Za wszystko, co masz, nabywaj mądrości (List Jakuba 1:5-8)

Pozwalamy i zachęcamy do kopiowania i rozprowadzania tego materiału w dowolnej formie,
pod warunkiem, że nie zmienia się tekstu w żaden sposób i nie pobiera opłaty poza kosztem reprodukcji.
Wszelkie wyjątki muszą być zatwierdzone przez autora i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu.
Za wszystko, co masz, nabywaj mądrości (3)
List Jakuba 1:5-8
Piotr Słomski (Peter Slomski)
Seria: List Jakuba – Życie według ewangelii
21 wrzesnia, 2014 r.
Czego ci brakuje?
Na pierwszy rzut oka list Jakuba wydaje się być bardzo chaotyczny. Wygląda tak, jak gdyby
brakowało mu określonej struktury. Kiedy czyta się ten list po raz pierwszy, wydaje się on być listem
pisanym przez podekscytowane dziecko. Wiesz jak to jest: dzieci chcą powiedzieć wszystko na raz,
dlatego mówią wszystko chaotycznie, na jednym oddechu. Tak zdaje się to wyglądać w wypadku
Jakuba. Wydaje się, że bez wyraźnego powodu przeskakuje on z jednego tematu na drugi. Jednakże
po dokładniejszym przyjrzeniu się temu listowi stwierdzisz, że nie jest to list podekscytowanego
dziecka. Jest to list dokładnego i praktycznego teologa. Istnieje powiązanie ze wszystkimi tematami.
Wersety z Listu Jakuba 1:5-8, które teraz będziemy rozważać, dają nam tego dobry przykład. Chociaż
wydaje się, że wersety te poruszają nowy temat, istnieje bardzo wyraźne powiązanie z poprzednimi
wersetami. Jakub stosuje interesującą technikę łączenia w całość swojego nauczania poprzez
używanie identycznych lub podobnych słów. Dokładnie tak postępuje tutaj.
Pod koniec naszego poprzedniego kazania rozważaliśmy zachęcanie nas przez Jakuba do
poczytywania sobie za radość przechodzenia przez próby. Powodem jest to, że przynosi to
wytrwałość i doskonałość. Doskonałość oznacza bycie kompletnym i dojrzałym. W wersecie 4 mówi
on: „Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie
mający żadnych braków.” Następnie rozpoczyna wiersz piąty mówiąc: „A jeśli komu z was brak
mądrości…” Używa tego samego słowa w wersecie 4 pisząc „braków” a w wersecie 5 pisząc „brak”:
„nie mający żadnych braków. A jeśli komu z was brak…” Jakub zdaje się myśleć w ten sposób:
„Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, że przechodzicie przez próby, gdyż nadchodzi dzień, gdy
będziecie kompletni, bez żadnych braków. Ale jeśli wciąż nie możecie tego zrozumieć – jeśli brak
wam mądrości, aby pojąć to w swoim sercu – proście Boga o tę mądrość. To jest mądrość, której
potrzebujecie w swoich próbach. To jest mądrość, której potrzebujecie, abyście byli kompletni.”
To jest główny temat tych wersetów: mądrość. Dlatego to kazanie ma tytuł: „Za wszystko, co
masz, nabywaj mądrości.” To właśnie mądrości potrzebujemy, gdy stajemy wobec prób. I to
mądrości potrzebujemy, gdy nie doświadczamy trudności. Potrzebujemy jej przez cały czas, ale jest
szczególnie konieczna podczas życiowych prób. Chcę zadać trzy pytania: 1. „Czym jest mądrość?” 2.
„Gdzie znajdziemy mądrość?” 3. „Jak uzyskać mądrość?” W wersetach 5-8 Jakub podaje nam
odpowiedzi.
Czym jest mądrość?
Jakub pisze w wersecie 5: „A jeśli komu z was brak mądrości…” Nasze pierwsze pytanie brzmi: „Czym
jest mądrość?” Jeśli uważnie czytasz Biblię, zdasz sobie sprawę ze znaczenia jakie przypisuje ona
1
mądrości. Jasne staje się, że mądrość jest czymś więcej niż jedynie wiedzą i wykształceniem. I jest
ona czymś, czego wszyscy rozpaczliwie potrzebujemy. W Księdze Kaznodziei Salomona 9:16
dowiadujemy się, że „Mądrość jest lepsza niż siła” a w Księdze Kaznodziei Salomona 9:18: „Mądrość
jest lepsza, niż zbroja.” Przypowieści Salomona 3:14-15 mówią nam, że mieć mądrość jest: „lepiej niż
nabyć srebro i zdobyć ją znaczy więcej niż złoto. Jest cenniejsza niż perły, a żadne klejnoty nie
dorównają jej wartości.” Nie jest zaskoczeniem, że w Przypowieściach Salomona 4:5-7 dowiadujemy
się: „Nabywaj mądrości, nabywaj rozumu! Nie zapominaj słów moich ust i nie uchylaj się od nich! Nie
zaniechaj jej a będzie cię strzegła, ukochaj ją, a zachowa cię! Początek mądrości jest taki: Nabywaj
mądrości, i za wszystko, co masz, nabywaj rozumu!”
Salomon napisał te słowa, ponieważ wiedział, że mądrość jest tym, co powinien uzyskać ponad
wszystko. Czy pamiętasz, jak Bóg przyszedł do niego we śnie i spytał, czego najbardziej pragnie?
Salomon nie poprosił o siłę; nie poprosił o bogactwa; on poprosił o mądrość (1 Księga Królewska 3:515). Czym była ta mądrość? Bóg powiedział o Salomonie w 1 Księdze Królewskiej 3:11 (zacytuję z
Biblii Gdańskiej gdyż lepiej to w niej przetłumaczono): „prosił o rozum do rozeznania sądu.” Mądrość
nie jest jedynie wiedzą, ale jest zastosowaniem tej wiedzy w naszym życiu, problemach,
trudnościach. Jest to stosowanie wiedzy danej nam przez Boga i rozumienie naszych prób oraz
przechodzenie przez próby w świetle tej wiedzy.
Zatem Jakub mówi, że potrzebujemy tej mądrości, kiedy stajemy wobec prób i problemów. W
Liście Jakuba 1:2-4, Jakub starał się przekazać taką mądrość: wyjaśnia, że próby, które napotykamy,
przynoszą wytrwałość i dojrzałość. Ale Jakub wiedział, że nie jest to łatwe nauczanie. Dlatego
najpierw powiedział: „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, gdy przechodzicie przez próby. Gdyż
to przynosi dojrzałość tak, że nie będziecie mieli żadnych braków”, a dalej mówi: „Ale wydaje się, że
brak wam jednej rzeczy: brak wam mądrości. Brak wam zdolności do zobaczenia życia tak, jak to
wyjaśniałem. Zostaliście pochwyceni przez tak wiele zmagań i bólu, że wydaje się to wszystko nie
mieć sensu. Potrzebujecie mądrości, aby widzieć życie jako służenie celom Pana. Cały ten ból i trud
służy waszemu dobru. Ta presja i próby przyniosą owoc wzrastającej dojrzałości.”
Często brak nam takiej mądrości. Kiedy przechodzimy przez trudności, zadajemy sobie pytanie
„Dlaczego?” To nic złego. Ale czasami nigdy nie przestajemy pytać „Dlaczego?” W głębi serca wiemy,
że Bóg czyni wszystko dla naszego dobra. W głębi serca wiemy, że ta próba sprawdza naszą wiarę. W
głębi serca wiemy, że to sprawdzanie służy naszemu dojrzewaniu i zbliżaniu się do kompletności. Ale
jak praktycznie zastosować te prawdy w naszym chaotycznym świecie bólu i trudu? Mądrość nie jest
jedynie znajomością tych prawd, ale jest stosowaniem ich w naszym życiu. Widzisz, nasze umysły w
naturalny sposób buntują się przeciwko koncepcji, że możemy być szczęśliwi pośród kłopotów; że
możemy to wszystko poczytywać sobie za radość. Potrzebujemy, aby Pan doprowadził nas nie tylko
do uznania tej prawdy, ale do przyjęcia jej w naszym sercu. Mądrość oznacza, że jest się w stanie
odpowiedzieć radosnym posłuszeństwem na próby pojawiające się w naszym życiu. Jest ona wiedzą
w działaniu. Jest to nie tylko wiedza o tym, dlaczego doświadczamy prób, ale przyjęcie tej wiedzy
praktycznie.
Kiedy dotyka nas niesprawiedliwość, naturalnie buntujemy się przeciwko niej. Nie jest źle
reagować na niesprawiedliwość z powodu niesprawiedliwości. Ale jest źle reagować na nią, jeśli w
naszym sercu nie ma akceptacji tego, że to Bóg ją dopuścił i zaplanował. „Bóg dopuszcza, aby
wstrząsały nami zawirowania nikczemnego świata i zarówno tworzy, jak i wykorzystuje te możliwości
po to, by wprowadzić nas w głębszą wspólnotę z sobą. Potrzeba mądrości, aby to zaakceptować i w
rezultacie wzrastać duchowo” (Gordon J. Keddie). Znacznie łatwiej jest wykonywać określone
2
polecenia Boga niż cierpliwie znosić niesprawiedliwość, którą Bóg dopuścił w naszym życiu. Może
doświadczymy niesprawiedliwości w tym nadchodzącym tygodniu. Potrzebujemy, aby Bóg obdarzył
nas mądrością.
Jest sposób na to, by dowiedzieć się, czy brak mi mądrości. Czy staję się rozżalony i
zdezorientowany, kiedy doświadczam niesprawiedliwości? Czy w myślach i słowami atakuję innych?
Czy zaczynam użalać się nad sobą? Czy nigdy nie przestaję pytać „Dlaczego?” Jeśli tak, to możliwe, że
brak mi mądrości. Być może w swojej głowie wiem wiele o Bogu i Jego suwerenności oraz
opatrzności, ale nie stosuję tego w swoim życiu. W rzeczywistości nie odczuwam bojaźni i nie ufam
Bogu. Nie jestem gotów zaakceptować tego, że Bóg dopuściłby, aby niesprawiedliwość i zło
przydarzyły mi się dla mojego dobra. Brak mi mądrości. Nie opieram się na Bogu i na tym, kim On
jest. Przypowieści Salomona 9:10 mówią: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana…” Potrzebuję
mądrości: mądrości, która widzi całe życie jako służące celom Pana, nawet jeśli chodzi o
niesprawiedliwość, której być może teraz doświadczam.
Gdzie znajdziemy mądrość?
Jedynie u Boga znajdziemy mądrość. To jest odpowiedź na nasze drugie pytanie: „Gdzie znajdziemy
mądrość?” Mądrość znajdziemy u Boga. Zastanówmy się zatem przez chwilę nad tym drugim
pytaniem i odpowiedzią. Jakub mówi nam w wersecie 5: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech
prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.” Jakub mówi
nam, że Bóg da nam mądrość, której potrzebujemy. Mówi nam o Bogu, który daje. Rozumiem, że
jeśli te słowa zostałyby przetłumaczone w oryginalnej kolejności, wyrażenie to brzmiałoby „dający
Bóg”. Być może to lepiej ujmuje cudowną prawdę, którą Jakub przekazuje nam w Liście Jakuba 1:17:
„Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości”. Mamy dającego
Boga, który daje wszystko dla naszego dobra.
Każdy, komu brak mądrości, może prosić o nią pośród swoich prób, a Bóg ją da. Oznacza to, że
Bóg pomoże nam patrzeć na nasze próby tak, jak widzi je On i pokaże nam, co musimy czynić w
takich próbach. To jest mądrość. Jednakże często mamy niewłaściwy obraz Boga i boimy się Go
poprosić. Słyszałem kiedyś historię o pewnej starszej kobiecie, która żyła samotnie. Była tak uboga,
że miała trudności z zapłatą czynszu. Pewnego poranka jej pastor przyszedł się z nią zobaczyć. Pukał
kilkakrotnie do drzwi, ale ponieważ nie było odpowiedzi, odszedł. Popołudniu przyszedł ponownie i
nie uzyskując odpowiedzi przy drzwiach, zajrzał przez okno. Staruszka siedziała skulona na krześle.
Gdy spojrzała w górę i zobaczyła go, natychmiast podeszła do drzwi i zaprosiła go do środka. „Byłem
dzisiaj rano”, powiedział, „ale nikt nie otworzył”. „Och, słyszałam twoje pukanie”, odpowiedziała,
„ale myślałam, że przyszedł ktoś, aby odebrać czynsz”. Ludzie mogą popełnić tego samego rodzaju
błąd odnośnie Boga: postrzegają Boga jako „przychodzącego coś odebrać”. Jednakże Bóg zawsze
pragnie dawać.
Wielu z nas obawia się tego, jak Bóg odpowie. Nie chcemy Bożej mądrości, ponieważ może
ona być przeciwko temu, czego chcemy. Obawiamy się odpowiedzi. Boimy się, że On przyszedł, aby
coś odebrać: On zabierze nam coś, co jest nam drogie. Obawiamy się, że nie będziemy mogli
funkcjonować bez tej cennej rzeczy. Ale bardziej niż czegokolwiek potrzebujemy Boga. W
rzeczywistości to nasza miłość własna walczy przeciwko doskonałej Bożej miłości do nas. Bóg jest
dającym Bogiem. On chce dać nam jedynie to, co najlepsze. On da nam mądrość do przejścia przez
naszą próbę i ból. Ta mądrość może oznaczać zdanie sobie sprawy, że naszą próbą było porzucenie w
3
naszym życiu czegoś, co stało się bożkiem; może oznaczać wytrwanie w bólu; może to oznaczać
wzrastanie w miłości bycia więcej z Bogiem poprzez modlitwę i czytanie Jego Słowa. Mądrość jest
darem od Boga: tym darem jest zrozumienie naszej sytuacji taką, jaką widzi ją Bóg, w połączeniu z
zaakceptowaniem Bożej woli w tej próbie; radosne posłuszeństwo Bogu w bólu.
Werset 5 jest pełen zachęty do tego, by znaleźć tę mądrość u Boga. Jakub używa trzech
wyrażeń, abyśmy zobaczyli, jak Bóg nas kocha i chce pomóc nam w naszych próbach. Po pierwsze
mówi, że on obdarza „wszystkich”. Nie ma wyjątków: Bóg daje każdemu ze Swoich dzieci, które
prosi. Czasami jesteśmy skłonni uważać, że Bóg daje tylko tym, którzy są dobrzy. Ale Bóg nie daje
według tego, ile jesteśmy warci lub jak jesteśmy święci. Byłoby to podobne do sytuacji dziecka, które
prosi o coś swojego rodzica, ale prosi ono nie w oparciu o miłość tego rodzica i jego chęć dawania,
ale ponieważ zrobiło coś dobrego dla swojego rodzica. Ale rodzic daje widząc potrzebę dziecka,
niezależnie od tego, czy dziecko zasłużyło na to czy nie. Faktem jest, że nikt z nas na to nie zasługuje.
Jednakże nie oznacza to, że Bóg ignoruje grzech w naszym życiu. Psalm 66:18 mówi: „Gdybym knuł
coś niegodziwego w sercu moim, Pan nie byłby mnie wysłuchał.” Nie wolno nam przychodzić do Boga
z arogancją. Jednakże inaczej wygląda to w przypadku dziecka, które odczuwa swój grzech i czuje, że
nie może przyjść. Takie dziecko Boga potrzebuje pamiętać, że Bóg daje wszystkim. Bóg nigdy nie
przestanie kochać Swojego dziecka. Jeśli przyjdziemy i poprosimy o mądrość, On nas nią obdarzy.
Po drugie Jakub mówi, że Bóg daje wszystkim „chętnie”. Greckie słowo przetłumaczone jako
„chętnie” ma w swoim rdzeniu słowo „jedyność”; innymi słowy skoncentrowanie się tylko na jednym
celu lub zamierzeniu. Ci z was, którzy są rodzicami wiedzą, że każdy dzień może upływać w tak
gorączkowym pośpiechu, że czasami możecie odczuwać, że jest za mało czasu, by skoncentrować się
na jednym dziecku. A wyobraź sobie, że odkładasz wszystko inne na bok i po prostu spędzasz cały
dzień z tym jednym dzieckiem. Jesteś skoncentrowany na swoim dziecku. To jest sens zawarty tutaj
w słowie „chętnie”. To prawie tak, jak gdyby Bóg odłożył wszystko na bok, aby skoncentrować się
właśnie na tobie, kiedy prosisz. Oczywiście Bóg jako Bóg słyszy każde ze Swoich dzieci, kiedy proszą.
Ale jest to tak, jak gdyby, kiedy prosisz, On był skoncentrowany właśnie na tobie. On jest dającym
Bogiem, który daje dokładnie tę mądrość, której potrzebujesz.
Po trzecie Jakub mówi, że Bóg daje „bez wypominania”. Nie wolno nam nigdy myśleć, że Bóg
mógłby kiedykolwiek zmęczyć się naszym przychodzeniem do Niego. Bóg nie straci cierpliwości i nie
będzie miał do nas pretensji. Bóg nie powie: „Odejdź! Prosiłeś mnie już o to dziesięć razy: dziesięć
razy dawałem i dziesięć razy w podziękowaniu wpakowałeś się w te same kłopoty! Kończę z tobą!
Radź sobie sam! Żadnych więcej przysług!” Bóg nie jest Bogiem, który karci nas, kiedy przychodzimy i
prosimy o mądrość wciąż na nowo. Nie! Nasz Ojciec Bóg nakazuje nam przychodzić w wierze do Jego
tronu łaski. On nie odrzuci cię w twoim strapieniu niezależnie od tego, ile razy przyjdziesz. Jak często
potrafimy stracić cierpliwość, kiedy ktoś wciąż przychodzi do nas z tego samego rodzaju prośbą. Ale
Bóg taki nie jest. Przeciwnie, On zachęca nas i nakazuje nam przychodzić. On da nam mądrość,
abyśmy zrozumieli nasze próby i mądrość pozwalającą w nich wytrwać.
Jak uzyskać mądrość?
Naszym trzecim pytaniem jest „Jak uzyskać tę mądrość?” Zaczęliśmy już na nie odpowiadać. Jakub
powiedział w wersecie 5: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga.” Mądrość pochodzi od
Boga i dlatego potrzebujemy Go prosić. Być może problem wielu ludzi polegający na tym, że nie
otrzymują mądrości wynika z tego, iż są zbyt dumni, by poprosić. Często w życiu, kiedy stajemy
4
wobec trudności, jesteśmy zbyt dumni, aby poprosić naszych braci i siostry w Chrystusie o pomoc.
Oczekujemy, że oni dostrzegą nasz problem i coś zrobią. Lub czasami myślimy, że wspomnimy o
naszym problemie, ale nie poprosimy wprost i oczekujemy, że nam pomogą. Ale to jest pycha. Nie
mamy dość pokory, aby poprosić ich o pomoc. Jest to oczekiwanie od innych, ale nie oczekiwanie od
siebie samego. Tak samo może być z naszą relacją z Bogiem. Myślimy sobie: „Bóg zna trudności,
wobec których stoję. Powinien mi pomóc.” Jednakże problem polega na tym, że nie mamy dość
pokory, aby wołać do Boga o pomoc. Modlitwa nie służy do zmiany Boga, ale do zmiany nas samych.
Potrzebujemy prosić. I potrzebujemy prosić w określony sposób. To mówi nam Jakub w
wersecie 6. On mówi nam, w jaki sposób mamy prosić Boga o mądrość: „Ale niech prosi z wiarą, bez
powątpiewania.” Potrzebujemy prosić z wiarą. Potrzebujemy modlić się z wiarą. Co to dokładnie
oznacza? Jezus powiedział w Ewangelii Marka 11:22-24: „Miejcie wiarę w Boga!… Dlatego powiadam
wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się
wam.” Czy oznacza to, że możemy prosić o cokolwiek chcemy, wierząc, że Bóg nam to da? Tak
nauczają i wierzą niektórzy ludzie. Niektórzy mówią nawet o wyobrażeniu sobie tego, czego pragną,
a następnie proszeniu o to. Jeden kaznodzieja powiedział coś w tym rodzaju: „Stwórz sobie obraz
roweru w umyśle. Stwórz obraz samochodu. Miej wiarę, że to otrzymasz.” Ale to nie jest wiara w
Boga, ale wiara we własne słowa i pragnienia. Wiara nie znajduje się w naszych słowach, ale w
osobie. Jezus powiedział: „Miejcie wiarę w Boga”.
Nasza wiara nie powinna być wiarą w to, co wypowiadamy lub jak dobrze to wypowiadamy,
czy też jak dobrze czujemy się, kiedy to wypowiadamy. Modlitwa z wiarą jest modlitwą osoby
całkowicie przekonanej o mocy, miłości, miłosierdziu i wierności Boga, do którego się modli. Im
bardziej znamy Boga – to znaczy im więcej czytamy Biblię – tym bardziej wiemy, o co powinniśmy
prosić. Wtedy prosimy o tę rzecz z wiarą. Im bardziej wiemy, co Bogu się podoba, a co mu się nie
podoba, tym bardziej nasze modlitwy będą zgodne z Jego wolą. Bóg chce, abyśmy mieli mądrość w
naszych próbach. Mądrością jest patrzenie na próby w sposób, w jaki patrzy na nie Bóg. Jest to
zrozumienie tego, że służą one naszemu dobru i wytrwanie w nich. Jest to dostrzeżenie, że czynią nas
one dojrzałymi i kompletnymi. Czy rzeczywiście prosimy Boga w wierze o taką mądrość? Czy
jesteśmy z całego serca oddani temu, jak On widzi rzeczy i temu, jakie są Jego dążenia dotyczące
naszej przyszłości? Czy też jak ta kobieta boimy się odpowiedzi?
Proszenie o mądrość nie oznacza, że nie możemy modlić się, aby Bóg usunął nasz ból i próby.
Ale tak wielu ludzi modli się po prostu o to, aby uciec od wszystkich trudności. Nie chcą mądrości
pozwalającej widzieć to, co czyni Bóg. Woleliby raczej, by życie było łatwe i w ten sposób nie stają się
takimi osobami, jakimi Bóg chciałby, aby byli. Trzymają otwarte drzwi dla świata. Mają rozdwojoną
duszę: pragną pomocy, ale w rzeczywistości nie ma to być pomoc zgodna z Bożą wolą, ale z ich wolą.
Chcą, aby Bóg zesłał im zdrowie i bogactwo, a nie próby, które przynoszą wytrwałość i doskonałość.
Szesnastowieczne wyznanie wiary, Katechizm Heilderberski, przedstawia to w ten sposób: „Bóg
zsysyła to, co złego spotyka mnie na tej pełnej cierpień ziemi, aby obrócić to na moją korzyść. On jest
w stanie to zrobić, gdyż jest Wszechmocnym Bogiem, i chce tak postąpić, gdyż jest wiernym Ojcem.”
Czy wierzymy w to? Czy jesteśmy gotowi modlić się z wiarą, by Bóg dał nam mądrość, abyśmy znali tę
prawdę i żyli nią w naszych próbach?
Jakub mówi, że są dwa rezultaty modlitwy pozbawionej takiej wiary. Wersety 6 i 7 mówią: „Ale
niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr
tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma.” Mówiąc prosto,
jeśli modlimy się bez wiary, nie będzie odpowiedzi na naszą modlitwę. W rzeczywistości nie chcemy
5
mądrości od Boga. Chcemy własnych zasad. W takim wypadku Bóg nie odpowie. Być może przez
długi czas zmagaliśmy się z jakąś trudnością, próbą lub bólem. Tak wiele razy wołaliśmy do Boga
„Dlaczego?”, ale wydawało sie, że nie ma odpowiedzi. Błagaliśmy, aby ból odszedł, ale on trwa. Być
może jest tak, ponieważ nigdy naprawdę nie modliliśmy się z wiarą. Nigdy naprawdę nie chcieliśmy
mądrości od Boga: mądrości, która mówi nam, że Bóg zesłał nam tę próbę, aby wydała w nas
wytrwałość i dojrzałość; mądrość, która pokazuje nam, jak mamy ufać Bogu w bólu, a nawet
odnaleźć pokój i zadowolenie. Wiara jest pragnieniem Boga i Jego woli. Jest ufaniem Jemu.
Drugim rezultatem bycia człowiekiem o rozdwojonej duszy i braku wiary jest to, co
odnajdujemy w wersecie 8: „Człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.”
Jeśli nie jesteśmy bezpieczni i pewni w Bogu i Jego woli, to nie jesteśmy w ogóle bezpieczni i pewni.
Będziemy kimś przeskakującym od jednej rzeczy do drugiej. Będziemy kimś, kto nigdy nie będzie
długo w tej samej pracy. Będziemy kimś, kto nigdy nie jest długo w tej samej relacji. Będziemy ciągle
poszukiwali złota na końcu tęczy, podczas gdy złoto można znaleźć jedynie u Boga; znajduje się ono
w Jego mądrości. Tak wiele osób nie chce takiej mądrości od Boga. To znaczy, nie są gotowi zobaczyć
Bożej woli dla siebie w swoich próbach. Nie są gotowi zaakceptować tej woli dla siebie, a raczej
walczą przeciwko niej. Zatem są chwiejni. Będą gonić od jednego planu do drugiego. Będą kierować
się raz jednym uczuciem, raz drugim. Każdy z nich, jak powiedział Jakub: „podobny jest do fali
morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej.” Nie znajdą oni odpocznienia.
Zasadniczo naszym celem jest odnalezienie sensu prób. Jakub mówi, że można znaleźć na to
odpowiedź jedynie poprzez dar mądrości od Boga, udzielany jedynie tym, którzy ufają tylko Bogu.
Odpocznienie mogą odnaleźć jedynie ci, którzy wyznają lojalność wyłącznie wobec Boga. Czy
zmagamy się z czymś w naszym życiu? Jakub mówi nam, że naszą pierwszą myślą powinno być
przyjrzenie się naszej relacji z Bogiem. Jeśli życie jest dla nas zbyt ciężkie, to zasadnicze pytanie
brzmi: czy nasze serce zgadza się z Bogiem? Czy podporządkowaliśmy się Mu? Czy jesteśmy gotowi
podporządkować się temu, co On ma do powiedzenia? Jedynie On może dać nam mądrość. Mądrość,
którą jest widzenie nie tylko tego, że nasze próby są od Niego, ale również zaakceptowanie tych
prób, tego, że są one Jego wolą dla nas. Jedynie wtedy, kiedy dojdziemy do poznania Boga i poznamy
Go, będziemy w stanie zrozumieć sens naszych prób i trudności.
Nie wolno nam obawiać się tego, co Bóg ześle na naszą drogę. On nas kocha. Zamiast obawiać
się powinniśmy modlić się do Niego w wierze, aby dał nam zrozumienie i siłę do tego, byśmy byli
zdolni żyć dla Niego. Musimy modlić się w wierze, aby On dał nam tę mądrość. Purytanie
doświadczali wielu utrapień i doświadczali wiele miłości Bożej. Jeden z nich, George Downame
powiedział: „Pan nie mierzy naszych utrapień według naszych błędów, ale według naszej siły i patrzy
nie na to, na co zasługujemy, ale na to, co jesteśmy w stanie udźwignąć.” Apostoł Paweł powiedział:
„Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały” (2 List
do Koryntian 4:17). Bóg doskonali nas i czyni gotowymi na niebo. Jeśli zmagamy się i brak nam
mądrości, potrzebujemy prosić Go i On pokaże nam, co czyni. On da nam mądrość. Proś w wierze.
© Peter Slomski i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu. Strona internetowa: www.agape-poznan.org
6