Klęska pod Mohaczem 1526 Polska Ratuje Żydów Europejskich
Transkrypt
Klęska pod Mohaczem 1526 Polska Ratuje Żydów Europejskich
Klęska pod Mohaczem 1526 Posesje Polskij dynastii Jagiellonów skurczyły się i przeżyły znaczny upadek w 1526 r. Śmierć Ludwika II Jagiellończyka (1506-1526), króla Węgier i Czech na polu walki podczas bitwy pod Mohaczem było drugą już śmiercią króla jagiellońskiego w walce z Imperium Osmańskim. Tym razem zwycięzcą był Sulejman I Wspaniały (ok. 1496-1566), który włączył do imperium otomańskiego węgierską stolicę Budapeszt, jak również Belgrad, wyspę Rodos, Tebryz, Bagdad, Aden oraz Algier. Polska stanęła w obliczu zagrożenia inwazją muzułmańską, zaś cała Europa środkowa pogrążyła się chaosie. W roku 1527 rozpoczęła się reorganizacja polskich instytucji obronnych. Hetman Polny został podporządkowany Hetmanowi Wielkiemu Koronnemu, wydzielono artylerię i rozpoczęto masową produkcję dział armatnich w odlewniach w Krakowie, Lwowie i Wilnie. Polska Ratuje Żydów Europejskich Imigranci żydowscy, którzy byli prześladowani na Zachodzie, dostali przyzwolenie na osiedlenie się i pomyślny rozwój we wszystkich zakątkach Polski od 1264 roku. Pozwolono im wybierać własna starszyznę i zarządzać swoimi sprawami. Był to okres odrodzenia społeczności żydowskiej w Rzeczypospolitej Polskiej. W ten sposób Polska uratowała Żydów europejskich przed wymarciem, w czasach gdy rozkwitał polski parlamentaryzm. Autonomia społeczności żydowskiej wzmocniła się na skutek powstania w roku 1530 w Lublinie „wielkiego domu sądu”. Bejt Din – wielki sąd rozciągał swoją jurysdykcję nad całą europejską populacją żydowską. Dekret królewski przyznał w roku 1549 Żydom autonomię w nakładaniu i pobieraniu własnego podatku pogłównego, który został wynegocjowany z polskimi urzędnikami skarbowymi. Żydowskie autonomiczne instytucje ustawodawcze osiągnęły w Polsce swoją dojrzałość. Generalne sejmy żydowskie (congressus judaicus) zbierające się w Lublinie (1592-1764) były wzorowane na polskim Sejmie. Był to unikatowy element w historii diaspory żydowskiej. Wiek XVI i XVII to okres spirytualnej hegemonii Żydów polskich nad żydostwem światowym. 37