pomyślności kobiet i przełamywania schematów.
Kolejną mówczynią była Mallika Śriniwasan, wiceprezes przedsiębiorstwa TAFE
(sprzęt rolniczy) oraz powierniczka Śri Sathya Sai Easwaramma Women’s Welfare Trust.
Przytaczając słowa z przemówienia Bhagawana, pani Śriniwasan zauważyła, że droga miłości
i bezinteresownej służby wskazywana przez Bhagawana jest jedyną, prowadzącą do
zjednoczenia ludzkości w jedną rodzinę i do położenia kresu cierpieniom ludzi. Jak
powiedziała, Śri Sathya Sai Easwaramma Women’s Welfare Trust usiłuje podążać tą drogą,
poprzez swoje działania służebne wobec ludności wiejskiej.
Następna mówczyni, dr Gita Reddy, zauważyła, że przy łasce Bhagawana wszystko
jest możliwe i wszystko, co osiągnęła w życiu zawdzięcza jedynie Jego błogosławieństwom i
łasce. Bhagawan – powiedziała – poświęcił swe życie pomyślności ludzkości i w ten sposób
pokazał własnym przykładem ideał miłości i bezinteresownej służby, do którego powinni
dążyć wszyscy.
Po wystąpieniu dr Gity Reddy, do zgromadzonych przemówiła prezydentka
Indii, Pratibha Dewisingh Patil. Składając życzenia Bhagawanowi z okazji 85 rocznicy Jego
urodzin, pani Patil podkreśliła potrzebę stworzenia większych możliwości kobietom, aby
uczynić je bardziej pewnymi siebie i samodzielnymi. Przytaczając słowa Swamiego
Wiwekanandy na ten temat, Pratibha Patil zauważyła, że postęp kraju zależy od zwiększenia
roli kobiet.
Składając wdzięczne podziękowania pani Patil za uczestnictwo w obchodach
Dnia Kobiet i inspirujące przemówienie, dr Hyma Reddy zauważyła, że pokój na świecie
zależy od harmonii w rodzinie, dla której ważne i niezbędne jest kształcenie kobiet i
stwarzanie im większych możliwości.
Mahiśasura Mardini – przedstawienie taneczne
Po tych przemówieniach nastąpiło żywe przedstawienie taneczne pod nazwą
‘Mahiśasura Mardini’ (unicestwienie diabła Mahiśasury), w wykonaniu dzieci Bal Wikas ze
stanu Tamilnadu. Było ono wspaniałym zakończeniem całego programu, pokazując
zwycięstwo Boskiej Matki nad siłami zła. Uroczystość dobiegła końca wraz z zaśpiewaniem
przez wszystkich hymnu narodowego o godzinie trzynastej dziesięć.
16
Znakomity pokaz tańców
Wieczorem 19 listopada 2010 roku, przed boskim obliczem Bhagawana miał miejsce
znakomity występ muzyczny i kulturalny w hali Sai Kulwant. Otworzył go taniec w
wykonaniu uczennic Śri Sathya Sai Widya Wihar z Hajdarabadu. Na początku małe dziecko
zatańczyło na glinianym garncu, pląsając rytmicznie z klasycznymi gestami. Następnie
wystąpiły dziewczęta, tańczące na mosiężnych talerzach i trzymające w dłoniach zapalone
lampki. Na koniec dziewczęta zatańczyły w takt bhadźanu „Brahmanda Najaka Baba”.
Skoczna muzyka, zwinne kroki i ruchy tancerek oraz znakomita choreografia sprawiły, że
taniec ten przyciągał uwagę i urzekał.
Koncert muzyki wokalnej z Karnataki
Potem odbył się wokalny koncert muzyki karnatyjskiej, z jakim wystąpiła słynna
śpiewaczka, Sudha Raghunathan. Rozpocząwszy wspaniale wykonaną „Watami Ganapatim
Bhadźe”, ta uzdolniona śpiewaczka przedstawiła wiązankę utworów klasycznych oraz
znanych pieśni, wśród których znalazł się bhadźan Mira, „Pjare Darśan Diidźo Aadź”. Utwór
końcowy, „Brahmamokkate Parabrahma mokkate” wywołał entuzjazm słuchaczy i był
wspaniałym uwieńczenie koncertu. Właściwie można powiedzieć, że cały ten występ stanowił
istną ucztę muzyki nabożnej, która oczarowała zgromadzenie na prawie godzinę. Po
zakończeniu koncertu Bhagawan pobłogosławił artystkę i dał jej piękne sari. Pobłogosławił
również artystów, którzy jej akompaniowali i dał im ubrania. Potem śpiewano bhadźany. Po
rozdzieleniu prasadamu uroczystość dobiegła końca wraz z arati do Bhagawana o godzinie
20:50.
Zbiorowa uroczystość ślubna
Wielka uroczystość odbyła się 17 listopada, gdyż zawarto w Sai Kluwant Hall
95 związków małżeńskich, co było częścią obchodów 85 rocznicy urodzin Bhagawana. Halę
przystrojono ze smakiem barwnymi flagami, festonami różnego kształtu i wzorami, ozdobami
z tkaniny i zdobieniami roślinnymi. Pary narzeczonych przybyły wraz ze swymi rodzicami we
wspaniałym pochodzie o godzinie 11:30. Organizatorzy posadzili wszystkich na
przeznaczonych im miejscach, gdzie przygotowano już dla nich wszystkie rzeczy potrzebne
do nabożeństwa i przeprowadzenia stosownych obrzędów. Panny młode i młodzi panowie
ubrani byli w ślubne stroje, które wieczorem wręczył im boskimi dłońmi Bhagawan. Wkrótce
po usadowieniu narzeczonych i ich rodziców, kapłan zaczął śpiewać odpowiednie mantry
wedyjskie. Narzeczeni dokonali należycie wszelkich obrzędów. W tym czasie Bhagawan
pobłogosławił mangalasutry (hinduskie święte nici małżeńskie), a organizatorzy rozdali je
pannom młodym – każda z nich miała zawiązać mangalasutrę na szyi swego pana młodego,
znacząc tym dopełnienie małżeństwa. O pomyślnej godzinie 11:59 panowie młodzi zawiązali
mangalasutry na szyi swoich pań młodych, podczas gdy kapłan śpiewał odpowiednie mantry,
a grali muzycy zespołu Nadaswaram. Następnie każda para posypała akśatami (poświęconym
ryżem) głowę swej drugiej połowy jako znak pomyślności i zawiesili sobie nawzajem na
szyjach wieńce kwiatów. Po zakończeniu obrzędów, parom wręczono wiele podarunków.
Następnie Bhagawan udał się pomiędzy rzędy nowożeńców i pobłogosławił ich wszystkich.
Owa wielka uroczystość dobiegła szczęśliwego końca wraz z arati do Bhagawana o godzinie
12:55. Wszystkim rozdano jeszcze prasadam, pobłogosławione przez Swamiego.
17
Blask boskiejcChwały
KARDIOLOG WSZYSTKICH KARDIOLOGÓW
Śri Ramabrahmam, wielbiciel Bhagawana, miał szczęście służyć mu osobiście.
Cierpiał na nadciśnienie i leczył się. Swami powierzył mi zadanie monitorowania jego
ciśnienia krwi. Przyjmował tabletki M dopa. Pewnego dnia Swami poprosił, żebym zmierzyła
mu ciśnienie, które okazało się wysokie. W związku z tym zostałam poproszona o zmianę
leku. Powiedział, że lepszym lekiem jest Serpasil, jednak pacjent odmawia przyjmowania
nowego lekarstwa, myśląc, że stare również jest dla niego odpowiednie.
Pewnego razu Swami poprosił Ramabrahmama, żeby został z Nim w domu
Radź Maty. Swami siedział koło niego; dał mu połowę tabletki Adelphane. Jego ciśnienie
wróciło do normy. Swami powiedział mu, że przy przyjmowaniu zaledwie połowy tabletki,
ciśnienie ma pod kontrolą. Po jakimś czasie jednak mężczyzna zaczął być niespokojny i
powiedział, że chce udać się do swego pokoju. Choć Swami kazał mu wypić trochę soku i
pocieszał go, wrócił mimo to do pokoju. Zanim opuścił domu, Swami powiedział mu, aby do
mnie zadzwonił i dał sobie zmierzyć ciśnienie. Kiedy poszłam do niego i zmierzyłam, okazało
się, że jest w normie. Powiedziałam: „Dlaczego pan odszedł? Swami troszczył się o pana! Co
za szansa! Swami wie lepiej niż ja”. On ponownie udał się do Swamiego, Który rzekł:
„Widzisz? Co Ci powiedziałem? Odesłała Cię z powrotem do mnie.”
Kilka dni później Swami wyjechał do Puttaparthi. Przed opuszczeniem
Brindawan Swami przyszedł, aby zobaczyć się z Ramabrahmamem. Powiedział mu, żeby
odpoczywał w łóżku i nie wychodził z domu. Swami rzekł też, że będzie tam przynoszone –
wyłącznie dla niego – jedzenie oraz że cyklicznie mierzone będzie jego ciśnienie krwi. Swami
powiedział mi, żebym się nim opiekowała, pani Ratanlal natomiast, żeby troszczyła się o
pożywienie dla niego oraz inne potrzebne rzeczy. Zajmowałyśmy się nim obie. Swami kazał
być przy nim dniem i nocą dwóm mężczyznom, którzy mieli pomagać mu, kiedykolwiek
będzie to konieczne. Minął miesiąc. Żadnych zmian. Przez cały ten czas jego ciśnienie krwi
pozostawało w normie; przyjmował jedynie pół tabletki Adelphane. Pomyślnie odpoczywał.
Pewnego dnia Ramabrahmam spytał mnie, jakie ma ciśnienie. Powiedziałam, że w
normie. Na to on stwierdził: „Od tylu dni leżę po prostu w łóżku. Czuję się dobrze. Chcę
wstać i wyjść, a przynajmniej pochodzić sobie.” Powiedzieliśmy mu, że potrzebujemy
pozwolenia Bhagawana na to, aby wychodził z pokoju. Poprosił mnie, żebym je zdobyła.
Udałam się do Puttaparthi osobiście ze sprawozdaniami i listem, danym przez
pacjenta, aby wręczyć Bhagawanowi. Nazajutrz, kiedy Bhagawan przyszedł na swój darszan,
złajał mnie nie tylko za opuszczenie pacjenta i przybycie do Puttaparthi, ale również za
powiedzeniu mu, że wszystko jest w normie. Swami stwierdził, że stan jego serca nie jest
dobry. Gdyby musiał wysłać go do kardiologa, a ten miał ujawnić mu jego stan,
Ramabrahmam zmartwiłby się, to zaś pogorszyłoby stan jego serca.
Ramabrahmam poprosił Bhagawana o pozwolenienie pojechania do Niego,
ponieważ czuł się dobrze. Swami natychmiast wysłał doń telegram, żeby nie ruszał się ze
swego pokoju. Ja powróciłam do Brindawan i zajęłam się, jak wcześniej, Ramabrahmamem.
Po dwóch miesiącach, kiedy Swami wrócił do Brindawan, udał się do jego pokoju, spotkał się
z nim i powiedział mu, że wszystko jest z nim w porządku. Zabrał go do Swego samochodu i
powiedział mi, że obecnie mogę odpocząć. Przejął opiekę nad pacjentem. Po tym Swami
trzymał go blisko siebie aż do śmierci Ramabrahmama. Cóż za błogosławiona dusza! Był pod
opieką najwyższego kardiologa – kardiologa wszystkich kardiologów!
- Wyjątki z książki „Boski lekarz” dr N. Śanthammy
18
UROCZYSTOŚCI W PRASANTHI NILAJAM
MIĘDZYNARODOWY ZJAZD KARDIOLOGÓW
Dwudniowy zjazd zatytułowany „Choroby Naczyń Sercowych – model Sathya
Sai” przygotowany został przez Uniwersytet Sathya Sai w dniach 25-26 października 2010
roku. Odbył się na terenie szpitala. Przyjechał nań istny gwiazdozbiór wybitnych kardiologów
oraz chirurgów serca i klatki piersiowej z całego świata, aby podzielić się ważnymi
dokonaniami w dziedzinie leczenia schorzeń naczyniowo sercowych. Główny nacisk
położono na zagadnieniu zapewniania opieki kardiologicznej zgodnie z wytycznymi
Bhagawana Śri Sathya Sai Baby, który mówi, że bezpłatna opieka zdrowotna, tak jak
bezpłatna oświata i woda pitna jest nieodłącznym prawem każdego człowieka, bez względu
na rasę, religię, warstwę społeczną, wyznanie, stopień zamożności i narodowość. Bhagawan
Śri Sathya Sai Baba zaszczycił zjazd swoją obecnością 25 października. Obejrzał również
prezentację słynnego chirurga, dr. Sudhanśu Bhattaćarji.
W mowie powitalnej do członków zjazdu, dyrektor Superspecjalistycznego
Szpitala w Puttaparthi, dr A.N. Safaja powiedział, że szpital to wzorcowy model, założony
przez Bhagawana przed 20 laty. „ Jeśli może on działać w owej odległej wiosce Indii, może
być naśladowany również na całym świecie” – stwierdził dr Safaja. „Dlaczego najbogatsze
państwa świata nie mogą robić czegoś podobnego?” – spytał. Dr Safaja odniósł się też do
podstawowego warunku, jakim jest właściwa opieka i troska. „Leczenie nie powinno być
podobne do dawania grosza żebrakowi, ale do dawania róży Bogu” – zauważył.
Dr Angelo Thomas Pezella, kierownik i założyciel międzynarodowej fundacji
„Dziecięcego Serca” w USA, podkreślił, że oprócz jedzenia, wody, ubrania i dachu nad
głową, podstawowe potrzeby obejmują wykształcenie, transport, bezpieczeństwo, wsparcie,
szacunek i uznanie. Dr Pezella dodał, że każdy na tym świecie ma prawo do odpowiedniego
poziomu życia, który zapewni dobrobyt zarówno jemu, jak i jego rodzinie.
Słynny indyjski chirurg serca, dr P. Wenugopal, w głównym przemówieniu opowiadał
o swoich doświadczeniach w pracy nad projektem Superspecjalistycznego Szpitalu Śri Sathya
Sai i o tym, jak Bhagawan Baba na każdym odcinku prowadził zespół zajmujący się tym
przedsięwzięciem. „Powszechnie uznawano, że przedsięwzięcia tej wielkości – od budowy,
poprzez wykończenie, do postawienia w stan gotowości do użytku – nie da się wykonać w
siedem miesięcy” – powiedział, nawiązując do terminu zakończenia tego przedsięwzięcia,
jaki ustanowił Bhagawan Baba. Dr Wenugopal jednak czuł inaczej i przyrzekł Bhagawanowi,
że zbudowanie szpitala w tym terminie jest możliwe, jeśli Bhagawan to pobłogosławi.
„Początkowo natykaliśmy się na wiele przeszkód, ale na końcu każdej z nich stał Swami i
sprawiał, że to co niemożliwe stawało się możliwe. Wnikał w każdą sprawę, od procesów
medycznych po wyposażenie, od szkolenia do zasad i wytycznych”. Swami był lekarzem,
położną i matką, wszystko to połączyło się w jedno, gdy doszło do porodu Jego cennego
dziecka – szpitala” – powiedział.
Zarysowując Światową Misję Zdrowotną Śri Sathya Sai, dr Narendranath
Reddy powiedział, że dzisiejsze społeczeństwo zostało pochwycone w www – bogactwo,
bogactwo, bogactwo (od angielskiego „wealth”, co znaczy „bogactwo”). Tymczasem
powinno zostać ono nasycone innym zestawem ww, tj. pracą, oddawaniem czci Bogu i
mądrością (od angielskich, odpowiednio, work, worship i wisdom). Patrząc wstecz na
Puttaparthi, dr Reddy powiedział, że jakieś sześćdziesiąt parę lat temu nie było tu żadnych
19
udogodnień, teraz jednak oblicze Puttaparthi podległo całkowitej przemianie – dzięki tej
„Miłości w działaniu” Bhagawana Baby. Dr Reddy naświetlił też ważną rolę ochotników
Sewa Dal – służebnego skrzydła Organizacji Śri Sathya Sai w niesieniu pomocy i opieki na
obszarze całego świata.
Dwudniowy zjazd był podzielony na 10 spotkań, podczas których wielu
wybitnych kardiologów i chirurgów naczyń sercowych podzieliło się swoimi
doświadczeniami poprzez różne sympozja i prezentacje, obejmujące wrodzone wady serca,
choroby naczyniowe, serca, wieńcowj, niedomogania serca, tętniaka sercowego,
zapobiegawczą opiekę, nowe wyzwania itp. Spośród uczestników owych sympozjów i
autorów prezentacji byli: dr Nawin Nanda, słynny międzynarodowo kardiolog i pionier pola
echokardiograficznego, obecnie przewodniczący Międzynarodowego Towarzystwa
Ultradźwięku Naczyń Sercowych; dr William Nowick, chirurg sercowy – pediatra, założyciel
i kierownik Międzynarodowej Fundacji Serca Dziecka, dr Walluwan Dźiwanandam, profesor
chirurgii i kierownik Chirurgii Serca i Klatki Piersiowej w Ośrodku Medycznym
Uniwersytetu Chicago w Illinois oraz dr Miguel Ronderos, dziecięcy kardiolog
interwencyjny, kierownik Służby Kardiologii Dziecięcej w Fundacji Kardiologii Niemowląt
w Bogocie, w Kolumbii.
Na zakończenie zjazdu, dr Nilam Desai, ordynator Oddziału Chirurgii
Naczyniowej oraz Serca i Klatki Piersiowej w Superspecjalistycznym Szpitalu Śri Sathya Sai
w Puttaparthi, zauważyła, że o ile delegaci oglądali podczas owego zjazdu wiele rozwiniętych
technologii i zapoznawali się z nowymi możliwościami leczenia chorób sercowo
naczyniowych, wszyscy ono stracą złotą sposobność, jeśli nie wyniosą stąd boskiej mądrości
przekazywanej przez Bhagawana. „Swami mówi, że drogą do boskości jest służenie…
Poświęcenie choćby jednego dnia miesięcznie będzie dużo znaczyć w dziele pomagania
potrzebującym” – powiedziała. Nawiązując do rozmowy z Bhagawanem, dr Desai
oświadczyła, że Bhagawan podkreślił, iż głównymi przyczynami cukrzycy i chorób serca jest
niepokój umysłu, zazdrość, zawiść i współzawodnictwo, jak również martwienie się, pośpiech
i ostre przyprawy. „Należy przywiązać wagę także do zapobiegania chorobom seca, tak
żebyśmy podczas przyszłych zjazdów mogli powiedzieć: w ostatnim roku przeprowadziliśmy
2-3 operacje, a nie 200-300”.
Być znaczy służyć
Występ kulturalny pod nazwą „Być znaczy służyć” odbył się w hali Sai
Kulwant wieczorem 25 października 2010 roku. Oglądali go między innymi delegaci na
zjazd. Odsłaniał on główne cechy, które uczyniły z Instytutu Śri Sathya Sai Wyższych nauk
Medycznych wyjątkową placówkę służebną, która od swego powstania w 1991 roku
zapewnia bezpłatnie opiekę zdrowotną, niesioną z miłością milionom potrzebujących, bez
względu na ich warstwę społeczną, wyznanie, klasę, rasę, religię czy narodowość. Program, z
jakim wystąpili lekarze Instytutu opisywał przeżycia pacjentów, pracowników szpitala oraz
ochotników Sewa Dal, pokazując jak szpitale Bhagawana, podobnie jak inne Jego placówki,
są rzeczywiście świątyniami przemiany dla tych, którzy z nich korzystają oraz dla
pracowników tychże placówek. Występ dobiegł końca wraz ze śpiewaną grupowo pieśnią
„Ćaron Diśa Mein Hai Ćhaji Bahar” (wszędzie jest wiosna), powtarzającą nauki Bhagawana
na temat służenia.
PIELGRZYMKA WIELBICIELI ZE STANU KARNATAKA
Ponad 2 tysiące wielbicieli, wśród nich młodzież i dzieci z Karnataki przybyło
na pielgrzymkę do Prasanthi Nilajam, gdzie przybywali od 29 października do 1 listopada
20
2010 roku. Podczas swego pobytu dali znakomite występy kulturalne. Dwudziestego
dziewiątego października 2010 roku uczniowie Bal Wikas ze stanu Karnataka poprowadzili
wieczorne bhadźany, których pełen uczuć wykonanie poruszyło serca wielbicieli
powtarzających je chóralnie.
Kariśje Waćanam Thawa – Przedstawienie
.
30 października 2010 roku Młodzież Sai z Karnataki wystąpiła z przedstawieniem o
nazwie „Kariśje Waćanam Thawa” (Idź za boskim rozkazem). Wielkie wrażenie zrobił
początek tej sztuki – otworzyła ją scena z Jakśaganą, sprawiająca, że to wprowadzenie było
bardzo wciągające. Dalsza część sztuki ukazywała nauki Bhagawana Śri Sathya Sai Baby o
wyznaczaniu granic swoim pragnieniom i o znaczeniu wartości ludzkich w życiu człowieka.
Treści te były przekazane w postaci opowieści o trzech młodzieńcach, z których jeden był
bardzo ambitny i chwytał się niegodziwych środków, aby zarobić łatwe pieniądze. Drugi
należał do Młodzieży Sai i trzymał się dobrych myśli, dobrych słów i dobrych czynów.
Trzeci, absolweny Uniwersytetu Sai postrzegał swoją pracę jako służbę dla społeczeństwa i
był uczciwy, bezinteresowny i i ofiarny w miejscu pracy i w życiu. Rozmowę pomiędzy tymi
trzema przeplatały sceny z życia Adi Śankary, Bhiszmy i Wibhiśany, Ramakriszny i
Wiwekanandy, Aśoki i Buddy, które obrazowały nauki Bhagawana i pokazywały drogę
moralności, etyki, oddania i rozróżniania - nowoczesnym, zagubionym osobom, zagrażającym
społeczeństwu swoją chciwością, nieuczciwością i samolubstwem. Było to wspaniałe
przedstawienie - pod każdym względem: gry aktorskiej, reżyserii, kostiumów,
charakteryzacji, pieśni, muzyki czy poziomu technicznego. Pomysłowe zastosowanie ekranu
LED oraz systemu oświetleniowego zwiększyło jeszcze wspaniałość i piękno tego występu.
Scena końcowa pięknie ukazała olbrzymią pracę dla dobra ludzi [humanitarną], jaką
wykonuje Bhagawan, w obszarze oświaty, opieki zdrowotnej i służbie społeczeństwu. Sztuka,
rozpoczęta o godzinie 18:40, zakończyła się o 19:40 gromkimi brawami wielbicieli i ich
uznaniem. Na koniec Bhagawan pobłogosławił tę młodzież i pozwolił sfotografować się z
Nim. Stworzył też złoty naszyjnik dla młodzieńca, który grał rolę absolwenta Uniwersytetu
Sai. Całość dobiegła końca wraz z arati do Bhagawana o 19:50, po rozdaniu prasadamu.
Przedstawienie w wykonaniu dzieci Bal Wikas z Karnataki
Pierwszego listopada 2010 roku dzieci Bal Wikas z Karnataki dały przedstawienie
taneczne pod nazwą „Satsan kalpamewa Dźajate” (Jedynie dobre wysiłki owocują
zwycięstwem), opowiadające o życiu Dhruwy, oddanego Bogu dziecka, którego oddanie,
upór i pokuta zaskarbiły mu w tak młodym wieku łaskę Pana Narajany, który pojawił się
przed nim i dał mu dar w postaci nieśmiertelności. Przedstawienie rozpoczęło się o 18:20 po
darśanie Bhagawana w hali Sai Kulwant. Pełne serca pieśni nabożne, znakomita muzyka,
doskonała choreografia i dobra gra aktorska dzieci – zwłaszcza dziecka, grającego rolę
Dhruwy – sprawiły, że przedstawienie okazało się godne pochwały. Po zakończeniu tego
występu Bhagawan pobłogosławił dzieci i pozwolił na zdjęcie ze Sobą. Stworzył też złoty
naszyjnik dziecku, które wcieliło się w postać Dhruwy. Na koniec rozdano wszystkim
prasadam.
OBCHODY ŚWIĘTA DIPAWALI ORAZ NOWEGO ROKU GUDŻARATU
Wspaniałe i radosne były obchody święta Dipawali w Prasanthi Nilajam, wraz z
Nowym Rokiem stanu . Organizacja Sewy Śri Sathya Sai z Gudżaratu przygotowała na ten
21
dzień piękny występ kulturalny w hali Sai Kulwant. Wydarzenie to rozpoczęło się uroczystym
zapaleniem przez Bhagawana świętej lampy, o godzinie 19:25.
Radhijali Gudźarat – taniec ludowy
Występ rozpoczął się żywym tańcem ludowym w wykonaniu młodzieży ze wsi
Radżupura, przemienionej we wzorcową wieś pełną pokoju, postępu i dobrobytu, po wzięciu
jej pod opiekę przez Organizację Sewy Śri Sathya Sai w Gudżaracie. W celu
wszechstronnego rozwoju w ramach Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai.
Za pośrednictwem pieśni i tańca Radhijali, który jest odmianą słynnego tańca Garbha z
Gudżaratu, młodzież ukazała dobrobyt i rozwój wioski oraz dziedzictwo kulturalne
Gudżaratu, jak również wielki postęp na wszystkich polach.
Dziecko to ojciec dorosłego– przedstawienie
Następnie wystawiono przedstawienie pod nazwą „Dziecko jest ojcem dorosłego”,
pokazujące czystość i niewinność dzieci poprzez opowieść o małym Krisznie, którego
czystość i dobroć zaprowadziły do przyjaciela od serca - Giridhara, ucznia Szkoły Śri Sathya
Sai, z którego pomocą wywołał przemianę starszych. Przesłaniem sztuki było to, że człowiek,
zamiast gromadzić świecką wiedzę, władzę i bogactwo powinien rozwijać w sobie
niewinność i czystość dziecka, aby osiągnąć łaskę Boga i wprowadzić na świecie pokój,
postęp i dobrobyt. Po zakończeniu występu Bhagawan pobłogosławił wszystkich jego
uczestników, ustawił się z nimi do zdjęcia oraz rozdał im ubrania.
Wielki pokaz sztucznych ogni
Piękny i barwny pokaz sztucznych ogni na stadionie Hill View 6 listopada 2010 roku
przydał wspaniałości i blasku obchodom Dipawali w Prasanthi Nilajam. Bhagawanowi
zgotowano pełne czci powitanie, gdy przybył tam o 17:45 w wielkim pochodzie, złożonym z
grup uczniów tańczących Bagra, śpiewających Wedy i grających Nadaswaram. Tysiące
uczniów ustawiło się rzędem wzdłuż drogi przejazdu Bhagawana z zapalonymi lampkami w
dłoniach – był to wspaniały widok o zmroku owego pomyślnego dnia. Po przybyciu na scenę
- Śanthi Wedikę, Bhagawan zapalił świętą lampę uroczyście inaugurując program. Kiedy
nacisnął zdalnie sterowany guzik, rozpoczął się pokaz ogni sztucznych, które rozjaśniły całe
niebo w tamtą ciemną noc. Cały stadion wypełniły ogłuszające dźwięki rozpryskujących się w
górze petard, jak głośne zawiadomienie o zwycięstwie światłą nad ciemnością. Dodatkową
radość wniosła grupa uczniów, tańcząc przed Śanthi Wediką. Ten pokaz światła i dźwięku
trwał blisko pół godziny i zakończył się w równie wspaniały sposób, kiedy to ponad miejscem
występów ukazano stworzone ze światła przesłanie „85 lat miłości”. Wyświetlenie napisu
było też podniesieniem kurtyny dla obchodów 85 rocznicy Urodzin Bhagawana. Uczniowie i
studenci, którzy uczestniczyli w tym pokazie, wyrazili swą wdzięczność Bhagawanowi za
Jego pełną miłości, łaskawą obecność.
SPOTKANIE WYCHOWANKÓW BAL WIKAS
W ramach obchodów 85 rocznicy Urodzin Bhagawana przygotowano w Prasanthi
Nilajam na dzień 7 listopada 2010 roku Spotkanie Wychowanków Bal Wikas. Przybyło na nie
około 2 tysięcy byłych uczniów i uczennic Bal Wikas ze wszystkich części Indii, aby złożyć
hołd Bhagawanowi i wyrazić wdzięczność za otrzymane szkolenie duchowe i ukształtowanie
22
ich życia poprzez zajęcia Bal Wikas. Oprócz byłych uczniów Bal Wikas, w spotkaniu
uczestniczyło około 200 nauczycieli Bal Wikas oraz 22 obecnych uczniów i uczennic Bal
Wikas.
Uroczystego otwarcia tego wydarzenia dokonał Bhagawan, zapalając świętą lampę o
godzinie 18:30. Po przemówieniach wprowadzających, wyjaśniających znaczenie Bal Wikas
we współczesnym świecie, wychowankowie zaśpiewali wspólnie pieśń, wyrażającą ich
wdzięczność Bhagawanowi za Jego łaskę i błogosławieństwa. Następnie trzech
wychowanków wygłosiło przemówienia - sędzia, lekarz i nauczyciel. Wszyscy wyrazili swą
wdzięczność Bhagawanowi za to, że zapewnił im kształcenie w Bal Wikas, które pomogło im
pokonywać wszelkie trudności w życiu i położyło podwaliny pod ich sukcesy zawodowe oraz
w życiu codziennym. Następnie byli uczniowie zaśpiewali wspólnie dwie pieśni, urzekając
wszystkich zgromadzonych ich melodią i pełnym serca wykonaniem. Na koniec zabrzmiała
muzyka instrumentalna, zagrana przez 22 aktualnych uczniów Bal Wikas. Było to zaiste
przedstawienie muzyczne o boskim natchnieniu, prawdziwa uczta dla ducha. Po zakończeniu
Bhagawan pobłogosławił uczniów i wyraził uznanie dla ich występu.
ŚWIATOWY AKHANDA BHADŹAN
Światowy Akhanda Bhadźan, prowadzony równocześnie we wszystkich częściach
świata przez 24 godziny, ma wielką wagę jako element obchodów Urodzin Bhagawana.
Miliony oddanych Mu osób uczestniczyły w tym świętym wydarzeniu, bez względu na
pochodzenie społeczne, wyznanie i wiarę oraz narodowość, co pokazało wyjątkową jedność
duchową człowieka na poziomie światowym, bezprzykładną w duchowych dziejach
ludzkości.
W Prasanthi Nilajam sam Bhagawan otworzył uroczyście to śpiewanie i
napełnił je boskimi wibracjami poprzez swoją boską obecność. Trzynastego listopada przybył
On do hali Sai Kulwant, miejsca Akhanda Bhadźanu, o godzinie 18:05, pośród śpiewów
wedyjskich w wykonaniu studentów. Dotarłszy na podwyższenie, Bhagawan zapalił świętą
lampę o godzinie 18:20 wśród głośnych oklasków wielbicieli, uroczyście zapoczątkowując
Akhanda Bhadźan. Natychmiast po tym studenci rozpoczęli bhadźany, najpierw śpiewając
trzykrotnie Aum. Następnie śpiew poprowadzili na zmianę studenci Instytutu w Praśanthi i w
Brindawan oraz studentki z uczelni w Anantapur. Chórem śpiewali za nimi zgromadzeni
wielbiciele – z wielkim oddaniem, napełniając całe otoczenie świętymi wibracjami. Bhadźan
trwał w ten święty sposób przez całą noc, dając wielkiej liczbie wielbicieli sposobność
czerpania duchowej korzyści poprzez uczestnictwo w nim. Oprócz studentów i studentek, w
prowadzenie bhadźanu włączały się kolejno grupy osób śpiewających z aszramu oraz ze
szpitali.
Po południu 14 listopada Bhagawan przybył do hali Sai Kulwant o 17:35 i
pobłogosławił śpiewających bhadźany wielbicieli, studentów i studentki. Bhadźan zakończył
się przed boskim obliczem Bhagawana ofiarowaniem Mu arati o 18:15. Całemu
zgromadzeniu wielbicieli oraz studentów i studentek ofiarowano na koniec prasadam z
tamaryndowego oraz słodkiego ryżu. Tak dobiegło końca w Praśanthi Nilajam to wydarzenie
o wielkim znaczeniu duchowym.
Umysł to tło świata. Jeśli myśli i działania umysłu są zdrowe, pozbawione przemocy, a
pełne miłości, harmonijne moralnie, wówczas pokój jest w zasięgu ręki i osiągnąć można
Brahmama (Najwyższą Rzeczywistość).
Baba
23
Ćinna Katha
Doświadczanie Łaski Boga
Kiedyś pewien wielbiciel zaczął modlić się do Bogini Lakszmi, pragnąc wzbogacić
się. Przez wiele lat modlił się z pełnym oddaniem, aby zdobyć łaskę bogini. Pewnego dnia,
Lakszmi pojawiła się przed nim i spytała: „Czego chcesz?” „Matko, chcę tylko Ciebie” –
odparł. „Dobrze, pójdę z Tobą ze wszystkimi klejnotami, jakie mam na sobie. Idź przede mną,
Ja podążę za Tobą do Twego domu. Po dotarciu tam dam ci wszystkie moje klejnoty. Masz
jednak spełnić jeden warunek. Musisz iść naprzód i patrzeć jedynie przed siebie. Nie oglądaj
się. Jeśli się obejrzysz, zniknę.”
Wielbiciel ruszył w drogę do domu, z wielką radością i zapałem. Spieszył się
bardzo, nie mogąc doczekać się chwili, kiedy dotrze do domu i otrzyma wszelkie
kosztowności bogini. Po przejściu pewnego odcinka, bogini Lakszmi zaczęła wydawać
odgłosy Swoimi bransoletami i bransoletkami na kostkach nóg. Słysząc je, pomyślał sobie:
„Co w tym złego, jeśli zobaczę klejnoty, jakie nosi bogini, skoro wszystkie one staną się moją
własnością, kiedy dojdę do domu?” I obejrzał się, żeby je ujrzeć. Co się wówczas zdarzyło?
Bogini Lakszmi zniknęła. Wielbiciel gorzko zapłakał i zaczął żałować. Cóż osiągnął przez
swój lekkomyślny pośpiech? Czy nie powinien był posłuchać rozkazu bogini? Zdobył Jej
łaskę, przeszedłszy tak wiele trudów, jednak nie był w stanie jej doświadczyć.
Łaska Boga zawsze jest dostępna dla człowieka. Aby jej jednak zaznać,
człowiek musi mieć w sobie żarliwość. Na łaskę Boga zasłuży jedynie wówczas, gdy
rozwinie w sobie tę żarliwość.
Powtarzaj Imię Boga
Aby dotrzeć do źródła błogości, czyli Boga, musisz iść śladami wielkich świętych i
poszukiwaczy Ducha, takich jak Dźajadewa, Gauranga, Mira, Ramakriszna i inni. Stosuj w
życiu ich nauki, idź za ich przykładem. Ścieżka działania pełnego oddania, ścieżka
podporządkowania się Najwyższemu, ścieżka niezrównanej miłości do Ucieleśnienia Premy
[Miłości] – oto najsłodsza ze ścieżek, przynosząca radość na każdym kroku. Hari Nama (Imię
Pana), które wszyscy poszukiwacze Ducha mają na języku, opisywane jest przez nich jako
słodsze od wszystkich słodkich rzeczy razem wziętych.
Baba
Tłum. Grzegorz Leończuk
Redakcja i korekta: Bogusław Posmyk, Jola Carko
24

sanathana sarathi - Stowarzyszenie Sathya Sai

Transkrypt

Podobne dokumenty

generuj pdf

Sai Baba i Wolf Messing

Rozwijajcie poziom moralności – to jedyna droga do pokoju na

SAI 403 "Dardo" - S

wersja w formacie pdf - Stowarzyszenie Sathya Sai

ŚriŚri - pan , grzecznościowy zwrot stosowany przed - Joga-Joga

Zaproszenie na zjazd ogólnopolski

Pobierz tekst do druku - Stowarzyszenie Sathya Sai

Piyaporn Hill Paradise Hotel - eSKY.pl

Krótki opis filmu