Warszawa, 16 maja 2009

Dojazd do Sejmu RP – przystanek Plac Trzech Krzyży
autobusy: 116 151 180 195 222 503 E-2 101 118 166 171 108 105 ul. Wiejska 4/6/8, 00–902 Warszawa
http://sejm.gov.pl
http://edukacja.sejm.gov.pl
A – BUDYNEK SENATU
H – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY
B – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY
I – SALA POSIEDZEŃ SEJMU
C, D – BUDYNKI SEJMU
J – ŁĄCZNIK
E, F – NOWY DOM POSELSKI
K – STARY DOM POSELSKI
G – BUDYNEK KOMISJI SEJMOWYCH
L – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY
A
B
E
F
C
D
J
I
K
ca
ul.
ka
ejs
Wi
Pomnik
Polskiego Państwa
Podziemnego
ti
ul. Matejki
.F
ra
s
KANCELARIA SEJMU
Wydawnictwo
Sejmowe
Biuro
Korespondencji
i Informacji
ul. Piękna
H
ul
ul. Górnośląska
L
ul. Piotra Maszyńskiego
G
ul. Senacka
Sala Posiedzeń Sejmu, zaprojektowana przez
Kazimierza Skórewicza w 1925 r. w układzie amfiteatralnym, ma kubaturę 15 675 m3.
Odbudowa gmachu sali obrad po zakończeniu
II wojny światowej trwała 9 miesięcy. Tworząc
konstrukcję dachu o wadze prawie 12 ton, wykorzystano doświadczenia stosowane w przemyśle
lotniczym. Udźwignęła ona nie tylko dach, ale
także kasetonową kopułę oraz szklany plafon pod
świetlikiem o rozpiętości 16,10 m.
Sala im. Kazimierza Pużaka jest drugą co do
wielkości i ważności salą w Sejmie (600 m2
powierzchni). Nazywana jest także Salą Kolumnową – ze względu na 2 rzędy kolumn
(po 10 w każdym rzędzie) wspierających zdobiony stiukami sufit.
Kompleks gmachów sejmowych położony jest
w parku na skraju skarpy warszawskiej. W ponad
10 budynkach mieści się prawie 1400 pomieszczeń. Są to sale posiedzeń, reprezentacyjne gabinety, pomieszczenia biurowe oraz hotelowe.
Na jednym z gmachów Sejmu mają swoje gniazdo pustułki – najmniejsze sokoły gniazdujące
w Polsce.
Najwięcej posiedzeń – aż 119 – odbyło się
w Sejmie II kadencji (lata 1993-1997).
Najwięcej dni obrad Sejmu – łącznie 334 – zanotowano w Sejmie IV kadencji (lata 2001-2005).
Najdłużej w jednym dniu – do godz. 4.51 –
trwało 46. posiedzenie Sejmu V kadencji
w dniu 25 sierpnia 2007 r.; najkrócej –
22 min. – 96. posiedzenie Sejmu III kadencji
w dniu 23 grudnia 2000 r.
Na mównicy najczęściej występowali posłowie
na posiedzeniach Sejmu IV kadencji – łącznie
46 556 razy.
Sejm zwiedza rocznie ok. 100 000 osób; tylko
podczas Dnia Otwartego w dniu 3 maja 2009 r.
przybyło ok. 8 500 gości.
SEJM
NOCĄ
Warszawa, 16 maja 2009
Sala Posiedzeń – klasycystyczny gmach zaprojektowany
przez Kazimierza Skórewicza – została oddana do użytku
w 1928 r. po 3 latach budowy. Wnętrze w układzie amfiteatralnym, nawiązujące do Panteonu, pozostaje po odbudowie ze zniszczeń wojennych wierne przedwojennemu projektowi. Powojenną dekorację utrzymaną w stylu art déco
wykonał Aleksander Żurakowski. Na mównicy znajduje się
płaskorzeźba Historia. Na płaszczyźnie balustrady znajduje się 12 personifikacji, w tym
w centralnej części ukazano:
Sprawiedliwość, Przemysł,
Rolnictwo, Sztuki Piękne.
Nad barierką rzeźbione
orły z umieszczonymi
na piersiach herbami
miast: Łowicza, Legnicy, Jeleniej Góry,
Warszawy, Gniezna,
Krakowa, Wrocławia i Poznania. Salę
otacza korytarz kuluarów o kolebkowatym sklepieniu
z lunetami, oświetlony oknami.
Hall Główny zbudowany wg projektu
Bohdana Pniewskiego to dwukondygnacyjne wnętrze za
głównym wejściem
do Sejmu. Na drzwiach wejściowych znajdują się
ozdobne kraty ze stylizowanym motywem łuku, tarczy
i strzały. Wewnątrz nad wejściem umieszczono zegar
w ceramicznej oprawie. Posadzkę z geometrycznym wzorem (stylizowanym meandrem)
ułożono z szarego marmuru ze
Sławniowic i czarnego z Dębnika. Białe tło wykonano z marmuru kararyjskiego. Na ścianach jasne sztablatury. Na piętrze szare
stiukowe kanelowane kolumny.
Naturalne górne oświetlenie
zapewniają okrągłe świetliki.
Marmurowe trójbiegowe rozdzielne schody są ozdobione
kutą żelazną balustradą, w którą
wmontowano wykonane z brązu
plakiety dekoracyjne z wyobrażeniami główek dziewczęcych.
Balustradę wieńczy poręcz
w kształcie węża z jasnego brązu.
Sala Kolumnowa (im. Kazimierza Pużaka) pomyślana
była jako miejsce przechadzek
i spotkań. To drugie największe pomieszczenie sejmowe po Sali Posiedzeń Sejmu. Wejście ozdobiono kratą
utrzymaną w złocisto-czarnej tonacji. Na marmurowej
posadzce 3 rozety ułożone z Carrary, Dębnika, złotego onyksu, czerwonego marmuru węgierskiego, „zielonej Marianny” i jasnoszarego marmuru Szewce. Na
suficie stiukowa dekoracja z liści wawrzynu. Pomiędzy
20 kolumnami umieszczono szklane kandelabry zaprojektowane przez Tadeusza Gronowskiego.
Galeria nazwana Korytarzem Marszałkowskim,
z 2 rzędami przyściennych szarych stiukowych
kolumn, stanowi trakt
komunikacyjny
między Sejmem i Senatem.
Pośrednie oświetlenie,
ulokowane nad belkowaniem wspartym na
kolumnach, eksponuje
światłocień tworzony
przez wysunięty gzyms.
Zwężające się ku dołowi
kolumny z namiastką kapitelu w postaci tzw. wolich oczu.