GOSPODARKA LEŚNA NA TERENIE GMINY BISZCZA

GOSPODARKA LEŚNA NA TERENIE
GMINY BISZCZA
Projekt edukacyjny
Gimnazjum w Samorządowym Zespole Szkolnym
im. Dzieci Zamojszczyzny w Biszczy
Projekt zrealizowany przez uczniów klasy II b








Fusiarz Konrad
Kość Kacper
Kruk Arkadiusz
Mateja Dominik
Nizio Bartłomiej
Paszko Cezary
Ulidowski Jarosław
Żuk Dawid
pod kierunkiem Anny Dajnowskiej
nauczyciela biologii
Gospodarka leśna na terenie gminy Biszcza
Powierzchnia gruntów leśnych w gminie wynosi 3220 ha, z czego
1225 ha to obszary lasów państwowych, a 1995 ha zajmują lasy
niepaństwowe, należące wyłącznie do osób fizycznych. Kompleksy
lasów państwowych to głównie lasy Borowiec i Suszka. Lasy
niepaństwowe nie są jak dotychczas objęte dokumentacją
urządzenia możliwości dolesień jakie stwarzają słabe gleby i
celowość zwiększenia ciągłości przestrzennej terenów leśnych,
istniejące w północno-zachodniej i północnej części gminy ( wsie
Budziarze i Wólka Biska)
Piękno naszego lasu
Powierzchnia gruntów leśnych w gminie wynosi
3220 ha, z czego 1225 ha to obszary lasów
państwowych, a 1995 zajmują lasy niepaństwowe
należące wyłącznie do osób fizycznych.
Użytkowanie lasu to korzystanie z różnorodnych jego zasobów.
Najważniejszym z nich jest pozyskanie drewna, zwane niekiedy
głównym użytkowaniem lasu.
Pozyskiwane w lesie drewno pochodzi z:
Cięć rębnych, czyli wycinki drzewostanów dojrzałych, ich głównym
celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów,
Cięć pielęgnacyjnych ( czyszczeń i trzebieży) tj. usuwania z lasów części
drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla drzew stanowiących
najbardziej wartościowe elementy drzewostanu,
Cięć nieplanowanych – będących konsekwencją klęsk żywiołowych w
lasach.
Wyrąb drzew
Drzewa do wycinki pielęgnacyjnej
Cięcia nieplanowane
Użytkowanie uboczne to:





zbiór płodów runa leśnego
gospodarka łowiecka
zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu
farmaceutycznego,
pozyskanie choinek,
eksploatacja kopalin i inne.
Plantacje choinek
Runo leśne
Grzyby naszych lasów
Borówka brusznica
Gospodarka łowiecka
Lesistość w gminie Biszcza wynosi – 30,3%
W Lasach Państwowych znajdujących się w zasięgu gminy Biszcza rocznie wycina
się ok. 14 hektarów lasu za pomocą zrębów. Daje to rocznie ok. 4000 m3 drewna. Po
wycięciu drzew na takich zrębach, ich uprzątnięciu z gałęzi i przygotowaniu gleby,
ponownie się je odnawia ( sadzi się młode drzewka). Czasami stosuje się odnawianie
poprzez samoczynny obsiew takiej powierzchni.
Ponadto w lasach państwowych na terenie całej gminy rocznie na powierzchni 18 ha
prowadzi się tzw. pielęgnowanie gleby czyli prace mające na celu niszczenie chwastów i
innych roślin, które szkodzą młodym drzewkom posadzonym po wycięciu drzew na
zrębie.
Nasadzenia planowe
Odnawianie lasu poprzez samoczynny obsiew
Stan zdrowotny i sanitarny lasów.
Stan zdrowotny lasów na terenie gminy jest niezadawalajcy. Pod koniec
lat 90 w kompleksach lasów państwowych stwierdzono uszkodzenia
drzewostanów, które były skutkiem działania transgranicznych
zanieczyszczeń powietrza, na które lasy szpilkowe – w gminie
dominujące – są wyjątkowo wrażliwe.
Stan sanitarny lasów prywatnych jest niezadawalający, głównie z
powodu nienadążania przez właścicieli prywatnych z usuwaniem
posuszu.
Tam gdzie jest odpowiednio dużo mrówek w wyniku rozsądnej
gospodarki leśnej, tam rośnie zdrowy las. To mrówki w przypadku
masowych pojawów owadów bardzo szybko dostosowują się do
zmiany pokarmu i mocno redukują populację potencjalnego
szkodnika. Występują w postaci „oporu środowiska” wobec nalotu
groźnych dla lasu owadów. Gdy jeden z gatunków potencjalnego
„szkodnika” za moment może okazać się zagrożeniem dla lasu,
natychmiast stanowi on blisko 100% menu mrówek.
Formy ochrony przyrody w nadleśnictwie
Biłgoraj : Specjalny Obszar Chroniony Siedlisk (
SOO) Natura 2000 – Dolina Dolnej Tanwi – PLH
060097
Chronione zwierzęta występujące w lasach na
terenie gminy Biszcza
Gatunki objęte ochroną ścisłą
OWADY
Czerwończyk nieparek – motyl dzienny, gatunek znajdujący się na
Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce
Żagnica torfowcowa
gatunek torfowiskowy ważki
PŁAZY
Grzebiuszka ziemna
Grzebiuszka ziemna, zwana
również często huczkiem, jest
niewielkim zwierzęciem
dochodzącym do 8 cm długości.
Ciało jej jest krępe, ale kształtne,
głowa krótka, wyraźnie oddzielona
od tułowia, oczy wypukłe mają
pionową źrenicę. Głowa jest silnie
sklepiona w części ciemieniowej,
pysk jest krótki i zaokrąglony. U
nasady pierwszego palca tylnych
nóg występuje u tego gatunku
bardzo duża, silna, sierpowata,
rogowa narośl służąca do
zagrzebywania się w ziemi. Skóra
grzebiuszki jest gładka, na
ciemieniu ściśle przyrośnięta do
chropowatej powierzchni kości.
Kumak nizinny
Niewielki płaz o drobnej budowie ciała, na pierwszy rzut oka przypomina ropuchę. Ciało jest
silnie spłaszczone, oczy niewielkie a głowa spłaszczona i mała. Skóra na grzbiecie z dużymi
gruczołami jadowymi i śluzowymi. Ubarwienie grzbietu niepozorne, przeważnie
szarobrązowe lub oliwkowe z różnymi odcieniami. Strona brzuszna jasnopopielata z licznymi,
jaskrawoczerwonymi plamami i niewielkimi, białymi plamkami na bokach ciała.
GADY
Padalec beznoga jaszczurka o smukłym, walcowatym ciele. Głowa
stosunkowo mała, słabo wyodrębniona od reszty ciała. Oczy małe z
ruchomymi powiekami, o czerwono żółtej tęczówce.
Jaszczurka żyworodna
Jaszczurka żyworodna, nazywana także żyworódką, jest niewielkim, drobnym gadem, nie
przekraczającym 16 cm długości ciała. W odróżnieniu od jaszczurki zwinki, ma delikatną budowę,
słabo oddzieloną i małą głowę, której powierzchnia pokryta jest tarczkami. Ogon gruby, w
przednim odcinku jest wręcz nieproporcjonalny do reszty ciała i kruchy – w sytuacjach zagrożenia
jaszczurka może go odrzucić, z czasem się częściowo regeneruje jednak rzadko dochodzi do
pierwotnej długości Nogi krótkie o długich palcach zakończonych pazurami. Ciało pokryte jest
drobnymi łuskami.
Jaszczurka zwinka jest naszym
najpospolitszym gadem. Jej ciało jest
wysmukłe, lecz masywne, posiada dużą
głowę, dość szeroki pysk, który jest
zaokrąglony. Ogon jaszczurki zwinki
jest gruby, proporcjonalnie zwężający
się ku tyłowi, jest on nawet o połowę
dłuższy od reszty ciała. Jak u
wszystkich naszych jaszczurek ogon
jest kruchy i łatwo może odpaśćjaszczurka odrzuca go w momencie
schwytania za niego. Po odrzuceniu
ogon ulega częściowej regeneracji.
Zaskroniec zwyczajny
Nazwa zaskroniec nawiązuje
do charakterystycznych, żółtych
plam „za skroniami”, a więc
mówi od razu o jednej z cech
węża.
Na terenach dzisiejszej Litwy w
czasach historycznych uważany
był za święte zwierzę, które
przynosi pomyślność. Żółte
plamy z tyłu głowy były
kojarzone z koroną a więc i z
mitem o królu węży.
Żmija zygzakowata –
to jedyny występujący w Polsce
jadowity gad. Rozróżnia się trzy odmiany barwne:
brązową, popielatą i czarną. Dlatego
że są one bardzo płochliwe,
trudno je spotkać i sfotografować. Dlatego,
tam gdzie się ich spodziewamy nasłonecznione miejsca na podmokłych terenach
stąpamy ostrożnie, bo chociaż są głuche,
doskonale wyczuwają drgania gruntu pod naszymi
stopami i chowają się natychmiast.
PTAKI
Sowa uszata - uszatka zwyczajna – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny puszczykowatych
Aktywna nocą, poluje głównie o zmierzchu i o świcie. Lot wolny, ślizgowy, z uwagi na miękkie
lotki bardzo cichy. Lata bardzo sprawnie między gęstym listowiem, kiedy poluje potrafi
zawisnąć w powietrzu trzepocząc skrzydłami. W dzień uszatka siedzi ukryta, wyciągając ciało
aby upodobnić się do gałęzi drzew. Płochliwa – gdy jest zaniepokojona, prostuje się i wysmukla
oraz przymyka oczy.
SSAKI
Nietoperze – są to jedyne ssaki, które uzyskały zdolność lotu. Prowadzą nocny tryb życia
i prezentują specyficzną postawę podczas spoczynku – zwisają głową w dół. Jest to możliwe
dzięki specyficznej budowie kończyn tylnych. Zwierzęta te nie budują żadnych
schronień. Wykorzystują za to różne kryjówki. Można je spotkać przede wszystkim w
środowisku naturalnym, w którym zamieszkują dziuple drzew. Ich nocny tryb życia jest
możliwy dzięki echolokacji. Jest to niezwykła cecha, rzadko spotykana. Nietoperze w czasie
lotu emitują ultradźwięki, które po odbiciu od przeszkody powracają. Dzięki temu
nietoperze zdobywają informacje o okolicy. Mogą omijać przeszkody.
Jeż europejski należy do ssaków owadożernych, zamieszkuje
zazwyczaj widne lasy z bogatym podszyciem, zarośla, obrzeża obszarów
zabudowanych oraz ogrody. Prowadzi nocny tryb życia. Jeżeli jest
zaniepokojony lub wyczuwa niebezpieczeństwo zwija się w kulkę, broniąc
się przed drapieżnikami dzięki kolcom, podczas próby dotknięcia, jeż
zaczyna się trząść, dzięki temu jest w stanie ugodzić kolcami drapieżnika.
Wiewiórka pospolita
Długość ciała wiewiórki pospolitej wynosi 20 -28 cm, długość ogona 20 -24 cm,
waga waha się w granicach 200 -400 g. Uszy o długości 2,5 -3,5 cm ozdobione są na
końcu charakterystycznymi pędzelkami. Długi, puszysty ogon pokrywają odstające
włosy. Występuję dwie odmiany barwne -ruda i tzw. czarna. Ta pierwsza charakteryzuje
się rudym futrem z lekko szarawymi bokami, futro drugiej odmiany ma kolor
czarnobrunatny. Zdarzają się osobniki o ubarwieniu pośrednim. Brzuch i pierś wiewiórki
pospolitej są białe. Zimą futro staje się gęstsze i nabiera popielatego odcienia.
Łasica - jest najmniejszym
przedstawicielem rodziny łasicowatych w
Europie. W Polsce występuje w całym kraju,
ale liczebność jej nie jest jednoznacznie
określona. Gatunek ten zajmuje te same
biotopy co gronostaj, ale unika siedlisk
mokrych, lubi tereny otwarte. W zimie zbliża
się również do osiedli i przebywa w stajniach,
stodołach i szopach. Podstawowym
pokarmem łasicy są drobne gryzonie,
stanowiące do 80 i więcej procent jej diety.
Zjada poza tym żaby, jaszczurki, drobne
ptaki, czasem króliki. Przy większej
dostępności pokarmu robi zapasy (zniesienia
ptaków, gryzonie) dochodzące do kilkunastu
sztuk. W razie braku gryzoni łasica rabuje
gniazda ptaków. W Polsce łasica jest
gatunkiem prawnie chronionym. Długość
życia na swobodzie wynosi około 3 lata, w
niewoli dożywa do 6 lat.
To co znajduje się na fotografiach które za chwilę zobaczymy też
jest częścią lasów na terenie gminy Biszcza. Jest tylko mała
różnica. To co powyżej zostało stworzone przez naturę, to co
poniżej stworzyliśmy my – ludzie XXI wieku. Co zostawimy
następnym pokoleniom?
Musimy pamiętać aby nie doprowadzać lasów do takiego stanu jaki
widzimy na fotografiach.
Następne pokolenia również mają prawo zachwycać się widokiem
drzew,
zwierząt i śpiewem ptaków.
Wycieczka piesza lub rowerowa w takim otoczeniu jak
widzimy nikomu nie sprawiłaby przyjemności
Nawet piękne zaschłe osty i tło naszego lasu nie zatrą widoku
śmieci na polanie leśnej
Dziękujemy za pomoc przy realizacji projektu Panu mgr Mariuszowi
Szabat - leśniczemu lasów państwowych na terenie gminy Biszcza