strefa mocy - Szkoła Podstawowa nr 26

STREFA MOCY
GAZETKA WYDAWANA
PRZEZ GRUPĘ WSPARCIA DLA RODZICÓW
NR 5, pazdziernik 2016r.
Drodzy Rodzice!
Podczas wakacji byłam świadkiem rozmowy dwóch mam. Jedna z nich skarżyła się,
że jej córki nie pomagają w domu. nie spełniają jej próśb, nie sprzątają po sobie talerzy i
kubków po posiłkach. Owa mama dziwiła się postawie swoich latorośli, porównywała je
do siebie z czasów dzieciństwa i stwierdziła, że ona będąc w wieku swoich dzieci bardziej
współczuła rodzicom. Zależało jej, by rodziców wesprzeć, pomóc im i sprawić radość. Nie
odważyła się na ignorowanie próśb i poleceń dorosłych. Na koniec rozmowy spuentowała
swoje wywody zdaniem: dużo daję swoim dziewczynom, niewiele od nich wymagam i nie
potrafię być konsekwentna.
Myślę, że postawę tej mamy reprezentuje dzisiaj większość rodziców.
Rodzice bardzo kochają swoje dzieci i mają najlepsze intencje, a mimo to często ich
oddziaływania wychowawcze nie przynoszą spodziewanego rezultatu. Dlaczego tak się
dzieje? Co robić, by to zmienić? Jak budować prawidłową relację z dzieckiem? Na te
pytania zechcemy odpowiedzieć w bieżącym roku szkolnym. Zapraszamy więc do lektury
naszej gazetki. Bieżące wydanie poświęcamy stawianiu granic. Omawiamy, dlaczego
warto stawiać dzieciom granice, wyjaśniamy powody nieumiejętnego stawiania wymagań
i podpowiadamy, jak to właściwie robić.
26 października o godz. 17.00 zapraszamy do sali nr 30 na warsztaty poświęcone
stawianiu granic.
PRAWIDŁOWA RELACJA
MIĘDZY DOROSŁYM A DZIECKIEM
POWINNA ŁĄCZYĆ W SOBIE
DWA ASPEKTY:
MIŁOŚĆ, AKCEPTACJĘ, SZACUNEK
ORAZ GRANICE, NORMY, WYMAGANIA.
WARSZTATY nt. STAWIANIA GRANIC 26 X 2016r. godz. 17.00
TROCHĘ TEORII
Dlaczego stawiać dziecku granice?
Dzieci
potrzebują
uporządkowanego
świata.
Chcą znać reguły, które nim
rządzą – wiedzieć czego się od
nich oczekuje, jaki charakter
mają ich relacje z innymi ludźmi, na co
mogą sobie pozwolić i co je czeka, gdy
posuną się za daleko. Granice odgrywają
bardzo ważną rolę w procesie wychowania
i socjalizacji. Dzieci, którym rodzice nie
stawiają właściwie granic mają wiele
trudności w wieku dojrzałym – zaczynają
od tego, że nie potrafią poradzić sobie same
ze sobą, a kończąc na tym, że nie potrafią
właściwie wchodzić w relacje z innymi
ludźmi.
ŻYCIE DZIECKA JEST JAK DROGA, A JEŚLI
DROGA TA JEST DOBRZE OZNAKOWANA –
DZIECKO BEZPIECZNIE OSIĄGNIE CEL.
Chcąc zrozumieć, w jaki sposób stawianie
granic
odnosi
się
do
poczucia
bezpieczeństwa dziecka, prześledźmy
poniższy schemat.
sprawie”. Dziecko staje się silniejsze od
własnego rodzica! Co się z nim stanie, jeśli
ktoś zechce zrobić mu krzywdę? Kto je
obroni, jeśli własny rodzic jest słaby?
Bilans emocjonalny dziecka, które
pokonuje swoich rodziców i może w
dowolny sposób przekraczać granice jest
wybitnie niekorzystny. U tych dzieci
bardzo często występują leki i niepokoje.
Ich świat nie jest dobrze określony, jest to
świat niebezpieczny, bo rodzice nie
spełniają swej roli i ulegają własnym
dzieciom.
Zobaczmy, co się stanie, gdy rodzic
zareaguje
właściwie
na
próbę
przekroczenia granicy.
ZŁOŚĆ I BUNT DZIECKA
(jednak dziecko otrzymuje
pozawerbalny komunikat :
PRÓBA
PRZEKROCZENIA
GRANICY
Masz silnych rodziców)
RODZIC
„ZWYCIĘŻA”
POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA
DZIECKA ROŚNIE
CHWILOWA SATYSFAKCJA
DZIECKA (jednak dziecko
otrzymuje komunikat : Rodzice
PRÓBA
PRZEKROCZENIA
GRANICY
mi ulegają, mam słabych
rodziców)
RODZIC
ULEGA
POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA
DZIECKA SPADA
Kiedy dziecko próbuje przekroczyć jakiś
zakaz, rodzic staje przed dylematem ulec i
nie reagować, czy być konsekwentnym?
Jeśli rodzic ulegnie, dziecko jest
usatysfakcjonowane, bo osiągnęło swój cel
i może robić, to, czego mu nie wolno lub
nie musi robić tego, czego od niego się
wymaga. W domu jest spokój, nie ma
konfliktu. Przyglądając się głębiej tej
sytuacji, zauważymy, że dziecko otrzymało
od rodzica niewerbalny komunikat „jesteś
ode mnie silniejszy, wygrałeś w tej
Gdy rodzic jest stanowczy i nie pozwala
dziecku przekroczyć granicy, spodziewaną
reakcją dziecka będzie złość, gniew,
czasem krzyk i pacz. Nie należy się tego
bać. Nie należy dziecka wyśmiewać,
uspokajać, czy zakazywać okazywania
złości. Gdy zdecydowanie stawiamy
granicę, dziecko otrzymuje (na poziomie
nieświadomym) od rodzica komunikat
bardzo pozytywny i istotny: Mama i tata są
silniejsi od ciebie. Gdyby pojawiło się
zagrożenie, są w stanie ciebie obronić.
Poczucie bezpieczeństwa dziecka rośnie.
Na podstawie książki: Moniki i Marcina Gajdów „Rodzice w akcji” (AT)
RODZICE CHYBA ZAPOMNIELI, IŻ DZIECI
BARDZIEJ NIŻ CZEGOKOLWIEK INNEGO
POTRZEBUJĄ ZASAD ŻYCIA, KTÓRE JASNO
USTALAJĄ, CO JEST DOBRE,
A CO ZŁE. R. Coles, 1997
‘
TROCHĘ TEORII
Skąd się biorą kłopoty
w stawianiu granic dzieciom?
Przyjrzyjmy się
najczęstszym
powodom,
dla
których
rodzice
nie stawiają prawidłowo granic swoim
dzieciom.
Nieprawidłowe wzorce i poglądy
wychowawcze.
Jeśli rodzice sami nie posiadali
właściwego wzorca i jako dzieci
doświadczali totalnego luzu, to teraz nie
są zdolni do konsekwencji. Lub jeśli ktoś
doświadczał w dzieciństwie przemocy i
zbytniego rygoru, to stawianie granic
kojarzy mu się z krzywdą i będzie chciał
uchronić swoje dziecko przed czymś
podobnym.
Źle rozumiana miłość
Często rodzicom wydaje się, że kochać to
zgadzać się na wszystko. Prawda jest
natomiast taka, że powinniśmy stawiać
granice właśnie dlatego, że kochamy.
Pośpiech i przewlekłe zmęczenie
Czasem rodzic popuszcza dziecku, bo
albo właśnie bardzo się spieszy albo nie
ma już siły walczyć. Oczywiście,
następnym razem postawić granicę będzie
wyjątkowo trudno.
Niedojrzałość rodziców
Jeśli rodzic ma własne trudności
emocjonalne
to
istnieje
duże
prawdopodobieństwo, że będzie starał się
"zawiesić emocjonalnie" na swoim
dziecku. Zacznie w nim szukać swego
oparcia i potwierdzenia swojej wartości,
uczyni je swoim powiernikiem i
przyjacielem w nieszczęściu.
Gdy dziecko spotyka jakieś nieszczęście
Gdy dziecku zdarza się przewlekła
choroba lub śmierć bliskiej osoby
opiekunowie przeżywają wtedy poczucie
winy i chcą jakoś zrekompensować ciężki
los dziecka. Właśnie wtedy dochodzi do
niestawiania granic i wymagań, bo
przecież
dziecko
"już
się
tyle
wycierpiało". Źle ukierunkowana miłość
sprawia, że rodzice zamiast dziecku
pomóc, dodatkowo pogarszają stan
emocjonalny wychowanka.
Złożenie małżeństwa w ofierze na
ołtarzu rodzicielstwa
Zdarza się nierzadko, że rodzice
poświęcają swoje małżeństwo w służbie
dzieciom. Często małżonkowie nie
potrafią sobie przypomnieć kiedy ostatni
raz byli razem w kinie czy wyjeździe
tylko we dwoje. Próbują się nawet bronić
stwierdzeniem typu: "Przecież to nie
byłoby
sprawiedliwe,
gdybyśmy
wyjechali
na
urlop
bez
syna."
Jeśli małżonkowie nie potrafią bez
poczucia winy przynajmniej wyjść na
parę godzin bez swoich dzieci, zagubią
własną relację.
Podsumowując
wyjaśnijmy sobie coś
bardzo ważnego: gdy
myślimy o stawianiu
granic, to nie mamy na
uwadze przemocy, lecz konsekwencję.
Jaki autorytet ma rodzic, który musi
uderzyć, żeby go posłuchano? Jak bardzo
musi być niepewny siebie, skoro musi
uderzyć własne dziecko, aby sobie z nim
poradzić?
Każda przemoc - agresja słowna,
krzyk i oczywiście przemoc fizyczna
zawsze świadczy o nieporadności i
słabości rodzica.
Na podstawie książki: Moniki i Marcina Gajdów „Rodzice w akcji”
(MK)
RELACJE W RODZINIE
Jak określać dziecku granice?
Dzieci potrzebują jasno
wytyczonych
granic,
3. Dokładnie określaj konsekwencje:
żeby mogły nauczyć się
Rowerem możesz jeździć po chodniku lub
wybierać
między
na podwórku. W przeciwnym razie
dobrem a złem.
schowam go w garażu.
1. Mów o zachowaniu
4. Popieraj słowa działaniem:
Nie ma zabawy, dopóki nie wyjdziesz
dziecka, a nie o jego postawie, uczuciach
lub wartościach:
z psem.
Rozmawiam, stukanie mi przeszkadza.
5. Mów stanowczo, ale nie podnoś
2. Bądź bezpośredni i konkretny:
głosu. Nie bądź szorstki.
Wróć na kolację o wpół do siódmej.
……………………..……………………………………………………….
Materiały do autorefleksji
Ćwiczenie 1
Ćwiczenie 2
Poniżej podano sposoby, które stosują rodzice
przy określaniu dziecku granic. Każdy z nich
stwarza inne warunki dla rozwoju dziecka oraz
przekazuje mu odmienne informacje na temat
określonych zasad i reguł. Przeczytaj uważnie
opisy kilku sytuacji. Zastanów się i zakreśl te
wypowiedzi, które są ci najbliższe:
Jeśli spóźnię się na obiad, mama mi go
odgrzeje i poda.
Które z poniższych zdań jasno określa granice?
ze sklepu.
żebyś tego nie ruszał!
Inaczej nie ma jazdy!
głośno marudzę, a wtedy mama sprząta za
mnie.
w
wywiążesz się z dyżuru przy zmywaniu.
podwożą mnie do szkoły.
malowania służą kartki!
, czy za 5 minut?
wcale.
krzyczy i zabiera mi zabawki.
w domu jest okropna
awantura.
sobie sam lub zrobić kanapkę.
stanowczo mi mówi, jakie będą tego
konsekwencje (i dotrzymuje słowa).
e czekają,
aby mnie podwieźć do szkoły.
Ćwiczenie 3
Zastanów się i odpowiedz:
granice?
Co robisz, gdy dzieci testują twoje zasady?
otrzymują dzieci na temat twoich zasad –
jednoznaczny czy sprzeczny?
ny przez ciebie komunikat pomaga
dzieciom uczyć się określonych zachowań
i postaw?
Na podstawie: „Jak kochać i wymagać. Poradnik dla rodziców.” (AT)
Szkoła Podstawowa nr 26 im. St. Staszica w Białymstoku,
ul. Radzymińska 11, 15–863 Białystok, tel/fax 85 6521605, adres e-mail: [email protected]