Credo 64 - Stichting In de Rechte Straat

Credo
Biuletyn teologiczno-pastoralny
nr 64 – kwiecień 2016
Adres wydawcy:
„Augustinus“
Skr. Pocztowa 28
59-902 Zgorzelec 4
E-mail: [email protected]
Autorzy: Tomasz Pieczko e-mail: [email protected]
Pedro Snoeijer e-mail: [email protected]
Strony internetowe: www.augustinus.pl
www.blogpastoratomaszpieczko.blogspot.com
www.pedrosnoeijer.blogspot.com
Nota od Redakcji
Drodzy Czytelnicy,
Ponieważ nasze rozważania, oparte o Katechizm Genewski Jana
Kalwina, dobiegły końca, postanowiliśmy oprzeć kolejne numery
naszego biuletynu Credo o główne tematy Reformacji, cytując
jednocześnie dokumenty historyczne szczególnie istotne w danej
kwestii dla szeroko rozumianego protestantyzmu.
Zapraszamy do lektury biuletynu w nieco odmiennej formie i o nieco
odmiennej treści.
Autorzy
CREDO nr 64
1
kwiecień 2016
\
Studium Biblijne
Ewangelia wg Mateusza 3:13-17
13
Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego. 14 Ale Jan
odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie? 15 A Jezus,
odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość.
Tedy mu ustąpił. 16 A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i
ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. 17 I oto rozległ się głos z nieba: Ten
jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.
Jan Chrzciciel głosił przyjście Pana. Po 400
latach ciszy, Bóg znowu przemówił do swego
ludu. Był to szczególny czas, czas przyjścia
obiecanego Mesjasza. Aby przygotować się na
Jego przyjście, lud Boży musi się nawrócić,
ponieważ Jego nadejście oznacza bliski Sąd
Boży. Jedynym ratunkiem jest radykalne
nawrócenie. To nie tylko żałowanie swoich
grzechów i prośba o wybaczenie, ale
rozpoczęcie nowego życia, radykalnie innego od
poprzedniego, życia w posłuszeństwie. Jako
znak nawrócenia się, Jan chrzcił wiernych w
Jordanie. Było to symboliczne miejsce,
stanowiące granicę między pustynią a ziemią
obiecaną. W przeszłości Izrael musiał przejść
przez Jordan, aby wejść do ziemi.
ponieważ godzi się nam wypełnić wszelką
sprawiedliwość. Można też tłumaczyć:
powinniśmy wypełnić całą sprawiedliwość.
Grecki wyraz w oryginale używany jest w celu
określenia, czego Bóg oczekuje i wymaga od
swego ludu. Czasownik ten występuje w liczbie
mnogiej, co oznacza, że jest to to, co Jan i Jezus
razem czynią, mianowicie: Jezus posłusznie daje
się ochrzcić a Jan Go chrzci. Jezus jest
kompletnie posłuszny i bez grzechu (Mk. 10:38;
Filipian 2:5-8). Nie potrzebuje chrztu. Nie
wyjaśnia, dlaczego Jan powinien Go ochrzcić,
nie jest to najważniejsze w tym tekście.
Najważniejsza jest prezentacja, Kim jest Jezus.
Kiedy Jezus wychodzi z Jordanu, Bóg Ojciec
natychmiast reaguje. Otwierają się niebiosa.
Przypomina to powołanie proroka Ezechiela,
który stojąc przy rzece widział otwierające się
niebiosa i Boga, który się mu objawił (Ezechiel
1:1). Ezechiel słyszał głos Boży, który dał mu
zadanie, aby działał, jako prorok i głosił Słowo
Boże. Bóg dał mu też Ducha Świętego, aby był w
stanie wykonać to zadanie (Ezechiel 2:2).
W Starym Testamencie czytamy też o Proroku
Izajaszu, który prosił Boga, aby rozdarł niebo i
zstąpił, aby zbawić lud (Izajasz 46:1).
Po urodzeniu Jezusa niebo się otworzyło i cała
armia aniołów zstąpiła głosząc zbawienie dla
świata. Otworzenie niebios oznacza, że Bóg
zstąpi na ziemię, aby zbawić swój lud.
Nad Jordanem pojawia się Jezus. To Jego
pierwsze publiczne wystąpienie, jako osoby
dorosłej, początek Jego publicznego działania w
Izraelu. Prosi Jana, aby Go ochrzcił. To dziwna
prośba, ponieważ jedyną Osobą na świecie,
która nie potrzebuje nawrócenia i
towarzyszącego temu chrztu jest właśnie Jezus.
Jan doskonale wie, z Kim ma do czynienia, wie,
że Jezus jest większy, że właśnie Jezus jest tym,
o którym powiedział:
Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten,
który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja;
jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On
was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.
W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko
swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza,
lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym. (Mat.
3:11-12).
Duch Święty zstąpił w kształcie gołębia, co jest
unikalne, gdyż nigdzie w Biblii nie ma mowy o
tym zwierzęciu, jako symbolu Ducha Świętego.
Gołąb jest symbolem pokoju, jest bierny i słaby
jak baranek, ale nie można za dużo znaczenia
wiązać z symbolem gołębia. Duch Święty zstąpił,
Jan nie chce ochrzcić Jezusa, grecki czasownik
podkreśla, że Jan kilkakrotnie odmawia, ale
Jezus stanowczo mówi, że powinien ustąpić,
CREDO nr 64
2
kwiecień 2016
i było to widoczne, chociaż nie jest jasnym, czy
widzieli to wszyscy tam zebrani.
Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie:
Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem (Psalm
2:7).
Zanim Jezus mógł rozpocząć swoją misję, musiał
zstąpić na Niego Duch Święty. W Starym
Testamencie czytamy, że ci, którzy otrzymali
szczególne zadanie od Boga, otrzymali Ducha
Świętego, aby móc je wykonać, np. kiedy
Samuel namaszczał Dawida, Dawid otrzymał
Ducha Świętego (1 Sam. 16:13; por. Izajasza
11:2; 42:1; 61:1).
Nie znaczy to, że Jezus dopiero w tym
momencie otrzymał Ducha Świętego. Jezus
został poczęty przez Ducha Świętego (Mat.
1:18, 20; por. Ew. Jana 1; Efezjan 1). Publiczne
zstąpienie Ducha Świętego oznacza publiczne
rozpoczęcie misji Jezusa na ziemi.
W tym momencie rozległ się głos Boga Ojca,
który mówił o Jezusie. Po czterystu latach
milczenia, teraz Bóg sam mówi, co jest jasnym
znakiem, że rozpoczęła się era mesjańska (por.
Mat. 17:5; Jan 12:28).
To, co Bóg mówi nie jest dosłownym cytatem ze
Starego Testamentu. To aluzja do kilku tekstów
w Starym Testamencie. Prorok Izajasz mówi o
cierpiącym słudze, który jest Mesjaszem:
Oto sługa mój, którego popieram, mój
wybrany, którego ukochała moja dusza.
Natchnąłem go moim duchem, aby nadał
narodom prawo (Izajasz 42:1).
To aluzja także do Psalmu, który mówi o KróluMesjaszu:
Jan van Scorel, Chrzest Jezusa, 1530
Jezus jest Synem Bożym. Nie jest tylko
człowiekiem, ale jest też Bogiem, pełnym Ducha
Świętego. Biblia naucza w wielu miejscach, że
Bóg istnieje w trzech Osobach: Bóg Ojciec, Syn i
Duch Święty, które w tym szczególnym
momencie przy Jordanie widzimy wszystkie
razem.
Pedro Snoeijer
Dalsze artykuły i studia biblijne na blogu autora:
www.pedrosnoeijer.blogspot.com
Trójca Święta
Czego Biblia uczy nas o Trójcy Świętej?
Rzeczą najtrudniejszą w chrześcijańskim pojęciu
Trójcy Świętej jest to, że nie ma możliwości
wytłumaczenia go w sposób całkowicie jasny.
Trójca Święta jest pojęciem, które jest
niemożliwym do całkowitego, pełnego
zrozumienia dla przeciętnej istoty ludzkiej, nie
mówiąc nawet o wytłumaczeniu go.
Biblia uczy nas, że Ojcem jest Bóg, że Jezus jest
Bogiem i że Duch Święty jest Bogiem.
Biblia mówi także, że jest tylko jeden Bóg.
Musimy jednak mieć świadomość, że pomimo
możliwości zrozumienia niektórych elementów z
relacji poszczególnych osób Trójcy pomiędzy
nimi, całość konceptu jest niezrozumiała dla
ducha ludzkiego.
Nie znaczy to jednak, że pojęcie Trójcy Świętej
nie jest prawdziwe lub że nie opiera się o
nauczanie Biblii.
Bóg jest nieskończenie większy niż my jesteśmy,
a zatem nie możemy oczekiwać, że bylibyśmy
zdolni do zrozumienia go całkowicie.
Miejmy w pamięci, studiując to zagadnienie, że
choć słowo „Trójca” nie jest używane w Piśmie
CREDO nr 64
3
kwiecień 2016
Świętym, to jest to termin, który jest używany w
tradycji chrześcijańskiej, aby opisać Boga trójjedynego; by oddać fakt, że są trzy
współistniejące osoby, współwieczne, które
stanowią Boga.
Należy przy tym bardzo jednoznacznie
rozumieć, że nie ma trzech bogów.
Trójca Święta, to jeden Bóg „składający się“ z
trzech osób.
Jeżeli stanowi to dla nas problem, to zauważmy
taką kwestię: słowo dziadek także nie jest
używane w Biblii, a jednak wiemy, że było wielu
dziadków w Biblii. Dal przykładu Abraham był
dziadkiem Jakuba.
Nie zatrzymujmy zatem się na samym słowie
„Trójca”. To, co jest naprawdę istotne, to treść
tego, co reprezentuje pojęcie, słowo „Trójca”, a
która to treść istotnie jest zawarta w Piśmie
Świętym.
Dla tekstów Starego Testamentu znajomość
języka hebrajskiego jest bardzo użyteczna. W 1
Mojżeszowej/Rodzaju 1,1 używane jest słowo
Elohim (Bóg w liczbie mnogiej). W Rodzaju 1,26;
3,22; 11,7 i Izajaszu 6,8 jest używane słowo
„my”.
Po tym wstępie, może bardziej w formie
dygresji, przejdźmy do wersetów Biblii
mówiących o Trójcy Świętej.
To, że Elohim i my odnoszą się do więcej niż
jednej osoby, nie pozostawia żadnej
wątpliwości. W języku polskim dla przykładu
mamy tylko dwie liczby: pojedynczą i mnogą. W
języku hebrajskim, dla odmiany, mamy już trzy:
pojedynczą, podwójną i mnogą. Podwójna jest
tylko dla dwóch elementów. W języku
hebrajskim forma podwójna jest używana dla
rzeczy, które wchodzą w pary, jak np. oczy, uszy
i ręce. Słowa Elohim i „my” są w formie mnogiej
– czyli zdecydowanie jest ich więcej niż dwa – i
muszą odnosić się do trzech lub więcej (Ojciec,
Syn i Duch Święty).
1. Jest jeden Bóg: 5 Mojżeszowa/Powtórzonego
Prawa 6,41; 1 Koryntian 8,42; Galacjan 3,203;
1 Tymoteusza 2,54.
2. Trójca istnieje w Trzech Osobach: 1
Mojżeszowa/Rodzaju 1,15; 1,266; 3,227;11,78;
Izajasza 6,89; 48,1610; 61,111; Mateusza 3,161712; 28,1913; 2 Koryntian 13,1314.
Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym,
Pan jedynie!
2
Co więc dotyczy spożywania mięsa,
składanego w ofierze bałwanom, wiemy, że nie
ma bożka na świecie i że nie ma żadnego
innego boga, oprócz Jednego.
3 Pośrednika zaś nie ma tam, gdzie chodzi o
jednego, a Bóg jest jeden.
4 Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik
między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus
Jezus,
5 Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
6 Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na
obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje
nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i
nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim
płazem pełzającym po ziemi.
7 I rzekł Pan Bóg: Oto człowiek stał się taki jak
my: zna dobro i zło. Byleby tylko nie wyciągnął
teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z
drzewa życia, i nie zjadł, a potem żył na wieki!
8 Przeto zstąpmy tam i pomieszajmy ich język,
aby nikt nie rozumiał języka drugiego!
Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł:
Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy
odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie!
10 Zbliżcie się do mnie i słuchajcie tego! Od
samego początku nie mówiłem w skrytości,
odkąd się to dzieje, Ja tam jestem! A teraz
Wszechmogący, mój Pan, posłał mnie i jego
Duch.
11 Bo jak ziemia wydaje swoją roślinność i jak
w ogrodzie kiełkuje to, co w nim zasiano, tak
Wszechmocny Pan rozkrzewi sprawiedliwość i
chwałę wobec wszystkich narodów.
12 A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił
z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał
Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy
i spoczął na nim. I oto rozległ się głos z nieba:
Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie
upodobałem.
13 Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie
narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego,
14 Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i
społeczność Ducha Świętego niech będzie z
wami wszystkimi.
1
CREDO nr 64
9
4
kwiecień 2016
U Izajasza 48,16 i 61,1 Syn mówi, odnosząc się
do Ojca i Ducha Świętego.
Porównajcie Izajasza 61,1 do Łukasza 4,14-19,
aby zobaczyć, że to mówi Syn.
Mateusz 3,16-17 opisuje wydarzenie Chrztu
Jezusa. W tych wersetach, to Bóg Duch Święty
zstępuje na Boga Syna, podczas gdy Bóg Ojciec
ogłasza Jego upodobanie w Synu.
Mateusz 28,19 i 2 Koryntian 13,14 są
przykładami trzech rozróżnialnych osób w
Trójcy Świętej.
ponieważ odnosi się ona do nieskończonego
Boga.
W odniesieniu do Syna zobacz: Łukasza
22,42; Jana 5,36; Jana 20,21; 1 Jana 4,14.
W odniesieniu do Ducha Świętego zobacz:
Jana 14,16; 14,26; 15,26; 16,7, a szczególnie
Jana 16,13-14.
3. Osoby Trójcy są odróżnialne pomiędzy sobą
w różnych fragmentach Pisma.
W Starym Testamencie „Przedwieczny” jest
odróżnialny od „Wiecznego” (1
Mojżeszowa/Rodzaju 19,2415; Ozeasza 1,416).
„Przedwieczny” ma Syna (Psalmy 2,7.12).
Duch jest odróżnialny od „Wiecznego” (4
Mojżeszowa/Liczb 27,18) i od Boga (Psalm
51,10-12).
Bóg Syn jest odróżnialny od Boga Ojca
(Psalm 45,6-7; Hebrajczyków 1,8-90.
W Nowym Testamencie Ewangelia Jana
14,16-17 ukazuje, że Jezus mówi Ojcu o
wysłaniu Pocieszyciela, Ducha Świętego.
Ukazuje to, że Jezus nie uważał się za
będącego Ojcem i Duchem Świętym.
Zauważmy i rozważmy także inne momenty
w Ewangeliach, gdzie Jezus mówi do Ojca.
Czyżby mówił do samego siebie? Nie, mówił
do innej osoby Trójcy – Ojca.
Ikona autorstwa Andrieja Rublewa,
przedstawiająca Trójcę Świętą
6. Zadania poszczególnych osób Trójcy Świętej.
Ojciec jest najwyższym źródłem bądź
przyczyną: a. wszechświata (1 Koryntian 8,6;
Objawienia 4,11); b. objawienia Bożego
(Objawienia 1,1); c. zbawienia (Jana 3,16-17);
i d. prac ludzkich Jezusa (Jana 5,17; 14,10).
Ojciec zapoczątkowuje wszystkie rzeczy.
4. Każda osoba Trójcy Świętej jest Bogiem.
Ojciec jest Bogiem : Jana 6,27 ; Rzymian 1,7 ;
1 Piotra 1,2.
Syn jest Bogiem: Jana 1,1.14; Rzymian 9,5;
Kolosan 2,9; Hebrajczyków 1,8; 1 Jana 5,20.
Duch Święty jest Bogiem: Dzieje Apostolskie
5,3-4; 1 Koryntian 3,16 (Ten, który pozostaje,
to Duch Święty – Rzymian 8,9; Jana 14,16-17;
Dzieje Apostolskie 2,1-4).
Syn jest działającym, przez którego Ojciec
wykonuje następujące prace: a. stwarza i
podtrzymuje wszechświat (1 Koryntian 8,6;
Jana 1,3; Kolosan 1,16-17); b. dokonuje
objawienia Bożego (Jana 1,1; Mateusza
11,27;Jana16,12-15; Objawienia 1,1) i c.
zbawia (2 Koryntian 5,19; Mateusza 1,21;
Jana 4,42). Ojciec dokonuje wszystkich
rzeczy przez Syna, który działa jako Jego
przedstawiciel.
5. Podporządkowanie w Trójcy Świętej. Pismo
Święte ukazuje, że Duch Święty jest
poddanym Ojcu i Synowi, a Syn jest
poddanym Ojcu. Jest to wewnętrzna relacja,
która nie neguje boskości żadnej z osób
Trójcy Świętej. Jest to kwestia, której nasze
ograniczone umysły nie mogą zrozumieć,
Duch Święty jest tym, przez którego Ojciec
wykonuje następujące dzieła : a. stworzenie i
podtrzymanie wszechświata (1
Mojżeszowa/Rodzaju 1,2; Joba 26,13; Psalm
Wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę
deszcz siarki i ognia, sam Pan z nieba.
15
CREDO nr 64
5
kwiecień 2016
104,30); b. dokonuje objawienia Bożego
(Jana 16,12-15; Efezjan 3,5; 2 Piotra 1,21); c.
zbawienia (Jana 3,6; Tytusa 3,5; 1 Piotra 1,2)
i d. dokonuje prac Jezusa (Izajasza 61,1;
Dzieje Apostolskie 10,38). Zatem Ojciec
dokonuje wszystkich swoich dzieł mocą
Ducha Świętego.
Bóg nieskończony nie może być opisany w pełni
przez jakieś skończone wyobrażenie.
Zamiast zatem koncentrować się na pojęciu
Trójcy Świętej, spróbujmy skoncentrować się na
majestacie Boga, Jego wielkości i naturze
nieskończenie większej, niż nasza ludzka.
Rzymian 11,33-34:
O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania
Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i nie
wyśledzone drogi jego! Bo któż poznał myśl
Pana? Albo któż był doradcą jego?
Żadna z popularnych form ilustracji nie opisuje
w pełni i precyzyjnie Trójcy Świętej. Próbowano
porównywać Trójcę do jajka (z racji skorupki, a
wewnątrz białka i żółtka), ale przecież Ojciec,
Syn i Duch Święty nie są częściami Boga, każdy z
nich jest Bogiem. Próbowano także użyć
wyobrażenia wody, z racji różnych jej stanów
(np. zmrożona staje się lodem, a podgrzana
zamienia się w parę), ale Ojciec, Syn i Duch
Święty nie są stanami Boga, każdy z nich jest
Bogiem.
Tomasz Pieczko
Dalsze artykuły na ten i inne tematy oraz rozważania
biblijne – na blogu autora:
www.blogpastoratomaszpieczko.blogspot.com
Belgijskie Wyznanie Wiary
Artykuł VIII
Bóg jest jeden w istocie, jednak rozróżnialny w trzech osobach
Zgodnie z prawdą i Słowem Bożym, wierzymy tylko w jednego Boga, którego istota jest niezłożona i
który istnieje w trzech osobach, które są rzeczywiście i prawdziwie wiecznie odróżnione zgodnie z ich
nieprzechodnimi właściwościami, a mianowicie: Ojciec, Syn i Duch Święty. Ojciec jest przyczyną, źródłem
i początkiem wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Syn jest słowem, mądrością i obrazem Ojca.
Duch Święty jest odwieczną siłą i mocą, pochodzący od Ojca i Syna. Jednak Bóg nie jest podzielony na
trzy w tym rozróżnieniu, ponieważ Pismo Święte naucza, że Ojciec i Syn, i Duch Święty posiadają w pełni
Jego osobowość, a są rozróżnialni pod względem ich właściwości, jednak w taki sposób, że te trzy osoby
są jednym i jedynym Bogiem.
Zatem oczywiste jest, że Ojciec nie jest Synem ani Syn Ojcem i podobnie Duch Święty nie jest ani Ojcem,
ani Synem. Jednakże te osoby tak odróżnione nie są rozdzielone ani zmieszane, ponieważ Ojciec nie
przyjął ciała ani Duch Święty nie przyjął ciała, a jedynie Syn. Ojciec nigdy nie był bez swego Syna albo
Ducha Świętego. A to dlatego, że wszyscy trzej są równie wieczni i tej samej istoty. Nie ma ani
pierwszego, ani ostatniego, ponieważ Oni są trójjedyni w prawdzie, mocy, dobroci i miłosierdziu.
Artykuł IX
Dowód na powyższy artykuł dotyczący trójosobowości jedynego Boga
Wiemy o tym zarówno ze świadectwa Pisma Świętego, jak i działań tych Osób - szczególnie tych działań,
które sami doświadczamy. Świadectwa Pisma Świętego, które uczy nas wierzyć w taką Trójcę, znajdują
CREDO nr 64
6
kwiecień 2016
się w wielu miejscach Starego Testamentu. Dlatego nie przytoczymy ich wszystkich, ale raczej podamy
te, które w naszej ocenie są najistotniejsze.
W Rodzaju 1:26-27 Bóg mówi: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego do nas (...) I stworzył Bóg
człowieka na obraz swój. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.” A w Rodzaju 3:22 Bóg powiedział:
„Oto człowiek stał się taki jak my.” Zdanie: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz,” zaświadcza, że Bóg to
więcej niż jedna osoba, a kiedy mówi: „Bóg stworzył,” zaświadcza o jedności. To prawda, że Bóg nie
oznajmia, ile jest Osób, ale to, co niejasne w Starym Testamencie staje się jasne w Nowym. Kiedy nasz
Pan został ochrzczony w Jordanie, rozległ się głos Ojca: „Ten jest mój Syn umiłowany.” Syn wystąpił z
wody, a Duch Święty pojawił się w postaci gołębicy. Trójosobowość jest również potwierdzona przez
Chrystusa w ustanowieniu chrztu wszystkich wierzących: „Czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je
w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.” W Ewangelii Łukasza anioł Gabriel tak zwraca się do Marii, matki
naszego Pana: „Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię, dlatego też to, co się narodzi,
będzie nazwane Synem Bożym.” Podobnie czytamy: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i
społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.” Czytamy też: „Albowiem trzej są, którzy
świadczą na niebie: Ojciec, Słowo, i Duch Święty, a ci trzej jedno są” [wg Biblii Gdańskiej – przyp. tłum.].
Wszystkie te fragmenty wyraźnie nauczają, że są trzy osoby w jednej i jedynej boskiej istocie. I chociaż
prawda ta przewyższa wszelką ludzką zdolność pojmowania, wierzymy w nią za sprawą Bożego Słowa,
lecz również oczekujemy, że w przyszłości zrozumiemy to dokładnie w niebie, co też przyniesie nam
wielką korzyść.
Ponadto, musimy rozpoznać odpowiednie urzędy i działania tych trzech osób względem nas. Ojciec jest
Stwórcą w Jego mocy; Syn jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem przez Jego krew; Duch Święty jest
naszym Uświęceniem przez to, że zamieszkuje nasze serca.
Ta doktryna o Trójcy Świętej była zawsze rozpoznana i utrzymywana przez prawdziwy Kościół od czasów
apostolskich po dziś dzień na przekór Żydom, mahometanom i fałszywym chrześcijanom oraz
heretykom: Marcjonowi, Maniemu, Prakseaszowi, Sabeliuszowi, Pawłowi z Samosaty, Ariuszowi i tym
podobnym, którzy słusznie zostali potępieni przez prawowiernych ojców. Dlatego tym bardziej skłaniamy
się do zaakceptowania trzech wyznań wiary: Apostolskiego, Nicejskiego oraz Atanazego, a także
każdego, które się z nimi zgadza i jest zatwierdzone przez ojców Kościoła.
CREDO nr 64
7
kwiecień 2016