Działy tematyczne - Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych

Transkrypt

NA MARGINESIE
Wokół Czepka
Działy tematyczne:
I.
Na marginesie
1
II. Aktualności
2
III. Wokół samorządu
3
IV. Zgodnie z prawem
15
V. Koniecznie przeczytaj
23
VI. Warto wiedzieć
25
VII. Kursy, szkolenia, konferencje
32
VIII. Ogłoszenia, podziękowania
33
IX. Z żałobnej karty
36
W imieniu Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Radomiu z okazji
Świąt Wielkiej Nocy składam najserdeczniejsze życzenia, niech ten szczególny
okres będzie dla wszystkich okresem
zadumy,
wypoczynku,
wiosennego
nastroju i prawdziwej radości
Mariola Łodzińska
Przewodnicząca ORPiP
w Radomiu
Wydawca:
Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych
Redaktor Naczelna
Mariola Łodzińska
Adres Redakcji:
26-600 Radom, ul. Paderewskiego 19
tel./fax 048 360 69 60
e-mail [email protected]
Zespół Redakcyjny
D. Wiśniewska-Janas,
J. Kowalczyk, M. Sokulska
strona internetowa
www.orpip.radom.pl
nr 19, marzec - kwiecień 2011
1
AKTUALNOŚCI
Wokół Czepka
Aktualności
15.02.2011 r. – Przewodnicząca Mariola Łodzińska
oraz Sekretarz Małgorzata Sokulska uczestniczyły
w spotkaniu z Panem Andrzejem Kosztowniakiem
Prezydentem Miasta Radom
21.02.2011 r. – odbyło się posiedzenie Zespołu Pielęgniarek Psychiatrycznych, któremu przewodniczyła
Mariola Łodzińska
08.03.2011 r. – odbył się XXIV Okręgowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych w SWPZZPOZ
i Sekretarz Małgorzata Sokulska spotkały się z Sekretarzem Miasta Radomia Panem Rafałem Czajkowskim.
22.02.2011 r. – odbyło się spotkanie Komisji Rewizyjnej, któremu przewodniczyła Ewa Banaszek.
14.03.2011 r. – Mariola Łodzińska uczestniczyła
w posiedzeniu Komisji Prawa i Legislacji działającej
przy NRPiP
23.02.2011 r. – Mariola Łodzińska uczestniczyła
w posiedzeniu Rady Społecznej Mazowieckiego
Oddziału Wojewódzkiego NFZ w Warszawie
15 – 17.03.2011 r. – Przewodnicząca Mariola Łodzińska
uczestniczyła w posiedzeniu Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych.
24.02.2011 r. – obył się konkurs na stanowisko
pielęgniarki oddziałowej oddziału dziecięcego
w Nowym Mieście, któremu przewodniczyła Mariola
Łodzińska
i Sekretarz Małgorzata Sokulska spotkały się z Dyrektorem Szkoły Muzycznej Panem Robertem Pluta
25.02.2011 r. – odbyło się I posiedzenie Komisji
Wyborczej
25.02.2011 r. – odbyło się posiedzenie Prezydium
ORPiP, któremu przewodniczyła Mariola Łodzińska
28.02.2011 r. – Przewodnicząca Mariola Łodzińska,
Starszy Specjalista ds. Szkoleń Diana Wiśniewska –
Janas oraz księgowa Janina Witkowska uczestniczyły
w spotkaniu z Przewodniczącą ORPiP w Bydgoszczy
Ewą Kowalską.
i Sekretarz Małgorzata Sokulska spotkały się z Wiceprezydent Miasta Radomia Panią Anną Kwiecień
i Sekretarz Małgorzata Sokulska spotkały się z Dyrektorem
Radomskiej Stacji Pogotowia Panem Piotrem Kowalskim
2
uczestniczyła w spotkaniu zespołu opiniującego
normy zatrudnienia w RSzS
21.03.2011 r. – odbyło się spotkanie Pielęgniarek
Naczelnych, któremu przewodniczyła Mariola
Łodzińska
22.03.2011 r. – odbyło się posiedzenie Komisji
Socjalnej, któremu przewodniczyła Urszula Sochaj
23.03.2011 r. – odbyło się posiedzenie ORPiP,
któremu przewodniczyła Mariola Łodzińska
29.03.2011 r. – odbyło się spotkanie Pełnomocników,
któremu przewodniczyła Mariola Łodzińska.
06.04.2011 r. – Sekretarz Małgorzata Sokulska
uczestniczyła w posiedzeniu Komisji Konkursowej
na stanowisko ordynatora oddziału chirurgii SPZZOZ
Kozienice
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
Z prac Prezydium Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych
Posiedzenie Prezydium Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych odbyło się
26 lutego 2011 r. podczas którego podjęto następujące uchwały:
Uchwałę nr 527 ws
stwierdzenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki
i wpisania na listę członków OIPiP
Uchwałę nr 528, 529 ws
wymiany zaświadczenia o PWZ pielęgniarki
Uchwałę nr 530-531 ws
wpisu na listę członków OIPiP
Uchwała nr 532- 536 ws
skreślenia z listy członków OIPIP
Uchwałę nr 537-542 ws
wpisu do rejestru podmiotów prowadzących szkolenie
podyplomowe
Uchwała nr 543 ws
zmiany do uchwały ws wpisu do rejestru podmiotów
prowadzących szkolenie podyplomowe
Uchwała nr 544 ws
przyznania pomocy koleżeńskiej finansowej
Uchwała nr 545 ws
przyznania pomocy koleżeńskiej członkom samorządu
odchodzącym na emeryturę
Uchwałę nr 546 ws
dofinansowania kosztów kształcenia podyplomowego
pielęgniarek i położnych
Uchwała nr 547 ws
wytypowania członków Okręgowej Rady do komisji
konkursowych
skierowania na przeszkolenie po przerwie w wykonywaniu
zawodu pielęgniarki
Uchwałę nr 550 ws
założenia lokaty terminowej oszczędnościowej
Z prac Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych
W dniu 23 marca 2011 r. odbyło się posiedzenie Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych, w którym uczestniczyli członkowie Okręgowej Rady, Przewodnicząca Okręgowej Komisji Rewizyjnej, Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej
oraz Przewodnicząca Okręgowego Sądu Pielęgniarek i Położnych.
W czasie posiedzenia podjęto następujące uchwały:
Uchwałę nr 577 ws
stwierdzenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki
i wpisania na listę członków OIPiP
Uchwałę nr 578 ws
wymiany zaświadczenia o PWZ pielęgniarki
Uchwałę nr 579 - 581 ws
Wpisu na listę członków pielęgniarek OIPiP
Uchwała nr 582- 584 ws
skreślenia z listy członków OIPIP
Wpisu do rejestru IPP
Wpisu do rejestru GPP
Uchwała nr 589 ws
zmiany do uchwały ws wpisu do rejestru podmiotów
prowadzących szkolenie podyplomowe
Uchwałę nr 590 ws
wpisu do rejestru podmiotów prowadzących szkolenie
podyplomowe
Uchwałę nr 613 ws
uznania kwalifikacji
Uchwałę nr 591 ws
przyznania pomocy koleżeńskiej finansowej
3
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół Czepka
Uchwała nr 592 ws
przyznania pomocy koleżeńskiej członkom samorządu
odchodzącym na emeryturę
Uchwała nr 602, 603, 604 ws
wytypowania członków Okręgowej Rady do komisji konkursowych na stanowiska pielęgniarek oddziałowych i ordynatora
Uchwałę nr 593 ws
dofinansowania kosztów kształcenia podyplomowego
pielęgniarek i położnych
Uchwałę nr 605 ws
finansowania obchodów XX-lecia samorządu
Uchwałę nr 594 ws
delegowania i finansowania udziału w szkoleniu członków
sądu
Uchwałę nr 595r ws
delegowania i finansowania udziału w konferencji
Uchwałę nr 596, 597, 598 ws
wytypowania członków Okręgowej Rady do komisji kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych
wydania zaświadczenia pielęgniarce po odbytym przeszkoleniu po przerwie w wykonywaniu zawodu
Uchwałę nr 601 ws
skierowania na przeszkolenie po przerwie w wykonywaniu
zawodu pielęgniarki
Uchwałę nr 606 ws
poszerzenia składu zespołu ds. kontroli ośrodków szkoleniowych
Uchwałę nr 607 ws
przeznaczenia dochodu z działalności samorządu zawodowego z przeznaczeniem na działalność ustawową
Uchwałę nr 608 ws
zasad gospodarki finansowej OIPiPw roku 2011
Uchwałę nr 609 ws
zatwierdzenia okręgów wyborczych
Uchwałę nr 610 ws
wytypowania członków samorządu do odznaczeń
Uchwałę nr 611 ws
finansowania udziału w festynie
Uchwałę nr 612 ws
Zawarcia umowy na sprzątania ośrodka szkoleniowego
WYBORY NA VI KADENCJĘ
W związku z kończąca się V kadencją organów samorządu na podstawie art.10 ust.1 art. 13 i 15 ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych z dnia 19 kwietnia 1991 r.
(Dz. U. z 1991 Nr 41, poz.178), Uchwałą Nr 10 IV Krajowego
Zjazdu Pielęgniarek i Położnych z dnia 9 grudnia 2003 r.,
oraz Uchwałą nr 577/V/2011 Okręgowej Rady Pielęgniarek
i Położnych w Radomiu z dnia 26 stycznia 2011 r. powołana została Okręgowa Komisja Wyborcza składający
się z członków Prezydium Okręgowej Rady Pielęgniarek
i Położnych której przewodniczy członek Okręgowej Rady mgr Barbara Tusińska.
Do zadań komisji należy między innymi przygotowanie
rejestru wyborców tj. listy członków samorządu / pielęgniarek
i położnych / posiadających czynne i bierne prawo wyborcze.
W związku, z tym OIPiP w Radomiu zwróciła się do pracodawców z prośbą o przekazanie niezbędnych danych, które
winny zawierać:
4
1. Nazwisko i imię
2. zawód / pielęgniarka lub położna / zatrudniona
w Państwa jednostce
3. Nr zaświadczenia Prawa Wykonywania Zawodu.
Z większości placówek uzyskałyśmy niezbędne dane
aby utworzyć rejony wyborcze. Okręgowa Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek Komisji Wyborczej uchwałą
609/V/2011 w dniu 23 marca 2011r. zatwierdziła 28 rejonów
wyborczych. Przyjęty na posiedzeniu Okręgowej Rady
w dniu 26 stycznia 2011 r. Regulamin Okręgowej Komisji
Wyborczej zakłada, że rejon wyborczy nie może liczyć
mniej niż 30 zatrudnionych pielęgniarek położnych.
Szpitale takie jak: SWPZZPOZ, RSZS, WSZS, NZOZ
Powiatowe Centrum Medyczne, SPZZOZ Kozienice są
pojedynczymi rejonami wyborczymi dla pielęgniarek i położnych.
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
Natomiast szpitale w Lipsku, Przysusze, Iłży ,Zwoleniu
i Nowym Mieście połączone są z innymi placówkami z terenu
powiatów.
Miasto Radom dla placówek Podstawowej i Specjalistycznej
Opieki Zdrowotnej /NZOZ-ów/ Indywidualnych i Grupowych
Praktyk Pielęgniarskich podzielony został na rejon południowy i północny. Jest utworzony również rejon wyborczy
dla emerytowanych pielęgniarek i położnych które mają
także czynne i bierne prawo wyborcze.
Przy takim podziale komisja wyborcza sugerowała się
między innymi sprawniejszą i szybszą możliwością przeprowadzenia wyborów. Zdajemy sobie sprawę, że w pierwszym
terminie trudno będzie uzyskać wymaganą bezwzględną
większość wyborców, gdyż nie jest możliwe, aby tyle
koleżanek mogło opuścić stanowiska pracy, dlatego też
w ogłoszeniu o dacie, godzinie i miejscu zebrania wyborczego zaplanowany jest od razu drugi termin. Wówczas
bez względu na uczestniczącą liczbę wyborców można
dokonać wyboru delegatów na VI kadencje organów Okręgowej Izby w Radomiu.
Obecność na listach wyborczych rejonów wyborczych nr:
• 1, 2, 3, 4, 5, i od 9 – 22, 24, 27 - będzie można sprawdzić w dużych placówkach u pełnomocników, których
wykaz opublikowany jest w biuletynie oraz pielęgniarek naczelnych/dyrektorów ds pielęgniarstwa,
• 6, 7, 8 - będzie można sprawdzić u przełożonych
danych placówek,
• 23, 25, 26, 28 - w siedzibie Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Radomiu.
W przypadku pytań, wątpliwości lub braku na liście
w rejonach wyborczych prosimy o kontakt z OIPiP
tel. 48 360-69-60.
Zachęcamy gorąco do pracy w samorządzie szczególnie te osoby, które są aktywne, kreatywne i wiedzą
w jakim kierunku powinny zmierzać prace samorządu
w kolejnej kadencji.
Sekretarz OIPiP
Małgorzata Sokulska
Załącznik do uchwały nr 575/V/2011 Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Radomiu z 26.01.2011 r.
REGULAMINU OKRĘGOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
§1
1. Pierwsze posiedzenie Okręgowej Komisji Wyborczej
zwołuje Przewodnicząca Okręgowej Rady Pielęgniarek
i Położnych.
2. Na posiedzeniu o którym mowa w ust. 1 w głosowaniu
jawnym dokonuje się wyboru: Przewodniczącej Okręgowej Komisji Wyborczej, wiceprzewodniczących i sekretarza.
3. Zawiadomienie o terminie i miejscu posiedzenia przesyła się na 7 dni przed dniem spotkania. Powiadomienie
o spotkaniu może być również przesyłane – telefonicznie,
faxem lub drogą elektroniczną.
§2
1. Pracami Okręgowej Komisji Wyborczej kieruje jej Przewodniczący, a w razie jego nieobecności funkcję tę pełni
wyznaczony przez niego jeden z wiceprzewodniczących.
2. Decyzję o zwołaniu kolejnych posiedzeń Okręgowej
Komisji Wyborczej podejmuje jej Przewodniczący.
3. Zawiadomienie o terminie i miejscu tak jak w § 1 pkt.3.
4. Obsługę biurową Okręgowej Komisji Wyborczej zapewnia
biuro OIPiP.
§ 3.
1. Decyzje Okręgowej Komisji Wyborczej podejmowane są
na posiedzeniach zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy jej członków.
2. Z przebiegu posiedzenia sporządza się protokół zawierający przebieg obrad z dołączoną listą obecności.
1.
2.
3.
4.
§ 4.
Okręgowa Komisja Wyborcza przygotowuje rejestr
wyborców, który obejmuje osoby wpisane do rejestru
pielęgniarek rejestru położnych na dzień 31 stycznia 2011
roku, którym przysługuje czynne prawo wyborcze.
Rejestr wyborców, o którym mowa w ust.1 jest jawny
i wgląd do niego umożliwiony jest w biurze OIPiP.
Osoby, które z powodu przeniesienia się na teren innej
izby dokonują skreślenia z listy członków OIPiP, a nie brały
udziału w wyborach dostają zaświadczenie poświadczające ten fakt podpisane przez Przewodniczącą ORPiP.
Do rejestru wyborców mogą być dopisane pielęgniarki
i położne wpisane na listę członków OIPiP, o ile przedstawią zaświadczenia o których mowa w ust.3 wydane
przez izbę do której poprzednio przynależała.
§ 5.
1. Okręgowa Komisja Wyborcza przygotowuje projekt
podziału obszaru OIPiP na rejony wyborcze i przedstawia
do zatwierdzenia Okręgowej Radzie.
2. Rejony wyborcze obejmują zakłady opieki zdrowotnej,
inne formy organizacyjno prawne w których pielęgniarki
i położne wykonują zawód lub osoby wpisane do rejestru
a nie wykonujące aktualnie zawodu.
3. Rejony wyborcze stanowi załącznik nr 1.
§ 6.
1. Okręgowa Komisja Wyborcza przygotowuje rejestr
wyborców odrębnie dla każdego rejonu wyborczego.
5
WOKÓŁ SAMORZĄDU
2. Rejestr wyborców zawiera następujące dane:
a) nazwisko i imię,
b) zawód,
c) numer prawa wykonywania zawodu.
3. Rejestr wyborców o którym mowa w ust.1 jest do wglądu
w danym rejonie wyborczym jednostki, biurze OIPiP .
§7
1. Zastrzeżenia związane z rejestrem wyborców składane
są na piśmie w biurze OIPiP w terminie 14 dni przed
terminem wyborów. W przypadku przesyłki listowej decyduje data stempla pocztowego.
2. Zastrzeżenia o których mowa w ust.1 rozpatrywane są
przez Okręgową Komisją Wyborczą w terminie
7 dni od daty wpłynięcia wniosku, a o podjętych decyzjach
niezwłocznie informuje się ORPiP.
3. Decyzja Komisji Wyborczej jest ostateczna.
4. O podjętych decyzjach w sprawie złożonych reklamacji
powiadamia się pisemnie osoby wnoszące reklamację.
§8
1. Zawiadomienia o zebraniach wyborczych dokonuje się
poprzez:
a) przekazanie do rejonu wyborczego zawiadomienia
o terminach, miejscu zebrania wyborczego razem
z listą wyborców do wglądu u pełnomocników, pielęgniarek naczelnych/dyrektorów ds pielęgniarstwa oraz w siedzibie OIPiP w Radomiu.
§9
Zebranie wyborcze obejmuje organizację zebrania wyborczego w jednym dniu, w trakcie którego wybiera się komisję
mandatowo skrutacyjną, zgłasza się kandydatów głosowaniu tajnym wyłania się delegata/ów.
§ 10
1. Zawiadomieniu o zebraniu wyborczym winno zawierać:
• I i II termin zebrania wyborczego,
• dzień i godzina rozpoczęcia zebrania wyborczego,
• miejsce obrad,
• planowany porządek zebrania w I i II terminie zebrania
wyborczego
2. Wzór zawiadomienia stanowi załącznik nr 2 do niniejszego Regulaminu.
§ 11
1. Zebranie wyborcze otwiera przedstawiciel Okręgowej Komisji
Wyborczej i prowadzi do momentu wyboru przewodniczącego zebrania wyborczego, po czym pełni nadzór nad prawidłowym przebiegiem zebrania i pełni funkcję doradcy.
2. Za zgodą członków zebrania wyborczego – zebranie
może poprowadzić przedstawiciel Okręgowej Komisji
Wyborczej.
§ 12
1. Do ważności zebrania wyborczego w pierwszym
terminie potrzebna jest bezwzględna większość upraw-
6
Wokół Czepka
nionych do głosowania danego rejonu wyborczego.
2. W przypadku nie spełnienia warunku jak w ust.1 Okręgowa Komisja Wyborcza przeprowadza zebranie
wyborcze w ustalonym drugim terminie zawartym
w zawiadomieniu o którym mowa w § 10 co najmniej po
7 dniach od ustalonego terminu pierwszego zebrania .
§ 13
1. Zgłoszenie kandydatów na delegatów przyjmuje się na
ustny lub pisemny wniosek członka samorządu .
2. Zgłoszony kandydat powinien wyrazić zgodę na kandydowanie i przedstawić krótki przebieg pracy zawodowej
i społecznej oraz wizję swojej pracy w samorządzie.
3. Nie można łączyć kandydowania z udziałem w pracach
komisji mandatowo skrutacyjnej.
4. Liczba kandydatów jest nieograniczona.
§ 14
Stosuje się te same zasady do wszystkich zgłaszanych
kandydatur we wszystkich rejonach wyborczych.
§ 15
1. Karta do głosowania obejmuje następujące dane :
a) pieczęć OIPiP, oznaczenie rejonu wyborczego,
b) alfabetyczną listę kandydatów,
§ 16
1. Komisja mandatowo skrutacyjna przygotowuje odpowiednią ilość kart do głosowania.
2. Każda osoba znajdująca się w rejestrze wyborców rejonu
wyborczego otrzymuje kartę do głosowania. W przypadku błędnego wypełnienia nie wydaje się drugiej karty
do głosowania.
§ 17
1. Głosować można tylko osobiście.
2. Głosuje się poprzez skreślenie nazwisk, które nie
uzyskały akceptacji wyborcy.
3. Można skreślić wszystkie nazwiska – jeżeli żądna ze
zgłoszonych osób nie uzyskała akceptacji wyborcy i taki
głos jest ważny, ale bez wskazania.
4. Głos jest nieważny, jeśli :
• nie ma skreśleń,
• pozostawiono więcej nazwisk niż ustalona liczba,
• karta do głosowania została przekreślona.
§ 18
1. Określa się następujące zasady pracy Komisji Mandatowo Skrutacyjnej.
1) pracą komisji kieruje jej Przewodniczący,
2) Przed przystąpieniem do liczenia głosów na poszczególnych kandydatów należy :
• policzyć ilość oddanych głosów,
• policzyć i zabezpieczyć głosy nieważne.
3) karty do głosowania zabezpiecza się w zaklejonej
kopercie, na sklejeniu której składa podpis
Przewodniczący komisji Mandatowo Skrutacyjnej.
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
§ 19
1. Z prac Komisji Mandatowo Skrutacyjnej sporządza się
protokół wg załączonego wzoru.
2. Przewodniczący Komisji Mandatowo Skrutacyjnej po
zakończeniu pracy odczytuje protokół.
3. Karty z oddanymi głosami, protokół i lista obecności
stanowią załącznik do protokółu z zebrania wyborczego.
§ 20
1. Dokumentacja z zebrania wyborczego o której mowa w §
19 ust.3 dostarczana jest do Okręgowej Komisji Wyborczej, która sprawdza poprawność przeprowadzonych
wyborów.
2. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości Okręgowa
Komisja Wyborcza unieważnia wybory w danym rejonie
i ponownie zwołuje zebranie.
3. Dokumentacja z zebrania wyborczego udostępniona
jest do wglądu członkom zebrania wyborczego danego
rejonu w biurze OIPiP w terminie 14 dni od daty ich otrzymania.
4. Członkowie zebrania wyborczego w danym rejonie
mają prawo wniesienia skargi na przebieg wyborów
do Okręgowej Komisji Wyborczej w terminie 14 dni od daty zebrania. - skargi rozpatruje Okręgowa Komisja
Wyborcza.
5. Od decyzji Okręgowej Komisji Wyborczej służy odwołanie do Okręgowej Rady.
§ 21
Dokumentację z wyborów, o której mowa w § 20 należy
zabezpieczyć w biurze OIPiP.
Okręgowa Komisja Wyborcza
UWAGA! W związku z możliwością wnoszenia zastrzeżeń liczba uprawnionych do głosowania wyborców, oraz liczba mandatów może ulec zmianie.
KALENDARZ WYBORCZY
Nr rejonu
wyborczego
NAZWY PLACÓWEK WCHODZACYCH W SKŁAD REJONU
WYBORCZEGO
Data
I terminu
godz.
Data
II terminu
godz.
1) Pielęgniarki
Samodzielny Wojewódzki Publiczny Zespół Zakładów
Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Radomiu
12.05.2011
g. 10.00
20.05.2011
g. 10.00
ul. Krychnowicka 1
2) Pielęgniarki Radomski Szpital Specjalistyczny
17.05.2011
g.12.30
25.05.2011
g.12.30
Świetlica
RSzS
3) Położne
17.05.2011
g.13.00
25.05.2011
g.13.30
Świetlica
RSzS
4) Pielęgniarki Wojewódzki Szpital Specjalistyczny
10.05.2011
g.13.00
17.05.2011
g.13.00
Aula
WSzS
5) Położne
10.05.2011
g.11.00
17.05.2011
g.11.00
Aula
WSzS
06.06.2011
g. 8.00
14.06.2011
g. 8.00
ul.Tochtermana
Radomski Szpital Specjalistyczny
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny
6) Pielęgniarki Radomska Stacja Pogotowia
Miejsce
zebrania
Szpital
RSP
7) Pielęgniarki
PS„Weterana Walki i Pracy”,
„Pod Złotym Dębem”, DPS ul. Ziętarów
19.05.2011
g. 14.00
02.06.2011
g. 14.00
ul. Wyścigowa 16
8) Pielęgniarki
DPS ”Nad Potokiem”, DPS ul. Garbarska,
DPS Wierzbica, PDO Wrzosów
24.05.2011
g.14.00
09.06.2011
g.14.00
ul.Struga 88
26.05.2011
g. 14.00
07.06.2011
g. 14.00
9) Pielęgniarki GRÓJEC - NZOZ Powiatowe Centrum Medyczne
10) Położne
GRÓJEC: NZOZ PCM w Grójcu, SP ZOZ Nowe Miasto, MG ZOZ
Białobrzegi, SP ZOZ Warka, NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medicus” NZOZ „Medycyna Rodzinna” NZOZ „Ziel-Med”, SP ZOZ „Belmed”
SPZOZ Belsk Duży, NZOZ „Amed”, SP ZOZ Błędów, SP ZOZ
Chynów, SP ZOZ Goszczyn, GSPZOZ Jasieniec, SP ZOZ
Mogielnica, SPZOZ Pniewy, NZOZ Zofia Ambroziak
18.05.2011
g.11.30
25.05.2011
g.12.00
DPS
DPS
Starostwo
Powiatowe
ul. Piłsudskiego 59
Świetlica
w szpitalu
w Nowym
Mieście
7
WOKÓŁ SAMORZĄDU
GRÓJEC
NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medicus”, NZOZ Caritas Archidiecezji
Warszawskiej, NZOZ „Ziel-Med”, NZOZ „Medycyna Rodzinna”
NZOZ „Centrum Dializ” DPS, Jednostka Wojskowa, NZOZ
„Amed”, SP ZOZ „Belmed” w Belsk Duży, PSSE w Grójcu,
11) Pielęgniarki Areszt Śledczy, , SP ZOZ Warka, SP ZOZ Błędów, SP
ZOZ Chynów, SP ZOZ Goszczyn, GSPZOZ Jasieniec, SP
ZOZ Mogielnica, SPZOZ Pniewy, NZOZ Zofia Ambroziak,
Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci i Osób Niepełnosprawnych
„Tęcza”, Schronisko Stawiszyn, Spółdzielnia „Jedność”, NZOZ
„Centrum Dializ”,
Wokół Czepka
13.06.2011
g.13.00
03.06.2011
w Centrum
g.12.00
w SPZOZ
Warka
Sportu
i Rekreacji
ul. Warszawska 45
Warka
I termin
w SPZOZ Warka
II termin
w Centrum Sportu
i Rekreacji
ul. Warszawska
45
Warka
PIONKI
SPZ ZOZ Pionki, NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medyk”, NZOZ „Cen12) Pielęgniarki
trum”, NZOZ „Prima” w Suskowoli, NZOZ w Poświętnem, SP ZOZ
w Jedlnia – Letnisko, IPP, GPP, Areszt Śledczy w Żytkowicach
11.05.2011 20.05.2011
g.12.00
g.12.00
NOWE MIASTO
13) Pielęgniarki SPZ ZOZ Nowe Miasto, SPZOZ Klwów, DPS ul. Ogrodowa,
DPS ul. Bielińskiego, DPS Tomczyce, DPS Niedabyl
18.05.2011 25.05.2011
g.11.00
g.11.00
LIPSKO
SPZ ZOZ Lipsko, SPZPOZ w Lipsku, DPS w Lipsku,
PSSE w Lipsku , SP ZOZ Ciepielów, SP ZOZ Rzeczniów,
14) Pielęgniarki
NZOZ „Medicus” w Siennie, SP ZOZ Chotcza-Józefów, NZOZ
Solec nad Wisłą, NZOZ „Poradnia Rodzinna” M. Małecka i D.
Łapecka
18.05.2011 06.06.2011
g.11.00
g.11.00
Stołówka
15) Położne
LIPSKO
SPZ ZOZ Lipsko, SPZZOZ Zwoleń, SPZPOZ w Lipsku,
SP ZOZ Ciepielów, SP ZOZ Rzeczniów , NZOZ „Medicus”
w Siennie, SP ZOZ Chotcza-Józefów, NZOZ Solec nad Wisłą,
NZOZ „Poradnia Rodzinna” M. Małecka i D. Łapecka
18.05.2011 06.06.2011
g.11.00
g.11.00
Stołówka
16) Pielęgniarki
KOZIENICE
SPZ ZOZ Kozienice - Szpital
11.05.2011 18.05.2011
g.14.00
g.14.00
Świetlica
17) Położne
KOZIENICE
SPZ ZOZ Kozienice - szpital SPZZOZ Pionki, / SP ZOZ
Przychodnie Kozienickie”, NZOZ „Millenium” , NZOZ
„Optimum”Mniszew, SP ZOZ Zajezierze, NZOZ „Dan-Med.”
Głowaczów i w Brzózie, NZOZ „Magmedic” Magnuszew , NZOZ
„Vita”, Sieciechów, SP ZOZ Gniewoszów, SP ZOZ Garbatka
Letnisko, SP ZOZ Grabów , NZOZ „Meritum”, Świerże Górne
11.05.2011 18.05.2011
g.13.30
g.13.00
KOZIENICE
SP ZOZ „Przychodnie Kozienickie”, PSSE, NZOZ „Millenium”,
NZOZ „Familia”, „Żłobek”, DPS, MGOPS, NZOZ „Optimum”,
SP ZOZ Zajezierze, NZOZ ”Dan-Med” Głowaczów, NZOZ
06.06.2011 14.06.2011
18) Pielęgniarki
w Brzózie, NZOZ „Magmedic” Magnuszew, NZOZ „Vita”,
g.14.00
g.14.00
Sieciechów, SP ZOZ Gniewoszów, SP ZOZ Garbatka Letnisko, Centrum ”Lux-Med.” Świerże Górne, NZOZ „Meritum”, NZOZ
Zajezierze, EP ‘Serwis” Łuczynów, NZOZ „Vita” Sieciechów
8
o/wew
SPZZOZ
Pionki
Świetlica
w SPZOZ
Nowe Miasto
w SPZZOZ
Lipsko
w SPZOZ
Lipsko
w SPZOZ
Świetlica
szpitala
w SPZZOZ
w Kozienicach
Świetlica
SP ZOZ
„Przych.
Kozienickie”
ul. Sienkiewicza 28
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
WOKÓŁ SAMORZĄDU
PRZYSUCHA
SPZ ZOZ Przysucha, PSSE w Przysusze, NZOZ „Puls”, SP
ZOZ Borkowice, SPZOZ Gielniów, SPZOZ Odrzywół, SPZOZ
19) Pielęgniarki
Potworów, NZOZ „Novamed” Rusinów, SPZOZ w Skrzynnie, NZOZ „Promień”, NZOZ „Med.” w Wieniawie IPP ZMOW
Borkowice
01.06.2011 10.06.2011
g.12.00
g.12.00
SZYDŁOWIEC
SPZZOZ Szydłowiec, PSSE w Szydłowcu, SP ZOZ Jastrząb,
20) Pielęgniarki
ZPCh „Elektron”, SP ZOZ Orońsko, SP ZOZ Mirów Stary, SP
ZOZ Chlewiska, NZOZ „Zdrowie”, DPS w Łaziskach
20.05.2011 27.05.2011
g.13.30
g. 13.30
Starostwo
Powiatowe
Al. Jana Pawła II 10
Świetlica
ul. Kościuszki 170
IŁŻA
SPZ ZOZ Iłża, GSP ZOZ w Iłży, NZOZ „Jol med”
16.06.2011 27.06.2011
g.12.00
g.13.00
Świetlica
w SPZZOZ
Iłża
BIAŁOBRZEGI
SPZOZ Białobrzegi, MG ZOZ Białobrzegi, PLR U.Korczak,
22) Pielęgniarki PSSE w Białobrzegach, SPZOZ Promna-Falęcice, SPZOZ
Radzanów, SPZOZ w Starej Błotnicy, SPZOZ Stromiec, SPZOZ
w Wyśmierzycach, NZOZ GPR M. Żołyniak-Jabłońska
01.06.2011 15.06.2011
g.12.00
g.12.00
MGZOZ
Białobrzegi
ZWOLEŃ
23) Pielęgniarki SPZ ZOZ Zwoleń, NZOZ Kazanów, SPZOZ Policzna,
SPZOZ Przyłęk, SPZOZ Tczów, NZOZ „Troska”, SPZOZ Gózd
20.05.2011 03.06.2011
g. 13.00
g.13.00
21) Pielęgniarki
SPZZOZ
Zwoleń
ul. Al. Pokoju 5
s.25
RADOM- POŁUDNIE
Południe - Radom „Falc Medycyna, Radomskie Towarzystwo
Dobroczynności, NZOZ „Wsparcie”, NZOZ Medicon, NZOZ
Śródmieście3, NZOL „Dla Przewlekle chorych”, NZOZ „CorVita”, ZOZ Żłobek, NZOZ Polmed, NZOZ Planty, Regionalne
Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, NZOZ Ustronie,
NZOZ Gamed, SPZOZ w Kowali, NZOZ Domagalskiego, GGP
Ośrodek
Junior, NZPOZ Południe, NZOZ Opus-Med, GPP Promocja,
Szkoleniowy
14.06.2011 21.06.2011
GPP „Biały Czepek”, Indywidualne Praktyki Pielęgniarskie,
24) Pielęgniarki
OIPiP
Grupowe Praktyki Pielęgniarskie, NZOZ „Akademia Zdrowia”,
g.11.00
g.11.00
ul. Pułaskiego 9
SPZOZ Wierzbica, NZOZ „Zdrowa Szkoła”, GPP „Aqva”
Radom
Stowarzyszenie „Nadzieja” Stowarzyszenie „Tęcza”, Zespół
Szkół Medycznych, NZOZ „Gin-Med.” NZOZ „Gravmed” NZOZ
„Omega”, NZOZ „Otwarte Serce”,Jednostka Wojskowa Sadków,
„Centrum”Radom, Woj.Specj. Przych. Lek. ul.Chrobrego, NZOZ
Asklepios Śródmieście 2, NZOZ Borki, NZOZ „Salus Aegroti”,
Specjalistyczna Przychodnia Medycyny Pracy -1905 r., NZOZ
Zamłynie, NZOZ Glinice
RADOM -PÓŁNOC
Północ - Radom Poliklinika MSWiA, PSSE w Radomu, NZOZ
Centrum Dializ Fresenius Nephrocare, GOZ Gózd, Mazowiecki
Wojewódzki Osrodek Medycyny Pracy, NZOZ Śródmieście
1, SPZOZ Jastrzębia, NSZOZ Olsztyńska, ZPCh, GPP:
Nastolatek, Szkolmed, Zdrowie, Madea, Junior, Indywidualne
25) Pielęgniarki Praktyki Pielęgniarskie , NZOZ w Bartodziejach, ZPCh,
Stowarzyszenie „Karan”, NZOZ „Eskulap”, NZOZ Gołubiów,
NZOZ Obozisko, NZOZ Żak, NZOZ Essamed, NZOZ Por.
Med.Rodzinnej ul.Kilinskiego, NZOZ Zdrowie ul. Królowej
Jadwigi i NZOZ Akademia Zdrowia, NZOZ w Bartodziejach,
SPZOZ Jedlińsk,SPZOZ Przytyk, SPZOZ Wrzeszczów,SPZOZ
Wolanów,SPZOZ Zakrzew.
Ośrodek
Szkoleniowy
14.06.2011 21.06.2011
OIPiP g.12.00
g.12.00
ul. Pułaskiego 9
Radom
9
WOKÓŁ SAMORZĄDU
26) Położne
RADOM - POŁUDNIE, PÓŁNOC
SPZZOZ Szydłowiec, SPZZOZ Przysucha, SPZOZ Jedlinia
Letnisko, GIN-MED Radom, SP ZOZ Wierzbica, NZOZ „Puls”
w Przysusze, Radom Poliklinika MSWiA, NZOZ Śródmieście
1, SPZOZ Jastrzębia, NSZOZ Olsztyńska, NZOZ „Essamed”,
SPZOZ Jastrzębia, NZOZ „Eskulap”, NZOZ Gołubiów, NZOZ
Obozisko, NZOZ „Żak” ,NZOZ Por.Med.Rodzinnej ul.Kilinskiego,
Ośrodek
NZOZ Akademia Zdrowia, NZOZ w Bartodziejach, SPZOZ
Szkoleniowy
14.06.2011 21.06.2011
Jedlińsk, SPZOZ Przytyk, SPZOZ Wrzeszczów, SPZOZ
OIPiP g.13.00
g.13.00
ul. Pułaskiego 9
Wolanów, SPZOZ Zakrzew, NZOZ Medicon, NZOZ
Radom
Śródmieście3, NZOZ Polmed, NZOZ Planty, NZOZ Ustronie,
NZOZ Gamed, SPZOZ w Kowali, NZOZ Domagalskiego,
NZPOZ Południe, NZOZ „Gin-Med.” NZOZ „Gravmed” NZOZ
„Omega”, NZOZ „Salus Aegroti”, NZOZ SPZOZ Gózd, NZOZ Asklepios Śródmieście 2, NZOZ Borki, NZOZ Zamłynie, NZOZ
Glinice , SPZ ZOZ Iłża, GSP ZOZ w Iłży,
SPZOZ Skaryszew, położne – emerytki.
PIELĘGNIARKI – Emerytki, pielęgniarki bezrobotne, oraz inne
uprawnione
27)
Wokół Czepka
Ośrodek
Szkoleniowy
14.06.2011 21.06.2011
OIPiP g.10.00
g.10.00
ul. Pułaskiego 9
Lista uprawnionych w trakcie uzupełniania
Radom
Załącznik do uchwały Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych
nr 609/V/2011 z dnia 23.03.2011r
NR REJONU
WYBORCZEGO
MIEJSCOWOŚĆ
NAZWY PLACÓWEK WCHODZACYCH W SKŁAD REJONU
WYBORCZEGO
1) Pielęgniarki
Samodzielny Wojewódzki Publiczny Zespół Zakładów Psychiatrycznej
Opieki Zdrowotnej w Radomiu
238
8
2) Pielęgniarki
508
18
3) Położne
84
3
4) Pielęgniarki
636
21
5) Położne
89
3
6) Pielęgniarki
Radomska Stacja Pogotowia
32
1
7) Pielęgniarki
DPS„Weterana Walki i Pracy”, „Pod Złotym Dębem”, DPS ul. Ziętarów,
32
1
8) Pielęgniarki
DPS ”Nad Potokiem”, DPS uL. Garbarska, DPS Wierzbica,PDO Wrzosów,
58
2
9) Pielęgniarki
GRÓJEC - NZOZ Powiatowe Centrum Medyczne
152
5
10) Położne
GRÓJEC
NZOZ PCM w Grójcu, SP ZOZ Nowe Miasto, MG ZOZ Białobrzegi,
SP ZOZ Warka, NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medicus” NZOZ „Medycyna
Rodzinna” NZOZ „Ziel-Med”, SP ZOZ „Belmed” Belsk Duży,
,NZOZ „Amed”, SP ZOZ Błędów, SP ZOZ Chynów, SP ZOZ Goszczyn,
GSPZOZ Jasieniec, SP ZOZ Mogielnica, SPZOZ Pniewy, NZOZ Zofia
Ambroziak
40
1
10
Liczba
Liczba
Pielęgniarek/
delegatów
Położnych
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
11) Pielęgniarki
GRÓJEC
NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medicus”, NZOZ Caritas Archidiecezji Warszawskiej, NZOZ „Ziel-Med”, NZOZ „Medycyna Rodzinna”, NZOZ „Centrum Dializ”, DPS w Lesznowoli, Jednostka Wojskowa, NZOZ „Amed”,
SP ZOZ „Belmed” w Belsk Duży, PSSE w Grójcu, , Areszt Śledczy, SP
ZOZ Warka, SP ZOZ Błędów, SP ZOZ Chynów, SP ZOZ Goszczyn,
GSPZOZ Jasieniec, SP ZOZ Mogielnica, SPZOZ Pniewy, NZOZ Zofia
Ambroziak, Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci i Osób Niepełnosprawnych
„Tęcza”, Schronisko Stawiszyn, Spółdzielnia „Jedność”, NZOZ „Centrum
Dializ”
71
2
12) Pielęgniarki
PIONKI
SPZ ZOZ Pionki, NZOZ „Zdrowie”, NZOZ „Medyk”, NZOZ „Centrum”,
NZOZ „Prima” NZOZ w Poświętnem, SP ZOZ w Jedlnia - Letnisko IPP,
GPP, Areszt Śledczy w Żytkowicach, NZOZ „Centrum”, NZOZ „Prima” w
Suskowoli
116
4
13) Pielęgniarki
NOWE MIASTO
SPZ ZOZ Nowe Miasto, SPZOZ Klwów, DPS ul. Ogrodowa,
DPS ul Bielińskiego, DPS Tomczyce, DPS Niedabyl
137
5
14) Pielęgniarki
LIPSKO
SPZ ZOZ Lipsko, SPZPOZ w Lipsku, DPS w Lipsku,
PSSE w Lipsku , SP ZOZ Ciepielów, SP ZOZ Rzeczniów , NZOZ „Medicus” w Siennie, SP ZOZ Chotcza-Józefów, NZOZ Solec nad Wisłą,
NZOZ „Poradnia Rodzinna” M.Małecka i D. Łapecka
229
7
15) Położne
LIPSKO
SPZ ZOZ Lipsko, SPZZOZ Zwoleń, SPZPOZ w Lipsku, , SP ZOZ
Ciepielów, SP ZOZ Rzeczniów , NZOZ „Medicus” w Siennie, SP ZOZ
Chotcza-Józefów, NZOZ Solec nad Wisłą, NZOZ „Poradnia Rodzinna”
M. Małecka i D. Łapecka
30
1
16) Pielęgniarki
KOZIENICE
SPZ ZOZ Kozienice - Szpital
271
9
17) Położne
KOZIENICE
SPZ ZOZ Kozienice – szpital SPZZOZ Pionki, SP ZOZ Przychodnie
Kozienickie”, NZOZ „Millenium” ,NZOZ „Familia”, NZOZ „Optimum”Mniszew, SP ZOZ Zajezierze, NZOZ „Dan-Med.” Głowaczów, i Brzóza,
NZOZ „Magmedic” Magnuszew , NZOZ „Vita”, Sieciechów, SP ZOZ
Gniewoszów, SP ZOZ Garbatka Letnisko, SP ZOZ Grabów , NZOZ
„Meritum” Świerże Górne
60
2
18) Pielęgniarki
KOZIENICE
SP ZOZ „Przychodnie Kozienickie”, NZOZ „Millenium” ,NZOZ „Familia”,
PSSE, „Żłobek”, DPS, MGOPS, NZOZ „Optimum”, SP ZOZ Zajezierze,
NZOZ ”Dan-Med” Głowaczów i Brzóza, NZOZ „Magmedic” Magnuszew,
NZOZ „Vita”, Sieciechów, SP ZOZ Gniewoszów, SP ZOZ Garbatka
Letnisko, Centrum ”Lux-Med.” Świerże Górne, NZOZ „Meritum”, NZOZ
Zajezierze, EP ‘Serwis” Łuczynów, NZOZ „Vita” Sieciechów, ”Panda”,
DPS w Gródku
87
3
19) Pielęgniarki
PRZYSUCHA
SPZ ZOZ Przysucha, PSSE w Przysusze, NZOZ „Puls”, SP ZOZ Borkowice, SPZOZ Gielniów, SPZOZ Odrzywół, SPZOZ Potworów, NZOZ
„Novamed” Rusinów, SPZOZ w Skrzynnie, IPP, NZOZ „Promień”, NZOZ
„Med.” w Wieniawie ZMOW Borkowice
111
4
20) Pielęgniarki
SZYDŁOWIEC
SPZZOZ Szydłowiec, PSSE w Szydłowcu, SP ZOZ Jastrząb, ZPCh
„Elektron”, SP ZOZ Orońsko, SP ZOZ Mirów Stary, SP ZOZ Chlewiska, NZOZ „Zdrowie” DPS w Łaziskach
74
2
11
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół Czepka
21) Pielęgniarki
IŁŻA
SPZ ZOZ Iłża, GSP ZOZ w Iłży, NZOZ „Jol med” DPS w Krzyżanowicach
DPS w Krzyżanowicach
127
4
22) Pielęgniarki
BIAŁOBRZEGI
SPZOZ Białobrzegi, MG ZOZ Białobrzegi, PLR U.Korczak, PSSE w
Białobrzegach, SPZOZ Promna-Falęcice, SPZOZ Radzanów, SPZOZ w
Starej Błotnicy, SPZOZ Stromiec, SPZOZ w Wyśmierzycach, NZOZ GLR
M. Żołyniak-Jabłońska
30
1
23) Pielęgniarki
ZWOLEŃ
SPZ ZOZ Zwoleń, NZOZ Kazanów, SPZOZ Policzna, SPZOZ Przyłęk,
SPZOZ Tczów, NZOZ „Troska”, SPZOZ Gózd
121
3
24) Pielęgniarki
RADOM - POŁUDNIE
„Falc Medycyna” Sp. z o.o , Radomskie Towarzystwo Dobroczynności,
NZOZ „Wsparcie”, NZOZ Medicon, NZOZ Śródmieście3, NZOL „Dla
Przewlekle chorych”, NZOZ „Cor-Vita”, ZOZ Żłobek, NZOZ Polmed, NZOZ
Planty, Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, NZOZ
Ustronie, NZOZ Gamed, SPZOZ w Kowali, NZOZ Domagalskiego, GGP
Junior, NZPOZ Południe, NZOZ Opus-Med, NZOZ „Akademia Zdrowia”,GPP Promocja, GPP „Biały Czepek”, Indywidualne Praktyki Pielęgniarskie, Grupowe Praktyki Pielęgniarskie, SPZOZ Wierzbica, NZOZ „Zdrowa
Szkoła”, GPP „Aqva” Stowarzyszenie „Nadzieja” Stowarzyszenie „Tęcza”,
Zespół Szkół Medycznych, NZOZ „Gin-Med.” NZOZ „Gravmed” NZOZ
„Omega”,NZOZ „Otwarte Serce”, Jednostka Wojskowa Sadków, „Centrum”Radom, Woj.Specj. Przych. Lek. ul.Chrobrego, NZOZ Asklepios Śródmieście 2, NZOZ Borki, NZOZ „Salus Aegroti”, Specjalistyczna Przychodnia Medycyny Pracy -1905r, NZOZ Zamłynie, NZOZ Glinice
-1905r, NZOZ Zamłynie, NZOZ Pomocna Dłoń, NZOZ Glinice,
203
7
25) Pielęgniarki
RADOM - POŁNOC
Poliklinika MSWiA, PSSE w Radomiu, NZOZ Centrum Dializ Fresenius
Nephrocare, Mazowiecki Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, NZOZ
Śródmieście 1, SPZOZ Jastrzębia, NSZOZ Olsztyńska, GPP: Nastolatek, Szkolmed, „Zdrowie” „Medea”, „Junior”, Indywidualne Praktyki Pielęgniarskie, NZOZ „Essamed”, NZOZ w Bartodziejach, NZOZ Akademia
Zdrowia,SPZOZ Jastrzębia, Zakłady Pracy Chronionej, Stowarzyszenie
„Karan”, NZOZ „Eskulap”, NZOZ Gołębiów, NZOZ Obozisko, NZOZ Żak, NZOZ Por.Med.Rodzinnej ul.Kilinskiego, NZOZ Zdrowie, SPZOZ Jedlińsk, SPZOZ Przytyk, SPZOZ Wrzeszczów, SPZOZ Wolanów, SPZOZ
Zakrzew, SPZOZ Wrzeszczów, SPZOZ Wolanów, SPZOZ Zakrzew
124
4
26) Położne
RADOM - POŁUDNIE, PÓŁNOC
SPZZOZ Szydłowiec, SPZZOZ Przysucha, SPZOZ Jedlinia Letnisko,
GIN-MED Radom, SP ZOZ Wierzbica, NZOZ „Puls” w Przysusze,
Radom Poliklinika MSWiA, GOZ Gózd, NZOZ Śródmieście 1, SPZOZ
Jastrzębia, NSZOZ Olsztyńska, SPZOZ Jastrzębia NZOZ „Eskulap”,
NZOZ Gołubiów, NZOZ Obozisko, NZOZ „Żak” NZOZ Por.Med.Rodzinnej ul.Kilinskiego, NZOZ Zdrowie ul. Królowej Jadwigi i NZOZ Akademia
Zdrowia, NZOZ w Bartodziejach, SPZOZ Jedlińsk, SPZOZ Przytyk,
SPZOZ Wrzeszczów, SPZOZ Wolanów, SPZOZ Zakrzew, NZOZ Medicon, NZOZ Śródmieście3, NZOZ Polmed, NZOZ Planty, NZOZ Ustronie,
NZOZ Gamed, SPZOZ w Kowali, NZOZ Domagalskiego, NZPOZ Południe, NZOZ „Gin-Med.” NZOZ „Gravmed” NZOZ „Omega”,
NZOZ Asklepios, Asklepios Śródmieście 2, NZOZ Borki, NZOZ
,NZOZ Zamłynie, NZOZ Glinice IŁŻA, SPZ ZOZ Iłża, GSP ZOZ w Iłży,
SPZOZ Skaryszew, emerytowane położne
44
1
27)
PIELĘGNIARKI - Emerytki, pielęgniarki bezrobotne oraz inne uprawnione. Lista uprawnionych w trakcie uzupełniania
68
2
12
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół
Wokół Czepka
Czepka
ZAWIADOMIENIE
O ZEBRANIACH WYBORCÓW REJONU
WYBORCZEGO NR ..........
w I terminie
W dniu ............................. 2011 roku o godzinie ............................
w .............................................................................
dokładny adres miejsca zebrania wyborczego
w przypadku braku wymaganej bezwzględnej większości wyborców
w II terminie
W dniu ............................. 2011 roku o godzinie ............................
w .............................................................................
dokładny adres miejsca zebrania wyborczego
I. Porządek zebrania
1. Otwarcie zebrania przez przedstawiciela Okręgowej Komisji Wyborczej 2. Wybór protokolanta zebrania.
3. Wybór Przewodniczącego zebrania wyborczego.
4. Wybór Komisji Mandatowo – Wyborczo – Skrutacyjnej. 5. Wybór delegatów.
6. Odczytanie protokołu Komisji Mandatowo – Wyborczo – Skrutacyjnej.
7. Zakończenie zebrania wyborców
Na podstawie art.10 ust.1 ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych z dnia 19 kwietnia 1991 roku / Dz. U. nr 41
poz.178 z póź. zm./
Prosimy o obowiązkową obecność !
13
WOKÓŁ SAMORZĄDU
Wokół Czepka
8 marca XXIV Okręgowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych
W dniu 8 marca 2011 w Samodzielnym Wojewódzkim
Publicznym Zespole Zakładów Psychiatrycznej Opieki
Zdrowotnej w Radomiu odbył się XXIV Okręgowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych .Wzięło w nim udział 92 ze 137
uprawnionych delegatów co stanowiło 67,1 % ogółu.
Podczas obrad zjazdu delegaci przyjęli:
5. Sprawozdanie finansowe za 2010 rok, przygotowane
przez mgr Bożenę Kosińską
1. Sprawozdanie z działalności Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych za 2010 rok, które przygotowała Przewodnicząca ORPiP mgr Mariola Łodzińska.
2. Sprawozdanie Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, przygotowane przez mgr Małgorzatę
Szwaja.
6. Projekt budżetu na rok 2011.
W powyższych sprawach podjęte zostały uchwały Okręgowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych.
Podczas obrad delegaci przyjęli następujące apele , stanowiska oraz wnioski:
1. Apel w sprawie zmiany procedury kontraktowania
świadczeń medycznych.
2. Apel w sprawie ujednolicenia dokumentacji medycznej
we wszystkich placówkach ochrony zdrowia
3. Atanowisko w sprawie nowelizacji ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.
4. Wniosek w sprawie zwiększenia kwoty na finansowanie opieki hospicyjnej i długoterminowej.
Zjazd zakończył się uroczystym obiadem z okazji Dnia
Kobiet.
3. Sprawozdanie Okręgowego Sądu Pielęgniarek i Położnych, przygotowane przez Jolantę Pawłowską.
4. Sprawozdanie Okręgowej Komisji Rewizyjnej, które
wygłosiła Ewa Banaszek.
14
ZGODNIE Z PRAWEM
Wokół Czepka
Informacja w sprawie terminu ważności wydanych
zaświadczeń o ukończonych szkoleniach
Warszawa, dnia 24 listopada 2004r.
Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o zawodach pielęgniarki i położnej (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 57, poz.
602 ze zm.) w rozdziale 2a regulują zasady funkcjonowania systemu kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych. Zarówno wyżej powołane przepisy ustawy, jak też rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia
29 października 2003 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie
zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne oraz ramowych programów specjalizacji dla pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1922) nie zawierają postanowień odnośnie terminu ważności
wydawanych zaświadczeń o ukończonych szkoleniach. Oznacza to, że zaświadczenia wydawane są bezterminowo.
Kwestia oceny, czy pielęgniarka położna legitymuje się odpowiednimi kwalifikacjami zawodowymi należy już do przełożonych. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, iż w myśl art. 10b ust. 1 ustawy o zawodach na wszystkich pielęgniarkach i położnych ciąży ustawowy obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych.
Radca prawny NRPiP
Iwona Choromańska
Umowa o pracę czy kontrakt ?
Wydarzenia ostatnich tygodni i dyskusja jaka toczy się wokół umów o pracę w konfrontacji z umowami cywilnoprawnymi sprowokowała mnie do napisania kilku wyjaśnień na ten temat. Z pewnością nie przysparza nam splendoru
rozdźwięk panujący w naszym środowisku na temat polemiki czy lepsza jest umowa o pracę czy umowa cywilnoprawna.
Podjęcie decyzji o rodzaju umowy mając możliwość wyboru powinna ostatecznie należeć do pielęgniarki, położnej
i z pewnością musi to być bardzo przemyślane i przekalkulowane „za”. Pracodawcy zatrudniając nowe osoby zastanawiają się nierzadko nad zastosowaniem zamiast umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej tzw. kontraktu. Widzą w tym
bowiem szansę na obniżenie kosztów i uelastycznienie wzajemnych praw i obowiązków stron. Rodzaj stosunku prawnego określa nie nazwa umowy, ale faktyczny sposób świadczenia pracy. Przede wszystkim pracodawca nie powinien
zawierać umowy cywilnoprawnej jeśli zachodzą przesłanki zawarte w art. § 22Kodeksu pracy
Warto zatem zwrócić uwagę na różnicę między tymi umowami, tym bardziej, że nierzadko dochodzi w tym
zakresie do nieporozumień między stronami.
Umowa o pracę uregulowana jest przepisami Kodeksu Pracy zawarta w art. 22 § 1, zgodnie z którym przez
nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Przy czym zatrudnienie w ww. warunkach jest zatrudnieniem na podstawie
stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Oznacza to, że w razie nawiązania przez strony
umowy, z której wynika, że cechami charakterystycznymi stosunku pracy, którymi wyróżnia się on od stosunków cywilnoprawnych są przede wszystkim:
• osobiste wykonywanie pracy,
• podporządkowanie pracownika,
• ponoszenie ryzyka przez pracodawcę,
• odpłatny charakter pracy,
• praca wykonywana w miejscu i czasie określonym przez pracodawcę
• ciągły i osobisty charakter pracy,
można stwierdzić iż taka umowa ma cechy umowy o pracę.
15
ZGODNIE Z PRAWEM
Wokół Czepka
Wśród korzyści z zawarcia umowy o pracę dla pracodawcy wymienić można przede wszystkim to, że w ramach stosunku
pracy pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia co do czasu, sposobu i miejsca wykonywania pracy, w razie
potrzeby pracodawca może wymagać od pracownika pracy w godzinach nadliczbowych. Ponadto warto przypomnieć
jakie koszty osobowe leżą po stronie pracodawcy w związku z zatrudnianiem na podstawie umów o pracę:
1.obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
2.płatne urlopy wypoczynkowe i inne płatne zwolnienia od świadczenia pracy,
3.wynagrodzenie za czas przestoju,
4.dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych,
5.dodatki za pracę w godzinach nocnych
6.płatne zwolnienia lekarskie,
7.obowiązkowe dla pracowników badania lekarskie,
8.odprawy przy zwalnianiu pracowników z pracy.
W przypadku pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę trudno jest również rozwiązać umowę, bowiem
pracownicy są chronieni przepisami prawa pracy przed zwolnieniem z pracy.
Powierzanie pracy na podstawie umów cywilnoprawnych stwarza natomiast przedsiębiorcom możliwość obniżenia
kosztów pracy oraz pozwala na szybkie zrezygnowanie ze współpracy z daną osobą. Pracodawca i osoba starająca się
o pracę mogą wspólnie wybrać tę formę wykonywania pracy, która będzie najkorzystniejsza dla obydwu stron: stosunek
pracy, umowę cywilnoprawną jako świadczenie usług przez samozatrudnionego (jako podmiot prowadzący działalność
gospodarczą). Stosowanie każdej z tych form świadczenia pracy wymaga jednak przestrzegania określonych zasad.
Umowy cywilnoprawne charakteryzuje:
– swoboda wykonawcy w wyborze sposobu wykonywania pracy,
– niezależność wykonawcy od zlecającego pracę,
– relatywnie niskie koszty osobowe,
– możliwość szybkiej rezygnacji ze współpracy z daną osobą.
Trudno jest w przypadku 24 godzinnej opieki nad pacjentem zawrzeć umowę cywilnoprawną, która nie nosiłaby znamion umowę o pracę
Decydując się na zatrudnienie w formie umowy cywilnoprawnej należy wziąć pod uwagę założenie własnej działalności
gospodarczej, i trzeba pamiętać, że jest to trudniejsze niż zatrudnienie się u innego pracodawcy. Osoba prowadząca
firmę nie ma żadnych praw pracowniczych, sama musi m.in. opłacić składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne
oraz podatki, prowadzić administrację księgowo-podatkową. Wiele osób jako wadę umów cywilnoprawnych podaje brak
prawa m.in. do urlopu, gwarancji minimalnego wynagrodzenia czy ochrony przed rozwiązaniem umowy. Są to uprawnienia właściwe dla umowy o pracę, wynikające z kodeksu pracy. Z drugiej strony może współpracować z wieloma
podmiotami na rynku, nie musi się ograniczać do jednego zleceniodawcy. Zaletą prowadzenia własnej działalności jest
możliwość redukowania kosztów przez odliczanie VAT od kupowanych towarów i usług oraz obniżania podatku dochodowego przez rozliczanie inwestycji oraz zatrudnianie innych osób. W momencie podpisania umowy o świadczenie
usług zleceniobiorca zobowiązuje się do wykonania określonej czynności. Bierze też na siebie ryzyko finansowe związane z wykonaniem tego świadczenia, które dotychczas obciążało pracodawcę. Od tego momentu podlega prawom
rynku. W przypadku zawierania umów kontraktowych warto zawalczyć o godziwe stawki i solidarnie nie schodzić poniżej
pułapu opłacalności.
W obliczu ostatnich wydarzeń warto dołożyć wszelkich starań aby każda umowa cywilnoprawna wynikała tylko i wyłącznie
ze świadomej zgody pielęgniarki i położnej i nie można dopuścić aby tą inicjatywę przejęli pracodawcy. Niebezpieczne
i bezprawne jest wymuszanie na pielęgniarkach i położnych zatrudnienia w formie umowy cywilnoprawnej. W naszej
ocenie jest to niedopuszczalne i tego rodzaju procedery powinny być ze wszech miar nagłaśniane.
mgr Mariola Łodzińska
Przewodnicząca ORPiP
16
Wokół Czepka
KONIECZNIE PRZECZYTAJ
Sprawozdanie z ogólnopolskiej konferencji szkoleniowej na temat:
„Opieka pielęgniarska i położnicza w podstawowej opiece zdrowotnej – wczoraj, dziś i jutro, kierunki zmian”
W dniach 8-9 marca 2011 roku w Warszawie, odbyła
się konferencja szkoleniowa, zatytułowana: „ Opieka pielęgniarska i położnicza w podstawowej opiece zdrowotnej –
wczoraj, dziś i jutro, kierunki zmian.” Była ona zorganizowana przez Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych.
Wszystkich uczestników powitała p. Emilia Kin –
Przewodnicząca Komisji ds. kontraktowania świadczeń
zdrowotnych przy NRPiP. Wykład inauguracyjny wygłosiła p. Elżbieta Buczkowska – Prezes NRPiP., w którym
mocno podkreśliła, iż pielęgniarstwo podlega ustawicznym
zmianom, dostosowując się w ten sposób do następujących przemian, a także wspomniała o konieczności zachowania samodzielności zawodowej.
Na konferencji był obecny p. Marek Haber – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia.
W swoim wystąpieniu zasygnalizował o powołaniu przez
Ministra Zdrowia, w dniu 26.01.2011 roku, Zespołu ds.
Opracowania Systemu Organizacji Podstawowej Opieki
Zdrowotnej. Podstawowa Opieka Zdrowotna, budząca
wiele niepokojów, musi ulec zmianie. Szczególną uwagę
zwrócił na identyfikacje problemów, które przedstawił
następująco:
- Czy rola i struktura POZ jest wystarczająca?,
- Czy pacjent ma zapewnioną ciągłość udzielania świadczeń i czy lekarz POZ pełni rolę koordynatora?.
- Czy za pacjentem idzie informacja do odpowiednich
świadczeniodawców?.
- Czy organizacja dostępu jest właściwa, czy określone
świadczenia są wystarczające?,
- Czy określone kompetencje lekarza, pielęgniarki
i położnej są wystarczające?,
- Czy są określone i czy powinny być określone standardy postępowania medycznego?,
- Czy zakres i formy współpracy lekarza, pielęgniarki
i położnej są wystarczająco określone?
Narodowy Fundusz Zdrowia reprezentował p.dyrektor
Krzysztof Klichowicz, który po omówieniu warunków
kontraktowania świadczeń zdrowotnych w POZ, otrzymał
szereg nurtujących środowisko pielęgniarek i położnych
pytań. Dotyczyły one między innymi świadczeń pielęgniarki
szkolnej, doprecyzowania kategorii szkól i uczniów, związanych z niepełnosprawnością, wprowadzenia mieszanego sposobu finansowania świadczeń dla pielęgniarek
rodzinnych i inne. Konsultanci krajowi w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego p.Beata Ostrzycka i pielęgniarstwa
ginekologiczno-położniczego p Leokadia Jędrzejewska,
przedstawiły kierunki zmian w POZ. Obie Panie mówiąc
o miejscu pielęgniarki , położnej POZ w systemie, podkreśliły przede wszystkim profilaktykę, która jest zaniedbana.
Mówiły o jakości oraz wielki nacisk kładły na dokumentowanie, wykonanych świadczeń zdrowotnych.
Dyrektor Departamentu Matki i Dziecka w Ministerstwie
Zdrowia p.Dagmara Korbasińska przedstawiła kierunki
zmian w nowelizacji rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie organizacji profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą. Mają
one dotyczyć:
1) Podniesienia jakości świadczeń udzielanych przez
pielęgniarkę środowiska nauczania i wychowania;
2) Poprawy dostępności do świadczeń pielęgniarki
szkolnej,
3) Zwiększenia satysfakcji zawodowej pielęgniarki
środowiska nauczania.
Pani Dyrektor została „zarzucona” szeregiem pytań, na
które pielęgniarki szkolne nie otrzymały konkretnych
odpowiedzi.
O trudnościach w zapewnieniu opieki profilaktycznej nad
dziećmi i młodzieżą mówiła w swoim referacie, kierownik
NZOZ w Poznaniu i Wiceprezes Krajowego Stowarzyszenia Pielęgniarek Medycyny Szkolnej p. Danuta
Staszewska – Kreślak. Między innym swoją uwagę zwróciła na:
1) Niezrozumiałe zapisy w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia w sprawie organizacji profilaktycznej opieki
zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą,
2) Brak uregulowań przepisów dotyczących użyczenia
gabinetu,
3) Przestarzałe wyposażenie gabinetów – lata 50, 60
ubiegłego wieku,
4) Koszty utrzymania gabinetu.
Pani Wisława Ostręga z Samodzielnej Pracowni Medycyny Szkolnej przy Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie
omówiła stan zabezpieczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą szkolną.
Ponadto koleżanki, pielęgniarki rodzinne i położne środowiskowe, podzieliły się swoimi doświadczeniami z funkcjonowania NZOZ-ów, czy Grupowych Praktyk
W trakcie konferencji przyjmowane były wnioski, dotyczące problemów i propozycji rozwiązania ich, nurtujące
nasze środowisko. Pod koniec obrad zredagowano List
Otwarty, zawierający omawiane problemy, który przekazano obradującemu w danym dniu Zespołowi ds. Opracowania Systemu Organizacji Podstawowej Opieki Zdrowotnej.
Konferencja przebiegała w miłej atmosferze, pomimo licznych napięć, spowodowanych problemami występującymi
w podstawowej opiece zdrowotnej.
piel. specjalistka
Longina Tokarczyk
17
Wokół Czepka
FRAILTY
ZESPÓŁ SŁABOŚCI
W literaturze dotyczącej problematyki geriatrii pojawiło się od jakiegoś czasu nowe określenie - frailty („zespół
słabości”). Zespół słabości jest zjawiskiem coraz częściej
i szerzej dyskutowanym w gronie geriatrów na całym świecie. Określenie to posiada jeszcze inne tłumaczenia na język polski - „zespół kruchości” albo „zespół wyczerpania
rezerw”. Zagadnienie to było przedstawione szerzej na
XIII Międzynarodowej Konferencji Opieki Długoterminowej.
Zespół słabości definiowany jest jako „syndrom fizjologiczny charakteryzujący się zmniejszeniem rezerw i odporności na czynniki stresogenne, wynikający ze skumulowania
się obniżonej wydolności różnych systemów fizjologicznych, co w konsekwencji prowadzi do podatności na wystąpienia niekorzystnych następstw”.
Występuje w populacji osób starszych z przewlekłymi
problemami zdrowotnymi i skutkuje postępującym zmniejszaniem się sprawności fizycznej. Zespół słabości wiąże
się także ze zwiększonym ryzykiem powikłań, takich jak
utrata samodzielności, konieczność częstszych hospitalizacji, podatność na częstsze zachorowania czy nawet
śmierć z powodu niekiedy nawet początkowo błahego powodu.
Na zespół ten składają się następujące cechy:
• sarcopenia czyli utrata masy mięśniowej
• utrata masy ciała/niedożywienie
• zmniejszona siła, tolerancja wysiłku
• spowolnienie motoryczne
• zaburzenia równowagi
uuu..lecz
uuu
J.Januszczak
U.Sochaj
mnie uuuuuu..śmiechem
Czy wśród chorób, cierpienia, kalectwa niepomyślnego
rokowania i innych trudnych sytuacji z jakimi spotykamy
sie w naszej pracy zawodowej jest jeszcze miejsce na radosny, pogodny wyraz twarzy? Ośmielę się zapytać czy
jest miejsce na żart? Głośny śmiech rozlegający się po korytarzu szpitalnego oddziału? Śmiech nie tylko personelu,
ale przede wszystkim pacjentów? Czy pogoda ducha jest
nieetyczna w miejscu gdzie człowiek nie słyszy samych
dobrych wiadomości?
Czy raczej wielkim darem jest osobowość która potrafi
z dystansu i z przymrużeniem oka spojrzeć na otaczającą
nas rzeczywistość, pokazać dobre strony nawet najtrud-
18
• niska aktywność fizyczna
• duża wrażliwość na bodźce
• duża wrażliwość na stresory.
Patofizjologia zespołu słabości jest złożona i nie do
końca poznana. Istotnym elementem zespołu słabości jest
zmniejszenie rezerw fizjologicznych i zwiększona wrażliwość na działanie czynników stresogennych, w tym również procedur diagnostyczno-leczniczych i hospitalizacji.
Obejmuje zaburzenia metaboliczne, hormonalne, neurohormonalne, proces zapalny, dysfunkcję układu immunologicznego.
Konsekwencją zespołu słabości często jest niesprawność fizyczna, utrata samodzielności, konieczność korzystania ze stacjonarnych form opieki. Dlatego też bardzo
ważne jest wczesne rozpoznanie zespołu i wdrożenie
odpowiednich działań prewencyjnych co może znacząco
wpłynąć na poprawę funkcjonowania pacjenta oraz przesunąć w czasie moment całkowitego uzależnienia od opiekunów czy instytucji. Indywidualnie dostosowany program
ćwiczeń i optymalne żywienie to podstawowe metody zapobiegania zespołowi słabości. Ważne aspekty to także:
modyfikacja leczenia, odpowiednie zaopatrzenie w środki pomocnicze (aparat słuchowy, pomoce ortopedyczne,
okulary, bezpieczne i funkcjonalne mieszkanie, likwidacja
barier architektonicznych, oświetlenie w domu, uchwyty
w łazience itp.).
niejszych sytuacji. Nie negować istnienia problemu ale też
nie demonizować i nie roztaczać aury dramatu, czarno widzenia. Czy ktoś kto w takiej sytuacji potrafiłby rozbawić
człowieka przygaszonego, przestraszonego lub po prostu
smutnego, nie byłby sam w sobie lekarstwem? Nie tylko
oddziaływującym na ducha, ale też na ciało!
Wystarczy się uśmiechnąć, zupełnie bez powodu (po
prostu wykonać odpowiedni ruch mięśniami twarzy) a w naszym umyśle pojawiają się reakcje które odczytujemy jako
pozytywne. Nie jest też tajemnicą że osoby uśmiechnięte
wzbudzają większe zaufanie i sympatię. Poza tym przyciągają do siebie ludzi jak magnes. Takim osobom łatwiej
Wokół Czepka
jest nawiązywać nowe kontakty i przyjaźnie. Widać to też
w naszej pracy; pacjenci częściej zaczepiają (czyt. zadają
pytania) tym członkom zespołu którzy są uśmiechnięci ;)
Od kilku już lat znana jest i rozpowszechniana terapia śmiechem (gelotologia), skierowana nie tylko do ludzi przepracowanych, sfrustrowanych, zestresowanych
ale również odkrywa się jej zbawienny wpływ na chorych
cierpiących z powodu schorzeń płuc, układu krwionośnego i immunologicznego. W Polsce najbardziej znana
to fundacja Dr Clowna zrzeszająca grupę psychologów,
pedagogów i lekarzy. Pracownicy tej fundacji chodzą do
szpitali, przebrani za klaunów, gdzie bawią i rozśmieszają
dzieci.
Z kolei dla dorosłych są przeznaczone grupowe sesje
terapii śmiechem. Jedną z form grupowych sesji terapii
śmiechem stworzył indyjski doktor Madan Kataria, który w połowie lat dziewięćdziesiątych zaczął organizować
w Indiach Kluby Śmiechu.
Śmiech należy niewątpliwe do jednego z najprzyjemniejszych ludzkich zachowań. Mimo, że każdy z nas czuje
pozytywne efekty śmiechu, to jednak mało kto zdaje sobie
sprawę z tego, jak wiele korzyści może nam on dać.
Śmiech jest spontaniczną reakcją układu nerwowego,
niezależną od naszej woli. Gdy jesteśmy weseli, efektywność prawej i lewej półkuli mózgowej jest lepiej skoordynowana. Podczas śmiechu zmienia nam się mimika twarzy,
dzieje się tak na skutek skurczu mięśni twarzy. Wydajemy
z siebie charakterystyczne dźwięki, często oczy napływają
nam łzami. Śmiech uwalnia w nas duże pokłady energii
Osoby chore mogą dzięki terapii śmiechem wpłynąć pozytywnie na pracę wielu narządów swojego ciała, ale jak
to działa?
Śmiech oddziałuje na wiele narządów naszego organizmu, usprawnia ich funkcjonowanie, np. układ oddechowy: gdy zaczynamy się głośno śmiać, wtedy zamiast
średnio pół litra powietrza wdychamy go półtora, nasz organizm staje się znacznie lepiej dotleniony. Śmiech pozytywnie wpływa na cały proces oddychania, to znaczy na
wentylację, perfuzję (ukrwienie) i dyfuzję (wymianę gazów
oddechowych). Poprzez to osiągamy zmniejszenie, a nawet całkowitą eliminację chronicznych syndromów stresowych, z których najpoważniejszym jest strach.
W trakcie śmiania się szybciej bije nasze serce, co
wpływa pozytywnie na cały organizm - krew krążąca szybciej dostarcza większą ilość tlenu do naszego organizmu.
Gdy się śmiejemy, wprawiamy w ruch mięśnie klatki piersiowej oraz brzucha, w ten sposób krew „przetacza” się
w kierunku serca wspomagając krwioobieg.
Oczywiście podczas śmiechu w ruch zostają wprawione
mięśnie twarzy jest to dla nich wspaniały masaż po którym
skóra staje się jędrniejsza. Dodatkowo podczas śmiechu
w organizmie zwiększa się wydzielanie endorfin (tj. grupy hormonów peptydowych, które wpływają na stopień
odczuwania bólu, ale również regulujących czynność
hormonalną, oddechową ustroju, jego temperaturę odporność i nastrój. Inaczej nazywanymi także „molekułami emocji” tudzież „hormonami szczęścia”). W praktyce
łagodzą takie dolegliwości jak ból zębów głowy czy mięśni. Śmiech poprawia również funkcjonowanie naszego
systemu odpornościowego. Hamując wydzielanie hormonów stresu adrenaliny i kortyzolu. Utrzymana zostaje
nerwowa homeostaza, dotycząca zarówno równowagi
psychicznej, jak i niezmienności wewnątrz nerwowego
środowiska, co z kolei dodatnio wpływa na ogólne funkcje obronne i zespoły immunologiczne
Jak wszystko w medycynie tak i śmiech został uporządkowany i podzielony na stopnie/fazy :)
1. Poważna twarz bez jakichkolwiek grymasów, która
tryska radością choć nie pojawił się jeszcze uśmiech to pierwszy stopień na skali radosnego, emocjonalnego
wyrazu.
2. Uśmiech i chichot, który jest mocniejszy choć nie zawsze pradziwy, tchnienie radości, leciutki uśmieszek czy
też chichot są wstępem do bezgłośnego śmiechu, Gdy
śmiech narasta, zmienia się mimika twarzy i jesteśmy
w stanie go usłyszeć.
3. Śmiech na całe gardło.
4. Śmiech do łez, który nie jest tak głośny jak w fazie poprzedniej ale towarzysza mu często mimowolne ruchy
ciała. Na tym etapie dochodzi do wydzielania się hormonów z gruczołów dokrewnych oraz do opróżnienia się
pęcherzyka żółciowego gdyż mięśnie brzucha i przepona mocno się wtedy kurczą. Dodatkowym skutkiem jest
dokładniejsze opróżnienie się jelit co ma niebagatelne
znaczenie w procesach leczniczych.
Czasem ciężar pracy którą wykonuje mocno przytłacza, wydaje się że profesjonalizm wyklucza swego rodzaju pogodę ducha. Nasz wiek :) i stanowisko obligują
do zachowania powagi i pewnej sztywności zachowań.
Ale przecież można połączyć kompetencje, szacunek
do cierpiącego człowieka z pogodnym usposobieniem
roztaczającym wokoło pozytywną aurę. Tym bardziej że
śmiech coraz śmielej traktowany jest jako element terapeutyczny w zabiegach których celem jest zdrowienie.
Warto też pamiętać że 1 minuta śmiechu dla naszego
organizmu daje efekt taki sam jak 45 minut relaksu!
licencjat piel. Monika Urbańska
KOMISJA ETYKI
Na podstawie:
„Śmiech to zdrowie; teoria i praktyka leczniczego śmiechu”
Norman Bevin „Interspar” Sp. z o.o.
„Terapia Śmiechem” Aleksander Łamek
19
Wokół Czepka
Informacja na wagę złota..
Jednym z naszych obowiązków zawodowych jest udzielanie informacji.
KODEKS ETYKI ZAWODOWEJ PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA
I. Pielęgniarka/położna a pacjent
1.Pielęgniarka / położna pełniąc rolę zawodową zobowiązana jest do: (...)
c) udzielania pacjentowi rzetelnej i zrozumiałej informacji dotyczącej procesu pielęgnowania.
3. Pielęgniarka / położna obowiązana jest przestrzegać
następujących zasad wynikających z praw pacjenta:(...)
b) realizować świadczenia pielęgniarskie za zgodą pacjenta, o ile jest on zdolny ją sformułować
c) poinformować pacjenta, w przypadkach odmowy
wyrażenia przez niego zgody, o możliwych skutkach
jego decyzji oraz podjąć próbę przekonania pacjenta,
aby zmienił swoje zdanie.
Karta Praw Pacjenta również odnosi sie do aspektu informacji tudzież informowania jako prawo pacjenta:
3. Informacji o swoim stanie zdrowia - art. 19 ust. 1 pkt 2,
4. Wyrażenia zgody albo odmowy na udzielenie mu określonych świadczeń zdrowotnych, po uzyskaniu odpowiedniej informacji - art. 19 ust. 1 pkt 3,
Sprawa prosta, banalna. Pacjent ma prawo do informacji
a My - obowiązek do jej przekazywania. Możnaby rzec,
że nie kiedy ,nie przywiązujemy do tej naszej roli zbyt
dużej uwagi. Ktoś pyta (albo i nie) my odpowiadamy. Nic
nadzwyczajnego, ale czy zastanawialismy się kiedyś nad
tym, że przekazywanie informacji to jedna z metod jakimi wpływamy na poczucie bezpieczeństwa naszych podopiecznych? Sposób w jaki przekazujemy informacje ma
bowiem ogromne znaczenie dla tych którym sprawujemy
opiekę. Człowiek który wie wiecej, nie musi ulegać swoim
wyobrażeniom na temat np. zabiegu jaki go czeka, czy tez
planu dnia w miejscu do którego trafił nagle i nieoczekiwanie niekiedy po raz pierwszy (tu mam na myśli przyjęcie na
oddział w trybie ostrym). Człowiek kiedy czegoś nie wie,
najczesciej sobie to wyobraża, często jednak takie wyobrażenia sa źródłem lęków i dodatkowego stresu. Dbanie
o taki drobny szczegół jak umiejętne przekazanie konkretnych informacji to nie lada sztuka (czy też nauka, bo jak
wszystko związane z komunikacją tego również można się
nauczyć). Jeśli potrafimy dostrzec potrzebę drugiego człowieka jaką jest poczucie bezpieczeństwa w nowych dla
niego okolicznościach, będziemy również potrafili odpowiedzieć na pytania, których być może nawet nigdy by nie
zadał. Bardzo pomocne jest w tym temacie stanąć po tzw
20
drugiej stronie ‚barykady’, tzn ;ze świadczącego usługi na
świadczeniobiorce, wtedy widać jak na dłoni czego w takich
momentach oczekiwalibyśmy od personelu który roztacza
nad nami opiekę. Pacjent najczęsciej zwraca uwagę na
to czy personel: Nawiązuje kontakt wzrokowy, uśmiecha
się kiedy wchodzi na sale.. no i oczywiście czy konkretnie
informuje (np.:gdzie zostanie wykonane badanie, jak tam
dojść i na czym będzie ono polegało, o której przywożą
posiłki :) co mnie/pacjenta jeszcze w danym dniu czeka.
Dlaczego mam tak często pobieraną krew - czyżbym miał
tak kiepskie wyniki? Aaa to tylko profil glikemii..uff
Dla personelu medycznego pewne informcje są oczywiste,
ale dla pacjenta ktory jest na oddziale pierwszy raz -NIE!
często jest zagubiony i przestraszony nową sytuacja.Martwi się nie tylko swoim stanem zdrowia ale również samym
pobytem w nowym miejscu, ilością nieznanych mu ludzi.
Nie wszyscy bowiem są temperamentnymi sangwinikami
którzy szybko nawiazują znajomości. Nie każdy pacjent to
dynamiczny choleryk, który potrafi sobie podporządkować
każde środowisko. Posługuje sie tu pewnymi ogólnikami
ale chcę zaznaczyć że nasi podopieczni są bardzo różni,
często można spotkać 50-latka nieśmiałego i zagubionego
jak dziecko. Tyle, że dziecko się do tego przyzna a taki
„poważny dorosły” niekoniecznie.
Naszym więc zadaniem, jest umiejętne wykorzystanie siły
jaką niesie informacja aby skutecznie przeprowadzić pacjenta przez pobyt na oddziale lub przez badanie na które
się zgłosił. Cierpliwość i zrozumienie że owy człowiek jest
niekiedy w nowej dla niego sytuacji i może czuć się bardzo zagubiony, zapewne pomoże nam docenić jak ważną
częścią naszej pracy z drugim człowiekiem jest konkretne
przekazywanie informacji. Wpływa to bowiem na jego poczucie bezpieczeństwa w danym miejscu i poprawia efektywność terapeutyczną wykonywanych zabiegów. Od lat
wiadomo że człowiek zadowolony lepiej przechodzi szereg
przykrych niekiedy badań diagnostycznych a nawet szybciej wraca do zdrowia. Pamiętajmy, że my na zabiegi, które wykonujemy patrzymy zupełnie z innej perspektywy niż
osoby które są ich odbiorcami. Informując pacjenta możemy korzystać z naszego doświadczenia, wiemy przecież
o co najczęściej jesteśmy pytane, czasem pacjent może
nas zaskoczyć sformułowaniem swoich obaw, poszerza to
wówczas obszar naszego z kolei wyobrazenia jak drugi
człowiek może reagować na rzeczywistosc po której my
poruszamy się z taką łatwością każdego dnia.
licencjat piel. Monika Urbańska
KOMISJA ETYKI
Wokół Czepka
WARTO WIEDZIEĆ
Zadania pielęgniarki w przeprowadzaniu chorego na
reumatoidalne zapalenie stawów przez procedury medyczne.
RZS jest schorzeniem przewlekłym a choroba prowadzi
do ograniczeń sprawności ruchowej i okresowego stopnia
niesamodzielności chorego.
Rolą pielęgniarki jest otoczenie tych chorych zwykle bardzo cierpiących wszechstronną opieką i życzliwością.
Pacjent wyrwany ze swojego środowiska przerywa kontakty społeczne i wpada w procedury medyczne.
Pielęgniarka powinna pomóc mu w osiągnięciu adaptacji
w środowisku szpitalnym, ułatwić kontakt z pozostałą częścią zespołu terapeutycznego i bliskimi aby nie czuł się osamotniony ,niepewny i odrzucony.
Postępujący proces chorobowy i zaostrzenie objawów
wymaga dość częstej hospitalizacji pacjentów z RZS aby
zmodyfikować leczenie i przeprowadzić zabiegi usprawniające.
Pielęgniarka nie powinna przechodzić obok pacjentów,
których zna z poprzednich pobytów w oddziale bez zauważenia, drobnego gestu, aby nie mieli poczucia zapomnienia.
Kontakty z chorym nie mogą być wyłącznie formalne. Poprzez rozmowę nawiązuje kontakt z pacjentem. Dowiaduje
się o jego problemach związanych z bólem, zmęczeniem,
sztywnością poranną i obrzękami.
Dostrzeżenie problemów chorego, udzielenie mu wsparcia buduje zaufanie i poczucie więzi między pielęgniarką
i pacjentem. Chory czuje się przedmiotem rzeczywistego
zainteresowania i bezinteresownej troski. Chętniej współpracuje w procesie leczenia i stosuje się do zaleceń.[1]
Ograniczenie ruchomości powoduje trwałe zmiany
w wielu sferach funkcjonowania osoby chorej, nie tylko somatycznej ale także psychicznej i społecznej.[2]
Pielęgniarka rozpoznaje jego problemy rodzinne i społeczne. Dowiaduje się o lękach i obawach związanych
z przyszłym funkcjonowaniem w życiu codziennym. W czasie rozmowy z pacjentem i jego bliskimi dodaje otuchy
,wzbudza nadzieję zapewniając że w oddziale chory zostanie objęty najlepszym leczeniem i pielęgnacją. Istotną treścią pracy pielęgniarki jest obserwacja pacjenta.
Odpowiednio ją wykorzystując i przekazując swoje spostrzeżenia pozostałej kadrze medycznej pomaga w ukierunkowaniu leczenia, kontrolowaniu przebiegu choroby
i ograniczaniu jej skutków. Pielęgniarka dopasowuje opiekę
do potrzeb pacjenta. Jeżeli jest to możliwe współpracuje
z nim tworząc plan opieki. Po ocenie rezultatów udoskonala
plan w miarę możliwości.
Odpowiednią opiekę nad pacjentem z chorobą przewlekłą i postępującą jak RZS może zapewnić tylko dobrze wykwalifikowana kadra pielęgniarska.
Personel pielęgniarski powinien być przygotowany praktycznie i teoretycznie do wykonywania swoich obowiązków.
Posiadać szeroką wiedzę medyczną aby móc udzielać jasnych i wyczerpujących informacji na pytania nurtujące pacjenta.
W czasie realizacji procesu pielęgnowania zobowiązany
jest przestrzegać kartę praw pacjenta i informować chorego
o jego prawach i obowiązkach. Czynności przy nim wykonywać według przyjętych standardów i procedur. Prowadzić
dokumentację wykonanych działań. Współpracować z pozostałymi członkami zespołu terapeutycznego i informować
ich o swoich spostrzeżeniach wynikających z diagnozy pielęgniarskiej. Brać czynny udział w diagnostyce i kontroli postępu choroby.
Rolą pielęgniarki jest odpowiednie przygotowanie pacjenta do określonego badania. Wytłumaczenie na czym
będzie polegało, wyjaśnienie konieczności i celowości jego
wykonania. Towarzyszenie choremu w czasie badania i zapewnienie pomocy w dotarciu do miejsca gdzie będzie wykonywane.
Dzięki tym działaniom pielęgniarki pacjent nie czuje lęku
i zagubienia. Świadomie wyraża zgodę na wykonanie badań i chętniej im się poddaje.
Pielęgniarki zobowiązane są do realizowania działań
techniczno-zabiegowych.
Pobierają materiał do badań laboratoryjnych. Podłączają kroplówki, wykonują iniekcje i opatrunki. Instrumentują
i towarzyszą przy wykonywaniu punkcji stawowych. Podają
leki doustne. Informują pacjenta jak powinien je zażywać,
wyjaśniają ich działanie i uprzedzają o możliwości wystąpienia objawów niepożądanych. Kontrolują skuteczność ich
działania. Uświadamiają konieczność zgłaszania wszelkich
dolegliwości. Obserwują parametry życiowe chorego.
Każda pielęgniarka powinna dbać o to aby technika nie
zdominowała relacji między nią a pacjentem. Świadczenia
jej powinny być realizowane za zgodą chorego a wykonując
je powinna przestrzegać praw pacjenta do informacji i poszanowania godności.
Pełna i zrozumiała informacja przekazana pacjentowi
powoduje pogłębienie zaufania do pielęgniarki, jej wiedzy
i doświadczenia. Świadome i aktywne uczestnictwo osoby
chorej w diagnostyce i procesie leczenia pozytywnie wpływa na efekty hospitalizacji.[3]
Renata Miklińska
21
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
Rola pielęgniarki w przywracaniu chorego na reumatoidalne
zapalenie stawów do jak najlepszego funkcjonowania.
Codzienność chorego na RZS jest naznaczona bólem.
Ból towarzyszy mu przy poruszaniu się skłaniając go do
ograniczania ruchomości i pozostawaniu w łóżku.
Zadaniem pielęgniarki jest niesienie pomocy w opanowywaniu i łagodzeniu dolegliwości bólowych. Obserwowanie nasilenia bólów, ich charakteru i podawanie środków
przeciwbólowych zaleconych przez lekarza. Kontrolowanie ich skuteczność. Zabiegi przy chorym powinna wykonywać w czasie ich działania.
W etapie dużej aktywności RZS, kiedy występują obrzęki i gorączka ważne jest aby nie dopuścić do ograniczenia
ruchu w stawach. Pielęgniarka powinna zadbać o prawidłowe ułożenie chorego w łóżku. Kiedy jest to możliwe wykonywać u pacjenta ćwiczenia bierne, które zapoczątkują
u nich czynną aktywność ruchową i pomogą przezwyciężyć lęk przed ruchami w stawach.
Ponieważ chory ma ograniczoną sprawność powinna
pomagać mu w wykonywaniu czynności higienicznych,
zmianie bielizny i dbaniu o porządek wokół niego. Towarzyszyć w czasie przyjmowania posiłków bo bóle rąk utrudniają mu jedzenie. Nie może wyręczać go całkowicie ale włączać się do pomocy tylko wtedy kiedy jest to konieczne. Cierpliwością i wyrozumiałością zachęcać chorego do
samo opieki. Skłaniać do wykonywania prostych czynności mimo, że odczuwa bolesność przy ich wykonywaniu.
Motywować do rehabilitacji dzięki której po opuszczeniu
szpitala będą mogli wykonywać prace domowe czy pracę
zawodową.
Duże znaczenie dla pacjentów z RZS mają ćwiczenia
usprawniające funkcje rąk. Są konieczne aby nie dochodziło u nich do ograniczenia ruchomości w stawach dłoni,
co powoduje zmniejszenie możliwości chwytnych.
Pielęgniarka powinna podjąć działania edukacyjne ,które
wyposażą pacjenta w tą wiedzę. Chory uświadamiając sobie następstwa zaniedbań rehabilitacji stara się im przeciwdziałać i nabiera przekonania we własne możliwości.
Rolą pielęgniarki jest kształtowanie u chorego umiejętności praktycznych. Uczenie samodzielnego wykonywania
prostych ćwiczeń, rehabilitacji z użyciem urządzeń pomocniczych. Zachęcanie do udziału w terapii zajęciowej, gdzie
zapominając o zmęczeniu i bólu pacjent wykonuje więcej
ruchów usprawniających, co pomaga w usamodzielnianiu
się chorego w wykonywaniu czynności dnia codziennego
tj. ubierania się, przygotowania posiłków.
Poprzez wykonane zadania chory odzyskuje wiarę
w siebie i swoje możliwości. Zaczyna pozytywnie postrze-
22
gać swoją osobę i życie z RZS. Udzielanie praktycznych
rad i informacji o możliwości korzystania z udogodnień.
Udostępnianie sprzętu inwalidzkiego, który ułatwi poruszanie się osobie chorej tj. laski, kule, balkonik czy wózek.
Pomoc w dopasowaniu i posługiwaniu się przyznanym
sprzętem ortopedycznym. Zapewnianie możliwości wykonania choćby minimalnych ruchów pacjentom najmniej
sprawnym. Usprawnianie chorego poprzez rehabilitację
przyłóżkową, naukę siadania i pionizację. Obserwowanie
czy nie pojawiły się u niego przykurcze. Sprawdzanie zakresu ruchów w stawach w czasie poruszania się chorego.
Zmiana wykonywania ich jest miarą cofania się lub postępu zmian stawowych. Pozwoli to na prowadzenie właściwej profilaktyki i leczenie. Chorym przebywającym stale
w łóżku umożliwia odpoczynek.
Stosuje profilaktykę przeciwodleżynową. Pomaga w zaspakajaniu potrzeb fizjologicznych. Poświęca swój czas
pacjentowi bez okazywania mu niechęci czy przymusu.
Wszelkie czynności wykonuje tak aby nie przysparzać mu
dodatkowego bólu, zapewniając warunki intymności.
Zapewnia taką pielęgnację, która pozwoli mu powrócić do
maksymalnej sprawności.
W czasie pielęgnowania nawiązuje więź z pacjentem,
zaspakaja jego potrzebę do informacji na temat jego zdrowia, łagodzi napięcie i lęk.
Jeśli to możliwe pielęgniarka powinna włączyć w proces
terapeutyczny rodzinę i bliskich chorego. Otoczony troską
i miłością lepiej znosi trudy choroby i hospitalizacji. Wspierać i edukować bliskich, ponieważ jego choroba zmienia
także ich życie.
Rolą pielęgniarki jest dbanie nie tylko o sferę cielesną
chorego ale także duchową i intelektualną. Winna integralnie postrzegać jego osobę. Postęp choroby, degradacja
sprawności i towarzyszący temu ból, mają negatywny
wpływ na stan psychiczny chorego. Pacjent mając świadomość swej zależności od innych jest pełen smutku i przygnębienia. Traci wiarę i chęć wyzdrowienia. Popada w depresję. Rzutuje to negatywnie na proces leczenia i powrót
do sprawności.
Pielęgniarka powinna okazywać takiemu pacjentowi
szczególne zainteresowanie zapewniając o gotowości
udzielenia mu każdej pomocy także psychologicznej. Jej
uśmiech i dobre słowo mają ogromną siłę terapeutyczną. Okazując mu życzliwość podnosi na duchu i wspiera
w zmaganiu się z chorobą. Powinna umożliwić mu korzystanie z telewizora, radia, literatury, prasy. Pomóc w nanr 19, marzec - kwiecień 2011
Wokół Czepka
wiązaniu kontaktu z innymi chorymi, którzy mają podobne
przeżycia i doświadczenia.
Działania te mają na celu utrzymanie chorego w pogodnej atmosferze, odwrócić jego uwagę od choroby, zmniejszyć uczucie izolacji i poprawić samopoczucie.
Pielęgniarka powinna kształtować określone umiejętności u chorego, dzięki którym leczenie jest skuteczniejsze,
zwiększa się odporność psychiczna pacjenta, przeciwdziała lękowi frustracji i depresji.
Podmiotowe traktowanie pacjenta daje mu poczucie
pewności i bezpieczeństwa.
Zadaniem pielęgniarki jest przygotowanie pacjenta do
funkcjonowania po powrocie do domu. Wskazywanie rozwiązań ułatwiających codzienne życie. Sprawdzanie wiedzy dotyczącej samoobsługi i samokontroli. Kształtowanie
zachowań prozdrowotnych i odpowiedzialności za własne
zdrowie.
Motywowanie do kontynuowania pracy zawodowej jeśli jej rodzaj nie obciąża znacznie stawów, modyfikowania
formy zatrudnienia, szukania nowych form pracy dla osób
niepełnosprawnych i przewlekle chorych.
Praca dla pacjenta z RZS, to ogromnie ważna forma
rehabilitacji, nie tylko ruchowej ale przede wszystkim psychologicznej i środowiskowej. Dzięki niej może on realizować się zawodowo i rodzinnie.
Ważną rzeczą jest zachęcanie chorego do aktywnego
spędzania wolnego czasu, ciągłej rehabilitacji, dbania
o siebie, tj. racjonalnego odżywiania się, odstawienia używek, unikania przeciążeń bolących stawów i dźwigania
ciężkich przedmiotów.
WARTO WIEDZIEĆ
Jeżeli pacjentem jest młoda kobieta należy uświadomić
jej możliwość korzystania z środków antykoncepcyjnych
i konieczność planowania ciąży aby w razie potrzeby zmodyfikować leczenie.
Należy informować chorego i jego rodzinę o konieczności kontynuowania leczenia w warunkach ambulatoryjnych
i możliwości korzystania z grup wsparcia i pomocy instytucji państwowych i organizacji pozarządowych.
Wszelkie działania personelu pielęgniarskiego mają na
celu przekonanie pacjenta, że RZS nie wyklucza szansy
na normalne życie a efekty leczenia w dużym stopniu zależą od niego samego. Jego zaangażowanie w rehabilitację, przyjmowanie zaleconych leków, pogłębianie wiedzy
o chorobie, podjęcie działań w celu zachowania jak najlepszego zdrowia i pozytywne nastawienie pozwolą mu iść do
przodu i radzić sobie z RZS.[4]
[1] Wołynka S., Pielęgniarstwo ogólne, cz. 1,
PZWL, Warszawa 1986, s. 113-129.
[2] Kirschnik O., Pielęgniarstwo, Jakubaszko J. (red.)
Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, Wrocław 1997, s. 217.
[3] Wołynka S., Pielęgniarstwo ogólne. cz. 1,
PZWL, Warszawa 1986, s. 113-129.
[4] Jakubowska D., Pędich W., Choroby wewnętrzne i pielęgnowanie
w chorobach wewnętrznych, PZWL, Warszawa 1985, s. 286-294.
Renata Miklińska
Udział pielęgniarki w procesie rehabilitacji osób niepełnosprawnych
Wśród funkcji zawodowych pielęgniarek wyróżnia się
funkcję rehabilitacyjną, której realizowanie ma szczególne
znaczenie w opiece nad osobami niesprawnymi ruchowo.
Pielęgnowanie osób niepełnosprawnych jest działaniem
ukierunkowanym na człowieka, który wymaga odzyskania
niezależności i kształtowania umiejętności radzenia sobie
w sytuacji zmienionej chorobą, urazem lub wypadkiem.
W związku z tym zadania i czynności wykonywane przez pielęgniarkę są ukierunkowane na podopiecznych, którzy wymagają rehabilitacji
i zdobycia nowych umiejętności albo wyćwiczenia funkcji
niezbędnych do aktywności oraz sprawności we wszystkich aspektach życia. Równolegle z rehabilitacją fizyczną
pielęgniarka powinna podjąć działania wychowawcze,
przygotowujące do utrzymania odzyskanej sprawności,
rozwijające ją i przywracające osłabioną lub utraconą ak-
tywność fizyczną i psychiczną.
Pielęgniarka realizująca zadania rehabilitacyjne pracuje
w zespole interdyscyplinarnym, część zadań podejmuje
samodzielnie w ramach funkcji zawodowych, w części
uczestniczy jako wykonawca na pisemne zlecenie.
W procesie rehabilitacji ważna jest psychoterapia elementarna, czyli psychologiczne oddziaływanie na pacjenta,
wytworzenie terapeutycznej relacji pielęgniarka–pacjent.
Podstawową metodą tej relacji jest komunikowanie się.
Słowo, gest, wyraz twarzy, oczu, mina, postawa pielęgniarki niosą osobie niepełnosprawnej pozytywny komunikat. Komunikat ten to również wsparcie, podniesienie
na duchu, stworzenie atmosfery uwalniającej od negatywnych uczuć, które mogą występować w czasie trudnego
procesu, jakim jest rehabilitacja. Komunikat to też informacja, że droga rozwoju jest otwarta przed każdym, również
23
WARTO WIEDZIEĆ
przed osobą niepełnosprawną.
Rehabilitacja jest kompleksowym i zespołowym działaniem w odniesieniu do ludzi niepełnosprawnych, mającym
na celu przywrócenie tym ludziom pełnej lub optymalnej
sprawności, zdolności do udziału w życiu codziennym i rodzinnym, zdolności do pracy zarobkowej oraz zdolności
czynnego udziału w życiu społecznym i towarzyskim.
Rehabilitacja przy łóżkowa jest procesem wykształcania lub przywracania sprawności fizycznej i psychicznej
przewlekle choremu i długotrwale leżącemu pacjentowi,
realizowanym przez pielęgniarki i rehabilitantów zarówno
w domu, jak i w placówkach ochrony zdrowia.
Przed podjęciem czynności rehabilitacyjnych każdy podopieczny jest diagnozowany w zakresie stopnia deficytu sprawności według różnych skal. Rodzaj rehabilitacji
i usprawniania ogólnego ustala zespół terapeutyczny z pacjentem i jego rodziną,
Duże znaczenia w procesie pielęgnowania i rehabilitacji
ma łóżko szpitalne. Powinno być ono sterowane elektrycznie, co pozwala na bierne układanie pacjenta w dowolnym
ułożeniu, pielęgniarka musi mieć sprzęt, przy pomocy
którego bezpieczne i skutecznie wykona czynności pielęgnacyjne i rehabilitacyjne przy chorym leżącym krótko- lub
długotrwale .Do dyspozycji pielęgniarek pozostają: pasy
nośne, maty ślizgowe, rolki, podnośniki,
podkłady z uchwytami, dźwigi stacjonarne, podsufitowe,
przenośne, wannowe, wózki
transportowe, lekkie fotele ze zmienną regulacją oparcia.
Do układania pacjentów i zmiany ich pozycji wykorzystuje się sprzęt ułatwiający fizjologiczne ułożenia w różnych
pozycjach i podparcie wybranych części ciała chorego, to
jest: kliny, wałki, podpórki, poduszki chroniące części ciała
przed wzajemnym uciskiem, krążki, koła.
Długotrwała bezczynność mięśni na skutek pozostawania
w łóżku powoduje atrofię mięśni, ograniczenie zakresu ruchu w stawach, zaburzenia ukrwienia obwodowego i ogólną utratą sił witalnych organizmu. Ćwiczenia izometryczne, ćwiczenia bierne, zmiana ułożenia, przemieszczanie
pacjenta utrzymują określone grupy mięśniowe w sprawności i przeciwdziałają niewydolności narządu ruchu przez
poprawę zakresu ruchów w stawach.
W czasie prowadzenia rehabilitacji, w celu zapewnienia
pacjentom bezpieczeństwa pielęgniarka stosuje asekurację czynną. Jest to jej rzeczywista pomoc przy pionizacji i lokomocji pacjenta. Asekuracja bierna to obecność pielęgniarki przy chorym, wspieranie, mobilizowanie i korygowanie błędów w czasie podejmowania prób lokomocji,
takich jak:
trzymanie głowy - proste,
• wzrok -skierowany przed siebie,
• pochylenie ciała-wyprostowanie pleców,
24
Wokół Czepka
• ustawienia stóp -na wprost,
• ustawienia kul równolegle do kończyn dolnych,
Ważne jest również to, aby chory przemieszczający się
przy pomocy kul lub wózka wyglądał estetycznie, ładnie.
Do tego powinna przygotować chorego pielęgniarka, realizując zadania funkcji rehabilitacyjnej.
Takie przygotowanie chorego uchroni go przed problemami sfery psychicznej.
W procesie pielęgnowania i usprawniania chorego leżącego krótko i długotrwale aktywna powinna być jego rodzina. Powinna ona być przygotowana przez pielęgniarkę
do prowadzenia ćwiczeń, zmiany ułożenia, pomocy przy
wstawaniu, korzystania ze sprzętu rehabilitacyjnego i pomocniczego.
Postępowanie poprawiające funkcje motoryczne i zwiększające aktywność pacjenta prowadzone jest w pięciu etapach:
1.wytworzenia mechanizmów kompensacyjnych utraconych możliwości motorycznych,
2.zaopatrzenia w sprzęt uzupełniający ubytki narządu
ruch i funkcji motorycznych,
3.wyposażenie chorego w sprzęt do samoobsługi i wykonywania czynności codziennych, takich jak kule, balkonik, laski, trójnogi, wózek inwalidzki,
4.usunięcie przeszkód w otoczeniu osoby niepełnosprawnej,
5.pomoc w pokonywaniu przeszkód społecznych i prawnych.
Filozofia pielęgniarstwa w procesie rehabilitacji polega na
wykorzystaniu wrodzonych możliwości kompensacyjnych
organizmu ludzkiego i wykorzystaniu dobranych sposobów postępowania pielęgniarskiego do wyrównania deficytu w sprawności fizycznej, psychicznej, społecznej i zawodowej. Rozwijanie możliwości, które pozostały powinno
być kształtowane w optymalnym kierunku, dającym radość
życia. Filozofia pielęgniarstwa to także urzeczywistnienie
potencjału tkwiącego w każdym człowieku i włączenie nadziei w proces pielęgnowania i rehabilitacji.
Rehabilitacja jest interdyscyplinarną specjalnością i do
pielęgniarstwa wnosi głęboki humanizm. Wyraża się to
między innymi tym, że pielęgniarka wspomaga osoby niepełnosprawne i ich rodziny w wykraczaniu poza niepełnosprawność, troszczy się o odzyskanie i utrzymanie kontroli nad wszystkimi aspektami życia, pomaga w odbudowaniu nowych wzorców życia i radzeniu sobie z głębokimi zmianami. To także promowanie godnej jakości życia osób niepełnosprawnych,
wspieranie działań redukujących piętno ich kalectwa we
wszystkich wymiarach życia.
Pielęgniarka realizując zadania rehabilitacji kompleksowej
i przy łóżkowej pozostaje nr 19, marzec - kwiecień 2011
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
w terapeutycznej relacji z pacjentem, tworzy wokół niego
bezpieczne środowisko, asystuje w trudnych sytuacjach,
pomaga, wyjaśnia, wspiera, ale i kontroluje skuteczność
samodzielnych działań pacjenta , uczy nowych
Pacjent w tym procesie nie może być bierny, powinien
być współtwórcą swojego procesu usprawniania. Pacjent
ciężko wypracowuje poprawę swojego losu, a pielęgniarka
z zespołem pomaga mu, ukierunkowuje, koryguje błędy,
przynosi ulgę w cierpieniu, obniża napięcie psychiczne
spowodowane nagłą chorobą, urazem, wypadkiem a także trudną czasem bolesną rehabilitacją.
piel. Iwona Juszczuk-Czerwińska
Oddział Rehabilitacji RSzS
Bibliografia.
Ciechanowicz W.,1997: Funkcja opiekuńcza, Pielęgniarstwo 2000, nr 5,
Ciechanowicz W.,1998: Funkcja rehabilitacyjna, Pielęgniarstwo 2000, nr 5,
Rutkowska E.,2002: Rehabilitacja i pielęgnowanie osób
niepełnosprawnych, Wydawnictwo Czelej, Lublin.
Wybrane aspekty procesu starzenia
Proces starzenia się jest naturalnym procesem w życiu
człowieka i nie powinno go się mylić z chorobą. W ocenie procesu starzenia u osób w podeszłym wieku oprócz
wieku kalendarzowego należy uwzględnić również wiek
biologiczny, stan psychiczny oraz sytuację społeczną i należy pamiętać że wymienione czynniki wpływają na siebie
wzajemnie. Okres starości następuje po latach aktywnej
działalności zawodowej, społecznej. Wydarzeniem rozpoczynającym ten okres jest czas przejścia na emeryturę przy jednoczesnej zmianie trybu życia i obrazu swojej
osoby. Nastawienie psychiczne do własnej starości nie pozostaje bez wpływu na przebieg procesów biologicznych
w starzejącym się organizmie. Warunkuje także rolę społeczną osoby w podeszłym wieku. Starzenie się jest zwykle definiowane jako postępujące zmniejszenie się rezerw
czynnościowych ustroju, utrudniające adaptację do zmian
środowiskowych i prowadzące do pogarszania się sprawności organizmu. W tkankach dochodzi do wielu zmian
biochemicznych. Konsekwencją tych zmian jest rozwój typowych objawów starości i zmniejszanie się intensywności
wielu procesów życiowych. Starość nie jest jednoznaczna
z niepełnosprawnością, ale niestety niepełnosprawność
i niesprawność występują u znacznej ilości osób starszych.
Ważnym pojęciem używanym w gerontologii jest czas życia ludzi. Wyróżnia się: 1. Średni czas życia – to jest wiek
do którego dożywa około 50% osób, 2. maksymalny czas
życia – czyli wiek, który osiągają najdłużej żyjący ludzie.
W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich
ma miejsce stały proces starzenia się ludności. Wzrost odsetka osób starszych wynika ze zmniejszającej się liczby
urodzeń oraz wydłużania się przeciętnego okresu życia.
Wzrost odsetka ludzi powyżej 65 roku życia w 2005 roku
wynosił 13,3%. Zmiana struktury demograficznej niesie za
sobą konsekwencje natury społeczno – ekonomicznej jak
i zdrowotnej. Sprawność osób starszych stanowi podstanr 19, marzec - kwiecień 2011
wowy problem procesu starzenia się, współistniejących
schorzeń, następstw przebytych urazów, stylu życia oraz
czynników psychospołecznych. Konieczna jest zmiana
podejścia do starości zarówno samych osób starszych jak
i ich otoczenia aby wypracować właściwy model człowieka
starszego. Pomoże to uniknąć patologii wieku podeszłego.
Podczas tego naturalnego procesu zmniejsza się zdolność
organizmu do odpowiedzi na stres środowiskowy, który
pojawia się wraz z upływem czasu, zmniejszają się zdolności adaptacyjne, a co za tym idzie zwiększa się ryzyko
występowania różnego rodzaju chorób przewlekłych (np.
zaburzenia lękowe, otępienia, choroby krążenia, nawracające zespoły depresyjne, miażdżyce). Proces starzenia się
jest naturalnym etapem życia człowieka. Nie stwarza on
dużych problemów zdrowotnych i opiekuńczych jeżeli nie
jest obarczony patologią starzenia się czyli chorobą przewlekłą, trudnościami w samodzielnej egzystencji. Granice
starości są płynne, a sam proces starzenia się jest podzielony na etapy. Pierwszy etap tego procesu to starzenie się
społeczne, po nim następuje starzenie fizyczne. Proces
ten zależy w znacznej mierze od sposobu, warunków życia oraz od predyspozycji genetycznych każdego człowieka. Odmiennie ten proces będzie się kształtował u kobiet
i mężczyzn, inny będzie na wsi i w mieście. Eksperci WHO
za początek starości uznają już 60 rok życia i wyróżniają jej
trzy etapy:
- 60 – 75 rok życia – wiek podeszły (tzw. wczesna starość),
- 75 – 90 rok życia – wiek starczy (tzw. późna starość),
- 90 lat i powyżej – wiek sędziwy (tzw. długowieczność).
Starość to trudny okres w życiu człowieka i musi on być
do niej odpowiednio przygotowany. Najważniejszymi problemami ludzi starszych to osamotnienie, choroba, inwalidztwo, życie w ubóstwie poczucie nieprzydatności w społeczeństwie. Ulega ograniczeniu przestrzeń społeczna.
Kontakty z innymi ludźmi w okresie starości są głównym
25
WARTO WIEDZIEĆ
źródłem dobrego samopoczucia. Ważnym elementem dla
tych ludzi jest aktywność intelektualna – ciągłe ćwiczenie
umysłu pozwala dłużej zachować funkcje poznawcze na
odpowiednim w miarę równym poziomie. Funkcje intelektualne powinny być poddawane ciągłemu treningowi.
Wymagania jakim muszą w obecnych czasach sprostać
starzejący się ludzie mogą być takim właśnie treningiem,
który pozytywnie oddziałuje na jego sprawność intelektualną (posługiwanie się telefonem komórkowym, korzystanie
z banku, z komputera). Codzienne czytanie prasy, książek, uczestniczenie w klubach seniora i przysłuchiwanie
się organizowanych przez nie odczytach, prelekcji wpływa
korzystnie na proces uczenia się osób starszych. W obecnych czasach utworzono dla seniorów Uniwersytety Trzeciego Wieku. Pozwala to na prowadzenie satysfakcjonującego trybu życia.
Wokół Czepka
Przez stulecia ludzi fascynowała tajemnica procesów
starości. Objawy fizyczne procesu starzenia się były zawsze łatwe do przeanalizowania. Bardziej systematyczne
badania naukowe nad istotą tego procesu i zachodzącymi
między nimi związkami obejmują okres około 50 lat. Rozwój takich nauk jak geriatria, gerontologia i psychogeriatria
mają wpływ na działania na rzecz poprawy jakości życia
w okresie starości. Dlatego powszechne przygotowanie się
i zaakceptowanie naturalnych procesów starzenia się odgrywa tak wielką rolę i stanowi duże wyzwanie dla współczesnego społeczeństwa.
Licencjat piel. Marzena Wójcik
SWPZZPOZ w Radomiu
Depresja i zaburzenia lękowe w starości – zadania pielęgniarki
Depresja i zaburzenia lękowe są schorzeniami o wzrastającym zasięgu wśród osób starszych w ostatnich latach.
Dotykają one prawie 25% osób starszych. Są schorzeniami, które powodują znaczne upośledzenie funkcjonowania. Lista chorób somatycznych, w których występują
te zaburzenia lub są jej powodem jest duża. Należą do
nich choroby ośrodkowego układu nerwowego, nowotwory, choroby gruczołu tarczowego, zmiany zwyrodnieniowe
stawów, cukrzyca, choroby układu krążenia, niedobory vit.
B12.
Depresja jest schorzeniem, której objawy często bywają nieostre i zakłócają funkcjonowanie danej jednostki
poprzez zaburzenia koncentracji, spowolnienie ruchowe.
Obniżenie podstawowego nastroju bywa tak znaczne,
że staje się dotkliwym cierpieniem. U pacjentów w podeszłym wieku obraz kliniczny depresji przypomina niekiedy
zespoły otępienne. Dość często oba zespoły (depresja
i otępienie) współistnieją, a depresja pogłębia tylko zaburzenia pamięci i deficyt procesów poznawczych. Rozróżnienie objawów depresyjnych, a klinicznej depresji może
być utrudnione u osób starszych ze względu na związane
z wiekiem podeszłym zmiany typowego obrazu i obecność
objawów wynikających z licznych chorób somatycznych.
Bardzo często chorzy skarżą się głównie na skargi somatyczne. Trudności w wykonywaniu codziennych czynności
i utratę zainteresowań chorzy z reguły tłumaczą występowaniem dolegliwości somatycznych. Dopiero w czasie rozmowy z pacjentem dowiadujemy się iż oprócz dolegliwości
somatycznych mówią o ciągłym smutku, przygnębieniem,
trudnościami w koncentracji uwagi, bezsennością. Osoby starsze nie szukają pomocy, brak im bowiem poczucia choroby, swoje przeżywanie traktują jako rzeczywistą
26
sytuację życiową i najczęściej izolują się. Depresje wieku
podeszłego charakteryzuje przewlekłość przebiegu, częste nawroty, natomiast leczenie jest długotrwałe.
Lęk u osób starszych występuje najczęściej w połączeniu z różnymi schorzeniami somatycznymi i psychicznymi.
Zaburzenia te są grupą takich stanów psychicznych, które mają wspólną cechę. Powodują znaczne upośledzenie
funkcjonowania (chorzy nie potrafią opanować objawów
wegetatywnych). Obraz kliniczny jest złożony, a różne objawy nakładają się na siebie. Często w zaburzeniach lękowych obecne są objawy depresyjne lub też nadużywanie
substancji psychoaktywnych. Dla wszystkich postaci zaburzeń lękowych w różnym nasileniu pojawiają się objawy
napięcia i strachu, zagrożenia bez wyraźnej obiektywnej
przyczyny. Uczucie to występuje w sytuacjach obiektywnie nie stanowiących zagrożenia. Uczuciu temu towarzyszą objawy z układu wegetatywnego o różnym charakterze i nasileniu. Należy pamiętać, że zaburzenia lękowe
zwłaszcza z nasilonymi objawami somatycznymi mogą
być błędnie rozpoznawane jako choroba somatyczna.
W opiece nad chorymi z tego typu zaburzeniami najistotniejsze jest:
- nawiązanie kontaktu terapeutycznego poprzez: okazywanie akceptacji i empatii stworzenie poczucia bezpieczeństwa, cierpliwość i opanowanie w rozmowie z chorym, życzliwe słuchanie, mówienie w sposób spokojny
i zdeterminowany, opanowanie w obliczu zachowań
agresywnych i obraźliwych,
- wzmocnieniu poczucia bezpieczeństwa i poprawa jego
funkcjonowania: obecność przy chorym, zaakceptowanie ograniczeń i możliwości radzenia sobie z problemami, zapewnienie, że zostanie mu udzielona niezbędna
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
pomoc, zachęcanie do brania udziału w zajęciach terapeutycznych, do nawiązywania kontaktu z innymi chorymi i rodziną,
- przywrócenie kondycji fizycznej pozwalającej na sprawne funkcjonowanie: gimnastyka poranna, udział w zajęciach terapeutycznych, choreoterapii, spacerach,
- wyrównanie zaburzeń somatycznych głównie od strony układu pokarmowego poprzez obserwację chorego
podczas spożywania posiłków, podawania odpowiedniej ilości płynów do picia, podawania posiłków częściej
i w małych ilościach,
- zapewnienie choremu jak najlepszych warunków snu:
wietrzenie sali przed snem, wyciszenie, unikanie spożywania kofeiny przed snem, położenie się do łóżka dopiero wówczas gdy chory poczuje zmęczenie.
licencjat piel. Marzena Wójcik
SWPZZPOZ w Radomiu
Odleżyny – problem przewlekle chorych.
Odleżyny są jednym z większych problemów pielęgnacyjnych oddziałów szpitalnych, zakładów opiekuńczych,
hospicjów i innych placówek zajmujących się leczeniem
pacjentów. Są nie tylko zagadnieniem dnia współczesnego, stanowią odwieczny problem pacjentów, pielęgniarek
i lekarzy. Jako problem kliniczny odleżyny znane są od
wieków i ciągle jeszcze daleko jesteśmy od zrozumienia
mechanizmów ich powstawania.
Termin odleżyna pojawił się po raz pierwszy w 1420 roku
i pochodził z łacińskiego słowa decumbre , co oznacza leżeć płasko. W XIX wieku dzięki obserwacjom uczonych
Brown-Sequarda i Charkota zaczęto rozumieć znaczenie
ucisku i zwiększonej wilgotności w rozwoju odleżyn, zaczęto też mówić o leczeniu odleżyn przez mechaniczne
usuwanie i oczyszczanie z martwych tkanek. W okresie
II wojny światowej nastąpił rozwój nowoczesnej chirurgii,
chirurgii plastycznej jak również wiedzy na temat odleżyn,
Od tego momentu datuje się rozwój badań dotyczących
etiologii, patogenezy odleżyn, sposobów ich zapobiegania
oraz leczenia.
Odleżyny, obok zakażeń szpitalnych, stanowią najpoważniejszą grupę powikłań występujących u pacjentów
hospitalizowanych. Są one trudnym problemem terapeutycznym, ponieważ nieleczone lub leczone nieskutecznie,
mogą stanowić nawet zagrożenie życia.
W Polsce stanowią 10-15% hospitalizowanych oraz
30% osób w domach opieki, z czego aż 80% dotyczy chorych z urazem rdzenia kręgowego a 10-15% reszty obłożnie chorych.
W zindywidualizowanej opiece pielęgniarskiej kluczowe
jest dostrzeżenie poszczególnych problemów pacjentów,
oraz zaplanowanie działań potrzebnych do ich rozwiązania. Mimo ogromnego postępu w medycynie, występowanie odleżyn jest problemem, z którym spotyka się na co
dzień wiele osób. Są źródłem stresu ,cierpienia, groźnych
powikłań dla samego chorego oraz czynnikiem obniżającym jakość świadczonej opieki. Opóźniają powrót do zdrowia, tym samym tym samym przedłużają pobyt w szpitalu,
a nawet mogą doprowadzić do śmierci.
Współczesne środowiska zajmujące się pielęgnacją
wykazują rosnącą świadomość, że profilaktyka i leczenie
odleżyn wymaga podejścia interdyscyplinarnego. Istnieje
duża potrzeba rozpoznania i zminimalizowania problemu,
dlatego współczesna pielęgniarka powinna być przygotowana do realizacji programu zapobiegania odleżynom.
licencjat Mariola Surma
Pielęgniarka Specjalistka w dziedzinie pielęgnowania
przewlekle chorych i niepełnosprawnych SWPZZPOZ
Profilaktyka i leczenie odleżyn.
Odleżyny są objawem, który wymaga wiedzy na temat
ich występowania, stosowania nowoczesnych metod zapobiegania, a w przypadku ich pojawienia się – prawidłowego leczenia. Współczesna wiedza pozwala dobrze zrozumieć przyczyny i mechanizm powstania odleżyn, a gama skutecznych środków zapobiegających i leczących je jest
obecnie bardzo duża. Podstawowe jednak znaczenie ma
nadal właściwa pielęgnacja i to zarówno pacjenta zagrożonego wystąpieniem odleżyn jak i pacjenta z odleżynami.
Profilaktyka odleżyn.
Najskuteczniejszą metoda walki z odleżynami jest prewencja. Zdaniem pierwszoplanowym jest określenie czynników przyczynowych, wyróżnienie pacjentów ze zwiększonym ryzykiem oraz stworzenie planu postępowania.
Celem takiego działania jest wczesne wykrywanie zmian,
co pozwala na szybkie wdrożenie odpowiedniego postępowania. Podstawą profilaktyki jest rozpoznanie pacjen-
27
WARTO WIEDZIEĆ
tów obarczonych ryzykiem i jak najszybsze wdrożenie
postępowania zapobiegawczego według ustalonego planu. W tym celu powstały skale punktowe oceny ryzyka
powstawania odleżyn. Pozwalają one zminimalizować
ryzyko ich powstania oraz podjąć działania profilaktyczne
dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Systematyczna ocena ryzyka powinna być realizowana
przy przyjęciu na oddziały intensywnej opieki, rehabilitacyjne, opieki długoterminowej, do domów opieki dla przewlekle chorych, zespołów opieki domowej. Zawsze oceniamy ryzyko u pacjentów przyjętych w oddział, narażonych
z powodu szczególnego leczenia lub pacjentów, których
stan zdrowia pogorszył się w czasie pobytu w szpitalu.
Stosowanie skal wymusza pewien styl pracy, przyśpiesza
proces uczenia się personelu i wykształca poczucie obowiązkowości.
Głównym celem profilaktyki jest zidentyfikowanie osoby
zagrożonej, dostrzeżenie czynników które powodują zagrożenie, zachowanie i poprawa tolerancji tkanek skóry
na ucisk, unikanie czynników ryzyka oraz ochrona przed
działaniem sil mechanicznych: uciskiem, tarciem, zginaniem. Aby powiodły się cele profilaktyki, należy drobiazgowo przestrzegać procedur pielęgnacyjnych i dysponować
odpowiednim sprzętem. Jak wynika z badań prawidłowo
prowadzona profilaktyka pozwala uniknąć odleżyn u 80%
chorych.
Przykładowe zalecenia dla osób zagrożonych wystąpieniem odleżyn:
- ułożenie na materacu przeciwodleżynowym (zmiennociśnieniowym), stosowanie udogodnień(wałki, podpórki,
poduszki),
- codzienna toaleta ciała, częsta zmiana bielizny osobistej i pościelowej,
- zmiana pozycji co 2h, masowanie, oklepywanie, nacieranie skóry ,
- dieta wysokobiałkowa, odpowiednie nawodnienie chorego.
Sprzęt przeciwodleżynowy:
1. Materace przeciwodleżynowe - dzięki, którym uzyskuje się zarówno zmniejszenie, jak i zmianę ucisku wywieranego na ciało chorego oraz pobudzenia krążenia
i ukrwienia. Wyróżniamy: materace statyczne(stałociśnieniowe), których zadaniem jest rozłożenie ciężaru
osoby leżącej na jak największą powierzchnię i tym
samym zmniejszenie ucisku jednostkowego, oraz materace dynamiczne(zmiennociśnieniowe), które przez
cykliczną zmianę punktów podparcia ograniczają ich
oddziaływania na daną partię ciała. Zmiana ciśnienia
powoduje masaż i zwiększone ukrwienie tych części,
które stykają się z materacem.
28
Wokół Czepka
2. Poduszki przeciwodleżynowe i podkładki służą do podkładania pod narażone części ciała (łokcie, pięty, pośladki, potylicę.
Leczenie odleżyn.
Leczenie odleżyn jest procesem trudnym i długotrwałym.
Wymaga opracowania planu opieki, jego monitorowania
a w razie konieczności- wprowadzenia zmian w leczeniu.
Aby osiągnąć odpowiedni postęp w gojeniu odleżyny do
leczenia miejscowego należy dołączyć leczenie ogólne towarzyszących schorzeń.
1.Leczenie miejscowe polega na uzupełnieniu niedoborów pokarmowych zwłaszcza białka, wyrównaniu niedokrwistości, kontroli cukrzycy oraz uzupełnieniu niedoborów witamin i mikroelementów. Musimy pamiętać
o stałej kontroli bólu oraz stosowaniu antybiotyków
w celu uniknięcia ogólnego zakażenia.
2.Leczenie miejscowe. Aktywne opatrunki nowej generacji umożliwiają skuteczne leczenie odleżyn różnych
stopni. Spełniają one wymogi nowoczesnej koncepcji
leczenia ran w środowisku wilgotnym Wintera. Współcześnie stosuje się nowoczesne opatrunki wykonane
z biologicznych półsyntetycznych i syntetycznych materiałów, które zakwaszają ranę, utrzymują wilgotne środowisko na powierzchni, pobudzają angiogenezę oraz
ziarninowanie rany a także usuwają nadmiar wysięku
i toksycznych cząsteczek. Zaletą tych opatrunków jest
to, że nie przylegają do rany, mogą być długo utrzymywane, stanowią barierę dla bakterii, izolują ranę termicznie, a także łagodzą ból. Są dostępne w różnych
rozmiarach, łatwe do założenia ,nie są toksyczne i nie
powodują alergii.
W Polsce jest dostępnych wiele rodzajów opatrunków stosowanych w zależności od stopnia odleżyny oraz ilości
wysięku z rany, są to: Hydrokoloidy (Granuflex, Hydrocoll),
opatrunki hydrofiber (Aquacel), Hydrożele (GranuGel,
Aqua Gel, Hydrosorb). Możemy stosować półprzepuszczalne błony poliuretanowe (Biclusive, Hydrofilm), deksanomery (Acudex, Debrisan), opatrunki poliuretanowe
(Lyofam ,Perma Foam), opatrunki alginianowe (Aquacel).
Leczenie dietetyczne.
Należy stosować dietę wysokobiałkową z uwzględnieniem
białka zwierzęcego, unikać pokarmów zalegających w żołądku, wzdymających ,ostro przyprawionych. Założeniem
diety wysokobiałkowej jest podanie 1,5-2 g białka na 1kg
masy ciała, dietę można wzbogacić o specjalne odżywki
białkowe (Portagen, Complan).
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
Leczenie chirurgiczne.
Leczenie uzupełniające.
Do leczenia operacyjnego możemy przystąpić dopiero po
uregulowaniu stanu ogólnego, chory nie może gorączkować, nie może mieć infekcji moczowej powinien być dobrze odżywiony i mieć prawidłowy obraz morfologii, białka
i elektrolitów. Przy leczeniu operacyjnym zasadą jest aby
po wycięciu martwych tkanek ,ubytek pokryć jak najgrubszą warstwą zdrowych tkanek.
Oczyszczanie enzymatyczne polega na oczyszczaniu
martwicy przy pomocy środków enzymatycznych( Iruxol
Fibrolan).
Chemiczne środki oczyszczające - należą do nich roztwory podchlorynów, jodu i nadtlenku wodoru( woda utleniona,
Povidone Iodine).
licencjat Mariola Surma
Pielęgniarka Specjalistka w dziedzinie pielęgnowania
przewlekle chorych i niepełnosprawnych
SWPZZPOZ
Zmartwychwstał Pan! Alleluja!
Święta Wielkanocne wyznaczają symboliczną granicę
między tym co było a tym co nadchodzi. Są to święta radości związanej z budzeniem się przyrody po długich miesiącach zimowego letargu. Są świętem końca i początku,
umierania i odradzania się życia. Ludziom została objawiona prawda, która brzmi: Zmartwychwstał Pan. Alleluja!
Od tamtego czasu po dzień dzisiejszy te trzy słowa stanowią dla milionów ludzi najwspanialszą nowinę jaką kiedykolwiek słyszał świat. Bez tych trzech słów Ewangelia nigdy nie byłaby prawdziwą Dobrą Nowiną, ale tylko jednym
z wielu religijnych dzieł.
Nowina ta żyje ponad 2000 lat. Prawda ta jest nieśmiertelna jak nieśmiertelny jest Jezus Zmartwychwstały. Prawda ta, jest radosna, jak radosna jest wieść, że została pokonana śmierć. Tamto wydarzenie po tylu latach nie straciło nic na swej wyrazistości i znaczeniu. Tutaj nic się nie
zmieniło. Dzisiaj człowiek tak samo potrzebuje Chrystusa
i to Zmartwychwstałego, który pragnie żyć w naszych sercach i chce abyśmy przez wiarę przyjęli Jego zbawienie.
Gdyby nie to wydarzenie śmierć Jezusa byłaby tylko jeszcze jedną tragiczną i niepotrzebną nikomu śmiercią, którą
od początku dziejów ludzkości człowiek zadaje drugiemu
człowiekowi.
Wyjątkowa jest głębia znaczenia Świąt Wielkanocnych,
przez którą potwierdzamy naszą wiarę w Zmartwychwstanie. O czym możemy w świeta mówić jak nie o pustym
grobie?
Pusty grób – to dziwne, może nawet paradoksalne, ale te
dwa słowa wyrażają prawdę, która stoi już o krok od pełnego zrozumienia podstawy naszej wiary. Sprawiają, że
ta wiara nabiera swojego sensu. Nie jest to wiara w pusty
grób ale w Tego, którego tam już nie znajdziemy.
Dlatego poranek Wielkanocny jest najbardziej radosny
i uroczysty. Składamy sobie życzenia „radosnych świąt
i wesołego Alleluja”. Dzieląc się radością tego poranka życzymy sobie nawzajem umacniania nadziei i wiary w wypełnienie obietnicy życia na wieki w Miłości.
Zatem życzymy sobie aby blask prawdy o zmartwychwstaniu rozświetlał wszelkie mroki codzienności a wiara
w nowe życie napełniała serca nasze radością i pokojem. Niech nas nie dzieli zazdrość, obojętność, odrzućmy
wszystko co dusze ludzkie upadla a odrodzeni duchowo
obdarzajmy się uśmiechem, życzliwością i miłością. To bowiem będzie nasze zmartwychwstanie!
„Alleluja biją dzwony, Alleluja echo głosi, Chrystus
Zmartwychwstały w serca Wasze Pokój wnosi.....”.
mgr Jadwiga Kowalczyk
29
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
Medal Florencji Nightingale
Miesiąc maj, najpiękniejszy miesiąc w roku kojarzony
jest z zawodem pielęgniarki i zawodem położnej. Międzynarodowy Dzień Położnej obchodzony jest 8 maja a Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki 12 maja, w dniu urodzin
nestorki pielęgniarstwa światowego Florencji Nightingale.
Florencja Nightingale dokonała czegoś co trwać będzie
wiecznie a pozostała skromną osobą. Całe swoje życie
poświęciła pielęgnowaniu chorych oraz przyczyniła się do
rozwoju pielęgniarstwa jako zawodu. Wypowiedziała znamienne słowa, które są najprawdziwszą prawdą: „Twierdzę, że najszczęśliwszymi ludźmi, najbardziej kochającymi swój zawód, najwdzięczniejszymi za dar życia są według mnie kobiety, które poświęciły się pielęgniarstwu”.
Za jej zasługi w organizacji opieki nad rannymi i chorymi, za opiekę nad nimi, za zorganizowanie pielęgniarstwa naukowego Międzynarodowy Czerwony krzyż na
IX Kongresie w Waszyngtonie w dniu 16 maja 1912 roku,
w dwa lata po jej śmierci ustanowił najwyższe odznaczenie międzynarodowe „ Medal Florencji Nightingale”. Medal
przedstawia postać Florencji z lampą w ręku, z którą w godzinach nocnych doglądała rannych. Medal przyznawany
jest na wnioski Narodowych Komitetów Czerwonego Krzyża, co 2 lata; medal otrzymuje wówczas 36 pielęgniarek.
Nie posiadam aktualnej wiedzy na temat liczby pielęgniarek odznaczonych Medalem Florencji Nightingale.
Ostatnie dane sprzed kilkunastu lat podają liczbę 1075
odznaczonych pielęgniarek z całego świata. Medal otrzymało 101 polskich pielęgniarek. Ostatnie odznaczenie dla
pielęgniarek polskich przyznano w roku 2007. Medalem
w 2007 roku uhonorowano pielęgniarki: Annę Ginalską,
Kamilę Łukaszewicz i Alinę Rumun.
Na wniosek Oddziału Wojewódzkiego Polskiego
Towarzystwa Pielęgniarskiego w Radomiu Medal Florencji
Nightingale otrzymała w roku 1979 pani Stanisława Król,
w roku 1993 pani Bohdana Kijewska i na wniosek Oddziału Wojewódzkiego Polskiego Czerwonego Krzyża w Radomiu sanitariuszka pani Janina Parżnicka.
Włoski Czerwony Krzyż wystawił w 1920 r. za organizację opieki, opiekę i działalność charytatywną w okresie I wojny światowej panią Marię Concettę Chludzińską
Józefowiczową, która znalazła się na terenie Włoch.
Medal otrzymała w 1920 roku.
Pierwszą Polką, która została wytypowana przez Zarząd Główny Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie była Maria hr. Tarnowska z domu ks. Czetwertyńska
ur. w 1880 r. zm. w 1965 r. w Warszawie. Medal Florencji
Nightingale otrzymała w 1923 roku.
Pragnę zapoznać koleżanki z tą mało znaną w naszym
środowisku wspaniałą postacią hr. Tarnowskiej.
30
Urodzona w Milanowie k/Parczewa na Lubelszczyźnie,
córka powstańca styczniowego, zesłanego na Syberię,
wnuczka czołowego polityka Królestwa Kongresowego.
Po wyjściu za mąż w 1901 r. za Adama hr. Tarnowskiego,
dyplomatę austriackiego przebywała do roku 1914 na placówkach dyplomatycznych w Paryżu, Dreźnie, Brukseli,
Madrycie, Londynie i Sofii. Władała biegle językiem francuskim, angielskim i niemieckim.
Po wybuchu I wojny światowej przebywała w majątku
męża w Dzikowie. Jako ochotniczka przystąpiła do pracy
w Austriackim Czerwonym Krzyżu. Uczęszczała na kursy pielęgniarskie Czerwonego Krzyża w Wiedniu, tam też
zdobywała wiedzę praktyczną w szpitalach. Cechowała ją
wielka troska o chorych i rannych.
Po powrocie do kraju pracowała w Tarnobrzegu opiekując
się chorymi na cholerę i tyfus plamisty, pozostawionymi
przez personel sanitarny, który podążył za armią. Chorzy
ci ze względu na stan zdrowia nie nadawali się do transportu.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918
r. organizuje szpital polowy dla Wojska Polskiego, dzięki pomocy finansowej właścicieli ziemskich, ofiarowany
w darze Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi. W szpitalu tym
została przełożoną pielęgniarek. Szpital ten towarzyszył
żołnierzom frontowym walczącym o Polskę. W Warszawie podjęła się zadania zorganizowania szpitali polowych.
W sierpniu 1920 r. pracowała jako siostra przełożona przyfrontowej kompanii sanitarnej. Ze szpitalem frontowym doszła do Dniepru. Przy szpitalu utworzono lotne kolumny
sanitarne. Zostaje wówczas odznaczona Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu I wojny światowej mieszka w Warszawie i w swym majątku Świerże nad Bugiem. Będąc członkinią Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża
zajmuje się prawami bytowymi zdemobilizowanych pielęgniarek, ufundowała dla nich „Dom” przy szpitalu PCK
oraz organizowała dla nich kursy podnoszące kwalifikacje
zawodowe. Z tej kadry wykwalifikowanych pielęgniarek
powstaje Korpus Sióstr PCK. W roku 1923 jako pierwsza
Polka uhonorowana została Medalem Florencji Nightingale na wniosek Polskiego Czerwonego Krzyża. W roku
1920 zakłada w swoim majątku Ośrodek Zdrowia PCK, co
powoduje powstanie pod jej kierunkiem około 300 ośrodków w okresie międzywojennym.
We wrześniu 1939 r. wyrusza z Warszawy z personelem PCK na Wschód. Miała zadanie pełnić służbę w jednostkach Wojska Polskiego. Okazało sie to niemożliwe.
Wraca do swojego majątku i tam świadczy różnorodną
pomoc dla uchodźców z całej Polski.
WARTO WIEDZIEĆ
Wokół Czepka
Wraca do Warszawy i pracuje w dalszym ciągu w Zarządzie Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża jako wiceprezes. Organizuje punkty szpitalne dla rannych dzieci oraz punkty dla dzieci zagubionych. Pomaga również jeńcom radzieckim więzionym przez Niemców w Bolimowie
po wybuchu wojny niemiecko – sowieckiej. Aresztowana
w lipcu 1942 r. przebywa w więzieniu na Pawiaku. Dzięki
staraniom męża zwolniona w lutym 1943 r. Przyczyniła się
do zwolnienia uwięzionych.
W Armii Krajowej złożyła przysięgę w 1943 r. Zajmowała
się szkoleniem sanitariuszek dla oddziałów partyzanckich.
Otrzymała w Armii Krajowej stopień porucznika a w czasie
Powstania Warszawskiego stopień majora.
We wrześniu 1944 r. gen. Tadeusz Komorowski „Bór” wyznacza jej funkcję jednego z parlamentariuszy Armii Krajowej do rozmów z gen. Guenterem Rohrem i gen. Erichem
von dem Bach-Zelewskim w sprawie ewakuacji ludności
cywilnej z Warszawy, a także warunków Kapitulacji Powstania. W czasie tych negocjacji Niemcy przyznali Powstańcom Warszawskim statut żołnierzy Armii Polskiej,
którym przysługiwały pełne uprawnienia określone w Konwencji Genewskiej z 1929 r., w sprawie jeńców wojennych.
Po zakończeniu Powstania przebywała u rodziny w Ojcowie. W styczniu 1945 r. podejmuje pracę w Polskim
Czerwonym Krzyżu w Krakowie. W dniu 26.03.1945 r.
aresztowana przez NKWD wraz z rodziną pod zarzutem
współpracy z Niemcami. Została jednak zwolniona i wróciła do Warszawy do pracy w Zarządzie Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża.
We wrześniu 1945 r. ówczesny prezes Polskiego Czerwonego Krzyża podziękował jej za pracę i zabronił kontaktów
z PCK.
Przez kilka lat mieszkała w Brazylii u syna a po jego
tragicznej śmierci w 1949 r. postanowiła wrócić do kraju.
Mieszkała w Warszawie przy ul. Poznańskiej.
Zmarła w Warszawie 10 lipca 1965 r. Pochowana w grobowcu dziadków na Cmentarzu Powązkowskim. Oprócz
Krzyża Walecznych i Medalu Florencji Nightingale, odznaczona Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Zasługi Papieża
Piusa XI.
piel. Mieczysława Pogodzińska
Bibliografia:
7. W. Legere – MISJA FLORENCE Nightingale – PAX;
Warszawa 1976
8. Z. Wróblewski – Płomień nadziei - Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej; Warszawa 1980
9. J. Kulesza-Kurowska – artykuł pt.: „Maria hrabina Tarnowska Emisariuszka dowódcy Armii Krajowej do gen. von
dem Bacha” – Biuletyn Informacyjny Światowego Związku
Żołnierzy Armii Krajowej; Nr. 10; październik 2010
10. Zdjęcie z w/w biuletynu.
Maria br. Tarnowska z domu ks. Czetwertyńska
31
KURSY, SZKOLENIA, KONFERENCJE
Wokół Czepka
W imieniu Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w Radomiu mam zaszczyt poinformować, że przy OIPiP powstał Ośrodek Kształcenia Podyplomowego, który mieści
się przy ul. Pułaskiego 9 ( na parterze Kolegium Nauczycielskiego, z tyłu supermarketu Carrefoure, Nomi ). Szczególną zasługę w pozyskaniu tego lokalu na działalność
szkoleniową należy przyznać Panu Prezydentowi Andrzejowi Kosztowniakowi, który
dołożył wszelkich starań aby pomóc w znalezieniu lokalu odpowiadającego naszym
wymogom. Jest to z pewnością piękny gest uprzejmości i życzliwości z jakim spotykamy się na co dzień ze strony władz miasta.
W ośrodku będą organizowane kursy i szkolenia dla wszystkich pielęgniarek
i położnych a poniżej przedstawiamy plan szkoleń na najbliższy kwartał:
1.29.04.2011 roku godz. 11.00 – bezpłatne szkolenie organizowane przez firmę PELARGOS dla pielęgniarek i położnych.
2.05.05.2011 roku godz. 11.00 – bezpłatne szkolenie dla Pełnomocników, Pielęgniarek Naczelnych i Przewodniczących
Związków Zawodowych Pielęgniarek i Położnych na temat: Czas pracy i sposoby rozliczania
3.maj 2011 rok – bezpłatne szkolenie dla pielęgniarek i położnych organizowane przez firmę CONVATEC na temat
leczenia ran
4.maj 2011 rok – kurs specjalistyczny dla pielęgniarek i położnych Resuscytacja krążeniowo – oddechowa ( Nr 01/11)
refundowany zgodnie z regulaminem komisji kształcenia
5.maj 2011 rok – kurs specjalistyczny dla pielęgniarek i położnych Wykonanie i interpretacja zapisu elektrokardiograficznego (Nr 03/07) ) refundowany zgodnie z regulaminem komisji kształcenia
Serdecznie zapraszamy do udziału w kursach i szkoleniach organizowanych przez Ośrodek Szkoleniowy OIPiP w Radomiu. Wszelkich informacji udzielamy w biurze OIPiP pod nr tel. 48 360 69 60
mgr Mariola Łodzińska
Przewodnicząca ORPiP w Radomiu
ZAPRASZAMY
położne środowiskowe/rodzinne, położne
DO UDZIAŁU W CYKLICZNYCH
WARSZTATACH EDUKACYJNYCH
DLA POŁOŻNYCH I PIELĘGNIAREK
Termin: 29.04.2011 (piątek)
Godzina: 12.00 - 14.30
Miejsce: Ośrodek Szkoleniowy OIPiP Radom, ul. Pułaskiego 9
/parter w budynku Kolegium Nauczycielskiego
od tylnej strony marketu Carrefour/
Tematyka spotkania:
Pierwsza pomoc przedmedyczna w stanach zagrożenia życia noworodków i niemowląt.
Standardy postępowania. Witamina D znana i nieznana.
Znaczenie suplementacji witaminą D u niemowląt oraz u kobiet w okresie ciąży i laktacji.
Wszystkie uczestniczki otrzymają:
•certyfikat uczestnictwa w niniejszym spotkaniu
•skrypty tematyczne
•interesujące materiały promocyjne (w przerwie pomiędzy wykładami zapraszamy na poczęstunek)
Zgłoszenia uczestnictwa proszę dokonać telefonicznie!!!
W Okręgowej Izbie Pielęgniarek i Położnych w Radomiu
pod numerem tel.: 48 360 69 60 (o udziale decyduje kolejność zgłoszeń!)
Udział w zajęciach jest bezpłatny, wykłady są w ramach cyklicznych spotkań organizowanych we współpracy z OIPiP
w Radomiu.
32
Wokół Czepka
OGŁOSZENIA, PODZIĘKOWANIA
33
Wokół Czepka
Dyrektor Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w Lipsku
w porozumieniu z
Okręgową Izbą Pielęgniarek i Położnych w Radomiu
ogłasza konkursy na stanowiska
Pielęgniarki Oddziałowej Oddziału:
Wewnętrznego
Reumatologicznego
Rehabilitacyjnego
Psychiatrycznego dla przewlekle chorych
oraz
Położnej Oddziałowej Oddziału Ginekologiczno-Położniczego
Kandydaci spełniający wymogi kwalifikacyjne określone
w Roz. Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1999r. /Dz. U. Nr. 30 poz. 300/
proszeni są o składanie dokumentów (kserokopie poświadczone za zgodność z oryginałem) określonych
w §11 w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 sierpnia 1998r. /Dz. U. Nr 115 poz.749 §11,
oraz
Dz. U. z 2000r Nr 45 poz. 530 / w terminie 30 dni od daty ukazania się niniejszego ogłoszenia w ,,Rzeczpospolitej,,
pod adres:
Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Lipsku
27-300 Lipsko, ul. Śniadeckiego 2
z dopiskiem na kopercie ,,Konkurs na stanowisko ………………………....,,
z podanym imieniem , nazwiskiem i adresem do korespondencji.
O terminie i miejscu przeprowadzenia konkursu kandydaci zostaną powiadomieni na piśmie.
XX-lecie samorządu zawodowego
1991 – 2011
Szanowne Koleżanki i Koledzy, Pielęgniarki, Pielęgniarze i Położne !!!
Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych w Radomiu
ma zaszczyt zaprosić na uroczystą Galę związaną z przypadającymi w tym roku
obchodami XX- lecia Samorządu Zawodowego Pielęgniarek i Położnych połączonego z obchodami Międzynarodowego Dnia Pielęgniarki, Położnej, która odbędzie
się w dniu 28 maja 2011 roku o godz. 11.00 ( sobota )w Sali Koncertowej Szkoły
Muzycznej w Radomiu przy ul. 25 Czerwca 70
Program uroczystości:
1.
Prezentację multimedialną z 20 lat istnienia samorządu zawodowego
2.
Odznaczenia osób zasłużonych na rzecz samorządu
3.
Przerwa kawowa
4.
Występ Jerzego Kryszaka
5.
Występ Zespołu VOX
Udział w obchodach dla pielęgniarek/pielęgniarzy i położnych, członków OIPiP w Radomiu jest bezpłatny.
Przewidziano około 300 miejsc wobec czego ze względów organizacyjnych przyjmowane będą zgłoszenia imienne
do 19 maja 2011 przesłane drogą e-mailową [email protected], telefonicznie i faxem pod nr 48 360 69 60 lub osobiście.
Decyduje kolejność zgłoszeń.
Serdecznie zapraszamy wszystkie osoby chętne do wzięcia udziału w uroczystościach licząc na wspaniałą zabawę.
34
Wokół Czepka
RODZINNY PIKNIK INTEGRACYJNY w STAREJ MIŁOSNEJ 4 CZERWCA 2011 r.
W grudniu 2010r Okręgowa Rada podjęła decyzję o przystąpieniu Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Radomiu do
Mazowieckiego Forum Samorządów Zaufania Publicznego w skład, którego wchodzą samorządy zaufania publicznego działające na obszarze województwa mazowieckiego. Inicjatorem powstania Forum była Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie.
Do zadań Mazowieckiego Forum Samorządów Zaufania Publicznego należy:
1. Inicjowanie i wyrażanie opinii wobec organów władzy i administracji państwowej dotyczących rozwiązań prawnych w przedmiocie działania samorządów zawodowych służących polepszeniu sytuacji faktycznej i prawnej obywateli,
2. Tworzenie właściwych warunków do wykonywania ustawowych zadań przez członków
samorządu,
3. Integrowanie środowisk zawodowych,
4. Występowanie w obronie grupowych interesów członków izb,
5. Organizowanie akcji samopomocowych na rzecz członków samorządów zawodowych,
szczególnie w wypadkach klęsk żywiołowych,
6. Konsultowanie i wymiana doświadczeń w przedmiocie działalności samorządowej,
w tym dotyczących podnoszenia kwalifikacji zawodowych członków samorządu,
7. Wykonywanie innych zadań wynikających z wniosków uczestników Forum i przepisów
prawa.
Wspólnie powstała propozycja zoorganizowania rodzinnego pikniku integracyjnego, którego program zamieszczamy poniżej.
Zapraszamy gorąco koleżanki i kolegów z rodzinami mając nadzieję na świetną rodzinną zabawę.
Wstęp wolny dla członków OIPiP w Radomiu z rodzinami.
„KAŻDY PRZECIEŻ POCZĄTEK TO TYLKO CIĄG DALSZY
A KSIĘGA ZDARZEŃ ZAWSZE OTWARTA W POŁOWIE”
(W. Szymborska)
Koleżance
HALINIE BARWICKIEJ
Pielęgniarce Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii Radomskiego Szpitala Specjalistycznego
Serdeczne podziękowania za odpowiedzialną i sumienną pracę pełną trudu i poświęcenia
w niesieniu pomocy oraz za życzliwość i ciepło, którym nas otaczała.
Życzymy zdrowia, radości i pogody ducha.
Koleżanki i koledzy z Oddziału Anestezjologii i Int. Terapii
Oraz Okręgowa Rada Pielęgniarek i Położnych w Radomiu
Podziękowanie
Pielęgniarce Oddziałowej - Oddziału Ortopedii „A”
w Woj. Szp. Spec w Radomiu oraz całemu personelowi pielęgniarskiemu za wzorową postawę, profesjonalną opiekę, życzliwość i wsparcie w trudnych dla
mnie dniach po operacji składa wdzięczna pacjentka
Elżbieta Glinka
z Łodzi.
Dziękuję bardzo oddziałowi położniczo-ginekologicznemu
na Józefowie za wspaniałą opiekę - pracę z zaangażowaniem i sercem jaką okazywał nam personel medyczny
podczas pobytu.
Dziękuję
Serdeczne podziękowania składam również
oddział oneonatologii za troskliwą
i profesjonalną opiekę nad moim dzieckiem.
Małgorzata Maj
35
Z ŻAŁOBNEJ KARTY
Wokół Czepka
Żegnaj Basiu!
„Odeszłaś tak wcześnie, że ani uwierzyć, ani się pogodzić.
Śmierć tak punktualna, że zawsze przychodzi nie w porę”
Z głębokim żalem i smutkiem pożegnaliśmy koleżankę, pielęgniarkę Barbarę Bedka, która swoje zbyt krótkie życie
zakończyła w dniu 14 lutego 2011 roku. Całe swoje zawodowe życie poświęciła ludziom psychicznie chorym, pracując na ich
rzecz przez prawie 40 lat. Zamiast cieszyć się życiem na zasłużonej emeryturze zmagała się z cierpieniem i chorobą jakby tego
cierpienia i smutku było mało w pracy z ludźmi chorymi i cierpiącymi. Zawsze oddana i czujna w każdej trudnej sytuacji, których
na psychiatrii nie brakuje, niosąca pomoc i wsparcie nie tylko pacjentom ale również młodszym koleżankom, które stawiały
pierwsze w pracy kroki. Otwarta na cierpienie drugiego człowieka, wierna swoim ideałom na tyle mocno, że zaszczepiła te cechy
w córce, która poszła w ślady matki i została pielęgniarką.
Śmierć to spokój dla jednych cierpienie dla innych, ale nie powinna wyzwalać w nas negatywnych uczuć warto natomiast
pielęgnować wspomnienia o ludziach, którzy tak wiele wnieśli w życie innych a z pewnością Basia do takich należała. Pamięć
o niej pozostanie w nas.
Kondolencje dla całej rodziny na ręce
Córki Agnieszki składają pielęgniarki
Oddziału P-6 oraz Okręgowa Rada
Pielęgniarek i Położnych w Radomiu
Naszej drogiej Koleżance
Halince Bonieckiej
Pielęgniarce Oddziałowej Oddziału Ginekologiczno - Położniczego
Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego
wyrazy głębokiego współczucia
z powodu śmierci Mamy
Składa w imieniu ORPiP
Przewodnicząca Mariola Łodzińska
36

Działy tematyczne - Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych

Transkrypt

Podobne dokumenty