Uprawa i obróbka wikliny

Uprawa i obróbka
wikliny
Uprawa wikliny
Wiklina jest to nic innego jak pewien rodzaj wierzby.
Wyróżniamy cztery rodzaje: amerykankę, piaskówkę,
konopiankę i wiklinę purpurową.
Do sadzenia wykorzystuje się wiklinę o długści od 2,5m do
2m. Tnie się ją na wysokości 20 cm z przeznaczeniem na
sadzonki tzw. oczka. Następnie oczka macza się w
wapnie, aby wiedzieć jaką stroną witkę wsadzić w ziemię
(na 1 stopę sadzimy 3 sadzonki).
Okres wegetacji wikliny trwa jeden rok (to znaczy,że
rośnie ona jeden rok). Sadzi się ją w pierwszych
miesiącach roku. Zbiera się ją na przełomie lutego i
marca.
Po zebraniu wikliny z pola należy wypalić pozostałości po
ostatnim zbiorze.
Uprawa wikliny to nie takie łatwe zajęcie, ponieważ
istnieją poważne zagrożenia:
- kretoryjek ( wgryza się w witkę i łamie ją),
- pierścienica ( robak który robi prążki na witce ),
- gradobicia ( wyłącznie latem).
Obróbka wikliny
Po przywiezieniu wikliny z pola należy ją przesortować na
odpowiednie długości( od 2,40m do 80cm co 20 cm).
Następnie gotuje się ją 8h, po czym suszy na raszkach i
koruje za pomocą korowarki ( wcześniej korowano ręcznie
za pomocą tzw. klamry).
Po korowaniu należy taką wiklinę gotować 1/3 czasu
dłużej, aby na jej powierzchni nie powstały czarne plamy.
Jednak i dla takiej wikliny jest ratunek, gdyż można ją
zabejcować czyli gotować z farbą (bejcą). Z takiej właśnie
wikliny można robić wzorki.
Białą wiklinę można uzyskać dzięki korowaniu.
Jeżeli wiklina jest sucha to należy poddać ją procesowi
parowania, aby nabrała wody i była giętka.
Najlepszą wikliną jest amerykanka, ponieważ jest
najbardziej sprężysta, a zatem najłatwiejsza przy
wyplataniu różnych rzeczy.