Jak Świadkowie Jehowy obchodzili uroczystość Wszystkich Świętych?

Transkrypt

Jak Świadkowie Jehowy obchodzili uroczystość
Wszystkich Świętych?
Uroczystość Wszystkich Świętych jest droga wszystkim katolikom. A Świadkom Jehowy? Też to święto
było im przydatne kiedyś, gdy na przykład zakłócali przez megafony swoimi kazaniami spokój na
cmentarzach. Dziś również Świadkowie Jehowy przygotowują się w pewien sposób do tej uroczystości.
Jak? Odpowiada na to pytanie nasz artykuł.
Właściwie można powiedzieć, że głosiciele Towarzystwa Strażnica nigdy w typowy dla katolików
sposób nie obchodzili dnia Wszystkich Świętych, to znaczy w dniu 1 listopada.
Jednak mają oni u siebie w dawnych latach pewien obyczaj, który przypomina nasz zwyczaj! To nie
jedną osobę zadziwi.
Oto jakie rozdziały zamieszczamy w naszym artykule:
Śmierć C. T. Russella 31 października i wizyty na cmentarzu w tym dniu
Inne formy ‘obchodzenia’ Wszystkich Świętych przez Towarzystwo Strażnica
Dzień narodzin dla nieba w chrześcijaństwie
Śmierć C. T. Russella 31 października i wizyty na cmentarzu w tym dniu
Rozpocznijmy tu od stwierdzenia dotyczącego dnia śmierci C. T. Russella (1852-1916), założyciela i
prezesa Towarzystwa Strażnica. Zmarł on 31 października 1916 roku:
„W końcu nadszedł oczekiwany dzień – 1 października roku 1914. »Czasy pogan« się skończyły, ale
spodziewane wywyższenie kościoła do niebiańskiej chwały nie nastąpiło. Nie doszło do tego również później,
do chwili śmierci Russella, który zmarł 31 października 1916 roku. Zamiast tego na wyczekujących spotkania
z Oblubieńcem spadły wielkie trudności i prześladowania” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 21 s. 17).
Widzimy, że C. T. Russell zmarł 31 października, a więc w dniu w którym ‘obchodzone’ jest,
szczególnie w USA, tak zwane Halloween.
1
Oczywiście zbieżność tych wydarzeń jest tylko przypadkowa, dlatego Halloween pozostawiamy na
boku, a zajmiemy się tu tylko dniem śmierci wspomnianego prezesa.
Jeszcze tylko warto zauważyć, że spodziewano się wtedy zabrania do nieba wszystkich zwolenników C.
T. Russella, jak podaje powyższy cytat.
Nie da się zaprzeczyć, że dzień 31 października stał się od wtedy bardzo ważną datą dla Towarzystwa
Strażnica. Nawet jego posiedzenia statutowe przeniesiono ze stycznia na 31 października (!), właśnie z
powodu pamiątki śmierci prezesa i jego ‘zabrania do nieba’ tego dnia. Oto relacja o tym:
„Następnie zmieniona została data samych wyborów; do tej pory wybory odbywały się 3 Stycznia, obecnie
zaś będą odbywać się 31 Października. Dzień ten, jest dla nas pamiętnym z powodu przemiany drogiego nam
brata K. T. Russell’a. Zatem następne wybory odbędą się 31 października 1923 r.” (Strażnica 01.02 1920 s.
48 [ang. 15.01 1920 s. 31]).
Ale to nie wszystko.
Okazuje się bowiem, że dzień 31 października stał się w tamtych latach dniem nawiedzenia grobu C. T.
Russella i już w dniu pogrzebu mówiono o jego „pierwszych narodzinach dla nieba”. Oto relacje z tych
uroczystości i wizyt:
(...) celebrate in our hearts the first Heavenly birthday of our beloved Pastor Russell (ang. Strażnica
01.12 1916 s. 6020 [reprint]).
„Zatem zdaje się odpowiedniem, by na szpaltach naszego pisma w teraźniejszym czasie zrobić uwagę,
że w minionym październiku 1917 roku była rocznica jego uwielbienia [ang. glorification]” (Strażnica Nr 1,
1918 s. 3 [ang. 01.11 1917 s. 6159, reprint]).
Altogether the year 1918 will be the banner year for conventions. It is expected that the Pastor Russell
Memorial Convention at Pittsburgh Oct. 31 – Nov. 1-3, will be the principal one of the year. (ang. Strażnica
15.10 1918 s. 6349 [reprint]).
Tłumaczenie: Koniec końców rok 1918 będzie tematem przewodnim zgromadzeń. Spodziewamy się, że
Zgromadzenie ku pamięci Pastora Russella w Pittsburgu w dniach 31 października – 1-3 listopada będzie
najważniejszym z nich w tym roku.
2
„Podczas konwencyi wielu z braci odwiedziło grób Brata Russella, a 31-go października – w rocznicę jego
zmiany – wielka liczba zgromadziła się na cmentarzu i odbyła tam zebranie ku uczczeniu naszego
umiłowanego Pasterza, który poszedł po swoją nagrodę do królestwa” (Strażnica 01.01 1921 s. 5 [ang. 15.12
1920 s. 373]).
„Nazajutrz po publicznym wykładzie, a mianowicie w poniedziałek 31-go października, przypada rocznica
przeniesienia Brata Russell’a do chwały. Byłoby zatem stosowną rzeczą z kilku względów, aby w dniu tym
klasy wszędzie rozesłały wszystkich, którzy mogą wziąć w tem udział, celem wspólnej i zgodnej nad
sprzedażą tych książek” (Strażnica 15.11 1921 s. 344 [ang. 15.10 1921 s. 311]).
„W poniedziałek trzydziestego pierwszego, kiedy to przypada rocznica przemiany Brata Russell’a do
chwały, przyjaciele zgromadzili się po południu na cmentarzu, gdzie odbyto posługi ku uczczeniu jego
pamięci, które trwały krótko z powodu nieprzyjaznego stanu powietrza. Zgromadzeni otrzymali mały
upominek w postaci widoku gruntu i kamiennej piramidy na grobie. Chociaż ceremonie były krótkie jednak
bardzo serdeczne i przywiodły na pamięć wiele wspomnień przeszłości oraz wiernej służby naszego
umiłowanego Pastora. Chociaż wszyscy odczuwali jego brak, wszyscy radowali się jednak, że przeszedł do
wiecznej nagrody, gdzie zawsze znajduje się z Panem” (Strażnica 01.01 1922 s. 3 [ang. 15.12 1921 s. 371]).
„Dziesięć miljonów tych gazetek zostało wydrukowanych na Stany Zjednoczone w języku Angielskim, a
także miljon na Australję i Kanadę; 31-go Października, w rocznicę przemiany Brata Russell’a, te były
rozdawane w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie” (Strażnica 15.02 1923 s. 54 [ang. 15.12 1922 s. 390]).
Później kierownictwo Towarzystwa Strażnica prawdopodobnie zaprzestało organizować wizyty przy
grobie C. T. Russella w dniu 31 października. Nie publikuje już ono relacji o takowych odwiedzinach grobu
dawnego prezesa.
Po śmierci prezesa C. T. Russella (zm. 1916) w Towarzystwie Strażnica nadal istniało zainteresowanie
Wielka Piramidą. W roku 1919 postawiono obok grobu C. T. Russella miniaturę piramidy, a kawałki kamieni
z niej pochodzące sprzedawano. Uwieczniano ją też na pamiątkowych fotografiach. Dziś Towarzystwo
Strażnica podaje też jak trafić w miejsce pochówku tego prezesa. Oto fragmenty o tych faktach:
„Każdy wyznawca prawdy pragnący mieć odłamek skalny może wysłać pieniądze pocztą, aby pokryć
transport kawałka wielkości jajka i dodatkową opłatę, aby opłacić Towarzystwu za trud pakowania przesyłki.
Najlepiej będzie, jeśli członkowie klasy będą zamawiać zbiorowo” (Souvenir Report of the Bible Student’s
Convention Pittsburgh, Pa. January 2-5, 1919 s. 7).
3
„W poniedziałek trzydziestego pierwszego, kiedy to przypada rocznica przemiany Brata Russell’a do chwały,
przyjaciele zgromadzili się po południu na cmentarzu, gdzie odbyto posługi ku uczczeniu jego pamięci, które
trwały krótko z powodu nieprzyjaznego stanu powietrza. Zgromadzeni otrzymali mały upominek w postaci
widoku gruntu i kamiennej piramidy na grobie” (Strażnica 01.01 1922 s. 3).
„POŁĄCZONY CMENTARZ. Świadkowie Jehowy nie czczą miejsc pochówku, lecz niektórzy pragną
zwiedzić parcelę cmentarną, na której był pochowany C. T. Russell. Skręć na prawo z ulicy Perrysville na
ulicę Cmentarną. Połączony cmentarz jest ostatnim cmentarzem na tej drodze. Kilka jardów za repliką
piramidy jest podjazd, który prowadzi do parceli Towarzystwa”. (UNITED CEMETERY. Jehovah’s Witnesses
do not revere burial places, but some desire to visit the Watch Tower Society’s burial plot where C. T. Russell
was buried. Turn right off Perrysville Avenue on to Cemetery Lane. The United Cemetery is the last cemetery
on this road. A few yards beyond the replica of a pyramid is a driveway that takes one near the Society’s plot
– Centennial of the Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania 1884-1984, 1984 s. 30).
Czyli, jak widzimy, Towarzystwo Strażnica obchodziło nie Wszystkich Świętych, ale jednego świętego, bo
tylko tylu miało swoich szczególnie wybranych.
Natomiast to, że obchodziło „dzień narodzin dla nieba” 31 października, a nie 1 listopada we Wszystkich
Świętych, to już tylko ‘zbieg okoliczności’, iż C. T. Russell nie zmarł dzień później.
Interesujące jest to, że dla swych potrzeb ‘teologicznych’ Towarzystwo Strażnica potrafiło nawet
‘zamienić’ datę 31 października na 1 listopada:
„Pozafigura tego wypada około 1 listopada, 1916 roku, na dzień śmierci Pastora Russella, kiedy
kościelnictwo rozpoczęło swą śmiertelną walkę z siłami robotników i anarchii, w znaczeniu literalnem...”
(Dokonana Tajemnica 1925 s. 551).
Trzeba dodać, że C. T. Russell pełnił po swej śmierci dla Towarzystwa Strażnica prawdziwą funkcję
„świętego”, który z nieba ponoć wspomagał pracę tej organizacji. Oto teksty mówiące o tym, publikowane aż
do roku 1927:
„Wiersz ten [Ap 8:3] wskazuje, że chociaż Pastor Russell przeszedł poza zasłonę, to jednak ciągle jeszcze
zarządza każdym szczegółem dzieła żniwa” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 170).
„Ale wierząc silnie, że »praca jego pójdzie za nim«, utrzymujemy, że nadzoruje on, z rozkazu Pańskiego, tę
pracę, która ma być jeszcze spełniona” (jw. s. 305).
4
„Przeto nasz drogi Brat, znajdując się obecnie w chwale, bezwątpienia interesuje się pracą żniwa i zapewno
jest mu dozwolone od Pana, by wywierać mocny wpływ na tę pracę. (Obj. 14:17) Nie byłoby niewłaściwem
powiedzieć, że ma on przywilej wykonywania rzeczy, mające łączność z dziełem żniwa, które nie mógł
wykonać, będąc z nami. Chociaż przyznajemy, że nasz Pan jest Mistrzem i Kierownikiem dzieła żniwa, to
jednak uważamy, że daje on przywilej Swym świętym mieć udział w pracy na drugiej stronie zasłony, a tak
świętym w Niebie i na ziemi dany jest honor zakończenia na tej stronie spraw, które są przygotowaniem do
ustanowienia Królestwa w Chwale” (Strażnica Nr 1, 1918 s. 6; ang. Strażnica 01.11 1917 s. 6161 [reprint]).
Dopiero w roku 1934 Towarzystwo Strażnica oficjalnie i dwukrotnie zaprzeczyło temu, by C. T. Russell i inni
zmarli pomazańcy mieli udział w nadzorowaniu pracy Świadków Jehowy na ziemi:
„Żaden z zastępu świątyni nie będzie tak nierozsądny, aby przypuszczał, że ten w niejakim czasie
przebywający w zastępie razem z braćmi brat, który umarł i poszedł do nieba, obecnie poucza świętych na
ziemi i kieruje ich do dzieła. Wniosek taki ma uczucie »grzechu Samarji«” (Strażnica 01.07 1934 s. 196 [ang.
01. 05 1934 s. 132]).
„Nikt z kompanii świątyni nie powinien być tak nierozsądny, by uważać, że jacyś bracia (czyli braterstwo)
będący swego czasu wśród nich, a którzy zmarli i poszli do nieba, udzielają teraz wytycznych świętym na
ziemi i nadzorują ich w prowadzonym przez nich dziele” (Jehovah 1934 s. 191).
Warto wspomnieć, że przez wiele lat Towarzystwo Strażnica dziedziczyło po C. T. Russellu ‘testament’
bliskości końca:
„Kler powiada, że przepowiednie Pastora Russell’a o rychłym ucisku i ustanowieniu Królestwa Bożego na
ziemi wypełnią się dopiero za setki a może tysiące lat. (...) Jehowa mówi, że rzeczy ogłoszone przez Jego
sługę, Pastora Russell’a nie będą długo oczekiwać na wypełnienie, ponieważ nadszedł czas na ich
wypełnienie” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 487).
Inne formy ‘obchodzenia’ Wszystkich Świętych przez Towarzystwo Strażnica
Poniżej opiszemy następujące formy ‘obchodzenia’ Wszystkich Świętych przez Świadków Jehowy:
Pisanie o Wszystkich Świętych
5
Zakłócanie Wszystkich Świętych na cmentarzach
Rozmawianie o Wszystkich Świętych i Halloween
„Świadczenie na cmentarzach”
Upamiętnienie rocznic śmierci jako ekwiwalent święta
Pisanie o Wszystkich Świętych
Oczywiście dziś Świadkowie Jehowy uważają, że Wszystkich Świętych to pogańskie święto. Ich
podręcznik w rozdziale pt. Święta i zwyczaje, które nie podobają się Bogu podaje:
„W niektórych krajach, aby uczcić katolickich »świętych«, 1 listopada obchodzi się Dzień Wszystkich
Świętych. Przyczyny, dla których wybrano akurat tę datę, są niejasne. Dzieło New Catholic Encyclopedia
wiąże ją z Celtami, poganami zamieszkującymi w starożytności Wyspy Brytyjskie i inne części Europy:
»Ponieważ na 1 listopada przypadał (...) początek celtyckiej zimy, prawdopodobnie właśnie w tym dniu
oddawano cześć wszystkim świętym. Święto to mogło też być odpowiedzią chrześcijan na druidyczne święto
zmarłych, zwane Samhain«, obchodzone w czasie pełni księżyca najbliższej 1 listopada” („Trwajcie w
miłości Bożej” 2008 s. 152-153).
Mało tego, Towarzystwo Strażnica koniecznie chce połączyć chrześcijańskie święto z pogańskim
Halloween:
„Wszystkich Świętych i Halloween. W innym źródle czytamy: »Ślady zwyczajów związanych z wigilią
Wszystkich Świętych (Halloween) można znaleźć w ceremoniach druidów z czasów przedchrześcijańskich.
Celtowie obchodzili święta ku czci dwóch głównych bóstw: boga słońca i boga zmarłych (...), którego święto
przypadało na dzień 1 listopada, początek celtyckiego nowego roku. Święto zmarłych stopniowo włączono do
rytuałów chrześcijańskich« (The Encyclopedia Americana)” (Czego naprawdę uczy Biblia? 2005, 2013 s.
223).
Patrz też np. art. pt. Prawda o Halloween (Przebudźcie się! Nr 9, 2013 s. 6-9).
Tak więc czcimy pogańskich bogów, a nie chrześcijańskich świętych i obchodzimy Halloween na
cmentarzach, zdaje się sugerować Towarzystwo Strażnica!
Zakłócanie Wszystkich Świętych na cmentarzach
6
Wydaje się, że aż do roku 1938 nie przeszkadzała Świadkom Jehowy nasza uroczystość Wszystkich
Świętych. W dawnych publikacjach Towarzystwa Strażnica nie sposób znaleźć jakichś krytycznych tekstów
na jej temat. Nie wskazuje też takich angielski skorowidz obejmujący lata 1930-1985. Krytyka pojawia się nie
wcześniej jak w roku 1945 w angielskim czasopiśmie Świadków Jehowy pt. Consolation, co podaje
wspomniany skorowidz:
All Souls’ Day (Day of the Dead): (...) g45 11/7 17-19 (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s.
396).
Nawet ten poniższy tekst o roku 1938 nie był może jakąś krytyką Wszystkich Świętych, ale celową
prowokacją, by na siebie zwrócić uwagę na cmentarzach:
„Pod koniec 1938 roku nareszcie dotarły nagrania z orędziem Królestwa w języku portugalskim. W Dniu
Zmarłych z samochodu z megafonem, który jeździł od cmentarza do cmentarza, odtwarzano takie
nagrania, jak: »Gdzie są umarli?«, »Jehowa« oraz »Bogactwo«. Wysłuchało ich ponad 40 000 osób
odwiedzających groby! Śmiałe publiczne rozgłaszanie prawd biblijnych nie podobało się oburzonym
duchownym, którzy często naciskali na lokalne władze, by uciszyły samochód z megafonem. Siostra Yuille
wspominała, jak pewnego razu wokół auta zebrał się tłum podburzony przez miejscowego księdza. Ale
przybył też burmistrz z policjantami, który wysłuchał całego programu i przyjął literaturę biblijną. Tego dnia
nie doszło do żadnych zamieszek” (Strażnica luty 2016 s. 32).
Zauważmy, że słowa „Tego dnia nie doszło do żadnych zamieszek” jednak potwierdzają, że innymi
czasy były takowe zamieszki, o które pewnie Towarzystwu Strażnica chodziło.
Dziwne to zachowanie głosicieli tej organizacji, którym chodziło pewnie głównie o to, by zakłócić
megafonami chwile spokoju, refleksji i modlitwy nad grobami zmarłych. A przecież Towarzystwo Strażnica
chwali się swoją niby tolerancją wobec innych i ich świąt:
„Ale nie mamy nic przeciw temu, żeby inni obchodzili takie święta, ani nie próbujemy im w tym
przeszkadzać” (Świadkowie Jehowy a szkoła 1990 s. 21).
Rozmawianie o Wszystkich Świętych i Halloween
A jak dziś Świadkowie Jehowy obchodzą Wszystkich Świętych?
7
Postawimy tu śmiałą tezę, że w Towarzystwie Strażnica obchodzi się to święto, ale robi się to ‘inaczej’!
No właśnie, ale jak?
Otóż od wielu lat, gdy Towarzystwo Strażnica odrzuciło zwyczaj upamiętniania dnia śmierci C. T. Russella,
organizacja ta nie daje swoim głosicielom zapomnieć o istnieniu uroczystości Wszystkich Świętych.
Bardzo często Świadkowie Jehowy otrzymują artykuły na jego temat. Mają oni koniecznie z nim się zapoznać
i dzielić się swoją wiedzą o nim na prawo i lewo. Również mają kolportować publikacje o nim! Dziwne to
zachowanie, jak na wyznanie, które nie obchodzi tego święta i któremu ponoć nie przeszkadza ono, jak
podano w powyżej cytowanej broszurze pt. Świadkowie Jehowy a szkoła.
Aby nie być gołosłownym wymieńmy tu niektóre publikacje Towarzystwa Strażnica o Wszystkich Świętych:
„Jak proponować czasopisma
(...) Jak pan zapewne zauważył, święto Halloween, odpowiednik wigilii Wszystkich Świętych, zyskuje coraz
większą popularność również w naszym kraju...” (Nasza Służba Królestwa Nr 9, 2001 s. 1).
„Omawianie broszury o Szkole. Najpierw przedstaw myśli podane w pierwszych czterech akapitach po
śródtytule »Święta i uroczystości« (s. 17), a potem omów materiał o Zaduszkach i Wszystkich Świętych (ss.
19, 20). Można skorzystać z dodatkowych wyjaśnień zamieszczonych w naszych publikacjach (zob. g82/4
[Przebudźcie się! nr 4 z roku 1982], s. 10)” (Nasza Służba Królestwa Nr 10, 1991 s. 2).
„W Peru w związku z »Dniem Wszystkich Świętych« pionier specjalny pracujący w Azangaro przygotował
na podstawie publikacji Towarzystwa wykład zatytułowany: »Do piekła i z powrotem — kto się tam
znajduje?«” (Nasza Służba Królestwa Nr 7, 1986 s. 5).
„Świadczenie na cmentarzach”
„Świadczenie na cmentarzach. W okresie tzw. Wszystkich Świętych można spotkać sporo ludzi na
cmentarzach. Daje to sposobność do porozmawiania na temat faktycznego stanu umarłych i pocieszającej
nadziei zmartwychwstania. Zapytaj braci, jak można by rozpocząć taką rozmowę. Przypomnij, że potrzebne
wersety znajdą w Biblijnych tematach do rozmów pod hasłem »Śmierć« i »Zmartwychwstanie«” (Nasza
Służba Królestwa Nr 10, 1983 s. 2).
Szerzej to zagadnienie omawia artykuł pt. Przedstawianie dobrej nowiny — na cmentarzach, który jest
instrukcją podającą, jak ‘zaczepiać’ ludzi, a którego fragment cytujemy:
8
„Zbliża się dzień »Wszystkich Świętych«, w którym smutni ludzie pójdą na cmentarze odwiedzić groby
swych zmarłych bliskich. Nadarza się w tym okresie dobra sposobność do spełnienia naszego zadania, by
»pocieszyć wszystkich zasmuconych« przez nawiązanie z nimi rozmowy na temat zamierzenia Bożego (Izaj.
61:2). A jak w takich okolicznościach nawiązać rozmowę? Przede wszystkim trzeba być uprzejmym
i taktownym. Można na przykład powiedzieć coś o kwiatach na grobie i taktownie zapytać, czy zmarły był
krewnym, czy przyjacielem. Po chwili można by zadać pytanie: »Czy pan(i) ma nadzieję spotkać się kiedyś
z tym zmarłym?« Trzeba dać się wypowiedzieć i dopiero wtedy zwrócić uwagę na słowa pociechy zapisane
w Biblii. Nawiązanie rozmowy mogą ułatwić napisy na nagrobku informujące, w jakim wieku zmarła osoba
pochowana w tym miejscu, oraz o przekonaniach jej najbliższych” (Nasza Służba Królestwa Nr 10, 1984 s. 8).
Widzimy zatem, że obchodzenie Wszystkich Świętych polega u Świadków Jehowy na zwalczaniu tego
święta. Powinni oni przed 1 listopada zaopatrzyć się w odpowiednie materiały i przypomnieć sobie, w jaki
sposób rozmawiać z ludźmi w to święto i w tym czasie. Głosiciele muszą być gotowi rozmawiać na ten temat
zarówno na cmentarzu, jak i na ulicy oraz w czasie ‘świadczenia’ „od domu do domu”.
Upamiętnienie rocznic śmierci jako ekwiwalent święta
Jak jeszcze Świadkowie Jehowy upamiętniają zmarłych?
Towarzystwo Strażnica w swoim artykule napisało następująco:
„Nie ma też w Biblii żadnego zalecenia, które by uzasadniało obchodzenie rocznicy śmierci jakiegoś
chrześcijanina, chociaż zgadzamy się z tym, że dzień śmierci jest lepszy niż dzień narodzenia” (Strażnica Rok
CIII [1982] Nr 8 s. 24).
Dziwne, że organizacja ta w artykule tym ani słowem nie wspomina, że sama obchodziła dzień śmierci i
‘zabrania do nieba’ swego prezesa C. T. Russella.
Interesujące jest to, że dziś Towarzystwo Strażnica poleca pamiętać na przykład o rocznicy śmierci
małżonka czy dzieci:
„Wdowa lub wdowiec może szczególnie potrzebować towarzystwa w niektóre dni, na przykład w rocznicę
ślubu bądź śmierci partnera” (Strażnica 01.05 2010 s. 11).
„Dlatego staraj się pamiętać o ważnych datach, takich jak rocznica ślubu albo rocznica śmierci”
(Strażnica 01.11 2010 s. 11).
9
A przecież organizacja ta sama pisała o rocznicy śmierci: „nie ma też w Biblii żadnego zalecenia”
obchodzenia. Czy znalazła ona wobec tego jakieś podstawy biblijne dla swych podanych rocznic ślubu czy
śmierci?
Jak ma praktycznie wyglądać obchodzenie tych rocznic?
Dzień narodzin dla nieba w chrześcijaństwie
W chrześcijaństwie wielu ludzi wierzących upamiętnia dzień śmierci swoich bliskich, nazywając to
wydarzenie „dniem narodzin dla nieba”. O takiej praktyce pisał już żyjący w II wieku Tertulian (ur. 155):
„Ofiary za zmarłych składamy co roku w rocznicę, jakby to był dzień narodzin” (O wieńcu III:3).
Podobnie pisał męczennik Cyprian (†258):
„Zawsze za nich, jak pamiętacie, składamy ofiary i obchodzimy rocznice ich męczeństwa” (List 39:3);
„Wreszcie zapisujcie też dzień ich zgonu, abyście mogli uroczyście obchodzić ich pamiątkę, między
wspomnieniami o męczennikach” (List 12:2).
Patrz też List 1:2 i 60:5.
Jeszcze wcześniejszym świadectwem dotyczącym obchodzenia rocznicy „narodzin dla nieba” są słowa
dotyczące Polikarpa (69-155), którego Towarzystwo Strażnica nazywa „nadzorcą zboru w Smyrnie”
(Strażnica Nr 22, 1989 s. 22):
„Centurion (...) oświadczył, że ciało jest własnością państwa i polecił je spalić, tak jak jest to w
zwyczaju. Tak więc mogliśmy później zebrać jego kości, cenniejsze od klejnotów i droższe od złota, aby je
złożyć w miejscu stosownym. Tam też, jeśli to będzie możliwe, pozwoli nam Pan spotykać się razem w
weselu wielkim i radości, aby obchodzić rocznicę śmierci Polikarpa jako dzień jego narodzin i w ten sposób
wspominać tych, którzy walczyli przed nami a zarazem ćwiczyć i przygotowywać tych, którzy będą walczyć
w przyszłości” (Męczeństwo świętego Polikarpa biskupa Smyrny 18:1-3).
10
Po wielu wiekach Kościół postanowił upamiętniać nie tylko pojedynczych znanych świętych
męczenników w dniu ich śmierci, czyli w dniu ich narodzin dla nieba, ale też wszystkich anonimowych
wyznawców Chrystusa, których świętość i imiona nie były ogółowi znane. To się dzieje w dniu 1 listopada w
dniu Wszystkich Świętych.
Jednak Świadkowie Jehowy dziś nie zgadzają się z taką praktyką upamiętniania zmarłych (jak to sami
robili po śmierci C. T. Russella), choć ją wspominają i piszą:
„Kiedy w miarę upływu czasu doszło do odstępstw od czystego chrystianizmu, zaczęto nie tyle od
obchodzenia rocznic urodzin, co od wspominania rocznic śmierci. »Cześć, jaką otoczono męczenników,
prowadziła do przesadnego uwypuklania dnia ich śmierci i związanych z nią okoliczności. Dzień śmierci
męczennika zaczęto w uniesieniu nazywać dniem jego narodzin. Do miejsc, gdzie zginęli męczennicy,
odnoszono się z nabożnym lękiem. (...) Podczas nabożeństw odprawianych w takie rocznice zwykle
przypominano zasługi i cechy charakteru danej postaci. (...) Trzeba jednak nadmienić, że te [doroczne]
nabożeństwa na czyjąś pamiątkę nie weszły do powszechnej praktyki Kościoła« (Dr John F. Hurst: „History
of the Christian Church”, tom I, strony 350, 351)” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 8 s. 24).
„Nie ma też w Biblii żadnego zalecenia, które by uzasadniało obchodzenie rocznicy śmierci jakiegoś
chrześcijanina, chociaż zgadzamy się z tym, że dzień śmierci jest lepszy niż dzień narodzenia” (Strażnica Rok
CIII [1982] Nr 8 s. 24).
Co ciekawe, Towarzystwo Strażnica w różnych publikacjach z całkiem innych źródeł wyprowadza
chrześcijański kult świętych, choć przyznaje, że istniał on już w II wieku. Pokazujemy to w tabeli.
Święci to półbogowie i herosi
Święci to męczennicy
„Pod koniec II wieku wśród
„Jednakże od II wieku n.e., gdy zaczęło się formować odstępcze
nominalnych chrześcijan pojawił
chrześcijaństwo, dążono do zjednania mu popularności, tak by
się kult męczenników; uważano, że
przyciągało pogan i było przez nich chętnie przyjmowane. Czcili oni całe
ci, którzy ponieśli śmierć za wiarę,
mnóstwo bóstw, natomiast nowa religia miała charakter ściśle
są już z Chrystusem w niebie,
monoteistyczny. Znaleziono więc rozwiązanie kompromisowe – miejsce
i zanoszono do nich modły
starożytnych bogów, półbogów i bohaterów mitycznych zajęli »święci«”
o wstawiennictwo” (Przebudźcie
(Strażnica Nr 4, 1997 s. 26).
się! Nr 19, 2001 s. 8).
Widzimy z powyższego, że Świadkowie Jehowy mieli kiedyś zastępczo jakąś formę obchodów na
cmentarzu związaną ze zmarłym swoim prezesem C. T. Russellem.
11
Dziś natomiast próbują oni ośmieszać Wszystkich Świętych i odwodzić katolików od tej uroczystości poprzez
swoje broszury i zrównywanie tego święta z pogańskim Halloween.
Prócz tego sami swoim współwyznawcom proponują pamięć o „rocznicach śmierci” i ślubu.
Był też czas, gdy ‘wpadali’ na cmentarze podczas święta i przez megafony (!) nadawali swoje ‘kazania’,
zakłócając spokój i powagę ludziom.
Dziś polecają swoim głosicielom robić to, ale po cichu. Najczęściej pewnie mają mówić ludziom o tym, że
zmarli katolicy nie egzystują, w przeciwieństwie do ich wyznawców z klasy pomazańców, którzy ponoć
zmartwychwstali niewidzialnie w roku 1918 i królują w niebie:
„Wszystkie dowody wskazują na to, że owo zmartwychwstanie niebiańskie rozpoczęło się w roku
1918...” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 103).
Na zakończenie składam szczególne podziękowanie za pomoc w tworzeniu tego tekstu J. Romanowskiemu z
Warszawy.
Author: Włodzimierz Bednarski
http://bednarski.apologetyka.info/article/945/
12

Jak Świadkowie Jehowy obchodzili uroczystość Wszystkich Świętych?

Transkrypt

Podobne dokumenty

Kontakt Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urząd Miasta

Bal Wszystkich Świętych

KASZUBSKIEGO PARKU MINIATUR I DOMU DO GÓRY NOGAMI

Święta, święta i Wszystkich Świętych Czas, w którym odwiedzamy

Regulamin konkursu

Pobierz plik - Kościół Misja Łaski

Bezkrwawe operacje świadków Jehowy

Formularz ze skalą*