OD REDAKCJI ROCZNIKA IA UW „ŚWIATOWIT” – WSKAZÓWKI
Transkrypt
OD REDAKCJI ROCZNIKA IA UW „ŚWIATOWIT” – WSKAZÓWKI
OD REDAKCJI ROCZNIKA IA UW „ŚWIATOWIT” – WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW – Redakcja – po uprzednim porozumieniu z Autorem – przyjmuje teksty do fascykułów: A (Archeologia śródziemnomorska i pozaeuropejska) oraz B (Archeologia pradziejowa i średniowieczna. Archeologia Polski). Wszystkie teksty składane do fascykułu A winny być napisane w językach kongresowych. Teksty składane do fascykułu B mogą być polskojęzyczne lub napisane w języku obcym, właściwym dla tematu artykułu. Teksty składane do Redakcji będą przekazywane do recenzji zewnętrznej specjalistom z zakresu poruszanej w artykule problematyki. Warunkiem przyjęcia tekstu do druku jest pozytywna opinia recenzenta. Redakcja nie zwraca materiałów nadesłanych bez uprzedniego porozumienia. Format materiałów składanych do Redakcji Redakcja przyjmuje wyłącznie materiały przekazane w postaci jednostronnego wydruku komputerowego (z numeracją stron i rycin) oraz w wersji elektronicznej. Zapis cyfrowy tekstu (w formacie .doc, lub .docx) powinien mieścić w jednym pliku: – tekst artykułu z przypisami dolnymi, – streszczenie (min. 10% objętości artykułu) – w jęz. polskim lub obcym (jeśli artykuł jest polskojęzyczny), – abstrakt (do 200 słów/1500 znaków) – w jęz. angielskim, – słowa kluczowe/keywords (4–7) – w języku angielskim, jak i w języku tekstu (jeśli jest inny niż angielski), – podpisy do rycin – w języku tekstu, jak i streszczenia, – wykaz literatury (tylko w przypadku odsyłaczy w systemie harwardzkim – por. niżej), – dokładne dane Autora/Autorów: tytuł/stopień naukowy, imię i nazwisko, afiliacja, e-mail. Uwagi edytorskie: tekst winien być zapisany czcionką Times New Roman, 12 pkt., z odstępem 1,5 wiersza, bez jakiegokolwiek formatowania i wyróżnień (dopuszczalne jest zastosowanie kursywy, np. dla cytatów); wszelkie zakresy liczbowe (dat, stron i in.) należy zapisywać z łącznikiem w postaci „myślnika” („CTRL” + „minus” z klawiatury numerycznej), np.: Stanowisko badane było w latach 2007–2010 (Kowalska 1993: 54–58); 1 w tekście nie należy umieszczać żadnych list numerowanych automatycznie, z wyjątkiem przypisów, które powinny być generowane automatycznie, jako przypisy dolne; wszystkie ilustracje zamieszczone w artykule powinny być opisane jako „Ryciny” (lub odpowiednio: „Figures”, „Abbildungen” itp.) z ciągłą numeracją arabską, niezależnie czy są to rysunki, fotografie, mapy itp.; podpisy do rycin powinny zawierać, oprócz opisu, także nazwiska autorów ilustracji lub odesłanie do pracy źródłowej, np. (rys. J. Kowalska) lub (wg Godłowski 1974: tabl. I); pierwsze odwołanie do danej nazwy miejscowej w tekście artykułu winno być uzupełnione o wskazanie jednostki administracyjnej wielkości powiatu lub porównywalnej (np. Kreis w Niemczech); w przypadku transliteracji cyrylicy należy stosować reguły zgodne z normą PN-ISO 9-2000 (plik do pobrania): http://www.buw.uw.edu.pl/images/BUW_PDF/Materialy_Ulotki/transliteracja.pdf Pliki graficzne (ryciny) powinny być oryginalnie utworzone lub zeskanowane w rozdzielczości 600 dpi lub większej i zapisane w formacie .tif, w trybie RGB (ilustracje barwne) lub w skali szarości (ilustracje czarno-białe). W przypadku zdjęć cyfrowych dopuszczalny jest format .jpg. Do artykułu należy także dołączyć pomniejszone wersje plików z rycinami (np. w rozdzielczości 150 dpi) tak, aby możliwe było ich przesyłanie w załącznikach poczty elektronicznej. Uwagi szczegółowe: każda ilustracja powinna być zapisana w osobnym pliku graficznym, nazwanym zgodnie z odesłaniem w tekście artykułu (np. Ryc. 1); maksymalne pole rycin pełnowymiarowych wynosi 17×23 cm; podpisy do ilustracji należy zamieszczać wyłącznie w pliku tekstowym (a nie w plikach graficznych); należy unikać zamieszczania na ilustracji opisów, stosując raczej oznaczenia literowe lub cyfrowe i dołączając ich objaśnienie/legendę w podpisie; zalecane jest dołączenie wydruków makiet z sugerowanym przez Autora rozmieszczeniem rycin złożonych na pełnowymiarowej planszy. Wskazówki bibliograficzne Odsyłacze do literatury umieszczane w tekście mogą być utworzone zgodnie z tzw. systemem harwardzkim lub mieć postać klasycznych przypisów dolnych z podaniem tytułu cytowanej pracy. System harwardzki W nawiasach okrągłych należy podać nazwisko autora (w przypadku cytowania różnych autorów o tym samym nazwisku należy podać także inicjał imienia) i rok wydania publikacji, wraz z podaniem zakresu stron i ewentualnych ilustracji, np.: 2 (Kolendo 1985: 12, ryc. 1); Wszelkie skróty i określenia w aparacie bibliograficznym (zarówno w odsyłaczach, jak i w wykazie literatury) należy stosować zgodnie z językiem złożonego do Redakcji tekstu, np.: (Piątkowska-Małecka i in., w druku: przyp. 2, tabela 2) – dla artykułu w jęz. polskim; (Piątkowska-Małecka et al., in print: note 2, table 2) – dla artykułu w jęz. angielskim; W przypadku kilku prac jednego autora, wydanych w tym samym roku, należy nadać im kolejne litery alfabetu po dacie publikacji. Kolejne cytowane w jednym odwołaniu publikacje należy rozdzielić średnikiem. W przypadku odwołania do kilku prac tego samego autora wystarczy po średniku umieścić datę wydania kolejnej publikacji, np.: (Madyda-Legutko 1987a: 24–26; 1987b: 120–122, tabl. 4) Wykaz tak cytowanej literatury (oraz źródeł wykorzystanych ilustracji) powinien być zestawiony według następującego schematu: Literatura: Kolendo J. 1985 Źródła pisane, (w:) J. Wielowiejski (red.), Prahistoria ziem polskich, t. V: Późny okres lateński i okres rzymski, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk, 9–17. Madyda-Legutko R. 1987a Metalowe części pasów na obszarze kultury zachodniobałtyjskiej w okresie wpływów rzymskich, „Wiadomości Archeologiczne” XLVIII/1 (1983), 21–36. 1987b Die Gürtelschnallen der Römischen Kaiserzeit und der frühen Völkerwanderungszeit im mitteleuropäischen Barbaricum, B.A.R. International Series 360 (1986), Oxford. Piątkowska-Małecka J. i in. w druku J. Piątkowska-Małecka, K. Anc, A. Chormańska, M. Gągała, J. Kaczyńska, A. Kur, Gospodarowanie zwierzętami na osadzie otwartej kultury łużyckiej w Grzybianach koło Legnicy, woj. dolnośląskie (stanowisko 1), „Światowit” VIII (XLIX)/B (2009–2010). Uwagi szczegółowe: jeśli praca liczy więcej niż 3 autorów, należy cytować ją z użyciem pierwszego nazwiska i dopiskiem „i in.”, „et al.” (zgodnie z językiem złożonego do Redakcji tekstu); pełen skład autorów należy zamieścić w spisie literatury, bezpośrednio przed tytułem cytowanej pracy; należy podawać pełny tytuł cytowanej pracy, zaczerpnięty ze strony tytułowej (nie z okładki), z uwzględnieniem wszystkich podtytułów; tytuły cytowanych artykułów, monografii i prac zbiorowych należy zapisać kursywą, ze wskazaniem miejsca wydania w oryginalnym brzmieniu, zaczerpniętym ze strony tytułowej; 3 tytuły czasopism należy zapisać czcionką o kroju normalnym, „w cudzysłowie”, bez m. w.; tytuły serii wydawniczych należy zapisać czcionką o kroju normalnym, bez cudzysłowu, ze wskazaniem m. w.; w przypadku wydawnictw ciągłych (czasopisma i serie) nie należy stosować żadnych skrótów w tytułach, zachowując jednocześnie oryginalny (arabski lub rzymski) zapis numeracji tomu (w przypadku gdy oryginalny zapis ma postać słowną należy podać go cyframi arabskimi); należy zwrócić uwagę na faktyczną datę wydania woluminu (zamieszczoną zwykle w stopce redakcyjnej), która może różnić się od daty edycji druku (umieszczanej zwykle na stronie tytułowej) – publikację należy datować zgodnie z faktyczną datą wydania, natomiast datę roczną edycji należy zapisać w nawiasie za numeracją tomu; tytuły prac zbiorowych należy poprzedzić informacją o redaktorach wydawnictwa, stosując określenia i skróty zgodne z językiem złożonego do Redakcji tekstu (w przypadku większej ich liczby niż 3, wystarczy podać nazwisko pierwszego z dopiskiem: „i in.”, „et al.” itp.); kolejne wydania pracy należy oznaczyć bezpośrednio po miejscu wydania, za pomocą cyfry we frakcji górnej lub też informacją zapisaną w nawiasie zwykłym, np. (wyd. 3). Odsyłacze klasyczne (dolne) Stosując ten system należy podać pełen opis bibliograficzny, zgodnie z ww. regułami. W przypadku kolejnego odesłania do tej samej pracy należy po nazwisku podać skróconą wersję tytułu ze wskazaniem stron, ilustracji itd. Również w tym przypadku należy stosować w aparacie bibliograficznym określenia i skróty zgodne z językiem złożonego do Redakcji tekstu. [pierwsze odwołanie]: R. Madyda-Legutko, Metalowe części pasów na obszarze kultury zachodniobałtyjskiej w okresie wpływów rzymskich, „Wiadomości Archeologiczne” XLVIII/1 (1983), 1987, 28, tabl. XXII. T. Nowakiewicz, A. Rzeszotarska-Nowakiewicz, Zapinka rozetowa z Bezławek. Litewski czy sambijski import w pruskiej Barcji?, (w:) W. Nowakowski, A. Szela (red.), Officina archaeologica optima. Studia ofiarowane Jerzemu Okuliczowi-Kozarynowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, Światowit Supplement Series P: Prehistory and Middle Ages VII, Warszawa 2001, 145, ryc. 1:a. [kolejne odwołanie]: R. Madyda-Legutko, Metalowe części…, 21–44, mapa 7. T. Nowakiewicz, A. Rzeszotarska-Nowakiewicz, Zapinka rozetowa…, 147–148. 4