ptaki na podkarpaciu

Gatunki ptaków występujących na Podkarpaciu, których występowanie kwalifikuje działkę
rolną do płatności w ramach tzw. „pakietu ptasiego”. Kolejność gatunków odzwierciedla
częstość występowania na Podkarpaciu. Na trwałych uŜytkach zielonych, zdecydowanie
najliczniejszy jest derkacz, mniej liczna jest czajka, pozostałe gatunki są tu bardzo rzadkie.
Derkacz
Występuje na całym obszarze Podkarpacia.
śyzne, ekstensywnie uŜytkowane łąki szczególnie połoŜone w dolinach rzecznych.
Turzycowiska. Łąki ze stagnującą wodą lub z niewielkimi oczkami wodnymi.
Bardzo łatwy do identyfikacji po głosie. NaleŜy nasłuchiwać odzywających się samców w
drugiej połowie maja po zmierzchu. Bardzo dobre efekty daje wabienie z magnetofonu!
Czajka
Występuje na całym obszarze Podkarpacia, nieliczna w Bieszczadach.
Torfowiska, wrzosowiska. Ekstensywne kośne łąki lub duŜe pastwiska z niską roślinnością
(<5 cm). Wymaga dostępu do płytkich mokradeł, obniŜeń ze stagnującą wodą, mulistych
brzegów rzeki lub starorzeczy. MoŜe gniazdować nawet w bardzo suchych miejscach, jeśli w
promieniu kilkuset metrów znajdują się Ŝerowiska z płytką wodą lub mulistym podłoŜem.
Bardzo łatwa w identyfikacji – ptak łatwy do zauwaŜenia, charakterystyczny lot tokowy oraz
hałaśliwe odwodzenie obserwatora od miejsca lęgu. NaleŜy obserwować od połowy kwietnia,
najlepiej w godzinach porannych.
Krwawodziób
Nieliczne stwierdzenia na Podkarpaciu – brak dogodnych miejsc lęgowych.
Wilgotne, zalewowe łąki kośne i pastwiska w dolinach rzek lub na obrzeŜach jezior i stawów.
Zalewowe pastwiska w dolinach duŜych rzek, z licznymi płytko zalanymi obniŜeniami terenu
i duŜymi płatami wyŜszej (15–30 cm w kwietniu) roślinności, przylegającymi do terenów z
niską murawą. Wymaga duŜych kompleksów łąkowych.
Charakterystyczny długi czerwony dziób i czerwone nogi, takŜe układ plam na rozłoŜonych
skrzydłach. Bez lornetki i wprawy w obserwowaniu raczej mała szansa zauwaŜenia tych cech.
Charakterystyczny głos jednak moŜe być dość trudny dla początkującego obserwatora. NaleŜy
obserwować pod koniec kwietnia w godzinach porannych.
Kszyk
Na Podkarpaciu stwierdzano pojedyncze lęgi – brak odpowiednich miejsc lęgowych.
Torfowiska i turzycowiska. Łąki zalewowe w dolinach rzek. Odpowiednia głębokość wody w
siedlisku lęgowym to 15–25 cm. Toleruje takŜe tereny luźno zakrzewione lub zadrzewione
Bardzo charakterystyczny lot tokowy zwykle o zmierzchu z typowym „buczeniem”.
Obserwować pod koniec kwietnia w godzinach rannych i pod wieczór.
Rycyk
Na Podkarpaciu stwierdzane pojedyncze lęgi – brak odpowiednich miejsc lęgowych.
Torfowiska niskie, turzycowiska. Rozległe, podmokłe łąki kośne i pastwiska w dolinach rzek;
preferuje łąki o urozmaiconym składzie gatunkowym roślinności, graniczące z płatami
pastwisk. Często zasiedla teŜ pastwiska o niskiej obsadzie bydła. Preferuje płaty porośnięte
wyŜszą (15–25 cm) roślinnością, w pobliŜu płytkich rozlewisk (okresowo wypełnione wodą
obniŜenia wśród łąk, obrzeŜa otwartych starorzeczy), niekiedy gnieździ się nawet na płatach
muraw kserotermicznych, jeśli w pobliŜu znajdują się dobre Ŝerowiska (muliste płycizny w
korycie rzeki czy zabagnione obniŜenia terenu). Wymaga duŜych kompleksów łąkowych.
Stosunkowo łatwy w identyfikacji. Przydatna lornetka. Charakterystyczny lot tokowy oraz
głosy, jednak wymaga to trochę osłuchania się. Obserwować pod koniec kwietnia, najlepiej w
godzinach rannych.
Błotniak łąkowy
Na Podkarpaciu stwierdzano pojedyncze lęgi.
Torfowiska z płatami brzozy niskiej i wierzby rokity, łąki w dolinach rzecznych
kompleksy roślinności szuwarowej, w tym przede wszystkim szuwary z wysokimi turzycami
szuwary kłoci wiechowatej z niewielkim udziałem trzciny. Odpowiedniej wielkości
torfowiska, a takŜe szuwary kłoci jednak nie występują w województwie podkarpackim.
Rozpoznawanie stosunkowo trudne dla początkującego obserwatora. Obserwować po połowie
maja, najlepiej w godzinach rannych.