Microsoft Word Viewer - Załącznik Nr 1 do SIWZ

Tytuł opracowania:
REMONT I ZAGOSPODAROWANIE TERENU STACJI UJĘCIA WODY
(SUW) W BAŁTOWIE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Utwardzenie powierzchni gruntu (droga manewrowa) kostką betonową.
Utwardzenie powierzchni gruntu (plac manewrowy) tłuczniem kamiennym.
Utwardzenie powierzchni gruntu (opasko/chodnik wokół budynku, teren pod wolno
stojącym parterowym budynkiem gospodarczym) kostką betonową.
Utwardzenie powierzchni gruntu (opasko/chodnik) kostką betonową.
Remont ogrodzenia.
Budowa wolno stojącego parterowego budynku gospodarczego.
Docieplenie ścian zewnętrznych budynku SUW płytami styropianowymi.
Remont instalacji odgromowej budynku
Adres obiektu:
Bałtów – Gmina Bałtów, działka nr ewidencyjny 1910/4
Inwestor:
Gmina Bałtów
Opracował:
Cezary Płeszka, upr. bud. nr. 88/85
WYKONANO – MAJ 2012r.
Zawartość opracowania :
1. Strona tytułowa
2. Część opisowa istniejącego stanu zagospodarowania terenu
3. Część opisowa planowanych robót
4. Sytuacja, rys. nr 1 - 1:500
5. Ukształtowanie powierzchni utwardzonych gruntu, rys. nr 2 - 1:250
6. Przekroje drogowe, rys. nr 3 - 1:15
7. Rysunki z rozwiązaniami systemowymi
2
2. Opis Istniejącego Stanu Zagospodarowania Terenu :
Stacja Ujęcia Wody (SUW) znajduje się w górnej części miejscowości Bałtów przy lokalnej
drodze posiadającej jezdnię asfaltową. Na placu nie utwardzonym, ogrodzonym elementami
trwałymi (siatka + słupki stalowe i żelbetowe ) znajduje się budynek SUW murowany cegłą
silikatową, dwie studnie głębinowe (podstawowa i awaryjna), zbiornik wyrównawczy stalowy
oraz bezodpływowy zbiornik ścieków – fotografia 1, 2, 3,4.
Fotografia 1
Fotografia 2
Fotografia 3
Fotografia 4
2.1.Występujące warunki gruntowe to:
1. gliny piaszczyste
- 0,5- 0,2m
2. rumosz wapienny
- 0,2- 2,0m
3. wapienie
- 2,0-40,0m
Odpór gruntu wynosi 0,15MPa
3
3. Opis planowanych robót:
3.1. BILANS TERENU:
powierzchnia działki
– 1200 m2
powierzchnia zabudowy
– 79 m2
powierzchnia utwardzona
– 321 m2
powierzchnia trawiasta
– 800 m2
powierzchnia biologicznie czynna – 800 m2
procent powierzchni biologicznej czynnej
wskaźnik gęstości zabudowy działki
wskaźnik intensywności zabudowy (p.c./p.t.)
– 66,66%
– 7,58 %
– 0,066
3.2. UTWARDZENIE POWIERZCHNI GRUNTU:
Celem niniejszego opracowania jest zaprojektowanie drogi manewrowej, placu
manewrowego, opasko/chodnika wokół budynku, terenu pod wolno stojącym parterowym
budynkiem gospodarczym przy SUW w Bałtowie
3.2.1. opis warstw konstrukcyjnych
Warstwę ścieralną konstrukcji nawierzchni drogi manewrowej, opasko/chodnika wokół
budynku, terenu pod wolno stojącym parterowym budynkiem gospodarczym
zaprojektowano z kostki betonowej na podbudowie z kruszywa łamanego 0-63 mm grub.
15 cm, a placu manewrowego nawierzchnię z kruszywa łamanego 8-16 mm na
podbudowie z kruszywa łamanego 0-63 mm grub. 15 cm. Ze względu na występujące
w podłożu grunty spoiste przechodzące w skaliste zaprojektowano 15 cm dodatkową
warstwę odcinającą z piasku.
Dla oddzielenia nawierzchni jezdni dróg manewrowych od opasek, chodników i pasów zieleni
zastosowano krawężnik betonowy o szerokości 15 cm. Krawężnik wysunięto 10 cm nad
nawierzchnię jezdni. Na wysokości wejść do budynków, wjazdu do planowanego
wolnostojącego budynku gospodarczego oraz w miejscach zejść z chodnika na jezdnię
krawężnik należy zaniżyć +2cm nad nawierzchnię jezdni. Powierzchnie zielone oddzielono
od chodników obrzeżem trawnikowym o wymiarach 8x30 cm.
Szczegóły warstw konstrukcyjnych ciągów komunikacyjnych znajdują się na
rysunku Nr 3.
3.2.2. zestawienie powierzchni projektowanych ciągów komunikacyjnych
1. Plac Manewrowy - 115,0 m2
2. Droga manewrowa - 1145,2 m2
3. Opasko/Chodnik z dodatkową pow. pod wolno stojący budynek gosp. – 43,7 m2
4. Opasko/Chodnik do zbiornika – 17,1 m2
3.3. OCIEPLENIE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH POWYŻEJ POZIOMU
GRUNTU
3.3.1. Przygotowanie podłoża
W każdym przypadku bardzo istotne jest dokładne sprawdzenie jakości podłoża ściennego.
Dotyczy to jego wytrzymałości powierzchniowej, stopnia równości i płaskości powierzchni oraz
czystości. Oceny jakości podłoża należy dokonać stosując metodę „pull off” pozwalającą
określić wytrzymałość na rozciąganie (powinna wynosić ona co najmniej 0,08 MPa). Przy braku
urządzenia do testów „pull off” można do oczyszczonego z kurzu, pyłu i powłok malarskich
podłoża przykleić za pomocą kleju systemowego próbki materiału izolacyjnego o wymiarach
4
100 x 100 mm (8 – 10 próbek). Badanie wykonać po 3 dniach przeprowadzając próbę ręcznego
odrywania przyklejonej próbki. Jeśli materiał izolacyjny zostanie zerwany w swej strukturze,
oznacza to, że podłoże charakteryzuje się odpowiednią wytrzymałością. Natomiast w przypadku
oderwania próbki z klejem i warstwą fakturową konieczne jest oczyszczenie elewacji ze słabo
związanej z podłożem warstwy. Oczyszczone podłoże należy zagruntować preparatem
i powtórzyć badanie. Jeżeli ponowna próba da wynik negatywny, należy rozważyć dodatkowe
mocowanie mechaniczne. W przypadku ścian charakteryzujących się odpowiednią
wytrzymałością, ale odznaczających się zbyt dużą nierównością powierzchni, skuteczne może
się okazać nałożenie warstwy wyrównawczej. Przy nierównościach podłoża do 10 mm – należy
zastosować szpachlówkę lub zaprawę cementową z dodatkiem emulsji kontaktowej. Przy
nierównościach podłoża od 10 do 20 mm - można zastosować zaprawę cementową z dodatkiem
emulsji kontaktowej. Jeśli nierówność przekroczy 20 mm, należy przeprowadzić naprawę
naklejając materiał termoizolacyjny o odpowiedniej grubości (z uwzględnieniem dodatkowego
mocowania warstwy zasadniczej za pomocą łączników mechanicznych).
3.3.2. Mocowanie płyt styropianowych
Płyty styropianowe grubości 10 cm należy mocować do podłoża poziomo – z zachowaniem
„mijankowego” układu spoin pionowych przy użyciu zaprawy klejowej. Na całej powierzchni
ocieplanej ściany, płyty powinny do siebie przylegać. Niedopuszczalne jest występowanie masy
klejącej w spoinach .Zaprawę należy nakładać kielnią po obwodzie płyty pasem szerokości 3 do
4 cm i kilkoma plackami średnicy około 8 cm umieszczonymi na środkowej powierzchni płyty.
Łączna powierzchnia nałożonej masy klejącej powinna obejmować co najmniej 40%
powierzchni płyty. W przypadku równych gładkich podłoży, zaprawę można nakładać na płyty
za pomocą pacy zębatej o rozmiarach 10 do 12 mm. Ilość masy klejącej i grubość jej warstwy
zależą od stanu podłoża, musi być jednak zapewniony dobry styk ze ścianą, co gwarantuje
uzyskanie wymaganej przyczepności. Po nałożeniu masy klejącej na płytę należy ją
bezzwłocznie przyłożyć do ściany i dokładnie przycisnąć. Po odciśnięciu, płyty nie wolno
poruszać. Styropian przykleja się pasami od dołu do góry. Powierzchnia przyklejanych płyt
powinna być równa, a szpary między nimi większe niż 2 mm, wypełnione pianką
poliuretanową. Do mocowania mechanicznego można przystąpić nie wcześniej niż po upływie
24 h od przyklejenia płyt. Zaleca się stosowanie 4 łączników na 1 m². Należy zastosować
łączniki, ich długość powinna być tak dobrana, aby zakotwiczenie w ścianie nośnej (warstwie
konstrukcyjnej) wynosiło minimum 6 cm. Ościeża otworów stolarki okiennej i drzwiowej
należy wykonać pod kątem prostym natomiast dolne krawędzie, wykonać ze spadkiem na
zewnątrz. Styropianu samogasnący grubości 10cm EPS70-031 zgodny z deklaracją zgodności
wydana przez producenta według - Polska Norma PN-EN 13162:2002
3.3.3. Wykonanie warstwy zbrojonej siatką
Warstwę zbrojoną należy wykonać na odpylonych po uprzednim przeszlifowaniu papierem
ściernym płytach styropianowych nie wcześniej niż po 3 dniach od przyklejenia płyt, ale nie
później niż po 3 miesiącach, jeżeli przyklejenie nastąpiło w okresie wiosenno-letnim. W takim
przypadku konieczne jest dokonanie bardzo starannego przeglądu stanu styropianu. Warstwę
zbrojoną należy wykonać w jednej operacji przy pomocy zaprawy klejącej, rozpoczynając od
góry ściany. Po nałożeniu masy klejącej trzeba natychmiast nakładać siatkę zbrojącą, a następnie
nanieść drugą warstwę zaprawy. Siatka musi być całkowicie niewidoczna i nie może w żadnym
przypadku leżeć bezpośrednio na płytach izolacyjnych. Pasy siatki zbrojącej powinny być
przyklejone na zakład szerokości ok. 10 cm. Zakłady siatki nie mogą się pokrywać ze spoinami
między płytami styropianowymi. O ile nie stosowane są kątowniki narożne, to na narożnikach
zewnętrznych siatka powinna zachodzić z obu stron na odległość co najmniej 10 cm. Na
narożnikach otworów w elewacji należy umieścić ukośnie dodatkowe kawałki siatki
o wymiarach 20 x 30 cm W części parterowej, a także na ocieplanych cokołach trzeba
zastosować dwie warstwy siatki zbrojącej do wysokości 2,0 m powyżej poziomu terenu lub tzw.
5
siatkę pancerną. Na narożnikach zastosować kątowniki z siatką. Połączenia styropianu nad
cokołem należy zastosować listwę startową.
3.3.4. Wykonanie wyprawy z tynku akrylowego o grubości ziarna 1,5 mm(baranek)
Wyprawę tynkarską należy wykonać nie wcześniej niż po 3 dniach od nałożenia warstwy
zbrojonej i nie później niż po 3 miesiącach. Warstwę zbrojoną siatką trzeba zagruntować farbą
gruntującą. Na wyschniętą warstwę gruntującą należy równomiernie, na grubość ziarna nakładać
tynk za pomocą trzymanej pod kątem stalowej pacy. Gdy materiał przestaje się już kleić do
narzędzia, płasko trzymaną packą plastikową należy nadać mu jednorodną fakturę. W celu
uniknięcia Widocznych płaszczyzn styku między wyschniętym a świeżo nakładanym tynkiem,
należy zapewnić wystarczającą liczbę robotników, co pozwoli na płynne wykonanie wyprawy.
Proces schnięcia wyprawy, niezależnie od jej rodzaju, polega na odparowaniu wody oraz
ewentualnym wiązaniu i hydratacji spoiwa mineralnego. Przy niskiej temperaturze otoczenia
oraz przy dużej wilgotności względnej powietrza, schnięcie jest dłuższe. Należy pamiętać
o zachowaniu reżimu temperaturowo wilgotnościowego podczas aplikacji wypraw tynkarskich,
a także o osłonięciu rusztowań po nałożeniu tynków w celu ich osłony przed wpływem złych
warunków atmosferycznych. Zastosowane mają być tynki z zawartością środków antyalgowych.
3.3.5. Inne roboty.
Wszelkie elementy zewnętrzne na elewacji tj. zwody instalacji odgromowej, tablice
informacyjne należy przed wykonaniem termomodernizacji zdemontować, ponowny montaż
wykonać po zakończeniu prac elewacyjnych.
3.3.6. Kolorystyka
Elewację budynku wykonać w kolorze piaskowym z odcieniem ustalonym wcześniej
z inwestorem.
3.3.7. Powierzchnia planowanych do ocieplenia ścian – 95,2 m2 .
3.4.
REMONT OGRODZENIA
Wymiana istniejącej siatki stalowej na powlekaną (wys.2,0 m, dł.30,0 m), oraz malowanie
słupków stalowych.
3.5.
REMONT INSTALACJI ODGROMOWEJ
Wymiana zwodów poziomych, przewodów odprowadzających na ścianie oraz uziomu
otokowego (zwody poziome, przewody odprowadzające – śr. 10 mm, uziom otokowy
z płaskowników 25 x 4 mm).
3.6. BUDOWA WOLNOSTOJĄCEGO BUDYNKU GOSPODARCZEGO
Konstrukcja - kątowniki zimnogięte pomalowane farbą podkładową, na konstrukcję nitowana
blacha ocynkowana trapezowa, gotowe elementy skręcane ze sobą za pomocą śrub, dach
przykręcony do konstrukcji, spad na lewą stronę, brama uchylna podnoszona do góry,
powierzchnia zabudowy (szer. 4,5 m, dł. 6,5 m), przeznaczenie - bieżące funkcjonowanie SUW
(zabezpieczenie agregatu prądotwórczego, przechowywanie materiałów eksploatacyjnych oraz
części zamiennych).
3.7
TEREN ZIELONY
Zakres robót:
 ręczne przekopanie gleby na terenie płaskim w gruncie kat. IV zadarnionym,
 rozścielenie ziemi urodzajnej ręczne z przerzutem na terenie płaskim,
 wykonanie trawników dywanowych siewem na gruncie kat. III z nawożeniem,
6
 sadzenie drzew i krzewów liściastych form naturalnych na terenie płaskim w gruncie kat. III
z całkowitą zaprawą dołów.
UWAGI KOŃCOWE:
Przyjęte rozwiązania przestrzenne funkcjonalne i techniczne nie mają wpływu na środowisko
przyrodnicze, zdrowie ludzkie i inne obiekty budowlane. Wykonanie utwardzenia powierzchni
gruntu pozwoli na uniezależnienie się od czynników atmosferycznych Stworzy możliwość
wjazdu na teren stacji pojazdami mechanicznymi, nawet podczas największych opadów,
zapewniając możliwość najszybszego usunięcia zaistniałych awarii, oraz zmniejszając
uciążliwość i skracając czas, koniecznych do wykonania prac konserwacyjnych. Pozwoli
również na lepsze odprowadzenie nadmiaru wód opadowych poza teren ujęcia wody.
Uwaga – rysunek na następnej stronie.
7
8