5 styczeń wtorek godz. 08.30 – WYJAZD ZE ZGIERZA ul. Marii

Jeśli chcesz wybrać się w „Podróż do Betlejem’’ oraz poznać uroki „Ziemi Łódzkiej”, Polskie
Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych wspólnie z Akcją Katolicką zapraszają do udziału w wycieczce
5 stycznia 2016 roku do urokliwych miejsc oraz zapoznania się z historią chrześcijaństwa.
Zbiórka
5 stycznia godz. 8.30, Zgierz ul. Marii
Skłodowskiej–Curie 5, drugi przystanek Łódź Kaliska dworzec autobusowy, powrót około godz. 19.30 – 20.00.
Koszt wycieczki 50.00 złotych. W tym zapewniamy
przejazd, usługi przewodnickie (Piotr Sole), opłaty za
bilety wstępu, ubezpieczenie.
Osoby chętne zapraszamy do zgłoszenia się do prezesa
pod nr telefonu 517 944 230, e-mail
[email protected] lub Członków Zarządu do
Janusza Krawczyka 607 175 451, Cezarego Piotrowskiego
503 156 301.
Wpłaty należy dokonać do 3 stycznia 2015 u wyżej
wymienionych osób. W biurze PTSM Łódź ul Zamenhofa
będzie przyjmowana wpłata 2 stycznia sobota w godz. od
12.00-15.00 i Świetlicy Środowiskowej w Zgierzu godz.
12.00-15.00 ul. Marii Skłodowskiej Curie 5.
Czekamy na Ciebie!
5 styczeń wtorek godz. 08.30 – WYJAZD ZE ZGIERZA ul. Marii Skłodowskiej –Curie 5
09.00 – Przystanek – Łódź Kaliska – dworzec autobusowy
Przejazd do Nagórzyc
NAGÓRZYCE – Zwiedzanie Podziemnej Trasy Turystycznej „Groty Nagórzyckie”
Przejazd do Spały [lub Konewki]
SPAŁA – Spacer po miejscowości – Czas wolny
[lub - KONEWKA - Podziemna Trasa Turystyczna – Bunkier w Konewce]
Przejazd do Studziannej-Poświętnego
STUDZIANNA – POŚWIETNE – Zwiedzanie sanktuarium Matki Boskiej Studziańskiej
Przejazd do Inowłodza
INOWŁÓDZ – Zwiedzanie odrestaurowanych ruin zamku w Inowłodzu
– Przejście pod kościół w Inowłodzu
INOWŁÓDZ – Zwiedzanie romańskiego kościoła św. Idziego
Przejazd do Zakościela
ZAKOŚCIELE – Wizyta w ośrodku PROEM – Widowisko „Podróż do Betlejem”
18.15 - 20.00 – Przejazd Zakościele – Łódź – Zgierz
ZAKOŚCIELE – Wizyta w ośrodku PROEM – Widowisko „ Podróż do Betlejem”
Podróż do Betlejem” to półtoragodzinne widowisko, na które składają się sceny towarzyszące narodzinom
Jezusa Chrystusa. Rozgrywa się ono w pięknej, zimowej scenerii ośrodka Fundacji Proem w Zakościelu, w sali
widowiskowej, w lesie, nad brzegiem rzeki, w malowniczej, stuletniej willi.
Widzowie są częścią przedstawienia. Gdy wchodzą do Betlejem nic już nie wygląda tak samo, ponieważ są
przeniesieni w czasie 2 tysiące lat wstecz. Wędrując do Betlejem doświadczają wszystkimi zmysłami kultury ówczesnych
czasów. Słuchają Świątecznego koncertu. Poznają postacie biblijne. Stają się świadkami ciekawych wydarzeń z ich
codziennego życia oraz towarzyszą im w niezwykłej podróży do poznania prawdy o narodzeniu Mesjasza.
Groty Nagórzyckie
Jedyne w skali kraju i jedne z rzadszych w Europie, wyrobiska
Nagórzyckie groty są wyrobiskiem wydrążonym w złożu piaskowcowym. Otóż pieczary w Nagórzycach są
dziełem rąk ludzkich. Miękki piaskowiec z łatwością daje się skrobać na piasek, to też eksploatowano go tu w ten sposób,
pozostawiając ogromne pieczary. Jednakże, pomimo tego iż nie jest ono dziełem przyrody, przylgnęła do niego, chyba już
nieodwracalnie, nazwa: Groty Nagórzyckie.
Niezmiernie charakterystyczne piaskowce cenomańskie posiadają swoją osobliwość: pieczary jeden
z najpiękniejszych w kraju. Wiedzie do nich niskie niepozorne wejście, ale dalej wąski korytarz rozszerza się i rozgałęzia, a
wysokość dochodzi do kilku metrów. Długość pieczar wynosi 180 kroków, przedzielają je i podpierają liczne kolumny,
niekiedy cienkie ścianki z małymi otworami w kształcie okienek, co nadaje im wygląd niezwykły. Pięknością swoją nie
ustępują one grotom ojcowskim, bo choć są nieco niższe, a może i mniejsze, ale liczne kolumny nadają im wygląd
odmienny od grot ojcowskich, zbliżając je poniekąd do słynnej groty w Adelsbergu. Mamy więc w kraju piękne groty…
Przywoływana tutaj krasowa jaskinia w słoweńskiej miejscowości Adelsberg (obecna nazwa: Postojna) była przed stu
laty geologiczną osobliwością słynną w całej Europie.
Życiorys tutejszych skał piaskowcowych jest niezwykle długi, bowiem sięgający prawie 100 milionów lat!
Podczas trwającej wtedy na Ziemi epoki kredowej na obszary tzw. Niecki Tomaszowskiej wielokrotnie wkraczało
i wycofywało się morze.
Osadzały się tutaj zarówno skały pochodzenia morskiego, jak też lądowego. Przesuwała się linia brzegowa
ówczesnego wypłaconego zbiornika. W pewnym okresie z wypiętrzającego się masywu małopolskiego spływała potężna
rzeka, która na obszarze niecki tomaszowskiej utworzyła deltę. Tu właśnie (…) osadzały się piaski kwarcowe
transportowane z dalekich Gór Świętokrzyskich. W miarę, jak malała siła nośna owej rzeki, osadzały się tu coraz
drobniejsze frakcje piasków. Złoża piasków kwarcowych w rejonie niecki osiągają grubość 150 metrów - wyjaśniał J.
Sosnowski, dodając, że „groty nagórzyckie” są efektem chwilowego wynurzenia się w tym miejscu dna morskiego na
przełomie kredy dolnej i górnej w tzw. cenomanie.
Najstarszy przekaz pisany o śnieżnobiałych piaskach w okolicach Tomaszowa pochodzi z 1883 roku. Opisał je po
raz pierwszy I. B. Pusch w opublikowanym wtedy „Pamiętniku fizjograficznym”.
Na szczególną urodę tego miejsca wskazywał znany polski regionalista, krajoznawca i historyk, twórca
założonego już w 1909 Muzeum Krajoznawczego w Piotrkowie Trybunalskim – Michał Rawita-Witanowski na łamach
wydawanego w latach 20-tych ubiegłego wieku tygodnika „Kurjer Mazowiecki.
Sanktuarium w Studziannie – Poświętnem
Do 1954 roku istniała gmina Studzianna. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie
piotrkowskim.
We wsi znajduje się sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej wraz z barokową bazyliką mniejszą (Kościół św.
Filipa Neri i św. Jana Chrzciciela) oraz dwoma innymi kościołami. W pobliżu znajduje się ponadto klasztor Księży
Filipinów.
Sanktuarium to jest obecnie jednym z najstarszych i najsłynniejszych ośrodków pielgrzymkowych
w dzisiejszej diecezji radomskiej.
Cudowny Rodziny Obraz Najświętszej
W bazylice znajduje się objęty kultem religijnym Cudowny Obraz Najświętszej Rodziny. Powstał on
najprawdopodobniej z inspiracji miedziorytem La Benédicité (Błogosławieństwo stołu), autorstwa lotaryńskiego grafika
Jacques'a Callota (1592–1635). Nie wiadomo kto jest autorem obrazu. Przypuszcza się, że namalował go sam Callot
bądź Stanisław z Piotrkowa (co jest bardziej prawdopodobne).
Obraz początkowo znajdował się w kaplicy dworu w Nieznamierowicach. Stamtąd trafił do Petrykoz,
a następnie do dworu Starołęskich w Studziannej (jest pewne, że znajdował się tam przynajmniej od 1660).
W latach 1696–1698 na miejscu dworu studziańskiego wybudowano kościół św. Józefa, przy którym obecnie
znajduje się studzienka z cudowną wodą.
Zabytki
Według rejestru zabytków na listę zabytków wpisane są obiekty: zespół klasztorny filipinów, kościół pw. św. Filipa
Nereusza i Jana Chrzciciela, klasztor, dwie dzwonnice, brama, zespół cmentarny, ul. Jaśminowa, cmentarz (nieczynny),
kościół pw. św. Józefa, dzwonnica, XVIII w. kostnica, XVIII w., studnia z murowaną obudową, XVIII w., (dec. cmentarz,
kaplica pw. św. Anny, na Górze Dziewiczej.
Trasa "Bunkier w Konewce"
To wyjątkowe miejsce, gdzie można zapoznać się z historią i podziwiać ogrom największych
w Polsce schronów dla pociągów sztabowych. Trasa ta została wyróżniona certyfikatem Najlepszy Produkt
Turystyczny 2006 roku.
Kompleks żelbetowych schronów znajduje się w lesie na terenie 2,7 ha. Największy schron, o długości 380 m
zbudowano dla pociągu sztabowego. Obok znajdują się mniejsze schrony techniczne połączone z nim 80-metrowym
podziemnym korytarzem. W schronie kolejowym, oświetlonym na całej długości, zobaczyć można wystawę stałą
dotyczącą historii schronów z ich planami, zdjęciami i makietami, plansze dotyczące stanowisk dowodzenia z tego okresu
zbudowanych w innych rejonach Polski, ekspozycję militariów z okresu II wojny światowej znalezionych w najbliższej
okolicy, plansze o nietoperzach zimujących w bunkrach i Spalskim Parku Krajobrazowym, wystawy czasowe oraz
fragmenty oryginalnego torowiska.
Inowłódz – wieś gminna w Polsce położona w Dolinie Białobrzeskiej,
w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Inowłódz
Romański kościół pod wezwaniem świętego Idziego jest jednym z najstarszych murowanych kościołów w
Polsce. Jego fundatorem był najprawdopodobniej książę Władysław Herman, a okazją do ufundowania kościoła
"cudowne" narodziny jego syna, późniejszego króla Polski, Bolesława Krzywoustego (rok 1085). Na Władysława
Hermana jako fundatora świątyni wskazywała pochodząca z późniejszego okresu (obarczona wieloma historycznymi
nieścisłościami i aktualnie już nieistniejąca) kamienna tablica w kościele.
Osada w miejscu obecnego Inowłodza istniała w X wieku. Inowłódz jest wzmiankowany w dokumencie
z 1145, z którego wynika, że już wówczas istniał w miejscowości kościół (ob. kościół filialny pw. św. Idziego),
ufundowany przez Władysława Hermana w 1086[1]. Prawa miejskie otrzymał w połowie XIV wieku od króla Kazimierza
Wielkiego, wówczas to wzniesiono również zamek inowłodzki, mający bronić północnej granicy Małopolski oraz strzec
brodu na rzece Pilicy[2].
Inowłódz pełnił wówczas funkcję ważnego grodu granicznego – usytuowany był na lewym brzegu Pilicy, jako
centralny gród regionu, który określono mianem "cypla inowłodzkiego", pomiędzy północno-zachodnim Sandomierskim i
Mazowszem Rawskim. Co do przynależności terytorialnej inowłodzkiego mediewiści są odmiennych zdań. Teza o
przynależności do Mazowsza wydaje się prawdopodobna tylko dla okresu zmian w połowie XI w. Od połowy XII w.
powstała zależność od stolicy łęczyckiej. Miejscowy zamek do połowy XVII wieku był rezydencją kasztelanii inowłodzkiej.
W 1655 podczas potopu wojska Stefana Czarnieckiego pokonały w bitwie pod Inowłodzem wojska szwedzkie. Inowłódz
aż do czasu rozbiorów był miastem królewskim. Prawa miejskie utracił w wyniku represji po powstaniu styczniowym w
1870. Niedługo potem nastąpił rozwój miejscowości, związany z odkryciem właściwości leczniczych wód mineralnych –
źródła żelaziste, wapniowo-magnezowe, borowiny oraz miejscowego mikroklimatu. Podjęto próbę utworzenia uzdrowiska.
Ponowny rozwój przerwała jednak I wojna światowa.
Inowłódz w filmie
Inowłódz i okolice służyły jako plener dla polskich filmów i seriali, m.in.:
Popioły (1965, reż. Andrzej Wajda),
Czterej pancerni i pies (1966–1970, reż. Konrad Nałęcki),
Pan Wołodyjowski (1969, reż. Jerzy Hoffman),
Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969, reż. Tadeusz Chmielewski),
Bolesław Śmiały (1971, reż. Witold Lesiewicz),
Hubal (1973, reż. Bohdan Poręba),
Najważniejszy dzień życia – odc. 3: Strzał (1974, reż. Sylwester Szyszko),
Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982, reż. Janusz Majewski),
Przyłbice i kaptury (1985, reż. Marek Piestrak),
Sławna jak Sarajewo (1987, reż. Janusz Kidawa),
Kanclerz (1989, reż. Ryszard Ber).
Ruiny zamku Zamek Kazimierza Wielkiego
Zamek Inowłodzki musiał być warownią dość silną, która miał ważne strategiczne znaczenie. Z jednej strony
otoczony był rzeką a z drugiej wielkimi bagnami i jeziorami – dziś znajdują się tam trzęsawiska i łąki.
Zamek i miasto łączył duży most, a pod nim fosa napełniona wodą. Zamku broniły też ramiona rozchodzącej się
rzeki i bagniste łąki. Czworokątny układ nasypu, ślady muru obwodowego i dwie baszty przemawiają za późniejszą epoką
budowy zamku. Zatem można ją przypisać Kazimierzowi Wielkiemu – zamek miał bronić miasta i przejścia przez rzekę.
Opisy historyków mówią, że Kazimierz Wielki, gdy zbudował zamek w Inowłodzu, oddał go na własność Janowi i
Abrahamowi Niemirom. Po pierwszej wojnie szwedzkiej zamek został bardzo zniszczony i spalony, co dowodzi faktu, że
pod jego murami dochodziło do starć i walk ze Szwedami.
Opracowała Marianna Strugińska-Felczyńska i Piotr Sole (źródło internet)