39/07 - Strzegom

U C H W A Ł A NR 39/07
Rady Miejskiej w Strzegomiu
z dnia 28 marca 2007 r.
w sprawie uznania skargi Pani Krystyny Kogut za bezzasadną
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
/Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm./, art. 229 pkt 3, art. 237 § 3 Kodeksu
postępowania administracyjnego Rada Miejska w Strzegomiu uchwala, co następuje:
§ 1. W wyniku rozpatrzenia skargi Pani Krystyny Kogut na działalność Burmistrza Strzegomia
uznaje zarzuty zawarte w skardze za bezzasadne.
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Strzegomia.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
PRZEWODNICZĄCY
RADY MIEJSKIEJ w STRZEGOMIU
Tadeusz WASYLISZYN
UZASADNIENIE
do Uchwały Nr 39/07
Rady Miejskiej w Strzegomiu
z dnia 28 marca 2007 r.
w sprawie uznania skargi Pani Krystyny Kogut za bezzasadną
Pani Krystyna Kogut zam. Kostrza ul. Kościuszki 51 pismem z dnia 8.01.2007 r. złożyła
do tut. Rady skargę. Według skarżącej zarzuty przytoczone w skardze pod adresem Burmistrza
Strzegomia dotyczą bezczynności Burmistrza w sprawie wydania gruntu stanowiącego część
działki Nr 97 położonej w Kostrzy.
Przedmiotowa skarga stosownie do § 37 ust. 1 Statutu Gminy Strzegom oraz Regulaminu
Pracy Komisji Rewizyjnej została rozpatrzona przez Komisję.
Po wnikliwej analizie treści skargi i wysłuchaniu wyjaśnień udzielonych przez
pracownika Wydziału Nieruchomości i Zagospodarowania tut. Urzędu, jak również pisemnym
wyjaśnieniu Komisja stwierdza, że skarga jest bezzasadna.
Według decyzji z dnia 25 października 1993 roku znak GG.6011-2.S.3/93, Kierownik Urzędu
Rejonowego Rządowej Administracji Ogólnej w Świdnicy zatwierdził ustalone w wyniku
przeprowadzonego postępowania rozgraniczeniowego granice działki nr 97 oraz działek
przyległych, w tym nieruchomości wnioskodawczyni.
Z uzasadnienia decyzji wynika, iż zainteresowane strony uznały i przyjęły ustalony przez
geodetę przebieg granic drogi, co potwierdziły własnoręcznymi podpisami złożonymi na
protokóle granicznym sporządzonym w dniu 21 października 1993 roku. Żaden z właścicieli
nieruchomości przyległych do drogi gminnej nie zakwestionował przebiegu granic i nie zażądał
przekazania sprawy do sądu. Tutejszy organ posiadając ostateczną decyzję zatwierdzającą
ustalone granice działki nr 97 przyjął przebieg granic zgodnie z tą decyzją, tak jak uczestnicy
tego postępowania.
Pani Krystyna Kogut wnioskiem z dnia 18.07.2003 r. wystąpiła do Sądu Rejonowego
w Świdnicy I Wydział Cywilny o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości stanowiącej
część działki nr 97 – drogi gminnej w obszarze 34 m2 położonej we wsi Kostrza przylegającej do
jej posesji.
Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2005 roku sygn. akt I Ns 549/03 Sąd Rejonowy
w Świdnicy I Wydział Cywilny oddalił wniosek Pani Krystyny Kogut o stwierdzenie zasiedzenia
przedmiotowej nieruchomości tj. części drogi – działki nr 97.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd uznał, że wniosek ten jest całkowicie bezprzedmiotowy.
Wnioskodawczyni, jako właścicielka działki nr 73, w skład której wchodzą sporne powierzchnie
8 m2 i 26 m2 nie może domagać się ich zasiedzenia, skoro jest ich właścicielką wpisaną w
księdze wieczystej nr 5864. Sąd stwierdził, że wyjaśnienia wymaga kwestia prawidłowego
przebiegu granic działek nr nr 73 i 97, a gdyby okazało się, że działki nr nr 73 lub 75 /stanowiące
własność wnioskodawczyni/ zostały pomniejszone na rzecz działki nr 97, to do rozważenia
między stronami pozostają m.in. kwestie odszkodowawcze.
Pomimo takiego uzasadnienia postanowienia Sądu, pismem z dnia 23.05.2005 r.
Pani Kogut wystąpiła do Burmistrza Strzegomia z wezwaniem do wydania nieruchomości.
W odpowiedzi, pismem z dnia 6.06.2005 r. Burmistrz poinformował Panią Krystynę Kogut, że
nie ma możliwości wydania części działki nr 97 faktycznie o pow. 26 m2, ponieważ stanowi ona
drogę, która służy komunikacji lokalnej społeczności wsi zamieszkującej przy ul. T. Kościuszki
w Kostrzy.
Burmistrz Strzegomia jeszcze raz powołał się na decyzję Nr GG.6011-2.S.3/93 z dnia
25.10.1993 roku Kierownika Urzędu Rejonowego Rządowej Administracji Ogólnej w Świdnicy
i podkreślił, że właściciel nieruchomości przyległej do drogi gminnej nie zakwestionował
przebiegu granic, tym samym uznał granice drogi jako obowiązujące oraz działek sąsiednich.
W związku z powyższym, biorąc pod uwagę możliwość ugodowego zakończenia sprawy
poprzez ewentualne wypłacenie odszkodowania oraz fakt, że gmina nie włada fizycznie
nieruchomością, gdyż jest to droga, brak jest możliwości zadośćuczynienia kierowanym
wezwaniom do wydania gruntu.
Należy ponadto podkreślić, że tzw. bezczynność organu występuje jedynie na gruncie
postępowania administracyjnego, które powinno zakończyć się wydaniem decyzji
administracyjnej w określonym przepisami K.p.a. terminie, a nie na gruncie prawa cywilnego, do
której to kategorii należała sprawa Pani Krystyny Kogut.
Wobec powyższego brak jest podstaw do uznania skargi za uzasadnioną.
Zawiadomienie skarżącego o sposobie załatwienia skargi wymaga podjęcia uchwały
przez Radę Miejską, ponieważ zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z 1990 r.
/Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm./ organy gminy podejmują uchwały.