I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach

2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach
Data orzeczenia
2010-12-29
orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2010-11-22
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Sędziowie
Symbol z opisem
Danuta Kuchta /s prawozdawca/
Ewa Rojek /przewodniczący/
Janus z Bociąga
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Podatek od towarów i usług
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono s kargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2005 nr 8 poz 60 art. 1 pkt 3, art. 14b ust. 1, art. 54, art. 216, art. 228 par. 1 pkt 1, art. 236 par.
1, art. 239 par. 1 pkt 1, art. 272-278, art. 274b par. 1, 2,
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - tekst jedn.
Dz.U. 2004 nr 54 poz 535 art. 87 ust. 2, 6,
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
Dz.U. 2004 nr 8 poz 65 art. 31,
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - tekst jedn.
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 78,
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w
dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana
przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 145 par. 1, 2, art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa
Rojek, Sędziowie Sędzia SO (del.) Janusz Bociąga,, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Starszy
sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 grudnia 2010r.
sprawy ze skargi S. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 16 września 2010r. nr (...) w
przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia [...]nr [...]Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził niedopuszczalność zażalenia S. S.
na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...]., nr [...]w sprawie przedłużenia 60dniowego terminu zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za listopad 2009r. w kwocie 149 600 zł dla
P.P.H.U "P." S. S. do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że w dniu 15 grudnia 2009r. S. S. złożył deklarację VAT-7 za
listopad 2009r., w której wykazał zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do bezpośredniego
zwrotu w terminie 60 dni w kwocie 154 222 zł. W dniu 8 lutego 2010r. pracownicy Urzędu Skarbowego w K.
wszczęli kontrolę podatkową mającą na celu sprawdzenie prawidłowości rozliczenia VAT oraz zasadności
bezpośredniego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za listopad i grudzień 2009r. Z uwagi na
fakt, iż w trakcie czynności kontrolnych stwierdzono nieprawidłowości i zaistniała konieczność zweryfikowania
ze stanem faktycznym faktur wystawionych przez P-W. "M.-B." ze S.-K., Naczelnik Urzędu Skarbowego w
K. wydał, na podstawie art. 274b Ordynacji podatkowej, ww. postanowienie z dnia 11 lutego 2010r. W
wydanym postanowieniu zawarto pouczenie o przysługującym Stronie prawie wniesienia zażalenia do
Dyrektora Izby Skarbowej w K..
Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że stosownie do treści
art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o VAT w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
1/6
2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo
do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na
rachunek bankowy. Zwrot różnicy podatku z zastrzeżeniem ust. 6 następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia
rozliczenia przez podatnika na jego rachunek bankowy (art. 87 ust. 2). Jak wynika z przepisu art. 87 ust. 2
ustawy o VAT, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego
może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach
czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów
Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli
przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim,
urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie
prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty. Z
powyższego wynika, że przedłużenie terminu zwrotu różnicy VAT odbywa się m.in. w ramach procedur
przewidzianych w Ordynacji podatkowej. Fakt ten powoduje konieczność ścisłego stosowania w toku
czynności przepisów regulujących procedurę właściwą dla danego rodzaju postępowania.
W przedmiotowej sprawie wszczęto u podatnika kontrolę podatkową. W toku prowadzonej kontroli
podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. wydał postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu podatku
VAT za listopad 2009r. Biorąc pod uwagę powyższe, organ odwoławczy wskazał, że w sprawie winny być
stosowane przepisy działu VI Ordynacji podatkowej regulujące procedurę kontroli podatkowej. Zatem po
wszczęciu czynności kontrolnych, przedłużenie terminu zwrotu zadeklarowanej w listopadzie 2009r. kwoty
nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na podstawie art. 274b Ordynacji podatkowej nie znajduje
uzasadnienia prawnego. Przepis ten ma zastosowanie wyłącznie na etapie postępowania prowadzonego w
ramach czynności sprawdzających. Natomiast z chwilą wszczęcia kontroli skarbowej zakończyła się możliwość
stosowania przepisów regulujących czynności określone w dziale V Ordynacji podatkowej. Wszczęcie kontroli
podatkowej lub postępowania podatkowego wyznacza przejście postępowania wyjaśniającego prowadzonego
w danej sprawie na kolejny etap procedowania i oznacza zakończenie etapu wstępnego, czyli czynności
sprawdzających. Niedopuszczalne jest jednoczesne, równoległe prowadzenie w sprawie zasadności zwrotu
czynności sprawdzających i kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego. W konsekwencji z chwilą
podjęcia czynności w ramach kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego kończy się jednocześnie
możliwość stosowania przepisów regulujących czynności sprawdzające, w tym również dotyczących
przedłużania terminu tych czynności na podstawie art. 274b
i należy stosować przepisy postępowania, które zostało wszczęte. Zatem podstawę do przedłużenia terminu
dokonania zwrotu VAT w toku kontroli podatkowej stanowi obok art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT,
przepis art. 216 Ordynacji podatkowej.
Organ odwoławczy dodał, że na postanowienia przedłużające zwrot VAT
w wydane w czasie kontroli podatkowej nie służy zażalenie. Ma tu bowiem zastosowanie art. 236 § 1
Ordynacji podatkowej, który ustanawia zasadę, że zażalenie na postanowienie wydawane w toku
postępowania przysługuje wyjątkowo, tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi. W dziale VI Ordynacji
podatkowej brak jest przepisów, które odsyłałyby do stosowania art. 274b § 2 Ordynacji podatkowej. Na
potwierdzenie swojego stanowiska organ powołał wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2006r., sygn. akt I FSK
315/06 oraz WSA w K. w z dnia 15 października 2009r., sygn. akt I SA/Ke 355/09.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że brak przesłanek do przeprowadzenia postępowania
zażaleniowego stanowi podstawę do stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia. Organ podatkowy II instancji
jest bowiem uprawniony do rozpatrzenia zażalenia jedynie wówczas, gdy ustawa wyraźnie daje mu takie
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
2/6
2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
prawo. Niewłaściwe pouczenie nie obliguje natomiast organu do rozpatrzenia środka zaskarżenia, którego
wniesienie jest w danym przypadku niedopuszczalne.
Na powyższe postanowienie S. S. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. wnosząc o
jego uchylenie oraz zarzucając obrazę art. 87 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 274b § 1 Ordynacji podatkowej
w związku z art. 64 ust. 1, 32 ust. 1, 78 i 2 Konstytucji oraz art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z
art. 78 i 2 Konstytucji.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że pozbawienie skarżącego możliwości złożenia zażalenia w tak istotnej
sprawie jak wstrzymanie zwrotu podatku oraz istnienie dwóch konkurencyjncyh trybów wstrzymania tego
zwrotu, na czas bliżej nieokreślony, narusza jego konstytucyjne prawa i wolności dotyczące ochrony własności
i prawa do kontroli sądowej decyzji administracyjnych. Zdaniem skarżącego ustawodawca tworząc dwa tryby,
z których jeden pozwala na złożenie zażalenia, drugi nie, bezprawnie zróżnicował sytuację podatników
znajdujących się w zasadniczo takim samym położeniu, wobec czego przepisy odmawiające mu prawa do
wniesienia zażalenia, a tym samym kontroli sądoawoadministracyjnej poprawności wstrzymania zwrotu
podatku są dyskryminacyjne.
Skarżący podniósł, że niezależnie od argumentów sformułowanych powyżej jakakolwiek niekonstytucyjność
uregulowań dotyczących wstrzymania terminu zwrotu podatku odpada jeżeli uznamy, iż reguły tego
wstrzymania określone w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 274b § 1 Ordynacji podatkowej nie stanowią
norm konkurencyjnych, ale wypełniają się w jednej normie czytane łącznie, po przyjęciu, iż przepis ustawy o
VAT stwarza podstawy materialne, zaś Ordynacji podatkowej reguluje zasady postępowania po spełnieniu
przesłanek materialnych.
Skarżący wyraził pogląd, iż art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej nie jest zgodny z regulacją art. 78 Konstytucji,
zgodnie z którym ustawa może ograniczyć prawo odwoływania wyłącznie na zasadzie wyjątku (tzn.
sformułować przypadki, w których takie odwołanie nie przysługuje, czyli niejako odwrotnie od omawianego
przepisu).
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w K. wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał argumentację
zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Dodatkowo wskazał, że przepis art. 87 ust. 2 ustawy o VAT nie stwarza ryzyka naruszenia praw podatnika, o
których mowa w art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji, w przypadku gdy korzysta on w sposób prawidłowy i rzetelny z
przysługującego mu prawa do uzyskania zwrotu różnicy podatku. Ww. przepis ustawy o VAT w założeniu ma
bowiem uniemożliwić zwrot podatku w sytuacji, w której podatnik nie spełnił przesłanek jego skuteczności. W
wypadku gdy postępowanie wyjaśniające wykaże jego zasadność, zapewnia podatnikowi zwrot różnicy
podatku należnego i naliczonego wraz z odsetkami. Z tego względu organ za bezzasadny uznał zarzut, że
pozbawienie możliwości złożenia zażalenia w tak istotnej sprawie jak wstrzymanie zwrotu podatku narusza
konstytucyjnie gwarantowane prawa majątkowe podatników wymienione art. 64 Konstytucji. Stanowisko to
jest zgodne z przedstawionym przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 13 października 2008r., sygn. akt
K 16/07. Jednocześnie organ wskazał, że regulacje zawarte w dziale V i VI Ordynacji podatkowej
niewątpliwie różnicują sytuację prawną podatnika, niemniej jednak literalne brzmienie przepisów Ordynacji
podatkowej, uwzględniając racjonalność działania ustawodawcy, nie pozwala na stosowanie przepisu art. 274b
Ordynacji podatkowej w toku kontroli podatkowej. Z tego względu organ uznał za bezzasadne naruszenie
przepisu art. 87 ustawy o VAT i art. 274b Ordynacji podatkowej w związku z art. 2, art. 32 ust. 1
Konstytucji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
3/6
2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
Wojewódzkie Sądy Administracyjne powołane zostały do sprawowania kontroli działalności administracji
publicznej, przy czym zakres tej kontroli ograniczony jest do kontroli legalności działania organów administracji
- art. 1 § 1 i 2 ustawy 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 256 poz. 1269).
Oznacza to, że w sprawach będących następstwem skargi, zaskarżona decyzja podlegać będzie uchyleniu w
razie stwierdzenia przez sąd jej niezgodności z prawem.
W niniejszej sprawie kontroli Sądu poddane zostało postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia
[...]znak: [...], stwierdzające niedopuszczalność zażalenia S. S. na postanowienie Naczelnika Urzędu
Skarbowego w K. z dnia [...]. w sprawie przedłużenia 60 dniowego terminu zwrotu różnicy podatku od
towarów i usług za listopada 2009r. do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego.
Spór pomiędzy stronami sprowadza się w ocenie Sądu do rozstrzygnięcia, czy organ podatkowy może
stwierdzić niedopuszczalność zażalenia powołując się na fakt, że przepisy Ordynacji podatkowej regulujące
czynności kontrolne nie przewidują możliwości złożenia środka zaskarżenia w postaci zażalenia na
postanowienie w przedmiocie przedłużenia terminu zadeklarowanego zwrotu, wydane w czasie gdy za ten sam
okres prowadzone jest postępowanie kontrolne.
Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...]. zostało wydane na podstawie przepisów art.
216 ustawy z dnia 29.VIII.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) dalej Ordynacja
podatkowa i art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004r., Nr
54, poz. 535 ze zm.), dalej ustawa o VAT.
Z przepisu art. 87 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008r. wynika, że: ,,zwrot
różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez
podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek
podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu
identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego
zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji
rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub
postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na
podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność
zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z
odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności
podatku lub jego rozłożenia na raty."
Możliwość wydania postanowienia na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT przewiduje z kolei przepis art.
274 b § 2 Ordynacji podatkowej, usytuowany w dziale V - czynności sprawdzające. Przepis art. 274 b § 1
stanowi: ,,Jeżeli przeprowadzenie czynności sprawdzających zasadność zwrotu podatku wymaga przedłużenia
terminu zwrotu podatku wynikającego z odrębnych przepisów, organ podatkowy może postanowić o
przedłużeniu tego terminu do czasu zakończenia czynności sprawdzających."
Na tak wydane postanowienie zgodnie z § 2 służy zażalenie.
Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia należało rozważyć nadto kwestię, co
należy rozumieć przez pojęcie postępowania wyjaśniającego o którym mowa w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT w
brzmieniu obowiązującym w dacie wydania postanowienia tj. w dniu 11 lutego 2010r., a następnie czy na to
postanowienie służy zażalenie.
W orzecznictwie administracyjnym ugruntowany jest pogląd, że postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
4/6
2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, rozumieć należy jako czynności sprawdzające uregulowane w dziale V ustawy Ordynacja podatkowa (art. 272 - art. 278). W tym przedmiocie wypowiedział się Naczelny Sąd
Administracyjny w uchwałach z dnia 22 kwietnia 2000 r. sygn. FPS 1/02 i z dnia 22 kwietnia 2002 r. sygn.
FPS5/02. W uzasadnieniu uchwały z dnia 22 kwietnia 2000 r. stwierdzono, że spośród dwóch konkurujących
trybów postępowania określonych w dziale IV i V Ordynacji podatkowej przedłużenie terminu zwrotu różnicy
podatku umiejscowić należy w ramach czynności sprawdzających uregulowanych w Dziale V Ordynacji
podatkowej. Jakkolwiek pogląd ten dotyczył przepisu art. 21 ust. 6 ustawy o VAT z 1993r., to powyższy
pogląd zachowuje aktualność na gruncie znowelizowanej ustawy o VAT. Stanowisko powyższe potwierdził
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 października 2008 r. sygn.K 16/07. Czynności sprawdzające to
wstępna faza kontroli podatkowej o charakterze w zasadzie formalnym. Pozwalają one organowi zorientować
się, czy nie zachodzą przesłanki do wszczęcia kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego. W
przypadku postępowania wyjaśniającego w rozumieniu art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, organ ma ustalić w
ramach prostych czynności weryfikacyjnych, czy dane przedstawione w deklaracji uzasadniają zwrot podatku
w żądanej wysokości. W ramach czynności sprawdzających wyposażono organ podatkowy w uprawnienia
przedłużenia terminu do zwrotu podatku do czasu zakończenia czynności sprawdzających (art. 274b § 1
Ordynacji podatkowej). Podnieść należy, że powoływany przepis art. 274b § 1 nie stanowi samoistnej
podstawy przedłużenia terminu zwrotu podatku, lecz ma zastosowanie w przypadku, gdy instytucję zwrotu
podatku przewidują przepisy materialno-prawne. Taką podstawę stanowi przepis art. 87 ust. 2 ustawy o VAT.
Czynności wyjaśniające w rozumieniu art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, kończą się czynnością materialno
techniczną; zwrotem nadwyżki podatku, ewentualnie czynnością procesową - wszczęciem postępowania
podatkowego, ewentualnie kontroli podatkowej. Postępowanie podatkowe, postępowanie kontrolne oraz
czynności sprawdzające uregulowane są w Ordynacji podatkowej w odrębnych działach, co w zestawieniu z
art. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej uzasadnia odrębność przepisów regulujących procedurę właściwą dla
danego rodzaju postępowania. W konsekwencji przejście od czynności sprawdzających do innego etapu
postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego oznaczać musi zakończenie etapu wcześniejszego czynności sprawdzających. Z chwilą wszczęcia kontroli podatkowej, czy postępowania podatkowego kończy
się wstępny etap weryfikacji danych, a tym samym możliwość stosowania przepisów regulujących czynności
sprawdzające.
Zgodnie z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej z dnia 28 września 1991r. (Dz.U.04.8.65 j.t.) w zakresie
nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego należy odpowiednio stosować ustawę z dnia 29
sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 54 tej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14b ust. 1.
Z akt sprawy wynika, że od dnia 8.02.2010r. wobec podatnika było prowadzone postępowanie kontrolne w
zakresie sprawdzenia prawidłowości rozliczenia podatku VAT i zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad
należnym za listopad i grudzień 2009r. Wobec powyższego do prowadzonego od dnia 8.02.2010r.
postępowania kontrolnego mają zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej dział VI – kontrola podatkowa.
W tym stanie faktycznym i prawnym stwierdzić należy, że postanowienie z
dnia 11 lutego 2010r. przedłużające termin zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, mimo
wskazania w podstawie prawnej art. 274 b § 2 Ordynacji podatkowej, zostało wydane w trakcie
prowadzonego postępowania kontrolnego i nie służy na nie zażalenie.
Wskazać należy także, że zażalenie na postanowienie służy jedynie w przypadkach wskazanych w ustawie art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej. W ustawie o kontroli skarbowej jak i w dziale VI Ordynacji podatkowej
brak jest przepisów, które odsyłałyby do stosowania art. 274 b § 2, a także takich na podstawie których
istniałaby możliwość wydania postanowienia o przedłużeniu terminu do zwrotu podatku, na które służyłoby
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
5/6
2011-02-07
I SA/Ke 619/10 - Wyrok WSA w Kielcach…
zażalenie. W konsekwencji uprawnienie do złożenia środka zaskarżenia w postaci zażalenia wynikać powinno z
przepisów właściwych dla danego trybu postępowania. Takie też stanowisko przyjął NSA w wyroku z dnia 14
grudnia 2006r., sygn. akt I FSK 315/06.
Podsumowując powyższe rozważania wskazać należy, że przepis art. 274 b § 2 Ordynacja podatkowa ma
zastosowanie wyłącznie na etapie postępowania prowadzonego w ramach czynności sprawdzających, z chwilą
zaś wszczęcia kontroli skarbowej zakończyła się możliwość stosowania przepisów regulujących czynności
określone w dziale V Ordynacji podatkowej.
W świetle powyższej argumentacji, biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne sprawy, trafnie Dyrektor Izby
Skarbowej w K. uznał, że na postanowienie z dnia 11.02.2010r. nie służy zażalenie, stąd prawidłowo w
oparciu o art. 228 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 Ordynacja podatkowa wydał zaskarżone postanowienie.
Wyżej zaprezentowane stanowisko pozostaje w zgodzie z wyrażonym w postanowieniu: NSA z dnia 22
listopada 2010r., sygn. akt I FSK 1181/10, WSA Kielce z dnia 10 czerwca 2010r., sygn. akt I SA/Ke
269/10, w wyroku WSA Kielce z
dnia 15 października 2009r., sygn. akt I SA/Ke 355/09.
Przepis art. 78. Konstytucji Rzeczpospolitej Polski stanowi, że ,,Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia
orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa
ustawa." 1. Z art. 78 Konstytucji RP wynika postulat takiego kształtowania przebiegu postępowania, aby, w
miarę możliwości, przewidziane w nim było prawo wniesienia przez stronę środka zaskarżenia o charakterze
dewolutywnym. Zarazem norma ta zakreśla granice odstępstwa od tej zasady, które jako wyjątki muszą być
określone w ustawie. Nie ulega zatem wątpliwości, że wyjątki te nie mogą mieć charakteru dominującego,
zastępującego wskutek tego zasadę. Za ustawę, w rozumieniu przytaczanego unormowania, należy traktować
przepis art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej. Wynikający z treści tego przepisu wyjątek, w myśl którego nie
przysługuje zażalenie na postanowienie w przedmiocie przedłużenia terminu do zwrotu podatku wydane w
trakcie kontroli podatkowej, ma zatem swoje umocowanie w treści przytaczanego uregulowania
konstytucyjnego.
W świetle tego co wyżej powiedziano bez wpływu na wynik sprawy pozostaje wskazane w skardze naruszenie
przepisów ustawy o VAT, Konstytucji RP, Ordynacja podatkowa.
Na skutek przeprowadzonej kontroli zaskarżonego postanowienia Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia
jego nieważności, nie stwierdził występowania okoliczności uzasadniających wznowienie postępowania, jak
również naruszenia przepisów prawa materialnego, które miałoby wpływ na wynik sprawy ani też naruszenia
przepisów postępowania wpływającego w sposób istotny na wynik sprawy, co z mocy art. 145 § 1 i 2 ustawy
p.p.s.a. obligowałoby Sąd od uchylenia zaskarżonego postanowienia.
W tej sytuacji Sąd zgodnie z art. 151 ustawy p.p.s.a. oddalił skargę.
orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5681AE75F4
6/6