Starszy J. Devn Cornish Starszy Randall K. Bennett

Starszy J. Devn
Cornish
Starszy
Randall K.
Bennett
Siedemdziesiąty
Siedemdziesiąty
R
andall Kay Bennett znajdował się u szczytu kariery
jako ortodonta, kiedy wraz z żoną, Shelley, miał
„wyraźne odczucie”, by przygotowywać się do służby
na misjach. Oznaczało to, że będą musieli natychmiast
sprzedać swój dom.
Powód tego podszeptu nie był od razu jasny — trzy
lata zabrała im sprzedaż domu, co wymagało „wiele
cierpliwości” i „pokazania Panu, że naprawdę byliśmy
zaangażowani — mówi Starszy Bennett. — Nadal ufaliśmy Panu i staraliśmy się być blisko Niego poprzez częste
wizyty w świątyni, codzienne studiowanie pism świętych,
modlitwę, post i służbę innym”.
Niedługo po sprzedaży domu Starszy Bennett został
powołany do służby w Centrum Szkolenia Misjonarzy w
Provo, a następnie jako prezydent Rosyjskiej Misji Samara.
„To wspaniałe i bardzo korzące doświadczenie dowiedzieć się, że Pan jest świadomy naszego istnienia i że
przygotowuje nas — mówi Starszy Bennett. — Przekonaliśmy się, że Pan zna myśli naszych umysłów i uczucia
naszych serc. Nauczyliśmy się ufać temu, że On wie lepiej
niż my, że On wie więcej niż my i że nas kocha”.
Poza powołaniem na członka Drugiego Kworum
Siedemdziesiątych i powołaniem na prezydenta misji,
Starszy Bennett służył jako prezydent i doradca w gminie
w Centrum Szkolenia Misjonarzy w Provo, członek rady
wyższej w paliku, doradca w radzie biskupiej, prezydent
Młodych Mężczyzn w okręgu, a także w wielu innych
powołaniach. Służył też jako misjonarz w Misjach Paryż i
Tuluza we Francji.
Starszy Bennett zrobił doktorat z chirurgii szczękowej
na Uniwersytecie Alberta (w Kanadzie) oraz magisterium
z ortodoncji na Uniwersytecie Loma Linda w południowej
Kalifornii, w USA.
Starszy Bennett urodził się w czerwcu 1955 r. w Magrath, w prowincji Alberta, w Kanadzie. Jego rodziacami
są Donald Kay Bennett i Anne Darlene Long. 23 kwietnia
1977 r. poślubił Shelley Dianne Watchman w Świątyni
Cardston Alberta. Są rodzicami czworga dzieci. ◼
S
tarszy John Devn Cornish wie, że każdy członek i
każde powołanie w Kościele są ważne.
„Kiedy myślimy o powołaniach w Kościele, powinniśmy pamiętać, że nie jest ważne na jakim szczeblu
służymy — ważne, że służymy — mówi. — Bycie częścią
tego dzieła ma wieczne znaczenie. To, jaką pozycję zajmujemy, ma bardzo małe znaczenie”.
Od czasu swojego powołania do służby w Misji El
Salvador w Gwatemali do ostatniego powołania w
Drugim Kworum Siedemdziesiątych, Starszy Cornish był
zaangażowany w wypełnianie swoich powołań kościelnych, między innymi jako prezydent Młodych Mężczyzn
w okręgu, prezydent kworum starszych, sekretarz wykonawczy w okręgu, przywódca grupy wyższych kapłanów,
wyższy doradca, biskup, prezydent palika, prezydent Misji
Santiago w Republice Dominikany oraz Siedemdziesiąty
Obszaru.
Urodził się w kwietniu 1951 r. w Salt Lake City, w stanie
Utah, w USA, w rodzinie George’a i Naomi Cornish. Starszy Cornish dorastał w stanach Utah, Georgia i Virginia,
w USA, a następnie powrócił do Utah, by uczyć się w
college’u.
Kiedy mieszkał w Provo, podczas zajęć dla młodych
dorosłych stanu wolnego poznał Elaine Simmons. Pobrali
się w sierpniu 1973 r. w Świątyni Manti Utah.
Kiedy Starszy Cornish razem z żoną wychowywał sześcioro dzieci, służył w Korpusie Medycznym Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, zrobił licencjat i zdobywał
stopnie naukowe z medycyny na Uniwersytecie Johnsa
Hopkinsa. Odbywał specjalizację w dziedzinie pediatrii
w Szkole Medycznej Harvarda, w Bostońskim Szpitalu
Dziecięcym.
Kształcił się i pracował w stanach Idaho, Teksas, Kalifornia i Georgia, w USA, wiele razy przeprowadzał się z
rodziną na przestrzeni lat — lecz bez względu na to, gdzie
Starszy i Siostra Cornish byli, kochali służbę w Kościele.
„Dzieło to wzrasta na całym świecie i wspaniałym
błogosławieństwem jest móc służyć dzieciom Pana bez
względu na to, gdzie one są” — mówi Starszy Cornish.
To powołanie do Siedemdziesiątych, jak mówi Starszy
Cornish, „podobnie jak każde powołanie w Kościele, będzie kolejną sposobnością, by uczestniczyć w dziele Pana.
Jesteśmy wdzięczni za ten przywilej”. ◼
M a j 2 0 1 1 r.
137