Uwagi_TP_Projekt - implementacja USO _2010 08 25

Uwagi Telekomunikacji Polskiej SA – Członka PIIT
Propozycje przepisów implementujących znowelizowaną USD –
w zakresie świadczenia usługi powszechnej
Według następujących załoŜeń:
• Usługi składające się na usługę powszechną moŜe świadczyć jeden lub wielu
przedsiębiorców wyznaczonych; na całym terytorium RP lub na określonych
obszarach (z wyjątkiem ogólnokrajowego spisu abonentów i ogólnokrajowej
informacji o numerach telefonicznych, które – jak sama nazwa wskazuje – świadczone
muszą być na całym terytorium RP);
• Świadczenie udogodnień dla osób niepełnosprawnych zostanie wyłączone z zakresu
usługi powszechnej – obowiązek ten spełniać będą musieli wszyscy przedsiębiorcy
telekomunikacyjni, a nie tylko przedsiębiorca wyznaczony. Wymaga to zmian i
przeniesienia części przepisów (w Dziale III) z Rozdziału 2 do nowego Rozdziału 1a
oraz z rozporządzenia z art. 81 ust. 6 PT do odrębnego rozporządzenia;
• Świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatów publicznych zostanie
wyłączone z zakresu usługi powszechnej, lecz pozostawi się Prezesowi UKE
moŜliwość rozszerzenia w trybie decyzji zakresu usługi powszechnej o tę usługę – gdy
zajdzie taka potrzeba na danym obszarze kraju (po uprzednim przeprowadzeniu
postępowania konsultacyjnego i analizie potrzeb mieszkańców danego obszaru, w
szczególności osób starszych i niepełnosprawnych.
Art. 1. 1. Ustawa określa:
[Nowy] 13) wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych w zakresie
dostępu do usług telekomunikacyjnych.
2. Celem ustawy jest stworzenie warunków dla:
[Nowy] 6) zapewnienia uŜytkownikom będącym osobami niepełnosprawnymi dostępu do
usług telekomunikacyjnych równowaŜnego poziomowi dostępu, z jakiego korzystają inni
uŜytkownicy końcowi.
Uwaga1: Biorąc pod uwagę konieczność rozszerzenia zakresu przepisów dotyczących
udogodnień dla osób niepełnosprawnych, z przedsiębiorcy wyznaczonego na wszystkich
przedsiębiorców telekomunikacyjnych, naleŜy uzupełnić zakres i cel ustawy (tj. art. 2 ust. 1 i
2 PT).
Uwaga2: Treść wzorowana na art. 7 ust. 1 USD.
Art. 2. Określenia uŜyte w ustawie oznaczają:
[Bez zmian] 2) aparat publiczny - publicznie dostępny telefon, w którym połączenie
opłacane jest automatycznie, w szczególności za pomocą monety, Ŝetonu, karty telefonicznej
lub karty płatniczej;
28) publiczna sieć telefoniczna - …
Uwaga1: W dyrektywie wykreślono definicję „publicznej sieci telefonicznej” (art. 2 lit b)
USD), w jej miejsce dodano definicje „publicznej sieci łączności” i „sieci łączności
elektronicznej” (w dyrektywie ramowej).
1
Komentarz [l1]: W załoŜeniach nie
naleŜy mówić o wyłączeniu usług z
zakresu usługi powszechnej, ( co
byłoby niezgodne z DUP) ale o braku
konieczności wyznaczania podmiotu
zobowiązanego do świadczenia
konkretnych usług
Przyjmując filozofię DUP (art. 1) wśród
celów polskich regulacji ustawowych
powinien jednak znaleźć się cel
„zapewnienia dostępności na terenie
całego kraju publicznie dostępnych
usług dobrej jakości poprzez skuteczną
konkurencje i wybór, a takŜe
zastosowaniem odpowiednich
rozwiązań w sytuacjach , gdzie rynek
nie zaspokaja w sposób zadowalający
potrzeb uŜytkowników końcowych.”
Przedstawiony w art. 1 ust 2 i 4 ustawy
PT iŜ celem jest stworzenie
warunków dla: pkt 1). wspierania
równoprawnej i skutecznej konkurencji
w zakresie świadczenia usług
telekomunikacyjnych oraz 4)
zapewnienie uŜytkownikom
maksymalnych korzyści w zakresie
róŜnorodności,ceny i jakości usług
telekomunikacyjnych nie SA
ekwiwalentem zapisu dyrektywy.
Podobnie wynika z motywu 4
Dyrektywy 2009/136/WE.
Uwaga2: Proponujemy wykreślić z PT definicję „publicznej sieci telefonicznej”, a w treści PT
określenie „publiczna sieć telefoniczna” zastąpić określeniem „publiczna sieć
telekomunikacyjna”. NaleŜy jednak pamiętać o konsekwentnym ujednoliceniu stosowanej w
PT terminologii w tym zakresie.
30) publicznie dostępna usługa telefoniczna - usługę telekomunikacyjną dostępną dla
ogółu uŜytkowników, w celu inicjowania i odbierania, bezpośrednio lub pośrednio, połączeń
krajowych i międzynarodowych, za pomocą numeru lub numerów ustalonych w krajowym
lub międzynarodowym planie numeracji telefonicznej;
Uwaga1: Alternatywnie: „(…) w celu bezpośredniego lub pośredniego inicjowania i
odbierania połączeń (…)”.
Uwaga2: Ewentualnego doprecyzowania wymagać moŜe określenie „bezpośrednio lub
pośrednio” (patrz art. 2 lit c) USD).
Uwaga3: Zgodnie z dyrektywą usunięto: „(…) oraz uzyskania dostępu do słuŜb ustawowo
powołanych do niesienia pomocy (…)” oraz „(…) która ponadto moŜe obejmować:
a) zapewnienie
pomocy
konsultanta
dostawcy
usług
przy
korzystaniu
z
usług telekomunikacyjnych,
b) uzyskanie informacji o numerach telefonicznych,
c) dostęp do spisów abonentów,
d) dostęp do aparatów publicznych,
e) korzystanie z usług na szczególnych warunkach,
f) korzystanie ze specjalnych udogodnień przez osoby niepełnosprawne,
g) korzystanie z połączeń z numerami niegeograficznymi”.
[Bez zmian] 22) numer geograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej, w
którym część ciągu cyfr zawiera wskaźnik obszaru geograficznego, wykorzystywany do
kierowania połączeń do stałej lokalizacji zakończenia sieci;
Uwaga: Naszym zdaniem ten przepis nie wymaga zmian – ale warto rozwaŜyć czy uŜyte w
art. 2 lit. d) USD określenie „do przekierowywania wywołań tam, gdzie fizycznie mieści się
punkt zakończenia sieci”, pokrywa się ze „stałą lokalizacją zakończenia sieci”.
[Bez zmian] 23) numer niegeograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej,
który nie zawiera ciągu cyfr określającego wskaźnik obszaru geograficznego, w szczególności
numer zakończenia ruchomej publicznej sieci telefonicznej, numer do którego połączenia są
bezpłatne albo o podwyŜszonej opłacie;
Rozdział 2
Świadczenie usługi powszechnej
Art. 81. 1. Zestaw usług, jakie powinny być dostępne dla wszystkich uŜytkowników
końcowych publicznych sieci telekomunikacyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, stanowi usługę powszechną.
Uwaga: Usługę powszechną tworzy zestaw usług, z których nie wszystkie są usługami stricte
telekomunikacyjnymi (np. ogólnopolski spis abonentów).
2
To, iŜ usługa powszechna nie obejmuje łączności mobilnej wynikać będzie z samego katalogu
usług składających się na usługę powszechną, tj. ust. 3.
2.Do zestawu usług, o którym mowa w ust. 1, zalicza się:
1) przyłączenie pojedynczego zakończenia publicznej sieci telekomunikacyjnej o stałej
lokalizacji w lokalizacji abonenta z wyłączeniem sieci cyfrowej z integracją usług, zwanej
dalej „ISDN”;
2) utrzymanie łącza abonenckiego z zakończeniem sieci, o którym mowa w pkt 1, w
gotowości do świadczenia usług telekomunikacyjnych;
3) zapewnienie poprzez łącze abonenckie z zakończeniem sieci, o którym mowa w pkt 1,
połączeń telefonicznych krajowych i międzynarodowych, w tym do sieci ruchomych,
obejmujące takŜe zapewnienie transmisji dla faksu oraz transmisji danych, w tym połączenia
do sieci Internet;
4) udzielanie informacji o numerach telefonicznych;
4a) udostępnianie spisów abonentów;
6) świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatów publicznych lub innych publicznych
punktów dostępowych telefonii głosowej, z zastrzeŜeniem art. 81a ust. 1.
3. Prezes UKE decyduje, na podstawie analizy sytuacji rynkowej, czy konieczne jest
wyznaczenie przedsiębiorcy, który będzie zobowiązany do realizowania usługi
powszechnej. Decyzja ta będzie podejmowana osobno w stosunku do poszczególnych usług
wchodzących w skład US oraz, jeśli będzie to moŜliwe i konieczne, w stosunku do
poszczególnych obszarów terytorium RP.
Usunięto: Usługę, o której mowa w ust.
1, świadczy przedsiębiorca
telekomunikacyjny wyznaczony, zgodnie z
art. 82 albo art. 83, do świadczenia usługi
powszechnej albo poszczególnych usług
wchodzących w jej skład, zwany dalej
"przedsiębiorcą wyznaczonym".¶
¶
3.
Komentarz [l2]: W zestawie powinny
się równieŜ znajdować usługi dla
niepełnosprawnych. Wyrzucenie ich z
zestawu do osobnego rozdziału
powoduje , iŜ nie będą w stosunku do
nich stosować się ogólnie określone
kryteria np. przystępność ceny,
Komentarz [l3]: Propozycja zapisu
Uwaga1: Określenia „pojedynczego zakończenia publicznej sieci telekomunikacyjnej o stałej
lokalizacji” (ust. 3 pkt 1) uŜyto w miejsce „pojedynczego zakończenia sieci (w stacjonarnej
publicznej sieci telefonicznej)” (ust. 3 pkt 1 w związku z ust. 1) dla wyraźniejszego
wskazania, Ŝe nie muszą to być wcale sieci stacjonarne (kablowe). MoŜliwe jest bowiem
wykorzystanie technologii bezprzewodowych na wybranych odcinkach, a nawet sieci
ruchomych, byle tylko sam dostęp w ramach usługi powszechnej nie był „mobilny”, jednak
posiadał przymiot „stacjonarności”. WaŜne zatem aby to samo zakończenie sieci było
stacjonarne. Jest to rozwiązanie zgodne z koniecznością zapewnienia neutralności
technologicznej.
Uwaga2: Podkreślenia wymaga, Ŝe w skład usługi powszechnej nie wchodzą wyłącznie usługi
stricte „telekomunikacyjne”.
Uwaga3: Określenie „ISDN” jest uŜyte tylko raz w PT (właśnie w art. 81 ust. 3 pkt 1) –
wobec czego nie ma potrzeby dodawania „zwanej dalej”.
Uwaga4: Rozbicie pkt 4 na pkt 4 i 4a wynika z konieczności wskazania, Ŝe obu tych usług nie
musi wcale świadczyć jeden przedsiębiorca (choć nie moŜna tego wykluczyć).
Uwaga5: Proponujemy wykreślić pkt „5) świadczenie udogodnień dla osób
niepełnosprawnych” i określić jednolite udogodnienia dla osób niepełnosprawnych dla
wszystkich dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych (a nie tylko dla
przedsiębiorcy wyznaczonego) w odrębnym rozdziale.
Uwaga6: Proponujemy wykreślić pkt „6) świadczenie usług telefonicznych za pomocą
aparatów publicznych” i uzaleŜnić ewentualne rozszerzenie zakresu usługi powszechnej o tę
usługę na danym obszarze od decyzji Prezesa UKE – w miejsce aktualnego obowiązku
świadczenia tej usługi przez przedsiębiorcę wyznaczonego.
3
Komentarz [s4]: Zgodnie z DUP oraz
ostateczną koncepcją UKE dot. modelu
USO z 16/08/10, w zakresie USO powinny
znaleźć się równieŜ PAS-y
Uwaga7: w ust. 3 pkt 1) wykreślono określenie „głównej” lokalizacji abonenta. NaleŜy
zwrócić uwagę na fakt, iŜ dyrektywa nie zawiera podobnego ograniczenia. W konsekwencji
odpowiednia zmiana zaproponowana została równieŜ w ust. 4.
[Zmodyfikowany] 4. Przez pojęcie lokalizacji abonenta, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
rozumie się adres wskazany przez abonenta w umowie o świadczenie
usług telekomunikacyjnych. Wskazany moŜe zostać adres, pod którym abonent posiada stałe
zameldowanie lub adres nieruchomości, do której abonent posiada tytuł prawny, z
wyłączeniem budynków rekreacji indywidualnej, to jest budynków przeznaczonych do
okresowego wypoczynku rodzinnego.
Uwaga1: Dyrektywa nie zawiera ograniczenia do głównej lokalizacji abonenta, natomiast
posługuje się określeniem „realizacji wszystkich uzasadnionych wniosków”. Konsekwencją
tej zmiany jest zmiana w art. 93 ust. 2.
[Bez zmian] 5. W przypadku:
1) szkół publicznych,
2) szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany jest
obowiązek szkolny lub obowiązek nauki,
3) zakładów kształcenia nauczycieli,
4) publicznych centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego,
młodzieŜowych ośrodków wychowawczych, młodzieŜowych ośrodków socjoterapii,
specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych i
poradni psychologiczno-pedagogicznych,
5) publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i publicznych bibliotek
pedagogicznych,
6) publicznych bibliotek,
7) szkół wyŜszych
- zwanych dalej "jednostkami uprawnionymi", świadczenie usługi przyłączenia do sieci w
celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu, z
uwzględnieniem art. 100. jest obowiązkiem wrzystkich operatorów (przedsiębiorców)
telekomuniacyjnych
[Propozycja modyfikacji] 6. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usługi powszechnej oraz
wymagania dotyczące świadczenia usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla
jednostek uprawnionych, w szczególności:
1) wskaźniki dostępności i jakości usługi powszechnej oraz usługi przyłączenia do sieci, w
celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu jednostek
uprawnionych,
2) wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych, w tym rodzaje urządzeń
końcowych, jakie powinny być oferowane osobom niepełnosprawnym przez przedsiębiorcę
wyznaczonego oraz wymagania dotyczące przystosowania aparatów publicznych do
uŜywania przez osoby niepełnosprawne,
3) wymaganą przepływność łącza dla usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu
jednostek uprawnionych
- mając na uwadze poziom rozwoju telefonizacji, stymulowanie rozwoju telefonizacji oraz
zwiększenie dostępności usług telekomunikacyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Uwaga: W przypadku wyłączenia „świadczenia usług telefonicznych za pomocą aparatów
publicznych” z katalogu usługi powszechnej i pozostawienia tej kwestii wyłącznej decyzji
Prezesa UKE, naleŜy zmienić delegację ustawową do wydania rozporządzenia przez MI.
4
Komentarz [s5]: W DUP nie ma inf. o
konieczności świadczenia przez operatora
wyznaczonego BB dla jednostek
uprawnionych. Obecnie, w związku ze z
mienionym rozp. MI określającym
wymaganą przepustowość dla BB (2Mb/s
na 1 Mb/s), TP musi ponosić bardzo duŜe
koszty, aby zagwarantować w/w wsk.
jakościowe na terenie całego kraju, a
finalnie i tak większość jednostek
uprawnionych korzysta z usług innych
operatorów (i moŜe skorzystać z
dofinansowań)
Usunięto: oprócz usługi powszechnej
Usunięto: o
Usunięto: a jest
Usunięto: a
Usunięto: p
Komentarz [l6]: Z uwagi na róŜne
moŜliwości technologiczne
realizowania dostępu
szerokopasmowego, wykorzystania
dostępu hurtowego TP oraz inwestycji
ze wsparciem środków UE obowiązek
taki powinien być nałoŜony na
wszystkich operatorów, tym bardziej, Ŝe
te usługi nie mogą być finansowane w
ramach usługi powszechne – powinna
być to usługa obowiązkowa.
Komentarz [l7]: Problemem mogą
być wskaźniki jakości w sytuacji kiedy
wyznaczony przedsiębiorca będzie miał
swobodę w wyborze technologii
(neutralność) - dziś to jest w art 85 ust
1 p 3 - tu MF nie proponuje Ŝadnych
zmian. Warto rozwaŜyć sytuację, Ŝe
UKE określi osobne wskaźniki
dostępności i jakości dla wszystkich
technologii jakie zmierza wykorzystać
wyznaczony przedsiębiorca. Jak
równieŜ UKE weźmie pod uwagę przy
wyznaczaniu odpowiednie wartości
wskaźników aby wszystkie dostępne na
rynku technologie mobilne i stacjonarne
je spełniały. Chodzi o uniknięcie ryzyka,
Ŝe wskaźniki będą nierealne do
spełnienia poza technologią miedzianą.
Wytyczne do zmiany delegacji ustawowej:
- naleŜy usunąć pkt 2) – gdyŜ udogodnienia dla osób niepełnosprawnych powinny być
świadczone przez wszystkich przedsiębiorców, a nie tylko przedsiębiorcę wyznaczonego.
Proponujemy, by kwestie te były uregulowane (w Dziale III) w nowym rozdziale 1a oraz w
odrębnym rozporządzeniu (w którym zawarte będą przepisy określone obecnie w § 5 i 6 oraz
załącznikach 2-5 obecnego rozporządzenia z art. 81 ust. 6).
[nowy] Art. 81a
[Nowy] 1. Biorąc pod uwagę stan zaspokojenia potrzeb uŜytkowników końcowych, liczbę
aparatów publicznych lub innych publicznych punktów dostępowych telefonii głosowej,
uzasadnione potrzeby mieszkańców, w szczególności osób starszych i niepełnosprawnych
oraz jakość usług na danym obszarze, Prezes UKE moŜe, po przeprowadzeniu postępowania
konsultacyjnego, o którym mowa w art. 15, w drodze decyzji wyznaczyć przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego do świadczenia usług telefonicznych za pomocą aparatów publicznych
lub innych publicznych punktów dostępowych telefonii głosowej, na określonym obszarze.
Uwaga1: Nie wiadomo jak naleŜy rozumieć określenie „inne publiczne punkty dostępowe
telefonii głosowej” (art. 6 ust. 1 USD) – czekamy na opinię KE (Cocom) w tej sprawie.
Uwaga2: Zgodnie z art. 6 ust. 2 USD przed nałoŜeniem takiego obowiązku konieczne są
konsultacje z zainteresowanymi stronami.
Uwaga3: Obowiązek oczywiście moŜe zostać równieŜ nałoŜony na przedsiębiorcę
wyznaczonego do świadczenia usług, o których mowa w art. 81 ust. 3 pkt 1-3.
[Nowy] 2. Prezes UKE ustala, dla kaŜdego przedsiębiorcy wyznaczonego w drodze decyzji, o
której mowa w ust. 1, minimalną liczbę aparatów publicznych, jakie powinny być instalowane
na określonym obszarze objętym działalnością danego przedsiębiorcy wyznaczonego, biorąc
pod uwagę stan zaspokojenia potrzeb uŜytkowników końcowych, liczbę aparatów
publicznych lub innych punktów dostępowych oraz uzasadnione potrzeby mieszkańców, w
szczególności osób starszych i niepełnosprawnych
Uwaga1: Ust. 2 jest zmodyfikowanym odpowiednikiem obecnego art. 88 PT.
[nowy] Art. 81b. Prezes UKE wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług
wchodzących w jej skład, na całym terytorium RP lub na określonym jej obszarze, zgodnie z
zasadami określonymi w art. 82 i następnych.
[modyfikacja] Art. 82. 1. Prezes UKE ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym
konkurs na przedsiębiorcę wyznaczonego na obszarze wskazanym przez Prezesa UKE, do
którego moŜe przystąpić kaŜdy przedsiębiorca telekomunikacyjny.
2. Konkurs ogłasza się kaŜdorazowo w przypadku, gdy przedsiębiorca wyznaczony
zaprzestaje świadczenia usługi powszechnej zgodnie z warunkami określonymi w art. 102
albo w decyzji Prezesa UKE, o której mowa w art. 85, albo w przypadku złoŜenia przez
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o przeprowadzenie konkursu.
3. W ogłoszeniu o konkursie zawiera się informacje dotyczące wymaganego poziomu jakości
świadczenia usługi powszechnej oraz inne wymagane informacje zgodnie z rozporządzeniem
wydanym na podstawie ust. 5.
4. Prezes UKE wyznacza, , przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do świadczenia usługi
powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, na podstawie najniŜszego
kosztu świadczenia publicznie dostępnych usług telefonicznych oraz danych o jakości
świadczenia tych usług zawartych w ofercie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, biorąc pod
5
Komentarz [l8]: Uwagi: Wykreślenie
świadczenia usług telefonicznych za
pomocą aparatów publicznych z
zakresu usługi powszechnej w ustawie i
pozostawienie moŜliwości rozszerzenia
usługi powszechnej za pomocą Decyzji
Prezesa UKE stwarza wątpliwość co do
podstawy zwrotu deficytu kosztu netto z
usługi PAS. Czy Decyzja Prezesa UKE
rozszerzająca zakres usługi
powszechnej dla przedsiębiorcy o
usługę PAS będzie równoznaczna z
moŜliwością odzyskania deficytu kosztu
netto i na podstawie jakich uregulowań
prawnych?
JeŜeli decyzja Prezesa UKE dotycząca
obowiązku świadczenia PAS
odnosiłaby się wyłącznie do
dostarczenia usług PAS osobom
niepełnosprawnym (art. 7 ust. 1 USD)
wówczas finansowanie deficytu kosztu
netto mogłoby się opierać na
obowiązku PT (art. 81 ust. 3 pkt 5).
Jednak z uwagi na przeznaczenie usług
PAS dla wszystkich uŜytkowników a nie
tylko dla osób niepełnosprawnych
nasuwa wątpliwości na temat podstawy
finansowania deficytu kosztu netto w
przypadku braku obowiązku w ustawie a
nałoŜeniu takiego Decyzją Prezesa UKE.
Usunięto: w terminie 12 miesięcy od dnia
wejścia w Ŝycie ustawy oraz
Komentarz [l9]: Na spotkaniu w dniu
18 sierpnia 2010 r. „Grupy Roboczej ds.
uprawnień uŜytkowników końcowych i
usługi powszechnej” na temat załoŜeń
do ustawy Prawo telekomunikacyjne w
zakresie dyrektywy o usłudze
powszechnej” omówiono m.in.
zagadnienie związane z finansowaniem
usługi powszechnej.
Obecny model dot. uzyskiwania dopłat
nie powinien ulec zmianie. Rynek
telekomunikacyjny oparty na
konkurencji oraz zmiany Pt mają
ograniczyć moŜliwość powstawania
kosztu netto, a tym samym zmniejszyć
dopłaty.
Model funkcjonujący został
skrytykowany przez PTC, która
powołując się na zapisy Dyrektywy
2002/22 w sprawie usługi powszechnej
i związanych z sieciami i usługami
łączności elektronicznej praw
uŜytkowników (art. 12 oraz art. 13)
sugeruje, Ŝe obecny model jest
niezgodny z przepisami; PTC
zaproponowała model, na który
składają się dwa postepowania
administracyjne:
1/ Pierwsze postępowanie
administracyjne, którego przedmiotem
jest dokonywana przez Regulatora
analiza czy dopłata się naleŜy i w jakiej
wysokości,
2/ Drugie postępowanie
administracyjne gdzie podmiot
wyznaczony występuje z wnioskiem o
dopłatę.
Motyw 24 wspomnianej Dyrektywy
stanowi w zdaniu pierwszym, Ŝę
„Narodowe organy regulacyjne powinny
... [1]
uwagę jego zdolność ekonomiczną i techniczną do świadczenia usługi powszechnej albo
poszczególnych usług wchodzących w jej skład.
5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres
ogłoszenia o konkursie, zakres oferty na świadczenia usługi powszechnej i wymaganej
dokumentacji oraz tryb postępowania konkursowego w sprawie wyłonienia przedsiębiorcy
wyznaczonego, mając na uwadze potrzebę zachowania przejrzystości i obiektywności
postępowania oraz konieczność zachowania wymaganego poziomu jakości świadczenia
usługi powszechnej
6. W przypadku, gdy do konkursu, o którym mowa w ust. 1, przystąpi wyłącznie jeden
przedsiębiorca telekomunikacyjny lub kilku przedsiębiorców telekomunikacyjnych,
działających łącznie jako jeden uczestnik konkursu, Prezes UKE przy wydawaniu decyzji, o
której mowa w ust. 4, bierze pod uwagę wyłącznie dane o jakości świadczenia usług
zawartych w ofercie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego oraz jego zdolność ekonomiczną i
techniczną do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej
skład.
Komentarz [l10]: Uwagi: W
przypadku modelu proponowanego
przez PTC, UKE, aby zbadać czy
wystąpił koszt netto, musiałoby
pozyskać od operatora dane i
przeprowadzić kalkulację kosztów takie
jak te zawarte we wniosku operatora.
Następnie operator złoŜyłby wniosek,
który jeszcze byłby weryfikowany przez
niezaleŜny audyt. Powielenie działań
oraz wydłuŜenie całego procesu.
Zasadne jest pozostawienie obecnego
modelu finansowania USO tj. proces
powinien być inicjowany przez
operatora wyznaczonego poprzez
złoŜenie wniosku do UKE.
Uwaga1: RozwaŜenia wymaga potrzeba wykreślenia „(…) w terminie 12 miesięcy od dnia
wejścia w Ŝycie ustawy (…)” i wprowadzenia odrębnych przepisów intertemporalnych.
Uwaga2: Pozostałe ustępy bez zmian.
Art. 83 – 87 bez zmian.
[Nowy] Rozdział 1a
Świadczenie usług uŜytkownikom będącym osobami niepełnosprawnymi
Komentarz [l11]: nie powinno być
osobnego rozdziału
Uwaga1: Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia ułatwień dla niepełnosprawnych przez
wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych, a nie tylko przedsiębiorcę wyznaczonego
proponujemy następujące zmiany w treści art. 89 oraz przeniesienie go do nowego Rozdziału
1a (w Dziale III).
Art. 89. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany
zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonych przez siebie usług przez
oferowanie:
1) urządzeń końcowych przystosowanych do uŜywania przez osoby niepełnosprawne,
jeŜeli uŜywanie takiego urządzenia jest niezbędne do zapewnienia im dostępu do
oferowanych usług;
2) udogodnień ułatwiających osobom niepełnosprawnym korzystanie z oferowanych usług.
[Nowy] Art. 89a. Minister właściwy do spraw łączności, w celu zapewnienia uŜytkownikom
będącym
osobami
niepełnosprawnymi
równowaŜnego
dostępu
do
usług
telekomunikacyjnych, z jakiego korzystają inni uŜytkownicy końcowi, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia udogodnień dla osób
niepełnosprawnych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych.
Uwaga1: W przypadku akceptacji niniejszej propozycji naleŜy pamiętać o wykreśleniu
delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia w art. 94 ust. 3.
Uwaga2: W przypadku akceptacji niniejszej propozycji naleŜy pamiętać o sankcjach za
nieprzestrzeganie tych obowiązków.
6
Komentarz [l12]: Uwagi: Zgodnie z
zapisami dyrektywy koszty
udogdnienień dla osób
niepełnosprawnych wchodzą w skład
kosztu netto - wg USD w Załaczniku IV
część A(i) Kalkulacja kosztu netto ma
się opierać na kosztach, które moŜna
przypisać min do:
składników określonych usług, które
mogą być świadczone jedynie ze stratą
lub na
warunkach kosztowych, które nie
mieszczą się w normalnych
standardach handlowych.
Ta kategoria moŜe zawierać składniki
usługi takie jak dostęp do
telefonicznych słuŜb
ratunkowych, zapewnienie pewnych
publicznych automatów telefonicznych,
zapewnienie pewnych usług lub
sprzętu dla osób niepełnosprawnych
itd.
Równocześnie dyrektywa nie wskazuje,
koszty jakiego sprzętu i jakich
udogodnień mogą być przedmiotem
deficytu kosztu netto. Przedsiębiorca
wyznaczony moŜe zawrzeć we wniosku
o dopłatę do deficytu kosztu netto,
koszty jakie poniósł z tytułu
dostarczenia udogodnień, zatem koszty
przygotowania i dostarczenia usługi
specjalnej.
Propozycje przepisów, jakie powinny być zawarte w rozporządzeniu z [nowego]
art. 89a:
Uwaga: Proponujemy „wycięcie” § 5 i § 6 oraz załączników 2-5 z rozporządzenia z art. 81
ust. 6 PT i „wklejenie” ich, po odpowiednim zmodyfikowaniu, w rozporządzeniu z [nowego]
art. 89a PT:
[Nowy] § 1 Ustala się następujące wymagania dotyczące udogodnień dla osób
niepełnosprawnych:
1) w placówce obsługującej uŜytkowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
[alternatywnie: dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych] wydziela się
stanowisko przystosowane do obsługi równieŜ osób niepełnosprawnych, oznaczone znakiem,
którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, wyposaŜone w urządzenie przekazu
tekstu (komputer), umoŜliwiające kontakt z osobą niesłyszącą lub niemówiącą, oznaczone
znakiem, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia;
2) placówki, o których mowa w pkt 1, powinny być dostępne dla osób niepełnosprawnych
ruchowo;
3) w placówkach, o których mowa w pkt 1, oraz na stronie internetowej przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego
[alternatywnie:
dostawcy
publicznie
dostępnych
usług
telekomunikacyjnych] udostępnia się informacje o miejscach zainstalowania aparatów
publicznych tego przedsiębiorcy przystosowanych do uŜywania przez osoby
niepełnosprawne; informacje te powinny być aktualizowane nie rzadziej niŜ raz na kwartał;
4) na Ŝądanie osoby niewidomej oraz słabowidzącej informacje o danych zawartych na
fakturze wraz z podstawowym wykazem wykonanych usług telekomunikacyjnych powinny
być sporządzane w alfabecie Braille'a lub przy uŜyciu duŜej czcionki albo powinny być one
wysyłane pocztą elektroniczną w formacie tekstowym; Ŝądanie powinno być potwierdzone
okazaniem przez osobę niepełnosprawną dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność, z
tym Ŝe w przypadku zgłoszenia Ŝądania:
a) przed rozpoczęciem lub w trakcie okresu rozliczeniowego, za który będzie wystawiona
faktura - Ŝądanie realizuje się niezwłocznie po wystawieniu faktury,
b) dotyczącego okresu rozliczeniowego, za który została juŜ wystawiona faktura - Ŝądanie
realizuje się w terminie 31 dni od dnia jego zgłoszenia;
5) w placówce obsługującej uŜytkowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
[alternatywnie: dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych] na Ŝądanie
osoby niewidomej oraz słabowidzącej powinien być udostępniany cennik i regulamin
świadczenia usług telekomunikacyjnych sporządzony przy uŜyciu duŜej czcionki albo w
formie elektronicznej w formacie tekstowym;
6) na Ŝądanie osoby niewidomej lub słabowidzącej szczegółowy wykaz wykonanych usług
telekomunikacyjnych powinien być sporządzany przy uŜyciu duŜej czcionki albo powinien
być przekazywany pocztą elektroniczną w formacie tekstowym.
Uwaga: To zmodyfikowany odpowiednik § 5 rozporządzenia z art. 81 ust. 6 PT.
[Nowy] § 2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny [alternatywnie: dostawca publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych]:
1) oferuje osobie niepełnosprawnej, przy zawieraniu umowy o świadczenie publicznie
dostępnej usługi telekomunikacyjnej oraz na kaŜde Ŝądanie tej osoby, urządzenie końcowe
niezbędne do zapewnienia jej dostępu do publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej oraz
przystosowane, w zakresie określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia, do uŜywania
przez osoby niepełnosprawne;
3) w przypadku, gdy świadczy publicznie dostępne usługi telefoniczne za pomocą aparatów
publicznych musi je umieszczać w sposób i w miejscu umoŜliwiającym korzystanie z nich
7
osobie niepełnosprawnej, poruszającej się na wózku inwalidzkim lub korzystającej z aparatu
słuchowego;
4) w przypadku, gdy świadczy publicznie dostępne usługi telefoniczne za pomocą aparatów
publicznych musi je znakować w sposób umoŜliwiający korzystanie z nich przez osoby
słabowidzące poprzez:
a) stosowanie kontrastowych kolorów do najwaŜniejszych elementów funkcjonalnych tych
aparatów,
b) umieszczanie napisów prostą czcionką w kolorze wyraźnie róŜniącym się od koloru tła;
5) w przypadku, gdy świadczy publicznie dostępne usługi telefoniczne za pomocą aparatów
publicznych musi je oznaczać znakiem, którego wzór określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia;
6) w przypadku, gdy świadczy publicznie dostępne usługi telefoniczne za pomocą aparatów
publicznych musi znakować karty telefoniczne w sposób pozwalający na samodzielne
posługiwanie się nimi przez osoby niewidome oraz słabowidzące.
Uwaga: to zmodyfikowany odpowiednik § 6 rozporządzenia z art. 81 ust. 6 PT.
[Nowy] § 3. Urządzenie końcowe przystosowane do uŜywania przez osoby niepełnosprawne
powinno posiadać:
1) wzmacniacz słuchawkowy z moŜliwością regulacji wzmocnienia;
2) pętlę indukcyjną w słuchawce;
3) klawiaturę wybierczą co najmniej z jednym przyciskiem wyróŜnionym w sposób
umoŜliwiający jego rozpoznanie przez osoby niewidome i słabowidzące (w przypadku
wyróŜnienia tylko jednego przycisku, powinien to być przycisk oznaczony cyfrą pięć).
Uwaga: To odpowiednik załącznika nr 4 do rozporządzenia z art. 81 ust. 6 PT.
[Nowy] § 4. Aparaty publiczne przystosowane do korzystania z nich przez osoby
niepełnosprawne powinny posiadać:
1) wzmacniacz słuchawkowy z moŜliwością regulacji wzmocnienia;
2) pętlę indukcyjną w słuchawce;
3) klawiaturę wybierczą co najmniej z jednym przyciskiem wyróŜnionym w sposób
umoŜliwiający jego rozpoznanie przez osoby niewidome i słabowidzące (w przypadku
wyróŜnienia tylko jednego przycisku, powinien to być przycisk oznaczony cyfrą pięć);
4) wlot karty lub monety, a takŜe wylot karty, oznaczone w sposób umoŜliwiający
identyfikację jego połoŜenia przez osoby niewidome i słabowidzące;
5) zapowiedzi słowne informacji sygnalizowanych sygnałami świetlnymi lub na
wyświetlaczu aparatu.
Uwaga: To odpowiednik załącznika nr 5 do rozporządzenia z art. 81 ust. 6 PT.
Art. 90 – 92 bez zmian.
[Zmodyfikowany] Art. 93. 2. Przedsiębiorca wyznaczony umoŜliwia rozłoŜenie na raty
opłaty za przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w lokalizacji abonenta.
Uwaga1: Skreślono zwrot „głównej” w odniesieniu do lokalizacji abonenta. Jest to
konsekwencja zmian dokonanych w art. 81 ust. 3 i 4.
[Bez zmian] Art. 94. 1. Przedsiębiorca wyznaczony publikuje w dzienniku o zasięgu
ogólnopolskim oraz zamieszcza na swoich stronach internetowych aktualne informacje
8
dotyczące jakości świadczenia przez niego usługi powszechnej w zakresie spełniania
wskaźników dostępności i jakości usług określonych w rozporządzeniu wydanym na
podstawie art. 81 ust. 6, za kaŜde półrocze oraz za kaŜdy rok, dla całego obszaru działania
oraz odrębnie dla kaŜdej strefy numeracyjnej objętej jego działalnością.
[Bez zmian] 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca wyznaczony przekazuje
Prezesowi UKE w terminie 1 miesiąca od zakończenia okresów, o których mowa w ust. 1.
Uwaga1: Proponujemy wykreślić ust. 3. Udogodnienia dla niepełnosprawnych powinni
zapewniać wszyscy przedsiębiorcy telekomunikacyjni, a nie tylko przedsiębiorca
wyznaczony. Kwestie te powinny być uregulowane (w Dziale III) w [nowym] rozdziale 1a
Świadczenie usług uŜytkownikom będącym osobami niepełnosprawnymi (a nie w Rozdziale
2 – Świadczenie usługi powszechnej)
[Bez zmian] 4. Prezes UKE bada spełnianie przez przedsiębiorców wyznaczonych wartości
wskaźników dostępności i jakości.
Usunięto: ¶
3. Minister właściwy do spraw łączności
moŜe określić, w drodze rozporządzenia,
dodatkowe wymagania dotyczące jakości
usługi powszechnej świadczonej osobom
niepełnosprawnym, kierując się potrzebą
oceny działalności
przedsiębiorców telekomunikacyjnych w
zakresie świadczenia usług
telekomunikacyjnych tym osobom.¶
[Bez zmian] 5. W przypadku niewywiązywania się przez przedsiębiorcę wyznaczonego z
obowiązku świadczenia usługi powszechnej co najmniej zgodnie z określonymi wartościami
wskaźników dostępności i jakości, Prezes UKE podejmuje działania, o których mowa w rt.
201.
Art. 95 – 102 bez zmian
Propozycja zmiany art. 103
1. Przedsiębiorca wyznaczony, jest zobowiązany do świadczenia wszystkim
uŜytkownikom publicznej sieci telefonicznej, w tym uŜytkownikom aparatów
publicznych, usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych oraz
odpowiednio usługi ogólnokrajowego spisu abonentów na nosnikach elektronicznych
lub poprzez umozliwienie wyszukiwania numerów telefonicznych przy wykorzystaniu
sieci Internet.
1a Abonent publicznej sieci telefonicznej, który ma przydzielony numer, ma prawo do
zamieszczenia swoich danych w ogólnokrajowym spisie abonentów i ogólnokrajowej
informacji o numerach telefonicznych.
2. W przypadku, gdy Prezes UKE nie wyznaczył do świadczenia usługi ogólnokrajowej
informacji o numerach przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1,
moŜe prowadzić zbiór danych Abonentów publicznej sieci telefonicznej, na potrzeby
odpłatnego udostępniania go przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, świadczacym
komercyjnie taką usługę.
2a Przedsiębiorcy telekomunikacyjni mogą wnioskować do Prezesa UKE o dostęp do
zbioru danych. Prezes UKE określa w decyzji przyznającej dostęp do danych
Abonentów zasady dostepu, w szczególności określa sposób udostepniania danych i
wysokość opłaty. Do decyzji stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym.
Ust 3 i 4 bez zmian
[Zmodyfikowany] Art. 103 5. Przedsiębiorca wyznaczony moŜe powierzyć wykonywanie
usług, o których mowa w ust. 1, innemu przedsiębiorcy. Przepis stosuje się odpowiednio do
przedsiębiorcy, który świadczy usługę ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych
9
Komentarz [l13]: Przepisy dotyczące
OBN i OSA powinny być
zmodyfikowane i dostosowane do
przewidywanych reguł w DUP –
konkurencyjnego świadczenia tych
usług. Usługi OBN mogą być
świadczone komercyjnie np. na
numeracji niegeograficznej.
Komentarz [O14]: Komercyjne biuro
numerow nie ma szansy zaistnieć bez
centralnego zarządzania bazą przez UKE
(CBD), a poniewaŜ to zarządzanie danymi
oraz udzielanie dostępu OA musi mieć
jakieś podstawy prawne zaproponowałam
zmianę art. 103. Generalnie zamierzeniem
naszym jest, Ŝeby decyzja UKE przynająca
operatorowi dostęp do bazy nie określała
warunków świadczenia obn - bo te mają
być komercyjne – a jedynie okreslała same
kwestie techniczne czyli odpłatność +
formę udostępniania bazy.
Dla OSA nie chcemy stososować CBD.
Chcemy takŜe zlikwidować formę
drukowaną tej usługi.
--Oczywiście trzeba było by odpowiednio
zmodyfikować art. 169 dotyczący zgód
abonentów.
na zasadach komercyjnych po otrzymaniu decyzji przyznającej dostęp, o której mowa w ust.
2a.
Uwaga1: W art. 103 proponuje się umoŜliwienie przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
wyznaczonemu zlecenia świadczenia usługi informacji o numerach oraz spisu abonentów,
innemu przedsiębiorcy, który nie musi być przedsiębiorcą telekomunikacyjnym.
Przepisy przejściowe
Przepisy dotychczasowe dotyczące świadczenia usługi powszechnej stosuje się do dnia
wyznaczenia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego lub kilku przedsiębiorców
telekomunikacyjnych, działających łącznie jako jeden uczestnik konkursu do świadczenia
usługi powszechnej zgodnie z przepisami ustawy.
Uwagi dodatkowe:
Uwaga ogólna: Naszym zdaniem art. 1 ust. 3 USD nie musi być bezpośrednio
implementowany w PT, lecz konieczne będzie jego uwzględnienie przy tworzeniu
poszczególnych, szczegółowych przepisów PT.
PT jest tylko jednym aktem prawnym w ramach całego systemu prawnego (przede wszystkim
Konstytucji RP), który jako taki, gwarantuje poszanowanie prywatności etc. Ergo – nie będzie
konieczności implementacji przepisu.
Biorąc pod uwagę powyŜsze naleŜy stwierdzić, Ŝe poszanowaniu praw podstawowych i
swobód osób fizycznych, w tym w odniesieniu do prawa do prywatności oraz prawa do
rzetelnego procesu, jest juŜ mowa w ustawie zasadniczej.
10
Komentarz [K15]: zaprojektowany
przepis przejściowy byłby niezgodny z
dyrektywą. Powinna bowiem być
zachowana stosowna procedura, o
której jest w dyrektywie a nie z mocy
ustawy rozciągnięcie obowiązków.
Strona 5: [1] Komentarz [l9]
lakomart
2010-08-23 15:22:00
Na spotkaniu w dniu 18 sierpnia 2010 r. „Grupy Roboczej ds. uprawnień uŜytkowników końcowych i
usługi powszechnej” na temat załoŜeń do ustawy Prawo telekomunikacyjne w zakresie dyrektywy o
usłudze powszechnej” omówiono m.in. zagadnienie związane z finansowaniem usługi powszechnej.
Obecny model dot. uzyskiwania dopłat nie powinien ulec zmianie. Rynek telekomunikacyjny oparty na
konkurencji oraz zmiany Pt mają ograniczyć moŜliwość powstawania kosztu netto, a tym samym
zmniejszyć dopłaty.
Model funkcjonujący został skrytykowany przez PTC, która powołując się na zapisy Dyrektywy
2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności
elektronicznej praw uŜytkowników (art. 12 oraz art. 13) sugeruje, Ŝe obecny model jest
niezgodny z przepisami; PTC zaproponowała model, na który składają się dwa
postepowania administracyjne:
1/ Pierwsze postępowanie administracyjne, którego przedmiotem jest dokonywana przez
Regulatora analiza czy dopłata się naleŜy i w jakiej wysokości,
2/ Drugie postępowanie administracyjne gdzie podmiot wyznaczony występuje z wnioskiem
o dopłatę.
Motyw 24 wspomnianej Dyrektywy stanowi w zdaniu pierwszym, Ŝę „Narodowe organy
regulacyjne powinny być przekonane, Ŝe przedsiębiorstwa korzystające z finansowania
usługi powszechnej zapewniają, w celu uzasadnienia swojego wniosku o finansowanie,
dostateczny
poziom
szczegółowości
w
odniesieniu
do
konkretnych
elementów
wymagających takiego finansowania”, zaś w zdaniu ostatnim, Ŝe „Dlatego Państwa
Członkowskie powinny zapewnić skuteczną przejrzystość i kontrolę sum Ŝądanych na
finansowanie obowiązku świadczenia usług powszechnych”
Zapisy motywu wyraźnie wskazują na procedurę której istotą jest wniosek przedsiębiorcy w
przedmiocie Ŝądania dopłaty - inicjujący całe postępowanie. Nie moŜna unormowań art. 12 i
art. 13 Dyrektywy odczytywać w oderwaniu od Motywu nr 24.
Dwustopniowy model zaproponowany przez PTC nie uwzględnia tego, Ŝe:
1) w pierwszym postępowaniu Regulator i tak będzie zmuszony do pozyskania informacji od
przedsiębiorców nt. samej zasadności dopłaty oraz jej wysokości; stąd zasadne jest
pozostawienie wniosku,
2) pierwsze postępowanie administracyjne konsumuje drugie, bowiem przedmiot pierwszego
postepowania - tj. analiza czy dopłata się naleŜy i w jakiej wysokości - nie jest
prowadzony abstrakcyjnie, tylko odnosi się do działalności konkretnego przedsiębiorcy.
Skutek jest taki, Ŝe wydając pierwszą decyzję Regulator i tak winien odnieść ją do
konkretnego przedsiębiorcy, któremu naleŜy się dopłata, a wówczas drugie postępowanie
jest bezprzedmiotowe i winno ulec umorzeniu na zasadzie art. 105 § 1 Kodeksu
postępowania administracyjnego (moŜna jeszcze rozwaŜać konstrukcję z art. 156 § 1 pkt 3
KPA – stwierdzenie niewaŜności decyzji, która dotyczy sprawy juŜ poprzednio rozstrzygniętej
inną decyzją ostateczną).