Bogdan Jański

Patron Szkół
Bogdan Jański
26 marca 1807 – 2 lipca 1840
Myśliciel, wielki humanista, prawnik i ekonomista,
Profesor Politechniki Warszawskiej.
Działacz Wielkiej Emigracji,
przyjaciel Adama Mickiewicza i wydawca jego dzieł.
Założyciel Zgromadzenia Zmartwychwstańców,
znanego z działalności edukacyjnej w wielu krajach świata.
Człowiek o głębokiej wiedzy i rozległych zainteresowaniach.
Myślał odważnie i niekonwencjonalnie,
wyprzedzając swoją epokę oraz wielu nam współczesnych
w podejściu do gospodarczej aktywności,
indywidualnej zaradności i przedsiębiorczości,
a także do tożsamości Polski i idei zjednoczonej Europy.
Propagował ideę „człowieka zintegrowanego”,
łączącego harmonijnie sprawność
i skuteczność w działaniu z wartościami chrześcijańskimi.
Jan Paweł II o Słudze Bożym Bogdanie Jańskim:
Bogdan Jański, profesor ekonomii politycznej, „pokutnik jawny” i świecki
apostoł emigracji polskiej w Paryżu, znany jest członkom Wspólnoty jako „Brat
Starszy” i jako Założyciel Zgromadzenia. Rozczarowany ruchami społecznopolitycznymi
swojej
epoki,
uświadomił
sobie,
że
prawdziwe
„zmartwychwstanie” społeczeństwa może dokonać się jedynie poprzez głębokie
nawrócenie do Boga i dawanie życiem świadectwa wiary w służbie bliźnim.
Proces jego nawrócenia trwał około trzech lat. Pisał Bogdan Jański: Spodobało
się Bogu użyć mnie za środek naszego braterskiego zjednoczenia.. Dziwnymi
drogami prowadzi nas Bóg do swoich celów. Chociaż krótko przebywali razem,
to jednak Bogdan zdołał głęboko wryć w serca pierwszych uczniów Piotra
Semenenki i Hieronima Kajsiewicza swoją wizję odnowy społeczeństwa. Miał
wtedy przed sobą zaledwie parę lat życia. W ciągu ostatnich pięciu lat oddał się
całkowicie pracy nad dogłębnym nawróceniem i posłudze swoim rodakom
w Paryżu. Gdy zmarł w Rzymie 2 lipca 1840 roku, uznany został za męża
świętego nie tylko przez członków Zgromadzenia, ale również przez wszystkich
spoza Zgromadzenia, którzy korzystali z jego duchowej posługi.
/Fragment homilii Ojca św. Jana Pawła II
z okazji 150-lecia powstania Zgromadzenia
Rzym 4 I 1987 r./
CZŁOWIEK ZE ŚRODOWISKA SZKÓŁ JAŃSKIEGO TO:








wierny Bogu, krzyżowi i Ewangelii
kierujący się w życiu wartościami chrześcijańskimi
kreatywny profesjonalista
pilny w zdobywaniu wiedzy
zintegrowana osobowość
pilnie poszukiwany na rynku pracy
kompetentny i sumienny pracownik
lider i społecznik
Bogdan Jański
Bogdan Jański urodził się 26 marca 1807 roku w Lisowie koło Grójca. W wieku
sześciu lat, w związku z kłopotami finansowymi rodziców, zamieszkał w Niestępowie koło
Pułtuska u swej ciotki i z jej synami przygotowywał się do nauki w szkole. W 1813 roku
rozpoczął edukację w szkole elementarnej w Pułtusku. Z powodu pogłębiającego się ubóstwa
i separacji rodziców, jako 11-letni chłopiec, musiał zająć się wychowaniem swoich dwóch
młodszych braci. Mimo licznych, ponad miarę obciążających go obowiązków, w swej klasie
zajmował pierwsze miejsce. 29 sierpnia 1822 roku otrzymał świadectwo maturalne. Aby
wspomóc rodzinę i zarobić na studia, rozpoczął pracę w szkole w Pułtusku. W tym okresie
zaczął w jego duszy narastać bunt przeciw dotychczas wyznawanym wartościom religijnym.
Porzucił pracę i przeprowadził się do Warszawy, pozostawiając opiekę nad matką młodszym
braciom. 18 sierpnia 1823 roku zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Okres studiów to dla niego czas poznawania innych systemów filozoficznych, rzucenia się
w wir rozmaitych przyjemności i w konsekwencji odejście od wiary katolickiej. Studia
zakończył w 1827 roku uzyskaniem magisterium z prawa i ekonomii politycznej. Rok później
wygrał konkurs na stanowisko profesora ekonomii w tworzonym Instytucie Politechnicznym
w Warszawie. Wraz ze stanowiskiem otrzymał stypendium na podróż naukową po Europie
Zachodniej. Wyjazd opóźniła nagła decyzja poślubienia Aleksandry Zawadzkiej. Ślub odbył
się 23 października 1828 roku. Dzień później Bogdan Jański opuścił Polskę, by nigdy już do
niej nie powrócić.
Lata 1828-1830 Jański spędził na zapoznawaniu się z działalnością Szkoły Handlu
i Przemysłu w Paryżu, podróżował do Londynu, tłumaczył na język francuski „Konrada
Wallenroda”, udzielał się w środowiskach związanych z ruchem saintsimonistycznym.
13 grudnia 1830 roku w Londynie podano oficjalnie wiadomość o wybuchu powstania
listopadowego. Po otrzymaniu wieści o upadku powstania i rozłamie w ruchu
saintsimonistycznym Jański zerwał
stosunki z jego przedstawicielami. W tym czasie
rozpoczęła do Paryża napływać fala emigrantów. Na początku 1832 roku postanowił
rozpocząć pracę wśród Polaków na emigracji. Wygnańcom brakowało środków materialnych,
ale też nadziei i właściwego kierownictwa duchowego. Sam Jański przeżywał również
kłopoty finansowe i zdrowotne.
12 sierpnia 1832 roku spotkał się z Adamem Mickiewiczem. Częste kontakty, wspólne
ideały i poglądy doprowadziły do tego, że postanowili wspólnie zamieszkać, a ich mieszkanie
stało się miejscem spotkań nie tylko najwybitniejszych emigrantów, ale także francuskich
polityków i redaktorów czasopism. W tym samym roku został redaktorem „Pielgrzyma
Polskiego”. W piśmie tym znalazły się liczne artykuły Adama Mickiewicza, jak również
samego Jańskiego.
W tym okresie rozpoczął się w jego duszy proces nawrócenia. W dniach od
24 listopada 1834 do 10 stycznia 1835 podczas pięciu spotkań z ks. Chossotte odbył spowiedź
i otrzymał rozgrzeszenie. Od tego momentu Jański rozpoczął pracę nad rozwojem życie
religijnego wśród emigrantów. Z czasem wokół niego zaczęła powstawać grupa osób
przepojonych ideami odrodzenia życia politycznego, narodowego i religijnego. W 1834 roku
współtworzył Stowarzyszenie Braci Zjednoczonych, którego działalność jednak po pewnym
czasie zamarła.
W 1835 roku rozpoczął tworzenie Bractwa Służby Narodowej. Do tego
stowarzyszenia zaczął powoływać młodych emigrantów, pragnących formacji i kierownictwa.
W tym okresie spotyka między innymi Piotra Semenenkę , Adama Celińskiego, Hieronima
Kajsiewicza, Edwarda Duńskiego. W lutym 1836 roku wynajął dom dla zawiązującej się
wspólnoty. Dzień 17 lutego uznał za datę jej powstania. Rozpoczęło się życie przesiąknięte
duchem pokuty i modlitwy. W czerwcu 1836 roku H. Kajsiewicz i P. Semenenko wstępują do
College Stanislas, gdyż Jański uznał, że konieczni są gorliwi kapłani dla odrodzenia
duchowego polskiego społeczeństwa. W sierpniu 1837 roku otrzymał wiadomość, iż papież
wyraża życzenie, by w Rzymie studiowali polscy klerycy. Skierował więc do Wiecznego
Miasta H. Kajsiewicza i P. Semenenkę.
Intensywny tryb życia i nawroty choroby sprawiły, iż konieczny stał się wyjazd do
miejsca o łagodniejszym klimacie. Bogdan Jański wyruszył na południe i 24 stycznia
przyjechał do Rzymu. Swym przybyciem sprawił wielką radość obecnym w Rzymie
współbraciom. Głosił im wspaniałe konferencje mistyczne. Stan jego zdrowia pogarszał się
jednak z każdym dniem. 2 lipca 1840 roku Bogdan Jański odszedł do Pana.
Pozostawił Wspólnotę, która z czasem przekształciła się w Zgromadzenie
Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, głoszące dzisiaj Słowo Boże i idee
Założyciela wśród wielu narodów świata.