Ćwiczenie 1. - Politechnika Krakowska

Imię i nazwisko:
POLITECHNIKA KRAKOWSKA
Nr grupy:
Zespół:
Ocena:
Uwagi:
INSTYTUT MECHANIKI STOSOWANEJ
Katedra Mechaniki Doświadczalnej i Biomechaniki
Rok ak.:
Data ćwicz.:
Podpis:
LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW
Ćwiczenie 1
Statyczna próba rozciągania metali
Maszyna wytrzymałościowa:....................................................................................
Nastawa siłomierza:..................................................................................................
Typ tensometru i przełożenie:...................................................................................
Materiał i typ próbki:.................................................................................................
Nr
prób
ki
Próbka
Wymiary początkowe
Symbol
próbki
d0
[mm]
S0
[mm2]
FeL
L0
[mm]
[kN]
Siły i charakterystyczne naprężenia pozorne
Fm
ReH
ReL
FeH
Rm
[MPa]
[kN]
[MPa]
[kN]
[MPa]
Rm/ReL
1
2
Próbka
Nr
prób
ki
Wymiary po zerwaniu
dr
[mm]
du
[mm]
Su
[mm2]
Lu
[mm]
1
2
3
A
Ar
Z
E
Fp0,2
Rp0,2
Fp0,05
Rp0,05
[%]
[%]
[%]
[MPa]
[kN]
[MPa]
[kN]
[Mpa]
9
10
1
2
Nr działki
4
5
6
7
8
Długość
pierwotna
Długość
końcowa
Wydłużenie
względne [%]
Zadania:
1. Sporządzić wykres zależności wydłużenia względnego działek próbki z zaznaczeniem miejsca pęknięcia.
2. Wykonać obliczenia wielkości charakterystycznych wymienionych w tabelach.
Przykładowe pytania kontrolne:
a. omówić zjawiska charakterystyczne występujące w statycznej próbie rozciągania metali,
b. zdefiniować wielkości naprężeń charakterystycznych wyznaczanych w statycznej próbie rozciągania,
c. omówić sposób wyznaczania modułu sprężystości wzdłużnej i umownej granicy sprężystości,
d. podać definicje wielkości charakteryzujących właściwości plastyczne metali,
e. omówić metodykę wyznaczania wydłużeń sprężystych i plastycznych (trwałych) z wykresu rozciągania.
Podstawowe nowe pojęcia i oznaczenia wprowadzone normą
PN-EN 10002-1 „Próba rozciągania”
9Badania w temperaturze otoczenia)
Rm – wytrzymałość na rozciąganie
ReH – górna granica plastyczności
ReL – dolna granica plastyczności
Rp – umowna granica plastyczności przy wydłużeniu nieproporcjonalnym
Rt – umowna granica plastyczności przy wydłużeniu całkowitym
Rr – umowna granica plastyczności przy wydłużeniu trwałym np. R r0,2
A = A5 – wydłużenie trwałe; ale A10 = A11,3
At – wydłużenie całkowite procentowe przy rozerwaniu
Agt – wydłużenie całkowite procentowe przy największej sile
Ag – wydłużenie nieproporcjonalne procentowe przy największej sile (inaczej
wydłużenie trwałe)
Lc – długość części równoległej (części o pomniejszonym przekroju)
Lc – długość pomiarowa ekstensometru
Ae – wydłużenie (ekstensometru) procentowe na granicy plastyczności
ΔLm – wydłużenie przy największej sile