biuletyn nr 70 - Parafia Św. Floriana w Elblągu
Transkrypt
biuletyn nr 70 - Parafia Św. Floriana w Elblągu
Ogłoszenia duszpasterskie 1 . We wtorek, 6 stycznia, będziemy obchodzić uroczystość Objawienia Pańskiego, u nas nazywana uroczystością Trzech Króli. Głosi ona, że Syn Boży, posłany przez Ojca na świat, objawił się ludziom jako Zbawiciel całego stworzenia. Hołd, jaki składają Mu Mędrcy ze Wschodu, jest znakiem, że i poganie zostali powołani do wiary. Podczas Mszy św. poświęcimy kredę i kadzidło. Tą właśnie kredą, zgodnie z pradawnym zwyczajem, kreślimy na drzwiach naszych domów i mieszkań pierwsze litery imion Trzech Mędrców: Kacpra, Melchiora i Baltazara. Pragniemy przez to podkreślić, że jak ci Mędrcy ze Wschodu, również i my szukamy Chrystusa i radujemy się z Jego odnalezienia. Ten znak stanowi też wobec innych świadectwo naszej wiary. Msze św. w Uroczystość Objawienia Pańskiego są odprawiane w porządku niedzielnym. 2. Po raz pierwszy w naszym mieście odbędzie się 6 stycznia Orszak Trzech Króli. Wydarzenie to, które w tym roku obejmie ponad 300 miast, przywraca starą polską tradycję jasełek ulicznych- radosnych, wielobarwnych grup rozśpiewanych i uśmiechniętych kolędników głoszących na ulicach Radosną i Dobrą Nowinę o narodzeniu Jezusa. W tym dniu możemy być jak Trzej Mędrcy- ujrzeć światło betlejemskiej gwiazdy, pójść za nią i odnaleźć Prawdę, Dobro i Piękno. Orszak rozpocznie się na Placu Jagiellończyka o godz.13.00 a zakończy się około godz.15.00 przy katedrze św. Mikołaja. 3. Po Bożym Narodzeniu i po Nowym Roku rozpoczyna się czas wizyt duszpasterskich w naszych domach, czyli tak zwanej kolędy. Nieprzypadkowo kolęda odbywa się po świętach Bożego Narodzenia, kiedy to wspominamy przyjście Boga na ziemię. Kolęda jest oficjalną wizytą duszpasterską kapłana, który przychodzi w imieniu Chrystusa nawiedzić nasze rodziny, spotkać sie w naszych domach, by na wspólnej modlitwie prosić Boga o Jego błogosławieństwo w tym Nowym Roku. Plan kolędy w tym tygodniu jest następujący: - w poniedziałek 5.01 – ul. Czarnieckiego - w środę 7.01 – ul. Szwoleżerów - w czwartek 8.01 – ul. Ułańska 2 A ( blok) - w sobotę 10.01 – ul. Saperów 9, 11, 13. 4. Przez cały czas kolędy Msze św. od wtorku do soboty będą w naszej świątyni o godz.10.00 W sobotę zapraszam na Msze Św. na godz. 10 wszystkich członków Żywego Różańca i sympatyków a po Mszy św. zapraszamy na spotkanie opłatkowe. Biuletyn Parafialny Parafii p.w. św. Floriana NR 70; II NIEDZIELA PO BOŻYM NARODZENIU; STYCZEŃ 2015 Życzenia na Nowy Rok 2015 „ Niech Cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni swoje Oblicze nad Tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje Oblicze i niech Cię obdarzy pokojem” / z księgi Powtórzonego Prawa/ Błogosławieństwo posiada moc spełnienia Tego, co jego słowa wyrażają, źródło ma bowiem w Bożej szczodrobliwości, przyjmując je otrzymujemy dostęp do niezmierzonych bogactw Bożej dobroci i Bożej Miłości. Kalendarz liturgiczny: 6 I Objawienie Pańskie 7 I św. Rajmunda z Penyafort Cytat tygodnia: „Wyznanie wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości” Św. Jan Paweł II Życzymy w tym 2015 roku przede wszystkim Bożego błogosławieństwa, opieki Matki Najświętszej, zdrowia, radości i wszelkiej pomyślności oraz niegasnącej nadziei i optymizmu. Niech wiara i miłość nieustannie goszczą w Waszych sercach i rodzinach ks. proboszcz Andrzej Klukowski ks. Radosław Robak ks. Ryszard Półtorak Proroctwa o przyjściu Mesjasza Tekst prorocki, który najmocniej przemawiał do świadomości żydowskiej, wskazując na datę przyjścia mesjasza, pochodzi z Księgi Daniela (7, 13-14; 9, 24). Znajduje się w tym proroctwie (9, 24) jedyne w Starym Testamencie bardzo konkretne czasowe wskazanie wypełnienia się tej zapowiedzi. Z tego prorockiego tekstu dowiadujemy się, że mesjasz ma narodzić się po upływie „siedemdziesięciu tygodni”. Dla wszystkich komentatorów jest oczywiste, że nie chodzi tu o tygodnie, lecz o siedmiolecia. W języku hebrajskim wyraz shabhuim oznacza bowiem „siedmiolecie”. Tak więc proroctwo mówi, że mesjasz przyjdzie na świat po upływie siedemdziesięciu siedmioleci (490 lat) od wydania dekretu króla Artakserksesa (458 – 457 przed Chrystusem) lub jak twierdzą inni – od dekretu Cyrusa w 538 r. Jedno jest pewne: że proroctwo to wskazuje na przyjście mesjasza w latach, w których żył Chrystus. Jest to rzecz niezwykła, że tylko jeden raz w Starym Testamencie została podana w przybliżeniu data przyjścia mesjasza i rzeczywiście stała się ona dla chrześcijan początkiem ery mesjańskiej. Wykopaliska w Qumran potwierdzają, że taką właśnie interpretację proroctwa Daniela głosili żydowscy mnisi znad Morza Martwego, którzy mieli wielki autorytet w całym Izraelu w dziedzinie tłumaczenia Pisma św. Również inne wpływowe środowiska w Izraelu obliczały czas przyjścia mesjasza, władcy świata, w podobny sposób i ten fakt wyjaśnia, dlaczego w czasach Chrystusa tak żywe i powszechne było wśród Żydów oczekiwanie na przyjście mesjasza. Zgodnie z tymi wierzeniami czas mesjański miał się zacząć około 20 lat przed narodzeniem Chrystusa. W tym właśnie okresie Żydzi oczekiwali przyjścia tajemniczego mesjasza. Trzeba również pamiętać, że Jezus Chrystus, nazywając siebie „Synem człowieczym”, wielokrotnie wskazywał, że to proroctwo wypełniło się w Jego osobie. Drugi tekst prorocki znajduje się w Księdze Rodzaju: „Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!” (Rdz 49, 10). Berło zostało zabrane Judzie w czasach Chrystusa; wtedy panował Herod Wielki, ostatni żydowski król, a po jego śmierci państwo Izrael straciło wszelką autonomię aż do 1948 r. Żydzi z czasów Chrystusa ściśle wiązali utratę niepodległości i panowanie Rzymian z tekstem proroctwa Jakuba (Rdz 49, 10). Dla Żydów, którzy uwierzyli w Chrystusa, stało się oczywiste, że to On jest oczekiwanym mesjaszem. Ci natomiast, którzy Go odrzucili, zmienili interpretację tego proroctwa, twierdząc, że mówi ono o całym narodzie izraelskim, a nie o konkretnej osobie. Czyż nie jest zastanawiający fakt, że Żydzi ostatecznie ustalili kanon 24 ksiąg Biblii Starego Testamentu, bez możliwości jego poszerzenia, właśnie w czasach Jezusa? W ten sposób uznali, że Boże Objawienie osiągnęło swoją pełnię. Na dodatek świątynia jerozolimska została całkowicie zniszczona w 70 r. W związku z tym kończy się kapłaństwo starotestamentowe i składanie ofiar. Po żydowskich powstaniach przeciwko okupacji rzymskiej w 70 i 132 roku następuje całkowite rozproszenie Żydów po całym świecie. Tajemnica gwiazdy betlejemskiej W Ewangelii wg św. Mateusza czytamy: „Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: »Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon«” (Mt 2, 1-2). W grudniu 1603 r. słynny niemiecki astronom Johannes Kepler zauważył nałożenie się na siebie (koniunkcję) Saturna i Jupitera, co dawało bardzo silne światło. Po dokładnych obliczeniach Kepler stwierdził, że podobne zjawisko mogło mieć miejsce w roku kiedy narodził się Chrystus. Ku swojemu zdumieniu astronom ten odkrył komentarz do Pisma św. napisany przez rabina Abarbanela, z którego to tekstu wynika, że Żydzi wierzyli, iż mesjasz przyjdzie na świat dokładnie wtedy, gdy światło Jupitera i Saturna w konstelacji Ryb nałoży się na siebie. Jak się okazuje, takie przekonanie było powszechne w narodzie izraelskim. Potwierdza to średniowieczny hebrajski komentarz do Księgi Daniela. Jest naukowo stwierdzone, że sławna starożytna babilońska szkoła astrologiczna z miasta Sippar nad Eufratem nauczała, iż od 7 roku przed Chrystusem należy w Palestynie oczekiwać przyjścia na świat „władcy świata”. Odnalezienie i odczytanie pisma klinowego kalendarza gwiezdnego z Sippar w 1925 r. dowodzi tego, że babilońscy astronomowie stwierdzili, iż w roku narodzin Chrystusa wyjątkowo aż trzy razy była widziana koniunkcja Jupitera i Saturna (29.05., 1.10. i 5.12.). Tego rodzaju nałożenie się na siebie tych dwóch ciał niebieskich następuje tylko jeden raz na 794 lata. Wiarygodność tych danych potwierdza współczesna astronomia. W Berlinie przechowywany jest tak zwany stół planetarny. Jest to papirus, na którym egipscy astronomowie precyzyjnie zapisali wszystkie ruchy planet od 17 roku przed Chrystusem do 10 roku po Chrystusie. Obserwacje te potwierdzają obliczenia Keplera, że w roku narodzenia Chrystusa wystąpiła koniunkcja Jupitera z Saturnem, która była najbardziej widoczna w rejonie basenu Morza Śródziemnego.