Mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich i sposób stabilizacji

TWÓRCA: dr Joanna Cieślewicz
WYDZIAŁ ROLNICTWA I BIOTECHNOLOGII
ul. Bernardyńska 6, 85-029 Bydgoszcz
tel. +(48 52) 374-95-42
KATEDRA CHEMII ŚRODOWISKA
Mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich
i sposób stabilizacji struktury gleb lekkich
Charakterystyka patentu
Przedmiotem wynalazku jest mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich i sposób stabilizacji
struktury gleb lekkich, zwłaszcza mieszaniny substancji pochodzenia naturalnego, która zawiera koloidy organiczne i mineralne o właściwościach strukturotwórczych zbliżonych do naturalnych lepiszczy
glebowych.
Mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich zawiera substancje próchnicze zbliżone swoimi właściwościami do próchnicy glebowej albo zdolne do przekształcania w tym kierunku. Ważną rolę w kształtowaniu struktury agregatowej gleby lekkiej odgrywają kompleksy organiczno-ilaste z osadów dennych,
które gromadzą się na dnie zbiorników wodnych. Zawierają one od 50-90% gytii grubodetrytusowej,
2-6% związków wapnia i żelaza, lignino podobne połączenia koloidalne wykazujące dużą aktywność
w tworzeniu struktury gleby, wapno defekacyjne oraz naturalne minerały krzemionkowe z grupy skał
diatomitowych takich jak karpackie diatomity i łupki diatomitowi z różnych poziomów stratygraficznych trzeciorzędu.
Warunkiem poprawy gleb lekkich jest równoczesne wprowadzenie do nich materii organicznej i sorpcyjnie czynnych substancji mineralnych.
Największe znaczenie w poprawie struktury agregatowej i porowatości gleby ma materia organiczna
osadów dennych oraz udział w mieszaninie stabilizacyjnej minerałów z grupy smektytu, głównie montmorylonitu oraz pokrewnych bentonitom iłów bentonitowych i montmorillonitowych. Na szczególną
uwagę zasługuje zdolność tych minerałów do sorbowania substancji organicznych, wytwarzania trwałych połączeń mineralno-organicznych, zdolności do pęcznienia, co odgrywało ważną rolę w procesach chemicznych i fizycznych gleby.
Zwykle osady denne pochodzące z jezior czy stawów nie są silnie zanieczyszczone metalami ciężkimi dlatego można je wykorzystywać do użyźnienia i poprawy właściwości gleb zwłaszcza lekkich.
Najstarsze sposoby poprawy żyzności gleb to stosowanie namułów, osadów dennych osadzanych na
powierzchni gleb zalanych wodami powodziowymi.
Mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich charakteryzuje się tym, że zawiera od 50,0 części wagowych do 80,0 części wagowych suchej masy osadów dennych w skład których wchodzi od 50 do
VERTE
Projekt Współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego
Mieszanina stabilizująca strukturę gleb lekkich
i sposób stabilizacji struktury gleb lekkich
KONTYNUACJA ZE STRONY 1.
90% gytii grubodetrytusowej, od 05 do 4,5 części wagowych lignosulfonianu wapnia, 5,0 do 10,0 części wagowych suchej masy wapna podefekacyjnego, od 2,0 do 8,0 części wagowych minerałów krzemionkowych grupy skał diatomitowych oraz od 10,0 do 22,0 części wagowych suchej masy minerałów
ilastych z grupy smektytu, głównie montmorylonitu oraz pokrewnych bentonitom iłów bentonitowych
i montmorillonitowych. Mieszanina stabilizująca strukturę agregatową gleby lekkiej zawiera składniki
mineralne w postaci rozdrobnionej do wielkości cząstek nie większych niż 2,0 mm lecz najkorzystniej
utrzymywanej w przedziale 0,02 do 0,800 mm. Natomiast wapno podefekacyjne użyte do sporządzenia
mieszaniny utrzymywane jest w wilgotności nie większej niż 60,0% i że zawiera powyżej 30,0% CaO
w suchej masie. Mieszaninę rozprowadza się w warstwie 10-25 cm gleby w ilości 30 do 50 MgHa-1.
Zastosowanie w praktyce
Zastosowanie mieszaniny stabilizującej strukturę gleby lekkiej w charakterystycznych proporcjach powoduje wzrost udziału wodo trwałych agregatów strukturalnych (SWS).
Zaletą mieszaniny jest polepszenie jakości gleby poprzez zwiększenie zawartości agregatów wodoodpornych. Zastosowanie osadów dennych zawierających gytię grubodetrytusową, powoduje podwyższenie zawartości materii organicznej w glebie, zwiększenie plonu roślin oraz dalsze zwiększenie zawartości materii organicznej w glebie dzięki większej masie resztek pozbiorowych. Racjonalnym stało
się zagospodarowanie osadów dennych z pogłębienia zbiorników wodnych oraz odpadów z przemysłu
wydobywczego i cukrowniczego.
Potencjalni odbiorcy
Przedstawione rozwiązanie może być zastosowane zwłaszcza przez władze gmin w sytuacjach, gdy
występuje problem związany z erozją gleb na danym obszarze.
ul. Ks. A. Kordeckiego 20, 85-789 Bydgoszcz | wspolpraca.utp.edu.pl
Bezpłatny materiał informacyjny