Elektronika i techniki mikroprocesorowe

Elektronika i techniki mikroprocesorowe
Wprowadzenie do sterowników mikroprocesorowych
© LABORATORIUM STEROWANIA PROGRAMOWALNEGO, Gliwice 2002-2004
Politechnika Śląska, Wydział Elektryczny
Sterowniki SIMATIC S7-200
1. STEROWNIKI SIMATIC S7-200
Firma Siemens produkuje kilka odmian sterowników PLC rodziny SIMATIC S7-200.
Sterowniki te są określane mianem mikro-PLC, a to ze względu na swoje niewielkie wymiary.
Jednostka centralna sterownika S7-200 zbudowana jest w postaci bloku, ze zintegrowanymi
wejściami / wyjściami obiektowymi. S7-200 można używać w mniejszych, samodzielnych
aplikacjach tj. np.: podnośniki, myjnie samochodowe, mieszarki czy szlabany, ale może być
również stosowany w bardziej kompleksowych rozwiązaniach typu.
Sterownik S7-200 dostępny jest w pięciu wersjach:
S7-210, S7-212, S7-214, S7-215, S7-216.
Różnią się one między sobą ilością wejść i wyjść, pojemnością pamięci, różną ilością
dostępnych elementów i rozkazów.
Porównanie przykładowych własności sterowników:
Pojemność pamięci
[k bajty]
Ilość wejść/wyjść
xI / xQ
Ilość modułów
rozszerzających
Ilość liczników
czasu i zdarzeń
Zegar czasu
rzeczywistego
CPU 212 CPU 214 CPU 215
1,024
4
8
8I / 6Q
CPU216
8
14I / 10Q 14I / 10Q 24I / 16Q
2
7
7
7
64
128
256
256
Nie
Tak
Tak
Tak
W Laboratorium Sterowania Programowalnego zastosowano sterowniki w wersji S7-212.
Budowa i zasada działania sterownika programowalnego SIMATIC S7-212.
Sterownik programowalny SIMATIC S7-212 (Rys.1.1) wyposażony jest w:
- 8 wejść cyfrowych monitorujących dwustanowe urządzenia np. przełączniki,
- 6 wyjść cyfrowych sterujących urządzeniami np. silnikami,
- 9-stykowe złącze przeznaczone do podłączenia urządzenia programującego,
- przełącznik trybu pracy
Przełącznik ten ma do dyspozycji trzy położenia: RUN, STOP i TERM.
Kiedy przełącznik znajduje się w prawym położeniu (RUN), to jednostka centralna (CPU)
znajduje się w trybie pracy i wykonuje program. Natomiast kiedy przełącznik trybu znajduje
się w lewym położeniu (STOP), to działanie CPU jest wstrzymane. Kiedy przełącznik ten
znajduje się w środkowym położeniu(TERM), to tryb pracy można wybrać zdalnie z
przyłączonego programatora.
1
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys. 1.1. Sterownik programowalny SIMATIC S7-212
Sterownik wyposażony jest dodatkowo we wskaźniki stanu CPU odzwierciedlające bieżący
tryb pracy (Rys.1.2). Jeśli urządzenie znajduje się w trybie pracy (RUN), to zapalony jest
zielony wskaźnik RUN. Kiedy zaś sterownik jest wyłączony, świeci żółty wskaźnik STOP.
Jeżeli zapalony zostanie czerwony wskaźnik SF oznacza to, że w czasie pracy wystąpił błąd
systemowy.
Poza tym sterownik posiada też wskaźnik stanów wejść i wyjść, które zobrazowują stan
załączenia – logiczna jedynka (przez zapalenie zielonej diody) lub wyłączenia odpowiednich
wejść i wyjść.
Rys.1.2.Wskaźniki stanu pracy sterownika
Podłączenie zasilania.
Sterownik może być (zależnie od typu CPU) podłączony poprzez zewnętrzny zasilacz do
napięcia 24 VDC, jak również zasilany z sieci 120 lub 230 VAC. Zaciski do podłączenia
zasilania umieszczone są po prawej stronie górnej listwy zaciskowej. Sterowniki w
Laboratorium są zasilane napięciem 24 VDC.
Sterowniki PLC zbudowane są z modułów wejściowych, jednostki centralnej (CPU) oraz
modułów wyjściowych (Rys.1.3).
2
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.1.3. Budowa sterownika programowalnego
Wejścia i wyjścia PLC akceptują różne sygnały:
• wejścia (I)i wyjścia(Q) cyfrowe rozróżniają stan logicznej jedynki i logicznego zera,
• wejścia analogowe(AIW) sygnały ciągłe o parametrach: dla prądu 0..20 mA, dla napięcia
0..10V,
• wyjścia analogowe (AQW) sygnały ciągłe napięciowe o parametrach: 0..10V.
W przypadku sterownika S7-212 sygnały analogowe podłącza się poprzez analogowe moduły
rozszerzające.
Jednostka centralna sterownika programowalnego (CPU) to system mikroprocesorowy,
który zawiera pamięć systemową oraz podejmuje decyzje określające działanie sterownika.
CPU monitoruje wejścia i podejmuje decyzje w oparciu o instrukcje zapisane w pamięci
programu. CPU odpowiada za realizację wszystkich procesów sterowania: przełączania,
zliczania, synchronizację i porównanie danych oraz operacje sekwencyjne.
W sterowniku SIMATIC S7-200 wyróżnić można dwa rodzaje pamięci:
• RAM, w której dokonywane są bieżące obliczenia, a której zawartość jest kasowana po
odłączeniu zasilania. W zależności od zastosowanego modułu CPU istnieje możliwość
podtrzymania jej zawartości do kilku dni; może też być opcjonalnie zastosowane
podtrzymanie bateryjne,
• EEPROM, która służy do stałego przechowywania programu, wybranych danych oraz
danych konfiguracyjnych.
Pamięć S7-212 podzielona jest na trzy obszary: pamięć programu, pamięć danych oraz
pamięć znaczników (Rys.1.4):
• pamięć programu przechowuje program zapisany w postaci schematów drabinkowych
(LAD) lub listy instrukcji (STL); ten obszar pamięci steruje sposobem wykorzystywania
danych i stanów wejść/wyjść,
• pamięć danych wykorzystywana jest jako obszar roboczy oraz zawiera obszary dla
obliczeń, chwilowego przechowywania wyników pośrednich i stałych; pamięć danych
zawiera obszary dla obsługi liczników czasu, liczników zdarzeń oraz wejść i wyjść
analogowych, a dostęp do przestrzeni danych jest możliwy z poziomu programu
sterującego.
• pamięć znaczników przechowuje stany pośrednie obwodów sterowniczych i dzieli się
ona na pamięć V i M.
3
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.1.4 Podział pamięci RAM i EEPROM.
Pamięć EEPROM zawiera ponadto oprogramowanie systemowe, które jest oprogramowaniem
użytkowym dostarczanym wraz ze sprzętem. Nadaje ono sterownikowi jego podstawową
funkcjonalność. Zawiera m.in. informacje dotyczące specjalnych bitów pamięci (SMBSpecial Memory Bits), których funkcje są z góry określone. SMB służą np. do inicjalizowania
trybu pracy swobodnego portu lub związane są z obsługą przerwań.
Część z nich nie posiada konkretnie określonego zadania ale np. związana jest ściśle z tzw.
cyklem skanowania. Do takiej grupy należą bity SM0.x.
SM Bity
SM0.0
SM0.1
SM0.2
SM0.3
SM0.4
SM0.5
SM0.6
SM0.7
Opis
Ten bit jest zawsze włączony.
Bit ten jest włączony jedynie w czasie pierwszego skanowania. Może służyć do
wywoływania podprogramu inicjalizującego.
Bit ten jest włączony na przeciąg jednego skanowania gdyby zapamiętane dane
zostały utracone.
Bit ten jest włączony na przeciąg jednego skanowania gdy tryb RUN został
zainicjowany w po włączeniu zasilania.
Bit ten jest załączany i wyłączany co 30 sekund.
Bit ten jest załączany i wyłączany co 0.5 sekundy.
Bit ten jest przełączany co jeden cykl skanowania.
Bit ten określa położenie przełącznika trybu pracy (wyłączony w położeniu TERM,
włączony w położeniu RUN)
Ładowanie programu do pamięci.
Program wgrywany z programatora do sterownika składa się z trzech części:
• Program Code Block zawiera program, który będzie wykonywany przez sterownik,
• Data Block zawiera początkowe wartości, które będą użyte w programie,
• CPU Configuration zawiera informacje dotyczące m.in. szybkości transmisji danych,
założonego hasła,
W momencie przegrywania elementy te są ładowane do pamięci RAM, a następnie
automatycznie kopiowane do stałej pamięci EEPROM. Automatycznie kopiowane są również
dane z pamięci V i M w momencie zaniku zasilania (Rys.1.5).
4
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.1.5 Ładowanie programu do pamięci sterownika.
Pętla programowa.
Program zawarty w pamięci sterownika wykonywany jest w pętli jako cyklicznie
powtarzający się, a proces jego realizacji proces nazywany skanowaniem (Rys.1.6).
Rys.1.6. Pętla programowa
Skanowanie sterownika rozpoczyna się w momencie odczytania przez CPU stanów wejść.
Następnie wykonywany jest program użytkownika, który korzysta ze stanów odczytanych
wejść. Po zakończeniu programu CPU wykonuje zadania komunikacyjne. Polegają one na
przetworzeniu poleceń otrzymanych z portu komunikacyjnego (programującego). W
następnej kolejności CPU wykonuje wewnętrzną diagnostykę. Obieg pętli programowej
kończy się uaktualnieniem stanów wyjść, a następnie cykl rozpoczyna się od początku.
5
Sterowniki SIMATIC S7-200
Czas cyklu zależy od rozmiarów programu, liczby wejść/wyjść oraz liczby niezbędnych
procesów komunikacji. W rzeczywistych aplikacjach mogą wystąpić zdarzenia wymagające
natychmiastowej reakcji sterownika bez względu na długość pętli programowej. W takich
aplikacjach mogą być wykorzystane następujące instrukcje obsługiwane przez sterownik:
• dwa zdarzenia przerwań obiektowych (wejść/wyjść),
• jedno przerwanie czasowe,
• dwa przerwania z portu komunikacji szeregowej (odbiór i transmisja)
• jedno przerwanie szybkiego licznika
Są to instrukcje wykonywane w dowolnym momencie cyklu skanowania.
Tryb swobodnego portu (freeport).
Port programatora w sterowniku S7-212 posiada możliwość transmisji w trybie nazywanym
trybem swobodnego portu. Tryb swobodnego portu umożliwia podłączenie się do rozmaitych
inteligentnych urządzeń, takich jak np. czytnik kodu paskowego. Zwiększa to możliwości
zastosowania sterownika.
Sprzęt potrzebny do stworzenia programu.
Do stworzenia programu poza opisanym powyżej sterownikiem konieczne jest posiadanie
następującego wyposażenia:
• urządzenie programujące
• oprogramowanie narzędziowe
• kabel połączeniowy
Oprogramowanie.
Oprogramowanie narzędziowe służy do realizacji programowego opisu zasady działania
programowanego urządzenia. Oprogramowanie dla sterownika S7-212 nosi nazwę STEP7Micro. Jest ono dostępne w wersji dla systemu operacyjnego DOS oraz dla systemu
operacyjnego Windows (STEP7-Micro/WIN). Wersja ta opisana jest w następnym rozdziale.
Programator.
Jako programator sterowników SIMATIC S7-212 wykorzystywany jest komputer osobisty
(PC) z zainstalowanym oprogramowaniem STEP7-Micro/WIN. Program może być również
tworzony lub modyfikowany za pomocą ręcznego programatora PG702 lub programatorów
uniwersalnych typu PG720 lub PG740.
Kabel połączeniowy.
Kable połączeniowe wymagane są do transmisji danych z programatora do PLC.
Komunikacja może mieć miejsce tylko wtedy gdy dwa urządzenia używają tego samego
protokołu przesyłu informacji. Komunikacja pomiędzy programatorem a sterownikiem firmy
S7-212 nazywana jest protokołem PPI (punkt-do-punktu).
Kiedy jako programator używany jest komputer osobisty konieczny jest specjalny kabel
PC/PPI. Kabel ten umożliwia komunikację pomiędzy szeregowym interfejsem sterownika a
szeregowym interfejsem RS-232 komputera osobistego. Przełączniki DIP na kablu PC/PPI są
używane do wybrania odpowiedniej szybkości (prędkości transmisji) z jaką są przekazywane
informacje pomiędzy sterownikiem a komputerem.
6
Sterowniki SIMATIC S7-200
2. OPIS OPROGRAMOWANIA STEP 7-MICRO/WIN.
Oprogramowanie narzędziowe STEP 7-Micro/WIN, pracującego w środowisku operacyjnym
Windows, służy do tworzenia programów roboczych dla sterowników programowalnych
SIMATIC S7-200. Daje ono użytkownikowi możliwość wyboru jednej z dwóch metod
programowania:
• za pomocą schematów drabinkowych działającej w trybie graficznym i wykorzystującej
symbole, które reprezentują instrukcje (LAD)
• za pomocą listy rozkazów (STL).
W czasie tworzenia programu w STEP-7 można dokonywać przełączeń między schematami
drabinkowymi i listą rozkazów. Nie wszystkie połączenia i kombinacje możliwe do zapisania
w STL są możliwe do przekonwertowania na postać drabinkową.
2.1. Tworzenie projektu.
Ustawienia programu.
Wyboru metody programowania można dokonać przed stworzeniem nowego projektu według
następujących kroków:
1. Z menu wybieramy komendę SETUP a następnie Preferences... jak pokazuje rysunek
2.1.
2. W oknie, które pojawiło się na ekranie monitora wybieramy domyślny edytor programu
(STL) lub (LAD). Poza tym, można również dokonać wyboru języka programu czy
początkowych ustawień okien, które zostały opisane w dalszej części opracowania.
3. Potwierdzamy wybrane ustawienia naciskając ENTER lub klikając na klawisz OK.
Rys.2.1. Ustawienia programu
Tworzenie nowego projektu.
7
Sterowniki SIMATIC S7-200
Przed rozpoczęciem pisania programu trzeba stworzyć nowy lub otworzyć napisany
wcześniej program. Założenia nowego projektu dokonuje się tego poprzez wybranie z menu
Project polecenia New. Spowoduje to wyświetlenie okna CPU Type, w którym dokonuje się
wyboru zastosowanego sterownika (Rys.2.2). W zależności od dokonanego wyboru w
programie wyświetlane są właściwe dla sterownika polecenia. Jeżeli nie jest znany typ
zastosowanego sterownika, można dokonać jego identyfikacji klikając przycisk Read CPU
Type, dzięki czemu zostanie on wybrany automatycznie. By móc skorzystać z tego
udogodnienia musimy mieć jednak połączony komputer z programowanym urządzeniem.
Jeżeli nie mamy spełnionego tego warunku i nie znamy typu CPU, możemy jeszcze wybrać z
listy pozycję None. Spowoduje ona wyświetlenie w programie wszystkich dostępnych
poleceń. Nie jest to jednak dobre rozwiązanie, ponieważ gdy zastosujemy rozkaz, który nie
można użyć w posiadanym przez nas urządzeniu to napisany program zostanie odrzucony w
momencie wgrywania go do CPU.
Rys.2.2. Wybór typu CPU
Otwieranie i zapisywanie projektów.
W celu otwarcia zapisanego wcześniej projektu wybieramy z menu komendę Project
następnie Open, lub klikamy na ikonę
. Następnie dokonuje się wyboru istniejącego pliku
o rozszerzeniu .prj i zatwierdza klawiszem OK.
W celu zapisania projektu wybieramy komendę Project, a następnie Save All, lub klikamy
ikonę
. Można również zrobić kopię tego pliku zapisując go pod inną nazwa przy pomocy
komend Project-Save As.
Programowanie za pomocą listy rozkazów.
8
Sterowniki SIMATIC S7-200
W celu włączenia kreatora listy rozkazów wybrać należy z menu polecenia View-STL lub
kliknąć na ikonę
. Spowoduje to wyświetlenia okna jak na rys.2.3.
Rys.2.3. Programowanie za pomocą listy rozkazów
Programowanie za pomocą tego narzędzia odbywa się w następujący sposób.
• Program składa się z trzech kolumn oddzielonych tabulatorem.
• Pierwsza kolumna zawiera rozkaz, który ma program wykonać.
• Druga kolumna zawiera adresy na których ma być wykonany rozkaz. Nie używa się spacji
między literą a cyfrą adresu. W przypadku konieczności podania większej ilości adresów
oddziela się je przecinkiem.
• Trzecia kolumna zawiera komentarz. Musi być on poprzedzony znakiem //.
Programowanie za pomocą schematu drabinkowego.
W celu włączenia kreatora schematu drabinkowego wybrać należy z menu polecenia ViewLadder bądź kliknąc na ikonę
. Spowoduje to wyświetlenie okna jak na rys.2.4.
Programowanie za pomocą tego narzędzia odbywa się w następujący sposób.
• Ramka widoczna na rysunku jest czymś w rodzaju kursora. W jej miejsce wstawiany jest
wybrany element.
• Wyboru elementów (instrukcji) dokonuje się (poprzez kliknięcie na niego) w sposób
równorzędny z bocznego lub górnego menu. Najpierw dokonuje się wyboru rodziny
instrukcji, a następnie danego elementu.
• Po wstawieniu wybranej instrukcji należy przyporządkować jej adres bądź adresy do
których ma się odnosić oraz jej numer jak np. w wypadku liczników.
9
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.2.4. Programowanie za pomocą schematu drabinkowego
•
•
Wpisanie adresów lub nazwy dokonuje się w następujący sposób. Dwukrotne kliknięcie
na zmieniane miejsce spowoduje pojawienie się ramki, w której będzie widniał
podświetlony adres. W miejsce to należy wpisać właściwe oznaczenia.
Obok napisu NETWORK jest miejsce na wstawienie komentarza. Dwukrotne kliknięcie
na nie powoduje wyświetlenie okna, w którym możemy go wpisać. Będzie on widoczny
w czasie korzystania z programu, co w znacznym stopniu usprawnia pracę.
Tworzenie tablicy symboli.
Bardzo pomocna jest możliwość przypisania wejściom, wyjściom oraz innym składowym
programu nazw symbolizujących ich zadanie, przeznaczenie. Przy bardziej rozbudowanych
programach wpływa to na przejrzystość projektu i ułatwia ich modyfikacje nawet po długim
okresie czasu.
W celu zdefiniowania nazw wybieramy z menu polecenie View-Symbol Table lub klikamy
na ikonę
. Spowoduje to wyświetlenie tabeli widocznej na rysunku 2.5. W pierwszej
kolumnie wpisujemy nazwę, która będzie odpowiadała konkretnemu adresowi. W drugiej
kolumnie wpisujemy dany adres, natomiast w trzeciej możemy wpisać komentarz.
10
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.2.5. Tworzenie tablicy symboli
Po wypełnieniu tej tabeli należy jeszcze w menu View przy poleceniu Symbolic Addressing
poprzez kliknięcie na niego postawić znacznik tak jak pokazano na rysunku 2.5. Spowoduje
to uaktywnienie funkcji przyporządkowującej poszczególnym adresom ich nazw
symbolicznych. Będą one widoczne na schemacie drabinkowym.
Wprowadzanie wartości początkowych.
Do definiowania wartości początkowych używanych w programie służy polecenie
. Po załadowaniu
wywoływane z menu View-Data Block lub przez kliknięcie na ikonę
programu do sterownika wyszczególnionym danym zostaną przypisane podane przez
programistę wartości. Okno Data Block Editor pojawia się domyślnie jako zminimalizowane
na dole ekranu (w zależności od ustawień w Setup-Preferences ).
Przy pomocy Data Block (Rys.2.6) możemy definiować wyłącznie zmienne zapisywane w
pamięci V.
Tworząc opcję Data Block postępować należy według poniższych wskazówek:
• pierwszej kolumny każdej linii używamy do specyfikacji wielkości danych (VB, VW,
VD) i ich początkowego adresu,
• druga kolumna służy do określenia wartości danych, które definiujemy; mogą one być
przedstawione np. w postaci dziesiętnej (np.10, -20) lub heksadecymalnej (np.16#AB),
• należy oddzielić początkowy adres od wartości danej za pomocą spacji lub tabulatora,
• trzecia kolumna poprzedzona znakiem // zawiera komentarz.
11
Sterowniki SIMATIC S7-200
Rys.2.6. Wprowadzanie wartości początkowych
Lista adresów (Cross Reference).
Użycie polecenia Cross Reference powoduje wygenerowanie listy użytych w programie
adresów. Uruchamiane ono jest z menu View-Cross Reference. Funkcja ta dostarcza
informacji na temat tego, w którym miejscu w projekcie użyte zostały poszczególne wejścia,
wyjścia, komórki pamięci i za pomocą jakiej instrukcji zostały zdefiniowane. Przed
wygenerowaniem wyżej opisanej tabeli następuje kompilacja programu. Podwójne kliknięcie
na wybraną instrukcję powoduje automatyczne znalezienie jej w programie.
Rys.2.7. Lista adresów
12
Sterowniki SIMATIC S7-200
Tabela zdefiniowanych komórek pamięci.
Opcje tą uruchamia się z menu wybierając polecenia View-Element Usage.
Rys.2.8. Tabela zdefiniowanych komórek pamięci
Powoduje ona wyświetlenie tabeli (Rys2.8), która pokazuje użyte w programie adresy oraz ile
komórek pamięci one zajmują. Przy nieużytych do tej pory adresach wyświetlana jest pusta
kratka.
W zależności od tego jakich informacji potrzebujemy uzyskać można dwa rodzaje tabel:
• Bit Format pokazująca użyte wejścia I, wyjścia Q, oraz komórki pamięci M, S (Rys.2.9),
• Byte Format pokazująca użyte liczniki T, zegary C, komórki pamięci V, MB, SMB,
HSC, AIW, AQW (Rys.2.10).
Rys.2.9. Bit Format
Rys.2.10. Byte Format
13
Sterowniki SIMATIC S7-200
Użyte na rysunkach elementy są oznaczane znakiem X, a poszczególne adresy w zależności
od ich rozmiaru literami np. podwójne słowo ma wymiar czterech bajtów co zaznaczone jest
czterema kolejnymi literami D.
Usuwanie elementów programu.
W celu usunięcia jednego elementu zaznaczonego przez ramkę (kursor) wybrać należy z
menu polecenia Edit-Cut lub kliknąć na ikonę
.
Można również usunąć jeden lub więcej całych obwodów. W tym celu należy wybrać z menu
polecenia Edit-Cut Network. W wyniku tego wyświetlone zostanie okno (rys.2.11).
Rys.2.11. Usuwanie obwodów
Rys.2.12. Usuwanie elementów programu
W oknie tym podać należy numer obwodu, który chcemy usunąć (przy słowach Starting
Network). Jeżeli w kratce poniżej (przy słowach Number of Networks) wstawiona zostanie
jedynka, wycięty będzie tylko obwód określony wcześniej, natomiast gdy podana liczba
będzie większa usuniętych zostanie tyleż kolejnych obwodów.
Usunąć można również kolumnę lub linię poziomą w danym obwodzie wybierając polecenia
Edit-Delete.... (rys.2.12). Usunięta zostaje kolumna lub linia wskazana przez ramkę.
Kopiowanie elementów programu.
W celu skopiowania jednego elementu zaznaczonego przez ramkę (kursor) wybrać należy z
menu polecenia Edit-Copy lub kliknąć na ikonę
.
Można również skopiować jeden lub więcej całych obwodów. W tym celu należy wybrać z
menu polecenia Edit-Copy Network. W wyniku tego wyświetlone zostanie okno analogiczne
jak w przypadku usuwania, w którym również należy podać numer początkowego obwodu
oraz ich liczbę.
Wstawianie elementów programu.
W celu wstawienia skopiowanego wcześniej elementu programu należy ustawić ramkę w
miejscu, w którym ma on być umieszczony, a następnie wybrać z menu polecenia Edit-Paste
lub kliknąć na ikonę
.
Można również wstawić skopiowane wcześniej obwody. W tym celu należy wybrać z menu
polecenia Edit-Paste Network. W wyniku tego wyświetlone zostanie okno podobne do
omówionych poprzednio, w którym należy podać jedynie numer początkowego obwodu.
W sposób identyczny można wstawić linię lub kolumnę wybierając z menu polecenia EditInsert....
14
Sterowniki SIMATIC S7-200
Polecenie znajdź.
Do znalezienia określonego parametru, tekstu czy instrukcji w programie służy polecenie
Find znajdujące się w menu Edit. Uruchomienie go powoduje wyświetlenie poniższego
okna.
Rys.2.13. Polecenie znajdź
Korzystając z tego polecenia należy wybrać jedną z opcji oznaczonych kółeczkiem, wpisać
poszukiwany element oraz wybrać kierunek szukania (direction). Przeszukiwanie rozpoczyna
się przez naciśnięcie klawisza Find Next.
Polecenie zastąp.
Określony przez programistę tekst lub symbol mogą zostać zastąpione innymi również przez
niego zdefiniowanymi. Dokonuje się tego wybierając z menu polecenia Edit-Replace....
Uruchomienie go powoduje wyświetlenie poniższego okna.
Rys.2.14. Polecenie zastąp
Po uruchomieniu tej funkcji należy wybrać tekst lub symbol, który ma zostać zmieniony i
czym ma być zastąpiony. Należy również dokonać wyboru czy zamiana ta ma zostać
zrealizowana w całym programie czy tylko w określonych obwodach.
15
Sterowniki SIMATIC S7-200
2.2. Lista rozkazów.
W rozdziale tym omówiono rozkazy stosowane w języku STEP-7 Micro/WIN do
programowania sterowników programowalnych serii S7-200.
Styki.
Jest to styk normalnie otwarty tzn. że jest załączony, jeżeli
wartość wskazanego bitu adresu jest równa logicznej 1. Instrukcja ta
otrzymuje wartości na początku każdego cyklu skanowania.
Jest to styk normalnie zamknięty tzn. że jest załączony, jeżeli
wartość wskazanego bitu adresu jest równa logicznemu 0. Instrukcja ta
otrzymuje wartości na początku każdego cyklu skanowania.
Jest to styk normalnie otwarty natychmiastowy tzn. że jest
załączony, jeżeli wartość bitu zadeklarowanego fizycznego wejścia jest
równa 1. Instrukcja ta otrzymuje wartości niezależnie od cyklu skanowania.
Jest to styk normalnie zamknięty natychmiastowy tzn. że jest
wyłączony, jeżeli wartość bitu zadeklarowanego fizycznego wejścia jest
równa 0. Instrukcja ta otrzymuje wartości niezależnie od cyklu skanowania.
Jest to styk zmieniający stan sygnału dopływającego do niego.
Jest to styk pozwalający na przepływ sygnału tylko
jednego taktu skanowania. Uaktywniany jest on zmianą
zasilającego z 0 na 1. Na jego wyjściu jest w tym czasie wartość 1.
Jest to styk pozwalający na przepływ sygnału tylko
jednego taktu skanowania. Uaktywniany jest on zmianą
zasilającego z 1 na 0. Na jego wyjściu jest w tym czasie wartość 1.
16
w czasie
sygnału
w czasie
sygnału
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje porównania.
Jest to instrukcja porównania dwóch bajtów. Jeżeli są one
sobie równe to na wyjściu tej instrukcji pojawia się wartość 1.
Jest to instrukcja porównania dwóch bajtów. Jeżeli wartość
znajdująca się u góry jest większa lub równa wartości dolnej (VB0>VB1)
to na wyjściu tej instrukcji pojawia się wartość 1.
Jest to instrukcja porównania dwóch wartości o wymiarze
bajtu. Jeżeli wartość znajdująca się u góry jest mniejsza lub równa
wartości dolnej (VB0<VB1) to na wyjściu tej instrukcji pojawia się
wartość 1.
,
i
Są to instrukcje porównania dwóch
wartości o wymiarze słowa. Zasada ich działania jest taka sama jak
instrukcji porównania bajtów.
,
i
Są to instrukcje porównania dwóch
wartości o wymiarze podwójnego słowa. Zasada ich działania jest taka
sama jak instrukcji porównania bajtów.
17
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje wyjść.
Jest to instrukcja wyjścia. Jeśli na jej wejście podany jest sygnał
to parametr nią określony jest wykonywany. Przy braku tego sygnału
wyjście jest wyłączone. Jej parametrami mogą być: I,Q,M,SM,T,C,V,S
Jest to instrukcja wyjścia natychmiastowa. Działa identycznie
do instrukcji powyższej, jednak parametrami jej mogą być wyłącznie
fizycznie istniejące wyjścia.
Instrukcja ta w momencie podania na nią sygnału ustawia bit
wyjściowy o wartości podanej przez jej „N”. Ustawienie te może być
usunięte jedynie instrukcją kasowania. N może przybierać wartości od 0 do
255. Jej parametrami (S_BIT) mogą być: I,Q,M,SM,T,C,V,S.
Jest to instrukcja ustawienia natychmiastowa. Działa identycznie
do instrukcji powyższej, jednak jej parametrami (S_BIT) mogą być
wyłącznie fizycznie istniejące wyjścia.
Instrukcja ta w momencie podania na nią sygnału kasuje
wcześniej ustawiony bit wyjściowy o wartości „N”. Jej parametrami
(S_BIT) mogą być: I,Q,M,SM,T,C,V,S.
Jest to instrukcja kasowania natychmiastowa. Działa identycznie
do instrukcji powyższej, jednak jej parametrami (S_BIT) mogą być
wyłącznie fizycznie istniejące wyjścia.
Jest to tzw. Instrukcja pusta. Nie daje ona żadnego widocznego
efektu. N przejmuje wartości w granicach od 0 do 255.
18
Sterowniki SIMATIC S7-200
Liczniki i regulatory czasowe.
Jest to regulator czasowy bez podtrzymania. Jeżeli poprzez
wejście IN zostanie on uaktywniony do pracy, zacznie zliczać czas od 0 do
wartości max. zależnej od jego podstawy czasu. Nastawiona podstawa
czasu zależy od numeru elementu.
Numer elementu Podstawa czasu
Max. zliczony czas
T32
1 ms
32,767 s
T33 – T36
10 ms
327,67 s
T38 – T63
100ms
3276,7 s
Kiedy zliczany czas osiągnie wartość podaną przy wejściu PT nastąpi
załączenie bitu tego regulatora. Nie jest on bezpośrednio uwzględniony
w wyświetlanym w programie bloczku.
Wyłączenie sygnału uaktywniającego licznik powoduje jego wyzerowanie.
Jest to regulator czasowy z podtrzymaniem. Jeżeli poprzez
wejście IN zostanie on uaktywniony do pracy, zacznie zliczać czas od 0 do
wartości max. zależnej od jego podstawy czasu. Nastawiona podstawa
czasu zależy od numeru elementu.
Numer elementu Podstawa czasu
Max. zliczony czas
T0
1 ms
32,767 s
T1 – T4
10 ms
327,67 s
T5 – T31
100ms
3276,7 s
Kiedy zliczany czas osiągnie wartość podaną przy wejściu PT nastąpi
załączenie bitu tego regulatora. Nie jest on bezpośrednio uwzględniony
w wyświetlanym w programie bloczku.
Wyłączenie sygnału uaktywniającego licznik w przeciwieństwie do TON
nie powoduje jego wyzerowania. Dokonać można tego tylko poleceniem
kasowania (Reset).
19
Sterowniki SIMATIC S7-200
Jest to licznik zliczający w górę. Reaguje on na narastające
zbocze sygnału na wejściu CU. Kiedy zliczona wartość jest równa lub
większa wielkości nastawionej na wejściu PV następuje załączenie bitu tego
licznika. Skasowanie licznika dokonywane jest przez uaktywnienie wejścia
R. Wtedy też kasowany jest bit licznika.
Jest to licznik zliczający w górę i w dół. Reaguje on na
narastające zbocze sygnału na wejściu CU ( zliczanie w górę) lub na
wejściu CD (zliczanie w dół). Kiedy zliczona wartość jest równa lub
większa wielkości nastawionej na wejściu PV następuje załączenie bitu tego
licznika. Skasowanie licznika dokonywane jest przez uaktywnienie wejścia
R.
Jest to instrukcja przydzielająca tryb pracy szybkiego licznika.
W przypadku S7-212 jest możliwy tylko tryb 0 wpisywany przy wyjściu
MODE. Działa on wtedy jako licznik góra/dół z wewnętrzną kontrolą.
Sterowanie, w którą stronę ma liczyć dokonywane jest za pomocą SM37.3.
Jeżeli jest równe 1 zlicza w górę, jeżeli 0 w dół. Wejście I0.0 jest wejściem
zegarowym.
Jest to instrukcja szybkiego licznika działającego według wyżej
opisanej zasady.
20
Sterowniki SIMATIC S7-200
Funkcje matematyczne.
Jest to instrukcja dodawania dwóch wartości 16-bitowych
podanych na wejścia IN1 i IN2. Jeśli na wejściu EN jest sygnał aktywny, to
dodawanie następuje w czasie każdego cyklu skanowania sterownika.
Rezultat dodawania jest również wartością 16-bitową.
Jest to instrukcja dodawania dwóch wartości 32-bitowych
podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat dodawania jest również wartością
32-bitową.
Jest to instrukcja odejmowania dwóch wartości 16-bitowych
podanych na wejścia IN1 i IN2. Jeśli na wejściu EN jest sygnał aktywny, to
odejmowanie następuje w czasie każdego cyklu skanowania sterownika.
Rezultat odejmowania jest również wartością 16-bitową.
Jest to instrukcja odejmowania dwóch wartości 32-bitowych
podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat odejmowania jest również
wartością 32-bitową.
Jest to instrukcja mnożenia dwóch słów16-bitowych. Wynikiem
ich jest wartość 32-bitowa.
21
Sterowniki SIMATIC S7-200
W STL-u należy najpierw przenieść wartość z jednego z wejść do mniej
znaczącego słowa wyniku, a następnie zastosować dla drugiego wejścia
polecenie mnożenia.
Jest to instrukcja dzielenia dwóch słów16-bitowych. Wynikiem
ich jest wartość 32-bitowa.
W przypadku pisania w STL-u należy postąpić w sposób opisany podczas
omawiania mnożenia.
Zwiększanie i zmniejszanie o jeden.
Są to instrukcje dodające do wartości podanej na wejście IN jedynkę.
Różnią się między sobą jedynie rozmiarem (bajt, słowo, podwójne słowo).
Są to instrukcje odejmujące od wartości podanej na wejście IN jedynkę.
Różnią się między sobą jedynie rozmiarem (bajt, słowo, podwójne słowo).
22
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje przesunięć.
Są to instrukcje przesunięcia wejściowego bajtu, słowa lub podwójnego
słowa (IN) na wyjściowe (OUT) o tej samej wielkości, ale innym adresie.
Sterowanie odbywa się za pomocą wejścia EN.
Są to instrukcje przesunięcia określonej na wejściu N liczby bajtów, słów
lub podwójnych słów z początkowego adresu podanego na wejściu IN na
wyjście, które również określa początkowy adres ich nowej lokacji.
Jest to instrukcja zamieniająca bardziej znaczący bit z mniej
znaczącym bitem podanego na wejście IN słowa.
Jest to instrukcja, która wypełnia przestrzeń pamięci określoną
na wejściu N wartością z wejścia IN. Adres początkowej komórki pamięci
podawany jest na wyjściu OUT
23
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje przesuwania.
Są to instrukcje przesunięcia w prawo bit po bicie określonego na wejściu
(IN) bajtu, słowa, podwójnego słowa, o ilość bitów określoną na wejściu
(N). Miejsca przesuniętych bitów zapełniane są zerami. Ostatni przesunięty
bit zapisywany jest w SM1.1, który jest bitem przepełnienia. Rezultat
przesunięcia zapisywany jest pod adresem podanym na wyjściu (OUT).
Są to instrukcje przesunięcia w lewo bit po bicie. Zasada ich działania
jest analogiczna do opisanej powyżej.
Są to instrukcje obrotu w prawo bit po bicie określonego na wejściu (IN)
bajtu, słowa, podwójnego słowa, o ilość bitów określoną na wejściu (N).
Oznacza to, że po przesunięciu najbardziej znaczący bit staje się najmniej
znaczącym. Ostatni przesunięty bit zapisywany jest w SM1.1, który jest
bitem przepełnienia. Rezultat przesunięcia zapisywany jest pod adresem
podanym na wyjściu (OUT).
24
Sterowniki SIMATIC S7-200
Są to instrukcje obrotu w lewo bit po bicie. Zasada ich działania jest
analogiczna do opisanej powyżej.
Jest to instrukcja kontrolowanego przesuwu danych. Wartość podana na
wejście DATA jest przesuwana o liczbę bitów podaną na wejście N ( w
kierunku najbardziej znaczącego bitu przy dodatnim N i w kierunku
najmniej znaczącego bitu przy ujemnym N). Co jedno skanowanie
następuje przesunięcie o jeden bit. Wejście S_BIT służy do podania
adresu (bajt.bit), do którego zapisywana będzie wartość z wejścia DATA.
Adres pod który nastąpi przesunięcie można obliczyć z zależności:
MSB.b=(bajt z S_BIT)+([N]-1+(bit z S_BIT))/8
Bit ten w wyniku przesunięcia zapisywany jest w SM1.1.
Przykład:
25
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje kontrolne programu.
Jest to instrukcja kończąca program. Jest ona konieczna do
prawidłowego wykonania kompilacji.
Jest to instrukcja kończąca wykonywanie programu przez
przejście ze stanu pracy sterownika RUN do stanu STOP.
Jest to instrukcja pozwalająca jednostce nadzorczej CPU na
rewizje wykonywanego procesu skanowania i wykrycie ewentualnych
błędów.
Jest to instrukcja skoku do etykiety. Wywołaniem jest polecenie JMP,
natomiast etykietą do której się odnosi LBL. Literka (n) określa numer
rozkazu. Skok ten może odnosić się tylko do programu głównego lub
podprogramu, w którym został zdefiniowany.
Jest to instrukcja skoku do podprogramu. W przeciwieństwie do
poprzedniego rozkazu skok wykonywany jest między programem głównym
a podprogramem. CALL służy do wywołania skoku, SBR jest miejscem
rozpoczęcia podprogramu do którego wykonano skok. Każdy podprogram
musi zostać zakończony instrukcją RET. Może ona być bezwarunkowa
(znajdować się w osobnym obwodzie) lub być w jakiś sposób określona.
Literka (n) określa numer podprogramu.
26
Sterowniki SIMATIC S7-200
Jest to instrukcja skoku do podprogramu sekwencyjnego. Podprogram
równy
rozpoczyna się poleceniem SCR, gdy bit Sx1,y1 (n-nad SCR) jest
1. Uaktywnienie polecenia SCRT powoduje wyłączenie bitu Sx1,y1 i
załączenie bitu Sx2,y2 (n-nad SCRT), i przekazanie sterowania w miejsce
wywołania SCR (z n= Sx2,y2). Rozkaz SCRE kończy wykonywanie danego
podprogramu.
Poleceń tych można używać jedynie w programie głównym.
Operacje logiczne.
Są to instrukcje iloczynu logicznego odpowiednich bitów dwóch bajtów,
słów, podwójnych słów podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat w postaci
odpowiednio bajtu , słowa, podwójnego słowa zapisywany jest na wyjściu
OUT.
Są to instrukcje sumy logicznej odpowiednich bitów dwóch bajtów, słów,
podwójnych słów podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat w postaci
odpowiednio bajtu , słowa, podwójnego słowa zapisywany jest na wyjściu
OUT.
27
Sterowniki SIMATIC S7-200
Są to instrukcje różnicy symetrycznej odpowiednich bitów dwóch bajtów,
słów, podwójnych słów podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat w postaci
odpowiednio bajtu , słowa, podwójnego słowa zapisywany jest na wyjściu
OUT.
Są to instrukcje negacji logicznej odpowiednich bitów dwóch bajtów, słów,
podwójnych słów podanych na wejścia IN1 i IN2. Rezultat w postaci
odpowiednio bajtu , słowa, podwójnego słowa zapisywany jest na wyjściu
OUT.
Instrukcje konwersji kodów.
Jest to instrukcja zamieniająca sygnał w kodzie BCD (IN) na
sygnał w kodzie szesnastkowym (OUT).
Jest to instrukcja zamieniająca sygnał w kodzie
szesnastkowym (IN) na sygnał w kodzie BCD (OUT).
28
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcja ta ustawia bit w wyjściowym słowie (OUT),
któremu odpowiada liczba reprezentowana przez mniej znaczące 4 bity
bajtu wejściowego. Jest ona równa numerowi ustawionego bitu
wyjściowego. Wszystkie inne bity wyjściowego słowa ustawiane są na
zero.
Jest to instrukcja odwrotna do poprzedniej. Na wejście
podawane jest słowo, w którym jeden bit ustawiony jest na jeden a reszta
wyzerowana. Natomiast na czterech mniej znaczących bitach bajtu
wyjściowego zapisana jest liczba reprezentująca numer ustawionego bitu
wejściowego.
Jest to instrukcja zamieniająca cztery mniej znaczące bity
bajtu wejściowego na kod siedmiosegmentowy, pozwalający na
wysterowanie wyświetlacza.
Instrukcja ta przetwarza ciąg znaków ASCII o długości
określonej na wejściu LEN z adresu początkowego IN na ciąg bajtów w
kodzie szesnastkowym z adresem początkowym w OUT.
Jest to instrukcja odwrotna do poprzedniej. Zamienia ciąg
bajtów w kodzie szesnastkowy na ciąg znaków ASCII.
29
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcje przerwań i komunikacji.
Instrukcja (INT) wyznacza początek podprogramu obsługi przerwania (n).
Rozkaz (RETI) stosowany jest do powrotu z podprogramu do miejsca
wywołania. Może być stosowany warunkowo lub bezwarunkowo.
Instrukcja (ENI) umożliwia wykonanie wszystkich dołączonych do projektu
podprogramów przerwań.
Instrukcja (DISI) uniemożliwia wykonanie wszystkich dołączonych do
projektu podprogramów przerwań.
Kiedy wykonywane jest przejście sterownika do stanu RUN,
uniemożliwiane są przerwania. Jedynym sposobem umożliwienia ich jest
zastosowanie rozkazu ENI.
Rozkaz DISI powoduje, że przerwania są wykrywane, ale nie pozwala na
odwołanie się do nich.
Instrukcja ta określa rodzaj przerwania (EVENT) podprogramu
obsługi przerwania o numerze podanym na wejściu INT oraz warunek jego
wystąpienia (EN).
30
Sterowniki SIMATIC S7-200
Instrukcja ta uniemożliwia wykonywanie wszystkich
podprogramów obsługi przerwań dla przerwań określonych na wejściu
(EVENT).
Instrukcja ta jest używana w trybie pracy wolnego portu do
transmisji danych za pomocą portu komunikacyjnego.
Rozkaz ten kiedy zostanie uaktywniony przez wejście EN wywołuje
transmisje danych z wejścia TABLE. Wejście PORT określa, który port
będzie używany do transmisji. W przypadku S7-212 jest to zawsze port 0.
31
Sterowniki SIMATIC S7-200
3. URUCHOMIENIE PROJEKTU.
Kompilowanie projektu.
Po zakończeniu pisania programu należy sprawdzić czy nie posiada on błędów. Dokonuje się
. Powoduje to
tego wybierając z menu komendy CPU-Compile lub klikając na ikonę
wywołanie okna widocznego na rys.3.16. Zawiera ono informacje dotyczące liczby obwodów
oraz ilości zajmowanej pamięci. Jeśli kompilowany program nie zawiera błędów użytkownik
zostaje o tym poinformowany przez komunikat „Compile Successful”.
Rys.3.1 Kompilowanie projektu
Jeśli jednak kompilator doszuka się nieprawidłowości (rys.3.2) ich liczba zostanie
wyświetlona przy słowach „Invalid Networks”. W kratce pod nimi pojawi się numer „linii”,
w której błąd wystąpił ( dwukrotne kliknięcie na tą informację spowoduje automatyczne
przeniesienie do tego miejsca programu ), a przy słówku „Result” jego rodzaj.
Rys.3.2 Błąd kompilacji
32
Sterowniki SIMATIC S7-200
Wgrywanie programu do sterownika.
W celu przegrania projektu do sterownika, po uprzednim jego zapisaniu i kompilacji,
wybieramy z menu komendy Project-Download... lub klikamy ikonę
. Zostaje
wyświetlone wówczas okno pozwalające wybrać elementy projektu, który chcemy przegrać
(rys.3.3).
Można postawić znacznik przy słówku All, co spowoduje załadowanie do sterownika
wszystkich składników. Można również dokonać wyboru tylko niektórych z nich.
• Program Code Block zawiera program, który będzie wykonywany przez sterownik
• Data Block zawiera początkowe wartości, które będą użyte w programie
• CPU Configuration zawiera informacje dotyczące m.in. szybkości transmisji danych,
założonego hasła,
Rys.3.3 Wgrywanie projektu
Zatwierdzamy dokonany wybór klikając „OK” lub naciskając ENTER. Po załadowaniu
programu do pamięci na ekranie pojawia się komunikat informujący nas, że zostało ono
zakończone pomyślnie.
Program STEP7-Micro/WIN umożliwia również wykonanie operacji odwrotnej tzn.
załadowania do komputera programu zawartego w pamięci sterownika. Dokonuje się tego
analogicznie do poprzedniego przykładu wybierając polecenia Project-Upload... lub klikając
. Tak jak poprzednio pojawia się okno umożliwiające wybór przegrywanych
ikonę
elementów. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że program zostanie zapisany w aktualnie
otwartym projekcie i spowoduje skasowanie poprzedniej jego zawartości. Dlatego też, żeby
tego uniknąć najlepiej przeprowadzić tą operację w nowo otwarty pliku.
33
Sterowniki SIMATIC S7-200
Uruchamianie sterownika.
W celu uruchomienia przegranego wcześniej programu z menu CPU wybieramy polecenie
RUN lub klikamy na ikonę .
W celu zatrzymania działania uruchomionego wcześniej programu z menu CPU wybieramy
polecenie STOP lub klikamy na ikonę
.
Porównanie projektów.
W przypadku, gdy uruchomimy projekt, który różni się od zawartego w pamięci sterownika
wyświetlony zostanie komunikat widoczny na rys.3.4. Informuje on, że projekty nie są te
same, oraz że kontynuacja tego komunikatu spowoduje załadowanie uruchamianego
programu, a co za tym idzie skasowanie poprzedniego. Umożliwia również porównanie obu
projektów poprzez przycisk Compare, co w zilustrowanym przykładzie spowodowało
wyświetlenie komunikatu informującego o różnej ilości obwodów w tych projektach.
Rys.3.4 Porównanie projektów (1)
W przypadku, gdy przypuszczamy, że projekty te mogą się nie zgadzać mamy możliwość
sprawdzenia tego wybierając następujące komendy CPU-Compare Project to CPU....
Rys.3.5 Porównanie projektów (2)
34
Sterowniki SIMATIC S7-200
Spowoduje to wyświetlenie okna widocznego na rys. 3.5. Kliknięcie na przycisk Begin
rozpocznie proces porównania programów. W efekcie zostaną wyświetlone dokładniejsze
wiadomości niż miało to miejsce w poprzednim przypadku. Mamy również możliwość
wyboru porównywanych elementów, analogicznie jak podczas ładowania projektu do pamięci
sterownika.
35
Sterowniki SIMATIC S7-200
4. MONITOROWANIE PRACY STEROWNIKA.
Oprogramowanie STEP 7-Micro/WIN umożliwia monitorowanie pracy układu w czasie jego
pracy. Znajduje ono zastosowanie zarówno podczas tworzenia projektu, kiedy przydatne jest
do zrozumienia przyczyn nieprawidłowego działania urządzenia, jak również w podczas jego
późniejszej pracy, kiedy to może służyć do nadzoru.
Można wyróżnić dwa sposoby monitorowania.
• Pierwszy z nich korzysta ze schematu drabinkowego. Na schemacie tym podświetlane są
aktualnie działające wyjścia, przełączniki, komórki pamięci itp. oraz na bieżąco zmieniające
się wartości liczników, zegarów itp.
Opcje tą uruchamiamy wybierając z menu polecenie Debug-Ladder Status On (rys.4.1)
Rys.4.1 Monitorowanie pracy sterownika (Ladder Status On)
• Drugi wykorzystuje tabelę wywoływaną z menu przez polecenia View-Status Chart lub za
. W tym sposobie monitorowanie polega na wyświetlaniu konkretnej
pomocą ikony
wartości dla danego wejścia, wyjścia lub elementu programu. Wartości te są podawane w
trzeciej kolumnie (rys.4.2).
Rys.4.2 Monitorowanie pracy sterownika (karta statusowa)
36
Sterowniki SIMATIC S7-200
Do jednokrotnego zapisania wszystkich wartości służy przycisk
, natomiast kiedy chcemy
.
zaobserwować zmianę tych wartości w czasie działania sterownika wybieramy przycisk
Ponowne jego kliknięcie spowoduje zatrzymanie monitorowania i zapisanie ostatnich
wartości.
Można również sprawdzić jakie wartości będą miały poszczególne dane po zmianie jednej z
nich.
Pożyteczną funkcją stosowaną do monitorowania jest możliwość ustalenia ilości cykli
skanowania sterownika. Dozwolone wartości zawierają się w przedziale od 1 do 65535. Opcję
tą uruchamiamy wybierając z menu polecenie Debug-Execute Scans. Spowoduje to
pojawienie się okna jak na poniższym rysunku.
Rys.4.3 Liczba skanowań
W widoczną na rysunku 4.3 kratkę wpisuje się żądaną liczbę skanowań i zatwierdza
przyciskiem „OK”.
37