Hnefatafl

HNEFATAFL
Szlachetny mąż z epoki wikingów posiadał zalet wszelkich bez liku. Na czele cnót męża stoi
znajomość gry tafl. W staronorweskiej mowie słowo tafl znaczyło stół, lecz także rozmaite gry
planszowe przy stole rozgrywane. Najważniejszą i najsłynniejszą było hnefatafl, czyli w naszej
mowie zwaną Królewskim Stołem, a czasem także szachami wikingów.
Hnefatafl znany był w zimnych krajach Skandynawii już przed czterechsetnym rokiem
naszej ery. Za sprawą wypraw, i to zarówno tych łupieżczych jak i kupieckich,
rozpowszechniony został przez Wikingów na ziemiach Wyspy Brytanii, Irlandii, a także na
odleglejszych ziemiach Islandii i Grenlandii. Z biegiem czasu w każdej z tych krain powstawały
lokalne odmiany gry tafl.
Zestaw zawiera:
1. woreczek z 24 kamiennymi pionami (taeflor w staronorweskim)
2. woreczek z 12 drewnianymi pionami (taeflor w staronorweskim) sił królewskich i królem
(Hnefi)
3. planszę (Tafl)
4. niniejszą instrukcję
Gra dla 2 graczy.
Reguły gry
Schemat początkowego ustawienia pionów:
- Hnefi (król)
- taeflor (pionek) sił królewskich
X
- taeflor (pionek) napastnika
Król – zajmuje miejsce na centralnym polu – tronie
Piony sił królewskich – zajmują miejsca dookoła króla
Piony napastników – zajmują pola przy brzegach planszy
Zasady gry:
1. Plansza do gry jest kwadratowa, o wymiarach 11x11 pól. Na środku planszy znajduje się tron
(konakis). Tylko król może zajmować tron i rogi planszy.
2. Siły królewskie wykonują ruch jako pierwsze, potem gracze poruszają się na przemian.
3. Wszystkie figury poruszają się w linii prostej o dowolną liczbę wolnych pól (ruch wieży w
klasycznych szachach).
4. Figury nie mogą przeskakiwać nad innymi ani zajmować tego samego pola.
5. Pion może zostać pojmany poprzez zajęcie przez przeciwnika dwóch pól sąsiadujących z
polem, na którym stoi (z wyjątkiem przekątnych). Gdy tak się stanie, pion zostaje schwytany i
musi być usunięty z planszy.
6. Pion może się przemieszczać pomiędzy dwoma pionami przeciwnika, dopóki nie stanie
pomiędzy nimi. Gdy tak się stanie jest on uznawany za schwytany ze wszystkimi tego
konsekwencjami.
7. Król jest jedynym pionem, jaki może się zatrzymać bez konsekwencji bycia schwytanym
pomiędzy dwoma wrogimi pionami (napastnikami). Lecz by tak się stało, gracz, nim go ustawi
na tymże polu, musi powiedzieć "Odpoczynek".
8. Król jest schwytany, gdy wszystkie cztery pola wokół niego są zajęte przez nieprzyjaciół (za
wyjątkiem przekątnych), lub jest otoczony przez wrogów z trzech stron, a z czwartej znajduje
się tron lub brzeg planszy.
9. Siły królewskie wygrywają gdy Król dotrze do któregoś z rogów. Przegrywają zaś, gdy król
zostaje schwytany, czyli otoczony ze wszystkich stron (za wyjątkiem przekątnych).
Strategia do gier tafl
Żadne ze źródeł nie zawiera dużo informacji na temat strategii gry, już jednak po kilku
grach można się łatwo przekonać, iż królewskie siły zwykle mają lekką przewagę mimo tego,
że są słabsze liczebnie. Obrońca musi zapewnić królowi drogę ucieczki do krawędzi. Dlatego
właśnie obrońca musi szybko schwytać jak największą liczbę napastników, aby "przetrzeć
szlak" dla króla. Nie powinien także szczególnie chronić swoich sił, gdyż one także blokują
drogę. Celem napastnika jest nie tylko zapobieżenie ucieczce króla, lecz także schwytanie go.
Najlepszym sposobem aby to osiągnąć jest początkowe unikanie chwytania przeciwnika
(oraz własnych strat). Zamiast tego powinien on możliwie szybko próbować obstawić rogi,
by zablokować możliwość ucieczki.