2. Wiem, że nic nie wiem

Wiem, że nic nie wiem
1. Wiem, że nic nie wiem, bo to wszystko,
jest dla mnie, zbyt skomplikowane.
Na imię mam złość i bezsilność,
gdy źle wstanę z łóżka, tak zwaną lewą nogą.
Siedzę sobie wtedy cicho w domu
i pasożytuję na twoim humorze.
2. Nie wiem, że nic nie wiem i może dlatego, ludzie mówią
o mnie nadzieja, która nigdy nie umiera.
I piszą o mnie takie długie poematy.
Pragnąc szczęśliwie dobiec do swojej mety.
3. I problem pozostaje, czy warto wiedzieć,
a może lepiej już nie wiedzieć?
I patrzyć sercem, na druga osobę
i mieć nadzieję na lepszy dzień.
4. Człowiek od stuleci pragnie wiedzieć,
tego czego, wiedzieć nie powinien.
Może i dlatego zwą mnie niewiedzą?
Obwiniają mnie o swoje klęski,
chociaż marzenia są tak blisko.
Pojawiają się znienacka,
gdy przepadnie wszystko.
5. Wiem, że nic nie wiem, to moje motto.
Nie wiem, a może mylę się?
Czas bezsilności położyć kres
i pokochać siebie takim,
jakim się jest!
Tekst: Justyna Justa Margielewska