Marzec 2015 - Parafia Najświętszej Maryi Panny w Przygodzicach

Wieści Parafialne
2015
Marzec
Rok XIV Nr 3 (148)
Parafia p.w. Najświętszej Marii Panny Nieustającej Pomocy w Przygodzicach
„Chrystus Zmartwychwstał,
aby człowiek znalazł autentyczne znaczenie istnienia,aby człowiek żył
pełnią własnego życia, aby człowiek żył z Boga i w Bogu".
- św. Jan Paweł II
W modlitwie Wielkiego Postu prośmy cierpiącego Zbawcę o łaskę
gotowości przyjęcia przez nas darów Zmartwychwstania.
Na wielkanocne świętowanie przekazujemy Wam życzenia pełnego,
radosnego uczestniczenia w owocach Zwycięstwa
Życia nad śmiercią, Prawdy na kłamstwem.
Pan Jezus o świcie Wielkanocnego Poranka powiedział strwożonym Apostołom:
"Pokój wam". Przekazuje i nam ten zbawienny dar Pokoju!
Wpatrzeni w pusty grób Chrystusowy, w drzwi otwarte na wieczność, w nowy
wymiar życia, ku któremu pielgrzymujemy, kontemplując moc wiary Maryi,
dołączmy do grona uczniów rozradowanych Zmartwychwstaniem.
Alleluja!
Niech Wasze życie będzie pełne miłości, radości i pokoju.
Redakcja Wieści Parafialnych
Program Paschalnych Uroczystości
Wielki Czwartek g.18.00
Wielki Piątek g..9.00 Droga Krzyżowa, g.18.00 Liturgia Męki Pańskiej
Wielka Sobota g.21.00 Rezurekcja i procesja wielkanocna
Wielka Niedziela g.9.00 i 11.00
Poniedziałek Wielkanocny g.7.00, 9.00, 11.00
Niedziela Miłosierdzia Bożego (zakończenie Oktawy Wielkanocnej)
g.7.00, g.9.00, g.11.00 z procesją
Symbolika i obchody Misterium Paschalnego
Niedziela Palmowa
Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa
do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołano: "Hosanna!
Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie", oraz: "Król Izraela". A gdy Jezus
1
znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest
napisane: "Nie bój się, Córo Syjonu!
Oto Król twój przybywa, siedząc na
oślęciu". (J 12,12-15)
Niedziela Palmowa rozpoczyna
obchody Wielkiego Tygodnia. Jest dniem
upamiętniającym uroczysty wjazd Pana
Jezusa do Jerozolimy, gdzie miał oddać
za nas swoje życie. Tego dnia w Kościele
święci się palmy, które później wierni
zabierają do swoich domów. Podczas
Mszy świętej w czasie Liturgii Słowa
odczytywana jest Męka Pana naszego
Jezusa Chrystusa.
Wielki Czwartek
A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał
uczniom mówiąc: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje". Następnie wziął kielich i
odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: "Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja
Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów". (Mt
26,26-28)
Wielki Czwartek jest dniem rozpoczynającym święte Triduum Paschalne. Stąd też od
momentu mszalnego Gloria aż do rezurekcji milkną kościelne organy, dzwony i dzwonki. Dzień
ten jest upamiętnieniem ustanowienia przez Pana Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy
sakramentu Eucharystii oraz Kapłaństwa. Dzień ten powinien więc być szczególnym czasem, w
którym potrafimy podziękować Bogu za dar tych sakramentów. Po Ostatniej Wieczerzy Pan
Jezus został wydany przez Judasza i uwięziony. Symboliką tego na zakończenie Mszy Wieczerzy
Pańskiej jest przeniesienie Najświętszego Sakramentu do tzw. ciemni - bocznego ołtarza, gdzie
Najświętszy Sakrament pozostaje aż do Liturgii Męki Pańskiej. Ponadto w Wielki Czwartek
odprawiana jest Msza Krzyżma, w czasie której biskupi święcą oleje używane w ciągu całego
roku kościelnego m.in. podczas chrztu świętego, namaszczenia chorych czy też bierzmowania.
Wielki Piątek
Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię
aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona
przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał
donośnym głosem: "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha
mego". Po tych słowach wyzionął ducha.(Łk 23,44-46)
Wielki Piątek jest jedynym dniem w ciągu całego roku
kościelnego, kiedy kapłanowi nie wolno sprawować Mszy
świętej. Tego dnia wieczorem wierni gromadzą się na Liturgii
Męki Pańskiej. To właśnie tego dnia Pan Jezus oddał za nas
swoje życie na krzyżu. Dlatego Kościół w czasie Liturgii Męki
Pańskiej odczytuje Mękę Pana Jezusa spisaną przez Jana
Ewangelistę oraz adoruje krzyż - znak naszego zbawienia. Na
zakończenie liturgii ma miejsce uroczysta procesja, podczas
której Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do grobu
Pańskiego, gdzie pozostanie aż do rezurekcji.
Wielka Sobota
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w
pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii
2
Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła
to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i
że ona Go widziała, nie dali temu wiary. Potem ukazał się w innej postaci dwom
spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im
też nie uwierzyli. W końcu Jezus ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i
wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go
zmartwychwstałego.(Mk 16,9-14)
Wielka Sobota jest dniem, kiedy Kościół czuwa przy grobie Pana Jezusa. Od rana aż do
wieczora poszczególne grupy modlitewne mają swoją adorację. Wierni współcierpią wraz z
Maryją, ale jednocześnie z głęboką wiarą i żywą nadzieją oczekują na zmartwychwstanie. W
sobotę ma również miejsce tzw. święconka - święcenie potraw na stół wielkanocny. Wieczorem
wierni gromadzą się na rezurekcji. Jest to szczyt całorocznej liturgii. W czasie liturgii ma miejsce
m.in. obrzęd święcenia ognia, paschału, wody chrzcielnej czy też odnowienie przyrzeczeń
chrzcielnych. Całość wieńczy procesja rezurekcyjna, po której zostaje uroczyście odśpiewane Te
Deum. Od tego momentu z grobu Pańskiego znika figura martwego Pana Jezusa, która zostaje
zastąpiona figurą Chrystusa zmartwychwstałego. Ponadto na krzyżach zostaje zawieszona
czerwona stuła, która symbolizuje najdoskonalszą ofiarę złożoną przez Chrystusa Bogu Ojcu za
grzechy całego świata.
Mateusz Paprocki
Szkolne rekolekcje wielkopostne
Tegoroczne szkolne rekolekcje wielkopostne odbywały się w trzech dniach: 10., 16. oraz 17
marca br. Hasłem przewodnim były słowa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Pierwszego dnia rekolekcji gościliśmy w naszej szkole Siostry Elżbietanki z Ostrowa
Wielkopolskiego. Najpierw w szkole podstawowej spotkanie z uczniami poprowadziły siostra
Jadwiga i siostra Andrzeja. Razem z nimi przyjechała siostra Teresa, która jest dyrektorem
Specjalnego Ośrodka Wychowawczego Zgromadzenia Sióstr Św. Elżbiety w Ostrowie
Wielkopolskim. Siostry przedstawiły dzieciom ciekawe prezentacje o Wielkim Poście i świętych,
opowiedziały o swej pracy i zaktywizowały wszystkich radosnymi piosenkami. W śpiew włączyli
się wszyscy – od najmłodszej grupy przedszkolnej do najstarszej klasy VI. Następnie siostry
udały się do budynku gimnazjum, aby spotkać się z Gimnazjalistami. Spotkanie tym razem
poprowadziła siostra Jadwiga. Zapytała naszych uczniów: czym dla nich jest wiara? Jaka ona
jest? Przekonywała ich, że jako młodzi ludzie są dla Pana Jezusa bardzo ważni, nawet jeśli się
czasem od Niego odwracają – On nigdy się od nich nie odwróci. Po ciekawej prezentacji i
śpiewie, siostra poprowadziła rozważania Drogi Krzyżowej. Bardzo się ucieszyłam, że na 65
uczniów naszego gimnazjum w spotkaniu z siostrami uczestniczyło aż 63. Z rozmów z uczniami
wiem, że czas spotkania minął im bardzo szybko i nie był to czas stracony, lecz pełen refleksji. Na
koniec siostry udały się ze mną do Publicznego Przedszkola im. Jasia i Małgosi w Przygodzicach,
by spotkać się z przebywającymi tam dziećmi. Choć spotkanie nie trwało długo, siostry
zaspokoiły ciekawość dzieci, opowiadając o swej pracy, wspólnie też się pomodliliśmy śpiewając
piosenki. Delegacja przedszkolaków podziękowała siostrom za przybycie wręczając im piękne
laurki.
W poniedziałek – 16 marca – o godz. 8.30 ks. proboszcz Marcin Taisner odprawił Mszę
świętą z nauką rekolekcyjną, w której nawiązał do otwarcia się na Słowo Boże i do godnego
wypełniania obowiązków, zarówno ucznia jak i młodego chrześcijanina. Liczną grupę uczniów
szkoły podstawowej i gimnazjum, którzy uczestniczyli we Mszy św., aktywizował do śpiewu
zespół „Dawidowe nutki” pod opieką pana Andrzeja Pawłowskiego. Po Mszy św. młodsze dzieci z
kl. 0 – III i oddziału przedszkolnego pod opieką swych wychowawczyń udały się z kościoła do
szkoły podstawowej na śniadanko, a potem realizowały zadania związane z programem Szkoła
Promująca Zdrowie. Przygotowały prace plastyczne o zdrowym żywieniu i ulubionych
dyscyplinach sportowych.
3
Z kolei klasy IV – VI SP oraz I – III Gim. również z wychowawcami, przeszli do sali GOK,
gdzie odbyło się podsumowanie, realizowanego przez uczniów projektu międzykulturowego:
Spotkajmy się – inny nie znaczy obcy. Celem projektu jest wychowanie młodych ludzi w duchu
tolerancji i poszanowania praw człowieka. Uczniowie z poszczególnych klas zaprezentowali
mniejszości etniczne i narodowe mieszkające na terenie Polski. Klasa III G opowiedziała o
ludności tatarskiej, kl. I G przedstawiła kulturę żydowską, kl. IV SP zaprezentowała kulturę
Romów, kl. VI omówiła mniejszość narodową, jaką są Ukraińcy. Kl. V zaprezentowała kulturę
niemiecką, a uczniowie kl. II G scharakteryzowali mniejszość etnograficzną, jaką są Ślązacy.
Uczniowie przedstawili charakterystyczne potrawy, muzykę, tańce, cechy związane z religią,
ubiorem oraz obyczajami danej grupy zamieszkującej teren Polski.
Ostatni dzień szkolnych rekolekcji spędziliśmy w Sadowiu, gdzie udaliśmy się
autokarami. 149 uczniów pod opieką wychowawców i nauczycieli – opiekunów przybyło do
Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości w Sadowiu, aby uczestniczyć w uroczystym
nabożeństwie ku Jej czci, zawierzyć Matczynej opiece swe rodziny i siebie samych. Uczniowie
poznali jednego z Ojców Pasjonistów – o. Krzysztofa, który opowiedział o swej posłudze i
codziennym życiu w zgromadzeniu, wyjaśnił nazwę zgromadzenia i przedstawił założycieli.
Poprowadził również Nowennę do Matki Bożej Pięknej Miłości, a na zakończenie pobłogosławił
nas krzyżem, który jest adorowany przez Pasjonistów w okresie Wielkiego Postu. Po przerwie
śniadaniowej udaliśmy się na miejscową Golgotę (na terenie parku przy Sanktuarium) i pod
przewodnictwem naszego księdza proboszcza odprawiliśmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Na
zakończenie wróciliśmy do wnętrza kościoła i adorowaliśmy krzyż oraz przyjęliśmy
błogosławieństwo. Można też było wypisać intencję modlitwy nowennowej, która miała zostać
odczytana na nabożeństwie wieczornym ku czci Matki Bożej Pięknej Miłości. Pełni wrażeń
wracaliśmy do swych domów.
Mam nadzieję, że czas rekolekcji nie był czasem straconym, a te rekolekcje to rzeczywiście
były takie niezwykłe lekcje, po których staniemy się lepszymi ludźmi, nawrócimy się i
uwierzymy w Ewangelię.
Donata Mróz
Rekolekcje młodzieżowe
W dniach od 25 do 27 marca b.r. uczniowie i nauczyciele Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych CKU w Przygodzicach przeżywali szkolne rekolekcje wielkopostne.
To wyjątkowy czas, kiedy można bez obciążania zadaniami domowymi i przygotowaniem
do lekcji, zastanowić się i …”odnowić” nasze życie, po to by skupić się na tych wartościach, które
są najważniejsze, by „nie przegapić” niczego ważnego w swoim życiu… Fantastycznym
przewodnikiem po tych rozważaniach był nasz rekolekcjonista – Ks. dr Dariusz Brylak
(wikariusz z Wysocka Wielkiego). Mocnym i zdecydowanym słowem, a przede wszystkim z
wielkim przekonaniem i wiarą pomógł nam odkryć moc i sens modlitwy, zarówno osobistej, jak i
we wspólnocie, szczególnie eucharystycznej.
Pierwszy dzień rekolekcji – święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie i jednocześnie
w Dzień Świętości Życia – spędziliśmy w Mikorzynie w sanktuarium Świętego Idziego (rodzinnej
parafii ks. Darka). Kolejne dwa dni miały miejsce w naszym kościele.
Motywem przewodnim była myśl o „marnowanym Bogu”. Matka jak potrafi
tak dzieli bochen chleba, aby nic się nie zniszczyło, a wszyscy się najedli.
Człowiek jest słaby, więc potrzebuje szczególnego chleba, którym jest sam Bóg.
Na Msz w. jest obficie zastawiony stół, trzeba umieć i chcieć przysiąść się do tego
stołu Bożego pokarmu, do stołu obfitości.
W piątek 27 marca by także szczególny zwłaszcza dla Maturzystów,
ponieważ tego dnia wyjechaliśmy autokarem do Częstochowy, by uczestniczyć w
Diecezjalnej Pielgrzymce Maturzystów. Na Jasnej Górze wspólna Msza Św.,
Droga Krzyżowa i świadectwo wiary tylu młodych ludzi… „serce rosło”. 
Justyna Baraniak
4
„Nawracajcie się!”
Kazania pasyjne 2015 r.
Rozważanie Męki Pana Jezusa na Gorzkich żalach pomaga nam sięgnąć w głąb naszego
człowieczeństwa, wzruszyć się losem Syna Bożego i zareagować nawróceniem. Nabożeństwo
pasyjne Gorzkich żali właśnie po to powstaje – nie żeby opłakiwać, ale aby łzy przemieniały
serce. Dlatego treścią tegorocznych kazań pasyjnych było przede wszystkim nawrócenie czyli
podjęcie procesu przemiany, pojednania i pokuty w tym szczególnym utożsamieniu się z
cierpiącym Jezusem. Tak zwane „pięć warunków sakramentu pokuty”, to proces nawrócenia ku
Chrystusowi. Spowiedź św. to nic innego jak uczestnictwo w Bożym Miłosierdziu, dlatego
powierzamy Bogu nasze grzechy, aby On był dla nas lekarstwem na nasze duchowe rany, aby
nas uzdrowił.
W opisie Męki Chrystusa i na Drodze krzyżowej trzeba nam odnaleźć siebie i zobaczyć, w
którym miejscu jesteśmy, jak daleko oddaliliśmy się od Stwórcy i Ojca, trzeba nazwać zło i
grzech po imieniu i rozpatrzeć nasze niewierności wobec woli Bożej w różnych dziedzinach
naszego życia. Sumienie musi być wrażliwe i żadnego zła nie powinno bagatelizować, bo musimy
wiedzieć, co trzeba zmienić, jak zadziałać, aby było lepiej. Potrzebny jest zatem rachunek
sumienia – jakaś szczególna miara naszego zła, wyliczenie niepowodzeń moralnych, lustracja
duszy.
Przykład apostoła Piotra pomaga nam zrozumieć, że uświadomienie sobie konkretnego
grzechu powinno rodzić szczery żal, płacz duszy i nadzieję na Boże przebaczenie. Świadomość
grzechu nie wystarcza, musi się bowiem zrodzić wstyd, że do tego z mojej winy doszło, pojawić
się ból wewnętrzny, że zlekceważyłem miłość Pana Boga. W sakramencie pokuty wypowiadamy
słowa: „za wszystkie grzechy serdecznie żałuję”, trzeba więc formę słowną wypełnić głębokim
poruszeniem duszy. Bez żalu sakrament pokuty jest tylko zewnętrzną praktyką, a nie aktem
nawrócenia.
Upadki Jezusa zawsze nam przypominają o naszej słabości i grzeszności, ale przede
wszystkim ukazują nam konieczność powstania z upadku. „Kochać, to znaczy powstawać” –
mówi mądra piosenka religijna, czyli kochać to postanawiać poprawę, to widzieć w sobie
nadzieję lepszej przyszłości, zawierzenie Bogu, że z Jego pomocą wiele mi się uda, „że wszystko
mogę w Tym, który mnie umacnia”. Nie można akceptować grzechu i liczyć na Boże
przebaczenie. Nie jest ważne rozgrzeszenie, jeżeli chcę trwać w grzechu, bo to dla mnie
wygodniejsze albo niemożliwe do zmiany. Warunkiem pojednania z Bogiem jest mocne
postanowienie poprawy – nie chcę trwać w upadku.
Zbawcza ofiara Syna Bożego, szczere oddanie się człowiekowi w miłości, wymaga od nas
szczerej spowiedzi. Przed Bogiem trzeba stanąć w prawdzie, bo w świetle Jego wejrzenia żadne
kłamstwo się nie ostoi. Bóg wie wszystko, ale to ja muszę umieć siebie oskarżyć i osądzić,
wyrzucić z siebie zło, które mnie oddaliło od Bożej miłości, aby w pokorze serca mógł powiedzieć
– zgrzeszyłem i potrzebuję Twego przebaczenia. Zmartwychwstały Chrystus przekazuje
Apostołom władzę odpuszczania grzechów, ale też władzę zatrzymywania, jeśli to konieczne.
Apostoł Jakub wzywa pierwszych chrześcijan – „wyznawajcie sobie nawzajem grzechy”. Jest
zatem koniecznością, by grzech wyszedł na zewnątrz, został „wyspowiadany” - wyrzucony przez
szczere wyznanie, został powierzony Kościołowi, który w imię Chrystusa pełni władzę
pojednania człowieka z Bogiem. Kapłan w konfesjonale jest przedstawicielem Kościoła, jemu
zleca Kościół posługę jednania, jego przygotowuje i wyposaża we władzę Chystusową. Jego też
zobowiązuje do bezwzględnej tajemnicy.
Ostatnim etapem nawrócenia jest naprawienie uczynionego zła. Pokuta to wynagrodzenie
i zadośćuczynienie. Ta otrzymana po spowiedzi, jako zadanie do wykonania, ma być dobrym
początkiem przemiany człowieka nawróconego. Doświadczenie Miłosierdzia Bożego, jak u
Szymona Cyrenejczyka, rodzi nowość człowieczeństwa. Zaczyna się poszukiwanie tego, co jest
chwałą Bożą i naprawianie szkód dokonanych przez złe postępowanie. Radykalny zwrot.
Przebaczenie i rozgrzeszenie to jedno, ale krzywdy nie można zostawić – sama się nie zabliźni,
trzeba pozytywnego działania, niwelowania, budowania. Stawać się nowym człowiekiem,
Chrystusowym, wytrwałym na drodze chrześcijańskiego pielgrzymowania. Przebaczenie Boże
5
otrzymujmy darmo, ale pozostają kary duchowe do odpokutowania. Praktyki pokutne zalecane
przez Kościół i odpusty są skutecznym środkiem zadośćuczynienia za grzechy.
– Ks. Eugeniusz Lijewski i Ks. Marcin Taisner
Opiekun i Patron Kościoła
19.03.2015 r.
Papież Franciszek jest nie tylko oryginalny w tym, że jako
jezuita zostaje Namiestnikiem Chrystusa oraz w tym, że
wybrał Biedaczynę z Asyżu na swego patrona, akcentując
przez to wartość ubóstwa chrześcijańskiego, ale w jego
wyjątkowość wpisuje się także kult Świętego Józefa.
Rozpoczyna swój pontyfikat w uroczystość św. Józefa
nawiązując do jego roli wobec Kościoła w programowej
homilii, a niebawem zaleca, aby w każdej Modlitwie
Eucharystycznej (dotychczas było tak tyko w tzw.
Kanonie Rzymskim) wspominać św. Józefa zaraz po
Matce Bożej jego przeczystej Małżonce.
Wyeksponowanie roli św. Józefa i Jego patronatu
jest znakiem naszych czasów, bo Kościół dziś, tak jak Jezus
kiedyś ,jest w wielkim niebezpieczeństwie. Odrzucanie
nauki Chrystusa przez współczesny świat wiąże się z
lekceważeniem Kościoła i jego misji wobec człowieka. Jest
więc walką z wartościami ewangelicznymi i niszczeniem
chrześcijańskiego światopoglądu. Kościół, w którym żyje i działa Chrystus, Kościół, który
jest Chrystusem, jest Jego Ciałem, jest szczególnie dziś zagrożony, bo uderza się dziś w
samo jądro życia Kościoła, którym jest rodzina, małżeństwo sakramentalne i świętość
życia.
Nadzwyczajny Synod o Rodzinie jest wyrazem tego problemów i ma dać precyzyjną
odpowiedź, jak je nazwać i jak im zaradzić, jak okazać się wiernym Chrystusowi przez
doktrynę kościelną o małżeństwie i rodzinie. Rodzina bowiem ma się wzorować na
Świętej Rodzinie z Nazaretu, a ta ma stróża, którym jest św. Józef. Kościół i rodzina ma
więc tego samego patrona i obrońcę. Szukamy u Niego pomocy, by uratował Jezusa w
naszych rodzinach, by uratował Kościół przed atakiem „Herodów” współczesności.
Wzorujemy się na Jego posłuszeństwie Bogu i trosce o powierzoną misję, którą jest misja
Jezusa Chrystusa.
„Rodzino z Nazaretu, broń naszych rodzin, broń! Jezusie, Maryjo, święty Józefie,
broń!”
Homilia – ks. Marcin Taisner
Marzec w przysłowiach
Suchy marzec, mokry maj, będzie żytko jako gaj.
40 męczenników (10) jakich, 40 dni takich.
Na św. Grzegorza (12) idzie zima do morza.
Na św. Józef pogoda, będzie w polu uroda.
Jakie Zwiastowanie, takie Zmartwychwstanie.
Marzec zielony, niedobre plony.
Redagują członkowie Rady Parafialnej
Oprawa graficzna i przygotowanie do druku Wacław Kieremkampt
6