Interpretacje Ingolfa - VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum
Transkrypt
Interpretacje Ingolfa - VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum
VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie - Start Interpretacje Ingolfa Dnia 25 maja br. w Sali Koncertowej warszawskiej Filharmonii Narodowej odbył się koncert symfoniczny w ramach Czwartkowych Spotkań Muzycznych, na którym mogliśmy (klasa Ic wraz z p. prof. Elżbietą Błachowicz oraz zaprzyjaźnione osoby z klasy Ia i Ib) podziwiać młodego austriackiego pianistę, Ingolfa Wundera z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod batutą Wojciecha Rodka. Najpierw, jak zawsze podczas czwartkowych koncertów, wysłuchaliśmy słowa wstępnego, przybliżającego postaci kompozytorów i ich dzieła, a także osobę austriackiego wykonawcy. Ingolf Wunder to 21-letni austriacki pianista, który odpadł po drugim etapie tegorocznego Konkursu Chopinowskiego, bo choć ma wrażliwość, inteligencję i znaczne możliwości techniczne, widocznie klucza do interpretacji Chopina jeszcze nie znalazł, wg szanownego jury oczywiście. W programie koncertu znalazły się: Sonata B-dur KV 333 Wolfganga Amadeusza Mozarta, Wariacje na temat Paganiniego a-moll op.35 Johannesa Brahmsa oraz Koncert fortepianowy e-moll op.11 Fryderyka Chopina. Sonata opanowała twórczość muzyczną epoki klasycznej, która oszlifowała jej schemat i zasady konstrukcji, pozostawiając jednak szeroki margines swobody. Klasyczna sonata ma czteroczęściową budowę. Sonata B-dur KV 333 powstała w 1778 roku, podczas podróży Mozarta z matką do Francji i Niemiec. Prawdziwy geniusz autora jest w niej wręcz wyczuwalny, czego nie omieszkał wykorzystać jego młody rodak. Johannes Brahms to najwybitniejszy kompozytor niemiecki drugiej połowy XIX wieku. Jego twórczość jest obfita i różnorodna. Oprócz muzyki symfonicznej i koncertów reprezentują ją utwory wokalne, kameralne i fortepianowe. Do tych ostatnich należy m.in. pięć cyklów wariacji – jeden z cyklów to Wariacje na temat Paganiniego, które są zbiorem 28 etiud, utworzonych dla celów pedagogicznych. Austriacki pianista wykonał 12 etiud, a wśród nich wariacje na bardzo popularny Kaprys. Tu istotnie popisał się efektami wirtuozerskimi, gibkością palców i brawurą w karkołomnych ewolucjach po całej rozpiętości fortepianu. Słuchacze w napięciu śledzili każdy ruch solisty, a po ostatnim dźwięku otrzymał on całkowicie zasłużone, długie owacje. Na tym skończyła się pierwsza, solowa część koncertu. Po krótkiej przerwie na scenę Sali Koncertowej wkroczył ponownie Ingolf Wunder w towarzystwie Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod batutą Wojciecha Rodka, zastępującego kontuzjowanego w kciuk Antoniego Wita i wykonał Koncert fortepianowy e-moll Fryderyka Chopina. Wśród imponującej twórczości polskiego kompozytora okresu romantyzmu znajdują się dwa koncerty fortepianowe: f-moll op.21 i e-moll op.11.Wbrew kolejności oznaczeń opusowych Koncert e-moll jest chronologicznie drugi - powstał w 1830 roku. O przestawieniu kolejności opusów zadecydowało wcześniejsze wydanie Koncertu e-moll (1833) - w stosunku do f-moll (1836), który powstał w 1829 roku. Obydwa te dzieła należą do żelaznego repertuaru koncertowego pianistów całego świata, są najdoskonalszym ucieleśnieniem romantycznego koncertu fortepianowego. Trudno rozstrzygnąć, który z koncertów jest lepszy, wśród wybitnych pianistów i znawców tak jeden, jak i drugi miał i ma swych zwolenników. Niemniej wszyscy zgodnie przyznają, że Koncert e-moll jest dojrzalszym dziełem i przejrzystością swej konstrukcji przewyższa koncert poprzedni. Składa się z trzech części, a mój ulubiony finał oparty jest na motywie krakowiaka. Charakteryzuje go niepowstrzymana werwa, lekkość, młodzieńczy polot i żywiołowa pulsacja muzyczna. I z tym oto arcydziełem pozwolił sobie zmierzyć się austriacki pianista, równolatek Chopina w momencie powstania dzieła. Odważna to decyzja. Mimo że, jak wspomniałem wcześniej, przegrał ten pianista w Konkursie Chopinowskim, podziwiam go za to, że klucza do interpretacji polskiego kompozytora odważył się szukać. I na pewno za to otrzymał ogromne brawa. Na bis zagrał wyjątkowo popularny i lubiany Marsz turecki z Sonaty fortepianowej A-dur Mozarta, czym całkowicie zaskarbił nie tylko moją sympatię. W programie koncertu znalazły się: Sonata B-dur KV 333 Wolfganga Amadeusza Mozarta, Wariacje na temat Paganiniego a-moll op.35 Johannesa Brahmsa oraz Koncert fortepianowy e-moll op.11 Fryderyka Chopina. przyg. Franciszek Płóciennik kl. Ic w r.szk. 2005/2006 http://wladyslaw.edu.pl Kreator PDF Utworzono 6 March, 2017, 19:34