Prof. dr hab. Henryk Olszewski
Transkrypt
Prof. dr hab. Henryk Olszewski
HENRYK OLSZEWSKI (ur. 2 I 1932 r. w Świeciu) Członek korespondent PAN od 1998 r. Członek rzeczywisty PAN od 2007 r. PRAWO historia ustroju prawa i idei e-mail: [email protected] Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie ul. Chodakowska 19-31, 03-815 Warszawa, tel.: 22 5179600 Działalność naukowa Pola badawcze: ustrój i prawo w Polsce XVII i XVIII wieku, historia doktryn politycznych i prawnych, historia nauki prawa, myśl polityczna w Niemczech w XIX i XX wieku. Wykształcenie i stopnie oraz tytuły naukowe 1954 – magister, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 1959 – doktor, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 1966 – doktor habilitowany, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 1976 – profesor nadzwyczajny 1986 – profesor zwyczajny Zatrudnienie oraz zajmowane stanowiska 1954-1956 – aspirant w Zakładzie Nauk Prawnych PAN 1956-1959 – starszy asystent, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1959-1966 – adiunkt, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1967-1976 – docent, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1976-1986 – profesor nadzwyczajny, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza od 1986 – profesor zwyczajny, kierownik Katedry Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Uniwersytet im. Adama Mickiewicza od 2002 – emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1969-1973 – kierownik Katedry Historii Doktryn na UMK w Toruniu 1997-2000 – profesor zwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego 2004-2007 – profesor zwyczajny Uczelni Łazarskiego w Warszawie od 2008 – profesor zwyczajny na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie Najważniejsze książki i artykuły naukowe Doktryny polityczne i prawne czasów saskich (1697-1740), PWN Warszawa 1961. Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1652-1763), Wyd. UAM, Poznań 1966. Historia doktryn politycznych i prawnych, PWN, Warszawa-Poznań 1973 (i dalsze). Nauka historii w upadku. Historiografia i ideologia historyczna w imperialistycznych Niemczech, PWN Warszawa-Poznań 1982. Instytut Zachodni w latach 1944-1994, Wyd. IZ, Poznań 1994. O skutecznym rad sposobie, KAW, Kraków 1995. Zwischen Begeisterung und Widerstand. Deutsche Hochschullehrer und der Nationalsozialismus, Wyd. IZ, Poznań 1990. Słownik twórców idei, Wyd. Pozn., Poznań 1998 (i dalsze). Sejm w dawnej Rzeczypospolitej. Ustrój i idee, Wyd. Printer, t. 1-2, Poznań 2002. Zdzisław Kaczmarczyk, 1911-2007, Wyd.UAM, Poznań 2007. Przynależność do towarzystw naukowych, komitetów redakcyjnych czasopism oraz inne formy działalności Członek Prezydium Oddziału (2007-2011); Commission Internationale pour l’Histoire des Asemblées d’ Etat; Polskie Towarzystwo Historyczne; Polskie Towarzystwo Politologiczne; Członek Instytutu Zachodniego im. Zygmunta Wojciechowskiego; Societas Humboldtiana Polonorum; Gesellschaft fur Geschichtsdidaktik; Societas Jablonoviana. Nagrody i odznaczenia I nagroda Marszałka Sejmu za książkę Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1966), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medal Oswalda Balzera (1982) doktorat h.c. Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą (1999), doktorat h.c. Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (2010), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2012).