Doc. Dr hab. Emilia Krochmalska

WSPOMNIENIA POŚMIERTNE
Doc. Dr hab. Emilia Krochmalska
– wzorowy lekarz z dyplomem AMB numer jeden
Otolaryngol Pol 2008; LXII (1): 113 © 2008 by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi
Dwudziestego czwartego marca 2007 r. zmarła doc. dr hab. Emilia Krochmalska – wieloletni
pracownik naukowy Kliniki Otolaryngologicznej,
należała do grona pierwszych asystentów profesora
Wiktora Hassmana.
Doc. dr hab. Emilia Krochmalska urodziła się
20 stycznia 1920 roku w Kazaniu. Jej dzieciństwo
i młodość związane były z Suwałkami. Tu w 1939 r.
uzyskała świadectwo dojrzałości. W czasie okupacji skończyła kursy stenografii. Przy bardzo dobrej
znajomości języka niemieckiego uzyskała pracę
w niemieckim Biurze Ewidencji Ludności.
O tej pracy przypominają wdzięczni ludzie,
którzy dzięki Jej pomocy uniknęli wywiezienia do
Niemiec. Po wyzwoleniu pracowała w Spółdzielni
Spożywców Społem. Przez dwa lata doc. dr hab.
Emilia Krochmalska uczyła stenografii i maszynopisania w Liceum Ogólnokształcącym w Ełku oraz
Liceum Ekonomicznym w Białymstoku. W roku
1950 rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim
Akademii Medycznej. Była pilną studentką przez
kolegów nazywaną po prostu Emilką. Podczas
studiów pracowała w Zakładzie Biologii AM
w charakterze młodszego asystenta. W 1955 roku
uzyskała na Wydziale Lekarskim Dyplom Nr 1
z wyróżnieniem. Rozpoczęła pracę w Klinice
Otolaryngologicznej. Była znakomitym lekarzem
o dużej wiedzy. Prowadziła równocześnie badania
naukowe zarówno kliniczne jak i doświadczalne.
Była autorką i współautorką 60 publikacji. W pracy
naukowej doc. dr hab. Emilia Krochmalska zajmowała się głównie otoneurologią, onkologią oraz
wpływem leków ototoksycznych i hałasu przemysłowego na narząd słuchu. Szereg Jej prac ma duże
znaczenie praktyczne i świadczy o dużej erudycji
autorki. Jako jedna z pierwszych w Polsce, wspólnie z dr. Zenonem Mnichem z Zakładu Biofizyki,
wykorzystała izotopy promieniotwórcze w badaniach ucha wewnętrznego. Była utalentowanym
chirurgiem. Operowała chorych z nowotworami,
przeprowadzała operacje u chorych z usznopo-
chodnymi powikłaniami wewnątrzczaszkowymi,
wykonywała tympanoplastyki i operacje z zakresu
chirurgii plastycznej.
Streszczenie pracy habilitacyjnej związanej
z wpływem hałasu przemysłowego i antybiotyków aminoglikozydowych na ucho wewnętrzne
umieszczone zostało w Year Book of Ear, Nose
and Throat, 1975, 42. Jej prace często są cytowane
w piśmiennictwie krajowym i zagranicznym (np.
The Schreiner Phenomenon in the light of new
investigations. Acta Otolaryngol. (Stockh) 1967,
68, 174). W roku 1974 uzyskała etat docenta.
Bierze czynny udział w pracach Polskiego
Towarzystwa Otolaryngologów Chirurgów Głowy
i Szyi, była kolejno sekretarzem i przewodniczącą
Oddziału Podlaskiego oraz Członkiem Honorowym
Towarzystwa.
Doc. dr hab. Emilia Krochmalska działała też
społecznie w związku zawodowym pracowników
służby zdrowia, a następnie NSZZ Solidarność.
W pracy wyróżniała się znakomitą organizacją
i zawsze była wzorem punktualności.
Podczas pracy w Klinice wykształciła wielu
lekarzy, przez 30 lat pracowała w poradni przyklinicznej a po przejściu na emeryturę w roku
1980 w Lekarskiej Specjalistycznej Spółdzielni
Pracy Eskulap. Jej mąż mgr Jerzy Krochmalski,
w latach 1961–1965 był Przewodniczącym Rady
Miejskiej w Białymstoku. Rodzinne tradycje
medyczne pielęgnuje córka dr n. med. Lucyna
Kieracińska – okulistka. Syn Ryszard, absolwent
Politechniki Warszawskiej, zmarł przed dwoma
laty w Warszawie. W Warszawie mieszka wnuczka
Ewa i wnuk Maciej, który ukończył SGH.
Doc. dr hab. Emilia Krochmalska pozostanie
w naszej pamięci jako wspaniały lekarz, prawy
człowiek, wzór rzetelności w pracy naukowej.
Zapamiętamy Ją również jako Osobę zawsze elegancko ubraną o nienagannych manierach.
Białystok, dnia 02.11.2007 r.
Prof. dr hab. Stanisław Chodynicki
Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów.
Otolaryngologia Polska 2008, LXII, 1
113