Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności

Gorąco polecam…
Anna Knapik
BLIŻEJ SIEBIE
Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności dostępności
i gotowości do udzielenia pomocy. Wierzą, że w porę zareagujemy, gdy dzieje się coś
niedobrego i znajdziemy sposób żeby rozwiązać problem. Chcą w nas widzieć swoich
sojuszników. Bliskie relacje w rodzinie, wzajemna troska, odpowiedzialność, szacunek
dają siłę, odwagę naszym dzieciom do tego by poznawać świat, realizować marzenia.
Potrzebują od nas:
Poczucia więzi i przynależności do rodziny
Dzieci chcą czuć się kochane, rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują
naszego szacunku, przyjaznej atmosfery w domu i poczucia własnej wartości. Chcą by
doceniać ich wysiłki w osiąganiu sukcesu jednocześnie mając pewność, że nie zostaną
przez nas skrytykowane i odrzucone, gdy coś się nie uda.
Wiarygodności
Chce mieć pewność, że zachowujemy się tak jak mówimy, ale także potrafimy przyznać
się do własnej niewiedzy i błędów.
Sprawiedliwego traktowania
Przekonania, że rodzice w niejasnej sytuacji zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie
sprawy.
Stanowczości w ważnych sprawach
Potrzebują jasno określonych reguł i konsekwencji w ich przestrzeganiu.
Poszanowania intymności i dyskrecji
Chcą wiedzieć, że granice ich prywatności są przez nas respektowane.
Poczucia bezpieczeństwa
Dziecko w relacjach z rodzicami musi czuć się bezpieczne. Tylko w tym momencie jest w
stanie bez wahania powiedzieć o swoich problemach czy wątpliwościach. Jeśli dziecko
tak się czuje to szybko się o tym przekonasz (samo Ci powie).
Przyjaźni
Dziecko musi się nauczyć, czym jest przyjaźń – że najważniejszą rzeczą jest mieć
przyjaciół, móc na nich polegać i być dla kogoś wsparciem. Musi zrozumieć, że przyjaźń
jest podstawą relacji bliskich w związku. Rodzic jest dla swojego dziecka przyjacielem –
kimś, na kim ono może zawsze polegać, kto w ważnych momentach znajdzie dla niego
Tekst autorstwa Magdaleny Fryder
Gorąco polecam…
Anna Knapik
czas, komu także ono będzie umiało pomóc – w miarę swoich możliwości. Ważne są
także relacje partnerskie pomiędzy dzieckiem a rodzicem.
Kiedy dziecko dorasta, zwykle trudniej nam znaleźć wspólny język, bo zaczyna
być inne – czasem dziwnie się ubiera, słucha niezrozumiałej muzyki i coraz bardziej
buntuje się w wielu sprawach. Pomimo to staraj się poznawać, rozumieć i akceptować
świat młodych.
PO PIERWSZE – ROZMAWIAJ
Rozmawiaj z dzieckiem zawsze, wszędzie i o wszystkim. Staraj się je zrozumieć,
zastanów się nad tym czy problemy, przed którymi staje nie są za poważne jak na jego wiek.
Z drugiej strony nie ośmieszaj jego spraw, dla Ciebie mogą one być błahe. Staraj się pokazać
dziecku, że to, co do ciebie mówi jest ważne dla Ciebie. Poruszaj w rozmowach z dzieckiem
tak zwane trudne tematy– co jest w życiu ważne, co dobre - stań się doradcą a nie ekspertem.
PO DRUGIE – Nie bagatelizuj problemów dziecka. Rozmowa pomaga pozbyć się
przykrych uczuć. Gdy czuje się skrzywdzone pozwól mu się wygadać i wyzłościć. Postaraj
się je zrozumieć i mądrze doradzić.
PO TRZECIE – zawsze znajdź czas na rozmowę, gdy dziecko chce się podzielić
radością, sukcesem.
PO CZWARTE – Staraj się dostrzegać sygnały, że dziecko cię potrzebuje.
PO PIĄTE – Okazuj zainteresowanie sprawami dziecka, ale nie wytypuj
natarczywie. Poczekaj, aż samo zacznie mówić, co się u niego dzieje. To ono decyduje ile
chce nam o sobie powiedzieć. Uszanuj to.
PO SZÓSTE –Opowiadaj o sobie. Dzieci lubią wspomnienia rodziców z czasów ich
młodości.
PO SIÓDME – pamiętaj o kilku WAŻNYCH SPRAWACH:
-
-
Bądź przykładem. Postępuj tak, aby być wiarygodnym. Dzieci są dobrymi
obserwatorami i łatwo zauważą, gdy nie robisz tak jak mówisz.
Wymagaj, ale stawiaj dziecku warunku możliwe do spełnienia.
-
Bądź konsekwentny, żeby dziecko liczyło się z tobą i wiedziało, że
ustalone przez Ciebie normy w ważnych sprawach muszą być respektowane.
-
Szanuj prawo dziecka do własnych opinii, wyborów, dysponowania
swoim wolnym czasem. Bądź doradcą, ale nie narzucaj własnej woli.
-
Poznaj przyjaciół i znajomych dziecka. Należy pamiętać, że w tym wieku
koledzy odgrywają dużą rolę i mają wpływ na twoje dziecko.
Tekst autorstwa Magdaleny Fryder
Gorąco polecam…
Anna Knapik
-
Nie bądź nadmiernie opiekuńczy. Pozwól dziecku zdobywać
doświadczenia – uczy się ono poprzez robienie nowych rzeczy. Zdarza się, że
popełnia błędy, zatem bądź czujny by w porę zareagować.
-
Ucz jak przezwyciężać trudności i radzić sobie w trudnych sytuacjach.
-
Nie przyzwalaj na mniejsze zło. Rodzice najczęściej wychodzą z
założenia, ze lepiej jak 12 – 13 letnie dziecko wypije piwo czy zapali
papierosa, niż sięgnie po narkotyki. W ten sposób ułatwiają dziecku inicjacje
narkotykową – do której prawie zawsze dochodzi pod wpływem alkoholu.
Chciałabym zachęcić Państwa do aktywnego poszukiwania kontaktu ze swoim
dzieckiem. Rozmowa ma w sobie pewną magię, potrafi rozwiać wątpliwości, utwierdzić
w decyzji, rozbawić.... Rozmawiajmy, jeśli przestaniemy rozmawiać staniemy wobec
niebezpieczeństwa utraty siebie nawzajem.
Magdalena Fryder
Tekst autorstwa Magdaleny Fryder