1. Wizerunek, co to takiego? - Pliki

Kierunek: Wizerunek
czyli Chorągiew Śląska ZHP „pod lupą”
1. Wizerunek, co to takiego?
2. Czy wizerunek można stworzyć, czy jest on tylko wypadkową działań Śląskiej Chorągwi
ZHP?
3. Jak budować wizerunek nastawiony do wewnątrz Śląskiej Chorągwi ZHP?
4. Jak budować wizerunek na zewnątrz, który w przyszłości zadecyduje o „marce”
i popularności Śląskiej Chorągwi ZHP?
5. Kto i co decyduje o tym, że kreowany wizerunek jest pozytywny?
6. Dlaczego chcemy oraz czy musimy się identyfikować z tworzonym przez nas
wizerunkiem?
7. Czy to, w jaki sposób wyrażamy się o sobie i traktujemy siebie nawzajem ma wpływ na
ogólny wewnętrzny i zewnętrzny obraz- wizerunek nas jako Śląskiej Chorągwi ZHP?
8. Czy praca nad wizerunkiem i kształtowanie wizerunku ma wpływ na przyszłość Śląskiej
Chorągwi?
Ad. 1.
Każdy, kto choć przez chwilę był w ZHP, umiałby powiedzieć, na czym polega
wizerunek harcerstwa. Kształtowany przez lata, kojarzony z obozami, wyjazdami harcerskimi
w góry, do lasu, nad wodę, piosenkami śpiewanymi z gitarą przy ognisku. Można przyjąć, że
gdy rozmawiamy o wizerunku Chorągwi i jej promocji, każdy z nas jest w stanie coś
opowiedzieć czy nawet udzielić dobrej rady. Efekt tej różnorodności myślenia o wizerunku
jest wynikiem różnorodności działań prowadzonych w obrębie Chorągwi. Wszystko jest
w porządku, gdy mówimy tym samym głosem na temat naszych działań, mamy to samo na
myśli a przede wszystkim - jednak więcej robimy, niż mówimy. Problem pojawia się
w momencie, gdy znajdzie się większa liczba „doradców” znających się na temacie PR
i mających swoją, niezależną opinię i wersję „wydarzeń”. Wśród takiej wielości głosów
okazuje się, że mogliśmy zrobić znacznie więcej, pełniej, by podkreślić naszą rolę we
współczesnym społeczeństwie, a efekt i tak nadal jest mizerny i mało widoczny z punktu
widzenia osób będących w naszej Organizacji, a co gorsza obserwujących nas partnerów
i rodziców. Współczesny świat to przede wszystkim świat kolorowych i często hałaśliwych
reklam, docierających do nas z różnych stron, o różnym natężeniu i często także z różnym
skutkiem.
Nie widzę jednak potrzeby, by w taki sposób reklamować nasze poczynania, ale
musimy zdać sobie sprawę, że bez nagłaśniania i promowania imprez harcerskich, festiwali,
działań o formacie lokalnym nie istniejemy jako Chorągiew czy hufiec. Cały czas jednak
pokutuje myślenie, że my jako harcerze jesteśmy od tzw. „ roboty”, a „robota” obroni się
sama. Zapewne jest w tym sporo racji, bo wizerunek powinien być tworzony przez pryzmat
naszej harcerskiej pracy i działań, jednak ilu jest takich instruktorów i harcerzy, którzy
wykonują „swoją harcerską robotę”, a której tak naprawdę nie widać i o której nikt nie wie.
A co najgorsze - nie otrzymają oni nawet podziękowania. Kolejną rzeczą, z której musimy
zdać sobie sprawę w dzisiejszym świecie, jest duża konkurencyjność. Organizacje i szkoły
prześcigają się w tym, aby zagospodarować czas dzieciom i młodzieży, stworzyć jak
najlepsze warunki do rozwoju młodego człowieka. Warunki te generowane są najczęściej
przez dotacje i granty. Przy tworzeniu czy pielęgnowaniu naszego wizerunku należy pamiętać
o naszej prawie 100-letniej tradycji w działaniu z dziećmi i młodzieżą, zmienić stereotypowe
myślenie instruktorów, mieć pomysł na wypromowanie Chorągwi i swojego hufca.
1
Potraktujmy naszą Chorągiew jak Firmę, która, na co dzień buduje swój wizerunek, a oto
definicja, która pozwoli nam zrozumieć istotę naszego zagadnienia.
Wizerunek firmy to obraz, wyobrażenie organizacji powstałe u odbiorców na
podstawie świadomych lub nieświadomych działań firmy. Wizerunek organizacji tworzy się
pod wpływem własnych doświadczeń konsumenta, uznanych za wiarygodne opinie innych
konsumentów czy oddziaływania środków masowego przekazu. Duże znaczenie dla
funkcjonowania organizacji ma wizerunek branży, w której działa firma.
Typy wizerunku organizacji to:
zwykły (postrzeganie firmy przez otoczenie),
lustrzany (postrzeganie organizacji przez nią samą),
pożądany (jak firma chce być postrzegana przez otoczenie),
optymalny (kompromis możliwy do osiągnięcia).
Efektywne zarządzanie wizerunkiem polega na świadomym, systematycznym
i długookresowym realizowaniu działań identyfikacyjnych umożliwiających:
wyróżnienie organizacji wśród tłumu i konkurencji,
zdefiniowanie wartości i pozycji firmy na rynku,
prezentację indywidualnego charakteru organizacji,
integrację pracowników do realizacji wspólnej wizji i celów firmy,
standaryzację działań wizualnych firmy związanych z wyrażeniem siebie.1
Ad. 2.
Podstawą do tworzenia wizerunku Chorągwi Śląskiej i hufców jest działalność, która zawarta
jest w Misji ZHP i dalej w Misji Chorągwi Śląskiej:
„Chorągiew Śląska, wypełniając swą pomocniczą rolę wobec hufców, jako
podstawowych wspólnot zuchów, harcerzy i instruktorów - członków naszej organizacji,
będzie wspierać nadrzędny kanon zasad Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego, Harcerskiej
Metody Wychowawczej (przy zachowaniu osobistego przykładu instruktora), służących
wzmacnianiu potencjału wychowawczego i organizacyjnego hufców jako ważnych partnerów
rodziny i Państwa w procesie wychowania dzieci i młodzieży, aby młodzi ludzie mogli
rozwinąć i wykorzystać swe umiejętności jako obywatele Rzeczypospolitej.
Związek Harcerstwa Polskiego jest ogólnopolskim, patriotycznym stowarzyszeniem,
należącym do światowego ruchu skautowego. ZHP jest organizacją otwartą i apolityczną.
Wychowuje młodych ludzi na prawych, aktywnych obywateli w duchu wartości zawartych w
Prawie Harcerskim.”
Idąc tym tropem, wydaje się, że połowę sukcesu w kształtowaniu wizerunku mamy już za
sobą.
Jest to tylko połowa, reszta zależy od nas samych, harcerzy i instruktorów, którzy biorą na
siebie obowiązek działania zgodnie z przyjętą Misją. Nawet dobrze napisane założenia
i program ich realizacji nie zakończą się sukcesem, jeśli nie powstanie dobry plan przełożenia
naszych działań na język mediów i świata zewnętrznego, czyli sponsorów, partnerów (władze
wojewódzkie, miejskie, inne organizacje), potencjalnych członków i rodziców. Pamiętajmy,
że sami tworzymy nasz wizerunek, nie mając do pomocy wyspecjalizowanych firm z PR,
które wskażą nam dobry kierunek czy model promowania naszych działań. Budowanie
wizerunku można tworzyć na podstawie skojarzeń - w tym przypadku z organizacją o 100letniej tradycji. Prawie każdy dorosły człowiek w naszym społeczeństwie miał kiedyś kontakt
z harcerstwem, budujmy nasz obraz na podstawie emocji, lecz starajmy się, aby te emocje
1
2
Internet, wizerunek firmy
Program Rozwoju Śląskiej Chorągwi na lata 2006-2010
2
były jak najbardziej pozytywne, sięgajmy do korzeni organizacji. Naszym atutem jest
rozpoznawalność, nasze umundurowanie charakterystyczne przede wszystkim dla nas. Jeśli
jednak nasze mundury skojarzone zostaną z inną organizacją, nie obrażajmy się na osoby,
które tego nie rozróżniają, lecz cierpliwie tłumaczmy, że organizacje młodzieżowe w naszym
kraju nie są wrogo do siebie nastawione, mają ten sam cel i chcą współpracować.
Ad. 3
Budowanie wizerunku wewnątrz jest tak samo niełatwe, jak tworzenie,
pielęgnowanie i kierowanie go na zewnątrz do społeczeństwa. W tym przypadku poza
„technicznymi” wyznacznikami, takimi jak np. jednakowy wzór pism wychodzących,
decyduje samo myślenie i mówienie o sobie nawzajem. W błędzie jest ten, kto myśli, że
obserwujący nas partnerzy (sponsorzy, władze) lub osoby z innej organizacji, a co ciekawsze
- z innego tylko środowiska harcerskiego, nie zwrócą uwagi na to, w jaki sposób wyrażamy
się przy nich o innych harcerzach czy instruktorach. Plotki, pogłoski czy pomówienia to
informacje puste i niesprawdzone, przynoszą one więcej kłopotów, negatywnych emocji, niż
pożytku i najczęściej są źródłem przykrych sytuacji i konfliktów. Konflikt to najmniej
potrzebny „atrybut” w kreowaniu naszego wizerunku, zarówno wewnątrz organizacji jak i na
zewnątrz. Tak więc wizerunek należy tworzyć zaczynając od pracy nad sobą. Pamiętając
równocześnie, że jak nas widzą, tak nas piszą. To prawda stara, lecz przez niektórych z nas
zapomniana. Wyrażając się o sobie wzajemnie tylko negatywnie, narzekając na otaczający
nas świat nie budzimy zaufania i tracimy wiarygodność na polu kontaktów wewnętrznych
i zewnętrznych. Nie oznacza to jednak, że gdy zdarzają się sprawy przykre i trudne, my
musimy je ukryć, by nie stracić szacunku i poważania. Ważnym jest jednak, aby umieć
wyważyć opinie, nie wyciągając pochopnych wniosków i starać się obiektywnie przedstawić
temat. Słowem to, co mówimy, świadczy o nas samych, a całość przedstawionych wniosków
można nazwać po prostu kulturą organizacji i wysokim, świadomym poziomem rozwoju jej
członków.
Ad. 4
Wizerunek do wewnątrz i na zewnątrz Chorągwi jest bardzo podobny i można
powiedzieć, że zazębia się. To, co prezentujemy wewnątrz, zapewne zaprocentuje
w tworzeniu wizerunku na zewnątrz naszej Chorągwi - w kontaktach z wyżej wspomnianymi
władzami wojewódzkimi, miejskimi, powiatowymi, sponsorami, Ruchem Przyjaciół
Harcerstwa czy wreszcie rodzicami naszych zuchów i harcerzy.
Przede wszystkim kompetencja, czyli wiemy, co i o czym mówimy, a nade wszystko - do
kogo kierujemy nasze słowa. Stwierdzenia – „ nie wiem”, „ja się na tym nie znam” lub, co
gorsze „mnie to nie interesuje, to nie moja sprawa” skreślają nas na samym stracie jako
potencjalnych partnerów do rozmów lub negocjacji. Odpowiedniejszym byłoby stwierdzenie
– „proszę poczekać, dowiem się, zbadam sprawę i odezwę się”, można też odesłać do osób
bardziej kompetentnych w danej dziedzinie (w końcu nie wszyscy musimy znać się na
rozliczeniach VAT!), pamiętając, że nasz rozmówca czeka, a czas we współczesnym świecie
jest cennym towarem.
Jeśli mówimy, rozmawiamy, opowiadamy o naszej Chorągwi, róbmy to tak, aby osoby spoza
organizacji mogły nas zrozumieć. Często zapominamy, że nie dla wszystkich jasna
i oczywista jest nasza terminologia i nazewnictwo, bo kim tak naprawdę jest harcerz starszy?
Czy jest on dużo starszy czy tylko trochę starszy i od kogo? (Odsyłam do „Słownika
harcersko - polskiego”, dodatku do wydawnictwa CZUWAJ z lutego 2006 r.) Szacunek
i poważne traktowanie naszego rozmówcy wymagają, aby rozmawiać z nim jak z partnerem,
tłumacząc zawiłości naszej terminologii.
Im bardziej jesteśmy niezrozumiali, tym więcej wątpliwości budzimy jako organizacja (niech
3
nikomu z naszych interlokutorów nie przyjdzie do głowy pomylić nas z sektą!), a co za tym
idzie - wzbudzamy mniej zaufania społecznego. W końcu nie jesteśmy przybyszami
z kosmosu, tylko porządnymi, rozumnymi i godnymi zaufania wychowawcami (często
pasjonatami) współczesnej, często niełatwej młodzieży.
Pierwsze wrażenie robi się tylko raz! O tym też zdarza nam się zapominać, a mundur
wyglądający jak przysłowiowa choinka z plakietkami dawno minionych imprez czy zlotów
jest godzien pożałowania dla właściciela (myślę, że te kwestie rozwiewa regulamin
mundurowy). Nadszarpnięty i dziurawy rękaw czy resztki zupy z biwaku, które przypadkiem
zagościły na naszej chuście mundurowej, też nie sprawią, że rozmówca pomyśli o nas
w kategorii – traper, tylko zakwalifikuje nas do o wiele gorszej kategorii, o której przez
grzeczność nie będę wspominała.
[Zdrowy rozsadek przede wszystkim!] Następną ważną sprawą w kontaktach
interpersonalnych, częściej bilateralnych jest: obiecujesz – dotrzymuj danego słowa!
Obiecuj tylko to, co możesz i jesteś w stanie spełnić, gruszki na wierzbie to nie najciekawszy
widok! Pamiętaj, że w ten sposób nadszarpniesz reputację nie tylko swoją, ale również reszty
członków naszej Chorągwi i nie spodziewaj się za to wyrazów wdzięczności.
Wizualizacja towarzyszy każdej dziedzinie życia, w tym również tej, w której usiłujemy
popisać się znajomością składni i ortografii naszego ojczystego języka. Tak oto dyskretnie
przechodzimy do tematu pism, próśb, ulotek, broszurek oraz innych wytworów naszej
wyobraźni, które wysyłamy poza obręb naszej Chorągwi, organizacji. Pamiętajmy, że dobrze
jest, jeśli ktoś inny spojrzy na nasze pismo i wyłapie istniejące ewentualne literówki.
To, że dajemy komuś innemu do przeczytania nasze pismo, nie znaczy, że sami nie umiemy
napisać kilku zdań po polsku.
Każdy z nas ma indywidualny (nie mylić z gorszym), charakterystyczny styl ubierania myśli
w słowa (patrz autorka niniejszego opracowania), dobrze jest jednak spojrzeć „świeżym
okiem”. W końcu poprawność językowa i stylistyczna pisma leży w naszym interesie. A oto
kilka cennych rad:
PISOWNIA NAZW JEDNOSTEK ZHP
▪ chorągiew, hufiec, związek drużyn, szczep piszemy z wielkiej litery, jeśli mowa
o konkretnej jednostce, np. Chorągiew Mazowiecka ZHP, Hufiec ZHP Białystok,
▪ jeśli wymieniamy jednostki, słowa „chorągiew”, „hufiec”, „związek drużyn”,
„szczep” piszemy z małej litery, a nazwy z wielkiej, np. udział wzięły chorągwie:
Mazowiecka, Warminsko-Mazurska, Ziemi Lubuskiej.
PISOWNIA NAZW WŁADZ ZHP
▪ komisje rewizyjne, komisje stopni instruktorskich, sady harcerskie – wielkimi
literami, jeśli mowa o konkretnej władzy, np. Centralna Komisja Rewizyjna ZHP,
Komisja Rewizyjna Chorągwi Krakowskiej ZHP, Sad Harcerski Hufca ZHP
Warszawa Żoliborz,
▪ jeśli w jakiejś treści – małymi literami, np. komisja rewizyjna stwierdziła uchybienia,
powołano komisje stopni instruktorskich,
▪ skróty nazw władz piszemy zawsze wielkimi literami, np. KSI, SHH.
PISOWNIA NAZW JEDNOSTEK GK ZHP I KOMISJI ZHP
▪ wydziały GK ZHP – wielkimi literami wszystkie wyrazy poza przyimkami, np.
Wydział Zuchowy GK ZHP, Wydział Badań i Analiz GK ZHP,
▪ zespoły, inspektoraty, komisje – małymi literami, np. zespół wychowania duchowego,
inspektorat harcerskich drużyn jeździeckich, komisja ekonomiczna Rady Naczelnej,
4
▪
wyjątki: zespół Akcji Letniej i Zimowej, zespół Internetu, zespół Nieprzetartego
Szlaku.
PISOWNIA NAZW FUNKCJI
▪ funkcje pełnione przez jedna osobę: jeśli bez nazwisk – wtedy z wielkiej litery, np.
Przewodniczący ZHP powiedział..., Naczelnik ZHP uczestniczył w..., Prezydent RP...,
jeśli z nazwiskami – wtedy z małej litery, np. przewodniczący ZHP hm. Wojciech
Katner…, prezydent Aleksander Kwaśniewski…
▪ pozostałe funkcje – zawsze z małej litery, np. drużynowy, szczepowy, namiestnik,
kierownik, kierowniczka, zastępca kierownika, zastępczyni kierownika (nigdy
zastępca, zastępczyni kierowniczki –nawet gdy funkcje te pełni kobieta).
PISOWNIA SŁÓW: ZJAZD, ZLOT, ZŁAZ, RAJD
▪ jeśli mówimy o konkretnym (jest to nazwa) – wtedy z wielkiej litery, np. XXXII Zjazd
ZHP, X Jubileuszowy Złaz Harcerskich Kręgów Seniorów, Rajd Świętokrzyski,
▪ w pozostałych przypadkach – z małej litery, np. na zjeździe przyjęto uchwałę, podczas
złazu odbyło się uroczyste ognisko...
PISOWNIA NAZW PRZEDSIĘWZIĘĆ PROGRAMOWYCH
▪ wielkimi literami (z wyjątkiem przyimków), np. Betlejemskie Światło Pokoju, Dzień
Myśli Braterskiej, Ogólnopolska Harcerska Pielgrzymka na Jasna Górę,
▪ programy ZHP – słowo „program” mała litera, nazwa w cudzysłowie (pierwsze słowo
z wielkiej litery, pozostałe z małej), np. program „Barwy przyszłości”.
PISOWNIA NAZW INSTRUMENTÓW METODYCZNYCH
▪ sprawności – z małej litery, w cudzysłowie, np. „kuchcik”, strażak”, chyba że jest to
nazwa własna, np. „Janosik”, „Kubuś Puchatek”,
▪ stopnie – z małej litery, np. ochotniczka–młodzik, harcerka orla harcerz orli (przy
myślnikach nie ma spacji),
▪ znaki służb – z małej litery, bez cudzysłowu, np. znak służby dziecku,
▪ projekt – z małej litery, w cudzysłowie, np. projekt „Szczepowy dwutygodnik”,
PISOWNIA NAZW ODZNAK, ODZNACZEŃ
▪ brązowa (srebrna, złota) odznaka kadry kształcącej, ale skrót: OKK,
▪ Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
▪ Honorowe Wyróżnienie „Niezawodnemu Przyjacielowi”,
▪ Złota (Srebrna) Honorowa Odznaka RPH,
PISOWNIA NAZW OŚRODKÓW HARCERSKICH:
▪ z wielkiej litery, w cudzysłowie: „Perkoz”, „Głodówka” „Funka”, ale: ośrodek na
Głodówce (na polanie Głodówka), HCEE w Funce (nazwa miejscowości), w ośrodku
w „Perkozie” (bo nie ma miejscowości Perkoz),
PISOWNIA TYTUŁÓW
▪ uchwały władz – słowo „uchwała” z małej litery, np. przyjęto uchwałę w sprawie
terminarza zjazdów hufców i chorągwi,
▪ tytuły uchwał piszemy w cudzysłowie, jeśli jest to nazwa dokumentu (pierwsze słowo
z wielkiej litery, pozostałe z małej), np. przyjęto uchwałę w sprawie „Programu
ekonomicznego ZHP na lata 2002-2007”,
▪ tytułu gazet, czasopism – w cudzysłowie, np. „Czuwaj”, „Na tropie”,
5
▪
tytuły książek – kursywa, np. Antek Cwaniak.
PISOWNIA PROŚBY O PRZESYŁANIE KORESPONDENCJI
▪ przy zwykłych adresach – pod adresem,
▪ przy adresach internetowych – na adres.
PISOWNIA PRZYPISÓW
▪ w kolejności: autor, tytuł (kursywa), miejsce i rok wydania, strona, np. S. Mirowski,
Styl życia, Warszawa 1997, s. 38.
PISOWNIA CYTATÓW
▪ cytaty podajemy kursywa, a nie w cudzysłowach.
ZNAKI INTERPUNKCYJNE
▪ przy podpisach nie stawiamy znaku /-/,
▪ przy wyliczaniu możliwe są przecinki, średniki (wtedy kolejne punkty zaczynają się
z małej litery), kropki (punkty zaczynają się z dużej litery) lub nie stawianie żadnych
znaków – byle konsekwentnie w całym tekście,
▪ przed znakami takimi jak przecinek, średnik, kropka, myślnik, dwukropek
i wielokropek nie piszemy spacji, a po nich – tak,
▪ pisać tekst w nawiasach nie stawiamy spacji po jego otwarciu i przed jego
zamknięciem, np. (tekst w nawiasie),
▪ przy podwójnych nazwiskach piszemy łącznik (dywiz) bez spacji przed i po nim, np.
Anita Regucka-Kwaśnik
▪ wielokropek ma dokładnie trzy kropki
PODSTAWOWE ZASADY EDYCYJNE
▪ stopień pisma, rodzaj i krój czcionki stosujemy konsekwentnie, to znaczy takie same
w tekstach tego samego poziomu (np. w tytułach, sródtytułach),
▪ tekst różnicujemy co najwyżej na dwa sposoby (np. inna czcionka i pogrubienie),
wersaliki stosujemy sporadycznie, nie stosujemy wyróżnień pismem rozstrzelonym,
▪ wcięcia akapitowe wykonujemy opcją „wysuń pierwszy wiersz” – nigdy tabulacją,
▪ wyrównanie tekstu dokonujemy odpowiednimi tabulatorami, a nie spacjami.
Przed przesłaniem tekstu gdziekolwiek, dokonujemy sprawdzenia ze słownikiem
ortograficznym wbudowanym w edytor tekstu oraz sprawdzenia zgodności
z powyższymi zasadami!!!3
Ad. 5.
Kto i co decyduje o pozytywnym wizerunku? Sprawa jest dosyć oczywista,
decydujemy my - wszyscy harcerze i instruktorzy. Praca i zaangażowanie, które wkładamy
w rozwój naszej Chorągwi, jest najlepszą wizytówką. Potrzebne są tylko narzędzia, dzięki
którym będziemy mogli skutecznie i profesjonalnie promować i tworzyć wizerunek.
Ad. 6
Jeśli wyrażamy akces uczestniczenia w pracy i działalności jakiejś grupy, zespołu czy
organizacji, najczęściej kierują nami bardziej lub mnie konkretne pobudki. W młodszym
wieku może to być chęć noszenia takiego ładnego munduru z jeszcze ładniejszymi gadżetami
(nie ukrywajmy, że gadżety działają na wszystkich, bez względu na płeć czy wiek). W wieku
3
Zasady pisowni GK ZHP / HBW? „ CZUWAJ”
6
późniejszym powody wstępowania do organizacji bywają bardziej skomplikowane. Liczy się
wtedy nie tylko ładny mundur z kolorowymi plakietkami i jeszcze mało znanymi wtedy
oznaczeniami, ale i to, kto nosi ów mundur na sobie. To tylko przykład pierwszy z brzegu, ale
jakby rozejrzeć się dookoła, najczęściej występujący. Ten przykład mówi i często decyduje
o wrażeniu, jakie wywieramy na osobach z zewnątrz. Jeśli już jesteśmy zaangażowani
w działalność i pracę na rzecz organizacji, często staje się ona dla nas integralną, nieodzowną
i nieodłączną częścią naszego życia, nie dającą się zastąpić niczym innym (to w przypadku
tych bardziej ambitnych, których nie należy jednak mylić z tymi, którzy mają „swoją misję” –
nikt nie lubi nawiedzonych!). Będąc w organizacji, trudno się z nią nie identyfikować, choć
różnie to w życiu bywa. Jednakże staramy się, aby kojarzony z nami wizerunek był
pozytywny, bo kto chce mówić o sobie źle?
Identyfikacja firmy
Identyfikacja wizualna – to całość symboliki stosowanej przez firmę, czyli wszystko
to, po czym można „na zewnątrz” rozpoznać, że to właśnie nasza firma; to kolorystyka, logo,
logotyp etc. Są to kolejne elementy, poprzez które buduje się relacje z otoczeniem.
Na system identyfikacji wizualnej składają się:
▪ symbol firmy (znak i logotyp firmowy),
▪ kolory firmowe,
▪ symbole dekoracyjne,
▪ typografie dekoracyjne,
▪ druki firmowe (papier, koperty, dokumenty i inne),
▪ identyfikatory pracowników,
▪ stemple,
▪ materiały reklamowe,
▪ materiały drukowane dla celów public relations,
▪ środki transportu (samochody ciężarowe, osobowe),
▪ ubiór pracowników,
▪ wystrój stoisk targowych, aranżacja wnętrz siedziby firmy oraz wygląd otoczenia,
▪ tablice i tabliczki informacyjne, szyldy reklamowe, opakowania.
Kilka pojęć związanych z systemem identyfikacji wizualnej firmy:
1. Nazwa firmy - powinna nawiązywać do jej działalności, być jednoznaczna i wyróżniać
firmę na tle konkurencji. Tworzy się ją po przeprowadzeniu gruntownej analizy firmy,
charakteru jej działalności. Ważne jest, aby nazwa nie ulegała zmianie.
2. Logo – jest to graficzne przedstawienie marki produktu, znaku firmowego i innych
symboli umieszczanych na opakowaniach produktów, w reklamie, drukach firmy itp.
tworzone przez zastosowanie koloru, rozmiaru i kształtu liter, ich układu itp. Istnieje kilka
rodzajów logo:
▪ tematyczne - to graficzne przedstawienie branży, którą reprezentuje organizacja,
▪ graficzne – reprezentują wyobrażenia jakiegoś obiektu ze świata natury: osoby,
zwierzęta lub rzeczy, których charakterystyczne cechy są zgodne z atrybutami firmy.
Nazywane również symbolicznymi. Jednak, aby spełniały swoją funkcję, powinny być
podobnie rozumiane przez nadawcę oraz odbiorcę. Znaki graficzne przedstawiające
zwierzęta służą często do podkreślenia dynamiki i szybkości działania firmy,
▪ abstrakcyjne – stanowi kompozycję figur geometrycznych i nie mówi nic o branży,
firmie, ani produkcie.
7
3. Logotyp– to symbol oraz nazwa firmy wraz z charakterystycznym dla niej krojem pisma.
Logotypy powstałe na bazie liter i cyfr to monogramy (pierwsze litery pełnej nazwy np.
PKO, PWN).
4. Kolorystyka firmowa– kolor firmy wyróżnia ją i określa jej charakter. Ma duży wpływ
na percepcję i świadomość odbiorców. Kolor ożywia system identyfikacji firmy i po
pewnym czasie staje się jednym z silniejszych elementów skojarzeniowych z organizacją.
5. Typografie firmowe – to krój czcionek stosowanych we wszelkich materiałach
drukowanych. Poprzez odpowiedni dobór czcionek można kreować firmę na nowoczesną
bądź tradycyjną. Uważa się, że wszelkie krągłości wywołują wrażenie spokoju
i łagodności, natomiast kształty kanciaste – niepokój i skłonność do agresji.
6. Druki firmowe - niezbędny elementem systemu identyfikacji wizualnej dbającej o swój
wizerunek firmy. To papier i koperty firmowe, notatniki, wizytówki, identyfikatory
pracowników etc. Poszczególne elementy tych materiałów, tzn. papier, treść, liternictwo i
kolorystyka powinny współgrać z ogólnie przyjętymi zasadami systemu identyfikacji
wizualnej. Elementem druków firmowych jest tzw. konstans przedsiębiorstwa, czyli stały
układ graficzny znaku firmowego, pełnej nazwy i niezbędnych danych
o przedsiębiorstwie (adres, numer telefonu i faksu, strona www i adres e-mail).
7. Akcydensy – to wszystkie te druki okolicznościowe o charakterze użytkowym (cenniki,
ulotki, katalogi, a także etykietki, naklejki, koperty etc.)
8. Wizytówki– istnieją trzy typy wizytówek: prywatne, służbowe i kombinowane
(wykorzystywane najczęściej przez lekarzy i naukowców). Format wizytówki najlepiej
dostosować do standardowego wizytownika. Kolorystyka wizytówki powinna
uwzględniać kolory firmowe. Standardowe dane zamieszczane na wizytówce to pełna
nazwa firmy, logo, imię i nazwisko, stanowisko służbowe, dane teleadresowe.
W wizytówkach kombinowanych adres służbowy powinien być umieszczony u dołu po
prawej stronie, a prywatny u dołu po lewej stronie. W przypadku, gdy firma utrzymuje
kontakty zagraniczne, należy mieć również wizytówki przygotowane w odpowiednim
języku obcym.
9. Księga standardów CI – jest to opis zasad i procedur stosowania elementów tożsamości
wizualnej firmy (wzory, rysunki, instrukcje ich wykonania i zastosowania). W księdze
standardów należy zamieścić minimalne wielkości określające granicę czytelności
wybranych elementów graficznych oraz wzór minimalny obrazów (pola ochronne)
wyznaczający konieczną wolną przestrzeń wokół miejsc zadrukowanych, także układy
kompozycyjne.
Standaryzacji podlegają m.in.:
▪ symbole firmowe (logotyp, znaki firmowe, kolorystyka),
▪ wizytówki,
▪ druki firmowe (papier, koperty),
▪ galanteria biurowa,
▪ tablice informacyjne, oznakowanie budynków,
▪ drukowane formy reklamowe,
▪ informatory, ulotki, broszury,
▪ ubiór pracowników.
Do księgi można dołączyć na płycie CD lub innym nośniku próbki kolorów oraz wzory
poszczególnych elementów systemu. Informacje takie, zwłaszcza gdy są uporządkowane
i skatalogowane, ułatwiają w znacznym stopniu kontakt z drukarniami, grafikami itp.
8
Przed tworzeniem systemu identyfikacji wizualnej firmy należy pamiętać, że powinien on
być:
▪ zgodny ze specyfiką i stylem firmy,
▪ jednolity i zgodny z całym system komunikacji społecznej organizacji,
▪ oryginalny, odróżniający firmę od konkurencji,
▪ dobrze wyeksponowany,
▪ łatwo zauważalny,
▪ jednoznaczny, nie powodujący negatywnych skojarzeń.
▪
Etapy tworzenia systemu identyfikacji wizualnej:
I. Opracowanie systemu identyfikacji wizualnej - projekt. Często zajmują się tym
specjalne studia graficzne.
II. Wdrożenie systemu (zgodnie z ustalonym uprzednio harmonogramem). Proces taki
trwa zwykle od kilku miesięcy do kilku lat.
III. Wydruk materiałów.
IV. Nadzór nad wdrażaniem – weryfikacja przebiegu prac z księgą CI.4
Ad. 7.
Odpowiedź na to pytanie w małej części zawarte zostało już w punkcie 3.
Wspomniałam o słowach, które krzywdzą inne osoby, a i pożytku w tworzeniu dobrego
i pozytywnego wizerunku nie przynoszą. Nie pomaga nam również narzekanie
i malkontenctwo, które wyłazi z nas, gdy tylko coś się nam nie uda. Nie wychowujemy
naszych zuchów i harcerzy na osoby, które nie radzą sobie z zaistniałą sytuacją, prawda? Tak,
więc traktujmy innych tak, jakbyśmy chcieli, aby nas traktowali. To stara prawda, ale również
zapominana. Poważne i godne traktowanie siebie nawzajem sprawi, że takie doświadczenie
i obraz wyniesiemy na zewnątrz naszej Chorągwi. A to już dużo.
Ad.8
Nie od razu Kraków zbudowano jak mówi przysłowie i jest w tym wiele racji. Praca
nad wizerunkiem to nie jest obraz, który namalujemy, skończymy i powiesimy na
ścianie! To stały, nieprzerwany proces, w którym uczestniczymy wszyscy teraz
i w przyszłości. Prawdą jest jednak to, że jak będziemy pracować nad wizerunkiem teraz, tak
będziemy wyglądać w przyszłości. Opłaca się dokładać wszelkich starań, by kształtować
wizerunek pozytywnej, pełnej dobrych emocji, silnej, gospodarnej i uczciwej organizacji.
Tworząc taki wizerunek, nie wprowadzamy nikogo w błąd, tacy jesteśmy, wystarczy tylko
w to uwierzyć. Nadal więcej niż połowa naszego społeczeństwa wyraża się o nas bardzo
pozytywnie (75%), ma z nami dobre skojarzenia.
Nie chciałabym wprowadzać tu wysokiego stopnia zadowolenia z siebie, w konsekwencji
zarozumialstwa, które często idzie w parze z ignorancją. Jednakże uważam, że nie mamy się
czego wstydzić i obawiać. Wystarczy utrzymać taki poziom, jaki mamy, pamiętając
równocześnie o tym, że zawsze może być lepiej.
4
strona internetowa GK ZHP
9