Autoreferat-PL - Wydział Geologii UW

Autoreferat
Opis dorobku i osiągnięd naukowych
Andrzej Kaim
Instytut Paleobiologii, Polska Akademia Nauk
Charakterystyka osiągnięcia naukowego będącego podstawą wszczęcia postępowania
habilitacyjnego
EKOSYSTEMY CHEMOSYNTETYCZNE I ICH ZAPIS KOPALNY.
Kiedy w 1977 roku po raz pierwszy odkryto zespoły faunistyczne żyjące w głębokich oceanach
wokół kominów hydrotermalnych w pobliżu Wysp Galapagos (Lonsdale 1977), odkrywcom brakowało
słów aby je opisad (Desbruyerès et al. 2006). Zwierzęta występujące w tych zespołach (m.in. kolonie
wielkich wieloszczetów, masowe wystąpienia nieznanych dotąd skorupiaków i mięczaków oraz
różnokolorowe maty bakteryjne), żyjące w wodzie o temperaturze niejednokrotnie przekraczającej
100 stopni Celsjusza i czarnej od obfitości siarczków żelaza, nieznane były wówczas nauce.
Szczegółowe badania wykazały, że podstawą piramidy troficznej w takich zespołach jest utlenianie
siarczków przez bakterie chemosyntetyzujące. Są to więc zespoły w zasadzie niezależne od
fotosyntezy i dostępności światła; jedyny element powstający w większości w efekcie procesów
fotosyntetycznych to tlen w wodzie morskiej niezbędny do oksydacji siarczków (Van Dover 2000). W
latach następnych po odkryciu zespołów faunistycznych wokół kominów hydrotermalnych nadeszły
również odkrycia podobnych zespołów w miejscach wypływów metanu i/lub solanki (tzw. źródła
wodorowęglanowe) na stokach kontynentalnych (Paull et al. 1984), jak również, nieco później,
biocenozy rozwijające się na szkieletach waleni (Smith et al. 1989). Dzięki temu pełniej również
zrozumiano biologię biocenoz rozwijających się na i wokół zatopionych w głębokim morzu kłód
drewna (pierwszy opis w Wolff 1979). Po odkryciu zespołów chemosyntetycznych w dzisiejszych
oceanach rozpoczęły się poszukiwania ich kopalnych odpowiedników w zapisie geologicznym.
Poszukiwania te zaowocowały znalezieniem w osadach kredy i kenozoiku licznych kopalnych
zespołów funkcjonujących w oparciu o chemosyntezę (podsumowanie w Campbell 2006).
Znalezienie nietypowego zespołu mięczaków stowarzyszonych z kłodą zatopionego drewna w
środkowojurajskich iłach okolic Częstochowy pozwoliło mi włączyd się w ten szybko rozwijający się
nurt badao. W celu lepszego poznania dzisiejszych odpowiedników polskiego znaleziska udałem się
na dwuletnie stypendium JSPS do Uniwersytetu Tokijskiego, do ośrodka które stanowi centrum
badao nad dzisiejszymi i kopalnymi zespołami chemosyntetycznymi. Dzięki grantowi uzyskanemu w
Japonii mogłem również przeprowadzid badania kopalnych zespołów chemosyntetycznych na wyspie
Hokkaido i w USA. Wyniki owych badao stanowią ważną częśd niniejszej aplikacji.
Zespoły stowarzyszone z kłodami zatopionego drewna.
Zespoły występujące na zatopionych w głębokim morzu kłodach drewna funkcjonują głównie
dzięki działalności bakterii fermentujących celulozę drewna. Bakterie te są połączone często
1
symbiozą ze świdrakami (małże z rodzin Teredinidae i Xylophagainidae znane w literaturze
anglojęzycznej jako ship worms). Każdy fragment drewna w morzach o pełnym zasoleniem jest
zwykle przepełniony tunelami powstałymi po drążeniu świdraków. Produktem ubocznym świdraków
jest obfitośd pelletów fekalnych, które zanieczyszczają związkami siarki osad wokół zatopionego
drewna. Na takim osadzie tworzą się maty bakteryjne utleniające siarkę a będące podstawą do
utworzenia zespołu chemosyntetycznego. Zespoły wykazujące taką strukturę troficzną są znane
zarówno z kenozoiku (Kiel and Goedert 2006b) jak i z górnej kredy (Kiel et al. 2009) lecz nieznane z
osadów wcześniejszych. Takie zespoły zidentyfikowałem w osadach ilastych środkowej jury okolic
Częstochowy.
Znalezienie czterech nagromadzeo bezkręgowców morskich wokół zatopionych kłód drewna
w osadach środkowojurajskich czarnych iłów okolic Częstochowy (Kaim 2011; Schneider & Kaim
2012) dało szanse na zbadanie struktury zespołów zatopionego drewna nie zasiedlonych przez
świdraki. Zespoły ze środkowojurajskich zatopionych kłód drewna nie były zasiedlane przez
głębokowodne świdraki Xylophagainae zapewne dlatego, że organizmy te nie były jeszcze obecne
ewolucyjnie w tym czasie. Jedyne organizmy wielokomórkowe, które posiadały możliwośd
dekompozycji drewna w tych zespołach to chitony z rodziny Leptochitonidae, zapewne dzięki
symbiotycznym bakteriom ksylofagowym. Druga grupa zwierząt typowa dla dzisiejszych zespołów
zatopionego drewna a zidentyfikowana w badanych zespołach jurajskich to czaszołkowate ślimaki z
rodziny Cocculinidae. Jest to obecnie najstarsze znane wystąpienie tej rodziny w zapisie kopalnym
dotychczas znanej dopiero z eocenu. Pozostałe organizmy z badanych zespołów nie są znane jako
obligatoryjni członkowie dzisiejszych zespołów z zatopionego drewna. Liczne ślimaki obecne w
badanych zespołach są bardzo rzadkie w innych środowiskach, m.in. w otaczających drewno osadach.
Są to przede wszystkim dominujące w tych zespołach ślimaki Cosmocerithium i Astandes (oba rodzaje
mają niepewną pozycję systematyczną). Olbrzymia ich ilośd w tych zespołach sugeruje, że mogły się
one odżywiad matami bakteryjnymi pokrywającymi drewno w sposób podobny do dzisiejszych
ślimaków z rodziny Provannidae, które są typowe dla dzisiejszych zespołów zatopionego drewna.
Badane zespoły charakteryzują się również liczną reprezentacją organizmów ze środowisk tła (tzw.
background taxa), które interpretowane są jako gatunki oportunistyczne korzystające z obfitości
pożywienia wokół drewna. Nie znaleziono jednak żadnych organizmów charakteryzujących się
symbiozą z bakteriami chemosyntetycznymi. Wydaje się więc, że obecnośd świdraków w zespołach
zatopionych kłód drewna jest kluczowa dla obecności organizmów chemosymbiotycznych. Opisane
zespoły jurajskie można więc nazwad zespołami z zatopionych kłód drewna ale nie są to zespoły
chemosyntetyczne i w tym kontekście nie są one aktualistyczne (Kaim 2011).
Zespoły rozwijające się na szkieletach wielkich kręgowców morskich.
Walenie po swojej śmierci stanowią znaczące źródło biomasy dostępne do konsumpcji dla
licznych organizmów morskich. Jeśli ścierwo walenia opadnie na dno głębokiego oceanu to przywabia
ono liczne ścierwojady konsumujące tkankę miękką zwierzęcia. Mówi się wtedy o stadium
padlinożerców (mobile scavenger stage wg klasyfikacji Smith & Baco 2003) , którego najbardziej
charakterystycznymi reprezentantami są śluzice, rekiny głębinowe (sleeper sharks), buławikowate
(rat tail), obunogi lysanassidowe i kraby litodidowe (n.p. Paralomis). Stadium to trwa 0.3-11 lat w
zależności od wielkości ścierwa. Po ogołoceniu szkieletu przez ścierwojady bogate zespoły bakterii
heterotroficznych oraz bezkręgowców kolonizują szkielet i otaczający go osad żerując na
2
rozkładających się resztkach organicznych. Okres ten nazywany jest stadium oportunistów
(enrichment-opportunist stage) i trwa 2-4.5 lat. Najbardziej typowymi organizmami tego stadium są:
wieloszczety z rodziny Dorvilleidae (Vigtorniella, Ophryotrocha), Cumacea i kraby. W tym okresie
pojawiają się również pojawiają się pierwsze ślimaki i małże. Po usunięciu ostatnich rozkładających
się resztek organicznych następuje stadium siarkolubne (sulphophilic stage), w którym zespoły
chemosyntetyczne kolonizują szkielet emitujący siarkowodór pochodzący z beztlenowego rozkładu
lipidów zawartych w kościach. Najbardziej charakterystycznymi organizmami tego stadium są
heterotroficzne i chemosyntetyczne bakterie tworzące maty, wieloszczety Osedax, omułki Adipicola i
Idas, ślimaki Pyropelta, Cocculina, osteożerne provannidy Rubyspira (Johnson et al. 2010) oraz
równonogi (np. Ilyarachna). Stadium to trwa nawet 40 do 80 lat i ma największy potencjał
fosylizacyjny.
Najstarsze zespoły chemosyntetyczne na szkieletach waleni są znane z eocenu (Kiel and
Goedert 2006a) co koreluje się z pojawieniem tej grupy zwierząt w tym czasie. W zespołach
kenozoicznych występują zwierzęta charakterystyczne dla dzisiejszych zespołów szkieletów waleni, z
wyjątkiem może najstarszych eoceoskich, które zbliżone są składem do równowiekowych zespołów
kłód drewna (Kiel & Goedert 2006b). Od dawna jednak sugerowano, że zespoły podobne do
zespołów szkieletów waleni mogły również funkcjonowad na szkieletach dużych mezozoicznych
gadów morskich (Hogler 1994) i rzeczywiście takie zespoły zostały znalezione w górnej kredzie Japonii
(Kaim et al. 2008b; Kaim & Jenkins w opracowaniu). Zespoły te składają się ze ślimaków:
provannidów i turbinidów z rodzaju Cantrainea (Kaim et al. 2008) oraz małży: thyasiridów,
solemyidów i lucinidów (Kaim & Jenkins w opracowaniu) w czym bardzo przypominają
równowiekowe zespoły ze źródeł wodorowęglanowych (Jenkins et al. 2007b, Kaim et al. 2009). To
sugeruje, że w późnej kredzie wciąż istniała wymiana faun pomiędzy tymi dwoma typami biocenoz
chemosyntetycznych. Starsze zespoły pozostają nieznane.
Zespoły źródeł węglowodorowych
Biocenozy źródeł węglowodorowych (hydrocarbon seeps, cold seeps) tworzą się w miejscach
wypływu wód podziemnych bogatych w metan, amoniak i związki siarki na powierzchnie dna
morskiego. Mogą to byd źródła solankowe u podnóży klifów stoków kontynentalnych, strefy
subdukcji wzdłuż krawędzi konwergentnych, źródła nad diapirami lub rozkładające się złoża klatratu
metanu. Podstawą funkcjonowania biocenoz źródeł węglowodorowych jest anaerobowa oksydacja
metanu (AOM), która zachodzi dzięki sprzężeniu działalności archeonów metanotroficznych (ANME)
oraz bakterii tiotroficznych. Metan w takich środowiskach powstaje w wyniku dwóch podstawowych
procesów: rozpadu termicznego materii organicznej oraz w wyniku metanogenezy gdzie materia
organiczna jest donorem elektronów poprzez archeony beztlenowe (np. Blumenberg 2010)..
Ubocznym produktem AOM i zwiększenia alkaliczności jest wytrącanie się wokół źródeł węglanu
wapnia tworzącego często znaczących rozmiarów budowle węglanowe.
Dzięki obfitości pożywienia wokół źródeł węglowodorowych tworzą się zróżnicowane
taksonomicznie i bogate w biomasę zespoły faunistyczne. Szczególnie liczne są organizmy goszczące
bakterie chemosymbiotyczne, m.in. rurkoczułkowce/pogonofory, liczne małże: vesicomyidy, omułki,
solemyidy, nucinellidy, thyasiridy, lucinidy oraz inne organizmy endemiczne dla biocenoz
chemosyntetycznych, w szczególności ślimaki: provannidy, patellogastropody, turbinidy, seguenziidy,
neomphalid Retiskenea, phenacolepatidy oraz liczne endemiczne neogastropody.
Dzięki precypitacji węglanu wapnia i tworzeniu się tzw. pseudobioherm węglanowych
(nazywanych również chemohermami) w sekwencjach głębokomorskich osady źródeł
3
węglowodorowych są dośd dobrze reprezentowane i łatwo rozpoznawalne w zapisie kopalnym.
Dodatkowo centralne partie niektórych budowli węglanowych często są skrzemionkowane co
pozwola na bardzo dobre zachowanie bogatych zespołów mięczaków i wieloszczetów. Wiele takich
odsłonięd jest znanych z utworów stoku kontynentalnego strefy okołopacyficznej zarówno kenozoiku
jak i kredy (Majima et al. 2005; Campbell 2006; Jenkins et al. 2007a, b; Kaim et al. 2008a, 2009, Kiel
2010). Zespoły te zasadniczo przypominają w składzie ich dzisiejsze odpowiedniki z wyłączeniem
małży z rodzaju Bathymodiolus i wielkich małży vesicomyidowych nieznanych dotąd z kredowych
zespołów źródeł węglowodorowych (Jenkins et al. 2007b). Najprawdopodobniej ww. małże pojawiły
się w tych zespołach dopiero w eocenie (Amano and Kiel 2007). Najwcześniejsze zespoły ze źródeł
wodorowęglanowych znane są z dewonu i karbonu i były zdominowane przez ramienionogi oraz
wymarłe małże modiomorfidowe i ambonychiidowe (Little and Vrijenhoek 2003) przez co nie są one
podobne do zespołów dzisiejszych. Na perm i większośd triasu przypada luka w zapisie biocenoz
źródeł węglowodorowych i bardziej generalnie wszystkich biocenoz chemosyntetycznych. Zapis
mezozoiczny zaczyna się od noryckich zespołów źródeł węglowodorowych z Oregonu
zdominowanego przez brachiopody z grupy rhynchonellidów (Peckmann et al. 2011) z dodatkiem
małży z rodziny Kalenteriidae. Zespoły o takim składzie dominują do albu i najbardziej typowe są
rhynchonellidy Peregrinella oraz małże Caspiconcha z rodziny Kalenteridae obecnie rozpoznanej jako
przedstawiciel rzędu Carditida (Kaim & Schneider 2012); obie występując czasem w masowych
nagromadzeniach (Campbell & Bottjer 1995; Kiel & Peckmann 2008; Kaim et al. 2013). W późnej
kredzie wymiera Peregrinella a wystąpienia Caspiconcha zostają poważnie ograniczone (Kaim et al.
2010, 2013). Ostatni zespół źródła węglowodorowego w którym licznie występują brachiopody (chod
z grupy terebratulidów) (Kaim et al. 2010) oraz ostatni reprezentant Caspiconcha (Kaim et al. 2013)
znany jest z kampanu Japonii. W późnej jurze pojawiają się w zespołach źródeł węglowodorowych
również małże z grupy lucinidów (Gaillard et al. 1992) oraz thyasiridów (Hammer et al. 2011) jak
również pierwsze ślimaki z rodziny Hokkaidoconchidae (Kaim & Kelly 2009), grupy ancestralnej lub
siostrzanej dla provannidów (Kaim et al. 2008a, 2012). Same provannidy są znane w zapisie
kopalnym od Cenomanu (Kaim et al. 2008a). Podsumowanie wiedzy na temat obu grup jest
przedstawione w pracy Kaim et al. (2012). W późnej kredzie pojawiają się liczne grupy ślimaków
znane z późniejszych i dzisiejszych biocenoz źródeł węglowodorowych m.in. turbinidy, cataegidy,
seguenziidy, acmaeidy i neogastropody znane głównie z odsłonięd w Japonii (Jenkins et al. 2007a, b;
Kaim et al. 2009) i Kalifornii (Kiel et al. 2008). Wśród późnokredowych małży znane są prawie
wyłącznie gatunki infaunalne natomiast gatunki epifaunalne (po wymarciu Caspiconcha) pojawiają się
ponownie dopiero w eocenie wraz z pojawieniem się omułków Bathymodiolus w zespołach źródeł
węglowodorowych (Jenkins et al. 2013). Wraz z omułkami pojawiają się również pierwsze
vesicomyidy (Amano & Kiel 2007) , które wraz z omułkami tworzą obecnie główne źródło biomasy w
tych biocenozach. Od miocenu skład biocenoz jest bardzo podobny do składu ich dzisiejszych
odpowiedników (Kiel & Goedert 2006b; Kiel 2010).
Biocenozy kominów hydrotermalnych
Kopalne biocenozy kominów hydrotermalnych należą do wielkich rzadkości. Nieliczne
wystąpienia znane są już od syluru i wykazują duże podobieostwo do równowiekowych zespołów
źródeł węglowodorowych. Jedyne kredowe zespoły kominów hydrotermalnych pochodzą z turonukampanu na Cyprze (Little et al. 1999) i zbliżone są składem do kredowych zespołów źródeł
wodorowęglanowych z Japonii (Jenkins et al. 2007b, Kaim et al. 2009) i Ameryki Północnej (Campbell
2006, Kiel et al. 2008).
4
Plany na przyszłośd
Obecnie pracuję nad rewizją mięczaków z biocenoz wczesnokredowych źródeł
węglowodorowych Kalifornii (współpraca z S. Kiel i R.G. Jenkins), opracowuję również mięczaki z
późnojurajskich i wczesnokredowych biocenoz źródeł węglowodorowych Szpicbergenu (współpraca z
badaczami z Uniwersytetu w Oslo) i Grenlandii (współpraca z S. Kelly). Wraz z R. G. Jenkinsem pracuje
także nad opracowaniem nowych znalezisk zespołów chemosyntetycznych stowarzyszonych ze
szkieletami plezjozaurów z kredy Hokkaido a wraz z prof. Szczechurową mioceoski zespół zatopionej
kłody drewna z wiercenia Posądza na Podkarpaciu. Wkrótce również rozpocznę prace nad
opracowaniem mięczaków z późnokredowych biocenoz źródeł węglowodorowych z Alaski
(współpraca z R.G. Jenkins i K. Tanabe) i Południowej Dakoty (współpraca z N. Landman i J. Brezina).
Jestem również w trakcie pisania projektu grantu do Narodowe Centrum Nauki dotyczącego ewolucji
chemosyntetycznych w mezozoiku. W recenzjach znajduje się opracowanie nowego stanowiska
wczesnokredowego źródła węglowodorowego z sekwencji cieszynitowej w Czechach (współpraca z P.
Skupien i R.G. Jenkins).
Oprócz tematyki opisanej powyżej współpracuje również z badaczami z Niemiec i Szwajcarii
nad tematem: Odradzanie się faun mięczakowych po kryzysie na granicy perm/trias. W ramach tego
tematu opublikowałem sześd prac a kolejne są w recenzjach i opracowaniu. Przygotowuję również
tematy i materiały dla przyszłych doktorantów i magistrantów.
Najważniejsze osiągnięcia naukowe będące podstawą wszczęcia postępowania habilitacyjnego









Pierwsze kompleksowe opracowanie kopalnego źródła węglowodorowego z kredy
Japonii i jego fauny oraz prześledzenie jego zmienności obocznej (Jenkins et al.
2007b)
Rekonstrukcja paleoekologiczna kredowego źródła węglowodorowego i wykazanie
konserwatywności behawioralnej czaszołek z rodziny Acmaeidae (Jenkins et al.
2007a).
Opisanie pierwszych zespołów chemosyntetycznych funkcjonujących na szkieletach
wielkich gadów morskich (Kaim et al. 2008a)
Identyfikacja najstarszych znanych przedstawicieli rodziny Provannidae oraz opisanie
nowej rodziny Hokkaidoconchidae będącej grupą ancestralną lub siostrzaną dla
Provannidae (Kaim et al. 2008b).
Opisanie najstarszego znanego masowego nagromadzenia hokkaidoconchidów z
górnojurajskich osadów źródła węglowodorowego z Antarktyki (Kaim & Kelly 2009).
Pierwsze kompleksowe opisanie kredowych faun ślimakowych z kredy Hokkaido
(Kaim et al. 2009).
Opisanie najmłodszego zespołu źródła węglowodorowego z licznym wystąpieniem
ramienionogów i przegląd wszystkich wystąpieo ramienionogów w kopalnych
zespołów chemosyntetycznych (Kaim et al. 2010).
Opisanie nowego rodzaju ślimaka osteożernego i wskazanie jego możliwych
przodków z mezozoiku. Współuczestniczenie w opracowaniu rekonstrukcji filogenezy
molekularnej Provannidae i Abyssochrysidae (Johnson et al. 2010).
Identyfikacja i interpretacja jurajskich zespołów z zatopionych kłód drewna.
Wykazanie zależności pomiędzy tworzeniem się zespołów chemosyntetycznych
5



wokół kłód drewna a obecnością w drewnie małży drążących z rodziny
Xylophagainidae (Kaim 2011, Schneider & Kaim 2012).
Kompleksowa rewizja rodzaju Caspiconcha, małża dominującego we
wczesnokredowych zespołach źródeł węglowodorowych (Jenkins et al. 2013).
Wykazanie przynależności Caspiconcha i całej rodziny Kalenteridae do rzędu
Carditida (Kaim & Schneider 2012).
Opisanie nowego rodzaju ślimaka znalezionego w pobliżu plioceoskich kominów
hydrotermalnych Grzbietu Śródatlantyckiego i przegląd wystąpieo kopalnych i
dzisjszych rodziny Provannidae (Kaim et al. 2012).
Publikacje przedstawione jako podstawa wszczęcia postępowania habilitacyjnego (wytłuszczone
cytowania w tekście autoreferatu) wraz z udziałem procentowym habilitanta. Sumaryczny IF2011
tych trzynastu publikacji wynosi 24.624.
1. Kaim, A., (80%) Tucholke, B.E., and Warén, A. 2012. A new Late Pliocene large provannid
gastropod associated with hydrothermal venting at Kane Megamullion, Mid-Atlantic Ridge.
Journal of Systematic Palaeontology 10, 3, 423–433. (IF2011 = 3.000)
2. Kaim, A. (60%) and Schneider, S. 2012. A conch with a collar: Early ontogeny of the enigmatic
fossil bivalve Myoconcha. Journal of Paleontology 86, 4, 653–659. (IF2011 = 1.148)
3. Schneider, S., and Kaim, A. (40%) 2012. Early ontogeny of Middle Jurassic hiatellids from a
wood fall association: implications for phylogeny and paleaoecology of Hiatellidae. Journal of
Molluscan Studies 78 (1): 119-127. (IF2011 = 1.227)
4. Jenkins, R., Kaim, A., Little, C.T.S., Iba, Y., Tanabe, K., and Campbell, K.A. 2013. Worldwide
distribution of the modiomorphid bivalve genus Caspiconcha in late Mesozoic hydrocarbon
seeps. Acta Palaeontologica Polonica published online in 2011. doi:10.4202/app.2011.0026
(IF2011 = 1.488)
5. Kaim, A. (100%) 2011. Non-actualistic wood-fall associations from Middle Jurassic of Poland.
Lethaia 34, 1, 109-124. (IF2011 = 2.011)
6. Johnson, S.B., Warén, A., Lee, R.W., Kano, Y., Kaim, A., (5%) Davis, A., Strong, E.E., and
Vrijenhoek, R.C. 2010. Rubyspira, new genus and two new species of bone-eating deep-sea
snails with ancient habits. Biological Bulletin 219, 166-177. (IF2011 = 1.698)
7. Kaim, A., (45%) Bitner, M.A., Jenkins, R.G., and Hikida, Y. 2010. Monospecific assemblage of
terebratulide brachiopods in the Upper Cretaceous seep deposits of Omagari, Hokkaido,
Japan. Acta Palaeontologica Polonica 55, 73-84. (IF2011 = 1.488)
8. Kaim, A., (80%) Jenkins, R.G., and Hikida, Y. 2009. Gastropods from Late Cretaceous Omagari
and Yasukawa hydrocarbon seep deposits in the Nakagawa area, Hokkaido, Japan. Acta
Palaeontologica Polonica 54 (3) 463-490. (IF2011 = 1.488)
9. Kaim, A. (80%) & Kelly S.R.A. 2009. Mass occurrence of hokkaidoconchid gastropods in the
Upper Jurassic methane seep carbonate from Alexander Island, Antarctica. Antarctic Science
21: 279-284. (IF2011 = 1.556)
10. Kaim, A.,(70%) Jenkins, R. G., & Warén, A. 2008. Provannid and provannid-like gastropods
from the Late Cretaceous cold seeps of Hokkaido (Japan) and the fossil record of the
Provannidae (Gastropoda: Abyssochrysoidea). Zoological Journal of the Linnean Society 154,
3, 421-436. (IF2011 = 2.433)
6
11. Kaim, A.,(70%) Kobayashi, Y., Echizenya, H., Jenkins, R. G., & Tanabe, K. 2008.
Chemosynthesis-based associations on Cretaceous plesiosaurid carcasses. Acta
Palaeontologica Polonica 53, 1, 97-104. (IF2011 = 1.488)
12. Jenkins, R. G., Kaim, A. (45%) & Hikida, Y. 2007. Antiquity of the substrate choice among
acmaeid limpets from Late Cretaceous chemosynthesis-based communities. Acta
Palaeontologica Polonica 52, 2, 369-373. (IF2011 = 1.488)
13. Jenkins, R. G., Kaim, A.,(40%) Hikida, Y. & Tanabe, K. 2007. Methane flux dependent lateral
faunal changes in a Late Cretaceous chemosymbiotic assemblage from the Nakagawa area of
Hokkaido, Japan. Geobiology 5, 2, 127-139. (IF2011 = 4.111)
Inne cytowania w tekście autoreferatu:
Amano, K. and Kiel, S. 2007. Fossil vesicomyid bivalves from the North Pacific region. Veliger 49,
270-293.
Blumenberg, M. 2010. Microbial chemofossils in specific marine hydrothermal and methane cold
seep settings. Topics in Geobiology 33, 73-106.
Campbell, K.A. 2006. Hydrocarbon seep and hydrothermal vent paleoenvironments and
paleontology: Past developments and future research directions. Palaeogeography,
Palaeoclimatology, Palaeoecology 232, 362-407.
Campbell, K.A. and Bottjer, D.J. 1995. Peregrinella: an Early Cretaceous cold-seep-restricted
brachiopod. Paleobiology 21, 461-478.
Desbruyères, D., Segonzac, M. and Bright, M. 2006. Handbook of deep-sea hydrothermal vent fauna,
2nd edn. Linz: Biologiecentrum der Oberösterreichische Landesmuseum.
Gaillard, C., Rio, M., Rolin, Y. and Roux, M. 1992. Fossil chemosynthetic communities related to vents
or seeps in sedimentary basins: the pseudobioherms of southeastern France compared to other
world examples. Palaios 7, 451-465.
Hammer, Ø., Nakrem, H. A., Little, C.T.S., Hryniewicz, K., Sandy, M. R., Hurum, J. H., Druckenmiller, P.,
Knutsen, E. M., and Høyberget, M. 2011. Hydrocarbon seeps from close to the Jurassic-Cretaceous
boundary, Svalbard. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 306, 15-26.
Hogler, J. A. 1994. Speculations on the role of marine reptile deadfalls in Mesozoic deep-sea
paleoecology. Palaios 9, 42-47.
Kiel, S. 2010. The fossil record of vent and seep mollusks. Topics in Geobiology 33, 255-277.
Kiel, S. and Goedert, J.L. 2006a. Deep-sea food bonanzas: early Cenozoic whale-fall communities
resemble wood-fall rather than seep communities. Proceedings of the Royal Society of London Series
B-Biological Sciences 273, 2625–2631
Kiel, S. and Goedert, J.L. 2006b. A wood-fall association from Late Eocene deep-water sediments of
Washington state, USA. Palaios 21, 548-556.
Kiel, S., Amano, K., Hikida, Y., & Jenkins, R. G. 2009. Wood-fall associations from Late Cretaceous
deep-water sediments of Hokkaido, Japan. Lethaia 42, 74–82.
7
Kiel, S. and Peckmann, J. 2008. Paleoecology and evolutionary significance of an Early Cretaceous
Peregrinella-dominated hydrocarbon-seep deposit on the Crimean Peninsula. Palaios 23, 751-759.
Kiel, S., Campbell, K.A., Elder, W.P. and Little, C.T.S. 2008. Jurassic and Cretaceous gastropods from
hydrocarbon seeps in forearc basin and accretionary prism settings, California. Acta Palaeontologica
Polonica 53, 679–703.
Little, C.T.S., Cann, J.R., Herrington, R.J. and Morisseau, M. 1999. Late Cretaceous hydrothermal vent
communities from the Trodos ophiolite, Cyprus. Geology 27, 1027-1030.
Little, C. T. S & Vrijenhoek, R. C. 2003. Are hydrothermal vent animals living fossils? Trends in Ecology
and Evolution 18, 582-588.
Lonsdale, P. 1977. Clustering of suspension-feeding macrobenthos near abyssal hydrothermal vents
at oceanic spreading centers. Deep-Sea Research 24, 857-863.
Majima, R., Nobuhara, T. and Kitazaki, T. 2005. Review of fossil chemosynthetic assemblages in
Japan. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 227, 86–123
Paull, C.K., Hecker, B., Commeau, R., Freeman-Lynde, R.P., Neumann, C., Corso, W.P., Golubic, S.,
Hook, J.E., Sikes, E. and Curray, J. 1984. Biological communities at the Florida Escarpment resemble
hydrothermal vent taxa. Science 226, 965-967.
Smith, C.R. and Baco, A.R. 2003. Ecology of whale falls at the deep-sea floor. Oceanography and
Marine Biology: an Annual Review 41, 311-354.
Wolff, T. 1979. Macrofaunal utilization of plant remains in the deep sea. Sarsia 64, 117-136.
Van Dover, C.L. 2000. The ecology of deep-sea hydrothermal vents, Princeton: Princeton University
Press.
8
Curriculum Vitae
Dane Osobowe
Imię i Nazwisko:
Andrzej Kaim
Data urodzenia:
15 maja 1970
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Email:
[email protected]
Wykształcenie
2004
Ph.D. z biologii. Instytut Paleobiologii PAN.
1995
1995 M.Sc. (summa cum laude) z geologii. Wydział Geologii, Uniwersytet
Warszawski.
Przebieg zatrudnienia
2004 –
Adiunkt. Instytut Paleobiologii PAN.
1995-2004
Asystent. Instytut Paleobiologii PAN.
Praca redakcyjna
2012
Guest Editor w Acta Geologica Polonica (special issue)
2011 –
Acta Palaeontologica Polonica, Associate Editor.
2005-2011
Acta Palaeontologica Polonica, Assistant Editor.
2011 –
Editorial Board w Boletíno Del Instituto De Fisiografía y Geología, Rosario,
Argentina.
Granty/Stypendia/Działalnośd organizacyjna:
2010: Rejs badawczy na R/V Natsushima na zachodnim Pacyfiku, pobierani próbek biologicznych i
sedymentologicznych ze dzisiejszych źródeł węglowodorowych przy pomocy ROV Hyperdolphin. Współpraca z
naukowcami z JAMSTEC, Yokosuka, Japonia.
2009-2011: Humboldt Postdoctoral Fellowship w Bayerische Staatssammlung für Paläontologie und Geologie,
Monachium, Niemcy. Tytuł projektu: “Gastropod recovery after the Permian-Triassic extinction and their
9
paleodiversity pattern”.
2008-2010: Grant badawczy z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego no. N N307 116635, kierownik
projektu. Tytuł: “Non-actualistic wood-fall associations from Middle Jurassic of Poland”.
2008: Stypendium Synthesys Unii Europejskiej do Naturhistoriska Riksmuseet, Stockholm, Szwecja.
2006-2008: JSPS overseas research grant no. 18403013, współwykonawca (kierownik projektu: Kazushige
Tanabe). Tytuł: “High-resolution chronostratigraphy and faunal changes for the marine Cretaceous deposits in
the U.S. Pacific Coast”. Prace terenowe w Kaliforniii, na Alasce i Południowej Dakocie.
2005-2007: Postdoctoral Fellowship z Japan Society for the Promotion of Science (JSPS) realizowane w
University of Tokyo, Japonia.
2005-2007: Research grant for JSPS fellows no. 17.05324 (project number 050500000614), kierownik projektu.
Tytuł: “Origin of chemosynthesis-based biological communities in the fossil record”. Prace terenowe na
Hokkaido, Japonia.
2004: Stypendium Colparsyst Unii Europejskiej do Muséum National d’Histoire Naturelle, Paryż, Francja.
2003: Stypendium SysResource Unii Europejskiej do Natural History Museum, Londyn, Wielka Brytania.
2003: Stypendium HighLat Unii Europejskiej do Naturhistoriska Riksmuseet, Stockholm, Szwecja.
2001-2002: Stypendium Instytutu Szwedzkiego do Naturhistoriska Riksmuseet, Stockholm, Szwecja.
2001 Ekspedycja Paleontologiczna do północnej Jakucji, Rosja. Kierownik: Jerzy Dzik.
1998-2000: Grant badawczy z Komitetu Badao Naukowych no. 6PO4 011 15, kierownik grantu. Tytuł: “Analysis
of zooplankton (gastropod larvae) as a method of investigation of Early Cretaceous climate and environment”.
1998: Uczestnictwo w 21ej Polskiej Wyprawie Polarnej do Hornsundu (Szpicbergen). Badania paleontologiczne
na Półwyspie Treskelen. Kierownik: Andrzej Gaździcki.
1994-2000: Uczestnictwo w wykopaliskach paleontologicznych w Krasiejowie. Współprowadzenie obozu w
roku 2000.
Wyróżnienia i nagrody
2008 Keynote lecture na zjeździe Paläontologische Gesselschaft, Erlangen, Niemcy.
2007 Nagroda za najlepszy poster zjazdu Japooskiego Towarzystwa Paleontologicznego.
2005 Wyróżnienie Wydziału II Nauk Biologicznych PAN za pracę pt.: „Ewolucja ontogenezy muszli
mezozoicznych ślimaków otwartego morza”.
2001 Stypendium im. Krzysztofa Beresa z Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
2000 Stypendium dla młodych naukowców z Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
1995 Summa cum laude z Uniwersytetu Warszawskiego
Członkowstwo w organizacjach naukowych
1997 - Polish Geological Society
10
2005 - Palaeontological Society of Japan
2011 - Subcommission on Triassic Stratigraphy, Corresponding Member.
Dydaktyka
2010-2012 – Studium doktoranckie Geobios, Instytut Paleobiologii PAN. Wykład (3h).
2009-2010 - Ludwig-Maximilians-Universität, München, Niemcy. Malacological Courses (1h).
Recenzje
Czasopisma:
Acta Geologica Polonica (2)
Acta Palaeontologia Polonica (2)
AGH Geologia (1)
Alcheringa (1)
Ameghiniana (1)
Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien (2)
Bollettino della Società Paleontologica Italiana (1)
Bulletin of Geosciences (2)
Cainozoic Research (1)
Geology (2)
Journal of the Palaeontological Society of India (1)
Journal of Paleontology (3)
Journal of Systematic Palaeontology (1)
Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie (5)
Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology (1)
Palaeontology (1)
Paläontologische Zeitschrift (3)
PNAS (2)
Przegląd Geologiczny (2)
Terra Nova (1)
Vita Malacologica (1)
Zitteliana (3)
Projekty badawcze:
Hungarian Scientific Research Fund, Węgry (1)
Narodowe Centrum Nauki, Polska (1)
Natural Environment Research Council, UK (1)
Synthesys, UE (1)
Prace doktrorskie
2006 Sofiya H. Bakayeva, Instytut Nauk Geologicznych UAN, Ukraina
2011 Kristian Saether, University of Aucland, Nowa Zealandia.
Parametry naukometryczne
Ogólna liczba cytowao w ISI Web of Science: 387
Liczba prac w czasopismach indeksowanych: 33
H-index: liczony automatycznie w WoS = 10, liczony ręcznie ze wszystkich artykułów cytowanych w WoS = 12
Sumaryczny IF publikacji: 45.445
Publikacje Naukowe 2012-1996
11
1.) Majewski, W., Olempska, E., Kaim, A., and Anderson, J.B. 2012. Rare calcareous microfossils from
Middle Miocene strata, Weddell Sea off Antarctic Peninsula. Polish Polar Research 33 (3): 245–257.
(IF2011 = 0.875)
2.) Gedl, P. and Kaim, A. 2012. An introduction to the palaeoenvironmental reconstruction of the
Bathonian (Middle Jurassic) ore-bearing clays at Gnaszyn, Kraków-Silesia Homocline, Poland. Acta
Geologica Polonica, 62 (3), 67–280. (IF2011 = 0.565)
3.) Kaim, A. 2012. Faunal dynamics of gastropods in the Bathonian (Middle Jurassic) ore-bearing clays at
Gnaszyn, Kraków-Silesia Homocline, Poland. Acta Geologica Polonica, 62 (3), 367–380. (IF2011 =
0.565)
4.) Kaim, A. and Sztajner, P. 2012. Faunal dynamics of bivalves and scaphopods in the Bathonian (Middle
Jurassic) ore-bearing clays at Gnaszyn, Kraków-Silesia Homocline, Poland. Acta Geologica Polonica, 62
(3), 381–395. (IF2011 = 0.565)
5.) Gedl, P., Kaim, A., Leonowicz, P., Boczarowski, A., Dudek, T., Kędzierski, M., Rees, J., Smoleo, J.,
Szczepanik, P., Sztajner, P., Witkowska, M. and Ziaja, J. 2012. Palaeoenvironmental reconstruction of
Bathonian (Middle Jurassic) ore-bearing clays at Gnaszyn, Kraków-Silesia Homocline, Poland. Acta
Geologica Polonica, 62 (3), 463–484. (IF2011 = 0.565)
6.) Kaim, A., Tucholke, B.E., and Warén, A. 2012. A new Late Pliocene large provannid gastropod
associated with hydrothermal venting at Kane Megamullion, Mid-Atlantic Ridge. Journal of Systematic
Palaeontology 10, 423-433. (IF2011 = 3.000)
7.) Kaim, A. and Schneider, S. 2012. A conch with a collar: Early ontogeny of the enigmatic fossil bivalve
Myoconcha. Journal of Paleontology 86, 4, 653–659. (IF2011 = 1.148)
8.) Schneider, S., and Kaim, A. 2012. Early ontogeny of Middle Jurassic hiatellids from a wood fall
association: implications for phylogeny and paleaoecology of Hiatellidae. Journal of Molluscan Studies
78 (1): 119-127. (IF2011 = 1.227)
9.) Jenkins, R., Kaim, A., Little, C.T.S., Iba, Y., Tanabe, K., and Campbell, K.A. 2013. Worldwide distribution
of the modiomorphid bivalve genus Caspiconcha in late Mesozoic hydrocarbon seeps. Acta
Palaeontologica Polonica published online in 2011. doi:10.4202/app.2011.0026 (IF2011 = 1.488)
10.) Kaim, A. 2011. Non-actualistic wood-fall associations from Middle Jurassic of Poland. Lethaia 34, 1,
109-124. (IF2011 = 2.011)
11.) Kaim, A. and Nützel, A. 2011. Dead bellerophontids walking — The short Mesozoic history of the
Bellerophontoidea (Gastropoda). Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 308, 1-2, 190199. (IF2011 = 2.392)
12.) Gründel, J., Kaim, A., Nützel, A., and Little, C.T.S. 2011. Early Jurassic gastropods from England.
Palaeontology 54, 3, 481-510. (IF2011 = 1.570)
13.) Hautmann, M., Bucher, H., Brühwiler, T., Goudemand, N., Kaim, A., and Nützel, A. 2011. An unusually
diverse mollusc fauna from the earliest Triassic of South China and its implications for benthic
recovery after the end-Permian biotic crisis. Geobios 44, 1, 71-85. (IF2011 = 1.010)
14.) Brayard, A., Nützel, A., Kaim, A., Escarguel, G., Hautmann, M., Stephen, D.A., Bylund, K.G., Jenks, J.,
Bucher, H. 2011. Gastropod evidence against the Early Triassic Lilliput effect: REPLY. Geology 39, E233E233. (IF2011 = 3.612)
15.) Johnson, S.B., Warén, A., Lee, R.W., Kano, Y., Kaim, A., Davis, A., Strong, E.E., and Vrijenhoek, R.C.
2010. Rubyspira, new genus and two new species of bone-eating deep-sea snails with ancient habits.
Biological Bulletin 219, 166-177. (IF2010 = 2.475)
16.) Kaim, A. and Conti, M.A. 2010. A problematic zygopleuroid gastropod Acanthostrophia revisited.
Zitteliana A50, 21-24. (non-ISI)
17.) Kaim, A., Nützel, A., Bucher, H., Brühwiler, T., and Goudemand, N. 2010. Early Triassic (Late
Griesbachian) gastropods from South China (Shanggan, Guangxi). Swiss Journal of Geosciences 103,
121-128. (IF2010 = 1.433)
18.) Kaim, A., Bitner, M.A., Jenkins, R.G., and Hikida, Y. 2010. Monospecific assemblage of terebratulide
brachiopods in the Upper Cretaceous seep deposits of Omagari, Hokkaido, Japan. Acta
Palaeontologica Polonica 55, 73-84.(IF2010 = 1.949)
19.) Tanabe, K., Kulicki, C., Landman, N.H., and Kaim, A. 2010. Tuberculate micro-ornamentation on
embryonic shells of Mesozoic ammonoids: Microstructure, taxonomic variation, and morphogenesis.
In: Tanabe, K., Shigeta, Y., Sasaki, T. & Hirano, H. (eds.) Cephalopods Present and Past. pp. 105-121.
Tokai University Press, Tokyo. (book chapter)
12
20.) Kaim, A., Jenkins, R.G., and Hikida, Y. 2009. Gastropods from Late Cretaceous Omagari and Yasukawa
hydrocarbon seep deposits in the Nakagawa area, Hokkaido, Japan. Acta Palaeontologica Polonica 54
(3) 463-490. (IF2009 = 1.491)
21.) Kaim, A. 2009. Gastropods. In Y. Shigeta, Y. D. Zakharov, H. Maeda & A. M. Popov (eds.), The Lower
Triassic System in the Abrek Bay area, South Primorye, Russia. National Museum of Nature and Science
Monographs 38, 141-156. (non ISI)
22.) Kaim, A. & Kelly S.R.A. 2009. Mass occurrence of hokkaidoconchid gastropods in the Upper Jurassic
methane seep carbonate from Alexander Island, Antarctica. Antarctic Science 21: 279-284. (IF2009 =
1.496)
23.) Kaim, A., Jenkins, R. G., & Warén, A. 2008. Provannid and provannid-like gastropods from the Late
Cretaceous cold seeps of Hokkaido (Japan) and the fossil record of the Provannidae (Gastropoda:
Abyssochrysoidea). Zoological Journal of the Linnean Society 154, 3, 421-436. (IF2008 = 2.098)
24.) Kaim, A. 2008. A review of gastropods from a Callovian (Middle Jurassic) glacial drift at Łuków, Eastern
Poland. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie Abhandlungen 247/2, 161-176. (IF2008 =
0.423)
25.) Kaim, A., Kobayashi, Y., Echizenya, H., Jenkins, R. G., & Tanabe, K. 2008. Chemosynthesis-based
associations on Cretaceous plesiosaurid carcasses. Acta Palaeontologica Polonica 53, 1, 97-104.
(IF2008 =1.128)
26.) Jenkins, R. G., Kaim, A. & Hikida, Y. 2007. Antiquity of the substrate choice among acmaeid limpets
from Late Cretaceous chemosynthesis-based communities. Acta Palaeontologica Polonica 52, 2, 369373. (IF2007 = 1.067)
27.) Jenkins, R. G., Kaim, A., Hikida, Y. & Tanabe, K. 2007. Methane flux dependent lateral faunal changes
in a Late Cretaceous chemosymbiotic assemblage from the Nakagawa area of Hokkaido, Japan.
Geobiology 5, 2, 127-139. (IF2007 = 3.114)
28.) Hikuroa, D. C. H. & Kaim, A. 2007. New gastropods from the Jurassic of Orville Coast, eastern Ellsworth
Land, Antarctica. Antarctic Science 19, 1, 115-124. (IF2007 = 1.265)
29.) Gründel, J & Kaim, A. 2006. Shallow-water gastropods from Late Oxfordian sands in Kłęby (Pomerania,
Poland). Acta Geologica Polonica 56, 2, 121-157. (IF2006 = 0.737)
30.) Kaim, A., Jurkovšek, B., and Kolar-Jurkovšek, T. 2006. New associations of Carnian gastropods from
Mežica region in the Karavanke Mountains of Slovenia. Facies 52, 3, 469-482. (IF2006 = 0. 989)
31.) Kaim, A. & Sztajner, P. 2005. The opercula of neritopsid gastropods and their phylogenetic
importance. Journal of Molluscan Studies 71, 3, 211-219. (IF2005 = 0.758)
32.) Kaim, A. & Beisel, A.L. 2005. Mesozoic gastropods from Siberia and Timan (Russia). Part 2:
Neogastropoda and Heterobranchia. Polish Polar Research 25, 1, 41-64. (non ISI w 2005)
33.) Kaim, A. , Beisel, A.L., Kurushin, N.I. 2004. Mesozoic gastropods from Siberia and Timan (Russia). Part
1: Vetigastropoda and Caenogastropoda (exclusive of Neogastropoda). Polish Polar Research 24, 3-4,
241-266. (non ISI w 2004)
34.) Kaim, A. 2004. The evolution of conch ontogeny in Mesozoic open sea gastropods. Palaeontologia
Polonica 62, 1-183. [praca doktorska] (non ISI)
35.) Bitner, M. A. & Kaim, A. 2004. The Miocene brachiopods from the silty facies of the intra-Carpathian
Nowy Sącz Basin (Poland). Geological Quarterly, 48, 2, 193-198. (IF2005 = 0.325)
36.) Gedl, P., Kaim, A., Boczarowski, A., Kędzierski, M, Smoleo, J., Szczepanik, P., Witkowska, M. & Ziaja, J.
2003. A reconstruction of sedimentary environment of Middle Jurassic Ore-bearing clay from Gnaszyn
(Częstochowa region) - preliminary results. Tomy Jurajskie 1, 19-27. (non ISI)
37.) Kaim, A. 2002. Gradual evolution of the Early Cretaceous marine gastropod Rissoina lineage in central
Poland. Acta Palaeontologica Polonica 47, 4, 667-672.(IF 2003 = 0.822)
38.) Kaim, A. 2001. Faunal dynamics of juvenile gastropods and associated organisms across the
Valanginian transgression-regression cycle in central Poland. Cretaceous Research 22, 3, 333-351 (IF
2003 = 0.816)
39.) Dzik, J., Sulej, T., Kaim, A. & Niedźwiedzki, R. 2000. A late Triassic tetrapod graveyard in the Opole
Silesia (SW Poland). Przegląd Geologiczny 48, 3, 226-235. (non ISI)
40.) Trammer, J. & Kaim, A. 1999. Active trends, passive trends, Cope's rule and temporal scaling: new
categorization of cladogenetic body size changes Historical Biology 13, 2-3, 113-125. (non ISI w 1999)
41.) Kaim, A. & Niedzwiedzki, R. 1999. Middle Triassic ammonoids from Silesia, Poland. Acta
Palaeontologica Polonica 44, 1, 93-115. (IF 2003 = 0.822)
42.) Kaim, A. 1997. Brachiopod bivalve assemblages of the Middle Triassic Terebratula Beds, Upper Silesia,
Poland. Acta Palaeontologica Polonica 42, 2, 333-359. [praca magisterska] (IF 2003 = 0.822)
13
43.) Trammer, J. & Kaim, A. 1997. Body size and diversity exemplified by three trilobite clades. Acta
Palaeontologica Polonica 42, 1, 112. (IF 2003 = 0.822)
44.) Trammer, J., Kaim, A., & Małkowski, K. 1996. Disturbance rings and shell shape in the Triassic
brachiopod Coenothyris vulgaris. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie Abhandlungen 201,
1, 95-105. (non ISI w 1996)
Opublikowane abstrakty konferencyjne:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Nützel A., Kaim, A., Hausmann, I., and Kustatscher, E. 2012. The Cassian biota – Ecology and
geobiology of the Triassic diversity hotspot. In: Centenary Meeting of the Paläontologische
Gesellschaft, 24–29.09.2012, Berlin, Germany.
Kaim, A., S. Kiel, 2012. Emergence and evolution of wood-fall communities. In: Centenary Meeting of
the Paläontologische Gesellschaft, 24–29.09.2012, Berlin, Germany.
Borszcz, T., Nawrot, R., and Kaim, A. 2012. Czy tempestyty z mikroślimakami ze środkowego triasu
polski kwestionują hipotezę „efektu lilipuciego” jako skutku masowego wymierania na granicy
perm/trias? In: II Polski Kongres Geologiczny, 17-19.09.2012, Warszawa, Poland.
Jenkins, R.G., Kaim, A., Mochizuki, S., Hikida, Y., Kurihara, K. and Sakurai, K. 2012. Marine reptile
carcasses suport chemosythesis-based community. In: Abstracts with Programs. The 2012 Annual
Meeting The Palaeontological Society of Japan (June 29-July 1, 2012, Nagoya, Aichi Prefecture) p. 21.
Palaeontological Society of Japan, Nagoya.
Kaim, A. and Nützel, A. 2011. Unusual low diversified fossil association from Settsass Scharte locality
of Cassian Formation. In: Workshop on the Cassian beds (Upper Triassic), Bolzano, Italy (28-29 lipiec,
2011).
Jenkins, R.G., Nozaki, A., Utsunomiya, M., Sato, K., Nobuhara, T., Watanabe, H., Oguri, K., Seike, K.,
Kaim, A., Sato, M., Takahashi, M., Numata, S., Sanbonsuga, Y., Shinya, M., and Sakai, S. 2011. Coldseep ecosystem including deep-sea subsurface infaunal world. Abstract volume, p.BPT023-03. Japan
Geoscience Union Meeting 2011. Chiba, Japan.
Kaim, A. and Nützel, A. 2010. Gastropod recovery after Permian-Triassic mass extinction. In: 80.
Jahrestagung der Paläontologischen Gesellschaft, October 5-8, 2010. Munich, Germany. Zitteliana B29:
55-56.
Jenkins, R.G. and Kaim, A. 2010. Evolutionary history of hydrothermal and seep chemosynthetic
communities. In: 75th Anniversary of the Founding and the 2010 Annual Meeting of the
Palaeontological Society of Japan, 11-14 June 2010, Tsukuba, Ibaraki, Japan.
Jenkins, R.G. and Kaim, A. 2010. Caspiconchiid bivalves: Widespread occurrences in late mesozoic cold
seeps. In: Third International Palaeontological Congress, June 28 to July 3, 2010, London, U.K.
Kaim, A. and Nützel, A. 2010. Dead bellerophontids walking – the short Mesozoic history of the
Bellerophontoidea (Gastropoda). In: Third International Palaeontological Congress, June 28 to July 3,
2010, London, U.K.
Nützel, A. and Kaim, A. 2010. Larval ecology in the aftermath of the end-permian mass extinction:
Possible selectivity and implication for a possible productivity crisis. In: Third International
Palaeontological Congress, June 28 to July 3, 2010, London, U.K.
Kaim, A. 2010. Chemosynthesis-based communities through time. In: Geophysical Research Abstracts
Vol. 12, EGU2010-12679-1, 2010. European Geoscience Union General Assembly 2010, 2-7 May, 2010,
Vienna, Austria, p.12679.
Jenkins, R.G. and Kaim, A. 2010. Caspiconchiid bivalves: Widespread occurrences in late Mesozoic cold
seeps. In: Japan Geoscience Union Meeting, 23-28 May, 2010, Chiba, Japan. Japan Geoscience Union,
Tokyo.
Hautmann, M., Bucher, H., Brühwiler, T., Goudemand, N., Kaim, A., and Nützel, A. 2010. An unusually
well preserved mollusc fauna from the earliest Triassic of South China: A unique window into the early
survival phase after the end-Permian mass extinction event. In: Baud, A. and Bernecker, M. (eds): IGCP
572: Recovery of ecosystems after the Permian-Triassic mass extinction. Field workshop at GUtech,
Muscat, Oman February 20-26, 2010, abstract book.
Bitner, M.A. and Kaim, A. 2009. A new species of Eucalathis (Brachiopoda: Chlidonophoridae) from the
Upper Cretaceous seep deposits of Omagari, Hokkaido, Japan. In: Pipík, R.K., Soták, J. and Stapová, S.
(eds), 10th Anniversary Conference of the Czech, Polish and Slovak Paleontologists. Abstracts and
Guide of Excursion. October 13-15, 2009, Banská Bystrica, Slovak Republic. p. 7.
14
16. Jenkins, R.G. and Kaim, A. 2009. Cretaceous methane-seep dependent chemosynthesis-based
ecosystems in Hokkaido, Japan. 4th International Symposium on Chemosynthesis-based Ecosystems Hydrothermal Vents, Seeps, and Other Reducing Habitats-, 29 June - 3 July 2009, Okinawa Pref. Japan.
Abstract volume p. 21 (SV-01K).
17. Kaim, A. 2009. Belerophontid dominated associations of Lower Triassic gastropods from South
Primorye, Russia. In: 9th North American Paleontological Convention. Cincinnati, Ohio, USA. June 2126, 2009. Cincinnati Museum Center Scientific Contributions 3: 392.
18. Jenkins, R. G., Kaim, A., Iba. Y., and Tanabe, K. 2009. Caspiconchiid bivalves from methane-seep
deposits in Hatonosu area, Hokkaido and California In: Abstracts with Programs. The 158th Regular
Meeting The Palaeontological Society of Japan (January 30th-February 1st, Okinawa Pref.) p. 31.
Palaeontological Society of Japan, Okinawa.
19. Kaim, A. and Jenkins, R.G. 2008. Cretaceous chemoautotrophy-based communities from Japan In:
Jahrestagung der Paläontologischen Gesellschaft, 8-10 September 2008, Erlangen, Germany. Erlanger
Geologische Abhandlungen, Sonderband 6: 36-37. [keynote]
20. Kaim, A. 2008. Non-actualistic associations of Middle Jurassic mollusks from sunken driftwood In: 5th
Congress of the European Malacological Societies and 2nd Atlantic Islands Neogene International
Congress, 2-6 September 2008, Ponta Delgada, Azores, Portugal, p.37. University of Azores, Ponta
Delgada. [przewodniczenie jednej z sesji]
21. Kaim, A., Kobayashi, Y., Echizenya, H., Jenkins, R. G. and Tanabe, K. 2008. Chemosynthesis-based
associations on Cretaceous plesiosaurid carcasses In: Japan Geoscience Union Meeting, 25th May 30th May, 2008, Chiba, Japan, Abstract B201-P001. Japan Geoscience Union, Tokyo.
22. Hunter, A. W., Kaim, A., Darroch, S., and Oji, T. 2007. Mutation, adaptation or selective predation assessing possible causes for unusual tetragonal symmetry of crinoids from two sunken wood
associations in the Jurassic of Poland In: Budd, G. E., Streng, M., Daley, A. C., and Willman, S. (The
Palaeontological Association 51st Annual Meeting, 16th-19th December 2007, Uppsala University,
Sweden. Programme with Abstracts p. 29. The Palaeontological Association, Uppsala.
23. Jenkins, R. G., Kaim, A., Hikida, Y., and Tanabe, K. 2007. Antiquity of the substrate choice among
limpets from the chemosynthesis-based communities In: Abstracts with Programs. The 156th Regular
Meeting The Palaeontological Society of Japan (February 2-4, Tokushima, Tokushima Pref.) p. 48.
Palaeontological Society of Japan, Tokushima. [award for best poster].
24. Kaim, A., Jenkins, R. G., and Tanabe, K. 2007. Importance of Cretaceous methane-seep associations in
Japan for deciphering the evolution of chemosynthesis-based communities In: Abstracts with
Programs. The 2007 Annual Meeting The Palaeontological Society of Japan (June 29-July 01, Osaka ,
Osaka Pref.) p. 54. Palaeontological Society of Japan, Osaka.
25. Kaim, A., Jenkins, R. G., Hikida, Y., & Tanabe, K. 2007. Importance of Cretaceous methane-seep
association for deciphering the evolution of chemosynthesis-based communities In: 16th World
Congress of Malacology. Antwerp , Belgium . 15-20 July 2007. 109-110. Unitas Malacologica, Antwerp.
26. Jenkins, R. G., Hikida, Y., Kaim, A., and Tanabe, K. 2006. Development of the Late Cretaceous
methane-seep and an associated chemosynthetic community in Hokkaido, Japan In: 17th International
Sedimentological Congress, 27th August -1st September, 2006, Fukuoka, Japan, Programme Abstracts
p. P-261. International Association of Sedimentologists, Fukuoka.
27. Kaim, A. 2006. The Jurassic sunken wood association from Poland—preliminary results In: Abstracts
with Programs. The 155th Regular Meeting The Palaeontological Society of Japan (February 3-5,
Sakyo-ku, Kyoto) p. 56. Palaeontological Society of Japan, Kyoto.
28. Kaim, A. 2006. The Middle Jurassic sunken wood association from Poland In: Yang, Q., Wang, Y., and
Weldon, E. A. (eds), Ancient life and modern approaches.Abstracts of the Second International
Palaeontological Congress 482-483. University of Science and Technology of China Press, Beijing.
29. Gedl, P., Kaim, A., Boczarowski, A., Kędzierski, M., Leonowicz, P., Smoleo, J., Szczepanik, P., and
Witkowska, M. (2006). Stop B1.5 – Sowa’s and Glioski’s clay pits (uppermost Bajocian-lowermost
Bathonian). Lithology, fossil assemblages and palaeoenvironment. 7th International Congress on the
Jurassic System. September 6-18 2006, Kraków, Poland. 151-152. Polish Geological Institute,
Warszawa.
30. Gedl, P., Boczarowski, A., Dudek, T., Kaim, A., Kędzierski, M., Leonowicz, P., Smoleo, J., Szczepanik, P.,
Witkowska, M., and Ziaja, J. (2006). Stop B1.7 – Gnaszyn clay pit (Middle Bathonian – lowermost
Upper Bathonian). Lithology, fossil assemblages and paleoenvironment. 7th International Congress on
the Jurassic System. September 6-18 2006, Kraków, Poland. 155-156. Polish Geological Institute,
Warszawa.
15
31. Kaim, A. 2001. Pattern of juvenile gastropod turnover during mid-Valanginian transgression in central
Poland. In: International conferebce on Paleobiogeography and Paleoecology, May 31-June 2 2001,
Piacenza and Castell’Arquato p. 169. Cassa di Risparmio, Parma and Piacenza.
Artykuły popularnonaukowe:
1.
Kaim, A. 2009. Ekosystemy chemosyntetyczne i ich zapis kopalny. Rocznik Muzeum Ewolucji 1: 32-44.
16