FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2 Clone DAK
Transkrypt
FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2 Clone DAK
FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2 Clone DAK-CDX2 Ready-to-Use (Link) Nr kat. IR080 Przeznaczenie Do badań diagnostycznych in vitro. Przeciwciało FLEX FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2, Clone DAK-CDX2, Ready-to-Use (Link) jest przeznaczone do stosowania w immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. Przeciwciało przeciwko CDX2 moŜe być przydatne w identyfikacji komórek gruczolakoraków i rakowiaków przewodu pokarmowego. Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku barwienia musi być uzupełniona badaniami morfologicznymi z wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych i powinna być przeprowadzana przez doświadczonego patologa, z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i innych badań diagnostycznych. Synonimy antygenu Białko homeobox typu ogonowego 2 (1). Podsumowanie i wyjaśnienie Cdx2 jest ludzkim homologiem genu grupy homeobox typu ogonowego Drosophila, który koduje czynnik transkrypcyjny, ulegający ekspresji w komórkach nabłonka jelita dojrzałych ssaków. Czynnik transkrypcyjny CDX2 reguluje proliferację i róŜnicowanie komórek nabłonka jelita (1-3). UwaŜa się, Ŝe członkowie rodziny genu Cdx odgrywają istotną rolę w tworzeniu i utrzymywaniu fenotypu jelitowego podczas róŜnicowania poprzez aktywację transkrypcyjną zróŜnicowanych genów jelitowych (2, 3). Ekspresja białka CDX2 protein zachodzi w komórkach nabłonka jelita od dwunastnicy do odbytnicy (4). Ekspresję CDX2 obserwowano w prawidłowych komórkach nabłonka jelitowego osób dojrzałych, w tym komórkach chłonnych, sygnetowatych, endokrynnych i Panetha. Opisywano rozsianą ekspresję w przewodzikach trzustki, ale nie wykazano ekspresji w innych testowanych prawidłowych tkankach/komórkach, w tym adipocytach, korze i rdzeniu nadnerczy, nabłonku przewodów Ŝółciowych, nabłonku sutka, pęcherzyku Ŝółciowym, śluzówce Ŝołądka (z wyjątkiem gruczołów o metaplazji jelitowej), korze i rdzeniu nerki, wątrobie, pęcherzykach płucnych, węzłach chłonnych, międzybłonku, jajniku, skórze (nabłonku płaskim i gruczołach potowych), jądrze i tarczycy (4, 5). Opisywano ekspresję CDX2 w 86–100% nowotworów jelita grubego, zarówno pierwotnych, jak i przerzutowych (4-8). Ekspresję CDX2 stwierdzono takŜe w 22–70% gruczolakoraków Ŝołądka oraz w rakowiakach przewodu pokarmowego, przy czym wysoki odsetek wyników dodatnich obserwowano w rakowiakach środkowego odcinka jelita (5-9). Ekspresję CDX2 obserwowano takŜe w śluzowatych gruczolakorakach jajnika (11–100%) oraz gruczolakorakach pęcherza moczowego (47–100%), trzustki (32– 60%) i stercza (2–6%) (4-8, 10, 11). Patrz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody. Odczynnik dostarczony Gotowe do uŜycia mysie przeciwciało monoklonalne jest dostarczane w postaci ciekłej w buforze zawierającym białko stabilizujące i azydek sodu w stęŜeniu 0,015 mol/L. Klon: DAK-CDX2. Izotyp: IgG1, kappa. Immunogen Rekombinantowe ludzkie białko CDX2 odpowiadające fragmentowi 1–165. Swoistość W testach Western blot lizatów komórkowych Caco-2 przeciwciało barwi prąŜek o masie cząsteczkowej 37 kDa i 40 kDa, odpowiadający oczekiwanej masie cząsteczkowej CDX2 (2). Przeciwciało dodatkowo wybarwia równieŜ prąŜki 17 kDa i 19 kDa. Środki ostroŜności 1. 2. 3. 4. 5. (118923-001) Do stosowania przez wyszkolony personel. Produkt zawiera azydek sodu (NaN3), substancję chemiczną silnie toksyczną w czystej postaci. Azydek sodu, zastosowany w produkcie w stęŜeniu, które nie jest sklasyfikowane jako niebezpieczne, moŜe reagować z elementami kanalizacji wykonanymi z ołowiu i miedzi, powodując nagromadzenie silnie wybuchowych azydków metali. Po usunięciu spłukać duŜą ilością wody, aby zapobiec nagromadzeniu się azydku metalu w kanalizacji. Podobnie jak w przypadku wszelkich materiałów pochodzących ze źródeł biologicznych, naleŜy stosować właściwe procedury postępowania. W celu uniknięcia kontaktu z oczami i skórą naleŜy nosić odpowiednie osobiste wyposaŜenie ochronne. Niewykorzystany roztwór utylizować zgodnie z lokalnymi, wojewódzkimi i krajowymi rozporządzeniami. 307722PL_001 str. 1/3 Przechowywanie Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosowa ć po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. Jeśli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane powyŜej, uŜytkownik musi zweryfikować takie warunki. Nie ma oczywistych oznak wskazujących na niestabilność produktu. Dlatego jednocześnie z badaniem próbek pochodzących od pacjenta naleŜy wykonywać kontrole dodatnie i ujemne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, oraz gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Przygotowanie próbek oraz materiały wymagane, ale niedostarczane Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie. Preparaty tkankowe naleŜy pociąć na skrawki o wymiarach około 4 µm. Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy uŜyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH (10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004). Odparafinowane skrawki: Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków tkankowych, które zostały odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101). Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja uŜytkownika aparatu PT Link. Postępować według procedury wstępnej obróbki zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH (10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004). Dla aparatów PT Link naleŜy stosować następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskow ania antygenu: 97°C przez 20 (±1) minut, ochłodzi ć do 65°C. Usun ąć statywy na szkiełka aparatu Autostainer wraz ze szkiełkami ze zbiornika aparatu PT Link i natychmiast zanurzyć szkiełka w słoju/zbiorniku (np. PT Link Rinse Station, nr kat. PT109) wypełnionym rozcieńczonym buforem EnVision FLEX Wash Buffer (10x), (Link) (nr kat. K8000) o temperaturze pokojowej. Zostawić szkiełka w buforze Wash Buffer na 1-5 minut. Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i odmaskowanie moŜna wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje moŜna znaleźć w Instrukcji uŜytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe naleŜy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania. W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003). Procedura barwienia oraz materiały wymagane, ale niedostarczane Zalecanym systemem wizualizacji jest EnVision FLEX, High pH (Link) (nr kat. K8000). W systemie Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje dotyczące wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji uŜytkownika aparatu Autostainer Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w uŜywanym systemie Autostainer, naleŜy skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji naleŜy równieŜ przeprowadzać w temperaturze pokojowej. Optymalne warunki mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobów jego przygotowania i powinny być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. Aby moŜliwe było wykonanie oceny przez patologów z róŜnym nasileniem odczynu preparatów, naleŜy skontaktować się z działem obsługi/obsługą techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. NaleŜy upewnić się, Ŝe działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe – w tym celu naleŜy ocenić, czy odczyn jest taki jak opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy uŜyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Link) (nr kat. K8008). Zaleca się stosowanie niewodnego, trwałego środka do zatapiania. Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne z uŜyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować wyrostek robaczkowy i trzustkę, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative Control, Mouse (Link) (nr kat. IR750). Interpretacja wybarwienia Przeciwciała dają odczyn jądrowy. Charakterystyka działania Tkanki normalne: (118923-001) Rodzaj tkanki (liczba testowanych przypadków) Składniki komórkowe dające dodatni odczyn Nadnercza (2) 0/2 Wyrostek robaczkowy (6) 6/6 Jąder komórek nabłonkowych Szpik kostny (2) 0/2 Mózg/móŜdŜek (3) 0/3 Mózg/mózgowie (3) 0/3 Gruczoły sutkowe (2) 0/2 Szyjka macicy (3) 0/3 Jelito grube (3) 3/3 Nabłonek gruczołowy (10-75%) Przełyk (3) 0/3 Nerki (3) 0/3 Płuca (3) 0/3 307722PL_001 str. 2/3 Piśmiennictwo Jajniki (3) 0/3 Trzustka (3) 1/3 Nabłonek przewodzików (1%) Przysadka mózgowa (3) 0/3 Gruczoł krokowy (3) 0/3 Skóra (3) 0/3 śołądek (3) 1/3 Nabłonek Ŝołądka (1%) Tarczyca (3) 0/3 Macica (3) 0/3 1. Drummond F, Putt W, Fox M, Edwards YH., Cloning and chromosome assignment of the human CDX2 gene. Ann Hum Genet 1997;61:393-400. 2. Suh E, Chen L, Taylor J, Traber PG., A homeodomain protein related to caudal regulates intestinespecific gene transcription. Mol Cell Biol 1994;14:7340-51. 3. Suh E, Traber PG., An intestine-specific homeobox gene regulates proliferation and differentiation. Mol Cell Biol 1996;16:619-25. 4. Moskaluk CA, Zhang H, Powell SM, Cerilli LA, Hampton GM, Frierson HF Jr., Cdx2 protein expression in normal and malignant human tissues: an immunohistochemical survey using tissue microarrays. Mod Pathol 2003;16:913-9. 5. Barbareschi M, Murer B, Colby TV, Chilosi M, Macri E, Loda M, Doglioni C., CDX-2 homeobox gene expression is a reliable marker of colorectal adenocarcinoma metastases to the lungs. Am J Surg Pathol 2003;27:141-9. 6. Suh N, Yang XJ, Tretiakova MS, Humphrey PA, Wang HL., Value of CDX2, villin, and alpha-methylacyl coenzyme A racemase immunostains in the distinction between primary adenocarcinoma of the bladder and secondary colorectal adenocarcinoma. Mod Pathol 2005;18:1217-22. 7. Werling RW, Yaziji H, Bacchi CE, Gown AM., CDX2, a highly sensitive and specific marker of adenocarcinomas of intestinal origin: an immunohistochemical survey of 476 primary and metastatic carcinomas. Am J Surg Pathol 2003;27:303-10. 8. Kaimaktchiev V, Terracciano L, Tornillo L, Spichtin H, Stoios D, Bundi M et al., The homeobox intestinal differentiation factor CDX2 is selectively expressed in gastrointestinal adenocarcinomas. Mod Pathol 2004;17:1392-9. 9. Saqi A, Alexis D, Remotti F, Bhagat G., Usefulness of CDX2 and TTF-1 in differentiating gastrointestinal from pulmonarycarcinoids. Am J Clin Pathol 2005;123:394-404. 10. Herawi M, De Marzo AM, Kristiansen G, Epstein JI., Expression of CDX2 in benign tissue and adenocarcinoma of the prostate. Hum Pathol 2007;38:72-8. 11. Mallo GV, Rechreche H, Frigerio JM, Rocha D, Zweibaum A, Lacasa M et al., Molecular cloning, sequencing and expression of the mRNA encoding human Cdx1 and Cdx2 homeobox. Down-regulation of Cdx1 and Cdx2 mRNA expression during colorectal carcinogenesis. Int J Cancer 1997;74:35-44. Wydanie 04/08 (118923-001) 307722PL_001 str. 3/3